Ά ρ ιΰ Λεπτά είκοσι.

Ά ρ ιΰ. 276 -Λεπτά είκοσι. ΕΤΟΣ ΣΤ' Ε Κ Δ 1 Δ Ο Τ Α Ι Κ Α Τ Α Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Ν Τβρ-ος ίν δ ίκ α τ ο ς E,f»,lrflhV "! Έ» Λήν»ΐ{, f F 10,l.ttl; Ιπ.Κί,{ cf. IS, 1. T jfc U f«j (. 10.-AI J 2 ' A _ p t i o, j 1881 ρ χ ο ν τ α ι ά «ό 1 Ια ν ο υ ά ρ ιο ν 1 «4 σ τ ο υ f i u ; χβλ ttv Ιτ κ,σ ι α ι -Γ ρ α α ι Τ ο ν t9j; ü i n t ^ e t u ; : Ό Λ ς Σ τ α $ -.ο ι>,6 0 ΙΑΤΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ [9Μ ισορία Ι.'ΡουφφΕνη. Μετάορ. Αγγέλου Βλχ/ου]. Συνέχεια tíí m. 2t9. Ενώ ό Γιάννης, ά νέτω ς λικνιζόμενος έν τή ά- μάξη τού κυρίου του, υποκρίνεται τό ν βαρωνέτον καί προσβλέπει υπερηφάνως το υ ; πεζούς διαβά- τας, ΰπολαμ.βάνοντας αυτόν μ εγιστά να καί ά- ποκκλυπτομένους είς χαιρετισμόν το υ - ενώ δ Σίρ Ιωάννης μετρεΐ τ ά ; παρερχομ.ένας ώρας καί άπο- γεόεται ούτω ς είπεϊν εκ τώ ν προτέρων τής έκδι- κήσεώς του καρπού τοσούτον γλυκέος έν τή φαντασία καί τοσούτον πικρού έν τή π ρα γμ α τικ ό- τη τι, ό ιατρός Α ν τ ώ ν ιο ς αναμένει μ ε τά κεκρυμ.- μένης ανησυχίας τ ό αποτέλεσμα τή ς πρωινής ά - φαιμάξεως. Επανήλθε / ήδη τετρ ά κ ις έν δ ια σ τή - μ α τι λίγω ν ωρών, καί ή μέν Χ ού τσ ινς τ ώ λέγει αυτός δε ακούει μ.ετά μ εγάλης του εύχαριστήσεως τήν αύτήν π ά ντο τε άπάντησιν : Ή Μις Δάβεν είνε ήσυχος καί φ αίνεται ό τι κοιμάται. Ε π ειδή δε είνε απολύτως άπηγορευμένη ή είσοδος εις τό ν κ οιτώ να τή ς ασθενούς, ινα μή τ α - ραχθή ή τοσού τον ποθητή καί τοσού τον ανα γ καία άνάπαυσίς της, ή Χ ούτσινς, ή τις φ υ λ ά ττει τήν κυρίαν τ η ; διά τή ς μ ετα ξύ τώ ν δύο δω μ α τίω ν άνο'.κτή; θύρας, φέρει που καί που τή ν αύτήν είδησιν εις τόν Σίρ Ίω άννην, ακροποδητί βα- δ ίζο υ σ α.ίΐ οικία, χάρις είς τήν μέριμναν τή ς 'Ρό- ζας καί τή ς Ουνατρός τη ς, είνε τοσού τον ήσυχος ώ στε Οά ΰπελάμβανέ τ ις αύτήν όλως άκατοίκη- τον. Οί άπό τή ς Βορδιγέρας κυριακοί θαμώνες τού πανδοχείου- άπεπέμ.φθησαν άνενδότως. Πειί τή ν εσπέραν ή Λουκία καλεί τή ν θαλαμηπόλον της καί τή ν έρωτά; άν ήλθεν δ ιατρός. Ούτος δε, όστις αναμένει άπό μιάς ήδη οίρας, καθήμενος είς τό ν εξώ στη ν, προσέρχεται αμέσως, καί μαν Οάνει ο τι ή λουκία αισθάνεται εαυτήν πολύ κ α λ λίτερα καί νομίζει μ.άλιστα ο τι έκοιμήθη. Ό Α ν τώ νιος έξετά ζε ι τό ν σφυγμόν τη ς, τή ν παρακα- λεί νά μ ή δμιλήση, προσφέρει αύτή πραϋντικόν τ ι ποτόν, καί τή εύχεται καλήν νύκτα. Ούδεμία αμφιβολία, ο τι ή έγκαιρος άφαίμαξις διέλυσε τήν τήν επιπλοκήν ήν έφ ο β εΐτο.ίι μορφή του έμ.φαινεί, δ τι τό πνεύμά του άπηλλάγη βάρους μ εγά λου. Ε πιστρέφ ει οϊκαόε με πολύ έλαφρότερον τό βήμα ή τή ν πρωίαν, καί άδει υποτονθοούζων ένώ βαδίζει. ΤΟ; ΟΕ ΙΑ 1881 Ή Λουκία έκοιμήθη, καί έκοιμήθη βαθέως έ- ξύπνησε δε μόλις τή ν δεκάτην πρωινήν ώραν τ ή ; επαύριον, καί άναπαυθεϊσκ εντελώ ς, ήσθάνετο I - αυτήν όλως άλλοίαν. Ύ ΐρ χ ιζα ν,ά υποθέτω ό τι μ. έβαρύνθητε, είπε φαιδρώς δ Α ντώνιος, εισερχόμενος κατόπ ιν τή ς μις Χ ού τσ ινς ήλθον δίς σήμερον τό πρωί, καί ηύρα π ά ντο τε κλεισμένα; τά ς θύρας. Έκοιμήθην πολύ, αλήθεια, είπεν ή μις Δ ά βεν συγκεχυμένη. - Τόσον τ ό καλλίτερον, άπήντησεν ό ιατρός έκερδίσατε ο τι ε ίχ α τε χάσει. Καί πώς είσθε ; Ή μορφή σας λέγει πολλά ευχάριστα πράγμ ατα. 1Καί τ ί λ έ γ ε ι; ήρώτησεν ή Λουκία- εΐπέτε, νά ίδοϋμεν αν λέγει αλήθειαν. Λ έγει, ΰπέλαβεν δ Α ντώ νιο ς, πρώτον μεν, ό τι δεν έχ ετε πλέον πυρετόν, δεύτερον δε, δ τι έχετε ορεξιν νά προγευματίσετε. Έ μ άντευσα ; Ώ ς Δανιήλ, άπήντησεν ή Λουκία μειδιώσα. Τή αλήθεια πολύ έπεθύμουν α ύ τή ν τή ν στιγμ ή ν ένα φλυζάνι τσ ά ι καί ολίγον νωπόν βούτυρον. Χ μ! είπεν δ ιατρός,δσον διά τό τσ ά ί,ε γ ιν εν οικονομία. Ή μ η ν τόσον βέβαιος ό τι κάποια ά γ - γλ ίς κυρία θά έπεθύμ.ει τό τσ ά ι τ η :, ώ σ τε. κυτ- τά ξε τε, έπήρα ολίγον μ αζύ μου. Τ ί καλός πού είσθε! είπεν ή Λουκία. Σείς, ώ ; ίτα λ ό ς, δεν Οά έγκρίνετε βέβαια τ ό τσ ά ι ; ήρώτησε Οέλουσα κάπως νά τόν πειράξη. 'Γούναντίον, είμαι θιασώτης του μ.άλιστα, καί πίνω π ά ντο τε τό πρωί. Ώ ς πρός τό βούτυρον όμως, α λλά ζει τό πράγμα. Νομ.ίζω ό τι καί με χρυσάφι άν τ ό ζυγίσωμεν, θά είνε αδύνατον νά σάς ευρωμεν εις αύτά τ ά μέρη. Πώς, ήρώτησεν ή μ.ίς Δάβεν. δεν τρώ γουν έδώ βούτυρον; ή εννοείτε, ό τι δεν ήξεύρουν νά τά κα τασκευάσουν. Ό χ ι δά, δεν είνε τόσον πίσω οί άνθρωποι, ΰπέλαβεν δ ίτα λός. Ά λ λ ά θά σάς έςηγήσω τό πράγμα μ ε τ λίγον. Τόρα, έπειδη είσθε χαριτωμένη ασθενής, ή όποια μ οϋκάμνετε τιμ.ήν μάλ ισ τα θά προσπαθήσω νά σάς άνταμείψ ω, καί Οά σάς κάμω βούτυρον εγώ δ ίδιος. Π ώ ς; άνεφώνησεν ή Λουκία, σείς νά κάμ ετε βούτυρον ; Τόρα θά ΐδή τε, άπήντησε, γελώ ν πρός τή ν έκπληξίν τη ς. Καί έξελθών επέστρεψε μ ετά μικρόν φίρων μ.ε- Μ0

526 ΕΣΤΙΑ γάλην φιάλην πλήρη γ ά λ α κ το ς κ α τά τ ά τρία τ έ τα ρ τα. Καθίσας δε πλησίον τή ς κλίνης, Αρχισε μ ετά μεγάλης σοβαρότητας τα ρ ά ττω ν τη ν φιάλην το - σούτον βιαίως επιμόνως, ώ σ τε μ ε τ ' ολίγον έ- γεινε περιπόρφυρος. 'II Αουκία μ άτη ν προσεπάθει νά μ. ή γελάση. Γ ε λ ά τε διά τ ό καρδάρι μου, άπήντησεν ή- σύχως- είνε πολύ αρχαϊκόν, αληθώς, α λλά Οά κά- J.-/1 πολύ καλά το έργον του. δύο Κ αί έξηκολούθησε κινών την φιάλην. Κ υ ττά ξε τε, ύπέλαβε, θέτω ν αυτήν πρό τώ ν υ.εγάλων οφθαλμών οίτινες παρηκολούοουν τή ν εργασίαν του μ ε τ έκπλή 'εω ς συνάμα καί πονηριάς- β λέπ ετε αυτά τ ά μικρά σφ αιρίδια; Είνε ή πρώτη αρχή το υ βουτύρου σας. Α λλά λησμ ονείτε, διέκοψεν ή Αουκία, ο τι δεν λ εξη γή σ α τε, δ ια τί είσθε Αναγκασμένος νά κ ά μ ετε τό βούτυρον μόνος σας. Κ αί τα ύ τα λέγουσα διελογίζετο : 'Γί Οά έλεγεν ό πατήρ μου, εάν έβλεπε τήν σ τιγμ ή ν αυτήν τό ν ιατρόν. Έ ν πρώτοις, άπήντησεν ο ιατρός, ή γή εδώ είνε πολύ ξηρά, καί δεν παράγει βοσκάς- δ Γ αυτό οι γεωργοί μας μόλις έχουν καθείς μίαν ή δύο ά- γελά δα ς. Έ π ε ιτ α τ ό γ ά λ α μιάς άγελάδος ή δύο δέν έ/ει αρκετόν ανθόγαλα, ώ σ τε νά κάμνγ τις βούτυρον καθ ημέραν- εννοείτε ; Δεν εννοώ τίπ ο τε, είπε γελώ σα π ά ντο τε ή νεάνις- ά λ λά δέν πειράζει, εξακολουθείτε. Εκ τού του έπ ετα ι, ό τι διά νά κάμ.ουν βούτυοον, περιμένουν νά συνάξουν μιάς εβδομ άδας ανθόγαλα, καί αύτό, εννοείται ςυνίζει έν τ ώ μετα ξύ, καί τό βούτυρον του γίνετ ελεεινόν. Έ π ειτ α δέν ζη τ ε ίτ α ι καί τό βούτυρον εις τ ά μ.έρη μας. Δέν ζη τ ε ίτ α ι! άνεφώνησεν ή Αουκία- καί πώς κάμ.νουν λοιπόν οί άνθρωποι, α ί καλαί οικογένεια. θέλω νά είπώ ; Ό ιατρός έμειδίασε. Αέν είμεθα εις τή ν Α γγλία ν, κυρία, άπήν- τησε, καί άρκούμεθα εις τό λά δι μ.ας. VQ! είπεν η νεάνις- δέν ήμπορώ νά τό υ ποφέρω. Μία καί αυτή από τά ς άγγλικάς σας προλήψεις, ύπελαβεν εκείνος. Έ π ήλθε δέ βραχεία σιωπή, καθ ήν ή Αουκία θεώρησε τήν αρρενωπήν καί νοήμονα μορφήν του ιατρού, ή τις τοσούτον ή,το α ντίθ ετο ς προς τήν κ α τ εκείνην τή ν στιγμ ή ν ένασχόλησίν του. Τέλος, αφού προσεκτικώς έξή τα σε τ ό περιεχό- μ.ενον τής φιάλης, άνέκραξεν ό ιατρός. Τό καϋμένο! έγεινε! Ιόού τό βούτυρον σας. Κ αί προσέθηκε Οριαμ.βικώς : Τόρα πρέπει νά τ ό πλύνω καί νά τό μ α - ζεύσω κάπως, διά νά μή μοϋ λυώση. 'Ωραία όιά ζωγράφον σπουδή Οά ή το ή φυσ'.ογνωυ.ία τή ς μις Χ ούτσινς καθ ολον εκείνο τό χρονικόν διάστημ α. Έ κ ά σ τη τώ ν γραμ μ ώ ν τής μ.ορφής τη ς εΐχεν ά ντα να τείλ ει διαδοχικώς καί έκ φ ρα στικ ώ τα τα τή ν απ ιστίαν, τή ν χλεύην, είτα δέτή ν έκπληξιν καί τέλος τό Οάμβος. Επειδή δέν ήμπορώ νά σάς κατασκευάζω εγώ καθ ημέραν βούτυρον, είπεν ό ιατρός επανερχόμενος, νομ ίζω ο τι τ ό καλλίτερον μέσον διά νά έχ ετε καθ εκάστην νωπόν βούτυρον δ'. όλους σας, είνε νά μ ισθώσετε δύο αγελάδας. Ή Σποράν τσ α θά φροντίσν) περί τούτου, άν θέλετε, καί θ άρμέγφ μ.όνη τη ς, καθώς με είπε, τά ς ά γελά - δας, διά νά ηνε βεβαία, ό τι τό γά λα θά ηνε καθαρόν καί άδολον. Επειδή δέ ό λόγος είνε περί τροφίμων, συγχωρήσατε μου νά σάς δώσο» μ.ερι- κάς ιδέας, αί δποίαι ή μπορούν νά σάς χρησιμεύσουν, άφοϋ θά ήσθε Αναγκασμένοι νά μ είνετε αρκετόν καιρόν εις αΰτό τ ό π τω χόν κατάλυμα. Α λ λ ά τ ί θά κάμη ό πατήρ μου, ήρώτησεν άνησύχως ή Αουκία, ό όποιος δέν βλέπει τή ν ώραν νά έπιστρέψη εις τ ό Λονδίνου ; Π ιστεύ σατε, κυρία μου, άπήντησεν ό Ά ν - τώ νιος ένθαρρυντικώς, ό τι ό Σίρ Ιω άννης δέν ε πιθυμεί τίπ ο τε περισσότερον παρά τή ν άνάρρω- σίν σας. Α κούσατε λοιπόν τ ί ήθελα νά σάς είπώ. Δύο ταχυδρομικά1, άμαξαι περνούν καθ ημέραν άπ εδώ - ή μία πηγαίνει εις τή ν Νίκαιαν καί ή άλλη εις τή ν Γένουαν. Δ Γ αυτού τού μέσου ή μ πορείτε νά φέρετε άπ αύτάς τά ς πόλεις ο,τι έ χ ετε α νά γκ η ν πρέπει μόνον νά έχ ετε κάποιον να τ άγοράζη καί νά τ ά παραδίδη εις τό ν σταθμόν τ ώ ν α μ α ξώ ν- άν θέλετε, ήμπορώ νά επιφορτίσω φίλους μου, τους δποίους έχω καί εις τ ά ς δύο πό- λεις. Σάς ευχαριστώ πολύ, είπεν ή Αουκία- ά λ λ έχομεν εις τή ν Ν ίκαιαν τό ν ταχυδρόμον μας, ό όποιος ήμπορεί ν άναλάβ-ρ τή ν φροντίδα. Θαυμάσια, άπήντησεν ό Α ντώ νιο ς. Ί Ι Χ ούτσινς ε σήλθε τή ν στιγμ ή ν κείνην φέ- ρουσα τ ό πρόγευμα, καί ή Αουκία πετέθη έκθυ- μως κ α τά τής φρυγανιάς καί το ύ βουτύρου, κη- ρύττουσα ό τι ουδέποτε είχε γευθή ωραιότερου βούτυρον. Α λή θεια, είπεν ή μις Λάβεν, τ ί έγεινεν ή Σπεράντσα ; Αέν τή ν είδα άπό χθες τό πρωί. Ί Ι Σπεράντσα έπεπλήχθη, άπήντησεν ό Ι ατρός, ν ' ντρέπ εται τόρα νά φανή. Ω! τή ν έπεπλ.ήξατε ; δ ι α τ ί ; Δ ιό τι τρόμαξε μίαν κυρίαν μ ε τ ά φοβισμένα τη ς βλέμ μ ατα, άπήντησεν ό Ά ντιόνιος. Αεν τή ν πίστευα τόσον άνόητον. ΙΙώ ς; ήρώτησεν ή Αουκία. Ή μπορώ, πιστεύω, νά σάς διηγηθώ χωρίς φόβον τά ς ανοησίας της. Φ α ντα σθή τε, έςηκο- λούθησε λέγω ν ό ιατρός- άμα έμαθεν ή βλ.άξ ότ'- άφηρέσατε άπό τή ν κλίνην σας τόν σταυρόν και τή ν παναγίαν... Έπειράχθη -, ήρώτησεν ή Αουκία, διακόπτουσα. Διόλου! Ά λ λ ά έσυμπέρανεν ευθύς ευθύς, ίτ ιδ έ ν είσθε χριςκανή. καί τόσην λύπην ήσθάνθη, είπε, τόσην λύπην, νά σ υ λ λ ο γίζετα ι ό τι δέν θά έν,βήτε π οτέ εις τό ν παράδεισον, ώ σ τε ό τα ν πά- Χιν σάς είδε, δέν ήμπόρεσε νά κρατήση τ ά δά- χρυα. Τ ί π τω χ ή κόρη! άνεφώνησεν ή Αουκία-ο εν πρέπει νά τή ς άφήσωμ.εν τή ν ιδέαν, ό τι δέν είμαι νριστιανή. Σάς παρακαλώ ιατρέ, φερετέμε τη ν.? Ό Α ντώ νιο ς έξήλθε /. πέστρεψε μ ετά μικρόν ούρων κατόπιν του τή ν Ιτα λ ίδ α, άμ.ήχανον και πεειπόρφυρον έ/ τή ς αίδούς. Μέ συ νχω ρείτε, κυρία, ειπε τρεμ.ουσα πρός τήν Αουκίαν, δέν ήθελα νά σάς πειράξω - μά τή ν αλήθειαν δέν τ ό ήθελα. Αέν είμαι πειραγμένη, cara m ió, είπεν ε- πιχαρίτως ή Αουκία Ιτα λ ισ τ ί, μ ε τά τίνος επίσης αμηχανίας, ή τις έπορφύρωσε πως τά ς ώχρας της παρειάς. % Αί δύο νεάνιδε; άπετέλουν τή ν στιγμ ή ν κείνην ώρα ιο τ ά τη ν εικόνα. Σάς ευγνωμονώ μ ά λ ισ τα, ό τι ένδιαφερεσθε τόσον διά μίαν ξένην. Αν δέν ήμην χριστιανή, θά ήμην δγ όλους ά ξια λ ύ π η ς.ά λ λ είμαι χ ρ ισ τια - νή.-καλή μου Σπεράντσα, καί λατρεύω τό ν ίδιον ουράνιον πατέρα. Ή Σπεράντσα έδραξε τή ν χείρα τή ς νεαρά ά γγλίδ ο ς καί ή το ιμ ά ζετο νά τή ν άσπασθή, ά λλ ή Αουκία, έλκύσασα τή ν Ιτα λ ίδ α πρός εαυτήν, τήν έφίλησεν έπί τή ς παρειά:. Λαμπρά! εξαίρετα! είπεν ό ιατρός, όστις δέν φοβείτο εκ συγκινήσεως τή ς ασθενούς του. Μή λησμονήτε ό τι τ ό βούτυρόν μου είνε ακόμη εις τό πινάκιόν σας. Ό Σίρ Ιωάννης είσήλθε μ ετά τινα ς στιγμ ά ς, ααί ενώ οί παοιστάμενοι διετέλουν έ τ ι υπο τό γόητρον τ ώ ν γενου-ένων. Δ ιό τι εινε αλήθεια πάντ ο τ ε ' παρήγορος, καί το ι αλήθεια παλαιά, ό τι ούδέν ίλαρώτερον τή ς αμοιβαίας ά ντα λ λ α γή ς 5- λίγης ά γα θότη τος. Ό δ έ Σίρ Ιωάννης είχε τή ν ψυχικήν διάθεσιν πρόσφορου εις μετάληψιν τή ς κύκλο» του θυμηδίας.άντιστρόφοις πρός τή ν πρώτην νύκτα, ó Σίρ Ιωάννης είχε κοιμηθή καλώς. Δέν είνε λυπηοόν διά τ ό ανθρώπινον γένος νά συλλογι- j σθή τις, ό τι ή το ια ύ τη ή το ια ύ τη τώ ν πραγμ άτω ν ( έκτίυ.ησις ημών έξα ρ τά τα ι έκ το ύ πώς έ/.οιμήθημεν ; Ό Σίρ Ιω ά ννη ς λοιπόν είχε κοιμηθή Οαυμα- σια- τ ά ξυράφιά το υ ευρέθησαν εΐ; άρίστην κ ο π τι- κήν κ α τά σ τα σ ιν- είχε καλά νεα περί τής Ουγατρός του- είχε πιει ξαίρετον τ έ ΐο ν, το τεϊο ν τού Ιατρού καί τό πνεύμά του επομένως ή το ελαφρού καί εύθυμου. Βλέπετε, Σίρ Ιω ά ννη, είπε σοβαρώς ó Αντώ νιο; μ ετά τά ς συνήθεις φιλοφροσύνας, ό τι το φοβερόν κείνο μέσον τή ς άφαιμάςεο»; δυνατά '. νά φέρη εξαίρετα α π οτελέσμ ατα. Ή κυρία Ουγά- τη» σας είνε μαρτυρίου τώ ν λόγω ν μου. Ούδεί; χαίρει πλενότερον εμού διά τή ν ε πιτυχίαν τή ς θεραπείας σας- καί η μις Δάβεν /. - ώ σά: έχομ εν μεγάλας υποχρεώσεις, ά π ή ντη σεν ό Σί? Ιωάννης, μεθ ικανής αμηχανίας, συλλ ο γ ισ μ έ ν ο ς ό τ ι δυνατόν ή το νά έπέλθη ό ά γ - λος ιατρός, ενώ η το ε τι εκεί ο ιτα λός. ^ Ά λ λ ά καθ ήν σ τιγμ ή ν άκριβώς διενοείτο τή ν π ιθανότη τα το ια ύ τη ; συγκρούσεως, ό Ιατρός Α ν τώ νιος έλαβε τό ν πίλόν του, λ έγω ν ό τι φοβείτο, μή δέν ήθελε κατορθώσει νά έπανέλθ-ρ πρό τή ς εσπέρας. ι/.' ά'ρνί'ϊετε τοουξ ττοΰ εΐ /.Λΐ Λ^λΜτεοα', ήοώτησε σκυθρωπάζουσα ή Αουκία. Π οτέ, άπήντησε ζωηρούς δ Ιατρός- άλλ έχω μίαν έπίσκεψιν εδώ εις τά περίχωρα καί τή ν α ναβάλλω πρό δύο ημερών- δέν ήμπορώ νά τή ν α ναβάλω περισσότερον. _ ν Μίαν στιγμ ή ν, σάς παρακαλώ, Ιατρέ, ε ί πεν δ Σίρ Ιω ά ννη ς, έ τ ι φιλοφρονέστερος, και οί- ονεί Οέλων νά φανή εύγενέστεοος πρός άνθρωπον, 8ν έμελλε νά δυσαρεστήση μ ε τ ολίγον. ΙΤμπο- ρείτέ νά μέ είπ ή τε τ ί κάμνει δ δυστυχής εκείνος αμ αξηλάτης ; _ ' Ό Πρόσπεοος ; ήρώτησεν δ Ιατρός έκπληκτος. Ε ίνε'π ολύ'α σθενή ς- έχει δ ια λείπ οντα π»- οετόν. Είνε κίνδυνος ; ήρώτησεν η Αουκία.^ Ό χ ι άπ ολύτω ς- άλλ ήμπορεί νά μείνη κατά κ ο ιτο ς εβδομάδας, λυπηρόν πράγμα, μις Δάβεν, δ Γ άνθρώπους, οί δποΐοι κερδίζουν τη ν ζω ήν τ ω ν μέ τά ς χείράς τω ν, κ έχουν και άλλα πρό- σωπα εις βάρος το»ν. Είνε νυμφευμένος δ Πρόσπερος ; ήρώτησεν ή νεάνις. Ό χ ι ακόμη, ά λ λ έχει γραιαν μητέρα και νέαν αδελφήν, τώ ν δποίων είνε τ ό μόνον στήριγ- υ.α- δ ταλαίπωρος Πρόσπερος είνε καλλίτερος υιός καί άδελφός, παρά α μ α ξη λ ά τη ; Α λλα πρέπει νά σάς άφήσω. Προσκυνώ, καί άναολεπόμεθα. ^ ^, Π ατέρα, είπεν ή Αουκία, άφοϋ άνεχωρησεν δ Ιατρός, μοϋ δίδεις τή ν άδειαν νά σ τείλ ω ολίγα χρήματα εΐ; τό ν π τω χ ό ν αύτόν άνθρωπον ; Ό ί α τ ϊό ί Α ν τ ώ ν ιο ς λέγει τό σα καλά δ Γ αύτόν.^ Ό Σίο Ιωάννης κ α τέστειλεν επιφώνημα εύχα- ριστήσεως, άκούων πρότασιν Οωπεύουσαν ού μόνον τήν πατρικήν του στοργήν, διά τή ς γενναιοδωρίας τή ς Ουγατρός του, ά λλά καί τά ίδια αυτού αισθήματα. Δ ιό τι δ βαρωνέτος είνε ή άλή- Οεια άκούσας τή ν οίκτράν κ α τά σ τα σ ιν τού Προ- σπέρου, σκέφθη πάραυτα νά εύρη μέσον όπως τ ό ν ' βαηθήση χρηματικώς, χωρίς νά έκθεση τή ν άξιοπεέπειάν του. Ί Ι πρότασις τή ς Αουκία? συνε- βίβαζεν ούτω τ ά π ά ντα, δ ιό τι καί δ Πρόσπερος έβοηθεϊτο καί δ Σίρ Ιωάννης δέν έφαίνετο. Ά -

228 πόντησε λοιπόν μ ετά προσποιητής τίνος α διαφορίας : Κάμε όπως θέλεις, κόρη /.ου, μολονότι, τή άληθεία, 5έν το ύ οφείλομε-/ καί πολλήν εύγνω- μ.οσύνην δ,τι μας άφησε ζω ντα νο ύ ς' ά λλα τέλος χ ά ν τω ν αυτό δεν είνε λόγος νά ύποφέρυ! ή μητέρα του. Σ τε ίλ ε τ α χρήματα εις τή ν π τω χ ή ν γραίαν, ή όχοία βεβαίως είνε αξιολύπητος, δ τι εχει τόσον τρελλδν υιόν. Ν ομ ίζω, χατέρα, δ τ ι καλόν θά είνε νά ο μιλήσω τοϋ ΐατροϋ, δ οποίος θά μας ειχη τ ί είνε τ ο καλλίτερον. "Ο χως θέλης, κόρη μου, άπήντησεν ό Σίρ Ιωάννης. "ίν άλλάξνι δέ δμιλίαν, χαρετήρησε χόσον ω ραία ή το ή ήμερα. Αλήθεια! είπεν ή Λουκία' ή άτμ.οσφαίρα είνε τόσον γλυκεία. Δεν πηγαίνεις ολίγον νά περιπάτησες, πατέρα ; Θά σου κάμν) καλόν. Τό συλλογίζομ αι, ά λλά θά πλήξής μόνη. Θ έλεις νά σοϋ άναγνώσφ τίπ ο τ ε ή Χ ούτσινς κ α τα τή ν απουσίαν μ ο υ ; Ή ρ ώ τη σα τδ ν ιατρόν άν πρέπει, καί μου είχεν, δ τ ι δέν είνε ακόμη καιρός. Ό ιατρός σου Α ντώ νιος,α γα π η τή μου, είχε δυσθύμως ό Σίρ Ιωάννης, είνε φοβερά αργός. Έεύρεις τή ν ιτα λικ ή ν παροιμ.ίαν : C lii va piano va sano, chi va sano va lontano1 άπήν- τ ν σ ε φχιδρώς ή μ.ις Δάβεν. Δέν πειράζει' εγώ θά σκέπ τομ αι. Πήγαινε, πατέρα, καί καλόν περίπ α τον. Ή θάλασσα, ό ήλιος, τ ά βουνά, π ά ντα κύκ λω χροσεμειδίων καί αύρα μαλακή έμετρίαζε το ϋ ήλίου τό ν καύσωνα. Αεριζόμενος ούτω ς εΐπεΐν υπό το ϋ καθαροϋ εκείνου άέρος, ο Σίρ Ι ω άννης ήκολούθει ήσύχοις τή ν οδόν τής Βορδιγέ- ρας. Αίσθημα φυσικής τίνος εύεςίας τό ν κ α τείχε, καί χα σά το υ αγαθή διάθεσις είχεν άφυπ-/ισθή. Τόσον ελαφρά ή το ή καρδία του, ούστε άν τήν στιγμ ή ν εκείνην τό ν ή ρώ τα τις, ποιαν αφορμήν δυσαρέσκειας είχε κ α τά το ϋ ιατρού Αντωνίου, πολύ θά έδυσκολεύετο νά τό εϊπη. Δυνάμεθα μάλ ισ τα νά διαβεβαιώσωμεν, δ τι επήλθε στιγμ ή τις, καθ ήν ό βαρωνέτος έχεθύμησεν είλικρινώς νά μήν είχεν άπ οστείλει τό ν Γιάννην εις Νίκαιαν ή νά τό ν έβλεπε καν έπιστρέφοντα μόνον. Ά λ λ ή καλή αυτή διάθεσις ολίγον μόνον διήρκεσεν. 'Επειδή 5 Σίρ Ιωάννης ή το λίαν υπερήφανο;, ή το καί λίαν ευαίσθητος χρός οίανδήχοτε, καί τή ν έλαχίστη ν έ τι, δυσάρεστου έξωτερικήν έ- πίδρασιν. Ή έπίδρασις δέ αύτη έξεδηλώθη τή ν σ τιγμ ή ν εκείνην υπό τή ν φαιδράν καί άνυχόκριτο ν μ.ορφήν ρωμαλέου χωρικού. Ό βαρωνέτος είχεν ήδη απ αντήσει πολλούς χωρικούς, οϊτινες χαιρέτισαν αυτόν παρερχόμε- I. Α ν ά λ ο γ ο ι if, ίλληνικ^ς Ά γ ά λ ι' i γ ά λ ι α γ! - ν ί : a ι ή γ o u ρ ϊ ο α μ s λ ι. τ. Μ. νοι, έκπληροΰντες οπωσδήποτε τ ό καθήκόν τω ν κ α τά τά ς ιδέας το ϋ Σίρ Τωάννου. Ή εϊδησις το ϋ συμβάντος εις τό ν ά γγλον ευπατρίδην καί τή ν θυγατέρα του δυστυχήματος, ή υπό τή ς Έό- ζα ς καί τή ς Σπεράντσας γενομένη περιγραφή τής εξαίσιου καλλονής καί π ραότητος τή ς Λουκίας, είχον διαδοθή καθ όλα τ ά περίχο/ρα καί είχον φυσικώς πα ραγάγει μεγίστη / υπέρ τω ν ξένων συμπάθειαν. Τ ό αίσθημα δέ το ύ το είχον εκδηλώσει τήν πρωίαν εκείνην οί αγαθοί χωρικοί άποκαλυπτόμενοι, ώ ς προείχομεν, πρό το ϋ Σίρ Ίω ά ν ν ο υ.ά λ λ ό χονδρός γεωργός περί ου ό λόγος δεν έκρινε πρέπον ν άρκεσθή εις τή ν σιωπηράν αυτήν εκδήλωσιν. Έ χ λη σία σε τό ν βαρωνέτον καί τ ώ άχέ- τεινε φράσεις τινά ς, άς έχεοανε δι απόπειρας χειραψίας οΐκειότητος,ήν έβδελύσσετο ό Σίρ Ιωάννης καί κ α τ αύτάς ε τ ι τ ά ς έν Α γ γ λ ία έκλογάς, πολύ δέ περισσότερον, εννοείται, άπέκοουεν επί δημοσίας δδοΰ έν Ιτα λία. Ό χωρικός, ούτινος ή συμπάθεια καί ή αγαθή θέλησις έξεφράζοντο διά διαλέκτου π ά ντη άκα- τα λ ή π το υ εις τ ά ώ τ α το ϋ ά γγλου, παν άλλο ή- δύνατο νά υπόθεσή ή δ τι προσέβαλε τό ν ευπατρίδην, 8ν είόεν αίφνης στρέφοντα τ ά ν ώ τ α έν μεγ ίσ τή στενοχώρια καί τρεπόμενο / πρός τό ξενοδοχείο / έν π ά ντη άλλοία φυσική διαθέσει εκείνης, ήν είχε πρό μικρού, δ τε έξήρχετο εις περίπατον. ΠΕΓΙ ΣΕΙΣΜΩΝ Φ α ιν ύ ]/.ε ν κ α ί α ί τ ι α α ΰ τ ω ν ϊ. J I U. I I A P A K U. Ό τελευ τα ίο ς σεισμός τή ς Χίου, ό συγκινήσας τούς π ά ντα ς ένεκα τω ν π ολλώ ν θυμάτων καί τή ς δεινής καί δυσυχολογίστου καταστροφής, θέλει περιγραφή βεβαίως, ο τα ν περισυναχθώσιν άπασαι αί περί αύτοϋ παρατηρήσεις τώ ν ήμετέρουν απεσταλμ ένω ν καί ά λλω ν αλλοδαπ ώ ν έπιστημόνων. Νϋν δέ, δ τε οί κλονισμοί το ϋ έδάφους έκόπασαν καί ό απαίσιος ήχος τ ώ ν κρημ-νιζομένων οικιών καί τώ ν οίμ ω γώ ν τώ ν κ α τα θαπ τομ ένω ν θυμάτων έπαυσε /, δέν νομίζομε / άσκοπον νά διαλάβωμεν ολίγα τιν ά περί τοϋ μυστηριώδους καί μ εγαλοπρεπούς φαινομένου τώ ν σεισμών έν γένει κ α τα δύο διαλέξεις, λαβούσας χώραν έν στενοίς λογίων κύκλοις έν Βιέννη υπό τώ ν γεω λόγω ν καί καθηγ η τώ ν Ferdinand ν. H o cb stelter καί Suess. Οί ά να γνώ σ τα ι τή ς «Ε σ τ ί α ς» θέλουσιν άναμνησθή καί έξηγήσει έκ τή ς διατριβής τα ύ τη ς πολλά φαινόμενα το ϋ έν Χ ίω σεισμού, περιγραφέντα υπό τώ ν έφημερίδων, καί θέλουσιν έννοήσει τ ά π λεί- σ τα, δ τα ν α χ ο στα λή έκεΐθεν λεπτομερής έπ ιστη - μονική έκθεσις. /.» I 'Π ήμετέρα γή, κ α ίτο ι αριθμούσα ώς ουράνιον σώμα ηλικίαν άναριθμήτων δυσεκατομμυρίων έ- τώ ν, είνε όμως ίκανώς νέα δπως έκδηλοί εΐσέτΐ ΕΣΤΙΑ -ά υεναλοπρεχή φαινόμενα τ ώ ν έπ αυτής στο ι- [ Ι εί«ν, καθ ών ό άνθρωπος είνε π α ντη ανίκανος ανίσχυρος. Καί αί μέν δια τα ράξεις τή ς ίσο_οοπίας 4 ς ατμόσφαιρας καί αι τώ ν υόατω ν τω ν ώκεανών, αί προκαλοϋσαι τα ς θύελλας καί^.ου, συφώνας. τά ς κινήσεις τώ ν κυμ άτω ν καί τ α ρευ- κ τα τώ ν ώκεανών, λίαν άκόπως και κ α τα φυσικούς νόμους δύνα ντα ι νά έξηγηθώσιν. Α λ λ αι διαταοάξεις τής ισορροπίας το ϋ γηίνου φλοιού, ίο ' οϋ 'οίκοϋμεν, καί τώ ν υχ αυτόν μυστηριωδών ένδομύχων τή ς γής, έπειδη δεν υποκεινται αμέσως εις τά ς ήμετέρας παρατηρήσεις, θελουσι,δυσ-»ραίνει τά ς έπις-ημονικας έρευνας και ε,η,η ^ ε.,. Αύτό δέ το ύ το τό υποχθόνιον έσωτερικον τη ς γης, ^εοί ου απολύτω ς ούδέν θετικόν γνωρίζομεν, προκαλεϊ φαινόμενα μ ε γ α λ ο π ρ ε π έ σ τ α τ α μ ε ν και παντοδύναμα, άλλά καί μυστηριώδη, υχε?-/αίνον.α,α τά τή ν καταστρεπ τική ν και εκμηδενιστικην «δ τώ ν δύναμιν πάσας τά ς επαναστάσεις τ ω ν ω κεανών καί τή ς ατμόσφαιρας., Είνε γνω στό ν έκ τή ς γεω λογία ς, ο τι το τειικόν το ϋ ημετέρου πλανήτου ^διχτελεί εισετι έν ύψίστη θερμοκρασία, καί δ τι ο όιαπυοος ουτος πυοήν τή ς γής. πιθανώς συνιστάμενος εκ σιδήρου κυρίως, κυκλοϋται υπό φλοιού πετρώδους, λεπ,ον σ/ετικώς πρός τό ν όγκον τή ς όλης γής, εχοντος πάχος 10 ή 20, ίσως δέ καί πλειόνων γεω γρα φ ι κών υ.ιλίων. Εάν τ ό έσωτερικον το ύ το τη ς γης ευρίσκεται είσέτι είς πυρόρόευστον ν.α τα σ τα σ ιν,ω ς έκ τή ς μ εγίσ τη ; θερμοκρασίας, ή εαν ενε/.α.η, προστιθεμένης εις τή ν θερμοκρασίαν τα υ τη ν μεγάλης πιέσεως εις τ ά βάθη άπεπή'/θη τ ό διαπυρον το ύ το όευστόν καί διετήρησε μονον τη ν ιδιότη τα νά έπανέρχηται εϊς τή ν ρευστήν κ α τα σ τα σ ιν ά /.α διανοιγομένης διά το ϋ φλοιού ρωγμής τινος, ή έπερχομένης άλλης τιν ο ; δια τα ραξεω ς, εισ. δυο ζη τή ν.α τα, έφ ώ ν οί γεω λόγοι όεν εσχημα-.-α ν είσέτι τή ν αύτήν γνώμην. Κ α τά το ύ το ομως συμ- φωνοϋσι π ά ντες ούτοι μ ετά τώ ν αστρονόμωντ δ τι τό διάπυρον έσωτερικον τή ς γ ή ; εινε τ ο υπόλοιπον σφαίρας π οτέ ρευγ?,; καί αεροειδους, εν ο ιω διαπύρου, ή τις κ α τά μικρόν άποψυχθεισα δι α κτινοβολίας τή ς θερμότητος προς τ ο καταψυχρον χάος, δ ια τελ εϊ καί σήμερον ε τι εις τ^εν «,γιυ] με/ κ α τά σ τα σ ιν. "Ενεκα δέ τή ς άποψυ,εως τ α υ.λ, έπήλθε όίκνωσις το ϋ γηίνου πυρήνος καί ρυτιδω σις τοϋ 'περιβάλλοντος αυτόν στερεού φλοιού. > Έ ά ν α ί υποθέσεις αύται ώσιν αληθείς, και περί τούτου ούδεαία αμφιβολία επικρατεί μ ετα ςυ τω ν έπιστηαόνων, δυνάμεθα εύχερώς να εξηγησωμεν πληθύν φαινομένων συμβαινόντων επι «ΐ ί επιφάνειας, ά λλω ς ά νεξη γή τω ν.κ α ι ο Α λ ^,α νδ ^, δέχ ουμ βόλδος ώρισε τ ά ηφαίστεια φαινόμενα ω, άντίδρασιν τώ ν ένδομύχων τή ς γ ή ; Γι' πιτάνειαν, καί έθεώρησεν αύτά ώ ; φαινόμενα ί"0- ριζόμενα επί γενικής τιν ο ; πή; Τ 1'- κ α τα σ τα - σεως. 229 Ά λ λ ά καί άλλην σειράν φαινομένων δυνάμεθα νά έξηγήσωμεν διά τώ ν επιδράσεων, τά ς οποίας τ ό έσωτερικον τή ς γής ήακησεν έπί το ύ έςω τε ρικοϋ φλοιού καί διηνεκώς ασκεί. Λι^ εξάρσεις καί καταδύσεις τοϋ φλοιού, δ ι ων «ι ήπειροι κ αί οί ωκεανοί έχωρίσθησαν άπ ά λλη λω ν, όει- κνύουσιν ήμίν έν μ εγάλω μεγέθει τη ν ρυτιόωσιν τα ύ τη ν το ϋ γηίνου φλοιού, αί δε σειραι τω ν 6 - ρέων α ε τά τώ ν έκ τετοπ ισμ ένω ν καί έπτυγμενω. στοωυ.άτων α υ τώ ν αύτό το ύ το έν μεγέθει σμ ι- κ ο ώ. Ή ακριβής σπουδή τή ς δια τά ξεω ς τ ώ ν Γ?ωα ά τω ν καί τώ ν γα ιο τεκ το ν,κ ώ ν σχέσεων τω ν Αλπεων, τώ ν Ά π εννίνω ν, καί ιδίως τών^ σειρών τ ώ οοέων τή ς Βορείου Αμερικής, προύκάλεσαν ολως διαφόρους τ ώ ν προτέρων γνώμας περί τή ς γενε- σεως τώ ν ορέων. Ή σημερινή έ πίστη μη ανα,ητε. τή ν α ιτία ν τοϋ σχηματισμ ού τώ ν ορεων ουχι εις τά ς υψώσεις έκ τώ ν κ ά τω πρός τ ά άνω,^ τ α ς π?οκαλου/.ένας διά τή ς έκρήξεως π λο υ τώ νιω ν και η- φαιστέίο/ν π ετρ ω μ ά τω ν, ά λ λ εί; δυνάμεις όρω- σας όριζοντείως, εί; τοπ ικάς διογκώσεις, πρόκαλουυ.ένας έκ κ α τα π τώ σ εω ν τού εξωτερικού φλοιού, έπακολουθουσών τή ν σμίκρυνσιν και ελ α ττω σ ιν τοϋ πυρήνος, καί εις τή ν ένεκα τουτου παραγογηίνου φλοιού. Έ κ καταμ ετρήσεω ν ό α.. - ) - / > δ τι ή συστολή τοϋ πυρήνος τής έκ τή ς συυ.πυκνώσεως αύτής κ α τα 500 βαθμούς το ϋ Ικατόνταβάθμ ου, είτε δ πυρην εινε πυρούρευ- σ το ς ε ίτε μή, είνε ικανή δπως θέσν, επ ά λληλα εφ ενός τώ ν μεγαλητέρων κύκλων τή ς γής τ Ρι ορη εχοντα τό ν όγκον καί τ ό ύψος τώ ν Ά λ π ε ω ν, ή δπως προκαλέστ, τήν δλην ρυτίδωσιν τη ς τ ις τανϋν έπ αύτής δπάρχει' το ια υ τη δε απόψυ- ξις ήθελε προκαλέσει τή ν βράχυνσιν τη ς γόΐνης άκτίνος μόνον κ α τά 5 0,0 0 0 μέτρα. Ώ ς άο/ήν λοιπόν καί α ιτία ν τή ς γενέσεως τ ω ν ηπείρων, τώ ν όγκων τώ ν δρέων καί τω ν οειοών, τώ ν ηφαιστείων, θεωρητέον τα ς κ α τα. υ- σεις τά ς παραγομένας διά τή ς προϊούσης απο- ύ ύ 'εω ς καί συστολής τ ώ ν ένδομύχων τη ς γης, ή τοι τά ς μ εγά λα ; εκείνα; καί π α ντοκ ρ α τε.- ρας δυνάμεις τά ς έχούσας τή ν τελευτα ια ν_α υτώ ν άρχήν εις τή ν έλξιν καί τη ν θερμότητα. Τ ο τ6 μόνον θέλει έπέλοει έπί τή ς γής ι? 5;'; ;1 πια καί ίσοπέδωσις, δ τα ν παύσηται ολως η συστολή το ϋ πυρήνο;. _. Ώ ς ποός τούς σεισμούς δε ε.όικως εν^ μεθα ν ά ' ΰπολάβωμεν ώ ς θαύμα τη ν άδιακοπον έκχυσιν ποός τή ν επιφάνειαν το ύ <ιαπυρου μ α, μ α τος τώ ν σπ λά γχνω ν τή ς γ ή ; ξεις τώ ν έν ένεργεία ηφαίστειων, αναλογι,όμεν - δ τι αδιακόπω; καί κ α τά μ ι κ ρ ό ν fl π ροβ αιν^η τ πική διόγκωσις ένεκα πιέσεως εκ τω ν π λ χ γ ^ ν καί ρυτίδωσις τοϋ ήμετέρο>πλανητου δ τι ο φλοιό; ένεκα το ύ το υ άδιακόπως δήγνυται,»ο λ ίσ θ α ιν ε I καί εκ το π ίζετα ι, καί δ τ ι δ ι α πασών τουτουν τω ν

230 ΕΣΤΙΑ διεργασιών παράγεται έπί τού φλοιού κλονισμός τ ι:, ον αΐσοανόμεθα ώς σεισμόν, και ό τι δ σπ α- σμός οοτος είνε τό σ ω γενικ ό; καί ουνεχής, ώ σ τε δικαίω ς είπεν δ Α λέξα νδρος Χουμβόλδος ο τι «εά ν 'Λτο δυνατόν νά εϊχομεν καθ' έκάστην ειδήσεις ττεφΐ τή ς κ α τα σ τά σεω ς όλης τή ς έπιφανείας τή ς γής, ίσ ω ; ήθέλαμεν πεισθή ό τι ή επιφάνεια αυτη ΰπόκειται άδια λείπ τω ς εί; το ια ύ τα ς αντιδράτε'.; εκ τού εσωτερικού α υ τή ς». Καί όντω ς ή σ τ α τ ι στικ ή τω ν σεισμών, οσω α τελή ς καί αν εινε ει- σέτι, δεικνύει ήμχν ό τι καθ' έκάστην συμβαίνουσιν δύο του λά χ ιστον σεισμοί ί τή ς γηΐνης επιφάνειας. Διά τω ν ολίγων το ύ τω ν γενικών παρατηρήσ ει «δέν εξη γού ντα ι βεβαίο»; έπαρκώς οι σεισμοί τή ς γή ", καθόσον εκάστη περίστασις Εχε; καί τ η ν ιδίαν αυτής έξήγη σιν. ΐόσιρ δε ποικίλα καί διαφόρου φύσεω: εϊσί τ ά φαινόμενα, α τινα προ- καλοϋνται μ ε τά τώ ν διαφόρων σεισμών, ώ σ τε εινε δυσχερές λίαν νά ίδιυθή γενική τ ις θεωρία ά σπ αστη υπό π ά ντω ν. Ό σεισμός, όπως καί δ πυρετικός το ϋ ασθενούς παροξυσμός, α π α ιτεί έν προ ιτο ις μεν ακριβή διάγνωσιν, είτα δε τή ν άνα- γω γ ή ν καί εις τ ά α ίτια, ά λ λ ' ή διάγνωσις τού σεισμού είνε λίαν δύσκολος, δ ιό τι άφ' έν'ς μεν τό φαινόμενον εινε λίαν ολύπλοκον, ή δέ Εδρα τού κακού άπρόσβατος εις τή ν παρατήρησιν, άφ ετέρου δε οί σεισμοί επέρχονται δλως άπροσδο- κήτω ς, άνευ προδρόμων σημείων,καί παρέρχονται επίσης τα χ έω ς πριν δοοή επαρκής δ πρός παρατήρησιν χρόνος. μού. IΙα ; σεισμό; εινε απ οτέλεσμα ώσεω ; ή τιν α γ ΑΐσΟανόμεθα δέ πάσαν ώσιν, δοενδήποτε καί αν πηγάζη,, ιό; διάσεισιν, ιό; δόνησιν τή ς γής. ΙΙαρά τοχς σεισμοχς ή ώ σ ι; έρχεται άπό τού β ά θους, ή δέ α ιτία αυτής εινε απαρατήρητος άπ ευθείας. Διά τή ς ώσεως διεγείρονται κύματα δονήσεων, α τινα ότα ν άνέλθωσιν επί τή ς επιφάνειας δέν όεικνύουσι τό κέντρο /,άφ'ου έξεπορεύθη ή ώσις, δ ιό τι το ύ το κεχται λίαν βαθέως, άλλά τό μέσον σημεχον τή ς επιφάνειας, τό επί τού πρώτο υ κέντρου κείμενον, ή τοι τό καλούμενο-/ έ η ϊ- xfv T p or σημεχον. Τό επίκεντρο / δέ το ύ το εινε ή χώρα, έφ ή ; επέρχεται ή μείζω ν καταστροφή, καί έπ αυτής δρα ή ώσις ώ ; δύναμις ανατρεπτική έκ τ ώ ν κ ά τω πρός τάνω. Α ντικείμ ενα μονήρη, ασύνδετα, άνα τ ι /άσσον - τ α ι έπί τού σημείου τούτου, όπως εν σειρά σφαιρών ά νατινάσσεται ή τελευτα ία σφαίρα,όταν πλή- ι ξοψ.εν τή ν προ/την. Ο υ τω π. χ. έν ' Βιοβάμβη! παρά το ό ; πρόποδας τού Κιμβοράσσου έν Έ κ ου- α τ ώ ; κ α τά τό έτο ς 17 57 έξετινάχοησαν τ ά π τ ώ μ α τα άπό τώ ν τάφο»/ έν ΙΙυρτοαγ άλη, πόλει τή ς ΙχμαΧκής, τή 7 Ιουνίου 1092 έξεσφενδο- νή'ίησαν διά τού άέρος οί άνορο»ποι άπό τή ς ά- γορας πρό: το ν λιμένα, ένθα π εσύντε; έντό ς τού ύδατος ήδυ-ήοησχν νά σωοώσι. Τή 28 Μαρτίου το ύ Ετους 17ί)3 έν Καλαβρία έφαίνοντο χοεεύ- οντα τ ά γρα νιτώ δη όρη, άνθρωποί τινες δέ καί οικία; έκ.σφενδονηοεχσαι μακράν άπετέοησαν εις ά λ λ α υψηλά μέρη."ο ταν οί σεισμοί είνε ισχυροί, τ ό έδαφος κ α τα δ ύ ετα ι καί αναδύεται. Γεννώ νται ρωγμαί καί σχισμαί, χ ά σ μ α τα άνοίγοντα ι καί κλείονται. Εις τ ιν α ; χώρας έν Καλαβρία κ α τά τ ό έτος I 783 αί οικία; δλως κατεπόοησαν έντός ρωγμών τινω ν κλεισ',εισών έκ νέο ι, ένώ άλλα χ ά σ μ α τα Εμειναν άνεωγμένα. Κ α τά το ν μέγαν γνω στό ν σεισμ.όν τής Λισσαβώνος ρωγμή τ ι ; κά- τέπ ιε τή ν μαρμαρίνην προκυμαίαν μεθ όλων τώ ν έπ αυτής κ α τα φ υ γόντω ν ανθρώπων. Κ α τά τοός σεισμού; ενίοτε στειρεύουσι π η γαί, ά λλα ι δέ α ναφαίνονται. ""Αλλοτε έκσφενδονάται άπό τή ς γής ύδωρ, άμμος καί πηλός, ουτω δέ σ χ η μ α τίζο ν τα ι οπαί ή χωνοειδεχς κοιλότητες έπί τού ε δάφους, όπως συνέβη καί τελευταχον κ α τά τό ν πρό λίγω ν μηνών συμβάντα σεισμόν έν Ά γ ρ ά - μη τή ς Αυστρίας, ένθα έσχηματίσοησαν το ια ύ τα πλάσμ.ατα έν τή κοιλάδι τού Σάβου παρά τή Έασνίκη καί Δράγγια, ξ ώ ν ή περίφοβος φαντα σ ία έπλασσεν ηφαίστεια, έξερευγόμενα ίλυν καί ΟεΧον, ένώ ή επιστημονική έρευνα άπέδειξε πηλόν άνευ θείου καί άνευ ούδενός ίχνους ηφαιστείου, ά λ λ άπλώς μηχανικήν δρασιν έπί τώ ν αμμωδών καί άργιλλω δώ ν καταθέσεων τή ς πεδιάδος τού Σάβου. Από το ύ σημείου τ ή : ι όσεως μ ετα δ ίδ ο ντα ι αί κυματοειδείς διασείσεις πρό; δλας τά ς διευθύνσεις, γίνοντα ι δε αίσοηταί ώ ς δονήσεις. Τό έ δ α φος τα λ α ν τεύ ε τα ι κυματοειδώς καί σ χ η μ α τίζο ν τ α ι οί καλούμενοι κύκλοι τή ς διασείσεως. "Ο σω άπομακρυνόμεοα τού κέντρου οί κλονισμοί γ ί νονται ασθενέστεροι μέχρις ού δλως άφαν.σοώσι. Δ ι έργα'λείων δέ τινω ν, καλουμένων σεισμομέ- τριον, δυνάμεοα νά μετρήσω;/ ο / τή ν ίσχόν καί νά παρατηρήσωμεν τή ν διεύουνσιν τώ ν τα λ α ν - τευ τικ ώ ν τούτο» / κινήσεων. "Ετερον γνώρισμ.α τή ς ισχύος καί τή ς διευθύνσεως τώ ν κυμ άτω ν εινε ή π τώ σις τώ ν καπνοδόχων, αίτινες συνήθως κλινουσι προς τά πίσω, έάν δέ κλίνωσι πρός τ ά εμπρός πίπτουσι κ α τά τή ν διεύουνσιν σώ ν κυμάν- σεων. Τά ρήγμ ατα τουναντίον τώ ν οικιών καί τ ώ ν άγρών είνε κάθετα πρός τή ν διεύουνσιν τα ύ - τη ν. Καί α; τα λ α ν τευ τικ α ί α υ τα ι κινήσεις εχου- σιν ένίοτε μεγίστη / ίσχύν. Εν Καλαβρία π. χ. -κατά τό έτος 1783 Εκλιναν τ ά δένδρα τό σ ω ΐ- σχυρώς πρός τή ν γήν, ώ σ τε οί κλάδοι α υ τώ ν έ- Οραύοντο άπτόμενοι τού έδάφους. Έ ν Μισσουρή δε. π»ρά τώ Μισσισσίπη καί τ ώ όμωνύμο» π ο τα μό», σά δάση ούτο» έταράχοησαν έν ε τει 1811, ώ σ τε ώ μ οίαζον ώ ς αγροί σιτοφόροι, δ ι ών διήλοε θύελλα δεινή. Αι κυμάνσεις τώ ν το ιο ύ τω ν τινα γμ ώ ν μ ε τα δ ί δοντα ι μ ετά διαφόρου τα χ ύ τη το ς, άναλόγω ς τή ς φυσεο»; τώ ν πετρω μ άτω ν, ά τινα διαφέρουσι καθ δλτν αθ υφήν, /.ατά σ τερ εότη τα καί ελα στικότητα άπ' άλλήλων, καί ά ν α λ ό γ ω ς τ ή ; κ α τα σκευή; τώ ν δρέ-ν. 0 ά ρ Α ο ς φ υ ^ ο ς Μ α λ λ.., ϊν χρεωστούμεν τα ς ακριοεσ.έρας V πε-α τού μεγάλου σεισμού τής^ Καλαορ.^ς Ρ ν Ιτει 1857, άπέδειξεν δ τι αι κυμάνσεις κ α. α JΣ ε ισ μ ο ύ ; τούτους είχον τ α χ ύ τ η τ α 3 0 ο μεο ω 7 κ α τά δευτερόλεπτο //11 τα χ υ τη ς ομως «υ.η ; ατ έξαίοεσιν κ α τή ρχετο καί μέχρις 10.» μέτρων, f ^ l í J o μέχρι 500 ή καί 8 0 0. Επειόη δε ο?,./ος διατρέχει 348 περίπου μέτρα κ α τα δευ τε- ρίν λεπ τόν, (τ ό δέ φώς 308 ε κ α ^ μ «?«) > ν - μέθα νά ειπωμεν δ τι τ ά κυμ.ατα - ' ' /- L το ύ φλοιού μ ετά τή ς αύτής μεο η ; μ ««^ - δονται καί τά κύματα τού ήχου δια το υ αερο; τα χ ύ τη το ς,κ α ί νά δεχ'ΐώμεν, χαριν -αραδειγμ α- J : δ τι αί δονήσεις ΕφΊασαν κ α τα το ν σεισμό/ τής Ά γρ ά μ η ς μέχρι Βιέννης εις χρονικ-όν δ ιά στη μά 12-13 λεπ τώ ν. _, Ρ -II άοχ,κή εστία, λ τό κέντρο / τού σεισμού εντός τής γ ή ;, δρίζεται συνήθως έ κ ^ ; ισχύος τώ ν δονήσεων καί έκ το ύ χρόνου, καο ν α υ.α. ε? -»ονται εις διαφόρους χώρας. Ο υ τω π. χ. ω ς άφε τηρία το ύ τινα γμ ού έν Καλαβρία εν ε τ ε ι 18ο/, ώοίσοη σημεχον κείμενον εις 10,GO/ μ έτρα, ή.οι εις 1 [ή γεωγραφικόν μίλιον βάθος. Κ α τα το ν σεισμόν τή ς πόλεως Γέρας έν μ ε σ, Γερμανία (6 Μαρτίου 187 2) τό πιθανόν βαίος τη ς W J σεισμού όπελογίτο ηεΐς 1 7,950 μέτρα, η τοι 2 U γεω γο. μ ίλια. Ό ~«ρ ά τ ό ν 'Ρήνον σεισμός εν, ε. 1830 εις 3 8,8 0 0 μ έ τρ α.ό TO ösiile.u ε ν τ βο- ρειοδυ: ική Ουγγαρία (1 8 5 8 ) 2 0, 266, ο δε του Aachen (1 8 7 3 ) 11, 130 μέτρα. Τ α εξαγόμενα τα ύ τα έχουσι μ εγίστη ν διά τη ν θεωρίαν τω ν σ - συ.ών σημασίαν, καθόσον έξ αυτώ ν ε ξά γ ε τα ι ο τ. ή γένεσις δλων τώ ν σεισμών λαμβανει τη ν?ζ,λν αυτής εις μι?έν σχ ετικ ώ ς βάθος υπό τη ν γν^νην επιφάνειαν, καί μ ά λ ισ τα δεν προχωρεί ο υ.ε ε.ς σό βάθος α ετα ξό διαπύρου έσωτερικού και σ τε ρεού φλοιού, άλλ έντός αύτού το ύ το υ του στερεό» έ Ζ θ Γ ^ ο Ι επέρχονται δεινοί εις τ ά ανώτερα μικοόν μόνον βεβαρυμένα σ τρ ώ μ α τα το υ φλοιού, ένίοτε δ έ ολίγον μόνον ή ουδόλως γίνοντα,ι «Λ η το ί έν δρυχείοις. μ εταλλουργείο;;, Οείαις κ.τ.λ, δπως έβεβαιωοη εν πολλαχς..ε?. στάσεσιν. Ο ύ τω κ α τά τό ν σεισμόν τή ς ΑγραμΛ; οί έο νά τα ι τώ ν βαοέων μέχρι 30 μέτρο» / φρεα.ω/ τώ ν 'ορυχείων έν Στειρία ήσοάνοησαν ^ σεις, καί άκούσαντες τοός ξύλινων π η γμ ά τω ν.εν ο.ςειρ γα,ο /.., -. ούνωσιν δπως μή κ α τ α π λ α κ.,.ο ώ σ ιν,ο ιδ ε ν,ω f e ; οί εργαζόμενοι εις βάθος 0 0-1 2 0 μέτρων ούδενός άντελήφοησαν" ω σ τε φ αίνεται.. νήσεις μετεδόοησαν μόνον εις τό_α /ωτερο /.? ι.ο γενές στρώμα το ύ ο > υ ; Έ α ν, χαριν ΐο ς, άπ7ούται έπί συμπαγούς γήινου στρώ μ α.ος 231 Ετεοον λεπ τό ν στρώμα ή γεώδες, τ ό δεύτερον το ύ το θέλει κινηοή ώς άμμος ευρισκόμενη επι η- χούσης τινός έπιφανείας. "Ε νεκα τούτου μ ε γ ίζ - α ι ήσαν αί ερημώσεις κ α τά τοός σεισμοί»; τ ή ς Λ ισ - σαβώνος καί Καλαβρίας εί; τ α λ ε π τά γεώ δη Τ?ω- α α τα, τα ύ τό δέ παραπηρήοη καί εν Ά γ ρ α μη- (1, τ όν άριομόν τώ ν δονήσεων παρατηρούυ.εν δ τι ί τ έ μέν Επέρχεται εις καί μόνος κλο_- νισ'/.ός, ό τέ δέ πλείονε; αλλεπάλληλοι αποτε/.ου - σιν'ενα σεισμόν, τέ δέ πολλοί το ιο ύ το ι σεισμοί άπαρτί'ζουσι μ ίαν περίοδον. Σ π α νιω ; οι ισχυροί κλονισμοί είνε οί πρώτοι, σχεδόν όε ουύεποτε και οί τελευταχοι. Ύ π ά ρχου σι δε πλήοος_πα?αδειγ- μ άτω ν, καθ Í ού μόνον ή περίοδο; τω ν σεισμών ά λλά καί ό αριθμός τώ ν εκ ά σ το τε δονήσεων η το ίκανώς μέγας. Κ α τά τό ν σεισμόν τη ς Φ ισπης εν Ε λ β ε τ ία ή πρώ τη δόνησις έπήλο ετη 2ο Ιουλίου 1855, έγένετο δ αισθητή καθ άπασαν τη ν Ελβ ετία ν καί υ.έχοι τώ ν Παρισίων. Δ ι ολου ό ε του ε-ο»ς έπανελαμβάνοντο άπό καιρού εις καιρον κλονισμοί ασθενέστεροι, καί μολις εν ετει 18ο - πήλθεν Εντελής ηρεμία. Έ ν τή ν τσ ω Χ αοαή, μι - τ ών σποοάδων τού Ωκεανού, διηρκεσεν ο σεισμός κ α τά τό έτος 1808 έπί πολλοί»; μήνας, μόνον δέ αί δονήσεις τού μηνός Μαρτίου άνήλθον τον ά ριομόν τώ ν 2,0 0 0. '11 διάρκεια έκ αστη ; τώ ν δονήσεων εινε συχνακις ακαριαία, συνήθως ολίγων τιν ώ ν δευτερολε- πτο»ν. Ο ύτως δταν κ ατεστράφη ή πόλις και η έπαρχία Καρακάς, αί δονήσεις ήσαν τρεις, αλ ίσ/υοαί, διαρκέσασαι εκ ά στη 3 ί δευτερ-c λε- I πτά,'»στε απασα α υτή ή φρικώδης καταστροφή, καθ ήν έθανατώθησαν πλεϊονες τ ώ ν 20,0 α/ Ορώπων, έπήλθεν έν χρονικό» δ ια σ τή μ α τι μιαρό- 'wioit νθζ TT&OiTQ'J TwST.'TO J ^ßreoa ίδ^άζοντα φαινόαενα Οούντα το ό ; σεισμοί»; εϊσί τ ά ή χ η τ -κά φαινόμενα, υποχθόνιοι κρότοι,άκουόμενοι ώς ρόθοι, φόφοι, μυκηθμοί, βόμβοι, β ροντα ί,τά ή λ εκ τρ ικ «φ ω τεινά οαινό'/.ενα τή ς ατμόσφαιρας, αι άναπηδησεις α..» το ύ εδάφους α τμ ώ ν, δδμηρών αερίων, ιύια,ουσων νεφελών, αί ισχυρά! πνοαί άνέμο»ν κ.τ.λ. r ; Συνηθέστερα το ύ τω ν φαινόμενα είσιν οι J χοόνιοι κρότοι, οΐτινες δεν είνε α ν ά λ ο γ ο ς προς τ ο μέγεθος τ ή ; δονήσει»;. Οί πρότοι ούτοι ενίοτε, η- χούσι παραδόξως, ώ ; h, έθρχύοντο π.χ. υ ελω δ,ι, όγκοι έντός υπογείω» κ ο ιλοτή τω ν,ά λ λ ο τε δε πρ^οσ ου.οιάζουσι ποό; τό ν μεμακρυσμένον κρότον τω / πυροβόλων ή 'τ ώ ν πυρών όμαδόν. Οί κρότοι ουτοι γεννώ ντα ι βεβαίως έντός τή ς γή ;. α/- ψ',ν τ α ι ίσ/υιότεοοι καί σαφέγε?οι άπό τώ ν φρεατων. Σπουδαίο / μέρος λαμβάνει κ α τά του ; σεισμού, καί τ ό ύδωρ τώ ν ωκεανών, τ ώ ν θαλασσών, τω/ λιμ νώ ν, καί τ ώ ν ποταμ ώ ν, κ α ί προκαλεχ επικλυ- σεις παραλίων ή κινεχται.εις χώρα; μακρας κ α τα I μ εγά λα κύμ ατα. Οί έν τοχ; πλοίοις ου μονον αντιλαμ βάνονται δι αϋτού τώ ν δονήσεων τή ς σ.α _

232 ΕΣΤΙΑ Ε Σ Τ ΙΑ 233 ρεχς άπό εκ α το ντά δ ω ν μιλίων άποστάσεως, αλλά νομίζουσιν ενίοτε ό τι τ ά πλοία προσκρούουσιν έπί βράχων. Κ α τά το ν σεισμόν τ ι ς Αισσαβίδνος εν έτει 1755 η δόνησις μετεβλήθη έν τ ή θαλάσση εις κύμ ατα άπ αραλλάκτω ς, ο -ω ς προκαλεΐ κυματιστού ς η πλήξις έπί το υ χείλους λεκάνης πλήρους υδατος. Τ ά κύματα τ α ύ τα διελθόντα δ ι ο- λου το υ Ά τλ α ν τ ικ ο ύ Ωκεανοΰ εφθασαν μέχρι τω ν παραλίων τω ν νήσων τ ώ ν δυτικώ ν 'Ινδιών. Κ α τά του ς σεισμούς το υ Περοΰ, έν έ τει 1868 παρά τή Α μ ερική, καί έν έτει 1877 παρά τη Ικουίκη ο- λος δ δγκος τ ώ ν ΰδάτω ν το ύ Ειρηνικού Ωκεανού, ή το ι τ ό τρ ίτο ν τή ς γηί'νης έπιοανείας έδονήοη,αί δέ τα λ α ν τευ τείς αυτού,αϊτινες διάρκεσαν έπί τρεις ημέρας, ένεποίησαν τη ν έντύπωσιν εις τους έκεΐ νη σ ιώ τα ς ώ ς άν αί νήσοι τω ν έχόρευον άνερχό- μ εναι καί κατερχόμεναι έντδς τώ ν δδάτο>ν. Ό κλύδω ν δ κ α τά το ν σεισμόν τή ς 13 Αύγουστου έκπορευοείς άπό τή ς Αφρικής, έπέπεσε μ ετά 12 13 έδρας εις τά ς δχθας τ ώ ν νήσων Σανδουΐχων, καί μ ε τά 22 24 έδρας εις τ ά παράλια τή ς Λύ- στραλίας καί τή ς Ιαπωνίας. Ή τα χ ύ τη ς δέ τώ ν κυμ άτω ν το ύ τω ν ή το 2 0 0 4 0 0 μ ίλια καθ έδραν. Ο ύ τω δέ ή εισβολή το ύ κλύδωνος έπί τώ ν παραλίων ή το κ α τα σ τρ επ τικ ω τέρ α κ α τά τους σεισμούς τούτους ή αί δονήσεις το ύ έδάφους, αί δέ 6 0,0 0 0 ανθρώπων, α ϊτινες άπο/λέσθησαν κ α τά το ν μ έγαν σεισμόν τή ς Λισσαβώνος, εύρον τον θάνα το ν μόνον δ ιό τι τ ά κύματα ε/εκα τού σεισμόύ κατέκλυσαν μέγα μέρος τή ς ξηρά;. Μέχρι τού δε έπραγματεύοημεν περί τ ώ ν φαινομ ένω ν,άτινα συνοδεύουσι τούς σεισμούς λείπετ α ι ήδη νά δμιλήσωμεν καί περί τώ ν πιθανών αυτ ώ ν α ιτιώ ν. Λέγομεν δέ πιθανών, δ ιό τι ούδέν δυ- νάμεοα νά εϊπωμεν περί τούτου βέβαιον,ενόσω είνε αδύνατον νά ρίψωμεν τ ό βλέμμα ημών έντός τώ ν βαθύτατω ν σπ λάγχνω ν τή ς γής. Τους σεισμούς έθεώρουν πρότερον ω ς έχοντας σχέσιν πρός τά ς ημερησίους καί έτησίους έδρας καί πρός τά ς φάσεις τή ς σελήνης.ούτως ένόμιζον, χάριν παραδείγμ ατος, ο τι έπί τού βορείου η μ ι σφαιρίου οι σεισμοί συμβαίνουσι συχνότερον κ α τά τ ό φοινόποιρον καί τ ο ν χειμ ώ να ή κ α τά τό έαρ καί τ ό θέρος. Έ ζή τη σ α ν δέ νά κ α τα δείξω σιν ο τι άπό τώ ν μέσων το ύ παρελθόντος αϊώνος έκ 1 0, 0 0 6 περίπου σεισμών οι π λεΐστοι συνέβησαν κ α τά τή ν νέαν σελήνην καί τή ν πανσέληνον, έκ τούτου δέ'ίδρυσαν καί τή ν θεωρίαν ο τι οί σεισμοί γεννώ ν- τ α ι ένεκα εϊόους τινός άμπώτιδος καί πλημμυρίδας τού πυρώδους εσωτερικού ρευστού τή ς γ ή ς α λ λ αι θεωρίαι α ύ τα ι έμειναν άνευ σημασίας,άτε στηριζόμεναι έπί ολως αναπόδεικτων υποθέσεων. Α ι φυσικά, έπιστήμαι έρευνώσι τή ν αλήθειαν διά τή ς μεθόδου εκ τώ ν υστέρων, επομένους δέν δύνα ντα ι νά ς-ηριχθώσιν ή μόνον επί τώ ν γεγονότω ν. Εάν ρίψωμεν τό βλέμμα ημών έπί τίνος γεω γραφικού χάρτου καί σημειώσωμεν έπ αυτού τάς χώρας,αϊτινες συχνότερον προσβάλλονται υπό σεισμών, θέλομεν ϊδει ό τι αύται εΐσίν τ ό μεν ηφαίσ τε ιο ι,τό δέ όρειναί, καί δή σειραί ρέων, μ εταξύ δ - α υ τώ ν καί το ια ύ τα ι μή έχουσαι ούδέν ήφαίστειο ν ανάγκη λοιπόν νά διακρίνωμεν τούς σει- σμους τους α π α ντώ ντα ς εις ηφαιστειώδεις χώρα; τώ ν εις μή ηφαιστειώδεις άπ α ντώ ντω ν. Οι ηφαιστειώδεις σεισμοί είνε πολυάριθμοι ε?ς χώρας, έν αϊς όπάρχουσιν ηφαίστεια έν ένεργεία, καί προηγούνται τώ ν ηφαιστείων εκρήξεων ή συνοδεύουσι τα ύ τα ς. Οί σεισμοί ού τοι φέρουσι τό ν χαρακτήρα τω ν έκρηκτικών φαινομένων, καί γεν- νώ ντα ι διά δονήσεων, τά ς όποιας προκαλούσιν τ ά έν τ α ΐ ; ηφαίστειο.; εστίαις έκ τού ήφαιστείου μ ά γμ α το ς άναπτυσσόμενα αέρια, ιδίως δέ υπεοτε- Οερμασμενοι υδα τώ δεις α τμ οί. Ώ ς κέντρον τ ώ ν το ιο υ τω ν σεισμών θεωρείται ό κ.ώνος το ύ κρατήρας το ύ ηφαιστείου, έξ ού οί κλονισμοί δ ια δ ίδ ο ντα ι ακτινηδόν. "Α μ α δ αί ύλαι αί φράσσουσαι τ ό σ τό - μιον τού κρατήρο; έκσφενδονηθώσιν καί ά ρ ξη τα ι ή εκχυσις τού ρύακος (λά βα), παύονται συνήθως και α ί δονήσεις τού εδάφους, το ύ το υ δ ένεκα καί ό Ά λεςχνδρος Χουμβόλδος «ονόμασε τ ά ηφχίς-ειχ ασφαλιστηρίου; δικλίδας τή ς γής. "Ο σω όμως φρικώδη καί άν ώ σι τ ά α π ο τελ έσ μ α τα τ ώ ν ηφαισ τείω ν σεισμών, ίδί«ος έκεΐ ένθα συνοδεύονται υπό μ εγά λω ν έκρήξεων ήφαιστεί«ον (κ α ί ένταύθα ύπο- μιμνήσκομεν τή ν καταστροφήν τής Πομπηίας καί Ίΐρ χ κ λεία ς, τή ν συμβάσαν έν έ τει 79 μ. Χ -), δέν μ ε τα δ ίδ ο ν τα ι όμως σχετικ ώ ς εις μ εγάλην έκτα σιν. "Ο λω ς διαφόρου φύσεως τώ ν ήφαις-είων σεισμών είνε οί καλούμενοι σεισμοί έκ κ α τα π τώ σεω ς.ο ύ τοι θεωρούνται ώ ς απ οτέλεσμ α κ α τα π τώ σ εω ν π ε- τρωμάτ«ον έντός υποχθονίων κ ο ιλ ο τή τω ν, παοα- γομένων διά διαβρώσεο»; α ύ τώ ν υπό τ ώ ν έν τ ώ βάθει τή ς γής κυκλοφορουμένων ύδάτω ν. Ά λ λ οί σεισμοί ούτοι μάλλον τοπικόν καί περιωρισμένον χαρακτήρα έχουσι, καί επομένως δέν δύναν- τ α ι νά καταριθμηθώσι μ ετά τ ώ ν μ εγάλω ν καί μ ε γίστη / έκτασιν καταλαμ βα νόντω ν κλονισμών. Ή νέα έπιστήμη γνωρίζει καί τρ ίτον είδος σεισμών τούς έκ παρε/τοπίσεως ή τεκτονικούς κ α - λουμένους σεισμούς, οϊτινες παράγοντα, πιθανώς δγ έκτοπίσεων τού στερεού φλοιού ή δ ι αλλοιώσεων τίϋν τεκ το νικ ώ ν σχέσεο>ν τ ώ ν όρέων, μή έ- χοντες ούόέν κοινόν μ ετά τώ ν ηφαιστείων φαινομένων έν τή στενή σημασία τή ς λέξεως. Εις τούς τοιούτους υπ ά γοντα ι οί συχνότεροι, τρου.ε- ρώτεροι καί κατας ρεπτικ«ότεροι τ ώ ν σεισμών, εις τούτους δέ ύπόκεινται κ α τά τ ό μάλλον ή ή ττο ν άπασαι αί όρειναί χώραι ιδίως, έκ το ύ τω ν δέ πάλιν κυρίως αί κ λιτύες α! άπεστραμμέναι πρός τή ν θάλασσαν ή πρός τά ς λεκανοειδείς κ οιλότη - -ας. Χώοα το ια ύ τη έπί τής γής λίαν εύσειστος ήαί πολλά παθούσα είνε ή δειράς τώ ν Κ ο ρ δ ι λιέρων τή ς νοτίου Αμερικής άπό τή ς πλευράς τής στραμμένης πρός τό ν Ειρηνικόν Ωκεανόν, ένθα καθ έκαστον σχεδόν ^έτος έπ έρχεται καί μεγάλη τις καταστροφή. Έ νδεκάκις κατεστράφη ή πόλις Α ίμ α έν ΙΙερού άπό τή ς δ εκ ά τη ; έκτης έχατονταετηρίδος. Ε όσειστοι χώραι έν Ά σ ία ει- σίν ή Συρία, ή Μι ρά Ά σ ία, ή Περσία, αί πλευραί τώ ν Ίμ α λ α ΐω ν όρέων, ή κοιλάς το ύ Ινδού κ.τ.λ., έν δέ τ ή Ευρώπη ή Ισ π α νικ ή Χερσόνησος, τ ά Άπέννινα, καί αί Ά λ π ε ιο ι χώραι. Χ ίλ ιο ι ο κ τ α κόσιοι καί ξ σεισμοί έσημειώθησαν συμβάντες έπί τώ ν "Αλπεο) / άπό τ ώ ν έτώ ν 1850 1857 έκ το ύ τω ν 81 άνήκουσιν εις τά ς άνατολικας^ Α λ πεις, τ ό δέ πλεΐστον, όπερ άνηκει εις τα ς δ υ τι- κάς, έχει ώς α ιτία ν τή ς πληθύος αυτού πιθανώς τάς ένταύθα γενομένας άκριβεστέρας και έπ ιστη - μονικωτέρας άναγοαφάς ιώ ν σεισμών καί παρατηρήσεις. Ούδεμία χώρα τώ ν Ά λ π εω ν έμεινεν απρόσβλητος υπό τώ ν σεισμών, οί ισχυρότεροι οαως τούτ«ον καί δεινότεροι συμβαίνουσιν εις τας χώρας τά ς έπί τ ώ ν νοτί«ον Ά λ π εω ν, εις τ ο κλ^ΐον τό Ά δ ρ ια τί'.ό ν πέλαγος τό ξο ν τώ ν Καδορικών, Καρνικών καί Αειναρικών "Αλπεων. Έ κ τ ώ ν πολλών δέ σεισμών τώ ν γενομένων έπί τή ς ζώ νη ς ταυτης «ύρμήθησαν οί διασημότεροι τίϋν αυστριακών γεωλόγων εις τ ό συμπέρασμα, ό τι οί σεισμοί ε- χουσι σ τενω τά τη ν τή ν σχέσιν προς το ν σχηματισμόν τώ ν όρέων, το υ τέσ τιν ό τι είσίν εκδηλώσει; τή ς διηνεκούς διογκώσεως διά τή ς εκ τώ ν πλαγίων πιέσεω; τώ ν όρέων (ΟοΙιΪΓββΒίοιιιιης), ότι προκαλούνται διά τή ς κινήσεως τού συστελλόμενου, πτυσσομένου, διασπωμίνου και κ α τά χώρας καί τμ ή μ α τα έκτοπιζομένου γηΐνου φλοιού. Ή υπερμεγέθη; εκατέρωθεν πίεσι; καί ή τάσ.ς τίϋν έκτοπιζομένων π α μ μ εγίστω ν όγκω ν τ«ον ορέων, ή γένεσις χασμάτοιν έν το ΐς γή ινοι; στρώμασι καί ή άνεύρυνσις πρότερον υπαρχόντων τοιού - των, ά τιν α πιθανόν νά μ.ή ίσ α ν χ α ίνο ντα, έν γένει δέ πάσα άκαριαία υ,εταβολη εν έντασει όυ- νάμεων εις δυνάμεις έν ένεργεία, έκαστη αιφνίδια διαταραχή τή ς 'ισορροπίας τώ ν διαφόρων στρω μάτων, εΐσίν α ϊτια Εκανά όπ«ος προκαλέσωσι σεισμούς. Οί γεω λόγοι κ ατέδειξαν ε ίτα ό τι οί σεισμοί άκολουθοΰσιν έπί τής σφαίρας γραμμάς τ ι - νας, τά ς καλουμένας σεισμικά; γραμμάς, έφ ων πλανώνται τ ά σεισμικά σηυ.εΐα η κέντρα. ^ Έ ά ν δέ νύν έρωτήσωμεν τέλος τίνες εισιν αι χώραι έπί τή ς γής, α ϊτινες μένουσιν έλεύθεραι ιιατά τ ό μ άλλον ή ή τ το ν σεισμών, μ.ανθανου.εν, ότι το ια ύ τα ι είσί μόνον αί γεω λογικ ώ ς νεκι χ ώ - ραι, αί έχουσαι ά δια τά ρ α κ τον τή ν στοώ σιν τώ ν πετρω μ άτω ν α υ τώ ν καί μή περιέχουσαι όρη, ή αι διελαυνόμεναι υπό όρέων παμπαλαίων καί ογκω δών.»α π ό λ υ το ς ειρήνη β α σιλεύ ει», λ έγει ό άποθανών Ό σκάρ Φερδινάνδος Π έσχελ,«ά π ο τώ ν βο- τ ο Μ υ ε ι α 1881 ρείων γερμανικών πεδιάδων διά τή ς ευρ«οπαί- κής Ρωσσίας καί Σιβηρίας μέχρι τή ς Βαΐκάλνις λ ί μνης». ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΙΙΣ ΧΙΟ Ϊ Ανάγκη ν άναδράμη τ ις μέχρι τού 17 άπό Χ ριστού έτους (7 7 0 άπό κ τίσ εω ς άνεύρη έν τ ή ιστορία Ρώμης), ιν τή ς Χίου καταστροφήν έκ σεισαού, ή τις έκ τώ ν περισίοοεισών εις ημάς βραχειών ειδήσεων φ α ίνετα ι ούχ ή τ τ ο ν τή ς παρού- σης φοβερά. Καί ήν μέν έ τ ι τ ό τ ε ή Χ ίος ελεύθερα, μ ετά τεσσαράκοντα περίπου έτη ύπαχθεΐσα εις τή ν ρωμαϊκήν κυριαρχίαν υπό το ύ Ουεσπασιανού, ειπό'ντος «άπομεμαθηκέναι τή ν έλευθεοίαν το ελλη νικ όν». Έ βασίλευε δέ τή ς Ρώμης δ Τιβεριος, όστις έγίνωσκε μέν τή ν Χίον, κ ατελθώ ν εις αύτην πρίν ή άναβή τ ό ν αΰτοκρατορικόν θρόνον, κ α τ έκείνους δέ τούς χρόνους «τ ώ ν α λλοτριω ν ίσχυ- ρώς άπεχόμενος... πάμπολλα εΐς τ ε τά ς πόύ.εις καί τούς" ΐδκότας άνήλισκε καί ο ύ τε τιμ ή ν ούτε έπαινον ούδένα έπ α υτοί; προσεόέχετο». Ό σεισμός, συμβάς τή ν νύκτα, κ α τά Τάκιτον, κατέρριψε δώδεκα επιφανείς πόλεις τή ς Ά σ ια ς, άς εΰχερώς πας τις άνευρίσκει έπί το ύ αρχαίου χάρτου τής λυδίας καί τή ς Αίολίδος Μυσίας κ α τέ ν α ν τι τή ς ιωνικής Χ ίου τά ς Σάρδεις, τή ν υπό τ ώ Σιπύλω Μαγνησίαν, τή ν Τήμνον, τήν Φ ιλα δέλφειαν, τά ς Α ίγα ς, τή ν Ά π ο λ λ ω νίδ α, τή ν Μοστήνην, τή ν Ιεροκαισάρειαν, τή ν Μύριναν, τη ν Κύμην τα ύ τα ς μόνας ονομάζει ό Τάκιτος αναφέρω / καί τό ν Τμ ώ λον ώς δεινοπαθήσαντα, ό όέ Σουετώνιος, μόνος μνημονεύω / τή ς Χίου, προσ- τίθησι καί τή ν Λχοδίκειχν, (περί ής λέγει καί ο Στράβων), καί τ ά θυάτειρα. Φοβερός υπήρξεν ό σεισμό; εκείνος, ό κ α τα τόν Πλίνιον μ έγιστος όσων άπεμνημόνευον οι άνθρωποι. «Οΰ'δ έπεβοήθει», λέγει ό Τάκιτος, «τ ό σύνηθες έν το ια ύ τη περιστάσει κατκφύγιον τής εις τ ό ύπαιθρον έξορμήσεως τώ ν άνθρώπων, ό ιο τι διϊσταμ ένω ν τώ ν γα ιώ ν ουτοι κ α τεπ ίνοντο. λ - περμεγέθη όρη κατεκάθησαν, όσα ΰπήρχον όμαλα έφάνησαν κ α τό π ιν άπ ότομ α, καί έκ τή ς κ α τα στροφής μνημονεύεται ό τι έξελαμψε πύρ». Καί εις μέν τά ς έν Ά σ ία πόλεις τά ς υπό τού σεισμού κακωθείσας «άνήρ έστρατηγηκώ ς (ό Μάρκος Ά λ ή τ ο ς ) συν π έντε ραβδούχοι; προσετάχθη», υπό τή ς ρωμαϊκής γερουσίας εκλεχθείς ώς ε^.ο- π τη ς καί έπανορθωτής, «κ α ί χρήαατα πολλα μέν έκ τώ ν φόοων άνείθη, π ολλά δέ καί παρα το ύ Τιβερίου έδόθη», ιδίως μ ά λ ισ τα το ΐς Σαρδιανοΐ:, ών τ ό πάθημα υπήρξε δεινότατο /, π λεισ τη ν διά το ύ το ελκύσαν τή ν φιλανθρωπίαν τού Καίσαρος, επαγγειλαμένου μέν 1 00 χιλιά δα ς σηστερ τίω ν, άφέντος δ έπί π εντα ετία ν τ ά υπό τώ ν Σαοδιανών πληρωτέα εϊς τ ε τ ό αύτοκρατορικον καί εις τό δημόσιον τα μ εΐον. Οι δέ Ααοδικε.;, 3 0

231 οί Ουατερικοί καί οί Χ ϊοι, πολλά παθόντες ΰπο που σεισμού, έπεκαλέσαντο τή ν έπικουρίαν του λΰτοκράτορος, παρακαλέσαντος υπέρ αυτώ ν τη ν Σύγκλητο /. Τ α ύ τα ς τ ά ς έκ του δεινού εκείνου σ&ισμοΰ καταστροφάς καί τά ς ηγεμονικά; επιδόσεις επιμαρτυρώ / καί 5 Στράβων, παρέχει ήμϊν ακριβέσ τά τη ν ιδέαν πάσης τή ς χώρας τα ύ τη ς καί τή ς νοτιω τέοα ς μ ετά τώ ν προσκείμενων αυτη α σια τι- κών νήσων λ.έγων' «Σ χ εό ό ν όε τ ι εύσειστος εοτς καί πάσα ή περί το ν Μαίανδρον χώρα καί 'υπόνομος πυρί τ ε καί ύ )α τ ι μέχρι τ?,ς μεσογαιας. Δ ια τέτα κ ε γάρ από τώ ν πεδίοιν άρξαμενη πάσα ή τοια ύ τη κατασκευή τ ώ ν χώρας εις τ ά Χ αρώ- νεια, τ ό τε έν'ιεραπόλε'. καί τό εν Ά χαράκοις τής Νυσαίδος καί τ ό περί Μαγνησίαν καί Μυούν τα.., Καί ή Κ α τα χ ικ α ν ρ ιέτη δέ, ήπερ υπό Αυδών καί Μυσών κ α τέχ ετα ι, διά το ια ύ τά τιν α τη ς προση- γορίας τετύχη/.ε τ α ύ τ η ς».1 ΦΟΝΕΪΟΪΣΙΝ 01 ΕΒΡΑΙΟΙ τέ κ ν α Χ ρ ισ τ ια ν ώ ν ζ ι ί τ ό Π άσχα ; Γ νω σ τή είνε βεβαίως είς του ; ήαετέρους ά/α- γ ν ώ σ τα ς ή ΰπάρχουσα ιδέα ό τι π α ιδία Χ ρ ισ τια νών, έκλιπ όντα όυ οίονδήποτε λόγον, νομ ίζοντα ι ά ρπ α γέντα υπό τώ ν Ιουδαίων, ένθα υπάρχει κοι- νότης ιουδαϊκή. ΙΙιστεώ ετα ι όέ το ύ το, επειδή δήθεν οί Ιουδαίοι έχουσι τ ό έθος νά φονεύωσι κ α τά τ ό Φ άσκα έν παιδίον Χ ριστιανώ ν, ίνα μ ε- ταχειρισθώσι τ ό αίμα αυτού προς τέλεσιν τής εορτής τα ύ τη ς. ή τις παρ αΰτοϊς δέν σημαίνε., ώς τ ό ήν.έτερον Πάσχα, τη ν άνάστασιν τού Σ ω - τήρος, άλλά τε λ ε ίτα ι πρός άνάμνησιν τή ς άπε- λευοερώσεως καί εξόδου το υ Ιουδαϊκού έθνους έ ; Α ίγυπτου. Ί Ι ιδέα όμως αυιη είνε καθαρά πρόληψις. ε πειδή οϋ μόνον έορτά ζοντες οί Ιουδαίοι τ ό Πάσχα δέν έχουσι χρείαν α ίμ α τος πρός τέλεσιν τής πανηγύρεως, ά λ λ ά άπ εναντίας α ί ίεραί αυτώ ν βίβλο, άπκγορεύουσι ροτώ ς τη ν χρήσιν οΰ μόνον ανθρώπων, άλλά καί ζώ ω ν κ α τά τά ς θρησκευτ ικ ά : α υ τώ ν τε λ ετά ς. Λπεδείχθη δε τρ α ν ώ τα τα ή ανακρίβεια τής προλήψεω; τα ό τη ς τ ώ 1840, ό τε συνέβη γεγονός λ ία ν αξιοπερίεργο /, καί οπερ έγένετο αφορμή ερευνών καί ανακρίσεων, α ϊτινε; ή γα γον είς το συ /.πέρασμα δ τι ή νομιζομένη αϋτη κακουργία τώ ν Ε βραίω ν είνε καθαρόν γέννημα τή ς φαντασίας. Τ ώ 1840 έχάθη αίφνης έν Ρόδω μικρός 'Ε λ ληνόπαις, ήγνοεϊτο δε ή τύχη αυτού ά λ λ ά τ ά π εριστα τικ ά τ ά προηγηθέντα τή ς άπο>λείας του γέννησαν τή ν π εποίθησιν ο τ ι τό παιδίον ήρπαγη ΰπό τώ ν Ε βραίω ν κ α τά τ ό πιστευόμενον αυτώ ν έθος. Διηγούντο δηλαδή δ τι Ιουδαίοι τινες έζήτουν I. "Ο}«ν άγοράσωσιν ώ ά - κ α τά δε τή ν είσοδόν τίνος τώ ν χωρίων τή ς νήσου, οΰ μακράν τή ς πόλείος, συνάντη σα ν γυναϊκα Έ λ λ η νίδ α, ή τις προσεφέρθη νά πωλ.ήση αΰτοϊς δσα άν θελήσωσιν. Ά φ ού ύεσυν- εφώνησαν περί τή ς τιμ.ής, παρεκαλεσαν τη ν π ω - λήτριαν νά στείλη τ ά ώά είς το ν οίκον τω ν διά το ύ υίού της. έχοντος ηλικίαν όκτώ -έννέα ε τώ ν πειιέ -ραψαν δ έ τή ν οικίαν τω ν κειμένην έν τη ίσοαηλιτική συνοικία. Ή γυνή συνήνεσεν καί δ παϊς άπήλθε μ ετά τ ώ ν Ιουδαίων, ά λ λ ουδεποτε πλέον έπέστρεψε. Τήν ΰστεραίαν ή μήτηρ άνη- συχήσασα περί το ύ παδός ανή γγειλε τ ό πράγμα είς τή ν αρχήν. Π άντες δέ οί "Ελληνες τή ς νήσου ή-.εθίσθησαν κ α τά τώ ν Ιουδαίων, και κατηγόρησαν α υ τώ ν δ τι κ.ατά τ ό εθος τω ν εσφαςαν τό παιδίον, ϊνα μεταχειρισθώσι - ό αίμά του δ ιά τή ν εορτήν το ύ Φάσκα. Οί πρόξενοι τή ς Α γγλία ς, Αυστρίας καί Σουηδίας, π ιστεΰ σαντες είς τά ς προλήψεις τού λαού, ήνάγκασαν τό ν πασσάν νά ένεργήση αΰς-ηρώς κ α τα τώ ν Ισραηλιτώ ν. Ποιήσαντες δέ οί Ιουδαίοι έ- φεσιν είς Κ ω νσταντινούπ ολιν, έκλήθησαν ΰπό τού α νώ τα του δικαστηρίου νά παρουσιασθώσιν αυτόθι αυτοπροσώπως. ΙΙκολούθησε δ έ τους κατηγορουμένους επιτροπεία τ ις τώ ν ομοθρήσκων αυτώ ν. Π δίκη δέν ήργησε πολύ, τή δέ 8 Ιουλίου έ'εδοθη άπόφασις αθωωτική. Ό πασσάς τή ς Ι οδαυ έ- παύθη, ή δ ' ίσραηλιτική επιτροπεία είσήγαγεν έφεσιν κ.ατά τ ώ ν προξένων Α γ γ λ ία ς, Αυστρίας I καί Σουηδίας, ζη τούσα τή ν πληρωμήν 150,000 γροσίων ως εξόδων το ύ πλού καί τή ς έν Κ ω ν- στα ντινου π όλει διαμονής. Α λ λ ά καί η Πυλη μη άρκεσθεϊσα είς τ ά γενόμενα, άπεφάσισε νά λάβη γενικώ τερον μέτρον υπέρ τώ ν συκοφαντουμένων Ισραηλιτώ ν. Καί δή υπέβαλε τ ά θρησκευτικά α υ τώ ν βιβλία είς τή ν έξέτα σ ιν επιτροπείας αν- δρών λογιώ ν καί έμπειρων τής παρ' Έβραίοις θεολογίας, ή τις άπεφάνθη δ τι τ ά διαδιδόμενα εινε ψευδή, καί δ τι ρητώς άπαγ ορεΰεται εις τους Ιουδαίους ή κ α τά τά ς τε λ ε τά ς αυτώ ν χρήσις α ίμ α το ς οΰ μόνον ανθρώπων, άλλά καί ζώ ω ν. Τό φιρμάνιον το ύ το, έκδοθέν έν Κ ω ν σ τα ν τι- νουπόλει τ ή 25 'Οκτωβρίου τού 1840, εινε α - ξιον άναγνώσεως ώς διαλύον τ ά μυθεύματα πεοι το ύ έθους τού του τ ώ ν Ε β ρ α ίω ν, δ ιά το ύ το δε παρατιθέμεθα αΰτό ενταύθα. «ΙΙρόλη ψ ι; αρχαία ΰ φ ίστα τα ι κ α τά τώ ν Ε -»βραίων. Οί δέ άμαθεϊς έπίστευον δ τι οί Ε βραίοι»είχ ο ν τή ν συνήθειαν νά δια π ρ ά ττω σιν άνθρωπι- ><νους θυσίας, ίνα μεταχειρισθώσι τ ό αίμ.α κ α τα» τ ά ς τε λ ετά ς το ύ Φ άσκα. "Ενεκα δέ τή ς ιδέας»τ α ύ τ η ς οί Ίουδαϊοι τή ς Δαμασκού καί τή ς Έ ό -»δου, υπήκοοι τή ς ήμετέρας αυτοκρατορίας, κ α τε-»διώ χθη σαν ΰπ άλλων εθνών. Α'. συκοφαντίαι αί»έπινοτ,θεΐσαι κ α τά τώ ν Ιουδαίων το ύ τω ν καί «'»ταλαιπ ω ρία'., είς άς έξετέθησαν, έφθασαν μέχρι» το ύ αύτοκρατορικού ημών θρόνου. Α λλά ποο»βραχέος γοόνου Ίουδα ϊοι τινες κατοικούντες εν»τ ή νήσω 'Ρόδω μ ετηνέχθησαν είς Ε ωνσταντινου-»πολιν, ένθα ΰπεβλήθησαν είς δίκην και εύικα-»σθησαν συυ.φώνως μέ τή ν νέαν νομο Ιεσιαν.»πεδείχθη δέ τελ είω ς τό ψεύδος τω ν κατηγοριών τώ ν έξαγγελθεισώ ν κ α τ αΰτών. Έ γ ε ν ε το ύε»ΰπέο αυτώ ν παν δ,τ ι ή δικαιοσύνη καί ευθυτης»ΰπηγόρευον. Έ κ το ς το ύ το υ δέ τ ά θρησκευτικά»βιβλία' τώ ν Ε βραίω ν ΰπεβλήθησαν είς τη ν εςε-»τα σ ιν άνδρών πεπαιδευμένων, λίαν έμπειρων»τή ς θεολογικής εκείνων φ ιλολογίας. Τό πόρισμα»δ έ τώ ν έρευνών το ύ τω ν κ α τέδειξεν δ τ ι εινε αυ-»στηρώς άπηγορευμένη είς τους Ιουδαίους ή χρη-»σις 'ού μόνον αίμ α τος ανθρωπίνου, αλλα και»αυτού το ύ τώ ν ζώ ω ν. "Ε π ετα ι αρα εντεύθεν ο. ι»α ί κ α τ' α υ τώ ν κ α τα γ γ ε λ ία! είνε καθαραι συκο-»φ α ντία ι. Διά τούτους τους λόγους καί ένεκα τη ς»συαπαθείας, ήν τρέφομεν προ; π ά ντα ς ημών τους»ΰπ'ηκόους, δέν δυνάμεθα νά έπιτρέφωμεν ίνα το»ιουδαϊκόν έθνος, ού ή άθωότης έν τ ώ κ α τα γ -»-ε λ θ έ ν τι έγκ λή μ α τι άνεγνωρίσθη, ταλαιπ ω ρή-» τ α ΐ τό εξής καί τυραννήται διά κατηγορίας, α ι-»τίν ες ούδεμίαν έχουσι βάσιν αλήθειας. Δ ια τα σ -» σου.εν δέ ίνα, συνωύ'ά πρός τό Χ α τι-σεριφ το»κηρυχθέν έν Γκιουλχανέ, τό ιουδαϊκόν έθνος κε-»/.τη τά ι τ ά αυτά π λεονεκ τή μ α τα και χαίρη» τ α ΰ τ ά προνόμια καί τ ά παραχωρούμεν«εις τ α»ά λ λ α έθνη τ ά ΰποκείμενα είς τή ν ήμετεραν αρ-»χ ή ν κ τ λ. κ τλ.»,» Α λ λ ά π ό ν ν άρα προήλθε / ή περίεργος αυτη καί ψευδής πρόληψις κ α τά τώ ν Ε βραίω ν. Κ α τά τιν α Γεομανόν συγγραφέα ό λόγος αυτής εινε ο εξής Κ α τά τιν α παράδοσιν ταλμ ουδικήν, ής 0 ευσεβής άνάμνησις διετηρήθη μέχρι τ ώ ν καθ η μάς -χοόνων παρά το ϊς Ίσρα η λίτα ις, διαρκούσης τής έν Αίγύπτορ δουλείας, βασιλεύς τις τή ς χ ω ράς τα ύ τη ς, τυραννούμενο; ΰπό λέπρας, δ ιετα ςε τή ν σφαγήν πολλών παίδιον Ιουδαίων, ίνα θερα- πευθή λουόμενος έν τ ώ α ίμ α τί τω ν έπειύή ΰπήρχεν ιδέα διαδιδομένη κ α τά τους χρόνους εκείνους, καθ ήν έπ ετυγχάνετο ή θεραπεία τή ς νόσου ταύτη ς διά λουτρού α ίμ α τος, ε τ ι νεαλούς και θεο- μού, τή ς δέ θεραπείας τα ύ τη ς έγίνετο συχνά χρήσις ΰπό τώ ν μ εγιστά νω ν τή ς χωράς σών μ?0 7 βαλλομένων ΰπό τή ς λέπρας, ο ιτινες ήγοραζον η Ικ λ επ το ν παιδία, έκοπτον τό ν λαιμόν τω ν καί έλούοντο εν τ ώ α ίμ α τί τω ν. Ά φ ού δ ' έφέροντο ουτω πρός τ ά τέκ να τής παρ' Α ίγυ π τιοις κ α τω - τά τη ς τά ξεω ς, δυνάμεθα νά πιστεύσωμεν δ τι δ.ε- π οα ττον το ύ το έ τ ι μάλλον προ; τ ά τέκ να τω ν Ιουδαίων, έφ ών τ ό τ ε έβάρυνεν ή ω μ ο τά τη δουλεία. Ε π ειδ ή δέ τ ό Φ άσκα τώ ν Ιου δ α ίω ν σκοπόν έχε. τό ν πανηγυρισμόν τή ς εξόδου αυτώ ν καί έλευθερώσεω; άπό τή ς Α ίγύ πτου, φυσικόν είνε καί πρέπον νά ένθυμώνται κ α τά τή ν εορτήν τα υ τη ν καί νά ένθυμίζωσι καί είς τ ά τέκ να τω ν, όιά σε λόγων καί συμβόλων, δλα ; τά ς πλη γάς και.α. 235 βασάνου; τή ς αρχαίας δουλείας, ίνα ή πρός τον θεόν ευγνωμοσύνη ή ακόμη μ εγα λύ τερ α.δ ιά του. ο δέ οί τα λμ ου δισ τα ί ανέγραψαν έν το ϊς π α οαγγέλ- μασιν αΰτώ ν καί το ύ το, τ ά π ο ιω ν τ α ι χ α ζ ά τ ή τ ε σ π έ ρ α ν τ ο ν Φ ά σ κ α χ ρ ή σ ι ν υ ι τ ο ν π ο.ι υ έ ρ ν θ ρ ο ν, ίνα ένθυμώνται τή ν σκληρότητα τώ ν τυράννων τή ς Α ίγύπτου. Εντεύθεν δ έ προήλθεν η παραόοςος πρόληψις δ τ ι οί Ιουδαϊοι πίνουσιν αίμα κ α τά τή ν ^εσπέραν το ύ Πάσχα, καί δ τ ι, μή Οέλοντες νά σφάξωσιν ό- μοθοήσκους, προτιμώσι τ ά τέκ να τω ν Χ ρ ιστια νών! Ί Ι πρόληψις αυτη, έπικρατήσασα καθ δλον τό ν μεσαιώνα, δέν είνε καί σήμερον εντελώ ς έςη- λειυ,υ.ένη, ά λ λ ' έκλείπει όσημέραι πιστεύομεν όέ δτι' τά νω τέρ ω θά πείσωσι περί το ύ ανυπάρκτου τή ς συνήθειας τα ύ τη ς καί το ύ ; αμ φιβάλλοντας έ τ ι. ΤΟ ΤΕΛΕΓΓΛΙΟΝ ΠΑΣΧΑ χοΰ αύτο/ράτορος Χΐ'χολίου. Τό πάσχα είνε ή /.απ έξοχήν εορτή τ ώ ν Χ ριστια νώ ν. Εν τη θρησκεία ημών δεν ΰπάρχει επισηυ.οτέρα καί ίερωτέρα τα ύ τη ς ήμέρα, ή όέ κ α τα πάν έτο ς τε λ ε τή αυτής διαχύνει τή ν άγα λλία σιν είς τό ν κόσμον ολόκληρον. Ό απανταχού γης ά- να γγέλλω ν αυτήν -χαρμόσυνος τ6>ν κωδώνων ήχος διεγείοει παλμούς χαράς είς τά στήθη ημών, τό δ έ πλήθος τώ ν ψυχών, άς έξηγόρασε τ ο αίμα το ύ παθόντος θεανθρώπου, ψάλλουσι πέρις κενού τάφου έν ευφροσύνη τ ό 'y í.l.li).fo v a, λες. /»υαγ- γελον τ ώ ν περί μέλλοντος έλπίδω ν τω Λ Ά λ λ ά δέν ΰπάρχει ισ ω ς τ ό π ο ς, έν ω τ α α.- σθήυ.ατα τ α ύ τ α νά έ κ δ η λ ο ύ ν τα ι μ έ τό σ η ν ζω η ρ ό τ η τ α, μ έ τό σ ο ν γενικ ό ν ενθουσιασμ όν, μ ε τ ό σην σ υ γκ ινη τικ ή ν αφ έλεια ν, δσον εν ^ Ρ ω σ σια. Εν τ ή νεαζούση έ τ ι τ α ύ τ η κοινων-γ.. ^ έν η ή π -σ α ς δ ια τ η ρ ε ίτ α ι τό σ ο ν θερμή ά/.όμη, ή ά ν ά σ τκ σ ις το υ Χ ρ ισ το ύ π α νη γ ύ ρ ιζετα ι ω ς τ ι ς εθνική εορτή.ε κ τ α τ ή ν ήυ.έραν εκείνην ν ο μ ίζει τ ι ; δ τ ι α ΰ το ; ο λ α ο ς ολόκληρος σ υ ν α ν ίσ τα τα ι μ ε τ ά το ύ ϊ ί ο ύ το ύ θεο υ. "Λ νο εω π οι, ά π ο φ εύ γο ν τες άλλή λο υ ς κ α θ ολον τ ο έτος.' π λη σ ιά ζο υ σ ι κ α τ ά τ τ ν ημέραν εκείνην και ά ντα λ.λά σσουσιν, ώ ς π α ρ' ή μ ϊν, ά ν τ ί το ύ συνήθους χ α ιρ ετισ μ ο ύ, τ ά ς δύο έκείνας φράσεις, τ α ς λ.ηφθείσας εκ το ύ Συμβόλου : - Χ ρ ι σ τ ο ί ; ά τ ι σ τ η, λ έ γ ε ι ο εις- Ά. Ι η θ ώ ι; ά τ ι σ τ ι /, α π ο κ ρ ίνετα ι ό αλλ.ος Ιιίνε δέ ά.ξιον ό ν τω ς νά ϊδ η τ ι ς μ ε τ ά πόσον ίερού ένθουσιασυ.ού α π α γ γ έ λ λ ο ν τ α ι ο ι ευοίωνοι έκεϊνοι λ ό γ ο ι! Ά λ λ ά, ώ σ εί μή ήρκουν α ΰ το ί μονοί είς έκφρασιν τ ώ ν α ισ θ η μ ά τω ν, τ ά οποικ πλη- οούσι τ ά ς κ α ρ δ ίκ ς,ά ντα λ λά σ σ ο υ σ ιν, (ό; κ α τ ά το υ ; π ρ ώ το υ ; τή ς Ε κ κ λ η σ ία ς χρόνους, τό ν ασπ ασμ όν τ ή ς ά γά π η ς. Ο ΰδείς τ ο λ μ γ νά άρνηθή α ΰ τό η ε ις άλλο /' δ ιό τι είνε ό ασπ ασμός ό διδόμενος χαριν το ύ θεού. _ Ό αΰτοκράτωρ Ν ικόλαος, ί πάππος τού νυν

230 αύτοκρχτορος, ό παντοδύναμος εκείνος μονάρχες, όστις συνεκίονά ενίοτε τ ό αυστηρόν τής δεσποτεία ς μ ε τ άκρας προσήνειας, ή το π ισ τός τηρητή ς τω ν θρησκευτικών το ύ τω ν παραδοτέων. Έ - θεώρει αύτάς ώς 8ν τω ν στοιχείω ν τή ς ηθικής δυνάυ.εως το ΰ λαοΰ του, τ ό δε υπεροπτικόν αύτο ΰ χείλος ούδαυ.ώς ήρνείτο νά παράσχη δείγμα τή ς πίσ τεώ ς το υ έπί τή ς παρειάς το ΰ τυ χ ό ντο ς τω ν υπηκόων του. Έ θ ο ς έχων νά έξεγείρετα ι π ά ντο τε αμα τή πρωία, εξύπνα έωθινώτερον έ τ ι κ α τά τή ν κυρια- κήν το ΰ Πάσχα. Κ α τά τή ν ημέραν δέ τα ύ τη ν έςήρχετο λίαν ενωρίς έκ τοΰ ιδιαιτέρου αότοΰ θαλάμ.ου έν μ εγάλη σ το λ ή καί μ.έ κράνος εις τή ν κεφαλήν, μ.εγαλοπρεπής καί έπιβάλλων, ώ ς τοΰ πολέμου ό φοβερός θεός. Τ ό τε δέ έκαμνε το ν τ α κτικόν περίπατόν του έν τ ο ϊ; άνακτόροις, προσ- φωνών τ ό Χ ρ ισ τ ό ς ά ν έσ τη εϊς όσου; ήθελε συναντήσει, καί σπαζόμενος αύτοός μ.ετά πατρικής συμπάθειας. Ο ύτω ς Ιποαςε καί κ.ατά τ ό τελευτα ίου το ΰ βίου του έτος, αν καί περίφροντις τ ό τ ε καί μ ε- λαγχολικός, βλέπων αύςάνουσαν δσημέραι τή ν σκιάν πεοί αυτόν, αλλά διατηρών δμω; μέχρι τέ λους τ ό μεγαλείου τή ς ισχύος, καί θέλων νά έξακολουθήση άξιοπρεπώς τό έργον του μέχρι τέρ- μ-ατος. Έ ξεοχόμενος παρατηρεί εις τ ό άκοον προδόμ.ου τινός τ ω ν αΰτοκρατορικων δ ω μ ά τω ν ένα τ ω ν σωματοφυλάκων του φρουροΰντα. Βαίνει κ α τ ευθείαν προς αυτόν, καί μ ετριάζω ν τή ν ζωηράν τοΰ βλέμμ.ατος λάμψιν καί τή ς φωνής τή ν αυστηρ ό τη τα, ή τις ένέ.τνεε το ν τρόμ.ον εις έκατου.μύ- ρια ανθρώπων : Χ ριστός άνέστη, είπε / σπαζόμενος αυτόν. Ά λ λ α ν τί νά άκούση τήν είθισμένην εκείνην ά π άντησιν, τ ό Ά.ίη β ώ ς ά ν έσ τη, α ντί νά ϊδ η εις τ ό πρόσωπον το ΰ σ τρ α τιώ το υ ήν προσεδόκα εκ - φρασιν χαράς καί εύγνωμοσύ/ης διά τ ό δείγμ α εκείνο τή ς συμπάθειας του : Ό χ ι. δεν άνέστη, Μ ε γ α λ ε ιό τα τε! αποκρίνετα ι ούτος μ ε τά τόνου παραδόξως εύσταθοΰς, παρουσιάζω / όπλα. Ό μονάρχης, κύριος ψυχών καί σω μ άτω ν, υπέρτ α τ ο ς κυρίαρχος πασών τώ ν 'Ρωσσιών, αυτοκρατω ρ καί πατριάρχης έν τα ύ τώ, ησοάνοη προσβαλλομένην τή ν τ ε π ολιτικήν καί τή ν θρησκευτικ ή ν αύτοΰ έςουσίαν.τοιαύτην απείθειαν δέν ή το συνηθισμένος νά ά π α ντά. Έ ν τ ώ άμ.α συνωφρυώοη οί ρώοωνές του ήρζα ν το παλλόμενοι σπασμωδικώς, τ ά χείλη του συνεσπάσοησαν, εκπληςις δε, όργή καί ά γα νά - κτησις έξεδηλώοησαν έπί τοΰ ώς μάρμαρο / λευ- κοΰ προσώπου του. Θά έλεγέ τις ό τι θύελλα έν- δόμυχος συνετάρασσε τή ν β ια ιο τά τη ν φύσιν. έκείνην Ό σ τρ α τιώ τη ς έμενεν ακίνητος, απαθής. Έ γ ί- νωσκεν ό τι ή ζω ή του άνήκεν εις το ν αύτοκράτορα, όστις ήδύνατο νά τή ν λάβη : περιέμενεν. Τ ις είνε ό άνθρωπος αυτός ; ήρώτησε ψυχρώς δ μονάρχης πραϋνθείς αίφνης, καί στρεφόμενος πρό; τό ν αυλάρχην, ό σ τις κ α τ έκείνην τή ν στιγμ ή ν ήρχετο νά ζητήση τά ς δ ια τα γά ς του. Μ εγα λειότα τε, είνε Ιο υ δ α ίο ς! άπεκρίθη ούτος. Ό αύτοκοάτωρ έμεινε / έπί σ τιγμ ή ν σιωπών, εττα δέ μ ε τά τή ς σοβαρότητος, ή τις ή το οικεία α ύ τφ : Δέν είμ.πορώ, είπε χαμηλοφώνως, νά ά π α ι- τή σ ω παρά τώ ν υιών έκείνων, ο ίτινες έσταύρωσαν τό ν Χ ριστόν, νά Ιο ρ τά ζω σι τή ν άνάστασίν του... Θά ή το τό αυτό ώς έάν τους ήνάγκαζα να κ α τα δι- κάσωσι τους πατέρας τω ν! Α λ λ ά, φρόντισε π ρίγκηψ, όπως εις τό μέλλον μή τίθ εντα ι φρουροί Ιουδα ίοι ΙΙάσχα. εις τή ν θύραν μου κ α τά τή ν ημέραν το ΰ Καί παρήλθε. Φ ίΰ! Έ ν τ ή γή τα ύ τη δέν υπήρχε πλέον μ έλλον διά τό ν Νικόλαον Ά λεξάνδροβιτς. Τό επόμενον έτος ό μέγας τή ς Κριμαίας ή τ - τηυ.ένος εις οΰδένα πλέον έπανέλαβε τή ν εΐθισμέ- νην φράσιν ' Χ ρ ισ τ ό ς ο,νεστη. Και ουόεις απε κρίθη α ύ τώ τ ό 'Λ.Ιη θ ώ ς ά ν έσ τη, τείνω / τή ν παρειάν εις τό ν αύτοκρατορικόν άσπασμόν. Έκοιυ.ατο τό ν αιώνιον ύπνον μ.ετά θάνατον μυστηριώδη. Ούδείς φρουρός, ούτε Ιουδαίος ο ύ τε Χριστιανός, έφύλασσεν εϊς τή ν Ούραν τοΰ θαλάμου του. Εις τό ν ουδόν τοΰ τάφου του έφρούρει σιωπηλός καί αιώνιος ό Θ άνατος. Κ. ΛΙ ΧΕΑΙΑΟΝΕΣ Τ11λθ ήλθε χ ελιδ ώ ν χ α λά ; ώ ρας α γονσα καλούς Ινιαντούς, Ιπ ι γα σ τίρ α λευκά π\ νώ τα /.έλαινα. Καθ ήν ώραν αί πεδιάδες άρχίζουσι νά θάλλω σι καί τ ά δένδρα νά ένδύωνται τή ν πρασίνην α υ τώ ν στολήν, οί κήποι νά άνθοΰσι καί νά ευω- διάζουσιν, έρχετα ι ή χ ελιδώ ν προαναγγέλλουσα το ΰ έαοος τή ν ελευσιν. Τό γλυκύ τη ς κελάδημα, αί τρυφεραί υπέρ τώ ν νεοσσών τη ς μέοιμναι, ό τα ν κ α τα σ τή μ.ήτηρ, οί συχνοί τη ς πτερυγισμοί ζω ο - ογο /οΰσι τ ά πέριξ τ ώ ν οικημάτων μας. Δ. ημάς τούς "Ε λλη να ς ή χελιδώ ν είνε δ ιπ λ ά σιους προσφιλής, δ ιό τι μ ε τ αυτής συνδέονται αι ίερώτεραι έθνικαί μας αναμνήσεις τ ό κελάδημά τη ς ή το τ ό σύνθημα τή ς αρχής τώ ν έχθροπραξιώ ν τώ ν άνδοείουν άρματουλών, τ ά δέ δ η μ ο τικά αας ά σ μ α τα με τή ν ώραίαν τουν έκείνην ποιησιν περιγράφουν ό τι δ πληγωμένος καί ψυχορρα- γ ώ ν αγω νιστής παραγγέλλει ώς τελευ τα ια ν παραγγελίαν εις τούς συντρόφους το υ ν άφήσωτι (α ν Ουοίδα ανοικτήν εις τό ν τάφ ον του, τον ο ποίον θά τ ώ έγείρωσι μ ε τ ολίγον, όπως δυνα- ται νά εισέρχεται δ ι αυτής η χελιύω / και τω άναγγέλλη μέ τ ό κελάδημά τη ς Οτι ηλθεν η α - νοιξις καί μέ τή ν ά νοιζιν ό τ ι ή ρ χ ισ ε π ά.ιιν το χονφέχι νά β ρ ο ν τά. _ 'II χελιδών είνε ή υπερτάτη εκφρασις το υ αιθέριου βίου. Ή γή δέν έπλχσθη όυ^αυτήν διά σών ποδών αυτής τ ώ ν ά τελώ ν θά έςη να γκ α ζετο νά εοπη ώ ς όφις είμή ή το χελιδώ ν, ή κυρίαρχος δηλονότι το ΰ δ ια στή μ α το ς, όπερ διαυλακοΐ δια πτήσεως άκαταπονήτου. Α ί μ εταναστεύσεις της, ή π ίστις αύτής π?ός τ ά μέρη, τ ά δποία ο πρώτος αυτής έρως κ α τέστη σε πατρίδα τη ς, προσεπηυξησαν τ ό γόητρον, όπερ ανέκαθεν περιεβλη )η. Ο έ;ό?ιστος τή ν βλέπει μ ε τά συγκινησεως, ό ιο τι τ ώ δμιλεί περί τή ς πατρίδος,^δ δεσμ ώ τη ς τήν βλέπει μ ε τ έλπίδος, διότι τ ώ δμιλεί περι τή ς ε λευθερίας.,, Είμή ή τον άπολύτως έπάναγκεςνα μετα/ας-ευ- ωσιν,' καί είμή ή το τοσοΰ τον δυσχερές νά προ- μηοευθώσι κ α τά τό ν χειμώνα τή ν τροφήν τω ν, αι χελιδόνες θά έξημεροΰντο έζά π α ντος έπί τοσοΰτον, ώ σ τε καί εις τ ά κλωβία μας νά τεθώ σι. Το δραέαφυτον τή ς κοινω νικότητος, οπε? συνήγαγεν αύτάς εις δμίλους, δέν είπε τή ν τελευ τα ία ν του λέξιν. Τά π α οα δείγμ α τα χελιδόνων τελεον^ έςη- μεοωθεισών είσί τό σα π ολλά ώ σ τε δέν χρήζουσιν αναγραφής δυστυχώς ή λύσις έπέρχεται γ «ν τ ο τ ε θλιβερά ή χελιδώ ν, μεθ δλην τή ν στοργήν, b e- χομεν πρός αυτήν, πρέπει ν άπελθη εις εποχην καθ ήν ή μόνωσίς τη ς κ α τά τή ν μακράν τη ς πορείαν θά τή είνε ολέθρια τ ό τ ε καταλαμβάνει α πελπισία τή ν άναθρέψασαν αυτήν άγαθήν κοκορασίδα, ή τις πικρά μέλλει νά χύση δα/.ρυα επι τ ώ άποχωρισμώ, μεμφομένη εαυτής ο τι όια τω ν δ ισ τα γμ ώ ν τη ς έγένετο^ παραίτιος τή ς θλιβεράς τύχης τή ς προστατευομενης της. ( Ό σ η δήποτε καί αν ή ή συμπάθεια, b τα π τη νά τα ΰ τα αισθάνονται πρός τούς ανθρώπους, πρέπει νά όπακούσωσι πρός τό ν ύπέρτερον νομον τό ν ά π α ιτοΰ ντα τή ν άναχώρησιν. Νεάνις άνέθρεγε τρεις μικράς χελιδόνας, αίτινες είχον πέσει άπό τή ς φωλεάς τω ν κ α τά τιν α κ α τα ιγ ίδ α οσαν Οελκτικαί, έντελώ ς ήμεροι καί έπτερύγι,ον εν τη οικία περί τά ς άρχά; Οκτωβρίου δ π α τή ρ αυτής τ ή συνεβούλευσε νά τα ίς άνοίςη τ ό παραθυρον ε- ξέπ τη σα ν τ ό τ ε έκείναι, συνηνώθησαν μ ετά τω ν άλλων χελιδόνων και τ ά ς ήκολούθησαν περιι- πταμ ένας, άλλά π ά ντο τε, πολλάκις μ ά λ ισ τα τής ημέρας, έπανέκαμπτον εις τή ν αίθουσαν, τ ο εσπ.- ρας δ έν τ ώ κλωβίω τω ν. Έ ν τού τοις τη ν ημέραν τή ς μεγάλης συναθροίσεως δέν έπανεκαμψαν ώς συνήθως εϊς τή ν οικίαν, τή ν έπαύριον ό ειχον άπέλθει μ ετά τ ώ ν συντρόφων τω ν. ^ ν, Τ ά π τη νά τα ΰ τα δπότε είσίν ελεύθερα, πολυ ο 237 λίγον πτοοΰντα ι έκ τή ς παρουσίας μας, καί ουδόλως διστάζουν νά κτίσουν τά ς φωλεας τ ω ν πλησίον τώ ν παραθύρων μας ζεΰ γος χελιδόνων είχε κ τίσ ει τή ν φωλεάν του έντός π τω χ ικ ή ς e t ««έπί δοκοΰ τής αύλής μ-.?, τώ ν ημερών ή οικοδέσποινα παρετήρησεν ό τι είς τώ ν νεοσσών κ α τεπ ε- σεν εϊς τό έδαφος ή μήτηρ ίπ τ α το περί αυτόν μικρά; βάλλουσα κραυγάς. ΙΙερισυνήγαγε το / ναυαγόν έκεϊνον τής ξηράς ή κ α λή γυνή, καί αναβάσα βαρελιού τό ν έπανέθηκεν έν τή κ ο ιτιό ι του δέν είχεν έ τ ι άποσύρει τή ν χ ειρ τη ς ο τε ή / y λιδώ ν ώρμησεν, έκαθέσθνι έπί τή ς νεοσσιας της, κ αί τά ς πτέρυγας ή μ ιτετα μ ένα ς έχουσα, τ ο ράμφος τη ς ήμιάνοικτον, άσθμαίνουσα έκ τη ς α γω νίας ήν ύπέστη, προσήλου έπί τή ς γυναικο; το υ ; u-έλανας καί ά π α στρ ά π το ντα ς δφθαλμους της, χωρίς διόλου νά πτοηθή έκ τή ς γειτνιασεοις της χειοός αύτής. Θά ή το λίαν ποιητικόν αν ελεγομεν ό τι τ ό βλέμμα εκείνο ηύχαρίστει ε ύ γ λ ω ττο ς τή ν συυ.παθή οικοδέσποιναν διά τή ν ευεργεσίαν τη ς, άλλά βεβαίως έξέφραζε τ ό βλέμμα εκείνο τήν πεποίθησιν αύτής, ό τι δέν ήθελε να κακοποίηση τό ν νεοσσόν τη ς. _,, II-ό τιν ω ν ημερών έπέστρεψαν πάλιν αι α γ α - π η τά ί δδοιπόροι, αί έπί τώ ν πτερύγων τω ν φέρ ο υ ν «ήμίν τ ό "εαρ έκ τ ώ ν θερμών κλιμ.ατων ο- θεν έπιστρέφουσι δ,τ ι κ α ί άν είπωμεν δεν ισοδυ- ναυ.εί ποό; τή ν χαράν έκείνην, b αισθανόμεθα, π ο ό ςτό εγκάρδιον έκείνο χα.ιω ς η.ιθ ετε, όπζ? τα ις άναφωνοΰμεν, ό τε τό πρώτον βλέπομεν τ α ; προσκόπους, ώ ς εϊπείν, τή ς έμπροσθοφυλακης τω ν, υπέρ τ ά ; κεφαλάς μας, π?ό τώ ν παραθύρων μας περιπετομένας. ΒΟΕΡΣ ΚΛΙ ΚΑΦΡΟΙ Έ ν τα ίς άποικίαις τώ ν Βόερς κ α τά τή ν νότιον Άφοικήν υπάρχει, ώ ς γ ν ω σ τό ν, μ έγας αριίμός Κάφοων ιθαγενών. Οί Κάφροι ούτοι εισιν ειδωλο- λά τοα ι καί π ολύγα μ οι φύσει οκνηροί προτιμωσι νά βλέπωσιν έργαζομένας τά ς γυναίκας καί τ α τέκ να αυτώ ν ή νά έργά ζω ντα ι οί ίδιοι. Ευθυς ως τ ό τέκνο / το ΰ Κάφρου φθάση τή ν ηλικίαν τω ν δέκα ή δώ δεκα έτώ ν, φέρει ούτος αυτό παρα τινι Βόεος καί ζη τε ί δι αύτό εργασίαν. Εαν δοθη υ - τ ώ ' ευνοϊκή άπάντησις, μ ετά ο αίνε ι μ ετα το υ Βόεος καί το ΰ νέου Κάφρου παρα τ ω δημαρχω καί δικ α στή καί συντάσσουσι συμβόλαιο / δι ετη τινα. Δ ά τοΰ συμβολαίου το ύ το υ δ Βόερς υποχρε- οΰται νά ένδύή τό ν νέο / Κάφρον, νά τόν καλομ ετα χειρίζετα ι, καί πρός το ύ το ις να χορηγη ετς τό ν πατέρα του, καθ ώρισμενας εποχας, ~ρος διατοοφήν άραβόσιτον ή σίτον, πρόβατο / ή ετερ-κ είδη. Τό όνομα το ΰ ν έ ο υ Κάφρου κ α τα χ ω ρ ι,ετα ι εϊς βιβλίον δημόσιον, μ ε τά το ΰ το hz ο Βοεος ο- δη εί αυτόν είς τό κτήμ α του, ένθα τ<ο δίδει αικράν τιν α έργασίαν, ή τίς συνήθως συνίστα τα ι ε ϊς 'τό νά φ υ λ ά ττη τ ά ποίμνια ή νά καλλιεργώ τά ν γήν. Καθόσον δέ προχωρεί είς τή ν ηλικίαν, t ^

''38 Ε Σ ΤI A ΕΣ Ι Α 2 3 9 τ α έργα ε;; τά όποια κ α τα γ ίν ε τα ι είνε σπουδαιότερα και έπιπονώτεοα. ) Ει και 5 Βόερς ενίοτε παραφέρεται, ή σύζυγο; αυτού όμως μ ετα χ ειρ ίζετα ι π ά ντο τε μ ετά πραότ η τ ε ς τού ; νέους Κάφρους. Ο ύ τω καί μ ε τά το τέρμ α τή ς συμφ ω νη0είσης υπηρεσίας οϊ Κάφροι προτιμώσι συνήθως, ά ντί να άναλάβωσι τή ν ελευθερίαν τω ν, να έξακολουοώσιν εργαζόμενοι πολ,λά ετη άκομνι εν τ ω α υ τώ κτήμα τι, μέχρι; ού νυν.- φευθώσιν, ή τοι μέχρι; ου τ ά χρηματικά αυτώ ν μεσα το ίς επιτρεψωσι νά άγοράσωσι μίαν γυναίκα καί νά διοργανώσωσιν οικίαν. ^Παρά το ίς Βόερ; ό νόμος είνε εις τ ο έπακρου αυστηρός ώς ρός το ν τρόπον, καθ 8ν όφείλουσι νά μ ετα χ ειρ ιζω ντα ι οί κύριοι τούς νέους Κάφρους. Οι αϊκισμοί τιμ ω ρούνται με πρόστιυ.ον, εάν δέ εινε λίαν βαρείς δύνανται νά έπιφέρωσι τή ν ρήξιν του συμβολαίου.ό φιλάνθρωπος ούτος Οεσυ.ος ουδόλως ομοιάζει μέ τή ν δουλείαν, ώ ; τινες διατε ίν ο ν τα ι οι εν το ϊς ανθρακωρυχείο'.; έργαζόυ.ενοι εισί περισσότερον περιωρισμένοι ή οί νέοι Κάφροι, οίτινες άνατρέφ ονται μ ετ'α ύ τώ ν τώ ν τέκνω ν τώ ν Βόερς. Συνέπεια άμεσος τώ ν εθίμων το ύ τω ν παρά τοϊς Κάφροι; είνε, ό τι όσω τις αυτώ ν έχει πλειότερα τέκ να, τόσορ ε'ι/ε πλουσιώτερος, δ ιό τι καί τώ ν θυγατέρων ή α π οκ α τά στα σις, αμ.α ώς φοάσωσιν εις ώραν γάμου, είνε διά τό ν πατέρα έργον επικερδέστατου. Ε ν.τα ί; καφρικαΐς οίκογενείαις κ α τά το σού το ν ό Κάφρος είνε ευτυχής καθόσον έχει περισσότερα; γυναίκας καί τέκ να. Ε ν τ ό ς τεσ σ α ρακονταετίας γ ίν ετα ι πλούσιος, δυνάμενος νά ζή ση έκ το υ εισοδήματος του, ουτινος το κεφάλαιον εκπροσωπούσι τά τέκ να του. X Γ Ζ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ Εν τ ή νήσω Μάν τή ς Α γγλία ς κ α τά τά ς προσεχείς εκλογάς αι γυναίκες Οά μ ετάσχω σι, το πρώτον νυν, τή ς ψηφοφορίας εις διορισμόν του νομοθετικού σώ μ α τος τί,ς νήσου. Τό δικαίων.α τή ς ψήφου παρεχωρήθη εις πάσαν γυναίκα εχου- σαν κ τή μ ά τ ι άποφέρον α ύ τή έτη σία ν πρόσοδον μιας λίρας στερλίνας. Δ ιά τ/ ς παραχωρήσει»; υ π ο λογίζετα ι ο τι ό εκλογικός κ α τά λογος αυξάνει κ α τά 500 εκλογείς. Φ α ίνετα ι δε ό τ ι μέχρι τούδε ό νόμος δεν παραχωρεί εις τ ά ; γυναίκας καί τ ο δικαίωμα τού έκλέγεσοαι. Α λλά τό νέον τή ς νήσου νομοθετικόν σώμα θέλει βεβαίως συζητήσει νομο'σχέδιόν τ ι, δ ι ού τ ό δικαίων.α τή ς ψήφου έπ εκ τείνετα ι καί είς τ ά ς γυναίκας, τά ς πληρωνούσας ενοίκιό / τ ι ά ντί νά έχωσιν ιδιοκτησίαν. κ, Λ ΔΑΝΕΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ Ό μικρός κάοηται εις τήν τράπεζαν καί τρ ώ γ ε ι λαιμάργως. Βλεπεις, λεγει ή μήτηρ του, τ ί καλή πού είνε ή παραμάνα σου ; τ ί τή ς λές πού σού δίνει τό σα καλά π ράγμ ατα ; τής λες ε υ χ α ρ ισ τώ ; "Οχι! τής λέω νά μ ού φέρη ακόμη κ ι άλλο. Μ εταξύ τοκογλύφων. Ο εις α υ τώ ν ειδοποιεί τό ν συνάδελφόν του, ό τι ο υιός του έδανείσθη παρ αύτοϋ ποσόν τ ι χρημ άτω ν. Καί πρό; πόσα τ - ίς 100 το ύ τ ά έδώ σατε; έρωτόί ανήσυχος 5 π α τή ΐ. Πρός δώδεκα το ίς 100. Τόν άνόητον! Γ ια τί δεν ήλθε νά ζητήση από μένα ; Θά τού τ ά έδιδα μ.όνον πρός δέκα. Έ ν συναναστροφή ώμίλουν προχθές περί τού κ. Β ' εις άκρον έγω ΐστού, καί τις έζή τη σε νά τό ν υπεράσπιση, λέγω ν ό τι έχει πολλούς εχθρούς. Αυτός ; ΰπέλαβεν ή κυρία Ν, ή τις γνωρίζει πολύ καλά τήν άνθρωπίνην καρδίαν, πώς είνε δυνατόν νά έχη εχθρούς... άνθρωπος, ό ό - ποιος δεν έκαμε π ο τέ καλόν είς κανένα! Μ εταξύ μας, δεν σού φ α ίνετα ι ό τι δ Σ είνε β λά ξ ; Φ ίλ τα τε, δέν πρέπει νά κακολογή κανείς τό ν όμοιόν του. ΑΛΙΙΘΕΙΑΙ,. Ποιον είνε τ ό ασφαλέστερου μέσον r à τα χα.ιάσι/ τις με τόν φίλον του ; Ν ά το ύ δανείση χρήματα. ί. Τό πνεύμα τή ς αύτοβοηθείας είνε πηγή πάσης αληθούς προσωπικής προόδου, ό τα ν δέ εν- υπάρχη είς πολλούς, γίν ετα ι α ίτιο ν εθνικής ι σχύος καί εθνικού μεγαλείου.ίγ μέν εξωτερική βοήθεια πολλάκις έξασθενίζει, ή δέ εσωτερική πάντ ο τ ε ενισχύει."ο,τι δήποτε π ρ ά ττε τα ι υπέρ προ- σώπων ή τά ξεω ν αμβλύνει τ ό πρός τή ν εργασίαν κέντρον, καί ψυχραίνει τ ό αίσθημα τή ς ανάγκης νά εργασθή έκ α στος υπέρ εαυτού' διό, όπου ή κηδεμονία τή ς εξουσίας είνε υπερβολική, εκεί ή δραστηριότη; τ ώ ν ανθρώπων χαλαροϋται ώς επί τ ό πλεϊστον,καί επί τέλους επέρχεται αδυναμία. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Λ" Εις τ ά ήθη τώ ν Αμερικανών τή ς Νέας Ύόρκης είσήχθη έπ εσχάτω ν ό νεωτερισμός νά μή δ έ χ ο ν τα ι είς τό εξής γαμ ήλια δώρα. Τ ά είς το υ ; φίλους τώ ν μελλονύμφων στελλόμενα προσκλητήρια φέρουσιν είς τιν α αυτών γω νίαν τ ά ; λέξεις' «Δ ώ ρ α δέν είνε δ ε κ τά ν. Ό νεωτερισμός ού- το ς όέν είνε άπλής ιδιοτροπία; γέννημα, άλλά προέρχεται εκ λίαν πρακτικού συλλογισμού τώ ν παραδεχθεντων αυτόν. Σύζυγός τις. καταστραφείς οίκονομικώς. έπανελάμβανε συχνά ό τι τή ς κ α τα - στοοφής του α ίτια υπήρξαν τά αργυρά έπιτρα- έ ζι σκεύη, τ ά δ ποια τού προσέφερε δώρον κ α τά τούς γάμους το υ γέρων τ ις θείος τή ς συζύγου του, διότι όπως μ ετα χ ειρ ίζετα ι αύτά, ήνα γκ ά σ,η να κάυ,η μ εγά λα ; δ α π ά να ; πρός αγοράν καί άλλων π ρ α γ μ ά τ ω ν άναλόγων κ α τά τή ν πολυτέλειαν, τούτο δ έπέφερε τή ν καταστροφήν του. Τελευταίου δέ Αμερικανός τ ις, πρός μ εγίστη ν θλίψιν τή ς θυγατρός του, είχε δ ια τά ξε ι ίν α ε ίς τά προσκλητήρια τ ώ ν γά μ ω ν της^προστεθώσιν αί λέξεις α ύ τα ι' «Δ ώ ρ α δέν είνε δεκτά,^ εκτός άν είνε το ια ΰ τα, ώ σ τε ν άποφέρωσιν ετησίαν πρόσοδον 200 δ ο λ λ α ρ ίω ν». Έ ά ν,ελεγεν ό συνετός καί προνοητικός ούτος πατήρ, ό σ τις εινε καί π λουσιώ τα τος, οί νεόνυμφοι αρχίσουν τόν βίον τω ν μεθ' όση; εγ ώ πολυτελείας, τή ν ο ποίαν όμως δύναμαι νά κάμω χάρις εις τά ς πολυετείς εργασίας μου, όχι μ ε τά πολύ Οά καταντήσουν π τω χ ό τ α το ι, ούδέν δε πράγμα έμβάλλει τόσον τό ν πειρασμόν τή ς πολυτελείας, όσον τά π ολυτελή δώρα τώ ν φίλων, τ α όποια ό ί- δοντοα [ εν ρ.έ αγαθήν πρόοεσιν, αλλ εινε εττ.ολ/.- β έ σ τα τα». _, Έ πινοήθη εσχάτω ς εν Ευρώπη νεα μέθοδος ταχυγραφίας, ή καλούμενη ό ρ γα > ο τα γνγρα για (ρϊηιιοια ΐι^Γηρ1ιβ),ήτις προώρις-αι νά ποιήσηται εκποδών τή ν μέχρι τού δε έν χρήσει στενογραφίαν. Ή ιστορία τή ς νέας τα ύ τη ς μεθόδου ολίγον είνε γνω στή, είνε ομως λίαν περίεργος. Πράγμ α τι, οί νεώτεροι λαοί εύρίσκονται πολύ πίσω έν τη έξασκήσει τή ς ταχυγραφίας. Ό Δαυίδ εν τινι αυτού ψαλμώ λέγει, ο τι «ή γλω σσά του εινε ώ ; ό κάλαμος γραφέως, όστις γράφει τα χ έω ς». Έ κ το ύ το υ εξά γετα ι, ό τι οί 'Εβραίοι εγινωσκον τήν τέχνη ν το ύ γράφειν τόσον τα χ έω ς, όσον ή γλώσσα όμιλεί. Ιδ ία όμως έν Ά θήναις καί έν 'Ρώμη ή σ τενογραφία ήν κ οινοτά τη έν τ ή έφαρμογή. Ο ύτω ς δ Ξενοφών κ α τά τ ά 4 5 5 π. X. μ ετεχειρίζετο έπίτομόν άλφάβητον όπως γράψη τούς λόγους^τού Σωκράτους, ου τιν ο ; έξέδωκε τά έργα. Οί 'Ρωμαίοι,οίτινες μ ετά τώ ν έ ξ Ε λ λ ά δ ο ς λαφύρων μ ετ- ήνεγκον έν Ιτα λ ία τά ς τέχνας καί τά ς συνήθειας, μ ετήνεγκον καί τό ν τρόπον το ύ το ν τού γράφειν, τό ν δποΐον εφάρμοσαν καί εισηγαγον εν άπάσαις τ α ί ; τά ξεσ ι τού λαού. Έ π ί τή ς υπα- τεία ς τού Κικέρωνος ά π α ντώ σι τ ά πρώτα ίχνη τής στενογραφίας. Λυτός δ μέγας δήτωρ ίν _ έ π ι- τη δ ειό τα το ς έν τή τέχνη τα ύ τη, ήρεσκετο δε νά διδάσκη αύτήν εις τιν α άπελεύθερον Γιρωνα καλούμενον, όστις Οαυμασίως έστενογράφει τούς δι- κανικού; αυτού λόγους. Κ α τά τή ν έποχήν έκείνην ήσαν έν χρήσει εν 'Ρώμη πρός γραφήν τηλεγραφικά σημεία, τ ό είδος' δέ το ύ το τή ς γραφής, ή το κοινότατου, καί πάντες οί ένδοξοι άνδρες τής εποχής έκεινης με- τεχειρίζοντο αύτό. Δ ιη γούνται, ό τι δ Ιν.κέρων έγραψε π οτε είς τό ν φίλον του Α ττικ ό ν επιστολήν διά το ιο ύ τω ν σημείων, έξ ής όμως ούτος ού- δέν έν νόησε ν. Ό ένδοξος ρήτω? προσεφέρθη τ ό τ ε νά διδάξη είς τό ν Α ττικ ό ν τή ν στενογραφίαν, ό σ τις εμαθεν αύτήν έν έλα χ ίσ τω χρόνω. Λύτός δ Αύγουστος έδιδε μαθήματα στενογραφίας είς τού ; έγγόνους του.,,. Ή αρχαία στενογραφική μέθοδος διετηρηθη εν Γα λλία μέχρι τού ενδεκάτου αίώνος' όπάρχουσι δέ έπ ισ το λ ά ί τώ ν βασιλέων τή ς έποχής ^έκεινης γεγοαμμέναι διά στοιχείω ν τιρωνικών, ώς ώ νο - υ.άσθήσαν από τού Τίρωνος, περί ού ανωτέρω εγέ- νετο λόγος. Κ α τά τ ό 1747 είς Βενεδικτίνος, Πέτρος Καρπεντιέρος καλούμενος, μετερρύθμισε τ ό τιοωνικόν άλφάβητον, έόημοσίευσε όέ λ α τ ι ν ισ τί' βιβλίον πραγματευόμενου περί τή ς νέας τα ύ τη ς μεθόδου. ^ ^ Σήμερον ή στενογραφ ία, ή τις άλλως δεν ε ξα - σκείτα ι εΐμή παρ δ λίγω ν γραφέων, έτροποποιήθη καί έτελει'οποιήθη, δέν φ αίνεται όμως άπλοποιη- Οείσα καί έπιτομευθείσα μάλλον τή ς παρά τ ο ΐ; άρ- χαίοις έν χρήσει. Οί άοχαίοι συγγραφείς βεβαιού- σιν, ό τι οί στενογράφοι, οΰς άποκαλούσι uotaru, ήδύναντο δ ι ένός μόνον γρά μ μ α τος νά έκφρά- σωσι τή ν έννοιαν εκάστης λεςεως.^ Ή στενογραφία περιπίπτει ενίοτε^ εις λάθη, α τιν α πολλάκις έγείρουσιν ένστάσεις έν το ίς κοι- νοβουλίοις. Ο ύτως, ό τε π οτέ έν τ ώ Γαλλικώ κοι- νοβουλίω συνεζη τείτο πρότασις περί τροποποιη- σεως τή ς υπό το ύ νόμου όριζομένης διατιμ ησεω ς τ ώ ν δικαστικώ ν έξόύων, δ πρώτος πρόεδρος Σεγκιε ήγέοθη κ α τά τή ς διατιμ ησεω ς τής,.ροταθει- σης υπό' τού δικαστικού άρχιγραμ μ ατίω ς i.grel- fe ju d icia ire). Ή στενογραφία άνέγραψε g o u lfre ju diciaire, ή τοι δικαστικού βαράθρου. _ ^ Έ κ σ τα τισ τικ ή ς τού δ'ιευθυντού τού εν Κεοκύρα φρενοκομείου ιατρού κ. Χ Γσιριγωτου άπ'οσπώμεν τ ά ; εξής πληροφορίας περί τή ς έν Ελ- λ ά δ ι κινήσεως τώ ν παραφρόνων : Κ α τά τ ό έτος 187!) εΐσήλθον είς τ ό φρενοκομείου 34 παραφρο- νες, ώ ν 20 ανδρε; καί 8 γυναίκες. Ά π ό δέ τού έτους 1852 1879 παρέμειναν νοσηλευόμενοι 131, ών 107 άνδρες καί 24 γυναίκες, άπέμειναν δέ θεραπευόμενοι τή ν 31 Δεκεμβρίου 1879 εκατό ν άνδρες καί 2 5 γυναίκες. Λί ήλικίαι 20 40 έτώ ν παρέσχον κ α τά τ ό 1879 τ ά 2] 3_ τω ν είσελ- Οόντων" έκ τώ ν είσαχθέντων δε 21 έπι Î φρενοπαθών εϊσίν άγαμοι. P r e v ille έπρότεινέ π ο τε είς τό ν διάσημου ά γγλον ηθοποιόν G a rrirk, δια τρίβοντα έν Ηαρι- σίοις, νά Οπάγωσιν είς έξοχικήν του οικίαν κει- μένην παρά τή ν εις Βερσαλλίας άγουσαν όδόν. Ό G arrick ε 'π ε ν ά ϊπιβωσιν εις μεγαλην τιν α άμαξαν. g που καί καλώς καθίσαντες, είπαν είς τό ν ά α α ξτ.λά τη ν νά κινήση. Ο υτο; όμως άπεκρίθη, ό τι δέν δύναται νά κινήση πριν καταληφθώσι καί αί τέσσαρες θέσεις τή ς άμ άξη ; του. ^ Έ π ήλθε τ ό τ ε εις τό ν G a rrick μία ίόέα, νά

240 ΕΣΤΙΑ δώση εις τό ν συνάδελφόν του δείγμ ά τ ι τή ς προς μεταμόρφωσιν έπ ιδ εξιό τη τό ς του. Έ ν ω λοιπόν ό α μ α ξη λά τη ς περιμένει π ά ντο τε τούς μ έλλοντα ς νά κατα λά βω σι τά ς δύο υπολειπομένα; κενάς θέσεις, ό G a rrick εξέρχεται ήσυχα διά μ ια ; τ ω ν θυρίδων τ?,ς άμάξης, περικάμπτει τή ν άμαξαν, μ ετα σ χ η μ α τίζει τ ό πρόσωπόν του, και παρουσ ιά ζε τα ι εις το ν ά μ α ξη τά τη ν υπό νέαν δλως φά- σιν. Δ ίς έπανέλαβε τό αυτό τέχνασμ α, καί δίς έλαβε τή ν ύπολειπομένην κενήν Οέσιν παρά τού αμαξηλάτου ώ ; νέηλύς τις. Ό P re v illc έμενεν εκ στα τικ ός εκ του θαυμασμού. Ό G arrick καταβαίνει καί τρ ίτο ν καί ζη τεί τρ ίτη ν φοράν παρά το υ αμαξηλάτου Οέσιν, ά λ λ ό α μ α ξη λά τη ς τή ν φοράν αυτήν μ.αστίζει τούς ίππου; το υ καί αποκρίνεται. τον. "Ο λαι αί θέσεις είνε κατειλημμέναι. Καί αναχωρεί άφίνων το ν G arrick έμβρόντη-»»«γερμανική τις έφημερίς δημοσιεύει τά ς ε- πομένας πληροφορίας περί τού κεντρικού στρα τιω τικ ο ύ σταθμού τω ν γραμματοφόρων περιστερών, 8ν ίδρυσεν ή γερμανική κυβέρνησις. Ό σ τα θ μός οϋτος εύρίσκεται εν Κολωνία εντός μονας-ηρίου τινός. Καί τό μεν κ α τώ τερ ον τή ς οικοδομής μέρος χρησιμεύει εις κατοικίαν τού διευουντού καί περιέχει τ ά γραφεία, εις δε τ ό άνώτεοον μένου- σιν οί περιστεροτρόφοι. ΙΙαραπλεύρως το ύ οικοδομήματος το ύ το υ έ- γ ε ρεται ισοϋψής μ έγας περιστερεών εκ δικ τυ ω - το ύ σιόηρού σύρματος, έν ώ φυλάσσονται τή ν ημέραν αί περιστεραί. Ή γύμνασις α υ τώ ν γ ίν ετα ι διαρκώς διά τα κ τικ ώ ν αεροδρομίων τό ν μ.έν χ ειμ.ώνα συντόμων, μακρών δε τ ό θέρος, κέντρον δέ, έν (ο γυ μ νά ζο ντα ι πάσαι είνε ή Κολωνία, όοεν ά- π ο σ τέλ λ ο ντα ι εις τούς άλλους ς-αθμαύς τή ς ΜαΟ- ένσης, Στρασβούργου καί Μ έτς. Ό κεντρικός γ 0- μ.ός συνδέεται πρός τό ν το ύ Βερολίνου δ'. άλλων έν τ ώ μ ετα ξύ κειμένων, π ά ντες δέ επί τού παρόντος προορίζονται εις υπηρεσίαν τω ν εις τά δυτικ ά σύνορα τή ς αυτοκρατορίας κειμένων φρουρίων, όπως προσπορίσωσιν εις τ ά ς θέσεις τα ύ τα ς τόμέσον έν περιπτώσει πολιορκίας νά συνεννο- ώ ν τ α ι μ ε τά τώ ν έκτός. "Α μ α ώς τό κ α τά σ τη μ α τή ς Κολωνίας άποκτήση άρκοϋντα αριθμόν γεγυμνασμένων περιστερών, όμοιοι σταθμ οί Οέλουσιν ίδρυσή καί εις τ ά ανατολικά μεθόρια τού Κράτους. Ί ίδ η άπό ικανού χρόνου ή 'Ρωσσία ίδρυσεν εις τ ά πρός τή ν Γερμανίαν μεθόρια αυτής σταθμούς γρα μ μ ατοφόρο«περιστερών. Τήν 1 Απριλίου (ν ), ό πρίγκηψ Βίσμαρκ έ- ω οτασεν έν οίκογενειακώ κύκλω τήν επέτειον τής γεννήσεώς του. Κ ατά τή ν ημέραν έκείνην ό πρίγκηψ συνεπλήρωσε τ ό εξηκοστόν εκ τον έτο ς τής ήλικίας του, οπερ έπίστευεν ό τι έμελλε νά άποβή α ύ τω άπαίσιον, ή του λά χιστον λίαν επικίνδυνον. Ό μέγας πολιτικός άνήρ, όστις, καθώς έγένετο γ ν ω σ τό ν είς π ά ν τα ; έκ τή ς ακριτομυθίας το ύ άλλ ο τε εξ άπορρήτων αυτού Μαυρίκιου Husch, 5X.S- την δεισιδαιμονίαν να Οεωρή αποφραόα τη ν παρασκευήν, φοβείται επίσης τούς αριθμούς, ιδιαζό ν τω ς δέ τα ρ ά ττε ι αυτόν ή καβαλιστική θέα τού αριθμού 06. Ό Μαυρίκιος Busch δ ιη γείτα ι ό τι τόν 'Ο κ τώ βριον το ύ 1870 ό πρίγκηψ Βίσμαρκ άνέβαλεν εις τή ν έπιούσαν συνέντευξίν τιν α μ ετά τού σ τρ α τη γού B o y er, ΰπασπιστού τού Βαζαίν έλθόντος εις Βερσαλλία.; ϊνα διαπραγμ ατευτή μ ε τ ' αυτού, διά μόνον τόν λόγον ό τι ή ημέρα εκείνη η το παρασκευή, καί πρός τ ο ύ τ ο ι; 14η τού μηνός, ή τοι έπέτειος τ ώ ν μ αχών τή ς ΐένης καί τή ς H o c h kirchen.»»» Περί τώ ν ίδιοτρόπων ορέξεων το ύ βασι- λέο>ς τή ς Βαυαρία; έγράφησαν ήδη ικανά. Τελευ- τα ΐο ν πάλιν έφημερίς τις αναφέρει τά επόμενα- Έ ν τοΐς άνακτόροις αύτού, έν Μονάχω, κ α τά διατα γή ν τού βασιλέως κατεσκευάσοη μικρά τ ι ; το ποθεσία, όμοία πρός τά ς έν Ε λ β ε τ ία ά π α ντω - μένας, περιέχουσαν δε λίμνην υπό ρέων περι- βαλλομένην, ορέων π λα στώ ν, έννοεΐται, όποια εί-ε εκείνα, ών χρήσις γ ίν ετα ι εις τ ά θέατρα. "Ο τα ν ό βασιλεύς περιδιαβάζνι εντός τή ς λίμνης επί γ ό η ϊο.ΐα ς, μ ετα ξύ τώ ν π λα στώ ν ορέιον α π ο λύονται αίγες, α λλά αίγες πραγμ ατικαί, α ΐτινες συμπλνροϋσι τή ν φρεναπάτην τού βασιλέως, φανταζομένου ό τι εύρίσκεται έν Ε λ β ετία. Τόν χειμώνα ό ήγεμών περιδιαβάζει ενίοτε έν μεγαλοπρεπεί έλκήορω, οΰτινος εις τ ά όπισθεν 1- σ τ α τ α ι ά γα λμ α τή ς Νίκης, κρατούση; στέφανον ακριβώς ΰπεράνω τή ς κεφαλής τού βασιλέως. Eje ΑναΓΝΟΕΤΙΙΕ ΜI V ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΚΑΘ ΕΒΛΟΜΛΛΛ Πρός άπάλειψιν κηλίδων σκωρίας έκ λευκών υφασμάτων ασφαλές μέσον είνε ή χρήσις αραιά; διαλύσεως α λα τός τίνος τού όποξειδίου το ύ κασσιτέρου, εις ήν εμβαπτιζόμενου τό κηλιδωμένου μέρος ταχέιος απ οχρω μ ατίζεται. Έ ν έλλείψει ό μως τοί'.ύτου τινός ά λα τος ή χρήσις πυκνής δια - λύσεως όξαλυκού έξέος έ ν τό ; κοχλιαρίου έκ κασσιτέρου τιοεμένη φέρει τ ά αυτά α π ο τελ έσ μ α τα - ή παρουσία τού μ ετα λλικ ού κασσιτέρου σπουδ α ίο ς επενεργεί πρός ταχυτέραν καί έντελ εσ τέ- ραν άπάλειψιν τώ ν έκ τή ς σκωρίας κηλίδων. Εις άμφοτέρας τά ς περιστάσεις πρέπει τ ό ύφασμα μ ετά τό τέλος τή ς εργασίας νά άποπλύνεται καλώ ς διά πολλού ύ δα τος, άλλως έπίκ ειτα ι φόβος φθοράς τώ ν ίνών τού υφάσματος. A W I M - E I τ τ π ο ι ε no ρ ι ν ν β ε π λ α τ ε ί α - c μ ο ν ο ί λ ε