Ένα φυλλάδιο της Τιμή ενίσχυσης 1 ευρώ ς ς που στηρίζει ψηφίζει Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ηπτώση της συγκυβέρνησης ΝΔ ΠΑΣΟΚ, της τρίτης μνημονιακής κυβέρνησης μέσα σε πέντε χρόνια, ανοίγει τη δυνατότητα για να απαλλαγούμε από τους Σαμαροβενιζέλους, τα μνημόνια, τις τρόικες και τους νεοναζί. Αυτή την ανατροπή προσδοκά ο κόσμος που συγκρούστηκε σκληρά με το μνημονιακό μπλοκ τα προηγούμενα χρόνια. Η εργατική αντίσταση -οι πάνω από τριάντα πανεργατικές απεργίες, οι απεργίες διαρκείας και οι καταλήψεις, οι πλατείες, οι ανυποχώρητες μάχες όπως των διαθέσιμων και της ΕΡΤ, η αντίσταση στις επιστρατεύσεις και την καταστολή, η κόντρα με τις ιδιωτικοποιήσεις- έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη. Και μαζί με τις πολιτικές και ιδεολογικές μάχες -τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συλλαλητήρια, τη σύγκρουση με την προπαγάνδα για τις αναγκαίες θυσίες για να σωθεί η χώρα - άνοιξαν το δρόμο για να έρθει, μετά τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμου, η σειρά και του Σαμαρά. Όλα αυτά τροφοδοτούν την αριστερή στροφή που τρομάζει τα επιτελεία των μνημονιακών κομμάτων και της άρχουσας τάξης και κάνουν την κινδυνολογία τους για το χάος που έρχεται αν δεν ψηφίσουμε σωστά στις εκλογές της 25ης Γενάρη αποκρουστική. Τί σημαίνει όμως να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και μαζί από τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ που μας τα φόρτωσαν; Σημαίνει να μαυρίσουμε τα κόμματα του μνημονιακού μπλοκ και αμέσως μετά να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για να επιβάλλουμε το αντιμνημονιακό πρόγραμμα που είναι ήδη διαμορφωμένο σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο: ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές σε παιδεία, υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες, τους αντιασφαλιστικούς νόμους, το ρατσισμό και τους φασίστες. Απαντάμε στους εκβιασμούς Σημαίνει να απαντήσουμε στους εκβιασμούς της άρχουσας τάξης και των πολιτικών εκφραστών της για το που θα βρεθούν τα λεφτά κάνοντας πράξη τους χειρότερους φόβους τους: τη διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο, τη ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Με δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δρόμο και τις εκλογές θα ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία που κουμάντο θα κάνουν οι εργάτες και όχι οι τραπεζίτες και τα αφεντικά. Το αντικαπιταλιστικό αντι-μνημόνιο που κρατάτε στα χέρια σας είναι η πιο ρεαλιστική πρόταση για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας λεηλάτησαν, για να κάνουμε την ανατροπή αντικαπιταλιστική.
σελ.2 Αντικαπιταλιστικό Αντικαπιταλιστικές απαντήσεις στους εκβιαστές των αγορών Οι βασικοί άξονες του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η απαγόρευση των απολύσεων, η κρατικοποίηση των τραπεζών, o εργατικός έλεγχος αποτελούν μια ρεαλιστική διέξοδο από την κρίση, τους εκβιασμούς των αγορών και τις επιταγές της τρόικας και των Σαμαροβενιζέλων προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Διαγραφή του χρέους Διαγραφή του χρέους για τρεις βασικούς λόγους: Πρώτον, γιατί δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Σε αντίθεση με τους μύθους της άρχουσας τάξης το χρέος ούτε δημιουργήθηκε από το «σπάταλο» κράτος, ούτε το δημιουργήσαμε «όλοι μαζί». Το χρέος δημιουργήθηκε με τα περίφημα «θαλασσοδάνεια» που έπαιρναν την δεκαετία του 70 εφοπλιστές και βιομήχανοι κάνοντας όνειρα ότι η Μέση Ανατολή μπορούσε να γίνει το Ελντοράντο του ελληνικού καπιταλισμού. Η αύξηση της τιμής του δολαρίου την δεκαετία του 80, με τα επιτόκια να εκτοξεύονται το 1985 στο 9% (από μόλις 1% έξι χρόνια νωρίτερα), σήμανε ότι οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις που ξανοίχτηκαν κατέληξαν «προβληματικές». Και η διάσωσή τους από το κράτος προκάλεσε την πρώτη κρίση χρέους στο δημόσιο. Έτσι, οι τόκοι που πλήρωνε το ελληνικό κράτος εκτινάχθηκαν από 163,6 δις δραχμές το 1984 σε 548 δις το 1988, και στο ύψος των 3.010-3.280 δις δραχμών (ανά έτος) το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990. Όσο για τους επιχειρηματίες είχαν ήδη φυγαδεύσει τεράστια κεφάλαια στις ελβετικές τράπεζες. Σε αυτά τα ύψη παρέμειναν (9 δις το χρόνο σε ευρώ) οι τόκοι και την δεκαετία του 2000, μέχρι το ξέσπασμα της νέας παγκόσμιας κρίσης το 2008 που τίναξε το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους στα ουράνια. Δεύτερο, γιατί το χρέος το έχουμε ήδη πληρώσει. Σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2015 που κατατέθηκε στη Βουλή, το σύνολο των χρημάτων (σε ευρώ) που έχει πληρώσει το ελληνικό δημόσιο την τελευταία εικοσαετία είναι 334 δις ευρώ σε χρεολύσια και 210 δις ευρώ σε τόκους. Δηλαδή το χρέος, που υπολογίζεται λίγο κάτω από τα 350 δις, έχει πληρωθεί και με το παραπάνω. Τρίτο, γιατί χρειαζόμαστε όλα αυτά τα αμύθητα χρήματα που καταλήγουν στους τοκογλύφους για τις πραγματικές ανάγκες των απλών ανθρώπων: για να γυρίσουν οι μισθοί και οι συντάξεις τουλάχιστον στα προ του μνημονίου επίπεδα, για να γίνουν προσλήψεις, για φάρμακα, για δημιουργία θέσεων εργασίας, για παραγωγή. Μόνο στη μνημονιακή πενταετία 2010-2014 τα λεφτά που πήγαν σε τοκοχρεολύσια φτάνουν τα 174 δις ευρώ, σχεδόν όσο είναι το σημερινό ΑΕΠ! Μόνο για τόκους στην ίδια περίοδο το ποσό φτάνει τα 54 δις ευρώ, σχεδόν όσο ένας ολόκληρος προϋπολογισμός. Σε όσους ρωτάνε «που θα τα βρείτε τα λεφτά» η απάντηση είναι απλή και πεντακάθαρη: Πρώτο, θα διαγράψουμε το χρέος, δεν θα τα δώσουμε στους τοκογλύφους. Δεύτερο, θα φορολογήσουμε τους πλούσιους. Η Ελλάδα της μεγαλύτερης ανεργίας στην Ευρώπη είχε το 2013 τον δεύτερο ταχύτερα αυξανόμενο πληθυσμό «Ultra High Net Worth (βαθύπλουτων στα ελληνικά): Από 405 άτομα το 2012 αυξήθηκαν σε 505 το 2013 και το ίδιο διάστημα ο πλούτος τους ανέβηκε από τα 50 στα 60 δις δολάρια! Nα φορολογηθούν αυτοί, και να καταργηθούν όλοι οι έμμεσοι φόροι, τα τέλη και τα χαράτσια που έχουν επιβάλλει στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους. Κρατικοποίηση των τραπεζών Από το 2008 μέχρι σήμερα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει πακέτα διάσωσης με εκατοντάδες δις ευρώ. Στην πορεία αυτών των ενισχύσεων η μεγάλη πλειοψηφία των λεγόμενων συστημικών τραπεζών έχει βρεθεί στα χέρια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Και όμως στις διοικήσεις αυτών των τραπεζών εξακολουθούν να παραμένουν οι Σάλλες, οι Κωστόπουλοι (και οι νέες «φίρμες» όπως ο Δαυίδ) - εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουμε ότι τα λεφτά δεν θα «πετάξουν» (και μόνο στο άκουσμα της «στάσης πληρωμών για το χρέος») και οι τράπεζες δεν θα πτωχεύσουν είναι η κρατικοποίησή τους χωρίς καμιά απολύτως αποζημίωση των τραπεζιτών, κάτω από εργατικό έλεγχο. Έτσι μπορούμε να πετύχουμε και το χρήμα και οι κινήσεις των λογαριασμών να βρίσκονται σε συλλογική γνώση και σε συλλογικό έλεγχο από τους εργαζόμενους και τα λεφτά να κατευθύνονται για να καλύψουν επενδύσεις που αφορούν τις ανάγκες του κόσμου. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό βήμα, όσο την κάνουλα των επενδύσεων την κρατάνε στα χέρια τους οι ίδιοι τραπεζίτες και όσο τα αφεντικά έχουν την ελευθερία να μεταφέρουν τα λεφτά τους από τον ένα λογαριασμό στον άλλο, από την Ελβετία στο Λονδίνο και στα νησιά Καϊμάν. Την πρακτική δυνατότητα να ελέγξουν τις κινήσεις των λογαριασμών, να σταματήσουν τη φυγή κεφαλαίων την έχουν οι εργαζόμενοι στις τράπεζες. Ξέρουν καλύτερα από όλους ποια κόκκινα δάνεια ανήκουν σε μεροκαματιάρηδες και ποια είναι τα δανεικά και αγύριστα σε λαμόγια και κομπίνες. Έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ Η διαγραφή του χρέους αναγκαστικά σημαίνει ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με το ευρώ. Από το 1951, οπότε ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα
Αντι-μνημόνιο σελ.3 Χάλυβα και Άνθρακα μέχρι την ΕΕ των 28 σήμερα, αυτή η συμμαχία έκφραζε τα κοινά συμφέροντα των πιο δυνατών καπιταλισμών της Ευρώπης και ταυτόχρονα ήταν και είναι η αρένα στην οποία λύνουν τις διαφορές τους. Η ΕΕ ποτέ δεν ήταν των λαών ήταν πάντα του κεφαλαίου. Είτε τις δεκαετίες του 50-60 όταν ακολουθούσε κεϋνσιανές πολιτικές είτε από την δεκαετία του 90 και μετά ακολουθώντας τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού. Η ΕΕ ήταν πάντα η Ευρώπη του ιμπεριαλισμού. Όταν συγκροτήθηκε η ΕΟΚ οι χώρες αυτές είχαν ακόμα τον μισό πλανήτη σε αποικίες. Αλλά και όταν το 1999 βομβάρδιζαν στη Σερβία ή σήμερα στη Μέση Ανατολή, τον ίδιο ρόλο παίζουν. Και βέβαια ήταν πάντα του ρατσισμού είτε όταν χρησιμοποιούσε τους μετανάστες σαν πολίτες β κατηγορίας για φθηνό εργατικό δυναμικό την δεκαετία του 50 και του 60, είτε αργότερα κλείνοντας τα σύνορα και χτίζοντας ξανά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην «Ευρώπη-Φρούριο» του 21ου αιώνα. Όσο για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μόνο μηχανισμός εκβιασμών είναι, για να αναγκάζει κυβερνήσεις να υποτάσσονται στις απαιτήσεις των τραπεζιτών. Γι αυτό η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ είναι μονόδρομος. Έχουμε την πεποίθηση ότι ενάντια στους καπιταλιστές της ΕΕ, που χωρίς αμφιβολία θα χρησιμοποιήσουν όλη τους την πολιτική, οικονομική και διπλωματική δύναμη εναντίον μας, θα έχουμε πολύτιμο σύμμαχο την εργατική τάξη όλων αυτών των χωρών που ασφυκτιούν, από την Ιταλία και την Ισπανία μέχρι την Ιρλανδία και την ίδια τη Γερμανία, όπου κι εκεί οι εργάτες μισούν τους τραπεζίτες. Η ιστορία διδάσκει ότι το μικρόβιο της ρήξης και της ανατροπής λειτουργεί μεταδοτικά. Εργατικός έλεγχος Ο εργατικός έλεγχος δεν αφορά μόνο τις τράπεζες, είναι η άμεση απάντηση στα προβλήματα που γεννάει η κρίση, στα κλεισίματα των εργοστασίων και των επιχειρήσεων. Εργατικός έλεγχος σημαίνει ότι μπορούμε να βάλουμε μπρος εμείς τις μηχανές για να παράγουμε, αδιαφορώντας για το ύψος της κερδοφορίας, με διπλό όφελος: Αφενός οι δουλειές δεν θα χαθούν, αφετέρου παράγονται χρήσιμα πράγματα που έχει ανάγκη η κοινωνία. Στα ναυπηγεία αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πρόγραμμα για κατασκευή τραίνων που να ξαναζωντανέψουν το σιδηρόδρομο και ασφαλών πλοίων που θα ενώνουν σταθερά και τακτικά όλα τα νησιά με την ηπειρωτική χώρα. Στη φαρμακοβιομηχανία θα σήμαινε τεράστια ελάφρυνση για το ΕΣΥ με την στροφή στην παραγωγή φαρμάκων που έχουν ανάγκη τα νοσοκομεία και οι ασφαλισμένοι -αντί όπως συμβαίνει σήμερα, να παράγουν άχρηστα φάρμακα που εξάγονται στο εξωτερικό γιατί έτσι εξασφαλίζει περισσότερα κέρδη ο κάθε Λαυρεντιάδης. Στην εμφιάλωση, στην Κόκα Κόλα-3Ε θα σήμαινε μια μεγάλη κρατική βιομηχανία που να παράγει αναψυκτικά, χυμούς, εμφιαλωμένο νερό σε φθηνές τιμές. Στην Χαλυβουργία και στα Τσιμέντα θα σήμαινε να γυρίσουν πίσω όλοι οι εργαζόμενοι και να δώσουν τσιμέντο και χάλυβα προκειμένου να φτιαχτούν καινούργιες ανθρώπινες κατοικίες, λιμάνια στα νησιά, να φτιαχτούν επιτέλους οι ξεχαρβαλωμένοι δρόμοι και τα πεζοδρόμια να πιάσουν δουλειά οι οικοδόμοι. Ο κατάλογος μπορεί να συνεχίσει, βιομηχανία ζάχαρης, καπνού, ελαιόλαδου προσθέστε όσα παραδείγματα θέλετε. Σε αντίθεση με την απατηλή κοινοτοπία της «ψωροκώσταινας» ζούμε σε μια χώρα με αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις και μια πεπειραμένη και εξειδικευμένη εργατική τάξη. Φτάνει ο έλεγχος να περάσει από τα χέρια μιας χούφτας άπληστων τραπεζιτών, βιομήχανων και εφοπλιστών στα δικά της χέρια.
σελ.4 Αντικαπιταλιστικό Nα πάρουμε πίσω όλα Δεν υπάρχει τομέας του δημοσίου, ιδιαίτερα αυτού που ονομαζόταν κράτος πρόνοιας, που να έχει μείνει αλώβητος από την καταστροφική πολιτική των μνημονίων. Οι περικοπές σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή έχουν χτυπήσει ανελέητα τον χώρο της Υγείας και όλες τις βαθμίδες της δημόσιας Εκπαίδευσης. Κρίσιμες υπηρεσίες των ΟΤΑ και των Περιφερειών όπως η καθαριότητα, το πράσινο, οι παιδικοί σταθμοί, οι δρόμοι, τα δάση, τομείς όπως η Γεωργία ή ο Πολιτισμός θάβονται πιο βαθιά και από τον ξεχασμένο πια τάφο της Αμφίπολης. Εχει έρθει η ώρα να πάρουμε πίσω όλα όσας μας λεηλάτησαν, μισθούς, συντάξεις, δουλειές και να ξανακτίσουμε ό, τι κατάφεραν να γκρεμίσουν. Και δεν υπάρχει περιθώριο για άλλη αναμονή. Κίνημα επιστροφής στις δουλειές μας Τα κόμματα του μνημονίου σπέρνουν τον τρόμο για τους λοιμούς και τους καταποντισμούς που έρχονται στη χώρα ενόψει του δικού τους καταποντισμού στις κάλπες. Είναι για γέλια και για κλάματα. Η Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της Εurostat (Σεπτέμβρης 2014) έρχεται πρώτη στην ανεργία ανάμεσα στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επίσης πρώτη ανάμεσα στις 33 χώρες που συμμετέχουν στον ΟΟΣΑ. Για όσους πιστεύουν ότι «δεν πειράζει, καλύτερα να βρίσκεσαι στον πάτο της ΕΕ ή των αναπτυγμένων χωρών παρά έξω από αυτές», η έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) για την ανεργία σε όλες τις χώρες του κόσμου το 2013 είναι αποστομωτική: Η Ελλάδα κατατάσσεται στον πάτο ολόκληρου του πλανήτη με το 5ο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας (27,6%), ενώ στην πρώτη θέση βρίσκεται η Μαυριτανία (30,9%), στη δεύτερη η Δημοκρατία της Μακεδονίας, στην τρίτη η Reunion και στην τέταρτη η Βοσνία με 28,6%. Σύμφωνα με την αισιόδοξη πρόβλεψη της ILO, το ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα θα αρχίσει να μειώνεται σταδιακά από το 2015 και τελικά θα φτάσει το 24% το 2018. Μπορεί να βρει κανείς πιο εύκολα δουλειά στην Ουγκάντα (με ανεργία 3,5%) ή στην Αλβανία (16,7%) για να αναφερθούμε σε δύο χώρες που το όνομά τους συνηθίζεται να χρησιμοποιείται υποτιμητικά. Και όσοι θεωρούν τριτοκοσμικές τις στατιστικές αυτών των κρατών, δεν θα πρέπει να ξεχνάνε πώς στην επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία στην Ελλάδα δεν περιλαμβάνονται οι νέοι άνεργοι, οι κατά καιρούς υποαπασχολούμενοι σε προγράμματα, όσοι χάνουν την τρίμηνη προθεσμία για να ανανεώσουν την κάρτα ανεργίας - και βέβαια οι 800.000 περίπου εργαζόμενοι που δουλεύουν χωρίς να αμείβονται. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας ο αριθμός των «απασχολούμενων» τον Σεπτέμβριο του 2014 ήταν 3.589.280. Των ανέργων 1.241.114. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στους νέους μετά την Ισπανία στην ΕΕ, ενώ κατέχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας, 75% το τρίτο τρίμηνο του 2014. Δηλαδή, σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται μόνιμα χωρίς εργασία. Από το 1,2 εκατομμύριο των ανέργων το πενιχρό επίδομα ανεργίας λαμβάνουν 79.621 άνεργοι. Η χρηματοδότηση των ταμείων και του ΟΑΕΔ από τον τακτικό προϋπολογισμό μειώθηκε κατά 10,2% από το 2013 στο 2014. Το 2015 ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εργασίας θα είναι μειωμένος κατά ακόμα 110 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2014. Τα ξεκινημένα από πέρσι προγράμματα του ΟΑΕΔ («επαγγελματικής κατάρτισης, μαθητείας σε επιχειρήσεις, κοινωφελούς εργασίας, επιδότησης καινοτόμου επιχειρηματικότητας, επιδότησης εταιριών για προσλήψεις, δημιουργίας ΚΟΙΝΣΕΠ») υπόσχονται για το 2015 μια ολιγόμηνη κακοπληρωμένη απασχόληση για μόλις 150.000 ανέργους. Παρανοϊκά μέτρα Ο Σαμαράς έχει το θράσος ακόμα να μιλάει για την επερχόμενη «μακρόχρονη ανάπτυξη που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας». Όμως ακόμα και ένα μαθητής της 1ης γυμνασίου και γι αυτό κάνει καταλήψεις- μπορεί να καταλάβει ότι το μέλλον του καταστρέφεται συστηματικά από τα παρανοϊκά μέτρα των τροϊκανών κυβερνήσεων: Πώς να παραχθεί πλούτος όταν 1 στους 4 ενεργούς οικονομικά ανθρώπους κάθεται; Όταν σχεδόν δύο στους τρεις νέους που τώρα βγαίνουν στη ζωή είναι αποκλεισμένοι από την δουλειά; Από ποιον απειλούνται οι συντάξεις αν όχι από το γεγονός ότι ο ανενεργός οικονομικά πληθυσμός τείνει να ξεπεράσει τον ενεργό; Η κατάργηση των μνημονίων είναι η μόνη διέξοδος σε αυτή τη λαίλαπα. Και κατάργηση των μνημονίων σημαίνει πριν απ όλα τα άλλα, το περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι που έμειναν άνεργοι μέσα στην τελευταία πενταετία να γυρίσουν στις δουλειές τους και στον
Αντι-μνημόνιο σελ.5 όσα μας λεηλάτησαν δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η επιτακτική ανάγκη δεν πρέπει -και δεν μπορεί να περιμένει την έγκριση ούτε «των αγορών», ούτε της τρόικας ούτε της Κομισιόν - ούτε καν της όποιας επόμενης κυβέρνησης προκύψει μετά τις εκλογές. Tην επιστροφή στην εργασία θα την επιβάλλουν οι άμεσα θιγόμενοι, αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο, η εργατική τάξη -απολυμένη και μη- αυτής της χώρας. Θα την επιβάλλουν με την πράξη τους, πηγαίνοντας για δουλειά στο σχολείο από το οποίο απολύθηκαν, ξανανοίγοντας το νοσοκομείο που έκλεισε, πετώντας έξω τις βδέλλες τους εργολάβους από την καθαριότητα και τους άλλους τομείς τους οποίους απομυζούν, απλώνοντας αυτό το παράδειγμα σε κάθε μεγάλο και μικρό χώρο εργασίας. Θα την επιβάλλουν οι μπροστάρηδες των αγώνων, οι χιλιάδες απολυμένοι που δεν το βάζουν κάτω - εργαζόμενοι της ΕΡΤ, καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, «διαθέσιμοι» εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, υπάλληλοι υπουργείων, εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς και τόσοι άλλοι. Συλλογικά και οργανωμένα με την δύναμη των συνδικάτων και των επιτροπών βάσης μπορούν να επιστρέψουν νικηφόροι στους χώρους εργασίας τους. Στον ιδιωτικό τομέα αντίστοιχα, είναι οι εργάτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και όλων των ναυπηγείων που δεκαπέντε χρόνια τώρα τα έχουν ρημάξει τα αρπακτικά της αγοράς. Οι απολυμένοι ή ημιαπολυμένοι ή απλήρωτοι επί χρόνια εργαζόμενοι στα Τσιμέντα Χαλκίδας, στην Κόκα Κόλα, στην Χαλυβουργία, στην Ελευθεροτυπία, στην φαρμακοβιομηχανία, στον τουρισμό, να μπούνε στα κλειστά εργοστάσια, στα κουφάρια των άδειων ξενοδοχείων, να τα ανοίξουν και να τα δουλέψουν. Επαναπρόσληψη Ο κάθε Μάνεσης, Λαυρεντιάδης, Δαυίδ, Τεγοπούλου να αναγκαστεί να επαναπροσλάβει όλους τους απολυμένους εργαζόμενους που μήνα τον μήνα έχασαν τη δουλειά τους μέσα από την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα που επέβαλλαν οι τροϊκανές κυβερνήσεις με την βία των ΜΑΤ και με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Όσες επιχειρήσεις είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν, να κρατικοποιούνται χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και με κατάσχεση της προσωπικής περιουσίας τους. Και επιπροσθέτως να ψηφιστεί νόμος που να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ άπαξ και δια παντός τις απολύσεις. Αυτή είναι η μόνη απάντηση σε εκείνους που πέντε χρόνια τώρα ψηφίζουν ασταμάτητα νόμους που απελευθερώνουν τις απολύσεις, έχουν ρημάξει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, έχουν οδηγήσει δεκάδες χιλιάδες στην κατάθλιψη και χιλιάδες στην αυτοκτονία. Αυτά είναι τα άμεσα μέτρα που πρέπει να πάρει η όποια Βουλή προκύψει μετά τις επερχόμενες εκλογές - και αν δεν τα πάρει, θα φροντίσουν ξανά οι εργαζόμενοι. Αν οι «επενδυτές» στο City του Λονδίνου επιμένουν να ονομάζουν το δικαίωμα στην εργασία και εν τέλει σε μια αξιοπρεπή ζωή κομμουνισμό, ε, τότε ας είναι.
σελ.6 Αντικαπιταλιστικό Παιδεία Ηεπίθεση στη δημόσια παιδεία ήταν σφοδρή τα μνημονιακά χρόνια. Όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το πανεπιστήμιο, βρέθηκαν στο στόχαστρο των μνημονιακών κυβερνήσεων με μοναδικό κριτήριο την εξοικονόμηση πόρων για την αποπληρωμή του χρέους. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2015, αναφέρθηκε ότι στην εξαετία 2009-2015 η μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση υπολογίζεται ότι είναι της τάξεως του 35,6%! Είναι ένα εξωφρενικό νούμερο, ενδεικτικό του μεγέθους της διάλυσης με μόνα θύματα εκπαιδευτικούς, μαθητές και φοιτητές, γονείς. Τα βήματα για ν αντιστραφεί αυτή η κατάσταση είναι πολύ συγκεκριμένα. Το πρώτο είναι η κατάργηση των νόμων και των αποφάσεων για τις συγχωνεύσεις των σχολείων με άμεσο άνοιγμα όλων όσων έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν. Το μεγαλύτερο κύμα συγχωνεύσεων - που ισοδυναμούσε με εκπαιδευτικό «Καλλικράτη» - είχε γίνει το 2011 επί υπουργίας της Άννας Διαμαντοπούλου, όταν ο Σεπτέμβριος ξεκίνησε με 1.056 σχολεία λιγότερα. Ο αριθμός των συγχωνεύσεων - καταργήσεων ήταν ιλιγγιώδης, καθώς συγχωνεύτηκαν συνολικά 1.933 σχολεία και προέκυψαν 877 νέα. Στην Πρωτοβάθμια είχαν συνενωθεί 1.523 σχολεία, από τα οποία δημιουργήθηκαν 672 νέα, ενώ στη Δευτεροβάθμια από 410 συνενώσεις προέκυψαν 205 νέα συγκροτήματα, είχαν γράψει ΤΑ ΝΕΑ στις αρχές του 2013. Ο τότε υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος είχε μόλις ανακοινώσει το καινούργιο κύμα συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων: Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση συγχωνεύτηκαν 128 δημοτικά και 74 νηπιαγωγεία, ενώ καταργήθηκαν 15 δημοτικά και 30 νηπιαγωγεία. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συγχωνεύτηκαν 16 γυμνάσια και λύκεια, και 12 ΕΠΑΛ ενώ καταργήθηκαν ένα γυμνάσιο και τρία ΕΠΑΛ. Ο αντιεκπαιδευτικός αυτός κατήφορος σήμανε παιδιά εκτός σχολείου, τριαντάρια τμήματα με στοιβαγμένους μαθητές, χαμένες διδακτικές ώρες. Ανατροπή των μνημονίων σημαίνει ότι 2000 σχολεία θα προστεθούν ξανά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η επαναλειτουργία όλων των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν σε ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ είναι ένα ακόμα κρίσιμο μέτωπο. Μόνο έτσι οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα θα ξαναγυρίσουν στις δουλειές τους. Όχι μόνο γι αυτό όμως. Υπολογίζεται ότι συνολικά είκοσι χιλιάδες μαθητές βρέθηκαν στον αέρα αφού είχαν ξεκινήσει σε τάξεις που άνηκαν στους τομείς της Τεχνικής Εκπαίδευσης που καταργήθηκαν (Υγείας κ.ά). Την ίδια στιγμή, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων έτριβαν και συνεχίζουν να τρίβουν τα χέρια τους, αφού χιλιάδες μαθητές ωθούνται προς την ιδιωτική Παιδεία. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, ότι τις μέρες που είχε ανακοινωθεί η διαθεσιμότητα στους εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ, ο Αρβανιτόπουλος χαριεντιζόταν με τους ιδιοκτήτες των ΙΕΚ ΑΚΜΗ και του Μητροπολιτικού Κολεγίου Πειραιά σε εκδήλωση-παρουσίαση των νέων τομέων Υγείας που άνοιξαν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια; Εκπαιδευτικοί και μαθητές μπορούν να επιβάλλουν την επιστροφή τους στα σχολεία στην πράξη και μαζί την κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων, όπως για παράδειγμα τις εξετάσεις κόσκινο μέσα από την τράπεζα θεμάτων. ΑΕΙ - ΤΕΙ Το ίδιο ισχύει για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Καμία από τις μνημονιακές αποφάσεις δεν μπορεί πλέον να θεωρείται σε ισχύ. Ούτε οι απολύσεις των διοικητικών, ούτε οι διαγραφές των φοιτητών, ούτε τα σεκιούριτι, ούτε οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα των τμημάτων του σχεδίου Αθηνά. Διοικητικοί και φοιτητές επιστρέφουν στις σχολές τους, πιάνουν θέση στα γραφεία και τα αμφιθέατρα αντίστοιχα, απαιτώντας από κοινού την ανατροπή όλων των επιθέσεων. Σε όλα τα σημεία η ανατροπή των μνημονίων έχει περιεχόμενο. Το να ανοίξουν ξανά όλοι οι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια, είτε λόγω έλλειψης προσωπικού, είτε λόγω έλλειψης κονδυλίων, ώστε να μην υπάρχουν υπεράριθμα -και άρα επικίνδυνα για τα παιδιά- τμήματα, είναι βασική επιλογή. Το να αρθούν όλα τα οικονομικοκοινωνικά κριτήρια που τίθενται στην επιλογή των αιτήσεων για εγγραφή, που σε πολλούς δήμους αποκλείουν τις άνεργες μητέρες, τις ανασφάλιστες, τις μετανάστριες με μαύρη εργασία που δεν έχουν ένσημα και δεν μπορούν να κάνουν ούτε αίτηση, το ίδιο. Ένα ακόμα παράδειγμα, που έρχεται ξανά από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2015, είναι τα στοιχεία για τις μειωμένες δαπάνες της τοπικής αυτοδιοίκησης για την εκπαίδευση. Θυμίζουμε ότι η μεταφορά μιας σειράς υπηρεσιών που αφορούν στα σχολεία στους δήμους, είναι αποτέλεσμα ενός ακόμα μνημονιακού νόμου, του Καλλικράτη. Όπως αναφέρθηκε, οι δαπάνες της Νομαρχίας Αθήνας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση από 443.000 ευρώ το 2014, πέφτουν στις 78.000 ευρώ το 2015, ενώ οι δαπάνες για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από 2,3 εκατομμύρια το 2014, κατακρημνίζονται στις 371.000 ευρώ το 2015. Όλα αυτά είναι ζητήματα που πρέπει ν ανοίξουν άμεσα από τους εργαζόμενους και τη νεολαία για να μην αφήσουμε τη σφαγή που έχουν ψηφίσει οι μνημονιακοί στην προηγούμενη Βουλή να περάσει ως δεδομένη στην επόμενη.
Αντι-μνημόνιο Υγεία σελ.7 Ηδημόσια υγεία ήταν από τα πρώτα θύματα των μνημονιακών πολιτικών. Τα τελευταία χρόνια, δημόσια νοσοκομεία έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν, κλινικές και εργαστήρια καταργήθηκαν, μονάδες υγείας ξηλώθηκαν, προνοιακά επιδόματα πετσοκόφτηκαν, ενώ η χρηματοδότηση μειώθηκε κατά πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Εκατομμύρια άνθρωποι είτε βρέθηκαν υγειoνομικά ακάλυπτοι είτε αναγκάστηκαν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την περίθαλψη, τα φάρμακα, τις εξετάσεις. Και όλα αυτά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ανατροπή των μνημονίων σημαίνει πρώτα απ όλα άνοιγμα όλων των δημόσιων νοσοκομείων που έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν. Το Γενικό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής (Λοιμωδών), το Σπηλιοπούλειο, το Γενικό Νοσοκομείο Πατησίων, η Πολυκλινική, το Ινστιτούτο Έρευνας Νοσημάτων Θώρακος Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, το Αμαλία Φλέμιγκ, ήταν κάποια από τα θύματα. Κάποια έκλεισαν οριστικά, κάποια έγιναν πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ, κάποια μετατράπηκαν σε Κέντρα Υγείας ή κέντρα αποκατάστασης, ανακουφιστικής φροντίδας και έκδοσης πιστοποιητικών υγειονομικής φύσεως. Το πλήγμα για τον κόσμο ήταν μεγάλο. Σήμαινε ότι ολόκληρες περιοχές -Πατήσια, Αγία Βαρβάρα, Γαλάτσι, Κυψέλη, Βικτώρια, Ομόνοια, Μεταξουργείο κ.α.- έμειναν χωρίς νοσοκομεία. Η Πολυκλινική για παράδειγμα εξυπηρετούσε εκατοντάδες κατοίκους και εργαζόμενους του κέντρου, διερχόμενους, τουρίστες, μετανάστες, άνεργους, χρήστες, φοιτητές από τις διπλανές εστίες. Οι εργαζόμενοι της Πολυκλινικής και όλων των νοσοκομείων πρέπει να ξαναμπούν στο χώρο δουλειάς τους. Κι αν δε το αποφασίσει η επόμενη Βουλή, μπορούν να το επιβάλλουν με τη δύναμη τη δική τους και των συνδικάτων τους. Eπιστροφή του ΙΚΑ της γειτονιάς Το ίδιο ισχύει για την επαναλειτουργία των ιατρείων του ΙΚΑ που μετατράπηκαν σε ΕΟΠΥΥ και μετά ΠΕΔΥ χωρίς γιατρούς, εργαστήρια, εξοπλισμό. Καμία ανατροπή των μνημονίων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την επιστροφή του ΙΚΑ της γειτονιάς που για εκατομμύρια ασφαλισμένων και συνταξιούχων σήμανε άμεση πρόσβαση σε δωρεάν περίθαλψη, ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα. Όλοι όσοι ακόμα εργάζονται αλλά και όσοι απολύθηκαν μετά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις στα ιατρεία του ΙΚΑ, μπορούν να σταματήσουν τη διάλυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που στέρησε σε χιλιάδες ανθρώπους το δικαίωμα στην υγεία και τη ζωή και οδήγησε σε πριμοδότηση των ιδιωτικών νοσοκομείων, κλινικών και εργαστηρίων. Ενώ νοσοκομεία και ΙΚΑ καταργούνταν, η κίνηση των ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία αυξήθηκε πάνω από 30% τα χρόνια της κρίσης - για να συναντήσουν εκεί τεράστιες ουρές, ράντζα, ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έφτασαν να εκμεταλλευτούν ακόμα και αυτή την αυξημένη ανάγκη του κόσμου στην περίθαλψη, επιβάλλοντας το υποχρεωτικό 5ευρω εισιτήριο για εξετάσεις στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων. Είναι η στιγμή αυτό το χαράτσι να ξηλωθεί οριστικά. Αυτοί που μπορούν να το επιβάλουν είναι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία που ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια μπλόκαραν τα ταμεία και διασφάλισαν την ελεύθερη πρόσβαση των ασθενών. Ενώ ξεσηκώθηκαν και όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης θέλησε να το πολλαπλασιάσει σε 25 ευρώ, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κάνει πίσω. Ανατροπή των μνημονίων στην υγεία σημαίνει ενίσχυση των ψυχιατρικών νοσοκομείων και όλων των δομών που είτε έκλεισαν είτε βρέθηκαν στο στόχαστρο των περικοπών. Σημαίνει επιστροφή όλων των επιδομάτων που καταργήθηκαν στο όνομα της καταπολέμησης της σπατάλης, όπως το επίδομα τοκετού που στέρησε από χιλιάδες γυναίκες μια βασική οικονομική βοήθεια. Προσλήψεις Σημαίνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ούτε μία λιγότερη από όσες διεκδικούν τα συνδικάτα των εργαζόμενων που ξέρουν τις ανάγκες των νοσοκομείων καλύτερα από τον κάθε διοικητή ή υπουργό. Σημαίνει πάνω απ όλα αύξηση της χρηματοδότησης για την Υγεία τουλάχιστον στα προ κρίσης επίπεδα. Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για το υπουργείο Υγείας ήταν γύρω στα 6,6 δις το 2009. Το 2013 είχαν πέσει στα 5,3 δις (μείωση 1,3 δις). Στον προϋπολογισμό του 2015 που ψηφίστηκε πρόσφατα στην Βουλή, για το υπουργείο Υγείας προορίζονται μόλις 4,22 δισ. ευρώ, έναντι 4,74 δισ. το 2014. Η χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία είναι μειωμένη κατά 22,9%, ενώ στον ΕΟΠΥΥ κατά 17%! Δεν υπάρχει υποκατάστατο σε αυτή τη μάχη. Ούτε τα κοινωνικά ιατρεία, ούτε οι εκκλησιαστικές δομές αλληλεγγύης, ούτε καμία άλλη φιλανθρωπική ή εθελοντική δράση μπορεί να καλύψει την τεράστια κοινωνική καταστροφή που έφεραν οι μνημονιακές περικοπές στην υγεία. Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που μπορούν να κερδίσουν δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους.
σελ.8 Αντικαπιταλιστικό Αντιστροφή των Ησυγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, είχε στα σκαριά ένα μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Επιστρατεύοντας όλα τα κλασικά ψέματα που χρησιμοποιούνται υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, όπως ότι φέρνουν επενδύσεις, ανάπτυξη και δουλειές, ετοιμαζόταν να ξεπουλήσει δημόσια ακίνητα και επιχειρήσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ελεύθερους χώρους και παραλίες. Χρειάζεται να εξασφαλίσουμε ότι καμία από τις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις, για τις οποίες τόσο πολύ επέμεινε -ή γκρίνιαζε ότι έχουν μείνει πίσω- η τρόικα, δε θα προχωρήσει. Ούτε για τη ΔΕΗ, ούτε για την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, ούτε για τα ΕΛΤΑ. Αντίθετα θα πρέπει να καταργηθούν όλοι οι νόμοι που προχωρούν τις ιδιωτικοποιήσεις όπως για το ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ (τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας) ή για τους αιγιαλούς και τις παραλίες. Το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου πρέπει να καταργηθεί. Είναι ένα ταμείο που ανέλαβε να ξεπουλήσει τα πάντα, όντας το ίδιο βουτηγμένο στα σκάνδαλα με σειρά εμπειρογνωμόνων και διοικήσεών του να έχουν εξαναγκαστεί σε παραίτηση λόγω εμπλοκής τους σε υποθέσεις διαφθοράς. Η πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών επεκτείνεται στο αίτημα ότι θα επανέλθουν στον κρατικό έλεγχο όλα όσα ξεπουλήθηκαν στους ιδιώτες τα τελευταία χρόνια. Το καλοκαίρι, οι εργάτες της COSCO ανέδειξαν με την απεργία τους τι σημαίνει η ανάπτυξη των Σαμαροβενιζέλων και των ιδιωτών επενδυτών -χαμηλά μεροκάματα, ελαστικά ωράρια, ατομικές συμβάσεις, αδήλωτα εργατικά ατυχήματα, απειλές και εκβιασμούς. Να ξαναγυρίσει στο δημόσιο το λιμάνι του Πειραιά, αυτή είναι η προοπτική που ανοίγει και χρειάζεται να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι. Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες Παλεύουμε για να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες που υπέγραψαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, όπως η τελευταία που χαρίζει στην Lamda Development του Λάτση για 99 χρόνια την εκμετάλλευση των περίπου 6.200 στρεμμάτων του παλαιού αεροδρομίου αλλά και της παραλιακής ζώνης του Αγίου Κοσμά στο Ελληνικό. Να επιστρέψει ο χώρος στο δημόσιο και να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο όπως απαιτούν χρόνια τώρα οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής. Απαιτούμε όχι μόνο να μην παραδοθεί το Άλσος της Φιλαδέλφειας στο Μελισσανίδη για να φτιάξει γήπεδο της ΑΕΚ, αλλά και να επανακρατικοποιηθεί ο ΟΠΑΠ (που για το τρίμηνο του 2014 ανακοίνωσε αύξηση 27,6% στα καθαρά κέρδη σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2013) που ξεπουλήθηκε πριν λίγους μήνες σε εταιρία με μέτοχο τον ίδιο. Το ίδιο ισχύει για όλες τις παλιότερες ιδιωτικοποιήσεις που υποτίθεται ήταν προς το συμφέρον του ελληνικού λαού. Το 2008, ο τότε υπουργός της ΝΔ Χατζηδάκης ξεπούλησε την Ολυμπιακή στην εξευτελιστική τιμή των 177 εκατομμυρίων ευρώ στον Βγενόπουλο καταργώντας 5.500 θέσεις εργασίας. Λίγα χρόνια μετά, ο Βγενόπουλος έδωσε την Οlympic Air στην Aegean για 72 εκατομμύρια ευρώ. Είναι σήμερα πιο προσιτές, φθηνότερες ή ασφαλέστερες οι αερομεταφορές; Την ίδια στιγμή, ο ΟΣΕ υπολειτουργεί και οδηγείται στην πλήρη
Αντι-μνημόνιο σελ.9 ιδιωτικοποιήσεων ιδιωτικοποίηση ενώ τα τεράστια κέρδη από τις θαλάσσιες συγκοινωνίες πάνε στους εφοπλιστές. Ποιος μπορεί να υποστηρίξει σήμερα ότι οι μεταφορές είναι ποιοτικότερες και πιο αναβαθμισμένες; Το ναυάγιο του Norman Atlantic είναι πολύ πρόσφατο. Η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά σε μια σειρά από ιδιωτικές επιχειρήσεις με προτελευταία την Thyssen και τελευταία την Abu Dhabi Mar έφερε τέτοια ανάπτυξη ώστε ο τελευταίος ιδιοκτήτης στην ουσία το έκλεισε με απειλές ότι του οφείλει το Δημόσιο ακόμα και το υπουργείο Άμυνας αναγκάστηκε να τον καταγγείλει ότι είχε πάρει εκατομμύρια για έργο που δεν παραδόθηκε ποτέ. Πάνω από 1000 εργαζόμενοι βρέθηκαν στην ανεργία. Την ίδια πρακτική χρησιμοποιεί συνέχεια ο Ταβουλάρης ο ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους για μήνες. Τα σκάνδαλα με τα υποβρύχια και τις μίζες από τις παραγγελίες κάνουν ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι αυτές οι επιχειρήσεις πρέπει να είναι κρατικές και να παράγουν όχι πολεμικά πλοία και μηχανές θανάτου αλλά χρήσιμα πράγματα για την κοινωνία, τρένα και καράβια. Υποδομές μισού αιώνα Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ ήταν άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο. Το 2012 τα καθαρά κέρδη του Ομίλου ανήλθαν σε 476,4 εκατ. ευρώ, ενώ το 2013 σε 287,8 εκατ. ευρώ. Όλα αυτά τα λεφτά τα τσεπώνει η Deutsche Telekom. Το τελευταίο 10% του ΟΤΕ είχε πουληθεί για περίπου 400 εκατ. ευρώ, λιγότερα δηλαδή από τα κέρδη του το 2012, από τον Παπακωνσταντίνου που σήμερα παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Μήπως έγιναν καλύτερες ή πιο φτηνές οι τηλεπικοινωνίες; Το μόνο που έγινε είναι ότι η DT στρογγυλοκάθεται πάνω στις υποδομές που χτίστηκαν εδώ και μισό αιώνα από τους εργαζόμενους του ΟΤΕ, έχοντας πληρώσει στην ουσία ψίχουλα. Οι τράπεζες είναι μια ακόμα κραυγαλέα περίπτωση. Το 2012 πουλήθηκε ή μάλλον χαρίστηκε στον Σάλλα της Πειραιώς η Αγροτική Τράπεζα. Το 2010 ο Σάλλας είχε κάνει προσφορά 701 εκατομμύρια ευρώ για το 77% της ΑΤΕ και το 34% του ΤΤ. Τελικά, πήρε την ΑΤΕ, μία τράπεζα που το ενεργητικό της σε καταθέσεις, ακίνητα και υγιή δάνεια εκτιμώνταν τότε σε 750 εκατομμύρια ευρώ, με μόλις 95 εκατομμύρια... Λίγους μήνες αργότερα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με χαρτοφυλάκιο δανείων ύψους 7 δισ. ευρώ και καταθέσεις ύψους 11 δισ. ευρώ, πέρασε στα χέρια της Eurobank με τίμημα 681 εκ. ευρώ. Φυσικά ούτε ένας εργαζόμενος ή φτωχός δεν επωφελήθηκε από όλα αυτά. Ούτε έφεραν οποιαδήποτε ανάπτυξη στην οικονομία. Τις ίδιες τράπεζες διέσωζαν κάθε τρεις και λίγο, πρώτα ο Καραμανλής, ύστερα ο ΓΑΠ και μετά ο Σαμαράς, χαρίζοντάς τους δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία καλούσαν στη συνέχεια να πληρώσει ο λαός. Η κρατικοποίηση όλων των τραπεζών με εργατικό έλεγχο δεν απαντά μόνο στους εκβιασμούς των από πάνω που θα βρεθούν τα λεφτά, αλλά σχετίζεται άμεσα με τη ζωή όλης της εργατικής τάξης. Το ίδιο ισχύει για την ενέργεια, το νερό, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, τους ελεύθερους χώρους, ολόκληρο τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. ΣΤΟΠ στον αυταρχισμό - Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα Όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική των μνημονίων βάδισε μαζί με τον χειρότερο αυταρχισμό και την άγρια κρατική καταστολή προς όλους όσους αντιστέκονται. Αντιμνημόνιο σημαίνει: Κατάργηση όλων των παλαιότερων και νεότερων νόμων και διατάξεων που απαγορεύουν το δικαίωμα στην απεργία, προβλέπουν επιστρατεύσεις απεργών, απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις, ποινικοποιούν τις καταλήψεις, κατάργηση των κουκουλονόμων και των τρομονόμων. Κατάργηση όλων των ειδικών δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, ΕΚΑΜ κλπ) που πέντε χρόνια τώρα έχουν ως μοναδική τους ενασχόληση την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων και τους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα έχουν γίνει σφηκοφωλιά της Χρυσής Αυγής. Αφοπλισμός της αστυνομίας για να μην θρηνήσουμε άλλους Γρηγορόπουλους, να σταματήσουμε την προοπτική οι γειτονιές μας να γίνουν σαν το Φέργκιουσον και τις άλλες πόλεις των ΗΠΑ που η αστυνομία πυροβολεί και δολοφονεί ανεξέλεγκτα. Κατάργηση της χρήσης χημικών, βομβών κρότου λάμψης, να αποσυρθούν οι αύρες της αστυνομίας από τις διαδηλώσεις. Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν όλοι οι αστυνομικοί δράστες βασανιστηρίων και ξυλοδαρμών με θύματα διαδηλωτές, νέους και μετανάστες, σε κρατητήρια και φυλακές. Να σταματήσουν οι εξοντωτικές ποινές για μικρά αδικήματα που έχουν πλημμυρίσει τις άθλιες φυλακές με θύματα της κρίσης και να πάνε μέσα οι τοκογλύφοι τραπεζίτες, οι ανθρωποπνίχτες εφοπλιστές, οι βιομήχανοι που φέσωσαν τα ταμεία, οι υπουργοί που υπέγραψαν τα καταστροφικά μέτρα της τρόικας και κυκλοφορούν ελεύθεροι στο απυρόβλητο.
σελ.10 Αντικαπιταλιστικό Φέρτε πίσω τις συντάξεις Mόνιμος εκβιασμός, ιδιαίτερα κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές, είναι ότι αν βγούμε από τα μνημόνια ο κόσμος δεν θα πληρωθεί τις συντάξεις γιατί τα ταμεία είναι άδεια. Η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία είναι πράγματι δραματική. Όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, τα αποθεματικά των ταμείων μέσα σε τέσσερα μνημονιακά χρόνια μειώθηκαν συνολικά από 26 δισ. ευρώ το 2009 σε 4,5 δισ. ευρώ το 2013. Συνήθως στα ΜΜΕ ως υπαίτιοι εμφανίζονται τα άτομα με αναπηρία, γιατί παίρνουν τάχα «μαϊμού» αναπηρικές συντάξεις, η «υπογεννητικότητα», η «γήρανση του πληθυσμού» (η «πολυφαρμακία» όσον αφορά στον ΕΟΠΥΥ) και άλλα τέτοια. Η αλήθεια είναι ότι η διάλυση οφείλεται στην εγκληματική πολιτική που έχουν ακολουθήσει για τα ασφαλιστικά ταμεία όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις - αλλά και οι προηγούμενες. Ποιός φταίει; Υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι για τους οποίους τα ταμεία έχουν φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Πρώτος λόγος είναι η διαχρονική διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων προς όφελος των καπιταλιστών. Επί δεκαετίες τα αποθεματικά των ταμείων ήταν δεσμευμένα από την Τράπεζα της Ελλάδας με τον Αναγκαστικό Νόμο 1611/1950. Κάποια από αυτά παρέμεναν άτοκα. Ένα μικρό μέρος ήταν έντοκα, αλλά είχαν επιτόκια πολύ χαμηλότερα του πληθωρισμού και του επιτοκίου τραπεζικών καταθέσεων. Έτσι, η Τράπεζα της Ελλάδας μπορούσε να διαθέτει αυτά τα χρήματα σε εμπορικές τράπεζες που δάνειζαν τους βιομήχανους με μεγαλύτερα επιτόκια ενώ αντίθετα τα αποθεματικά των ταμείων μειώνονταν! Από το 1979, οπότε δίνεται η δυνατότητα να επενδύονται τα αποθεματικά στο Χρηματιστήριο, αρχίζει να διαμορφώνεται μια ακόμη πηγή αιμορραγίας μέσα από την πτώση στις τιμές των μετοχών. Όμως το τζογάρισμα των αποθεματικών απογειώνεται την δεκαετία του 2000, όταν μια σειρά ταμεία επικουρικών συντάξεων επενδύουν σε «σύνθετα επενδυτικά προϊόντα». Το 2005-07 είχαμε το σκάνδαλο των οκτώ δομημένων ομολόγων αξίας 1,8 δις ευρώ, που αγοράστηκαν από ασφαλιστικά ταμεία με ανυπολόγιστη χασούρα μέχρι που το 2007 ψηφίστηκε νόμος που απαγορεύει την επένδυση σε δομημένα ομόλογα. Η ληστεία του PSI Επιστέγασμα της πολιτικής που λεηλάτησε τα αποθεματικά ήταν το περίφημο κούρεμα του PSI το Φλεβάρη του 2012. Τότε, ενώ οι «αγορές» ξεφορτώνονταν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα ασφαλιστικά ταμεία εξαναγκάζονταν από τρόικα και κυβέρνηση να τα αγοράσουν - και μάλιστα στην ονομαστική και όχι την τρέχουσα τιμή τους. Μέσα σε μια νύχτα με το κούρεμα του PSI (σύμφωνα με τη δεύτερη τριμηνιαία έκθεση του 2014 του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής) τα ταμεία απώλεσαν 13 δισ. ευρώ (ενώ άλλα 3 δις κουρεύτηκαν από νοσοκομεία, ΤΕΙ και άλλους φορείς). Άλλος ένας λογιστικός τρόπος μέσα από τον οποίο οι κυβερνήσεις λεηλάτησαν τα αποθεματικά τα τελευταία χρόνια, ήταν οι συγχωνεύσεις των ταμείων που παρέμεναν υγιή με τα ελλειμματικά. Πίσω από τα παραμύθια περί «νοικοκυρέματος», με την ενοποίηση των ταμείων οι κυβερνήσεις αντί να ενισχύσουν αυτά που είχαν ελλείμματα, κατάφεραν να τα κάνουν όλα ελλειμματικά. Σήμερα, με την επιχειρούμενη ενοποίηση Kυρίως και Eπικουρικών ταμείων προσπαθούν να καλύψουν τα ελλείμματα με τα λεφτά που κατέβαλαν στα επικουρικά τους οι εργαζόμενοι! Δεύτερος λόγος είναι η διαχρονική άρνηση των εργοδοτών να καταβάλλουν τα χρέη τους προς τα ταμεία και η επίσης διαχρονική στάση των κυβερνήσεων να τους κάνουν πλάτη ψηφίζοντας επί δεκαετίες χαριστικές ρυθμίσεις στην Βουλή, που τους απάλλασσαν από τα χρέη με πενιχρά ή και καθόλου ανταλλάγματα. Αυτή η κατάσταση άνοιξε την πόρτα ώστε στα χρόνια των μνημονίων με δικαιολογία την κρίση να επέλθει η απόλυτη ασυδοσία. (Έτσι, ενώ ο τουρισμός «ανεβαίνει», ο κλάδος των ξενοδόχων-εστιατόρων χρωστάει από μόνος του 1,5 δις στο ΙΚΑ). Συνολικότερα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των εργοδοτών αφορούν στo μεγαλύτερό τους κομμάτι τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις: Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο ΙΚΑ (όπου είναι ασφαλισμένοι 1,6 δις εργαζόμενοι) τον Ιούλιο του 2014 ήταν 8,9 δις ευρώ και αφορούσε 441.781 επιχειρήσεις (περίπου οι μισές από αυτές ενεργές). Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ανεξόφλητων Οφειλών (ΚΕΑΟ), ενταγμένες σε αυτό είναι 82.490 επιχειρήσεις που χρωστάνε 8,2 δισ. ευρώ. Από αυτές, 4.422 επιχειρήσεις χρωστάνε συνολικά 4,7 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά μέσο όρο ένα εκατομμύριο ευρώ η κάθε μια! Όπως το έθεσε με δήλωσή του, τον Αύγουστο ο διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος στο MEGA «περίπου 300 επιχειρήσεις χρωστάνε στο ταμείο 8,3 δισ. ευρώ». Άλλα 7,4 δις ευρώ είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στον ΟΑΕΕ (αυτοαπασχολούμενοι), 0,8 δις ευρώ στο ΕΤΑΑ (αυτοαπασχολούμενοι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί) και 0,3 δις ευρώ στο ταμείο των αγροτών, τον ΟΓΑ. Σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκουν μόνο οι πραγματικοί αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες που στην πλειοψηφία δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μέσα σε συνθήκες κρίσης. Ανήκουν και οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που, αντί να έχουν σύμβαση μισθωτού, έχουν εξαναγκαστεί να εργάζονται σαν αυτοαπασχολούμενοι - απαλλάσσοντας τις επιχειρήσεις από την υποχρέωση να τους ασφαλίζουν. Οφειλέτης στα ταμεία είναι και το ίδιο το κράτος. Σε 12 δις ευρώ ανέρχονται οι οφειλές του κράτους προς τα ταμεία από το 1993. Μόνο το 2011, από τα 5,7 δισ. ευρώ των οφειλών του κράτους προς τρίτους, οι μεγαλύτερες ήταν προς τα ασφαλιστικά ταμεία, 2,825 δισ.
Αντι-μνημόνιο σελ.11 ευρώ, εκ των οποίων 1,139 δισ. προς το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Τρίτος λόγος είναι οι απώλειες στις εισφορές λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων και των τραγικών μειώσεων των αποδοχών σε μισθούς και συντάξεις. Σύμφωνα με την δεύτερη τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, 10,5 δισ. ευρώ είναι η απώλεια των εισφορών από τις μειώσεις μισθών και την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας. Δίπλα σε αυτά, υπεύθυνες για τις απώλειες στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων είναι η υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης, από 79% το 2009, σε 45% το 2012 και η μείωση στην τιμή των εργοδοτικών εισφορών το ίδιο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον για εκείνα τα αφεντικά που εξακολουθούν να τις πληρώνουν). Τέταρτος λόγος είναι οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση που στα ασφαλιστικά ταμεία μειώνεται σταθερά: Ήταν (σύμφωνα με την ΠΟΠΟΚΠ, την ομοσπονδία των εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία) 21 δις ευρώ το 2011, 13,4 δις το 2012, 11,5 δις το 2013 και 9,8 δις το 2014, ενώ για το διάστημα 2015 2018 υπολογίζεται να είναι, σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο, 8,6 δις το χρόνο κατα μέσο όρο. Ταυτόχρονα, οι περικοπές στην Υγεία, τα κλεισίματα και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων έχουν σημάνει την παράλληλη μετακύλιση εξετάσεων, φυσιοθεραπειών και άλλων ιατρικών πράξεων στον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα ο ΕΟΠΥΥ (που αποσπάστηκε από το ΙΚΑ) να χρωστάει στον ιδιωτικό τομέα. Νέος κύκλος επίθεσης Οι τροϊκανές πολιτικές που ξεκίνησαν με την ψήφιση του ασφαλιστικού το 2010 (και συνεχίστηκαν με ψήφιση άρθρων σε πολυνομοσχέδια) έχουν σημάνει για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους: Αύξηση των ορίων ηλικίας στα 65, καταρράκωση των συντάξεων, καθυστέρηση ετών στην καταβολή των συντάξεων (σε όλα τα Ταμεία εκκρεμούν 350.000 συντάξεις και εφάπαξ που δεν αποδίδονται), τεράστιες περικοπές στα εφάπαξ, περικοπές στις συντάξεις των αναπήρων, έξτρα λεφτά από την τσέπη για φάρμακα και νοσηλεία ακόμα και στα δημόσια νοσοκομεία, συνεχή ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Όσο για το 1,2 εκατομμύριο ανέργων του ΟΑΕΔ, είναι πρακτικά ανασφάλιστο. Κι όμως στις πρόσφατες συναντήσεις με την τρόικα η συγκυβέρνηση Σαμαρά συμφώνησε να ανοίξει ένα νέο, ακόμα σκληρότερο, κύκλο επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα και το δικαίωμα στην περίθαλψη: Παραπέρα ενοποίηση των Ταμείων, βασική σύνταξη 360 ευρώ (το μόνο κομμάτι της σύνταξης που θα εγγυάται το κράτος) επιπλέον μείωση 12-15% στα εφάπαξ των Ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, κατάργηση των όποιων ειδικών ηλικιακών ορίων έχουν απομείνει για γυναίκες, μητέρες, ΒΑΕ (με στόχο τα 67 έτη για όλους), νέο πετσόκομμα στις αναπηρικές συντάξεις, αύξηση των απαραίτητων ενσήμων προκειμένου ο ασφαλισμένος να κατοχυρώσει το δικαίωμα για συνταξιοδότηση, από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα, νέα μείωση κατά μία επιπλέον μονάδα τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν οι εργοδότες στα Ταμεία. Πρόκειται για μια πολιτική που έχει σαν κεντρικό στόχο πέρα από την περικοπή των δαπανών να μετατρέψει τις κατώτερες συντάξεις για εκατομμύρια ανθρώπους στην ουσία σε προνοιακά επιδόματα, ενώ όσων αντέχει η τσέπη τους θα στραφούν αναγκαστικά στην ιδιωτική ασφάλιση, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Το δικό μας ασφαλιστικό Απέναντι σε αυτά τα σχέδια το εργατικό κίνημα έχει το δικό του ασφαλιστικό. Τα ταμεία μπορούν να γίνουν βιώσιμα, αρκεί να ληφθούν μερικά απλά και άμεσα υλοποιήσιμα μέτρα: Να πληρώσουν οι εργοδότες τις ληξιπρόθεσμες οφειλές με ξεκίνημα τα 8,2 δις ευρώ που κατά τον πρόεδρό του, χρωστάνε οι 300 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στο ΙΚΑ. Όσοι δεν συμμορφωθούν ή όσοι δεν μπορούν, να κατάσχονται οι καταθέσεις και η ιδιοκτησία τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κράτος ή κάποια ΔΕΚΟ μπορεί να κατάσχει από τους προσωπικούς λογαριασμούς μέχρι και το σπίτι ενός εργαζόμενου που έχει ληξιπρόθεσμα χρέη. Να καταβληθούν πίσω στα ταμεία τα 13 δις ευρώ που χάθηκαν με το PSI του 2012, εξοικονομώντας χρήματα από την άμεση διαγραφή του εξωτερικού χρέους. Για αρχή, τα 6,7 δις ευρώ που προβλέπεται να καταβληθούν από τον προϋπολογισμό του 2015 για τόκους του ελληνικού δημοσίου. Αντί να πάνε στις τράπεζες, να πάνε στα ταμεία. 10 δις ευρώ θα έρθουν στα ταμεία αν γυρίσουν στις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και οι μισθοί (και μαζί οι εισφορές των εργοδοτών) στα προ κρίσης επίπεδα. Θα χρειαστεί να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις στο ΙΚΑ, ώστε να μπορέσει να ξαναστηθεί ένας μηχανισμός που κάτω από εργατικό έλεγχο να βάλει τέλος στην μαύρη εργασία. Να νομιμοποιηθούν όλοι οι μετανάστες. Απέναντι στο ψέμα της «γήρανσης του πληθυσμού» και στην υπογεννητικότητα που δημιουργεί η κρίση, η απάντηση είναι η νομιμοποίηση και η δυνατότητα εργασίας για όλους τους μετανάστες μια δυνατότητα που έχει καταργηθεί από το 2004, οπότε έληξε και η τελευταία διαδικασία νομιμοποίησης. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες ή έχοντες την ιδιότητα του πρόσφυγα, που το κράτος σήμερα αρνείται να τους δώσει άδεια εργασίας, είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν παράνομα, ενώ θα μπορούσαν να ωφελήσουν τα ταμεία, εξασφαλίζοντας σύνταξη και ασφάλιση για τους ίδιους. Σχετική έρευνα του ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) το 2004 τεκμηρίωνε ότι οι εισφορές στο ΙΚΑ είχαν αυξηθεί 12% εξαιτίας της ασφάλισης των μεταναστών: «Σε σύνολο εισφορών Ελλήνων και αλλοδαπών 8 δις ευρώ, τα 887 εκατομμύρια ήταν εισφορές μεταναστών». (Στο ΙΚΑ ήταν τότε ασφαλισμένοι 2.100.758 Έλληνες και 346.070 αλλοδαποί). Η δύναμη που μπορεί να επιβάλλει αυτά τα «ανήκουστα» -για τραπεζίτες, βιομήχανους και επίτροπους της ΕΕ- μέτρα είναι η εργατική τάξη. Όσοι πιστεύουν ότι αυτά δεν είναι «ρεαλιστικά», ας θυμηθούν ότι το δικαίωμα στη σύνταξη ή στην περίθαλψη δεν υπήρχαν πάντα, ούτε ήταν πάντα αυτονόητα. Τα έκαναν αυτονόητα οι αγώνες της εργατικής τάξης και αυτή είναι η προοπτική και για το μέλλον.
σελ.12 Αντικαπιταλιστικό Απαιτούμε και ένα αντιρα Ορατσισμός ενάντια στους μετανάστες βρέθηκε, αμέσως μετά την λιτότητα, στην κορυφή της ατζέντας όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων που τους χρησιμοποίησαν σαν αποδιοπομπαίους τράγους για την καταστροφή που οι ίδιοι δημιουργούν. Στόχος τους η διάσπαση της ενότητας της εργατικής τάξης. Ο Σαμαράς ξεκίνησε την θητεία του μιλώντας για «ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες». Το καλοκαίρι του 2012, δίπλα στο συστηματικό ρατσιστικό πογκρόμ της αστυνομίας που ονομάστηκε «Ξένιος Δίας» ξεκίνησαν και οι συστηματικές δολοφονικές επιθέσεις των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που δρούσαν ανενόχλητοι υπό την σκέπη του Μπαλτάκου και των υπόλοιπων συνομιλητών τους μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Τα δυόμισι χρόνια που ακολούθησαν, πάρθηκαν πίσω το δικαίωμα στην Ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς και η ψήφος στις δημοτικές εκλογές στους επί μακρόν διαμένοντες που είχε παραχωρήσει με το σταγονόμετρο ο νόμος Ραγκούση. Το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» (το αντίβαρο που ζήταγε η ΔΗΜΑΡ για τη συμμετοχή της στην τρικομματική κυβέρνηση) αποδείχθηκε το ίδιο ψευδεπίγραφο με τα «Κέντρα Φιλοξενίας Μεταναστών», δηλαδή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που φύτρωσαν την τελευταία τριετία από άκρη σε άκρη στην επικράτεια. Έτσι, οι μετανάστες βρέθηκαν να χτυπιούνται διπλά, και από την κρίση και από τις ρατσιστικές επιθέσεις. Πρόκειται για μια εξέλιξη που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ΕΕ. Στην «Ευρώπη-Φρούριο» που χτίζει συστηματικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο θεσμοθετημένος ρατσισμός ανοίγει (μαζί με την επίσης θεσμοθετημένη ισλαμοφοβία) τον δρόμο στον φασισμό, από την πιο «λάιτ» εκδοχή της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία μέχρι τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Η απάντηση στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας του εργατικού κινήματος, δίπλα στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τους φασίστες. Αυτό σημαίνει καταρχήν απάντηση στην ρατσιστική προπαγάνδα της άλλης πλευράς. Ρατσιστικά Ψέματα Πρώτο, και ξεφτισμένο πια, ψέμα, «οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές και ρίχνουν τα μεροκάματα των ντόπιων με την μαύρη εργασία». Στο διάστημα 1990-2008 που οι μετανάστες έρχονταν μαζικά στην Ελλάδα το ποσοστό των ανέργων παρέμενε σταθερό. Αντίθετα, σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, «100 μετανάστες σε εργασίες που συνήθως δεν αποδέχονταν έλληνες δημιουργούσαν 70-80 θέσεις εργασίας» για τους δεύτερους. Η εκτίναξη της ανεργίας στο 25% την τελευταία πενταετία βαραίνει αποκλειστικά την πολιτική εκτίναξης των απολύσεων που έχουν επιβάλλει τρόικα και καπιταλιστές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά στα χαμηλά μεροκάματα και την μαύρη εργασία. Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες ντόπιοι εργαζόμενοι δουλεύουν στη μαύρη εργασία και παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι ή πληρώνονται ψίχουλα, αποδεικνύοντας με αρνητικό τρόπο αυτά που τόσα χρόνια έλεγε η αριστερά: Ότι κάθε επίθεση σε ένα μετανάστη εργάτη είναι επίθεση σε ένα ντόπιο εργάτη. Οι μετανάστες ήταν οι προπομποί και ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Δεύτερο ψέμα, διά στόματος πρωθυπουργού, ότι «στην Ελλάδα ζουν 1,5 εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες». Με βάση την απογραφή του 2011, ο αριθμός ξένων υπηκόων που περιλάμβανε τους νόμιμους και παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα είναι 912.000 άτομα, από τα οποία 200.000 περίπου έχουν υπηκοότητα χώρας της ΕΕ. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληθυσμού & Κοινωνικής Συνοχής του Υπουργείου Εσωτερικών τον Νοέμβριο του 2014 ο αριθμός
Αντι-μνημόνιο σελ.13 τσιστικό Αντι-Μνημόνιο των νομίμων μεταναστών ήταν 494.807. Τρίτο ψέμα, «οι μετανάστες φταίνε για την αύξηση της εγκληματικότητας». Ψέμα, πρώτον γιατί σε τομείς, όπως π.χ οι ανθρωποκτονίες, δεν υπάρχει τέτοια αύξηση, οι αριθμοί παραμένουν στα ίδια επίπεδα από την δεκαετία του 90. Και δεύτερον, γιατί και εκεί που υπάρχει αξιοσημείωτη αύξηση, πχ στις κλοπές και τις διαρρήξεις, αυτή δεν οφείλεται στους μετανάστες. Κοιτάζοντας τα στατιστικά της ίδιας της αστυνομίας και της Eurostat διαπιστώνει κανείς ότι αυτή η αύξηση παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια, είναι δηλαδή απότοκο της κρίσης και της επιβολής των μέτρων λιτότητας. Στο πρώτο εξάμηνο του 2014, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ, στις εξιχνιασμένες «απάτες» αναφέρονται ως δράστες 496 έλληνες και 82 μετανάστες. Στις «κλοπέςδιαρρήξεις» 4.737 έλληνες και 1.924 μετανάστες. Στο «νόμο περί ναρκωτικών» 5.549 έλληνες και 1.229 μετανάστες. Στο νόμο περί όπλων 2.608 ντόπιοι και 388 μετανάστες. Οι «αλλοδαποί» έχουν ποσοστό συμμετοχής πολύ μικρότερο από τους έλληνες αλλά παραπάνω από αυτό που τους αναλογεί με βάση το ποσοστό τους στο συνολικό πληθυσμό. Νο1 στόχος της αστυνομίας Εξηγείται εύκολα αυτό: οι μετανάστες είναι ο Νο1 θεσμοθετημένος στόχος της Αστυνομίας -όχι μόνο γιατί πάνω από τους μισούς αστυνομικούς ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. «Θα τους κάνουμε τον βίο αβίωτο» ήταν θυμίζουμε, η ρητή εντολή πρώην αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ στους υφισταμένους του, όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ. Σε αυτήν την επιχείρηση, όπως ομολογείται με καμάρι στο επίσημο σάιτ της ΕΛ.ΑΣ «για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης καθημερινά απασχολούνται περίπου 15.000 αστυνομικοί, δηλαδή το 1/3 περίπου του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας»! Τέταρτο ψέμα, «οι μετανάστες κοστίζουν στα νοσοκομεία και τις λοιπές δημόσιες υπηρεσίες ενώ στέλνουν ό, τι κερδίζουν πίσω στις χώρες τους». Όσον αφορά στο δεύτερο, δηλαδή τα εμβάσματα, αυτό που κρύβεται επιμελώς, είναι ότι το ισοζύγιο αυτών που μπαίνουν και φεύγουν από την Ελλάδα είναι ισορροπημένο. Για παράδειγμα, τα λεφτά που έφυγαν το 2010 από Ελλάδα για Αλβανία (514 εκατομμύρια) ήταν λιγότερα από όσα μπήκαν στην Ελλάδα από Γερμανία και ΗΠΑ (575 εκατομμύρια). Όσον αφορά στο πρώτο, οι μετανάστες παράγουν πλούτο, και μάλιστα μεγάλο, στις χώρες που πάνε - αλλιώς πιο πλούσια χώρα του πλανήτη θα ήταν το Μπαγκλαντές και πιο φτωχές οι ΗΠΑ και η Γερμανία! Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας το 2005, πριν αρχίσει η συρρίκνωση, οι μετανάστες συνέβαλαν -είτε με την εργασία τους είτε με την κατανάλωση- κατά το 1/3 στην συνολική αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ με ρυθμό 3,7% για εκείνη την χρονιά. Οι μετανάστες αναζωογόνησαν τα ταμεία πριν έρθει να τα κουρέψει το PSΙ. Όπως αναφέρει το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών το 2004, οι εισφορές 346.070 μεταναστών στα ταμεία ήταν 887 εκατομμύρια ευρώ, το 12% επί του συνόλου. Οι μετανάστες, από το1997, που άρχισε η πρώτη νομιμοποίηση, μέχρι σήμερα έχουν πληρώσει δις ευρώ φόρους και τέλη στο ελληνικό κράτος - και τόκους για τα δάνεια που πήραν από τις ελληνικές τράπεζες. Αντίθετα δεν είδαν ούτε ένα ευρώ από τα εκατομμύρια που δίνονται από την ΕΕ τάχα για την «υποδοχή» των προσφύγων και καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξοπλισμό της αστυνομίας. Αυτό που αντίθετα κοστίζει στο κράτος είναι το διαρκές κυνηγητό τους σε πόλεις, θάλασσες και βουνά. Πέμπτο ψέμα, «σε αυτήν την χώρα δεν χωράνε άλλοι». Η Ελλάδα είναι η 8η πιο αραιοκατοικημένη στο σύνολο των 27 χωρών της ΕΕ. Είναι μια χώρα στην οποία ο πληθυσμός μειώνεται καθώς οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις, οι νέοι κάνουν λιγότερα παιδιά και οι ηλικιωμένοι ζουν περισσότερο. Είναι μια χώρα που συστηματικά γερνάει. Στην προβολή που κάνει η Κομισιόν για όλες τις χώρες της ΕΕ, υπολογίστηκε ότι το 2060 ο ενεργός πληθυσμός ηλικίας 15-64 ετών στην Ελλάδα θα υποχωρήσει κατά 10,9%, (από το 65% σήμερα) στο 54% του πληθυσμού. Η είσοδος των μεταναστών όλα αυτά τα χρόνια έχει βοηθήσει στην αντιστροφή αυτής της τάσης, τα 200.000 παιδιά δεύτερης γενιάς είναι η ζωντανή απόδειξη, το ίδιο και οι αυλές των σχολείων του κέντρου της Αθήνας ή στα χωριά που μένουν ανοιχτά μόνο χάρη στα παιδιά των μεταναστών. Η πραγματικότητα είναι ότι χρειαζόμαστε ενέσεις πληθυσμού και δη πληθυσμού που να εργάζεται, να παράγει, να εξασφαλίζει τις συντάξεις, κλπ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, το 78% του συνολικού πληθυσμού των νόμιμων μεταναστών είναι παραγωγικός πληθυσμός, με το 52% να έχει ηλικία 15 έως 39 ετών και το 19,25% 0-14 ετών. Αυτό το οποίο καθιστά σήμερα τους μετανάστες «περιττούς» είναι το ίδιο που καθιστά περιττούς τους ντόπιους εκτοξεύοντας την ανεργία τους στα ύψη και δημιουργώντας μετανάστευση πλέον και από την Ελλάδα: Είναι η πολιτική που λέει ότι την κρίση του καπιταλισμού πρέπει να την πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι. Όταν μας λένε ότι δεν χωράνε άλλοι μετανάστες, στην ουσία λένε ότι δεν χωράει κανείς. Ρατσιστικό απαρτχάιντ Αυτή η πολιτική έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ στην Ελλάδα. Η νομιμοποίηση των μεταναστών έχει σταματήσει από την 1/1/2005. Δηλαδή όσοι μετανάστες έχουν έρθει τα τελευταία δέκα χρόνια δεν θα πάρουν ποτέ πράσινη κάρτα ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν χαρτιά ζούνε με την μόνιμη ανασφάλεια των περιβόητων «προϋποθέσεων».
σελ.14 Αντικαπιταλιστικό Άνθρωποι που μένουν δεκαετίες στην Ελλάδα, αντιμετωπίζονται σαν μόνιμα «ξένοι» - το ίδιο και τα παιδιά τους. Η απόκτηση Ιθαγένειας που αφορά 200.000 παιδιά, μετανάστες δεύτερης γενιάς, έχει πρακτικά σταματήσει: 3.103 άτομα πήραν ιθαγένεια για λόγους γέννησης ή φοίτησης στην Ελλάδα το 2011, 5.542 το 2012, και μόλις 928 το 2013 - οπότε το ΣτΕ και ο Σαμαράς σταμάτησαν την χορήγηση, έστω και με το σταγονόμετρο, που έδινε ο νόμος Ραγκούση. Και από πάνω είχε και το θράσος να κατηγορήσει αυτά τα παιδιά σαν μελλοντικούς «τρομοκράτες»! Όσον αφορά στους πρόσφυγες, σύμφωνα με την Eurostat, το τελευταίο 12μηνο έγιναν μόνο 9.140 αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα, (ενώ ο αντίστοιχος αριθμός, πχ στη Γερμανία ήταν 171.945). Πόσες από αυτές έγιναν δεκτές; Το τρίτο τρίμηνο του 2014 από 2.185 συνολικά αιτήσεις, μόλις 260 πήραν το στάτους του πρόσφυγα, 155 πήραν προσωρινά χαρτιά και 1.775 απορρίφθηκαν... Πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζονται σαν «εγκληματίες», πριν πατήσουν καν το πόδι τους στο ελληνικό έδαφος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, τους πρώτους εννέα μήνες του 2014, πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου 2.500 μετανάστες, καταρρίπτοντας μακράν κάθε προηγούμενο ρεκόρ θανάτων. Και αυτό θα συνεχιστεί καθώς ο αριθμός των προσφύγων συνεχώς ανεβαίνει. Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι ο αριθμός των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των εσωτερικά εκτοπισμένων σε όλο τον κόσμο ήταν 51,2 εκατομμύρια, ο μεγαλύτερος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με κύριο υπεύθυνο τον πόλεμο στη Συρία. Στρατόπεδα Όσοι δεν πνίγονται ή δεν επαναπροωθούνται παράνομα την ώρα που πάνε να περάσουν τα σύνορα, όταν συλληφθούν στην πλειοψηφία τους οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε 5-6.000 υπολογίζεται ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός των κρατουμένων στα λεγόμενα «Κέντρα Φιλοξενίας Μεταναστών», στην Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο, το Παρανέστι και αλλού. Ακαθόριστο είναι το πόσες χιλιάδες παραμένουν κλεισμένοι επί μήνες στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων. Θύματα αυτής της βαρβαρότητας των στρατοπέδων είναι κατά 90% οι μουσουλμάνοι μετανάστες. Για τους δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα δεν υπάρχει χώρος θρησκευτικής λατρείας, αλλά φυλάκιση, στα ελληνικά γκουαντάναμο για 12, 18 ακόμα και 24 μήνες -μια πολιτική που πάει χέρι χέρι με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και τον νέο «άξονα Ελλάδας - Ισραήλ». Μόνιμα στο στόχαστρο από τη γέννηση του ελληνικού κράτους βρίσκονται οι 250.000-350.000 Ρομά που ζουν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ τους πρώτους εννέα μήνες του 2013 υπήρξαν 1.131 αστυνομικές επιχειρήσεις, δηλαδή 4 επιχειρήσεις την ημέρα σε καταυλισμούς Ρομά σε όλη τη χώρα. Σε αυτές τις επιχειρήσεις, 52.431 άνθρωποι ελέγχθηκαν και 19.067 άνθρωποι οδηγήθηκαν σε αστυνομικά τμήματα! 230 Ρομά συνελήφθησαν για κλοπή ηλεκτρικού ρεύματος, την ίδια στιγμή που πολλοί καταυλισμοί Ρομά δεν έχουν καν ηλεκτροδότηση. Δίπλα στις σκούπες της ΕΛ.ΑΣ ήρθαν να προστεθούν τα φασιστικά πογκρόμ της Χρυσής Αυγής σαν αυτό στο Αιτωλικό πριν από δύο χρόνια και οι επιχειρήσεις διωγμού των Ρομά από χώρους που έμεναν δεκαετίες, όπως στο Χαλάνδρι. Αντιρατσιστικό αντι-μνημόνιο Γι αυτούς τους λόγους, το αντιμνημόνιο οφείλει να είναι αντιρατσιστικό. Αυτό σημαίνει: Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς όρους και προϋποθέσεις (απαγορευτικό αριθμό ενσήμων κλπ) Ιθαγένεια για όσα από τα 200.000 παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα, την επιθυμούν. Άσυλο, στέγη και πλήρη δικαιώματα σε όλους τους πρόσφυγες. Κατάργηση όλων των ρατσιστικών μέτρων και θεσμών που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Άνοιγμα των συνόρων στους πρόσφυγες, κλείσιμο της Φρόντεξ, κατάργηση του Δουβλίνο 3 και δυνατότητα προσφύγων και μεταναστών να μετακινηθούν όπου αυτοί θέλουν. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και απελευθέρωση όλων των μεταναστών που κρατούνται σε αυτά και στα τμήματα της αστυνομίας με μόνο «έγκλημα» ότι δεν έχουν χαρτιά. Γκρέμισμα του φράχτη στον Έβρο. Σταμάτημα των ρατσιστικών επιχειρήσεων σκούπα στους μετανάστες και στους καταυλισμούς των Ρομά. Αποζημίωση στα θύματα της ρατσιστικής βίας είτε της αστυνομίας, είτε των φασιστικών συμμοριών. Χώροι λατρείας για τους Μουσουλμάνους. Επιστροφή και επέκταση των πολιτικών δικαιωμάτων για τους μετανάστες που ζούνε και εργάζονται μόνιμα στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μέτρων για την συνέχιση και επέκταση των πολιτικών νομιμοποίησης που με αγώνες και θυσίες πέτυχε το εργατικό κίνημα από το 1991 μέχρι το 2004 (οπότε και σταμάτησαν) με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των ρατσιστικών τερατουργημάτων που ακολούθησαν. Όλοι μαζί Ντόπιοι και μετανάστες εργάτες έχουν την δύναμη, παλεύοντας και οργανώνοντας από κοινού την δράση τους στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς δίπλα στην κατάργηση των μνημονίων, να επιβάλλουν ένα τέτοιο πρόγραμμα και την κατάργηση του ιδιότυπου ρατσιστικού απαρτχάιντ που επικρατεί. Θα είναι κέρδος αυτό για ολόκληρη την εργατική τάξη και σε κινηματικό επίπεδο. Όπως έδειξε ο αγώνας των εργατών γης της Μανωλάδας, οι μετανάστες δεν είναι μόνο επένδυση για τα αφεντικά, αλλά και για το εργατικό κίνημα, είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Τον Αύγουστο του 2012 ήταν, πρώτοι, οι πακιστανοί μετανάστες που υποδέχτηκαν πλημμυρίζοντας το Σύνταγμα την κυβέρνηση Σαμαρά και τον «Ξένιο Δία». Και τον Γενάρη του 2015 είναι πάλι οι μετανάστες απεργοί της Γενικής Ανακύκλωσης που την αποχαιρετούν.
Αντι-μνημόνιο σελ.15 Οι νεοναζί στη φυλακή Ηφασιστική απειλή είναι πλέον αισθητή στην Ευρώπη είτε μέσα από καθαρά ναζιστικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή είτε μέσα σε ακροδεξιά κόμματα όπως το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, είτε μέσα σε ισλαμοφοβικές και ρατσιστικές καμπάνιες στην Γερμανία και την Βρετανία. Στην Ελλάδα η αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε την δολοφονία Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2013 ήταν η κορυφαία στιγμή ενός κινήματος που τέσσερα χρόνια τώρα ασταμάτητα δίνει την μάχη παντού σε δρόμους, χώρους εργασίας, σχολεία, δικαστήρια ενάντια σε αυτήν την απειλή. Αυτή η ανυποχώρητη δράση από τα κάτω οδήγησε πριν από ένα χρόνο πολλούς από τους νεοναζί στην φυλακή σκίζοντας το δίχτυ προστασίας που επί δεκαετίες τους παρείχαν η αστυνομία, τα δικαστήρια, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι πολιτικοί τους προστάτες που έφταναν μέχρι το γραφείο του Σαμαρά. Ανοιχτή μάχη Αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει. Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να επιβάλλει πρώτον ότι οι δράστες και η ηγεσία της δολοφονικής συμμορίας δεν θα πέσουν στα μαλακά. Δεύτερο, ότι η Χ.Α δεν θα πετύχει να ξεπλύνει το αίμα και να νομιμοποιήσει ξανά την παρουσία της σαν πολιτικό κόμμα στο πλυντήριο πολιτικών σχεδιασμών μέσα στην δεξιά που αναζητούν συμμάχους σε μια «σοβαρή Χ.Α». Και τρίτο, δεν θα καταφέρει να αξιοποιήσει εκ νέου τον ρατσισμό, την ισλαμοφοβία και τον εθνικισμό που καλλιεργείται μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Γι αυτό χρειαζόμαστε ένα αντιφασιστικό αντιμνημόνιο που να εμποδίσει τους φασίστες να παίξουν το ρόλο της αντιπολίτευσης, όπως το κόμμα της Λεπέν στην Γαλλία, με κύριους στόχους: Να ξεκινήσει επιτέλους η δίκη, να καταδικαστούν και να σαπίσουν στην φυλακή οι δολοφόνοι νεοναζί και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Να ανασυρθούν όλες οι υποθέσεις που ένα αόρατο χέρι βάζει στο «αρχείο» και να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι για το πλήθος των επιθέσεων που δεν περιλαμβάνονται στην μεγάλη δικογραφία. Να βρεθούν, να κριθούν και να τιμωρηθούν αναλόγως όλοι όσοι και δεν είναι λίγοι- προστατεύουν τους νεοναζί μέσα στο θερμοκήπιο του ναζισμού, την Ελληνική Αστυνομία. Μέσα στο δικαστικό σώμα που αθώωνε ανερυθρίαστα Κασιδιάρηδες και Μπαρμπαρούσηδες, καλλιεργώντας την αίσθηση ατιμωρησίας και ανοίγοντας το δρόμο και την όρεξη για σκληρότερα εγκλήματα. Στους επιχειρηματίες, τύπου Πάλλη, που τους χρηματοδοτούσαν, τις εφημερίδες και τα κανάλια που συστηματικά τους πρόβαλαν. Και όλους τους Μπαλτάκους, που συνομιλούσαν και συνεργάζονταν μαζί τους στα υπόγεια της Βουλής. Πάλη ενάντια στο σεξισμό και τις διακρίσεις Τα μνημόνια ήταν μια ανοιχτή επίθεση στις γυναίκες, ιδιαίτερα της εργατικής τάξης. Οι κλάδοι που δέχτηκαν τα περισσότερα κύματα διαθεσιμοτήτων και απολύσεων ήταν αυτοί που στην πλειοψηφία τους εργάζονταν γυναίκες: καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, διοικητικοί πανεπιστήμιων κλπ. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία έδειξαν ότι σε σύνολο ανεργίας 27% για το 2014, το ποσοστό για τους άνδρες ήταν 24,9% και για τις γυναίκες 32,2%, ενώ ανάμεσα στους νέους ηλικίας 15-24 ετών που εμφανίζουν την υψηλότερη ανεργία (57,2%), το ποσοστό των γυναικών ήταν 62,8%. Η επισφαλής εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα διευρυμένα ωράρια, η δουλειά χωρίς ασφάλιση, οι χαμηλότερες αμοιβές, χτύπησαν κατά κόρον τις γυναίκες. Η πρόσφατη καταγγελία εγκύου εργαζόμενης στο Ηράκλειο Κρήτης για εκβιασμό από την εργοδοσία της να ρίξει το παιδί προκειμένου να μην απολυθεί συμπυκνώνει την εικόνα στον ιδιωτικό τομέα. Οι περικοπές στο δημόσιο για να περιοριστεί δήθεν το σπάταλο κράτος είχαν σαν αποτέλεσμα να διαλυθούν οι κοινωνικές δομές που ανακούφιζαν την εργαζόμενη γυναίκα από τα βάρη της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων. Κατάργηση κατακτήσεων Η ανατροπή των ορίων συνταξιοδότησης προς τα πάνω, σήμανε την κατάργηση πολλών θετικών διακρίσεων και κατακτήσεων των εργαζόμενων γυναικών. Με νόμο που ψηφίστηκε επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη, καταργήθηκε το επίδομα τοκετού και αποφασίστηκε να χορηγείται μόνο στις γυναίκες που επιλέγουν να γεννήσουν στο σπίτι, αποτρέποντάς τες έτσι να επιλέγουν τα δημόσια νοσοκομεία για τον τοκετό. Την ίδια στιγμή, ο σεξισμός κλιμακώθηκε έντονα τα μνημονιακά χρόνια, είτε μέσα στους εργασιακούς χώρους κάτω από τον εκβιασμό της απόλυσης, είτε με την επιστροφή στις «πατροπαράδοτες αξίες» ότι η ανεργία είναι μια «ευκαιρία» η γυναίκα να «γυρίσει στο σπίτι». Παλεύουμε για την ανατροπή όλων αυτών των μέτρων που απειλούν κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και ενάντια στην σεξιστική ιδεολογία που τα καλύπτει και τα δικαιολογεί. Είναι η ίδια ιδεολογία που έχει βάλει στο στόχαστρο την ΛΟΑΤ κοινότητα. Το ίδιο διάστημα που η τελευταία κυβέρνηση έδειχνε το ρατσιστικό της πρόσωπο ενάντια στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων εξαιρώντας τους από το σύμφωνο συμβίωσης, στους δρόμους και τις γειτονιές οι φασιστικές επιθέσεις σε ομόφυλα ζευγάρια πολλαπλασιάζονταν. Στηρίζουμε όλα τα αιτήματα ενάντια στην καταπίεση και απαιτούμε, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης σαν τη σημερινή, να ισχύει για τα ομόφυλα ζευγάρια ό,τι ισχύει και για τα ετερόφυλα, το δικαίωμα στο γάμο, στο σύμφωνο συμβίωσης, στην υιοθεσία παιδιών, στην ιατρική και ασφαλιστική κάλυψη του συντρόφου, στη φορολογία κλπ.
σελ.16 Αντικαπιταλιστικό Αντι-μνημόνιο Ενάντια σε πόλεμο και ιμπεριαλισμό Τους τελευταίους μήνες πολεμικά πλοία και αεροπλάνα με σημαίες και διακριτικά πολλών χωρών - αμερικάνικα, ρώσικα, ισραηλινά, τούρκικα, ελληνικά, αιγυπτιακά κ.α- πλέουν και πετάνε ασταμάτητα πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο, εμπλεκόμενα σε εικονικές αερομαχίες, «συνοδεύοντας», «αναχαιτίζοντας» και «κλειδώνοντας» στόχους. Όλα αυτά δεν προμηνύουν τίποτε καλό. Οσον αφορά στην Ελλάδα δημιουργούν ένα τεράστιο κίνδυνο, δίπλα στην καταστροφή που φέρνει η λιτότητα και τα μνημόνια να προστεθούν θερμά επεισόδια και πόλεμοι. Μετά την απόλυτη αποτυχία τους να ελέγξουν την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με επεμβάσεις στο Ιρακ και το Αφγανιστάν την προηγούμενη δεκαετία, οι ΗΠΑ προχωράνε σήμερα σε ένα νέο καταστροφικό κύκλο: Αφού σκόρπισαν καταστροφή και διχόνοια στην περιοχή επιστρέφουν τώρα μαζί με δικτάτορες όπως ο Άσαντ και ο Σίσι που τσάκισαν τα κινήματα της Αραβικής Ανοιξης, παριστάνοντας τους διώκτες αντιδραστικών δυνάμεων όπως το ISIS - που αυτοί οι ίδιοι εξέθρεψαν. Σε αυτόν τον καταστροφικό κύκλο, το ελληνικό κράτος, όπως φάνηκε και από τις καλοκαιρινές συναντήσεις Αβραμόπουλου-Χέγκελ, επιδιώκει να παίξει έναν όλο και περισσότερο ενεργό και στρατηγικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ ζητάνε δίπλα στην Σούδα και το Άκτιο περισσότερες βάσεις και αεροδρόμια από τα οποία να μπορούνε να ανεφοδιάζονται τας πλοία τους και να σηκώνονται τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που βομβαρδίζουν κυρίως αμάχους στη Συρία. Και οι κυβερνήσεις τους τα δίνουν. Αντιδραστικός άξονας Ελλάδας - Ισραήλ Δίπλα σε αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη έρχεται να προστεθεί μια δεύτερη: ο ανταγωνισμός που αφορά τον έλεγχο των «οικοπέδων» των λεγόμενων ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου. Η δημιουργία του «νέου άξονα» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, και πρόσφατα της Αιγύπτου, σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος έχει συνάψει σφιχτή συμμαχία με το μεγαλύτερο σφαγέα και μαντρόσκυλο του ιμπεριαλισμού στην περιοχή, το κράτος του Ισραήλ έχοντας απέναντι την Τουρκία. Όλα αυτά, υποτίθεται, γίνονται για τους υδρογονάνθρακες. Είναι ανέκδοτο η προπαγάνδα ότι η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων των ΑΟΖ θα μας «σώσει από την κρίση». Όχι μόνο για τις συνήθεις ενστάσεις ότι ακόμα και αν αυτή προχωρήσει θα αφορά το πολύ μακρινό μέλλον με κύριο όφελος των πολυεθνικών που θα την αναλάβουν, αλλά για ένα άλλο κυρίως λόγο: Η τεράστια κατοχή και διακίνηση πηγών ενέργειας δεν αρκεί για να βγάλει μια χώρα από την παγκόσμια κρίση. Το αποδεικνύει αυτό ξεκάθαρα η σημερινή κρίση στην Ρωσία, με την τεράστια κατοχή ενέργειας. Όσοι κάνουν όνειρα με υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, ακόμα και αν ήξεραν πόσοι υπάρχουν (που δεν ξέρουν) θα έπρεπε να ξέρουν και την τιμή τους σε μια διεθνή αγορά που κατρακυλάει συνεχώς. Η υπόσχεση της «ανάπτυξης» των «υδρογονανθράκων» του 2014 θα αποδειχθεί μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο φιάσκο από την «ανάπτυξη» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Στην πραγματικότητα ο ανταγωνισμός για τις ΑΟΖ επεκτείνει τα πολεμικά μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας στην δική μας γειτονιά. Σε αυτό το νέο θερμό περιβάλλον, οι ΑΟΖ είναι το πεδίο πάνω στο οποίο Ελλάδα και Τουρκία αναζωπυρώνουν τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς για τον ρόλο της πιο σημαντικής τοπικής δύναμης στην περιοχή. Ανταγωνισμοί Επιβεβαιώνεται έτσι, ότι η άλλη όψη της κρίσης του καπιταλισμού είναι η κρίση του ιμπεριαλισμού και η νέα όξυνση των ανταγωνισμών - και ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις για τον έλεγχο του πλανήτη και ανάμεσα σε μικρότερες δυνάμεις για τον έλεγχο «ζωτικών περιοχών». Τέτοιου τύπου ανταγωνισμούς τους έχουν πληρώσει οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας στο παρελθόν και το 1919-22 και το 1964-1974. Και τους πληρώνουν ακόμα και σε καιρό ειρήνης, αν κρίνει κανείς από τα ποσά που συνεχίζουν να δαπανώνται σε εξοπλισμούς. Κρίνοντας πχ από το γεγονός ότι (σύμφωνα με το Βήμα) 1 δις ευρώ πήγε μόνο στις μίζες και τα λαδώματα για εξοπλιστικά την τελευταία 15ετία, μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της σπατάλης. Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Χριστοδουλάκης, τo 2003 υπολόγιζε ότι το 1/4 του δημόσιου χρέους αφορούσε στις πολεμικές δαπάνες. Mε βάση τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα ήταν το 2000-2010 στην 4η θέση των χωρών που εισάγουν όπλα παγκόσμια, ενώ το 2011 δαπάνησε για εξοπλισμούς 5,85 δις ευρώ, το 2,6% του ΑΕΠ της (το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στις χώρες της ΕΕ). Γι αυτό, η διέξοδος από τα μνημόνια και την ΕΕ δεν είναι οι υδρογονάνθρακες και το ΝΑΤΟ, είναι το χτίσιμο ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα απαιτήσει: Καμιά συμμετοχή και υποστήριξη της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κατάργηση του άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, κλείσιμο της πρεσβείας των σιωνιστών, Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Να μην ανοίξουν νέες και να κλείσουν όλες οι υπάρχουσες βάσεις του ΝΑΤΟ. Να σταματήσουν οι κοινές συλλογικές «αμυντικές ασκήσεις» στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και οι διμερείς στα πλαίσια της συνεργασίας με το Ισραήλ. Πάγωμα των εξοπλισμών, λεφτά για την Παιδεία και την Υγεία. Εξω από το ΝΑΤΟ. Κείμενα - επιμέλεια: Λένα Βερδέ, Γιώργος Πίττας