editorial Συνάδελφοι, Β ιώνουμε πλέον στη χώρα μας έναν καταιγισμό νομοθετικών ρυθμίσεων και πρωτοβουλιών από την κυβέρνηση οι οποίες συνταράσσουν την κοινωνία και ξεθεμελιώνουν κοινωνικά δικαιώματα σχεδόν ενός αιώνα. Ζούμε την αρχή μιας νέας, δύσκολης και άδικης από πολλές απόψεις εποχή. Δύο καραμέλες πιπιλάνε το τελευταίο διάστημα κάποιοι που είναι -είτε νομίζουν ότι είναι- διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ακόμα και πνευματικοί ταγοί. Η πρώτη αφορά τη συλλογική ευθύνη των Ελλήνων για τη σημερινή κατάσταση «Όλοι δεν κλέψαμε, άλλος λίγο άλλος πολύ την εφορία» ρωτάνε, «Όλοι δεν αναδείξαμε δια της ψήφου μας τις πολιτικές μας ηγεσίες των τελευταίων τριάντα ετών» ξαναρωτάνε, «Ας κάτσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και ας τραβήξει κουπί μέχρι το τέλος της ζωής του, αφού πρώτα αυτομαστιγωθεί και ικετέψει γοερά τη συγγνώμη των ουρανών ή έστω των παιδιών του...» καταλήγουν. Τέτοιος συμψηφισμός δεν έγινε ούτε στην Γερμανία της μετά Τρίτου Ράϊχ εποχής. Κανείς δεν εξομοίωσε τον μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή Γερμανό ελεύθερο επαγγελματία με τον Αδόλφο Χίτλερ. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σήμερα στην Ελλάδα και να εξομοιούται, στον καταλογισμό των ευθυνών, ο κυρ Γιάννης ο υδραυλικός από τη Μεθώνη με το μεγαλοπρομηθευτή του δημοσίου και τον πολιτικό συνεταίρο του; Που δεν αντέδρασε εγκαίρως στη σαπίλα και τη διαφθορά; Αν πεις δε για την κόρη του τη φιλόλογο που κρύβει από την εφορία τα δυσθεώρητα ποσά των 25 που παίρνει από τα ιδιαίτερα τότε το έγκλημα χαρακτηρίζεται ειδεχθές... Τόλμησε να ονειρευτεί δικό της αυτοκίνητο, λίγες βόλτες, διακοπές... Ζήσαμε το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας», που ξέφυγε από τη μιζέρια του παρελθόντος. Καιρός λοιπόν να πεινάσει, να ζήσει κι αυτή όσα έζησαν οι γονείς και οι παππούδες της τις δεκαετίες του 40 και του 50. Η καραμέλα αυτή της συλλογικής ευθύνης είναι ότι πιο ισοπεδωτικό, χυδαίο και πρόστυχο ακούγεται τελευταία. Η δεύτερη καραμέλα είναι το βάφτισμα αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης ως ευκαιρία ανάστασης της Ελληνικής Οικονομίας, πως αυτή η φτώχεια στην οποία μας οδηγούν, βέβαια όχι όλους, θα μας ξυπνήσει από τον καταναλωτικό λήθαργό μας. Στη φτώχεια όμως δεν υπάρχει ευκαιρία, υγεία, παιδεία, ελευθερία. Η φτώχεια ποτέ δεν ευνόησε κανέναν. Το πολιτικό σύστημα διέρχεται μεγάλη κρίση, διαλαλούν οι ειδήμονες των καναλιών. Πως είναι δυνατόν, όμως, να επιβιώσει ένα πολιτικό σύστημα όταν μια κυβέρνηση, για λόγους επικοινωνιακούς, απαξιώνει συστηματικά τη μια κοινωνική ομάδα μετά την άλλη, στρέφοντας έτσι όλους εναντίον όλων; Πως είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα πολιτικό σύστημα όταν πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς; Ο Σόλων το είχε πει χιλιάδες χρόνια πριν: «Όταν αξιώνεις από τους άλλους να αναγνωρίζουν τις ευθύνες τους, να αναλαμβάνεις κι εσύ ο ίδιος τις δικές σου». Βεβαίως ο Σόλων δεν εννοούσε, σε καμία περίπτωση τις... «πολιτικές ευθύνες». Κι από δω παν κι οι άλλοι! Βέβαια η αλήθεια δεν είναι ποτέ μονοσήμαντη. Πράγματι έχουμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, ευθύνες. Όχι τις ευθύνες που εναγωνίως, πολιτικοί και ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν πως έχουμε. Η ευθύνη μας συνίσταται στο ότι οι αντιδράσεις μας δεν είναι αυτές που πρέπει να είναι. Δεν αρθρώσαμε, σχεδόν ποτέ, επιστημονικά τεκμηριωμένο και συνδικαλιστικά στέρεο λόγο, αρκούμασταν πάντα σε επικεφαλίδες και τσιτάτα «φορολογικό», «ασφαλιστικό», «άνοιγμα επαγγελμάτων». Όσα μεθοδεύονται εναντίον μας απαιτούν από εμάς να αρθρώσουμε στιβαρό και πειστικό λόγο στην κοινωνία, να την πείσουμε πως είμαστε ωφέλιμοι για αυτήν και όχι για τον εαυτό μας. Οφείλουμε να την πείσουμε γιατί εναντιωνόμαστε σε «ξενόφερτες αποφάσεις», ώστε να αποδείξουμε πως η νομιμότητα μιας κυβερνητικής απόφασης δεν πηγάζει από τη δυνατότητα επιβολής της αλλά από το δίκαιο του περιεχoμένου της. Σε αυτή την ευθύνη, στον μικρόκοσμο των δικαστικών επιμελητών, πρώτοι, εμείς, οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές οφείλουμε να ανταποκριθούμε, πάντα με τη δική σας συμβολή και στήριξη. Επιβάλλεται, με τη στάση αλλά κυρίως με τη σκέψη μας να αντισταθούμε. Ό,τι κι αν συμβεί στην τσέπη μας, στη σύνταξή μας ή στην καθημερινότητα αυτού του κόσμου ας αντισταθούμε στο να προσφέρουμε και το νου μας στη χειραγώγηση του φόβου. Ας μην ξεχνάμε πως κι άλλες φορές είδαμε τα δέντρα να χάνουν τα φύλλα τους και ύστερα να φουντώνουν πάλι. Ο σοφός, αυτός που ξέρει, ατενίζει γαλήνια την εναλλαγή των εποχών γνωρίζοντας πως «κι αυτό θα περάσει». Ή όπως έγραψε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, «Να μαλώσεις τον άνεμο, Να μαλώσεις τη νύχτα. Εγώ, να τους πεις, Δεν είμαι ένα τυχαίο περιστατικό Να τους παραδοθώ» Διονύσιος Κριάρης, Πρόεδρος της Ο.Δ.Ε.Ε.
editorial Συνάδελφοι, Β ιώνουμε πλέον στη χώρα μας έναν καταιγισμό νομοθετικών ρυθμίσεων και πρωτοβουλιών από την κυβέρνηση οι οποίες συνταράσσουν την κοινωνία και ξεθεμελιώνουν κοινωνικά δικαιώματα σχεδόν ενός αιώνα. Ζούμε την αρχή μιας νέας, δύσκολης και άδικης από πολλές απόψεις εποχή. Δύο καραμέλες πιπιλάνε το τελευταίο διάστημα κάποιοι που είναι -είτε νομίζουν ότι είναι- διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ακόμα και πνευματικοί ταγοί. Η πρώτη αφορά τη συλλογική ευθύνη των Ελλήνων για τη σημερινή κατάσταση «Όλοι δεν κλέψαμε, άλλος λίγο άλλος πολύ την εφορία» ρωτάνε, «Όλοι δεν αναδείξαμε δια της ψήφου μας τις πολιτικές μας ηγεσίες των τελευταίων τριάντα ετών» ξαναρωτάνε, «Ας κάτσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και ας τραβήξει κουπί μέχρι το τέλος της ζωής του, αφού πρώτα αυτομαστιγωθεί και ικετέψει γοερά τη συγγνώμη των ουρανών ή έστω των παιδιών του...» καταλήγουν. Τέτοιος συμψηφισμός δεν έγινε ούτε στην Γερμανία της μετά Τρίτου Ράϊχ εποχής. Κανείς δεν εξομοίωσε τον μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή Γερμανό ελεύθερο επαγγελματία με τον Αδόλφο Χίτλερ. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σήμερα στην Ελλάδα και να εξομοιούται, στον καταλογισμό των ευθυνών, ο κυρ Γιάννης ο υδραυλικός από τη Μεθώνη με το μεγαλοπρομηθευτή του δημοσίου και τον πολιτικό συνεταίρο του; Που δεν αντέδρασε εγκαίρως στη σαπίλα και τη διαφθορά; Αν πεις δε για την κόρη του τη φιλόλογο που κρύβει από την εφορία τα δυσθεώρητα ποσά των 25 που παίρνει από τα ιδιαίτερα τότε το έγκλημα χαρακτηρίζεται ειδεχθές... Τόλμησε να ονειρευτεί δικό της αυτοκίνητο, λίγες βόλτες, διακοπές... Ζήσαμε το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας», που ξέφυγε από τη μιζέρια του παρελθόντος. Καιρός λοιπόν να πεινάσει, να ζήσει κι αυτή όσα έζησαν οι γονείς και οι παππούδες της τις δεκαετίες του 40 και του 50. Η καραμέλα αυτή της συλλογικής ευθύνης είναι ότι πιο ισοπεδωτικό, χυδαίο και πρόστυχο ακούγεται τελευταία. Η δεύτερη καραμέλα είναι το βάφτισμα αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης ως ευκαιρία ανάστασης της Ελληνικής Οικονομίας, πως αυτή η φτώχεια στην οποία μας οδηγούν, βέβαια όχι όλους, θα μας ξυπνήσει από τον καταναλωτικό λήθαργό μας. Στη φτώχεια όμως δεν υπάρχει ευκαιρία, υγεία, παιδεία, ελευθερία. Η φτώχεια ποτέ δεν ευνόησε κανέναν. Το πολιτικό σύστημα διέρχεται μεγάλη κρίση, διαλαλούν οι ειδήμονες των καναλιών. Πως είναι δυνατόν, όμως, να επιβιώσει ένα πολιτικό σύστημα όταν μια κυβέρνηση, για λόγους επικοινωνιακούς, απαξιώνει συστηματικά τη μια κοινωνική ομάδα μετά την άλλη, στρέφοντας έτσι όλους εναντίον όλων; Πως είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα πολιτικό σύστημα όταν πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς; Ο Σόλων το είχε πει χιλιάδες χρόνια πριν: «Όταν αξιώνεις από τους άλλους να αναγνωρίζουν τις ευθύνες τους, να αναλαμβάνεις κι εσύ ο ίδιος τις δικές σου». Βεβαίως ο Σόλων δεν εννοούσε, σε καμία περίπτωση τις... «πολιτικές ευθύνες». Κι από δω παν κι οι άλλοι! Βέβαια η αλήθεια δεν είναι ποτέ μονοσήμαντη. Πράγματι έχουμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, ευθύνες. Όχι τις ευθύνες που εναγωνίως, πολιτικοί και ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν πως έχουμε. Η ευθύνη μας συνίσταται στο ότι οι αντιδράσεις μας δεν είναι αυτές που πρέπει να είναι. Δεν αρθρώσαμε, σχεδόν ποτέ, επιστημονικά τεκμηριωμένο και συνδικαλιστικά στέρεο λόγο, αρκούμασταν πάντα σε επικεφαλίδες και τσιτάτα «φορολογικό», «ασφαλιστικό», «άνοιγμα επαγγελμάτων». Όσα μεθοδεύονται εναντίον μας απαιτούν από εμάς να αρθρώσουμε στιβαρό και πειστικό λόγο στην κοινωνία, να την πείσουμε πως είμαστε ωφέλιμοι για αυτήν και όχι για τον εαυτό μας. Οφείλουμε να την πείσουμε γιατί εναντιωνόμαστε σε «ξενόφερτες αποφάσεις», ώστε να αποδείξουμε πως η νομιμότητα μιας κυβερνητικής απόφασης δεν πηγάζει από τη δυνατότητα επιβολής της αλλά από το δίκαιο του περιεχoμένου της. Σε αυτή την ευθύνη, στον μικρόκοσμο των δικαστικών επιμελητών, πρώτοι, εμείς, οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές οφείλουμε να ανταποκριθούμε, πάντα με τη δική σας συμβολή και στήριξη. Επιβάλλεται, με τη στάση αλλά κυρίως με τη σκέψη μας να αντισταθούμε. Ό,τι κι αν συμβεί στην τσέπη μας, στη σύνταξή μας ή στην καθημερινότητα αυτού του κόσμου ας αντισταθούμε στο να προσφέρουμε και το νου μας στη χειραγώγηση του φόβου. Ας μην ξεχνάμε πως κι άλλες φορές είδαμε τα δέντρα να χάνουν τα φύλλα τους και ύστερα να φουντώνουν πάλι. Ο σοφός, αυτός που ξέρει, ατενίζει γαλήνια την εναλλαγή των εποχών γνωρίζοντας πως «κι αυτό θα περάσει». Ή όπως έγραψε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, «Να μαλώσεις τον άνεμο, Να μαλώσεις τη νύχτα. Εγώ, να τους πεις, Δεν είμαι ένα τυχαίο περιστατικό Να τους παραδοθώ» Διονύσιος Κριάρης, Πρόεδρος της Ο.Δ.Ε.Ε.
Ισηγορία ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδας Καρόλου 28, Τ.Κ. 104.37 Αθήνα Τηλ.: 210 33.07.127, 210 33.07.128, 210.52.42.398 Fax: 210 33.06.109 E-mail: epimelites@odee.gr Ιστοσελίδα: www.odee.gr ΕΚΔΟΤΗΣ Διονύσιος Κριάρης, Πρόεδρος ΟΔΕΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Διονύσιος Κριάρης ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ Διονύσης Κριάρης Γεώριος Μήτσης Παύλος Γενναιόπουλος Ιωάννης Φλώρος Νικόλαος Αντωνίου Κώστας Παντουβέρης Ιωάννης Χαλκιαδάκης ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΕΒΕ Μαυρομιχάλη 23, Τ.Κ. 106 80 Τηλ. Κέντρο 210 36.78.800 www.nb.org, info@nb.org Έτος 6 ο - Τεύχος 24 Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος 2010 Τιμή τεύχους: 0,01 4 5 - ΔΙΑΡΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΔΕ ΣΤΗ ΓΛΑΣΚΩΒΗ - 7 Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ ΦΩΤΟΛΙΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ - ΔΙΑΝΟΜΗ Εκδίδεται ανα τρίμηνο και διανέμεται δωρεάν Κωδικός εντύπου: 5607 - ISSN 1790-2398 6 8 10 - ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΙΣΤΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΜΕΡΩΝ - ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ - Η «ΕΠΙ ΑΣΕΒΕΙΑ» ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΡΥΝΗΣ 12 - ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ Φ.Π.Α. 18 - ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ 19 - ΑΘΛΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΩΝ ΠΛΗΡΩΜΗΣ 20 - ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ
ΘΕΜΑ Τ Διάβηκε τον Αχέροντα ποταμό ο Μανώλης Γραμματόπουλος αξίδεψε για την αιωνιότητα στις 29 Ιουνίου 2010, χτυπημένος από την αρρώστια μόλις λίγους μήνες πριν. Πάλεψε τον καρκίνο αλλά δυστυχώς δεν τον νίκησε, όπως πέρυσι δεν τον νίκησε ο «κολλητός» του φίλος, ο Τάκης Κολτσίδας. «Έχουμε αφήσει μια μισοτελειωμένη παρτίδα τάβλι», μου είπε λίγες μέρες πριν φύγει. Ο Μανώλης γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1935 και διορίσθηκε δικαστικός επιμελητής το 1961. Από τότε, σε εποχές δύσκολες για το επάγγελμα, υπηρέτησε το λειτούργημά μας για 40 ολόκληρα χρόνια. Το υπηρέτησε έτσι, όπως μόνο οι ταπεινοί και μεγάλοι μπορούν. Ως υπηρέτης. Ένας, όμως, υπηρέτης διαφορετικός από τους άλλους. Ένας υπηρέτης οραματιστής, ιδεολόγος, ονειροπόλος αλλά συνάμα και πρακτικός, σαν ένας καλός στρατηγός, σαν ένας μεγάλος ηγέτης. Πάντα έλεγε πως θα ήταν μεγάλη του τιμή αν κάποια μέρα τα παιδιά του γίνουν και αυτοί δικαστικοί επιμελητές. Πρόλαβε να δει τον ένα. Έγινε ηγετική μορφή στην προσπάθεια αναβάθμισης και εν τέλει ψηφίσθηκε ο Κώδικάς μας για τον οποίο δούλευε χρόνια πολλά. Ήταν ο θιασώτης στο να μην υπάρχουν τείχη μεταξύ Αθήνας και περιφέρειας. Τα τείχη εκείνα που δεν επέτρεπαν στους συναδέλφους της περιφέρειας να αρθρώσουν λόγο στην παντοδύναμη Αθήνα. Αποκτήσαμε θεσμοθετημένο δευτεροθάθμιο όργανο, την Ομοσπονδία, κάτι που ούτε οι δικηγόροι ούτε οι συμβολαιογράφοι έχουν καταφέρει. Πίστευε ακράδαντα στην ενεργή συμμετοχή μας στα Ευρωπαϊκά φόρα. Δούλεψε σε αυτήν την κατεύθυνση και η δουλειά του αυτή αλλά και η αξία του αποτυθώθηκαν, όταν το Νοέμβριο του 2005 η Διεθνής Ένωση Δικαστικών Επιμελητών τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος. Αποτυπώνεται όμως και στη συλλυπητήρια επιστολή που απέστειλε ο, επί τιμή Πρόεδρος της Διεθνούς: Today, the whole of the Greek community mourns a great president. The whole of the Union is orphan of one of its greatest leaders. (Σήμερα, ολόκληρη η Ελληνική κοινότητα θρηνεί έναν μεγάλο Πρόεδρο. Ολόκληρη η Διεθνής Ένωση είναι ορφανή από έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες) Nearly twenty years of memories (Κοντά είκοσι χρόνια αναμνήσεων...) It is hard for me to conceal my tears of pain facing the loss of a friend as the Union knows the full meaning of this word. (Μου είναι δύσκολο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, συνειδητοποιώντας τον πόνο από την απώλεια ενός φίλου έτσι όπως η Διεθνής Ένωση ξέρει το νόημα αυτής της λέξης) Jacques Isnard, Honorary President of the UIHJ Άριστος γνώστης του γνωστικού μας αντικειμένου, άριστος γνώστης της Ελληνικής γλώσσας και χρήστης της αλλά και λάτρης της ποίησης ξεχώρισε ένα ποίημα του Μαβίλη και ζήτησε να τον συντροφεύει στο μέλλον, τη «Λήθη»*. Έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, τις δύο πρώτες θητείες, μέχρι την ημέρα που συνταξιοδοτήθηκε. Έγινε Πρόεδρος του Συλλόγου Αθήνας-Πειραιά για το ίδιο διάστημα. Πλήθος συναδέλφων στην κηδεία του, όλοι μαζί, ακόμα και ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης κ. Λεό Νέττεν ήρθε για το τελευταίο αντίο. Δύσκολα έβγαιναν τα λόγια του επικηδείου από τον Διονύση, το πνευματικό παιδί του... Η κληρονομιά που μας άφησε μεγάλη. Τα κείμενά του, δημοσιευμένα και μη θα τα φυλάμε ως κειμήλια. Οι αναμνήσεις μας περισσότερες. Ο χώρος είναι πολύ μικρός να γράψεις για το Μανώλη... Οι θύμησές μου μπερδεύονται σε τόσα πολλά... Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω... ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ... Καλό ταξίδι Πρόεδρε, Δάσκαλε, Φίλε... 3
ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΡΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΔΕ ΣΤΗ ΓΛΑΣΚΩΒΗ Κ άθε χρόνο εκτός από το διαρκές συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Δικαστικών Επιμελητών που γίνεται στο Παρίσι περί τα τέλη Νοεμβρίου κάθε χρόνου, πραγματοποιείται και άλλο ένα, κάθε φορά, σε διαφορετική πόλη. Φέτος πραγματοποιήθηκε στη Γλασκώβη της Σκωτίας. Παρά τα προβλήματα που υπήρξαν, λόγω της ενεργοποίησης του ηφαιστείου στην Ισλανδία, με αποτέλεσμα να είναι κλειστά αρκετά αεροδρόμια της Ευρώπης, αφού η ηφαιστειακή σκόνη δεν επέτρεπε τις πτήσεις των αεροπλάνων, το Συμβούλιο είχε αρκετή επιτυχία, αφού εν τέλει εκπρόσωποι από 23 χώρες κατάφεραν να συμμετάσχουν στη συνεδρίαση. Επίσημος προσκεκλημένος στις εργασίες του Συνεδρίου ήταν ο κ. John Stacey, Αντιπρόεδρος της CEPEJ, μίας πολύ σοβαρής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με έδρα το Στρασβούργο. Έχουμε αναφερθεί και σε προηγούμενο τεύχος για τις αρμοδιότητες και τους στόχους της επιτροπής αυτής. Την έναρξη των εργασιών κήρυξε η Πρόεδρος της Ένωσης των Sheriff Officers κ. Dorothy Love. Στις εργασίες αναπτύχθηκαν αρκετά ζητήματα, στόχοι της Διεθνούς Ένωσης με κύρια τα: Ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ένωσης κ. Bernard Menaut, έχοντας αναλάβει το έργο της σύγκρισης της τιμολόγησης των υπηρεσιών που παρέχονται από δικαστικούς επιμελητές στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το μόνιμο γραφείο της Διεθνούς με στόχο την εύρεση απλούστερης, κοινά αποδεκτής μεθοδολογίας, χρέωσης των υπηρεσιών μας σε όλες τις χώρες, παρουσίασε τα μέχρι στιγμής συμπεράσματα. Ένα έργο πολύπλοκο και δύσκολο, το οποίο όμως κρίνουμε πως θα είναι βοηθητικό στην κατεύθυνση της εναρμόνισης των τιμών, αφού αυτό θα βοηθήσει στη χρέωση των υπηρεσιών μας και στην εκτέλεση αποφάσεων στηριζομένων σε Ευρωπαϊκούς τίτλους, αλλά και στην εφαρμογή του, κατά το δυνατόν και στις χώρες μέλη και σε εκτελέσεις αποφάσεων των δικαστηρίων των χωρών μελών κατά το εσωτερικό τους δίκαιο. Η Γεωργία έγινε πλήρες μέλος της Διεθνούς Ένωσης. 4 Από αριστερά ο Πρόεδρος της Διεθνής Ένωση Δικαστικών Επιμελητών, κος Λεό Νέττεν η Πρόεδρος της Ένωσης των Sheriff Officers κa. Ντόροθη Λόβ, και ο κος Τζέιμς Τέιλορ, Sheriff Principal of Glasgow and Strathkelvin Εκτενής ανάλυση στο θέμα e-justice έγινε από τον κ. Alain Bobant στην προσπάθεια ανεύρεσης τρόπων ώστε να διασφαλισθεί η εγκυρότητα των ενεργειών αλλά και η σίγουρη γνώση του εναγομένου οφειλέτη για την ύπαρξη διαδικασίας αγωγής ή είσπραξης εναντίον του από κάποιον πιστωτή του. Η προσέγγιση έγινε το μεν στη βάση των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του πολίτη στη δικαιοσύνη και όχι μόνο το δε στην εμπλοκή του δικαστικού επιμελητή στην τεχνολογική αυτή ραγδαία εξέλιξη. Κοινή διαπίστωση όλων των ομιλητών και παρεμβαινόντων ήταν πως είναι αδιανόητο να αφεθεί η διασφάλιση στη δίκαιη δίκη, που οφείλει να παρέχει ένα ευνομούμενο κράτος στα χέρια της τεχνολογίας την οποία θα χειρίζεται ο ενάγων που το συμφέρον του είναι να κερδίσει στη δίκη. Συμπέρασμα και κατάληξη της ομιλίας ήταν πως μόνο ένας δημόσιος λειτουργός χειριστής της τεχνολογίας μπορεί να διασφαλίσει τις δια των αιώνων βασικές αρχές του Ευρωπαϊκού και κυρίως του αρχαίου Ελληνικού νομικού πολιτισμού. Ο ομιλητής επίσης ενημέρωσε το ακροατήριο και για το θέμα του «έμπιστου Τρίτου», που σας αναλύουμε σε άλλη σελίδα του περιοδικού μας. Ο Αντιπρόεδρος της CEPEJ κ. John Stacey, στην ομιλία του συνεχάρη τη ΔΕΔΕ, τον Πρόεδρο κ. Λεό Νέττεν και τον ειδικό Γραμματέα κ. Mattieu για τη δημιουργική τους παρουσία στις εργασίες της επιτροπής αυτής και εξήγησε πόσο πολύ βοήθησαν στην κατεύθυνση της κατανόησης των δυσκολιών στην αναγκαστική εκτέλεση και τελικά πόσο συνέβαλαν στην τελική σύνταξη των κατευθυντήριων γραμμών που εξέδωσε η CEPEJ το Δεκέμβριο του 2009 σχετικά με το τι δικαστικό επιμελητή θέλει η Ευρώπη, ποια θα πρέπει να είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, οι γνώσεις, οι αρμοδιότητές του αλλά και ποιες ευθύνες έχουν τα κράτη απέναντί του στη συνδρομή που οφείλουν να του παρέχουν. «Προτείνουμε τον συναγωνισμό των αξιών και όχι των ανταγωνισμό των τιμών, προκειμένου ο πελάτης να έχει ποιοτική επιλογή» είπε και κατέληξε «Θέλουμε ένα δικαστικό επιμελητή αναγνωρισμένο από την Πολιτεία, άρτια καταρτισμένο, με πρόσβαση στην πληροφορία, ώστε να προσφέρουμε καλύτερη εκτέλεση αποφάσεων στηριζόμενη στους κανόνες». Επίσης εξήγησε πως στην παρούσα φάση η CEPEJ εργάζεται πάνω στη δημιουργία ενός κοινού δικτύου εναρμόνισης και εφαρμογής κοινών κανόνων στις χώρες των Βαλκανίων με την ονομασία BERB (Balkan Enforcement Reform Project). Χώρες που αφορά αυτή η εργασία είναι: Σερβία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Κροατία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Κόσοβο και ΦΥΡΟΜ. Την Ομοσπονδία μας εκπροσώπησε ο Πρόεδρος Διονύσης Κριάρης, ο οποίος, τα έξοδα του οποίου καλύπτονται πάντα από τη Διεθνή Ένωση, αφού είναι μέλος του μονίμου γραφείου της.
ΔΙΕΘΝΗ 7 Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ Π ραγματοποιήθηκε στο Μαρακές του Μαρόκου στις 3-4 και 5 Ιουνίου 2010 η ετήσια συνεδρίαση της Ευρωμεσογειακής διάσκεψης Δικαστικών Επιμελητών με τη διοργάνωση της Διεθνούς Ένωσης Δικαστικών Επιμελητών. Συμμετείχαν εννέα χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα: Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο και για πρώτη φορά η Αίγυπτος η οποία εκπροσωπήθηκε από τον Υφυπουργό Δικαιοσύνης, αφού δεν έχουν ολοκληρωθεί οι ενέργειες σύστασης Ομοσπονδιακού οργάνου Δικαστικών Επιμελητών. Τις εργασίες της διάσκεψης άνοιξε ο Πρόεδρος των Δικαστικών Επιμελητών του Μαρόκου και ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Εξήγησαν τη χαρά τους αφού μόλις πριν ένα χρόνο ολοκληρώθηκε ο νέος νόμος Κώδικας Δικαστικών Επιμελητών στη χώρα τους, στην κατεύθυνση, βεβαίως, του ελεύθερου επαγγελματία και μάλιστα με αρκετές αρμοδιότητες στην αναγκαστική εκτέλεση αλλά και κυρίως στη διαπίστωση γεγονότων. Οι εργασίες της διάσκεψης χωρίζονταν σε κατηγορίες στρογγυλές τράπεζες. 1. Πρώτο θέμα συζήτησης ήταν η αναγκαιότητα ή μη ύπαρξης ενός θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των δικαστικών επιμελητών. Σε αυτό το πάνελ ο Πρόεδρος Διονύσης Κριάρης αποπειράθηκε μία ιστορική αναδρομή στο επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή. Φυσικό ήταν πως κατέληξε στην αρχαία Ελλάδα και με αφετηρία και βάσει των αρχαίων κειμένων συνέκρινε τι πλαίσια υπάρχουν δια μέσου των αιώνων. Στην συλλογιστική του έβαλε και το δίλλημα: Ελεύθερος επαγγελματίας ή δημόσιος υπάλληλος; Η κατάληξη ήταν σαφής αφού σε όλους έγινε απολύτως σαφές πως όταν θεσμικά πλαίσια υπάρχουν 2600 χρόνια και λειτουργούν άψογα, βεβαίως βελτιούμενα, δεν είναι δυνατόν να απαξιωθούν, ανατραπούν και αντικατασταθούν. Επίσης η κατάληξη στο δίλλημα για την μορφή που πρέπει να έχει ένας δικαστικός επιμελητής το συμπέρασμά του ήταν στην κατεύθυνση του ελεύθερου επαγγελματία αφού στην αντίθετη περίπτωση όλα θα ήταν ελεγχόμενα και διαβλητά. 2. Σε αυτή την ομάδα εργασίας αντικείμενο ήταν ο κανονισμός που διέπει τη λειτουργία των δικαστικών επιμελητών σε κάθε χώρα, οι προϋποθέσεις ένταξης στον Κλάδο, οι δεοντολογικοί κανόνες και οι πειθαρχικές προβλέψεις και ποινές που προβλέπονται. Η βασική προσέγγιση ήταν στην κατεύθυνση του αυστηρού πλαισίου που πρέπει να διέπει το δημόσιο λειτουργό δικαστικό επιμελητή, προκειμένου η κοινωνία να νοιώθει πως ο δικαστικός επιμελητής είναι αυτός που θα της διασφαλίσει την ύπαρξη των δικαιωμάτων της. Ομιλητής σ αυτήν την ομάδα ήταν ο Αντιπρόεδρος της ΟΔΕΕ και Πρόεδρος του Συλλόγου Αθήνας-Πειραιά κλπ Γιώργος Μήτσης 3. Στην ομάδα αυτή το θέμα ήταν πολύ σοβαρό και κάτι που εδώ στην Ελλάδα προσπαθούμε αρκετά χρόνια να πετύχουμε, προσπαθώντας να πείσουμε τους αρμόδιους φορείς για την αναγκαιότητα ανάληψης αυτών των καθηκόντων εκ μέρους των δικαστικών επιμελητών, προκειμένου να βοηθηθεί η απονομή της δικαιοσύνης σε μεγάλο βαθμό: «Ο ρόλος του δικαστικού επιμελητή στη συζήτηση, στην σύνταξη και στην έρευνα της απόδειξης» Αυτό που διαπιστώθηκε είναι πως μόνο στην Ελλάδα, από τις μετέχουσες στη διάσκεψη χώρες ο δικαστικός επιμελητής δεν έχει την αρμοδιότητα αυτή. Ομιλητής σε αυτό το τραπέζι ήταν ο Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας ο Νίκος Αντωνίου. 4. Σε αυτή την ομάδα εργασίας συντονιστής ήταν ο Πρόεδρος Διονύσης Κριάρης, αφού το θέμα που συζητήθηκε είναι προωθημένο για τα Ελληνικά δεδομένα. Το θέμα ήταν μία εξειδικευμένη διαπιστωτική πράξη που διενεργεί ο δικαστικός επιμελητής και έχει να κάνει με την πιστοποίηση της παραποίησης εμπορικών προϊόντων, ονομασιών, εμφανίσεως προϊόντων κλπ. π.χ. Μία εταιρεία διάσημη καλλυντικών πληροφορείται πως ένα κατάστημα πωλεί προϊόντα με παρεμφερές όνομα και σχεδόν όμοια εμφάνιση. Έργο του δικαστικού Επιμελητή είναι να προβεί στη διαπίστωση αυτή και στη συνέχεια να καταθέσει την έκθεσή του αυτή στο δικαστήριο προκειμένου να προσφύγει η θιγόμενη εταιρεία στο δικαστήριο για την αποζημίωσή της ή για την αποκατάσταση του ονόματός της. 5. Σε αυτήν την ομάδα εργασίας θέμα ήταν η επιρροή που μπορεί να δημιουργήσει η παγκόσμια οικονομική κρίση στο επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή. Κατά κύριο λόγο αυτή η ομάδα είχε περισσότερο πολιτικό κοινωνικό λόγο παρά νομικό. Σε αυτό το τραπέζι ομιλητής ήταν ο Πρόεδρός μας Διονύσης Κριάρης, ο οποίος με καυστικό λόγο σχολίασε όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη ολόκληρη. Ανέλυσε πως η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως «λαγός» για ολόκληρη την Ευρώπη, κάτι που γίνεται ήδη στην Πορτογαλία. Επισήμανε σε όλους πως οι δικαιολογίες της μείωσης του χρήματος και του χρόνου υπέρ των συμφερόντων των πολιτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια καλοστημένη προπαγάνδα, με συμπράττοντες τα ΜΜΕ, προκειμένου να ωφεληθούν οι οικονομικά ισχυροί, παρακάμπτοντας κάθε έννοια νομιμότητας και νομιμοφροσύνης. Την Ομοσπονδία εκπροσώπησε ο Πρόεδρος Διονύσης Κριάρης και οι Αντιπρόεδροι Γιάννης Φλώρος και Γιάννης Χαλκιαδάκης. Το Σύλλογο της Αθήνας εκπροσώπησε ο Πρόεδρός του Γιώργος Μήτσης και ο Γ.Γ. Ευθύμιος Χαλδαίος. Επίσης, με προσωπικά τους έξοδα μετείχαν και ο πρώην Πρόεδρος Ευθύμιος Πρεκετές, ο Γ.Γ. της ΟΔΕΕ Νίκος Αντωνίου καθώς και αρκετοί συνάδελφοι. 5
ΝΕΑ O Πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας των έμπιστων τρίτων μερών, κ. Alain Bobant 6 ηλεκτρονική δικαιοσύνη (e-justice) φαίνεται πως μπαίνει στη ζωή μας με πολύ Η πιο γρήγορους ρυθμούς από όσους θα περίμενε κανείς. Αυτό βεβαίως θα ήταν αναμενόμενο για κάποιον που γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Οι καταιγιστικοί ρυθμοί όμως, με τους οποίους αλλάζουν τα πράγματα στην απονομή της δικαιοσύνης αφορούν και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της απονομής της δικαιοσύνης, Πανευρωπαϊκά, προσπαθούν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου. Του φαινομένου εκείνου που θέλει να εξαρτάται η διασφάλιση της αξιοπιστίας ενός συστήματος αποκλειστικά και μόνο από μηχανήματα και όχι από δημόσιους λειτουργούς. Μηχανήματα τα οποία είναι εκτεθειμένα σε κάθε λογής κινδύνους και τα οποία δεν μπορούν να «διωχθούν» αν «παρανομήσουν». Αν π.χ. ένας υποκλοπέας αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός εγγράφου εισαγωγικού δίκης και όχι μόνο. Όλα αυτά βεβαίως στο βωμό της αδηφάγου ορέξεως ορισμένων για περαιτέρω κερδοσκοπία, μην υπολογίζοντας θεσμούς, ελευθερίες και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Οι Γάλλοι προσπαθώντας να ανακόψουν την «επέλαση των βαρβάρων», δημιούργησαν μία ανεξάρτητη αρχή, κατοχυρωμένη από τη νομοθεσία τους, όπου προσπαθούν να βάλουν ένα φρένο στην αλόγιστη και ανεξέλεγκτη χρήση των μηχανών. Έτσι δημιούργησαν την Εθνική Ομοσπονδία των έμπιστων τρίτων μερών. Πρόεδρος αυτής εξελέγη το Μάϊο ένας συνάδελφός μας ο κ. Alain Bobant, και αυτό ίσως να βοηθήσει τελικά, την σωτηρία των εκεί συναδέλφων και να χρησιμοποιηθεί ως πιλότος και για τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς παρουσιάζουμε το καταστατικό αυτού του οργάνου, με στόχο τη δική σας γνώση. Εθνική Ομοσπονδία των έμπιστων τρίτων μερών Νέα προσχωρημένα μέλη Η Εθνική Ομοσπονδία των έμπιστων τρίτων μερών που δημιουργήθηκε στις αρχές του χρόνου αποτελείται από νομικά ή φυσικά πρόσωπα οι δραστηριότητές των οποίων καλύπτουν κυρίως τη διασφαλισμένη ηλεκτρονική αρχειοθέτηση, την ηλεκτρονική υπογραφή, την κρυπτογράφηση, τις ανταλλαγές, την χρονολόγηση και την ηλεκτρονική συμβολαιογραφία. Αριθμεί μέχρι στιγμής 31 μέλη που κατανέμονται σε 3 ομάδες: αυτή που παρέχει υπηρεσίες (ομάδα 1), τους επαγγελματικούς συλλόγους και τους δημόσιους λειτουργούς (ομάδα 2) και τους εμπειρογνώμονες και τους συλλόγους (ομάδα 3). Το Ανώτατο Συμβούλιο των Ορκωτών Λογιστών, το Εθνικό Συμβούλιο των Γραμματέων των Εμποροδικείων, η Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών, ο Σύλλογος IALTA της Γαλλίας, ο Σύλλογος των Επαγγελματιών της Geide, ο Γραμματέας του Εμπορικού Δικαστηρίου του Belfort και του Bodigny καθώς και κάποιες εταιρείες όπως: CertEurope, Mikros, Orsid κ.λ.π. είναι μερικά από τα μέλη της Εθνικής Ομοσπονδίας τα οποία συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία της. Τα θεσμικά πλαίσια της διέπονται από διατάξεις του Εργατικού Δικαίου. Ιδρύθηκε υπό την αιγίδα του Ανωτάτου Συμβουλίου του Συλλόγου των Ορκωτών Λογιστών, του Εθνικού Συμβουλίου των Γραμματέων των Εμποροδικείων, της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών και μίας ομάδας όπου ανήκουν κάποιες βασικές εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες στον τομέα των αποϋλοποιημένων εγγράφων τα οποία συνεκδικάζουν εμπειρογνώμονες και αναγνωρισμένοι σύλλογοι στον τομέα των ανταλλαγών και της διασφάλισης των ηλεκτρονικών εγγράφων. Μεταξύ των στόχων της Ομοσπονδίας πρέπει να αναφέρουμε: - την αντιπροσώπευση του επαγγέλματος των έμπιστων τρίτων μερών τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό. Τα μέλη της βρίσκονται σε διαρκή επαφή με τις Δημόσιες Εξουσίες, τις τυποποιημένες ομάδες και τις επαγγελματικές οργανώσεις - τη ζωτικότητα μιας διαρκούς σκέψης για τα ερωτήματα της οργανωτικής ή της τεχνικής τάξης έτσι ώστε να προτείνονται και να προωθούνται κανόνες, δεδομένα και κατάλογοι ονομάτων με σκοπό τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας των υπηρεσιών καθώς και της διαλειτουργικότητας μεταξύ των συστημάτων - την προώθηση της επαγγελματικής ηθικής καθώς και της ποιότητας και του διηνεκούς των παρεχομένων υπηρεσιών - τον ορισμό της ποιότητας των υπηρεσιών ώστε να επιβάλλεται μία ετικέτα στα μέλη της Ομοσπονδίας που ικανοποιούν τους όρους απονομής - την προώθηση της ετικέτας στους θεσμούς ή στους δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς και πιο εκτενέστερα σ όλους τους χρήστες που μπορούν να προσφεύγουν σε υπηρεσίες που προτείνονται από τα μέλη της Ομοσπονδίας - την ανάπτυξη της συνεργασίας στους αναφερόμενους τομείς και στις σχετικές βιομηχανίες σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Τι είναι το τρίτο έμπιστο μέρος; Καταρχάς θα πρέπει να το εξετάσουμε από δύο πλευρές. Πρώτα απ όλα παρεμβαίνει στο τεχνολογικό τομέα που έχει σχέση με την κρυπτολογία και τις διάφορες κατηγορίες της που ομαδοποιούνται γύρω από την ηλεκτρονική υπογραφή, τα στοιχεία ακεραιότητας, τις αμοιβές... Κατά δεύτερον η έννοια σημαίνει την ανάθεση σε τρίτους μίας υπηρεσίας που δίνεται στο εξωτερικό ή σε ένα τεχνολογικό δυναμικό όπου ο χρήστης δεν έχει τον έλεγχο. Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι τα έμπιστα τρίτα μέρη είναι παράγοντες που δρουν στον τομέα των νέων τεχνολογιών και είναι εγγυητές σε μία εμπορική συναλλαγή ή σε μία ανταλλαγή μεταξύ δύο μερών όπου δεν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ένας τέτοιου είδους ορισμός θα μας υποχρέωνε λοιπόν να λάβουμε υπόψη μας ορισμένους παράγοντες που θεωρούνται πολλές φορές ως τρίτα έμπιστα μέρη αλλά ανήκουν σ έναν εντελώς διαφορετικό τομέα. Πρόκειται π.χ. για τις
ΝΕΑ «Escrow services»: εταιρείες που τις βρίσκουμε σε ιστοσελίδες πλειστηριασμών στο Internet οι οποίες εφαρμόζουν μία διασφαλισμένη λύση πληρωμής για τις συμβιβαστικές συμφωνίες μεταξύ των ιδιωτών. Αυτά «τα τρίτα έμπιστα μέρη»- «escrow services» και όχι «Trusted third party» (έμπιστο τρίτο μέρος) στα αγγλικά- θα διαφυλάξουν το ποσό που δόθηκε από τον αγοραστή μέχρι ο πωλητής να παραδώσει το εμπόρευμα που συμφωνήθηκε. Κατόπιν οι υπηρεσίες αυτές αποδεσμεύουν την πληρωμή κρατώντας την προμήθεια. Στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου, τα ασφαλή σήματα που υπάρχουν στις ιστοσελίδες θα μπορούσαν επίσης να ταυτιστούν και με τα τρίτα έμπιστα μέρη. Αντικείμενο που δε βρέθηκε νομικά Για να δώσουμε ένα συγκεκριμένο ορισμό μπορούμε να στηρικτούμε στους κανονισμούς; Όχι στην πραγματικότητα, διότι η έννοια «του τρίτου έμπιστου μέρους» δε φαίνεται να ανταποκρίνεται στη νομική πραγματικότητα που υπάρχει στα κείμενα. Είναι βέβαια πιθανό να ξεχωρίσουμε δύο περιπτώσεις έμπιστων τρίτων μερών όπου δε χρησιμοποιείται ο όρος: Από τη μία πλευρά είναι η περίπτωση των δημόσιων λειτουργών (δικαστικοί επιμελητές, συμβολαιογράφοι κ.λ.π.) ή άλλων επαγγελμάτων όπως οι εμπειρογνώμονες που βρίσκονται στα δικαστήρια. Από την άλλη πλευρά είναι ορισμένοι παράγοντες του τομέα της ηλεκτρονικής υπογραφής που προσφέρουν υπηρεσίες πιστοποίησης και όχι τις υπηρεσίες του έμπιστου τρίτου μέρους. Απ όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι η χρήση των νέων τεχνολογιών που συνδέονται με την εφαρμογή της αποΰλοποίησης απαιτεί νέες αποστολές π.χ. την αρχειοθέτηση των ηλεκτρονικών εγγράφων από νέους παράγοντες. Θα μπορούσαμε λοιπόν να προτείνουμε έναν νέο ορισμό: ότι κάποιος είναι έμπιστο τρίτο μέρος αν θεωρείται ομόφωνα ως τέτοιο. Πολυπλοκότητα κριτηρίων Μπορούμε να καταλήξουμε στον ορισμό αυτού του όρου προωθώντας (ή περισσότερο προτείνοντας στη συζήτηση) την ιδέα ότι το τρίτο μέρος είναι καταρχάς ένα δυναμικό που μπορεί να συνδυάζει ταυτόχρονα πολλά κριτήρια: ένα νομικό πλαίσιο, τεχνολογίες προερχόμενες από την κρυπτογραφία και την ηλεκτρονική υπογραφή, ένα θεσμικό πλαίσιο, μία εικόνα ετικέτας, μία καλή ασφάλεια με την αστική επαγγελματική υποχρέωση και τέλος τη δυνατότητα για επαγγελματική πολιτική συνεργασία με άλλα συμπερασματικά έμπιστα τρίτα μέρη. Τα κριτήρια αυτά δεν είναι υποχρεωτικά αλλά πρέπει κάποιος να πληροί πολλά απ αυτά. Ο νέος τομέας των τρίτων έμπιστων μερών έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του αν συνυπάρξουν τα διαφορετικά επαγγέλματα και οι αρχές πιστοποιήσεων μεταξύ τους. Ορισμός Ένα έμπιστο τρίτο μέρος είναι ένας ικανός οργανισμός που μπορεί να εφαρμόζει τις ηλεκτρονικές υπογραφές βασιζόμενος σε συστήματα υποδομής δημόσιων καταλόγων. Μπορεί επίσης να δρα ως τρίτος στον οποίο εμπιστεύονται ένα αντίγραφο του μυστικού μέρους ενός καταλόγου δημόσιας κρυπτολογίας. Οργάνωση του τομέα πληροφορικής διασφάλισης Στον τομέα της ασφάλειας θεωρούμε ότι υφίστανται τρεις τύποι έμπιστων τρίτων μερών: Αρχή πιστοποίησης: Ορίζει μία πολιτική πιστοποίησης και την εφαρμόζει. Βασίζεται στην εμπιστοσύνη των χρηστών. Αρχή καταχώρησης: Επαληθεύει ότι ο ενάγων της ηλεκτρονικής υπογραφής είναι το πρόσωπο που παρουσιάζεται ότι είναι και αυτό σύμφωνα με τους κανόνες που καθορίζονται στην πολιτική της πιστοποίησης. Εγγυάται την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιέχονται στο ηλεκτρονικό πιστοποιητικό. Η αρχή καταχώρησης έχει βασικό ρόλο ταυτοποίησης. Θεωρείται συχνά ότι η αρχή καταχώρησης είναι μέρος της αρχής πιστοποίησης. Σ αυτή την περίπτωση μιλάμε για «φορέα καταχώρησης». Συναλλασσόμενος πιστοποίησης: Ο συναλλασσόμενος πιστοποίησης (ΣΠ) διασφαλίζει την παροχή και τη διαχείριση των ηλεκτρονικών πιστοποιητικών. Ο ρόλος του συνίσταται στο να θέτει σε εφαρμογή μία διασφαλισμένη τεχνική πλατφόρμα και αυτό με τον ανάλογο σεβασμό στις προβαλλόμενες απαιτήσεις που υπάρχουν στην πολιτική της πιστοποίησης. Στην αγορά οι συναλλασσόμενοι πιστοποίησης είναι σε περιορισμένο αριθμό. Αλλά είναι πιθανό εσύ να είσαι ο συναλλασσόμενος πιστοποίησης. Σ αυτή την περίπτωση τα χρησιμοποιημένα πιστοποιητικά υπογράφονται από εσένα τον ίδιο. Είναι μία κατάσταση που παρατηρείται συχνά όταν πρόκειται για την ταυτοποίηση των στοιχείων των συστημάτων πληροφορικής. Τα έμπιστα τρίτα μέρη και το δίκαιο: Οι νομικοί μιλούν για εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες πιστοποίησης οι οποίες είναι οι παρακάτω: εταιρείες που παραδίδουν πιστοποιητικά υπογραφής εταιρείες που παρέχουν εργαλεία υπογραφής εταιρείες που παρέχουν τεχνική υποδομή Ο γαλλικός νόμος της 21 ης Ιουνίου 2004 που αναφέρει την ευρωπαΐκή οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο δεν μιλά για έμπιστο τρίτο μέρος. Αναφέρει το ηλεκτρονικό πιστοποιητικό με θέμα τις ζημίες που υφίστανται από τα άτομα που είναι πιστά με συνετό τρόπο στα πιστοποιητικά που παρουσιάζονται από «τις υπηρεσίες πιστοποίησης» στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 33. Δεν ορίζει ότι αυτά βρίσκονται υπό την ευθύνη διαφόρων κατηγοριών που παρέχουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Η έννοια του έμπιστου τρίτου μέρους προέρχεται από το νόμο της 29 ης Δεκεμβρίου 1990 ο οποίος απελευθέρωνε τη χρήση της κρυπτολογίας. Επρόκειτο για «οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση του λογαριασμού του άλλου, τις μυστικές συμβάσεις μέσων ή παροχών κρυπτολογίας». Το καθεστώς αυτό υποκαθιστούσε αυτό που υπήρχε από το διάταγμα της 18 ης Απριλίου 1939 το οποίο θεωρούσε την κρυπτολογία ως ένα όπλο για τον πόλεμο. Επομένως, η χρήση της απαγορεύονταν εκτός από ειδικές εξαιρέσεις. Όταν ο νόμος του 1990 καταργήθηκε, το έμπιστο τρίτο μέρος δεν είχε πλέον αυστηρό νομικό ορισμό. Κείμενα Οδηγία 2000/31/CE του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου της 8 ης Ιουνίου 2000 σχετική με ορισμένες νομικές απόψεις των υπηρεσιών της εταιρείας πληροφόρησης και κυρίως του ηλεκτρονικού εμπορίου στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»). 7
ΝΕΑ Ν. 3869/2010 (ΦΕΚ 130 Α/3-8-2010) «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις» Ψηφίστηκε στις 28-7-2010 από την Ολομέλεια της Βουλής ο πολυδιαφημισμένος νόμος του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας & Ναυτιλίας σχετικά με τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα και νοικοκυριά. Στόχος αυτού του νόμου είναι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεσή του να βοηθηθούν τα πρόσωπα εκείνα, που δεν είναι έμποροι και έχουν υπερχρεωθεί με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χάσουν κάθε περιουσιακό τους στοιχείο. Σταχυολογώντας τα άρθρα του νόμου σας αναφέρουμε τα παρακάτω, εκφράζοντας στο τέλος και κάποιες απορίες μας, οι οποίες είμαστε σίγουροι θα απασχολήσουν τη νομική οικογένεια το αμέσως προσεχές διάστημα. Άρθρο 1: Πεδίο εφαρμογής 1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής. 2. Δεν επιτρέπεται η ρύθμιση οφειλών που: α) έχουν αναληφθεί το τελευταίο έτος πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη της διαδικασίας κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του παρόντος νόμου και β) που προέκυψαν από αδικοπραξία που διαπράχθηκε με δόλο, διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και του Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού, τέλη προς Ν.Π.Δ.Δ. και εισφορές προς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης. Άρθρο 3: Αρμόδιο δικαστήριο- Διαδικασία Αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση της αίτησης που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 είναι το Ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου ο οφειλέτης έχει την κατοικία του, άλλως τη συνήθη διαμονή του. Το αρμόδιο Ειρηνοδικείο δικάζει με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Άρθρο 4: Κατάθεση αίτησης και εγγράφων 1. Για την έναρξη της διαδικασίας, ο οφειλέτης καταθέτει αίτηση στο γραμματέα του αρμόδιου δικαστηρίου. Η αίτηση πρέπει να περιέχει... Η δικάσιμος για τη συζήτηση της αίτησης προσδιορίζεται μέσα σε έξι μήνες από την ημερομηνία κατάθεσής της... Άρθρο 5: Επίδοση της αίτησης Ο οφειλέτης το αργότερο μέσα σε ένα μήνα από την υποβολή της αίτησης επιδίδει στους πιστωτές αντίγραφα: α) της αίτησης με ορισμό δικασίμου για τη συζήτησή της, β) της κατάστασης της υπάρχουσας περιουσίας και των εισοδημάτων του οφειλέτη και γ) του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών, με πρόσκληση να υποβάλλουν στη γραμματεία του δικαστηρίου εγγράφως τις παρατηρήσεις και να δηλώσουν αν συμφωνούν με το προτεινόμενο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δύο μηνών από την υποβολή της αίτησης. Οι πιστωτές μπορούν να λάβουν γνώση όλων των στοιχείων που προβλέπονται στην παράγραφο 5 του προηγούμενου άρθρου. Οι πιο πάνω πιστωτές μπορούν, με έγγραφο τους που κατατίθεται στη γραμματεία του αρμόδιου δικαστηρίου να προτείνουν τροποποιήσεις του σχεδίου. Με την πάροδο της προθεσμίας αυτής άπρακτης, τεκμαίρεται ότι ο πιστωτής συμφωνεί με το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών. Στην πρόσκληση γίνεται μνεία για τη συνέπεια αυτή. Άρθρο 6: Αναστολή καταδιωκτικών μέτρων 1. Η υποβολή της αίτησης της παραγράφου 1 του άρθρου 4 δεν επιφέρει αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του οφειλέτη. Μετά την υποβολή της αίτησης ο οφειλέτης ή κάθε άλλος που έχει έννομο συμφέρον μπορεί να ζητήσει από το αρμόδιο δικαστήριο που δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων την αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας, κατά του οφειλέτη. Η αναστολή χορηγείται έως την έκδοση της οριστικής απόφασης επί του σχεδίου διευθέτησης εάν πιθανολογείται ότι από την εκτέλεση θα προκληθεί ουσιώδης βλάβη στα συμφέροντα του αιτούντος και ότι θα ευδοκιμήσει η αίτηση. Η χορήγηση της αναστολής επάγεται αυτοδικαίως την απαγόρευση διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη. 2. Το δικαστήριο μπορεί με αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον που δικάζεται κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να διατάξει όποιο μέτρο κρίνει αναγκαίο για να αποτραπεί κάθε επιζήμια για τους πιστωτές μεταβολή της περιουσίας του οφειλέτη ή μείωση της αξίας της μέχρι να δημοσιευθεί η απόφαση επί της αίτησης της παραγράφου 1 του άρθρου 4. Άρθρο 9: Διαδικασία ρευστοποίησης περιουσίας- Προστασία κύριας κατοικίας 1 2. Ο οφειλέτης μπορεί να υποβάλει στο δικαστήριο πρόταση εκκαθάρισης ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση βεβαρημένο ή μη με εμπράγματη ασφάλεια ακίνητο, που χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του, εφόσον τούτο δεν υπερβαίνει το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης 8
ΝΕΑ πρώτης κατοικίας, προσαυξημένο κατά πενήντα τοις εκατό. Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο ρυθμίζει την ικανοποίηση απαιτήσεων των πιστωτών μέχρι συνολικό ποσό που ανέρχεται στο ογδόντα πέντε τοις εκατό (85%) της εμπορικής αξίας του ακινήτου της κύριας κατοικίας, όπως αυτή αποτιμάται από το δικαστήριο. Η ρύθμιση μπορεί να προβλέπει και περίοδο χάριτος... Άρθρο 14: Ένδικα μέσα Οι αποφάσεις του δικαστηρίου υπόκεινται σε έφεση και σε αναίρεση σύμφωνα με το άρθρο 560 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Άρθρο 19: Μεταβατικές διατάξεις 1. Για έξι μήνες από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως απαγορεύεται ο πλειστηριασμός του ακινήτου της παραγράφου 2 του άρθρου 9. 2. Αιτήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 4 υποβάλλονται μετά την πάροδο πέντε μηνών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Άρθρο 22: Έναρξη ισχύος του νόμου Η ισχύς των διατάξεων του παρόντος νόμου αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου 2010, εκτός από τα άρθρα 20 και 21 η ισχύς των οποίων αρχίζει από τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. Συνιστάται η ιδιαίτερη προσοχή στα άρθρα 19 και 22 του νόμου. 2. Το ποσόν που αναφέρεται στο άρθρο 9 παρ.2 προσδιορίζεται στο ύψος των τριακοσίων χιλιάδων ευρώ (300.000 ), αφού το αφορολόγητο ποσό απόκτησης πρώτης κατοικίας είναι 200.000 + 50%=300.000. 3. Γεννάται το ερώτημα και στο οποίο θα μπορέσουμε να λάβουμε διευκρινίσεις το συντομότερο δυνατόν: i) πώς ο δικαστικός επιμελητής που έχει προσδιορίσει πλειστηριασμό ακινήτου τους επόμενους τέσσερις μήνες θα γνωρίζει ότι το ακίνητο αυτό αποτελεί ή όχι την κύρια κατοικία του οφειλέτη. ii) Ποιος έχει το βάρος απόδειξης. Κατά την άποψή μας, το βάρος απόδειξης έχει ο οφειλέτης, ο οποίος με ένδικο μέσο θα πρέπει να ζητήσει την αναστολή του ορισθέντος πλειστηριασμού από το αρμόδιο δικαστήριο. Παρά ταύτα, προτείνουμε στην περίπτωση κατά την οποία, λόγω προηγούμενων επιδόσεων εκ μέρους του συναδέλφου, γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως το κατασχεθέν ακίνητο είναι και η κύρια κατοικία του οφειλέτη να μην προχωράμε στη διαδικασία π.χ. κατάθεσης εγγράφων στο συμβ/φο κλπ. 4. Δημιουργείται μία ασάφεια σε ό,τι αφορά το χρόνο απαγόρευσης διενέργειας πλειστηριασμών. Σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ. 1 του παρόντος νόμου ο πλειστηριασμός αυτός (κύριας κατοικίας) απαγορεύεται για χρονικό διάστημα έξι (6) μηνών από τη δημοσίευση του νόμου στο ΦΕΚ, ενώ στο άρθρο 22 ορίζεται πως έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου ορίζεται η 1η Σεπτεμβρίου 2010. Τίθεται το ερώτημα: Σε καινούργιες κατασχέσεις που θα επιβληθούν κατά το μήνα Σεπτέμβριο και εφεξής πότε θα ορίζονται οι πλειστηριασμοί. Μετά τις 3-2-2011 ή μετά την 1-3-2011. Το ίδιο ισχύει και για τους ήδη ορισθέντες πλειστηριασμούς οι οποίοι θα ανασταλούν. Πρόταση: Θεωρούμε πως, και για να καλυφθεί η όποια διάσταση, να ορίζονται οι πλειστηριασμοί μετά την 1 Μαρτίου 2011. ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Φ.Π.Α. Ο Πρόεδρος διερευνώντας συνεχώς τα νομικά και όχι μόνο όπλα που διαθέτει ο Κλάδος ενάντια στην υπαγωγή των Δικαστικών Επιμελητών στο Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και ύστερα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις με εξειδικευμένους νομικούς επιστήμονες κατέθεσε έγγραφη και ολοκληρωμένη πρόταση στην Εκτελεστική Γραμματεία, η οποία ομόφωνα αποφάσισε και έκανε δεκτή την πρότασή του να κινηθεί η Ομοσπονδία νομικά εναντίον του Νόμου 3842/2010. Πάρθηκε η απόφαση να ανατεθεί η μελέτη και οργάνωση αυτών των διαδικασιών στον κ. Απόστολο Παπακωνσταντίνου, Διδάκτορα της Νομικής, η πρόταση του οποίου είναι: «Αγαπητέ κ. Πρόεδρε. Σε συνέχεια της συνάντησής μας για το υπόψη θέμα, σας ενημερώνουμε τα εξής: 1. Όπως γνωρίζετε, με το άρθρο 62 παρ. 3 του ν. 3842/2010 καταργήθηκε η προβλεπόμενη στο άρθρο 22 παρ. περ. ε του Κώδικα Φ.Π.Α. (Ν. 2859/2000) απαλλαγή των υπηρεσιών που προσφέρουν οι Δικαστικοί Επιμελητές από τον Φ.Π.Α. Επομένως, οι εν λόγω υπηρεσίες υπάγονται από την 1-7-2010 στον νέο αυξημένο μάλιστα συντελεστή Φ.Π.Α., ύψους 23%. 2. Κατά την άποψή μας, η νομιμότητα της ως άνω υπαγωγής των υπηρεσιών που προσφέρουν οι Δικαστικοί Επιμελητές στον Φ.Π.Α. δεν είναι αναμφίβολη, ενόψει ιδίως της ιδιαίτερης φύσης των υπηρεσιών που προσφέρουν αυτοί και του χαρακτήρα τους ως «άμισθων δημόσιων λειτουργών», όπως προβλέπει το άρθρο 1 παρ. 1 του Κώδικα Δικαστικών Επιμελητών (ν.2318/1995). Πράγματι, η υπαγωγή στον εν λόγω φόρο προσκρούει, κατά την ορθότερη άποψη, σε διατάξεις του Συντάγματος που θεμελιώνουν σειρά εγγυήσεων για τη φορολογία (άρθρο 78) και κατοχυρώνουν την οικονομική ελευθερία (άρθρα 5 παρ. 1 και 25 παρ. 1 Σύντ.0 καθώς και την παροχή αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας (άρθρο 20 παρ. 1 Σύντ.). Επιπλέον, προσκρούει σε διατάξεις του κοινοτικού δικαίου που ρυθμίζουν την επιβολή του Φ.Π.Α., καθώς και στους ορισμούς της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην περιουσία (άρθρο 1 ΠΠΠ)...» Η πρώτη, επιβαλλόμενη, λοιπόν κίνηση είναι η αποστολή προς τον Υπουργό Οικονομικών από την Ομοσπονδία σχετικό Υπόμνημα-Αίτηση εκθέτοντάς του όλα τα επιχειρήματά μας εναντίον της ένταξής μας στο Φ.Π.Α. Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης η Ομοσπονδία θα προσφύγει με αίτηση ακυρώσεως στο αρμόδιο Ακυρωτικό Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας. Συνάδελφοι, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την έκβαση μιας τέτοιας ενέργειας. Μας είναι όμως, αδιανόητο να μην αγωνιστούμε και να αφήσουμε μία τέτοια εκδοχή χωρίς την τελική δικαστική κρίση. 9
ΘΕΜΑ Η «ΕΠΙ ΑΣΕΒΕΙΑ» ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΡΥΝΗΣ ατά το 365 π.χ., γεννήθηκε στις Θεσπιές της Βοιωτίας η Μνησαρέτη. Ο πατέρας της Επικλής ήταν πολύ πτωχός και έτσι Κ η μικρή αναγκάσθηκε από πολύ νωρίς να συλλέγει κάππαρη και χόρτα, ώστε να τα πωλεί για να ζει. Οι Θεσπιείς, λόγω της ωχρότητας του προσώπου της, το οποίο έμοιαζε με το χρώμα του βατράχου, του φρύνου, την ονόμασαν Φρύνη, ονομασία με την οποία έγινε διάσημη και πασίγνωστη στον ελληνικό κόσμο. Σε νεαρότατη ηλικία, αφού, όπως φαίνεται, την πρώτη της παίδευση την πήρε στη γενέτειρά της, κατήλθε, μαζί με την οικογένειά της, στην Αθήνα, ύστερα από την καταστροφή της πατρίδας της. Εκεί, η νεαρή διετέλεσε ορχηστρίδα και αυλητρίδα και επιδόθηκε στην τέχνη των τέρψεων και του έρωτα, προβάλλοντας το υπέροχο και καλλίγραμμο σώμα της. Γρήγορα έγινε περιβόητη, όχι μόνο για το υπέροχο σωματικό της κάλλος αλλά και για την διαύγεια του πνεύματός της. Κατέστη λοιπόν, εκείνη η πάγκαλος κόρη, χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένη, εταίρα μεγάλης περιωπής και απέκτησε πολλούς, διάσημους και πλούσιους εραστές, διατηρούσε δε οικείες σχέσεις με γνωστούς άνδρες της εποχής της και είχε ισχυρούς φίλους και προστάτες. Διάσημοι εραστές της υπήρξαν ο ρήτορας Δημοσθένης, ο γλύπτης Πραξιτέλης, ο ρήτορας Υπερείδης, ο αρεοπαγίτης Γριλλίων, ο υποκριτής Σάτυρος, κ.ά. Φορούσε συνήθως έναν μόνο λεπτό και αποκαλυπτικό χιτώνα, ο οποίος τόνιζε την πλαστικότητα των σωματικών της γραμμών, ενώ απέφευγε τις πολλές δημόσιες εμφανίσεις από τακτική φιλαρέσκειας και εντυπωσιασμού. Ποτέ δεν εμφανιζόταν γυμνή, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις γενικής επίδειξης κατά τις εορτές, όταν έμπαινε χωρίς ενδύματα και με λυμένα τα μαλλιά στην θάλασσα της Ελευσίνας για να καταπλήξει τους περίεργους και ενθουσιώδεις θαυμαστές της με την λάμψη και την ωραιότητά της, οι οποίοι αλάλαζαν στην θέα του θεσπέσιου κορμιού της. Αυτή η ιερή γοητεία, εκτός από σαρκικά ρίγη προκαλούσε και θείο σεβασμό, αναδεικνύοντας το υψηλό και το ωραίο. Λέγεται ότι υπήρξε τέτοιας καλλονής, ώστε κανείς δεν κατάφερε να δει αυτήν γυμνή χωρίς να κλείσει τα μάτια του από το θάμπωμα της λάμψης της. Οι γλύπτες Απελλής και Πραξιτέλης την αρμονία του σώματος της Φρύνης απέδωσαν στα έργα τους, την Αναδυομένη Αφροδίτη και την Κνιδία Αφροδίτη αντίστοιχα, ενώ όλοι οι ζωγράφοι, οι οποίοι τεχνοτροπούσαν πορτρέτα της Αφροδίτης, την εικόνα της Φρύνης μιμούνταν. Εκτός όμως των αρετών της, υπήρξε μία φιλόδοξη γυναίκα, αρκετά φιλοχρήματη και άπληστη, με έντονη αυταρέσκεια και εγωιστική πεποίθηση για την δύναμη της ομορφιάς και της γοητείας της. Θεωρούνταν ότι έμοιαζε με την Χάρυβδη, το θαλάσσιο εκείνο τέρας, το οποίο καταβρόχθιζε, όχι μόνο το πλήρωμα αλλά και το καράβι όλο, ενώ της έδωσαν και το προσωνύμιο Σηστός (λέξη που προέρχεται από το ρήμα σήθω, που σημαίνει κοσκινίζω), διότι ήταν αρκετά εκλεκτική και απαιτητική στις προτιμήσεις της. Η εγωπάθεια και η φιλαυτία υποχρέωσαν την Φρύνη να στοιχηματίσει με φίλους της ότι τα θεσπέσια θέλγητρά της μπορούσαν να γοητεύσουν ακόμη και τον ασκητικό φιλόσοφο Ξενοκράτη, πρόεδρο της Ακαδημίας. Έτσι, η κατεργάρα εταίρα κατέφυγε νύκτα στην οικία του Ξενοκράτη με το πρόσχημα της φιλοξενίας και προσπάθησε πονηρά να τον σαγηνεύσει με ηδυπάθεια και να τον παρασύρει σε οίστρους πάθους και ακολασίας. Ο εγκρατής όμως φιλόσοφος παρέμεινε αδιάφορος και απαθής μπροστά στα προκλητικά ερωτικά καλέσματα της εταίρας, αναγκάζοντας έτσι την ηττημένη Φρύνη να αναφωνήσει: «Στοιχημάτισα να νικήσω άνδρα και όχι άγαλμα». Ήταν η πρώτη αλλά και η τελευταία ερωτική της αποτυχία. Κάποτε, ο μέτριος ρήτορας Ευθίας, ως επίδοξος εραστής, προσπάθησε να εμπνεύσει το πάθος στην Φρύνη και να κερδίσει την ερωτική εύνοιά της. Η διάσημη όμως εταίρα απέκρουσε τον έρωτα του Ευθία, προκαλώντας σ αυτόν οργή και ζηλοφθονία. Τότε, ο πονηρός, φθονερός και κακότροπος Ευθίας, θεωρώντας τον εαυτό του προσβεβλημένο, ενήγαγε την Φρύνη ενώπιον του ανωτάτου δικαστηρίου της Ηλιαίας «ἐπὶ ἀσεβείᾳ», δηλαδή με την κατηγορία της καθολικής διαφθοράς και την έκλυση των δημοσίων ηθών. Η «ἀσεβείας γραφή», όπως λεγόταν στο αττικό δίκαιο η κατηγορία για ασέβεια, ήταν συνηθισμένο μέσο δίωξης αντιπάλων και αντιφρονούντων, μπορούσε δε να καταγγελθεί σε κάθε περίπτωση κατά την οποία εκδηλωνόταν περιφρόνηση προς τα θρησκευτικά καθήκοντα ή άρνηση εκτέλεσης και εκπλήρωσης αυτών ή γενικά σε κάθε προσβολή του θείου. Τα κεφάλαια της κατηγορίας της Φρύνης ήσαν τρία α) «καινοῦ θεοῦ εἰσηγήτρια», ότι δηλαδή εισήγαγε την λατρεία νέων θεών, β) «θιάσους ἀνδρῶν ἐκθέσμους καὶ γυναικῶν συναγαγοῦσα», ότι δηλαδή συγκροτούσε απαγορευμένους θιάσους για την λατρεία αυτών των θεών με οργιαστικές τελετές ανδρών και γυναικών, και γ) «κωμάσασα ἀναιδῶς», ότι δηλαδή εισήλθε με ασέβεια σε απαγορευμένο ιερό χώρο. Εκείνη την εποχή, οι ποινές για εγκλήματα που έθιγαν το φιλόθρησκο συναίσθημα του λαού ήσαν βαρύτατες, οι δίκες «ἐπὶ ἀσεβείᾳ» ήσαν αγώνες «τιμητοί», δηλαδή επιβάλλονταν ποινές κατά περίπτωση, η δε συγκεκριμένη πράξη μπορούσε να τιμωρηθεί με δήμευση της περιουσίας και με εξορία, ακόμη και με θάνατο. «Ἐπὶ ἀσεβείᾳ» κατηγορήθηκαν ο Αναξαγόρας, ο Αλκιβιάδης, ο Δημάδης, ο Πρωταγόρας, ο Στίλπων, ο Σωκράτης, ο Φειδίας, ο Θεόφραστος, ο Αριστοτέλης, η Ασπασία, η Θεόρις, η Νινός, κ.ά. Το δικαστήριο της «Ἡλιαίας» συνεδρίαζε δημόσια, συνήθως στην αγορά, από την ανατολή μέχρι την δύση του ήλιου. Οι δικαστές κάθονταν σε ξύλινα έδρανα και κρατούσαν ειδική βακτηρία, η οποία χρησιμοποιούνταν μόνον κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Οι θέσεις των δικαστών χωρίζονταν από εκείνες των θεατών με ξύλινο κιγκλίδωμα ή πυκνό πλέγμα σχοινιών, ενώ απέναντι των θέσεων των δικαστών βρίσκονταν τα βήματα των συνηγόρων και 10