ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥ ΠΕΡΑΙΑΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥ ΠΕΡΑΙΑΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟΥΣ: Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΡΟΜΑ Ο λαός της διπλανής πόρτας ή της διπλανής πεδιάδας ή του διπλανού σκουπιδότοπου ονομάζεται Ρομά. Τους ανθρώπους του τους ξέραμε σαν γύφτους ή τσιγγάνους αλλά τώρα άλλαξε η ονομασία και θεωρείται ότι πιο πολιτικά ορθή είναι η ονομασία «Ρομά». Ας είναι και έτσι, οι άνθρωποι αυτοί παραδοσιακά φορτώνονται πολλά και διάφορα με βάσιμες ή μη κατηγορίες αφού κινούνται στο περιθώριο του νόμου στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Τι κάνει έναν άνθρωπο να μην θέλει να ενταχθεί σε κανένα σύστημα και να θέλει να παραμένει νομάδας, ανέστιος και κατηγορούμενος από άλλους μας είναι άγνωστο. Τι κάνει κάποιον να μην στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο, να μην έχει θρησκεία, να μην έχει ασφάλιση, να μην έχει τίποτα από τα γνωστά αποτελέσματα του πολιτισμού είναι επίσης άγνωστο. Το γνωστό σε μας είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί που ζουν συχνά σε κακές συνθήκες πρέπει να τύχουν του ενδιαφέροντος της χριστιανικής κοινότητας στην πατρίδα μας και παντού. Έτσι λοιπόν αποφάσισαν το ζεύγος του Γιάννη και της Κατερίνας Παπαδοπούλου από την Θεσσαλονίκη να αφιερώσουν χρόνο σε αυτούς. Να τους θεραπεύσουν (ο Γιάννης είναι οφθαλμίατρος) και να τους διδάξουν τον Χριστό τον οποίο οι ρομά αγνοούν. Ετσι κάθε εβδομάδα πηγαίνουν στον καταυλισμό των ρομά στην Περαία έξω από την Θεσσαλονίκη και διακονούν τις ψυχές και τα σώματα αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων. Στην αρχή συνάντησαν την απόλυτη άρνηση και την μεγάλη εχθρότητα των αρχηγών του καταυλισμού. Στη συνέχεια με την χάρη του Θεού, οι πόρτες και οι καρδιές άνοιξαν για να ακούσουν την ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου με το έργο του Χριστού πάνω στον Σταυρό. Οι υπεύθυνοι οργάνωσαν ιατρικές αποστολές. Με την βοήθεια του Δημήτρη Τσουκαλά της «Κίνησης Αγάπης», που έχει στήσει ένα κινητό οδοντιατρείο και της οδοντιάτρου Κατερίνης, Έλσας Σινωπίδη Δεληγιαννίδη, έδωσαν τις πρώτες βοήθειες στα οδοντιατρικά προβλήματα. Οι φιλανθρωπικές δράσεις συνεχίζονται. Θα τις πληροφορηθούν οι αναγνώστες και στα προσεχή τεύχη του περιοδικού μας. Στο μεταξύ το κήρυγμα του Ευαγγελίου και το Κυριακό Σχολείο για τα παιδιά συνεχίζονται, και υπάρχει αυξανόμενη ανταπόκριση. Όλα αυτά με έβαλαν σε μερικές σκέψεις. Πολλές φορές έχω αναλογιστεί ότι ο πνευματικός καναπές, στον οποίο έχουμε καθίσει παραείναι αναπαυτικός. Ότι οι Παπαδόπουλοι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία τους στην Θεσσαλονίκη να ακούν ένα ωραίο κήρυγμα, να βλέπουν τους γνωστούς και φίλους τους, να τα λένε και να γυρνάνε στο σπίτι τους να ξεκουραστούν. Θα ήταν πολύ δικαιολογημένοι. Διάλεξαν μία πολύ δύσκολη διακονία σε έναν πολύ δύσκολο λαό, στον οποίο κανένας κανονικός Έλληνας δεν τρέφει μεγάλη συμπάθεια. Σκέφτηκαν ότι έχουν ανάγκη τον Χριστό όπως όλοι μας και ενήργησαν, αλλά όχι μόνο στην κατεύθυνση της ιεραποστολής: ανέλαβαν και το ρόλο του κοινωνικού λειτουργού. Είναι ένα καλό παράδειγμα το οποίο πρέπει να μιμηθούμε όλοι μας και ξεκινώντας το νέο έτος να βάλουμε όχι απαραιτήτως τους ίδιους αλλά ανάλογους πνευματικούς στόχους. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Γιάννης Τσεβάς Η αγάπη του Χριστού που ουδέποτε εκπίπτει 3 Λάφυρα της πλάνης ή πλήρεις με τον Χριστό; 5 Ελθέτω η Βασιλεία Σου - Η Βασιλεία της Δύναμης 8 "Ο Λύκος της Γουωλ Στρητ" 12 Η χρεωκοπία της "αυτονομίας"; 15 Εξωστρέφεια, Εσωστρέφεια και το "Θεώρημα της Πυραμίδας" 17 Ενενήντα Χρόνια Δημιουργικής Παρουσίας της Ευαγγελικής Κοινότητας Κατερίνης 22 Τσιγγάνοι ή Ρομά; Έχει σημασία; - Εκκλησία καταυλισμού Περαίας 30 ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ Εκδίδεται από το 1858 Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε Α Θεσσ. 5: 21 www.gec.gr/astir Λεωφ. Αμαλίας 50, 105 58 Αθήνα Tηλ.: 210 3231079 Fax: 210 3316 577 email: astir@gec.gr ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΚΔΟΤΗΣ: Ιωάννης Τσεβάς ΙΔΡΥΤΗΣ: Μιχ. Δ. Καλοποθάκης (1858-1911) ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΕΚΔΟΤΕΣ: Δημ. Μ. Καλοποθάκης (1911-1946) Μιχ. Β. Κυριακάκης (1946-1989) Γ. Τασίογλου (1989-1990) Φ. Β. Καμπουρόπουλος (1991-2002) ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ: Γ. Αδάμ, Τιμ. Αναστασιάδης, Ε. Αντωνιάδου, Παν. Κανταρτζής, Αντ. Κουλούρης, Μελ. Μελετιάδης, Παρ. Παπαγεωργίου, Ειρ. Τερζάκη, Ιωάν. Τσεβάς ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ: Σειράς «Λόγος»: Ειδικών αφιερωμάτων: Ποίηση, Προσευχές: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ: ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΣΗ: Λ. Κολλάρος Μελ. Μελετιάδης Λιλ. Βαλαή Στέλιος Παπαβασιλείου Έρση Αντωνιάδου Μυρτώ Σαχινίδου Γιώργος Σώχος ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ-ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ: Έρση Αντωνιάδου Λεωφ. Αμαλίας 50-105 58 Αθήνα ΑΡΙΘΜ. ΛΟΓ. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: EUR 5144-043494-503 (Στ. Παπαβασιλείου) IBAN: GR93 0172 1440 0051 4404 3494 503 BIC: PIRBGRAA ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ: Βόλου: Βοστώνης: Θεσ/νίκης: Κατερίνης: Κέρκυρας: Κύπρου: Φιλίτσα Σαμαρά- Χατζηθεοδώρου Τάκης Τσανικλίδης Δημήτρης Σοφός Γιώργος Χουσουρίδης Βέτα Παντελιού Δέσποινα Μελετιάδου ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: Εσωτερικό & Κύπρος 10 Ευρώπη: 26 - ΗΠΑ USD 30 Καναδάς, Αυστραλία κ.λπ. Δολ. 30 ΤΙΜΗ ΤΕΥΧΟΥΣ: 1,00 ISSN 1106-4250 Τα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων. Η σύνταξη του περιοδικού διατηρεί το δικαίωμα να κάνει συντομεύσεις ή διορθώσεις στα προς δημοσίευση κείμενα. Τα χειρόγραφα δεν επιστρέφονται. 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Η αγάπη του Χριστού που ουδέποτε εκπίπτει του Λεωνίδα Κολλάρου «Προ δε της εορτής του Πάσχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα ίνα μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα, αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς» Ιωάν. 13:1 Εάν υπήρχε μια στιγμή του χρόνου που η αγάπη του Χριστού για τους μαθητές Του θα έπρεπε να σβήσει, αυτή η στιγμή προφανώς είχε φτάσει εκείνη τη νύχτα πριν τη σταυρική θυσία της επόμενης ημέρας. Η ζωή των μαθητών τα τρία προηγούμενα χρόνια έφερε πολλά μελανά σημάδια ολιγοπιστίας, έλκη ματαιοδοξίας και υλοφροσύνης, μώλωπες πνευματικών πτώσεων. Όσο για το σύντομο υπόλοιπο της επί γης ζωής του Ιησού, οι μαθητές που τιμήθηκαν με τόσα προνόμια και ιδιαίτερες αποκαλύψεις, Τού επεφύλασσαν άρνηση και εγκατάλειψη, και απέσυραν την παρουσία τους από το πλευρό του Σωτήρα την στιγμή ακριβώς που την χρειάζονταν προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερη ένταση στο αίσθημα της φοβερής Του απομόνωσης. Όσον αφορά στο παρόν εκείνης της στιγμής, προφανώς οι μαθητές θεώρησαν την υπηρεσία του πλυσίματος των ποδιών κατώτερη της δικής τους αξιοπρέπειας και προτίμησαν να τιμήσουν τον Κύριο αναθέτοντάς Του μια τέτοια διακονία. Με τόσες αφορμές κατηγορίας εκ μέρους της δικαιοσύνης η αγάπη θα το έβρισκε πολύ δύσκολο να συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό των μαθητών. Κι όμως αυτό ακριβώς συνέβη. Ο Υιός της αγάπης του Θεού όχι μόνο τους είχε αγαπήσει στο παρελθόν αλλά και στην πλέον κρίσιμη και φοβερή στιγμή εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. Αυτή είναι η αγάπη του Χριστού για τους δικούς Του που ουδέποτε εκπίπτει. Δεν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε αυτό. Αν η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων είναι ισχυρά ως ο θάνατος (Άσμα 8:6), δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η αγάπη του Κυρίου είναι κάτι λιγότερο. Αν η αληθινή αγάπη που έχουν μεταξύ τους οι αδελφοί ουδέποτε εκπίπτει (1 Κορ. 13:8), θεωρείς ότι αυτό είναι πιθανό να συμβεί στην αγάπη Εκείνου που παραμένει ο αυτός χθες και σήμερα και στους αιώνες (Εβρ. 13:8)! Αν ο κεραμέας δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να μορφώσει τον πηλό με τρόπο που να ικανοποιεί τις προσδοκίες του και την εικόνα που έχει σχηματίσει στη φαντασία του, τιμά άραγε τη χάρη και αγάπη του Θεού να θεωρήσουμε ότι η δική Του η αγάπη εγκαταλείπει το έργο της δικής μας πνευματικής διαμόρφωσης και της δικής μας συμμόρφωσης με τη δική Του εικόνα αγιότητας! Η σταθερότητα της αγάπης του Χριστού προς τους δικούς Του δεν έχει ως έμπνευσή της την πιστότητα του ανθρώπου. Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι η αγάπη του Χριστού εργάζεται με την έμπνευση μιας αδιάπτωτης χάρης ώστε να δημιουργήσει σταθερούς και αγίους χριστιανούς και δεν εκπίπτει μέχρις ότου το επιτύχει. Δεν είναι στη φύση της αγάπης του Χριστού να επιλέγει το δρόμο της εγκατάλειψης. Η κορύφωση της αγάπης του Χριστού Η φράση εις τέλος ηγάπησεν αυτούς φανερώνει ότι η αγάπη του Χριστού δεν είναι ακίνητη. Η φράση αυτή διευρύνει τον κύκλο της προηγούμενης, δηλαδή, της φράσης αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω και έτσι ανοίγει νέους ορίζοντες. Η ουράνια αγάπη δεν αρκείται στο παρελθόν, δεν περιορίζεται στο παρόν, αλλά στρέφει το βλέμμα της και στο μέλλον. Ερμηνευτικά να διευκρινίσουμε ότι η έννοια εδώ δεν είναι χρονική. Τα λόγια αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Χριστός αγάπησε τους μαθητές Του μέχρι το τέλος της ζωής Του. Σημαίνουν ότι φανέρωσε σε κορυφαίο βαθμό την αγάπη Του στο τέλος της ζωής Του. Δεν δηλώνεται το χρονικό μήκος της αγάπης του Χριστού αλλά το ύψος της αποκάλυψης αυτής της αγάπης. Είχε έρθει η στιγμή οι μαθητές, και μαζί με αυτούς και εμείς, να ανεβούν σε μια ψηλότερη κορυφή προκειμένου να γίνουν θεατές της αποκορύφωσης της έκφρασης αυτής της αγάπης. Επίσης να διευκρινίσουμε ότι το χωρίο αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα ο Χριστός τους αγάπησε περισσότερο απ ότι στο παρελθόν. Σημαίνει όμως ότι τώρα είχε έρθει η στιγμή να προχωρήσει σε ενέργειες που θα αποκάλυπταν το μέγεθος αυτής της αγάπης και θα έδιναν στους μαθητές τότε και σήμερα μια διαυγή εικόνα της αγάπης Του. Δηλαδή το εις τέλος δεν δηλώνει το βαθμό της αγάπης αλλά το βαθμό της αποκάλυψης αυτής της αγάπης τώρα στο τέλος της επίγειας ζωής Του. Δεν δηλώνει κάποια αύξηση στο βαθμό της αγάπης αλλά αύξηση στην αποκάλυψή της. Εδώ χύνεται περισσότερο φως που πλέον δεν μας τυφλώνει όπως έκανε το εκθαμβωτικό φως στο όρος της μεταμόρφωσης αλλά ανοίγει τα μάτια μας για να διακρίνουμε πιο καθαρά αυτό που πάντα υπήρχε: την αγάπη του Χριστού που υπερβαίνει κάθε γνώση και ουδέποτε εκπίπτει. Τα γεγονότα που ακολούθησαν άνοιγαν όχι μόνο τα μάτια αλλά και την καρδιά ώστε αυτή να κατανοήσει το ύψος αυτής της αγάπης. Η ταπείνωση του Χριστού στο πλύσιμο των ποδιών, η διδασκαλία που επακολού- ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 3

θησε στα κεφ. 14-16, με την οποία ο Κύριος αποκάλυψε κάθε απόχρωση της αγάπης και της χάρης Του, η αρχιερατική προσευχή Του στο κεφ. 17, η σύλληψή Του, η δίκη Του και τέλος η σταύρωσή Του με την οποία σήκωσε την αμαρτία μας, όλα αυτά δηλώνουν τι σημαίνει η φράση εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. Όλα αυτά τα γεγονότα είναι η ανάλυση της φράσης εις τέλος και η φράση εις τέλος είναι η σύνοψη των γεγονότων. Το εις τέλος σημαίνει ότι με ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει έδειχνε ότι Αυτός, στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, τους αγάπησε, αυτούς και εμάς, σε πληρότητα, στον ύψιστο βαθμό, σε τελειότητα, και αυτό ακριβώς επρόκειτο τώρα να αποκαλύψει. Από τη μια έχουμε την πληρότητα της αγάπης και από την άλλη την αποκάλυψη αυτής της πληρότητας μέσα από τα γεγονότα εκείνης της νύχτας και της επόμενης μέρας. Δεν υπάρχει αύξηση της αγάπης με βεβαιότητα όμως υπάρχει αύξηση της αποκάλυψής της. Η αγάπη του Χριστού πάντα στεκόταν στην κορυφή, σε όλη της την δόξα και τελειότητα, η αποκάλυψη όμως αυτής της αγάπης ξεκίνησε από τους πρόποδες και τέλος έφτασε στην κορυφή. Μέσα από τη σταυρική θυσία του Χριστού, οι δύο αυτές συναντήθηκαν. Μέσα από την εξιλεωτική θυσία του Υιού του Θεού δεν ανέβηκε σε μεγαλύτερα ύψη η αγάπη του Χριστού, σίγουρα όμως δόθηκε στην αποκάλυψη της αγάπης Του η θέση που της άξιζε. Τώρα όλοι εμείς, όλοι οι δικοί Του, είμαστε μάρτυρες αυτής της αγάπης. Μάλιστα δεν είμαστε απλά μάρτυρες και θεατές αλλά και γνώστες αυτής της αγάπης. Το Πνεύμα του Θεού δίνει στους δικούς Του μια άγια εξοικείωση μαζί της και μας παραχωρεί το προνόμιο να την γευθούμε, ενώ όλη η ζωή μας υποτάσσεται στην αγιαστική επιρροή της. Η απόλαυσή της στην προσωπική μας εμπειρία είναι ατελής αλλά ο πόθος μας είναι να αυξηθούμε στη γνώση της και μαζί με τον Παύλο επιθυμούμε να την γνωρίσουμε σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό αφού το ευλογημένο χαρακτηριστικό της είναι ότι υπερβαίνει κάθε γνώση. Η χάρη, ως το χαρακτηριστικό αυτής της αγάπης Η αγάπη του Χριστού δεν κερδίζεται από την αξία του ανθρώπου παραχωρείται δωρεάν. Επιπλέον παραμένει σταθερή, ενώ, όπως θα κρίναμε εμείς το θέμα, μετά από τις τόσες πτώσεις και περιστατικά αναξιότητας των μαθητών του Κυρίου, θα έπρεπε να τους εγκαταλείψει στις συνέπειες των σαρκικών επιλογών τους και να χαθούν για πάντα. Όμως παρέμεινε σταθερή, κάτι που μας διδάσκει ότι ο σκοπός Του για τους δικούς Του είναι πολύ πιο μεγαλειώδης σε σύγκριση με την μικρότητα στον τρόπο που εμείς τολμάμε να κατακρίνουμε αδελφούς. Κάποιες φορές εμείς θέτουμε ως προϋπόθεση της σταθερότητας της αγάπης του Χριστού απέναντί μας την δική μας αφοσίωση σ Αυτόν. Η πρόθεση ενός τέτοιου σκεπτικού είναι να κλείσει την πόρτα της ανομίας και ασυδοσίας στη ζωή των χριστιανών. Αν η αγάπη του Χριστού για μένα είναι σταθερή ακόμα και όταν εγώ επιλέγω να ζήσω μέσα στην αμαρτία, τότε γιατί να μη το κάνω; Πράγματι, ας μη νομίσουμε ότι η σταθερότητα της αγάπης του Χριστού για τους δικούς Του μας δίνει το δικαίωμα να αγνοήσουμε τις εντολές Του και να ζήσουμε σε πνευματική χαλαρότητα. Όμως φέρνοντας την αγάπη του Χριστού σε μια θέση εξάρτησης από κάτι δικό μας έχουμε πέσει θύματα ενός κρυμμένου και ύπουλου νομικισμού. Είναι μια προσπάθεια να υποτάξουμε την αγάπη του Χριστού στην αξία του ανθρώπου και να δούμε την ευσέβεια του χριστιανού όχι σαν καρπό αυτής της αγάπης αλλά σαν την αιτία της. Πρέπει να αποφύγουμε κάθε σκέψη ότι η αγάπη του Χριστού αγοράζεται ή ότι η σταθερότητά της εξασφαλίζεται με τη δική μας καλοσύνη. Η φιλοδοξία της ανθρώπινης υπερηφάνειας για συνεχή αναγνώριση δύσκολα σβήνει τη δίψα της. Προτιμάει να ικανοποιήσει τον εαυτό της έστω κι αν στην προσπάθειά της υποβιβάσει την αγάπη του Χριστού. Το εις τέλος φανερώνει ότι η αγάπη του Χριστού εκτελεί ό,τι είναι αναγκαίο για την ολοκλήρωση του έργου της σωτηρίας Του, είτε πρόκειται για το εξιλεωτικό έργο που σε λίγο θα εκτελούσε, είτε πρόκειται για τον πλήρη αγιασμό μας μέσα από το έργο Του στην καρδιά και τη ζωή μας. Το εις τέλος φανερώνει ότι δεν είναι συνήθεια του Σωτήρος να αφήνει το έργο Του ημιτελές. Η σταθερότητα της αγάπης του Χριστού δεν εδράζεται στη δική μας πιστότητα αλλά στη χάρη Του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δική μας πιστότητα είναι απούσα. Η δική μας αφοσίωση σ Αυτόν είναι το αποτέλεσμα της αποφασιστικότητας της δικής Του αγάπης προς τους δικούς Του, και αυτή η ευλογημένη ζωή της ευσέβειας στην εμπειρία των πραγματικών χριστιανών απορρέει από το γεγονός ότι η δική Του αγάπη εργάζεται εις τέλος. Η αγάπη του Χριστού ουδέποτε εκπίπτει στη ζωή, όχι των κατ όνομα, αλλά των πραγματικών χριστιανών. Η ενθάρρυνση της αγάπης του Χριστού Η αγάπη του Χριστού μας ενθαρρύνει με τα λόγια, Μείνατε εν τη αγάπη μου. Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού. Ο παραλληλισμός της σχέσης μας με τον Χριστό με τη σχέση του Χριστού προς τον Πατέρα Του δείχνει τη φυσικότητα μιας ζωής αφιέρωσης στο θέλημα του Κυρίου για όσους έχουν πνευματική συγγένεια με Αυτόν. Για τον Κύριο η προσήλωσή Του στο θέλημα του πατέρα Του δεν ήταν ένα δυσάρεστο φορτίο αλλά μια ζωή απόλαυσης σε πλήρη αρμονία με τη θεία Του φύση και σε πλήρη αρμονία με τις εμπειρίες αυτής της πατρικής αγάπης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δικούς Του στις σχέσεις τους με Αυτόν και στην αφοσίωσή τους στο θέλημά Του. Οι δικοί Του χαίρονται να εκτελούν το θέλημά Του. Ο νόμος Του είναι εις το μέσον της καρδιάς τους. Πράγματι δεν μας απογοήτευσε η μέχρι τέλους αγάπη του Χριστού. Ο Κύριος ολοκληρώνει το έργο της χάριτος και αγάπης Του στη ζωή μας παρά τη δική μας αναξιότητα. Ο λόγος που ακόμα προχωράμε δεν βρίσκεται σε μας αλλά στην αγάπη του Χριστού που ουδέποτε εκπίπτει. Ο πνευματικός αγώνας μας στον κόσμο αυτό είναι δύσκολος αλλά σε όλα αυτά υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς. Ο κ. Λ. Κολλάρος είναι κήρυκας του Ευαγγελίου στην Ε.Ε.Ε. Ιωαννίνων. 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Λάφυρα της πλάνης ή πλήρεις με τον Χριστό; του αιδ. Γιώργου Αδάμ Κολοσσαείς 2:8-12 8 Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μια λαθεμένη πίστη προς τα στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού. 9 Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα. 10 Μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει την πληρότητα της ζωής, αυτός που είναι κύριος κάθε αρχής και εξουσίας (ΝΜΒ). Σύμφωνα με το εδάφιο 8, πρέπει ο χριστιανός να προσέχει την ανθρώπινη σοφία που στηρίζεται στις παραδόσεις των ανθρώπων και τα στοιχεία του κόσμου κι όχι στον Χριστό, ώστε να μην εξαπατηθεί. Η ανθρώπινη σοφία και οι παραδόσεις δεν γεμίζουν τον άνθρωπο επειδή (α) ο Χριστός είναι η πλήρης αποκάλυψη του Θεού και ο Κύριος κάθε αρχής και εξουσίας (2:9, 10β), και αυτό σημαίνει πως (β) ο Χριστός μου φτάνει για να είναι η ζωή μου πλήρης (2:10 α ), γεμάτη με τον Θεό, γεμάτη με την αλήθεια. Δεν χρειάζομαι τον Χριστό και κάτι άλλο. Δεν χρειάζομαι καμιά επιπλέον τελετή, γνώση, ή φιλοσοφία. Δεν υπάρχει λόγος να γίνω λάφυρο σε κάποια ανθρώπινη παράδοση που να μου λέει πως για να είμαι σωσμένος, για να με συγχωρήσει ο Θεός, για να με δεχθεί ο Θεός, πρέπει να κάνω και κάτι ακόμη. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται. Ο Χριστός είναι αρκετός! Όπως ήδη έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα υπήρχαν τέσσερις πλευρές στις πλάνες του συγκρητισμού που κυκλοφορούσαν στις Κολοσσές. Η μία είναι η φιλοσοφία που μελετάμε σήμερα (2:8-15). Επιπλέον υπήρχε νομικισμός (2:16-17), μυστικισμός (2:18-19), κι ασκητισμός (2:20-23), στον οποίο ο άνθρωπος υποβάλει τον εαυτό του σε ανούσιες στερήσεις, που δεν τις ζητάει ο Θεός, για να βρει, υποτίθεται τον Θεό. Υπάρχει λοιπόν, ένας συνδυασμός φιλοσοφίας, νομικισμού, μυστικισμού και ασκητισμού. Υπήρχε μια Ιουδαϊκή σέκτα εκείνη την εποχή, οι Εσσαίοι, που συνδύαζε διάφορα από αυτά με διάφορους τρόπους, δεν περιορίζονταν όμως στην κοινότητά τους οι διδασκαλίες αυτές. Η παγίδα της φιλοσοφίας του κόσμου χωρίς τον Χριστό Σε κάθε εποχή οι διαφόρων ειδών φιλόσοφοι, από τους σπουδασμένους, ως τους αυτούς που η κοινωνία χαρακτηρίζει «αμπελοφιλόσοφους», ισχυρίζονται πως ξέρουν πράγματα τα οποία οι κοινοί θνητοί δεν γνωρίζουν. Έχουν συλλάβει τα μυστήρια του σύμπαντος, και της ζωής ενώ εμείς έχουμε μείνει πίσω. Σύμφωνα με το συνονθύλευμα φιλοσοφιών που πίστευαν εκείνη την περίοδο, ανάμεσα σε μας και το Θεό υπάρχουν οι αιώνες, υπάρχει πλήθος αγγέλων και πνευματικών υπάρξεων, μέσα από τα οποία ο Θεός φιλτράρει το πρόσωπό του. Σε αυτά τα εδάφια, λοιπόν, ο Παύλος πολεμάει αυτή την ιδέα διδάσκοντας πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ανώτερη φιλοσοφική γνώση, δεν υπάρχει ευγενέστερη αλήθεια, ούτε ακριβέστερη αποκάλυψη, η οποία μπορεί να δείξει την αλήθεια για τη ζωή, για το Θεό, από αυτή που έχουμε μέσω του Ιησού Χριστού. Η αλήθεια όμως, είναι, πως υπάρχει μόνο μία «εν σαρκί» αντιπροσώπευση του Θεού στον κόσμο, ο Χριστός! Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα (Κολοσσαείς 2:9). Δεν υπάρχει, ούτε υπήρχε άλλη αποκάλυψη που να είναι πιο θεϊκή και συνάμα ανθρώπινη, από τον Χριστό. Αυτός είναι εικόνα του αόρατου Θεού (Κολοσσαείς 1:15). Σκιαγραφείται λοιπόν, η εξής αντίθεση. Από τη μία γράφει: Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν. Αυτό σημαίνει, όπως πολύ καλά το αποδίδει η μετάφραση του Λόγου: Προσέχετε μην υπάρχει κανείς που σας λαφυραγωγεί με φιλοσοφικά επινοήματα και με χωρίς περιεχόμενο απατηλές διδαχές, που σαν βάση έχουν την παράδοση των ανθρώπων και τα στοιχεία του κόσμου, και όχι τον αποκαλυμμένο Χριστό (Λόγος). Από την άλλη μαθαίνουμε πως ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι. Δηλαδή, Μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει την πληρότητα της ζωής (ΝΜΒ). Είτε θα γίνω λάφυρο της φιλοσοφίας, είτε θα είμαι πλήρης με τον Χριστό (για αυτό και ο τίτλος του άρθρου: Λάφυρα της πλάνης ή πλήρεις με τον Χριστό;). Υπό μία έννοια αυτή είναι και η ιστορία κάθε ανθρώπου, επειδή κάθε άνθρωπος είτε είναι αιχμάλωτος της ανθρώπινης σοφίας, είτε είναι πλήρης με τον Χριστό. Είτε είμαι θύμα της ανθρώπινης σκέψης, της ανθρώπινης λογικής, είτε είμαι ελεύθερος εν Χριστώ. Κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη να διαλέξει την επίγεια ή τη θεϊκή σοφία. Συνεχής επαγρύπνηση Στο εδάφιο 8 γράφει: «Προσέχετε μην υπάρχει κανείς που σας λαφυραγωγεί» Μας έβγαλε ο Θεός από το βασίλειο του σκοταδιού, μας ελευθέρωσε. Δεν πρέπει να ξαναγίνουμε δούλοι και να αποκτήσουμε πάλι δεσμά. Δεν πρέπει να επιστρέψουμε πίσω σε ανθρώπινα συστήματα από τα οποία ξεφύγαμε. Κάτι ανάλογο έγραφε και στους Γαλάτες: «Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. Παραμένετε, λοιπόν, σταθεροί στην ελευθερία και μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας» (Γαλάτες 5:1, ΝΜΒ). Στους Γαλάτες ο ζυγός της δουλείας ήταν ο νομικισμός, ενώ στους Κολοσσαείς το συνονθύλευμα της ανθρώπινης σοφίας, μυστικισμού, νομικισμού, ασκητισμού. Το κάλεσμα, λοιπόν, είναι συνεχώς να είμαι προσεκτικός. Η απάτη και η ψευτοδιδασκαλία ήταν είναι και θα είναι συνεχής κίνδυνος για την Εκκλησία. Ο Χριστός είχε πει: «Φυλαχτείτε από τους ψευδοπροφήτες, που σας έρχονται ντυμένοι σαν πρόβατα, από μέσα τους όμως είναι λύκοι αρπακτικοί» (Ματθαίος 7:15, ΝΜΒ). Επίσης, στις Πράξεις 20 προειδοποίησε ο Παύλος τους ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 5

πρεσβύτερους στην Έφεσο: «29 Εγώ το ξέρω ότι μετά την αναχωρησή μου θα εισβάλουν σ' εσάς λύκοι άγριοι, που δε θα λυπηθούν το ποίμνιο. 30 Ακόμα και από ανάμεσά σας θα βγουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους. 31 Γι' αυτό να αγρυπνείτε» (Πράξεις 20:29-31 α ). Η πλάνη σε κάθε μορφή μπορεί να αιχμαλωτίσει ψυχές ως λάφυρο. Για αυτό η Εκκλησία πρέπει να προσέχει και να αγρυπνεί. Στην Κολοσσαείς, στον Ματθαίο και στις Πράξεις οι προειδοποιήσεις είναι: προσέξτε, φυλαχτείτε, αγρυπνείτε. Η «απάτη» της φιλοσοφίας Η φιλοσοφία όπως παρουσιάζεται εδώ, είναι η ανθρώπινη σοφία χωρίς τον Θεό. Είναι η προσπάθεια να εξηγηθεί η ζωή, η πηγή κι ο σκοπός της χωρίς το Δημιουργό. Υποστηρίζει πως έχει τις απαντήσεις, για το Θεό και τον κόσμο, απαντήσεις που θα ικανοποιήσουν το μυαλό και θα καθησυχάσουν τις συνειδήσεις από ενοχές και φόβους, μέσω της γνώσης. Κάθε ανθρώπινη φιλοσοφία, η οποία εξηγεί τα πράγματα χωρίς τον Χριστό, παίρνει ψυχές για λάφυρο κι εξαπατά: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης». Η λέξη «απάτη» είναι δυνατή και βαριά λέξη. Σου υπόσχεται κάτι αλλά δεν σου δίνει τίποτα Πώς εξαπατά λοιπόν; Πώς μπορεί κι εγώ να γίνω λάφυρό της, αν δεν προσέξω; Η ανθρώπινη φιλοσοφία στηρίζεται (α) στις ανθρώπινες παραδόσεις και (β) στα στοιχεία του κόσμου (κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου). Αυτά τα δύο είναι πηγές που δίνουν μολυσμένο νερό. (α) Η παράδοση των ανθρώπων Η πρώτη πηγή, η παράδοση, πάντα μας επηρεάζει. Οι άνθρωποι την εμπιστεύονται γιατί δεν έχει εκπλήξεις. Είναι παλιά. Είναι συνηθισμένη. Ένα μέρος της έλξης βρίσκεται στην εξοικείωση. Όμως, ότι μας έχει παραδοθεί δεν είναι σίγουρο πως είναι αλήθεια. Αν κάποιο λάθος ξεκίνησε και συνεχίζει να μεταβιβάζεται, τότε διαιωνίζεται το λάθος από γενιά σε γενιά. Την περίοδο που ήταν στη γη ο Χριστός, οι Ιουδαίοι είχαν οικοδομήσει μια φιλοσοφία με την οποία προσέγγιζαν το νόμο, που τους έδωσε ο Θεός. Δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις πού σταματούσε η παράδοση των ανθρώπων και πού άρχιζε ο Λόγος του Θεού. Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο γράφει: «Ρωτούν λοιπόν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τον Ιησού: «Γιατί δε ζουν οι μαθητές σου σύμφωνα με την παράδοση των προγόνων μας, αλλά τρώνε με ακάθαρτα χέρια;» (Μάρκος 7:5, ΝΜΒ). Είχαν το δικό τους σκεπτικό. Ο Χριστός, όμως, απάντησε: «Αφήνετε κατά μέρος την εντολή του Θεού και τηρείτε ανθρώπινες παραδόσεις, όπως είναι οι καθαρμοί σκευών και ποτηριών, και κάνετε πολλά άλλα παρόμοια μ' αυτά. Τους έλεγε ακόμη: Ωραία λοιπόν. Παραβαίνετε την εντολή του Θεού, για να διατηρήσετε την παράδοσή σας!» (Μάρκος 7:8-9, ΝΜΒ). Οι ανθρώπινες παραδόσεις είναι σημαντικές τελικά μόνο στο δικό μας μυαλό. Πολλές φορές χρειαζόμαστε ένα «σοκ» για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Το μυαλό μπερδεύεται. «Οι παλιοί δεν ξέρανε;» αναρωτιόμαστε. «Ξέρουμε εμείς καλύτερα;» Κι όμως, είναι πιθανό τα πρώτα λάθη διαιωνίζονται και η ζωή μας να γίνεται λάφυρο. Γράφει ο απόστολος Πέτρος στην πρώτη επιστολή του: «Ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα» (Α Πέτρου 1:18-19, ΠΕΡΓΑΜΟΣ). Όλοι έπρεπε να λυτρωθούμε από τις πατροπαράδοτες συμπεριφορές μας, οι οποίες ήταν «μάταιες», δηλαδή δεν οδηγούσαν πουθενά. (β) Τα στοιχεία του κόσμου Οι κανόνες αυτοί στηρίζονται στα «στοιχεία του κόσμου», δηλαδή στα πολύ βασικά πράγματα με βάση τα οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν νόημα. Ο όρος «στοιχεία του κόσμου» κυριολεκτικά σημαίνει «τα πολύ βασικά», η «αλφαβήτα» όπως λέμε, ή το «1+1=2». Νομίζει κάποιος πως οι ανθρώπινες παραδόσεις βασίζονται σε γνώσεις άπιαστες για τον μέσο άνθρωπο, αλλά μόνο έτσι δεν είναι. Στην προς Γαλάτας αναφέρει το ίδιο: «Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν ανήλικοι, ήμασταν υπόδουλοι στα στοιχεία του κόσμου» (Γαλάτες 4:3, ΝΜΒ). Μάλιστα εξηγεί λίγο παρακάτω τη θρησκευτικότητα που έχουν αυτά τα στοιχεία που υποδουλώνουν: «Τώρα όμως που γνωρίσατε το Θεό, ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία; Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ' αυτά; Γιατί δίνετε ξεχωριστή σημασία σ' ορισμένες μέρες, μήνες, εποχές και χρόνια;» (Γαλάτες 4:9-10, ΝΜΒ). Στην προς Γαλάτας τα στοιχεία του κόσμου αφορούσαν τον Ιουδαϊσμό, ενώ στην προς Κολοσσαείς προφανώς συμπεριλαμβάνονται στοιχεία τέτοια τόσο από τον Ιουδαϊσμό αλλά και από τις ειδωλολατρικές παραδόσεις τους. Για παράδειγμα, οι εθνικοί πάντα πίστευαν στην ύπαρξη πνευματικών υπάρξεων τις οποίες συσχέτιζαν με τους πλανήτες και τα αστέρια (στην αστρολογία δηλαδή). Άνθρωποι μορφωμένοι πίστευαν πως η κίνηση των αστεριών σε συνδυασμό με τις πνευματικές υπάρξεις καθορίζουν τα πράγματα κι εκείνοι πρέπει να υποταχθούν σε αυτόν τον ντετερμινισμό (ο Ιούλιος Καίσαρας είχε τον δικό του αστρολόγο και με βάση τις δικές του συμβουλές έπαιρνε αποφάσεις, όπως κι ο Μέγας Αλέξανδρος). Για να ξεφύγει κάποιος από τη δύναμή τους πρέπει να γνωρίζει κώδικες, ξόρκια και μαγικές φόρμουλες, πρέπει να έχει μυστική γνώση, που την αποκτά με μυστική διδασκαλία. Κι όλα αυτά οδηγούν στο εξής. Για να ζήσω σωστά τη ζωή μου, πρέπει να τα ξέρω, και να τα συνδυάσω σωστά. Σήμερα, υπάρχουν τέτοιες φιλοσοφίες από τις οποίες πρέπει να φυλαχθώ; Φυσικά και υπάρχουν, και είναι ίσως περισσότερες από ποτέ. Το πιο επικίνδυνο όμως, είναι πως συχνά χρησιμοποιούν και θρησκευτικό λεξιλόγιο (κι άλλοτε πάλι όχι), ώστε ο Θεός να μην είναι εντελώς «εκτός». Επίσης είναι εξαιρετικά ανησυχητικό πως σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι που λένε ότι ακολουθούν τον Χριστό, προσπαθούν να τα συνδυάσουν όλα αυτά. ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ Πόσοι άνθρωποι δεν διαβάζουν το ωροσκόπιο τους και σήμερα; Γεμάτος ο τόπος από διαφημίσεις που λένε «Πανίσχυρο μέντιουμ, προβλέπει γεγονότα με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς αναμονές»! Μια άλλη διαφήμιση έλεγε: «Μάνα 7 ης γενιάς. Πανίσχυρη ανίκητη! Παρεμβαίνει σε 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ

δύσκολες καταστάσεις κι ανακαλύπτει κρυμμένες δυνάμεις, εχθρικά πρόσωπα και αρνητικές καταστάσεις. Επεμβαίνει με απόλυτη εχεμύθεια, και δίνει προβλέψεις για κάθε πρόβλημα, αισθηματικό, τύχης, έχθρας κλπ» ΒΙΟΡΥΘΜΟΙ Αν κάποιος δεν αρκείται στο ωροσκόπιο, μπορεί να ελέγξει και τους βιορυθμούς του: οι βιορυθμοί, λέει, είναι έμφυτοι κύκλοι που αρχίζουν στη γέννηση και συνεχίζονται μέχρι το θάνατο. Αυτοί ρυθμίζουν το μεταβολισμό, το συντονισμό, τις συγκινήσεις, τη μνήμη και πολλά ακόμα. Το επαναλαμβάνω, πως το ανησυχητικό με όλα αυτά, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τα ψάχνουν και μετά διαβάζουν και τη Γραφή τους. FENG SHUI Σύμφωνα με τη σχολή Ιπτάμενων Άστρων του Feng Shui, κάθε χώρος έχει τις τυχερές και άτυχες στιγμές του οι οποίες μπορούν να προϋπολογιστούν, όπως ακριβώς κάνουμε για έναν άνθρωπο, αναλύοντας το ωροσκόπιό του. Κάθε χώρος έχει γενέθλια. Είναι η περίοδος που το κτίριο κατασκευάστηκε και κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Κάθε χώρος έχει προσωπικότητα. Κάθε κτίριο βλέπει σε ορισμένες μοίρες σε σχέση με τον βορρά και κάθε δωμάτιό του βρίσκεται σε ορισμένη κατεύθυνση. Όταν γνωρίζουμε πότε κατοικήθηκε ένα κτίριο και γνωρίζουμε σε πόσες μοίρες «βλέπει», μπορούμε να υπολογίζουμε τον προσωπικό του χάρτη. Αυτός ο χάρτης μας δίνει πληροφορίες πώς επηρεάζει το κτίριο τους κατοίκους του σε θέματα ανθρώπινης αρμονίας και οικονομικής ευμάρειας. Εκτός από το χάρτη αυτό, ο οποίος είναι σταθερός και ισχύει για πάντα, υπάρχει η επιρροή της χρονιάς και του μήνα. Αυτή η επιρροή εξηγεί για ποιό λόγο δεν συμβαίνουν τα ίδια πράγματα σε ένα χώρο. Υπάρχουν συνολικά 9 είδη ενέργειας που για λόγους ευκολίας τις εκφράζουμε με αριθμούς από το 1 μέχρι το 9. Την χειρότερη επίδραση έχουν οι αριθμοί 5, 2 και 3. Ο αριθμός ενέργειας 5 προκαλεί κακοτυχία, το 2 ασθένεια και το 3 καυγάδες ή και κλοπή. ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ Με τον εσωτερισμό οδηγούμαστε στις πιο προχωρημένες φιλοσοφίες. Ο εσωτερισμός αυτοπαρουσιάζεται σαν μια μυστική γνώση, μη κοινοποιήσιμη στους αμύητους. Αποκτάται με διαδοχικές μυήσεις, που τάχα επιτυγχάνονται με αυτονομημένες τεχνικές, οι οποίες σκοπό έχουν να ενεργοποιήσουν δήθεν κρυμμένες εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση μιας ελίτ, με υψηλότερες αναζητήσεις. Ο βασικός στόχος του Εσωτερισμού, είναι να λύσει τα βασικά υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου, έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος να κατανοήσει, να ηρεμήσει τον συναισθηματικό του κόσμο, και να προχωρήσει σε υγιή εξέλιξη και δημιουργικότητα, έτσι ώστε να αποδείξει την ουσία όλων των μυστηρίων, ότι ο άνθρωπος είναι θεός. Φυσικά, εκτός όλων αυτών υπάρχει η κλασσική «θέση» για τον έλληνα τουλάχιστον: «Έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα κάνουμε». Υπάρχει ακόμη η φιλοσοφία που λέει «Μπορώ». Είμαι αυτενεργός. Έχω μέσα μου ότι χρειάζεται για να ξεπεράσω τα προβλήματά μου. Δεν έχω ανάγκη κανέναν. Κοινή λογική μόνο, άντε και ένα-δυο καλούς φίλους. Αυτή είναι σε πολύ απλή λογική τηλεοπτικών προγραμμάτων όπως το «Μπορώ», ή ακόμη το «Πάμε πακέτο». Πάρα πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι των συνανθρώπων μας, κάπου εκεί βρίσκονται. Τα ακούς όλα αυτά, τα διαβάζεις και σκέφτεσαι: Κι αν έχουν δίκιο; Κι αν ο Θεός τα έφτιαξε κι αυτά να είναι έτσι, εγώ δεν πρέπει να τα γνωρίζω, ώστε να βγάλω «άκρη» με τη ζωή μου; «Πλήρης» με τον Ιησού Χριστό Ο Λόγος του Θεού διδάσκει πως δεν χρειάζεται! Έχω τον Χριστό: «9 Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα. 10 Μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει την πληρότητα της ζωής, αυτός που είναι κύριος κάθε αρχής και εξουσίας» (Κολοσσαείς 2:9-10, ΝΜΒ). Δεν έχω λόγο να γίνομαι λάφυρο καμιάς φιλοσοφίας. Είμαι πλήρης με τον Χριστό. Μπορώ να πετάξω κάθε ανθρώπινη παράδοση εφόσον διαφωνεί με τον Λόγο του Θεού, ή εφόσον προσθέτει όρους για να με δεχτεί ο Χριστός. Στον Χριστό κατοικεί όλη η θεότητα. Είναι και σήμερα, τέλειος Θεός: Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας (Εβραίους 13:8). Μάλιστα από το δικό Του πλήρωμα παίρνουμε όλοι εμείς: Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος (Ιωάννης 1:16). Από το δικό Του πλήρωμα πήραμε όλοι μας, τη μία δωρεά πάνω στην άλλη. Αυτός είναι η κεφαλή, ο Κύριος, κάθε αρχής κι εξουσίας. Στέκεται πάνω από όλα. Σε Αυτόν έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη. Τι να κάνω όλα τα άλλα όταν μέσα μου ζει ο Χριστός; Ο Θεός - γράφει στη Β Πέτρου «μας δώρισε τις πιο πολύτιμες και τις πιο μεγάλες υποσχέσεις, με τις οποίες θα γίνετε μέτοχοι της θείας φύσεως» (Β Πέτρου 1:4). Όταν ο Χριστός αναγεννήσει κάποιο άνθρωπο, μέσα Του κατοικεί το Πνεύμα του Θεού (Γαλάτας 4:6 ). Δεν έχει γίνει βιωματικά τέλειος, αλλά έχει γεννηθεί σε μια καινούργια ζωή! Δεν χρειάζομαι κανένα γνωστικισμό, καμιά σαϊεντολογία, κανένα βιβλίο του Μόρμον, καμία Σκοπιά ή άλλο άνθρωπο. Δεν χρειάζομαι καμιά συγκεκριμένη θρησκευτική παράδοση. Τι να το κάνω, όταν έχω ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί; Το Πνεύμα του Θεού να κατοικεί μέσα μου. Να με γνωρίζει ο Χριστός ως αδελφό Του, ως συγκληρονόμο του, κι ο Πατέρας Θεός ως παιδί Του; Έλα στον Χριστό! Παράδωσε Του τη ζωή σου αν δεν το έχεις κάνει. Σε Αυτόν βρίσκονται κρυμμένοι, όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Αυτός είναι ο Ίδιος η ανάσταση και η ζωή, η οδός και η αλήθεια. Κι αν ακόμη, το έκανες αυτό κάποτε, αλλά βρίσκεις τον εαυτό σου σήμερα, μπλεγμένο σε μονοπάτια φιλοσοφικά, μην ψάχνεις σε λάκκους που δεν κρατάνε νερό. Είχε πει ο Θεός μέσω του Ιερεμία: Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, [και] έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό (Ιερεμίας 2:13). Γύρνα πίσω. Ο Χριστός είναι το νερό που όσο το πίνει ο άνθρωπος ξεδιψάει για πάντα. Αυτός είναι το ζωντανό ψωμί που χορταίνει! Αυτός σε αγαπάει τέλεια κι έχει μέσα στον Λόγο Του όλες τις απαντήσεις που ψάχνεις. Ζήτησέ Τον, και θα Τον βρεις. Αυτή είναι η υπόσχεσή Του. Αμήν. Ο αιδ. Γ. Αδάμ είναι ποιμένας της Β Ε.Ε.Ε. ΑΣΤΗΡ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 7