ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ Η Πολιτική του ΚΚΕ Το ΚΚΕ όχι με λόγια, αλλά κυρίως με τη δράση του στηριγμένο στη μακρόχρονη πείρα του, τις επιστημονικές του επεξεργασίες και το Πρόγραμμά του υπερασπίζεται σταθερά και αταλάντευτα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Ισχυρό ΚΚΕ παντού είναι προϋπόθεση για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση, να ενισχυθεί η κοινωνική συμμαχία, να δημιουργηθεί μια πανίσχυρη λαϊκή αντιπολίτευση ικανή να αντιμετωπίσει σήμερα τα μέτρα σε βάρος του λαού που δεν έχουν τελειωμό, αλλά κυρίως να οδηγήσει στην ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτός μπορεί να είναι δύσκολος δρόμος, αλλά είναι ο μοναδικός ρεαλιστικός δρόμος, για την οριστική λύση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες στην υγεία, την πρόνοια, την κοινωνική ασφάλιση, την περίθαλψη, στην εξασφάλιση δουλειάς, στη μόρφωση των παιδιών τους και σε όλες τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες που καθορίζουν τους όρους ζωής και υγείας του λαού μας. Δεν υπάρχει λύση μέσα στην ΕΕ, στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης Διατυπώνεται αντικειμενικά το ερώτημα: Μπορεί να αντιμετωπιστούν τα λαϊκά προβλήματα της υγείας πρόνοιας αν η πάλη του λαού δεν στοχεύει στην ανατροπή της καπιταλιστικής ανάπτυξης του ίδιου του καπιταλισμού; Εάν δεν εντάσσει τον αγώνα να βάλει φρένο στα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπάσει και κάποιες λύσεις σε αυτή τη στρατηγική; Το ΚΚΕ δε μασάει τα λόγια του, δεν κοροϊδεύει τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους εργαζόμενους στην υγεία και την πρόνοια, όπως κάνουν τα άλλα κόμματα, παλιοί και νέοι σωτήρες. Απαντά καθαρά χωρίς περιστροφές ΟΧΙ Ενημερώνει τον ελληνικό λαό: Στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της επιχειρηματικής δράσης, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων δεν μπορεί να ελπίζει ο λαός μας ότι θα βγει ωφελημένος μαζί με τους εκμεταλλευτές του. Αυτό είναι πραγματικά Δευτέρα Παρουσία. Δεν μπορεί να ελπίζει σε ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών υγείας όσο αυτή καθορίζεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Χειρότερη μπορεί να γίνει, καλύτερη όχι. 1

Πρέπει να γνωρίζεται ότι πάνω από 20 χρόνια τώρα, η συζήτηση και οι αποφάσεις της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων των κρατών μελών, είτε μονοκομματικές, είτε συνεργασίας και όλων των αποχρώσεων (φυσικά και των ελληνικών), έχουν στόχο να υπηρετούν αποτελεσματικά την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Όταν λοιπόν ο στρατηγικός στόχος, της ανάπτυξης, της οικονομίας, είναι αυτή η πολιτική της κερδοφορίας των επιχειρήσεων αυτό προϋποθέτει να γίνει όσο πιο φτηνή γίνεται η εργατική δύναμη. Αυτό επιτυγχάνεται: Με τη μείωση των μισθών, των συντάξεων, την κατάργηση του 8ωρου και την παράταση του χρόνου εργασίας, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την αύξηση των εισφορών υγείας, ασφάλισης που μειώνουν παραπέρα μισθούς. Σε αυτή την καπιταλιστική ανάπτυξη οφείλεται η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς με αποτέλεσμα τα εργατικά ατυχήματα, οι επαγγελματικές ασθένειες να οδηγούν στην αναπηρία ακόμα και στο θάνατο χιλιάδες εργαζόμενους. (Μόνο στη ΔΕΗ ΑΕ στη Δυτ. Μακεδονία οι εργατικές οικογένειες από τον Αύγουστο του 2013 μέχρι σήμερα θρηνούν 9 σκοτωμένους εργάτες από αυτά τα εργοδοτικά εγκλήματα). Στην ίδια πολιτική οφείλεται η ανεργία (στη Δυτ. Μακεδονία έφτασε στο 32,2% το Δ τρίμηνο του 2015) η ημιαπασχόληση, η ανατροπή του σταθερού χρόνου εργασίας, το δουλεμπόριο, η διάλυση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων. Όλες αυτές οι καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις που έζησαν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης επιδείνωσαν τραγικά τις συνθήκες ζωής, εργασίας, κατοικίας, την ποιότητα και την ποσότητα διατροφής, την έλλειψη θέρμανσης, τους άστεγους. Γεννώνται δηλαδή όλες οι συνθήκες και οι παράγοντες που οδηγούν άμεσα και μακροπρόθεσμα στην πρόωρη φθορά της υγείας του λαού επιδεινώνουν συνολικά το βιοτικό του επίπεδο. Παράλληλα οι κυβερνήσεις μειώνουν τις κοινωνικές δαπάνες του κράτους για την υγεία πρόνοια: Οι λειτουργικές δαπάνες των νοσοκομείων από 2,81 δις το 2009, μειώθηκε στα 1,65 δις μέχρι το 2015. Μείωση 41,8%, 1,16 δις. Το μισθολογικό κόστος των δημοσίων νοσοκομείων από 3,38 δις το 2009, μειώθηκε σε 2,33 δις το 2013 ακόμη. Μείωση 1,05 δις, 29,3% (Στοιχεία προϋπολογισμού 2015) Ταυτόχρονα από το 2009 καταργήθηκαν 747 τμήματα και κλινικές δημόσιων νοσοκομείων και 10.000 κρεβάτια. 2

Ο αριθμός των κενών οργανικών θέσεων γιατρών και προσωπικού ήταν 27.000. (Στοιχεία ΠΟΕΔΗΝ, Νοέμβρης 2015) Τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει 17.000 εργαζόμενοι και δεν έχει γίνει ούτε μια πρόσληψη μόνιμου προσωπικού από το 2009 και μετά. Οι συνολικές δαπάνες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) από 6,6 δις το 2009 μειώθηκαν σε 2,9 δις το 2014, μείωση 56% 3,7 δις και κατά κεφαλή από 611 σε 269. Ο αριθμός γιατρών του ΕΟΠΥΥ, ήταν 12.000 (6.500 μόνιμοι και αορίστου χρόνου και 5.500 συμβεβλημένοι) τον Ιούλη του 2013. πριν την «μεταρρύθμιση» μόνο οι γιατροί του ΙΚΑ (μόνιμοι και συμβεβλημένοι) ήταν 30.000. Αυτές είναι οι αιτίες που οδήγησαν όλες τις δομές και τις υπηρεσίες υγείας από το κακό στο χειρότερο και σήμερα βρίσκονται στα όρια κατάρρευσης όπως συμβαίνει με τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, τα ιατρεία του ΠΕΔΥ στο νομό Κοζάνης. (Θα αναφερθεί στο 2 ο μέρος η σ. Στεφανία) Όλα αυτά τα στοιχεία τεκμηριώνουν ότι η κατάρρευση των δημόσιων δομών υγείας και η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, δεν ήταν λάθος επιλογές, διαχειριστικά προβλήματα που μπορούν να βελτιωθούν με τη μια ή την άλλη διαχείριση. Έχουν συγκεκριμένη στόχευση την πλήρη ανταποδοτικότητα στην παροχή υπηρεσιών υγείας, την πλήρη μετατροπή τους σε εμπόρευμα που θα αγοράζεται και θα πουλιέται με όρους αγοράς. Επίσης βασικός στόχος της ΕΕ, των κυβερνήσεων των κρατών μελών είναι να μηδενιστούν οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού σε υγεία πρόνοια ασφάλιση, να μεταφέρουν το κόστος των δαπανών στα λεηλατημένα ασφαλιστικά ταμεία, στους ίδιους τους εργαζόμενους σε απευθείας πληρωμές από τις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Αυτή την πολιτική υπηρετεί με έργα και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Εκεί αποσκοπεί η αύξηση των εισφορών υγείας από 4% σε 6% για τις κύριες συντάξεις και από 0 σε 6% για τις επικουρικές. Εκεί αποσκοπεί το νέο ασφαλιστικό που προβλέπει κρατήσεις υγείας 6,95% του εισοδήματός τους για τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες και 20% για κύρια σύνταξη. Συνεχίζει την ίδια πολιτική με υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δομών υγείας. Ρίχνουν όλα τα βάρη για τη συντήρηση και αναπαραγωγή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, της εργατικής δύναμης στις πλάτες των εργαζόμενων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, πρώτα πρώτα με φθηνούς εργαζόμενους, με κίνητρα όπως φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, μειώσεις εργοδοτικών εισφορών, επιδοτήσεις κλπ. 3

Για το λόγο αυτό, αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται από όλες τις κυβερνήσεις (φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, νεοαριστερές) σε όλες τις χώρες της ΕΕ και πριν και μετά την κρίση, είτε με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια, είτε με, είτε χωρίς κι όχι μόνο στις πιο αδύναμες αλλά και στις αναπτυγμένες χώρες πχ Αγγλία. Οι μειώσεις κρατικών δαπανών σε υγεία πρόνοια ασφάλιση είναι βασικό εργαλείο συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα ανοίγουν δρόμο με την υποβάθμιση του δημόσιου τομέα να αναπτυχθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στους κλάδους ασφάλισης και υγείας που είναι από τους πιο κερδοφόρους. Έτσι διασφαλίζεται η πολιτική στήριξη του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Γι αυτό το ΚΚΕ επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία ότι τα τεράστια προβλήματα στο χώρο της υγείας πρόνοιας δεν είναι κυρίως οικονομικά αλλά βαθιά πολιτικά ταξικά. Δεν μπορούν να λυθούν χωρίς την πάλη του λαού σε κατεύθυνση ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή η πολιτική δεν διορθώνεται, δεν μεταρρυθμίζεται. ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ! Ο λαός να εμπιστευτεί την πείρα του Αυτή η ταξική αντιλαϊκή πολιτική που αποτυπώνεται στις μειώσεις δαπανών για υγεία πρόνοια ασφάλιση, ο νόμος λαιμητόμος για το ασφαλιστικό που ετοιμάζει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ πάνω στο έδαφος όλων των προηγούμενων αποδεικνύουν: Για το κεφάλαιο και το κράτος που το υπηρετεί, οι σύγχρονες ανάγκες του λαού, που καθορίζουν τους όρους ζωής και υγείας, το βιοτικό του επίπεδο, η πρόληψη, η θεραπεία και η αποκατάσταση της αρρώστιας αποτελούν κόστος που περιορίζει τα κέρδη τους, είναι εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα. Γι αυτό οι δομές υγείας με δραματική υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση βρίσκονται υπό κατάρρευση και δημιουργούνται επικίνδυνες συνθήκες για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο λαό και δραματικές συνθήκες για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, στο χώρο της υγείας. Γι αυτό κλείνουν βασικές κλινικές και τμήματα στα νοσοκομεία Κοζάνης Πτολεμαΐδας, τμήμα επειγόντων περιστατικών, παθολογικές κλινικές, παιδιατρικές κλπ, ψάχνουν γιατρούς για εφημερίες, λείπουν πολλές ειδικότητες γιατρών. Γι αυτό μειώνονται οι κρατικές παροχές για την περίθαλψη, οι ιατρικές εξετάσεις, τα φάρμακα, οι υπηρεσίες πρόνοιας, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη να πληρώνουν από τα λεηλατημένα εισοδήματά τους. Οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας το 2008 ήταν το 32% των συνολικών δαπανών υγείας και το 2013 έφτασαν στο 40%, περίπου 1,5 δις περισσότερες 4

Για το λόγο αυτό, το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα, όλο και περισσότεροι άνεργοι και ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι περικόπτουν ή αποκλείονται από τις αναγκαίες υπηρεσίες υγείας. Οι συνολικές δαπάνες υγείας από 23,2 δις το 2009, μειώθηκαν σε 15,3 δις το 2014, μείωση 34% και κατά κεφαλή από2.148 σε 1417. (Στοιχεία ΕΣΔΥ 2014). Γι αυτό αυξάνεται το μέρος του πληθυσμού που εξοβελίζεται στα ονομαζόμενα «δίκτυα ασφαλείας», «κοινωνικά ιατρεία φαρμακεία παντοπωλεία μαγειρεία και συσσίτια», στη φιλανθρωπία, τον εθελοντισμό, τις ΜΚΟ με παροχές για εξαθλιωμένους. Πρόκειται για εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ για ενίσχυση της «αλληλεγγύης», της εξασφάλισης της «κοινωνικής συνοχής» («πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ) με στήριξη του κράτους και των επιχειρηματιών προκειμένου να διαχειριστούν τη φτώχεια που οι ίδιοι και οι πολιτικές τους προκαλούν. Η Τοπική Διοίκηση πρωτοστατεί και αναγορεύεται σε βασικό εργαλείο στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Το σύστημα και οι διαχειριστές του περιορίζονται σε παροχές υπηρεσιών υγείας και συνθηκών ζωής σε ένα ελάχιστο επίπεδο ίσα ίσα να κρατούνται στα πόδια τους οι εργαζόμενοι για να διαιωνίζεται το καθημερινό ξεζούμισμα τους. Γι αυτό και η θέση να περάσει η υγεία στην τοπική διοίκηση είναι αντιδραστική. Είναι στην ίδια πλευρά με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου που θέλει να απαλλαγή ο κρατικός προϋπολογισμός από τις δαπάνες υγείας πρόνοιας. Η υγεία να παρέχεται με όρους ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Άραγε τι χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας αν τα δημόσια νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, οι δημόσιες δομές υγείας καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού; Θέλουν έναν υποβαθμισμένο δημόσιο τομέα να καλύπτει τα κενά του ιδιωτικού με ένα ελάχιστο επίπεδο υπηρεσιών. Γι αυτό άλλωστε ακούγονται οι φωνές για συγχώνευση νοσοκομείων, κλινικών, για δύο νοσοκομεία στη Δυτ. Μακεδονία, της Κοζάνης και της Πτολεμαΐδας, για ένα περιφερειακό νοσοκομείο κλπ. Τελείως αντιεπιστημονικές και αντιλαϊκές λύσεις, που υπηρετούν ακριβώς τα σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μάλιστα σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού και οικονομικής κρίσης. Δεν μπορεί να υπάρχει νομός της Δυτ. Μακεδονίας χωρίς νοσοκομείο, θα είναι πανελλαδική πρωτοτυπία. Νομός χωρίς νοσοκομείο σημαίνει μαρασμός και ερήμωση. 5

Με αυτή την συσσωρευμένη πείρα του, να σκεφτεί ο λαός με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή Όλα τα πολιτικά κόμματα στο πρόγραμμά τους έχουν θέσεις και σχέδιο ανάπτυξης για το σύστημα υγείας πρόνοιας. Κατά τη γνώμη μας για να βγουν σωστά συμπεράσματα από το λαό μας, πρέπει να σκεφτεί, να συνδέσει το ζήτημα της λαϊκής υγείας με το γενικότερο πολιτικό σχεδιασμό που υπάρχει στην οικονομία, την ανάπτυξη και ποιον τελικά υπηρετεί. Να μετρήσει πολύ σοβαρά την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η σημερινή κατάσταση στην υγεία δεν οφείλεται σε κάποιες «ανίκανες» κυβερνήσεις, σε κυβερνήσεις που εφάρμοσαν «λάθος συνταγή», στη διαχείριση των πολιτικών υγείας. Αν ήταν έτσι κάποια συνταγή θα έπιανε τόπο. Αυτό είναι ασφαλές κριτήριο για να διαπιστώσουν οι εργαζόμενοι ότι οι διαφορές ανάμεσα στις προτάσεις και στις θέσεις των άλλων κομμάτων, έχουν διαφορές στα «σημεία», στην πραγματικότητα υπάρχει ταύτιση στο στρατηγικό στόχο. Από την άποψη αυτή υπάρχει άβυσσος, αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην πρόταση, στην αντίληψη του ΚΚΕ για το σύστημα υγείας και την γενικότερη πολιτική του πρόταση και στις θέσεις των άλλων κομμάτων. Η πραγματική αντίθεση, η διαχωριστική γραμμή είναι: ανάπτυξη, σχεδιασμός της οικονομίας με βάση την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Υγεία εμπόρευμα με κανόνες αγοράς ή. Ανάπτυξη, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού. Υγεία κοινωνικό αγαθό; Επισημαίνουμε επίσης ότι στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης η ύπαρξη αποκλειστικά πχ δημόσιων νοσοκομείων δεν θα αναιρούσε την επιχειρηματική τους λειτουργία και διότι οι υπηρεσίες υγείας θα παρέχονται έναντι πληρωμής, αλλά κυρίως γιατί η λειτουργία τους θα εξαρτάται από τους επιχειρηματικούς ομίλους παραγωγής φαρμάκων, υγειονομικού υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας κλπ εκτεθειμένα σε εκβιασμούς από τον ανταγωνισμό, το κυνήγι του κέρδους που αποτελεί «θερμοκήπιο» ανάπτυξης της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων. Η πάλη του λαού, των εργαζομένων στην υγεία είναι καθήκον να μαζικοποιηθεί, να ενταθεί. Να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται, να αποσπάσει όσο γίνεται λύσεις στις σημερινές συνθήκες. Δεν αρκεί όμως αυτό. Πρέπει συγχρόνως να διαμορφώνει όρους ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας με προοπτική την ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής, που θα ενισχύει τον αγώνα σήμερα, θα ανοίγει δρόμο για την λαϊκή εξουσία, για την οριστική λύση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών που καθορίζουν τις συνθήκες ζωής και υγείας, το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. 6

Η πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία Η θέση του ΚΚΕ για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας, είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού, υγιών και ασθενών, των εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών. Η προσφορά του ΚΚΕ βρίσκεται κυρίως ότι έχει επεξεργαστεί συνολικά την πολιτική πρόταση εξουσίας που απαντά στο ιδεολόγημα ότι καλά είναι αυτά που λέει το ΚΚΕ αλλά δε γίνονται. Εμείς λέμε ότι γίνονται και παραγίνονται, αρκεί ο λαός να αποφασίσει. Με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των μέσων παραγωγής (που είναι προϋπόθεση να μην αρπάζουν τον τεράστιο πλούτο που παράγει ο λαός, μια χούφτα παράσιτα της πλουτοκρατίας: δανειστές, τραπεζίτες, μέτοχοι επιχειρηματικών ομίλων) με τον πλούτο που παράγει ο ίδιος ο λαός, λαϊκή περιουσία, μπορεί να σχεδιάσει και να αναπτύξει ένα πανελλαδικό κρατικό σύστημα υγείας πρόνοιας σε όλα τα επίπεδα ΠΦΥ, Νοσοκομειακής περίθαλψης, επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ), που θα παρέχει απολύτως δωρεάν, με κρατικές δαπάνες όλες τις υπηρεσίες χωρίς οικονομική, κοινωνική, εθνική διάκριση. Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας: Θα εξασφαλίζει όλες τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών οικογενειών (μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνθήκες κατοικίας, διατροφής, πολιτισμού, άθλησης κλπ) που καθορίζουν την υγεία και το βιοτικό επίπεδο του λαού. Μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του υπάρχοντος υγειονομικού προσωπικού, να σχεδιαστεί η παραγωγή και όσου ακόμα χρειάζεται σε ειδικότητες και κλάδους με εξασφαλισμένη εργασία και κοινωνικές παροχές από το λαϊκό κράτος, που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όλες τις περιοχές της χώρας. Μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία έρευνας, παραγωγής και διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού υλικού, τεχνικών βοηθημάτων και εμφυτευμάτων, να αναπτύξει σε ένα βαθμό την παραγωγή βιοϊατρικής τεχνολογίας. Με διακρατικές συμφωνίες και κρατικές συμφωνίες με μεγάλες ξένες επιχειρήσεις να διασφαλίζει όλα τα αναγκαία φάρμακα και υγειονομικά υλικά προς το συμφέρον του ελληνικού λαού και όχι με κίνητρο το επιχειρηματικό κέρδος που είναι παράγοντες διαφθοράς και σκανδάλων. Μπορεί να αναπτύσσει την έρευνα στην ιατρική, την βιοϊατρική τεχνολογία, την φαρμακευτική για την παραγωγή αγαθών για την ικανοποίηση των αναγκών υγείας του λαού κι όχι πανάκριβων εμπορευμάτων που θα είναι απλησίαστα από τα λαϊκά στρώματα. 7

Το εθνικό σύστημα υγείας θα βασίζεται στην ΠΦΥ που θα είναι η ραχοκοκαλιά του συστήματος υγείας με απόλυτη προτεραιότητα στην πρόληψη αλλά και στη θεραπεία και την αποκατάσταση. Με πανελλαδική ανάπτυξη κρατικών Κέντρων υγείας και των αποκεντρωμένων ιατρείων τους σε όλους τους δήμους, στις πόλεις και τα χωριά ανάλογα με τη σύνθεση του πληθυσμού, τις ανάγκες κάθε περιοχής, συνδεδεμένων με τα κρατικά νοσοκομεία και αναπτυγμένο σύστημα επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ) καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες ΠΦΥ με όλες τις ειδικότητες γιατρών και εργαστηριακών ελέγχων. Τα Κέντρα Υγείας διαθέτουν όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες: Υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, ψυχικής υγείας, προγενετικού ελέγχου, δημόσιας υγείας, κατ' οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες (προστασίας παιδιών, ηλικιωμένων κλπ), οδοντιατρεία, φαρμακεία. Στελεχώνονται με γιατρούς όλων των βασικών ειδικοτήτων κυρίως οικογενειακών, γενικών γιατρών, με όλες τις ειδικότητες επαγγελματιών υγείας, νοσηλευτές, μαίες, φυσικοθεραπευτές, ψυχολόγους κλπ., πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Διαθέτουν πλήρη και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό για εργαστηριακές διαγνωστικές εξετάσεις. Από τα φαρμακεία των κέντρων υγείας παρέχονται δωρεάν όλα τα φάρμακα σε όλους τους ασθενείς καθώς και το υγειονομικό υλικό. Διαθέτουν κινητές μονάδες για την παροχή υπηρεσιών σε απομακρυσμένες περιοχές, εργασιακούς χώρους, ομάδες πληθυσμών όπως τσιγγάνοι, μετανάστες κλπ Τα κέντρα υγείας διασφαλίζουν τη δημόσια υγεία, την πλήρη καταγραφή, εκτίμηση και ικανοποίηση αναγκών υγείας και πρόνοιας των οικογενειών και κατοίκων κάθε περιοχής. Συστηματική και εξειδικευμένη παρακολούθηση εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων εγκύων, βρεφών, παιδιών, ηλικιωμένων, ΑΜΕΑ, στο σπίτι, στο χώρο εργασίας, στο σχολείο, στο ΚΑΠΗ. Στόχος των Κέντρων υγείας, η πρόληψη, η έγκαιρη διάγνωση, η δευτερογενής πρόληψη πρόσθετων κινδύνων ασθενειών από χρόνια νοσήματα πχ διαβήτης, καρδιαγγειακά νοσήματα, μυοσκελετικά, καρκίνο κλπ και αναπήρων. Τα γενικά νοσοκομεία αναπτύσσονται και λειτουργούν με βάση τις ανάγκες κάθε νομού. Στόχος είναι η πλήρης κάλυψη του νομού σε δευτεροβάθμια περίθαλψη, ανάλογα με την κατανομή του πληθυσμού. 8

Είναι πλήρως αναπτυγμένα με τα ανάλογα τμήματα και εργαστήρια να καλύπτουν τις ανάγκες δευτεροβάθμιας περίθαλψης σύμφωνα με την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης και της τεχνολογίας. Είναι στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με γιατρούς, νοσηλευτές, όλες τις αναγκαίες ειδικότητες επαγγελματιών υγείας. Τεχνικό, διοικητικό και ξενοδοχειακής υποστήριξης προσωπικό. Τριτοβάθμια περίθαλψη αναπτύσσεται από πανεπιστημιακά και υψηλά ειδικευμένων υπηρεσιών υγείας νοσοκομεία όπου κρίνεται σκόπιμο πχ αντικαρκινικό, καρδιοαγγειακών παθήσεων. Καλύπτουν ανάγκες του πληθυσμού σε εξειδικευμένες, σπάνιες παθήσεις, έχουν την ευθύνη της έρευνας και της εκπαίδευσης σε συνεργασία με τα γενικά νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, την φαρμακευτική βιομηχανία, την βιομηχανία ιατροφαρμακευτικής τεχνολογίας. Είναι στελεχωμένα με υψηλά εξειδικευμένο προσωπικό επαγγελματιών υγείας, επιστήμονες κι άλλους ερευνητές που προωθούν την έρευνα στην ιατρική επιστήμη προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι ώριμες οι υλικές προϋποθέσεις ΣΗΜΕΡΑ για την ανατροπή της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. Σήμερα με βάση την τεράστια πείρα που έχει συσσωρεύσει ο λαός μας, δεν πρέπει να απογοητευτεί, να κάνει πίσω μπροστά στις δυσκολίες. Πρέπει να κάνει το μεγάλο βήμα μπροστά. Με αποδέσμευση από την ΕΕ, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας μπορεί να δώσει οριστική λύση για την ικανοποίηση όχι μόνο των αναγκών υγείας αλλά όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με εργατική λαϊκή εξουσία, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για την ανασυγκρότηση του εργατικού λαϊκού κινήματος, να αποσπάσει λύσεις στις σημερινές συνθήκες ο λαός μας, να ανοίξει ο δρόμος της εργατικής λαϊκής εξουσίας. 9