27/09/2019 Μητρ. Βελγίου: «Αναμένοντες τον Πατριάρχη Γένους» Οικουμενικό Πατριαρχείο / Μητροπόλεις Οικουμενικού Θρόνου Το έτος 2019, με συμπλήρωση πενήντα ετών από ίδρυση Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, Εξαρχίας Κάτω Χωρών Λουξεμβούργου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποτελεί σταθμό ιστορία ορθόδοξης παρουσίας στο κέντρο Ευρώπης. Η λαμπρή αυτή επέτειος θα εορταστεί τον προσεχή Νοέμβριο με παρουσία Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Το πρόγραμμα εορτών θα ξεκινήσει 5η Νοεμβρίου με Οικολογικό Συμπόσιο με επισκέψεις σε Ναούς Ολλανδίας, θα συνεχιστεί στο Βέλγιο με τον Πανηγυρικό Εσπερινό 9η Νοεμβρίου, Πατριαρχική Θεία Λειργία στον Μητροπολιτικό Ναό Βρυξελλών, δεξίωση επίσημο δείπνο 10η Νοεμβρίου, για να ολοκληρωθεί στο Μεγάλο Δουκάτο Λουξεμβούργου 14η Νοεμβρίου.
Με αφορμή αυτό το ιστορικό γεγονός αναμένοντας άφιξη Οικουμενικού Πατριάρχου θα δημοσιευτούν μικρά κείμενα, ως «εισοδικόν» στις εόρτιες εκδηλώσεις, σχετικά με ιστορία Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον ρόλο Ορθόδοξη Εκκλησία, συμμετοχή σς Διαλόγους προσωπικότητα Οικουμενικού μας Πατριάρχου. Θα ακολουθήσει αναφορά ιστορία Μητροπόλεως Βελγίου το λατρευτικό Κέντρο, τον Μητροπολιτικό Ναό Βρυξελλών, όπως στις δράσεις ορθόδοξης νεολαίας. Η αναφορά μας αυτή θα καταλήξει σε ένα σημαντικό, επίρο θέμα, το οποίο απασχολεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο τα τελευταία τριάντα χρόνια, προστασία περιβάλλοντος, το οποίο θα σηματοδοτήσει αφετηρία παρουσίας Πατριάρχου στις χώρες Μπενελούξ.
*** Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Σύντομη Ιστορία Μητρός Εκκλησίας Οικουμενικό Πατριαρχείο, ή Μητέρα Εκκλησία, ή Αγία Χριστού Μεγάλη Εκκλησία καλείται το πρώτο από τα τέσσερα παλαίφατα Πατριαρχεία Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο εδρεύει Κωνσταντινούπολη φέρει τον τίτλο Οικουμενικό. Ιδρυτής Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως είναι ο Απόστολος Ανδρέας, ενώ η αποστολικότητα Θρόνου φαίνεται από δράση Αποστόλου Ιωάννου Μικρά Ασία, η οποία ήδη από τον 4ο αιώνα ανήκει σταθερά διοδοσία. Η αποστολική όμως καταξίωση Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως στηρίζεται πολύ περισσότερο στο αποστολικό έργο, το οποίο επιτέλεσε κατά τα βυζαντινά χρόνια με διάδοση Ευαγγελίου με αποστολικό ήθος τρόπους σε πολυπληθείς λαούς συνάγοντάς ς Μία, Αγία, Καθολική Αποστολική Εκκλησία. Πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, η μικρή πόλη Βυζαντίου, αρχαία αποικία Μεγαρέων, ήταν Επισκοπή υπαγόμενη στον Μητροπολίτη Ηρακλείας με πρώτο Επίσκοπο τον Στάχυ, μαθητή Αποστόλου Ανδρέα. Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε πρωτεύουσα Ρωμαϊκού κράς, το έτος 330, από Παλαιά Ρώμη μικρή πόλη Βυζαντίου, ονόμασε Νέα Ρώμη. Έτσι, η Επισκοπή ανυψώνεται σε Αρχιεπισκοπή λίγο αργότερα, η Β Οικουμενική Σύνοδος το 381, αναγνωρίζοντας αποστολική παράδοση συνείδηση Εκκλησίας, η οποία απέδιδε σπουδαία θέση αξία, ανυψώνει ως τον δεύτερο Θρόνο στα πρεσβεία τιμής μετά «Πρεσβυτέρα» Ρώμη. Η Δ Οικουμενική Σύνοδος το 451, η οποία διαμόρφωσε τον θεσμό Πενταρχίας Πατριαρχών, ορίζει με τον 28ο Κανόνα ότι ο Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι πλέον μετά τον Ρώμης, αλλά μαζί με τον Ρώμης έχοντας τα ίσα πρεσβεία τιμής. Με τον ίδιο Κανόνα παγιώνεται η διοδοσία Κωνσταντινουπόλεως ενώ ταυτόχρονα καθορίζεται ότι μόνο ο Κωνσταντινουπόλεως ασκεί υπερόρια διοδοσία, το οποίο σημαίνει ότι οι χριστιανικές κοινότητες Διασποράς, οι οποίες βρίσκονται εκτός συνόρων πάλε Αυτοκρατορίας ορίων άλλων τεσσάρων Πατριαρχείων υπάγονται στον Πατριάρχη Κωνσταντίνου Πόλεως. Επιπλέον, η ίδια Σύνοδος έδωσε στον Κωνσταντινουπόλεως, μόνον σε αυτόν, το δικαίωμα εκκλή, να δικάζει δηλαδή σε περίπτωση έκκλησης υπερόριους κληρικούς λοιπών Πατριαρχείων. Από δε Συνόδου
Κωνσταντινουπόλεως το 587, ο προϋπάρχον τίτλος Οικουμενικός γίνεται επίσημος τίτλος ο Κωνσταντινουπόλεως αποκαλείται πλέον Οικουμενικός Πατριάρχης. Κατά περίοδο αυτή ακμής, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρωτοστάτησε διατύπωση διαμόρφωση δογμά, σύγκληση Οικουμενικών Συνόδων, ανάπτυξη μοναχισμού γενικότερα στον εμποτισμό συνόλου ζωής Αυτοκρατορίας με το χριστιανικό πνεύμα. Ακόμη, ήδη από εποχή Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, άσκησε ιεραποστολικό έργο, το οποίο κορυφώθηκε τον 9ο 10ο αιώνα με τον εκχριστιανισμό σλαβικών λαών, καθιστώντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο Μητέρα Εκκλησία πηγή πολιτισμού ς. Μετά απώλεια εξωτερικής αίγλης δύναμης, λόγω συγκυριακών επιδράσεων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανέλαβε ως στοργική μητέρα το έργο προστασίας περίθαλψης υπόδουλων ορθοδόξων λαών κινήθηκε με πολλή σοφία σύνεση μέσα στις νέες συνθήκες ρών, κατορθώνοντας να κρατήσει ορθόδοξη πίστη αυτοσυνειδησία Ορθοδόξων. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέθηκε ως κορυφή όλων ορθοδόξων χριστιανών εντός Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ κάτω από σκέπη καθοδήγηση Οικουμενικού Πατριαρχείου οι ορθόδοξοι λαοί καλλιέργησαν τις εθνικές ς γλώσσες, ανέπτυξαν δική ς εκκλησιαστική γραμματεία διατήρησαν αλώβητα τα ιδιαίτερά ς γνωρίσματα. Η δημιουργία ανεξάρτη εθνικών κρατών κατά τον 19ο αιώνα είχε ως συνέπεια δημιουργία Αυτοκέφαλων κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μολονότι έβλεπε διοδοσία να συρρικνώνεται, εν τούτοις, όπως είχε πράξει το 1589 με Εκκλησία Ρωσσίας, παραχώρησε διά κανονικής οδού το Αυτοκέφαλο στις υπόλοιπες τοπικές Εκκλησίες. Εν τέλει, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως Πρωτόθρονη Εκκλησία, έχει το προνόμιο ιστορική δραστηριοτή ευθύνη μεταξύ συντονισμού ορθοδόξων Εκκλησιών προώθησης ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει το πρωτείο τιμής μεταξύ Προκαθημένων λοιπών «πρεσβυγενών» νεότερων Πατριαρχείων Εκκλησιών είναι υπεύθυνος για σύγκληση Πανορθόδοξων Συνόδων για στήριξη Διαχριστιανικού Διαθρησκειακού Διαλόγου.