05/07/2019 Ορθόδοξοι πιστοί σ Κίνα διψούν για πνευματική ζωή αλλά στερούνται εκκλησιαστικού βίου. Τα στοιχεία συγκλονίζουν / Ορθόδοξες Προβολές Ο Χριστιανισμός έχει ιστορική παρουσία αιώνων σ Κίνα, από εισαγωγή κατά μεσαιωνική περίοδο αναβίωσή κατά τον 19ο αιώνα από Προτεστάντες ιεραποστόλους έως σημερινή νέα άνθησή. Συγγραφή: Orthodoxia news agency Μετά επικράτηση επισήμως άθεου κομμουνιστικού καθεστώτος το 1949, ο Χριστιανισμός υπέστη επιθέσεις, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν σ κομμουνιστική Ρωσία. Μετά, όμως, στροφή τής Κίνας προς ελεύθερη οικονομία τον καπιταλισμό χαλάρωση κοινωνικού ελέγχου, οι διώξεις κατά Χριστιανών μειώθηκαν έκτοτε η διάδοση Χριστιανισμού σ Κίνα υπήρξε εντυπωσιακή. Ένα μεγάλο ποσοστό Κινέζων τις τελευταίες δεκαετίες έχει στραφεί στον Χριστιανισμό ανοίγοντας νέες εκκλησίες ταυτίζοντας τη νέα θρησκεία με οικονομία τής αγοράς τη νέα δυναμική
Κίνα τού 21ου αιώνα. Υπάρχουν περισσότεροι ενεργοί Χριστιανοί σ Κίνα παρά σ Ευρώπη, ενώ οι περισσότερες Βίβλοι παγκοσμίως τυπώνονται κυκλοφορούν πλέον σ Κίνα. Πόσο πιθανό είναι η Κίνα να γίνει μια χριστιανική χώρα κατά τον ίδιο περίπου τρόπο που μια άλλη αυτοκρατορία παρελθόντος, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έγινε χριστιανική; Το 2019 συμπληρώθηκαν 334 χρόνια Ορθόδοξης παρουσίας σ Κίνα. Η πρώτη εμφάνιση Ορθοδοξίας στο Πεκίνο οφείλεται σς αιχμάλως Ρώσους Κοζάκους φρουρίου Αλμπαζίν. Από αρχή 18 αιώνα η δράση αυτών ορθόδοξων αποστολών σ Κίνα περιελάμβανε εκμάθηση γλώσσας, τη μετάφραση λειργικών κειμένων, τη μελέτη πολιτισμού, ιστορίας σύγχρονου βίου Κινεζικού λαού. Σ αρχή 20 αιώνα η Ορθόδοξη Εκκλησία Κίνας δεν είχε μόνο ένα πολυάριθμο κινεζικό ποίμνιο, αλλά Κινέζους κληρικούς ακόμα Επισκόπους. Σήμερα στο έδαφος ΛΔΚ υπάρχουν Ορθόδοξες κοινότητες στο βορειοανατολικό μέρος Κίνας, σ Αυτόνομη Περιφέρεια Σινζιάν-Ουΐγκουρ, το Πεκίνο, τη Σαγκάη τις άλλες πόλεις. Πολλές κοινότητες δεν έχουν ούτε ιερείς, αλλά ούτε Ναούς. Οι Ναοί υπάρχουν μόνο στο Χαρμπίν, το Λαμπνταρίν, το Ουρούμτσι, το κούλντζε το Τσουγκουτσάκ. Σήμερα οι Ορθόδοξοι πιστοί Κίνας υποφέρουν λόγω ελλείψεως ιερέων τακτικών ακολουθιών. Με υπόβαθρο αύξηση αριθμού Ρωμαιοκαθολικών Διαμαρτυρομένων οι Ορθόδοξοι πιστοί με παράδοση πάνω από 300 χρόνια, δυστυχώς στερούνται προς το παρόν ομαλού εκκλησιαστικού βίου. Και αυτό δε συμβάλει καθόλου σ αριθμητική ς αύξηση. Κατά το παρόν σ Κίνα υπάρχουν περίπου 30000 Ορθόδοξοι πιστοί. Οι περισσότεροι από αυτούς μένουν στο Πεκίνο, στη Σαγκάη, σ επαρχία Χαϊλουντζιάν, τις αυτόνομες περιοχές Σιντζιάν Εσωτερικής Μογγολίας. Η Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία Κίνας έχει μόνο δυο ιερείς, οι οποίοι είναι 87χρονος ιερέας Μιχαήλ Βαν Τσουανσέν 83χρονος πρωτοδιάκονος Ευάγγελος Λου Γιαγφού. Σπάνια εξαιτίας σεβασμίας ηλικίας ς μπορούν να τελούν ακολουθίες ακόμα στα Κινέζικα, ενώ η ανάγκη αυτών ακολουθιών είναι ολοφάνερη. Υπάρχει μεγάλη προσέλευση Κινέζων πιστών σε αυτές τις σπάνιες ακολουθίες. Τα τελευταία χρόνια με τις προσπάθειες αδελφότητας Αγίων Αποστόλων
Πέτρου Παύλου στο Χονγκ Κονγκ πραγματοποιούνται μεταφράσεις στα Κινέζικα ορθοδόξων προσευχηταρίων, πατερικής καθώς θεολογικής, ασκητικής ηθικής γραμματείας. Ανάμεσα σε αυτά είναι «Ερμηνεία Θείας Λειργίας» Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, «Εμπειρία οικοδόμησης εξομολόγησης» Αρχιμανδρίτη Ιωάννη Κρεστιάνκιν, «Σιλουανός ο Αθωνί» Αρχιμαδρίτη Σωφρονίου Σάχαρωφ, το μνημειώδης έργο «Η πορεία ρωσικής θεολογίας» πατρός Γεωργίου Φλοροφσκυ, το έργο «Η χριστιανική παράδοση» γνωστού θεολόγου Γιαροσλάβ Πελικάν, το δοκίμιο «Αλήθεια Κοινωνία» Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, δυο συλλογές διαλέξεων καθηγητή Σεργίου Χορούζι σχετικά με ορθόδοξη παράδοση άλλα. Το Ταϊβανέζικο Πανεπιστήμιο Φουετζίν κυκλοφόρησε στα Κινέζικα το βιβλίο μου «Περί προσευχής». Επίσης μεταφράσθηκαν προσευχές εκκλησιαστικές ακολουθίες (μέρος ημερήσιου λειργικού κύκλου, ακολουθίες Αναστάσεως Χρισγέννων Το 2008 με απόφαση Αγίας Ιεράς Συνόδου Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως η Κίνα υπάχθηκε στη διοδοσία Μητροπόλεως Χονγκ Κόνγκ, η οποία επίσης συμπεριέλαβε μερικές χώρες Νότιας Ανατολικής Ασίας.. Ο προσδιορισμός αριθμού Ιερών Ναών σ Κίνα αποτελεί εσωτερική υπόθεση Αυτόνομη Ορθόδοξης Εκκλησίας Κίνας. Αυτός πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες ποιμνίου, το οποίο σήμερα απαρτίζεται όχι μόνο από ς πολίτες ΛΔΚ, αλλά ς ξένους που ανήκουν στο Ορθόδοξο δόγμα προέρχονται από τη Ρωσία, Ουκρανία, τη Λευκορωσία άλλες χώρες. Όμως είναι γνωστό ότι το 1956 σ Κίνα υπήρχαν περίπου εκατό Ιεροί Ναοί, ευκτήριοι οίκοι ιεραποστολικοί σταθμοί. Στο ιεραποστολικό βιβλίο τού Μακ. Αρχιεπισκόπου Τιράνων πάσης Αλβανίας Αναστασίου: «Έως εσχά τής γης» στη σελ. 207-210, ο Μακαριώτατος αναφέρει ότι μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο η Ορθόδοξη Κινεζική Εκκλησία γίνεται αυτόνομη εξιστορεί τα βήματα τα οποία έπαιξαν ρόλο σ ιστορία κατά το παρελθόν. Τον Δεκέμβριο 1945 ο Αρχιεπίσκοπος Πεκίνου αναγνώρισε τον Πατριάρχη Μόσχας. Ο βοηθός Επίσκοπος όμως Ιωάννης Μαξίμοβιτς, αντέδρασε σ πράξη αυτή προϊσταμένου παρέμεινε υπό τη δυτική εξαρχία, έδωσε δε εντολή να συλλάβουν τον Βίκτωρα όταν αυτός επισκέφθηκε περιοχή Σαγκάης Το 1946 η Ορθόδοξη Εκκλησία Κίνας περιήλθε στη διοδοσία Αρχιεπισκόπου Καμτσάτκας. Μετά επικράτηση Μάο -Τσε-Τουνγκ σ Κίνα το 1949, οι Ρώσοι Ορθόδοξοι
αναγκάσθηκαν να απομακρυνθούν από το κινεζικό έδαφος. Κατόπιν τού, η Αρχιεπισκοπή Χαρμπίν από 70 ενορίες, 200 Ιερείς 100.000 πιστούς, ς όποιους είχε πριν από εγκατάσταση νέου καθεστώτος, απέμεινε το 1955 με 30 Ιερείς άγνωστο αριθμό πιστών. Πολλοί κληρικοί που δεν επιθυμούσαν να επιστρέψουν στη Σοβιετική Ένωση πήγαν σ Ιαπωνία. Στο κινεζικό Τουρκεστάν υπολογίζεται (1960) ότι υπήρχαν 80.000 Ορθόδοξοι, ενώ η Επισκοπή Σαγκάης πριν από το 1949 είχε 70.000. Ο Επίσκοπος Ιωάννης Μαξίμοβιτς κατέφυγε στις Φιλιππίνες ο Αρχιεπίσκοπος Βίκτωρ, αφού εγκατέλειψε το Πεκίνο, κατευθύνθηκε με όλο τον ρωσικό κλήρο σ Αυστραλία. Για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση που δημιουργήθηκε, στις 30 Ιουλίου 1950 χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Μόσχας ο πρώτος Κινέζος Ορθόδοξος Επίσκοπος Συμεών Ν. Αρχικά προοριζόταν για το Τιέν-Τσιν, τελικά όμως ανέλαβε επισκοπή Σαγκάης. Μετά από μια επταετία έγινε το αποφασιστικό βήμα για αυτονομία Ορθόδοξης Κινεζικής Εκκλησίας. Όταν τον Μάιο 1957 επισκέφθηκε τη Μόσχα, επικεφαλής επιτροπής Εκκλησίας Κίνας, ο Κινέζος αρχιμανδρί διευθυντής Κατηχητικής Σχολής Πεκίνου Βασίλειος Γιό-Φου-Αν, η Ι. Σύνοδος Ρωσικής Εκκλησίας ανακήρυξε αυτόνομη Ορθόδοξη Κινεζική Εκκλησία προήγαγε τον Βασίλειο σε αρχιεπίσκοπο Πεκίνου. Ο Κινέζος αρχιμανδρί, ο οποίος παλαιότερα, το 1951, είχε αποποιηθεί λόγω ταπεινοφροσύνης επισκοπική έδρα Τιέν-Τσιν, δέχθηκε χειροτονήθηκε στον ναό Μεταμορφώσεως Μόσχας στις 30 Μαΐου 1957, εορτή αναλήψεως. Μετά πενταετή όμως αρχιερατική δράση απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου 1962 σε ηλικία 74 ετών. Το 1960 η Ορθόδοξη Κινεζική Εκκλησία αποτελειτο από 20.000 πιστούς. Στο Πεκίνο υπάρχουν δύο Ορθόδοξα μοναστήρια μία Κατηχητική Σχολή. Με αυτονομία που απέκτησε, μετά από τόσες περιπέτειες τριών αιώνων, δεν εξαρτάται πλέον από τις πολιτικές σχέσεις Ρωσίας Κίνας, μολονότι βρίσκεται υπό πνευματική κηδεμονία Πατριαρχείου Μόσχας. Θα μπορούσε δε να παίξει σημαντικό ίσως ρόλο σ ιστορία σύγχρονου Χριστιανισμού σ Κίνα, εάν αξιοποιήσει κατάλληλα οριακή θέση που κατέχει μεταξύ ρωμαιοκαθολικών προτεσταντών, τη σοφή φιλολογική εργασία που έχουν πραγματοποιήσει τόσοι προηγηθέντες Ιεραπόστολοι ακόμη τη δημοκρατική σύστασή, η οποία τόσο εύκολα προσαρμόζεται στις πνευματικές συνθήκες σύγχρονης κινεζικής κοινωνίας. Είναι γνωστό ότι ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ρωμαιοκαθολικοί Κίνας, είναι η άμεση εξάρτησή ς από τη Ρώμη, πράγμα που διευκολύνει κομμουνιστική προπαγάνδα να παρουσιάζει τον Χριστιανισμό ως όργανό πνευματικής επιρροής Δυτικών. Βέβαια οι συνθήκες είναι πολύ
ομιχλώδεις για να κάνει κανείς οποιαδήποτε πρόβλεψη για το μέλλον. Ελπίζουμε όμως ότι οι Ορθόδοξοι Κίνας, με κατάλληλη βοήθεια από τον υπόλοιπο Ορθόδοξο κόσμο, θα μπορούσαν, παρά τον μικρό αριθμό ς, να αποτελέσουν σημαντικούς δείκτες πορείας για τον κινεζικό λαό, ο οποίος βρίσκεται σήμερα σε τόσο αποφασιστική καμπή Ιστορίας. Πηγές: Αρχιεπισκόπου Τιράνων πάσης Αλβανίας Αναστασίου: «Έως εσχά τής γης Ιωάννης Κοτούλας ιστορικός, συγγραφέας βιβλίου Μετανάστευση Κυρίαρχη Κουλτούρα Βιβλίο «Η Ορθοδοξία σ Κίνα» Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα. Βιβλίο «Έως εσχά Αλβανίας Αναστασίου τής γης»αρχιεπισκόπου Τιράνων πάσης