ΜΕΓΑΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ Όνομα :Βασίλης Μανουράς Τάξη :Γ2 Εργασία Γαλλικών
ΜΕΓΑΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ Ο Ναπολέων Βοναπάρτης (Napoléon Bonaparte) (15 Αυγούστου 1769 5 Μαΐου 1821) ήταν Γάλλος στρατηγός και Αυτοκράτορας της Γαλλίας. Θεωρήθηκε στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα με την γενναιότητα και τη φιλοδοξία να τον χαρακτηρίζουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ναπολέων γεννήθηκε στην πόλη Αιάκειο στην Κορσική, μόλις ένα χρόνο αφού το νησί μεταφέρθηκε από τη Δημοκρατία της Γένοβας στη Γαλλία. Ο πατέρας του Κάρλος Μαρία Βοναπάρτης καταγόταν από την Τοσκάνη και ανήκε στα χαμηλότερα στρώματα της αριστοκρατίας. Η μητέρα του, Λετίτσια Μαρία Ραμολίνο Βοναπάρτη, κατάγονταν επίσης από οικογένεια ευγενών. Ήταν ο δευτερότοκος γιός - μικρότερος κατά ένα χρόνο από τον Τζιουζέπε ή Ζοζέφ - από συνολικά 8 αδέρφιαόταν ο Ναπολέων έφτασε στην ηλικία των 9 ετών, αυτός και ο Ζοζέφ στάλθηκαν στη Γαλλία για σπουδές. Ο Ναπολέων είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και αυτό τον οδήγησε να γίνει αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ ο αδερφός του συνέχισε για να γίνει ιερέας. Ά ΚΑΙ Β ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της Επανάστασης ο Ναπολέων συνδέθηκε με τους Ιακωβίνους οι οποίοι ήταν μια πολιτική ομάδα που υιοθετούσε αντιμοναρχικές θέσεις και υποστήριζε τη λήψη μέτρων υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων.για αυτό το λόγο φυλακίστηκε για σύντομο διάστημα κατά τη διάρκεια της Λευκής Τρομοκρατίας που ακολούθησε την πτώση τους. Η πρώτη σημαντική του επιτυχία ήταν όταν απελευθέρωσε την Τουλόν το 1793 από τους φιλοβασιλικούς και τα αγγλικά στρατεύματα. Κατά την πολιορκία αυτή ο Ναπολέων πρότεινε έναν στρατιωτικό ελιγμό ο οποίος αποδείχθηκε επιτυχής με αποτέλεσμα την απελευθέρωση της πόλης. Στις 22 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους πήρε προαγωγή και ξεκίνησε την άνοδο του. Το 1795 απέκρουσε τις δυνάμεις βασιλοφρόνων και αντεπαναστατών που επιτέθηκαν στον Κεραμεικό. Η συμμετοχή του στη νίκη αυτή αύξησε σημαντικά το δημόσιο κύρος του νεαρού αξιωματικού και τον κατέστησε έναν από τους ευνοούμενους του Διευθυντηρίου. Από στρατιωτικής άποψης ακόμα πιο αξιόλογο κατόρθωμα συνιστά η Ιταλική Εκστρατεία του 1796-1797, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ναπολέων κέρδισε σημαντικές μάχες εναντίον των Παπικών κρατών και των Αυστριακών. Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ιταλίας περιήλθε υπό τον έλεγχο των Γάλλων. Αντίθετα, η εκστρατεία στην Αίγυπτο το 1798-1799, παρά τις αρχικές επιτυχίες της (κατάληψη της Μάλτας και της Αλεξάνδρειας) ήταν αποτυχημένη κυρίως λόγω της κυριαρχίας των Άγγλων στη θάλασσα. Μετά την αγγλική νίκη
στη ναυμαχία του Νείλου, το 1798, ο Ναπολέων σύντομα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αίγυπτο. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Τελικά στις 9 Νοεμβρίου του 1799 ο Ναπολέων αναμφισβήτητα ο πιο λαοφιλής, ο πιο ικανός αλλά και ο πιο φιλόδοξος από τους Γάλλους στρατηγούς κατέλαβε την εξουσία με τη συγκατάθεση του Διευθυντηρίου (πενταμελές συμβούλιο).έτσι η μετριοπαθής αστική τάξη εμπιστεύθηκε έναν ηγέτη που έδειχνε ικανός να δημιουργήσει ένα σταθερό εσωτερικό καθεστώς και να κάνει σειρά πολέμων για την εδραίωση της γαλλικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Αρχικά, ο Ναπολέων ανακηρύχθηκε Πρώτος Ύπατος (1799-1804) και αργότερα Αυτοκράτορας (1804-1815). Αν και το πολίτευμα τυπικά δεν άλλαξε, ο Ναπολέων κυβερνούσε ως απόλυτος μονάρχης. Ο Ναπολέων επέβαλε μια σειρά νομοθετικών, διοικητικών και θεσμικών μέτρων που διαμόρφωσαν καθοριστικά το χαρακτήρα της Γαλλίας και γενικότερα της Ευρώπης. Ίσως η πιο σημαντική είναι ο Ναπολεόντειος Κώδικας του 1807. Μέχρι τότε το νομικό πλαίσιο στη Γαλλία ήταν χαώδες. Αφενός η χώρα ήταν διαιρεμένη μεταξύ Βορρά (όπου επικρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο) και Νότου (όπου επικρατούσε το εθιμοτυπικό δίκαιο). Αφετέρου, η Γαλλική Επανάσταση είχε αφήσει πληθώρα νόμων πολλοί από τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, συμβάλλοντας περαιτέρω στη νομική σύγχυση που επικρατούσε στη χώρα. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας απλοποίησε σημαντικά το νομικό πλαίσιο και επιπλέον, εφόσον ήταν γραμμένος σε απλή γλώσσα και απέφευγε την ειδική νομική ορολογία, μπορούσε να γίνει εύκολα κατανοητός από το μέσο Γάλλο. ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ Στις 14 Οκτωβρίου του 1806 κατατρόπωσε τις Πρωσσικές δυνάμεις στη μάχη της Τζένοα ανοίγοντας το δρόμο για το Βερολίνο. Εκεί έθεσε σε ισχύ το Ηπειρωτικό Σύστημα εφαρμόζοντας εμπάργκο στα Βρετανικά προϊόντα από την ηπειρωτική Ευρώπη. Ο σκοπός αυτής του της ενέργειας ήταν να αναγκάσει τους Βρετανούς να δεχθούν λήξη των εχθροπραξιών. Στις 14 Ιουνίου 1807 νίκησε για δεύτερη φορά τους Ρώσους και εκεί συμφωνήθηκε εκεχειρία με το Ρώσο Τσάρο στις 26 Ιουνίου. Ο Βοναπάρτης βρισκόταν πλέον στο απόγειο της στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος. Αφού μεσολάβησαν νικηφόρες μάχες κατά των Αυστριακών και η συνθηκολόγηση της Βιέννης η συμφωνία ειρήνης με τους Ρώσους βρέθηκε στα τάτταρα και ο Ναπολέων οδήγησε, για δεύτερη φορά, τον στρατό του κατά της Ρωσίας. Μετά από την πρώτη μεγάλη μάχη στο Μόσκοβα αναδείχθηκε νικητής και μπήκε στη
Μόσχα. Η πόλη όμως ήταν κατεστραμμένη και με το χειμώνα να πλησιάζει ο Ναπολέων διέταξε την οπισθοχώρηση του στρατού του. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για τον Μεγάλο Στρατό (γαλ. Grande Armée). Το 1813 στη Λειψία έγινε η τριήμερη Μάχη των Εθνών μεταξύ 16-19 Οκτωβρίου. Εκεί ο Βοναπάρτης κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον έκτο συμμαχικό στρατό αποτελούμενο από Βρετανικά, Πρωσσικά, Ρωσικά, Αυστριακά και Σουηδικά στρατεύματα. Η μάχη έληξε με ήττα των Γάλλων και πλέον η ίδια η Γαλλία απειλούταν με εισβολή. Στις 31 Μαρτίου, 1814 το Παρίσι έπεσε, ο Ναπολέων παραδόθηκε άνευ όρων και εξορίστηκε στην νήσο Έλβα στις 6 Απριλίου. Το 1815 δραπέτευσε από το νησί και επέστρεψε στη Γαλλία, όπου ο στρατός τον υποδέχθηκε ως αρχηγό και κυβέρνησε τη Γαλλία για 100 ημέρες, μέχρι την τελική ήττα του στην μάχη του Βατερλό (στο σημερινό Βέλγιο) την 18 Ιουνίου, 1815από Άγγλους και Πρώσσους καθοδηγούμενους από τους Ουέλλινγκτον και Γκέρμπχαρτ βον Μπλούχερ αντίστοιχα. Μετά την σύλληψη του εξορίστηκε στη νήσο Αγία Ελένη, στον κόλπο της Γουινέας, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του στις 5 Μαΐου του 1821 και ώρα 5:49μμ. Ο ίδιος ο Βοναπάρτης είπε εξόριστος πλέον: " Η πραγματική μου δόξα δεν είναι ότι κέρδισα 40 μάχες.το Βατερλώ θα σβήσει την ανάμνηση τόσων πολλών νικών. Αυτό που τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει, αυτό που θα ζει για πάντα, είναι ο Κώδικας μου." Πηγές : Σχολικό βιβλίο Ιστορίας Γ γυμνασίου el.wikipedia.org Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ