31ο Συνέδριο ΟΤΟΕ: ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

31ο Συνέδριο ΟΤΟΕ: ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Οι κυρίαρχοι οικονομικοί κύκλοι και οι απολογητές της εφαρμοζόμενης πολιτικής προσπαθούν να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες της παρατεταμένης καταστροφής που συνεχίζεται για 6 η χρονιά στη χώρα. Από τη μεγάλη εικόνα μέχρι την καθημερινή πραγματικότητα που ζούμε, είναι φανερό το εξής: καταρχήν η παγκόσμια οικονομία δε μπορεί να ανακάμψει ουσιαστικά από την καπιταλιστική κρίση του 2007-2008 παρά τον πακτωλό χρήματος που έχει διοχετευθεί στις αγορές και την ολομέτωπη επίθεση στην εργασία. Από το 2007 συνολικά 62 τρις (!) δολάρια διοχετεύθηκαν στις αγορές (27 τρις σε δημόσιο χρέος και 35 τρις σε ιδιωτικό), γεγονός που σταθεροποιεί προσωρινά την παγκόσμια οικονομία αλλά συγχρόνως εγκυμονεί νέες φούσκες και κρίσεις. Συγχρόνως, η κλασσική απάντηση στις δομικές καπιταλιστικές κρίσεις που είναι η επίθεση στην εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα δημιουργεί υπόβαθρο για κοινωνικές εξεγέρσεις, αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, ενώ θέτει στο περιθώριο όσους προκρίνουν πολιτικές της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας. Στα παραπάνω πλαίσια, δεν είναι παράξενο να οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και συγκρούσεις, όπως και να επεκτείνεται η αυταρχικοποίηση και η αναίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο ελληνικός καπιταλισμός αποτέλεσε τον αδύναμο κρίκο σε αυτή τη συγκυρία, γεγονός που επιτάθηκε από την υιοθέτηση του ευρώ και τις αντιδραστικές πολιτικές που επέβαλαν οι 1 / 12

αστικές τάξεις τη Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα. Όσοι είχαν αυταπάτες για τη φύση της ΕΕ και καλλιεργούσαν προσδοκίες είτε για υιοθέτηση «κευνσιανών» είτε για πιο φιλολαϊκές πολιτικές, εντός της ΕΕ και του Ευρώ, προσγειώθηκαν ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα. Σήμερα, είναι φανερό ότι δύο δρόμοι ανοίγονται. Η πλήρης υποταγή στα αντιδραστικά σχέδια, που κύριο στόχο έχουν να πληρώσουμε οι εργαζόμενοι το λογαριασμό, ή ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ, τους ξένους δανειστές και την εγχώρια ολιγαρχία. Έτσι, συνεχίζεται ο αντεργατικός οδοστρωτήρας και τα «μέτρα σωτηρίας» που παίρνονται με πρόσχημα την αποπληρωμή του χρέους, το οποίο όλο και αυξάνεται ωστόσο. Η αλλαγή πολιτικού διαχειριστή, με τον ερχομό στην εξουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και το ξεπούλημα της λαϊκής ετυμηγορίας και του συντριπτικού ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, εξυπηρετεί την αστική πολιτική σε αγαστή σύμπνοια με τα κοράκια της ΕΕ κι της ΕΚΤ. Το 3 ο μνημόνιο, πεντακομματικό αυτή τη φορά, ύψους 86 δις, επιβλήθηκε με διαδικασίες εξπρές, ήδη έχουν ψηφιστεί αντεργατικοί νόμοι στη βουλή, και αν εφαρμοστεί στο σύνολό του θα έχει ως αποτέλεσμα ένα πραγματικό εφιάλτη για τους εργαζόμενους και το λαό : διάλυση ασφαλιστικού συστήματος με αύξηση ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 62 και στα 67, συντάξεις πείνας για όλους, τεράστια φορολεηλασία (αύξηση ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, αύξηση φόρων), απελευθέρωση απολύσεων και διατήρηση της κατάργησης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, διάλυση δημόσιου τομέα (υγεία, παιδεία, πρόνοια), αύξηση ανεργίας και θέσεις εργασίας - ψίχουλα για νέους και παλιούς, ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημόσιων τομέων και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες (λιμάνια, αεροδρόμια, ΟΣΕ - ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΥΑΘ, ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ), κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, πλειστηριασμοί σπιτιών και πρώτης κατοικίας. ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ 2 / 12

Μεγάλο κομμάτι του 3ου μνημονίου μεταξύ κυβέρνησης και Τρόικας αφορά τον τραπεζικό τομέα, ο οποίος διανύει την τρίτη φάση ενός σκανδάλου. Ο ελληνικός λαός επιβαρύνθηκε με 40 δις χρέος (από τα 201 δις εγγυήσεων και λοιπών ενισχύσεων που έχουν δοθεί συνολικά από το κράτος στις τράπεζες από το 2008), προκειμένου να παραμείνουν ιδιωτικές και οι αποτυχημένοι τραπεζίτες στις θέσεις τους. Σήμερα, 9 μήνες μετά τα περίφημα «στρες τεστ» της ΕΚΤ που διαβεβαίωναν για την φερεγγυότητα των τραπεζών, αποδεικνύεται ότι οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες, τα 40 δις έγιναν καπνός, και απαιτείται νέα ανακεφαλαιοποίηση με ενίσχυση επιπλέον περίπου 7-9 δις από το κράτος. Ο ελληνικός λαός, αλλά και οι ευρωπαϊκοί, έχουν πληρώσει με αιματηρά μέτρα τη διάσωση των τραπεζών, που παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια και καλύπτουν σκάνδαλα, φούσκες, θαλασσοδάνεια κλπ. Οι υποστηρικτές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αποδεικνύονται κρατικοδίαιτοι, αφού οι ιδιωτικές τράπεζες ζουν χάρη στο κρατικό χρήμα που λαμβάνουν! Το 3ο μνημόνιο προχωρά την αντιδραστική αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, με εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ήδη διαφαίνεται η προτίμηση για παράδοση των τραπεζών σε τιμή ευκαιρίας σε ξένα funds. Οι τράπεζες θα ελέγχονται πλέον από τους δανειστές, αφού το ΤΧΣ και οι διοικήσεις θα διορίζονται από ΕΚΤ και ΕΕ. Ακόμη όμως και με την νέα ανακεφαλαιοποίηση το προβλήματα των τραπεζών δεν έχουν λυθεί, ούτε το τραπεζικό σύστημα πρόκειται να λειτουργήσει, όπως διακηρύσσουν οι απολογητές της εφαρμοζόμενης πολιτικής και των τραπεζιτών. Αντίθετα, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες θα επιδιωχθεί νέα μείωση «λειτουργικού κόστους», δηλαδή θα κτυπηθούν οι εργαζόμενοι, καθώς και επιθετική διαχείριση του χαρτοφυλακίου. Δηλ. αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων (πιθανή ρευστοποίηση και πώληση σε funds) στεγαστικών και επιχειρηματικών, απελευθέρωση των πλειστηριασμών και μη προστασία της Α κατοικίας, διαδικασίες εξπρές για κατασχέσεις πλειστηριασμούς. Θυμίζουμε το παράδειγμα της Ισπανίας, όπου το 2014 έγιναν 35.000 εξώσεις Ά κατοικίας. Η ΟΤΟΕ όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι και σήμερα στηρίζει με προκλητικό τρόπο τις σκανδαλώδεις ανακεφαλαιοποιήσεις και τις τράπεζες, μέχρι και με πανστρατιές υπέρ των ΑΜΚ, όπως πχ στην ΕΤΕ το 2013. Μας απομόνωσε από την κοινωνία, μη καταγγέλλοντας το τίμημα που πληρώνει ο λαός για να καλυφθούν οι ζημιές των τραπεζών, μη καλώντας σε μέτωπο ενάντια στην πολιτική Τρόικας και κυβερνήσεων. Καλλιεργούσε τη λογική ότι «για να έχουμε δουλειά», πρέπει να στηριχτούν με όποιο τρόπο και κόστος διοικήσεις των τραπεζών, ζητώντας «οι τράπεζες να παραμείνουν στους ιδιώτες» και ταυτιζόμενη με τα 3 / 12

συμφέροντα των τραπεζών, κρύβοντας όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις που ήδη έχουμε βιώσει. Παρότι τα ασφαλιστικά ταμεία, και τα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, έχουν δεχθεί συντριπτικό πλήγμα από το PSI, τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τις συμμετοχές στις ΑΜΚ για στήριξη των τραπεζών, με απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων λόγω του τζογαρίσματος σε τραπεζικές μετοχές (ΛΑΚ, ΤΥΠΕΤ, ΤΑΠΕΤΕ κλπ), η ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ) δεν έχει ψελλίσει ούτε μια αντίδραση σε αυτό το έγκλημα που πλήττει εν ενεργεία και συνταξιούχους, στο οποίο είναι συνυπεύθυνη, αφού συχνά οι συνδικαλιστές της ψήφιζαν αυτές τις αποφάσεις. Σήμερα, η ίδια παραδέχεται ότι μέσα στην τετραετία 2011-2015 χάθηκαν 20.000 θέσεις εργασίας, ακόμη και με απολύσεις στις συνεταιριστικές τράπεζες αλλά και «εθελούσιες απολύσεις» σε άλλες τράπεζες (πχ. Ελληνική, Πειραιώς, Citibank κλπ). Εξακολουθεί δε την ίδια στιγμή να υπάρχει αλώβητο ένα μεγάλο κομμάτι γιάπηδων μεγαλοστελεχών τεχνοκρατών, που απολαμβάνει παχυλούς μισθούς και προκλητικά προνόμια, ενώ δεν είναι λίγες και οι εταιρείες που έχουν προνομιακή επιχείρηση σε ένα πάρτι εκατομμυρίων. Το συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζοϋπαλλήλων θα έπρεπε να αντισταθεί στο σχέδιο αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος που θα το πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα, να διεκδικήσει πέρασμα του τραπεζικού συστήματος σε δημόσια ιδιοκτησία με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο στην υπηρεσία του λαού και όχι των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών, να συντονιστεί με όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς σπιτιών και απειλή του λαϊκού εισοδήματος. ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ Οι εργασιακές σχέσεις στον κλάδο συνέχισαν να αλλάζουν σε αντιδραστική κατεύθυνση την προηγούμενη 3ετία. Εκτός από την τεράστια μείωση θέσεων εργασίας, στις τράπεζες εργάζεται μεγάλο ποσοστό με ελαστικές εργασιακές σχέσεις 4 / 12

(συμβασιούχοι, ατομικές συμβάσεις, ενοικιαζόμενοι, προγράμματα ΕΣΠΑ κλπ), η εντατικοποίηση και οι απλήρωτες υπερωρίες έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο, περισσότεροι συνάδελφοι εργάζονται και Σάββατα απογεύματα, σε πολλές τράπεζες υπήρξαν θέματα με άδειες ( Probank, Εθνική, Πειραιώς κλπ). Οι μισθοί έχουν υποστεί σοβαρές μειώσεις, 10% λόγω της κλαδικής σύμβασης του 2013, κι επιπλέον 10-25% με ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις (Εμπορική, Εθνική κλπ). Στο ασφαλιστικό, οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουν υποστεί συντριπτικό χτύπημα, καθώς εκτός από την αύξηση ορίων ηλικίας και τη μείωση συντάξεων που πλήττουν όλους τους εργαζόμενους και εμάς, αφού όλοι πλέον για κύρια σύνταξη βρίσκονται στο ΙΚΑ, έχουν προκύψει σοβαρά προβλήματα με τα επικουρικά ταμεία του κλάδου. Το ΤΑΠΙΛΤΑΤ βρίσκεται στα πρόθυρα διάλυσης, το επικουρικό ταμείο της ΕΤΕ κινδυνεύει από τα σχέδια αναδιάρθρωσης, το ταμείο αυτασφάλειας της ΕΤΕ αποφάσισε μείωση του εφάπαξ 38%, το ταμείο εφάπαξ της Ιονικής καταρρέει και το ΕΛΕΜ της ΑΤΕ κινδυνεύουν τα αποθεματικά του. Το ίδιο όσον αφορά τον κλάδο υγείας, με κορυφαία αρνητική στιγμή το κλείσιμο του ΤΥΠΑΤΕ. Όλα τα μέτρα του 3 ου μνημονίου για το ασφαλιστικό και την υγειονομική περίθαλψη, και ειδικά η σχεδιαζόμενη ενοποίηση κύριας και επικουρικής σύνταξης, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο όπου δεν χωράει εξαιρέσεις, ξεχωριστά ταμεία. Θα επηρεαστεί όλος ο κλάδος συντριπτικά με δραματικές επιπτώσεις, αν δεν ανατρέψουμε με πανεργατικό αγώνα τις σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα. Η ΟΤΟΕ, ως κυρίαρχο συνδικαλιστικό όργανο του τραπεζικού κλάδου, φέρει βαριές ευθύνε ς για όλα τα παραπάνω και τη συνεχιζόμενη χειροτέρευση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η επικράτηση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σφράγισε όλες τις επιλογές της ηγεσίας της. Δεν προκήρυξε απεργία ούτε για να διεκδικήσει καλύτερη κλαδική σύμβαση, συναινώντας στην εργασιακή ειρήνη και σταθερότητα που επιζητούσαν οι τραπεζίτες τις εποχές των ανακεφαλαιοποιήσεων, ακολουθώντας την απαξιωμένη ΓΣΕΕ όλο το διάστημα των μνημονίων. Από τη μια καλλιεργούσε αυταπάτες και τη λογική ότι «ενώ όλοι οι άλλοι κλάδοι πλήττονται από τα βάρβαρα μέτρα, εμείς θα εξαιρεθούμε», από την άλλη καλλιεργούσε το φόβο και την αποδοχή του μη χείρον βέλτιστον με τη λογική ότι «υπάρχουν και χειρότερα, ας υποστούμε μια μείωση, είναι δύσκολο το περιβάλλον κλπ». 5 / 12

Το αποτέλεσμα από τη λανθασμένη αυτή τακτική το βιώνουμε όλοι μας. Η ΟΤΟΕ του ΝΑΙ σε ΟΛΑ ήταν σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τις κυβερνήσεις και τους τραπεζίτες, δεν είναι αφελείς, επίτηδες βάζουν πλάτη να περνούν τα μέτρα χωρίς να σείεται αγωνιστικά ο κλάδος, δεν διεκδικούν κλαδική, αρνούνται τη κλιμάκωση όταν κρίνονται σοβαρά ζητήματα του κλονισμού των κυβερνήσεων ή ανατροπής των μέτρων, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι «θα προσφύγουν στα δικαστήρια»! Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν προκήρυξε καν μια αγωνιστική κινητοποίηση στο 3 ο μνημόνιο τον Ιούλιο και Αύγουστο, ενώ ψηφίζονταν σοβαρά αντεργατικά μέτρα που έπλητταν τους τραπεζοϋπαλλήλους (ασφαλιστικό, φορολογικά, ιδιωτικοποιήσεις, ευρωπαϊκή οδηγία για τράπεζες). Κορυφαίο ατόπημα και δώρο στο σύστημα ήταν η υποστήριξη του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και η συμπόρευση με το ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ, τις προτάσεις των δανειστών και τη λογική των μνημονίων. Στο θέμα της κλαδικής σύμβασης, συμφώνησε στις απαιτήσεις των τραπεζών για μειώσεις μισθών και παράταση ωραρίου, χωρίς να εξασφαλίσει καν ρήτρα μη απολύσεων. Απαίτησε δε εκβιαστικά από τους Συλλόγους Εθνικής και Εμπορικής να πάρουν πίσω τη ρήτρα για μη περαιτέρω μείωση μισθών από την κλαδική, με αποτέλεσμα να υποστούν επιπλέον μειώσεις 10%. Δεν έχει αντιταχθεί στη σωρεία ελαστικών εργασιακών σχέσεων στις τράπεζες, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό δεν υπάγεται σε συλλογικές συμβάσεις, ενώ το φαινόμενο των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Τα σωματεία της αρνούνται στην πλειοψηφία τους να εντάξουν αυτούς τους εργαζόμενους στα σωματεία, αφήνοντάς τους όμηρους της εργοδοσίας και ασυνδικάλιστους. Δεν προσπάθησε καν να αντισταθμίσει τις τραγικές συνέπειες των εθελουσιών, ανοίγοντας το δρόμο να θεσμοθετηθούν οι εκβιαστικές αποχωρήσεις, ενώ δεν έχει ζητήσει τα χρήματα που οφείλουν οι τράπεζες από τις εθελούσιες βάσει νόμων. Δεν έχει στηρίξει τους εργαζόμενους από την πρ. Probank, που φορτώθηκαν μετοχοδάνεια για την ΑΜΚ της τράπεζας, και τώρα είναι όμηροι της ΕΤΕ που αρνείται να τα διαγράψει. Στο θέμα του ασφαλιστικού, αφού έχει αποδεχτεί τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους, έχει σιωπήσει σε ύποπτο 6 / 12

βαθμό στις επιχειρούμενες αλλαγές του 3 ου μνημονίου, που πλήττουν συντριπτικά τον κλάδο όσον αφορά τα όρια ηλικίας (αύξηση από 2-15 χρόνια) και τις μειώσεις συντάξεων, καθώς και την ενοποίηση των ταμείων. Φέρει βαριές ευθύνες για τη νομιμοποίηση του θνησιγενούς ΕΤΑΤ, κατά του οποίου είχε γίνει η μεγάλη απεργία του 2005, ορίζοντας εκπρόσωπο της ΟΤΟΕ στο ΔΣ του Ταμείου. Όσον αφορά τα ταμεία της ΕΤΕ, καλλιεργεί την εξαίρεση και παζαρεύει με τη Διοίκηση να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, οι συνταξιούχοι ζητούν προνομιακή εξαίρεση από την εισφορά 4-6 % που νομοθετήθηκε με το 3 ο μνημόνιο, ενώ συναίνεσε στην αρνητική εξέλιξη στο Ταμείο Αυτασφάλειας, όπου οι ίδιοι οι συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν μείωση 40% για να γίνει η εθελουσία. Στο θέμα του ΤΑΠΙΛΤΑΤ, δεν έχει πάρει θέση, τη στιγμή που ο εργοδοτικός Σύλλογος της Alpha Bank δρομολογεί τη διάλυσή του και στρέφει τους συναδέλφους σε ιδιωτικό ασφαλιστήριο. Με λίγα λόγια, στο Ασφαλιστικό έχει αποδεχθεί την ουσία του μνημονιακού πλαισίου, δεν υπερασπίζεται πλέον τα δικαιώματα σε Κύρια και Επικουρική Σύνταξη, και έχει διολισθήσει στην αποδοχή μοντέλων Επαγγελματικών ή Ιδιωτικών Ταμείων! Εδώ και λίγο καιρό δε, προβάλει ως στόχο μια συμφωνία για ιδιωτικό ασφαλιστήριο υγείας (με κάλυψη μικρού μόνο μέρους της ιατρικής δαπάνης), ως λύση στην ένταξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων στον ΕΟΠΥΥ, αντί να διεκδικήσει μαζί με όλη την εργατική τάξη ποιοτικές υπηρεσίες δημόσιας υγείας και ακυρώνοντας και την απόφαση του προηγούμενου συνεδρίου για Ενιαίο Ταμείο Υγείας. Όλη η προηγούμενη στάση της ομοσπονδίας συμπυκνώνεται στις τελευταίες σοβαρές εξελίξεις. Ενώ η κλαδική σύμβαση λήγει στις 31/12/2015, κι ενώ τα σχέδια αναδιάρθρωσης των τραπεζών του Νοεμβρίου αναφέρουν ότι μετά τις ανακεφαλαιοποιήσεις θα έρθει μείωση του κόστους εργασίας, δηλαδή των μισθών και των θέσεων εργασίας, με κλείσιμο δεκάδων καταστημάτων, δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και πρόταση για διεκδίκηση κλαδικής σύμβασης ούτε στο συνέδριο! - με διασφάλιση θέσεων εργασίας και ανάκτηση των μισθολογικών απωλειών. Αν λήξει και μετέλθουμε στη μετενέργεια, σε συνδυασμό με τα σχέδια της κυβέρνησης για απελευθέρωση μαζικών απολύσεων 7 / 12

ως τον Μάρτη, το πλαίσιο θα είναι τόσο ασφυκτικό που οι πιθανότητες για θετική έκβαση θα είναι πολύ μικρές, με κύρια ευθύνη στην ομοσπονδία. Ήδη, οι τράπεζες της Ευρώπης προχωρούν σε μαζικές απολύσεις. Η ΟΤΟΕ αντίθετα, πρώτα στηρίζει τις ανακεφαλαιοποιήσεις και μετά θα ασχοληθεί με την κλαδική σύμβαση και την απειλή των θέσεων εργασίας.. Τέλος, το συνέδριο διεξάγεται ξανά ερήμην των συναδέλφων του κλάδου, σε πολυτελή ξενοδοχεία όταν οι εργαζόμενοι στενάζουν, ενώ οι κρίσιμες εξελίξεις επιτάσσουν την ενημέρωση και συμμετοχή των εργαζόμενων, για αγωνιστικές αποφάσεις και αλλαγή πορείας. Ωστόσο, η ΟΤΟΕ προτιμά να μη ζητά επικύρωση των θέσεών της από τους εργαζόμενους με αποφάσεις συνελεύσεων, με έκτακτες εκλογές αντιπροσώπων. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ Η σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί ούτε θέλει να οργανώσει τους τραπεζουπαλλήλους σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, για να αποκρουστεί η τεράστια επίθεση που αναμένεται να κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Με λογική κομματικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, συμβιβασμού και παζαριών να αποσπάσουμε κανένα ψίχουλο, υποταγής στα συμφέροντα των εργοδοτών, συμφωνίας στην επικράτηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και κατακερματισμού στον κλάδο, συναίνεσης στην αποπληρωμή του δυσβάσταχτου χρέους και στην πολιτική της ΕΕ και του Ευρώ ενάντια στο λαό, είναι σίγουρο ότι θα μετρήσουμε νέες πολύ μεγάλες ήττες. 8 / 12

Απαιτείται ριζική στροφή στους στόχους πάλης, εναντίωση στον πραγματικό εχθρό, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μοιράζει τον πλούτο στα χέρια λίγων και καταδικάζει τους πολλούς στη φτώχεια και τη δουλεία. Να μην αποδεχτούμε ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», όπως μας λένε Τρόικα, κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Απαιτείται σύγκρουση εφ όλης της ύλης με το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα μνημονιακά κόμματα νέα και παλιά, τους νεοναζιστές που καλλιεργούν το μίσος ενάντια στους φτωχούς ξένους και στηρίζουν τους ντόπιους εφοπλιστές. Να αντιπαλέψουμε την τρομοκρατία του μονόδρομου, της υποταγής στις διαταγές των αγορών και των δανειστών, της συνδιαχείρισης μήπως πάρουμε κανένα ψίχουλο. Καθένας καταλαβαίνει ότι μέσα στην ΕΕ και το Ευρώ δεν υπάρχει περιθώριο για το παραμικρό εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, κλαδικές συμβάσεις, αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις, δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, μείωση της ανεργίας, αγροτική παραγωγή, ούτε καν δημοκρατία. Τα λεφτά για τις συντάξεις δίνονται στο χρέος, τα λεφτά για τα νοσοκομεία και τα σχολεία δίνονται στις τράπεζες, τα λιμάνια μέχρι και ο φυσικός πλούτος χαρίζονται στους ιδιώτες, ντόπιους και ξένους. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναδιοργανωθεί ριζικά. Με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στη βάση, με τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, τον οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και των επιτροπών αγώνα, τη συλλογική προσπάθεια και όχι την ανάθεση στους εκπροσώπους. Να σταματήσει η πολυδιάσπαση των πολλών Συλλόγων σε ένα όμιλο, για να κρατάνε τις καρέκλες, άμεσες ενέργειες της ΟΤΟΕ για ενοποίηση. Κανένας συνάδελφος ασυνδικάλιστος, κανένας εργαζόμενος με ελαστικές εργασιακές σχέσεις εκτός σωματείων. Η πρότασή μας, είναι σύγκληση έκτακτων Γ. Συνελεύσεων για κάθε σοβαρό ζήτημα, εκλογές στους συλλόγους κάθε 2 χρόνια, κατάργηση της πολύχρονης απαλλαγής των εκπροσώπων από την εργασία, επαναλειτουργία του θεσμού των περιφερειακών συνελεύσεων και των περιφερειακών παραρτημάτων της ΟΤΟΕ. Τη στιγμή που υπάρχουν μόνο 5 τράπεζες, επιμένουμε ότι πρέπει να συζητηθεί η δημιουργία ενός κλαδικού συνδικάτου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τοπικά παραρτήματα ανά νομούς, και μέλη όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο. Να ξεκόψουμε με τις λογικές του παρελθόντος που μας έφεραν ως εδώ, καθένας να στηρίζει τον εργοδότη και την κυβέρνησή του, ενός συνδικαλισμού στους διαδρόμους της βουλής να παζαρεύει εξαιρέσεις, ενός εργατικού κινήματος που δεν θα τολμάει να θίγει τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Να συντονιστούμε με όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους, σε ένα μεγάλο πανεργατικό μέτωπο αγωνιστικής ρήξης και ανατροπής, πραγματικής εργατικής αντιπολίτευσης, που θα 9 / 12

ξεσηκώνει τους χώρους δουλειάς, θα δοκιμάζει δυναμικές μορφές ανυποχώρητου αγώνα, θα κατεβάζει διακόπτες και θα έχει πραγματικές δυνατότητες νίκης. Είναι επείγουσα η ανάγκη να ανατρέψουμε τον υποταγμένο συνδικαλισμό σε σωματεία, ΟΤΟΕ και ΓΣΕΕ. Την πρότασή μας αυτή την καταθέτουμε ως Αγωνιστική Συνεργασία στην ΟΤΟΕ σε όλους τους αντιπροσώπους του συνεδρίου, αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου ανοιχτά, με κάλεσμα να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Εργοδοτικών. Για να επιτευχθεί όμως το τελευταίο, χρειάζεται αλλαγή πορείας και από τις δυνάμεις που επικαλούνται τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος. Η Ενωτική Ριζοσπαστική Παρέμβαση στην ΟΤΟΕ δεν πήρε σαφείς αποστάσεις από την νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική και σε κρίσιμες αποφάσεις τη στήριξε, όπως πχ όταν συμφώνησαν να δοθούν τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων στο χρέος το Μάιο. Ακόμη και όσοι διαφοροποιούνται στα λόγια από αυτή την πορεία συνεχίζουν να συντάσσονται οργανωτικά με τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις. Από την άλλη το Αγωνιστικό Μέτωπο, με τη κομματική σεχταριστική λογική του ΠΑΜΕ και την άρνηση για κοινή δράση, δεν πείθει ότι επιδιώκει πραγματικά μια αλλαγή πορείας στον κλάδο, επιλέγοντας ακόμη και ανίερες συμμαχίες προκειμένου να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στα προεδρεία των Συλλόγων και της Ομοσπονδίας. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ Άμεση υπογραφή κλαδικής σύμβασης. Αυξήσεις στους μισθούς για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, να πάρουμε πίσω όσα έχουμε χάσει. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση, όχι στις ατομικές συμβάσεις. 10 / 12

Ρήτρα μη απολύσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στη σύνδεση μισθών αποδοτικότητας, κατάργηση της στοχοθεσίας. Πενθήμερο 7ωρο 35ωρο, προσλήψεις και μείωση του χρόνου εργασίας για να μειωθεί η ανεργία. Υπεράσπιση των κανονισμών εργασίας και οργανισμών Προσωπικού που υπήρχαν πριν την εφαρμογή των Μνημονίων. Όχι στις διακρίσεις εις βάρος των νέων εργαζόμενων. Να επαναπροσληφθούν οι συνάδελφοι των συνεταιριστικών τραπεζών. Καμιά απλήρωτη υπερωρία. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των ενοικιαζόμενων, συμβασιούχων, πρακτικάριων. Ίσα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και διατάξεων που διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις και τα εργατικά δικαιώματα. Όχι στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Καμιά μείωση στις συντάξεις, σύνταξη στα 55 και στα 30 χρόνια δουλειάς, για να βρίσκουν δουλειά οι νέοι εργαζόμενοι. Αποκατάσταση των απωλειών από το PSI και τις ανακεφαλαιοποιήσεις. Καταλογισμός των ποινικών ευθυνών. Μείωση των υψηλών εργατικών εισφορών, αντίθετα να μη μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές. Να αποδοθούν οι οφειλές των τραπεζών στα ταμεία, να επιστραφούν τα κλεμμένα. Αποκλειστικά δημόσια, καθολική κοινωνική ασφάλιση. Όχι στα επαγγελματικά ταμεία και τα ιδιωτικά ασφαλιστήρια. Καμιά ιδιωτικοποίηση, άμεση ή έμμεση (ΣΔΙΤ, εργολαβίες). Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αποκλειστικά δημόσια βασικά κοινωνικά αγαθά (ενέργεια, νερό, συγκοινωνίες, υγεία, εκπαίδευση κλπ) ενάντια στην απελευθέρωση των αγορών και τους νόμους των ανταγωνισμού που προωθούν το κεφάλαιο και η ΕΕ. Μείωση των φόρων στα λαϊκά στρώματα. Βαριά φορολογία του κεφαλαίου και της εκκλησίας. Πραγματικό πέρασμα στο Δημόσιο όλων των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και επιβάρυνση για το λαό με εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Παλεύουμε ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις. Προστασία της Α κατοικίας. Δημοκρατία στους χώρους δουλειάς. Πλήρης προστασία της συνδικαλιστικής δράσης. Ανεξαρτησία των συνδικάτων από κράτος και εργοδοσία. Κατάργηση των δυνάμεων 11 / 12

καταστολής (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ). Ανατροπή της πολιτικής του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-εε-δντ και της κυβερνητικής πολιτικής. Παύση πληρωμών, διαγραφή του χρέους. Απειθαρχία, ρήξη, έξοδος από ΕΕ, Ευρωζώνη και ΝΑΤΟ. 12 / 12