ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2012 ΤΟ #1 περιοδικο στον κοσμο εξ Τ ΤεΥΧρΟΑσ στέρεο μόδα COPY TIME Ώρα να Lea Michele αντιγράψεις τα σωστά sex tips από τις διπλανές σου Glee Queen πωσ να μη σου καιγεται καρφι ΓιΑ ΤΗ ΓνΩμΗ ΤΩν ΑΛΛΩν ºÛÛÛÙ, ÚÒËÓ! Μήπως δεν έχει ξεπεράσει ακόµα την προηγούµενη σχέση του; Do the bride thing βοnus To Cosmo γίνεται ο προσωπικός σου wedding planner ΤΕΥΧΟΣ 145 2,90 www.cosmopolitan.gr Simply perfect Tα Cosmo boys περιγράφουν (γλαφυρά) την τέλεια γυναίκα ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «Ανακάλυψα τη διπλή ζωή του πατέρα μου την ημέρα της κηδείας του»
Έρωτας & Σεξ «εν είµαι σίγουρη ότι ήταν ανάγκη να µου πάρεις λουλούδια µόνο και µόνο επειδή πήγα στην ώρα µου το πρωί στη δουλειά». Φωτό: acp/www.iml.gr 110 COSMOPOLITAN ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 www.cosmopolitan.gr
Σ αγαπώ, μ αγαπάς (πιο πολύ) Σε έναν κόσµο όπου το inbox του περιοδικού κρασάρει από λυπηµένα µέιλ για έρωτες χωρίς ανταπόκριση, το να είσαι µε κάποιον που σε θέλει πιο πολύ απ ό,τι εσύ µοιάζει µε ευχή που πραγµατοποιείται. Ευχή και κατάρα µαζί. Από τη Χριστίνα Μπίθα Μου έφερε ένα κουτάκι που το άφησε µε προσοχή δίπλα µου, πάνω στο κρεβάτι. «Άνοιξέ το µόλις φύγω» µου ψιθύρισε και έφυγε. Ήταν το δαχτυλίδι που είχα σταµπάρει την προηγούµενη µέρα στην υπαίθρια αγορά του νησιού. Ήταν Αύγουστος, βρισκόµασταν σε ένα όµορφο δωµάτιο λίγα µέτρα µακριά από τη θάλασσα, εκείνος ήταν τρελά ερωτευµένος µαζί µου. Μια άλλη στη θέση µου θα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας και θα έτρεχε να τον προλάβει στο ηλιοβασίλεµα. Εγώ, πάλι, δεν έκανα καµιά άλλη κίνηση παρά να βάλω το δαχτυλίδι πίσω στο κουτί και το κουτί στο κοµοδίνο, προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό µού συνέβαινε και δεν µπορούσα να το απολαύσω, γιατί σε κάθε εκδήλωση της αγάπης που µου προσέφερε απλόχερα ο Ανδρέας, ο εδώ και έξι µήνες φίλος µου, εγώ αντιδρούσα συγκρατη- µένα, φορτωµένη από πάνω µε ενοχές που δεν την ανταπέδιδα. Κατά βάθος βέβαια ήξερα τι ήταν. Ότι ο Ανδρέας µου άρεσε µεν, αλλά όχι τόσο όσο άρεσα εγώ σε εκείνον. Και αν νόµιζα στην αρχή πως αυτό ήταν κάτι που ξεπερνιέται/µαθαίνεται/ εξελίσσεται στην πορεία, στη δική µου περίπτωση παρέµεινε µια «αγεφύρωτη διαφορά». Βασικό ένστικτο Οι φίλοι σου µπορεί να επηρεάζουν τις αποφάσεις σου σε σηµαντικά θέµατα της ζωής σου. Αλλά υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι πως το να αναλωθείς σε συζητήσεις για το αν αξίζει/πρέπει να µείνεις σε µια σχέση όπου στα δικά τους µάτια εσύ ή ο άλλος δίνετε περισσότερα είναι όχι µόνο χάσιµο χρόνου, αλλά µπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις. Γιατί µπορεί εκείνοι να µην το βλέπουν, αλλά εσένα να σε καλύπτει. Και τότε είναι ίσως προτιµότερο να ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Which side are you on? Εδώ, έχω αρκετές φίλες που θα µε διαψεύσουν µε προθυµία: Με κάποιον που σε αγαπάει πολύ περισσότερο δεν φοβάσαι ότι θα σε αφήσει, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Μπορεί να τον αγαπήσεις κι εσύ το ίδιο στην πορεία. εν έχει τόση σηµασία αν τον αγαπάς το ίδιο, όσο το αν µπορείτε να συνεννοείστε. Πάντα κάποιος θα αγαπάει τον άλλο περισσότερο. Αυτό το «πάντα» βέβαια είναι πολύ σχετικό, αφού µε βάση και τις δικές µου εµπειρίες έχει υπάρξει αρκετές φορές εκείνο το µαγικό σηµείο όπου οι αγάπες και η επιθυµίες συγκλίνουν απόλυτα, αδιαπραγµάτευτα. Εκείνο το σηµείο όπου απλώς ξέρεις, χωρίς να χρειαστεί να µετράς αποδείξεις, ότι εκείνη τη στιγµή τουλάχιστον είσαι η µοναδική γυναίκα στη ζωή του κι αυτός ο µοναδικός άντρας στη δική σου. Εκτός κι αν εννοούν αυτό ακριβώς ότι δηλαδή ναι, µπορεί να υπάρχει αυτό το σηµείο, αλλά κάποια στιγµή αναπόφευκτα θα περάσει και τότε η ζυγαριά µάλλον θα γείρει προς το ένα µέρος. Πάνω χέρι, κάτω χέρι Σε κάθε περίπτωση, έχει τεράστια σηµασία το «πώς» σε αγαπάνε. Με τον Ανδρέα το ουσιαστικό πρόβληµα, νοµίζω, δεν ήταν τόσο το ότι εκείνος ήταν πολύ ερωτευµένος κι εγώ όχι. Γιατί στην πορεία ίσως να µε είχε κάνει να τον ερωτευτώ κι εγώ µε τη σειρά µου. Αν είχε διαχειριστεί διαφορετικά την προ- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2012 COSMOPOLITAN 111
Όταν αποφάσισα να χωρίσω µε τον Θάνο, ήξερα ότι ο χωρισµός αυτός δεν θα ήταν εύκολος. Είχαµε περάσει µαζί τρία χρόνια, από τα πιο σηµαντικά της ζωής µου, αφού ο Θάνος ήταν ο σύντροφός µου στη διάρκεια της τυπικής και της ουσιαστικής ενηλικίωσής µου. Ήταν εκείνος που είχα δίπλα µου όταν έσβηνα 18 κεράκια στην τούρτα, εκείνος στον οποίο έτρεξα για να µοιραστώ τη χαρά µου όταν πέρασα στη σχολή που ήθελα, εκείνος που µου συµπαραστάθηκε όταν οι γονείς µου χώριζαν. Ήταν όµως κι εκείνος που ήθελε να παντρευτούµε σχεδόν παιδιά, που µε ζήλευε απίστευτα, που γινόταν ειρωνικός και πικρόχολος όταν µιλούσα για µια µελλοντική καριέρα και τα όνειρά µου, εχθρικός σε κάθε νέα µου γνωριµία. Όταν του ζήτησα να χωρίσουµε, δεν το δέχτηκε καλά, αλλά ήξερα την ιδιοσυγκρασία του και οι σκηνές και τα δρά- µατα δεν µε ξάφνιασαν. Μόνο φίλοι Πέρασαν αρκετοί µήνες που απόλαυσα τις χαρές του να µην έχεις σχέση και κάποια στιγµή γνώρισα κάποιον και αρχίσαµε να βγαίνουµε. Λίγο από σεβασµό προς τον Θάνο, που άργησε να ξεπεράσει το χωρισµό µας, λίγο από φόβο επειδή δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσε αν µας έβλεπε µαζί, απέφευγα µέρη όπου υπήρχε πιθανότητα να συναντήσουµε αυτόν ή κάποιο φίλο του, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα, αφού ο κύκλος µας ήταν κοινός. Σ ένα πάρτι ξανασυναντηθήκαµε και η στάση του Θάνου ήταν µια ευχάριστη έκπληξη. Με πλησίασε και µου µίλησε φιλικά, µάλιστα µου σύστησε τη νέα του κοπέλα και µου έδωσε να καταλάβω ότι µπορούσαµε πλέον να έχουµε επαφή, πολιτισµένα. Έτσι, ξαναµπήκε στη ζωή µου, αν και µε πιο µικρό και σαφέστατα πιο διακριτικό ρόλο απ ό,τι προηγουµένως, και ένα κοµµάτι µέσα µου χάρηκε γι αυτή την εξέλιξη. εν θα ήµασταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που από ζευγάρι γίνονται φίλοι. Μιλούσαµε αραιά στο τηλέφωνο, ανταλλάζαµε χαζά µηνύµατα και συναντιόµασταν µαζί µε την υπόλοιπη παρέα. Έτσι, όταν χώρισα, το έµαθε και, χωρίς να το παρακάνει στο ντάντεµα, µου έφτιαχνε το κέφι όταν µε έβλεπε να κατσουφιάζω. Last Christmas Είχαν φτάσει τα Χριστούγεννα και ήµουν single, αλλά ευτυχώς είχα την παρέα µου. Όταν κάποιος πρότεινε να περάσουµε ένα τριήµερο στο εξοχικό του παππού του, ένα αποµονωµένο σπιτάκι χωµένο σ ένα δάσος µε έλατα στη µέση του πουθενά, δεν ενθουσιάστηκα µε την ιδέα, κυρίως επειδή προτιµούσα να περάσω τις γιορτές κλαίγοντας κάτω από το πάπλωµα. Όµως, οι φίλοι µου επέµειναν να πάω µαζί τους κυρίως ο Θάνος, που είχε µείνει κι εκείνος µόνος, αφού η κοπέλα του είχε πάει να επισκεφτεί τους δικούς της στην πόλη της. Όντως, αυτές οι µέρες στη φύση µε τους φίλους µου πέρασαν πολύ ευχάριστα, µε επιτραπέζια, βόλτες, κρασί δίπλα στο τζάκι. Γελούσαµε όταν η γεννήτρια έβγαινε νοκ άουτ και γυρνάγαµε µε τα κεριά, κάναµε άκρα του τάφου σιωπή για να αφουγκραστούµε τα ζώα που σίγουρα κατοικούσαν στο δάσος που ξεκινούσε δέκα µέτρα πιο πέρα. Και µετά γελούσαµε ξανά. I got a feeling Κυριακή µεσηµέρι η υπόλοιπη παρέα έφυγε. Εγώ έµεινα πίσω µε τον Θάνο, που παραπονιόταν για το στοµάχι του και ήθελε να ξαπλώσει λίγο πριν ξεκινήσει για την επιστροφή, που περιλάµβανε αρκετές ώρες οδήγησης. Το Φωτό: acp/www.iml.gr Όταν τον ρώτησα τι έκανε, μου απάντησε: «Αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή». ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2012 COSMOPOLITAN 127