Ομιλία του προέδρου του ΕΚΝΛ, Τάσου Τσιαπλέ, στην πανεργατική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Λάρισα

Ομιλία του προέδρου του ΕΚΝΛ, Τάσου Τσιαπλέ, στην πανεργατική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Λάρισα 4.10.2013 Η αποψινή συγκέντρωση εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ανέργων και συνταξιούχων που οργανώθηκε από το ΠΑΜΕ, όπως και σε όλες τις πόλεις της χώρας, αποτελεί συνέχεια των αγώνων της προηγούμενης περιόδου και αρχή νέων, πιο σκληρών ταξικών αγώνων. Βλέπετε ότι η βάρβαρη επίθεση που μας φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, δεν έχει και δεν θα έχει τελειωμό, όσο η πλειοψηφία των εργατών, των ανέργων, δεν αποφασίζει να οργανωθεί στα συνδικάτα, στους τόπους δουλειάς, να μπει μαζικά στον αγώνα με το ταξικό πλαίσο πάλης που προτείνει το ΠΑΜΕ, σε συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες και ΕΒΕ, για να ανατρέψει όχι μόνο τις βάρβαρες πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, αλλά και το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Κανείς εργάτης, άνεργος δεν πρέπει να ξεγελιέται από τα ψέματα της κυβέρνησης και των αστών, ότι θα αλλάξει η κατάσταση προς όφελος του λαού, αν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και μια ορισμένη ανάπτυξη. Ακόμα κι αν υπάρχει αυτή, θα πατήσει πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας, θα είναι σύντομη και αναιμική και προπομπός μια νέας πιο βαθιάς κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, που θα οξύνει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά προβλήματα. Κερδισμένοι σε κάθε περίπτωση θα είναι οι καπιταλιστές, που ζουν μέσα σε απίστευτα πλούτη και φέρνουν νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων. Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη και λέει ότι οι εργατικές-λαικές οικογένειες δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες τους σε διατροφή, στέγαση, ηλεκτρικό, νερό, θέρμανση, φάρμακα, σπουδές παιδιών, γιατί η ανεργία και η απλήρωτη εργασία εκτινάχθηκαν στα ύψη, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν δεχτεί γερά πλήγματα, η ακρίβεια τραβά συνεχώς τον ανήφορο, τα χαράτσια και οι δυσβάσταχτοι φόροι που διαδέχονται το ένα το άλλο, μονιμοποιούνται. Γιατί περικόπτονται δραστικά οι δαπάνες για την δημόσια υγεία-πρόνοια, μειώνεται το προσωπικό, κλείνουν ή συγχωνεύονται νοσοκομεία, κλινικές, λείπουν υλικά και εξοπλισμός, μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ακριβό εμπόρευμα με νέα χαράτσια, παραδίνονται στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, γιατί υποβαθμίζεται, εμπορευματοποιείται και ιδιωτικοποιείται η δημόσια παιδεία, κλείνουν σχολεία, τμήματα, σχολές, απολύεται προσωπικό, πετιούνται χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας ή σπρώχνονται στην κατάρτιση και σε ιδιωτικές σχολές. Οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, τώρα και στο δημόσιο (εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, δημοτικοί αστυνομικοί, διοικητικοί ΑΕΙ-ΤΕΙ, κ.α), τα κλεισίματα επιχειρήσεων, αυξάνονται συνεχώς, προσθέτοντας χιλιάδες νέους ανέργους στο ήδη 1,5 εκατομμύριο που έχει δημιουργήσει το 1

καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικές διαχείρισής του, από τους οποίους μόλις το 17% επιδοτείται με το εξευτελιστικό επίδομα των 361 ευρώ. Προχθές η αλυσίδα καταστημάτων ΣΠΡΙΝΤΕΡ, ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας της, πανελλαδικά και στη Λάρισα, πετώντας στην ανεργία 850 εργαζόμενους, στους οποίους χρωστά 2 μηνών δεδουλευμένα, τους οποίους εκβιάζει αν θέλουν απόλυση για να πάρουν επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, να παραιτηθούν από την αποζημίωσή τους. Κι αυτά μετά από δυο μειώσεις των μισθών συνολικά -35% μέσα σε 1 χρόνο, που τους επέβαλε η εργοδοσία με την συνεργασία του εργοδοτικού σωματείου, που είχαν στήσει καμιά σαρανταριά διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης. Αυτοί που έλεγαν στους εργαζόμενους, να διώχνουν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που τους καλούσαν σε αγώνα για να μην περάσουν οι μειώσεις των μισθών. Αξιώνουμε οι εργαζόμενοι της «Sprider» να πληρωθούν τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις, να πάρουν επίδομα ανεργίας και να εξασφαλιστεί η ασφαλιστική τους κάλυψη. Απολύσεις και απλήρωτους έχουμε στα Σ-Μ ΛΑΡΙΣΑ που οι εργοδότες επέβαλαν δυο φορές μειώσεις μισθών με ατομικές συμβάσεις, με τον εκβιασμό της απόλυσης, στου Μαρινόπουλου, στον Αρβανιτίδη, στην ΑΡΩΓΗ, στο ΑΝΙΜΟΥΣ που επέβαλαν ατομικές συμβάσεις με τον κατώτερο μισθό της ΕΓΣΣΕ, σε μια σειρά επιχειρήσεις επίπλου (Τζιαστούδη, ΑΛΦΑ ΓΟΥΝΤ), στις τροφοδοσίες Παπαγεωργίου, στην ΕΑΣ, σε τοπικά ΜΜΕ, απολύσεις στον ΟΛΥΜΠΟ και σε δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, απλήρωτοι είναι οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας σε δήμους και άλλες υπηρεσίες, απολύσεις και εκβιασμοί σε πολλές επιχειρήσεις για να δεχτούν τις μειώσεις μισθών. Σ αυτή την κατηγορία ανήκει και το υπεραστικό ΚΤΕΛ, που ενώ το 2012 είχε τζίρο 4,4 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 2,5 εκατομμύρια το 2011, ο πρόεδρος και η διοίκησή του, επιχείρησαν να επιβάλουν ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών από 20% έως 40%, οι οποίες δεν έγιναν δεκτές από το σωματείο και τους εργαζόμενους. Τότε εξαπέλυσαν εκδικητικές απολύσεις 8 εργαζομένων και άλλων 2 με προειδοποίηση, σε 3 επέβαλαν βλαπτικές μεταβολές με αλλαγή ειδικότητας και μειώσεις μισθών, προσπαθώντας να φοβίσουν τους εργαζόμενους και να διαλύσουν το σωματείο. Την ίδια ώρα προσλαμβάνουν άλλους με 586 ευρώ. Στα ΓΚΟΥΝΤΙΣ πρόσφατα επέβαλαν στους περισσότερους εργαζόμενους ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών, κάτω από τον εκβιασμό της απόλυσης και μετά από μετατροπή πολλών συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε 6ωρες και 4ωρες, με αποτέλεσμα αρκετοί εργαζόμενοι να δουλεύουν για 250 ευρώ περίπου μηνιαίως! Εκ περιτροπής εργασία, άδειες άνευ αποδοχών, επιβάλουν στους εργαζόμενους πολλοί εργοδότες στο μέταλλο, στο έπιπλο, στον επισιτισμό, στο εμπόριο και άλλους κλάδους, ρίχνοντας τους μισθούς και κάτω από 300 ευρώ, ενώ η κυβέρνηση ψήφισε την κατάργηση της 2

κυριακάτικης αργίας, την οποία εργαζόμενοι και μικρέμποροι δεν πρέπει να επιτρέψουν να εφαρμοστεί. Για να κάμψουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων απέναντι σ αυτή την βάρβαρη επίθεση, επιστρατεύουν την κρατική και εργοδοτική βία και τρομοκρατία, την αστυνομία, τις δίκες και καταδίκες συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και εργαζομένων γιατί αγωνίζονται κόντρα στους νόμους που μας εξαθλιώνουν. Στο πλαίσιο αυτό, στελέχη του ΕΚΝΛ, του ΠΑΜΕ και σωματείων, στη Λάρισα και στη Θεσσαλία, δικάζονται για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια, σε περιφρουρήσεις απεργιών, τους έχουν γίνει μηνύσεις από εργοδότες, όπως του ΟΛΥΜΠΟΣ για την απεργία που είχε γίνει πριν 1 χρόνο περίπου ενάντια στις μειώσεις μισθών, καλούνται σε απολογία για κινητοποιήσεις στα διόδια και τις εφορίες. Παράλληλα ετοιμάζουν νέους νόμους για την πλήρη χειραγώγηση του σ.κ, νέα δεσμά στην συνδικαλιστική δράση, για να τρομοκρατούν οι εργοδότες με λοκ άουτ, δηλαδή να απολύουν τους απεργούς χωρίς αποζημίωση, αφαιρώντας το δικαίωμα στην απεργία, να δυσκολεύουν τη λήψη απόφασης για απεργία, να πετάξουν τις ταξικές δυνάμεις έξω από τα Δ.Σ με ενιαίο και πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Αυτή και ακόμα χειρότερη, θα είναι η κατάσταση για τους εργαζόμενους και ανέργους, ιδιαίτερα για τη νεολαία, όσο θα έχουν το κουμάντο στην οικονομία και την πολιτική οι καπιταλιστές, όσο θα βρισκόμαστε μέσα στη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, όποια κυβέρνηση και να υπάρχει. Ήδη η κυβέρνηση εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, ετοιμάζει την παραπέρα μείωση του κατώτερου μισθού, την κατάργηση της 5θήμερης εργασίας, την εφαρμογή του ελαστικού 10ωρου, την κατάργηση της πληρωμής των υπερωριών, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, την μείωση ή κατάργηση των αποζημιώσεων απόλυσης. Την επέκταση και μονιμοποίηση των χαρατσιών, την δυνατότητα πλειστηριασμού και κατασχέσεων της πρώτης κατοικίας και άλλων περιουσιακών στοιχείων, ακόμα και του μισθού ή της σύνταξης, ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, μείωση επικουρικών και κύριων συντάξεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, παραπέρα αύξηση συμμετοχής των ασφαλισμένων για φάρμακα, εργαστηριακές και άλλες εξετάσεις, επιβολή χαρατσιού 25 ευρώ από 1/1/14 για νοσηλεία στα νοσοκομεία. Παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της υγείας, παιδείας, υπηρεσιών ΟΤΑ. Και ενώ για τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους τα χτυπήματα δεν έχουν τελειωμό, για τους βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, μεγαλοκατασκευαστές, μεγαλοξενοδόχους, μεγαλοκλινικάρχες, όχι μόνο δεν παίρνουν ούτε ένα μέτρο σε βάρος τους, αλλά τους δίνονται γενναίες φοροαπαλλαγές, μπόλικο χρήμα από το ΕΣΠΑ, επιδοτήσεις για εξαγωγές και επενδύσεις, φθηνό πετρέλαιο στα 3

καράβια, μειωμένη τιμή ρεύματος, πάνω από 200 δις. στήριξη στις τράπεζες, ζεστό χρήμα μέσω προγραμμάτων τάχα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που στην πράξη την ανακυκλώνουν, εξασφαλίζοντας πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους καπιταλιστές. Αυτή θα είναι η ανάπτυξη που επαγγέλλονται και το μέλλον των εργατών και των παιδιών τους. Θα προσθέτει εργάτες στις λίστες της ανεργίας, της εξαθλίωσης και παράσιτα καπιταλιστές στις λίστες της Ελβετίας, του Λιχτεστάιν και όπου κρύβουν τα πλούτη που βγάζουν από τη σκληρή δουλειά των εργατών και μικρών αγροτών. Γι αυτούς παίρνουν τα μέτρα, όπως και τα προηγούμενα και τα επόμενα και όχι για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Και επειδή αυτά δεν τα ξέρουμε μόνο εμείς, λέμε ότι είναι βρώμικος ο ρόλος αυτών που μιλάνε για κακή διαπραγμάτευση, υποτέλεια και ξένη κατοχή. Κραυγές από τη μία και από την άλλη βάζουν πλάτη να κρύβεται η αλήθεια από λαό. Να βγαίνει λάδι το κεφάλαιο και η Ε.Ε. Αυτός ήταν ο στόχος της πολιτικής τους και πριν και μετά τα μνημόνια. Τα μνημόνια δεν απέτυχαν. Δεν είναι μια λάθος συνταγή. Είναι η ταξική συνταγή των καπιταλιστών και όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Είναι ο μόνος δρόμος για το καπιταλιστικό σύστημα για να εξασφαλίσει την κερδοφορία και την μακροημέρευσή του. Αυτός ο σχεδιασμός τους δεν μπορεί να υπηρετηθεί χωρίς ανάλογο πολιτικό σχεδιασμό. Οι καπιταλιστές ξέρουν την αγριότητα των μέτρων που έρχονται, την οργή που προκαλούν, φοβούνται το συνειδητό, οργανωμένο μαζικό αγώνα των εργαζόμενων. Ξέρουν ότι το φθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να υπηρετήσει τους σχεδιασμούς τους χωρίς κινδύνους για τα συμφέροντα τους, χωρίς τον κίνδυνο αμφισβήτησης της ψυχής της πολιτικής και της εξουσίας τους από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Παρεμβαίνουν ανοιχτά στην αναδιαμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, προωθώντας ως εναλλακτική λύση τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τους έδωσε διαβεβαιώσεις ότι δεν θα ξεφύγει από την στρατηγική που έχει χαράξει το μεγάλο κεφάλαιο και η Ε.Ε, φτιάχνοντας νέα κόμματα με στόχο να εγκλωβίσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρεμβαίνουν στο σ.κ, προσπαθώντας να δυναμώσουν την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, την Α.Π, ως διάδοχο της ΠΑΣΚΕ, που θα εκφράζει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, όπως έκαναν πάντα, με ένα στόχο: Να απορροφήσουν τις εργατικές αντιδράσεις. Να τις ενσωματώσουν στα σχέδια τους, να τις αποδυναμώσουν, να τις κάνουν ακίνδυνες για το σύστημα. 4

Σ αυτόν τον σχεδιασμό έχουν δώσει ρόλο και στην εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή. Τριπλό ρόλο: α) να στρέψει τους Έλληνες εργάτες εναντίον των μεταναστών, β) να προμηθεύει από τα δουλεμπορικά γραφεία φθηνούς Έλληνες εργάτες στους εργοδότες, γ) να λειτουργεί σαν παρακρατικός κατασταλτικός δολοφονικός μηχανισμός, ενάντια στο εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα η νεολαία δεν πρέπει να ξεγελιούνται από το δήθεν αντισυστημικό προφίλ που καλλιεργούν, από τον τσαμπουκά που πουλάνε στα θύματα της εκμετάλλευσης. Οι δολοφονικές επιθέσεις τους γίνονται στους μετανάστες, στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, αλλά ποτέ σε εργοδότες που έχουν απλήρωτους, που απολύουν, που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, ποτέ σ αυτούς που μας καταδικάζουν στην φτώχεια και στην ανεργία. Στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές, βαράνε προσοχή και τους υπηρετούν. Τα δήθεν καθαρά χέρια που χαιρετούν ναζιστικά, είναι βουτηγμένα στο έγκλημα και στις βρομοδουλειές, που βγαίνουν στη φόρα. Προσπαθούν να κρύψουν το εγκληματικό τους πρόσωπο, πίσω από το μοίρασμα τροφίμων σε Ελληνες και άλλες ελεημοσύνες, για να προσελκύσουν φτωχούς και απελπισμένους ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν ότι άνεργους και φτωχούς τους κατάντησε το καπιταλιστικό σύστημα που υπερασπίζεται η Χ.Α. Όσοι απλοί άνθρωποι νομίζουν ότι πηγαίνοντας με την Χ.Α τιμωρούν το σύστημα, κάνουν μεγάλο λάθος. Έτσι το ενισχύουν, γιατί η Χ.Α είναι το πιο αντιδραστικό και πιστό στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος, που χτυπά και δολοφονεί μετανάστες, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και εργάτες που παλεύουν για τα λαικά δικαιώματα, προσπαθώντας να σπείρουν το φόβο. Δεν έχει καμία σχέση με το εργατικό κίνημα, τις αξίες και τα ιδανικά του λαού μας. Είναι εγκληματική συμμορία, γιατί απάνθρωπη είναι η φασιστική ιδεολογία τους. Στηρίζονται από θύλακες του συστήματος στο χώρο των σωμάτων ασφαλείας και των αποστράτων, στο παρακράτος που είναι προέκταση του κράτους. Είναι μπράβοι, δολοφόνοι και τσιράκια των αφεντικών. Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση των Χρυσαυγητών εναντίον των μελών του ΚΚΕ που κολλούσαν αφίσες στο Πέραμα και η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, το επιβεβαιώνουν. Μπορεί το σύστημα, η συγκυβέρνηση, τα αστικά ΜΜΕ που την αβαντάριζαν με την απαράδεκτη εξίσωση φασισμού και κομμουνισμού και την προβολή της με το επιχείρημα ότι είναι κοινοβουλευτικό κόμμα, σήμερα να την κατηγορεί, να συλλαμβάνει, να προφυλακίζει και να παραπέμπει σε δίκη στελέχη της, γιατί της ξέφυγε ή γιατί αφαιρεί εκλογική δύναμη από τα άλλα αστικά κόμματα, όμως να είστε σίγουροι ότι από την άλλη την χρειάζεται για να χτυπήσει το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και να δικαιολογήσει μέτρα καταστολής, γιατί εμείς είμαστε ο πραγματικός αντίπαλος του συστήματος. 5

Αυτό είπε ουσιαστικά ο πρωθυπουργός προχθές στην Ουάσιγκτον, αναπαράγοντας την απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας τους εγκληματίες νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που είναι γέννημα-θρέμμα του συστήματος με το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές, που παλεύουν ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, για μια άλλη κοινωνία που θα έχει στο κέντρο της τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών, χαρακτηρίζοντάς τους ως ακραίους εξτρεμιστές, δίνοντας διαβεβαιώσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, ότι η συγκυβέρνηση Ν.Δ ΠΑΣΟΚ, θα προασπίσει το εκμεταλλευτικό σύστημα, από την πάλη του λαού που θα το θέσει σε αμφισβήτηση. Είπε ξεκάθαρα, ότι το νομικό πλαίσιο που χρησιμοποίησε εναντίον της Χρυσής Αυγής, θα το αξιοποιήσει αύριο για να χτυπήσει το εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαικά στρώματα, να μην παρασυρθούν από τις κορώνες της κυβέρνησης και των αστών κατά της Χρυσής Αυγής. Ο φασισμός και η εγκληματική του δράση, δεν αντιμετωπίζεται από το σάπιο αστικό σύστημα, τους αστικούς νόμους, ούτε με τα διάφορα αντιφασιστικά μέτωπα που τον διαχωρίζουν από τον καπιταλισμό που τον γεννά, αλλά με τον οργανωμένο αντικαπιταλιστικό ταξικό αγώνα. Μπορούν και πρέπει να απομονώσουν τους εγκληματίες φασίστες της Χρυσής Αυγής, σε κάθε χώρο δουλειάς, σωματείο, γειτονιά και σχολείο, αλλά ταυτόχρονα να επαγρυπνούν, απέναντι στα σχέδια της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και πριν απ όλα το ΠΑΜΕ, γιατί αυτόν τον φόβο έχουν οι αστοί και για να τον βάλουν στη γωνία θα αξιοποιήσουν όλα τα μέσα, βία, προβοκάτσιες, διώξεις και ότι άλλο διαθέτουν. Συνάδελφοι-συναδέλφισσες Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν, τα τελευταία χρόνια, με την καθοριστική δράση του ΠΑΜΕ που ανάγκαζε και τις ξεπουλημένες ηγεσίες να αποφασίζουν κινητοποιήσεις, παρ ότι καθυστέρησαν την αντεργατική επίθεση, δεν την απέτρεψαν, γιατί σ αυτούς δεν συμμετείχε η πλειοψηφία των εργαζομένων και των ανέργων, είτε γιατί πιστεύουν ότι η λύση θα έρθει από τα πάνω, χωρίς τη δική τους δράση, γιατί ο βαθμός οργάνωσης και αντίστασης στους χώρους δουλειάς είναι πολύ χαμηλός, γιατί ακόμα κυριαρχούν στην πλειοψηφία της εργατικής τάξης, όχι μόνο ο φόβος, αλλά και συγχύσεις για τις αιτίες των προβλημάτων και τον τρόπο επίλυσής τους, γιατί ακόμα κυριαρχούν στα Δ.Σ πολλών συνδικάτων εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές. Την βάρβαρη αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, Ε.Ε, κεφαλαίου, μπορούμε να την ανακόψουμε και στην πορεία να την ανατρέψουμε μαζί με το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά τα προβλήματά μας. Αυτό δεν γίνεται από μόνο του, ούτε δια αντιπροσώπων. Δεν αρκεί η οργή και αγανάκτηση για να ανατρέψουν αυτές τις καταστάσεις, ούτε τα κινήματα τύπου «αγανακτισμένων», με συνθήματα έξω τα συνδικάτα και τα κόμματα, που τροφοδότησαν κύρια τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. 6

Βασική προϋπόθεση αποτελεί, αυτό που το ΠΑΜΕ, έβαζε εδώ και χρόνια. Η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική βάση, κόντρα στην εργοδοσία και το κράτος της. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν τους συσχετισμούς προς όφελος των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε κάθε συνδικαλιστική οργάνωση, πετώντας έξω από το σ.κ, τα βαρίδια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και του νέου της Α.Π, αλλά και του ψευτοεπαναστικού τυχοδιωκτισμού, που εκφυλίζουν τον αγώνα, όπως πρόσφατα στην ΑΔΕΔΥ, την ΟΛΜΕ, την ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλες Ομοσπονδίες. Αυτό σημαίνει οργάνωση όλων των εργατών, ανεξάρτητα από ειδικότητα, φύλλο, εθνικότητα και θρήσκευμα, πριν απ όλα μέσα στα εργοστάσια, τα πολυκαταστήματα, τις υπηρεσίες και όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς, σε ισχυρά ταξικά συνδικάτα και επιτροπές αγώνα. Σημαίνει να γίνουν τα σωματεία μαζικά, δημοκρατικά, με συλλογική λειτουργία και δράση όλων των εργαζόμενων και όχι μόνο των διοικήσεων. Με πόδια και οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. Με πόδια στις λαϊκές γειτονιές μέσα από τις λαϊκές επιτροπές. Που θα έρχονται σε σύγκρουση με την εργοδοσία και δεν θα μαζεύουν χειροκροτητές για τον επόμενο «σωτήρα». Θα παλεύουν την απόλυση, τη μείωση μισθών και συντάξεων, για το κάθε πρόβλημα, που δεν θα συμβιβάζεται, αλλά θα ανοίγει το δρόμο για την ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής και του συστήματος που την παράγει. Που θα οργανώνουν την πραγματική ενότητα της εργατικής τάξης με βάση τα δικά της συμφέροντα, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της εργοδοσίας και όχι σωματεία στηρίγματα των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων. Σωματεία που θα οργανώνουν μέσα στην δράση τους και την ταξική αλληλεγγύη σε κάθε εργαζόμενο που έχει ανάγκη, κόντρα στην ελεημοσύνη των αστών, ώστε να γίνεται πράξη το σύνθημα, κανένας μόνος του στην κρίση, όλοι για έναν και ένας για όλους. Σωματεία που θα οργανώνουν τη κοινωνική συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική, κόντρα στα μονοπώλια, την εξουσία τους και την Ε.Ε, για να απαλλαγούν απο τα βάσανα τους. Ένα τέτοιο κίνημα είναι ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη επίθεση, να αγωνίζεται με γραμμή πάλης και συμμαχιών που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, πράγμα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μ αυτό το κάλεσμα ανασύνταξης και αντεπίθεσης του κινήματος, το ΠΑΜΕ απευθύνεται στα σωματεία, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή και εργάτη και τους καλεί να το συζητήσουν και να κάνουν δική τους υπόθεση. Να σηκώσουν κεφάλι, σπάζοντας τον φόβο και τη μοιρολατρία, τη λογική 7

του μικρότερου κακού που οδήγησε μόνο σε θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Να οργανώσει την πάλη της με βάση τα δικά της συμφέροντα. Το σ.κ και οι αγώνες των εργαζομένων, δεν μπορεί να είναι υποχείριο του ΣΥΡΙΖΑ και των σχεδιασμών της αστικής τάξης, όπως και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, για να εξυπηρετήσει τους στόχους εναλλαγής του κυβερνητικού διαχειριστή, όπως κάνουν τα μέλη του στα συνδικάτα και στις απεργίες, όπως στην τελευταία απεργιακή διαδήλωση των δημοσίων υπαλλήλων, που φώναζαν «Ούτε Βενιζέλος, ούτε Σαμαράς, ήρθε η ώρα της Αριστεράς», φορώντας καπέλο σε κινητοποιήσεις συνδικάτων εμφανιζόμενοι με κομματικές σημαίες και πανό, έχοντας σύμμαχο και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τέτοιος σεβασμός στην αυτονομία και αυτοτέλεια του σ.κ. Αφού για χρόνια (ακόμα και τώρα) η Α.Π συνεργάζεται με τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όψιμα ανακάλυψε την ανασύνταξη του κινήματος, παραπλανώντας τους εργαζόμενους με κορώνες στους στόχους και τις μορφές πάλης. Εξαγγέλλουν απεργίες στο πόδι, απεργίες διαρκείας, χωρίς οργάνωση και το κυριότερο τις περισσότερες με ελάχιστους απεργούς, οδηγώντας τες στον εκφυλισμό, όπως στις τελευταίες των δημοσίων σε πολλές υπηρεσίες και κλάδους, με μόνο σκοπό να πέσει η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη της αριστεράς, που όμως θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Είναι οι πρώτοι που υποχωρούν όταν τα πράγματα σφίγγουν. Θέλουν αλλαγή κυβέρνησης με τον λαό στην άκρη, να τους αναθέσει εν λευκώ, να συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Το ΠΑΜΕ το ξεκαθαρίζει. Να πέσει η συγκυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση που θα κάτσει στο σβέρκο του εργαζόμενου για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Κανείς δεν πάλεψε και δεν παλεύει περισσότερο από εμάς γι αυτό. Μα όχι για να αντικαταστήσουμε τη σημερινή κυβέρνηση με μια άλλη που θα συνεχίσει να υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των λεγόμενων υγιών καπιταλιστών και την στρατηγική της Ε.Ε, όπως δηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούν να κάνουν σε εμάς μαθήματα μαχητικότητας και για απεργίες διαρκείας όταν το ΠΑΜΕ ήταν αυτό που καταλάμβανε δημόσια κτίρια, που έκανε απεργιακές φρουρές σε εργοστάσια, αψηφώντας την τρομοκρατία. Όταν αυτό, με τη συμβολή του δίδαξε τι σημαίνει οργανωμένη από τους ίδιους του εργάτες απεργία διαρκείας, στη Χαλυβουργία, την ώρα που οι σημερινοί «επαναστάτες» καλούσαν σε σταμάτημα της απεργίας. Ολοι αυτοί είναι υποκριτές όταν μας κάνουν καλέσματα δήθεν ενότητας. Δηλαδή μας λένε εντελώς ξετσίπωτα, να παραιτηθούμε από την γραμμή της ταξικής πάλης, να παλεύουμε για να κάνουμε πιο ανθρώπινο τον καπιταλισμό, πράγμα αδύνατο. Να δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την Ε.Ε, ότι μπορούν οι εργάτες να έχουν σταθερή δουλειά, μισθούς και δικαιώματα χωρίς ρήξη και σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, μέσα στην λυκοσυμμαχία της Ε.Ε, να υπάρξει ενότητα με τους εργατοπατέρες που έβαλαν χέρι για να στηριχτεί η αντιλαϊκή πολιτική και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μ αυτούς που αποδέχονται το χρέος, τα μνημόνια, τις 8

δανειακές συμβάσεις και ψάχνουν να βρουν γωνία στον κύκλο. Τα καλέσματα για τέτοιου είδους ενότητα, αποσκοπούν στο σύρσιμο του ΠΑΜΕ στο παιχνίδι εναλλαγής που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο νέος χαλίφης που θα αντικαταστήσει τη Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στο απυρόβλητο την εξουσία των μονοπωλίων να συνεχίζει να τσακίζει την εργατιά. Μια τέτοια «ενότητα», θα ισοδυναμούσε με προδοσία του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη, που υποφέρει από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου και το ΠΑΜΕ, δεν πρόκειται να το κάνει αυτό, ποτέ. Οι αντιμνημονιακές κορώνες τους δεν μπορούν να κρύψουν ότι εφαρμόζουν αυτοί ο συνδικαλιστές, τα μνημόνια μέσα στους χώρους δουλειάς, υπογράφοντας μαζί με την ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, συμβάσεις με μειώσεις μισθών. Το ΠΑΜΕ, καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να αποφασίσουν, όπως ήδη έκανε το Δ.Σ του ΕΚΝΛ, πανεργατική απεργία για την Τετάρτη 23 Οκτώβρη, κλιμακώνοντας τον αγώνα. Κάθε σωματείο, κάθε επιτροπή αγώνα, κάθε χώρος δουλειάς, από αύριο πρέπει να ξεκινήσουν συνελεύσεις που θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν να κάνουν δική τους υπόθεση την προετοιμασία και την επιτυχία της απεργίας, ώστε να νεκρώσουν τα πάντα εκείνη τη μέρα, κάνοντας παράλληλα βήματα οργάνωσης στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους. Η απόφαση για απεργία να είναι συνειδητή πράξη και όχι τυπική υπόθεση, αγωνιστική γροθιά και αποφασιστική διάθεση αγώνα. Να διεκδικήσουμε το σταμάτημα των απολύσεων, το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, για τη χορήγηση σε όλους τους ανέργους επιδόματος ανεργίας 500 ευρώ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των ανέργων, των μερικά απασχολούμενων και των οικογενειών τους. Να υπογραφούν άμεσα ΕΓΣΣΕ με επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και ΚΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς που θα είναι υποχρεωτικές για όλους τους εργοδότες. Για την κατάργηση των χαρατσιών και της βαριάς φορολογίας. Για την απαγόρευση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών σπιτιών, μισθών και συντάξεων. Για να μην κόβεται σε κανέναν το ηλεκτρικό, το νερό, το φυσικό αέριο, γιατί δεν έχει να τα πληρώσει. Δημόσια δωρεάν υγεία-πρόνοια, παιδεία για όλο το λαό, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, να σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να αυξηθούν άμεσα οι συντάξεις και να δίνονται δωρεάν τα φάρμακα από το κράτος σε όσους τα έχουν ανάγκη, να μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και να αναλάβει την χρηματοδότηση του Κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος το κεφάλαιο και ο κρατικός προϋπολογισμός. Για το σταμάτημα της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και των διώξεων συνδικαλιστών και εργαζομένων. Αυτά δεμένα με το αγώνα για μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων, αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας που είναι μεγάλες. Αυτή η ανάπτυξη της βιομηχανίας και της 9

αγροτικής οικονομίας, μπορεί να γίνει μόνο με λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την Ε.Ε των καπιταλιστών, με διαγραφή όλου του χρέους. Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την οργάνωση της αγροτικής οικονομίας με βάση τον παραγωγικό συνεταιρισμό που θα αξιοποιείται με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος του λαού. Μόνο αυτός ο δρόμος ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλίσει την διατροφική επάρκεια του λαού με φθηνά, ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα, το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία σε όλους, ικανοποιητική αμοιβή της εργασίας, δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες υγείας, σύγχρονη εκπαίδευση, δωρεάν πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, φτηνές συγκοινωνίες, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, στέγη, κρατική φροντίδα για τα παιδιά, τις γυναίκες, τα ΑΜΕΑ, τους ηλικιωμένους. Είμαστε η πλειοψηφία που υποφέρει. Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε καλύτερα. Έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε το δίκιο μας, αρκεί να ξεθαρρέψουμε, να οργανωθούμε και να μπούμε στη μάχη πιο αποφασιστικά. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρέπει να μπούμε πιο αποφασιστικά μπροστά στην προσπάθεια για την διαφώτιση των εργαζομένων, για την οργάνωση και την κινητοποίηση τους στην κατεύθυνση ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου. 10