Σοφία Δημοπούλου: «Το παρελθόν μάς καθορίζει» Η συγγραφέας μίλησε για το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο "Πώς υφαίνεται ο χρόνος" Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη Το "Πώς υφαίνεται ο χρόνος" απασχολεί τη Σοφία Δημοπούλου στο νέο της ομώνυμο μυθιστόρημα.«θέλησα να μιλήσω για το παρελθόν, όχι όμως με νοσταλγική διάθεση, αλλά θεωρώντας το σαν εργαλείο προκειμένου να διορθώσουμε την πορεία μας προς το μέλλον και να επαναπροσδιορίσουμε το παρόν μας», τόνισε η ίδια απαντώντας στις ερωτήσεις μας. Ανέφερε πως αν μαθαίνουμε και αντλούμε δύναμη από το παρελθόν, μπορούμε να το χρησιμοποιούμε προς όφελός μας. Απαντώντας σε ερώτησή μας για την πολιτική είπε πως στη σύγχρονη πολιτική σκηνή ο ένας προσπαθεί να επικρατήσει επί του άλλου. «Η διχαστική μας τακτική ως έθνος με θλίβει», πρόσθεσε. Τέλος είπε πως για να γίνει κανείς συγγραφέας πρέπει να είναι επίμονος στη δουλειά του και να διαβάζει συνεχώς.
-Πώς υφαίνεται ο χρόνος; -Με λάθη, με αγώνα, με πόνο, με κλάμα, με γέλια, με χαρά, με όνειρα και ελπίδα, με διαψεύσεις και απογοήτευση, με όλα αυτά που συνθέτουν τα ανθρώπινα. -Πώς αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο; Ποια ήταν η βασική ιδέα; -Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω μια ιστορία όπου θα διερευνώ την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν μας. Ήθελα να μιλήσω για το παρελθόν, όχι όμως με νοσταλγική διάθεση, αλλά θεωρώντας το σαν εργαλείο προκειμένου να διορθώσουμε την πορεία μας προς το μέλλον και να επαναπροσδιορίσουμε το παρόν μας. -Πόσο μας καθορίζει το παρελθόν μας; -Είμαστε ό,τι έχουμε βιώσει, όσα έχουμε ζήσει. Στο παρελθόν βρίσκονται όλα τα κρυμμένα τραύματα αλλά και τα θαύματά μας όσα μας πόνεσαν, αλλά και όσα μας ανύψωσαν το ηθικό. Κατ αυτή την έννοια το παρελθόν μας καθορίζει. Αν αντλούμε μόνο διδάγματα και δύναμη από το παρελθόν, δίχως να μένουμε προσκολλημένοι σ αυτό, τότε μπορούμε να το χρησιμοποιούμε προς όφελός μας.
-Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου οι γυναίκες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Πέρα από την Ανθή και την Νανά που αποτελούν τους δύο πυρήνες, και δίνουν η καθεμιά τη δική της μάχη, αναφέρεστε και σε γυναίκες που για πρώτη φορά σπούδασαν στην Ελλάδα, αλλά και για θέματα όπως το δικαίωμα της ψήφου και της χειραφέτησης. Πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά και πόσο μπορεί σήμερα μια γυναίκα να θεωρεί τον εαυτό της ίσο απέναντι σε έναν άνδρα; -Ασφαλώς η σύγχρονη γυναίκα, τουλάχιστον στον πολιτισμένο κόσμο, δεν έχει σχέση με εκείνη του 19 ου αιώνα. Έχουμε καταφέρει πολλά, οι κυρίαρχες όμως κοινωνικές αντιλήψεις για τους ρόλους, πολλές φορές εμποδίζουν την επίτευξη ουσιαστικής ισότητας ανάμεσα στα δυο φύλα. Οι περισσότερες κοινωνίες είναι δομημένες ανδροκρατικά και οι γυναίκες πρέπει να
αποδεικνύουμε κάθε φορά πως αξίζουμε. Επιπλέον, πρέπει να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας για να μπορούμε να διεκδικούμε πάντα τις ίσες ευκαιρίες. -Στις σελίδες του βιβλίου σας γίνεται αναφορά σε πολιτικά γεγονότα, εκλογές, υποψήφιους. Πλησιάζουμε σε νέα εκλογική περίοδο. Πώς σχολιάζετε τις πολιτικές εξελίξεις και την προεκλογική περίοδο; -Έχουμε όλοι κουραστεί από τη μακριά περίοδο της ύφεσης. Χρειαζόμαστε λύσεις και ώθηση στη διοίκηση, στο φορολογικό, στη δικαιοσύνη, στα σημαντικά κοινωνικά θέματα. Με απωθεί ο τρόπος που η σύγχρονη πολιτική σκηνή προσπαθεί όχι να βρει τρόπο να βγούμε από το τούνελ, αλλά να επικρατήσει ο ένας επί του άλλου. Η διχαστική μας τακτική ως έθνος με θλίβει. Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά δεν θα ισχύσει το «ή εμείς ή οι άλλοι», αλλά το «μαζί» που έχει ανάγκη ο τόπος. -Ένας άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας; Μπορεί κανείς να διδαχτεί την τέχνη της γραφής; -Δεν πιστεύω στο ταλέντο, αν με ρωτάτε αυτό. Πιστεύω στην πολύωρη και επίμονη δουλειά, στη θέληση να εκφράσεις συναισθήματα δια της γραφής, στο ατέλειωτο γράψε-σβήσε. Η προϋπόθεση για να γίνει κανείς συγγραφέας είναι πρώτα απ όλα η εσωτερική ανάγκη που σου δίνει την υπομονή που χρειάζεσαι να αφιερώσεις τόσες ώρες από τη ζωή σου σε μια κοπιαστική και μοναχική δουλειά. Έπειτα είναι το ατέλειωτο διάβασμα, χωρίς αυτό τίποτα δεν γίνεται και βέβαια η γνώση της γλώσσας μας. Η γραφή είναι Τέχνη και σαν τέτοια έχει κανόνες που ασφαλώς και διδάσκονται, ώστε να μπορείς και να τους σπας συνειδητά όταν χρειάζεται. Η διδασκαλία της τέχνης της γραφής δεν σε κάνει συγγραφέα αν οι άλλες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν, μπορεί όμως να σε κάνει να κερδίσεις χρόνο, δίνοντάς σου συμπυκνωμένη εμπειρία.
-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα; -Τον «Πύργο» του Κάφκα, ένα βιβλίο που σκιαγραφεί αριστοτεχνικά την αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου και την απουσία νοήματος της ζωής. -Ποιοι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; -Δεν είναι ένας, είναι πολλοί, παλαιότεροι και σύγχρονοι, Έλληνες αλλά και ξένοι. Υποκλίνομαι μπροστά στη φιλοσοφική σκέψη του Καζαντζάκη, στην αφηγηματική ικανότητα του Καμύ, στα αιχμηρά θέματα του Κάφκα, στο ύφος του Μπόρχες, στη γλώσσα του Ίαν Μακ Γιούαν Ατέλειωτη η λίστα που θα μπορούσα να φτιάξω. Εκτός από αυτούς αγαπώ και αρκετούς σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς πολλοί από αυτούς είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι.