ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΥ

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΠΟΥΔΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΥ (ή οΐ άγώνες τοϋ ΛΕΝΙΝ και τοδ ΚΚ τής ΕΣΣΔ) ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ Δ. Π. Κ Ω ΙΤ Ε Λ Ε Ν Ο Σ ΕΚ Δ Ο ΤΙΚ Ο Σ Ο ΙΚ Ο Σ : ΠΛΑΝΗΤΗΣ

ΟΟΡΥΚ.ΙΟΗΤ : ΕΚ ΔΟ ΤΙΚ ΟΣ Ο ΙΚΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ - ΑΘΗΝΑΙ

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Ρ Ω ΣΙΚ Η Σ Ε Κ Δ Ο Σ Η Σ Τά έργα τοο Λένιν (α-4 αΰνολί τους ή άπ^πασματικά) κι οί Αποφάσεις ττοΰ υιοθετήθηκαν ατ± συνέδρια καί οτίς συνδιασκέψεις τοβ Μπολσεβίκικου Κόμματος καί οτίς δλομέλειες τής Κεντρικής Επιτροπής, Ετσι 8πως δημοσιεύονται σ αύτδ τδν τόμο Αποδείχνουν δτι 6 Τροτσκισμός είναι μιά Αντιμιρ-ιστική, ίππορτουνιστική τάση, Αποδείχνουν -ήν Ανατρεπτική του δραστηριότητα έναν-ιον τοο ΚομμουνιστικοΟ Κόμματος κι Αποκαλύπτουν τούς δεσμούς του μέ τούς Οπορτουνιστές ήγέτες τής Δευτέρας ΔιεθνοΟς καί μέ τούς ρεβιζιονιστές, τις Αντισοβιετικές τάσεις κι δμάδες μέσα ατά έργατικά κόμματα τών διαφόρων χωρδν. 01 Αποφάσεις που υιοθετήθηκαν Απδ τις τοπικές όργανώσεις τοο Κόμματος τονίζουν τήν ένότητα τοο ΚΚ τής ΕΣΖΛ Ιναντίον τοο ΤροτσκισμοΟ. Τδ βιβλίο τοοτο συμπεριλαμβάνει Αποφάοεις πού ψηφίστηκαν Απδ τήν Κομμουνιστική Διεθνή καθώς κι αποφάσεις τον σοβιετικών συνδικαλιστικήν όργανώσεων κατά τοο ΤροτσκισμοΟ. Τέλος, οί Σημει ώσεις ποί> έχουν παρατεθεί διευκολύνουν τή χρήση τοο δλικοο πού δημοσιεύεται σ αύτδ τδ βιβλίο. Πρώτη Ικδοση τοο 1972

Ε ί σ α γ ω γ ή Ο ΤΡΟ Τ ΣΚ ΙΣΜ Ο Σ είν ό ~ λ τρομερός έχθρός τοϋ Μαρξισμοϋ - Λενινισμού. Σάν όππορτουνιστική θεωρία τή; μικροαστικής τάξης, άντιμετο»πίσοτ,κε άπ τό Αένιν καί τό Κόμμα ατό Δεύτερο Συνέδριο τοϋ Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικοί) Εργατικού Κόμματος, κατά τήν περίοδο τής πρωτοεμφάνισης του Μπολσεβικισμοΰ. Άπό τότε καί στά διάφορα στάδια τής Ιστορίας, τό Κομμουνιστικό Κόμμα υποχρεωνόταν νά δίνει εναν άκατάπαυστο άγώνα κατά τής ξεκάθαρα όππορτουνιστικής ιδεολογίας καί τυχοδιωκτικής πρακτικής τοϋ Τροτσκισμοϋ. Στο διεθνές προσκήνιο δ Τροτσκισμός καταπολεμήθηκε κι άκόμη καταπολεμαται από τ άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, πού άγωνίζονται πλάι - πλάι μέ τό Κ Κ τής ΕΣΣΔ. Τα ντοκουμένα πού παρουσιάζονται σ αυτό τόν τόμο διαγράφουν τόν άγώνα πού ό Λένιν καί τό ΚΚ τής ΕΣΣΔ έδωσαν έναντίον τοϋ Τροτσκισμού, καί προσφέρουν πειστικές άποδείξεις γιά τήν άπόλυτη άνωτερότητα καί τή σαρωτική νίκη τής ιστορικής άλήθειας τοϋ Λενινισμοϋ πάνω στην επίπλαστη καί δηλητηριασμένη ιδεολογία καί σαπισμένη πρακτική τοϋ Τροτσκισμού. Αύτός δ τόμος χωρίζεται σέ πέντε μέρη. Τό ΙΙρώτο περιέχει Ιγγραφα καί ντοκουμέντα τής προεπαναστατικής περιόδου. Τα πρώτα άπ αυτά, χαρακτηρίζουν τόν άγώνα πού Εδιοσαν κατά τού Τροτσκισμού, ό Αένιν κι οι ύποστηριχτές του στό δεύτερο συνέδριο τοΰ ΡΣΔΕΚ (1903) κατά τό όποιο ό Τρότσκυ άφησε νά έννοηθεί αρκετά καθαρά δτι αντιπροσώπευε τή συμφιλιωτική, ρεφορμιστική τάση τοΰ Ευρωπαϊκού Σοσιαλδημοκρατικού κινήματος καί πώς ήταν ενας άντίπαλο; τού Μπολσεβικισμοΰ. 7

Στό Συνέδριο αύτό, δ Λένιν κι οί ύποστηριχτές του έμφαντικά άπόρριψαν τις άπόψεις των όππορτουνιστών. καί τοΰ Τρότσκυ άνάμεσά τους, περί τής ξεχωριστής θέσης πού κατείχε (ΐέσα στό Κόμμα ή «Μπούντ» μιά ίσραηλιτική μικροαστική κι εθνικιστική όργάνωση, καί περί τής παρερμηνείας τοϋ νοήματος τής «δικτατορίας τοΰ προλεταριάτου». Ό Τρότσκυ ζωηρά ύποστήριξε τή διατύπωση τής πρώτη; παραγράφου τοϋ Κομματικού Κανονισμού, μιά διατύπωση πού Ιγινε άπ' τόν Μάρτωφ μέ σκοπό να μπορέσουν νά διεισδύσουν μέσα στο Κόμμα, ασταθή μικροαστικά στοιχεία». Ό Σύντροφος Τρότσκυ είπε ό Λένιν στό Συνέδριο ολοκληρωτικά έχει παρερμηνεύσει τή βασική ιδέα στό βιβλίο μου «Τ ί πρέπει νά γίνει: Ό Τρότσκυ έπέμενε οτ: ί κάθε άπεργός έπρεπε νάχει τό δικαίωμα ν άποκαλεϊ τον έαυτό του μέλος τοΰ Κόμματος, καί σ αύτό δ Λένιν άπάντησε: «θάταν καλύτερα 5ν δέκα άπ αύτούς πού πραγματικά εργάζονται γιά τό Κόμμα, νά μή μπορούσαν νά λένε δτι είναι μέλη τοϋ Κόμ ΐατος (γιατί οί πραγματικοί άγωνιστές δεν Ιχουν άνάγκη άπό τούς τίτλους!) παρά αύτός ό Ενας πού μόνο λόγια είναι, ν άποκτήσει τό δικαίωμα καί τήν εύκαιρία νά γίνει μέλος τοΰ Κόμματος». Ή διάσπαση τοΰ Κόμματος σέ Μπολσεβίκους καί Μενσεβίκους συνέβη σ αύτό τό Δεύτερο Συνέδριο. 'ΙΙ πορεία των γεγονότων κατά έκπληκτικό τρόπο έφερε στό προσσκήνιο τήν ούσία των διαφωνιών άνάμεσα στούς Λενινιστές, άπό τή μιά μεριά, καί στους Μενσεβίκους καί στοΰς Τροτσκιστές άπό τήν άλλη. Καθοδηγημένοι άπό τό Λένιν, οί Μπολσεβίκοι οργάνωσαν ενα στενά συνδεδεμένο έπαναστατικό Κόμμα, πού προετοίμασε καί κατεύθυνε τή σοσιαλιστική έπανάσταση, ένώ ο! Μενσεβίκοι κι οΐ Τροτσκιστές Ιμειναν προσκολλημένοι στό ρεφορμισμό τους. Μετά τό Δεύτερο Συνέδριο δ Τρότσκυ έπέκρινε τις άποφάσεις πού πάρθηκαν έκεΐ. Σ Ινα γράμμα του πρός τήν Γ. Ντ. Στάσοβα, τόν Φ. Β. Λέγκνικ κι άλλους, στί; 14 τοΰ Όκτώβρη 1904, δ Λένιν έγραφε: «Μιά νέα μπροσούρα τοϋ Τρότσκυ κυκλοφόρησε πρόσφατα... Τό φυλλάδιο είναι γεμάτο άπό φρικτά ψέματα, άπό διαστρεβλώσεις τών γεγονότων... Τό Δεύτερο Συνέδριο ήταν κατά τά λεγόμενά του μιά Αντιδραστική προσπάθεια γιά τήν έδραίωση σεχταριστικών μεθόδων οργάνωσης κλπ. Τό φυλλάδιο είν Ινα χαστούκι κατά πρόσωπο, τόσο γιά τή σημερινή Εκδοτική Επιτροπή, δσο καί γιά όλόκληρο τό Εργατικό Κόμμα». Κατά τή διάρκεια τής πρώτης Ρωσικής Επανάστασης, δ Λένιν κι οί Μπολσεβίκοι ύποχρεώθηκαν νά καταπολεμήσουν τόν Τρότσκυ πάνω σέ θέματα πού άφοροϋσαν στή θεωρία καί στην τακτική τοΰ Κόμματος. Στά

1905 6 Τρότσκυ προσπάθησε ν άντικρούσει τή θεωρία τού Λένιν περί τής έξέλιξης τής άστικο - δημοκρατικής έπανάστασης σέ σοσιαλιστική έπανάσταση, προβάλλοντας τή δική του θεωρία περί τής άποκαλούμενης «διαρκούς έπανάστασης», πού αμφισβητούσε τήν ήγεμονία τοο προλεταριάτου \Άζ% στήν άστικο - δημοκρατική επανάσταση κι άρνιόταν τήν επαναστατική δυνατότητα τής αγροτικής τάξης σά σύμμαχου τοϋ προλεταριάτου. Κατά τήν περίοδο τής αντίδρασης πού ακολούθησε, ό Λένιν κι οί Μπολσεβίκοι έκαναν ενα διμέτοπο άγώνα κάτω άπό απίστευτα δύσκολες συνθήκες. ΙΙαρόλη τή δήλωσή του πώς ήταν «ύπεράνω φατριών», δ Τρότσκυ κι ή μικρή του συμμορία τών ύποστηρικτών κήρυσσαν πώς ήταν άπόλυτη άνάγκη να συμφιλιωθούν οί επαναστάτες μέ τούς όππορτουνιστές μέσα στό Κόμμα, προσφέροντας τό άστικο - φιλελεύθερο έπιχείρημα οτι οί Μπολσεβίκοι κι οί Μενσεβίκοι δέν άντιπροσώπευαν δυό διαφορετικές πολιτικές «σχολές", αλλά πώς ήταν μόνο δυό δμάδες Σοσιαλδημοκρατών διανοούμενων πού άγωνίζονταν για τήν έπιρροή πάνω στό «πολιτικά άνώριμο προλεταριάτο». Μέσα σέ μιά σειρά άπό έπιστολές κι άρθρα του ό Λένιν άνάπτυξε τούτη τήν άνάλυση τοο Τρότσκυ κι απέδειξε τή συμφιλιωτική τάση του καί τήν Ιλλειψη άρχών του. Έ γραφε οτι «δ Τρότσκυ συμπεριφέρεται σάν ενας άξιοκαταφρόνητος καριερίστας καί φατριαστής... Προσφέρει άνειλικρινεΐς ύπηρεσίες στό Κόμμα καί φέρνεται χειρότερα άπό κάθε άλλο φραξιονιστή». Ό Λένιν θεωροϋσε τόν Τρότσκυ καί τήν δμάδα του σάν τήν πιό βλαβερή κι έπικίνδυνη άπ δλες τις άποχρώσεις τοΰ Μενσεβικισμοΰ. Ό Τρότσκυ κι οί «τροτσκιστές συμφιλιωτικοί» σάν κι αύτόν, είναι βλαβεροί άπ δποιον άλλον άπ τούς έκκαθαριστές' οί φανατικοί έκκαθαριστές διαδηλώνουν τις άπόψεις τους ξεκάθαρα, κι είν εύκολο γιά τούς έργάτες να τούς έντοπίσουν καί νά καταλάβουν τά λάθη τους, ένώ οί Τροτσκιστές έξαπατοΰν τούς έργάτες, καλύπτουν τό κακό, κι είναι άδύνατο νά τό άποκαλύψουν οί έργάτες καί νά τό διορθώσουν». Ό Λένιν κατάγγειλε τόν άπαίσιο ρόλο πού Ιπαιζαν οε Τροτσκιστές κι άποκαλοϋσε τόν Τρότσκυ Ιούδα. Ό Λένιν δριμύτατα κατέκρινε τήν πολιτική άποψη τοΰ Τρότσκυ κατά τή διάρκεια τοΰ Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, καί τήν άποκαλοΰσε μιά ποικιλία τοΰ Καουτσκισμοΰ. (*). Ό Τρότσκυ, πραγματικά, ύπο- (1) Ό Κάρλ Κάουτσχυ (18Γ>4 1939) ήταν?. /; ίτ.' -ν>; ήγέτες το', Γε?- μανικοϋ Σοσιαλδημοκρατικοί κινήματος καί τής Δευτέρας ΔιεθνοΟς. "Αρχ;:ε 34 Μαρςιαιή; χλλά. κατόπιν Γ.έρχοε οτήν άποίτασία καί κήρυαοε τόν Κεντρικό (Καουττ/.ιομέ), τόν ~ Λ επικίνδυνο κλάϊο τοο ό"ορτουν.ο;ιοο. (Σ.τ.Ε.). 9

στήριζε τή θεωρία τοΰ «ύπέρ - ιμπεριαλισμού», κι άναμασοΰσε τις θέσί.; τοΰ Κάουτσχυ οτι ό πόλεμος είχε παραλύσει τις επαναστατικές δυνατότητες τοΰ προλεταριάτου καί, έτσι, πριν σκεφτοΰμε για έπανάσταση τή ; ΐργατικής τάξης έπρεπε να έξασφαλίσουμε τήν ειρήνη. "Απόρριπτε τό μπολσεβίκικο σύνθημα περί τής ήττας τής ντόπιας κυβέρνησης μέσα στον Ιμπεριαλιστικό πόλε ΐο κι εύνοοΰσε τό σοβινιστικό σύνθημα ζητώντα; «ούτε νίκη ούτε ήττα». Ένώ μόνο προφορικά άναγνώριζε οτι ήταν σωστή ή θεωρία γιά τήν άνισομερή έςέλιςη τοΰ καπιταλισμού, δ Τρότσκυ ύποστήριζε τή θέση δτι ή καπιταλιστική έξέλιξη βρισκόταν στήν αυγή της καί πάνω σ αυτή τή βάση προσπαθούσε ν άποδείξει δτι ή σοσιαλιστική έπανάσταση δέ μπορούσε νά πραγματοποιηθεί κι δτι ό σοσιαλισμό; δέ μπορούσε νά έγκαθιδρυθεΐ σέ μιά χώρα χωριστά. Ή διαδικασία τοΰ Αένιν σχετικά μέ τό δτι ή σοσιαλιστική έπανάσταση μπορούσε πρωταρχικά νά ξεκινήσει σέ λίγες ή καί σέ μιά μόνο καπιταλιστική χώρα, κι δτι ό σοσιαλισμός δέ μπορούσε νά θριαμβεύσει ταυτόχρονα σ δλες τις καπιταλιστικές χώρες, στρεφόταν Ιδιαίτερα έναντίον σ τί; άπόψεις πού διαδίδονταν άπ τόν Τρότσκυ, πού ύποστήριζε δτι οί έθνικές οικονομίες δέ μπορούσαν νά προσφέρουν τά θεμέλια γιά μιά σοσιαλιστική έπανάσταση κι δτι «ήταν σχεδόν άπελπιστικό νά δίνουμε τόν άγώνα γιά τή δικτατορία τοΰ προλεταριάτου σέ μιά χωριστή χώρα' τό προλεταριάτο μπορεί νά έγκαθιδρύσει τή δικτατορία του μόνο στήν κλίμακα όλόκληρης τής Ευρώπης, δηλαδή μέ τή μορφή Ηνωμένων Εύρωπκϊκών Κρατών* (δημοσίευμα στήν έφημερίδα «Νάσιε Σλόβο» 4 Φλεβάρη 1916). Αύτή ήταν ή ίδια διπρόσωπη όππορτουνιστική άντίληψη πού στηριζόταν στή θεωρία τής «διαρκοΰ; έπανάστασης». Οί Τροτσκιστέ; έχασαν καί τά τελευταία κατάλοιπα έπιρροής τους πάνι» στήν έργατική τάςη καί στό κίνημά τη ;, πολύ πριν άπ τό 1917. "Οταν δ Τρότσκυ έφτασε στήν Πετρούπολη τό 1917 υποχρεώθηκε νά ταχθεί μέ τήν άποκαλούμενη δμάδα τών «Μεζραγυόντσι», μιά σοσιαλδημοκρατική δμάδα πού αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στού; Μπολσεβίκους καί στού; Μενσεβίκους. Τόν Αύγουστο τού 1917 οί «Μεζραγυόντσι» δήλωναν δτι δέν είχαν διαφορές μέ τούς Μπολσεβίκους κι ένώθηκαν μέ τό Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (Μπολσεβίκοι). Ό Τρότσκυ κι οί όπαοοί του άναγκάσθηκαν νά τού; ακολουθήσουν κι αύτοί. Μόλ ι; ένώθηκαν μέ τούς Μπολσεβίκους πολλοί άπ τούς «Μεζραγυόντσι» άπόρριψαν τις όππορτουνιστικές του; τάσεις. Αλλά δπω; έδειξαν τά γεγονότα πού ακολούθησαν, για τόν Τρότσκυ καί γιά τούς όπαδούς του κά 10

τι τέτοιο ήταν μιά άπλή τυπική ένέργεια μόνο: έξακολούθησαν νά διακηρύσσουν τις διαβρωτικέ; του; ιδέες, άρνοΰνταν τήν πειθαρχία κι ύπονόμευαν τήν ιδεολογική κι όργανωτική ενότητα τοΰ Κόμματος. Στήν πιό κρίσιμη στιγμή τή ; έςέλιςη; τής σοσιαλιστική; έπανάστασης κατά τήν περίοδο τής προετοιμασία; καί τής ούσιαστική; πραγματοποίησης τής Ινοπλης έξέγερση; τοΰ Όκτιόβρη στήν Πετρούπολη 6 Λένιν κι οί Μπολσεβίκοι Ανακάλυψαν δτι είχαν καί πάλι ν άγωνιστοον έναντίον στις Ολοκληρωτικά αστήρικτε;, βλαβερέ; κι έπικίνδυνες Απόψεις τοΰ Τρότσκυ. Ό Τρότσκυ έπέμενε δτι ή εξέγερση θάπρεπε ν ΑναβληΟεΐ μέχρι πού νά συνέλθει τό Δεύτερο Συνέδριο των Σοβιέτ. Στήν ούσία, αύτό σήμαινε τή εντρ ιβ ή τή ; έξέγερση;, έπειοή οί σοσιαλεπαναστάτες κι οί Μενσεβίκοι μπορούσαν ν αναβάλουν τό συνέδριο, προσφέροντας Ιτσι στήν ΙΙροσιορινή Κυβέρνηση τή δυνατότητα τής συγκέντρωσης των δυνάμεων τη ; ώς τότε, καί τή συντριβή τής έξέγερσης. Λν γινόταν δεκτή αύτή ή τυχοδιωκτική πρόταση, τό χτύπη ΐα θά μποροΰσε νάναι μοιραίο. Ό Λένιν μ ευστροφία έξέθεσε τή δημαγωγική άποψη τοΰ Τρότσκυ κι Απέδειξε δτι ή ΙΙροσιορινή Κυβέρνηση Ιπρεπε ν άνατραπεί πριν άρχίσει τις εργασίες του τό Συνέδριο τών Σοβιέτ. Τό Δεύτερο μέρος τοΰ βιβλίου καλύπτει τήν περίοδο άπό τό 1918 ώς τό 1922. Τά Ιγγραφα πού άναφέρονται σ αύτό τό χρονικό διάστηιια χαράσσουν τόν άγώνα που Ιδωσαν ό Λένιν καί τό Μπολσεβίκικο Κόμμα κατά τοΰ Τρότσκυ καί τή ; ψευτο - επαναστατική; γραμμής του, πού έπέφεραν τεράστια ζημιά στήν τότε νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία, τήν έποχή τής Συνθήκης τοϋ Μπρέστ Λιτόβσκ, κι έναντίον στις τυχοδιωκτικές του Ακρότητες κατά τά χρόνια τοΰ Εμφύλιου Πόλεμου καί τής ξένης έπέμβασης. Πολύ άπό τό υλικό αύτοΰ τοΰ Μέρους Ιχει ληφθεΐ άπό τά Ιργα τοΰ Λένιν κι άπό τις άποφάσεις τοΰ Κόμματος πού Αποκαλύπτουν τήν άνοικτή Αντιπολίτευση τοΰ Τρότσκυ πρός τό Κόμμα στά 1920 καί στά 1921 κατά τή διάρκεια τών συζητήσεων πάνω στό θέ ΐα τών συνδικάτων καί κατά τό πέρασμα στή Νέα Οικονομική Πολιτική, δταν τό πρόβλημα τής διατήρησης καί τή ; ενίσχυση; τή ; συμμαχίας Ανάμεσα στήν έργατική καί στήν αγροτική τάξη ήταν ενα θέμα πρωταρχικής σημασίας. Ό Αγώνας γιά τή συνθήκη Ειρήνη; τοΰ Μπρέστ - Λιτόβσκ στά 1918, ήταν ενα; Αγώνα; γιά τήν υπόσταση τή ; νέας Σοβιετικής Δημοκρατία; καί τήν ενδυνάμωση τοΰ νέου συστήματος. Ή Σοβιετική Δη ΐον.οατία Αντιτάσσονταν στόν ιμπεριαλιστικό πόλεμο καί ζητοΰσε έπίμονα 11

παγκόσμια, ειρήνη. Αυτές ό άγώνα; βρν,κε τή μαζική υποστήριξη τοϋ εργαζόμενου λαοο, πού στράφηκε άπ δλες τις χώρες τού κόσμου για νά υπερασπιστεί τή ρωσική έπανάσταση. Τά έγγραφα Αποδείχνουν δτι πάνω στό θέμα τής Συνθήκης Ειρήνης τοΰ Μπρέστ, 6 Τρότσκυ πήρε άντι-λενινιστική στάση, έγκληματικά έκθέτοντας τή νεο-δημιουργημένη Σοβιετική Δημοκρατία σέ θανάσιμο κίνδυνο. Σαν επικεφαλής τής σοβιετικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες γιά τήν Ειρήνη, άγνόησε τις οδηγίες τής Κεντρικής Επιτροπής τού Κόμματος καί τής Σοβιετικής Κυβέρνησης. Σέ μιά κρίσιμη στιγμή τών συνομιλιών δήλωσε οτι ή Σοβιετική Δημοκρατία μονόπλευρα άποσυρόταν άπό τόν Πόλεμο, άνάγγελνε δτι ό ρωσικός στρατός είχε άποστρατευτετ κι ϋστερα έφυγε άπ τό Μπρέστ - Λιτόόσκ. Τό γεγονός αυτό πρόσφερε στή Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση τήν εύκαιρία πού ζητοΰσε γιά νά δώσει τέλος στήν ανακωχή. Μπορούμε νά σωθούμε μόνο μέ μιά Ευρωπαϊκή έπανάσταση, μέ τό πραγματικό νόημα τοΰ δοου», είπε 6 Τρότσκυ στό "Εκτακτο "Εβδομο Συνέδριο τού Ρωσικού Κομμουνιστικού (Μπολσεβικικοΰ) Κόμματος. Ό γερμανικός στρατός, στό μεταξύ, έξαπόλυσε νέα έπίθεση καί κατέλαβε σημαντικές έκτάσεις. Σαν αποτέλεσμα, ή γερμανική κυβέρνηση έθεσε πιό σκληρούς δρους γιά τήν Ειρήνη. Έξαιτίας τού τυχοδιωκτισμού τοΰ Τρότσκυ, ό Αένιν έγραφε πώς ή Ρωσία υπόγραψε «μιά άκόμη πιό ταπεινωτική ειρήνη, καί σ αυτό φταίνε έκεΐνοι που άρνήθηκαν νά δεχθούν τούς προηγούμενου; δρους». Παρόλο πού στάθηκε λιγόζωη. τούτη ή άνακούφιση πού πρόσφερε ή Συνθήκη Ειρήνης τού Μπρέστ - Αιτόβσκ είχε τεράστια σημασία. Έπέτρεψε στή Σοβιετική Δημοκρατία ν άποσυρθεΐ άπ τόν παγκόσμιο πόλεμο καί νά προετοιμαστεί γιά ν άπωθήσει τήν ξένη έπέμβαση καί τήν έσωτερική άντεπάνάσταση. Ό Εμφύλιος Πόλεμο; τού 1918-1920 τέλειωσε μέ τή νίκη τής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Ή χώρα άποδύθηκε στήν οικονομική άναμόρφωσή της κι άρχισε νά γιατρεύει τις τρομερές πληγές πού τής προξένησε ή ιμπεριαλιστική έπέμβαση κι ή αντεπανάσταση τών Λευκοφρουρών. Τό Κόμμα πέρασε άπό τόν Πολεμικό Κομμουνισμό στή Νέα Οικονομική Πολιτική, έτσι δπως τή σχεδίασε ί Αένιν, πού ύποδείκνυε δτι ή κυριώτερη προσπάθεια γιά ν άνταπεξέλθει ή χώρα στήν κατάσταση πού είχε δημιουργηθεΐ ήταν ή Αποκατάσταση τής Βιομηχανίας. Κ ι αύτό, έλεγε ό Αένιν δεν μπορούσε νά πραγματοποιηθεί παρά μόνο άν έξασφαλιζόταν πρώτα ή άνθηση τής Γεωργίας κι ή ένταξη τών έργατών καί τών συνδικάτων του; στή δραστήρια σοσιαλιστική άνοικοδόμηση. Ό τρόπος 12

γιά να λυθούν αυτά τα προβλήματα δέν ήταν οί πιέσεις κι ό πειθαναγκασμός, άλλα ή προγραμματισμένη οργάνωση, ή πειθώ κι ή έφαομογή κινήτρων. Σ αυτή τήν κρίσιμη περίοδο, ό Τρότσκυ κι οί άλλοι έχθροί τοϋ Λενινισμού ανάγκασαν τό Κόμμα ν άρχίσει μια συζήτηση πάνω στό θέμα τών συνδικάτων. Σέ μιά έποχή όπου ή κάθε προσπάθεια έπρεπε νά κατευθύνεται πρός τόν άγώνα κατά τού λιμού καί τής οίκονομικής κατάπτωσης, πρός τήν έπίτευξη μιά; άνθησης τής γεωργικής παραγωγής καί πρό; τήν άναμόρφωση τής Βιομηχανία;, ή προσοχή τού Κόμματος άπεσπάτο άπ ολ αύτά γιά νά οοϋϊΐ σέ τούτη τή διαμάχη. Στή συνεδρίαση τοϋ ριοσικοϋ Κ. (Μπ.) Κόμματος, κατά τήν Πέμπτη Πανρωσική Συνδικαλιστική Συνδιάσκεψη, ό Τρότσκυ έπέμενε νά «σφιχτούν τά χαλινάρια» καί νά «άναταραχθοϋν» τά συνδικάτα, νά μετατραποΰν οί συνδικαλιστικές οργανώσει; σέ κρατικέ; υπηρεσίες μέ σκοπό ν άντικατασταθεΐ ή πειθώ άπό τήν καταπίεση. Σ ' ένα λόγο του μέ θέμα <Τά Συνδικάτα, ή σημερινή κατάσταση καί τά λάθη τοϋ Τρότσκυ», στό άρθρο του «Ή Κομματική Κρίση», στή μπροσούρα του «ΙΙάλι περί τών Συνδικάτων, τής Σημερινής Κατάστασης καί περί τών Λαθών τοϋ Τρότσκυ καί τοϋ Μπουχάριν», καί σ άλλα του Ιργα, πού συμπεριλαμβάνονται σ αύτό τόν τόμο, 6 Λένιν κατάγγελνε τούς Τροτσκιστές καί τήν άπό μέρους τους άντι-μαρξιστική θεώρηση τοϋ προβλήματος σχετικά μέ τό ρόλο καί τά καθήκοντα τών συνδικαλιστικών όργανώσεων μέσα στή σοσιαλιστική οικοδόμηση. Απέδειξε πώς ή γραμμή τοΰ Τρότσκυ νά μετατραποΰν τά συνδικάτα σέ τμήμα τοΰ κρατικού μηχανισμού θά όδηγοϋσε στήν κατάργησή τους καί στήν ύπονόμευση τής δικτατορία; τοΰ προλεταριάτου. Πραγματικά, τό θέμα πού έπέβαλε στό Κόμμα νά συζητήσει δ Τρότσκυ ήταν «ή στάση άπέναντι στού; άγρότε;, πού είχαν άντιταχτεΐ στέν Εμπόλεμο Κομμουνισμό, ή στάση άπέναντι στις μάζες, σέ μιά έποχή πού ό Εμφύλιος Πόλεμος Ιληξε». Κατά τή συζήτηση ή άντιπολίτευση δοκίμασε συντριπτική ήττα, μέσα σ δλες τις όργανώσεις τοΰ Κόμματος. Τό Κόμμα συνασπίσθηκε γύρω άπ τό Λένιν, ύποστηρίζοντας τήν άποψή του κι άπορρίπτοντας τή γραμμή πού διακήρυσσε ή φατρία τοΰ Τρότσκυ, κι οί άλλες άντιπολιτευτικές δμάδες. Τ άποτελέσματα αύτής τής συζήτησης Ιχουν συνοψιστεί στό Δέκατο Συνέδριο τοϋ Κόμματος (Μάρτης 1921) πού οί άποφάσεις του καθόρισαν τό ρόλο καί τις προσπάθειες τών συνδικάτων κάτω άπ τή δικτατορία τοΰ προλεταριάτου. Σ αύτό τό Συνέδριο, δ Λένιν έξέθεσε καί πάλι 13

τήν αντικομματική πολιτική πού ακολουθούσαν ο! Τροτσκιστές κι οί άλλες Αντιπολιτευτικές όμάδες, καθώς καί τό νόημα αύτής τής πολιτικής. Σύμφωνα μέ τις προτάσεις του τό Συνέδριο ψήφισε μι λ άπόφαση σχετικά μέ τήν ένότητα τού Κόμματος, πού ξεκάθαρα δήλωνε πώς δλες οί φράξιες Ιπρεπε να διαλυθούν άμεσος, κι δτι οί κομματικές όργανώσεις θάπρεπε άπό τότε καί πέρα ν απαγορεύουν κάθε φατριαστική δραστηριότητα. «Ή μή πραγματοποίηση αύτής τής άπόφασης δηλωνόταν θ άκολουθοϋσε τή χωρίς δρους κι άμεση διαγραφή άπό τό Κόμμα». Οί άποφάσεις πού υιοθετήθηκαν άπό τά κομματικά δργανα τοΰ άγώνα κατά τοΰ Τροτσκισμού στά 1923-1925, βρίσκονται στό Τρίτο Μέρος αύτοΰ τοΰ τόμου. Σέ μιά κοινή όλομελειακή συνεδρίαση μ άντιπροσώπους άπό τις δέκα μεγαλύτερες όργανώσεις τού Κόμματος, τόν Όκτώβρη τού 1923, ή Κεντρική Επιτροπή κι ή Κεντρική Εξελεγκτική Επιτροπή, συζήτησαν τήν κατάσταση μέσα στό Κό ΐμα καί καταδίκασαν τήν άντι-κομματική έπιστολή καί τή δήλωση τών 46 πού προσυπόγραψαν οί τροτσκιστικές κι άλλες άντιπολιτευτικές όμάδες: «Ή συνεδρίαση τής δλομέλειας τής ΚΈ καί τής Κ Κ Ε καί τών άντιπροσώπων τών 10 κομματικών όργανώσεων, όμόφωνα καταδίκασε τή δήλωση τών 46 σά μιά ένέργεια φραξιονιστικής καί διασπαστικής πολιτικής... Αυτή ή δήλωση άπειλεΐ νά έμπλέξει όλόκληρο τό Κόμμα σέ μιά εσωκομματική πάλη πού έκδηλοιθηκε κατά τούς τελευταίους λίγους μήνες κι Ιτσι νά έξασθενήσει τό Κόμμα κατά τήν πιό κρίσιμη στιγμή τών πεπρωμένων τής διεθνοος έπανάστασης». Σέ μιά μπροσούρα του μέ τίτλο «'Η Νέα Γραμμή», 6 Τρότσκυ κατηγορούσε τήν ήγεσία τοΰ Κόμματος γ ι άποχαλίνωση καί ζητοϋσε ν άντικατασταθοΰν οε παλιοί Μπολσεβίκοι μέ νέους άνθρώπους, ιδιαίτερα σπουδαστές πού τούς άποκαλοΰσε «τό βαρόμετρο τοΰ Κόμματος». Ή 13η Συνδιάσκεψη τοΰ Κ Κ Ρ (Μπ.) έγινε τό Γενάρη τοΰ 1924, καί ψήφισε μιά άπόφαση «Αποτέλεσμα τών Διαφωνιών καί τής Μικροαστικής Παρέκκλισης μέσα στό Κόμμα* δπου μέ όξύτητα καταδικάζονταν οί φατριαστικές δραστηριότητες τοΰ Τρότσκυ καί τών ύποστηρικτών του καί δηλωνόταν δτι «ή σημερινή άντιπολίτευση δέν είναι μόνο μιά προσπάθεια γ ι άναθεώρηση τοΰ Μπολσεβικισμοϋ, δέν είν άπλώς μιά άπομάκρυνση άπό τό Λενινισμό, άλλά καί μιά ξεκάθαρη μ ι κ ρ ο αστική παρέκκλιση. Δέν ύπάρχει άμφιβολία σχετικά μέ τό δτι αυτή ή άντιπολίτευση άντικειμενικά άντικαθρεφτίζει τήν πίεση τής 14

μικροαστικής τάξης πάνω στίς θέσεις ένός προλεταριακού Κόμματος καί τής πολιτικής του». Τούτη ή άπόφαση ψηφίστηκε όμόοωνχ άπό τή 13η Συνδιάσκεψη τοο ΚΚΡ. Τό φθινόπο>ρο τοΰ 19*24, μετά τό θάνατο τοΰ Λένιν, 6 Τρότσκυ δημοσίευσε ν άρθρο στό όποιο έςυμνούσε τό δικό του ρόλο μέσα στήν έπανάσταση, έφερνε στήν έπιφάνεια τήν παλιά του Ιδέα περί «διαρκοΰς έπανάστασης», καί πάλι ισχυριζόταν δτι οί έχθρικές συγκρούσεις ήταν άναπόφευκτες άνάμεσα στήν προλεταριακή έμπροσθοφυλακή καί στίς πλατιές μάζες τών άγροτών. Σέ μιά όλομελειακή συνεδρίαση στίς 17-20 τοΰ Γενάρη 1925, ή Κεντρική Επιτροπή τοΰ Κ Κ Ρ χαρακτήριζε τις άσταμάτητες έπιθέσεις τοΰ Τρότσκυ κατά τοΰ Μπολσεβικισμοΰ σά μιά προσπάθεια γιά 6 π ο- κατάσταση τοΰ Λενινισμού άπό τόν Τροτσκισμό. Μέ τήν άπόφαση αύτής τής όλομέλειας δ Τρότσκυ καθαιροΰνταν άπό τό άξίωμά του σάν Προέδρου τοΰ Επαναστατικού Στρατιωτικοί) Συμβουλίου τής ΕΣΣΛ. Τόν «προειδοποιήσαμε κατά τόν πιό έμφατικό τρόπο δτι ή ιδιότητα τοΰ μέλους τοΰ Μπολσεβικικοΰ Κόμματος άπαιτεΐ πραγματική κι δχι προφορική, ύποταγή στήν πειθαρχία τοΰ Κόμματος κι όλοκληρωτική κι άνευ βρων άπάρνηση κάθε έπίθεσης έναντίον τών ιδανικών τοΰ Λενινισμού». Μιά νέα άντιπολίτευση δημιουργήθηκε τότε μέ τήν ήγεσία τοΰ Ζηνόβιεφ καί τού Κάμενεφ, πού άρχισε τις έπιθέσεις της κατά τής λενινιστικής γραμμής, μέ πρώτη έμφάνιση κατά τό 14ο Συνέδριο τοο Κόμματος πού συγκλήθηκε περί τά τέλη τού Δεκέμβρη 1925. Μόλις πρόσφατα 6 Ζηνόβιεφ κι δ Κάμενεφ είχαν άντιταχθεϊ στους Τροτσκιστές, μά τότε άφέθηκαν κι αύτοί νά παρασυρθοΰν πρός τις «θέσεις» τοΰ Τροτσκισμού. 'Ύστερ άπό τή συντριπτική της ήττα στό 14ο Συνέδριο ή Νέα Αντιπολίτευση άνοικτά έναγκαλίστηκε τόν Τροτσκισμό. Έ να «μπλόκ» άντι-κομματικής άντιπολίτευσης διαμορφώθηκε τώρα, καί μαζί του ένώθηκαν τά παλιά κατάλοιπα άλλων άντιπολιτευτικών δμάδων, μά κι αύτό συνετρίβη κυριολεκτικά άπό τό Κόμμα. Τό Τέταρτο μέρος τοΰ βιβλίου προσφέρει ντοκουμέντα γιά τόν άγώνα έναντίον τοϋ Τροτσκισμού, κατά τό 1926 καί 1927. Τό φθινόπωρο τοο 1926 οι ήγέτες τού τροτσκιστικοΰ «μπλόκ» δημιούργησαν Ιν άντι-κομματικό προγεφύρωμα, μιλώντας στίς συνεδριάσεις τοΰ Κόμματος περί τών έργοστασιακών συγκροτημάτων τοο «Άβια- 16

πρίατ:ορ» στή Μόσχα καί τών έργοιτασίων «Τίουτίλωφ» στήν Πετρούπολη. -ροτείνοντα; άντιλενινιστικέ; απόψε-.;. Οί κομμουνιστές έργάτε; ξεκάθαρα τού; κατάγγειλαν καί τού; Ανάγκασαν νά έγκαταλείψουν αύτέ; τ ΐ: συνεδριάσει;. Τό γεγονός αΰτό τού; υποχρέωσε σέ μιά γενική ύ-οχώρηση: έστειλαν μιά δήλωση στήν Κεντρική Επιτροπή στήν δποία υποκριτικό: παραδέχονταν τά λάθη του;. Στήν πραγματικότητα δμως σχημάτισαν 2να παράνομο Κόμμα καί όργάνιοναν μυστικέ; συνεδριάσεις, δπου συζητούσαν τις φραξιονιστικέ; Απόψεις καί τήν τακτική τους πού έπρεπε νά υίοοίτ/^ϊουν Απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμ ια. Τό 15ο ΙΙανρωσικό Κομματικό Συνέδριο, έλαβε χώρα τόν Όκτώ- 6οη - Νοέμβρη 1926 καί χαρακτήρισε τήν Αντιπολίτευση τών Τρόττ/υ - Ζηνόβιεφ σά μιά μενσεβικική παρέκκλιση μέσα στό Κόμμα καί τού; προειδοποίησε δτι ή περαιτέρω τροπή του; πρός τόν Μενσεβικισμό 0ά δδηγοΰσε στή διαγραφή τους άπό τό Κόμμα. Τό Συνέδριο κάλεσε δλου; τού; κομμουνιστές νά υιοθετήσουν μιά καθορισμένη στάση Απέναντι στό Αντιπολιτευτικό «μπλόκ». Ή 7η Εύρεία Όλομελειακή Συνεδρίαση τή ; Εκτελεστικής Επ ι τροπή; τής Κόμιντερ πού συγκλήοη/.ε Αμέσως μετά, υιοθέτησε τις Αποφάσεις τοΰ Ιόου Κομματικού Συνέδριου σχετικά μέ τό Αντιπολιτευτικό «μπλόκ» καί κατέστησε γνωστή στά Κομμουνιστικά Κόμματα τήν Ανάγκη νά συντρίψουν τις προσπάθειες τών Τροτσκιστών πού Απέβλεπαν στή διάσπαση τοΰ διεθνοΰς κομμουνιστικού κινήματος. Οί τροτσκιστές δέ σταμάτησαν τις Αντικομματικές τους δραστηριότητες παρόλη τήν ήττα τους μέσα στό Κόμμα, τήν έργατική τάξη καί τό διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Έπωφελήθηκαν Από τις έσωτερικές δυσκολίες κι Ακόμη Από τή χειροτέρευση τής διεθνοΰς θέσης τής ΕΣΣΔ γιά νά προχωρήσουν Ακόμη περισσότερο καί νά διακηρύξουν τό Αποκαλούμενο «σχέδιο τών 83», δπου Ανανέωναν τις συκοφαντίες του; εναντίον τοΰ Κόμματος. Ισχυρίζονταν δτι τό Κόμμα κι ή Σοβιετική Κυβέρνηση Ιπρεπε νά καταργήσουν τό μονοπώλιο τοΰ ξένου έμπορίου καί νά παραχωρήσουν πολιτικά δικαιώματα ατούς κουλάκους. Ό μεγάλος Αριθμός Αντιτύπων αύτοΰ τοΰ «σχέδιου» πού τυπώθηκε παράνομα, κυκλοφόρησε Ανάμεσα στα μέλη τοΰ Κόμματος καί σέ πολλά άτομα πού δέν ήταν μέλη τοΰ Κόμματος. "Επρεπε νά δοθεί πιά ένα τέλος σ αύτή τήν Αντι-κομματική δραστηριότητα. Τόν Όκτώβρη τοΰ 1927 συγκλήθηκε μιά δλομελειακή σύσκεψη τής Κεντρικής Επιτροπής καί τής Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής δπου έκτέθηκε τό Αντι-λενινιστικό νόημα τοΰ Αντιπολιτευτι- 16

κοΰ σχεδίου κι έκδιώχθηκαν τόσο δ Τρότσκυ, δσο κι δ Ζηνόβιεφ άπό τήν Κεντρική Επιτροπή, ΐέ τήν κατηγορία τής φατριαστικής δραστηριότητας έναντίον στό Κόμμα καί τήν ένότητά του. Σ αύτή τή συνεδρίαση τής Όλομέλειας άποφασίστηκε νά τεθούν δλα τά στοιχεία γιά τις διασπαστικές ενέργειες τής άντιπολίτευσης τοΰ Τρότσκυ ύπόψη τοΰ 15ου Συνέδριου τοΰ Κομμουνιστικού Κόμματος. Κατά τή διάρκεια τών κομματικών συζητήσεων που προηγήθηκαν τοΰ 15ου Συνεδρίου, 724.000 μέλη ψήφισαν υπέρ τής λενινιστικής πολιτικής τής Κεντρικής Επιτροπής, ένώ 6 συνασπισμός Τρότσκυ - Ζηνόβιεφ πήρε 4.000 ψήφους, δηλαδή οϋτε τό μισό τοΰ ένός στά έκατό τών μελών πού πήραν μέρος στήν ψηφοφορία. Τό γεγονός αύτό στάθηκε μιά αποφασιστική ήττα γιά τήν Αντιπολίτευση. Τώρα πιά ήταν φανερό πώς δ συνασπισμός τών Τρότσκυ - Ζηνόβιεφ είχε ύποστεΐ πολιτική χρεωκοπία κι είχε απομονωθεί άπό τή μάζα τοΰ Κόμ ΐατος. Ιϊαράλκυτα, ό συναιπισμΐς 5.κ:λοΰ0ησε τήν τακτική του κι άπό τήν φραξιονιστική δραστηριότητα μέσα στό Κόμμα, πέρασε σέ άντισοβιετικές, άντεπαναστατικές ένέργειες. Μετά τήν δλοκληρωτική τους ήττα μέσα στις κομματικές όργανώσεις τά μέλη τής άντιπολίτευσης προσπάθησαν νά βροον άπήχηση μέσα στίς μή κομματικές μάζες μέ τήν έλπίδα δτι θά τις κάνουν νά ξεσηκωθούν κατά τοΰ Κομμουνιστικού Κόμματος κι έναντίον στή σοβιετική έξουσία. Πραγματοποιούσαν τις παράνομες συγκεντρώσεις τους σέ ιδιωτικές κατοικίες στή Μόσχα καί στό Λένινγκραντ, κι έτοίμαζαν Ινα πλάνο δραστηριότητας γιά τις έορταστικές έκδηλώσεις τής 7ης τοΰ Νοέμβρη. Αποφάσισαν νά μιλήσουν έκείνη τήν ήμέρα, νά διακηρύξουν τά συνθήματά τους καί νά διαδηλώσουν μέ πορτραϊτα τών ήγετών τους. Στίς 4 τοΰ Νοέμβρη οΐ τροτσκιστές κατάφεραν νά εισχωρήσουν στήν Ανώτερη Τεχνική Σχολή τής Μόσχας καί νά πραγματοποιήσουν μιά φραξιονιστική συνεδρίαση. Σέ μερικές πόλεις άρχισαν νά τυπώνονται παράνομα άντισοβιετικές μπροσούρες καί προκηρύξεις, νά διανέμονται στά έργοστάσια καί νά τοιχοκολλοΰνται παντού δπου ήταν δυνατό. Κατά τή 10ο Επέτειο τής Οκτωβριανής Επανάστασης προσπάθησαν νά οργανώσουν άντισοβιετικές ένέργειες μέσα στή Μόσχα καί στό Λένινγκραντ, άλλά σαρώθηκαν άπ τούς δρόμους, άπό έργατικές Αντιδιαδηλώσεις, πού έξέφραζαν τήν πλήρη έμπιστοσύνη τους στό Κομμουνιστικό Κόμμα καί στή Σοβιετική Κυβέρνηση. Στίς 7 τού Νοέμβρη οί δραστηριότητες τής άντιπολίτευσης Απέδειξαν δτι είχε μεταβληθεΐ σέ μιά άντεπαναστατική δύναμη, άνοικτά έχθρι- 9 17

κή πρός τή δικτατορία τού προλεταριάτου. Έχοντας κατασυκοφαντήσει καί μολύνει δλα τά πρότυπα τής κομματικής ζωής, οί τροτσκιστές άρχισαν τώρα νά παραβιάζουν καί τούς νόμους τοΰ Κράτους, καί νά έκδηλώνουν τήν άντισοβιετική. άντιλαϊκή τους τάση. Στίς 14 τοΰ Νοέμβρη 1927, έκφράζοντας τή θέληση τής συντριπτικής πλειοψηφίας τοΰ Κόμματος, ή Κεντρική Επιτροπή διέγραψε τόν Τρότσκυ καί τό Ζηνόβιεφ άπό τό Κόμμα' άλλα μέλη τής όμάδας τους διαγράφηκαν άπό τήν Κεντρική Επιτροπή κι άπό τήν Κεντρική Ε ξ ε λεγκτική Επιτροπή. Ή ήττα τοΰ Τροτσκισμού ολοκληρώθηκε κατά τό 15ο Συνέδριο τοΰ Κόμματος (Δεκέμβρης 1927). Έ κεΐ άποκαλύφθηκε πώς ή άντιπολίτευση είχε δλοκληρωτικά αποσχιστεί άπό τό Λενινισμό, είχε έκφυλιστεΐ σέ μενσεβίκικη δμάδα, κι είχε πάρει τό δρόμο γιά τή συνθηκολόγηση μέ τή διεθνή κι έσωτερική άστική τάξη κι έγινε ένα δπλο έναντίον στή δικτατορία τοΰ προλεταριάτου. Τό Συνέδριο υιοθέτησε μιά άπόφαση τής Κ Ε καί τής Κ Ε Ε γιά τή διαγραφή τών Τρότσκυ καί Ζηνόβιεφ κι άκόμη γιά τή διαγραφή άλλων 75 μελών τής δμάδας τους. Πληροφόρησε κι έδωσε έντολή στίς κομματικές όργανώσεις νά έκκαοαρίσουν τις τάξεις τους άπό τούς όριστικά άδιόρθωτους τροτσκιστές καί νά πάρουν μέτρα γιά νά έπαναφέρουν τά κατώτερα μέλη τής Αντιπολίτευσης στήν τάξη καί νά τά πείσουν νά έγκαταλείψουν τις τροτσκιστικές άπόψεις, έπιστρέφοντας στίς άρχές τοΰ Λενινισμοΰ. Ή κομματική ένότητα διαγράφεται στό Πέμπτο μέρος τοΰ βιβλίου, πού συμπεριλαμβάνει άποφάσεις πού υιοθετήθηκαν άπό τις τοπικές κομματικές όργανώσεις στόν άγώνα κατά τοΰ Τροτσκισμού (1923-1927). Μετά τό 15ο Συνέδριο πολλά κατώτερα μέλη τοΰ άντιπολιτευτικοΰ «μπλόκ» κατάλαβαν τις ψευδαισθήσεις τους, άπαρνήθηκαν τόν Τροτσκισμό, ί.π^κατ^3τά0ηκαν σά μίλη τού Κόμματος. Ωστόσο, παρακινημένος άπό τήν άσβεστη εχθρότητά του κατά τοΰ Λενινισμού, ό Τρότσκυ δέν κατάθεσε τά δπλα, μ' άποτέλεσμα στά 1929 ν άπελαθεΐ άπό τή Σοβιετική "Ενωση. Τό Λενινιστικό Κόμμα συνέτριψε έτσι, τελικά τήν τροτσκιστική άντιπολίτευση, τόσο ιδεολογικά, δσο κι όργανικά. Ηαρόλαυτα, διάφορες μεταμφιέσεις τοΰ Τροτσκισμού καί τής Ιδεολογίας του έξακολουθούν νά προκαλοΰν ζημιές στό άπελευθερωτικό κίνημα. Ό σημερινός Τροτσκισμός έχει πολλές πλευρές. Ακολουθώντας τό παράδειγμα τοΰ Τρότσκυ, τοΰ πνευματικού τους πατέρα, οί σημερινοί 18

-ροτσκισ-ές είναι Ικανοί να εμφανιστούν μ όποια μορφή καί νά υιοθετήσουν τήν οποία έπαναστατική τάση μέ σκοπό ν Ανατινάξουν τό κάθε Απελευθερωτικό κίνημα Από τά μέσα. Τό πρόβλημα τής ενότητας καί τής συνοχής τών Αντι-ίμπεριαλιστικών δυνάμεων, πάνω απ' δλα τοΰ κομμουνιστικού καί τοΰ έργατικοϋ κινήματος, ήταν κάτι πού απασχόλησε πολύ τήν προσοχή τοΰ 24ου Συνεδρίου τοΰ ΚΚ τής ΕΣΣΔ, πού πραγματοποιήθηκε στή Μόσχα, τό Μάρτη - Α πρίλη τοΰ 1971. Τονίσθηκε εκεί δτι κατά τά τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μιά άναβίωση το ΰΔεςιοΰ καί τοΰ «Αριστερού» όππορτουνισμοΰ, καί τών βίαιων έπιοέσεων άπό μέρους τών διαφόρων διασπαστικών ομάδων τοΰ Μαρξισμού - Λενιν.σμοΰ, σάν ιδεολογική καί θεωρητική γραμμή τοΰ κομμουνιστικού κινήματος. Ό σύγχρονος Τροτσκισμός, τονίστηκε στό Συνέδριο, εχει ευθυγραμμιστεί μ αύτές τις διασπαστικές ομάδες, πού ή σημερινή ηγεσία τής Κίνας δημιουργεί στις διάφορες χώρες. Μιλώντας άπό τό βήμα τοΰ Συνεδρίου οί διάφοροι Αντιπρόσωποι, καί πολλοί ξένοι προσκεκλημένοι τόνισαν τήν άποφασιστικότητά τους νά έξαπολύσουν έναν Ακαταπόνητο Αγώνα έναντίον σ δλες αύτές τις έπιθέσεις συμπεριλαμβανομένων χαΐ τών έφόδων τοΰ Τροτσκισμοΰ, καί νά έργαστοΰν γιά τήν ένίσχυση τής ένότητας καί τής συναδέρφωσης τοϋ κομμουνιστικοο καί τοΰ έργατικοϋ κινήματος, πάνω στ Ακλόνητα θεμέλια τής μαρξιστικής - λενινιστικής διδασκαλίας. Στά διάφορά του στάδια δ Τροτσκισμός συνένωνε καί έμπαινε έπικεφαλής τών διαφόρων όππορτουνιστικών ρευμάτων. Αύτό έγινε δυνατό έςαιτίας τή : ικανότητας τοΰ Τροτσκισμοϋ νά χρησιμοποιεί ύπερεπαναστατική φρασεολογία γιά νά καλύπτει τήν δππορτουνιστική Απόχρωσή του. καί κατ αύτό τόν τρόπο νά βάζει σέ πειρασμό καί νά προσελκύει αττομα μ ελάχιστη πολιτική έμπειρία, καί μέ καθόλου, ή Ανολοκλήρωτη γνώση τής μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας. ΟΕ ψευδαισθήσεις τών τροτσκιστικών τάσεων παρασύρουν καμιά φορά τήν έπαναστατικά σκεπτόμενη νεολαία, πού, έξαιτίας τής Απειρίας της είν Ανίκανη νά βρει τό δρόμο πρός τήν Αληθινά επαναστατική θεωρία, πρός τήν κομμουνιστική ιδεολογία. Ό σύγχρονος Τροτσκισμός προσπαθεί νά εύνουχίσει τό Μαρξισμό - Λενινισμό Απ τό περιεχόμενό του, βοηθά τούς πράκτορες τοΰ Ιμπεριαλισμού νά καταπολεμήσουν τή μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία καί καταφεύγει σέ μιά ύπερεπαναστατική φρασεολογία, στήν προσπάθειά του νά φυτέψει τά δηλητηριασμένα σπέρματά του, καί τΐ ςτυχοδιωκτικές Αντιλήψεις του, Ανάμεσα στή νεολαία. 19