κοσμο... γωνίες Εκπαιδευτήρια Διονύσιος Σολωμός
κοσμο... γωνίες Μια έκδοση των Εκπαιδευτηρίων «Διονύσιος Σολωμός» Κείμενα και εικόνες: οι μαθητές της ΣΤ Τάξης 2007-2008 Επιμέλεια κειμένων: Μαρία - Έλσα Μπουκάλα Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κώστας Παπαλέξης Στοιχειοθεσία - Σελιδοποίηση - Παραγωγή: www.specialprintings.com Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός», 2008 Απαγορεύεται η κατά οποιονδήποτε τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση, ολική ή μερική αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση και εν γένει κάθε εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ Μανώλης Ανδρουλάκης, Πλάτων Κιορπελίδης, Δημήτρης Κοκόσης, Αλέξανδρος Κονταράτος, Κωνσταντίνος Κοτζιάς, Χάρης Κοτροκόης, Γιάννης Τρουλλινός Στα μέσα του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Αμερικάνος στρατιώτης, ο Glen Hawkins, με την ομάδα του, έχουν σταλθεί σ ένα δάσος στη Γαλλία, με αποστολή ν ανατινάξουν το γερμανικό στρατόπεδο που βρισκόταν εκεί. Μετά, όμως, από την αποτυχία της αποστολής του αναγκάζεται να επιβιώσει στο δάσος προστατεύοντας όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και το ίδιο το δάσος. Είχαμε μόλις φτάσει στη Γαλλία. Αισθανόμασταν όλοι άσχημα από το άγχος. Το στρατόπεδο ήταν λίγα χιλιόμετρα από εδώ. Ανεβήκαμε στο φορτηγό και προχωρήσαμε στο δάσος. Ο αρχηγός άρχισε να μας εξηγεί την αποστολή: Λοιπόν, παιδιά, η αποστολή μας είναι να μπούμε στο στρατόπεδο, να τοποθετήσουμε βόμβες στην πυριτιδαποθήκη και μετά να φύγουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε και να παρακολουθήσουμε το θέαμα της έκρηξης από μακριά. Αλλά Τα λόγια του σταμάτησαν από ένα πυροβολισμό. Το φορτηγό έκανε απότομες στροφές. Τα οπλοπολυβόλα του εχθρικού στρατοπέδου άρχισαν να ρίχνουν προσπαθώντας να πετύχουν τα λάστιχα και τη μηχανή. Ξαφνικά το λάστιχο έσκασε, το φορτηγό γύρισε, όλα σκοτείνιασαν. Ξύπνησα την επόμενη μέρα. Τα συντρίμμια του φορτηγού ήταν λίγα μέτρα πιο κάτω. Έψαξα για τους συντρόφους μου μα δε βρήκα κανέναν. Κατάλαβα πως είμαι μόνος μου, περικυκλωμένος από Γερμανούς στρατιώτες. Κοίταξα γύρω μου, τα δέντρα είχαν καταστραφεί. Το φορτηγό είχε πάρει φωτιά. Στην αρχή σκέφτηκα να φύγω, αλλά συνειδητοποίησα ότι 35
αν άφηνα τη φωτιά θα με έβρισκαν. Δεν είχα χρόνο να ψάξω για νερό και άρχισα να πετάω χώμα. Όταν έσβησε η φωτιά είδα δύο Γερμανούς να έρχονται καταπάνω μου. Χωρίς να το σκεφτώ έπεσα στο έδαφος κάνοντας το νεκρό. Τα βήματα σταμάτησαν από πάνω μου. Ο ένας έσκυψε, με κοίταξε για λίγο, μίλησε στο δεύτερο και συνέχισαν την περιπολία τους. Αμέσως σηκώθηκα και έτρεξα στο εσωτερικό του δάσους. Το δάσος ήταν πανέμορφο. Το μόνο κακό ήταν πως όλη μου τη ζωή ζούσα στην πόλη. Δεν ήξερα πώς να επιβιώσω μέσα στο δάσος. Άρχισα να το εξερευνώ και προχωρώντας για λίγη ώρα, βρήκα μια λίμνη. Για μια στιγμή χάρηκα που δεν καταφέραμε να βάλουμε τη βόμβα γιατί τώρα ολόκληρο το δάσος θα είχε καταστραφεί. Τώρα κατάλαβα πόσο κακό κάνει ο πόλεμος στη φύση! Με όσα έμαθα στο στρατό, έφτιαξα ένα υπόστεγο από ξύλα. Έτσι λοιπόν, βρήκα νερό και στέγη, και το μόνο που μου έλειπε ήταν η τροφή. Ξεκίνησα την αναζήτηση. Δεν ήταν δύσκολο. Το δάσος ήταν γεμάτο ζώα. Στην πόλη όπου ζούσα μια ζωή, τα μόνα ζώα που γνώριζα ήταν ο σκύλος και η γάτα. Αυτά εδώ τα ζώα ήταν άγνωστα για μένα μα πολύ πιο όμορφα. Τότε ένιωσα περίεργα. Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να προστατεύσω αυτό το δάσος μόνο για να σώσω τον εαυτό μου, αλλά και για να προστατεύσω όλα όσα βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή γύρω μου. Ήμουν κουρασμένος και δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει γύρω μου. Ένιωσα την πείνα να μεγαλώνει. Σήκωσα το όπλο μου, σημάδεψα ένα ελάφι που ήταν μπροστά μου κι έριξα. Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Κοιτούσα ανήμπορος το ελάφι να σωριάζεται στο έδαφος και κατάλαβα πως το ίδιο ακριβώς θα γινόταν αν είχαμε καταφέρει να τοποθετήσουμε τη βόμβα στο στρατόπεδο, αλλά τότε άνθρωποι, ελάφια, πουλιά, δέντρα όλα θα είχαν καταστραφεί σε μια στιγμή. Ήμουν μόνος, περικυκλωμένος από Γερμανούς, σ ένα δάσος που έπρεπε να προστατέψω. 36
Ο πυροβολισμός μου ακούστηκε σε όλο το δάσος. Πώς δεν το σκέφτηκα αυτό; Σίγουρα θα τον άκουσαν και οι Γερμανοί. Έπρεπε να είχα κάνει κάτι, όμως δεν μπορούσα να σταματήσω τον ήχο. Άρχισα να τρέχω προς το υπόστεγο για να προστατευτώ. Καθώς έτρεχα, άκουσα τον ήχο μηχανής. Όλο και δυνάμωνε. Έτρεξα μια μεγάλη απόσταση στο δάσος. Έφτασα κάπου. Δεν αναγνώριζα αυτό το μέρος και δεν ήξερα τι να κάνω. Αν γυρνούσα πίσω, θα με έπιαναν οι Γερμανοί, αν συνέχιζα να τρέχω θα έμπαινα πιο βαθιά στο δάσος. Τελικά αναγκάστηκα να κρυφτώ σε ένα θάμνο. Τα τζιπ των Γερμανών με προσπέρασαν Περίμενα για καμιά ώρα κρυμμένος στο θάμνο. Τους ξαναείδα καθώς γύριζαν στο στρατόπεδο. Βγήκα απ την κρυψώνα μου σιγά σιγά. Κοίταξα γύρω μου το άγνωστο μέρος. Δεν μπορούσα να συνεχίσω, θα χανόμουν χωρίς αμφιβολία. Στο έδαφος βρήκα ίχνη των τζιπ, αυτά θα με οδηγούσαν στο υπόστεγο. Ακολούθησα τα ίχνη κι έφτασα στη λίμνη. Εκεί βρήκα πατημασιές που οδηγούσαν στο υπόστεγο. Όταν έφτασα στο υπόστεγο το βρήκα κατεστραμμένο. Δίπλα είδα ένα όπλο κα ένα μπερέ. Έσκυψα και τα σήκωσα. Ήταν μπερές του γαλλικού στρατού! Αυτό σήμαινε πως υπήρχε μια οργάνωση της γαλλικής αντίστασης στο δάσος! Δεν ήμουν μόνος! Οι πατημασιές δεν τελείωναν στο υπόστεγο. Συνέχιζαν και προχωρούσαν στο δάσος. Σκέφτηκα πως αν έβρισκα τους Γάλλους αντιστασιακούς, θα μπορούσα να επικοινωνήσω με τους συντρόφους μου και να γυρίσω στην Αμερική. Πρώτα όμως έπρεπε να φάω. Δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το όπλο μου, επειδή και πάλι θα αντιλαμβάνονταν την παρουσία μου οι Γερμανοί. Ακολούθησα τις πατημασιές με την ελπίδα πως οι Γάλλοι θα είχαν προμήθειες. Προχώρησα στο δάσος και βρήκα ένα ποτάμι που δεν είχα προσέξει προηγουμένως. Το ποτάμι συνέχιζε μέχρι την άλλη πλευρά του δάσους. Δεν είχα κουράγιο να περπατήσω τόσο. Έτσι, κολύμπησα μέχρι την απέναντι όχθη. Ένα βουνό βρισκόταν εκεί. Άρχισα να σκαρφαλώνω. 37
Ξαφνικά, καθώς περπατούσα πάνω σ ένα οροπέδιο, κοίταξα κάτω στο δάσος και είδα ένα οχυρό με μια Γαλλική σημαία. Ήταν, όμως, από την άλλη πλευρά του ποταμού. Έπρεπε να γυρίσω πίσω στο υπόστεγο και να συνεχίσω την επόμενη μέρα από την άλλη πλευρά. Πήρα το δρόμο του γυρισμού. Ήμουν κοντά στον ποταμό, έτοιμος να βουτήξω στο νερό όταν είδα τρεις κυνηγούς. Σταμάτησαν. Έσκυψαν και σημάδεψαν μερικά ελάφια που έπιναν νερό στο ποτάμι. Έκανα να φύγω, γιατί αν οι Γερμανοί άκουγαν τον πυροβολισμό, θα έρχονταν και θα μας έπιαναν όλους. Σκέφτηκα έπειτα πως έπρεπε να προστατεύσω τα ελάφια, γιατί είναι μέρος του δάσος. Είχα όπλο επάνω μου. Το έβγαλα και πετάχτηκα μπροστά στους κυνηγούς. Τους απείλησα να μου δώσουν τα όπλα και τα τρόφιμά τους. Ύστερα απ αυτό οι κυνηγοί το έβαλαν στα πόδια. Ένιωσα ήρωας. Μια τόσο μικρή πράξη, παρόλο που θα ήταν ένα τίποτα για κάποιον άλλον, για εμένα σήμαινε κάτι. Μου έδειξε ότι μπορούσα να τα καταφέρω να προστατεύσω το δάσος μου. Έτσι κάθισα στη άκρη του ποταμού κι έφαγα τα τρόφιμα. Όταν τελείωσα, έμεινα εκεί ξαπλωμένος για μερικές ώρες. Ύστερα πέρασα στην άλλη άκρη του ποταμού και γύρισα στο υπόστεγο. Ήταν νύχτα και δεν μπορούσα να επισκευάσω τα κατεστραμμένα μέρη του. Ξάπλωσα στην άμμο και προσπάθησα να κοιμηθώ. Η επόμενη μέρα ήταν πολύ κουραστική. Ξαφνικά άκουσα έναν περίεργο θόρυβο. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα Γάλλους στρατιώτες! Αμέσως σηκώθηκα κι άρχισα να τους φωνάζω και να κάνω σήμα. Ένιωθα πως είχα σωθεί. Όμως άκουσα να περνά μια σφαίρα δίπλα από το αυτί μου. Οι Γάλλοι πυροβολούσαν προς το μέρος μου. Θα με πέρασαν για Γερμανό. Άρχισα να τρέχω προς το δάσος, αλλά ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στα σβέρκο και λιποθύμησα. Ξύπνησα μ ένα φοβερό πόνο στο κεφάλι. Βρισκόμουν σε ένα ξύλινο δωμάτιο. Αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήγα προς την πόρτα και βγήκα έξω, βρισκόμουν στο γαλλικό οχυρό. Glen; Φώναξε μια φωνή, που μου φάνηκε γνωστή. Γύρισα το κεφάλι ξαφνιασμένος να δω ποιος μου φώναξε. Ήταν 38
ένας στρατιώτης που βρισκόταν μαζί μου στο φορτηγό. Πήγα κοντά του. Glen; πού είναι οι υπόλοιποι, ξέρεις; Όχι. Εμείς βρήκαμε τον McCulin, την επόμενη μέρα από το ατύχημα. Τον αρχηγό; Και πώς είναι τώρα; Καλύτερα από τη μέρα που τον βρήκαμε πάντως. Α, και για τους Γάλλους που σε πυροβόλησαν, απ ό,τι μου είπαν, σε πέρασαν για Γερμανό. Τέλος πάντων. Μπορείς να με πας στον McCulin; Βέβαια, ακολούθησε με! Με οδήγησε στο δωμάτιο του. Όταν μπήκαμε μέσα, είδα τον McCulin γεμάτο επιδέσμους και πληγές. Έπρεπε να τον έβλεπες όταν τον βρήκαμε. Γύρισε προς τον αρχηγό και φώναξε: Αρχηγέ, ξύπνα! Έχεις επισκέψεις! Ο McCulin άνοιξε σιγά σιγά τα ματιά του, με κοίταξε και μου είπε: Hawkins! Νόμιζα πως ήσουν νεκρός! Ύστερα γύρισε στον άλλο στρατιώτη και είπε: Πήγαινε έξω για λίγο, θέλω να μιλήσω στο Glen. Ο στρατιώτης βγήκε από το δωμάτιο. Πλησίασα τον McCulin. Glen, ήσουν ο καλύτερος μου στρατιώτης. Θέλω να μάθεις την αλήθεια γι αυτήν την αποστολή. Τι εννοείς; τον ρώτησα. Το γερμανικό στρατόπεδο σ αυτό το δάσος είναι ασήμαντο, μόνο μια μικρή βάση. Ξέρεις για την απόβαση που θα γίνει στη Νορμανδία; Όχι. Το ξέρω. Η κυβέρνηση δεν ήθελε να σας φανερώσει ακόμη αυτό το σχέδιο. Ήθελε να πιστέψετε πως καταστρέφοντας αυτό το στρατόπεδο, θα έφευγαν οι Γερμανοί από τη Γαλλία. Απλώς σας χρησιμοποιεί για να μπορέσει να ελέγξει ένα μέρος της Γαλλίας χτίζοντας ένα καινούργιο στρατόπεδο, που θα καταλάβει μεγάλο χώρο. Γι αυτό θέλαμε να τοποθετήσουμε τη βόμβα, για να καταστραφεί το δάσος και να έχουμε το χώρο να χτίσουμε αυτό το στρατόπεδο. 39
Μα, αυτό το δάσος δεν πρέπει να καταστραφεί. Τις μέρες αυτές προσπαθώ να το προστατεύσω και συ μου λες ότι πρέπει να φύγουμε γρήγορα απ αυτό το δάσος, γιατί δεν ξέρουμε τι μας περιμέν... Ξαφνικά ακούστηκε ο συναγερμός του στρατοπέδου. Έτρεξα στο δωμάτιο μου να πάρω το όπλο μου, πιστεύοντας ότι οι Γερμανοί μας έκαναν επίθεση. Άκουσα όμως από τα μεγάφωνα πως είχε πιάσει μεγάλη φωτιά στην βορειοδυτική πλευρά του δάσους, λίγα μέτρα πιο πέρα από το στρατόπεδο. Έτρεξα προς την πύλη. Ο Smith, ο στρατιώτης που ήταν μαζί μου στο φορτηγό, με είδε και μου φώναξε: Πού πας; Στο δάσος έχει ανάψει φωτιά. Το ξέρω, του απάντησα. Πηγαίνω για να τη σβήσω. Μην ανησυχείς. Δεν θα περάσει από δω. Θα πάει βόρεια. Και λοιπόν; Αν αυτή η φωτιά είχε ανάψει στην πόλη σου, αλλά δεν κατευθυνόταν στο σπίτι σου, θα την άφηνες να κάψει την υπόλοιπη πόλη; Όλα αυτά τα ζώα και τα φυτά έχουν ζωή όπως οι άνθρωποι. Θα άφηνες έναν άνθρωπο να πεθάνει; Όχι, αλλά Τότε, γιατί αφήνεις το δάσος; Ο Smith με κοίταξε. Περίμενε λίγο, μου είπε κι έτρεξε πίσω στο στρατόπεδο. Εγώ άνοιξα την πύλη και βγήκα στο δάσος. Άρχισα να τρέχω προς τη φωτιά. Όταν έφτασα τρόμαξα μ αυτό που είδα. Η φωτιά είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, δεν μπορούσα να τη σβήσω μόνος. Ξαφνικά ο Smith και κάποιοι Γάλλοι μ ένα πυροσβεστικό όχημα άρχισαν να ρίχνουν νερό στη φωτιά. Πού βρήκατε πυροσβεστικό όχημα; ρώτησα το Smith. Το πήραμε για να σβήνουμε τις φωτιές γύρω από το στρατόπεδο. Μ όσα μου λες όμως πιστεύω πως θ αυξηθεί η χρήση του. Σε λίγη ώρα, το όχημα σταμάτησε να ρίχνει νερό. Ένας από τους Γάλλους έτρεξε προς το μέρος μας κι άρχισε να μιλάει στο Smith. Το πρόσωπό του Smith, από χαρούμενο, έγινε ξαφνικά τρομαγμένο. 40
Τι συμβαίνει; τον ρώτησα. Το νερό τελείωσε στο όχημα. Και γιατί δεν πάτε στη λίμνη να το ξαναγεμίσετε; Τρελάθηκες; Είναι χιλιόμετρα από εδώ. Μέχρι να πάνε εκεί θα έχουμε όλοι καεί. Έπεσα στο έδαφος χωρίς πια αυτοπεποίθηση κι ελπίδες. Η φωτιά μεγάλωνε κι ερχόταν προς το μέρος μας. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα πια. Το μόνο που μας έμενε ήταν να γυρίσουμε στο στρατόπεδο. Κοίταξα στον ουρανό. Φάνηκε το βουνό που είχα ανέβει και ξαφνικά... κατάλαβα τι έπρεπε να κάνουμε. Για να πας στο βουνό έπρεπε να περάσεις το ποτάμι. Έτρεξα προς το πυροσβεστικό όχημα. Smith, ακολούθησέ με! Γιατί; Τι έγινε; Πίσω από αυτά τα δέντρα βρίσκεται ένα ποτάμι. Εκεί μπορούμε να γεμίσουμε τη δεξαμενή του οχήματος. Έλα τώρα. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Κι όμως υπάρχει. Ανέβα στο όχημα γρήγορα. Ο Smith φώναξε άλλους δυο Γάλλους κι ανέβηκε. Αμέσως έβαλα μπρος το όχημα και κατευθύνθηκα στον ποταμό. Όταν έφτασα στην όχθη οι δυο Γάλλοι κατέβηκαν κι άρχισαν να γεμίζουν τη δεξαμενή. Εγώ και ο Smith καθόμασταν στα μπροστινά καθίσματα και περιμέναμε ανυπόμονα να μας κάνουν σήμα να φύγουμε. Πάντως δεν το βάζεις εύκολα κάτω, μου είπε ο Smith. Εγώ απλώς... ωπ! Να το σήμα. Πάτησα το γκάζι και κατευθύνθηκα προς τη φωτιά. Όταν φτάσαμε βρήκαμε άλλα δυο πυροσβεστικά. Αμέσως κατεβήκαμε από το όχημα κι αρχίσαμε να ρίχνουμε νερό στη φωτιά. Η φωτιά σιγά σιγά υποχωρούσε, μέχρι που τελικά έσβησε. Τα καταφέραμε! Το δάσος δεν κινδύνευε άλλο. Γυρίσαμε στο στρατόπεδο σαν να είχαμε νικήσει τον πόλεμο. Είχαμε προστατεύσει το δάσος από ακόμα μια απειλή. Ήμασταν όλοι περήφανοι. Οι μέρες περνούσαν στο στρατόπεδο ήρεμα, χωρίς πυρκαγιές ή γερμανικές εισβολές. Ο McCulin γινόταν όλο και καλύτε- 41
ρα. Έγιναν και μερικά έργα για να διορθωθούν οι ζημιές που προκάλεσε η φωτιά. Είχαμε ακόμα όμως πολλά προβλήματα. Η κυβέρνηση της Αμερικής μπορούσε να στείλει άλλη μονάδα να εγκαταστήσει τη βόμβα και οι Γερμανοί μπορούσαν να επιτεθούν όποτε ήθελαν. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να προστατεύσουμε το δάσος και τα ζώα του. Είχαν περάσει δυο βδομάδες και καθόμουν στο δωμάτιό μου έτοιμος να κοιμηθώ. Άκουσα έναν περίεργο θόρυβο απ έξω. Βγήκα και κοίταξα τον ουρανό. Δύο αμερικάνικα ελικόπτερα προσγειώνονταν στο προαύλιο του στρατοπέδου. Έτρεξα αμέσως στο δωμάτιο του McCulin. Μπήκα μέσα βιαστικά. Ο McCulin με κοίταξε τρομαγμένος. Τι συμβαίνει; Με ρώτησε. Ήρθαν τα ελικόπτερά μας! Μπορούμε να γυρίσουμε στην πατρίδα! O McCulin σηκώθηκε γρήγορα, έτρεξε έξω από το δωμάτιο και τρέχοντας μπήκε στο ελικόπτερο. Ύστερα από λίγο ανέβηκε κι ο Smith και απογειωθήκαμε. Όταν βγήκαμε από το δάσος, το ελικόπτερο γύρισε. Από το παράθυρο είδαμε τις πόρτες των πυραύλων να ανοίγουν. Έτρεξα στο πιλοτήριο και είδα τον πιλότο έτοιμο να ρίξει τους πυραύλους στο δάσος. Τι πας να κάνεις; Του φώναξα. Ο στρατηγός McCulin μου έδωσε εντολή να το καταστρέψω. Δηλαδή, το δάσος που προστάτευα τόσες μέρες θα το καταστρέψεις; Συγγνώμη, αλλά ναι. Αυτές είναι οι εντολές. Και πάτησε το κουμπί. Μίσησα τον πόλεμο, τη χώρα και την κυβέρνησή της. Έβλεπα ανήμπορος το δάσος να τυλίγεται στις φλόγες. Η απόβαση στη Νορμανδία πέτυχε, η Γαλλία απελευθερώθηκε, ναι, ο Β Παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε. Τώρα, είμαι ιδρυτής μιας φιλοπεριβαλλοντικής εταιρείας. Ο Smith έγινε δασοφύλακας. Αυτό το δάσος άλλαξε τις ζωές και των δυο μας. Έχουν περάσει 5 χρόνια, κι όμως, αυτό το δάσος δε θα το ξεχάσω όσος χρόνος κι αν περάσει.
Μια έκδοση των Εκπαιδευτηρίων «Διονύσιος Σολωμός» Αθήνα 2008