Πιο ειδικά: Στην ΕΛΒΟ

Transcript

1 Οι εξελίξεις στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων νευραλγικών τομέων της οικονομίας στις αερομεταφορές, στα λιμάνια, στην πολεμική βιομηχανία, αφορούν μια νέα φάση στην καπιταλιστική οικονομία της χώρας μας. Με αφορμή την βαθιά καπιταλιστική κρίση το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης με τη μορφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτή τη φορά, που έχει αποδείξει ότι είναι ό άσσος στο μανίκι των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, υλοποιεί με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τον εδώ και δεκαετίες στόχο των μονοπωλίων να ελέγχει απευθείας αυτούς τους κλάδους, και όχι μέσω του ίδιου του κράτους όπως μέχρι τώρα. Ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Παπαδημητρίου σήμερα δήλωσε ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που υλοποιείται το στην Ελλάδα είναι από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως Η μοιρασιά της λείας συντελείται μέσω άγριας αντιπαράθεσης μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο των αγορών, των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους. Με θεό την διασφάλιση και την επέκταση της κερδοφορίας τους θα διεξάγουν ανελέητη επίθεση απέναντι σε κάθε εργατικό δικαίωμα - μέσω της εφαρμογής των νόμων της κατάργησης των ΣΣΕ, του υποκατώτατου μισθού, της περαιτέρω ελαστικοποίησης της εργασίας, της εντατικοποίησης της, του δυσκολέματος της απεργιακής κινητοποίησης. Θα συντρίψουν τα λαϊκά δικαιώματα για φτηνές μεταφορές - διακοπές, για φτηνό ρεύμα και νερό, για δυνατότητα υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Θα ξεκληρίσουν μικρούς αυτοαπασχολούμενους που δραστηριοποιούνται σε δεκάδες όμορους κλάδους εκτοξεύοντας τα ήδη εφιαλτικά ποσοστά της ανεργίας. Θα βαθαίνει η εξάρτηση της χώρας σε όλα τα επίπεδα, σε όλους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας. Φέρνει ένα βήμα πολύ όμως πιο κοντά της εμπλοκής του λαού μας στην αντιπαράθεση μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου που μπορεί να εκφραστεί και με στρατιωτικά μέσα. Πιο ειδικά: Στην ΕΛΒΟ. Με την ιδιωτικοποίηση η πολιτική της χώρας στον τομέα της άμυνας και της πολεμικής βιομηχανίας υποτάσσεται πιο βαθιά στους σχεδιασμούς και στις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, καθώς και στις ανάγκες του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, που δραστηριοποιείται και σε αυτόν τον τομέα. Με σημαντική εξάρτηση του αμυντικού εξοπλισμού από τις εισαγωγές και συρρίκνωση βιομηχανιών όπως η ΕΛΒΟ και γενικότερα τα αμυντικά συστήματα στην Ελλάδα. Το δίλλημα που βάζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος τους, ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο είναι πλαστό. Το ίδιο δίλλημα έφερε μεγάλο κομμάτι της ΕΛΒΟ στην ιδιοκτησία Μυτηλιναίου με αποτέλεσμα τη μείωση των θέσεων εργασίας απο 1200 σε 500.

2 Η απαξίωση είναι και αυτή ενδεχόμενη επιλογή του κεφαλαίου για την εξυπηρέτηση συνδυασμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Δεν αποτελεί φιλεργατική φιλολαϊκή λύση η κρατική καπιταλιστικη ιδιοκτησια στην πολεμική βιομηχανία. Και υπό κρατικό έλεγχο ο ελληνικός λαός χρυσοπληρώνει πανάκριβο αμυντικό υλικό, συχνά ακατάλληλο για τη γεωγραφία του ελλαδικού χώρου και τις σχετικές αμυντικές ανάγκες, με κριτήριο αγοράς του όχι τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, αλλά τις ανάγκες της αστικής τάξης στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στους οποίους είναι ενταγμένη η χώρα, τις ανάγκες της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων κατασκευής του αμυντικού υλικού, των εισαγωγέων και μερικών ελληνικών επιχειρήσεων που δρουν ως υποκατασκευαστές αυτών των ομίλων. Η πολιτική της ΕΕ, με την ενιαία αμυντική πολιτική και την ενιαία αμυντική βιομηχανία δεν χωρά καμιά κρατική αμυντική βιομηχανία, στόχος είναι να υπάρξουν νέα μεγαλύτερα πεδία κερδοφορίας για τα εγχώρια και διεθνή μονοπώλια. Και με κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία είτε με ιδιώτη η ΕΛΒΟ έκοψε μισθούς και δικαιώματα στους εργαζόμενους. Απάντηση είναι ότι η ΕΛΒΟ είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ελλάδα κατασκευής τροχοφόρων για στρατιωτική και πολιτική χρήση και ερπυστριοφόρων οχημάτων (άρματα μάχης, οχήματα παντός εδάφους), με έμπειρο εργατικό δυναμικό, με μεγάλες και χρήσιμες υποδομές για να στηρίξει την άμυνα της χώρας, διαθέτει για παράδειγμα ειδικές υποδομές για την παραγωγή αρμάτων μάχης (πίστα δοκιμών, θάλαμος ηλεκτρονικού πολέμου κ.ά.).για την ενίσχυση της παραγωγής της ΕΛΒΟ δραστηριοποιούνται επίσης εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους. Η ΕΛΒΟ θα μπορούσε να δουλεύει με χιλιάδες εργαζόμενους, με πλήρη μισθολογικά ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με ουσιαστικά μέτρα υγιεινής-ασφάλειας, μιας και υπάρχουν τεράστιες ανάγκες σε μεταφορικά μέσα, σε πολιτικά, στρατιωτικά και οχήματα ασφαλείας, που σήμερα ετοιμάζονται να τα προσφέρουν στα μονοπώλια για τα κέρδη τους. Την ίδια στιγμή για να φτιαχτούν αυτά τα οχήματα θα χρειάζονταν χάλυβας και άλλες πρώτες ύλες στις οποίες η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά αποθέματα τα οποία σήμερα είτε εισάγουμε είτε τα χρυσοπληρώνουμε στις εταιρίες που τα εκμεταλλεύονται εγχώρια.. Στον ΟΛΘ. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι φιλέτο για τα επιχειρηματικά σχέδια των μονοπωλίων καθώς σε αυτό παράγεται μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της χώρας. Τα λιμάνια δεν είναι απλώς επιχειρήσεις είναι μέρος των φυσικών συνόρων της χώρας μας. Με την ανάμειξη Σαββίδη και τη συνεργασία με

3 Γαλλικά και Γερμανικά συμφέροντα υλοποείται η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου στην Ελλάδα για το άνοιγμα αγορών για να γίνουν επενδύσεις συσσωρευμένου κεφαλαίου. Υλοποιείται η στρατηγική επιλογή της Ε.Ε για την ανάδειξη της χώρας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, με την ανάμειξη μεγάλων επιχειρήσεων, με κλείσιμο μεταφορικών-εμπορικών συμφωνιών που εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τον γεωστρατηγικό έλεγχο περιοχών. Θα έχει ως αποτέλεσμα, ανάμεσα στα άλλα: Την αύξηση της τιμής βασικών αγαθών, που καταναλώνει σήμερα η λαϊκή οικογένεια και που μεταφέρονται μέσα από το λιμάνι, μέσα από την αύξηση της τιμής των λιμενικών υπηρεσιών. Την περαιτέρω χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων για τους εργαζόμενους στο λιμάνι. Τα κάτεργα της COSCO είναι ο απόλυτος σύμβουλος για τους εργαζόμενους το πόσο μεγάλο είναι το παραμύθι που πουλάν οι Χρυσαυγίτες στο χώρο ότι η ιδιωτικοποίηση είναι ή λύση για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι οι ίδιοι που έστησαν τα δουλεμπορικά στο Πειραιά για να προσλαμβάνουν σκλάβους για τα αφεντικά τους εφοπλιστές. Τον αφανισμό μιας σειράς αυτοαπασχολούμενων που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι (μεταφορές, εκτελωνιστές κ.ά.). Την ιδιωτικοποίηση μιας στρατηγικής πύλης εισόδου - εξόδου της χώρας, κρίσιμη για την άμυνα και την ασφάλεια του λαού και της χώρας. Δεν είναι απάντηση το "Λιμάνι υπό κρατικό έλεγχο'. Το αίτημα για «λιμάνι υπό δημόσιο έλεγχο» που στηρίζουν πολιτικές δυνάμεις στους δήμους και στα συνδικάτα, αξιοποιείται για να κρύψει τη σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων που γίνεται στη Θεσσαλονίκη, με επίκεντρο το λιμάνι, αλλά και για να στηρίξει την επιλογή των «παραχωρήσεων», μια άλλη μορφή ιδιωτικοποίησης. Το κίνητρο μεγαλεμπόρων και μεγαλοεργολάβων που στηρίζουν το αίτημα για «λιμάνι υπό δημόσιο έλεγχο», είναι για να κρύψουν τους στόχους τους, να πάρουν δηλαδή αυτοί κομμάτι από το λιμάνι και τους γύρω χώρους, για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούν ως «λαγό» τη Χρυσή Αυγή σε γειτονιές και χώρους δουλειάς, για να ανοίγει τον δρόμο των δουλεμπορικών γραφείων, να στηρίζει τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, τις μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς. Απάντηση είναι. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπως συνολικά τα λιμάνια και οι υποδομές της Ελλάδας μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας

4 για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες μόνο όταν περάσουν στα χέρια του λαού και γίνουν κοινωνική περιουσία. Στα πλαίσια αυτά μπορούν να υλοποιηθούν οι κρατικοί Φορείς Μεταφορών και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, ώστε να γίνουν μοχλοί πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας προσφέροντας σταθερή δουλειά με δικαιώματα, συμβάλλοντας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της νησιώτικης περιφέρειας και όλου του λαού. Στο αεροδρόμιο. Το αεροδρόμιο "Μακεδονία" είναι φιλέτο για κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων καθώς και σε αυτό παράγεται μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της χώρας. Η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου στρέφεται ενάντια στο λαό της Θεσσαλονίκης, των εργαζομένων σ' αυτό, όλου του λαού. Θα έχει ως αποτέλεσμα ανάμεσα στα άλλα: Την υποβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται και της ασφάλειας των επιβατών και εργαζομένων μέσα από τη μείωση του προσωπικού, τη μείωση των αποδοχών, την ενοικίαση πληρωμάτων με χαμηλή τιμή και χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα. Την επιβολή δυσβάσταχτων μισθωμάτων το κόστος των οποίων θα μετακυλήσει στους εργαζόμενους και στους επιβάτες ανεξάρτητα από το τι λέει τώρα για να αποσπάσει ανοχή Την αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων από την αύξηση των φόρων ανά επιβάτη σε όλα τα δρομολόγια και ειδικά των άγονων γραμμών που ήδη επιβλήθηκαν από την πρώτη μέρα ισχύος της σύμβασης. Τον αφανισμό μιας σειράς αυτοαπασχολούμενων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του αεροδρομίου. Με τα τεράστια ποσά επί του τζίρου που απαιτεί και τα μεγάλα μισθώματα που επιβάλλει, άλλες θα κλείσουν και όσες παραμείνουν θα αναγκασθούν να απολύσουν εργαζόμενους, να μειώσουν τους μισθούς κάτι το οποίο ήδη έχει συντελεστεί σε μεγάλο βαθμό Την χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων για τους εργαζόμενους στο αεροδρόμιο με εντατικοποίηση της εργασίας. Την ιδιωτικοποίηση μιας στρατηγικής πύλης εισόδου- εξόδου της χώρας, κρίσιμη για την άμυνα και την ασφάλεια του λαού και της χώρας. Και εδώ η απάντηση είναι μια, είναι η ίδια, Η ανάπτυξη και ο σχεδιασμός των μεταφορών και η πρόσβαση σε αυτές πρέπει να ικανοποιούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες σε μια σχεδιασμένη οικονομία, κίνητρο της οποίας είναι η ικανοποίηση σύγχρονων αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Με συντονισμό όλων των επιμέρους τομέων των μεταφορών κάτω από έναν Ενιαίο Κρατικό Οργανισμό Μεταφορών. Ένας λαϊκόςκρατικός εθνικός φορέας αερομεταφορών, στον οποίο θα ανήκει το σύνολο των αερομεταφορικών λειτουργιών, από την επίγεια

5 εξυπηρέτηση, τις υπηρεσίες τροφοδοσίας, την τεχνική βάση και το πτητικό έργο, η αποκλειστικότητα των εσωτερικών γραμμών, τα εγχώρια αεροδρόμια και οι υποδομές τους ως λαϊκή περιουσία. Μόνο έτσι μπορούν τα εισιτήρια να είναι φθηνά για τη λαϊκή οικογένεια και την πλήρη κάλυψη των συγκοινωνιακών αναγκών των απομακρυσμένων νησιών και περιοχών. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει κατοχύρωση του συνόλου των εργατικών δικαιωμάτων, για την ικανοποίηση των αιτημάτων που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Μέσα σε όλα αυτά σχεδιάζεται και προχωράει η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, προς ικανοποίηση απαίτησης μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που έχουν βάλει στο μάτι τους υδάτινους πόρους (SUEZ), το νερό, που θα οδηγήσει σε αδυναμία πρόσβασης σε καθαρό και πόσιμο νερό χιλιάδες εργαζόμενους και άνεργους όπως γίνεται ήδη και με το ρεύμα στην πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, προμηνώντας ολέθριες συνέπειες στην υγεία του λαού. Προχωράει επίσης η απαράδεκτη ιδιωτικοποίηση της ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ, με παραχώρηση οδικών υποδομών που έχουν κατασκευαστεί και χρηματοδοτηθεί πλήρως από τον Ελληνικό λαό. Για να μη θιχτούν στο παραμικρό τα θησαυροφυλάκια των κατασκευαστικών ομίλων θα τους δοθούν προίκα και οι 10 νέοι σταθμοί διοδίων που θα κατασκευαστούν και αυτοί με τα χρήματα των φορολογούμενων. Πως μυρίστηκαν όλα τα κοράκια "αριστερή κυβέρνηση" και είδαν το φως το αληθινό δεν είναι απορίας άξιο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί το αριστερό όχημα των μονοπωλιακών ομίλων για να περάσει χωρίς αντιδράσεις η αμύθητη λαϊκή περιουσία που επί δεκαετίες χτίζονταν με τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού, με τον κόπο χιλιάδων εργατών και επιστημόνων, στις τσέπες μερικών παράσιτων κεφαλαιοκρατών. Είναι το αριστερό άλλοθι ότι το ξεπούλημα έγινε με τη συναίνεση του λαού, που στηρίζει τη κυβέρνηση στην σκληρή διαπραγμάτευση της με τους δανειστές στο όνομα της ανάπτυξης και των εθνικών στόχων. Είναι το αριστερό βρώμικο μονοπάτι που προσπαθεί να συνδέσει τα κέρδη μονοπωλιακών επιχειρήσεων με το εθνικό καθήκον θέλοντας να προετοιμάσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να το υπερασπιστούν ακόμα και με τη ζωή τους σε περίπτωση συρράξεων. Στο πλευρό της εκάστοτε κυβέρνησης και η ύπουλη δράση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που πίνει νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας. Ντίλερ διαφορετικών μορφών ανάπτυξης ακριβώς όπως αυτές εκφράζονται από τις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου που σφάζονται για τη λεία. Άνθρωποι των εργοδοτών μέσα στο εργατικό κίνημα, στα σωματεία, εφαρμόζουν τα μνημόνια στους χώρους δουλειάς. Φορείς του συμβιβασμού, της ανοχής, της επιλογής του δήθεν μικρότερου κακού που πάντα οδηγεί

6 στο μεγαλύτερο. Από τα ίδια τους τα χέρια μπήκε η τελική σφραγίδα για ΕΛΒΟ, Λιμάνι, Αεροδρόμιο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν. Ανάπτυξη που γεμίζει τις τσέπες μετρημένων στα δάχτυλα μεγάλων επιχειρήσεων. Ανάπτυξη δηλαδή που ταϊζεται από την εντατικοποίηση, την εξαθλίωση, τη φτώχεια την ανεργία και τον πόλεμο? Η ανάπτυξη που το κέρδος θα μετατραπεί σε εργασία για όλους με λιγότερες ώρες δουλειάς λόγω μεγάλης αύξησης της παραγωγικότητας που προσφέρει επιστήμη και η τεχνολογία, με κάλυψη των σύγχρονων αναγκών που προσφέρει η ανάπτυξη του κάθε κλάδου ξεχωριστά? Αυτά δεν είναι για τους εργαζόμενους ξένη ιδιοκτησία. Δικά τους είναι τα χέρια και το μυαλό που τα παράγει. Δικός τους είναι ο κόπος, η μόρφωση και ο ιδρώτας που καταθέτουν στην δουλειά. Δική τους είναι η ζωή που ξοδεύεται μέρα με τη μέρα. Δική τους ιδιοκτησία πρέπει να γίνει αυτό που παράγεται προϊόν η υπηρεσία. Καλούμε τους εργαζόμενους από κάθε χώρο που ιδιωτικοποιείται να δουν καθαρά ποιό είναι το συμφέρον τους. Να απαντήσουν μαχητικά σε διλλήματα του τύπου ιδιωτικοποίηση ή λουκέτο Να μην εφησυχάζουν ότι έχουν διασφαλιστεί τα εργασιακά μισθολογικά τους δικαιώματα. Να μην υποταχτούν στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων που μονιμοποιεί τα χαμένα της τελευταίας επταετίας.. Τους καλούμε σε προσπάθεια να βρουν οργανωτικά τον δρόμο της ενιαίας απάντησης στα μέτρα της κυβέρνησης με τους εργαζόμενους των υπολοίπων χώρων που ιδιωτικοποιούνται, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους και τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους των κλάδων που πλήττονται, να αναδείξουν τα κοινά συμφέροντα με τα λαϊκά στρώματα της πόλης, αυτή η μάχη να γίνει υπόθεση όλων όσων πλήττονται. Να γυρίσουν τέλος την πλάτη στα καλέσματα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που ως στόχο έχουν να κερδίσουν χρόνο για λογαριασμό των επενδυτών και της κυβέρνησης, να τους καταστήσουν ανήμπορους να αντιδράσουν. Οι ταξικές δυνάμεις προσηλωμένες σε αυτή την προοπτική δυναμώνουμε την προσπάθεια για την συσπείρωση δυνάμεων που θα είναι επαρκείς και ικανές να αποκρούσουν την αντιλαϊκή επίθεση και να θέσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε θέση αντεπίθεσης. Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην Πανελλαδική Απεργιακή μάχη στις 17 ΜΑΗ ως απάντηση στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, ως απάντηση στους κυβερνητικούς του υπαλλήλους που επαίσχυντα ισχυρίζονται ότι τα μέτρα είναι αποδεκτά και ότι θα πάρουν και άλλα εφόσον ό λαός δεν αντιδρά. Απαιτούμε: Καμία εκχώρηση στο μονοπωλιακό κεφάλαιο στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως ενέργεια, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες. Άμεσα πάλη ενάντια στην επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων των ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΔΕΠΑ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΟΛΘ, ΕΛΒΟ, ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ. Αγώνας για κατοχύρωση της ενέργειας, της μεταφοράς, της επικοινωνίας ως κοινωνικά αγαθά, σε αντίθεση με την εμπορευματοποίησή τους.

7 Αποκλειστικά ενιαίοι κρατικοί φορείς στους τομείς στρατηγικής σημασίας, που ως λαϊκή περιουσία θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.