Τοπική Κοινότητα Περίκλειας Σε υψόµετρο 580 µέτρων και µεταξύ των βουνών Τζένας και Πάικου, µόλις 7,5 χιλιόµετρα από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα, σαν από θαύµαα κρατήθηκε ζωντανή η Περίκλεια, από τη συνένωση τριών µικρότερων οικισµών, µετά την αποστράγγιση λίµνης που βρισκόταν εκεί στα βάθη του χρόνου. Στην κοινότητα Περίκλειας, υπάγεται η Λαγκαδιά. Και τα δυο χωριά, ανήκουν στα αµιγή βλαχοµογλενοχώρια (Μογλενά: βυζαντινή ονοµασία της Αλµωπίας λόγω της οµίχλης:µόγλα, στην περιοχή). Τα παρεκκλήσια Στον οµώνυµο λόφο όπου κάποτε ήταν το παλιό χωριό, διασώθηκε το µικρό εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Το 1969 στην ίδια θέση χτίστηκε το σηµερινό παρεκκλήσι. Έχει τέµπλο και χωριτηκότητα 20 ατόµων περίπου. Η θέα του από το δρόµ µο Νότιας-Περίκλειας σε καλοσορίζει. Στην είσοδο του χωριού σε φυσικό ύψωµα υπήρχε το πέτρινο λευκό εκκλησάκι της Παναγιάς. Σε αυτήν την απέριττη γωνία έβρισκαν παρηγοριά οι ταπεινές βασανισµένες ψυχές, οι διαβάτες δρόσιζαν το µέτωπο µε το αγίασµα που σε σχηµατισµένη λακούβα στο βράχο έσταζε νυχθηµερόν. Ανακατασκευάστηκε αρχές του 90 αλλάζοντας τη φυσιογνωµία του εντελώς, ενώ πρόσφατα εξωραίστηκε από το ήµο ο περιβάλλων χώρος. Τη ευτέρα του Πάσχα, οι κάτοικοι ακολουθούν τα λάβαρα και επισκέπονται τα τρια παρεκκλήσια σε ανάµνηση των εγκατελειµένων οικισµ µών. Τοι τρίτο, µεταγενέστερο και µικρότερο είναι του Ιωάννη Προδρόµου στο δρόµο Περίκλειας-Λαγκαδιάς. Τα ποτάµια-η σπηλιά Περιµετρικά του χωριού, ρέµατα και ποτάµια µε άφθονα και καθαρά νερά, πότιζαν κήπους και χωράφια πριν καταλήξουν µε άλλους παραπόταµους στον Αλµωπαίο ποταµό. Η Ντράγκνι, Ζάικουβα και Ουσέα κινούσαν τους παλιούς νερόµυλους.... Νότια του κάµπου υπάρχει µια σπηλιά ιστορικής σηµασίας, αφού αποτέλεσε κρησφύγετο για διωκόµενους ή άµαχα γυναικόπεδα, στις εκάστοτε επιδροµές των Τούρκων και Βούλγαρων κατακτητών. Η αρχιτεκτονική των κατοικιών Αποκλειστικά πετρόκτιστα ήταν τα διώροφα, λιτά σπίτια προσαρµ µοσµένα στις ανάγκες των ιδιοκτητών. Στο κάτω πάτωµα είναι ο στάβλος, πάνω ανοιχτό το ξύλινο χαγιάτι (τρεµ) όπου κρεµούσαν καπνά και καλαµπόκια. Η σκεπή τους καλύπτεται µε σχιστόλιθους. Αίσθηση προκαλεί ο βιοκλιµατικός χαρακτήρας των κατοικιών. Η πρόσοψη τοποθετείται κόντα στον αέρα, ενώ στους αρµούς και το δάπεδο χρησιµοποιείται κοκκινόχωµα και γιδότριχα, ένα άριστο µονωτικό υλικό. Εντυπωσιάζει επιπλέον η δόµηση τους σε σειρές µε κοινό τον έναν εξωτερικό τοίχοο και η ούσα µίκα (µικρή πόρτα) µε την οποία
επικοινωνούν µεταξύ τους, ώστε να διαφεύγουν εύκολα. Ελάχιστα παλιά σπίτια έχουν αποµείνει. Η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής Η Εκκλησία βρίσκεται στην µεσηµβρινή άκρη του χωριού και δίπλα στο κοιµητήριο. Η εκκλησία χτίστηκε κατά την παράδοση το 1850. Η χρονολογία 1862 αναφέρεται στις τοιχογραφίες. Είναι τρίκλιτη βασιλική. Χαγιάτι υπάρχει στη νότια και τη δυτική πλευρά της εκκλησίας κλειστό όλο µε τοίχο. Η αψίδα του ιερού βήµατος είναι ηµικυκλική. Η λιθοδοµή έχει πάχος 0,60µ. Υπάρχουν δύο είσοδοι, στη δυτική και τη νότια πλευρά της εκκλησίας. Στη δυτική πλευρά της εκκλησίας, πάνω από το περίστωο, υπάρχει φωτιστικό άνοιγµα. Η στέγη είναι δίρριχτη µε αποτµήσεις στην ανατολική και δυτική κορυφή. Η κάλυψη γίνεται µε σχιστολιθικές πλάκες. Γυναικωνίτης βρίσκεται στο δυτικό µέρος της εκκλησίας, πάνω από τον πρόναο, µε ψηλό ξύλινο στηθαίο και καφασωτό, ευθύγραµµο σε κάτοψη. Ξύλινο καφασωτό υπάρχει και στον πρόναο. Το δάπεδο της εκκλησίας είναι πλακοστρωµένο µε σχιστολιθικές πλάκες. Οι κίονες είναι κυκλικής διατοµής µε ξύλινο τετραγωνικό πυρήνα και επένδυση µπαγδατιού. Τα κιονόκρανα και τα επιστήλια είναι µεταγενέστερα τοιχογραφηµένα, µε παραστάσεις αγίων και φυτικά µοτίβα. Η οροφή είναι ξύλινη, «νταµπλαδωτή» και ζωγραφισµένη, λιτότερη στα πλάγια κλίτη. Το τέµπλο είναι ξύλινο, ζωγραφισµένο, µε απλά ξυλόγλυπτα περιγράµµατα γύρω από τις εικόνες, ευθύγραµµο σε κάτοψη. Ο άµβωνας είναι ξύλινος, πολυγωνικός. Στο εσωτερικό η εκκλησία είναι κατάγραφη µε τοιχογραφίες δύο περιόδων. Στο βορεινό τοίχο εικονίζονται τα πάθη του Χριστού και στο κάτω µέρος άγιοι ολόσωµοι. Στην κόγχη του ιερού εικονίζεται η Πλατυτέρα ανάµεσα στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Στο κάτω µέρος αναγράφεται η χρονολογία 1862. ηµοτικό σχολείο Περικλείας Το πρώτο διδακτήριο βρισκόταν στην πλατεία του χωριού, είχε σχήµα ορθογώνιο και χρονολογείτο από πολύ παλιά εποχή. Πυρπολήθηκε και καταστράφηκε το 1916 από τους Τούρκους. Στην θέση του κατασκευάστηκε πέτρινο καµπαναριό και ένα πολύ µικρό καφενείο... Στη συνέχεια το σχολείο µεταφέρθηκε στο κοινοτικό γραφείο, οίκηµα της κοινότητας και λειτούργησε έως το 1936. Είχε σχήµα τετράγωνο, ισόγειο και φτιάχτηκε από πολύ παλιά ως κοινοτικό οίκηµα. Το υπάρχον διδακτήριο βρίσκεται στη βορεινή πλευρά του χωριού, πάνω σ ένα µικρό φυσικό ύψωµα. Έχει έκταση 6 στρέµµατα Το κτήριο ανεγέρθηκε το έτος 1935. Στην αρχή είχε µόνο µια αίθουσα διδασκαλίας µε επιφάνεια 85 και ένα γραφείο δασκάλων ενώ αργότερα το 1959 προστέθηκε µια δεύτερη αίθουσα 64 τ.µ. και το νηπιαγωγείο. εν υπάρχουν στοιχεία όσον αφορά την κρατική επιχορήγηση και γενικά την αξία για την ανέγερση Στην όλη προσπάθεια συνέβαλαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού µε προσωπική εργασία. Κατά το έτος 1944 κάηκαν από τους Βούλγαρους, η οροφή και το δάπεδο που ήταν ξύλινα, καθώς και όλα τα αρχεία του σχολείου έως τότε. Το 1951 όµως µε µέριµνα του τότε υπουργείου ανοικοδοµήσεως και την προσωπική και πάλι εργασία των κατοίκων, το σχολείο επισκευάσθηκε.
Το γυµνό της Τζένας, πάνω από την Περίκλεια.
http://www.dimosalmopias.gov.gr/index.php?option=com_content&task=view&id= 413&Itemid=221