Iανουάριος - Φεβρουάριος 2011, Έτος 15ο - Τεύχος 83ο

Transcript

1 Iανουάριος - Φεβρουάριος 2011, Έτος 15ο - Τεύχος 83ο Εκδίδεται από το Γραφείο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου

2 Περιεχόμενα Γιαγιάδες. Ψήφισμα. Βασιλόπιτες. Η Ενορία Πέτρου και Παύλου στο ακριτικό φυλάκιο της Ειδομένης. Ανακοινωση για την Οργάνωση Νέα Ακρόπολη. Σύναξη των Κληρικών μας. Πανήγυρη Αγίου Αθανασίου Λαρίσης. Ο έσω πνευματικός του Χριστού άνθρωπος. Εμπειρία από το Άγιον Όρος. Ημερίδα Θεολόγων Ν. Λαρίσης και Μαγνησίας. Εκδήλωση για τους Εκπαιδευτικούς στη Γ.Ε.Χ.Α. Λαρίσης. Βασιλόπιτα στον αέρα. Σύναξη φιλανθρωπίας. Καλά είμαι! Οι τελευταίες ώρες του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εκ Ραψάνης. 10 έτη από της Κοιμήσεως του Αοιδίμου Γέροντος αμασκηνού Κατρακούλη. Όσιος Αλέξιος. Τί είναι αυτό που έλκει σήμερα ένα νέο άνθρωπο να επισκεφθεί το Άγιο Όρος; Χρονικά Ιεράς Μητροπόλεως. To Tάλαντο τα έσοδα από τις πωλήσεις του Περιοδικού διατίθενται σε πολύτεκνες οικογένειες και γενικά στο φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεώς μας. Εξώφυλλο: Η ιάβασις της Ερυθράς Θαλάσσης Ιερού Ναού Αγίου Πάντων Μονάχου, ιά χειρός κ. Βουτσινά και θυγατρός αυτού Περιοδικό που εκδίδεται από το Γραφείο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου. Ιδιοκτήτης Iερά Μητρόπολις Λαρίσης και Τυρνάβου Εκδότης - ιευθυντής Ο Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιγνάτιος Kωδικός Eντύπου 5338 Σχεδιασμός Σοφία Παπαδοπούλου Οπισθόφυλλο: Από την Χριστουγεννιάτικη Εορτή των παιδιών των Ιερέων

3 Στην Ενορία που έζησα όλα τα χρόνια της Ιερατικής μου ζωής, στον Άγιο Ανδρέα Σαλαμίνος, γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους. Προ πάντων γνώρισα άγιες γυναίκες. Μητέρες και γιαγιάδες που απέπνεαν αγιότητα. Που δίδασκαν. Που κι η παρουσία τους μόνο σε αλοίωνε πνευματικά. Έβλεπες μπροστά σου την ώρα της Θ. Λατρείας, και προ πάντων την ώρα της Εξομολογήσεως, γνήσιο το εκκλησιαστικό φρόνημα και αυθεντική την ανθρωπιά σε γυναίκες απλές, αγράμματες, που ντρεπόντουσαν να σου μιλήσουν. Που σ έκαναν να τις αγαπάς, να θέλης να τις συναναστρέφεσαι. Θυμάμαι εικόνες καθημερινής ζωής φανταστικές. Να σε περιμένη με αγωνία απ τη δυτική βημόθυρα του Ιερού Ναού για να σου δώση το πρόσφορο και να περιμένη με αγωνία να δη αν πράγματι της «πέτυχε» κι αν θάναι κατάλληλο για την προσκομιδή, σαν νάταν ένα κοριτσάκι που διαγωνίζεται. Θυμάμαι στις Θείες Λειτουργίες στα ξωκκλήσια παπαδιαμαντικές εικόνες. Γυναίκες με ιερά προσήλωσι στη Θ. Λειτουργία που σ έκαναν να μεταρσιώνεσαι. Έβλεπες πώς προσευχόντουσαν και πώς έλαμπαν τα πρόσωπά τους και διδασκόσουν απ αυτές πώς να τελής την υπέρτατη Θυσία. Θυμάμαι μια γιαγιά γλυκειά άρρωστη που μου είπε με λυγμό αλλά και με βαθειά πίστι: «Και τι είμαι γω για να παραπονεθώ;» Η ταπείνωσις η υψοποιός αναδυόταν απ αυτό το κρεβάτι. Λόγος καλλιέργειας μεγάλης. Λόγος άγιος που μούφερε μεγάλη ευφορία πνευματική και που αυτήν την ανέβασε στα ύψη του Ουρανού. Είδα άγιες γρηές. Στυλοβάτες της Εκκλησίας, που περιέφεραν την βαθειά πίστι τους σ όλο το περιβάλλον στο οποίο εκινούντο. Θυμάμαι όταν περνούσαμε με το Άγιο Ποτήριο για να Γιαγιάδες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου πάμε σ ένα σπίτι να κοινωνήσουμε έναν ασθενή, όταν συναντούσαμε καμμιά απ αυτές τις ευλαβείς γρηές στο δρόμο, ότι γονάτιζαν, έστω κι αν ήταν λασπωμένος ο δρόμος. Περνούσαν «τα Άγια» κι αυτές είχαν βαθειά τη συναίσθησι αυτού που περνούσε από εμπρός τους. Τώρα που τις σκέπτομαι τις νοσταλγώ. Έφυγαν οι πιο πολλές για τον Ουρανό. Και μένουν οι τελευταίες. Και μαθαίνω γι αυτές κάθε μέρα. Πέθανε η Δήμητρα μου είπαν προχθές. Η Δήμητρα που δεν έλειπε ποτέ από την Εκκλησία! Πέθανε η τάδε και η δείνα. Πεθαίνουν, αλλά βλέπω στη θέσι τους τις κόρες τους. Και τότε παίρνω θάρρος. Νάταν τώρα να την έβλεπε την κόρη, πόσο θα χαιρόταν! Προ ημερών λειτούργησα στον Άγιο Νικόλαο Σαλαμίνος στη γειτονιά μας για ένα οικογενειακό μας Μνημόσυνο. Στο Ιερό Βήμα ήταν δύο τρία παιδάκια, πρωϊ - πρωϊ, και μας βοηθούσαν. Τα ρώτησα όπως συνήθως γίνεται. Εσύ ποιανού είσαι; Του τάδε μου είπε. Τι κάνει η γιαγιά η Ζωΐτσα τον ρώτησα. Για την προγιαγιά του. Και φώτο: Δημήτριος Ταλιάνης το παιδάκι σκουπίζοντας ένα δάκρυ απ τα φωτεινά παιδικά του ματάκια μου είπε. Η γιαγιάκα μου πέθανε πριν από λίγo καιρό. Πόσο συγκινήθηκα! Αχ νάταν σκέφθηκα εκεί αυτή η γιαγιά να δη ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

4 αυτό το δάκρυ. Ίσως όμως η ανάλαφρη ψυχή της να βρέθηκε εκεί και να πήρε τη χαρά που της ανήκε. Τον μισθό των κόπων της και της στοργής της. Αλήθεια τι χρωστάμε στις γιαγιάδες! Θυμάμαι τη δική μας γιαγιά και συγκινούμαι. Ήταν το καταφύγιό μας. Το σπίτι της, σπίτι μας. «Του παιδιού μου το παιδί τόχω δυό φορές παιδί» έλεγε, όταν την έβλεπαν να μας χαϊδεύει και την ρωτούσαν. Ποιανού είναι αυτό; «Της Κούλας ο μικρός» έλεγε. Ατέλειωτες ιστορίες θα μπορούσα να σας πω για τη γιαγιά μας. Όταν δεν μας άρεσε το φαγητό τρέχαμε να δούμε τι είχε μαγειρέψει η γιαγιά. «Της γιαγιάς είναι πάντα καλό»; μας ρώταγε η μαμά. Πράγματι, τώρα που το σκέπτομαι, δεν γυρίσαμε ποτέ να πούμε πως κι αυτό δεν μας άρεσε. Ήταν φτιαγμένο απ αυτήν κι ήταν πάντα όμορφο, νόστιμο, με στοργή, με αγάπη. Εγώ που ήμουν ο πιο μικρός, όταν ξεκινούσαμε όλοι μαζί τα βράδια για να πάμε στη γιαγιά, μ έβαζαν στο σβέρκο τα μεγάλα αδέλφια μου και συζητώντας χαρούμενα πηγαίναμε στη γιαγιά. Πόσο χαιρόταν. Και πώς γελούσε. Δεν έκρυβε τη χαρά της. Ό,τι κάναμε της φαινόταν κατόρθωμα. Πώς μας θαύμαζε! Με πόσο θαυμασμό μας κοιτούσε! Πού να τον βρούμε τώρα αυτό το θαυμασμό; Αυτός ερχόταν απ τις γνήσιες πηγές της αγάπης της γιαγιάς για τα εγγόνια. Μοναδική νερομάνα. Θησαυρός ατίμητος. Τι χρωστάμε στις γιαγιάδες! Οι γιαγιάδες οι πιστές μάς φέρνουν τα παιδιά στην Εκκλησία. Αυτές φροντίζουν νάχουν τα εγγονάκια τους μια καθαρή καλοσιδερωμένη στολή να φορέσουν, να κρατήσουν το κερί, το εξαπτέρυγο, το Σταυρό. «Πρωί - πρωί σήμερα Γιωργάκη», είχα πει μια φορά σ ένα παιδάκι στον Άγιο Ανδρέα. «Ήλθα με τη γιαγιά» είπε το παιδάκι. «Σε ξύπνησε νωρίς» του είπα. «Α, ευχαριστιέται να σε ξυπνάη» είπε το παιδί. Δεν ξεχνάω πόσο είχα γελάσει τότε. Πράγματι. Η γιαγιά δεν είχε πολύ ύπνο, είχε την έννοια της Εκκλησίας. Αλλά πώς τα καταφέρνουν αυτές οι γιαγιάδες κι εμφυτεύουν αυτό το ζήλο στα εγγόνια; Θαύμα του Θεού. Τις επαίνεσε τις γιαγιάδες το προηγούμενο καλοκαίρι στην Βουλγαρία, στην εορτή της Αγίας Μαρίνας, στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας Φιλιππουπόλεως ο ίδιος ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης. «Σας ευχαριστούμε» τους είπε. «Σας επαινούμε εν Κυρίω. Αν υπάρχη διαρκές προσκύνημα απόψε στην Αγία Μαρίνα, μετά από τόσα που περάσατε σαν λαός, είναι γιατί Σεις, οι γιαγιάδες φροντίσατε και κατηχήσατε τα εγγόνια Σας. Μακαρίζω τις γιαγιάδες. Ο Κύριος μισθό Αποστόλου θα τους δώση». Κι όταν τ άκουσα αυτά πόσο χάρηκα. Γιατί ξέρετε εγώ τις αγαπώ τις γιαγιάδες. Είναι ο θησαυρός της Εκκλησίας. Είναι το στέρεο έδαφος πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η σωτηρία των γενιών που έρχονται. Γι αυτό οργίζομαι ειλικρινά μ αυτούς που δεν αγαπούν τις γιαγιάδες και τις απαξιώνουν. Αλήθεια, πού βρίσκουν αυτό το δικαίωμα; Κι αυτό δυστυχώς το κάνουν και μερικοί νέοι ιερείς και μάλιστα ομιλούν και γράφουν περιφρονητικά για τους γέρους και τις γρηές. Γι αυτό και θα ήθελα να τους πω μ αυτές τις λίγες γραμμές ότι απλώνω το χέρι της ψυχής μου για να αποδώσω ένα χάδι στις γρηές, και να τις ενισχύσω λέγοντάς τους ότι τις αγαπώ. Να τις ευχαριστήσω για όσα μας προσφέρουν. Να τους πω μεγαλόφωνα ότι είναι οι στυλοβάτες της Εκκλησίας και να τους ζητήσω συγγνώμην εκ μέρους των αρνητών τους. Να τους πω ότι το γήρας είναι στέφανος και ότι κι εμείς είμαστε γέροι σαν κι αυτές. Πρώτον, διότι όλοι θα γεράσουμε και βέβαια εγώ που τα γράφω αυτά έχω ήδη γεράσει, αλλά και δεύτερον είμαστε γέροι, διότι είμαστε καλό γεροι. Γιατί βλέπετε ότι οι Σοφοί και Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας ωνόμασαν γέρο και γρηά τον μοναχό της Ορθοδοξίας! Καλόγερος και καλόγρηα γίνεται το νέο παιδί και η νέα κοπέλλα μόλις φορέση τον μοναχικό τρίβωνα. Γέρος λοιπόν σημαίνει σοφός, συνετός, έμπειρος, πολύπειρος, στοργικός. Γέρος και γρηά σημαίνει καρπός γλυκύς, ώριμος, ευκλεής. Πρόσωπο που ετοιμάζεται σιγά σιγά να παρασταθή ενώπιον του Κυρίου. Είναι ο άνθρωπος που δυστυχώς έχει περισσότε- 4 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

5 ρη ανάγκη αυτόν που τον απαξιώνει. Τον ιερέα δηλαδή, κι ας είναι αυτός νέος, νεαρός. Γιατί αυτός ο γέρος περιμένει απ αυτόν τη σωτηρία του και τον αγιασμό του. Και μεταλαμβάνει απ τα χέρια του και του φιλάει τα χέρια του. Εξ άλλου δεν τόχει καταλάβει ότι το ποίμνιό του είναι γέροι και γρηές; Δηλαδή άνθρωποι υπερήλικες; Και αφού δεν αδειάζει η Εκκλησία του, παρ όλον ότι κηδεύει κάθε μέρα γέρους και γρηές, δεν καταλαβαίνει ότι μεγαλώνουν οι μεσήλικες και γίνονται γέροι κι έρχονται αυτοί τώρα στη θέσι τους; Δεν χαίρεται που οι άνθρωποι αυτοί αλλάζουν το εκκλησίασμά του και είναι γύρω του και δεν βρίσκεται σε άδειο Ναό; Δεν κατάλαβε ότι αυτές οι γιαγιάδες του φέρνουν τα εγγόνια στο Ναό; Δεν είδε ότι αυτές οι γρηές, αυτές οι γιαγιάδες γίνονται οι κήρυκές του στην οικογένεια; Ότι αυτές παίρνουν το έντυπο και το πάνε στο σπίτι, ότι αυτές τον υπερασπίζονται στα διάφορα περιβάλλοντα, όταν οι νεώτεροι διάκεινται εχθρικά απέναντί του; Δεν ξέρει ότι είναι οι ευεργέτες μας; Δεν βλέπει ποιος του ζυμώνει το πρόσφορο και ποιος ανάβει το κερί; Δεν αισθάνεται ότι αυτή η γρηά ενισχύει το έργο του; Πόσες είναι οι νέες εθελόντριες; Ποιος τον ακούει από κάτω όταν κηρύττει και ποιος τον καμαρώνει; Ποιος τον βλέπει με στοργή και αγάπη; Ποιος τον επαινεί; Ποιός τον θαυμάζει; Αυτοί που δεν έρχονται; Αυτοί οι υπερήφανοι υπερήλικες που τους οφείλουμε σεβασμό και αγάπη. Αυτοί που είναι οι ρίζες της ζωής μας. Αυτοί που εργάστηκαν, κοπίασαν, έδωσαν στην κοινωνία και στην Εκκλησία παιδιά και εγγόνια, και τώρα που δεν μπορούν να εργασθούν, τώρα που ησύχασαν απ το θόρυβο της εργασίας και του μόχθου, έρχονται εδώ, κοντά μας, να καταπαύσουν. Να χαρούν, να προετοιμάσουν το αιώνιο μέλλον τους. Δεν θάπρεπε να ακούγωνται αυτά. Γι αυτό παρακαλώ τις γιαγιάδες να μας συγχωρέσουν. Τόσα και τόσα συγχωρούν στους νέους. Ας συγχωρήσουν κι αυτό στους νέους Κληρικούς. Απ αυτές ας εκπορεύονται μόνον η σοφία, η αγάπη, το έλεος, οι οικτιρμοί, το παράδειγμα, η διδασκαλία. «Είπε γέρων», «γέρων τις», λένε τα ασκητικά μας κείμενα, όταν θέλουν ν αρχίσουν την διδασκαλία της εν πνεύματι ζωής. Απ το στόμα του Γέροντα εκπορεύεται η σοφία, η αγάπη, η αληθής φιλανθρωπία, ο λόγος ο καλός, ο μεστός, ο διαχρονικός, ο αιώνιος, ο σωτήριος. «Αν δεν έχης γέρο, πήγαινε ν αγοράσης» έλεγαν οι παλαιοί. Οι γιαγιάδες λοιπόν, οι πολυαγαπημένες, οι αξέχαστες, το θέμα μας. Αδειάζουν τα σπίτια τους. Αδειάζουν τα στασίδια τους και οι θέσεις τους στην Εκκλησία. Πλουτίζει ο Ουρανός. Αποκτάμε πρέσβεις προς Κύριον. Κι η ζωή δίνει άλλες γιαγιάδες. Μεγαλώνουν οι νεώτερες και τις μιμούνται. Πλέκει η γιαγιά για να αφήση εργόχειρο. Να το βλέπουμε και να τη θυμόμαστε. Και πράγματι τι αξία παίρνει αυτό το απλό πραγματάκι; Το κοιτάζεις και λες. Τόπλεξε με τα χεράκια της κι ο νους σου τρέχει κι αναζητά το πρόσωπό της, το γλυκό της βλέμμα, το στοργικό της χάδι. Τις βλέπουμε πρωταγωνίστριες, πρωταθλήτριες στο στίβο της ζωής. Απ τη μια φροντίζουν τις αρρώστειες τους κι απ την άλλη το καθήκον τους. Να φροντίσουν τα εγγόνια. Κι εδώ στη Λάρισα δίνουν και παίρνουν οι πίτες της γιαγιάς, κι οι φροντίδες της για το σπίτι. Σας ευχαριστούμε γιαγιάδες για το έργο σας το άγιο. Σας ευχαριστούμε άγιες γιαγιάδες για το φως που μας δώσατε. Ω,να ξαναγύριζαν τα χρόνια και ν άκουγα τη μαμά να λέη: «ποιος θα πάη να πάρη τη γιαγιά απ την Εκκλησία;». Ω, να ξανάβλεπα τη γιαγιά μου να προβάλη λιγνή, μέτρια στο ανάστημα, αδυνατούλα με τα μαύρα της, με την «Κουλουριώτικη» ενδυμασία της, με το μαύρο από αστρακάν «τζάκου», το ζηπούνι της και το μαύρο φουστάνι και τη μαύρη ποδιά με τις άσπρες κάλτσες με το μαύρο μαντήλι στο κεφάλι με το λευκό μαντηλάκι της πάντα στο χέρι νάρχεται από την Εκκλησία! Όπως τα έβγαζε τα ρούχα έτσι τα ξανασυγύριζε. Σκούπιζε τα λουστρίνια της καλά, ξεσκόνιζε το φουστάνι κι όλα τα ρούχα, έφτιαχνε τις πτυχές τους ίσιες και τάβαζε στην ντουλάπα. Να τάχη πάλι έτοιμα για την Εκκλησία. Η Εκκλησία το κέντρο της ζωής της. Η Εκκλησία η ζωή τους κι αυτές η ζωή της Εκκλησίας. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

6 ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΝΘΙΜΟΥ ΓΑΖΗ ΛΑΡΙΣΑ ΤΗΛ ΨΗΦΙΣΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Οι υπέρ τους εκατόν πενήντα Λαρισαίοι επιστήμονες, μέλη της Χριστιανικής Ένωσης Επιστημόνων Λάρισας, που συνήλθαμε σήμερα Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011 και ώρα 8 το βράδυ στην αίθουσα διαλέξεών μας (Ανθίμου Γαζή 35), αφού ακούσαμε εισήγηση σχετική με το προτεινόμενο από την επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας «Σχέδιο» του νέου Λυκείου, Αποφασίζουμε ομοφώνως 1. Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τη διάκριση των μαθημάτων του νέου Λυκείου σε υποχρεωτικά και επιλεγόμενα. Αυτή η ρύθμιση θα φέρει αναστάτωση στην εκπαιδευτική κοινότητα και θα δημιουργήσει «πελατειακές» σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, αφού οι πρώτοι θα πλειοδοτούν σε βαθμούς, προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους στο σχολείο. 2. Η κατηγοριοποίηση αυτή των μαθημάτων και η διάκρισή τους σε υποχρεωτικά και επιλεγόμενα είναι παιδαγωγικά απαράδεκτη και για το λόγο ότι δεν ανταποκρίνεται στην αρχή της ολότητας, έρχεται δε σε ευθεία αντίθεση προς το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους. 3. Ιδιαίτερα επιβλαβής και ολέθρια είναι η κατάταξη των Αρχαίων Ελληνικών, των Θρησκευτικών και της Ιστορίας στα επιλεγόμενα μαθήματα. Τα μαθήματα αυτά διδάσκουν στους νέους την παράδοση, την πίστη και τον πολιτισμό μας, την ελληνορθόδοξή μας ιδιαιτερότητα. Σήμερα, που η αρχή της πολυπολιτισμικότητας καταρρέει και στην Αγγλία διδάσκονται από τις αρχές του τρέχοντος σχολικού έτους τα Αρχαία Ελληνικά σε δεκατρία Δημοτικά Σχολεία, είναι απαράδεκτο στην Ελλάδα να είναι επιλεγόμενα. Γιατί ποιος μαθητής θα τα προτιμήσει έναντι των «χρηστικών» λεγομένων μαθημάτων, αφού αγωνιά για βαθμούς, προκειμένου να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο; 4. Εντονότατη είναι η ανησυχία και η αγωνία μας για την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο κατατάσσεται στην ομάδα των επιλεγομένων μαθημάτων με πρώτο την Οικονομία! Αυτή η ρύθμιση οδηγεί ουσιαστικά στον εξοβελισμό του μαθήματος από το σχολείο. Το μάθημα των θρησκευτικών είναι απαραίτητο για τους νέους, γιατί καλλιεργεί τη θρησκευτική τους συνείδηση. Γι αυτό η διδασκαλία του αποτελεί επιταγή του Συντάγματος. Αλλά και λαϊκή απαίτηση, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις. 5. Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ακόμη απαραίτητο, γιατί συντελεί στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων της λυκειακής ηλικίας, στην οποία αναπτύσσεται η κριτική σκέψη, αναζητείται το νόημα της ζωής και επιδιώκεται ο κοινωνικός προσανατολισμός τους. Όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα, καθώς είμαστε κατά γενική ομολογία βυθισμένοι στη διαφθορά, αυξάνει η παραβατικότητα και εγκληματικότητα των νέων, απλώνουν επικίνδυνα στους νέους τα πλοκάμια τους η μάστιγα των ναρκωτικών, οι παραθρησκευτικές οργανώσεις, ο σατανισμός και πολλά άλλα δεινά. Για όλους αυτούς τους λόγους, που με κάθε δυνατή συντομία αναφέραμε, καθώς και για πολλούς άλλους, το μάθημα των Θρησκευτικών, των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας πρέπει να παραμείνουν, όπως έχουν σήμερα. Να μην υποβαθμιστούν, δηλαδή, και περιθωριοποιηθούν. Θέλουμε να μείνουν μαθήματα ουσίας και ζωής, κατευθυντήριο φως και ακλινής προσανατολισμός των νέων μας πάνω στις ελληνορθόδοξες αρχές και αξίες μας. 6 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

7 Βασιλόπιτες Όλων των Συμβουλίων της Μητροπόλεως μας ην Πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα όλων των ΤΣυμβουλίων της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου ευλόγησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Επιουσίου. Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του και τα Συμβούλια όλων των Ιδρυμάτων για την προσφορά τους και τους παρότρυνε να συνεχίσουν να εργάζονται με τον ίδιο ζήλο. του Γηροκομείου της Μητρoπόλεώς μας Παναγία η Αρμενιώτισσα ην Πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα του Γηροκομείου της Μητροπόλεώς μας Παναγία Αρμενιώ- ευλόγησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος στο Αρμένιο Λαρίσης. Ο Σεβασμιώτατος Ττισσα είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους γέροντες του Ιδρύματος και αφού τους μοίρασε δώρα, τους ευχήθηκε υγεία και υπομονή για τη νέα χρονιά. Ακολούθως επαίνεσε το Διευθυντή του Ιδρύματος π. Κωνσταντίνο Μπαταγκιώνη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και τις εθελόντριες Κυρίες που προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους. του Φροντιστηρίου Κατηχητών ε πολύ πανηγυρικό κλίμα ευλογήθηκε η πρω- αγιοβασιλόπιτα του Φροντιστη- Στοχρονιάτικη ρίου Κατηχητών της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, στη φιλόξενη αίθουσα «Αρχονταρίκι» της Ενορίας των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Λαρίσης, από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο, ο οποίος συνεχάρη όσους συμμετέχουν στην ωραία αυτή προσπάθεια και προετοιμάζονται για το υψηλότατο έργο της Κατηχήσεως των νέων ανθρώπων. Τους μίλησε για τη δύναμη του λόγου, που είναι Θεία Ενέργεια και Αποκάλυψη και μπορεί ο λόγος αυτός, ο ορθός, πνευματικός και ωφέλιμος λόγος, να αναστήσει πολλές νεανικές ψυχές από την απελπισία και την απογοήτευση και να τις οδηγήσει στην ελπίδα, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, και επομένως στη χαρά και την εσωτερική ευφροσύνη. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

8 Η ΕΝΟΡΙΑ ΠΕΤΡΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΟ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ Για μια ακόμη χρονιά, με πολλή όρεξη και ενθουσιασμό, η Νεανική Κίνηση των Αγίων Αποστόλων Πέτρου-Παύλου της πόλεώς μας βρέθηκε στο πλευρό των φαντάρων μας, των στρατευμένων παιδιών της Πατρίδας μας. Έτσι λοιπόν μετά τις γιορτές, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κυρίου Ιγνατίου, πραγματοποιήσαμε την εδώ και πολλά χρόνιακαθιερωμένη επίσκεψή μας σε συνοριακό φυλάκιο του στρατού. Παραστάσεις για μας όχι άγνωστες, αλλά κάθε χρόνο πιο γνώριμες και ιδιαίτερες, όταν σιγά σιγά αυτή η επίσκεψη τείνει να γίνει παράδοση και υποχρέωση στις συνειδήσεις μας. Μέρες γιορτινές και οικογενειακές, μέρες χαλάρωσης και ξεκούρασης, από κάθε είδους υποχρεώσεις που θα μπορούσαμε να τις εκμεταλλευτούμε πιο ξέγνοιαστα. Παρ όλα αυτά και χωρίς δισταγμό, παρά το κρύο και την κουραστική διαδρομή ξεκινήσαμε από τη Λάρισα με προορισμό το όμορφο Κιλκίς. Στα Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα είναι το τελευταίο χωριό η Ειδομένη. Το ακριτικό χωριό μαζί με το φυλάκιο που βρίσκεται εκεί τρία χιλιόμετρα από τη Δυτική όχθη του Αξιού, ήταν ο προορισμός μας για την κοπή της βασιλόπιττας. Αφού φθάσαμε στα σύνορα, μάς υποδέχθηκαν οι στρατιώτες, ο υπεύθυνος αξιωματικός και ο Διοικητής της μονάδος που υπάγεται το φυλάκιο, γεμάτοι χαρά και έκπληξη, μιας και συνήντησαν για πρώτη φορά τέτοιους επισκέπτες και μάλιστα από τόση μακρινή απόσταση. Εμπειρία διαφορετική κάθε χρόνο αντικρίζοντας το βλέμμα και την έκπληξη των στρατιωτών, που κάποιος τους θυμήθηκε και βρέθηκε κοντά τους τις ημέρες αυτές. Μια έμπρακτη εκδήλωση αγάπης, αντίθετη με τα πρότυπα της σημερινής κοινωνίας του ατομικισμού και της αδιαφορίας στο συνάνθρωπο. Ο κύριος Διοικητής μας μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στρατιώτες στα σύνορα καθώς και για το πόσο ξεχασμένοι νιώθουν τις γιορτινές μέρες του χρόνου, ενώ στη συνέχεια επιβράβευσε και ενεθάρρυνε με το λόγο του την κίνησή μας να βρεθούμε κοντά σε ένα φυλάκιο του στρατού τη μέρα αυτή. Μετά απ αυτή μας τη συζήτηση ακολούθησε η κοπή της βασιλόπιτας, και λαμβάνοντας, δώρα και ευχές οι στρατιώτες από τον π. Δημήτριο, τον εφημέριο της Ενορίας μας, ψάλλαμε τα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα προκαλώντας αισθήματα χαράς και αγαλλίασης. Μια ιδιαίτερη στιγμή για τον καθένα ξεχωριστά ήταν αυτή που έκλεισε την επίσκεψή μας εκεί, όταν παραδώσαμε την Ελληνική σημαία στον αξιωματικό του φυλακίου και ψάλλαμε με δέος τον Εθνικό Ύμνο με τη γαλανόλευκη να κυματίζει μπροστά μας. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας μαζί τους για το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών, αυτή τη φορά στη γιορτή του Πάσχα. Η επιστροφή μας στη Λάρισα, παρά τη μεγάλη κούραση, ήταν αρκετά ευχάριστη αφήνοντάς μας το αίσθημα της ικανοποίησης. Ήταν η ικανοποίηση της υπερηφάνειάς μας, που για μια ακόμη χρονιά φτάσαμε σε ένα ακριτικό φυλάκιο της Πατρίδος μας και αν αυτού του είδους η επίσκεψη χαρακτηρίζεται πλέον εθιμοτυπική και γνώριμη σε όλους εμάς, οι εικόνες που αποκομίσαμε μας έκαναν πιο πλούσιους σε αισθήματα. Γιατί το βλέμμα, η έκπληξη και η χαρά του στρατιώτη, ενός νέου παιδιού, ίσως και της ηλικίας μας, είναι κάθε χρόνο στον καθένα διαφορετικό και συνάμα διδακτικό προς όλους μας. 8 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

9 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ για την Οργάνωση «Νέα Ακρόπολη» Και παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί με την οργάνωση «Νέα Ακρόπολη», η οποία δραστηριοποιείται και στην πόλη της Λάρισας με διάφορους κατά καιρούς τρόπους, σεμινάρια, έντυπα κλπ. Άλλοτε υπόσχεται την ικανοποίηση των εσωτερικών αναζητήσεων του ανθρώπου, άλλοτε εμφανίζεται με σεμινάρια «Ψυχολογίας» και άλλοτε προβάλλει διάφορα σύμβολα, τα οποία μπορούν να εκληφθούν και ως χριστιανικά. Είναι τα διάφορα προσωπεία με τα οποία δραστηριοποιείται. Σε εσωτερικό βιβλίο της οργάνωσης πληροφορούνται τα μέλη της ότι «Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει, εικόνα προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να υποψιάζεται κανείς πως οι άνθρωποι καλούνται ν αλλάξουν τρόπο ζωής και πως επιφορτίζονται με μεγάλες θυσίες ή προσπάθειες» (βλ.π.αλεβιζοπούλου, Νεοφανείς αιρέσεις-καταστροφικές λατρείες, σ. 121). Σας υπενθυμίζουμε ότι πρόκειται για οργάνωση της οποίας οι διδασκαλίες είναι ασυμβίβαστες και ξένες με την Ορθόδοξη Πίστη μας, γι αυτό έχει ενταχθεί και στον κατάλογο των ασυμβίβαστων με την Πίστη μας ομάδων από την 7η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας (1995). Κατά συνέπεια, και αν ακόμη προβάλλει σύμβολα που προσομοιάζουν με χριστιανικά (όπως π.χ. το Σταυρό), αυτά έχουν διαφορετικό συμβολισμό, έννοια και περιεχόμενο, και επομένως είναι παραπλανητικά και δεν έχουν καμία σχέση με το Σταυρό του Χριστού. Είναι αξιοδημείωτο ότι η Γαλλική Εθνοσυνέλευση, σε έκθεσή της, εντάσσει τη «Νέα Ακρόπολη» στον κατάλογο των σεκτών, δηλαδή των ολοκληρωτικών παραθρησκευτικών ομάδων. Προτρέπουμε λοιπόν τους πιστούς Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου να μη παρασύρονται από τα ποικίλα προσωπεία ομάδων που προπαγανδίζουν διδασκαλίες ξένες και ασυμβίβαστες προς την Ορθόδοξη Πίστη μας και να ακολουθούν πιστά τις Διδασκαλίες και τις Παραδόσεις της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, η Οποία και Μόνη είναι ο «φύλαξ της Αληθείας» και η κιβωτός της Σωτηρίας μας. Aπό 1η Ιανουαρίου έως 24 Φεβρουαρίου 2011 οι επισκέψεις στην Ιστοσελίδα μας ανήλθαν σε ! Συνεχίζουμε δυναμικά! ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

10 Σύναξη των Κληρικών μας Τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου2011 ευλογήθηκε η πρωτοχρονιάτικη αγιοβασιλόπιτα όλης της Ιερατικής οικογένειας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, στην αίθουσα του Επιουσίου. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος μίλησε στους Ιερείς με πολλή αγάπη και τους παρότρυνε στην άριστη επιτέλεση του πνευματικού και λατρευτικού τους έργου, ενώ ο Λαρισαίος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας και Παξών, ως κύριος ομιλητής της Ιερατικής Συνάξεως μίλησε σε πολύ σύγχρονη γλώσσα, αναπτύσσοντας στους λειτουργούς του Θεού του Υψίστου το επίκαιρο θέμα: «Η κατάρτιση του Ιερέως στη σύγχρονη εποχή». Ο λόγιος ομιλητής και επιφανής κληρικός της Εκκλησίας επεσήμανε ποια είναι αυτά που περιμένει ο σύγχρονος άνθρωπος από έναν Ιερέα και πώς ο Ιερέας θα οπλισθεί με τη δύναμη της πίστεως, τη σοφία και τη θεογνωσία, ώστε καταρτιζόμενος και καλλιεργούμενος καθημερινά ποτέ να μην φοβηθεί τον διάλογο και την ουσιαστική επικοινωνία με το σύγχρονο και αληθινά πονεμένο άνθρωπο, ο οποίος αναζητά με το δικό του τρόπο τη χαμένη ελπίδα και την πληρότητα. 10 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

11 Πανήγυρη Αγίου Αθανασίου Λαρίσης Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέστηκε η πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Λαρίσης στην όμορφη συνοικία της πόλεώς μας. Στον πανηγυρικό εσπερινό, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ. Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας καλωσόρισε στην πόλη του Αγίου Αχιλλίου το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη της ακριτικής Καστοριάς και τον ευχαρίστησε για την αποδοχή της προσκλήσεως. Ο Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ στο εμπνευσμένο κήρυγμά του μίλησε για τις τρεις Διακονίες του Αγίου Αθανασίου: Τη Διακονία της Θείας Τραπέζης, τη Διακονία του Λόγου και τη Διακονία της Αγάπης, ενώ έκανε παραλληλισμό της πνευματικής κρίσεως που βιώνουμε σήμερα με την κρίση της εποχής του εορτάζοντος Αγίου. Την κυριώνυμη ημέρα τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου, ενώ το Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεώς μας π. Αχίλλιος. Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κ. Ευθύμιο Τσάτσα, ένα νέο της Ενορίας, ο οποίος υπηρετεί ως Αξιωματικός στο Στρατό. Ο Ποιμενάρχης μας στη σύντομη προσλαλιά του ευχήθηκε χρόνια πολλά σε όλους τους ενορίτες για τον προστάτη Άγιό τους και τους προέτρεψε να βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία και να στηρίζουν με την παρουσία τους τους Ιερούς Ναούς και τον Ιερό μας Κλήρο. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

12 Ο έσω πνευματικός του Χριστού άνθρωπος Εμπειροι Γέροντες λένε και διαβάζουμε σε ορθόδοξα πνευματικά βιβλία ότι το εσωτερικό του κάθε πιστού ανθρώπου είναι ιδιαίτερα αξιόλογος πνευματικός χώρος. Είναι ο τόπος της συναντήσεώς του, ή της ενώσεως του, με το Θεό. Αυτό το φανέρωσε η διδασκαλία του Κυρίου Ιησού Χριστού και των Αγίων Αποστόλων. Ο Κύριος είπε πως: «εντός υμών εστίν η βασιλεία του Θεού» Το «εντός υμών» είναι ο έσω άνθρωπος. Άλλοτε είπε «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ αυτώ ποιήσομεν». Δηλαδή, άν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα έρθουμε σ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Για τον έσω άνθρωπο κάνει λόγο και ο Άπ. Παύλος: «Τούτου χάριν κάμπτω τα γόνατά μου προς τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα δώη υμίν δυνάμει κραταιωθήναι δια του πνεύματος εις τον έσω άνθρωπον». Δηλαδή, γι αυτό γονατίζω μπροστά στον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τον παρακαλώ να ενισχύει πλουσιοπάροχα και δυναμικά με το Πνεύμα Του τον εσωτερικό σας άνθρωπο. Από τον έσω πνευματικό του Χριστού άνθρωπο τονίζεται ιδιαίτερα, στη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η καρδιά. Τι συμβαίνει με την καρδιά; Η Γραφή και οι θείοι Πατέρες εναλλάσσουν τους όρους καρδιά, νους, επιθυμία, ψυχή, βούληση με την ίδια σημασία. Ειδικώτερα ο νους, η βούληση και το συναίσθημα ονομάζονται «καρδία» στο σύνολο τους. Παρά το διαφορετικό των λειτουργιών τους και το ότι πρόκειται για τις αδιαίρετες δυνάμεις της ψυχής. Η καρδιά, κατά την ορθόδοξη ασκητική ανθρωπολογία, είναι ο θάλαμος της ψυχής και το κέντρο όλων των δυνάμεων της ψυχής. Είναι κέντρο τριών πραγμάτων: α) των υπερφυσικών ενεργειών, β) της φυσικής ζωής και γ) των παραφυσικών ενεργημάτων. του Αρχιμανδρίτου π. Παύλου Χαρίση Ο Κύριος μας είπε και ποια είναι η πρώτη εντολή: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου». Την καρδιά την ανέφερε πρώτη όχι τυχαία. Αλλά και η Παλαιά Διαθήκη τονίζει τη μοναδικότητα της καρδιάς: «Υιέ, δος μοι σην καρδίαν». Η καρδιά είναι το πλέον προσωπικό όργανο του άνθρωπου. Ο εγκέφαλος και η διάνοιά μας αντανακλούν με το δικό τους τρόπο την κατάσταση την πνευματική της καρδιάς. Το είπε άλλωστε ο Κύριος ότι οι λογισμοί προέρχονται από την καρδιά: «έσωθεν εκ της καρδίας οι διαλογισμοί εκπορεύονται». Η φράση «εκ της καρδίας» εξηγείται ορθοδόξως ότι είναι το μυστικό πνευματικό βάθος της καρδίας. Εντοπίζεται μάλιστα εκεί όπου είναι ο τόπος της σάρκινης καρδίας του ανθρώπου. Όσο ο πιστός αναπτύσσεται πνευματικά, τόσο αποκαθίσταται και η σχέση νου και καρδιάς. Η διάνοιά του δεν μένει πλέον εξόριστη στον εγκέφαλο. Όταν αποκαθίσταται το κατά Χριστόν πρόσωπο του αναγεννημένου ανθρώπου, ο νους και η καρδιά του είναι ενωμένα, όπως ήταν ενωμένα προ της παρακοής. Και τις ηθικές και πνευματικές αποφάσεις του τις παίρνει η καρδιά του όχι ο νους του. Εκεί ενεργεί ο θεός στην καρδιά. Και στο νου έχουμε το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας της σκέψεως. Μετά την γνωστοποιούμε. Μόνο με το μυαλό, χωρίς τη συνεργασία με την καρδιά, έλεγε ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, γίνονται λάθη. Έτσι καταλαβαίνουμε και τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, που λέγει, πως: «η μεν ουσία του νου βρίσκεται στην καρδιά, η δε ενέργεια στον εγκέφαλο». Ο λόγος αυτός είναι κατοχυρωμένος με κύρος Συνοδικών Αποφάσεων της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Γι αυτό ακριβώς ο Κύριος που κατ ιδίαν έπλασε τις καρδιές μας, όπως λέγει ο ψαλμωδός, και 12 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

13 γνωρίζει πολύ καλά ότι το μεγαλύτερο μέρος της αμαρτίας συντελείται στην ορμή της εσωτερικής μας διαθέσεως, μας ώρισε ως πρωταρχική καθαρότητα την καθαρότητα της καρδιάς μας από την οποία εξαρτάται η καθαρότητα της διανοίας μας. Ο Απ. Παύλος σε πολλά σημεία των επιστολών του αναφέρεται στην καρδιά, ως περιοχή όπου ενεργεί ο Θεός. Όπως: «Η αγάπη του θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις υμών». Δηλαδή, η προς εμάς αγάπη του θεού ξεχύθηκε και πλημμύρισε μέσα στις καρδιές μας. Αλλά και ο Απ. Πέτρος γράφει σχετικά: «Προσέχοντες έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών...». Δηλαδή, προσέχετε έως ότου ξημερώσει η ήμερα και το άστρο της αυγής που φέρει το φως, ο Κύριος Ιησούς, ανατείλει στις καρδιές σας... Εκεί, στην καρδιά «oι καθαροί τη καρδία» βλέπουν το Θεό, όπως λέγει και ο μακαρισμός: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον θεό όψονται» Η γνώση του Θεού εκεί αρχίζει. Πότε; Όταν καθαρίζεται και αφυπνίζεται η καρδιά από τη Χάρη του Θεού και από τη σύμφωνη με το Ευαγγέλιο ζωή. Τη ζωή των εντολών. Οι Άγιοι Πατέρες, γι αυτό είναι αυθεντικοί ερμηνευταί της Αγίας Γραφής. Διαθέτουν προσωπική γεύση και πείρα των όσων συμβαίνουν στο βάθος της καρδιάς. Έχουν ορθή αντίληψη. Το καθαρό Πνεύμα του Θεού αναπαύεται στις καθαρές καρδιές τους και τις εμπνέει. Ένας από αυτούς, ο Πατριάρχης Κων/πόλεως άγιος Κάλλιστος (1363), γράφει: «Είναι εκπληκτικά μεγάλο, ότι ο Θεός Πατήρ εξέχεε από το Πνεύμα Του νοερή αίσθηση ή πνοή στις σάρκινες καρδιές, που πίστευσαν ορθά στο σαρκωθέντα Λόγο. Και το θαυμαστό είναι, ότι όχι μόνο έδωκε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ως άκτιστη θεία δύναμη και ενέργεια από την υπερούσια θεότητα, αλλά και ενώνεται πάντοτε μέσα στις καρδιές μας». Έτσι καταλαβαίνουμε και τη θεωρία που λέγει ότι «Oι ιδέες μας, τα φιλοσοφικά μας συστήματα, οι κοσμολογίες μας, οι κοσμοθεωρίες μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία των καρδιών μας». Δυστυχώς όμως το ορθολογικό πνεύμα της κοσμικής μορφώσεως δεν ασχολήθηκε με την καλλιέργεια της καρδιάς. Είναι ένα έργο που δεν διδάσκεται από κανένα ανθρώπινο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Προέχει η ανάπτυξη της λογικής. Σε βάρος και των συναισθημάτων ακόμη, για να δοθεί περισσότερη δυνατότητα στην καλλιέργεια της λογικής. Η διανοητική ικανότητα θεωρείται ως κριτήριο γνώσης. Ο εσωτερικός μας όμως κόσμος δεν διδάσκεται αυθεντικά με επιστημονικές θεωρίες. Η ορθολογική παιδεία από τη μια πλευρά και η επιστήμη της ψυχολογίας και η ψυχανάλυση από την άλλη βλέπουν τον άνθρωπο χωρίς Θεό. Ένας ψυχίατρος δεν μπορεί να διαπιστώσει στην ψυχή τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορεί επίσης να διαπιστώσει τον επηρεασμό της από τα ακάθαρτα πνεύματα, αφού η ψυχιατρική δεν αποδέχεται υπερφυσικές ενέργειες. Ενώ από τότε που απατήθηκε ο άνθρωπος στον Παράδεισο έχει υποστεί διαφοροποίηση στις ψυχοπνευματικές του λειτουργίες. Και σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας στην ψυχή εκείνου που βαπτίσθηκε Ορθόδοξος Χριστιανός ενεργούν τόσο ή Χάρη του Άγιου Πνεύματος, όσο και τα πονηρά πνεύματα. Έτσι, πώς να γίνουν επιστημονικές παρατηρήσεις χωρίς παραπλάνηση; Και αν ο ψυχίατρος είναι και πιστός άνθρωπος, καταλαβαίνει κανείς ποιο δίλημμα αντιμετωπίζει μπροστά σε ψυχή που ενεργείται από το σατανά, που «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός». Την ανάγκη της αναφοράς μας στον έσω άνθρωπο την διαπιστώνουμε ήδη από την Παλαιά Διαθήκη και από το «Πρόσεχε σεαυτώ μη ποτέ γένηται ρήμα κρυπτόν εν τη καρδία σου ανόμημα» του βιβλίου του Δευτερονομίου. Δηλαδή, πρόσεξε τον εαυτό σου μήπως εσωτερικά στην καρδιά σου σκεφθείς πονηρά, ή φυλάξου μη τυχόν κρυφή σκέψη στην καρδιά σου γίνει αμαρτία». Όταν σκοπός όλων των εντολών του Χριστού είναι να καθαρίσουν και να αγιάσουν τις καρδιές των πιστών, για να ιδούν το Θεό, και όταν όλη η δόξα της Παναγίας μας ήταν έσωθεν, που προερχόταν από τον εσωτερικό στολισμό της ψυχής της, τότε φαίνεται πως πρέπει και ο κάθε πιστός άνθρωπος να προσέξει ιδιαίτερα τον εσωτερικό του κόσμο, τον έσω άνθρωπο. Διότι είναι πραγματική τραγωδία να νομίζει κανείς ότι έχει αποκαταστήσει πνευματικές σχέσεις με το Θεό, μόνο και μόνο διότι αποφεύγει κάποιες βαριές αμαρτίες, ενώ στο βάθος της ψυχής μπορεί είναι αιχμάλωτος των πονηρών δαιμόνων. Ας προσέχουμε, λοιπόν, όλοι τον έσω άνθρωπο μας, τον εσωτερικό μας εαυτό, για να μπορούμε να προσέχουμε και το Θεό, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη σε όλους τους αιώνας. Αμήν. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

14 Εμπειρία από το Άγιον Όρος άθε φορά που βρίσκεται κανείς στο Πε- της Παναγίας μας, στον τόπο της Κριβόλι ασκήσεως και της προσευχής, όπου αιώνες τώρα αναδεικνύει αγιασμένους θεοφόρους Πατέρες, συγκινείται πολύ και η Χάρις του Αγίου Θεού τον αλλοιώνει. Δοξάζουμε λοιπόν το άγιο όνομά Του, που μας αξίωσε φέτος να βρεθούμε στη μεγάλη εορτή του Αγίου Γεδεών στην Ιερά Μονή Καρακάλλου του Αγίου Όρους. Εκεί μας περίμεναν οι πατέρες με μεγάλη χαρά, γιατί προερχόμασταν από την πόλη της Λαρίσης, όπου τιμούμε και ευλαβούμαστε πολύ τον Άγιο Γεδεών, που μαρτύρησε με μεγάλη γενναιότητα και με το φρικτότερο και όντως συγκλονιστικό μαρτύριο στην πόλη του Τυρνάβου, της οποίας ο ένδοξος Οσιομάρτυς τυγχάνει Προστάτης, Αρωγός, Θείος Πρεσβευτής και Πολιούχος! Την Ιερά Αγρυπνία τέλεσε με βυζαντινή αγιορείτικη κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Χρυσόστομος, παλαιός μαθητής της Αθωνιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής και πιστός φίλος του Αγίου Όρους, ο οποίος με την πολύ καλλιεργημένη φωνή του έψαλλε θαυμάσια καθ όλη τη διάρκεια της αγρυπνίας, μαζί με τους αγιορειτικούς χορούς των Βατοπεδινών και Καρακαλληνών πατέρων. Αγρυπνήσαμε λοιπόν και αξιωθήκαμε να διακονήσουμε στην ξεχωριστή αυτή πανήγυρη της Μονής Καρακάλλου, να λάβουμε πραγματικά μεγάλη ευλογία από το Θεό, και να ζήσουμε θεία μυσταγωγία, να λάβουμε πολλά πνευματικά μηνύματα και να χαρούμε ιδιαίτερα από την αγάπη του Σεβασμιωτάτου και την πατρική στοργή του αγίου Καθηγουμένου της Μονής Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, που καλοσώρισε όλους τους προσκυνητές, κληρικούς και λαϊκούς, με ιδιαίτερη ευγένεια και αρχοντική καλοσύνη! Ήταν σίγουρα αυτή η βραδιά μία ατέλειωτη πνευματική εμπειρία, που ανέβαζε το νου και την καρδιά σου σε αέρες υψοποιούς, και που σε χαροποιούσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι τόσοι πολλοί προσκυνητές βρέθηκαν στον άγιο αυτό χώρο προκειμένου να αγρυπνήσουν, τιμώντας ευλαβικά τη μνήμη του Οσιομάρτυρος Γεδεών. Εντύπωση δε προκάλεσε σε όλους μας η παρουσία πολλών νέων ανθρώπων, που αντίθετα με το ρεύμα της εποχής επιμένουν να ζουν τη γνήσια και ανόθευτη πνευματική ζωή και κυρίως την πλούσια μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας! Επόμενοι σταθμοί μας η Ιερά Μονή των Ιβήρων, όπου προσκυνήσαμε την αγία και χαριτόβρυτη εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, μέσα στο μεγάλο Καθολικό της Μονής και στην οποία συναντήσαμε τον Καθηγούμενο π. Ναθαναήλ και πήραμε την ευχή του ο Ναός του Πρωτάτου, όπου γονυπετείς προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας μας του Άξιον Εστίν, το φιλόξενο κελλί του Ιερού Χρυσοστόμου στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, στην οποία πήραμε πολλή δύναμη από την ξεχωριστή αγάπη και φιλοξενία του πολυσεβάστου μας π. Μωυσή, το πανέμορφο κελλί του Μπουραζέρη, όπου εκεί εορτάσαμε την απόδοση της εορτής των Χριστουγέννων και οφεληθήκαμε πολύ από την παραμονή μας στο ιερό κοινόβιο και τη συνάντησή μας με τον Γέροντα της Μονής π.κύριλλο και τους καλούς κι ευλογημένους πατέρες Αρσένιο, Μελέτιο και Νικόδημο, και είδαμε από κοντά τους καρπούς και τις ευλογίες της αγιοπνευματικής ζωής. Τέλος, η Ιερά Μονή Γρηγορίου, στην οποία ζήσαμε ξεχωριστές στιγμές κοντά στον Πανοσιολογιώτατο άγιο Καθηγούμενο π. Γεώργιο και τους πατέρες της Μονής, καθώς τελέσαμε εκεί την αγιορείτικη αγρυπνία της Πρωτοχρονιάς και αξιωθήκαμε να παρευρεθούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούσαμε τους θεόπνευστους λόγους του σοφού Γέροντος π. Γεωργίου, σε μια θαυμάσια ομιλία με θέμα: «Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω!» Ιεροδιάκονος π. Γεδεών Μαντάς 14 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

15 Ημερίδα Θεολόγων Ν. Λαρίσης και Μαγνησίας ι επαπειλούμενες εξελίξεις για τη συρρίκνω- του μαθήματος των θρησκευτικών, που Οση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στα σχολεία και το τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα, κυριάρχησαν στις εισηγήσεις και στις τοποθετήσεις των ομιλητών στη Θεολογική Ημερίδα που διοργανώθηκε στην αίθουσα του «Επιουσίου» της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, σε συνεργασία με το σχολικό σύμβουλο θεολόγων Ν. Λάρισας - Μαγνησίας κ. Απόστολο Ποντίκα. Στην παρέμβασή του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, επισήμανε ότι «το παν είναι να μπορούμε να είμαστε στην τάξη και να θάλλουν τα θρησκευτικά. Να προλάβουμε να πιαστούμε από κάπου. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Να μας βοηθήσει ο Θεός να αποφύγουμε τη λαίλαπα...». Για το καίριο ζήτημα του διορισμού Ιερέων, που μπαίνουν όρια, ο Σεβασμιώτατος είπε: «Πώς να μη χαρακτηρισθεί σκανδαλώδες, να πούμε στον Έλληνα στο χωριό ότι σου παίρνουμε τον παπά και να πεις στους μουσουλμάνους της Αθήνας, σου χτίζουμε τζαμί...». Μιλώντας ο πρώτος εισηγητής κ. Γεώργιος Γκαβαρδίνας, λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., με θέμα: «Η αναγκαιότητα του μαθήματος των θρησκευτικών», σημείωσε μεταξύ άλλων: Με βάση τις διατάξεις περί «Νέου Γυμνασίου» καταργείται η υποχρεωτικότητα του μαθήματος των θρησκευτικών και κατατάσσεται στην ομάδα των επιλεγομένων. Η επιλογή αυτή βάλλει ευθέως κατά του μαθήματος των θρησκευτικών κατά παράβαση συνταγματικών και άλλων διατάξεων... Ο κ. Απόστολος Ποντίκας, σχολικός σύμβουλος, μίλησε με θέμα: «Η παιδαγωγική και ηθική αξία των θρησκευτικών» και υπογράμμισε ότι: Από τη στάση των παιδαγωγών και ειδικά από τη δική μας, εξαρτάται η αξία της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης. Οφείλουμε ενωμένοι να ανταποκριθούμε στους σημερινούς καιρούς, να προπορευτούμε και να προλάβουμε...». Ακολούθως διαβάστηκε επιστολή του μαθητή Χρ. Καρλιάμπα της Γ Λυκείου του 1ου Λυκείου Λάρισας, σχετικά με τα θρησκευτικά. Στη συνέχεια ανέπτυξε το θέμα «Εμπειρία ενός δημοσιογράφου για θεολογικά και εκκλησιαστικά θέματα» ο συντάκτης της «Ελευθερίας» κ. Ευάγγελος Ρηγόπουλος. Ακολούθως, ο κ. Βασίλειος Στεργιούλης, θεολόγος, πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Ν. Λάρισας, ανέπτυξε το θέμα: «Θεολογικά μηνύματα των Πατέρων της Εκκλησίας για την αγωγή των νέων», τονίζοντας ότι είναι επίκαιρα και σήμερα τα μηνύματα των Πατέρων της Εκκλησίας. Τα θρησκευτικά μαζί με τα αρχαία ελληνικά και την ιστορία εξοβελίζονται. Τα παιδιά δεν διδάσκονται το ιερό Ευαγγέλιο στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας...οι νέοι χρειάζονται περισσότερο από άλλοτε αγωγή που θα τους εμπνέει, πίστη και αγάπη για τη ζωή... Ο π. Αχίλλιος Τσούτσουρας, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ανέπτυξε το θέμα: «Ο ρόλος της Εκκλησίας στην αγωγή και διαπαιδαγώγηση των νέων», σημειώνοντας ότι είναι σημαντική η διατήρηση της γλώσσας από την Εκκλησία και ο ρόλος του θεολόγου, να αφεθεί ελεύθερος να κάνει το έργο του. Η Εκκλησία πρέπει να κηρύξει πνευματική εκστρατεία, πνευματικό συναγερμό, για να τροφοδοτηθεί πνευματικά η νεολαία. Τέλος παρενέβη και ο θεολόγος κ. Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος, που υπογράμμισε ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε τους νέους, αλλά να τους εμπιστευόμαστε καθοδηγώντας τους... Συντονιστής της Ημερίδας ήταν ο κ. Αντώνιος Φραγκούλης, σχολικός σύμβουλος Αγγλικών, Δρ. Θεολογίας. Ακολούθησε δεξίωση προς τιμή των θεολόγων. Παρέστησαν μεταξύ άλλων ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λαρίσης κ. Αθανάσιος Μαργαριτόπουλος, ο πρώην προϊστάμενος κ. Ιωάννης Καραμήτρος, κληρικοί και αρκετοί θεολόγοι. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

16 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΗ Γ.Ε.Χ.Α. ΛΑΡΙΣΗΣ κοδομητική συζήτηση μεταξύ της εισηγήτριας και του ακροατηρίου, με συντονιστή τον κ. Δημήτριο Νταφούλη, δάσκαλο και θεολόγο, επίτιμο σχολικό σύμβουλο Α /θμιας Εκπαίδευσης Νομού Λαρίσης. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 στην αίθουσα της Γ.Ε.Χ.Α. Λαρίσης η καθιερωμένη πλέον από 30/ετίας εκδήλωση που, με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών, οργάνωσε για τους εκπαιδευτικούς της πόλης μας ο Σύλλογος «Ο Μέγας Βασίλειος» (Παραρτήματος Λάρισας) με θέμα: «Η βιωματική προσέγγιση των μαθητών σήμερα». Εισηγήτρια ήταν η κ. Πέλη Γαλίτη-Κυρβασίλη, Διδάκτωρ του Τμήματος Ειδικής Αγωγής και Ψυχολογίας του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, σύμβουλος εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών (ψυχοπαιδαγωγός) στο Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων του Υπουργείου Παιδείας, που καλύπτει τα σχολεία της Β /θμιας Εκπαίδευσης της Β Περιφέρειας Αθηνών. Την εισήγηση ακολούθησε, μετά από σύντομο διάλειμμα με κέρασμα, ενδιαφέρουσα και εποι- Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος και την παρακολούθησαν με έκδηλο ενδιαφέρον εκατοντάδες εκπαιδευτικοί, που κατέκλυσαν την αίθουσα. 16 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

17 Βασιλόπιτα στον Αέρα Στον αέρα έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη Αγιοβασιλόπιτα τα μέλη του Γραφείου Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, που πραγματοποιούν την εβδομαδιαία εκπομπή τους κάθε Παρασκευή 8-9 το βράδυ, με τίτλο: Νεανικές αναζητήσεις. Συζήτησαν λοιπόν, την Παρασκευή , για το πρόγραμμα ζωής του Ορθοδόξου Χριστιανού, για την πορεία του προς τη Βασιλεία των Ουρανών και πρακτικά αναφέρθηκαν στο πώς πρέπει να περνά ο Χριστιανός την ημέρα του, σε καθημερινή βάση. Ανέπτυξαν μάλιστα και την κατάσταση της παιδείας στην εποχή μας. Τονίστηκε η προσευχή (εωθινή, μεσημβρινή, εσπερινή, βραδυνή) η νηστεία, η μελέτη του Λόγου του Θεού, η εργασία, η περισυλλογή, η πνευματική ξεκούραση, ο ημερήσιος απολογισμός κ.ά. Στο τέλος της εκπομπής τους ο π. Αχίλλιος ευλόγησε στην Αγιοβασιλόπιτα. Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε η «Λογία Φιλαδελφίας και Αλληλεγγύης» της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου «Διβάνη Παλάς», την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος ευχαρίστησε το πλήθος των φιλανθρώπων κυριών που συγκεντρώθηκαν σε κοινή σύναξη με μοναδικό σκοπό την ενίσχυση των εμπεριστάτων, των αστέγων και απόρων αδελφών μας. Επαίνεσε το ζήλο τους και τη μεγάλη προθυμία τους να υπηρετούν τους ενδεείς αδελφούς και κάλεσε όλους τους πιστούς να συνεχίσουν τον ωραίο αγώνα τους. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και νέοι της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, οι οποίοι απέδωσαν με τη συνοδεία μουσικών οργάνων πολλά γνωστά δημοτικά και παραδοσιακά τραγούδια. Σύναξη Φιλανθρωπίας ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

18 Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΛΑΝΑ,τι είναι ψευδές και φαινομενικό, τυγχάνει εύκολο. Δεν χρειάζεται κόπο πολύ ο O άνθρωπος για να πιστεύσει και να ακολουθήσει ιδέες φρούδες, όταν μάλιστα υπάρχει έλλειψις προτύπων, «αρετής και τόλμης», ιδεών και σκοπών υψηλών και μεγάλων. Όταν η παιδεία χωλαίνει, νοσούν οι ζωτικές κατευθύνσεις και οδοί. Η εγκατάλειψις των θεσμών απειλεί και συρρικνώνει την Κοινωνία, την Οικογένεια, τον Άνθρωπο. Όλοι μας, λοιπόν, έχουμε μερίδα ευθύνης για τη ραγδαία αύξηση του φαινομένου της απάτης, της λεγομένης αστρολογίας, και την ανεπίτρεπτη προσήλωση σ αυτή πολλών, μάλλον αφελών (!) Η αστρολογία σκοπό και στόχο έχει τον άνθρωπο. Όχι, βεβαίως, τη διακονία επ αγαθώ και την πνευματική και υλική βοήθεια αυτού. Αντιθέτως, τον εξαπατά οφθαλμοφανώς. Όλοι όσοι ασχολούνται με αυτή την πονηρά και απατηλή «τέχνη» της αστρολογίας, εξαπατούν συστηματικώς μικρούς και μεγάλους. Η εξαπάτησις αυτή του συνανθρώπου είναι το κατ εξοχήν τεκμήριον. Ο σεβασμός και η αγάπη προς τον άνθρωπο είναι ο χρυσούς κανόνας του πολιτισμού. Η φιλαλήθεια φανερώνει τον άνθρωπο και χαρακτηρίζει την προαίρεσιν της «καρδίας του». Η Εκκλησία «πάλιν και πολλάκις» νουθετεί και παιδαγωγεί ποικιλοτρόπως το λαό της. Ίσως, να χρειάζεται περισσότερη ενημέρωση επισταμένη και κοπιώδης. Η καταδίκη τις περισσότερες φορές ενός κακού και προσβλητικού φαινομένου φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα και σκανδαλίζει έτι περισσότερο. Η Εκκλησία προσκαλεί και προτρέπει με σεβασμό τον άνθρωπο, ως λογικό ον, να απέχει από τα νοσηρά - νοσηρότατα αυτά φαινόμενα. Φαινόμενα, τα οποία, στις μέρες μας έχουν μεγάλη έξαρση. Η Εκκλησία του Χριστού μοιάζει με την πυξίδα του καραβιού. Οδηγεί πάντοτε τους πιστούς ασφαλώς και προς τη σωστή κατεύθυνση. Ουδέποτε αναγκάζει τον άνθρωπο να ακολουθήσει τη διδαχή της. Η ελευθερία του ως χάρισμα Θεού μέγα αντιμετωπίζεται με το δέοντα σεβασμό. Ουδέποτε η Εκκλησία καταδικάζει τον ίδιο τον άνθρωπο, την «εικόνα του Θεού», αλλά την αήθη πράξη. Τον μεν πρώτον καλεί εις επιστροφή και μετάνοια, την δε πράξη εξορκίζει του Αρχιμανδρίτου π. Νικοδήμου Γαλιάτσου και καταδικάζει ως πηγάζουσα εκ του πονηρού Διαβόλου. Τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως αποτελούν μια όχι αφηρημένη έννοια, αλλά αληθή κατάσταση και πραγματική υπόθεση διαπαιδαγωγήσεως και διαφωτισμού. Συντελούν κατά κοινή ομολογία και αυτά στη διαμόρφωση του χαρακτήρος. Η ευθύνη πάντων είναι μέγιστη ως προς τον καλό χειρισμό αυτών, πρωτίστως των παιδαγωγών της οικογένειας ως και πάντων των κρατούντων. Ειδικότερα, οι ίδιοι οι άνθρωποι μικροί, μεγάλοι ως χειριστές αυτών οφείλουν να είναι πάντοτε προσεκτικοί, με το νου τους εν γρηγόρσει. Έχουμε και έχουν την υποχρέωση όλοι όσοι κατέχουν θέσεις ή εργάζονται στη διακονία του λαού και των μέσων μαζικής ενημερώσεως να προσφέρουν υπηρεσία συνειδητή, δίδοντας ωφέλιμη τροφή «προς οικοδομήν», μεστή διδαχής και πνεύματος. Έχουμε ανάγκη πνευματικής τροφής. Πιστεύουμε ότι οι ειδήμονες γνωρίζουν ή εν πάση περιπτώσει ότι οφείλουν να γνωρίζουν τι είναι το καλλίτερον για τον τηλεθεατή, τον ακροατή και γενικώς τους αναγνώστες. Ο μη σεβασμός προς τον αποδέκτη του «προϊόντος» και η εξαπάτησις αυτού οδηγεί στη πνευματική αλλοτρίωση, στη κατάπτωση των ηθών και την εξαθλίωση των θεσμών. Οι προτάσεις και οι συνταγές είναι πάμπολλες. Οι «κρατούντες» οπωσδήποτε επιβάλλουν τις δικές τους κατευθύνσεις και γραμμές. Ο άνθρωπος, ως κεχαριτωμένον ον παρά του Θεού έχει το νου, διαθέτει τη γνώση. Ως λογικά, λοιπόν, όντα ας πορευθούμε με σωφροσύνη, σύνεση και λογική. Αλλοίμονο, αν η ζωή μας είχε εξάρτηση από τα άστρα(!) Ο άνθρωπος θα είχε πυξίδα της ζωής του τους «οιωνούς», τα «άστρα», τη «μοίρα», την «τύχη» και την «ειμαρμένην». Θα ήταν πάντοτε δούλος κατωτέρων ιδεών και καταστάσεων. Θα ήταν ένας ειδωλολάτρης, ένας δούλος της ειμαρμένης. Ο ίδιος ο άνθρωπος αισθάνεται ότι είναι πλασμένος δια «τα άνω», τα υψηλά. Το να μένει χαμερπής είναι νοσηρά κατάστασις. Οι πτερούγες, σήμα κατατεθέν έχουν την άνοδο, «άνω θρώσκω». Πάντα ψηλά, λοιπόν, και όσο και όλο ψηλότερα. 18 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

19 Kαλά είμαι! χοβολήματα του πανικού, απελπισιά με- Κασσανδρικά μηνύματα. Λαοί της Ηγάλη. φτώχειας, κινούμενη άμμος κάτω απ το Μάτι του Κακού. Πόλεμος βαλαντίων. Συντονισμένος ο τρόπος για τον παγκόσμιο τρόμο. Ο Ελεγκτής των άμοιρων ίσων. Ίση σκλαβιά για καθόλου αντίσταση. Καταγραμμένες ανάσες. Συγκεντρωτισμός. Εξαναγκασμός για άβουλα συν στο όλον των όλων. Το Σχέδιο του Κακού... Ροδογαλανίζει η ημέρα του Θεού μου Πλάστη και Δημιουργού μου! Δόξα Σοι Κύριε, Δόξα Σοι. Τα χείλη μου ανοίγω στους αιθέρες κιθαρίζω και Σε δοξολογώ. Σε υμνολογώ, Επουράνιε μου Πατέρα, Εσύ που έπλασες την Ημέρα και μες στον κόσμο Σου κι εμένα, δεν μ αφήνεις να χαθώ. Είμαι καλά κι ας μην έχω βιοπορισμό στη μέρα. Είμαι καλά. Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Θρύψαλα οικονομικά στο βωμό του Ίδιου. Χωρίς τίποτα, το Τίποτα τα θέλει όλα. Με δυο σπυριά λιβάνι στο θυμιατό, δυο γουλιές λάδι στο καντήλι και στο πιο φτωχικό σπιτικό, θυσία εσπερινή, η Εστία μου καλά κρατεί! Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Σύνολα κωδικοποιημένα ο Κακός επιζητά. Όσων χρόνων σκελετό κι αν κουβαλώ, τρέχω ανάλαφρα, φιλώ το χέρι που όρισε ο Θεός μου Λειτουργό Του. Παίρνω την Ευχή Του κι ανορθώνομαι ξανά. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Αρρώστειες πολλές, παληές και φρεσκοκατασκευασμένες, νοσήματα κι ανίατα. Πόνοι κορμιού φαρμακοσωσμένοι κι άλλοι αξεπέραστοι, και σε κώμα ακόμα να πέσω, φθάνει καταφθάνει ο Άγγελός μου, Φύλακας της ψυχής και του σώματός μου, που δώρο μού έκανε ο Θεός από γεννησιμιό μου. Κανένας άλλος κι ας μην είναι στο προσκέφαλό μου. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Κι ας αποτυγχάνω σ ό,τι προσπαθώ, κοπιάζω, κάμνω μέσα στη μικρή ζωή μου. Εγώ τον Ιώβ, τον έχω πια φίλο καλό μου κι έμαθα απ αυτόν πολλά. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Νηός και νηά, είμαι χωρίς δουλειά, κι όλα γύρω της Ιωάννας Δενδραμή μου μαύρα χρεωστικά είναι. Οι γονείς μου μες στη γκρίνια, πιότερη η δυστυχία. Μα και μόνον που κάνω το σταυρό μου κι η μάνα μου ψελλίζει παιδί μου έχει ο Θεός μου, είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Αμάρτησα πολύ κι είμαι στη φυλακή. Ανθρωποδικασμένος και κατακριματισμένος. Μετανοιώνω αληθινά εντός μου κι έχω μόνον τον Θεό Ελευθερωτή δικό μου. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Έχασα το έχειν που είχα κι οι φίλοι μου εξαφανιστήκαν. Μούμεινε μονάχη η ελπίδα που χαρίζει η Παναγιά. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Υπεροπτικά, με χλεύη κάποιοι γύρω με κοιτάζουν και γελούν και σατυρίζουν την οικτρά κατάστασή μου. Κι εγώ έχω τον Τελώνη, το σαλό, το ληστή της μετανοίας και την πόρνη, να μου κάνουν συντροφιά. Ξέρω πως ο Θεός μου μ όλα αυτά θα με κρατά. Είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά! Υποτακτικών απελπισμένων μια τρανή ανθρωποαλυσίδα, σχεδιάζει ο Πονηρός. Του ξεφεύγω στο μαντρί που πρόβατό Του μ έχει καλοφυλαγμένο από λύκους ο Χριστός μου μένω εκεί! Δεν ξεμακραίνω σπιθαμίτσα ούτε μια. Όπως τ άλλα πρόβατά Του μας φυλάνε οι Ταγοί Του, ό,τι σκοτεινό κι αν έχει ο Κακός στο Σχέδιό του, μες στην Εκκλησία δεν υπάρχει ανησυχία καμμιά! Έχει ο Άρχοντας του Σκότους τον καιρό ανακατέψει. Μα πλανάται την από αιώνων πλάνην την οικτράν. Νικητής του εις τους αιώνας θε να είναι ο Χριστός μου!!! Στη δίνη και στα βάσανα είμαι καλά! Το Σχέδιο του Κακού χαλά... Μεγάλοι του παγκόσμιου τρόμου, μετρούν το νούμερό μου ένα συν στα άλλα των συνανθρώπων μου τα πολλά. Μα εγώ αγράμματο, ταπεινό, φτωχό του κόσμου τίποτα, στην προσευχή μου, στο «πιστεύω» μου, βρήκα κι έχω για πάντα το παν! Είμαι καλά γιατί Καλός είναι ο Θεός μου που έπλασε τα πάντα καλά! ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

20 ΔΕΚΑ ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗ Τα δέκα χρόνια από της κοιμήσεως του αειμνήστου Γέροντος π. Δαμασκηνού Κατρακούλη συμπληρώθηκαν και για τούτο τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Μακρυνού στα Μέγαρα, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Καμερούν κ. Γρηγορίου και Θεοφιλεστάτου Ελευσίνος κ. Δωροθέου, το Σάββατο , ημέρα της μνήμης της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας. Με τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος προέστη του ιερού δεκαετούς Μνημοσύνου, συνήχθησαν στό Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου πολλοί ιερείς, πολλοί μοναχοί και μοναχές και πλήθος πιστών που αναπαύονταν στο συγχωρητικό πετραχήλι του αειμνήστου Γέροντος π. Δαμασκηνού. Στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία, το θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, ο οποίος αναφερόμενος στη σοφή καθοδήγηση, στα πολλά χαρίσματα, στην πολύ πλούσια λειτουργική ζωή και στην αγία προσωπικότητα του π. Δαμασκηνού είπε τα εξής: «Συμπλήρωσε δέκα χρόνια ο αοίδιμος Γέροντάς μας αφότου άφησεν τα γήϊνα και μετέστη εις την άνω Ιερουσαλήμ. «Κατετρύφησεν του Κυρίου» όσο βρισκόταν ανάμεσά μας και τώρα χαίρει ότι ο Κύριος έδωκεν αυτώ «τα αιτήματα της καρδίας του» (Ψ.36.4). Κεκαθαρμένος τα της ψυχής αισθητήρια, κατετρύφα του Κυρίου και εσθίων τον ζώντα Άρτον και πίνων το ζωοποιόν του Κυρίου Αίμα, εώρα «α οφθαλμός ουκ είδεν και ους ουκ ήκουσεν», και επότιζεν και ημάς εκ του «χειμάρρου της τρυφής αυτού» ( Ψ.35.8). Και ιδού, ημείς σήμερον, συνηγμένοι επί τω αυτώ δοξάζομεν το Όνομα του εν Τριάδι Αγίου Θεού ημών ότι τοιούτον Πατέρα έδωκεν ημίν. Και καλούμεθα να δοξάσωμεν και αυτόν ο οποίος «έστησεν επί την πέτραν - των εντολών του Κυρίου - τους πόδας ημών και κατεύθυνε τα διαβήματα» ημών (Ψ.39.3). Είναι μεγάλη αυτή η ώρα όντως κατά την οποίαν καλούμαστε να ομολογήσωμεν ότι αυτός ο εις Κύριον εκδημήσας προ δέκα όλων ετών Γέρων ημών εσταμάτησεν τους αστάτους πόδας ημών επάνω εις την ασφαλή πέτραν της Πίστεως, υποδείξας εις ημάς την οδόν της σωτηρίας. Είναι αυτός ο οποίος μας εκαθωδήγει να μη κρημνιζώμεθα και να μη σκοντάφτωμεν. Αυτός ο οποίος μας ωδήγει να περιπατώμεν τον ίσιον δρόμον και να μη πλανώμεθα. Είναι αυτός όστις κατά τον αθάνατον λόγον του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης: «επί την πέτραν των του Κυρίου εντολών έρεισεν τους πόδας ημών, ίνα μη σαλεύωνται τα κατά Θεόν διαβήματα ημών. Αυτός όστις ως βάσιν ασφαλή έθετεν κάτω από τους πόδας ημών την οδόν την πεπλακωμένην υπό των του Κυρίου διδαγμάτων και απέκλειεν αφ ημών την οδόν της ιλύος του πηλού την ολισθηράν». Επί ταύτην την πέτραν επί την οποίαν η Εκκλησία ωκοδομήθη. «Από του λάκκου της ταλαιπωρίας - ως λέγει ο Δίδυμος τουτέστι από της πονηράς ειδωλολατρείας και του πηλού της ιλύος, τουτέστι εκ της βεβορβορωμένης διαγωγής ανύψωσεν ημάς και έστησεν ημάς εις την πέτραν, την ακράδαντον, δηλονότι και στερεμνίαν ομολογίαν της Πίστεως.» Επ αυτήν την πέτραν, επί την οποίαν αυτός Πρώτος ως «ανήρ φρόνιμος» «ωκοδόμησεν την ζωήν αυτού επί την πέτραν ακούων τους λόγους του Κυρίου και ποιών αυτούς» (Ματθ. ζ.24). Αλλ εγώ σήμερον, Σεβασμιώτατε πάτερ, Θεοφιλέστατε, Σεβαστή μου Γερόντισσα, αγαπη- 20 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010