Ο Αετός της Μάνης - Σας βλέπω πάρα πολύ ζωντανό και πολύ φιλόξενο. Έτσι είναι πάντα ο Ανδρέας Μαστοράκος; Πρώτα, πρώτα είμαι άνθρωπος. Γεννήθηκα από φτωχή οικογένεια. Υπέφερα πολύ. Από 10 χρονών εργαζόμουν για να συντηρήσω την οικογένεια μου. Αγαπώ από μικρός τους συνανθρώπους και την πατρίδα. Δεκαπέντε χρονών βγήκα στην αντίσταση εναντίων των Γερμανών κατακτητών, με αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού, που είχαν έρθει από την Μέση Ανατολή, όπως ο Γώγος Αργίτης (τον οποίον εκτέλεσαν κομουνιστές αντάρτες, στο Μοναστήρι της Κυνουρίας και είχα την τύχη να περάσω τον Αύγουστο 1947 με το τάγμα μου, το 18 ο τάγμα χωροφυλακής και να κάνω ανακομιδή τον συχωρεμένο λοχαγό Αργίτη και τα οστά του να στείλω στην οικογένεια του, στην Μονεμβασιά). Αυτά όλα που πέρασα, με κάνανε να αγαπώ τους ανθρώπους όλους, δεξιούς και αριστερούς, ενώ ο Θεός με βοήθησε και έφτασα εδώ που έφτασα και δίνω όχι μόνο από το περίσσευμα αλλά και από το υστέρημά μου.
Το σπίτι μου είναι πάντα ανοικτό, για όλους τους συνανθρώπους μου. Εγώ έπρεπε να είχα σκοτωθεί από τις 13 Νοέμβρη του 1947, την μάχη του Γερακίου, που με κτυπήσανε αντάρτες κομουνιστές και μου σκοτώσανε 38 παλικάρια. Αφού ζω λοιπόν, από τότε, είπα, ότι ο Θεός με άφησε να βοηθώ τους ανθρώπους (τους συνανθρώπους μου). - Άρα είχατε ενεργό ρόλο στην δημιουργία της Ελλάδας του σήμερα. Όταν χρειάστηκε με τα όπλα αλλά και αργότερα με την δουλειά σας. Κατάφερε η γενιά σας και έκανε την Ελλάδα μας, το καλύτερο κράτος των Βαλκανίων και όχι μόνο πχ. Ρωσία, Πολωνία, Ουγγαρία και πολλών άλλων που επεκράτησε ο κομουνισμός. Πολέμησα τον Κομουνισμό (κομουνιστές αντάρτες) από το 1944 μέχρι το 1948. Το 1948 πήγα στην Αεροπορία στα ντακότα (Βασιλικό αεροσκάφος ασφαλείας). Το 1952 κατετάγην στην Αστυνομία Πόλεων. Προσέφερα πάρα πολλά για το σώμα. Έχω βραβευθεί κατ επανάληψιν. Έχω τιμηθεί από την Αστυνομία και ακόμα ανήκω εις αυτήν, στην μόνιμη διαθεσιμότητα και λατρεύω την Αστυνομία. Έδωσα τον εαυτό μου για να λατρεύω την πατρίδα, την θρησκεία, την οικογένειά μου και την Ελευθερία όλων των Ελλήνων. Ελευθερία που έλειπε από όλα τα κράτη που επεκράτησε ο κομουνισμός. Άρα οι θυσίες οι δικές μου και πολλών άλλων σαν εμένα δεν πήγαν χαμένες. Αρκεί να σας πω ότι πολλοί από τους αντάρτες κομουνιστές, που τους πολέμησα και με πολέμησαν, έρχονται, με βλέπουν, πίνουμε κρασάκι, τους κάνω τραπέζι. Και σας αναφέρω δυο πρόσωπα τον αρχηγό του ΕΛΑΣ της Λακωνίας Γεώργιο Κονταλώνη και τον (Αστραπόγιαννο) Γιάννη Γραμματικάκη, συχωρεμένοι και οι δυο πρόσφατα (ο Θεός να τους συγχωρέσει). Αν κάποιος αμφιβάλει να έρθει να δει τις φωτογραφίες που με έχουν αγκαλιά και τις φωτογραφίες για τις συναντήσεις μας στον τύπο. Τίποτε άλλο. - Στο κτήμα σου έχεις κτίσει το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα και της Αγίας Άννης. Αυτό δείχνει άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό. Το εκκλησάκι το έχω κτίσει για να θυμάμαι τα 38 παλικάρια που έχασα στην μάχη του Γερανίου στις 13 Νοεμβρίου 1947. Πηγαίνω καθημερινώς, πρωί βράδυ, τους ανάβω τα 8 κανδήλια που μου έχει χαρίσει η αγία Ηγουμένη του μοναστηρίου Έλωνας Λεωνιδίου γι αυτούς, διαβάζω τα ονόματά τους στο μνημείο που τους έχω σε πλάκες έξω από την εκκλησία, μιλάω μαζί τους (και πράγματι έτσι είναι) και ακούω τις ριπές των πολυβόλων της μάχης. Αυτά όλα δεν τα ξεχνάω ποτέ. Γι αυτό ο Θεός με έχει καλά για να τους θυμάμαι και όταν πεθάνω έχω αναθέσει στον στρατηγό Κουσούλη Γεώργιο (του οποίου έχω τον πατέρα σκοτωμένο εδώ στο μνημείο) για να συνεχίσει το έργο μου. - Σας βρήκα στην εορτή σας την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου και είχατε καμιά δεκαριά αρνιά, πολλούς μεζέδες, νόστιμο κοκορέτσι αλλά και περισσότερους από 150 επισκέπτες. Μεταξύ αυτών που είδα ήταν, οι Δήμαρχοι της Σπάρτης, του Γερακίου, της Κερατέας και πολλοί στρατηγοί. Μεταξύ αυτών είδα τον Μενιδιάτη και τον Κοινούση. Γιατί το κάνετε αυτό; Κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή μετά του Αγίου Ανδρέος κάνω μνημόσυνο στα παλικάρια μου καθώς παρέλειψα να σας αναφέρω ότι στο μνημείο έχω τους ευεργέτες μου (που μου έδωσαν ένα ποτήρι νερό όταν διψούσα) και επτά συγχωριανούς μου (που και αυτοί σκοτώθηκαν 1940-1949). Εις μνήμην όλων αυτών παραθέτω γεύμα κάθε χρόνο. Γίνεται αυτό και όσοι επιθυμούν είναι δεκτοί στο σπίτι μου. Παραθέτω γεύμα για να τους θυμόμαστε και πολλοί καλοί φίλοι αλλά και γνωστοί έρχονται να πιούμε ένα ποτήρι κρασί και να φάμε ένα μεζέ. Έτσι και φέτος μας τίμησαν με την παρουσία τους τρεις Δήμαρχοι, Κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων
Ο Ανδρέας Μαστοράκος, ο Στρατηγός ε.α Γεώργιος Κουσούλης, ο Αξιωματικός ε.α και τ. Διευθυντής Ε.Ο.Τ. Κυριάκος Τσιγγούνης Ο Δήμαρχος Σπάρτης Σαράντος Αντωνάκος, η σύζυγος του Δέσποινα, ο Ανδρέας Μαστοράκος, ο Δ/ντής ΟΤΕ Τάκης Παναγιωτάκος και η σύζυγος του Λαμπρινή
Ο Δήμαρχος Σπάρτης Σαράντος Αντωνάκος με τον οικοδεσπότη Ανδρέα Μαστοράκο Η κομψή κ. Δέσποινα με τον σύζυγο της, τον Δήμαρχο Σπάρτης Σαράντο Αντωνάκο ετοιμάζονται να αναχωρήσουν. Χαιρετούν τον Ανδρέα Μαστοράκο και τους υπόλοιπους καλεσμένους Με ένα φιλί ευχαριστεί ο Ανδρέας Μαστοράκος την γυναίκα του. Δεξιά και αριστερά τους, ο Ιωάννης Σκλέπας και η σύζυγος του Κωνσταντίνα
Ο ν ρ ς Μασ ορά ς τ η ο ό Σύ ο υ ο ό θ ω θα άσ ο ο Ο Αθανάσιος Μανούσος, ο Ανδρέας Μαστοράκος, ο καλλιτέχνης φωτογράφος Κώστας Πατηνιώτης και η σύζυγος του, η γλυκιά κ. Βούλα