ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΝΤΥΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΝΤΥΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ Έτος 3 ο Περίοδος Α Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Αγίου Αντωνίου Του Πρωτ. Βασιλείου Περουλάκη Με μεγάλη λαμπρότητα και πλήθος κόσμου τελέσθηκαν, το Σάββατο 20 Απριλίου, τα Θυρανοίξια του νεόδμητου Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου της Ενορίας μας. Τον Αγιασμό των Θυρανοιξίων και τον Πανηγυρικό Εσπερινό τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος, ο οποίος συλλειτούργησε το πρωί της Κυριακής μετά του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου της θεοσώστου επαρχίας Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου. Στα θυρανοίξια παρευρέθησαν Ιερείς της πόλεως του Αγίου Νικολάου αλλά και της ευρύτερης περιοχής, εκπρόσωποι των Αρχιερατικών περιφεριεών της Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου, αλλά και Ιερείς από άλλες Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Κρήτης. Επίσης παρευρέθησαν ο Βουλευτής Λασιθίου κ. Ιωάννης Πλακιωτάκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Λασιθίου κ. Νικόλαος Καστρινάκης, ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου κ. Δημήτριος Κουνενάκης, ο Αντιδήμαρχος κ. Μιχαήλ Σγουρός, αλλά και εκπρόσωποι των Αστυνομικών, Πυροσβεστικών & Λιμενικών Αρχών του τόπου. Ακολούθησε δεξίωση προς όλους στην αυλή και στην αίθουσα του Ιερού Ναού. Ευχαριστούμε τον κ. Ιωάννη Γεροντή για το φωτογραφικό υλικό που ευγενώς μας παρεχώρησε. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ - Ομιλία Σεβ. Μητροπ. Πέτρας κ. Νεκταρίου - Ομιλία Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη - Ομιλία του Δημάρχου Αγίου Νικολάου - Ομιλία Σεβ. Μητροπ. Ρεθύμνης κ. Ευγενίου - Ποίημα κ. Ιωάννου Χουρδάκη 153 157 160 160 163 Τεύχος 29 ο Μάιος 2013 Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας & Χερρονήσου κ. Νεκταρίου η οποία εκφωνήθηκε κατά την Ακολουθία των Θυρανοιξίων το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 Εθαυματούργησε Χριστέ η δύναμη του Σταυρού Σου. Έτσι γράφει το Τριώδιο για την μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που τιμούμε απόψε κι αύριο στην Εκκλησία. Τον ίδιο λόγο μπορούμε να μελωδήσουμε και εμείς αυτήν την ώρα, ότι όντως εθαυματούργησε Χριστέ η δύναμη του Σταυρού Σου και ανηγέρθη, παρ ελπίδα, αυτός ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου, κόσμημα της τοπικής Εκκλησίας. Και τονίζω το παρ ελπίδα. Γιατί εξ αρχής πολλά ήταν τα εμπόδια, πολλοί μας αποθάρρυναν, άλλοι στη συνέχεια μας λοιδόρησαν και αρκετοί μας δημιούργησαν, εκ δεξιών και εξ αριστερών, προσκόμματα. Τι να πρωτοαναφέρω; Δεν είναι τούτη η βραδιά για παράπονα και για δημόσιες εξομολογήσεις. Εξ άλλου τώρα, την Μεγάλη Σαρακοστή, η προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, μας καλεί να μην κατακρίνουμε τον αδελφό μας γιατί είναι μεγάλη αμαρτία. Είμαι όμως υποχρεωμένος να μαρτυρήσω την αλήθεια, χωρίς περιστροφές και επικαλύψεις, προς οικοδομήν του λαού του Θεού, για να μην αποθρασύνονται οι ασεβείς. Απόψε έχουμε χαρές και μάλιστα πρωτόγνωρες. Χαρές μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πριν την Ανάσταση κάνουμε Θυρανοίξια για να εορτάσουμε στην Ενορία αυτή και στην πόλη μας πιο μεγαλόπρεπα το Πάσχα. Θυρανοίξια λοιπόν απόψε. Τι σημαίνουν τα Θυρανοίξια; Είναι η τελετή που θριαμβευτικά και επίσημα ανοίγουν οι πύλες ενός νέου Ναού για να αποδοθεί στην λατρεία του Θεού. Όλοι οι λαοί της γης έχουν και θα έχουν βωμούς και ναούς για την λατρεία της πίστεώς τους. Όσο δε περισσότερο είναι μορφωμένοι και πολιτισμένοι, άλλο τόσο μεγαλοπρεπέστερους Ναούς οικοδομούν. Ανέκαθεν δε στην Εκκλησία με επίσημη τελετή παραδιδόταν κάθε νέος Ναός στην λατρεία του Θεού. Από την Παλαιά Διαθήκη αντλούμε πληροφορίες για τις μακρές και μεγαλόπρεπες τελετές, που έλαβαν χώρα στον καθαγιασμό της Σκηνής του Μαρτυρίου και αργότερα του Ναού του Σολομώντος. «Και είπε Κύριος (προς τον Σολομώντα): Ηγίασα τον οίκον τούτον όν ωκοδόμησας» (Γ Βασιλ. θ, 3). Ο Σολομών ευχαρίστησε τον Θεό εκ μέρους όλου του έθνους του για την οικοδομή του Ναού, ανέπεμψε εκτενή προσευχή, την οποία κατέκλυσε με το: «Και νυν Κύριε έστωσαν οι οφθαλμοί σου ανεωγμένοι και τα ώτα σου επήκοα εις την δέησιν του τόπου τούτου». Μάλιστα, σ αυτές τις τελετές, όπως διαβάζουμε, υπήρχαν θεοσημείες, ως ένδειξη ευαρέσκειας του Θεού και αποδοχής της γενομένης υπό του λαού αυτού προσφοράς των τόπων και των αντικειμένων της λατρείας. «Και ο λαός ην ευφραινόμενος, αγαθή καρδία, οις εποίησεν ο Κύριος». Κυρίως από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και εξής, επικράτησε η τέλεση λαμπρών Θυρανοιξίων και εγκαινίων Ναών. Μάλιστα πολλές μνείες εγκαινίων και Θυρανοιξίων αναφέρονται στο εορτολόγιο της Εκκλησίας, όπως το Φωτοδρόμιον και τα Θυρανοίξια της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, που εορτάζονται πριν τα Χριστούγεννα.

Σ ε λ ί δ α 154 όπως το Φωτοδρόμιον και τα Θυρανοίξια της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, που εορτάζονται πριν τα Χριστούγεννα. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Ακούσατε στο τέλος του Αγιασμού τον Αρχιερέα να απαγγέλει τους στίχους του 23ου Ψαλμού, «Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών» και να ακούεται διαλογικά, μετά του έσωθεν ευρισκομένου στον Ναό ανθρώπου το: «Τις εστίν ούτος ο Βασιλεύς της Δόξης;». «Κύριος κραταιός και δυνατός. Κύριος των Δυνάμεων. Αυτός εστίν ο Βασιλεύς της Δόξης». Αυτή είναι η απάντηση των Αρχαγγελικών δυνάμεων. Συντελείται, δηλαδή, με τον διάλογο αυτό, η καθοσίωση, η εκκλησίαση του Οίκου, η οριστική απαλλοτρίωση του από την κατοχή του δαιμονικού και η ανάθεση αυτού στην δόξα του Κυρίου των Δυνάμεων. Η δι Αγιασμού καθοσίωση του Ναού, ως Ιερού χώρου και τόπου, προέρχεται από την πίστη ότι ο χώρος του Ναού πρέπει να απαλλαγεί από την κυριαρχία των εναντίων δυνάμεων, να προσανατολιστεί και να καθιερωθεί στον Θεό, να γίνει συντεταγμένος λειτουργικός χώρος, όπου τα πάντα και εν πάσι Χριστός. Γι αυτό και στα Εγκαίνια κατατίθενται στον Ναό λείψανα Αγίων Μαρτύρων, που αποτελούν την βάση της Εκκλησίας και την τελείωση του Ευαγγελίου. Άγια Λείψανα θα βρίσκονται και εδώ πάνω στην Αγία Τράπεζα, μέχρι να κατατεθούν, διά των Εγκαινίων, στο φυτό της Αγίας Τραπέζης. Οι Ιεροί Ναοί δεν είναι, όπως νομίζουν μερικοί, γεωγραφικά και πνευματικά κέντρα, τοποθετημένα μόνο στην οριζόντιά τους διάσταση, αλλά έχουν και κατακόρυφη προέκταση, που ενώνει κάθε σημείο με το επέκεινα. Εδώ διασταυρώνονται όλα τα επίπεδα, καταχθόνια, γη και ουρανός. Εδώ αντιτυπείται η εικόνα του θείου ουρανού πάνω στη γη, αφού, όπως ψάλλαμε, «ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία». Προσέξτε, σας παρακαλώ, τον υπερμεγέθη τρούλο του Ναού. Με τις γραμμές του αποδίδει την κατιούσα κίνηση της Θείας Αγάπης, ενώ η σφαιρικότητά του σμίγει όλους τους ανθρώπους σε ευχαριστιακή σύναξη, αφού «μία ποίμνη γέγονεν αγγέλων και ανθρώπων και μία Εκκλησία». Στους Ορθόδοξους Ναούς δεν τρυπούμε με οξυκόρυγχα βέλη τους ουρανούς, για να συναντήσουμε τον Θεό, όπως γίνεται στους Ναούς των ετεροδόξων. Εδώ η βυζαντινή Θεολογία μάς αποκαλύπτει ότι κατέρχεται ο Θεός, ο Παντοκράτωρ έως εσχάτου της γης και τον συναντούμε διά της Υπεραγίας Θεοτόκου, που είναι κλίμαξ και γέφυρα, που μας μετάγει εκ γης προς ουρανόν. Κάτω από τον τρούλο του Ναού αισθανόμαστε προστατευμένοι από την αγωνία του διεστραμμένου απείρου και του αβέβαιου μέλλοντος. Αργότερα, όταν θα αγιογραφηθεί εκείσε ο Παντοκράτορας, με το χέρι Του θα κρατά τη μοίρα όλων και του καθενός μας. Αγαπητοί μου, ο Σοφός Αρχιτέκτων Θεός έθηκε εδώ θεμέλιον, ασάλευτον εις τον αιώνα. Αυτός που είναι το στερέωμα των πεποιθότων εις Αυτόν, Αυτός που στερέωσε την Εκκλησία «τω Τιμίω Αυτού Αίματι». Αυτός είναι ο δαπανοδότης που εποικοδόμησε, όχι με ξύλα ούτε με χόρτο ούτε με καλάμι, το έργο αυτό, αλλά με τον ακρογωνιαίο λίθο της Πίστεως. Γι αυτό και το πυρ των δοκιμασιών ούτε με καλάμι, το έργο αυτό, αλλά με τον ακρογωνιαίο λίθο της Πίστεως. Γι αυτό και το πυρ των δοκιμασιών δεν το κατέκαψε. Ο Ναός κτίστηκε με τα υλικά της ορθοδόξου εκκλησιολογίας, χωρίς δόλο και υποκρίσεις, από αγάπη προς το λαό και μόνο για τη δόξα του Θεού. Και το λέγω αυτό γιατί πολλά έργα που γίνονται, όπως γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος, είναι χρυσίζοντα εγκλήματα κακίας. Εδώ έχουμε επέμβαση του Θεού και όπου επεμβαίνει ο Θεός, εκεί συντελούνται θαύματα. Αλήθεια σας λέγω. Τα έργα της Εκκλησίας γίνονται κατ αντίστροφον τρόπον με τα έργα του κόσμου. Δεν υπήρχαν εδώ προϋπολογισμοί. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, χωρίς χρήματα και είδαμε στην πορεία θαύματα, να ολοκληρώνεται σύντομα το έργο με τη συμπαράσταση των ανθρώπων. Γνωρίζετε ότι εμείς εδώ, ως Μητρόπολη, ούτε πολυκατοικίες έχουμε, ούτε παραθαλάσσιες οικοδομές, που θα μπορούσαμε να είχαμε, ούτε ενοίκια εισπράττουμε, ούτε γενικότερα εκκλησιαστική περιουσία διαθέτουμε. Αυτό που κάνουμε είναι να εμπλουτίζουμε κάθε περιοχή, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές της ανάγκες, με ένα κατάλληλο Ιερό Ναό, γενόμενοι κυριολεκτικά επαίτες. Το δε της φιλοπτωχείας προσωπείο, που μας προβάλουν μερικοί, ευκαίρως, ακαίρως, από τον αρχετυπικό Ιούδα και τους ομοίους του, υποκρύπτει δόλο και κακία. Έχουμε και εδώ το μύρο της γυναικός, που σκανδάλισε τον προδότη, «ότι κλέπτης ην και τα βαλλόμενα εβάσταζε». Και απαντούμε με τον ευαγγελικό λόγο του Κυρίου: «τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ εαυτών». Και δεν τους εγκαταλείπουμε και επιτελούμε τεράστιο φιλανθρωπικό έργο στην Μητρόπολή μας, από το υστέρημα των ευσεβών ανθρώπων, που έχουν φιλάνθρωπα σπλάγχνα. Το γνωρίζει ο Θεός. Μόνο που δεν φωτογραφιζόμαστε με τα δέματα αγάπης, προβαλλόμενοι στις ιστοσελίδες, εμπορευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο. Αυτοί που σκανδαλίζονται για τους Ναούς που κτίζονται και κόπτονται δήθεν για τους πτωχούς, είναι κατά κανόνα οι υποκριτές, αυτοί που δεν δίδουν ούτε στον άγγελό τους νερό. Όσοι σας επιδεικνύουν φιλάνθρωπα σπλάγχνα, ρωτήστε τους τι έχουν δώσει στους πτωχούς και θα μάθετε. Όσο δε για τις δικαιολογίες ότι τώρα βιώνουμε κρίσεις, σας λέγω ότι δεν θα ξεμείνουμε ποτέ απ αυτές. Κρίσεις που συνεχώς εντείνονται και πλατύνονται. Και για τον λόγο αυτό, ξεχωριστά, έχουμε περισσότερο ανάγκη από ευρύχωρους Ναούς, για να μας σκεπάζουν, να μας εκκλησιάζουν και να μας ενισχύουν. Αυτούς τους Ναούς,

Σ ε λ ί δ α 155 εκκλησιάζουν και να μας ενισχύουν. Αυτούς τους Ναούς, πόσα δάκρυα μου έχουν στοιχίσει αυτοί οι Ναοί, που κτίαν χρειαστεί, θα τους ανοίξουμε αύριο για να στεγάσουμε ζονται στην πόλη του Αγίου Νικολάου και από πρόσωπα τους άστεγους και τους εγκαταλελειμμένους. που δεν περίμενα, δεν φανταζόμουνα. Ας τους συγχωρήσει ο Θεός! Μεγάλος λοιπόν αυτός ο Ναός, πρώτα γιατί έχει μεγάλη ευσέβεια η πόλη του Αγίου Νικολάου, ύστερα γιατί μεγαλώνει συνεχώς και θα είναι μεγάλες οι εκκλησιαστικές ανάγκες της τα επόμενα χρόνια. Κι ακόμη γιατί είναι μεγάλες οι προοπτικές και τα οράματα της Εκκλησίας μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τον ιδεολογικό ρομαντισμό των μικρών Ναών. Είναι αλήθεια ότι πίεσα τα πράγματα να ολοκληρωθεί αυτός ο Ναός το ταχύτερον. Ήθελα, πάση θυσία, να αποδοθεί στην λατρεία. Και στα επιχειρήματα ορισμένων ότι βιώνουμε κρίση, τους έλεγα: Μη φοβείσθε τις κρίσεις. Η Εκκλησία έχει πάντοτε κρίση και σε κρίσεις κτίζονται οι Ναοί. Το αύριο δεν θα είναι καλύτερο. Μην περιμένετε ότι θα έρθουν καλύτερες καταστάσεις για την Εκκλησία. Θα δυσκολέψουν περισσότερο τα πράγματα. Κι αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, αύριο δεν θα γίνεται εύκολα. Εξ άλλου χρήματα δεν μας προσέφεραν η Πολιτεία, δημόσιοι, ιδιωτικοί φορείς, δεν δεχθήκαμε καμία επιχορήγηση. Ελέγξτε τα βιβλία μας, είναι πεντακάθαρα. Ό, τι έγινε εδώ είναι από το περίσσευμα της αγάπης του λαού. Ό,τι έγινε εδώ είναι ένα μεγάλο θαύμα του Αγίου Αντωνίου. Μη μας επαινείτε. Μην μας τιμάτε. Δεν έχουμε βάλει επιγραφές για να αναγράψουμε τα ονόματά μας. Δεν είναι προσωπικό μας έργο. Θεού το δώρον! Η ανέγερση ενός Ναού δεν είναι αποκλειστικό έργο χειρών ανθρώπων, αλλά του θελήματος του Θεού. Ο Προφήτης Δαυίδ ήθελε να οικοδομήσει μεγάλο Ναό εις αντιπολλές φορές ακούσαμε μία άλλη φωνή, που εκφρά- κατάστασιν της Σκηνής του Μαρτυρίου και είχε κάνει μάστηκε εκ πλαγίων, με ευγενικό τρόπο. Τί την θέλετε τόσο λιστα μεγάλες προετοιμασίες. Όμως ο Προφήτης Νάθαν, εντολή του Θεού, είπε στον Δαυίδ ότι δεν επιτρέπεται να μεγάλη Εκκλησία εδώ; Γιατί δεν έγινε πιο μικρή; Αυτός ο Ναός έγινε μεγάλος όχι μόνο γιατί έχει μεγά- οικοδομήσει αυτός τον Ναό, για τους πολέμους που είχε λους συμβολισμούς για την πίστη μας, για την μεγάλη ευ- κάνει. Τον Ναό θα τον οικοδομούσε ο υιός του, ο Σολοσέβεια αυτών των ανθρώπων της Ενορίας και της πόλεως μών, που θα ήταν βασιλεύς της ειρήνης. Αναφωνούμε με συγκίνηση: Τούτον τον Οίκον ο Πατου Αγίου Νικολάου, αλλά και γιατί δεν κτίζεται για το τήρ ωκοδόμησε. Τούτον τον Οίκον ο Υιός εστερέωσε. Τούσήμερα, αλλά αφορά το αύριο, το μέλλον. Κοιτάξτε την Μεγάλη Παναγία στην Νεάπολη. Κτί- τον τον Οίκον το Πνεύμα το Άγιον εγκαινίζει απόψε. Δόξα στηκε σε δίσεκτους χρόνους για να πυργώσουν εκεί τη σοι Αγία Τριάς, ο Θεός ημών. Αυτό ομολογούμε ενώπιον θρησκευτική και την εθνική τους ελευθερία οι άνθρωποι. πάσης Εκκλησίας την ιερότατη και ιστορική αυτή στιγμή. Η Μεγάλη Παναγία κτίστηκε για το μέλλον, γιατί τότε που Τον Ναό τον αφιερώσαμε στον Άγιο Αντώνιο, τον Μεγάλο την έκτιζαν στο Νέο Χωριό, όπως ονομαζόταν η Νεάπολη, Όσιο, τον Καθηγητή της ερήμου, τον Θαυματουργό Άγιο. Τον ισόγειο Ναό τον καθιερώσαμε στην εορτή της κατοικούσαν λίγοι άνθρωποι. Τί έπρεπε να κάνω εδώ; Βρήκα στην πόλη του Αγίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η καλή μας Παναγία, που είναι Νικολάου ουσιαστικά έναν Ναό. Τον Ιερό Ναό της Αγίας η των απελπισμένων μόνη ελπίς και ο Άγιος Αντώνιος Τριάδος, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της Ενορίας, όχι εφώτισαν ανθρώπους και ήλθαν θεοδρόμοι και επιστραόμως ολόκληρης της πόλεως. Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου τεύτηκαν σ αυτό το έργο. Ποιους να πρωτοαναφέρω; Ενδεικτικά σας παρουκτίστηκε όπως κτίστηκε. Η πόλη μεγάλωνε, απουσίαζαν Ναοί, ακόμη και από τα σχέδια και τις προοπτικές της, χά- σιάζω τον π. Γεώργιο, που εβάστασε το βάρος της ημέρας θηκαν πολλές ευκαιρίες, όταν στις άλλες μεγάλες πόλεις και τον καύσωνα, τον π. Κωνσταντίνο που περιόδευσε, του Νομού, είχαν θεμελιωθεί πολλοί μεγάλοι Ναοί, που με ομάδα ευσεβών ανθρώπων την Κρήτη επαιτώντας, τον π. Βασίλειο, που ήλθε πρόσφατα και εντάχθηκε ολοτους καμαρώνουμε σήμερα. Δεν έπρεπε να ενδιαφερθώ για να κτιστούν νέοι Ναοί πρόθυμα στο έργο, το δραστήριο Εκκλησιαστικό Συμβούστην πόλη; Έπρεπε να αδιαφορήσω για να μην θίξω τα λιο, την Ερανική Επιτροπή Ανεγέρσεως, που έχει απαράκατεστημένα, τις ανασφάλειες μερικών; Ο Αρχιερεύς τίθε- μιλλο ζήλο, τις κυρίες της Ενορίας, μυροφόρες της αγάται επί σκοπόν για να βλέπει μακριά, συγκρουόμενος, αν πης, τους ανώνυμους και επώνυμους ευεργέτες, δωρητές, αφιερωτές. Αυτούς που μας έδωσαν το στημόνι για χρειαστεί, με περιβάλλοντα και νοοτροπίες. Να γνωρίζατε, αγαπητοί μου, πόσες στεναχώριες και να φτιάξουμε αυτό το έργο, εξαιρέτως αυτήν την οικοπόσα δάκρυα μου έχουν στοιχίσει αυτοί οι Ναοί, που κτί- γένεια που μας έδωσε το οικόπεδο. Γνωρίζει όλων Κύρι-

Σ ε λ ί δ α 156 γένεια που μας έδωσε το οικόπεδο. Γνωρίζει όλων Κύριος ο Ευλογητός Κύριος ο Θεός ότι εθαυμάστωσε το έλεος Θεός τα ονόματα. αυτού εν πόλει περιοχής Αγίου Νικολάου. Το αποτέλεσμα μαρτυρεί ότι τούτη η Ενορία με ζηλευτή ενότητα εργάζεται και δραστηριοποιείται, γιατί έχει καλό μαέστρο. Όπου εκπορεύεται αγάπη, εκεί υπάρχει ανταπόκριση θυσίας. Όποιος δεν αγαπά αληθινά, δεν μπορεί ποτέ να αγαπηθεί από τον λαό. Ο π. Γεώργιος όντως εκδαπανείται. Και χαίρω γιατί απόψε παίρνει αυτή τη μεγάλη χαρά των Θυρανοιξίων του Ναού του Αγίου Αντωνίου της Ενορίας του, που ήταν νεανικός πόθος του. Η μεγαλύτερη καταξίωση ενός ιερωμένου είναι να αξιωθεί στην διακονία της ιερωσύνης του να οικοδομήσει ένα νέο Ναό και να τον προσφέρει στην Εκκλησία. Τέλος, αγαπητοί μου, σας λέγω και τούτο. Βιαζόμουν να παραδοθεί αυτός ο Ναός στην λατρεία, όχι για λόγους εγωισμού και ανθρωπαρέσκειας. Τέτοια σύνδρομα δεν με εκφράζουν. Ήθελα να τιμηθεί αυτός ο λαός. Ο Ναός ανήκει στον λαό και εμείς τον προσφέρουμε απόψε στην Ενορία και στην πόλη, ως πασχάλιο δώρο. Δικό του έργο είναι και είναι κτισμένος με σύγχρονες προδιαγραφές, έχει πολλούς και άνετους χώρους, παρεκκλήσια, αίθουσες, ελεύθερη στάθμευση στους γύρω δρόμους. Ευχαριστούμε πολύ τον Δήμο γι αυτό. Θέλουμε εδώ οι αγαπημένοι χριστιανοί μας να εκκλησιάζουν τις χαρές και τις λύπες τους, τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Υπολείπονται πολλά να γίνουν. Και θα γίνουν σιγά σιγά. Δεν θα μας αφήσει μόνους ο λαός. Τώρα, αν θέλετε να μάθετε πόσο μας στοίχισε αυτός ο Ναός, θα σας πω ακριβώς το ποσό που μας στοίχισε και ακούστε το. Βλέπω ότι προσέχετε περισσότερο αλλά θα σας απαντήσω αγιογραφικά: Μας στοίχισε πολλή αγάπη. Αυτό σας είναι αρκετό; Ό, τι μας στοιχίζει πολλή αγάπη γίνεται πολύ όμορφο. Εδώ όλα έγιναν με φιλοκαλία, γιατί και ο ίδιος ο Κύριος αγαπά «ευπρέπειαν οίκον Του και τόπον σκηνώματος δόξης Του». Σας ευχαριστώ όλους που ήλθατε απόψε εδώ. Εύχεσθε για μας να έχουμε πολλές υπομονές. Ευχαριστώ πολύ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο για την παρουσία του, που ήλθε στη χαρά μας, που χοροστατεί στον Εσπερινό και αύριο θα λειτουργήσει μαζί μας και με τον οποίο με συνδέουν ακατάλυτοι δεσμοί πατρικής αγάπης, που αποτελεί ανάστημα δικό μας, του τόπου μας, που τιμά την Εκκλησία της Κρήτης. Ευχαριστώ τις αρχές και τους φορείς της πόλεως, εξαιρέτως τους ενορίτες του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, τους κατοίκους της πόλεως του Αγίου Νικολάου και όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς που συμμετέχουν σ αυτή τη χαρά μας. Ευχαριστώ τον Ιερό Κλήρο της Μητροπόλεώς μας, τους ψάλτες και τους λοιπούς συνεργάτες μας. Αγαπητοί μου, σας περιμένουμε και αύριο στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, που θα τελεστεί εδώ για πρώτη φορά. Να είστε ευλογημένοι και να εγκαινίζεται η ζωή σας πάντοτε από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και μία παράκληση. Να μην φοβείσθε. Να μην απελπίζεσθε. Τούτη εδώ η θεοσημεία μαρτυρεί ότι ο Θεός των Μητέρων και των Πατέρων ημών είναι σκέπη και βοηθός μας. Αυτός ρύσεται ημάς εκ παγίδος θηρευτών και κρίσεων. Τον Ύψιστο λοιπόν να έχουμε καταφυγή μας. Και ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου, εν σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται.

Σ ε λ ί δ α 157 Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Ατσαλάκη η οποία εκφωνήθηκε κατά την Ακολουθία των Θυρανοιξίων το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 Υμνούμε και δοξολογούμε σήμερα, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, Εντιμώτατοι Άρχοντες, Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, τον εν Τριάδι Άγιον Θεόν μας, δια τον Ναόν τούτον. Τον Ναόν, «ον ο Πατήρ ωκοδόμησε, ο Υιός εστερέωσε και το Πνεύμα το Άγιον ανεκαίνισε». Υμνούμε και μεγαλύνομε, την Υπερευλογημένη Παναγία μας, την Aειπάρθενον Θεοτόκον, για την προστασία και την αγάπη της. Υμνούμε και ευλογούμε, τον Πατέρα των Πατέρων, τον Άγιο Αντώνιο, τον Καθηγητή της ερήμου, για τη βοήθεια και την ευλογία του. Ευχαριστούμε με ευγνωμοσύνη, τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Νεκτάριο, για την πραγματική συμμετοχή του και το πατρικό του ενδιαφέρον, από την ώρα που αρχίσαμε μέχρι σήμερα. Ευχαριστώ προσωπικά, τους αγαπητούς μου συνεφημερίους, Κωνσταντίνο Κωστάκη και Βασίλειο Περουλάκη, για τον κόπο τους και τον ζήλο τους και την αδελφική συνεργασία μας, για να τελειώσει και να ευπρεπισθεί ο ναός. Ευχαριστώ τους πρώην συνεφημερίους μου, Γεώργιο Τζάβλα και Κωνσταντίνο Χαλκιαδάκη, για την προσφορά τους, τον καιρό που ήταν εφημέριοι στην ενορία μας. Ευχαριστώ το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, για την υποδειγματική συνεργασία μας και την εργατικότητα τους. Τον Εμμανουήλ Κοκκίνη, Μιχαήλ Αλεξάκη, Κωνσταντίνο Κασσωτάκη και Ευγενία Κοκκίνη. Ευχαριστώ την Ερανική Επιτροπή, που με αυτοθυσία και άριστη συνεργασία με το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, αγωνίστηκαν με πρωτοφανή ζήλο και πραγματοποίησαν εράνους στους δύο νομούς, Λασιθίου και Ηρακλείου και συντελέσανε αποφασιστικά, να προχωρήσει και να φτάσει σ αυτό το σημείο ο ναός. Ευχαριστώ και πάλι τους συνεφημερίους μου ιερείς, που συμμετείχαν στην ερανική επιτροπή. Ευχαριστώ τα μέλη της Επιτροπής, τον Ταμία Γεώργιο Δερμιτζάκη, τον Εμμανουήλ Παναγιωτάκη, Ιωάννη Χουρδάκη, Γεώργιο Κακουδάκη, Δημήτριο Τσαγκαράκη, Εμμανουήλ Ζερβονικολάκη, Ιωάννη Κοκκίνη, Μιχαήλ Αποστολάκη, Mιχαήλ Πεδιαδίτη, Εμμανουήλ Βισκαδουράκη, Ιωάννη Γεροντή, Μιχαήλ Δεμέτζο, Χρυσούλα Μαυροφόρου, Άννα Κεντριαννάκη, Παρασκευή Δαβράδου, Καλλιόπη Ζαγιαννάκη, Ελένη Σηφάκη, Ελένη Κασσωτάκη, Γαρυφαλλιά Ξυράφη, Σταματίνα Γραμμέλη, καθώς και όσους συμμετείχαν στους εράνους, χωρίς να είναι μέλη της Επιτροπής. Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας, τον Έμμανουήλ και την Μαριάνθη Ζερβονικολάκη, που μας έδωσαν δωρεάν το οικόπεδο- 4 οικόπεδα εντός σχεδίου πόλεως-, οι οποίοι και ζήτησαν να αφιερωθεί ο ναός στη χάρη του Αγίου Αντωνίου. Ο Θεός να τους χαρίζει υγεία και μακρότητα ημερών και να έχουν την ευλογία του Αγίου Αντωνίου. Επίσης ευχαριστώ τις αδελφές, Μαριάνθη Ζερβονικολάκη, Ελένη Αδαμάκη και Γεωργία Πεδιαδίτη, για το οικόπεδο που δώρησαν τελευταία, εκτός σχεδίου πόλεως, πάνω από το δρόμο, στον Ιερό Ναό. Μνημονεύομε με ευγνωμοσύνη τον Νικόλαο Σκουλικάρη και τη σύζυγο του Ευσταθία, για τα χρήματα που μας έδωσαν, να διατεθούν στο κλίτος της Παναγίας. Προ- μας έδωσαν, να διατεθούν στο κλίτος της Παναγίας. Προσευχόμαστε για την ανάπαυση της ψυχής του και για την υγεία των παιδιών τους. Ευχαριστούμε τον κ. Μιχαήλ Παπαμιτσάκη - μεγάλο ευεργέτη της Ιεράς Μητροπόλεως - για τις δωρεές του όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαιτέρως για το Τέμπλο του Ναού. Ευχαριστούμε τον αγιογράφο, Θεμιστοκλή Ματθαιάκη, που αγιογράφησε δωρεάν την εικόνα της Αγίας Τριάδος, στην Ωραία Πύλη του Τέμπλου. Απ αυτή τη στιγμή κι ύστερα, βρίσκομαι σ ένα πανέμορφο λιβάδι από άνθη, διαφορετικά στο χρώμα και στο μέγεθος, αλλά με την ίδια ευωδία, που είναι οι δωρεές και τα αφιερώματα των ευσεβών χριστιανών, που αγαπούν το Θεό και την εκκλησία Του και χαίρονται να βλέπουν να ανεγείρονται στη χάρη των Αγίων, ιεροί ναοί. Όλοι οι δωρητές είναι ισάξιοι για μας. Λίαν αγαπητοί αδελφοί. Και αυτοί που έδωσαν από το περίσσευμα τους κι αυτοί που έδωσαν από το υστέρημα τους. Για μας έχουν αξία οι δωρεές τους, γιατί δόθηκαν από το περίσσευμα της αγάπης τους. Λυπάμαι που δεν μπορώ να αναφέρω ονομαστικά κανένα, αλλά τα ονόματα τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της Ζωής, που βρίσκεται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Προσευχόμαστε, όλοι οι δωρητές να έχουν την προστασία της Παναγίας μας, στη χάρη της οποίας τιμάται ο ισόγειος ναός και την ευλογία του Αγίου Αντωνίου. Θέλω να ευχαριστήσω, όλους όσους εργάστηκαν ως τεχνίτες και εργάτες, στην ανέγερση του Ναού. Πρώτα τον Πολιτικό Μηχανικό Αθηνών, κ. Νίκο Γωνιωτάκη, για το σχέδιο του Ναού, για τις υποδείξεις του, μέχρι το τέλος και το ενδιαφέρον του, να γίνει όσο το δυνατόν τέλειος ο ναός. Εσείς θα κρίνετε σήμερα, αυτή του την εργασία. Ευχαριστώ τον συμπολίτη μας Πολιτικό Μηχανικό κ. Γιάννη Πεδιαδίτη και τον Αρχιτέκτονα κ. Δημήτρη Ψαρρό για τις υπηρεσίες που μας πρόσφεραν δωρεάν και την επίβλεψη τους, καθ όλη την διάρκεια ανεγέρσεως του ναού. Ευχαριστώ τους καταξιωμένους Ναοδόμους, Αδελφούς, κυρίους Εμμανουήλ και Κωνσταντίνο Κτιστάκη, που με ζήλο και αυτοθυσία εργάστηκαν, από τα θεμέλια μέχρι τον τρούλο του ναού. Είναι μεγάλη η προσφορά τους και μοναδική η τεχνογνωσία τους, στα εκκλησιαστικά έργα της περιοχής μας. Ευχαριστώ τον κ. Θεοχάρη Κελαντωνάκη, που με τρόπο αριστοτεχνικό και με εκκλησιαστικά σχέδια, κατασκεύασε τα παράθυρα, ώστε να δίνουν κατάνυξη και άπλετο φως στο ναό. Ευχαριστώ τον τεχνίτη κ. Γεώργιο Ανδρουλάκη, που εργάστηκε με τόση φιλοτιμία στους σοβάδες και την διασφάλιση από υγρασίες του ναού και για τη διάθεση του να μας εξυπηρετήσει σε ό,τι χρειαστήκαμε. Ευχαριστώ τον κ. Μανώλη Αποστολάκη, για την προθυμία του, σε όλες τις χωματουργικές εργασίες, στη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου του ναού. Ευχαριστώ τον κ. Σταύρο Δρακάκη, για την τοποθέτηση στα παράθυρα των έγχρωμων τζαμιών και τα βιτρώ, που με τόση επιμέλεια και προσοχή εφιλοτέχνησε. Ευχαριστώ τον τεχνίτη κ. Βαγγέλη Τσαγκαράκη, για τις εργασίες εσωτερικά του ασπρίσματος και ιδιαίτερα για το ζήλο που επέδειξε, να χρωματίσει τις κολώνες και τις κορνίζες του ναού, με τρόπο ιεροπρεπή και αριστοτεχνικό. Ευχαριστώ την εταιρεία Μαρμάρων Κοζάνης, «Αδελφοί Παπαθυμιόπουλοι», που μας έδωσε ποιοτικώς άριστα μάρμαρα και σε χαμηλές τιμές, προσιτές σε μας, όπως επίσης τους ευχαριστώ για την δωρεάν χορήγηση, των μαρμάρων του Πρόναου, των σχεδίων και των έγχρωμων μαρμάρων.

Σ ε λ ί δ α 158 χρωμων μαρμάρων. Ευχαριστώ θερμά τον κ. Ανδρέα Σαριδάκη, για την τεχνογνωσία του και τον ζήλο του, να παρουσιάσει την καλύτερη εικόνα του ναού, όπως και τους συνεργάτες του, που εργάστηκαν με πολλή εργατικότητα και φιλοτιμία. Ευχαριστώ τον επιπλοποιό κ. Εμμανουήλ Κουκουράκη, για την κατασκευή του ωραίου, απλού και σοβαρού τέμπλου του ναού και των παρεκκλησίων, καθώς και για τα υπόλοιπα εκκλησιαστικά έπιπλα που χρειαστήκαμε. Χαιρόμαστε, που στον τόπο μας αναδεικνύεται, ένας ακόμη καλλιτέχνης, σε εκκλησιαστικά έπιπλα. Ευχαριστώ τον κ. Γεώργιο Μπάκουα και το επιτελείο του, που άσπρισαν εξωτερικά το ναό. Ευχαριστώ τον τεχνίτη, κ. Αντώνιο Κουργιεντάκη, για τις πόρτες του ναού και γενικά για όλες τις συναφείς κατασκευές, που με τόση επιμέλεια και ενδιαφέρον επιμελήθηκε. Ευχαριστώ τον τεχνίτη κ. Νικόλαο Φιορέτζη για τις δωρεάν εργασίες του στα υδραυλικά έργα του ναού. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον ηλεκτρολόγο κ. Σπύρο Πατεράκη, για την τόσο ευσυνείδητη εργασία του, με άριστη τεχνογνωσία και επιμέλεια και για τον πρόσθετο λόγο, ότι εργάστηκε με τόση φιλοτιμία, σε όλες τις εργασίες του ναού, σαν να ήταν το σπίτι του. Ευχαριστώ τέλος τον κ. Γιάννη Πάγκαλο, που με πολλή φροντίδα τοποθέτησε τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις και εργάστηκε με πολλή επιμέλεια, για την καλύτερη απόδοση τους. Σεβασμιώτατοι, θέλω να σας διαβεβαιώσω, ότι όλοι όσοι εργάστηκαν στο ναό, κινήθηκαν από την χριστιανική τους συνείδηση και όχι από επαγγελματικό κέρδος. Όλοι προσπάθησαν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να παρουσιάσουν, ό,τι πιο ωραίο μπορούσαν, για τη δόξα του Θεού. Θέλω με όλη μου την ψυχή να ευχαριστήσω, τον πρώην Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, κ. Αντώνιο Ζερβό, για την ουσιαστική συμπαράσταση του, όπως επίσης και το τότε Δημοτικό Συμβούλιο Αγίου Νικολάου, για την ομόφωνη γνωμοδότησή του, «υπέρ της ανεγέρσεως του Ναού». Με ιδιαίτερη αγάπη ευχαριστώ, τον σημερινό Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, κ. Δημήτρη Κουνενάκη, για την κατασκευή του δρόμου και για την αμέριστη συμπαράσταση του, σε ό,τι του ζητήσαμε, όπως ευχαριστώ και ολόκληρο το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο Αγίου Νικολάου. Είναι κι αυτό μια ένδειξη, της ωραίας συνεργασίας που υπάρχει, μεταξύ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Τοπικής Εκκλησίας. Σ αυτό το σημείο θέλω ολόψυχα να ευχαριστήσω τον εργοδηγό του Δήμου κ. Γιάννη Λουκάκη, για την προθυμία του να μας εξυπηρετήσει, όπου τον χρειαστήκαμε. Αγαπητοί μου Αδελφοί, ο σημερινός ναός του Αγίου Αντωνίου, είναι το καταστάλαγμα μιας αγωνίας 30 ετών, της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, για μια μεγαλύτερη εκκλησία. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου, είναι χαριτωμένος. Είναι ο ναός της ενορίας μας. Τον συντηρήσαμε με πολλή αγάπη, τον ευπρεπίσαμε και τον αγιογραφήσαμε. Το μόνο αθεράπευτο πρόβλημα του, είναι η μικρότητα του, για μια πόλη, με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης. Αυτό μας έκανε από την πρώτη στιγμή, να αναζητούμε οικόπεδο, για μεγαλύτερη εκκλησία. Όταν ήρθε ο Μητροπολίτης μας κ. Νεκτάριος, του εξέθεσα την αγωνία μας, -εξάλλου εκείνη την εποχή, υπήρχαν μόνο δυο ενορίες στον Άγιο Νικόλαο- και σκεφτήκαμε τη λύση της Αγίας Ειρήνης. Μαζί συνεργαστήκαμε και διαμορφώσαμε, σε δεύτερο ενοριακό ναό την Αγία Ειρήνη. Τοποθέτησε ο Σεβασμιώτατος, δεύτερο εφημέριο στην ενορία και άρχισαν να λειτουργούν παράλληλα οι δύο εκκλησίες, για πολλά χρόνια. εκκλησίες, για πολλά χρόνια. Ήταν η χαρά μας, που εξυπηρετούσαμε τους ενορίτες μας. Όμως το πρόβλημα δεν λυνόταν, ούτε με τους δύο ναούς, γιατί ήταν μικροί, ιδίως τις μεγάλες γιορτές, μέχρι την ώρα που ευδόκησε ο Θεός και βρέθηκε το οικόπεδο και άρχισαν οι εργασίες το έτος 2000 και έτσι με την βοήθεια όλων των χριστιανών, έγινε αυτός ο ναός. Θέλω να εκφράσω, άπειρες ευχαριστίες στο Θεό, αλλά και άπειρες ευχαριστίες στους ανθρώπους, για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μας περιβάλλανε. Αυτή η εμπιστοσύνη και η αγάπη, έφεραν σε πέρας αυτό το έργο. Συγκινούμαι που το βλέπω και πολλές φορές φοβούμαι, μήπως είναι όνειρο, αλλά είναι, πρώτα θαύμα του Αγίου Αντωνίου κι ύστερα, έργο αγάπης των ανθρώπων. Το μόνο που θέλω να διαβεβαιώσω, όλους τους δωρητές, όπου κι αν βρίσκονται, είναι ότι, η διαχείριση των χρημάτων τους ήταν κρυστάλλινη και ότι με φόβο Θεού και με το χέρι στην καρδιά μας, υπολογίσαμε και το ένα ευρώ, που μας εμπιστεύθηκαν. Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα μας, Ποιμενάρχα της Θεοσώστου αυτής Μητροπόλεως. Οι τρεις ναοί που ανεγέρθηκαν, τα τελευταία χρόνια στην πόλη του Αγίου Νικολάου, οφείλονται στην έμπνευση σας, στην αγάπη σας για την Εκκλησία και στα οράματα σας, για το μέλλον αυτού του τόπου. Σας ευχαριστούμε και ευχόμαστε ταπεινά, να σας χαρίζει ο Θεός υγεία, να τελείτε θυρανοίξια και εγκαινιασμούς εκκλησιών. Θέλω μόνο να πω στους αγαπητούς μας χριστιανούς, ότι αν σήμερα τελούμε τα θυρανοίξια αυτού του ναού, αυτό οφείλεται σε Σας Σεβασμιώτατε. Όχι στη φιλοδοξία σας, αλλά σ αυτό που μας λέγατε, τον τελευταίο καιρό: «Να δοθεί ο ναός στη δημόσια λατρεία, στον λαό που τον έφτιαξε, να τον χαρούν οι άνθρωποι». Αγαπητοί μου Αδελφοί. Οι εφημέριοι του ναού, ευχόμαστε ταπεινά, με την ευλογία των Αγίων Αρχιερέων, που τελούν τα θυρανοίξια, να γίνει αυτός ο ναός, αγιασμένος τόπος προσευχής και λατρείας του Θεού. Τόπος χαράς σε βαπτίσεις και γάμους. Τόπος παρηγοριάς σε πονεμένους ανθρώπους. Τόπος θαυματουργίας του Αγίου Αντωνίου, σε ταλαιπωρημένες ψυχές. Θέλω να ευχαριστήσω, με πολύ σεβασμό και αγάπη, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο, Πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη μας και πρώην συνεφημέριο μας. Θυμούμαστε την απλότητα και την προσήνεια του και χαιρόμαστε που λάμπρυνε την εορτή μας. Ευχαριστώ, τον Βουλευτή του νομού μας, κ. Γιάννη Πλακιωτάκη, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας και ευχόμαστε να έχει τη βοήθεια του Θεού, στο δύσκολο έργο του. Ευχαριστώ, τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Νίκο Καστρινάκη, που συμμετέχει πάντοτε στις εορτές της εκκλησίας μας και αποδεικνύει την αρμονική σχέση της Πολιτείας με την αποστολική Εκκλησία της Κρήτης. Ευχαριστώ, τον Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, κ. Δημήτρη Κουνενάκη, με τον οποίο με συνδέει προσωπική φιλία, αφού καταγόμαστε από το ίδιο χωριό και εύχομαι ό,τι καλύτερο στη ζωή του. Ευχαριστώ, για την παρουσία τους, τους πρώην Δημάρχους Αγίου Νικολάου, κυρίους Γεώργιο Χατζηδάκη, Γεώργιο Μενεγάκη, Αντώνιο Ζερβό, Ιωάννη Λουκαράκη. Ευχαριστώ, την φιλόξενη εφημερίδα μας ΑΝΑΤΟΛΗ, που όπως πάντα, με πολλή προθυμία, προβάλλει το έργο της Τοπικής Εκκλησίας και το έργο της ενορίας μας. Ευχαριστώ, με πολλή αγάπη και άπειρη ευγνωμοσύνη, το τακτικό και έκτακτο εθελοντικό επιτελείο του ναού μας, που εργάζεται στην κουζίνα και την τραπεζαρία και έχει την φροντίδα του ευπρεπισμού του ναού, για

Σ ε λ ί δ α 159 ρία και έχει την φροντίδα του ευπρεπισμού του ναού, για τον πολύ κόπο που κατέβαλε τον τελευταίο καιρό, για να ευπρεπισθεί με τον καλύτερο τρόπο ο ναός. Προσευχόμενοι λέμε: «Αγίασαι Θεέ μου, αυτούς που αγαπούν, την ευπρέπεια του οίκου Σου». Ευχαριστώ, με ιδιαίτερη συγκίνηση, όλες τις κυρίες, που με πολλή αγάπη και προθυμία, ετοίμασαν εντελώς δωρεάν και με δικά τους έξοδα, τα κεράσματα που θα προσφερθούν στο εκκλησίασμα, απόψε και αύριο και εύχομαι να χαρίζει ο Θεός, πλούσια τα ελέη του, στα ευλογημένα σπίτια τους. Σας ευχαριστώ όλους, εκ μέρους των συνεφημερίων μου, αλλά και όλων των ενοριτών μας, που τιμήσατε με την παρουσία σας, αυτή τη μεγάλη εορτή της τοπικής εκκλησίας. Τους Ιερείς της Μητροπόλεως μας, αλλά και εκείνους που ήρθαν από άλλες Μητροπόλεις. Τους Ιεροψάλτες και όλους όσους προσέφεραν, ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε, οι Άγιοι που είναι αφιερωμένος αυτός ο ναός, ο Άγιος Αντώνιος, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος, ο Άγιος Νικόλαος, η Υπαπαντή του Κυρίου μας και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, να ευλογούν και να προστατεύουν την πόλη μας και τη Μητρόπολή μας. Ένας ύμνος της Παναγίας, στην Κοίμηση της οποίας είναι αφιερωμένος ο ισόγειος ναός, θα ήθελα να είναι το επισφράγισμα, αυτής της εορταστικής ομιλίας: «Ω Παντάνασσα του κόσμου και Κυρία του παντός, η αγάπη σου μενέτω, εν ημίν δια παντός. Και η χάρη σου εφ όλων, των τιμώντων σε πιστών, την Πανάμωμον Παρθένον, την τεκούσαν τον Χριστόν». *** *** *** Φωτογραφίες από την πρώτη Αρχιερατική Λειτουργία Κυριακή 21 Απριλίου 2013 Οι Σεβ. Μητροπολίτες Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος και Πέτρας & Χερρονήσου κ. Νεκτάριος, κατά την πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία (φωτ. Ιωάννης Γεροντής)

Σ ε λ ί δ α 160 Ομιλία του Δημάρχου Αγίου Νικολάου κ. Δημητρίου Κουνενάκη Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου η οποία εκφωνήθηκε κατά την Ακολουθία των Θυρανοιξίων το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 η οποία εκφωνήθηκε κατά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία την Κυριακή Ε των Νηστειών 21 Απριλίου 2013 Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί πατέρες, εκπρόσωποι των αρχών, κυρίες και κύριοι. Βιώνουμε σήμερα μια σημαντική στιγμή της κοινωνίας μας με τα Θυρανοίξια ενός μεγαλοπρεπούς ναού, του Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου. Ο νέος αυτός Ναός βρίσκεται σε μια αναπτυσσόμενη και ωραία περιοχή, στο νέο σχέδιο της πόλης του Αγίου Νικολάου, δίπλα στα σχολεία μας αλλά και στην τουριστική ζώνη. Είναι ένας νέος τόπος λατρείας, συνάντησης, συνεύρεσης της κοινωνίας μας. Αποτελεί έναν τόπο πολιτισμού και ιδεών, πυρήνα αλληλεγγύης της κοινωνίας, καταφυγή και στήριγμα των ανθρώπων της περιοχής μας. Ο ίδιος ο ναός και οι υποδομές που διαθέτει, στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό της περιοχής μας και με τις δράσεις που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν αυτό το ρόλο και αναδεικνύουν συνεχώς την αξία του. Θεωρούμε ως εκ τούτου ιδιαίτερα ευτυχές γεγονός και ευλογία για την κοινωνία μας την αποπεράτωση του νέου Ιερού Ναού. Τον υποδεχόμαστε με αγάπη και ευχαριστίες. Θέλω ιδιαιτέρως όμως να τονίσω ότι η αποπεράτωση ενός τέτοιου μεγάλου έργου σε αυτή τη δύσκολή συγκυρία που ζούμε, αποτελεί από μόνο του ένα κατόρθωμα, ένα θαύμα. Πίσω από κάθε εργασία, από κάθε παρέμβαση, από κάθε κατασκευή, κρύβονται άνθρωποι. Συνάνθρωποι μας που στις δύσκολες αυτές συνθήκες έδωσαν από το υστέρημα τους, τεχνίτες του τόπου μας που έβαλαν όλο το μεράκι και την τέχνη τους. Καθοδηγητές και εμπνευστές, οραματίστηκαν, συντόνισαν σε κάθε βήμα την κατασκευή του Ναού. Όλοι με μεγαλείο ψυχής. Εμφορούμενοι από την πίστη για το έργο που προσφέρουν και κυρίως με αγάπη για τον πλησίον, κατόρθωσαν το μεγάλο. Τους ευχαριστούμε και τους είμαστε ευγνώμονες. Ιδιαιτέρως θέλω να τονίσω το ρόλο, τον οραματισμό, την παρότρυνση και την καθοδήγηση του Μητροπολίτη μας κ. Νεκταρίου στην ανέγερση τέτοιων μεγάλων, σημαντικών και ευρύχωρων ναών στην πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου, σε μια πόλη που έχει ανάγκη τέτοιων χώρων λατρείας. Το ρόλο των Ιερέων, του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και της ερανικής επιτροπής στη δημιουργία αυτού του έργου. Την πίστη, την επιμονή και την προσήλωση που έδειξαν όλοι για την επίτευξη του στόχου. Να μου επιτρέψετε όμως μια ιδιαίτερη αναφορά στον παλαιό φίλο, εκ Ποτάμων ορμώμενο, πατέρα Γεώργιο Ατσαλάκη, για την προσφορά και την πίστη του στο έργο και να τον ευχαριστήσω γενικώς για την παρουσία του τόσα χρόνια στην κοινωνία μας, τη διακονία του, τη μεγάλη προσφορά του, την ανιδιοτέλεια του και το παράδειγμα του. Να εξάρουμε επίσης τη συνεισφορά των μεγάλων δωρητών, ευεργετών και όλων των ανώνυμων που με οποιονδήποτε τρόπο συνέβαλαν στην αποπεράτωση του Ναού. Είμαι βέβαιος ότι η κοινωνία μας θα αγκαλιάσει με πίστη και αγάπη τον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου. Σεβασμιώτατε καί τιμιώτατε Γέροντα, Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, Ευλαβείς, φιλάγιοι και αγιώνυμοι κάτοικοι αυτής της πόλεως και όσοι άλλοι συναθροισθήκαμε για να χαρούμε με την χαρά σας, κατά το αποστολικόν «χαίρειν μετά χαιρόντων», αυτήν την ημέρα που συναντώνται εδώ μέσα ο λειτουργικός χρόνος με την ιστορία. Δόξα τω Θεώ γι αυτό που ζούμε και πληροί τους καρδιακούς μας χώρους από ευφροσύνη και αγαλλίαση. Δόξα τω Θεώ που μας αξιώνει σήμερα να εορτάζομε μαζί Σας Πάσχα πριν το Πάσχα. Δόξα τω Θεώ γι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, γι αυτόν τον περικαλλή Ναό, τον οποίο οικοδόμησε η ευσέβεια Σας. Χαιρόμαστε καί «ἀγαλλομένῳ ποδί» σπεύσαμε, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση Σας, να ευχαριστήσομε μαζί Σας τον Κύριό μας για όσα έκανε και κάνει για εμάς. Χαιρόμαστε αλήθεια πολύ και ευλογούμε το όνομα του Τρισαγίου Θεού μας που μας αξίωσε σήμερα να συλλειτουργήσομε, για πρώτη φορά, εις τον Ναό αυτό, ο οποίος παραδίδεται εις την λατρεία Του, και Τον παρακαλούμε με ένα στόμα και μια καρδιά να τον στερεώσει «μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ἀσάλευτον καὶ δεδοξασμένον ἐν αὐτῷ» και να αξιώνει όλους «ἐν αὐτῷ αἰνέσεις καί δοξολογίας ἀκαταγνώστους προσάγειν τῇ δόξῃ Αὐτοῦ... ἐν ἐπιγνώσει καί πάσῃ αἰσθήσει». Χαιρόμαστε πολύ και Τον ευχαριστούμε γιατί χάρισε στην Τοπική Εκκλησία ένα ακόμη χώρο προσευχής που είναι για τους πιστούς θεμελιώδης λειτουργία ζωής, είναι ανάσα ψυχής, και που εντός του θα βιώνεται εμπειρικά η Εκκλησία μας ως το θεόπλαστον κάλλος που διδάσκει με την λατρεία Της την καλλονή και την ευταξία της κτίσεως και που μαρτυρεί ακατάπαυστα την πανσοφία του παντεχνήμονος Θεού μας. Ο Ναός αυτός του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου και Καθηγητού της ερήμου είναι έργο δοξολογίας της Παναγίας Τριάδος. Είναι έργο των θαυμασίων του Θεού. Είναι ευχαριστιακό αντίδωρο για την προσφορά της σωτηρίας. Είναι έργο που αποδεικνύει ότι «μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα», ότι με πίστη, θυσίες, πόνους και κόπους κατορθώνεται αυτό που ίσως φαίνεται ακατόρθωτο, όταν υπάρχουν άνθρωποι «τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ

Σ ε λ ί δ α 161 ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Ρωμ. ιβ, 11-12). Ο Ναός αυτός είναι έργο αγάπης που προσφέρεται στην Αγάπη, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, έργο αγάπης του Επισκόπου, των καλών του συνεργατών, κληρικών και λαϊκών, έργο αγάπης προς την Εκκλησία. Είναι έργο που, κατά την προσφιλή έκφραση-απάντηση του Επισκόπου σας και Γέροντός μας, «στοίχισε πολλή αγάπη και όχι πολλά χρήματα». Πολλές φορές, κατά τα χρόνια της αλησμόνητης διακονίας μου υπό το ιερό ωμοφόριό Του πλησίον Σας, άκουσα από τα χείλη Του να λέγει και για τούτο το έργο της Εκκλησίας: «μην ανησυχείτε και μην φοβείσθε. Ο Ναός θα τελειώσει. Θα τον φτιάξει ο Θεός. Τα σπίτια των ανθρώπων μπορεί και να μένουν ατελείωτα. Το Σπίτι Του ο Θεός το φτιάχνει ο Ίδιος με τον τρόπο που γνωρίζει για να οικοδομούνται ψυχές». Το διαπιστώνομε όλοι για μία ακόμη φορά σήμερα, εσείς που έχετε την ευλογία να Τον αναστρέφεσθε καθημερινά και εκείνος που σας ομιλεί αυτήν την στιγμή, ο οποίος έχει την ευλογία να προσπαθεί να κάνει πράξη του καθημερινή όσα έμαθε μαθητεύοντας δίπλα Του. Κάθε Ναός αποτελεί και έκφραση του πολιτιστικού και πνευματικού επιπέδου, της αγιοπνευματικής μαρτυρίας της εποχής και των ανθρώπων που ως «ἀλάβαστρον μύρου» τον προσφέρουν στον «ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενον καὶ δοξαζόμενον Χριστὸν τόν Θεόν». Έτσι και αυτός ο Ναός, φτιαγμένος φιλοκαλικά, μαρτυρεί ως άριστα πλέον για τον πολιτισμό τούτου του ευλογημένου τόπου και των ανθρώπων του, των ανθρώπων που εργάζονται, που δημιουργούν, που προοδεύουν, όπως τους γνωρίσαμε, τους ζήσαμε και τους αγαπήσαμε. Ο Ναός αυτός, όπως και κάθε Ναός, αποτελεί τόπον και σημείον Θεοφανείας, απαύγασμα της φωτοφόρου δόξης του Θεού, όρος Θαβώρ, αποτελεί τόπον Μεταμορφώσεως. Και παράλληλα αποτελεί τόπον συνάξεως επί το αυτό των παιδιών του Θεού, τόπον της κοινής λατρείας, όπου οι πιστοί βλέπουν ο κάθε ένας τον εαυτό του ενσωματωμένο σε ένα ευρύτερο πλήθος προσευχομένων αδελφών της ιδίας πίστεως, ελπίδος και αγάπης και όπου γίνονται όλοι, πλούσιοι και πτωχοί, σοφοί και άσοφοι, άνδρες και γυναίκες, γέροντες και παιδιά, κληρικοί και λαϊκοί, συνδαιτημόνες του Κυριακού Δείπνου που προσφέρεται στην Αγία Τράπεζά του. Αναλογιζόμαστε αυτήν την ώρα την ευλογημένη εκείνη ημέρα της καλής απαρχής τούτου του έργου, ενθυμούμαστε την ιερή στιγμή που το όνειρο και η επιθυμία κάποιων ευσεβών κατοίκων αυτής της πόλεως και του εμπνευσμένου και ακάματου Ποιμενάρχη τους άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Ενθυμούμαστε την μεγάλη ώρα που ο Σεβασμιώτατος Άγγελος της κατά Πέτραν και Χερρόνησον Εκκλησίας έθετε τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση αυτού του Ναού, του οποίου τα Θυρανοίξια τελούνται σήμερα. Και συγκινούμαστε πολύ. Γιατί σκεφτόμαστε πως με πόθο ένθεο και ζήλο αξιοθαύμαστο συμβάλατε για να έχομε αυτό το αποτέλεσμα. Συμβάλατε άλλοι με την προσευχή σας πρώτα, με την προσφορά της γης και έπειτα άλλοι με τις γνώσεις, άλλοι με την τέχνη τους, και άλλοι με την ηθική η υλική τους στήριξη. Κύριος ο Θεός τα άλλοι με τις γνώσεις, άλλοι με την τέχνη τους, και άλλοι με την ηθική η υλική τους στήριξη. Κύριος ο Θεός γνωρίζει τα ονόματα των ανθρώπων αυτών που εργάσθηκαν και υπούργησαν σ αυτό το αποτέλεσμα. Εκείνος να τους ανταποδώσει όπως γνωρίζει. Και συγκινούμαστε πολύ και εορτάζομε διπλά σήμερα, Κυριακή, ημέρα αναστάσιμη ακόμη και μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, την Ανάσταση του Κυρίου μας και τα Θυρανοίξια του Ιερού αυτού Ναού του Μεγάλου Αντωνίου. Ναι, αδελφοί. Επιτελούμε αυτά τα Θυρανοίξια την ίδια ημέρα που εορτάζομε χαρμόσυνα και ψάλλομε επινίκια κάποια άλλα Θυρανοίξια, τα Θυρανοίξια του Παραδείσου. «Ὁ τὴν Ἀνάστασιν διδοὺς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων», ο Χριστός μας, όπως ψάλαμε χθες στον Εσπερινό, «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, ἔφριξαν τοῦτον οἱ ἄρχοντες τοῦ ᾍδου, καὶ ἐπήρθησαν πύλαι ὀδυνηραί». Οι πύλες οι οδυνηρές του Άδου επήρθησαν, αναφέρει ο ιερός υμνωδός, και «εἰσελήλυθε ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης Χριστός, λέγων τοῖς ἐν δεσμοῖς Ἐξέλθετε, καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει, ἀνακαλύπτεσθε». Άνοιξαν οι πύλες του Άδου και ο Αναστάς Κύριός μας, με την κάθοδό Του εκεί, ελευθέρωσε τους δεσμίους και έβγαλε έξω, στο φως της θείας μεγαλωσύνης, όλους που βρίσκονταν στο σκοτάδι της απογνώσεως. Η υμνολογία της Εκκλησίας μας, που παιανίζει κάθε Σάββατο εσπέρας και Κυριακή τον θρίαμβο, την νίκη και την χαρά της Αναστάσεως, ψάλλει ακόμη πολύ χαρακτηριστικά τα Θυρανοίξια του Παραδείσου, ψάλλει ότι ο Αναστάς «ἀνέωξε ἡμῖν Παραδείσου τάς πύλας», αφού «πύλας χαλκᾶς συνέτριψε καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασε». Τα «Θυρανοίξια» δεν είναι μόνο προσφιλής στην υμνολογία έκφραση της Εκκλησίας αλλά και προσφιλής παράσταση στην παιδαγωγική της εικονογραφίας μας αφού, αν προσέξομε την εικόνα της Αναστάσεως, την εικόνα της εις Άδου καθόδου του Χριστού, θα παρατηρήσομε ότι ο Χριστός μας πατά με δύναμη επάνω σε δύο θυρόφυλλα, τα θυρόφυλλα της πύλης του Άδη, που είναι πεσμένα χάμω το ένα επάνω στο άλλο σε σχήμα σταυρού, και πατώντας εκεί τείνει το χέρι Του στους προπάτορες, τον Αδάμ και την Εύα. Από σήμερα που ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου ήρε «τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας» και τελέσθηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία, τούτος ο Ναός έγινε ένας άλλος Ναός της Αναστάσεως και τούτη η Αγία Τράπεζα ένας ακόμη Πανάγιος Τάφος που θα διακηρύττει ότι «Χριστός ἀνέστη καί ᾍδης ἐσκυλεύθη». Από σήμερα ανοίγει από εδώ, με αυτά τα Θυρανοίξια, μια θύρα στον ουρανό, από σήμερα γίνεται ο Ναός αυτός μια ασφαλής βάση της κλίμακας που οδηγεί στον ουρανό. Πιστεύομε και προσδοκούμε πως τούτος ο Ναός θα ευλογηθεί, θα γίνει μεγάλο προσκύνημα, θα αναπαύει ψυχές. Γνωρίζομε καλά και το μαρτυρούμε πως τούτα τα Θυρανοίξια έχουν ένα τέλος, ένα σκοπό, παραπέμπουν σε κάποια άλλα Θυρανοίξια. Τα Θυρανοίξια της καρδιάς μας. Έχουν σκοπό να επιτύχουν το άνοιγμα της καρδιάς μας για να εισέλθει η Χάρη του Θεού και για να καταυγασθεί από το αναστάσιμο φως. Έχουν σκοπό να ανοίξομε την καρδιά μας, να την καθαρίσομε από τα πάθη και να την καταστήσομε Ναό «εις κατοίκησιν του Πα-

Σ ε λ ί δ α 162 ξομε την καρδιά μας, να την καθαρίσομε από τα πάθη και να την καταστήσομε Ναό «εις κατοίκησιν του Παντάνακτος Χριστού, και Θεού των όλων». Να ανοίξομε την καρδιά μας και να βάλομε βαθειά μέσα της το φωτεινό παράδειγμα του Αγίου μας που με την βεβαιότητα στην ανάσταση αντιστάθηκε στις παγίδες του διαβόλου, σε μύριους πειρασμούς, με όπλο του την ταπεινοφροσύνη και απέβαλε το κοσμικό φρόνημα, σταύρωσε τον εαυτό του και πέθανε για τον κόσμο, κάνοντας πράξη την αποστολική φράση «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος». Σεβασμιώτατε Γέροντα, Σας αξίωσε ο Θεός να δείτε τον Ναό αυτό να αποτελεί για την Μητρόπολή σας άλλο ένα εκμαγείο του αρχετύπου «καθαρωτάτου Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος», άλλη μία μαρτυρία «εν συμβόλοις» της παρουσίας του Θεού. Δικαιολογημένα χαίρεσθε και εμείς μαζί σας γιατί καταφέρατε όχι τόσο να οικοδομήσετε άλλο ένα Ναό στην πόλη και στην Μητρόπολή σας, αλλά γιατί κατορθώσατε να βάλετε στις καρδιές των ανθρώπων του τόπου την μεγάλη μορφή του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου, του Καθηγητού της ερήμου, του επιγείου αγγέλου και ουρανίου ανθρώπου, που, όπως ψάλλομε στο Απολυτίκιόν του, «τῆς ἐρήμου γέγονε οἰκιστής, καὶ τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν εὐχαῖς αὐτοῦ» και του οποίου η βιωτή και οι διδαχές σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ άλλοτε, μας είναι απαραίτητες. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Μέγας Αντώνιος, μαζί με τον Άγιο Νικόλαο, στον οποίο έχει αναγραφεί η πόλη αυτή, ακατάπαυστα δέεται και πρεσβεύει για όλους, ότι σκεπάζει με την χάρη του τον τόπο που του ανήγειρε αυτό το επιβλητικό και περικαλλές κατοικητήριο. Ότι σκεπάζει τα σπίτια του, τις παραδοσιακές οικογένειές του, τα καλά του παιδιά, τους ευσεβείς κατοίκους του, τους απλούς ανθρώπους της εργασίας, του μόχθου και της βιοπάλης, τους αποδήμους του, τους ανθρώπους που τον ευλαβούνται και τον αγαπούν πολύ, τους ανθρώπους που θα κάνουν και αυτό τον Ναό του κέντρο της καθημερινής τους αναστροφής, κέντρο της προσευχητικής τους αναφοράς. Και θα τον βλέπουν αλλά και θα τον ακούν να κηρύττει με την σιωπή του, και «απλώς φαινόμενος» Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον και Αναστάντα. Όπως έγινε και με την Οσία Μαρία που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας θέτοντας την στην κορυφή της πυραμίδος της Τεσσαρακοστής, σαν μια ενσάρκωση των ιδεωδών της περιόδου αυτής. Η Οσία Μαρία έρχεται με τον δικό της επίσης τρόπο σήμερα να μας παραμυθήσει, να μας καταδείξει πως αυτή η πόρνη δια της μετανοίας, της νηστείας και της προσευχής έγινε Αγία, νικήτρια των δαιμόνων, συνόμιλος των αγγέλων και νύμφη του Χριστού. Έρχεται να μας δείξει τον δρόμο της σωτηρίας και να μας δώσει θάρρος, λέγοντάς μας μυστικά πως δεν υπάρχει αμαρτία που να ξεπερνά το μέγεθος της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού. Έρχεται να μας πει πως δεν κινδυνεύομε τόσο από την αμαρτία, εφόσον υπάρχουν περιθώρια επιστροφής, όσο κινδυνεύομε από την απόγνωση που καλλιεργεί μέσα μας ο αντίδικος Διάβολος, ψιθυρίζοντάς μας έντεχνα ότι είμαστε τόσο αμαρτωλοί που δεν θα σωθούμε και καταδικάζοντάς Διάβολος, ψιθυρίζοντάς μας έντεχνα ότι είμαστε τόσο αμαρτωλοί που δεν θα σωθούμε και καταδικάζοντάς μας έτσι στην αδράνεια και την ακινησία προς ο,τι πνευματικό και ψυχωφελές. Όταν αφεθεί καθένας, σαν τον όσιο Αντώνιο και την Οσία Μαρία, στα χέρια του Θεού και στην αλήθεια της Εκκλησίας Του, μπορεί να ζήσει αληθινά, αυθεντικά, λυτρωμένος από την μοναξιά του ναρκισσισμού του και όχι κλειδωμένος στις ψευδαισθήσεις της επάρκειας και του ατομισμού του. Αυτό το μήνυμα λαμβάνουν τα πνευματικά μας αισθητήρια σήμερα, το μήνυμα της Εκκλησίας, το σταυροαναστάσιμο εισοδικό της ζωής μας, η διαρκής ανάβαση, η κατάφαση μας στην προτροπή των οσίων «αναβαίνετε, αναβαίνετε αδελφοί». Σεβασμιώτατε, αγαπητοί αδελφοί, «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα» ακούσαμε σήμερα για μία ακόμη φορά να μας λέγει η Εκκλησία, δίδοντας νόημα στην ζωή μας, νοηματοδοτώντας την ύπαρξή μας. Σ αυτές τις τέσσερις λέξεις περιέχεται η πεμπτουσία της αναστροφής μας, όπως την ανάβαση του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Όπως Εκείνος ανεβαίνει στην Αγία Πόλη και πορεύεται προς το πάθος εκούσια «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν»έτσι και κάθε πιστός του, κάθε άνθρωπος που συνειδητοποιεί τι σημαίνει να είναι χριστιανός, ακολουθώντας τα ίχνη του Θεανθρώπου, βαδίζει την οδό του μαρτυρίου της θυσίας και της διακονίας και ανεβαίνει συνεχώς και ζει συνεχώς μ αυτήν την σκέψη ότι μοναδικός σκοπός του είναι η είσοδός του στην Άνω Ιερουσαλήμ της χάριτος του Θεού. Αυτή η ανάβαση η ανοδική πορεία είναι και κοπιώδης και μαρτυρική και έχει ως προυπόθεση την άρση του προσωπικού μας Σταυρού, χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει ο άνθρωπος από την πύλη της ουράνιας Βασιλείας. Σ αυτην την Άνω Ιερουσαλήμ μας υποσχέθηκε ο Χριστός ότι θα μας εγκαταστήσει. «Καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» μας είπε. Το πιστεύουμε και το προσδοκούμε. Αλλά πρέπει και να εργασθούμε γι αυτό, πρέπει να βαδίσομε την οδό που Εκείνος εβάδισε, πρέπει να πορευθούμε τον μονόδρομο του Σταυρού. «Συμπορευθῶμεν Αὐτῶ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δί αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς, ἴνα καί συζήσωμεν Αὐτῶ» είναι η παρακλητική προτρεπτική φωνή της φιλόστοργης μητέρας μας, της Εκκλησίας. Μόνο αν έτσι κάνουμε θα μπορέσουμε και να νοιώσουμε και να ζήσομε την Ανάσταση του Κυρίου και ως ανάσταση του πολύπαθου γένους μας και δική μας, τότε μόνο θα μπορούμε να ψάλομε ειλικρινά: «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστὲ συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθὲς, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Σεβασμιώτατε Δέσποτα, σας συγχαίρομε για αυτό το έργο της κενωτικής αγάπης, της υπομονής, της ελπίδος, της ταπεινώσεως, του ενθέου ζήλου Σας και εκζητούμε ταπεινά την ευχή σας για όλους μας. Ευχηθείτε να μας ενδυναμώσει ο Θεός στον πνευματικό μας αγώνα που δεν είναι τίποτε άλλο παρά άρνηση του γηίνου εαυτού μας και αναθεώρηση του εκκοσμικευμένου μας φρονήματος, ευχηθείτε να μην εκκλίνουμε από τον προσανατολισμό στο δικό μας καθένας Πάσχα, στην δική μας διάβαση και συνάντηση με τον Αναστάντα. Ευχηθείτε

Σ ε λ ί δ α 163 τολισμό στο δικό μας καθένας Πάσχα, στην δική μας διάβαση και συνάντηση με τον Αναστάντα. Ευχηθείτε μας λειτουργικά Σεβασμιώτατε, όπως ο Κύριός μας «ὁ διὰ τὴν ἄφατον αὐτοῦ πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως», να μας αξιώσει «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι... νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν». Ευγνωμόνως και πάλι σας ευχαριστούμε για την μεγάλη χαρά και ευλογία που μας προσφέρατε σήμερα να συλλειτουργήσομε, να απευθυνθούμε με τον πτωχό μας λόγο στα αγαπημένα πρόσωπα των ανθρώπων της Τοπικής Σας Εκκλησίας και ταπεινώς εκφράζομε την ευχή να Σας ενδυναμώνει ο θεός, για να διακονείτε ως καλός και φιλόστοργος ποιμήν με υγεία επί πολλές σειρές ετών το έργο της σωτηρίας του ευγενούς, ηρωικού, φιλόξενου και προπάντων πιστού λαού της Θεοφρούρητης, Παναγιοφύλακτης και Αγιοστήρικτης Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χερρονήσου. Ο Τρισάγιος Θεός με τις πρεσβείες του Οσίου Αντωνίου να κατευθύνει τις αγαθές βουλές Σας για την Εκκλησία μας και να Σας δίδει κατά την Αγάπη Σας. *** *** *** Ο νέος Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου Ένα έμμετρο οδοιπορικό του κ. Ιωάννου Χουρδάκη, τ. Εκκλησιαστικού Συμβούλου, το οποίο εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό μετά το τέλος της πρώτης Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας την Κυριακή Ε των Νηστειών 21 Απριλίου 2013 Δεν θέλω και δεν πρόκειται πολύ να σας κουράσω, μόνο δυό λόγια που γραψα σύντομα θα διαβάσω, να μάθετ, αν δεν ξέρετε, την κύρια αιτία, πως και γιατί εκτίστηκε τούτη η εκκλησία. Σαράντα χρόνια πέρασαν που χε την ευκαιρία να αποκτήσει η πόλη μας μια νέα ενορία, τη δεύτερη κατά σειρά, τ Αγίου Γεωργίου που έγινε μ απόφαση του Πέτρας Δημητρίου. Την αγαπήσανε πολύ όλοι οι ενορίτες, αλλά και γενικώς ξένοι και συντοπίτες. Ωραίος μα μικρός ναός κι έτσι πώς να μπορέσει τις Κυριακές και τις γιορτές τον κόσμο να χωρέσει; Οι ιερείς κι οι σύμβουλοι λύση αναζητούσαν κι όσο λύση δεν εύρισκαν τόσο αγωνιούσαν. Ο άξιος Δεσπότης μας που όλα τα προκάνει σκέφτηκε εις τους ιερείς μια πρόταση να κάνει: Να λειτουργούν τις Κυριακές και στην Αγιά Ειρήνημια εκκλησιά που κτίστηκε την εποχή εκείνη, μ απόφαση και έξοδα του καπετάν Φαφούτη εκεί κοντά κι είν όμορφη, αλλά μικρή κι ετούτη. Μικρή ανάσα προς στιγμήν ένιωσ η ενορία, μα συνεχώς εγύρευγε να βρει την ευκαιρία, οικόπεδο κατάλληλο γρήγορα να αποκτήσει, ώστε μεγάλη εκκλησιά σιγά-σιγά να κτίσει κι οριστική στο πρόβλημα έτσι να δώσει λύση. Μετά πό χρόνια φάνηκε πως βρέθηκε η λύση, αφού βρέθηκε άνθρωπος χωράφι να δωρίσειοικόπεδο κατάλληλο και ως τοποθεσία, ώστε να ανεγερθεί σ αυτό μεγάλη εκκλησία. Η Μαριάνθη είν αυτή μαζί με τον Μανώλη οι Ζερβονικολάκηδες που τους γνωρίζετ όλοι που ευχαρίστως δώρισαν μια τέτοια περιουσία κι απαίτησαν τ Αγιαντωνιού να γίνει εκκλησία. Τα σχέδια ανέθεσαν στον Νίκο Γωνιωτάκη πολιτικό μηχανικό κι άνθρωπο με μεράκι. Όλα καλά μέχρι εδώ μα... άδειο το ταμείο κι ανέγερση ναού εφάνταζε αστείο. Σιγά-σιγά ξεκίνησαν όμως οι εργασίες αθόρυβα, χωρίς φωνές και τυμπανοκρουσίες. Οι ιερείς, οι σύμβουλοι κι ακόμη μια ομάδα ανθρώπων της Ερανικής δουλεύανε αράδα. Σαν ζητιάνοι κτύπησαν πόρτες για να ζητήσουν έστω και λίγα χρήματα μ αυτά να ξεκινήσουν. Ξεκίνησε κι αργά-αργά το έργο προχωρούσε κι όσο περνούσε ο καιρός ο κόσμος τ αγαπούσε. Με προθυμία έδιδαν και με τη θέλησή τους πολλοί απ το περίσσευμα ή απ τη στέρησή τους. Έτοιμο το υπόγειο βρέθηκε κάποια μέρα κι έγιναν θυρανοίξια τ Αγιαντωνιού αποσπέρα και από τότε στο ναό τελείται λειτουργία απαραιτήτως Κυριακή, κάθ εορτή κι αργία. Είναι γνωστό πως ο ναός είν εγκαινιασμένος και στη γλυκιά μας Παναγιά είν αφιερωμένος. Πάνω σε τούτο το ναό κτίστηκε ένας άλλος που είναι, όπως βλέπετε, πάρα πολύ μεγάλος. Είν όμορφος, φιλόξενος, άνετος και σπουδαίος ναός εντυπωσιακός, σου προκαλεί και δέος.