1. Ποια ειναι η κατάσταση Οι 2300 εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ που παραμένουν παρά τη χθεσινή εξέλιξη απλήρωτοι για 2 μήνες με το ύψος των απλήρωτων δεδουλευμένων να ξεπερνάει τα 6εκ. δικαίως βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, που περιλαμβάνουν επισχέσεις εργασίας και απεργίες. Το πρόβλημα της απληρωσιάς των εργαζομένων στον ΟΑΣΘ των τελευταίων μηνών έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλα. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης προηγήθηκε υπογραφή ΣΣΕ με μείωση μισθών. Εντατικοποιήθηκε η δουλεία με μείωση ρεπό, με χειροτέρευση των ωραρίων κάτι που είναι εξοντωτικό και για την υγεία των εργαζομένων και βέβαια έχει επιπτώσεις και στον κόσμο που μεταφέρεται με τα λεωφορεία αφού μειώθηκαν τα δρομολόγια και αυξήθηκαν τα κόμιστρα. Επίσης, αυξάνονται και οι κίνδυνοι λόγω μη ανανέωσης και συντήρησης των αστικών λεωφορείων. Η εντατικοποίηση της δουλειάς οφείλεται και στην έλλειψη προσωπικού, στην έλλειψη οδηγών, τεχνητών για τη συντήρηση κ.λπ. Οι σημερινές ραγδαίες εξελίξεις στον ΟΑΣΘ είναι απόρροια της εφαρμογής των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και των Ελληνικών Κυβερνήσεων με την οποία φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους και συνολικά στον λαό, σε αυτούς δηλαδή που δεν φέρουν καμία ευθύνη. Πρόκειται για κατάσταση που προϋπήρχε της κρίσης, αφού πάντα η λειτουργία των μεταφορών λειτούργησε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, πάνω στη σχέση κόστους - κέρδους, Αυτή η σχέση δημιουργεί τα ελλείμματα, γιατί αντί να έχει ως βάση τις ανάγκες για μετακίνηση του λαού, έχει ως βάση τα έσοδα και τους ισοσκελισμένους ισολογισμούς. Την υποχρέωσή του το κράτος για φθηνή, συχνή, ασφαλή, αξιόπιστη συγκοινωνία την μετακυλά μέσω της ανταποδοτικότητας (τιμή εισιτηρίου - παροχή έργου) στις τσέπες του λαού. Γι αυτή την κατάσταση έχουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική που εφάρμοσαν και που συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ υλοποιώντας τις αποφάσεις για την πλήρη απελευθέρωση των μεταφορών. Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών υποδομών είναι ΑΠΑΙΤΗΣΗ του κεφαλαίου για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Ήδη τα πρώτα δείγματά γραφής δίνονται με την
ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, των λιμανιών, του ΟΣΕ. Στόχος είναι και ο ΟΑΣΘ να ακολουθήσει παρόμοιά πορεία με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας αυτών των επιχειρήσεων ζήτημα που προϋποθέτει την παραπέρα μείωσή των μισθών, την μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας, την αύξηση του κόστους του εισιτηρίου, τη συρρίκνωση του δικτύου και των δρομολογίων που δυσχεραίνει τη μετακίνηση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. 2. Στάση κυβέρνησης και διοίκησης Πίσω από το πρόβλημα, του οποίου οι εργαζόμενοι είναι θύματα και ο λαός της πόλης όμηρος, κρύβεται η κόντρα της επιχείρησης «ΟΑΣΘ» με την κυβέρνηση για την επόμενη μέρα του τοπίου των μεταφορών στην πόλη. Η κυβέρνηση από την μία λέει ότι δε χρωστάει τίποτα, γιατί ο ΟΑΣΘ δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και πρέπει να επανεξεταστεί η σύμβαση του οργανισμού με το δημόσιο. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού ότι η μισθοδοσία πρέπει να πάει στα 50εκ. από τα 88 που είναι σήμερα. Από την άλλη έχουμε τη διοίκηση του -ιδιωτικού, μετοχικού- ΟΑΣΘ να επικαλείται χρωστούμενα 130εκ. από την κυβέρνηση που δεν έχει εισπράξει. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι θα παρουσιάσει στην κυβέρνηση το ολοκληρωμένο σχέδιο που έχει καταρτίσει και που αφορά στην εφαρμογή νέας τιμολογιακής πολιτικής, από την 1η Ιανουαρίου του 2017 (μεταξύ αλλων προτείνει να πάει η μηνιαία κάρτα εισιτηρίων στα 48 ευρώ από 30, δηλαδή αύξηση κατά 60%), στον επαναπροσδιορισμό των δρομολογίων που εκτελούνται ( μιλάει για νέα περικοπή δρομολογίων). αλλά και στον επαναϋπολογισμό των δαπανών του Οργανισμού, για μισθοδοσία και μετόχους. Επίσης επαναφέρει το θέμα της προσφυγής στη Δικαιοσύνη, απειλώντας με νέα ασφαλιστικά μέτρα για να βγάλει τις κινητοποιήσεις «παράνομες και καταχρηστικές. Η διοίκηση του ΟΑΣΘ έχει βρει άξιους συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια τον δήμαρχο και τελευταία τον Περιφερειάρχη, που από κοινού καλούν την κυβέρνηση να επιστρατεύσει τους εργαζόμενους, οι ίδιοι που έχει εμπορευματοποιήσει κάθε υπηρεσία του δήμου και της Περιφέρειας, και έχουν το μάτι τους στραμμένο στην εμπλοκή του δήμου στο συγκοινωνιακό τοπίο. Βάζουν το δικαίωμα στην απεργία στο
στόχαστρο, λίγο πριν το βάλουν στο κρεβάτι του Προκρούστη η κυβέρνηση και οι δανειστές για τη «2 η αξιολόγηση» του 3 ου μνημονίου. Για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της αστικής συγκοινωνίας οι κυβερνήσεις (όποια και αν είναι) ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., έχουν σύμμαχο και τις Συνδικαλιστικές ηγεσίες, την πλειοψηφία στο συνδικάτο του ΟΑΣΘ καθώς και το ΕΚΘ που καθησυχάζουν με την τακτική τους εργαζόμενους, γιατί θέλουν παροπλισμένο και υποταγμένο το συνδικαλιστικό κίνημα στις αστικές συγκοινωνίες. Αυτές οι δυνάμεις είναι που έβαλαν όλα αυτά τα χρόνια πλάτη στις περικοπές των δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως την μείωση κατά 7,5% των μισθών που συνυπογράψανε. Ταυτόχρονα φρόντισαν να μην ενημερώσουν και να μην προετοιμάσουν τους εργαζόμενους στον ΟΑΣΘ και τον λαό της Θεσσαλονίκης για τις επικείμενες αλλαγές που είχαν αποφασιστεί που πριν πολύ καιρό από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους καθησύχαζαν στην λογική ότι εμείς θα την γλιτώσουμε. 3. Τι πρέπει να κάνουν εργαζόμενοι στο ΟΑΣΘ και ο λαός της Θεσσαλονίκης Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ να φυλάγονται από όσους εκπροσώπους τους που τραβούν να παίξουν το παιχνίδι της εργοδοσίας, ταυτίζοντας τα συμφέροντά τους με τα μερίσματα των μετόχων. Να φυλάγονται από τα χαϊδέματα της κυβέρνησης, που θέλει να τσακίσει τους μισθούς τους. Να φυλάγονται από τη συμμετοχή σε τραπέζια για το «μέλλον του ΟΑΣΘ», δηλαδή την παραπέρα επιχειρηματική δράση στον κλάδο. Τα προβλήματά τους είναι κοινά με αυτά των εργαζομένων, όλου του λαού, έχουν κοινές αιτίες. Είναι κοινός ο αγώνας και η πάλη για το μισθό, το μεροκάματο, τις εργασιακές σχέσεις, τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ενάντια στην απληρωσιά και τις απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις για να έχουν προοπτική και επιτυχία χρειάζονται τη μαζική συμμετοχή του κλάδου, ανάδειξη των προβλημάτων στην κοινωνία (δηλαδή στους χρήστες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς) που και αυτοί είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, χαμηλόμισθοι, που πλήττονται το ίδιο από τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Χρειάζεται κοινή πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα και στα προβλήματα που μας δημιουργούν οι αντιλαϊκοί νόμοι. Με γραμμή
σύγκρουσης σε ταξική κατεύθυνση ενάντια στην πολιτική που χτυπάει μισθούς και δικαιώματα. Είναι από την ίδια πλευρά οι άνεργοι, που ακόμα περιμένουν την εφαρμογή της Υπουργικής Απόφασης του Ιούνη του 15 για δωρεάν μετακινήσεις. Είναι από την ίδια πλευρά οι φοιτητές, που βλέπουν στις φορολογικές δηλώσεις των ίδιων και των γονιών τους να εμφανίζεται x300 το 1 που δεν είχαν να πληρώσουν μπαίνοντας στο λεωφορείο. Την ίδια στιγμή αυξάνεται η φορολογία, μειώνονται οι κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία, για τα φάρμακα, για την Παιδεία, για τη μόρφωση των παιδιών, για την πρόνοια, για μια σειρά άλλες κοινωνικές παροχές που επίσης υπήρχαν από κατακτήσεις και αγώνες βαμμένους με το αίμα των εργατών, των εργαζομένων, του κινήματος στη χώρα μας. Δίνουν μόνο φοροαπαλλαγές για τους μεγάλους, για να υποφέρουν οι μικροί. Χρειάζεται να δοθούν πολύμορφοι αγώνες, με θέσεις που να στηρίζουν τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και να δείχνουν τις αιτίες και το ποιος πρέπει να πληρώσει. Να δοκιμαστούν όλες οι μορφές αγώνα, και η επίσχεση εργασίας και η απεργία και οι στάσεις εργασίας και το συλλαλητήριο και άλλοι, με εναλλαγή όποτε χρειάζεται ώστε οι κινητοποιήσεις να μείνουν όρθιες, ζωντανές, μαχητικές, να αυξάνεται η συμμετοχή των εργαζόμενων σε αυτές, να γίνεται όλο και περισσότερο ζήτημα και των λαϊκών στρωμάτων. Να αντέχουν στα εμπόδια και τις τρικλοποδιές από τους ανθρώπους της εργοδοσίας και των κυβερνητικών κομμάτων. 4. Πλαίσιο αιτημάτων Το δικαίωμα στην μεταφορά του λαού δεν μπορεί να είναι προϊόν κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Θέση μας είναι η δημιουργία αποκλειστικά Δημόσιου Φορέα Συγκοινωνιών που θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί κεντρικά και περιφερειακά την παροχή της Συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης σε όλο το νομό Θεσσαλονίκης, με κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών για μεταφορά.
Απαιτούμε 100% κρατική χρηματοδότηση, για επισκευή, ανανέωση του στόλου. Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης του ΟΑΣΘ, επαναφορά μισθών και δικαιωμάτων στα προ κρίσης επίπεδα. Διεκδικούμε: Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων. Καμία περαιτέρω μείωση μισθών. Άμεση πρόσληψη προσωπικού με πλήρη εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Ανθρώπινα ωράρια, τακτικά δρομολόγια, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Μείωση της τιμής των εισιτηρίων κατά 50%, δωρεάν μετακίνηση για ανέργους, μαθητές, φοιτητές. Να διαγραφούν τα πρόστιμα όλων των φοιτητών, να σταματήσει η αποστολή τους στην εφορία, αυτά που στάλθηκαν ήδη να μην γίνουν απαιτητά. Εφαρμογή της Υπουργικής Απόφασης για δωρεάν μετακίνηση των ανέργων. Μείωση των απαράδεκτα υψηλών προστίμων κομίστρου. Καμία εφαρμογή της Ευρωπαϊκής οδηγίας για απελευθέρωση των μεταφορών, το «σπάσιμο» του συγκοινωνιακού έργου και την ανάθεση του σε εργολάβους και υπεργολάβους. 5 τι ΟΑΣΘ θελουμε. Το 2016 δεν μπορεί να είναι πολυτέλεια η μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να στηρίζεται σε απλήρωτους εργαζόμενους, σε ασυντήρητο και απαρχαιωμένο στόλο, σε όλο και ακριβότερα κόμιστρα και στο πώς βλέπουν κυβέρνηση και μέτοχοι τα κόστη και τα κέρδη. Ούτε μπορούμε να μιλάμε γενικά για «δημόσιο ΟΑΣΘ», όταν το παράδειγμα της Αθήνας λέει ότι και με τέτοιο φορέα οι συγκοινωνίες διαλύθηκαν, οι μισθοί μειώθηκαν, οι προσλήψεις πάγωσαν.
Η διεκδίκηση και η πάλη για σύγχρονη, φθηνή και ασφαλή συγκοινωνία είναι μέρος του αγώνα μας για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η ουσιαστική λύση είναι ένας ενιαίος κρατικός φορέας Μέσων Μαζικής Μεταφοράς που θα είναι ενταγμένος σε ένα σχέδιο, κρατικό, επιστημονικό, πανεθνικό. Συνδυασμένο με ανάλογη βάση στη λειτουργία και άλλων επιχειρήσεων που μπαίνουν σε τροχιά ιδιωτικοποίησης όπως η ΕΛΒΟ. Επιχείρηση που οι υποδομές της, το έμπειρο εργατοτεχνικό και επιστημονικό της προσωπικό ενταγμένα στη λογική της κάλυψης των λαϊκών αναγκών, και όχι του κέρδους, εκτός των άλλων, έχουν την πλήρη δυνατότητα συντήρησης στόλων μεταφορικών μέσων για ασφαλή φτηνή και ποιοτική υπηρεσία μεταφορών. Τέτοια πρόταση δεν πρόκειται να υλοποιήσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, της ΕΕ, των μνημονίων, του συστήματος της εκμετάλλευσης. Απαιτεί κυβέρνηση, εξουσία και οικονομία που θα λειτουργούν με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, την αξιοποίηση του εργατικού, τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού, την τεχνογνωσία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.