ΠΟΛΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑΣ ΠΟΛΥΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕ.. ΌΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΛΗΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ, ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ ΕΝΌΣ ΧΕΡΙΟΥ.. ΤΕΛΟΣ.. ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΕΡΕΥΝΑ ΒΡΗΚΑΜΕ.. ΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΠΟΣΑ ΑΠΌ ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΊΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΥΘΟΥΣ;;
ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΟΓΧΗ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΡΩΜΑΙΚΟ ΑΓΑΛΜΑ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΌΤΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΙΧΟΔΟΜΙΑΣ Α ΦΑΣΗΣ, ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ.
Ο ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ «ΠΑΤΡΙΝΕΛΑΣ» ΕΊΝΑΙ ΧΤΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΥΛΙΚΑ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ ΙΩΝΙΚΩΝ ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΕΊΝΑΙ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ
ΣΤΑ ΠΆΛΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΣΚΟΠΟ: Α. ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΑΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕ ΟΝΤΩΣ ΕΞΑΡΧΗΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΕΑ Η ΤΟΝ ΔΙΑ Η Β. ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΛΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΥΣ, ΕΆΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΣΗΜΟ ΝΕΑΡΟ. ΦΥΣΙΚΑ ΕΚΕΙΝΉ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΟΠΟΥ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΌ ΤΥΧΟΝ ΕΧΘΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΑΥΤΌ ΕΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΘΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥΣ. ΣΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΌΜΩΣ ΧΡΟΝΙΑ, ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΞΕΣΠΑΣΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑΣ, ΠΕΡΙ ΤΟ 1956-1966, ΤΑ ΝΕΑΡΑ ΑΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΡΟΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΠΟΙΑΣ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΕΦΕΥΓΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ.
ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΑΥΤΌ, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΕΝΌΣ ΝΕΑΡΟΥ ΑΝΤΡΑ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Ο ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ), ΕΝΏ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΕΝΕΙΟΦΟΡΟ ΑΝΔΡΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑ Η ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΕΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΌΤΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΑΥΤΌ ΚΑΘ ΑΥΤΌ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΔΙΑ Η ΤΟΝ ΠΑΤΡΕΑ. ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ, ΕΊΝΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΣΕ ΗΡΩΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΕΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ, Η ΣΕ ΆΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΑΛΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ, ΑΡΑ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΆ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΈΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΆ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ (ΓΥΝΑΙΚΑ), ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ. Ο ΛΑΟΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. ΑΛΛΩΣΤΕ, ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ. ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΔΙΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΌΤΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ, ΣΥΝΥΦΑΝΣΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΔΙΑ Η ΠΑΤΡΕΑ, ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΡΧΙΚΑ ΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ, ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΘΟΠΟΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΌΤΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ ΑΠΌ ΚΆΘΕ ΚΑΚΟ (ΕΙΣΒΟΛΕΑ, ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΚΤΛΠ.), ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ. ΓΙ ΑΥΤΌ ΑΠΕΔΩΣΕ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΌ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ.
ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΓΑΛΜΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΌ ΔΥΟ ΤΜΗΜΑΤΑ. ΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΤΟ ΓΕΝΕΙΟΦΟΡΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΟΜΜΕΝΟ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑ Η ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΕΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΕΑΡΟ ΑΝΔΡΑ. ΔΕΝ ΘΥΜΙΖΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΑΝΔΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ. ΕΊΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΑΠΌ ΜΑΡΜΑΡΟ ΚΑΙ ΕΝΤΙΧΕΙΣΜΕΝΟ.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΌΤΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΑΡΧΙΚΑ ΗΤΑΝ ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΟΡΜΟ ΚΑΙ ΑΚΕΦΑΛΟ, ΔΙΧΝΕΙ ΌΤΙ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΦΘΟΡΕΣ.
ΑΓΑΛΜΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΆΛΛΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΟΥΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ. ΛΟΓΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ ΆΛΛΟ ΑΓΑΛΜΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΣΕ ΆΛΛΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΌΤΙ Η ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. ΑΡΑ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΆΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΓΑΛΜΑ.
ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΕΛΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ.ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«Η ΠΑΤΡΙΝΕΛΛΑ» Στοιχειό του κάστρου τη νύχτιαν ώρα βγαίνει απ τη σπηλιά του και τριγυρίζειμες του κάστρου τη σιγή. Ανθρώπου μάτι δεν το βλέπει το στοιχειό (εκτός εκείνων πουτους πότισανμε σκόνη που τη φιάχνουν μάγισες νυχτοδουλεύτρες) και μόνον ένα θρόισμα τους παγώνει Εκείνοι που είδαν το στοιχειό κι ορκίζουνται (φαντάροι που φυλάγαν στις σκοπιές τους, ή και βαρυποινίτεςπ αγρυπνούσανε στου κάστρου τις ανήλιες φυλακές τους) Λένε πως το στοιχειό βγαίνει τα μεσάνυχτα,) ή πιό αργά-μ ουρανό χωρίς αστέριαδεν είναι κάτι αλλόκοτο,παράξενο, παρ είναι πανόμορφη κοπέλλα, που τριγυρίζει στο κάστρο ανάερα κι ύστερις ανεβαίνει στις επάλξεις στέκεται κει σαν κάτι ν αφουγκράζεται: (απ τις χαράδρες μιαν ηχή) «μη άρπάξεις»!!! Σπύρος Βούλγαρης
Αίφνης, ανάμεσα σ ένα ρεπερτόριο με έργα Μπέκετ, Μπρεχτ, Χάινερ Μίλερ, αρχαίας τραγωδίας κ.ά. ομοειδή που συνηθίζει, το φιλέρευνο θέατρο Αττις του Θόδωρου Τερζόπουλου παρουσιάζει φέτος ένα λαϊκό μύθο για μια περιώνυμη πόρνη της Πάτρας που για να εκδικηθεί τον εραστή της σκότωσε το παιδί του, κι εξελίχθηκε σε στοιχειό της πόλης. Είναι «Η τελευταία μάσκα - Fallimento» του Κώστα Λογαρά, που στηρίζεται σε αληθινά περιστατικά της δεκαετίας του 60.Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι την παθιασμένη και πολύπαθη πόρνη Πατρινέλα υποδύονται εφτά άντρες ηθοποιοί όλοι μαζί και καθένας διαδοχικά! μεταδίδοντας στον θεατή δέος, έλεος και χιούμορ. Μια δουλειά με την οποία ο Θόδωρος Τερζόπουλος «άσκησε του ύφος του σε ένα αλλότριο θέμα» και που, μαζί με άλλες πρόσφατες σκηνοθεσίες του, του έφερε το φετινό «Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου» της Ενωσης Κριτικών.«Η Πατρινέλα είναι πρόσωπο της λαϊκής μυθολογίας στην Πάτρα και απαντά σε πολλά έργα συγγραφέων της», λέει ο σκηνοθέτης. «Γνωστή σαν Μαρία του Μανζάρ ή με διάφορα άλλα ονόματα, σκότωσε το παιδί του εραστή της για να τον εκδικηθεί όταν εκείνος την εγκατέλειψε, πιεσμένος από την κοινωνική του τάξη, που βεβαίως χτύπησε αλύπητα μια τέτοια σχέση. Το έγκλημα είχε συγκλονίσει την κοινωνία της εποχής και το πράγμα είχε συνέχεια γιατί αυτή, μέχρι που πέθανε μέσα στη φυλακή, δεν έπαψε να καταριέται τους Πατρινούς και την πόλη ολόκληρη. Φοβερές κατάρες που έμειναν ιστορικές και μετέτρεψαν την Πατρινέλα σε φόβητρο για τα παιδιά μερικοί μάλιστα ακούν τα καλοκαίρια τις αλυσίδες της να σέρνονται ψηλά στα κάστρα. Κάποια χρονιά, δε, είχαν φτιάξει στο καρναβάλι ένα ομοίωμα της Πατρινέλας που το περιφέρανε σε κάρο και στο τέλος το κάψανε αντί για τον Καρνάβαλο. Σ αυτό ακριβώς το σημείο αρχίζει το έργο: Το ομοίωμα της Πατρινέλας ζωντανεύει με μια κραυγή πάνω στο κάρο και αρχίζει να διεκτραγωδεί τα πάθη της».αλλά γιατί δεν έπαιξε γυναίκα τον ρόλο; «Υπήρχε κίνδυνος η γυναίκα να ταυτιστεί με το πρόσωπο της Πατρινέλας, ενώ εμείς θέλαμε να αποφύγουμε το μελόδραμα που καραδοκεί σε τέτοιες ιστορίες. Προτιμήσαμε να το παίξουν άντρες και μάλιστα χορός ανδρών τηρήσαμε δηλαδή κάποιους μπρεχτικούς όρους, όπου ο άντρας λειτουργεί ως μάσκα της γυναίκας, κι αυτό έχει νομίζω ενδιαφέρον».
Το θεατρικό έργο γράφτηκε αποκλειστικά για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006 και βασίστηκε σε μια ιδέα του ίδιου και του Πατρινού ποιητή και λογοτέχνη Κώστα Λογαρά, η οποία αγκαλιάστηκε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Θάνο Μικρούτσικο από την πρώτη στιγμή. «Η τελευταία μάσκα: Falimento», όπως είναι ο τίτλος της παράστασης, αναδημιουργεί και θεατροποιεί το θρύλο της Πατρινέλας, της πόρνης Μαρίας Μανζάρ κατά κόσμον Λίτσας Γιαννοπούλου, της «ειδεχθούς στραγγαλίστριας» σύμφωνα με τον Τύπο του 1961. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον Θόδωρο Τερζόπουλο να μας μιλήσει για όλα αυτά: «Γυρίζουμε πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 60. Μια πανέμορφη κοπέλα από το Σούλι με πρόσωπο που θύμιζε Μπριζίτ Μπαρντό και τέτοια τρέλα που αν ζούσε τον καιρό του Ζαλόγγου, θα ήταν από εκείνες που έπεσαν στον γκρεμό ερωτεύεται έναν Πατρινό μαρμαρογλύπτη, παντρεμένο με παιδιά. Περνούν μαζί κάποιον καιρό. Ξαφνικά όμως οι δουλειές του Πατρινού αρχίζουν να μην πηγαίνουν πολύ καλά, οπότε αποφασίζει να εκπορνεύσει την κοπέλα. Την εκμεταλλεύεται κανονικότατα και φτάνει στο σημείο να τη βάλει σε μπορντέλο. Κι όλα αυτά σε πλήρη γνώση της οικογένειάς του, που κάνει τα στραβά μάτια καθώς το χρήμα αρχίζει και πάλι να ρέει... Μιλάμε για τέλεια διαφθορά!!
Κάποτε όμως εκείνη αρχίζει να διαμαρτύρεται, να τον διεκδικεί. Αυτός την αρνείται, τη βρίζει, την ξυλοκοπά και την εγκαταλείπει. Κι έτσι φτάνει η ώρα της εκδίκησης. Η ερωμένη πηγαίνει στο σχολείο όπου φοιτεί η μικρή κόρη του Πατρινού, της λέει τάχα να πάνε μια βόλτα τη γνώριζε βλέπετε η μικρή ως «θεία» την κερνά καραμέλες, την κατευθύνει στο Αλσύλλιο της Άνω Πόλης και εκεί την πνίγει. Η νεαρή δολοφόνος συλλαμβάνεται, λιντσάρεται από το πλήθος, δικάζεται και φυλακίζεται. Κι ενώ στην πόλη επικρατεί αναβρασμός λόγω του φονικού, αρχινά το Καρναβάλι. Κάποιοι λοιπόν από τους καρναβαλιστές φτιάχνουν ένα ξύλινο ομοίωμα της κοπέλας και το καίνε, αντί του Καρνάβαλου, την τελευταία μέρα του Καρναβαλιού. Ναι, την καίνε, ενώ εκείνη πεθαίνει στη φυλακή. Έκτοτε λένε πως το φάντασμά της περιφέρεται στην πόλη, εκτοξεύοντας κατάρες εναντίον των Πατρινών και ζητώντας δικαίωση... Όλο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα περιστατικό του αστυνομικού δελτίου. Όμως ο Κώστας Λογαράς έγραψε ένα κείμενο υπερρεαλιστικό και ποιητικό, αντλώντας υλικό τόσο από το θρύλο όσο και από τις πρώτες πρόβες μας».
«Η τελευταία μάσκα: Falimento» θα εγκαινιάσει μάλιστα μια νέα θεατρική αίθουσα στο υπό ολική ανακαίνιση παλιό Πτωχοκομείο της Πάτρας, ένα εντυπωσιακό κτίριο μεσογειακής νεοκλασικής αισθητικής του περασμένου αιώνα. Οκτώ άντρες ηθοποιοί, με επικεφαλής ως κομπέρ το γνωστό ηθοποιό του θιάσου «Άττις» Τάσο Δήμα, θα εμφανιστούν ως καρναβαλιστές και θα ανακαλέσουν την Πατρινέλα επί σκηνής. Η ίδια, κατ ουσίαν, δεν θα εμφανιστεί ποτέ. Οι άντρες θα δεχτούν στα σώματά τους την επίσκεψή της. Γιατί, όπως μας λέει ο σκηνοθέτης, «όλοι κατά βάθος κρύβουμε μια Πατρινέλα. Η Πατρινέλα είναι μέσα μας, την κουβαλάμε κι από τη δεσποτεία της πασχίζουμε να απαλλαγούμε. Επομένως, η παράσταση βασίζεται σε μια τελεολογική μεταμφίεση. Μιλάμε για την τελευταία μάσκα, την τελεσίδικη, σε μια εποχή όπου τα πάντα καλύπτονται από προσωπεία και μεταμφιέσεις, όπου τα ένστικτα κι οι αισθήσεις κοιμούνται. Κι η ιστορία της Πατρινέλας έρχεται να μας θυμίσει τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα όρια που δεν αντέχουν πια καμιά άλλη μάσκα». «Οι εικόνες μιας σύγχρονης τελετουργίας θα διαδέχονται η μία την άλλη». Οι καρναβαλιστές καταφθάνουν με κουβάδες γεμάτους απόνερα. μέσα από τα απόνερα θα αναδυθεί η ιστορία. Η σκηνή με τις κατάρες της Πατρινέλας εναντίον των Πατρινών και των διεφθαρμένων ηθών τους θα είναι μια άγρια πασαρέλα. Και, κάποια στιγμή, η Πατρινέλα θα φτάσει στο σημείο να ξεπουλήσει τα όργανά σκηνοθέτης, «σε μια εποχή όπου ζούμε την κρίση των συναισθημάτων, το ξεπούλημα των αρχών μας, τη χρεοκοπία των καθοριστικών ζητημάτων μας. Βιώνουμε την έκθεση της ανθρώπινης ύπαρξης σε όλα τα αιτήματα αγοραπωλησίας.η παράσταση θα ανέβει το Φεβρουάριο, μεσούντος του καρναβαλιού (16-19/2)