Κανών Παρακλητικός εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την «ΦΟΒΕΡΑΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ» Ψαλμός ρμβ (142) Και ευθύς. Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου (δ ) Ήχος δ. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ Της Παναχράντου τη Πανσέπτω Εικόνι, οι συνεχόμενοι δεινοίς τε και πόνοις, εν στεναγμοίς και δάκρυσι κραυγάζοντες πιστώς, πρόφθασον, βοήθησον Φοβερά Προστασία, αρωγός και στήριγμα των εις Σε προστρεχόντων, το έλεός Σου δείξον εφ ημάς, τους εκ καρδίας πιστώς μεγαλύνοντας. Απολυτίκιον. Ήχος δ. Ταχύ προκατάλαβε. Ο ένσαρκος άγγελος, των Προφητών ή κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Ελισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει. διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα. Και νύν και αεί Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών. Ψαλμός Ν (50) Είτα ψάλλομεν τον Κανόνα. Ωδή α. Ο Ειρμός. Ήχος πλ. δ Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.. Ώς θείων θησαύρισμα δωρεών, ασπαζόμεθα πάντες της Εικόνος Σου την Μορφήν, Φοβερά ημών Προστασία, ημίν την θείαν Σου δρόσον ανάβλυσον.
Αρωγής και ελέους τους ποταμούς, Φοβερά Προστασία, ούς εκχέει η Ση Εικών, χάρισε, ευσπάγχνως, ως δρόσον, τοις εν κινδύνοις προς Σε καταφεύγουσιν. Κινδύνοις και θλίψεσι και δεινοίς θερμώς εκζητούμεν Προστασίαν την Φοβεράν, ίνα λυτρωθώμεν ταχέως και σεσωσμένοι το «Χαίρε» Σοι είπωμεν. Καταφύγιον μέγα Χριστιανών, υπάρχει, Παρθένε, η Εικών Σου η Ιερά, Φοβερά ημών Προστασία, τους αοράτους εχθρούς εκδιώκουσα. Ωδή γ. Ο Ειρμός. Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη σή, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.. Τοις δεινώς τρυχομένοις καταφυγή γέγονας, όθεν δυσωπούμεν, Παρθένε, Θεοχορίτωτε, την Προστασίαν Σου, την Φοβεράν και γλυκειάν, δίδου τοις Σοι κράζουσι και καταφεύγουσιν. Χριστιανών αι χορείαι, ως θησαυρόν, έχουσιν την αστραπηφόρον Εικόνα της Θεομήτορος και ως κραυγάζωσιν, ω Φοβερά Προστασία, σπεύδεις εις βοήθειαν και απολύτρωσιν. Πολυτίμητον Μάννα, ώς αληθώς, γέγονεν και Κρήνη η σταλάζουσα δρόσον σε ανυμνούσι Σε η Ιερά Σου Εικών, της Φοβεράς Προστασίας, των πιστών το καύχημα και αγαλλίαμα. Και νυν Υπερθαύμαστε, Κόρη, πάντων ημών άκουσον και τα πειρασμών τρικυμίας τάχιστα στόρεσον, ίνα βοώμέν Σοι, ω Φοβερά Προστασία, δέξαι, Μητροπάρθενε, ύμνους τώ κράτει σου. Διάσωσον, ω Φοβερά Προστασία, συμφορών και κινδύνων Σους δούλους, τους ασπαζόμενους πίστει την Σην Εικόνα. Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. Και μνημονεύει ο Ιερεύς Κύριε ελέησον (ιβ ) Κάθισμα. Ήχος β. Τα άνω ζητών Προστασία Φοβερά και ακαταίσχυντος των αδυνάτων ισχύς και τείχος και στερέωμα, εκτενώς βοωμέν Σοι, Θεοτόκε, πάσι χορήγησον, τας εκ της Σης Εικόνος δωρεάς, τοις πίστει και πόθω προσιούσί Σοι.
Ωδή δ Ο Ειρμος. Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον. Κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την Θεότητα. Των παθών το κλυδώνιον και της αθυμίας την ζάλην σκέδασον και ευσπλάγχνω Σου προσβλέμματι πλήρωσον χαράς τους ευφημουντάς Σε. Φοβερά Προστασία μου, αναβλύζεις νάματα ιλαρότητος, τας οδύνας θεραπεύοντα και τα σκότη τάχος καταυγάζοντα. Δόξα Πάτρι Η ελπίς και το καύχημα η καταφυγή και αντίληψις, Προστασία και παράκλησις, Συ υπάρχεις, Κόρη, Παναμώμητε. Και νυν Ταις χερσί Σου κατέχουσα, Νήπιον τον Κύριον και Θεόν ημών, εκτενώς, Αυτόν ικέτευε, όπως των βασάνων λυτρωθείημεν. Ωδή ε. Ο Ειρμός. Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου, Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην, παράσχου ημίν φιλάνθρωπε. Άπαντα εχθρόν, ορατό ντε και αοόρατον, Παναγία Μητροπάρθενε, Αγνή, τη Φοβερά Σου Προστασία εξαφάνισον. Βλύσον γλυκασμόν, ταις ψυχαίς των ανυμνούντων Σε, εκ την Θείας Σου Εικόνος, μυστικώς, ήν ορώντες, εκ καρδίας, ασπαζόμεθα. Ίδε συμπαθώς, τους κυκλούντας την Εικόνα Σου και την ρώσιν εκζητούντάς Σοι θερμώς, στεναγμοίς ανεκλάλήτοις τε και δάκρυσιν. Και νυν Έχει ο λαός της Φωδίκος την Εικόνα Σου, ως Προστάτην, τείχος, σκέπην και φρουρόν, δια τούτο πάντες μέγα αγαλλόμεθα. Ωδή σ. Ο Ειρμός. Την δέησιν εκχέω προς Κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τα θλίψεις. ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε. και δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.
Τους μώλωπας της ψυχής ιατρεύεις των πιστώς Σε, Κόρη, προσκυνούντων και την Σήν Χάριν, θερμώς εκζητούντων, νυχθημερόν τε προς Σε δεομένων Σου, τον Κύριόν Σου και Υιόν, υπέρ πάντων απαύστως ικέτευε. Κατάσβεσον, Φοβερά Προστασία, δροσισμώ Σου, την πυράν αλγηδόνων και τοις πιστοίς την Σην χάριν χορήγει, ίνα προς Σε καταφεύγωμεν άπαντες, εν πόνοις τε και πειρασμοίς, εκζητούντες θερμώς Σήν αντίληψιν. Φέγγει, Φοβερά Προστασία, η Εικών Σου υπέρ Ήλιον πάσι, ήν προσκυνούντες ψυχής κατανύξει, αναβοώμεν, προς Σε, Απάλλαξον, Φοβερά Προστασία, τους Σούς δούλους πειρασμών και κινδύνων και την πικρίαν δεινών νοσημάτων, εις γλυκασμόν ευμενώς μεταποίησον, ίνα Σήν Χάριν, εν χαράκι α εν ύμνοις λαμπρώς μεγαλύνωμεν. Διάσωσον, ώ Φοβερά Προστασία, συμφορών και κινδύνων Σούς δούλους, τους ασπαζόμενους πίστει την Σήν Εικόνα. Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν. Ο Ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται. Κύριε ελέησον. (ιβ ) Κοντάκιον. Ήχος β. Τοις των αιμώατων Σου... Της Φοβεράς Προστασίας την Εικόνα δεύτε πιστοί, ευλαβώς προσκυνήσωμεν, αναβλύζει γάρ δρόσον ουράνιον και ρώσιν νέμει κραταιάν τοις πίστει Αυτή καταφεύγουσιν. Και ευθύς το Προκείμενον. Μνησθήσομαι του ονόματός σου έν πάση γενεά και γενεά. (δις). Στιχ. Άκουσον θύγατερ, και ίδε και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου. Μνησθήσομαι του ονόματός σου έν πάση γενεά και γενεά. Ευαγγέλιον. (Λουκά α 39-49,56) Έν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη είς την ορεινήν μετά σπουδής, είς πόλιν Ιούδα. και εισήλθεν είς οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν την Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος έν τη κοιλία αυτής.
και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν. Ευλογημένη σύ έν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός την κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου είς τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον,, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτηρί μου. Ότι επέβλεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. ιδού γάρ από του νύν μακαριουσί με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρείς, και υπέστρεψεν είς τον οίκον αυτής. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Ήχος β. Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η έν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων. Ταις της Φοβεράς Προστασίας ικεσίαις εξάλειψον, Σωτήρ μου, τας εμάς αμαρτίας. Στιχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα ελεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Ήχος πλ. β. Όλην αποθέμενοι. Θησαυρός αδάπανος και μη κενούμενος, Κόρη, η Εικών Σου δείκινυται, η Πανυπερσέβαστος, Πολυΰμνητε κλήσιν δε ουράνιον, Αγγέλοις τε αιδέσιμον, η Εικών Σου φέρει, Δέσποινα, δι ής εκβοωμέν Σοι, Χάριν εξ Αυτής ημίν δώρησαι, σκεδάζουσα τον κλύδωνα, νόσων τε και πόνων και θλίψεων. εύσπλαγχνος γάρ πέλεις και πλήρης συμπαθείας μητρικής, τοις ανυμνούσί Σε, Δέσποινα, ως Θεού λοχεύτριαν. Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός των λαόν Σου...Κύριε ελέησον (ιβ ) Ωδή ζ. Ο Ειρμός. Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει της Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει. Εθαυμάστωσας όντως, την Εικόνα Σου, Κόρη, της θεϊκής Σου Μορφής, ή πίστει εκβοώμεν, Φοβερά Προστασία, Σύ ημάς πρόφθασον, οδήγησον Σύ ασφαλώς, είς λιμένας του Θείου Θελήματος. Γαληνόμορφος όντως και χαριτόβρυτος πάνυ η Ιερά Σου Εικών οράται, Θεομήτορ, και ως οικτίρμων πάντας, τη Φοβερά Προστασία Σου στήριξον, τους θεωρούντάς Σε πιστώς του ελέους το άπειρον πέλαγος.
Δόξα Πατρί... Θεϊκού νυν ελέους, δια Σου προσδοκώντες τεύξασθαι Πάναγνε, φωνάς δε των Σων δούλων δέχου και χορήγει λύτωσιν, Χάριν και έλεος άφθονον, ώ Φοβερά Προστασία, σώσαι τους κάμνοντας. Ψυχικάς αρρωστίας, Φοβερά Προστασία, όλως θεράπευσον, την μετανοίας φέγγει είς νομάς σωτηρίους, ασφαλώς ημάς πάντας οδήγησον, ίνα Σοι πόθω βοώμεν, «Χαίρε» Πανύμνητε. Ωδή η. Ο Ειρμός. Τον Βασιλέα των Ουρανών, όν υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων, υμνείτε και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.. Τας αλγηδόνας των ψυχών, τις δυνήση, διαλύειν ευκόλως, ώ Παρθένε, ει μη φθάση τάχυ η Θεία Σου πρεσβεία. Τας αθυμίας, ώ Γοβερά Προστασία, μεταβάλλεις είς χαράν και γαλήνην, η χαράν διδούσα πιστοίς και σωτηρίαν. Φοβερά Προστασία, οι εν κινδύνοις και πόνοις την Αγίαν Σου ευρόντες Εικόνα, τείχος και λιμένα, ύμνοις δοξολογούμεν. Περικυκλούντες της Παναγίας Μορφής Σου το Εκτύπωμα και πόθω βοώμεν, ίλεως, Παρθένε, γενού τοις Σοίς ικέταις. Ωδή θ. Ο Ειρμός. Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν οι διά σου σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες. Οικτήρισον, Παρθένε, Σους θερμούς εκέτας και πειρασμών και παθών ελευθέρωσον, εκ των ψυχών τας οδύνας εξαφανίζουσα. Υμνούμεν Σε, Παρθένε, Κεχαριτωμένη, και ευλαβώς την Εικόνα Σου σέβομεν, δεόμενοι προς σε θερμώς, μη εάσης τους δούλους σου πώποτε. Θεόν, τον Ευεργέτην, αγκάλαις Σαις κρατούσα, Αυτόν απαύστως ικέτευε, Δέσποινα, νέμουσα πάσι, τοις πιστοίς, Φοβεράν Προστασίαν και έλεος. Και νυν Αγάπην, ευσπλαγχνίαν, εκ της σεπτής Εικόνος της Φοβεράς Προστασίας,
ανάβλυσον, καταδροσίζουσα πάντας, τους προσκυνούντάς Σε. Και ευθύς το Άξιον έστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν. την όντων Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν. Έχει Σην Εικόνα, την Ιεράν, του Κουτλουμουσίου η έν Άθω σεπτή Μονή, Φοβερά του κόσμου και Θεία Προστασία, καταφυγή γλυκειά και μέγα στήριγμα. Κράζουσι χορείαις Χριστιανών, Κεχαριτωμένη, Προστασία η Φοβερά, θλίψεων παντοίων, κινδύνων, πειρασμ ν και νόσων ανιάτων λύτρωσιν δώρησαι. Πρέσβευε, απαύστως, τω Σω Υιώ, Γένους Προστασία Ορθοδόξων η Φοβέρα, ίνα επηρείας ρυώμεθα και βλάβης εχθρών, οι προσιόντες τη αντιλήψει Σου. Η σεπτή Εικών Σου, Μήτερ Θεού, όντως κεκλημένη, Προστασία η Φοβερά, τους ασπαζόμενους, Αυτή πληροί ισχύος και θάρρους αντικρούσαι τον παναλάστορα. Πάντας προστατεύεις, ως αληθώς, σέβοντας σε Κόρη και φιλούντας, την Σήν μορφής, τους εγγύς και πόρρω, ως Φοβερά τω όντι και Θεία Προστασία των ανυμνούντων Σε. Πάσαι των Αγγέλων αι στατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς, οι άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν είς το σωθήναι ημάς. Άγιος ο θεός (τρις) Δόξα και νύν Παναγία Τριάς Δόξα και νύν Πάτερ ημών ο έν τοις ουρανοίς Δι ευχών των αγίων Πατέρων ημών Απολυτίκιον Ήχος πλ. α. Τον συνάναρχον Λόγον Αρραγές περιτείχισμα των προσφύγων Σου, εμπεριστάτων αγκάλη και αδυνάτων ισχύς, Προστασία Φοβερά της Ομηγύρεως των χριστονύμων και θερμή, των εν δίναις αρωγός υπάρχουσα, Θεοτόκε, ως ευσυμπάθητος κλίνον τοις Σε τιμώσιν ούς ευήκοον. Έτερον Ήχος α. Του λίθου σφραγισθέντος Μονή Κουτλουμουσίου την Αγίαν Εικόνα Σου, Φοβερά Προστασία, κεκτημένη αγάλλεται. ως δρόσος γάρ εκ ταύτης μυστική η Χάρις Σου προέρχεται αεί και ευφραίνει τας καρδίας και τας ψυχάς, Παρθένε, των βοώντων Σοι. δόξα τη Προστασία Σου, Αγνή, δόξα τη αντιλήψει Σου, δόξα τη προς ημάς Σου προμήθεια, Άχραντε. Προσόμοιον. Ήχος β. Ότε εκ του ξύλου Δεύτε την Εικόνα την σεπτήν, ευλαβώς, πιστώς τε και πόθω, αγαλλομένη ψυχή, της Θεογεννήτριας νυν προσκυνήσωμεν και θερμώς εκβοήσωμεν,
Φοβερά Προστασία, Χάριν Σου την ένθεον ημίν χορήγησον, Συ γαρ ελευθέρωσον πάντας, Μητρικαίς πρεσβείαις χρωμένη, προς Θεόν Υιόν Σου τε και Κύριον. Ήχος πλ. δ. Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως. Ήχος β. Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον ημάς υπό την σκέπην Σου. Ο Ιερεύς. Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.