ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο από όλα, χάνονται αθώες ζωές. Έτσι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που βιώνουν τον τρόμο του πολέμου, αναγκάζονται να φύγουν από τη χώρα τους. Αυτοί, είναι οι πρόσφυγες που ψάχνουν μια διέξοδο, ώστε να καταφέρουν να ζήσουν με ασφάλεια, αφού αν μείνουν στη χώρα τους κινδυνεύει η ζωή τους Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήσασταν εσείς στην θέση τους; Εμείς...ναι! Λοιπόν... Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε έναν τόπο, να έχεις φτιάξει το σπίτι σου, την οικογένεια σου, τη ζωή σου ολόκληρη και ξαφνικά, εντελώς απροειδοποίητα, μέσα σε μια στιγμή να αναγκάζεσαι να τα παρατήσεις όλα... τα πάντα! Το μόνο που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή είναι να σώσεις τα παιδιά σου, να σωθείς εσύ ο ίδιος. Εντελώς ξαφνικά λοιπόν φεύγεις, μόνο με τα ρούχα που φοράς, κρατώντας τα παιδιά σου αγκαλιά με προορισμό... το άγνωστο. Έχεις μόνο την ελπίδα συντροφιά σου, ότι θα ζήσεις. Φανταστείτε λοιπόν τους ανθρώπους εκείνους, που δεν έχουν στέγη, ρούχα ούτε καν τροφή. Αναλογιστείτε πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και σκεφτείτε πώς και τι θα κάνετε για να τους παρέχετε ένα χέρι βοηθείας, γιατί είναι πρόσφυγες, συνάνθρωποι μας!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΖΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ Το Ροζάν τον γνωρίσαμε στην Β τάξη του δημοτικού, όταν ήρθε στο σχολείο μας. Ήταν ψηλός, μελαχρινός, καλοντυμένος, καλό παιδί και ντροπαλός, και δεν μιλούσε πολύ. Ο Ροζάν είχε επίσης 2 αδέρφια, τον Μοχάμεντ και τον Αχμέτ. Μάθαμε πως ερχόταν από την Συρία, μα δεν ξέραμε γιατί. Εκείνος δεν μιλούσε καλά ελληνικά και ήταν πάντα λιγομίλητος. Καθώς μεγαλώναμε και πήγαμε στην Γ τάξη, τον ρωτήσαμε γιατί έφυγε από την πατρίδα του και μάθαμε πως έφυγαν γιατί είχε αρχίσει ο πόλεμος. Συγκλονιστήκαμε όταν μάθαμε την ιστορία του Ροζάν. Ο Ροζάν με την οικογένειά του θυμάται ακόμα τη Συρία και τη γιαγιά του στην πόλη που ζούσαν. Πήγε εκεί σχολείο, στην πρώτη και τη δευτέρα τάξη. Πήγαινε σε ένα μεγάλο σχολείο και είχε πολλούς φίλους. Μέσα στην τάξη έκαναν τα μαθήματα και στα διαλείμματα έπαιζαν μπάλα. Ο Ροζάν περνούσε πολύ καλά και ήταν χαρούμενος στην πόλη του. Όταν του ζητήσαμε να μάθουμε το πώς και το γιατί βρέθηκε εδώ, μας απάντησε πως στη χώρα του είχε ξεσπάσει πόλεμος. Προσπάθησαν να φύγουν πριν φτάσουν οι μάχες στην πόλη τους και ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένεια του, για ασφάλεια και μια καλύτερη ζωή. Περπατούσαν πολλές μέρες κρατώντας τα λίγα πράγματά τους. Τα δυο μεγαλύτερα αγόρια περπατούσαν δίπλα στη μαμά τους και εκείνη κρατούσε συνέχεια το μωρό στην αγκαλιά. Κάποτε έφτασαν σε ένα ποτάμι κι εκεί ήταν τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.
Μόλις πέρασαν τους έπιασε η αστυνομία και τους έβαλε στο κρατητήριο. Η μητέρα του Ροζάν φοβόταν πολύ, όπως και ο Μοχάμεντ που ήταν ο μεγαλύτερος και κάτι καταλάβαινε. Η μητέρα ανησυχούσε πολύ για το μέλλον των παιδιών της, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Αργότερα τους μετέφεραν στην Αθήνα. Εκεί τους τακτοποίησαν κάποια χαρτιά και μετά τους άφησαν ελεύθερους. Έτσι κατάφεραν να συναντηθούν με κάποιους συγγενείς, να βρουν ένα σπίτι να γραφτούν στο σχολείο. Ο Ροζάν ήταν τυχερός, γιατί αν και πρόσφυγας κατάφερε με τα πόδια να φτάσει από τη Συρία στην Ελλάδα, ασφαλής με την οικογένειά του και να βρει ένα σπίτι. Ο Ροζάν και τα αδέρφια του έχουν δικαίωμα, όπως όλα τα παιδιά, στην εκπαίδευση, στο παιχνίδι, την άθληση, την υγεία και την ιατρική περίθαλψη. Αργότερα, όταν τελειώσαμε και την Πέμπτη τάξη ο Ροζάν έφυγε από το σχολείο μας και από τη χώρα. Ήταν τυχεροί γιατί πρόλαβαν πριν κλείσουν τα σύνορα. Αρχικά στενοχωρηθήκαμε που έφυγε, αλλά έπειτα χαρήκαμε διότι πήγε να συναντήσει την υπόλοιπη οικογένειά του και ζήσει μια καλύτερη ζωή. Ελπίζουμε όπου και να είναι να έχει πραγματικούς φίλους, να προχωρήσει στη ζωή του χωρίς εμπόδια και να είναι πάντα χαμογελαστός. Εμείς πάντα θα τον θυμόμαστε γιατί ήταν και θα είναι φίλος μας και όποτε μπορούμε επικοινωνούμε μαζί του στο Skype. Ροζάν θα σε σκεφτόμαστε πάντα με την ευχή να είσαι καλά.