Μελέτη 5: Για το Σάββατο 01 Φεβρουαρίου ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ Εδάφιο µνήµης: «Και ήλθον προς αυτόν όχλοι πολλοί, έχοντες µεθ εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κουλλούς, και άλλους πολλούς, και έρριψαν αυτούς εις τους πόδας του Ιησού, και εθεράπευσεν αυτούς. Ώστε οι όχλοι εθαύµασαν βλέποντες κωφούς λαλούντας, κουλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντας, και τυφλούς βλέποντας, και εδόξασαν τον Θεόν του Ισραήλ.» Ματθαίον 15/ιε 30,31. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ησ. 53/νγ 4, Ματθ. 8/η 17, Μάρκο 2/ β 1-12, Φιλιπ. 4/δ 4-9, Α Ιωάν. 3/γ 20-22, Ιωάν. 11/ια 37-44. «Στο διάστημα της διακονίας Του ο Χριστός αφιέρωσε περισσότερο καιρό στη θεραπεία των ασθενών παρότι στο κήρυγμα του λόγου. Τα θαύματά Του πιστοποιούσαν την αληθοφάνεια των λόγων Του ότι δεν ήρθε να απολέσει αλλά να σώσει. Οπουδήποτε πήγαινε, τα νέα της μεγαλοψυχίας Του Τον προηγούντο. Εκεί από όπου είχε περάσει, τα αντικείμενα της ευσπλαχνίας Του χαίρονταν την υγεία και εγκαινίαζαν τις αποκατεστημένες τους δυνάμεις. Πλήθη συγκεντρώνονταν γύρω τους για να ακούσουν από τα χείλη τους τα έργα που είχε κάνει ο Κύριος. Η φωνή Του ήταν ο πρώτος ήχος που πολλοί από αυτούς είχαν ακούσει, το όνομά Του η πρώτη λέξη που είχαν ποτέ προφέρει, το πρόσωπό Του το πρώτο που είχαν ποτέ αντικρύσει. Πώς λοιπόν να μη αγαπούν και δοξολογούν τον Ιησού; Καθώς περνούσε από πόλεις και χωριά, έμοιαζε με ένα ζωντανό ρεύμα σκορπίζοντας τη ζωή και τη χαρά.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 3.
Κυριακή 26 Ιανουαρίου Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ Διαβάστε Ησ. 53/νγ 4, Ματθ. 8/η 17 και Ιωάν. 9/θ 1-3. Πώς κατανοούμε αυτά τα εδάφια; Ποια ερωτήματα προκύπτουν; Τι ελπίδα μας δίνουν; Στην αρχαιότητα οι ασθένειες θεωρούνταν αποτέλεσμα αμαρτιών. Ακόμη και σήμερα λίγο πολύ όλοι έχουμε αναρωτηθεί εάν κάποια ασθένεια, ήρθε ως αποτέλεσμα κάποιας αμαρτίας μας. Στο βιβλίο του Ιώβ, οι φίλοι του πίστευαν ότι τα δεινά που του συνέβησαν, συμπεριλαμβανομένου και της αρρώστιάς του, είχαν έρθει ως αποτέλεσμα κρυφών τους αμαρτιών. Παρομοίως, και οι μαθητές του Χριστού πίστευαν ότι η τύφλωση κάποιου ήταν η τιμωρία για τις αμαρτίες του. Σύμφωνα μ αυτή τη σκέψη, η ασθένεια δεν χρειάζεται διάγνωση και θεραπεία, αλλά εξιλέωση. Ο Ματθαίος αναφέρεται σε μία Μεσσιανική προφητεία του Ησαΐα, δηλώνοντας ότι εκπληρώνεται στον Χριστό και ότι η θεραπεία έρχεται μέσω Εκείνου. Σε πολλές παγανιστικές θρησκείες της αρχαιότητας υπήρχαν θεότητες για την θεραπεία, καμία ωστόσο από τις θρησκείες αυτές δεν ισχυριζόταν ότι οι θεοί επωμίζονταν τις ασθένειες. Ο Ησαΐας μίλησε για έναν Λυτρωτή που θα επωμιζόταν τις ασθένειες και την αμαρτωλότητά μας. Σε άλλες παραδόσεις της αρχαιότητας, γινόταν ένα είδος αντικαταστατικής εξιλέωσης προς όφελος του βασιλιά. Θυσιάζονταν άλλοι στη θέση του βασιλιά για να αφαιρέσουν την οργή του Θεού προς εκείνον, μεταφέροντας έτσι την τιμωρία για το κακό από το ένα άτομο στο άλλο. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο βασιλιάς θυσιαζόταν για χάρη των υπηκόων του. Αυτό ακριβώς είπε και ο Ησαΐας που αργότερα επιβεβαίωσε και ο Ματθαίος: Ο ουράνιος Βασιλιάς υπέφερε τις ανθρώπινες ασθένειες. «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε» Ησ. 53/νγ 4. Ο Ιησούς ήξερε ότι η αποστολή Του ήταν να κηρύξει ελευθερία και θεραπεία στους «συντετριμμένους την καρδίαν» (Λουκά 4/δ 17-19). Έλκυσε πολλούς με τη δύναμη που απόρρεε από την αγάπη και τον χαρακτήρα Του. Κάποιοι Τον ακολούθησαν επειδή θαύμαζαν τις διδασκαλίες Του, ενώ άλλοι έγιναν μαθητές Του λόγω της συμπεριφοράς Του προς τους φτωχούς. Πολλοί ωστόσο ακολούθησαν τον Χριστό επειδή τους άγγιξε και τους θεράπευσε. ΣΚΕΨΗ: Όλοι έχουµε πληγωθεί. Πώς µπορούµε να διακονήσουµε τους άλλους µέσα από τη συµπάθεια που θα δείξουµε για τον πόνο τους τον οποίο µπορούµε να καταλάβουµε επειδή ακριβώς και εµείς έχουµε πληγωθεί;
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ Διαβάστε Μάρκο 2/β 1-12. Τι μπορούμε να διδαχθούμε όσον αφορά τον συσχετισμό μεταξύ της φυσικής ασθένειας και της αμαρτίας; Τι δεν πρέπει να κρατήσουμε από αυτήν την ιστορία; Σε αντίθεση με την Βιβλική διδασκαλία, στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία η πνευματική διάσταση (η ψυχή), ήταν ξέχωρη από τη φυσική διάσταση (το σώμα) της ανθρώπινη ύπαρξης. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, κι έτσι πολλοί ήταν εκείνοι που υποτιμούσαν την αξία του σώματος. Επειδή ακριβώς το σώμα ήταν προσωρινό και γερνούσε με την πάροδο του χρόνου, θεωρούνταν μικρότερης αξίας από ό,τι η αιώνια ψυχή. Για την ακρίβεια ο Πλάτωνας, αναφερόμενος στον δάσκαλό του Σωκράτη που ήταν αντιμέτωπος με τον θάνατο, λέει ότι το σώμα είναι τόσο κακό και διεφθαρμένο που με τον θάνατο, ελευθερώνεται η αθάνατη ψυχή και κάνει όλα όσα δεν μπορούσε να κάνει εξαιτίας του σώματος. Η Αγία Γραφή φυσικά, μας διδάσκει κάτι το εντελώς διαφορετικό. Το ανθρώπινο σώμα είναι θαυμαστά και προσεκτικά δημιουργημένο από τον Θεό (Ψαλμ. 139/ρλθ 14). Επιπλέον, το σώμα δεν είναι ξεχωριστό από την ψυχή. Το σώμα, ο νους, και το πνεύμα είναι διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας, και ύπαρξης, χωρίς να είναι ανεξάρτητα. Συνεπώς, ό,τι επηρεάζει το σώμα, επηρεάζει και το νου και το πνεύμα, τις άλλες διαστάσεις του ανθρώπου. Επομένως, κάθε φορά που ο Χριστός θεράπευε, δεν εξαφάνιζε απλώς την ασθένεια ή κάποια άλλη πάθηση, αλλά μεταμόρφωνε την φυσική, διανοητική και πνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν θεράπευε μόνο το σώμα, αλλά όλη την ύπαρξη. Η ολική αυτή προσέγγιση έδειχνε ότι η σωματική υγεία δεν διαχωρίζεται από την πνευματική. Μέσα από την σωματική θεραπεία έφερνε πνευματική μεταμόρφωση. Αυτός ήταν και ο σκοπός. Άλλωστε, ποιος ο λόγος να θεραπεύσει ανθρώπους που κάποια στιγμή θα πέθαιναν και θα έρχονταν αντιμέτωποι με την αιώνια καταστροφή; ΣΚΕΨΗ: Παρότι οι ασθένειες µπορεί να προκληθούν εξαιτίας κάποιων αµαρτωλών πράξεων, πολλές φορές ακόµη και µωρά αρρωσταίνουν χωρίς κάποιον εµφανή λόγο, πέρα του ότι είναι τα θύµατα ενός έκπτωτου κόσµου. Γιατί είναι σηµαντικό να έχουµε κατά νου αυτήν τη θλιβερή αλήθεια όταν διακονούµε στους αρρώστους ή σε εκείνους που έχουν κάποιο από τα αγαπητά τους πρόσωπα ασθενή;
Τρίτη 28 Ιανουαρίου ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΩΜΑ Μέσα από την σωματική θεραπεία και την πνευματική αποκατάσταση, ο Ιησούς έκανε μαθητές. Πολλοί ασθενείς του Ιησού υπέφεραν τόσο από πνευματικές όσο και από φυσικές ασθένειες. Ο τελικός στόχος δεν ήταν η σωματική αποκατάσταση αλλά η μαθητεία. Με τη θεραπεία τούς έδινε την ευκαιρία να ζήσουν κάποια επιπλέον χρόνια, ενώ με την μαθητεία τους έδινε την ευκαιρία να ζήσουν αιώνια μαζί Του. Στον Λουκά 8/η 26-39 ο δαιμονιζόμενος από την περιοχή των Γαδαρηνών παρακάλεσε τον Ιησού να Τον ακολουθήσει. Ο Χριστός όμως του ανέθεσε την αποστολή να ευαγγελίσει τους συγγενείς και τους συντοπίτες του. Μετά από αυτήν την θαυμαστή θεραπεία, μπορούσε να γίνει ένας ισχυρός μάρτυρας του Ιησού. Διαβάστε Ματθ. 6/ς 19-34, Α Πέτρ. 5/ε 7, Β Κορ. 4/δ 7-10, Φιλιπ. 4/δ 4-9 και Α Ιωάν. 3/γ 20-22. Κατά πόσο οι αρχές σ αυτά τα εδάφια, μας ανακουφίζουν από την αγωνία, την ενοχή και το όνειδος που υποκρύπτουν πολλές πνευματικές ασθένειες; Οι σωματικές ασθένειες ορισμένες φορές προκαλούνται από ψυχικά ερεθίσματα. Η σχέση μεταξύ νου και σώματος είναι ορθώς εξακριβωμένη από την ιατρική επιστήμη. Το άγχος προκαλεί προβλήματα στο στομάχι. Η ανησυχία φέρνει διαταραχές στον ύπνο. Η ανεξέλεγκτη οργή οδηγεί σε καρδιακές παθήσεις. Όταν διδάσκουμε στους ανθρώπους αρχές για την ψυχική υγεία πρέπει να σημειώνουμε πόσο σημαντική είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό και να τους οδηγούμε στο προσωπικό πνευματικό καθήκον και την πλήρη μαθητεία. «Η κάθε μέρα έχει τα βάρη της, τις φροντίδες της και τις αμηχανίες της. Και όταν συναντιόμαστε με πόση προθυμία μιλάμε για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες μας Τόσες ανύπαρκτες ανησυχίες φορτωνόμαστε, τόσους αδικαιολόγητους φόβους εκφράζουμε, τέτοιο άγχος αδυναμίας δείχνουμε, που θα έλεγε κανείς πως ούτε καν έχουμε ένα σπλαχνικό Σωτήρα, πρόθυμο να ακούσει τις παρακλήσεις μας και έτοιμο να μας βοηθήσει σε κάθε στιγμή ανάγκης.» Ε. Χουάιτ, Β.Χ. σ. 113. ΣΚΕΨΗ: Το να έχουµε στενή σχέση µε τον Κύριο δεν σηµαίνει ότι θα έχουµε και καλή υγεία, αλλά σίγουρα θα έχουµε την ψυχική ηρεµία ότι ο Κύριος είναι µαζί µας και µπορεί να µας βοηθήσει και σωµατικά. Ποιες αρχές που διδαχτήκαµε στο σηµερινό µάθηµα µπορούµε να εφαρµόσουµε στη ζωή µας, ιδιαίτερα όταν ανησυχούµε;
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ Σε έναν κόσμο όπου ο θάνατος έχει πάντα τον τελευταίο λόγο, τι ελπίδα βρίσκουμε σ αυτά τα εδάφια; Λουκά 7/ζ 11-17, Μάρκο 5/ε 21-43, Ιωάν. 11/ια 37-44. Οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες και οι αθλητές πρέπει να προσφέρουν κάτι για να αποκτήσουν οπαδούς. Οι πολιτικοί, μέσω της ρητορικής δίνουν απίστευτες υποσχέσεις. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους για να αφυπνίσουν τα συναισθήματα και να γίνουν γνωστοί στο ευρύτερο κοινό. Οι αθλητές εντυπωσιάζουν τα πλήθη με τις σωματικές τους ικανότητες. Πολλοί εύχονται να είχαν τέτοιες δυνατότητες. Τι μας προσφέρει ο Ιησούς; Μείωση του ποσοστού ανεργίας; Υψηλούς μισθούς; Αξιοθαύμαστες επιδεξιότητες; Αποδόσεις που σπάνε όλα τα ρεκόρ; Αντιθέτως, ο Ιησούς μάς προσφέρει κάτι που κανείς άλλος στον κόσμο δεν μπορεί. Αιώνια ζωή σε έναν νέο κόσμο. Μπροστά σ αυτό, τι αξία έχουν όλα τα άλλα; Ενώ οι διάφορες τηλεοπτικές διαφημίσεις προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας με τις πολύ καλές για να είναι αληθινές προσφορές τους, ο Ιησούς μας προσφέρει δωρεάν την αιώνια ζωή, χωρίς έξοδα αποστολής και επιπλέον χρεώσεις. Οι σκεπτικιστές αμφιβάλλουν μπροστά σ αυτήν την προσφορά. Οι ανταγωνιστές θα προσπαθήσουν να επινοήσουν φθηνές απομιμήσεις (το επινόημα του Σατανά για την αθανασία της ψυχής). Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές θα εξετάσουν προσεκτικά τους όρους. Έτσι, ο Ιησούς αντιμετώπισε τους σκεπτικιστές με τρεις γνωστές εκδηλώσεις. Εξέθεσε τις απομιμήσεις και ικανοποίησε τους ειλικρινείς αναζητητές. Η κόρη του Ιάειρου, ο γιος της χήρας, και ο Λάζαρος απέδειξαν την αυθεντικότητα αυτής της προσφοράς. Μπορεί να υπάρχουν ασθένειες και ατυχήματα, ωστόσο στο τέλος θα κυριαρχήσει η αιώνια ζωή. Η θεραπεία δεν έρχεται κάθε φορά που τη ζητάμε, αλλά η αιώνια ζωή είναι σίγουρη για όλους όσους δέχονται τον Ιησού ως Σωτήρα τους. Οι άνθρωποι για χρόνια υποφέρουν οδυνηρές ασθένειες που με τον καιρό όχι μόνο δεν θεραπεύονται αλλά και χειροτερεύουν. Άλλοι πάλι πεθαίνουν από την ασθένειά τους παρά το ευχέλαιο και την προσευχή. Δεν έχουμε απαντήσεις για το γιατί ορισμένες φορές η θεραπεία έρχεται και άλλες όχι. Αυτό που ωστόσο έχουμε, είναι καλύτερο από μία θαυματουργική θεραπεία. Είναι η υπόσχεση της ανάστασης για αιώνια ζωή. Όταν ο Ιησούς έρθει «οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος» (Δαν. 7/ ζ 18). ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι τόσο σηµαντική για µας η υπόσχεση της αιώνιας ζωής; Πού θα ήµασταν χωρίς αυτήν; Τι ελπίδα θα είχαµε χωρίς αυτήν;
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΆ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Μελετήστε, Πράξ. 3/γ 1-19, 5/ε 12-16, 9/θ 36-42, 20/κ 7-10, Α Κορ. 12/ιβ 7-9, 28-31 και Ιακ. 5/ε 13-16. Πώς πρέπει να αξιολογήσουμε τη σημασία της θεραπευτικής διακονίας που συναντάμε στην πρώτη εκκλησία; Οι μαθητές του 1ου αιώνα είδαν την υπόσχεση του Χριστού, «μεγαλήτερα τούτων θέλεις ιδεί», να εκπληρώνεται (Ιωάν. 1/α 51 συγκρίνετε με Ιωάν. 5/ε 20, 14/ιδ 12). Θαύματα και αναστάσεις βλέπουμε στη διακονία των πρώτων Χριστιανών και ιδιαίτερα στη διακονία του Πέτρου και του Παύλου. Αυτά τα γεγονότα συνέβαλλαν σημαντικά στην ανάπτυξη της πρώτης εκκλησίας. Μέσα από τα θαύματα φαινόταν η αιώνια παρουσία του Θεού, κάνοντας έτσι χιλιάδες θρησκευτικούς ηγέτες να αποδεχτούν τον Χριστό. Συνήθως μαζί με αυτούς ακολουθούσαν και τα ποίμνιά τους. Ορισμένες φορές οι μαθητές παρεξηγούσαν αυτόν τον θεϊκό σκοπό. Ο Σίμων προσπάθησε να εξαγοράσει αυτή τη δύναμη φανερώνοντας έτσι τα εγωιστικά του κίνητρα (Πράξ. 8/η 9-25). Οι περισσότεροι ωστόσο αναγνώριζαν πως η σημασία αυτών των θαυμάτων είχε να κάνει με την παρουσία του Θεού ανάμεσά τους. Η εκδήλωση αυτής της θεϊκής δύναμης αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού και ότι είναι Άξιος της δοξολογίας Του. Αν και ο Χριστός είχε αναληφθεί, εξακολουθούσαν να Τον ακολουθούν τα πλήθη μέσω της διακονίας των μαθητών Του, οι οποίοι διεύρυναν την αποστολή που Εκείνος είχε ξεκινήσει. Εκπλήρωναν το όραμα που ο Χριστός μοιράστηκε μαζί τους. Υπήρχε συνεχές ενδιαφέρον για την υγεία και θεραπεία διακονίας στην εκκλησία του Χριστού. Η θεραπεία άλλωστε συμπεριλαμβάνεται και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε οδηγίες και συμβουλές για εκείνους που έπασχαν από κάποια ασθένεια. Αυτά τα χαρίσματα θα ευεργετήσουν τους ακόλουθους του Χριστού μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία Του. Η αφοσίωση των πιστών στην διακονία της υγείας είναι έκδηλη στο χρονικό της εκκλησιαστικής ιστορίας. Σίγουρα, η ανακούφιση της ανθρώπινης θλίψης είναι ένα ισχυρό κίνητρο. Για ορισμένους μάλιστα το θέμα της υγείας ήταν εκείνο που τους οδήγησε να γνωρίσουν το ευαγγέλιο.
ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 31 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:47 Διαβάστε Λουκά 18/ιη 35-43, 13/ιγ 10-17, 14/ιδ 1-6, Ιωάν. 6/ς 1,2, Μάρκο 6/ς 5-7, 6/ς 54-56, 7/ζ 31-37, 8/η 22-26, Ματθ. 8/η 1-19, 12/ιβ 15-23. «Ο παραλυτικός βρήκε στο Χριστό τη θεραπεία ψυχής και σώματος. Του χρειαζόταν η ψυχική υγεία πριν να είναι σε θέση να εκτιμήσει τη σωματική υγεία. Πριν να γιατρευθεί η φυσική αρρώστια, ο Χριστός πρέπει να επαναπαύσει το πνεύμα και να καθαρίσει την ψυχή από την αμαρτία. Το μάθημα αυτό δεν έπρεπε να παραβλεφθεί. Χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν σήμερα από φυσικές αρρώστιες οι οποίοι λαχταρούν σαν τον παραλυτικό να ακούσουν τα λόγια, "Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου." Το βάρος της αμαρτίας, με όλη την αδημονία και τους ανικανοποίητους πόθους που προκαλεί, είναι η αιτία των ασθενειών τους. Δεν βρίσκουν ανακούφιση παρά μόνο όταν έρθουν στο μεγάλο Γιατρό της ψυχής. Η ειρήνη που μόνο Εκείνος μπορεί να μεταδώσει αποκαθιστά τη ζωτικότητα του πνεύματος και την υγεία του σώματος Μεγάλη ήταν η χαρά στο σπίτι του παραλυτικού όταν αυτός επέστρεψε στην οικογένειά του σηκώνοντας με άνεση το στρώμα του επάνω στο οποίο με τόση προσοχή τον είχαν απομακρύνει από την παρουσία τους μόλις πριν από λίγο Χαρούμενες ευχαριστίες ανέβαιναν από το σπιτικό εκείνο και ο Θεός δοξάζονταν μέσω του Υιού Του ο οποίος είχε αποκαταστήσει την ελπίδα στον απελπισμένο και τη δύναμη στον αποκαμωμένο. Ο άνθρωπος αυτός και η οικογένειά του ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για τον Ιησού.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 49,50. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να στραφούν στο ευαγγέλιο, μέσα από την διακονία της υγείας; Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να προστατευθούν από την παγίδα να θεωρήσουν την έκβαση της θεραπείας ως το ζητούμενο; 2. Πώς μπορούν οι εκκλησίες που δεν έχουν νοσοκομεία να συμμετέχουν στη διακονία της υγείας; Πώς μπορούν οι Χριστιανοί που συμμετέχουν στη διακονία της υγείας να μην θεωρηθούν από τους ανθρώπους θεραπευτές πίστης; 3. Τι μπορούμε να πούμε σε εκείνους που έρχονται στην εκκλησία με σκοπό να θεραπευθούν, και τελικά δεν θεραπεύονται; Τι απαντήσεις μας δίνει η Αγία Γραφή για αυτές τις περιπτώσεις;