ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΕΚΑΩΡΟΦΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟ ΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΛΗΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ 07.09.1999 Λ. Βασιλειάδης, ρ. Πολ. Μηχ., Επίκ. Καθηγητής ηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης, Τµήµα Πολιτικών Μηχανικών Εργαστήριο Εφηρµοσµένης Στατικής και υναµικής των Κατασκευών e-mail: lvasilia@civil.duth.gr Περίληψη Ο τελευταίος καταστροφικός σεισµός της Αθήνας το 1999, στις 7 Σεπτεµβρίου, στάθηκε αφορµή να συνειδητοποιήσουν για µια ακόµη φορά, πολιτεία, πολίτες και επιστηµονική κοινότητα, την σεισµική τρωτότητα κτιρίων µεγάλης παλαιότητας ή και επικινδυνότητας (υψηλά κτίρια, κτίρια µε Pilotis, κτίρια µεγάλης σπουδαιότητας) και να επαναφέρουν σε συζήτηση το θέµα του προσεισµικού ελέγχου. Η εργασία αυτή παρουσιάζει την διαδικασία ενίσχυσης ενός 10-ορόφου κτιρίου από οπλισµένο σκυρόδεµα σε µαλακό υπέδαφος, το οποίο υπέστη σηµαντικές βλάβες κατά τη διάρκεια του σεισµού. Ο αρχικός σχεδιασµός του κτιρίου έγινε σύµφωνα µε τον Ελληνικό Αντισεισµικό Κανονισµό του 1959. Η προσπάθεια επικεντρώνεται στην ενίσχυσης της φέρουσας ικανότητας του κτιρίου, παρέχοντας ταυτόχρονα πληροφορίες για εναλλακτικούς τρόπους ενίσχυσης. 1 Εισαγωγή Ο σεισµός της 7 Σεπτεµβρίου 1999 µεγέθους 5.9 Richter, παρουσίασε σηµαντικές οριζόντιες εδαφικές επιταχύνσεις που στην πλειόσειστη περιοχή ξεπερνούσαν το 0.50g καθώς και εξαιρετικά υψηλές κατακόρυφες επιταχύνσεις [5, 7]. Τα φάσµατα απόκρισης όλων σχεδόν των επιταχυνσιογράφων δείχνουν δεσπόζουσα ιδιοπερίοδο από 0.15-0.30 sec, που αντιστοιχεί σε διεγέρσεις που δικαιολογούν πλήρως εκτεταµένες βλάβες, ειδικώς σε κτίρια κτισµένα µε τον παλαιό κανονισµό ο οποίος δεν εµπεριείχε ικανοτικές διατάξεις που αποµακρύνουν τον κίνδυνο κατάρρευσης. Οι περισσότερες από τις κατασκευές που εµφάνισαν βλάβες σχεδιάστηκαν σύµφωνα µε τον αντισεισµικό κανονισµό του 1959, ο οποίος οδηγούσε σε σηµαντικά χαµηλότερες σεισµικές δυνάµεις. Η ένταση του σεισµού, σε συνδυασµό µε το θεσµοθετηµένο επίπεδο σεισµικής φόρτισης των κατασκευών που ίσχυσε µέχρι το 1995, τις κακοτεχνίες, την ποιότητα των υλικών και τις αδυναµίες στην µελέτη και επίβλεψη απετέλεσαν τους σηµαντικότερους παράγοντες για τις εκδηλωθείσες βλάβες ή καταρρεύσεις. Κατά τον σεισµό της 07.09.1999 το εξεταζόµενο κτίριο παρουσίασε σηµαντικές βλάβες στον φέροντα οργανισµό και εκτεταµένες βλάβες στις τοιχοποιίες πλήρωσης. Οι αστοχίες σε φέροντα στοιχεία ήταν κυρίως διατµητικού τύπου (έντονες διαµπερείς δισδιαγώνιες ρωγµές σε κύρια τοιχία ακαµψίας στην Pilotis), βλάβες σε δοκούς στους κατώτερους ορόφους, ρωγµές σε πλάκες και στο κλιµακοστάσιο.
2 Περιγραφή του κτιρίου Πρόκειται για έναν από τους τρεις τύπους εργατικών πολυκατοικιών του Ταύρου που κατασκευάστηκαν στις αρχές τις δεκαετίας το 70. Η τυπική κάτοψη του ορόφου έχει εµβαδόν 362 τ.µ., το υπόγειο 100 τ.µ., το ισόγειο-pilotis 80 τ.µ., το µεσοπάτωµα 80 τ.µ.. Κάθε όροφος αποτελείται από τέσσερα διαµερίσµατα και έχει µικτό ύψος 2.80 m. Το περίγραµµα της οικοδοµής έχει διαστάσεις 20,10 x 20,60 m, το συνολικό ύψος από το δάπεδο της Pilotis ανέρχεται σε 33,25 m και ο συνολικός όγκος του κτιρίου είναι 12.360 m 3 (Σχήµατα 1, 2). Το κτίριο διαθέτει ένα µικτό στατικό σύστηµα µε υποστυλώµατα στην περίµετρο και τοιχώµατα στον πυρήνα του ασανσέρ και του κλιµακοστασίου. Κατασκευάστηκε σύµφωνα µε τους ισχύοντες την περίοδο εκείνη κανονισµούς, τον αντισεισµικό κανονισµό του 59 και τον κανονισµό έργων από σκυρόδεµα του 1954. Όλα τα υποστυλώµατα ορθογωνικής διατοµής είναι διατεταγµένα µε την µεγάλη τους ακαµψία στην διεύθυνση Ζ-Ζ (ανατολή-δύση), (Σχήµα 3). Στην ίδια διεύθυνση είναι τοποθετηµένα και τα πέντε τοιχία W3, W4, W5, W6, W7 µε µήκος 2.7 m και πάχος 20 cm. Στην διεύθυνση Χ-Χ η δυσκαµψία του κτιρίου εξασφαλίζεται κυρίως από τα δύο µεγάλα τοιχία W1 και W7 µε µήκος 5.1 m το καθένα και πάχος 20 cm, (Σχήµα 3). 3 Επιθεώρηση του κτιρίου Οι βλάβες στον φέροντα οργανισµό έχουν εκδηλωθεί µε την µεγαλύτερή τους ένταση στον χώρο της Pilotis και συγκεκριµένα στα δύο µεγάλα τοιχία W1 και W2 του πυρήνα σχήµατος Π, (Σχήµα 3). Η αστοχίες είναι διατµητικού τύπου - έντονες δισδιαγώνιες διαµπερείς ρηγµατώσεις (Σχήµα 8). Βλάβες παρατηρήθηκαν και στα οριζόντια φέροντα στοιχεία. Για τις δοκούς, οι βλάβες εµφανίστηκαν περιµετρικά του κτιρίου, κυρίως στην οροφή της πυλωτής και στις δοκούς που διατρέχουν τις δύο εσοχές, για τις πλάκες, στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου. Ρωγµές παρουσιάστηκαν και στο κλιµακοστάσιο, εντονότερες στους χαµηλούς ορόφους. Έντονες αποφλοιώσεις σκυροδέµατος και διάβρωση οπλισµού παρατηρήθηκαν σε πολλά φέροντα στοιχεία της οικοδοµής, κυρίως στην βόρεια πλευρά του κτιρίου. Οι βλάβες στον οργανισµό πληρώσεως (έντονες χιαστί ρηγµατώσεις, διαγώνιες ρηγµατώσεις ή και αποκολλήσεις από τα οριζόντια και κατακόρυφα φέροντα στοιχεία) ήταν πολλαπλάσιες, εντονότερες στους τέσσερις πρώτους ορόφους µε δραστική αποκλιµάκωση στους ανώτερους ορόφους. Το γεγονός ότι στη διεύθυνση Ζ-Ζ, (Σχήµα 3) είναι διατεταγµένοι περίπου 40 % περισσότεροι διαχωριστικοί τοίχοι πλήρωσης απ ότι στην διεύθυνση Χ-Χ, αυξάνει σηµαντικά τη δυσκαµψία του κτιρίου κατά Ζ-Ζ στο πρώτο α- ρηγµάτωτο στάδιο. Για τον παραπάνω λόγο οι βλάβες που εµφανίστηκαν στις τοιχοποιίες είναι εντονότερες στην διεύθυνση Χ-Χ (βορράς-νότος), κυρίως κατά µήκος του διαδρόµου. Επιπλέον αποκαλύφθηκαν, µετά την καθαίρεση του επιχρίσµατος, ασυνέχειες στη µάζα του σκυροδέµατος, λοξή διαµπερής εγκοπή µήκους περίπου 1.50 µ., παντελής απουσία αγκύρωσης του κατακόρυφου οπλισµού στο κύριο τοιχίο της πυλωτής που αστόχησε (Σχήµατα 6, 7). 4 Ιδιότητες των υλικών Τα υλικά κατασκευής του φέροντα οργανισµού είναι Β225 (C16/20) και St I (S220) για τα υποστυλώµατα και Β160 (C12/15) και St I για τα οριζόντια φέροντα στοιχεία (πλάκες-δοκοί) καθώς και για τα τοιχώµατα του πυρήνα. Οι αντοχές του σκυροδέµατος ελέγχθηκαν µε τη βοήθεια κρουσίµετρου (Schmidt Hammer). Ο σεισµικός συντελεστής µε τον οποίο µελετήθηκε αρχικά το
κτίριο ήταν ε = 0.06 (αντισεισµικός κανονισµός του 1959), (Σεισµική ζώνη Ι, έδαφος κατηγορίας (β) ) και η επιτρεπόµενη τάση εδάφους που είχε ληφθεί στους υπολογισµούς ήταν 2.0 Kg/cm². 5 Αναλυτική αποτίµηση της υπάρχουσας κατάστασης Η µελέτη επισκευής ενίσχυσης έχει τρεις στόχους:! Τον έλεγχο της αρχικής στατικής µελέτης, την αιτιολόγηση των βλαβών (στατική ανεπάρκεια του κτιρίου), τον χαρακτηρισµό των βλαβών (τοπικού ή γενικού χαρακτήρα) και την λήψη απόφασης για την επισκευή και ενίσχυση του κτιρίου.! Την διαστασιολόγηση των βλαµµένων, των ενισχυόµενων και των νέων πρόσθετων µελών, και! Τον έλεγχο επάρκειας των υπολοίπων µελών. Χρησιµοποιήθηκε ο αντισεισµικός κανονισµός του 1959 και ο κανονισµός σκυροδέµατος του 1995. Η σεισµική φόρτιση πολλαπλασιάστηκε µε συντελεστή 1.75 ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος των διατοµών µε την µέθοδο οριακής αντοχής που επιβάλλει ο ΚΩΣ 95/98 ( ράση σεισµού Ε = 1.75 x ε x [G + 0.30 Q]) [1, 2, 3]. Από τη ανάλυση της υφιστάµενης κατάστασης διαπιστώθηκε η ανεπάρκεια των τοιχίων της Pilotis και αιτιολογήθηκαν πλήρως οι βλάβες. Η ανάλυση του κτιρίου έγινε ελαστικά µε χωρικό µοντέλο και µε την βασική παραδοχή ότι οι πλάκες παραµένουν απαραµόρφωτες µέσα στο επίπεδό τους. 6 ιαδικασία αποκατάστασης-ενίσχυσης του κτιρίου Μεταξύ των διαφόρων "σεναρίων" ενίσχυσης, αναλύθηκε η περίπτωση ενισχύσεων που περιορίζεται µόνο στην Pilotis, µε την προσθήκη τεσσάρων νέων στοιχείων - τοιχίων στην διεύθυνση Χ-Χ του κτιρίου (διεύθυνση αστοχίας) και την κατασκευή µανδυών από εκτοξευόµενο σκυρόδεµα στα δύο τοιχία που αστόχησαν [3, 4, 6], [9-16]. Προκειµένου να επιτευχθεί υψηλός βαθµός µονολιθικότητας στη σύνδεση των νέων κατακόρυφων στοιχείων µε τα υπάρχοντα, προβλέφθηκαν µανδύες από έγχυτο σκυρόδεµα σε οκτώ ακόµη υποστυλώµατα. Η ανάλυση κατέδειξε ότι ο παραπάνω τρόπος ενίσχυσης δε δίνει ικανοποιητικά αποτελέσµατα διότι µεταφέρει την αστοχία στα κατακόρυφα στοιχεία δυσκαµψίας των ανώτερων ορόφων (µέχρι την 6 η στάθµη). 7 Τελική πρόταση ενίσχυσης Τροποποιήθηκαν οι διατοµές των προς ενίσχυση µελών, εισάγοντας τις τελικές διατοµές τους, καθώς και τους συντελεστές µονολιθικότητας. Προστέθηκαν νέα κατακόρυφα στοιχεία (τέσσερα τοιχία στην περίµετρο που εκτείνονται στην πυλωτή και στο υπόγειο µέχρι την θεµελίωση), συµµετρικά διατεταγµένα κατά την διεύθυνση Χ-Χ (διεύθυνση αστοχίας), προκειµένου να αυξηθεί η δυσκαµψία του κτιρίου, καθώς και ορισµένα οριζόντια στοιχεία (δοκοί) για ενίσχυση της πλαισιακής λειτουργίας (Σχήµατα 4, 14). Η τέµνουσα βάσης για την οποία αναλύθηκε το κτίριο προσδιορίστηκε ως: Vo = 0,06 ( G + 0,3 P ) = 2933,3 ΚΝ. Από την ανάλυση διαπιστώθηκε ότι δεν απαιτείται ενίσχυση άλλου κατακόρυφου στοιχείου πλην των υποστυλωµάτων C2, C4, C15 και C17 σε τέσσερις συνεχόµενους ορόφους πάνω από την Pilotis για τα οποία δεν ικανοποιείται ο έλεγχος της ανηγµένης αξονικής δύναµης (v d < 0.65) και τα οποία ενισχύθηκαν µε µεταλλικούς µανδύες ώστε να µην επηρεαστεί περαιτέρω η συνολική δυσκαµψία του κτιρίου. Η πρώτη φάση επέµβασης αφορά την επισκευή µε ρητινενέσεις των κατακόρυφων στοιχείων που παρουσίασαν πολύ σοβαρές βλάβες (των τοιχωµάτων W1 και W2 της πυλωτής) [6,8], ώστε να
γίνει άρση της επικινδυνότητας καθώς και όλων των ρωγµών στα οριζόντια φέροντα στοιχεία (δοκοί και πλάκες). Στη συνέχεια κατασκευάστηκαν οπλισµένοι και µεταλλικοί µανδύες, προστέθηκαν νέα στοιχεία (κατακόρυφα και οριζόντια) και ενισχύθηκαν δοκοί µε την επικόλληση µεταλλικών ελασµάτων: 1. Έγχυτοι µανδύες µε σκυρόδεµα ειδικής σύνθεσης, σε δεκατέσσερα υποστυλώµατα στην Pilotis και στο υπόγειο µέχρι τη θεµελίωση [6, 9], (Σχήµατα 4, 12). 2. Μονόπλευροι µανδύες εκτοξευόµενου σκυροδέµατος ειδικής σύνθεσης, πάχους 10 cm στην εσωτερική πλευρά των τοιχωµάτων W2, W6, W7 του κλιµακοστασίου και W1, W3, W5 του φρεατίου του ασανσέρ, σε όλους τους ορόφους καθώς και στο υπόγειο (Σχήµατα 4, 11). 3. Αµφίπλευροι µανδύες από έγχυτο σκυρόδεµα στα υποστυλώµατα C8, C9, C10 και C11 στους δέκα ορόφους πάνω από την Pilotis [6, 9], (Σχήµα 12). 4. Tέσσερα νέα κατακόρυφα στοιχεία (τοιχία) πάχους 0.30 m στην πυλωτή και στο υπόγειο µέχρι την θεµελίωση, συνδέοντας τα υποστυλώµατα C1-C2, C4-C5, C14-C15 και C17-C18 µεταξύ τους. 5. Mεταλλικοί µανδύες στα υποστυλώµατα C2, C4, C15 και C17 σε τέσσερις ορόφους [6, 9]. 6. Επικόλληση µεταλλικών ελασµάτων πάχους 2 mm σε δοκούς της Pilotis και τεσσάρων υπερκείµενων ορόφων για την εξασφάλιση έναντι τέµνουσας [6]. 7. Νέες δοκοί στην οροφή της Pilotis και αγκύρωση στους µανδύες των γειτονικών υποστυλωµάτων [9], (Σχήµατα 10, 13). 8. ύο νέες δοκοί στην οροφή της Pilotis και σε όλους τους υπόλοιπους ορόφους, συνδέοντας τα υποστυλώµατα C8-C10 και C9-C11 κατά ζεύγη. 9. Συστηµατική ανακατασκευή (ή τοπική επισκευή) των τοίχων πληρώσεως σύµφωνα µε τις ισχύουσες προδιαγραφές. 8 Συµπεράσµατα (α) Η ένταση του σεισµού ήταν οπωσδήποτε µεγαλύτερη από την αναµενόµενη και από εκείνη που είχε προφανώς προβλεφθεί για τη µελέτη του κτιρίου. Το υπό ενίσχυση κτίριο µελετήθηκε (αρχική µελέτη) µε τη λογική κοινού και όχι υψηλού κτιρίου (Πιθανότατα η αντισεισµική ανάλυση έγινε µε το µοντέλο του µονορόφου). (β) Η έντονη διατµητική αστοχία των δύο κύριων τοιχωµάτων της Pilotis δηµιούργησε κρίσιµη κατάσταση για την ευστάθειά του σε µελλοντικούς σεισµούς, κατατάσσοντας τις βλάβες σε γενικού χαρακτήρα. (γ) Η σχετικά περιορισµένη έκταση των βλαβών οφείλεται στο γεγονός ότι το φάσµα ιδιοπεριόδων του σεισµού της 07.09.1999 απέχει πολύ από τις ιδιοπεριόδους του υπό κρίση κτιρίου. Τούτο άλλωστε είναι προφανές και από το τυπικό φάσµα των ΝΕΑΚ, ΕΑΚ. Οι τρεις πρώτες ιδιοπερίοδοι που προέκυψαν από τη σχετική δυναµική ανάλυση είναι: 1.51 sec, 1.48 sec και 1.29 sec και βρίσκονται στον φθίνοντα κλάδο του φάσµατος. Οι καταγραφές του σεισµού της 07.09.1999 παρουσιάζουν µέγιστες επιταχύνσεις για ιδιοπεριόδους από έως 0.60 sec. (δ) Η συστηµατική ανάλυση που πραγµατοποιήθηκε, σε συνδυασµό µε τους ελέγχους αντοχής, επιβεβαίωσαν κατά τον πλέον αδιαµφισβήτητο τρόπο ότι το κτίριο πέραν των επισκευών των στοιχείων που έπαθαν βλάβες χρειαζόταν και επεµβάσεις ενίσχυσης. (ε) Η αντιµετώπιση των βλαβών στο κτίριο έγινε µε τέτοιο τρόπο που, ενώ ανταποκρίνεται στο ισχύον θεσµικό πλαίσιο για την υπολογιστική προσέγγιση και τις σχετικές οδηγίες και συστάσεις περί επισκευών, παρεµβαίνει αποτελεσµατικά σε εγγενείς αδυναµίες του σκελετού. Με τον τρόπο αυτό η λεγόµενη επαναφορά στην "προ του σεισµού κατάσταση" γίνεται µε σχετική βελτιστοποίηση των ικανοτήτων σεισµικής απόκριση τουλάχιστον στην διεύθυνση εκείνη που υπέστη τις βασικές βλάβες.
Η τελική απόφαση για το επίπεδο των ενισχύσεων σε τέτοιου είδους µεγάλα κτίρια (40 διαµερίσµατα) προκύπτει µέσα από µια σύνθετη διαδικασία που πρέπει να οδηγεί στη βέλτιστη λύση, ικανοποιώντας τον βασικό στόχο που είναι η ασφάλεια του κτιρίου, ως τελικό αποτέλεσµα συνδυασµού παλαιών και νέων κανονισµών, κοινωνικών και οικονοµικών κριτηρίων, παραµέτρων που καθορίζει η πολιτεία. 9 Ευχαριστίες Ο συγγραφέας εκφράζει τις ευχαριστίες του προς τον προϊστάµενο του ΤΑΣ Πειραιά Πολιτικό Μηχανικό κ. Λ. Γκολφινόπουλο, τον προϊστάµενο ΥΑΣ κ. Ι. Λεονταρίτη καθώς και προς τους Πολιτικούς Μηχανικούς του ΥΠΕΧΩ Ε /ΥΑΣ, κ. Ι. Μάλιαρη και τις κυρίες Ε. Κλεάνθη και Μ. Αργυρού για την ουσιαστική βοήθεια και επιστηµονική συµβολή προκειµένου να εκδοθεί η σχετική άδεια αποκατάστασης-ενίσχυσης. Βιβλιογραφία [1] Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., Νέος Ελληνικός Κανονισµός Σκυροδέµατος, ΦΕΚ 227β, 28 Μαρτίου 1995. [2] Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., Νέος Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός, ΦΕΚ 613 Β/12-10-1992. [3] Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., Συνοπτικές οδηγίες για επισκευή του φέροντος οργανισµού κτιρίων από οπλισµένο σκυρόδεµα µε βλάβες από σεισµό, Αθήνα, Σεπτέµβριος 1999. [4] Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., Επισκευές κτιρίων που υπέστησαν βλάβες από το σεισµό της 7 ης Σεπτεµβρίου 1999, Αθήνα, Οκτώβριος 1999. [5] Tselentis, G.A., and Zahradnik, J.: The Athens earthquake of 7 September 1999, Bulletin of the Seismological Society of America 90 (2000), pp. 1143-1160. [6] Σ. Η. ρίτσος, Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών από Οπλισµένο Σκυρόδεµα, Πάτρα 2000. [7] Papadopoulos, G.A., Drakatos, G., Papanastassiou, D., Kalogeras, I. and Stavrakakis, D.: Preliminary results about the catastrophic earthquake of 7 September 1999 in Athens, Greece, Seismological Research Letters 71 (2000), pp. 318-329. [8] Trout, J.: Epoxy injection in construction, Addison: Hanley-Wood 1997. [9] Penelis, G.G and Kappos A.J.: Earthquake-resistant concrete structures, London: E&FN Spon, 1997. [10] Sugano, S.: State-of-the-art in techniques for rehabilitation of buildings. Proceedings of the 11th World Conference on Earthquake Engineering, paper no 2175, Oxford: Elsevier 1996, CD-Rom. [11] Federal Emergency Management Agency: NEHRP Handbook of techniques for the seismic rehabilitation of existing buildings, FEMA-172, Washington D.C.: FEMA 1992. [12] Federal Emergency Management Agency: NEHRP Guidelines for the seismic rehabilitation of buildings, FEMA-273, Washington D.C.: FEMA 1997. [13] Federal Emergency Management Agency: NEHRP Commentary on the guidelines for the seismic rehabilitation of buildings, FEMA-274, Washington D.C.: FEMA 1997. [14] Federal Emergency Management Agency: Evaluation of earthquake damaged concrete and masonry wall buildings - Basic procedures manual, FEMA-306, Washington D.C.: FEMA 1999. [15] Federal Emergency Management Agency: Evaluation of earthquake damaged concrete and masonry wall buildings - Technical resources, FEMA-307, Washington D.C.: FEMA 1999.
1 2 3 4 5 6 7 7 6 5 4 3 2 1 [16] Federal Emergency Management Agency: Repair of earthquake damaged concrete and masonry wall buildings, FEMA-308, Washington D.C.: FEMA 1999 0.20 0.12 2.80 1.08 +33,31 +30,51 2.90 5.80 1.34 2.80 2.80 +27,71 +24,91 2.40 1 2 2.80 2.80 2.80 +22,11 +19,31 +16,51 37.66 20.00 0.20 0.20 2.40 2.60 3 +5,31 13.90 4 2,80 2.80 2,80 +13,71 +10,91 +8,11 0.20 3.20 5.80 3.40 3.25 0.20 3.25 3.40 3.20 0.20 2,80 +5,31 +2,98 2.66 0.20 1.34 20.70 +0,00 - +0,15 1.45 2.35-2,27 2.63-3,72 3.77 Σχήµα 1: Κάτοψη τυπικού ορόφου Σχήµα 2: Τοµή W10 W11 C14 C15 C16 C17 C18 C14 C15 C16 C17 C18 W1 W1 C12 W3 W4 W5 C13 C10 C12 W3 W4 W5 C13 C11 17.32 C10 C11 17.52 C8 W6 W7 C9 C8 W6 W7 C9 C6 W2 C7 C6 W2 C7 W8 W9 C1 C2 C3 C4 C5 C1 C2 C3 C4 C5 20.63 20.83 Σχήµα 3: Κατακόρυφα φέροντα στοιχεία πριν την Σχήµα 4: Κατακόρυφα φέροντα στοιχεία µετά
ενίσχυση (αρχικός φορέας) την ενίσχυση (ενισχυµένοςφορέας) Σχήµα 6: Έλλειψη αγκύρωσης οπλισµού σε τοιχίο της Pilotis. Σχήµα 5: Φωτογραφία του εξεταζόµενου κτιρίου Σχήµα 7: Ασυνέχειες στη µάζα του Ο.Σ.σε τοιχίο της Pilotis (αποκάλυψη µετά την καθαίρεση του επιχρίσµατος)
Σχήµα 8: ισδιαγώνιες διαµπερείς ρωγµές σε κύριο τοιχίο δυσκαµψίας στην Pilotis (εικόνα µετά την καθαίρεση του επιχρίσµατος) Σχήµα 9: Επισκευή ρωγµών σε τοιχίο της Pilotis µε εποξειδικές ρητίνες Σχήµα 10: Προετοιµασία για την κατασκευή µανδυών σε υποστυλώµατα της Pilotis και προσθήκη νέας δοκού Σχήµα 11: Εξωτερικός µανδύας σε τοιχίο της Pilotis Σχήµα 13: Κατασκευή µανδύα σε υποστύλωµα και προσθήκη νέας δοκού
Σχήµα 13: Κατασκευή µανδύα σε υποστύλωµα και προσθήκη νέας δοκού Σχήµα 12: Ενίσχυση υποστυλώµατος-αγκύρωση οπλισµού, στην Pilotis και στο υπόγειο Σχήµα 14: Προσθήκη νέων στοιχείων και κατασκευή µανδυών Ο.Σ.