Γιατί ο Θεός δεν μας δίνει πάντα ό,τι του ζητάμε;

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου ΕΝΤΥΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ Περίοδος Β Έτος 3 ο Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών Ιουνίου - Αυγούστου Εσπερινός Ιερά Παράκληση Όρθρος 7.00 μ.μ. 6.00 μ.μ. 7.00 π.μ. Ιερά Παράκληση & Ομιλία στην Παναγία την «Πορταΐτισσα» Οι Παρακλήσεις και οι ομιλίες στην Παναγία την Πορταΐτισσα γίνονται κάθε Δευτέρα στις 6.00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ακολουθεί η σχετική ομιλία από τον Πρωτ. Γεώργιο Ατσαλάκη. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ Γιατί ο Θεός δεν μας δίνει πάντα ότι του ζητάμε; Συμβολισμοί στην Εκκλησία (Β ) Οι Εντολές του Χριστού... Ένα τριαντάφυλλο στην μητέρα του... Χρυσοστομικός Άμβων Περί απελπισίας Η κατ οίκον Εκκλησία Από τη ζωή της Ενορίας Η προσφορά του βιβλίου... 173 174 176 176 177 177 178 179 180 Τεύχος 31 ο Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Ιούλιος 2013 Γιατί ο Θεός δεν μας δίνει πάντα ό,τι του ζητάμε; Επιμέλεια: Πρωτ. Βασιλείου Περουλάκη Κάποτε ένας νέος που επισκέφθηκε τον γέροντα Πορφύριο τον ρώτησε: «Γέροντα, γιατί ο Θεός δεν μου δίνει ό,τι του ζητάω; Δεν εισακούει τις προσευχές μου; Θέλει να ταλαιπωρούμαι»; Τότε ο γέροντας απάντησε: «Όταν ο Θεός δεν μας δίνει κάτι, που επίμονα του ζητούμε, τότε δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν ή δεν μας το δίνει για το καλό μας, ή εμείς δεν ξέρουμε πώς και πότε να του το ζητήσουμε, χωρίς να αποκλείεται να συμβαίνουν και τα δύο μαζί. Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το γιατί. Καί τούτο, διότι είναι ανεξερεύνητες οι βουλές του Κυρίου! Γι αυτό σιωπώ. Γιά την δεύτερη, όμως, περίπτωση, θα μπορούσα να σού πω πάρα πολλά. Πρώτα-πρώτα, όταν ζητάμε κάτι από τον Θεό δεν πρέπει να στυλώνουμε τα πόδια μας και να του λέμε: Τώρα θέλω αυτό. Διότι, κάτι τέτοιο, δεν είναι μόνο απαράδεκτο, αλλά αποτελεί και μεγάλη ασέβεια προς τον Δημιουργό μας. Ποιός είσαι εσύ, ή αν θέλεις, ποιός είμαι εγώ, που μπορώ να ζητήσω απαιτητικά κάτι από τον Θεό μας και μάλιστα να του προσδιορίσω και τον χρόνο χορηγήσεώς του»; - «Μα, Παππούλη μου, εγώ ούτε απαιτητικά το ζήτησα, ούτε χρονικά όρια έθεσα. Αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά. Γιατί το θέμα μου χρονίζει»; - «Ακριβώς αυτό σού εξηγώ και εγώ. Την αίτία που χρονίζει. Όταν ζητάμε κάτι από τον Θεό, το ζητάμε παρακλητικά και ευγενικά, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Εάν δούμε, ότι ο Θεός μας το αρνείται τότε σταματούμε και εμείς να τον ενοχλούμε. Διότι, όσο επιζητούμε κάτι, τόσο απομακρύνεται. Γι αυτό παύουμε να το ζητάμε. Καί όταν πλέον, εμείς θα το έχουμε ξεχάσει, αυτό θα έλθει, χωρίς να το καταλάβουμε. Γιατί ο Θεός δεν ξεχνά. Έλαβε το μήνυμά μας! Το συγκρατεί και όταν εκείνος κρίνει, ότι επέστη ο καιρός, μας το χορηγεί! Γι αυτό, δεν πρέπει να επιμένουμε στον Θεό, ναι και καλά, να μας κάνει αυτό που θέλουμε εμείς και μάλιστα, όποτε εμείς το θέλουμε. Η επιμονή σε αυτές τις περιπτώσεις αντενδείκνυται. Γιατί κάνει κακό, αντί για καλό. Καί όταν μάλιστα η επιμονή είναι έντονη και προέρχεται από άτομο ανυποχώρητο, όπως λ.χ. είσαι εσύ, τότε, μόνο καλό δεν φέρνει

Σ ε λ ί δ α 174 ρητο, όπως λ.χ. είσαι εσύ, τότε, μόνο καλό δεν φέρνει. Γενικά, παιδί μου, θέλω να καταλάβεις, ότι δεν πρέπει να επιμένουμε να αλλάξουμε την θέληση του Θεού, γιατί έτσι μας αρέσει εμάς και μάλιστα, όποτε θέλουμε εμείς αφ ενός, και αφ ετέρου, όταν θέλουμε κάτι να αποκτήσουμε, δεν πρέπει να το κυνηγάμε, αλλά να το αφήνουμε στη θέληση του Θεού. Διαφορετικά, όσο κυνηγάμε κάτι, τόσο απομακρύνεται! Αυτό το κάτι, να το παρομοιάσεις με την σκιά σου. Όσο και να τρέξεις, δεν πρόκειται να την πιάσεις ποτέ. Γιατί όσο τρέχεις εσύ, τρέχει και αυτή! Τα κατάλαβες, παιδί μου, αυτά που σού είπα, για την επιμονή; - «Τα κατάλαβα, Παππούλη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω». - «Ε, τότε θα σού πω ένα απλό παράδειγμα και θα δείς πως θα συμφωνήσεις μαζί μου. Εάν πάρουμε ένα μεγάλο μπουκάλι, του οποίου το στόμιο να έχει τόσο άνοιγμα, όσο να χωράει να μπεί μέσα το χέρι σου και επομένως και να βγεί και αφού βάλεις μέσα στο μπουκάλι το χέρι σου το κλείσεις γροθιά και προσπαθήσεις να τα βγάλεις, θα διαπιστώσεις, ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, όσο και εάν επιμένεις. Μπορείς να επιμένεις μέρες, μήνες, χρόνια χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Μόλις, όμως αφήσεις το χέρι σου ελεύθερο, πάψεις, δηλαδή, να το σφίγγεις σε πηγμή (μπουνιά), αυτό θα βγεί με την ίδια ευκολία που μπήκε! Το ίδιο, ακριβώς συμβαίνει και με το πρόβλημά σου. Όσο επιμένεις να έλθει η λύση του, τόσο αυτή απομακρύνεται. Καί να με θυμάσαι. Εάν θέλεις, να επιτύχεις την επίλυση του προβλήματός σου, σταμάτα να επιμένεις. Ο Θεός γνωρίζει το πρόβλημά σου. Εσύ έκανες την αίτησή σου. Εκείνος θα αποφασίσει. Περίμενε την απάντησή του με ηρεμία και πίστη. Εάν ενεργήσεις έτσι, θα έχεις θετικό αποτέλεσμα. Εάν εξακολουθείς να επιμένεις, με τον τρόπο που εσύ επιμένεις, τότε θα έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Σε συμβουλεύω, να πάψεις να ασχολείσαι με το πρόβλημά σου, εάν θέλεις να ασχοληθεί με αυτό ο Θεός»! - «Καί το κρούετε και ανοιγήσεται και αιτήτε και δοθήσεται τι γίνεται Παππούλη; Δεν ισχύει για την περίπτωσή μου; Εάν πάψω να χτυπώ την πόρτα του Θεού, πώς θα μου την ανοίξει; Καί εάν, πάλι, πάψω να του το ζητώ, πώς θα μου το δώσει»; - «Εξαρτάται πώς θα χτυπήσεις μία πόρτα, για να σού ανοίξει και εξαρτάται, πάλι, πώς θα ζητήσεις κάτι για να σού δοθεί. Εάν π.χ. τολμήσεις να χτυπήσεις μία πόρτα με τρόπο αναιδή και απειλητικό, να είσαι βέβαιος, πως η πόρτα αυτή δεν θα σού ανοίξει ποτέ! Αλλά και εάν σού ανοίξει, να μην περιμένεις να δεχθείς την φιλοξενία του ιδιοκτήτη, αλλά το ξυλοφόρτωμα! Αντιθέτως, εάν χτυπήσεις την πόρτα ευγενικά και παρακλητικά, αυτή θα σού ανοίξει διάπλατα και ο οικοδεσπότης θα σού παράσχει κάθε είδους φιλοξενία! Το ίδιο, ακριβώς, θα συμβεί και στην περίπτωση, που θα ζητήσεις κάτι, από κάποιον. Εάν το ζητήσεις με αναίδεια και απειλή, δεν θα το λάβεις ποτέ! Ενώ, εάν το ζητήσεις με ευγένεια και παρακλη- αμέσως. Κατά μείζονα λόγο αυτά ισχύουν για τον Θεό, ο Οποίος ούτε πιέσεις, ούτε αναίδειες και πολύ περισσότερο, ούτε απειλές δέχεται από κανέναν. Αλοίμονον, εάν συνέβαινε το αντίθετο. Βλέπεις, λοιπόν, ότι δεν φθάνει μόνο να χτυπάμε την πόρτα του Θεού, αλλά να ξέρουμε και τον τρόπο, πώς να την χτυπάμε, εάν θέλουμε κάποτε να μας ανοίξει. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ζητάμε κάτι από τον Θεό. Καί σ αυτή την περίπτωση, εκείνο που μετράει δεν είναι ο αριθμός των αιτήσεων, αλλά ο τρόπος υποβολής τους». Συμβολισμοί στην Εκκλησία (Β ) Του κ. Ανδρέα Χρονάκη Υπ. Διδάκτορα Θεολογίας «Ο Παντοκράτωρ» ή περί υιοθεσίας ο λόγος» Περνώντας από το Νάρθηκα, εισερχόμαστε στον Κυρίως Ναό. Στον τρούλο του ναού αντικρίζουμε τον «Παντοκράτορα». Συνήθως απεικονίζεται το πρόσωπο του Χριστού. Κάποιες φορές απεικονίζεται ένας γέρος με λευκά γένια και φέρει την επιγραφή «Ο παλαιός των ημερών». Ο Παντοκράτωρας είναι πάντοτε ο Χριστός, δηλαδή ο ενανθρωπήσας Υιός του Πατρός, ο σαρκωθείς Λόγος. Η λέξη «Παντοκράτωρ» σημαίνει εκείνον που κρατά τα πάντα «εν ταις αγκάλαις αυτου». Μια εικόνα αυτής της καταστάσεως την παίρνουμε από την παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου. Ο δίκαιος Λάζαρος βρίσκεται στους κόλπους του Αβραάμ. Παντοκράτωρ λοιπόν σημαίνει εκείνον που συνέχει τα πάντα, δηλαδή τον Θεό που συνέχει τα πάντα με την αγάπη Του. Η έκφραση που συναντάμε συχνά ως «ο παλαιός των ημερών» και αναφέρεται πάλι στον Χριστό, προέρχεται από ένα όραμα του Προφήτου Δανιήλ, ο οποίος είδε τον Χριστό να σαρκώνεται. Ο Προφήτης είδε τον Υιό του Πατρός να έρχεται ως άνθρωπος και να παρευρίσκεται στο παρών ως «ο παλαιός των ημερών», δηλαδή ως αυτός που προϋπήρχε. Υπάρχει όμως η δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Θεό; Οι Πατέρες μιλούν για μια τέτοια δυνατότητα γνώσεως του Θεού. Ήδη από την Καινή Διαθήκη βεβαιώνεται η γνώση του Θεού από τον ίδιο τον Χριστό : «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωάν. 8,32). Όμως έχει επεξηγήσει ότι η αλήθεια έχει υπόσταση, είναι πρόσωπο, δεν είναι αφηρημένη έννοια : «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» (Ιωάν. 14,6). Και παρακάτω συνεχίζει : «Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν Πατέρα» (Ιωάν. 14,9). Επομένως από τον Χριστό μαθαίνουμε ότι υπάρχει ένας τρόπος για να γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά μόνο γνωρίζοντας τον Υιό Του, τον

Σ ε λ ί δ α 175 θαίνουμε ότι υπάρχει ένας τρόπος για να γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά μόνο γνωρίζοντας τον Υιό Του, τον σαρκωθέντα Λόγο, ως Ιησού Χριστό. Η γνώση του Θεού επιτυγχάνεται μέσω του Υιού. Πρόκειται δηλαδή για τη γνώση της σχέσης του Πατρός και του Υιού. Υπάρχει ο Πατήρ, ο οποίος έχει έναν Υιό και αυτός ο Υιός μας φανερώνεται μέσα στην Ιστορία. Γίνεται σαν και εμάς, παίρνει σάρκα και οστά. Αυτόν τον Υιό ο Πατήρ τον αγαπά. Για να καταλάβουμε καλύτερα την σχέση του Πατρός και του Υιού ας δούμε την παρακάτω εικόνα : Εάν πάψει να υπάρχει ο Υιός, δεν μπορεί να υπάρχει και ο Πατέρας και αντίστροφα. Ο Υιός υπάρχει επειδή υπάρχει ο Πατήρ και ο Πατήρ υπάρχει επειδή υπάρχει ο Υιός. Ο τρόπος ύπαρξής τους είναι η σχέση τους. Υπάρχει μια αναφορά του Υιού προς τον Πατέρα και μια συνεχής αναφορά του Πατέρα προς τον Υιό. Η σχέση αυτή του Πατέρα και του Υιού είναι μια σχέση αγαπήσεως, μια σχέση αγαπητική. Αλλά επίσης και η σχέση του Υιού και των μαθητών Του, δηλαδή των ανθρώπων, των μελών του σώματός Του, είναι αγαπητική. Και έτσι φτάνουμε στον Πατέρα μέσω του Υιού. Μέσω της αγαπήσεως του Υιού καταλαβαίνουμε και την αγάπη του Πατέρα. Όμως στη γνωριμία αυτή με τον Θεό δεσπόζουσα σημασία και θέση έχει μια πολύ μεγάλη και σημαντική λέξη: η Ελευθερία. Δεν μπορεί να υπάρχει καταναγκασμός και καταπίεση στην γνωριμία με τον Θεό. Πρέπει να συμβαίνει για να το δώσουμε έτσι πιο σχηματικά ό,τι συμβαίνει και στη γνωριμία δύο Προσώπων : για να γνωριστούν δύο Πρόσωπα πρέπει να το επιθυμούν, να το θέλουν και τα δύο. Και αυτή η επιθυμία προέρχεται από την ελευθερία να θέλω να γνωρίσω τον άλλον. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της «γνωριμίας» άρα και της σχέσης με τον Θεό. Γνωρίζουμε τον Θεό κατά το μέτρο που Εκείνος θέλει να γνωρίζεται, και αυτό σημαίνει Αποκάλυψη. Αποκάλυψη στην Θεολογία μας σημαίνει ότι κενώνεται αυτός που είναι αγάπη και αυτή η κένωση μας επιτρέπει αν το θέλουμε και εμείς να κενωθούμε προς Αυτόν και να δημιουργήσουμε σχέση μαζί Του. Αυτή η σχέση με τον Θεό ονομάζεται Γνώση. Γνωρίζουμε δηλαδή τον Θεό μόνο σε σχέση μαζί Του. Η σχέση μαζί Του είναι η γνώση μας γι Αυτόν. Γι αυτό λοιπόν στην Ορθόδοξη Παράδοση και Θεολογία όταν μιλάμε για «γνώση του Θεού» δεν εννοούμε ούτε ψυχολογική, ούτε συναισθηματική, ούτε γνωσιολογική αλλά για μια προσωπική γνώση του Θεού. Δηλαδή για μια σχέση Προσώπων. Και τα Πρόσωπα για να είναι Πρόσωπα πρέπει να βρίσκονται σε σχέση μεταξύ τους. Σε αναφορά μεταξύ τους. Αυτό υπογραμμίζεται κυρίως στην Καινή Διαθήκη, κι είναι αυτό που ονομάζουμε Αγάπη. Και εδώ μιλάμε για μια άλλου είδους αγάπη : αγάπη εν ελευθερία. Αγαπώ επειδή θέλω και αγαπώ. Όχι γιατί είμαι υποχρεωμένος από κάποιον ή από κάτι. Η αγάπη όμως για την οποία μιλάμε δεν είναι ούτε συναισθηματική, ούτε διανοητική αλλά είναι μια αγάπη εμπειρική. Δηλαδή να προσδιορίζουμε τον εαυτό μας και την ύπαρξή του σε σχέση προς τους άλλους. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το μυστήριο της Γνώσης του Θεού, γι αυτό ονομάζεται και μυστήριο της ελευθερίας. Η φράση στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον είναι ενδεικτική : «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωαν. 8,32). Όλη η Ορθοδοξία βασίζεται σε μια σχέση πατέρα και υιού. Δεν πιστεύουμε στον Θεό έτσι γενικά και αόριστα. Πιστεύουμε σε ένα Θεό Πατέρα. Αυτό που θέλουμε είναι να υπάρξουμε ως παιδιά του, ως υιοί Του. Και ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε αυτό είναι να ενωθούμε με τον Υιό του Θεού και αυτό συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία. Η ίδια η λέξη «κοινωνία» αυτό σημαίνει : την ένταξή μας στο σώμα του Χριστού. Γινόμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, γινόμαστε υιοί του Πατρός. Για να μπορέσουμε τώρα να γίνουμε μέλη του σώματος του Χριστού πρέπει να έχουμε μέσα μας την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, τη δύναμη και την χάρη Του. Το Πνεύμα θα μας οδηγήσει στον Υιό και εάν ενωθούμε με τον Υιό, θα γίνουμε υιοί του Πατρός. Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι απλά «πίστη» στο Θεό, αλλά Σχέση με τον Θεό. Σχέση εμπειρική, βιωματική. Σχέση αγάπης. Στόχος μας είναι να παραδοθούμε στον Θεό και Εκείνος να μας αποδεχθεί. Να γίνουμε υιοί Του και αυτή την υιοθεσία να την δεχθούμε ως χάρισμα. Για να κερδίσουμε όμως αυτή τη δωρεά και να γίνουμε υιοί Του πρέπει να είμαστε έτοιμοι εσωτερικά. Να το αξίζουμε. Το 325 μ.χ. συνήλθε η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας και εξέδωσε 20 κανόνες. Ο τελευταίος κανόνας της Συνόδου εκείνης αναφέρεται στη γονυκλισία της Κυριακής. : «Παρελάβομεν μὴ κλ ίνειν γόνυ κατά Κυριακήν ἡμέραν» (Η παράδοσή μας, μας λέει ότι δεν πρέπει να γονατίζουμε την Κυριακή). Όταν λέμε Κυριακή, δεν εννοούμε μόνο τη συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδος. Είναι η ημέρα της Θείας Ευχαριστίας. Γιατί λοιπόν οι Πατέρες της Εκκλησίας επιμένουν να μη γονατίζουμε στη Θεία Λειτουργία; Διότι πίσω από αυτήν υπάρχει το θέμα της αποδοχής της υιοθεσίας μας από τον Θεό. Να αποδεχθούμε δηλαδή ελεύθερα να γίνουμε παιδιά Του. Εάν αποδεχόμαστε την δωρεά της υιοθεσίας, τότε αποδεχόμαστε ότι είμαστε άγιοι μέσα στη Θεία Λειτουργία. Εμείς συνηθίζουμε να γονατίζουμε και έμμεσα δείχνουμε ότι ο άνθρωπος θέλει να νιώθει ένοχος, θέλει να είναι υπήκοος, δούλος και δεν αντέχει την ελευθερία που το χαρίζει ο Θεός. Την ελευθερία της δωρεάς που μας κάνει ο Θεός, να μας θέλει υιούς Του, παιδιά Του. Κι όμως όλο το μυστήριο είναι να αποδεχθούμε αυτή την αγιότητα. Γιατί εκεί στη Θεία Ευχαριστία μας χαρίζεται η υιοθεσία. Εκεί στη Θεία Ευχαριστία αναμένει ο Θεός το δικό μας «Αμήν», τη δική μας συγκατάθεση, για να σφραγιστεί με αυτό η Σχέση μας. Εκείνη η σχέση που νικά τον φόβο και που μπορεί εξαιτίας αυτής της σχέσης να ψάλλουμε με βεβαιότητα στο τέλος της Θείας Ευχαριστιας το «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν». Και, δεν μιλούμε καν για αίσθηση απλή, αλλά για όραση και αυτό ήδη λέει πολλά αν όχι όλα.

Σ ε λ ί δ α 176 Οι Εντολές του Χριστού Διαβάζουμε από το «Αγιορείτικο Βήμα» www.agioritikovima.gr Πώς όταν θες να πας από μια πόλη σε μιαν άλλη, χρησιμοποιείς τις ταμπέλες... Λάρισα τόσα χιλιόμετρα, Θεσσαλονίκη τόσα. Στρίψε εδώ, πήγαινε από εκεί... Το ίδιο συμβαίνει και με τις εντολές του Χριστού. Δεν σε υποχρεώνουν να πας πουθενά. Αν όμως, θες να είσαι κοντά Tου, καλό είναι να τις ακολουθήσεις... Αυτές θα σε οδηγήσουν στην πορεία την προσωπικά κατάλληλη για σένα. Θα είναι οι οδοδείκτες σου. Το ασφαλές σου μονοπάτι προς Αυτόν. Θα είναι ο σταυρός σου. Η χαρά σου. Οι δυσκολίες σου. Οι δοκιμασίες σου. Η ίδια η ζωή σου. Κάνε μια προσπάθεια να ακολουθήσεις, να ζήσεις τις Eντολές Tου κόντρα στον στυγνό ορθολογισμό της εποχής μας και θα αρχίσεις να τον πλησιάζεις. Αυτόν που είναι Υπέρλογος. Κάνε μια προσπάθεια να ζήσεις τα όσα μάς λέει και δε θα πεθάνεις ποτέ! Ένα τριαντάφυλλο στην μητέρα του Μια συγκλονιστική ιστορία Διαβάζουμε από το «Αγιορείτικο Βήμα» www.agioritikovima.gr Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια. Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα. Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του. Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα. Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάϊ του: - «Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;» Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της: - «Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις». Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα. Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα. Κι εκείνο μου απάντησε: - «Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.» Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο: - «Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.» Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια. - «Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου». Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει. Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε: - «Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί». Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε: - «Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ'αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου». Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό. Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι: - «Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;» Εκείνο απάντησε: -«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά». Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά. Το αγοράκι ψιθύρισε: -«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.» Έπειτα με κοίταξε και είπε: -«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου. Εκείνος άκουσε την προσευχή μου. Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω. Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο. Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...». Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.

Σ ε λ ί δ α 177 Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα. Δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου το αγοράκι. Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της. Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη... - «Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;» σκέφθηκα. Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή. Δεν μπόρεσα να μην πάω ν'αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της. Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα. Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα. Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά... Όχι το «τεκνοποιείν» αλλά το «τεκνοτροφείν» Επιμέλεια: Πρωτ. Βασίλειος Περουλάκης Κατά τον Χρυσόστομο γονέας δεν είναι αυτός που έφερε παιδιά στον κόσμο, αλλά εκείνος που κουράστηκε να τα αναθρέψει. Όχι το «τεκνοποιείν» αλλά το «τεκνοτροφείν» κάνει τον γονέα.«γιατί δεν κάνει έναν άνθρωπο πατέρα το γεγονός και μόνο ότι συνετέλεσε να γεννηθεί παιδί, αλλά το να το διαπαιδαγωγήσει σωστά». Και τότε ακούονταν παράπονα για την ανησυχητική πορεία των νέων - ανυπακοή, επανάσταση, θράσος, ασέβεια, αναρχία. Βέβαια, πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση σήμερα, που η αμαρτία έχει τεράστια κοινωνική αποδοχή, έχει σχεδόν νομιμοποιηθεί και οι προκλήσεις της είναι πιο έντονες στους ασταθείς νέους! στους ασταθείς νέους! Ο Χρυσόστομος αποδίδει την κατάσταση στην έλλειψη φροντίδας των μεγαλυτέρων και στην ελλιπή αγωγή. «Η αιτία της ανατροπής των πάντων, είναι ότι δεν φροντίζουμε τα δικά μας παιδιά. Φροντίζουμε για τα σώματα τους, περιφρονούμε όμως την αγωγή της ψυχής τους». Ρωτά, ελέγχοντας ο Χρυσόστομος. «Θέλεις παιδί υπάκουο; Από τα πρώτα βήματά του ανάθρεψέ το εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Αν δείχναμε το ίδιο ενδιαφέρον για την πνευματική αγωγή των παιδιών με εκείνο που δείχνουμε για την άλλη κατάρτισή τους θα προλαμβάναμε πολλά κακά. Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων «Περί Απελπισίας» Διαβάζουμε από το «Αθωνικό Γεροντικό» Είπε ένας γέροντας: «Δεν έχω ασχοληθεί με πολλά πράγματα. Λίγα πατερικά ξέρω και προσπαθώ, τέλος πάντων. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν υπάρχει φαρμάκι στον άνθρωπο. Το φαρμάκι γίνεται γλυκό, όταν το αντιμετωπίσεις πνευματικά. Βλέπουμε πολλές φορές ένα άνθρωπο να αμαρτάνει. Λυπάται όπως πραγματικά μετανοεί, νιώθει λύπη, εξομολογείται και έχει θεία παρηγοριά. Και όταν δεν νοιώθει αυτή την παρηγοριά, τότε πρέπει να καταλάβει ότι κάποια εξέλιξη τον πειράζει μέσα του, τον πειράζει ο λογισμός και πρέπει να πάει να το πει αυτό, οπότε έρχεται η παρηγοριά. Προχωρούμε τώρα. Συμμετέχει σε μια στεναχώρια ενός αδελφού που υποφέρει, κάνει προσευχή, παρακαλεί και τον βοηθάει ο Θεός. Είπε πάλι ο γέροντας: «...όταν κανείς είναι ελευθερωμένος από το παλιοάγχος, τότε αναπαύονται κοντά του και κάθε είδους άνθρωποι». Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες δίχως πόνο... γέλιο δίχως θλίψη... ήλιο χωρίς βροχή... αλλά υποσχέθηκε δύναμη για την κάθε μέρα που ξημερώνει... ανακούφιση στα δάκρυα... ελπίδα και πίστη για τον δρόμο. Όταν μάθεις να επιζητάς την Χάρη Του, σου τη δίνει πλουσιοπάροχα!

Σ ε λ ί δ α 178 Διδαχές Γέροντος Παϊσίου «Η οικογένεια... η κατ οίκον Εκκλησία» Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά Όταν κάθεστε στο τραπέζι για φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε: Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδουμε νηστίσιμα, γιατί έχετε ανάπτυξη». Απάντηση πολύ έξυπνη και παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: «Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου». Ό Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη και πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο και λίγο χρήμα, για να βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας. Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει και ό κλήρος και ό μοναχισμός και όλα». Σε ερώτηση: «Τί πρέπει να γίνει όταν οι γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους», έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα και ταχύτητες. Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τίς ταχύτητες. Αυτό μπορεί να συμβεί και με τους γονείς ο ένας να σπρώχνει και ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία». Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν. Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ «Η Κατάκριση και η ανεξικακία» Μη κατακρίνεις κανένα, κι αν ακόμα τον βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια να αμαρτάνει. Λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε». Γιατί κρίνουμε τους αδελφούς μας; Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με τη γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τους άλλους. Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους. Να κρίνεις την κακή πράξη, όχι αυτόν που την έκανε. Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας αμαρτωλότερο απ όλους. Πρέπει να συγχωρούμε κάθε κακό του πλησίον και να μισούμε μόνο τον διάβολο που τον παρέσυρε. Συμβαίνει κάποτε να μας φαίνεται ότι ο άλλος κάνει μια κακή πράξη. Στην πραγματικότητα όμως η πράξη αυτή μπορεί να είναι καλή, επειδή γίνεται με αγαθή πρόθεση. Η θύρα της μετανοίας είναι ανοικτή για όλους, και δεν γνωρίζουμε ποιός θα τη διαβεί πρώτος, εσύ ή αυτός που κατακρίνεις. «Όταν κατακρίνεις τον πλησίον, διδάσκει ο όσιος Αντίοχος, τότε κρίνεσαι μαζί του κι εσύ γι αυτό που τον κρίνεις. Η κρίση και η κατάκριση δεν ανήκουν σ εμάς, αλλά μόνο στο Θεό, τον μεγάλο Κριτή, που γνωρίζει την καρδιά μας και τα κρυφά πάθη της φύσεώς μας». Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού. Κι ό- μας και τα κρυφά πάθη της φύσεώς μας». Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού. Κι όταν ο Θεός εγκαταλείψει τον άνθρωπο στις δικές του μόνο δυνάμεις, ο διάβολος είναι έτοιμος να τον συνθλίψει, όπως η μυλόπετρα αλέθει το σιτάρι. Ας έχουμε πάντοτε στον νου μας τα λόγια του Αποστόλου: «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση». Γιατί είναι άγνωστο πόσο καιρό θα μπορέσουμε να παραμείνουμε στην αρετή. Όταν κάποιος σε προσβάλει με οποιοδήποτε τρόπο, δεν πρέπει να τον εκδικηθείς, αλλ αντιθέτως να τον συγχωρήσεις από την καρδιά σου. Κι αν η καρδιά σου αντιστέκεται, να την κάμψεις έχοντας πίστη στο λόγο του Κυρίου: «Εάν μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών». Δεν πρέπει να διατηρούμε στη καρδιά μας κακία ή μίσος για τον άλλο, έστω κι αν μας εχθρεύεται. Οφείλουμε να τον αγαπάμε, κι όσο μπορούμε να τον ευεργετούμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου: «Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών». Αν αγωνισθούμε κατά τη δύναμή μας να εκπληρώσουμε την εντολή αυτή, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα λάμψει στη καρδιά μας το θείο φώς, που θα μας φωτίζει τον δρόμο προς την άνω Ιερουσαλήμ. Ας θελήσουμε να μοιάσουμε στα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Ας ζηλέψουμε την πραότητα του Δαβίδ, για τον οποίο είπε ο υπεράγαθος και φιλάγαθος Κύριος ότι βρήκε άνθρωπο που Τον ευαρεστεί και τηρεί όλες τις εντολές Του. Έτσι εκφράζεται για τον Δαβίδ, τον αμνησίκακο και αγαθό προς τους εχθρούς του. Γι αυτό κι εμείς δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εκδικηθούμε τον αδελφό μας, αν θέλουμε, κατά τον όσιο Αντίοχο, να μη συναντήσουμε εμπόδιο την ώρα της προσευχής. Ο νόμος προστάζει να μεριμνούμε για το υποζύγιο του εχθρού. Για τον Ιώβ έδωσε μαρτυρία ο ίδιος ο Θεός ότι ήταν άνθρωπος άκακος. Ο Ιωσήφ δεν εκδικήθηκε τους αδελφούς του, που επιχείρησαν να τον σκοτώσουν. Ο Άβελ πήγε στον αδελφό του Κάϊν με απλότητα και χωρίς υποψίες. Όπως μαρτυρεί ο λόγος του Θεού, όλοι οι άγιοι έζησαν με ακακία. Ο Θεός μας έδωσε εντολή να έχουμε έχθρα μόνο εναντίον του «όφεως», ο όποιος απάτησε εξ αρχής τον άνθρωπο και τον έδιωξε από τον Παράδεισο, δηλαδή εναντίον του ανθρωποκτόνου διαβόλου. Έδωσε επίσης ο Κύριος εντολή να έχουμε έχθρα εναντίον των Μαδιανιτών, δηλαδή των ακαθάρτων πνευμάτων της ασωτίας και υψηλοφροσύνης, που σπείρουν στην καρδιά τους αισχρούς λογισμούς. Το όριο της αρετής και της σοφίας είναι να ενεργούμε πάντοτε με διάκριση και ανεξικακία, χωρίς πονηρία και υστεροβουλία. Αρχιμ. Τιμοθέου, Καθηγουμένου Ι. Μ. Παρακλήτου. «Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ» σύντομες διδασκαλίες. Εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1988

Σ ε λ ί δ α 179 Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Ιερές Ακολουθίες Ιερά Αγρυπνία στον Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου Την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 και ώρα 9.00 μ.μ. πραγματοποιήθηκε Ιερά Αγρυπνία στον Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου επί τη αποδόσει του ΠΑΣΧΑ, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, ο οποίος και κήρυξε το θείο λόγο στο πολυπληθές εκκλησίασμα. Η εορτή των Αγίων Αποστόλων Το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Ιουνίου πανηγύρισε το ομώνυμο κλίτος των Αγίων Αποστόλων του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου (Αγίου Αντωνίου). Το Σάββατο 29 Ιουνίου στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας & Χερρονήσου κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ο οποίος και κήρυξε το θείο λόγο στο πολυπληθές εκκλησίασμα. Την Κυριακή 30 Ιουνίου τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία παρουσία πλήθους πιστών και εκδρομέων από το Ηράκλειο, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να μεταβούν εφέτος στο νησί των Αγίων Πάντων. Η εορτή των Αγίων Πάντων Μπορεί να μην μπόρεσαν, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και οι πιστοί να αποβιβαστούν στους Αγίου Πάντες το Σάββατο 29 Ιουνίου λόγω της δέστρας που έσπασε και εμπόδισε τα πλοία να αποβιβάσουν τον κόσμο αλλά ο Εσπερινός της Εορτής, τελέστηκε από τους πατέρες Κων/νο Κωστάκη & Βασίλειο Περουλάκη που μαζί με μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας μας και εθελοντές, ήταν επάνω στο νησί από το πρωί. Την επομένη ημέρα, Κυριακή 30 Ιουνίου δυστυχώς δεν τελέστηκε η Θεία Λειτουργία. Βαπτίσεις Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Την Κυριακή 2 Ιουνίου η οικογένεια του Γεωργίου Γιαπιτζάκη & της Μαρίας Μπουργάν, βάπτισαν το παιδί και το ονόμασαν Αλκίνοο. Την Κυριακή 16 Ιουνίου η οικογένεια του Εμμανουήλ Σιγανού & της Ιωάννας Καζάκου, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Ιωάννη. Την Δευτέρα 24 Ιουνίου η οικογένεια του Χρήστου Λιουδάκη & της Άννας Κουτάντου, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Κυριάκο. Την Κυριακή 30 Ιουνίου η οικογένεια του Γεωργίου Καντερέ & της Νεκταρίας Μαστοράκη, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Νικόλαο. Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Το Σάββατο 22 Ιουνίου η οικογένεια του Γεωργίου Βογιατζή & της Λίντας Κριζάνοβα, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Ιωάννη. Ευχόμαστε στις οικογένειες ο Πανάγαθος Θεός να χαρίσει στα παιδιά τους υγεία και φώτιση. Γάμοι Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Το Σάββατο 15 Ιουνίου τελέστηκε ο γάμος του Γεωργίου Χανιωτάκη και της Καλλιόπης Ζερβού στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Στο Ξενοδοχείο Mirabello Την Κυριακή 23 Ιουνίου τελέστηκε ο γάμος του Νικολάου Ευαγγελινάκη και της Ελευθερίας Καραμήτσου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου του Ξενοδοχείου Mirabello στον Άγιο Νικόλαο. Ευχόμαστε στους νεόνυμφους ευλογημένη συζυγία και κατά Θεόν ευτεκνία. Μνημόσυνα Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Το Σάββατο 8 Ιουνίου τελέστηκε το 9-ήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Ιωάννου Κεντριανού. Την Κυριακή 9 Ιουνίου τελέστηκε το 3-μηνο μνημόσυνο της μακαριστής Αικατεριρίνης Ραπάνη. Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και πολλοί από τους πιστούς που είχαν κατακλείσει το λιμάνι του Αγίου Νικολάου, μετέβησαν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπου πανηγύριζε το ομώνυμο κλίτος των Αγίων Αποστόλων. Πολλές ευχαριστίες οφείλουμε στον Ιατρό κ. Μιχαήλ Κλώντζα και τον Ιεροψάλτη μας κ. Ιωάννη Λαγουδάκη οι οποίοι φρόντισαν με τα δικά τους καΐκια για την επιστροφή όλων στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου. Στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Την Κυριακή 9 Ιουνίου τελέστηκε το 3-μηνο μνημόσυνο του μακαριστού Αντωνίου Νίχλου, και το 9-μηνο μνημόσυνο του μακαριστού Εμμανουήλ Ανδρουλάκη. Την Κυριακή 16 Ιουνίου τελέστηκε το 40-νθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Δημητρίου Αλέξη, και το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Εμμανουήλ Ανδρουλάκη.

Σ ε λ ί δ α 180 Η προσφορά του βιβλίου στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού κ. Γεωργίας Κουργιaντάκη Δερμιτζάκη, Φιλολόγου Πολλές φορές τέθηκε το ερώτημα αν τα παιδιά που διαβάζουν βιβλία ή ακούνε τους ενήλικες να τους διαβάζουν βιβλία (τα πιο μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να διαβάζουν) αναπτύσσουν μια πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Το θέμα λοιπόν είναι αν η ανάγνωση βιβλίων είτε από μεγάλους σε παιδιά, είτε αργότερα και από τα ίδια τα παιδιά, βοηθά στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού και στην ανάπτυξη γενικά της προσωπικότητας του. Ο ρυθμός ανάπτυξης της γλώσσας του παιδιού στη νηπιακή και προσχολική ηλικία είναι θεαματικός. Το παιδί παρουσιάζει τα πιο κάτω στάδια ανάπτυξης της γλώσσας: Α. 1 έτος : λέει τις πρώτες λέξεις. Β. 18 μηνών: λέει τηλεγραφικές προτάσεις δύο λέξεων με ουσιαστικά, ρήματα και επίθετα. Γ. 3 ετών: λέει προτάσεις σύνθετες με χρήση επιρρημάτων, αντωνυμιών και προθέσεων. Δ. 4-5 ετών: λέει σωστές γραμματικές προτάσεις. Οι έρευνες δείχνουν ότι η τακτική ανάγνωση βιβλίων στα παιδιά προσχολικής ηλικίας διευκολύνει τη μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο, αλλά και κατ επέκταση βοηθά στην ανάπτυξη της προφορικής έκφρασης των παιδιών, στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους, αλλά και στη βελτίωση του γραπτού τους λόγου, αργότερα, στη σχολική ηλικία. Επίσης η φιλαναγνωσία συμβάλλει πολύ στον εμπλουτισμό των γενικών και εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Η επιλογή του βιβλίου Η επιλογή κάποιου βιβλίου που θα διαβάσουμε μαζί με το παιδί ή αργότερα που θα διαβάσει μόνο του, πρέπει να αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός. Πρώτα-πρώτα επιλέγουμε κάποιο βιβλίο για ανάγνωση ή βοηθούμε το παιδί να επιλέξει. Η επιλογή κάποιου βιβλίου πρέπει να αποτελεί σπουδαία διαδικασία για το παιδί. Έτσι, μπορούμε να επισκεφθούμε μαζί ένα βιβλιοπωλείο ή μια βιβλιοθήκη, για να αγοράσουμε ή να δανειστούμε κάποιο βιβλίο. Η επιλογή γίνεται αφού συζητήσουμε με το παιδί για την εμφάνιση του βιβλίου, το εξώφυλλό του, τον τίτλο που λέει πολλά, την εικονογράφηση. Aν υπάρχει μια μικρή περίληψη στο εξώφυλλο τη διαβάζουμε και μετά αποφασίζουμε μαζί. Διαβάζουμε μαζί με το παιδί. Καθόμαστε κάπου αναπαυτικά και ήσυχα σ ένα χαλάκι, στον καναπέ, στη βεράντα, στο κρεβάτι, λίγο πριν κοιμηθεί κ.ο.κ. Παίρνουμε το κατάλληλο ύφος, διαβάζουμε με αγάπη τόσο προς το βιβλίο που κρατάμε, όσο και προς το παιδί μας. Αυτή η αγάπη... ΕΚΠΤΩΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ Κόψτε αυτό το κουπόνι και κερδίστε με την επίδειξη του στο ταμείο 10% έκπτωση σε οποιοδήποτε τίτλο ελληνικής ή ξένης λογοτεχνίας. Ισχύει έως 31 Αυγούστου & για όσα βιβλία δεν υπόκεινται ήδη σε προσφορά φαίνεται από το ύφος που διαβάζουμε, από την ικανοποίηση και τη χαρά που νιώθουμε και μοιραζόμαστε με το παιδί μας. Τι κάνουμε μετά την ανάγνωση Οι γονείς και παιδαγωγοί πρέπει να δίνουν ερεθίσματα στο παιδί, να ενισχύουν τις προσπάθειές του και να παρέχουν πολλές ευκαιρίες για συζήτηση του περιεχομένου. Επομένως, η απλή ανάγνωση του κειμένου δεν είναι αρκετή. Πρέπει να συνοδεύεται με ερωτήσεις κατανόησης της πλοκής του κειμένου. Ζητούμε από τα παιδιά να μας απαντούν με συνεχή λόγο τριών ή τεσσάρων τουλάχιστον προτάσεων. Δεν αρκούμαστε σε μονολεκτικές απαντήσεις. Το ρωτάμε τι του άρεσε, τι δεν του άρεσε, με ποιον ήρωα θα ήθελε να μοιάσει κ.ο.κ. Ύστερα, μπορεί να ζητήσουμε από το παιδί να ζωγραφίσει κάτι που του άρεσε, να μάθουμε κάποιο τραγουδάκι που έχει μέσα το βιβλίο κ.ο.κ. Αυτές όλες οι δραστηριότητες μπορούν να γίνονται από γονείς και παιδαγωγούς και βοηθούν το παιδί να αναπτυχθεί γλωσσικά, νοητικά και συναισθηματικά. Έρευνες παιδαγωγών και ψυχολόγων έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά τα οποία είχαν από μικρά επαφή με βιβλία, ακούγοντας ιστορίες ή βλέποντας εικόνες σε αυτά, είχαν πολύ καλύτερη σχολική επίδοση από τα παιδιά τα οποία δεν έρχονταν σε επαφή με βιβλία. Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων βοηθά στη σταδιακή ανάπτυξη της σκέψης και της νοημοσύνης. Το παιδί που διαβάζει βιβλία αναπτύσσει τις δεξιότητες της παρατήρησης, της σύγκρισης, της ταξινόμησης, της οργάνωσης, της περίληψης, της εφαρμογής και της κριτικής. Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι η ανάγνωση λογοτεχνικών έργων μπορεί να βοηθήσει το παιδί στην κατανόηση και αποδοχή των συναισθημάτων του, στην πρόσκτηση νέων αντιλήψεων και στην απόκτηση ταυτότητας. Μέσα από την ανάγνωση μιας ιστορίας το παιδί ταυτίζεται με τους χαρακτήρες της ιστορίας και κατανοεί καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων. Επίσης, κάτι άλλο, που είναι και το σπουδαιότερο, η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων ενισχύει τη διαμόρφωση της αυτοαντίληψης και της αυτοεκτίμησης του παιδιού. Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθούν πολύ τα βιβλία που ασχολούνται με τις οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Σήμερα, ιδίως που η παραδοσιακή πολυμελής οικογένεια έχει συρρικνωθεί και έχουμε οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά μόνο, το παιδί χρειάζεται να βιώνει τις σωστές οικογενειακές σχέσεις που μπορεί να βρει σε κάποια λογοτεχνικά έργα. Αυτά θα το βοηθήσουν να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του και να έχει και την αυτοεκτίμηση, αλλά και την αυτογνωσία, για να μπορέσει να ξεπεράσει κάποια ελαττώματα και αδυναμίες του. ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ Μηνιαία Έκδοση Ενορίας Αγίου Γεωργίου Αγίου Αντωνίου Διευθυντής Εκδόσεως Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης Συντακτική Επιτροπή Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης, Πρωτ. Βασίλειος Περουλάκης κ. Ανδρέας Χρονάκης Στοιχειοθεσία Πρωτ. Βασίλειος Περουλάκης Έγχρωμη Εκτύπωση Βιβλιοπωλείο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ Βιβλιοδεσία κ. Βασίλειος Δαραμούσκας κ. Σοφία Δατσέρη Ηλεκτρονική Ιστοσελίδα enoriaagiougeorgiou.blogspot.gr Επικοινωνία για Διαφημίσεις Τηλ. 6945554435 Ε-mail enoriaagiougeorgiou@gmail.com ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ