ΕΚΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ.

ΕΚΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ. Τρόπος σύναψης ασφαλιστικής σύµβασης πότε η σύµβαση θεωρείται καταρτισµένη. Πότε ο λήπτης της ασφάλισης δεσµεύεται από τους τυχόν πρόσθετους όρους, οι οποίοι τέθηκαν από τον ασφαλιστή κατά την έκδοση του ασφαλιστηρίου. Αν ο ασφαλιστής προς απόκρουση αγωγής του ασφαλισµένου για καταβολή του ασφαλιστικού ποσού, λόγω επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου, επικαλείται ασφαλιστήριο το οποίο εκδόθηκε από τον ίδιο κατά παρέκκλιση της αιτήσεως, όπως είναι και εκείνο το οποίο δεν περιέχει όρους για την κάλυψη ορισµένων ασφαλιστικών κινδύνων, τους οποίους ζήτησε µε την αίτηση του ο λήπτης, πρέπει, για να είναι ορισµένος και άρα ουσιώδης για την έκβαση της δίκης ο ισχυρισµός του, να επικαλείται και να αποδεικνύει, ότι ο λήπτης της ασφαλίσεως ενηµερώθηκε για την παρέκκλιση γραπτώς ή µε σχετική σηµείωση µε εντονότερα στοιχεία στην πρώτη σελίδα του παραδοθέντος σε αυτόν ασφαλιστηρίου και ότι χορηγήθηκε στον λήπτη έγγραφη δήλωση εναντιώσεως, ο τελευταίος δε, δεν εναντιώθηκε γραπτώς µέσα στη µηναία προθεσµία από την παραλαβή του περιέχοντος τις παρεκκλίσεις ασφαλιστηρίου. Αν ο ασφαλισµένος ζήτησε, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στον ν. 2496/1997, από τον ασφαλιστή την κάλυψη περισσότερων του ενός κινδύνων, αυτός δε, παρέδωσε στον ασφαλισµένο ασφαλιστήριο, µε το οποίο καλύπτονται ολιγότεροι των αιτηθέντων κίνδυνοι, χωρίς να ενηµερώσει τον ασφαλισµένο για την παρέκκλιση από την αίτησή του και χωρίς να ορίσει τα ασφάλιστρα και τον τρόπο και τον χρόνο της καταβολής τους, εάν µεταγενεστέρως επέλθει ο εξ υπαιτιότητας του ασφαλιστή µη περιληφθείς στο ασφαλιστήριο κίνδυνος, θεωρείται, ότι ο κίνδυνος αυτός καλύπτεται από τη σύµβαση ασφάλισης και ο ασφαλιστής υποχρεούται στην καταβολή του ασφαλίσµατος. ΑΠ 9/2014 Β Τακτική Ολοµέλεια Πρόεδρος: Μιχαήλ Θεοχαρίδης. Εισηγητής: Εµµανουήλ Κλαδογένης, Αρεοπαγίτης. ικηγόροι: Γ. Μπούρας, Σοφ. Στεφανίδης. Ο ν. 2496/1997 (Ασφαλιστική Σύµβαση, τροποποιήσεις ιδιωτικής ασφάλισης κ.λπ.), σύµφωνα µε την Εισηγητική Έκθεσή του, θεσπίσθηκε προκειµένου να δηµιουργηθεί ένα σύγχρονο ειδικό νοµοθέτηµα για την ασφαλιστική σύµβαση, το οποίο θα παρέχει ένα υποχρεωτικώς ελάχιστο όριο προστασίας στον καταναλωτή-ασφαλισµένο, συγχρόνως δε, θα δίδει µια ικανοποιητική ρύθµιση των σχέσεων ασφαλιστού και ασφαλισµένου, λαµβάνοντας υπ' όψιν και τα εύλογα συµφέροντα του τελευταίου, κυρίως µε την εισαγωγή διατάξεων οι οποίες ενισχύουν την θέση του στη σύµβαση και του δίδουν τη βεβαιότητα για την κάλυψη του ασφαλιστικού κινδύνου. Η ασφαλιστική επιχείρηση δεσµεύεται, να µην προβαίνει σε ενέργειες, οι οποίες αποστερούν εύκολα την κάλυψη. Η σύµβαση ασφαλίσεως είναι ενοχική σύµβαση και οι ισχύουσες για τις αµφοτεροβαρείς συµβάσεις διατάξεις εφαρµόζονται συµπληρωµατικώς και στη σύµβαση εκείνη. Ειδικότερα, ο ν. 2496/1997 ορίζει: Στο άρθρο 1 1: «Με την ασφαλιστική σύµβαση η ασφαλιστική επιχείρηση (ασφαλιστής) αναλαµβάνει την υποχρέωση να καταβάλει, έναντι ασφαλίστρου, στον συµβαλλόµενό της (λήπτη της ασφάλισης) ή σε τρίτον, παροχή (ασφάλισµα) σε χρήµα ή, εφόσον υπάρχει ειδική συµφωνία, άλλη παροχή σε είδος, όταν επέλθει το περιστατικό από το οποίο συµφωνήθηκε να εξαρτάται η υποχρέωσή του (ασφαλιστική περίπτωση)» στο άρθρο 2 1, 2 και 5: «1. Η ασφαλιστική σύµβαση αποδεικνύεται µε έγγραφο που εκδίδεται από τον ασφαλιστή... 2. Ο ασφαλιστής υποχρεούται να παραδώσει στον λήπτη της ασφάλισης ασφαλιστήριο ή αν έχει συµφωνήσει προσωρινή κάλυψη, έγγραφο προσωρινής κάλυψης. 5. Αν το περιεχόµενο του ασφαλιστηρίου παρεκκλίνει από την αίτηση για ασφάλιση, οι παρεκκλίσεις θεωρούνται ότι έχουν εγκριθεί από την αρχή, εφόσον ο λήπτης της ασφάλισης δεν εναντιώνεται γραπτά εντός ενός (1) µηνός από την παραλαβή του ασφαλιστηρίου και εφόσον ο ασφαλιστής τον έχει ενηµερώσει για την παρέκκλιση και για το δικαίωµα εναντίωσης γραπτά ή µε σηµείωση 1

στην πρώτη σελίδα του ασφαλιστηρίου, στοιχειοθετηµένη µε εντονότερα στοιχεία από τα λοιπά, ώστε να υποπίπτει εύκολα στην αντίληψη και έχει χορηγήσει σε αυτόν σε χωριστό έντυπο υπόδειγµα δήλωσης εναντίωσης. Αν ο ασφαλιστής παρέλειψε να ενηµερώσει ως άνω τον λήπτη και να του χορηγήσει το ως άνω υπόδειγµα, τότε οι παρεκκλίσεις δεν δεσµεύουν τον λήπτη της ασφάλισης και θεωρείται ότι έχει συµφωνηθεί το περιεχόµενο της αίτησης για ασφάλιση». Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασµό και µε τις διατάξεις των άρθρων 361, 185, 192 και 193 ΑΚ συνάγεται, ότι η ασφαλιστική σύµβαση καταρτίζεται µε πρόταση και αποδοχή αυτής από τον ασφαλιστή. Η πρόταση πρέπει να είναι πλήρης, να περιέχει δηλαδή όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για τη σκοπούµενη σύµβαση, προπαντός µεν τα ουσιώδη, από δε τα επουσιώδη εκείνα τα οποία ο προτείνων νοµίζει ότι πρέπει να εξαρθούν ιδιαίτερα. Η πρόταση όµως είναι ισχυρή και όταν ακόµη είναι αόριστη ως προς κάποιο από τα στοιχεία της (ουσιώδη ή επουσιώδη) εφόσον ο προσδιορισµός αυτών επαφίεται στο λήπτη ή µπορεί να συναχθεί µε αναφορές στις δηλώσεις των µερών που προηγήθηκαν. Ουσιώδη στοιχεία της ασφαλιστικής συµβάσεως είναι τα στοιχεία των συµβαλλοµένων και του δικαιούχου του ασφαλίσµατος, αν αυτός είναι πρόσωπο διαφορετικό του συµβαλλοµένου, η διάρκεια της ασφαλιστικής κάλυψης, το πρόσωπο ή το αντικείµενο που σχετίζονται µε την επέλευση του κινδύνου, το είδος των κινδύνων (ασφαλιστικοί κίνδυνοι), το τυχόν ανώτατο όριο ευθύνης του ασφαλιστή (ασφαλιστικό ποσό), οι τυχόν εξαιρέσεις καλύψεως, το ασφάλιστρο και το εφαρµοστέο δίκαιο, αν αυτό δεν είναι το ελληνικό. Πέραν των ουσιωδών αυτών στοιχείων, είναι δυνατόν, στα πλαίσια της συµβατικής ελευθερίας των συµβαλλοµένων, να συµφωνηθούν και πρόσθετοι όροι εφόσον και αυτοί αποτέλεσαν αντικείµενο διαπραγµατεύσεως και έγιναν εκατέρωθεν αποδεκτοί. Στην πρακτική, συνήθως η πρόταση προς κατάρτιση ασφαλιστικής συµβάσεως γίνεται µε έγγραφη προς τούτο αίτηση προς τον ασφαλιστή, η οποία περιέχει τους όρους τής υπό κατάρτιση συµβάσεως, η οποία µπορεί να περιέχει και την κάλυψη περισσοτέρων του ενός ασφαλιστικών κινδύνων (π.χ. ζωής και ασθενείας), η αποδοχή της δε από τον ασφαλιστή µπορεί να εκδηλωθεί και σιωπηρώς, όπως µε την αποστολή του ασφαλιστηρίου εγγράφου, µε την καθ οιονδήποτε τρόπο ειδοποίηση του προτείνοντος, την είσπραξη ασφαλίστρου κ.λπ. Από το νόµο (άρθρο 2 ν. 2496/1997) καθιερώνεται ως αποδεικτικός τύπος της ασφαλιστικής συµβάσεως και των τυχόν προσθέτων όρων αυτής, το έγγραφο (ασφαλιστήριο), το οποίο εκδίδεται και υπογράφεται από τον ασφαλιστή, χωρίς να απαιτείται και η υπογραφή από το λήπτη της ασφαλίσεως, ο οποίος δεσµεύεται και από τους τυχόν προσθέτους όρους, οι οποίοι τέθηκαν από τον ασφαλιστή κατά την έκδοση του ασφαλιστηρίου, κατά παρέκκλιση της αιτήσεως και δεν αποτέλεσαν αντικείµενο διαπραγµατεύσεως, µε την προϋπόθεση όµως, ότι οι κατά παρέκκλιση της αιτήσεως τεθέντες στο ασφαλιστήριο όροι, αναγράφονται στα εξατοµικευµένα στοιχεία του ασφαλιστηρίου, γίνεται µνεία στην πρώτη σελίδα του ασφαλιστηρίου µε εντονότερα στοιχεία ότι ο λήπτης έχει δικαίωµα εναντιώσεως και χορηγείται στο λήπτη, µαζί µε το ασφαλιστήριο, υπόδειγµα έντυπης δηλώσεως εναντιώσεως, ο δε λήπτης της ασφαλίσεως δεν εναντιώθηκε γραπτώς στους κατά παρέκκλιση της αιτήσεως τεθέντες στο ασφαλιστήριο όρους, εντός µηνός από της παραλαβής του ασφαλιστηρίου. Αν ο ασφαλιστής, ο οποίος εξέδωσε το ασφαλιστήριο, παρέλειψε να ενηµερώσει τον λήπτη, κατά τον προαναφερόµενο τρόπο (µε εντονότερα στοιχεία στην πρώτη σελίδα του ασφαλιστηρίου) και να χορηγήσει στον ίδιο έντυπη δήλωση εναντιώσεως, τότε οι κατά παρέκκλιση της αιτήσεως τεθέντες στο ασφαλιστήριο όροι δεν δεσµεύουν τον λήπτη και η ασφαλιστική σύµβαση θεωρείται ότι έχει καταρτισθεί υπό τους όρους της αιτήσεως προς κατάρτιση της ασφαλιστικής συµβάσεως. Η αναφερθείσα διάταξη του άρθρου 2 5 ν. 2496/1997, η οποία εισάγει ρύθµιση διαφορετική από τις διατάξεις των άρθρων 191 εδ. β και 192 ΑΚ, κατά τις οποίες: «Αποδοχή (της προτάσεως) µε τροποποιήσεις θεωρείται σαν αποποίηση µε νέα πρόταση». «Η σύµβαση συντελείται µόλις περιέλθει, σ αυτόν που πρότεινε, η δήλωση αποδοχής της πρότασής του», υπαγορεύθηκε από την ανάγκη να παρασχεθεί στο λήπτη της ασφαλίσεως και κατ επέκταση στον ασφαλισµένο προστασία έναντι της οργανωµένης και ευρισκοµένης σε πλεονεκτικότερη θέση ασφαλιστικής επιχειρήσεως, από τον αιφνιδιασµό του λήπτη µε τη θέση ειδικών όρων και ρυθµίσεων στο 2

ασφαλιστήριο, το οποίο εκδίδεται από την ασφαλιστική επιχείρηση, συνήθως µετά την κατάρτιση της ασφαλιστικής συµβάσεως. Ως παρεκκλίσεις από την αίτηση θεωρούνται όχι µόνον επί πλέον ειδικοί όροι οι οποίοι τέθηκαν από τον ασφαλιστή κατά την έκδοση του ασφαλιστηρίου, και οι οποίοι δεν απετέλεσαν αντικείµενο της αιτήσεως, αλλά κατά µείζονα λόγο και η µη αναφορά στο ασφαλιστήριο της καλύψεως ορισµένων ασφαλιστικών κινδύνων, τους οποίους µε την αίτησή του ζήτησε ο λήπτης, αφού και στην τελευταία αυτή περίπτωση υπάρχει εντονότατη παρέκκλιση (διαφοροποίηση) από την αίτηση µε πλέον δυσµενείς για τον ασφαλισµένο συνέπειες, δεδοµένου ότι, όχι µόνον τίθενται πρόσθετοι όροι και προϋποθέσεις ισχύος της ασφαλιστικής συβάσεως και των εξ αυτής δικαιωµάτων του ασφαλισµένου, αλλά ο τελευταίος παραµένει ακάλυπτος έναντι ορισµένων ασφαλιστικών κινδύνων, την κάλυψη των οποίων ζήτησε µε την αίτησή του. Από αυτά παρέπεται, ότι, αν ο ασφαλιστής προς απόκρουση της εις βάρος του αγωγής του ασφαλισµένου για καταβολή του ασφαλιστικού ποσού, λόγω επελεύσεως του ασφαλιστικού κινδύνου, επικαλείται ασφαλιστήριο το οποίο εκδόθηκε από τον ίδιο κατά παρέκκλιση της αιτήσεως, όπως είναι και εκείνο το οποίο δεν περιέχει όρους για την κάλυψη ορισµένων ασφαλιστικών κινδύνων, τους οποίους ζήτησε µε την αίτηση του ο λήπτης, πρέπει, για να είναι ορισµένος και άρα ουσιώδης για την έκβαση της δίκης ο ισχυρισµός του, να επικαλείται και να αποδεικνύει, ότι ο λήπτης της ασφαλίσεως ενηµερώθηκε για την παρέκκλιση κατά τον παραπάνω αναφερόµενο τρόπο (γραπτώς ή µε σχετική σηµείωση µε εντονότερα στοιχεία στην πρώτη σελίδα του παραδοθέντος σε αυτόν ασφαλιστηρίου) και ότι χορηγήθηκε στο λήπτη έγγραφη δήλωση εναντιώσεως, ο τελευταίος δε, δεν εναντιώθηκε γραπτώς µέσα στην παραπάνω µηναία προθεσµία από την παραλαβή του περιέχοντος τις παρεκκλίσεις ασφαλιστηρίου. ιαφορετικά, ο ισχυρισµός του και µόνον, ότι µε το εκδοθέν από τον ίδιο ασφαλιστήριο δεν καλύπτονται ορισµένοι ασφαλιστικοί κίνδυνοι, την κάλυψη των οποίων ζήτησε ο λήπτης µε την αίτησή του, είναι αλυσιτελής. Εξάλλου το άρθρο 6 1 του ν. 2496/1997 ορίζει: «Ο λήπτης της ασφάλισης υποχρεούται να καταβάλει τα ασφάλιστρα σε µετρητά, είτε εφάπαξ είτε µε τµηµατικές καταβολές. Η ασφαλιστική κάλυψη δεν αρχίζει πριν την καταβολή του εφάπαξ ασφαλίστρου ή της πρώτης δόσης της τµηµατικής καταβολής εκτός αν προκύπτει διαφορετικά από την ασφαλιστική σύµβαση ή από τις περιστάσεις». Η ρύθµιση αυτή έχει τεθεί υπέρ του ασφαλιστή και σύµφωνα µε την Εισηγητική έκθεση του νόµου, είναι έγκυρη κάθε συµφωνία, η οποία αυξάνει τα δικαιώµατα του ασφαλισµένου, µε συνέπεια να µπορεί να συµφωνηθεί, µεταξύ των άλλων, ότι η ασφαλιστική κάλυψη θα αρχίσει και χωρίς την προκαταβολή ασφαλίστρων. Η νοµική παραδοχή, ότι στην περίπτωση αυτή θεωρείται κατά πλάσµα του νόµου, ότι καταρτίστηκε σύµβαση ασφαλίσεως αντίστοιχου περιεχοµένου µε εκείνο της αιτήσεως του ασφαλισµένου προς τον ασφαλιστή, ως να είχε γίνει αποδεκτή από τον τελευταίο η διατυπωθείσα προς εκείνον µε τον τρόπο αυτό πρόταση του ασφαλισµένου προς κατάρτιση της εν λόγω συµβάσεως ασφαλίσεως και να είχε καταρτισθεί εξαρχής αντίστοιχου περιεχοµένου σύµβαση, επάγεται κατά νόµο ότι οι δι αυτής συµβληθέντες βαρύνονται µε τις απορρέουσες εξ αυτής υποχρεώσεις τους, δοθέντος ότι η κύρωση του άρθρου 2 5 του 2496/1997, κατ απόκλιση της ρυθµίσεως των άρθρων 191 εδ. β και 192 ΑΚ, δεν έχει χαρακτήρα ποινής µε την περιέλευση του ασφαλισµένου σε ευνοϊκότερη συµβατική θέση εκείνης της πλήρους αποδοχής της προτάσεώς του από τον ασφαλιστή. Και ειδικότερα ο µεν ασφαλισµένος υποχρεούται σε καταβολή του ασφαλίστρου και ο ασφαλιστής σε πληρωµή του ασφαλίσµατος σε περίπτωση επελεύσεως του ασφαλιστικού κινδύνου. Η έναντι όµως του ασφαλισµένου αξίωση του ασφαλιστή προς καταβολή του ασφαλίστρου µε βάση το κατά πλάσµα του νόµου περιεχόµενο της συµβάσεως ασφαλίσεως καθίσταται εκ των πραγµάτων απαιτητή µετά τον προσδιορισµό της από τον ασφαλιστή, περίπτωση η οποία εµπίπτει και στο πραγµατικό της προαναφερθείσης διατάξεως του άρθρου 6 1 του ν. 2496/1997, κατά τους ορισµούς και την έννοια της οποίας η ασφαλιστική σύµβαση αρχίζει και χωρίς την καταβολή του ασφαλίστρου αν τούτο δικαιολογείται από τις περιστάσεις. Και τούτο για το λόγο ότι από αυτό το πραγµατικό της διατάξεως του άρθρου 2 5 του ν. 2496/1997 και την διατυπούµενη δι αυτής ρύθµιση 3

θεωρείται δεδοµένο και αυτονόητο ότι ορίσθηκε και αξιώθηκε από τον ασφαλιστή µόνο το ασφάλιστρο που οφειλόταν κατά τη σύµβαση ασφαλίσεως και τους καλυπτόµενους δι αυτής κινδύνους, που διαλαµβάνονται στο ασφαλιστήριο. Εν όψει όλων αυτών, στην περίπτωση κατά την οποία ο ασφαλισµένος ζήτησε, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στο ν. 2496/1997, από τον ασφαλιστή την κάλυψη περισσοτέρων του ενός κινδύνων, αυτός δε, παρέδωσε στον ασφαλισµένο ασφαλιστήριο, µε το οποίο καλύπτονται ολιγότεροι των αιτηθέντων κίνδυνοι, χωρίς να ενηµερώσει τον ασφαλισµένο, σύµφωνα µε τις αναφερθείσες ανωτέρω και οριζόµενες από τον ίδιο επίσης νόµο διατυπώσεις, για την παρέκκλιση από την αίτησή του και χωρίς να ορίσει τα ασφάλιστρα και τον τρόπο και το χρόνο της καταβολής τους, εάν µεταγενεστέρως επέλθει ο εξ υπαιτιότητος του ασφαλιστή µη περιληφθείς στο ασφαλιστήριο κίνδυνος, θεωρείται, ότι ο κίνδυνος αυτός καλύπτεται από τη σύµβαση ασφαλίσεως και ο ασφαλιστής υποχρεούται στην καταβολή του ασφαλίσµατος. Αντίθετη εκδοχή θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση προς το σκοπό του νοµοθέτη και ιδιαιτέρως προς το άρθρο 2 5 ν.2496/1997, µε το οποίο προστατεύεται ο ασφαλισµένος από ενέργειες του ασφαλιστή, οι οποίες αποστερούν από τον πρώτο την ασφαλιστική κάλυψη. Στην προκειµένη περίπτωση, το Εφετείο δέχθηκε µε την προσβαλλοµένη απόφασή του τα ακόλουθα: «Ο ήδη αποβιώσας την 18.10.2001 σύζυγος της ενάγουσας, Ξ.Π., µε την από 5.10.1998 αίτησή του προς την εναγοµένη ασφαλιστική εταιρεία, ζήτησε τη σύναψη σύµβασης ασφάλισης ζωής µε τις εξής καλύψεις: α) ισόβια, µε ασφαλισµένο τον ίδιο για ποσό των 50.000.000 δραχµών και µε δικαιούχο την ενάγουσα-σύζυγό του, β) διάρκειας 14 ετών, µε ασφαλισµένο τον ίδιο, για ποσό 50.000.000 δραχµών, µε δικαιούχο την ενάγουσασύζυγό του, που στην έντυπη αίτηση επισηµαίνεται ως συµπληρωµατικό συµβόλαιο Απλής Ασφάλειας (Α.Α.) και γ) σύνθετης προστασίας, που περιλαµβάνει το πρόγραµµα νοσοκοµειακής περίθαλψης µε την ονοµασία "MEDIGUARD", µε καλυπτόµενα µέλη τον ίδιο, την ενάγουσα και τη θυγατέρα του Α.Π. Ταυτόχρονα µε την αίτηση, ο σύζυγος της ενάγουσας κατέθεσε το χρηµατικό ποσό των 15.000 δραχµών, ήτοι 5.000 δραχµές για την ασφάλιση ζωής και το ποσό των 10.000 δραχµών για την ασφάλιση σύνθετης προστασίας, ενώ ζήτησε ως ηµεροµηνία έναρξης ισχύος της σύµβασης την 20.8.1998, ηµεροµηνία των γενεθλίων του. Στη συνέχεια, µε την από 6.11.1998 έγγραφη δήλωση του συζύγου της ενάγουσας, που αφορούσε σε παροχή πληροφοριών προς την εναγοµένη ως µέρος της αίτησης ασφάλισης, ζητήθηκε η αλλαγή του προσώπου του αντισυµβαλλόµενου, έτσι ώστε τα ασφάλιστρα να καταβάλλονται από την εταιρία µε την επωνυµία "ΚΟΝΤΙ Ελληνική Εταιρία Χάλυβος ΑΒΕΕ", της οποίας ήταν διευθύνων σύµβουλος. Βάσει της ανωτέρω αίτησης, η εναγοµένη εξέδωσε το.../20.11.1998 ασφαλιστήριο, µε αντισυµβαλλόµενο την ως άνω εταιρία ("ΚΟΝΤΙ Ελληνική Εταιρία Χάλυβος ΑΒΕΕ") και ασφαλισµένο το σύζυγο της ενάγουσας, το οποίο µάλιστα, µετά από διακοπή της ισχύος του, επανήλθε σε ισχύ µε τους ίδιους αρχικούς όρους από 2.8.1999 µε την 4815/13.9.1999 πράξη επαναφοράς σε ισχύ της εναγοµένης, κατόπιν αιτήσεως της αντισυµβαλλόµενης εταιρίας µε την επωνυµία "ΚΟΝΤΙ Ελληνική Εταιρία Χάλυβος ΑΒΕΕ". Το ως άνω ασφαλιστήριο συµβόλαιο στάλθηκε στον ασφαλισµένο από την εναγοµένη, γεγονός που δεν αµφισβητείται από αυτήν (άρθρο 261 ΚΠολ ). Σύµφωνα µε το περιεχόµενο του ασφαλιστηρίου (.../20.11.1998), που υπογράφεται από τον εκπρόσωπο της εναγοµένης, σ αυτό περιλαµβάνονται µόνο οι παροχές της ασφαλιστικής σύµβασης σύνθετης προστασίας µε την ονοµασία "MEDIGUARD", ήτοι παροχές νοσοκοµειακής περίθαλψης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, µε καλυπτόµενα µέλη τον εν λόγω ασφαλισµένο, την ενάγουσα-σύζυγό του και τη θυγατέρα του, χωρίς να γίνεται καµία αναφορά ως προς την κάλυψη ασφάλισης ζωής για χρονικό διάστηµα 14 ετών, ήτοι το συµπληρωµατικό Συµβόλαιο Απλής Ασφάλειας (Α.Α.), που είχε ζητηθεί από τον ασφαλισµένο µε την αίτησή του προς την εναγοµένη, όπως προαναφέρθηκε. Η παρέκκλιση όµως αυτή, ως προς το εύρος των καλυπτοµένων κινδύνων σε σχέση µε το ως άνω περιεχόµενο της από 5.10.1998 αιτήσεως του ασφαλισµένου συζύγου της ενάγουσας, µε την οποία ζήτησε την κατάρτιση µιας συµβάσεως ασφάλισης και όχι δυο διακεκριµένων συµβάσεων ασφαλίσεως, όπως αβάσιµα ισχυρίζεται η εναγοµένη ασφαλιστική εταιρία δεν δεσµεύει τον ασφαλισµένο ή την αντισυµβαλλόµενη εταιρία και συνακόλουθα η σύµβαση 4

ασφαλίσεως ανεξαρτήτως του περιεχοµένου του ασφαλιστηρίου, καλύπτει και τον κίνδυνο ζωής, διάρκειας 14 ετών, κατά το συµπληρωµατικό συµβόλαιο Απλής Ασφάλειας (Α.Α.). Και τούτο διότι η ασφαλιστική εταιρία δεν ενηµέρωσε εγγράφως τον ασφαλισµένο, ούτε την αντισυµβαλλόµενη εταιρία µε την επωνυµία "ΚΟΝΤΙ Ελληνική Εταιρία Χάλυβος ΑΒΕΕ" για τη µη κάλυψη του πιο πάνω κινδύνου, που περιλαµβανόταν στην αίτηση. Ειδικότερα στη σελίδα 2 του.../1998 ασφαλιστηρίου, στην οποία σχετικά µε το δικαίωµα εναντίωσης γίνεται παραποµπή στη σελίδα καταχωρήσεων, στην παράγραφο µε επικεφαλίδα "Παρεκκλίσεις από την αρχική αίτηση" σηµειώνεται "Ηµεροµηνία έναρξης ισχύος του συµβολαίου από 5.10.1998", αντί της αιτηθείσας 20.8.1998. Συνεπώς δεν διαλαµβάνεται η ως άνω παρέκκλιση που αφορά το εύρος των καλυπτοµένων κινδύνων, και ειδικά τον κίνδυνο ζωής διαρκείας 14 ετών, Απλής Ασφάλειας (Α.Α)... Το ότι δεν καταβλήθηκαν ασφάλιστρα για την συµπληρωµατική κάλυψη Απλής Ασφάλειας (Α.Α.) ζωής δεν αίρει την ισχύ της ασφαλιστικής σύµβασης, διότι στη συγκεκριµένη περίπτωση, κατά πλάσµα του νόµου θεωρείται ότι αυτή καταρτίστηκε σύµφωνα µε το περιεχόµενο της αίτησης, αφού κατά παρέκκλιση το ασφαλιστήριο δεν κάλυψε τους κινδύνους που είχαν ζητηθεί µε αυτή (αίτηση), όπως ήδη έγινε δεκτό. Για την απόδειξη δε της ασφαλιστικής σύµβασης, λαµβάνεται υπόψη το ασφαλιστήριο, και δεν χωρεί απόδειξη µε µάρτυρες (άρθρο 394 2 ΚΠολ ), αλλά η έκταση των καλυπτοµένων κινδύνων αποδεικνύεται στην προκειµένη περίπτωση από το περιεχόµενο της έγγραφης αίτησης προς ασφάλιση, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν...». Ακολούθως δε το Εφετείο απέρριψε κατ ουσία την έφεση της αναιρεσειούσης κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, µε την οποία είχε γίνει δεκτή η αγωγή της αναιρεσίβλητης. Με αυτά τα οποία δέχθηκε το Εφετείο, δεν υπέπεσε στην πληµµέλεια του άρθρου 559 αριθ. 1 και 19 ΚΠολ, καθόσον ορθώς ερµήνευσε και εφάρµοσε τα άρθρα 2 5 και 6 1 ν. 2496/1997, περιέλαβε δε σαφείς και επαρκείς αιτιολογίες ως προς την κάλυψη από τη ασφαλιστική σύµβαση κινδύνου αναφεροµένου στην αίτηση του ασφαλισµένου, αλλά µη περιεχοµένου στο ασφαλιστήριο, χωρίς περαιτέρω να τηρηθούν από τον ασφαλιστή οι απαιτούµενες από τις ίδιες διατάξεις διατυπώσεις και χωρίς ο λήπτης της ασφαλίσεως να είναι υπερήµερος για τη µη καταβολή αναλόγων ασφαλίστρων. Εποµένως, οι παραπεµφθέντες στην Ολοµέλεια δεύτερος, τρίτος και, κατά ένα µέρος, πέµπτος λόγοι αναιρέσεως είναι αβάσιµοι. 5