ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ & ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΙΣ ΜΑΑΛΟΥΛΕ.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ & ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΙΣ ΜΑΑΛΟΥΛΕ. Εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας εὑρίσκεται ἡ κώμη Μααλοῦλε. Αὕτη εἶναι μία ἀπό τάς πόλεις, τάς ὁποίας ἐγκατέλειψαν οἱ Ἄραβες μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τό 1948. Ἡ περιοχή αὐτή ὁρίζεται σήμερον ὑπό τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ. Εἰς τό κέντρον αὐτῆς καί ἀναμέσον τῶν ἠρειπωμένων σπιτιῶν αὐτῆς ἔχει διατηρηθῆ ὄρθιος ὁ Ναός αὐτῆς, τῆς ἀραβοφώνου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἐπ ὀνόματι τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου καί τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ. Ὁ Ναός αὐτός ἐζητήθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί παρεχωρήθη ἀπό τόν κυκλοῦντα αὐτόν Ἰσραηλινόν στρατόν διά χρῆσιν λειτουργικήν καί πάλιν. Χάρις εἰς τάς ἐνεργείας τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰλαρίωνος ἐκκαθαρίζεται, ἐπισκευάζεται, συντηρεῖται καί εὐτρεπίζεται διά λειτουργίαν καί ἀκολουθίας ὡρισμένας φοράς τό ἔτος, κυρίως ὅμως κατά τήν ἑορτήν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου καί τῆς μνήμης τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ. Διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἰς αὐτόν, διά δευτέραν φοράν ἐφέτος, διά πρώτην δέ φοράν κατά τό παρελθόν ἔτος 2009, μετέβη ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 18 ης /31 ης Ἰουλίου 2010. Μετά δίωρον αὐτοκινητικήν διαδρομήν, ὁ Μακαριώτατος ἔφθασεν εἰς τήν Μητρόπολιν τῆς Ναζαρέτ, ἔνθα ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ ἱερατείου τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ καί μελῶν τοῦ ποιμνίου. Μετά σύντομον παραμονήν εἰς τήν Μητρόπολιν, ἡ συνοδεία τοῦ Μακαριωτάτου κατηυθύνθη πρός τήν Ἐκκλησίαν τῆς ἐγκαταλελειμμένης κώμης Μααλοῦλε, τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ηὐπρεπισμένην οὖσαν καταλλήλως διά τήν ἑορτήν. Μετά τήν ὑποδοχήν ὑπό τῶν ἱερέων καί τοῦ ἐκκλησιάσματος καί τήν εἴσοδον εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ ἀρτοκλασίας καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν συνοδευόντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν τοῦ Πατριαρχείου καί ἐγγάμων ἀραβοφώνων ἱερέων τοῦ προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ καί ὁμόρων κωμῶν καί εὐλαβοῦς ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐν κατανύξει συμμετέχοντος καί χορῳδιακῶς ψάλλοντος. Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ ὡς ἀνθρώπου πρό συλλήψεως ἡγιασμένου, ὡς ἐνσάρκου ἀγγέλου, ὡς κρηπῖδος τῶν προφητῶν, ὡς δευτέρου Πρόδρόμου τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ὡς ἐμφορουμένου ὑπό θείου ζήλου, ὡς εἰσακουσμένου ὑπό τοῦ Θεοῦ διά τῆς προσευχῆς εἰς σημεῖον πού ἐζήτησε ἀπό τόν Θεόν νά μή βρέξῃ καί δέν ἔβρεξε ἐπί τριετίαν καί πάλιν νά βρέξῃ καί ἔβρεξε, ὡς καταβιβάσαντος πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καί τό ὁποῖον κατέκαυσε κατακαύσαντος τούς λίθους τοῦ θυσιαστηρίου ἐπί τοῦ Καρμηλίου Ὄρους, ὡς κατασφάξαντος τούς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὡς ἀναληφθέντος

διά πυρίνου ἅρματος εἰς τόν οὐρανόν καί ἐμφανισθέντος μετά Μωσέως ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ κατά τήν θείαν μεταμόρφωσιν. «Τοῦτον παρακαλοῦμεν»,εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «νά ἀποδιώκῃ τάς νόσους καί τάς ἀσθενείας ἐξ ἡμῶν καί νά βρύῃ ἰάματα δι ὅλους τούς τιμῶντας αὐτόν». Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν διατελεσάντων ἱερέων τῆς ἐνορίας τοῦ ναοῦ τούτου. Ἀκολούθως διένειμε αὐτοῖς τό ἀντίδωρον καί εὐλογίας εἰκόνων, τάς ὁποίας εἶχε φέρει μεθ Ἑαυτοῦ ἐξ Ἱεροσολύμων. Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος, ἡ συνοδεία Αὐτοῦ καί τό ἐκκλησίασμα ἐξελθόντες εἰς τόν πέριξ τοῦ ναοῦ ὑπαίθριον χῶρον ἐδέχθησαν ἀναψυχήν εἰς ἀναψυκτικά καί προσφάγιον ἐκ τῆς ἐπικρατούσης ὑψηλοτάτης θερμοκρασίας κάτωθι τῶν πανυψήλων πεύκων. Τήν μεσημβρίαν ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός παρέθεσεν εἰς τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου καί εἰς τό Κοινοτικόν Συμβούλιον Ναζαρέτ, εἰς τόν ἰατρόν κ. Χαλήλ Ἀντράους καί εἰς τόν ἐκπαιδευτικόν ἀκόλουθον τῆς Πρεσβείας τῆς Ρωσίας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Α. Κριουκόβιμ, πλουσίαν τράπεζαν. Μετά τήν τράπεζαν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Συνοδείας καί τῶν ὡς ἄνω προσκεκλημένων μετέβη εἰς τό ἐντός τῆς πόλεως τῆς Ναζαρέτ εὑρισκόμενον κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου, ἐπονομαζόμενον Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν /Πύργος τοῦ Δεσπότου. Τό κτῆμα αὐτό ἠγοράσθη ἀπό τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην τοῦ Πατριαρχείου Νήφωνα καί παραμένει ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου. Προσφάτως ἐπί τῆς Πατριαρχείας τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου, ἠλευθερώθη ἀπό ἀτυχεῖς συμφωνίας καί τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον εἰδικῆς συμφωνίας ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ναζαρέτ ἔχει ἀρχίσει νά ἐκπονῇ καί προωθῇ σχέδιον ἀνεγέρσεως σχολείου διά τήν ἀραβικήν Κοινότητα τῆς Ναζαρέτ. Τόν θεμέλιον λίθον τούτου ἔθεσεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος πρό ἔτους περίπου, ἤτοι τήν Κυριακήν, 8 ην /21 ην Ἰουνίου 2009 -(ἴδε ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον http://jerusalem-patriarchate.info/2009/06/21/552/ ). Ἡ Πατριαρχική Συνοδεία μετέβη εἰς τό ἀγρόκτημα τοῦτο, διά τήν ἐπιθεώρησιν τοῦ χώρου τοῦ ἀνεγερθησομένου σχολείου καί διά λόγον ὅτι ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων τῆς Μονῆς τοῦ Θαβώρ ἔχει ἀναλάβει τήν ἐπιστασίαν τῶν ἐπισκευῶν τοῦ ἐκεῖ Ναοῦ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐγκαταλελειμμένου ἀπό δεκαετίας, λόγω ἀτυχῶν κοινοτικῶν καί πολιτικῶν συγκυριῶν. Μετά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Του μετέβη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς τό ὄρος Θαβώρ καί ἐτέλεσε τόν ἁγιασμόν διά τήν νέαν πτέρυγα τοῦ ἡγουμενείου, τήν ὁποίαν ἀνήγειρεν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων. ngg_shortcode_0_placeholder

ΑΡΑΒΟΦΩΝΟΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΕΤΕΧΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟΝ Τό Σωματεῖον Δημοσίων Σχέσεων καί Πολιτιστικῶν Ἀνταλλαγῶν Καλύμνου ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Δήμου Καλύμνου διωργάνωσε Ἐκπαιδευτικόν Πρόγραμμα Μαθημάτων τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης καί Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ ἀπό 20 ῆς Ἰουνίου/7 ης Ἰουλίου ἕως τῆς 14 ης Ἰουλίου/27 ης Ἰουλίου 2010, εἰς τήν 16 ην Συνάντησιν νέων εἰς τήν Κάλυμνον. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ἐξεπροσώπησε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁ νέος Μοῦσλεχ Ἠλίας, υἱός τοῦ ἱερέως τοῦ Πατριαρχείου π. Αΐσσα Μοῦσλεχ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί ὁ ἐκ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας ἀραβόφωνος Ὀρθόδοξος καί ἀπόφοιτος τοῦ Τμήματος Βυζαντινῆς καί Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Φάντη Ἀβδ-ελ-Νούρ καί ἔδωσε τήν κάτωθι διάλεξιν με θέμα τήν Ρωμηοσύνην εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. «Κάλυμνος φάρος της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας Κυρίες και Κύριοι Καλησπέρα! Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που εκπροσωπώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, τη Μητέρα των Εκκλησιών, την πηγή της Πίστης μας σ αυτήν την σύναξη. Αισθάνομαι επίσης την υποχρέωση να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία και την φιλοξενία. Τέτοιες εκδηλώσεις φέρνουν κοντά τους νέους, αυξάνουν τη γνώση και την κατανόηση, συνάμα δε ενισχύουν και παγιώνουν παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας και αγάπης. Θα ήθελα να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή για τους Αγίους Τόπους, βάζοντας ως αφετηρία την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Μέγας Αλέξανδρος κατανόησε ότι (για να κυβερνηθεί αυτό το αχανές σύμπλεγμα κρατών και πολιτισμών στη Μέση Ανατολή) έπρεπε να εφαρμοστεί μια νέα πολιτική, η οποία θα γινόταν αποδεκτή από τους λαούς. Αυτήν τη στήριξε στην εκπαίδευση, στη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και στην ανάπτυξη των τεχνών μέσα από το Ελληνικό πνεύμα. Παράλληλα, εφάρμοσε στην πράξη την ανεξιθρησκεία και επέτρεψε στον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Μετά τον χωρισμό του κράτους του Αλεξάνδρου από τους επιγόνους, προέκυψαν στην περιοχή τα ελληνιστικά βασίλεια της Συρίας και της Αιγύπτου. Ο ελληνισμός υπό την ηγεσία των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων διαδίδεται παντού, τα Ελληνικά γράμματα ακτινοβολούν και βεβαίως η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς. Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο τα Ελληνικά γράμματα θα δαμάσουν πάλι τον άγριο

κατακτητή της Ελλάδος, όπως σημειώνει ο Λατίνος λυρικός ποιητής Οράτιος. Ο Ελληνικός πολιτισμός εξακολουθεί αδιάλειπτα να υπάρχει και γενικότερα η παιδεία στηρίζεται πάλι στην Ελληνική διανόηση. Φτάνοντας στην εποχή του Χριστού, σημειώνεται η μεγαλύτερη υπέρβαση του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Ο ίδιος ο Χριστός, όταν είδε τους Έλληνες να έρχονται (Ματθ. 24), είπε: Έφτασε η ώρα για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. Οι Έλληνες άλλωστε, συνεχώς αναζητούσαν τον άγνωστο αλλά αληθινό Θεό! Τότε η Ελληνική γνώση περνάει σε μια άλλη διάσταση (ξεφεύγοντας από τον δωδεκαθεϊσμό) και βρίσκεται πάλι στην πρώτη γραμμή. Ο άνθρωπος, αποκτά πορεία θεώσεως και μέσα από τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μπαίνει στην τροχιά μιας άλλης πνευματικής και ασκητικής υπόστασης. Οι εποχές ωστόσο που είχαν ακολουθήσει, ήταν κατά πολύ δύσκολες, αφενός με τους διωγμούς και αφετέρου με τις αιρέσεις, εντός των κόλπων της αυθεντικής Εκκλησίας. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (περ. 150 μ.χ. 211/216 μ.χ.) διαδέχεται τον διδάσκαλό του τον Πάνταινο που θεωρείται ιδρυτής της θεολογικής σχολής της Αλεξάνδρειας (όπου γίνεται εκλεκτική χρήση κειμένων της ελληνικής ποιήσεως και μυθολογίας καθώς και χρήση της αλληγορικής μεθόδου στην ερμηνεία των Γραφών). Ο μαθητής του Κλήμεντος ο Ωριγένης (περ. 185 μ.χ. 251 μ.χ.) διδάσκει και στην Κατηχητική Σχολή των Ιεροσολύμων και σύμφωνα με την παράδοση ο θάνατος και η ταφή του έγιναν στην Τύρο ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Η πρώτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων λειτουργεί με τα Ελληνικά γράμματα και εξελίσσεται με την αυτοτέλεια της ποίησης και της μουσικής ως συνέχεια της αρχαίας Ελληνικής πραγματικότητας, ενώ δημιουργεί άλλες προϋποθέσεις για νέους ορίζοντες. Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη, βρίσκουν τον Τίμιο Σταυρό, χτίζουν τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και άλλους Ναούς στην Ιερουσαλήμ και αλλού, επισφραγίζοντας την Ελληνικότητα η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα. Οι τρεις Ιεράρχες, μέτοχοι οι ίδιοι και γνώστες της Ελληνικής παιδείας, ανοίγουν το δρόμο, για να διαβεί η αλήθεια στη μόρφωση και να καθιερωθεί η Χριστιανική διδασκαλία ως καθοριστικός παράγοντας για την ηθική διάπλαση του ανθρώπου. Το θαύμα του Ελληνισμού δεν είναι μια απλή προσέγγιση που μπορεί να δώσει κάποιος μέσα σε μια ομιλία, όπως η δική μου στην παρούσα εκδήλωση. Το θαύμα του Ελληνισμού, είναι κάτι πολύ μεγάλο και σπουδαίο. Είναι τρόπος ζωής και βίωμα. Είναι εξέλιξη γνώσης και πίστης. Είναι η συνειδητοποίηση του εαυτού μας. Από την πλευρά μου, μπορώ να καταθέσω απλά, αλλά με πολύ βαθειά ευγνωμοσύνη, την προσωπική μου εμπειρία. Κατάγομαι από την Κανά της Γαλιλαίας και σπούδασα στην Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών. Με τη βοήθεια του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου, συνέχισα τις σπουδές μου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και σήμερα υπηρετώ

ως καθηγητής στη Σχολή της Αγίας Σιών. Ταυτόχρονα, διακονώ στην επιτροπή εκπαίδευσης του Πατριαρχείου μας. Το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων διαθέτει σήμερα και συντηρεί 22 σχολεία, που σε αυτά φοιτούν δέκα χιλιάδες μαθητές. Σε όλα τα σχολεία, από την Παλαιστίνη μέχρι την Ιορδανία, στο Ισραήλ και στη δοκιμαζόμενη Γάζα, φοιτούν Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι αλλά και μαθητές άλλων δογμάτων. Σ αυτά τα σχολεία η Ελληνική γλώσσα, είναι η δεύτερη γλώσσα που διδάσκεται. Έτσι υπάρχει η συνέχεια μέσα στην ιστορία. Συνέχεια που επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα δε σβήνει και δε χάνεται παρ όλες τις δυσκολίες που έχει συναντήσει και ξεπεράσει στη μακραίωνη πορεία της. Πολύ περισσότερο, ακόμα και σήμερα που η Ελλάδα δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Όλοι εμείς που δεν καταγόμαστε από την Ελλάδα, αισθανόμαστε υπερήφανοι που ακουμπάμε τη σημαία της. Αισθανόμαστε τεράστια υποχρέωση για την παιδεία που μας έδωσε και για το όραμα που ζούμε για ένα καλύτερο μέλλον. Με αυτές τις σκέψεις διδάσκουμε τους μαθητές μας και αυτό θα εξακολουθήσουμε πάντα να κάνουμε. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, καλούνται με το όνομα «Ρουμ Ορτοντόξ», ονομασία η οποία αποδεικνύει την άρρηκτη σύνδεση με το Βυζάντιο και τον Ελληνισμό. Σ αυτό το σημείο αναφέρω ότι εκτός από την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου μας (http://www.jerusalem-patriarchate.info) υπάρχει και η ιστοσελίδα της μη κυβερνητικής οργάνωσης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Ρωμηοσύνη» (http://www.romiosini.org.gr). Τα Πανάγια και Πανίερα Προσκυνήματα των Αγίων Τόπων αποτελούν τη ζωοδόχο δύναμη καθενός που βρίσκεται και διακονεί στο Πατριαρχείο. Οι Αγιοταφίτες πατέρες του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου αποτελούν τους θεματοφύλακες μιας αδιάκοπης παράδοσης ελληνισμού και χριστιανισμού εδώ και σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Υπερασπίζονται με κίνδυνο της ζωής τους τα δικαιώματα και τα προνόμια του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας και βρίσκονται πάντα σε διαρκή επαγρύπνηση, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Πολλές δε φορές βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλούς, οι οποίοι μανιωδώς επιζητούν την καταπάτηση αυτών των δικαιωμάτων. Η μεγαλύτερη όμως εγγύηση γι αυτά τα παγκόσμια μνημεία της Χριστιανοσύνης είναι η Αγιοταφίτικη Αδελφότητα, το τάγμα των Σπουδαίων, όπως λέγεται, το οποίο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, μετά από δυο χιλιετίες, αποτελεί την αδιαμφισβήτητη πλέον εγγύηση και προστασία. Οι Αγιοταφίτες πατέρες, συνεπικουρούμενοι από τους αραβόφωνους κληρικούς, αλλά και από το ποίμνιο των αραβόφωνων Ορθοδόξων, αισθάνονται ακόμα πιο ασφαλείς. Η Ορθοδοξία παίζει έναν σπουδαίο και καθοριστικό ρόλο όχι μόνο μεταξύ των άλλων δογμάτων, αλλά και στην γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή. Τα σχολεία μεταλαμπαδεύουν την ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό, αλλά ακόμη περισσότερο δημιουργούν το φυτώριο για τον αλληλοσεβασμό και την συνύπαρξη λαών με διαφορετικές θρησκείες. Εύκολα λοιπόν κατανοεί κάποιος ότι το άρωμα των Ιεροσολύμων είναι άρωμα Ελλάδος, είναι οσμή ευωδίας πνευματικής και μύρο ιστορίας που δεν χάνεται. Είναι παράδοση και ιερότητα που συμπορεύονται και αναζωογονούνται από γενιά σε γενιά.

Σ αυτόν τον τόπο υπηρετούμε και διακονούμε φυλάγοντας άλλες Θερμοπύλες. Και είναι πράγματι το ύψιστο μεγαλείο στον κόσμο από τη μια να σηκώνεται η Ελληνική σημαία εκεί κι από την άλλη εδώ στον Παρθενώνα, το άλλο παγκόσμιο σύμβολο της γνώσης και της σοφίας. Εδώ στέκεται και διερωτάται κάποιος: Τι είναι άραγε ο Έλληνας, ο Ρωμηός, ο Βυζαντινός που διαθέτει αυτή τη δύναμη να επιβάλλει και να επιβάλλεται; Ο Πλάτωνας λέει ότι ο Έλληνας καθετί που παίρνει από άλλους λαούς, το φτάνει σε ύψιστο βαθμό τελειότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταργεί, αλλά συμπληρώνει. Αφήνει να υπάρχει το αναληθές για να αποδεικνύεται ατράνταχτα το αληθινό! Το νόημα της ζωής είναι η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από την τροχιά θεώσεως του ανθρώπου. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της Ορθοδοξίας. Έτσι αναπτύσσεται σεβασμός και αλληλοσεβασμός. Υπό αυτή την έννοια το Ελληνικό πνεύμα διαπλατύνεται, επεκτείνεται και καθιερώνεται. Το φυτώριο λοιπόν της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας είναι ακριβώς η Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών, από την οποία το Πατριαρχείο αντλεί και την συνέχειά του. Η ιστορική Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών βρίσκεται πάνω στον λόφο της Αγίας Σιών, εκεί όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος και η Πεντηκοστή. Στη Σχολή διδάσκουν καταξιωμένοι και επιλεγμένοι καθηγητές σταλμένοι από το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας. Το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών με τα μαθήματα είναι το ίδιο με αυτό ενός εκκλησιαστικού γυμνασίου και λυκείου. Στην Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών οι μαθητές είναι αγόρια, τα οποία διαμένουν στο ίδιο μέρος, σε οικοτροφείο. Οι καλλίφωνοι μαθητές συγκροτούν χορό ιεροψαλτών και ψάλλουν σε κάθε Πατριαρχική ή άλλη Ακολουθία. Αυτή δε η εμπειρία παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη τους. Βρίσκονται ενεργά στον Πανάγιο Τάφο, στο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής, στον Γολγοθά και οπουδήποτε πρέπει να υπάρχει η ψαλμωδία τους. Έτσι έχουν σπουδαίο ρόλο και σκοπό, συνάμα δε και υμνολογική μουσική κατάρτιση υψηλού επιπέδου. Σήμερα βρίσκεται μαζί μας, ένας από τους μαθητές των σχολείων μας. Είναι μαθητής από το Σχολείο των Ποιμένων που βρίσκεται στο Μπετ Σαχούρ, δίπλα στην Βηθλεέμ. Μπετ Σαχούρ σημαίνει «το σπίτι των (αγραυλούντων) ποιμένων». Ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που βρίσκεται στην Ελλάδα. Ζητούμενο είναι να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία σας. Να μπουν οι βάσεις για την ανταλλαγή επισκέψεων των νέων ανθρώπων. Θα ήταν ιδιαίτερη χαρά τόσο για τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας κ.κ. Θεόφιλο Γ, όσο και για όλους τους υπόλοιπους το να έρθουν μαθητές από την Ελλάδα, αλλά και απ όλο τον κόσμο, για να φιλοξενηθούν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο μας, ώστε να ζήσουν από κοντά αυτήν την εμπειρία και να λάβουν την ευλογία από τον τόπο στον οποίο περπάτησε, έζησε, κήρυξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ίσως υπάρχουν κάποιοι φόβοι σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί και με

αυτά που κατά καιρούς ακούγονται από τις ειδήσεις. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι στην Ιερουσαλήμ δεν υπάρχει κίνδυνος. Η πόλη αποτελεί παγκόσμιο προορισμό εκατομμυρίων προσκυνητών. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η ασφάλεια όλων αυτών των προσκυνητών είναι το βασικότερο θέμα για τις τοπικές αρχές. Μαζί με τους μαθητές μπορούν να έρθουν και μεγαλύτεροι, για να λάβουν την χάρη του Παναγίου Τάφου. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος ο Γ δίνει μεγάλο αγώνα σε μια περιοχή που οι βλέψεις και τα συμφέροντα από πολλές πλευρές είναι πολλά και διάφορα. Η παρουσία Ελλήνων προσκυνητών ενδυναμώνει τόσο τον Πατριάρχη όσο και ολόκληρη την Αγιοταφιτική αδελφότητα. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, όπως είναι γνωστό, πέρασε μια πολύ δύσκολη φάση. Με τη βοήθεια όμως του Θεού και την πνευματική καθοδήγηση του κ.κ. Θεοφίλου την ξεπέρασε και συνεχίζει να ξεπερνά τα όποια άλλα προβλήματα έχουν προκύψει. Έτσι το Πατριαρχείο μας αποτελεί ξανά τον αναμμένο φάρο της Χριστιανοσύνης, που φέγγει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και από την άλλη κάθε γωνιά της οικουμένης τρέφει τον ανάλογο σεβασμό και την εκτίμηση τόσο στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο όσο και στο πρόσωπο του ίδιου του Πατριάρχη! Με αυτές τις σκέψεις η Μητέρα των Εκκλησιών, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανταλλαγή φιλοξενίας νέων, που θα ενώσουν τον συνδετικό τους κρίκο στη αλυσίδα του μέλλοντος. Έτσι, μ αυτήν την επαφή, θα υπάρξει η συνέχεια και οι Άγιοι Τόποι θα αποτελούν τον πνευματικό κορμό, από τον οποίο θα κρατιέται ο άνθρωπος, για να σωθεί από την αγωνία, την αμφισβήτηση και κάθε άλλη πλάνη ή πτώση, αφού έτσι θα του δίνεται απάντηση, λύση, προοπτική και ελπίδα. Κυρίως δε, σε εποχές δύσκολες και σε καιρούς χαλεπούς, που ο προορισμός των νέων είναι τα φτηνά μπαρ και τα νυκτερινά κέντρα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο μπορεί να δώσει την άλλη διάσταση στις διακοπές που αναζητούν σήμερα οι νέοι μας. Με τις ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Θεοφίλου του Γ, σας ευχαριστούμε όλους για τη φιλοξενία, την αγάπη και την ωραία διαμονή που μας επιφυλάξατε. Σας ευχαριστούμε όλους». ngg_shortcode_1_placeholder ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ DR. DAVID ROZEN ΚΑΙ ΟΜΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ & ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΕΙΣ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. Τήν Τρίτην, 14 ην /27 ην Ἰουλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν ραββῖνον Dr. David Rozen μεθ ὁμάδος ἐπιστημόνων διαφόρων εἰδικοτήτων, Χριστιανῶν καί Ἰουδαίων ἐπί τῷ σκοπῷ μιᾶς οἰκοδομητικῆς συζητήσεως ἐπί θεμάτων, θρησκευτικῶν, κοινωνικῶν, πολιτικῶν καί ἄλλων τῆς περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί ἄλλων περιοχῶν. Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen εἶναι γνωστός εἰς τούς χριστιανικούς κύκλους διά τήν πολυγνωσίαν αὐτοῦ καί διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν καί συμβολήν αὐτοῦ εἰς τόν διάλογον Ἰουδαϊσμοῦ & Χριστιανισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας & Ἰουδαϊσμοῦ ὑπό τήν αἰγῖδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν Αὐτοῦ εἰς τόν διαθρησκειακόν διάλογον καί εἰς τήν διαδικασίαν εἰρηνεύσεως εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί διά τόν χρόνον Αὐτοῦ διά τήν συνάντησιν ταύτην. Εἰς τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Μακαριώτατος ἐξήγησεν εἰς τά μέλη τῆς ὁμάδος αὐτῆς τήν θέσιν καί τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τά Πανάγια Προσκυνήματα, ἐξ ἀρχῆς κατά τούς πρωτοχριστιανικούς χρόνους καί τούς Βυζαντινούς, ὅτε ἐκτίσθησαν οἱ μεγάλοι Ναοί, ἤτοι, ὁ Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί αἱ μεγάλαι ἱστορικαί Μοναί τῆς ἐρήμου. «Ἡ περίοδος αὕτη», ἐξήγησεν ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος, «ἔληξε μέ τήν παράδοσιν τῆς Ἱερουσαλήμ τό 638μ.Χ. εἰς τόν Μουσουλμᾶνον Χαλίφην Ὀμάρ Χατάμπ ἀπό τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Σωφρόνιον, ἀναλαβόντα τότε τόν ρόλον ἐθνάρχου. Ἐπί τῆς ὑπογραφείσης τότε συμφωνίας -Ἀχτιναμέ- ἐστηρίχθηκαν αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰσλάμ ἐπί τῆς ἀραβοκρατίας καί τῆς Τουρκοκρατίας». «Τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον τῆς συμφωνίας ταύτης προστατεύει τά προσκυνήματα, Χριστιανικά, Ἰουδαϊκά καί Μουσουλμανικά. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει περιουσίαν πνευματικήν, δηλαδή τήν θρησκευτικήν καί πολιτικήν αὐτοῦ κληρονομίαν, ἀλλά καί φυσικήν περιουσίαν εἰς οἰκήματα καί γαίας διά τήν συντήρησιν τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ καί τῶν καθιδρυμάτων αὐτοῦ». «Αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶναι στεναί καί βαθεῖαι, θεωρούμεναι εἰς τό πλαίσιον τῆς σχέσεως τῶν δύο Διαθηκῶν, Παλαιᾶς καί Καινῆς, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αἱ προφητεῖαι καί οἱ ψαλμοί ἀναγιγνώσκονται εἰς τάς τελετάς τῆς Ἐκκλησίας ὁμοῦ μετά τῶν Εὐαγγελίων καί τῶν ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων». Ἀπαντῶν εἰς σχετικήν ἐρώτησιν ὁ Μακαριώτατος, ἐξήγησε πῶς τό Πατριαρχεῖον ἐκ τῶν εἰσοδημάτων αὐτοῦ καί ἐκ τῶν δωρεῶν φιλανθρωπικῶν Συλλόγων, Μ.Κ. Ὀργανώσεων καί εὐσεβῶν προσκυνητῶν, συντηρεῖ τά προσκυνήματα, ἱδρύει καί συντηρεῖ σχολεῖα καί φιλανθρωπικά ἱδρύματα καί συμμετέχει ἐνεργῶς διά βοήθειαν εἰς τά ἐκ τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως προκύπτοντα προβλήματα. Ὅσον ἀφορᾷ τό πολιτικόν πρόβλημα τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτι τό Πατριαρχεῖον πρεσβεύει διά τήν Ἱερουσαλήμ νά

εἶναι ἀνοικτή πόλις μέ ἐλευθέραν πρόσβασιν τῶν ὀπαδῶν ὅλων τῶν θρησκευμάτων εἰς τά σεβάσματα αὐτῶν. Ἐπίσης, ὅτι τό Πατριαρχεῖον μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν μετέχει ἐνεργῶς καί ἐκκλησιαστικῶς εἰς τήν προώθησιν τῆς διαδικασίας εἰρήνης, βλέπει ὅμως καί τήν λύσιν καί πέραν τῆς προτεινομένης λύσεως τῶν δύο κρατῶν καί δύο λαῶν, εἰς τήν ἀμοιβαίαν δηλαδή ἀποδοχήν τῶν ἱστορικῶν δικαιωμάτων ἑκάστου τῶν δύο λαῶν δι ὕπαρξιν καί συνύπαρξιν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. «Ἐάν δέν ἐπιτευχθῇ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἡ ἀμοιβαία ἀλληλο-ἀποδοχή τῶν δύο λαῶν καί θρησκευτικῶς, οὐδεμία πολιτική λύσις θά εἶναι βιώσιμος. Τό Πατριαρχεῖον καί αἱ ἄλλαι Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι τῆς Ἁγίας Γῆς συμβάλλουν εἰς τήν προώθησιν τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης, κυρίως διά τοῦ ἔργου τοῦ Council of the Religious Institutions of the Holy Land / Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Λόγῳ τῆς συμβολῆς ταύτης τοῦ Πατριαρχείου, τό ἐπισκέπτονται διπλωμᾶται, ἀντιπρόσωποι κρατῶν, εἰρηνευτικαί ἀποστολαί καί προσωπικότητες πολιτικαί, ὡς π.χ. πρό ἔτους ὁ πρῴην Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. κ. Τζίμμυ Κάρτερ». «Ἄνευ θεωρήσεως τῶν θρησκευτικῶν παραμέτρων τῆς Ἱερουσαλήμ οὐδεμία πολιτική λύσις θά ἐπιτευχθῇ ἤ θά στερεωθῇ. Τό Πατριαρχεῖον παρακολουθεῖ ἐμπόνως τάς συνεπείας τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως καί μετέχει εἰς τόν πόνον τῶν θυμάτων αὐτῆς διά προσευχῆς, διαλόγου καί εἰρηνικοῦ τρόπου ὑπάρξεως αὐτοῦ καί μεταδόσεως μηνύματος συγγνώμης, ἀγάπης, συγχωρήσεως, συνδιαλλαγῆς καί εἰρήνης». Ἐπί τῷ τέλει τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν μελῶν τῆς ὁμάδος ταύτης τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου. ngg_shortcode_2_placeholder ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Τό Ἰσραηλινόν Μουσεῖον εὑρίσκεται εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ πλησίον τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Κοινοβουλίου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Givaat Ram. Τοῦτο ἱδρύθη καί λειτουργεῖ ἀπό τοῦ 1965 τῇ ἐμπνεύσει τοῦ τότε Δημάρχου τῶν Ἱεροσολύμων Teddy Kolek καί τῇ συνεργασίᾳ αὐτοῦ μετά πολλῶν παραγόντων τῶν Ἰσραηλινῶν Κυβερνήσεων καί τῆς Ἑβραϊκῆς κοινωνίας. Ἀρχιτέκτονες τούτου ἦσαν οἱ Alfred Mansfield & Dora Gad. Κατά τά τελευταῖα τρία ἔτη διά δραστηρίων ἐνεργειῶν τοῦ ἐπί δέκα τρία ἔτη Διευθυντοῦ του, κ. James Snyder καί τῶν ἀρχιτεκτόνων αὐτοῦ, Carpenter s & Efrat Kowalsky, τό Μουσεῖον ἀνεκαινίσθη εἰς τάς τρεῖς πτέρυγας, τάς αἰθούσας καί τόν τρόπον κατατάξεως καί ἐκθέσεως τῶν ἐκθεμάτων αὐτοῦ, ὥστε νά ἐξυπηρετῇ ἀποτελεσματικώτερον τόν διδακτικόν σκοπόν αὐτοῦ. Αἱ δαπάναι τῶν ἐργασιῶν αὐτῶν ἀνῆλθον εἰς τό ποσόν τῶν ἑκατόν ἑκατομμυρίων (100.000.000) USD $.

Τό ὄντως φιλόδοξον, πολύπλευρον καί ἀξιόλογον τοῦτο ἔργον ἐπετεύχθη εἰς τό προγραμματισθέν σύντομον χρονικόν διάστημα τῶν τριῶν ἐτῶν καί μέ ἐξωτερικάς κτιριακάς ἀναπροσαρμογάς, αἱ ὁποῖαι διετήρησαν τό συνταίριασμα αὐτοῦ μετά τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς κοιλάδος καί τοῦ λόφου τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Minzar Ha-Matzlevah). Μέ τάς ἐργασίας αὐτάς ἡ ἔκτασις τῶν χώρων τοῦ Μουσείου ηὐξήθη ἀπό 100.000 εἰς 200.000 τ.μ. Τό γεγονός τῆς ἀνακαινίσεως ἐπανηγυρίσθη μέ τελετήν ἐγκαινίων, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν τήν Κυριακήν, 12 ην /25 ην Ἰουλίου 2010, εἰς ὑπαίθριον χῶρον τοῦ Μουσείου ἀμφιθεατρικῶς διαμορφωμένον. Εἰς τήν τελετήν ἦσαν προσκεκλημένοι ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ καί ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος. Τήν τελετήν ἐτίμησαν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν ὁ Πρωθυπουργός τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Βενιαμίν Νατανιάχου, ὁ Πρόεδρος αὐτοῦ κ. Συμεών Πέρες, ὁ Ὑπουργός Κοινωνικῆς Προνοίας τοῦ Ἰσραήλ κ. Ἰσαάκ Χέρτσογκ καί ἄλλοι Ὑπουργοί, ὁ Δήμαρχος Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ, ἀνώτατοι κυβερνητικοί καί πανεπιστημιακοί παράγοντες, Πρέσβεις καί Πρόξενοι κρατῶν ἐν μέσῳ πυκνοτάτου κοινοῦ. Τό κοινόν τοῦτο προσεφώνησαν ὁ Πρόεδρος τοῦ Μουσείου κ. James Snyder, ὁ Πρόεδρος τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες, ὁ Πρωθυπουργός κ. Βενιαμίν Νατανιάχου καί ὁ Δήμαρχος Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ. Ὁ Διευθυντής τοῦ Μουσείου κ. Snyder εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ηὐχαρίστησεν ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνέδραμον εἰς τό ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως, κυβερνητικούς παράγοντας, τούς ἀρχιτέκτονας Carpenter s & Efrat Kowalsky, τό προσωπικόν καί ὁπωσδήποτε τούς χορηγούς, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ἦσαν παρόντες. Οἱ ἄλλοι ὁμιληταί, Πρωθυπουργός καί Πρόεδρος, ἐτόνισαν τήν ἐπιμονήν καί τήν δυναμικότητα τοῦ κ. Snyder καί τήν ἀκρίβειαν καί τόν ἐπαγγελματισμόν τοῦ ἐπιτευχθέντος ὑπ αὐτοῦ ἔργου. Μετά τήν λῆξιν τῆς τελετῆς τῶν ἐγκαινίων τό κοινόν προσεκλήθη, ἐφ ὅσον ἤθελε, νά ξεναγηθῇ εἰς τάς αἰθούσας τοῦ Μουσείου μέ τήν νέαν διάταξιν τῶν χώρων καί τῶν ἐκθεμάτων αὐτοῦ. ngg_shortcode_3_placeholder ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ κ. KOSTYANTYN GRYSHCHENKO

ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. Τήν Πέμπτην, 9 ην /22 αν Ἰουλίου 2010, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Οὐκρανίας κ. Kostyantyn Gryshchenko, συνοδείᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Hennadii Nadolenko. Ὑποδεχόμενος τοῦτον ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ, προσεφώνησεν ὡς ἕπεται: «Ὑποδεχόμεθα ὑμᾶς, Ἐξοχώτατε, μετά χαρᾶς εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς γνωρίζετε, διαδραματίζει σημαντικώτατον ρόλον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί εἰς τήν εἰρηνευτικήν διαδικασίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἡ ἱστορία τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἱστορία τῆς Ἁγίας Γῆς. Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ στενάς σχέσεις μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἀρχῆθεν καί μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 7 ου αἰῶνος. Τό Πατριαρχεῖον διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλον καί εἰς τήν διαμόρφωσιν τοῦ καθεστῶτος τῶν Ἱεροσολύμων. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει διατηρήσει τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διατηρεῖ στενήν σχέσιν μέ τήν Οὐκρανίαν. Ἡ Οὐκρανία ἔχει πλουσίαν πολιτιστικήν κληρονομίαν». Ἀπαντῶν ὁ κ. Gryshchenko εἶπεν: «Τῷ ὄντι γνωρίζομεν τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τάς προσπαθείας, τάς ὁποίας καταβάλλει διά τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ εἰς Οὐκρανίαν καί τάς γνώμας τάς ὁποίας ἔχετε ἐκφράσει ἐπ αὐτοῦ». Ἐπί τούτοις, ὁ Μακαριώτατος προσέφερε τῷ κ. Ὑπουργῷ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τάφου καί τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου καί ὁ κ. Ὑπουργός προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον δῶρον μέ ἀναπαράστασιν τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Οὐκρανίας καί βιβλίον μετά τῶν πολιτιστικῶν θησαυρῶν τῆς Οὐκρανίας. ngg_shortcode_4_placeholder Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. Εἰς τό πλαίσιον τῆς διημέρου ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, Ἐξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τήν Τετάρτην, 8 ην /21 ην Ἰουλίου 2010, περί τήν 7.00 μ.μ. ὥραν. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐγένετο δεκτός εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ὑπό τοῦ Γέροντος

Ἀρχιγραμματέως τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου. Ἐκεῖθεν ἐρχόμενος πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐξεναγεῖτο εἰς τούς χώρους τῆς Χριστιανικῆς συνοικίας,τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, γινόμενος δεκτός μέ ἐκδηλώσεις χαρᾶς καί ἐνθουσιασμοῦ ἀπό τά μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας. Εἰς τήν συμβολήν τῆς ὁδοῦ τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Πατριαρχείου, κάτωθι τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ὁ ἰατρός κ. Τζών Τλήλ, ἀπό τούς γηραιούς τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, τόν ὑπεδέχθη καί προσέφερε εἰς αὐτόν τό βιβλίον αὐτοῦ I am Jerusalem. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἠκολουθεῖτο ὑπό τοῦ κ. Δημητρίου Δρούτσα, Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, τοῦ κ. Γεωργίου Πεταλωτῆ Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ παρά τῷ Πρωθυπουργῷ, τοῦ κ. Γιάννη Ἀλέξη Ζέππου, Πρέσβεως καί Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί ἄλλων μελῶν τῆς πολιτικῆς αὐτοῦ συνοδείας, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ὁμάδος Ἑλλήνων καί ξένων δημοσιογράφων καί ἐγένετο δεκτός μετά τιμῶν καί ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Πατριαρχείου, ἀκολούθως δέ ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ ἀπό τοῦ Θρόνου Αὐτοῦ εἰς τήν εἴσοδον Πατριαρχικῆς αἰθούσης. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν κ. Πρωθυπουργόν ὡς ἕπεται: «Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑποδέχεται σήμερον εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων μετ ἐξιδιασμένης χαρᾶς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα μετά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτῆς συνεργατῶν. Ἡ εἰρηνευτική καί διαμεσολαβητικοῦ χαρακτῆρος ἐπίσκεψις ὑμῶν εἰς τήν πολιτικῶς καί θρησκευτικῶς κλυδωνιζομένην περιοχήν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔνθα συναντῶνται καί ἐκ τῶν πραγμάτων συμβιώνουν αἱ τρεῖς Μονοθεϊστικαί θρησκεῖαι, δηλονότι Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν. Καί ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον διαχρονικῶς ἐνσαρκώνει τήν ἱεράν καί κοσμικήν τῶν Ἱεροσολύμων ἱστορίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τό πολυπολιτισμικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης καί συνεπῶς μέ τήν ἱστορίαν τῶν Χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, τῆς Ἰορδανίας καί βεβαίως τοῦ Ἰσραήλ ὅσον καί διά τό εὐσεβές ἡμῶν γένος καί ἔθνος, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τόν ἠθικόν τε καί ὑλικόν ἀρωγόν, πολλῷ δέ μᾶλλον τόν φυσικόν ἐγγυητήν τῶν ἀπαραγράπτων καί ab antiquo κεκτημένων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων ἐπί τῶν παγκοσμίων καί Παναγίων Προσκυνημάτων. Ἡ θρησκευτική καί πνευματική ἀποστολή τοῦ Rum Orthodox (Ἑλληνορθοδόξου) Πατριαρχείου, ἑδραζομένη ἐπί τῶν ἁγιογραφικῶν καί εὐαγγελικῶν παραγγελμάτων: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 19,19), ὡς καί «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς», (Ματθ. 5,44), κατέστησε τοῦτο φορέα σεβασμοῦ πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον ἀφ ἑνός καί τόπον εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ἀλλά καί συνδιαλλαγῆς μεταξύ ἀλλογενῶν ἑτεροθρήσκων καί

ἑτεροδόξων ἀφ ἑτέρου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό Πατριαρχεῖον σήμερον καί ὅσον ποτέ ἄλλοτε ἀναδεικνύεται ὁ φυσικός καί ἠθικός θεσμικός παράγων, ὁ δυνάμενος νά συμβάλλῃ εἰς τήν λύσιν τοῦ θεοκρατικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ γορδίου δεσμοῦ, τοῦ ἀφορῶντος εἰς τό διπλωματικόν καί πολιτικόν καθεστώς τοῦ μέλλοντος τῶν Ἱεροσολύμων (ἐννοεῖται τῆς Παλαιᾶς Πόλεως). Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς τοπικῆς καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ὄχι μόνον εἰς διαθρησκειακούς καί διαχριστιανικούς διαλόγους, ἀλλά καί εἰς πολιτικοκοινωνικά διεθνῆ συνέδρια. Ἐξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ, Εὐγνώμονες ὄντες τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀλλά καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί Ὑμῶν προσωπικῶς, παρακαλοῦμεν, δεχθῆτε τάς εὐχάς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐλογίας δι εὐόδωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς Ὑμῶν ἀποστολῆς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν. Ἐπί πλέον δέ, δεχθῆτε τά διάσημα, δηλονότι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἔνδειξιν βαθείας ἐκτιμήσεως εἰς τό πρόσωπόν Σας καί ἐνισχύσεως εἰς τόν κυβερνητικόν καί οἰκονομικοπολιτικόν δόλιχον, τόν ὁποῖον διέρχεσθε μεθ ὑπομονῆς καί ἀποφασιστικότητος. Εὐχαριστῶ. Περαίνων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε τόν Ἐξοχώτατον κ. Πρωθυπουργόν μέ τό παράσημον τοῦ Μεγαλοσταύρου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τό χρυσοῦν περιδέραιον εἰς ἔνδειξιν ἀναγνωρίσεως καί ἐπιβραβεύσεως τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός τήν Ἑλληνικήν Δημοκρατίαν, τό ἔθνος καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων. Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρωθυπουργός, ἀντιφώνησε λέγων: «Μακαριώτατε, εἶναι γιά μένα καί γιά ὅλη τήν χριστιανοσύνη ἰδιαίτερη τιμή ἡ ἀπονομή τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τούτου τοῦ σταυροῦ τοῦ Παναγίου Τάφου καί θά φέρω αὐτόν τόν σταυρό μέ ὑψηλή τιμή καί σεβασμό, ὡς σύμβολο τῶν ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξύ τῆς Ἑλλάδας -Πατρίδας, τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί, βεβαίως, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῶν Ἁγίων Τόπων. Εὐχαριστῶ ἰδιαίτερα γιά τήν τιμή αὐτή, ἡ ὁποία θά μοῦ μείνει ἀξέχαστη». Ἐπί πλέον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, φιλοτεχνηθεῖσαν ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μέ τήν ἀναπαράστασιν τῶν 12 Ἀποστόλων. Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Παπανδρέου ὑπέγραψεν εἰς τό βιβλίον τῶν ἐπισκεπτῶν καί προσεκύνησεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἔξωθεν τῆς αἰθούσης τοῦ Θρόνου. Κατόπιν τούτου τῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ὁ κ.

Πρωθυπουργός, κατηυθύνθη πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Τίμιον Ξύλον εἰς Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπό τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὁ κ. Πρωθυπουργός ἀνεχώρησεν διά τήν ἐπιτέλεσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν. ngg_shortcode_5_placeholder Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. Τήν Τετάρτην, 8 ην / 21 ην Ἰουλίου 2010, ἐτελέσθη πανηγυρική θ. Λειτουργία ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου εἰς τήν ἱεράν Μονήν Ἁγίου Μοδέστου τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Καλλίστου, τῇ ἐπιμελείᾳ τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ἁπλῶν πιστῶν. Νοτίως τῶν Ἱεροσολύμων, ἔναντι τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών, ὑπεράνω τῆς κοιλάδος Ἐννώμ καί ἀριστερά τῆς κεντρικῆς ὁδοῦ τῷ μεταβαίνοντι ἐξ Ἱεροσολύμων πρός Βηθλεέμ εὑρίσκεται ὁ λόφος Ἀμποῦ-Τόρ / «Πατήρ τοῦ Ταύρου». Ἐπί τῆς κορυφῆς αὐτοῦ καί εἰς ἔκτασιν ἔνδεκα (11) στρεμμάτων εὑρίσκονται δύο ἀρχαιότατα παρεκκλήσια, μονόχωροι βασιλικαί δίχως τροῦλλον, ἕν τοῦ Ἁγίου Μοδέστου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων (632-634μ.Χ.), ἀνακαινιστοῦ τῶν Ἁγίων Τόπων μετά τήν Περσικήν καταστροφήν τοῦ 614 μ.χ, καί ἕτερον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, μαρτυρήσαντος ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης τό 303 μ.χ., μετά τῶν τάφων αὐτῶν συμφώνως πρός ἀρχαιοτάτην παράδοσιν. Τά παρεκκλήσια ταῦτα εἶναι ἀρχαιότατα, ὅπως δηλοῖ ἡ ὑπόγειος λάξευσις αὐτῶν ἐντός βράχων καί ἡ ἐπί τούτων λοιπή ἀρχαία δόμησις αὐτῶν. Εἰς τόν ὑπαίθριον δενδροφυτευμένον χῶρον ὑπεράνω καί πέριξ τῶν παρεκκλησίων, ὑπάρχουν οἰκήματα, τά πρῶτα τῶν ὁποίων ἀνάγονται εἰς τόν μακαριστόν Μητροπολίτην τοῦ Πατριαρχείου Εὔδωρον, ἀναλαβόντα διά παραχωρητηρίου, τό 1913 τήν ἐπί τοῦ τόπου τούτου ἀνακαίνισιν τῆς παλαιᾶς Μονῆς. Τό παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Μοδέστου εἶχεν ἀνακαινίσει, ὀλίγον πρό τοῦ διά πνιγμοῦ θανάτου αὐτοῦ εἰς τήν προσπάθειαν αὐτοῦ νά διασώσῃ προσκυνήτριαν βαπτιζομένην ἐν τῷ Ἰορδάνει ποταμῷ τήν Μεγάλην Τρίτην τοῦ ἔτους 1979 ὁ τότε ἡγούμενος τῆς Μονῆς ταύτης Ἀρχιμανδρίτης Μόδεστος. Τό Πατριαρχεῖον μόλις πρό τριετίας διέσωσε τό προσκύνημα τοῦτο καί τήν πέριξ οἰκοδομήσιμον ἔκτασιν αὐτοῦ ἐκ τῆς ἐπαπειλουμένης κατασχέσεως διά τῆς ἐξοφλήσεως ὑφισταμένου χρέους, προκύψαντος ἐξ ἀτυχῶν συμφωνιῶν ὕψους ἐννέα 9.000.000 ἑκατομμυρίων $

U.S.D. Εἰς τήν ἱστορικήν αὐτήν Ἱεράν Μονήν ἐτελέσθη ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Προκοπίου πανηγυρικός Ἑσπερινός ἀφ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς πανηγυρική θ. Λειτουργία. Πάντας τούτους ηὐλόγησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ, προσελθών μετά τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωαννικίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί τινων ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων εὐθύς μετά τό πέρας τῆς ἀκολουθίας εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης. Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις ἀφεψήματος μετά ποικίλων γλυκισμάτων ὑπό τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου, διακονουσῶν τῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου Ὀνουφρίου μοναζουσῶν, εἰς τόν ἔξωθι τοῦ παρεκκλησίου ὑπαίθριον χῶρον, ἐξ οὗ ἀπολαμβάνει τις τήν ὡραιοτάτην θέαν τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών καί τῆς Ἀνατολικῆς Ἱερουσαλήμ ἕως τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, τῆς κοιλάδος τῆς Γεθσημανῆς τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν καί αὐτῆς τῆς Ἰεριχοῦς εἰς τό βάθος. ngg_shortcode_6_placeholder ΗΡΧΙΣΕ Η ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΧΟΤΖΕΒΙΤΟΥ. Ἀπό διετίας καί πλέον περίπου παρέμενε κλειστός ὁ δρόμος πρός τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοτζεβιτῶν, λόγῳ ζημιῶν ἐκ βροχοπτώσεων. Οἱ προσκυνηταί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἠδύναντο νά ἐπισκεφθοῦν αὐτήν, μόνον μέσῳ τῆς ὁδοῦ τῆς διερχομένης διά τῆς πόλεως τῆς Ἱεριχοῦς, γεγονός τό ὁποῖον καί καθίστα τήν διαδρομήν δυσκολωτέραν. Διά τήν ἐπισκευήν τοῦ συντομωτέρου παραδοσιακοῦ δρόμου ἐνεκρίθη τό ἀπαραίτητον ποσόν παρά τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως. Εἰς τοῦτο συνέβαλον κατά πολύ καί αἱ ἐνέργειαι τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων πρός τό Ὑπουργεῖον Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ καί τόν Ἰσραηλινόν στρατόν. Εἰς τόν τόπον τῶν ἔργων τῶν ἐπισκευῶν ἦλθεν τήν Τρίτην 7 ην / 20 ήν Ἰουλίου 2010 ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου. Ἐνταῦθα ὑπεδέχθησαν Αὐτόν οἱ ὑπεύθυνοι τῶν ἐργασιῶν ἐκ μέρους τοῦ Ἰσραηλινοῦ

Στρατοῦ κ. Ἴτζικ καί κ. Ἄβη, οἱ ὁποῖοι καί ἐνημέρωσαν Αὐτόν ἐπί τῆς πορείας τοῦ ἀρξαμένου ἔργου. Ἐντεῦθεν ὁ Μακαριώτατος ἐσυνέχισε καί ἦλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Χοτζεβᾶ, συνοδείᾳ τοῦ ἐκτελοῦντος χρέη ἀναπληρωτοῦ ἡγουμένου καί ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Οὗτος ταῖς συνδρομαῖς τῶν προσκυνητῶν ἐπεσκεύασε καί ἀνεκαίνισε τάς κλίμακας, τό δῶμα καί τά κελλία κάτωθι τοῦ παρεκκλησίου τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, τά ὑποστάντα σοβαράς ζημίας ἐκ τῆς πτώσεως ἐπ αὐτῶν ἀποκοπέντος ὀγκολίθου ἐκ τοῦ ὑπεράνω ὑψουμένου ἀποκρήμνου καί πανυψήλου βράχου. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέβλεψε τάς τελειωθείσας ἐργασίας καί ἐπῄνεσε τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Χρυσόστομον διά τήν ὑπ αὐτοῦ πρόθυμον ἐπιμέλειαν τῶν τῆς Μονῆς. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος προσεκύνησεν τό ἱερόν λείψανον τοῦ ὁσίου πατρός Ἰωάννου, τοῦ ἀσκήσαντος εἰς τήν Ἱεράν Μονήν περί τά μέσα τοῦ 20 οῦ αἰῶνος, φυλασσόμενον εἰς λάρνακα ἐντός τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, ὀλίγον περιπατοῦντες, περισσότερον δέ ἐπιβαίνοντες εἰς τρακτέρ, ὁδηγούμενον ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἀνῆλθον ἐκ τῆς κοιλάδος εἰς τόν τόπον σταθμεύσεως τοῦ αὐτοκινητικοῦ ὀχήματος καί ἥψαντο τῆς ὁδοῦ διά τά Ἱεροσόλυμα. ngg_shortcode_7_placeholder ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. Τό Σάββατον, 4 ην /17 ην Ἰουλίου 2010, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόρας ἐπεσκέφθη τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, προκειμένου νά ζητήσῃ τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά τήν τέλεσιν μυστηρίου γάμου εἰς Μπετζάλλαν. Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως ταύτης διεξήχθη ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς Μεξικόν καί περί τῶν σχέσεων αὐτῆς μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μητροπολίτην Μεξικοῦ ἐγκόλπιον σεντεφένιον μετά σταυροῦ εἰς δέ τόν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ, Ἀρχιμανδρίτην π. Δαμιανόν Πεχλιβανίδην φιλντισένιον σταυρόν.

Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μεξικοῦ ἐλειτούργησε τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, τήν δέ ἑπομένην, Κυριακήν, 5 ην /18 ην Ἰουλίου 2010, ἐτέλεσε τό μυστήριον τοῦ γάμου μεταξύ τοῦ Ἑλληνοπαλαιστινίου νέου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεξικοῦ κ. Μάρκου Ἐδουάρδου Μαρτινίδ, μετά τῆς Ὀρθοδόξου Παλαιστινίας νέας τῆς πόλεως Μπετζάλλας, κ. Μάχας Χόδαλη. Ὁ νυμφευθείς προτίθεται νά ἱερωθῇ καί νά ὑπηρετήσῃ εἰς τήν Μητρόπολιν Μεξικοῦ. ngg_shortcode_8_placeholder Η ΕΙΚΩΝ «ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΕΩΣ. Τήν Παρασκευήν, 3 ην /16 ην Ἰουλίου 2010, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἀνεχώρησεν ἐκ τοῦ ἀεροδρομίου Ben-Gurion τοῦ Τελ-Αβίβ διά τήν Φιλιππούπολιν τῆς Βουλγαρίας, συνοδεύων τήν εἰκόνα τῆς «Παναγίας τοῦ Ἁγίου Τάφου». Διά τόν ἴδιον σκοπόν ἀνεχώρησε τήν ἰδίαν ἡμέραν ἐξ Ἀθηνῶν πρός Φιλιππούπολιν ὁ Ἁγιοταφίτης φοιτητής τῆς Θεολογίας Ἀρχιμανδρίτης π. Μόδεστος. Ἡ ἱερά αὕτη εἰκών, καρπός τῆς ἁγιογραφικῆς τέχνης καί εὐσεβείας ἁνωνύμου ἁγιογράφου τῶν ἀρχῶν τοῦ 18 ου αἰῶνος φυλάσσεται εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί Θεοστέπτων βασιλέων Κωνστατίνου καί Ἑλένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐπονομαζομένη «Παναγία τοῦ Ἁγίου Τάφου» καί ἀπολαμβάνουσα τῆς δεούσης τιμῆς καί εὐλαβείας παρά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί προχέουσα αὐτοῖς τήν ἐνισχυτικήν παραμυθίαν καί ποικίλην βοήθειαν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ταύτην τήν εἰκόνα ἀπεφάσισεν ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅπως ἀποστείλῃ εἰς τήν Βουλγαρίαν, ἀνταποκρινομένη εἰς αἴτησιν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου της Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, προσεχῶς δέ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κωνσταντίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἡ εἰκών αὕτη ἐγένετο δεκτή μετά σεβασμοῦ, ἐνθουσιασμοῦ, χαρᾶς καί εὐλαβείας ὑπό χιλιάδων πιστῶν εἰς τήν κεντρικήν πλατεῖαν τῆς πόλεως Πλοβντίβ (Φιλιππουπόλεως) εἰς μεγαλοπρεπῆ λιτανείαν, τῆς ὁποίας προΐστατο ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, συμμετεχόντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν συνοδῶν αὐτῆς, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου, ἄλλων Ἀρχιερέων τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας καί πολλῶν ἱερέων. Ἐκ τῆς κεντρικῆς πλατείας ἡ ἱερά πομπή κατηυθύνθη πρός τόν ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, ἔνθα ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτῆς ἐτελέσθη μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός καί ἐτοποθετήθη ἡ ἱερά εἰκών «Παναγία τοῦ Ἁγίου Τάφου»

πρός προσκύνησιν, ἐνίσχυσιν, πρεσβείαν, ἰάσεις καί πᾶσαν ἄλλην βοήθειαν ἄχρι τῆς 21 ης Ἰουλίου, ὁπότε καί αὕτη θά συνοδευθῇ ὑπό τῶν εἰς τοῦτο ἐντεταλμένων δύο Ἁγιοταφιτῶν διά τήν τοποθέτησιν αὐτῆς εἰς τόν ἱερόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. ngg_shortcode_9_placeholder