Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (5 Ιουνίου 1898-19 Αυγούστου 1936) Βιογραφία Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και δραματουργούς σε παγκόσμια κλίμακα. Γεννήθηκε στην νότια επαρχία της Γρανάδα το 1898. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Γρανάδα και της Μαδρίτης όπου εντάχθηκε στους κύκλους της ισπανικής
καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Το 1929-30 έζησε στην Νέα Υόρκη. Το ταξίδι του στις ΗΠΑ ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγει από την κατάθλιψή του που συνεχώς μεγάλωνε και που γινόταν χειρότερη από τη διαρκή αποτυχημένη του προσπάθεια να κρύψει την ομοφυλοφιλία του από την οικογένεια και τους φίλους του. Όσο πιο διάσημος γινόταν ως συγγραφέας, τόσο πιο οδυνηρή γινόταν η αντίφαση της ζωής του ένας διάσημος επιτυχημένος συγγραφέας και ένα βασανισμένο άτομο που μπορούσε να αποκαλυφθεί μόνο στην ιδιωτική του ζωή. Η σειρά των ποιημάτων αυτής της περιόδου που δημοσιεύτηκαν σε μια ποιητική συλλογή της Νέας Υόρκης, είναι τα πιο δυνατά και πολιτικά της καριέρας του. Περιέγραφε τη ζωή του στη Νέα Υόρκη σαν "μία από τις πιο χρήσιμες εμπειρίες" της ζωής του. Εκεί άλλαξε η οπτική του για τον εαυτό του, το έργο του και τον ίδιο το κόσμο. Ο Λόρκα είδε καθαρά τι πήγαινε στραβά στη Νέα Υόρκη. Καταδίκαζε το λευκό, αστικό πολιτισμό γιατί αντιπροσώπευε την πιο άμεση και ισχυρή εικόνα της πνευματικής φτώχειας του 20ου αιώνα. Η "πόλη που δε κοιμάται ποτέ" με τα λαμπερά φώτα έγινε ο τόπος της αναζήτησης του μοντέρνου ανθρώπου μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο δυστυχία. Με την ποιητική συλλογή της Νέας Υόρκης, η μοναδική φωνή του Λόρκα άρχισε να διακρίνεται. Έβλεπε πέρα από τις περιστάσεις αναζητώντας μια εξήγηση, με το φόβο πως η δυστυχία γύρω του δεν φαινόταν να έχει καμιά κοινωνική ή ηθική εξήγηση. Η μοναδική ηθική εξήγηση που είχε νόημα για τον ίδιο, ήταν η αδιαφορία των ανθρώπων για το "διαφορετικό" και όλο του το έργο χαρακτηρίζεται από την άρνησή του να αγνοήσει το "διαφορετικό". Ο Λόρκα καταδίκαζε τη καπιταλιστική κοινωνία και όλα όσα είχε σαν συνέπειες -την αδιαφορία για τη δυστυχία, την αποξένωση, τη φτώχεια και το ρατσισμό. Απεχθανόταν ιδιαίτερα το τρόπο που ο υλιστικός καπιταλισμός διαφθείρει όλα όσα είναι πολύτιμα και ανθρώπινα. Όταν
ήταν στην Νέα Υόρκη είχε καταφέρει να μπει στο κόσμο του θεάτρου της πόλης. Έβλεπε την Νέα Υόρκη σαν την ευκαιρία να απομακρυνθεί ψυχολογικά από το ισπανικό θέατρο της εποχής του. Στην Νέα Υόρκη ο Λόρκα ανακάλυψε στο θέατρο ένα ισχυρό μέσο να συνδέεται με το κοινό και να το προκαλεί. Η επιστροφή του Λόρκα στην Ισπανία το 1930 συνέπεσε με την πτώση της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα και την εγκαθίδρυση της Ισπανικής Δημοκρατίας από τις αριστερές δυνάμεις. Το 1931 διορίστηκε διευθυντής της θεατρικής εταιρίας του Πανεπιστημίου γνωστή ως "Η Παράγκα". Η ομάδα χρηματοδοτούνταν από το υπουργείο Παιδείας και είχε την ευθύνη να εξαπλώσει το θέατρο στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της Ισπανίας. Αυτή την περίοδο, ο Λόρκα άρχισε να γράφει μερικά από τα πιο σπουδαία θεατρικά του έργα όπως ήταν "η αγροτική τριλογία" -ο Ματωμένος Γάμος, Γιέρμα και Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα. Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε το 1936 και λίγο μετά ο Λόρκα γύρισε στη Γρανάδα. Παρόλο που ποτέ δεν εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι κοινωνικές και πολιτικές του σχέσεις ήταν πάντοτε εμφανής, και για τον Φράνκο και τους υποστηρικτές του δεν είχε καμιά διαφορά με έναν Κομμουνιστή. Θα μπορούσε εύκολα να φύγει από τη Γρανάδα όταν η περιοχή έπεσε στις δυνάμεις του Φράνκο αλλά επέλεξε να μείνει κοντά στην αδελφή του και το γαμπρό του. Τον συνέλαβαν στις 17 Αυγούστου του 1936 και δύο μέρες μετά τον σκότωσαν. Ο τάφος του δεν βρέθηκε ποτέ. Το έργο του Λόρκα απαγορεύτηκε στην Ισπανία μέχρι το 1953, όταν ξαναεμφανίστηκε λογοκριμένο. Μόνο μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, έγινε δυνατό να συζητηθεί δημόσια το έργο και ο θάνατός του. Επιδράσεις
Η επίδραση που δέχθηκε ο Λόρκα από την ισλαμική ή αραβόφωνη ποίηση όπως αναπτύχθηκε επί τέσσερις αιώνες (από τον 11ο ως τον 14ο) στον ισπανικό Νότο είναι εμφανέστατη. Όχι μόνο γιατί ο ποιητής χρησιμοποίησε τις δύο από τις έξι μορφές ποιητικής έκφρασης αλλά και γιατί ακολούθησε σχεδόν πιστά τις αρχές που χαρακτηρίζουν την ισλαμική ποίηση, κυρίως όσον αφορά την επεξεργασία της εικόνας. Όπως οι παλαιοί άραβες ποιητές της ερήμου, βασίστηκε και αυτός στην παρομοίωση και στη μεταφορά για να πετύχει την ακραία συμπύκνωση της αίσθησης, του νοήματος και της αφήγησης. Στοιχεία που παρατηρούνται στα έργα του. Τα έργα του στην πλειοψηφία τους αποτελούν έκφανση της λαϊκής ψυχής και της φορτισμένης ατμόσφαιρας της Ανδαλουσίας. Παρατηρούνται έντονα στοιχεία όπως πάθος, φανταστικοί μύθοι, προσωπική αγωνία και γλωσσική δεξιοτεχνία. Σε πολλά από τα έργα του Λόρκα είναι εμφανές ένα υπόβαθρο θρησκευτικότητας μέσα από τις βιβλικές αναφορές, την χριστιανική εικονογραφία και τη μοναδική ατμόσφαιρα κατάνυξης που επικρατεί στην Ανδαλουσία κατά την διάρκεια της εβδομάδας των Παθών.Σε ολόκληρο το έργο του ο θάνατος πλανάται επίμονα. Τα θέματα και οι ήρωες του προέρχονται από την καθημερινή ζωή. Είναι λαϊκές φιγούρες οι οποίες συγκρούονται με τα ήθη τα έθιμα και τις αντιλήψεις της εποχής.επιπρόσθετα, η δύναμη της μοίρας είναι κυρίαρχο στοιχείο των έργων του.η τύχη των ηρώων του είναι προδεδικασμένη. Το θέατρό του είναι λαϊκό θέατρο, είναι ο καθημερινός ανθρώπινος μύθος. Κι αυτή είναι η βασικότερη θέση που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Lorca
είναι ένας τραγικός συγγραφέας.το έργο του υμνεί όχι την αγάπη αλλά την επιθυμία.για παράδειγμα στο θεατρικό Γιέρμα οι χαρακτήρες λαχταρούν ο ένας τον άλλο, αλλά γίνονται θύματα της δικής τους ανικανότητας να εκφραστούν συναισθηματικά -παγιδευμένοι από τις προσδοκίες της οικογένειας και της κοινωνίας. Ενδεικτική ανάλυση τριών θεατρικών έργων του Lorca. 1. ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΙΝΕΝΤΑ Το θέμα της Μαριάννας Πινέντα αναπτύσσεται μέσα στο περιβάλλον των επαναστατικών ιδεών των αρχών του 19 ου αι., που οδήγησαν στην εξέγερση για την εκθρόνιση του βασιλέως της Ισπανίας Φερδινάνδου του Ζ. Η Μαριάννα Πινέντα αγαπά τον ηγέτη των δημοκρατικών και για χάρη του φιλοτεχνεί την επαναστατική σημαία. Η επανάσταση καταπνίγεται κι ενώ οι επαναστάτες καταφέρνουν να φύγουν από την Ισπανία, η Μαριάννα συλλαμβάνεται. Η άρνησή της να προδώσει το πρόσωπο που αγαπά την οδηγεί στο θάνατο. Η δραματοποίηση της λαϊκής μπαλάντας που επεχείρησε ο Λόρκα με την Μ.Π. θα μπορούσε να τοποθετηθεί μέσα στο κλίμα του ρομαντισμού από την άποψη τού περιεχομένου και της εκφράσεως. Το Θέμα του το παίρνει από μια ιστορική παράδοση που έμεινε λαϊκά ζωντανή, η δραματουργική δομή είναι στατική σε μορφή, σε θεατρική εννοείται, εξέλιξη στοιχείο πρωταγωνιστικό είναι ο λόγος, που όμως δεν συναρθρώνει τη δράση και την ψυχογραφική ανέλιξη των ηρώων, απλώς τους δίνει φωνή. Ο Λόρκα δεν προβάλλει την Μαριάννα του ως σύμβολο μιας δημοκρατικής εξεγέρσεως.η ηρωίδα του μπαίνει σ έναν αγώνα, επειδή ο έρως προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο το επιβάλλει. Η σημαία της ελευθερίας είναι γι αυτήν το πιο πολύτιμο πράγμα, γιατί την θεωρεί δώρο ψυχής του αγαπημένου κι όταν αυτός την εγκαταλείπει στον εχθρό που τυχαίνει να