ΤΖΥΠΡΟΣ (απόσπασµα) στίχοι του Ελληνο-Κύπριου Ανδρέα Παράσχου Τζύπρος κοµµάτιν τ ουρανού στη θάλασσαν τζοιµάται Παράδεισος που ξώµεινεν στη γην τζιαι θδιαλοάται. Τζι εφτής τζινήν τη σταλαµήν το τζύµµαν εµοιράστειν τζι η Αφροδίτη η θεά πας στους αφρούς επλάστη. ΠΟΙΟ ΜΙΣΟ ; της Τουρκο-Κύπριας ποιήτριας Nese Yasin Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα να αγαπά. Ετσι λεει κι ο πατέρας µου συχνά. Η δική µου η πατρίδα έχει µοιρασθεί στα δυο, ποιο από τα δυο κοµµάτια πρέπει να αγαπώ ; ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΟΣΜΑΝ (απόσπασµα) του Ελληνο-Κύπριου ποιητή Κώστα Κλεάνθους Αδελφέ µου Οσµάν την καρδιά µου σου ανοίγω που ανθίζ η αγάπη κατάλευκο κρίνο στο δικό σου το πόνο τον πόνο µου σµίγω και το χέρι σου δίνω. Πουθενά του αιµάτου δεν βγάζει ο δρόµος και τα µίση είναι σπέρµα του ξένου δυνάστη και του ιδίου δήµιου βαριά λαιµητόµος πανωθέ µας κρεµάστη. Χρόνια ζήσαµε φίλοι σε τούτη τη γη π απλόχερα καρπίζει για όλους κεφάτη κι αγγαλιάζει µας µάνα µε αγάπη στοργή πάντα µ άγρυπνο µάτι.
Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΦΕΡΕ ΠΟΛΛΑ του Τουρκο-Κύπριου ποιητή M.K. Azizoglou Ο χωρισµός έφερε µια µαύρη αρχή πιο θερµή από το καλοκαίρι του 1974 Ο χωρισµός έφερε ένα µαύρο νόστο σ αυτούς που έφυγαν το καλοκαίρι του 1974 Ο χωρισµός έφερε ένα µαύρο µάθηµα σ αυτούς που γεννήθηκαν το καλοκαίρι του 1974 Ο χωρισµός έφερε µια µαύρη ντροπή Σ αυτούς που απόµειναν από το καλοκαίρι του 1974 ΤΑ ΠΡΩΤΙΝΑ ΤΑ ΓΡΟΝΙΑ στίχοι του Ελληνο-Κύπριου Γιώργου Σοφοκλέους Μέσα στους δύσκολους τζαιρούς, τα δίσεκτα τα γρόνια αντιπαλεύκαν οι γενιές που πάππον ως αγγόνια πα στ αγκωνάρκα εµπλάσκιουνταν, στ αλώνια εγεννιούνταν µε σσιήλια τράντα βάσανα πάνω στην γην κραθκιούνταν πικρόν ψουµίν, δκυο-τρεις ελιές τζαι το νερόν φαρµάτζιν πόνοι, καµοί τζαι βάσανα, το δρώµαν τους αντάτζιν! Ρεσπέρης σαν καµατερόν, της γης οι δουλευτάες µε το κορµίν ούλλον πληγές, τζαι η ψυσσιή γιαρράες Που το ξιφώτιν στον ζυόν, την νύχταν στο γοµάριν κατεβατός το δρώµαν τους, εγέµωννες πιθάριν αναπαµόν εν είχασιν για να τα φκάλουν πέραν σαν το µελίσσι πο πνάζει µε νύχτα µε ηµέραν. Ρεσπέρη που τους κόπους σου, ετρώαν οι γενιάες αρκόντοι τζαι αφεντικά, της γης χαρραµοφάες.
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ του Αδ. Κατσαντώνη - Ε/Κύπριου ποιητή Ο ουρανός για µας κοινός Μια είν' η µάνα γη µια και η πληγή που µας τυραννεί. Δως µου το χέρι αδερφέ πάν' τα νιάτα µας Δες το αστέρι που φωτίζει τη στράτα µας. Θες είν' το πεπρωµένο, η µοίρα, δεν µπορούµε µοναχοί Είναι απ' τους προφήτες γραµµένο Του Χριστού κι Αλλάχ ευχή. Dostluğun Baladı (A. Katsantonis) Bu gökzüzü, ikimizin Tek toprak anamız acıyla yakan, Yaralarımız. Elini ver kardeşim gençlik gidiyor Bak yolumuzu şu yıldız aydınlatıyor. Bu hepimizin alın yazısı Olamayız yalını Kahinler tarafından yazılmış Allah ve isanın dileği. ΕΥΘΑΛΙΑ (EFTELYA) του T/Κύπριου ποιητή Hakan Yesilyurt Άττλωσ' µου το χέρι σου πίσω από τα σύνορα να µεγαλώσ η αγάπη µας στο χώµα της αδελφοσύνης Δώσ' µου το χέρι δώσ' µου το, Ευθαλία Ας απλωθεί το χέρι µας Ευθαλία Η τρελλή καρδιά µου Εσένα πεθυµά Ευθαλία
Απ' το ίδιο χώµα ήλθαµε Μεταξύ µας µοιάζουµε Με αγάπη µένοντας Γιατί ν' αντιπαλεύουµε Δώσ' µου το χέρι δώσ' µου το, Ευθαλία Ας απλωθεί το χέρι µας, Ευθαλία Η τρελλή καρδιά µου Εσένα πεθυµά Ευθαλία Eftelya (Hakan Yeşilyurt) Bir el uzanır bana, Sinirlarin ardindan Büyümeli sevdamız, Kardeşlik toprağında. Ver elini ver bana Eftelya Uzansın elimiz Eftelya Benim divane gönlüm Seni ister Eflelya. Ayni topraktan geldik, biz bize benzeriz, sevdayla dururken neden kavga ederiz. Ver elini ver bana Eftelya Uzansın elimiz Eftelya Benim divane gönlüm Seni ister Eftelya.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Στίχοι Paul Eluard, µουσική Zulfu Livaneli Στα σχολικά τετράδια, στα θρανία και τα δέντρα, γράφω τ όνοµά σου Στις Σελίδες που διαβάσαµε, σ' όλες τις λευκές σελίδες, γράφω τ' όνοµά σου Στις χρυσαφένιες εικόνες, στα όπλα του στρατιώτη Στις βασιλικές κορώνες, στις υπεροχές νύκτες, Στο άσπρο ψωµί της καθηµερινής ζωής, γράφω τ' όνοµα σου. Στα χωράφια, στον ορίζοντα, στα φτερά των πουλιών Στου ανεµόµυλου τη σκιά γράφω Στα ξύπνια µονοπάτια, στους ανοικτούς δρόµους, Στις πλατείες, το όνοµά σου φωνάζω, Ω Ελευθερία Πάνω στην πόρτα µου, στα υπάρχοντά µου και στη φωτιά που έχω µέσα µου, Στα γυάλινα παιγνίδια, στα έτοιµα χείλη σου, γράφω τ' όνοµα σου Στα χαλασµένα σπίτια, στα σβησµένα φανάρια και πάνω στους τοίχους του καηµού µου, Στην ανεπιθύµητη φτώχεια, στη γυµνή µοναξιά, γράφω τ' όνοµα σου Στην υγεία που ξαναποκτάς, στον κίνδυνο που πέρασε, Γράφω εγώ τ' όνοµα σου, το γράφω Με τη δύναµη της λέξης, αποκτώ ξανά τη ζωή µου. Για σένα γεννήθηκα, για να φωνάξω, Ω! Ελευθερία! ÖZGÜRLÜK (Zülfü Livaneli, Paul Eluard) Okulda defterime,sırama ağaçlara, yazarım adını Okunmuş yapraklara, bembeyaz sayfalara, yazarım adını Yaldızlı imgelere, toplara tüfeklere, kralların tacına En güzel gecelere, günün ak akmeğine, yazarım adını. Tarlalara ve ufka, kuşların kanadına, Gölgedeki değirmene, yazarım Uyanmış patikaya, serilip giden yola, Hınca hınç meydanlara, adını, ey özgürlük. Kapımın eşiğine, kabına Kaşağıma, içimdeki aleve, Camların oyununa uyanik dudaklara, yazarım adını Yıkılmış evlerime sönmüs fenerlerime, derdimin duvarına Arzu doymaz yokluğa, çırçıplak yalnızlığa, yazarım adını.
Geri gelen sağlığa, geçen her tehlikeye, Yazarım ben adını, yazarım Bir sözün coşkusuyla, dönüyorum hayata, Senim için doğmuşum, haykirmaya, ey özgürlük! ΗΡΘΕ ΠΙΑ Η ΩΡΑ του T/Κύπριου ποιητή Acar Akalin Περήφανε άνθρωπε της δικής µας γης Τόσα χρόνια βάσανα και πόνοι Δάκρυα και αίµα έχυσες εδώ στην προσφυγιά Και για τόσο καιρό ο λόγος σου δεν Πέρασε Ήρθε πια η ώρα Μυρωδιές είναι παντού Στο λαιµό βάλε ένα στεφάνι γιασεµί Κι ας τρέξουµε µαζί Η ελιά της ειρήνης είναι πεταµένη Η ζωή µας άχρηστη και χαµένη Οι µανάδες νοσταλγούν το δικά τους παιδιά Έθαψες τον έρωτα βαθιά µεσ' την καρδιά σου Ήρθε πια η ώρα... Mevsimi Geldi Artık (Acar Akalın) Ey benim yurdunum güzel insanı Belli ki bunca yil çilen dolmadı Can verdim yaş döktün yerinden göçtün Sözünün geçmediği ne günler gördün.
Mevsimi geldi artık Kokusu dört yanımda Yasemini boynuma Geçir de düş yollara Zeytinin dalları çöpe atıldı Analar yavrusuna hasret bırakıldı Gün gibi ortada hasta bu ömrün En derin aşkları kalbine gömdün Mevsimi geldi artık...
ΧΕΡΙΑ ΒΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΧΕΝΝΑ (ELLERI KINALI) του T/Κύπριου ποιητή Arif Albayral Τα ξανθά σου µαλλιά ανεµίζει ο αέρας Οι αφροί της θάλασσας ρωτούν για το τριανταφυλλένιο σου χαµόγελο. Με τα ωραία σου µαλλιά που καίνε τη ψυχή Πεθυµώ να µε κοιτάξεις, έστω και αν το κοίταγµα σου είναι άγριο. Τα χέρια σου πάντα βαµµένα µε χέννα, τα µάτια σου Πάντα χολιασµένα Τα χείλη σου να είναι πάντα φιληµένα, αγαπηµένη. Στο πράσινο χρώµα της ελιάς, στο µελαχρινό του σταριού και στη ραγισµένη µου καρδιά βρίσκονται οι κόρες της Κύπρου Στους πρόποδες του βουνού υπάρχουν πράσινες χαρουπιές Στα µαλλιά το µαντήλι και στο µάγουλο την ελιά, Η αγαπηµένη µου έγινε κορώνα στο κεφάλι µου Τα χέρια σου πάντα βαµµένα µε χέννα Elleri Kınalı (Arif Albayrak) Rüzgarlar dağıtırken sarı saçını, Dalgalar soruyor gül bakışımi Dağılan saçlarla can yakışını Yüreğim özlüyor o kaş çatışını. Elleri hep kınalı gözleri hep sürmeli Dilleri öpülmeli sevdalı yarimin i Zeytinin yeşilinde başağın sarısında Günlümün yarasında Kıbrıs' ın kızları Dağların yamacında harup ağacı Kırıldı dalları çekiyor acı Başında Yemeni yanağında beni Kınalı yarim oldu baş tacı Elleri hep kınalı...
Ο ΚΟΣΜΟΣ (DUNYA) Να πως καταστρέφεται ο κόσµος Ήταν κάποτε τόσο ωραίος Ηταν σαν τα πράσινα µάτια της αγαπηµένης µου. Αφού νοµίζεις ότι είσαι σύγχρονος άνθρωπος Τότε έλα να ξανακάνουµε τον κόσµο πράσινο Αφού νοµίζεις ότι είσαι σύγχρονος άνθρωπος, Ελα να δώσουµε την υγεία πίσω στα παιδιά του T/Κύπριου ποιητή Caner Ilgar Ο κόσµος καταστράφηκε, το όζον, ο καρκίνος θερίζει Κοίτα Εχουν αρρωστήσει τα παιδιά του κόσµου Αφού νοµίζεις ότι είσαι σύγχρονος άνθρωπος... Dünya (Caner Ilgar) İşte bak bozuldu dünya Öylesine güzeldi ki Yarin yeşil gözleri gibiydi dün/a Madem uygar bir dünya. Madem uygar bir dünyasın Haydi yeşil et dünyayı Madem uygar bir dünyasın İyi et çocukları. Mademki tükendi dünya Ozon kanser derken bak Hastalandı güzelim çocuklar dünden. Madem uygar bir dünyasın...
ΚΑΙ ΝΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ Και να αδελφέ µου! Που µάθαµε να κουβεντιάζουµε ήσυχα Ήσυχα-ήσυχα κι απλά Καταλαβαινόµαστε τώρα Δεν χρειάζονται περισσότερα (Χρ. Λεοντής, Γ. Ρίτσος)... Και αύριο λέω θα γίνουµε πιο απλοί θα βρούµε αυτά τα λόγια, που παίρνουν το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές, σ όλα τα χείλη Ετσι για να λέµε πια τα συκά σύκα και τη σκάφη σκάφη Και έτσι που να χαµογελάνε οι άλλοι και να λένε «τέτοια ποιήµατα σου φτιάχνουµε εκατό την ώρα» Αυτό θέλουµε κι εµείς. Γιατί εµείς δεν τραγουδάµε για να ξεχωρίσουµε αδελφέ µου απ' τον κόσµο. Εµείς τραγουδάµε για να σµίξουµε τον κόσµο! Ve işte kardeşim (Chr. Leontis, Yannis Ritsos) Ve işte kardeşim! Yavaş yavaş öğrendik konuşmayı Daha Faslasina gerek yok Birbilmizi anlıyoruz artik. Ve yarın daha sade olalım diyorum. Tüm kalperde tüm dudaklarda aynı anlama gelen Sözleri bulmadayız... Ve bundan sonar, daha doğru olmalıyız Eğriye eğri, doğruya doğru demeliyiz mesela,,, Öyle ki başkaları buna tebessümle: Böyle şiirlerırı yüz tanesini bir saatte yazarım; demelidir.. Biz de bunu istiyoruz zaten.. Çünkü şarkılarımızı biz, İnsanları ayırmak için değil,
Birleştirmek için sövmüyoruz! ΚΑΗΜΟΣ Ποτάµι µέσα µου πικρό το αίµα της πληγής σου κι από το αίµα πιο πικρό στο στόµα το φιλί σου (Μ. Θεοδωράκης, Δ. Χριστοδούλου) Είναι µεγάλος ο γιαλός Είναι µακρύ το κύµα Είναι µεγάλος ο καηµός Είναι πικρό το κρίµα Ποτάµι µέσα µου πικρό... Δεν ξέρεις τι 'ναι παγωνιά Βραδιά χωρίς φεγγάρι Να µη γνωρίζεις ποια στιγµή Ο πόνος θα σε πάρει Ποτάµι µέσα µου πικρό... Keder (Mikis Theodorakis, D. Christodoulou) Yaranın kanlan kadar içimdeki nehir acı Dudağının yakan busesi Kanlarından daha acı Deniz büyük kocaman Dalga yüksek ve uzun Benim kederim çok büyük Çok acı günahlarla. Yaranın kanları kadar... Soğuk nedir bilmezsin Aysız geceleri de... Bu acıyı hiç tanıma Bu dert seni götürür Yaranın kanlan kadar...