Νέα τροπή λαμβάνει ο αγώνας για τον εντοπισμό των ελλήνων αγνοουμένων στρατιωτών στην Κύπρο καθώς η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) στα Κατεχόμενα, φέρεται να βρίσκεται ενώπιον του μεγαλύτερου ομαδικού τάφου αγνοουμένων, από τις μέχρι σήμερα εκταφές, σύμφωνα με πληροφορίες της κυπριακής εφημερίδας «Φιλελεύθερος» που δημοσιεύτηκαν στο χθεσινό της φύλλο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, ο ομαδικός τάφος βρέθηκε σε περιοχή κοντά στις Χαμίτ Μάντρες και ήδη άρχισαν να ανασύρονται τα πρώτα οστά, κάποια εκ των οποίων εκτιμάται ότι ανήκουν και σε κάποιους από τους πολυάριθμους Θεσσαλούς αγνοούμενους που πολέμησαν στο νησί. Πιο συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι τα οστά ανήκουν σε πεσόντες ή εκτελεσθέντες ελληνοκύπριους στρατιώτες οι οποίοι εγκλωβίστηκαν όταν έσπασε η αμυντική γραμμή της Μιας Μηλιάς, στις 14 Αυγούστου 1974. Αρκετοί στρατιώτες φέρεται να έμειναν χωρίς καθοδήγηση και χωρίς κάλυψη, οπότε είτε έπεσαν στη μάχη είτε συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν στη συνέχεια. Οι Χαμίτ Μάντρες ήταν το ορμητήριο των αρμάτων του τουρκικού στρατού και όταν ξεκίνησε η προέλασή τους ήταν αδύνατον να ανακοπούν αφού τα όπλα με τα οποία ετάχθησαν να τους αντιμετωπίσουν οι εθνοφρουροί και οι λίγοι αξιωματικοί που βρίσκονταν στην περιοχή ήταν ελάχιστα και όχι σε καλή κατάσταση. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κάποιοι από τους στρατιώτες επιχείρησαν να περάσουν στις ελεύθερες περιοχές αλλά τα μηχανοκίνητα τμήματα που συνόδευαν τα άρματα και οι 1 / 5
τούρκοι στρατιώτες είχαν όλη την άνεση να σκοτώσουν όσους επιχειρούσαν να διαφύγουν. Το σημείο όπου βρέθηκε ο ομαδικός τάφος ήταν γνωστό εδώ και καιρό, αλλά όσοι το γνώριζαν το κρατούσαν μυστικό. Στο παρελθόν έγινε αναφορά για μεταφορά εθνοφρουρών στο συγκεκριμένο σημείο με φορτηγά και ημιφορτηγά αλλά δεν έγινε γνωστό κατά πόσο οι πληροφορίες ήταν αξιόπιστες. Οι Θεσσαλοί αγνοούμενοι Οι Έλληνες στρατιώτες που πήγαιναν στην Κύπρο, φορούσαν πολιτικά, έφεραν πλαστά ονόματα και παρουσιάζονταν ως κύπριοι φοιτητές που επέστρεφαν στην Κύπρο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στρατηγός Δημήτριος Γεωργιάδης ο οποίος πήγε στην Κύπρο με το όνομα Άδωνις Χαραλάμπους και επάγγελμα καθηγητής. Όπως σημειώνει ο ιστορικός Αυγουστής (Ντίνος) Αυγουστή (πρόεδρος συλλόγου Κυπρίων Λάρισας), η Θεσσαλία έχει το προνόμιο να έχει το 1974, την μεγαλύτερη αριθμητική συμμετοχή σε ότι αφορά την επάνδρωση της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Αρκετοί Θεσσαλοί υπηρετούν επίσης το 1974, είτε ως μόνιμο προσωπικό, είτε ως κληρωτοί και στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς. Ο κατάλογος των ονομάτων πολύ μακρύς. Οι περισσότεροι από τον Νομό της Καρδίτσας και των Τρικάλων, αρκετοί από τον Νομό της Λάρισας και μερικοί από τον Νομό της Μαγνησίας. «Αφού λοιπόν οι περισσότεροι εξ Ελλάδος αξιωματικοί και οπλίτες που υπηρετούν στην Κύπρο το 1974, είναι Θεσσαλοί, είναι επόμενο και η προσφορά αίματος της Θεσσαλίας να είναι πολύ μεγάλη. Στις ηρωικές μάχες που έδωσε η ΕΛ.ΔΥ.Κ., στην περιοχή του Κιόνελι, πολέμησαν ηρωικώς ο υπολοχαγός πεζικού Τσιώνος Σωτήριος ο οποίος γεννήθηκε το 1945 στον Κοκκινοπηλό Ελασσώνος. Ο αείμνηστος υπολοχαγός τραυματίσθηκε βαριά και απεβίωσε στο γενικό νοσοκομείο της Λευκωσίας στις 29 Ιουλίου του 1974. Νοσηλευόταν δίπλα από το κρεβάτι του τραυματία αντιστράτηγου ε.α. σήμερα κ. Δημήτριου Μπίκου, όπως ίδιος γράφει στην σελ. 74 του βιβλίο του «Πως χάσαμε το 38% της Κύπρου. Στις 31 Ιανουαρίου 2003 μάλιστα τα οστά του ήρωα μεταφέρθηκαν για ταφή στην γενέτειρα του, αφού προηγουμένως, τον Οκτώβριο του 2002 έγινε γνωστός ο ακριβής τόπος της ταφής του ήρωα με την γνωστή επιστημονική μέθοδο ταυτοποιήσεως γενετικού υλικού. 2 / 5
Επίσης στην ίδια μάχη τραυματίσθηκε βαριά και μεταφέρθηκε στο γενικό νοσοκομείο Λευκωσίας όπου στις 25 Ιουλίου του 1974 εξέπνευσε, ο στρατιώτης πεζικού Αθανασούλας Βασίλειος από το χωριό Αγρελιά των Τρικάλων, ενώ έπεσε ηρωικώς στο πεδίο της μάχης ο στρατιώτης Κουκούλης Θωμάς από τους Αγίους θεοδώρους της Καρδίτσας. Έπεσαν ακόμα ηρωικώς μαχόμενοι, ο αρχιλοχίας πεζικού Κόκας Κωνσταντίνος, οι έφεδροι λοχίες Ζάρκος Χρήστος και Τσιπινιάς Βασίλειος, ο έφεδρος δεκανέας Πεζικού Ρούσης Γεώργιος. Ενώ αγνοείται η τύχη των στρατιωτών πεζικού Αυλωνίτη Σπυρίδωνα, Παφιώλη Κωνσταντίνου και Χουντάλα Προκοπίου, οι οποίοι κατάγονται από άλλα διαμερίσματα της Ελλάδας. Εντελώς διαφορετική για την τύχη του Κουκούλη Θωμά παρουσιάζεται η άποψη των στενών συγγενών του, οι οποίοι υποστηρίζουν πως έχουν πληροφορίες ότι ο Θωμάς βρίσκεται ζωντανός στα βάθη της Τουρκίας όπου εκτελεί καταναγκαστικά έργα. Το ίδιο ακριβώς υποστηρίζει και η κυρία Γιαννακοπούλου Κερασίνα σύζυγος του αγνοουμένου μόνιμου αρχιλοχία Γιαννακόπουλου Νικόλαου από το Μουζάκι Καρδίτσας, που υπηρετούσε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ., ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες της, θεάθηκε για τελευταία φορά τραυματισμένος, στις 14 Αυγούστου του 1974, στην περιοχή της Μιάς Μηλιάς. Πάντως στην σελίδα 372 του βιβλίου του Ι. Μπήτου «Από την πράσινη γραμμή στους δυο Αττίλες, αναφέρεται ότι ο Γαννακόπουλος Νικόλαος χάθηκε εντός του στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Λίγο πάρα δίπλα η Κρυοπηγή Καρδίτσας είχε το θλιβερό προνόμιο να δώσει και αυτή ένα από τα ρωμαλέα βλαστάρια της, για την λευτεριά της Κύπρου. Τον επιλοχία πεζικού Αθανασίου Νικόλαο που επίσης υπηρετούσε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ. Από το Μαυρομάτι της Καρδίτσας καταγόταν ο μόνιμος Αρχιλοχίας Σκαμπαρδώνης Χρίστος που υπηρετούσε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ. και που πολεμώντας με αυτοθυσία πότισε και αυτός με το αίμα του τα ιερά χώματα της Κύπρου. Στις 22 Ιουλίου του 1974, έπεσε ηρωικώς μαχόμενος, ανατολικώς του στρατοπέδου όπου εξελισσόταν μεγάλη επίθεση των τούρκων, ο δεκανέας Μπολομύτης Χρυσόστομος από το Χάρμα της Καρδίτσας. Τέσσερα ακόμα από παιδιά της ΕΛ.ΔΥ.Κ., τα οποία αγνοούνται κατάγονται από την Θεσσαλία. Χάθηκαν και οι τέσσερις εντός του στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Είναι οι Λοχίες Αθανασόπουλος Δημήτριος από την Καστανιά της Καρδίτσας και Οικονόμου Ηλίας από τα Τρίκαλα και οι στρατιώτες Ανεμάς Δημήτριος και Καραγιώργος Αθανάσιος από την Καρδίτσα. Όλοι τους χάθηκαν στην δεύτερη φάση της εισβολής στις 16 Αυγούστου του 1974, την ίδια μέρα που έπεφτε ηρωικώς μαχόμενος ο στρατιώτης Παναγιώτου Βασίλειος από το Πευκόφυτο της Καρδίτσας, ο οποίος υπερασπιζόταν μαζί τους με αυτοθυσία το 3 / 5
στρατόπεδο της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου, από τους χιλιάδες τούρκους που επιτίθεντο για να το καταβάλουν. Δύο μέρες προηγουμένως έπεφτε ηρωικώς Νοτιοδυτικά του στρατοπέδου, στις 14 Αυγούστου του 1974, ο δεκανέας πεζικού Κωστόπουλος Ζάχος Στέφανος από το Προάστιο της Καρδίτσας. Στην περιοχή της αποβάσεως στο Πέντε μίλι της Κερύνειας, στον θερμότερο σημείο του αγώνα, πολέμησε με αυταπάρνηση και έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στις 21 Ιουλίου του 1974 ο λοχαγός πεζικού Τσουκνίδας Δημήτριος από τους Σοφάδες της Καρδίτσας. Από τον 'Αγιο Ακάκιο της Καρδίτσας κατάγεται επίσης και ο επιλοχίας τεχνικού Ραχωβίτσας Γρηγόριος ο οποίος πολέμησε ηρωικώς την πρώτη μέρα της εισβολής, για να αναχαιτίσει την προσπάθεια της αποβάσεως στην περιοχή Βαβυλάς της Κερύνειας και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Από την Κύπρο επέστρεψαν φέροντες ως αστραφτερά παράσημα τα τραύματα τους οι Λοχίες Οικονόμου Ευάγγελος και Δάλλας Χρήστος από την περιοχή της Καρδίτσας, ο λοχίας Παπακώστας Νικόλαος και ο δεκανέας Μπλετσογιάννης Χρήστος από την περιοχή των Τρικάλων και οι στρατιώτες Κουτσός Θωμάς και Φούντας Δημήτριος από την περιοχή της Καρδίτσας. Τραυματίας από την Κύπρο επέστρεψε και δεκανέας της ΕΛ.ΔΥ.Κ. ιατρός σήμερα Κουτσαντάς Βασίλειος από την Βέροια που ζει και εργάζεται στην Αγιά της Λάρισας. Τι μπορεί να πρωτοπεί κανείς για τον υπολοχαγό Ροκκά Βασίλειο από το Πευκόφυτο των Τρικάλων. Ο υπέροχος αυτός αξιωματικός της 33ης Μοίρας Καταδρομών, πολέμησε με αυτοθυσία τους εισβολείς και όταν μια χειροβομβίδα τον λάβωσε βαριά, εκεί ψηλά στο Κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα, χωρίς χρονοτριβή πήγε στο πρόχειρο Νοσοκομείο που στήθηκε στο Μπέλλα Μπάις, έδεσε όπως-όπως τις πληγές του και επέστρεψε στο πεδίο της μάχης, παρά τις συμβουλές των ιατρών για παραμονή στο νοσοκομείο. Αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω γιατί υπηρέτησα κάτω από τις διαταγές αυτού του υπέροχου αξιωματικού. Από τον Βόλο κατάγεται ο Βουγιούκας 'Αγγελος που υπηρετούσε στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της Κερύνειας και ο οποίος είχε την ατυχία να γνωρίσει από πολύ κοντά την «ευγενή συμπεριφορά» των γειτόνων μας, αφού συνελήφθη αιχμάλωτος και οδηγήθηκε στα μπουντρούμια των τουρκικών φυλακών των Αδάνων, όπου και παρέμεινε για τρεις περίπου μήνες. Και ο φίλος Λαρισαίος Λάμπρος Πλίτσης, οπλίτης της ΕΛ.ΔΥ.Κ., είχε την ατυχία να 4 / 5
συλληφθεί από τους τούρκους λίγο μετά την εισβολή και να παραμείνει αγνοούμενος για δεκατέσσερις μήνες στα μπουντρούμια του Αττίλα, έως ότου να βρει τον τρόπο να δραπετεύσει, ξεφεύγοντας από του χάρου τα δόντια και να επιστρέψει στις ελεύθερες περιοχές. Λέγεται ότι οι δικοί του, αγνοώντας την τύχη του, του έκαναν και τα πρώτα μνημόσυνα.» Ο κ. Αυγουστής προσπάθησε επανειλημμένως να καταγράψει όλα τα ονόματα των Θεσσαλών που μετείχαν των επιχειρήσεων στην Κύπρο, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό, αφού οι επανειλημμένες προσπάθειες του προς το Γ.Ε.Σ. δεν βρήκαν την δέουσα ανταπόκριση. 5 / 5