Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Μελέτη 12: Για το Σάββατο 23 Μαρτίου Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΔΑΦΙΟ ΜΝΗΜΗΣ: «Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάµ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» Α Κορινθίους 15/ιε 22. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 3/γ 21, Ψαλµ. 104/ρδ 29,30, Ιωάν. 1/α 4, Ρωµ. 5/ε 6-11, Γαλ. 3/γ 13, Ματθ. 27/κζ 46. Σύμφωνα με την Βιβλική αναφορά, ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν κατ εικόνα Θεού, χωρίς κάποια ηθική ατέλεια. Είχαν ελευθερία επιλογής και την ικανότητα να αγαπάνε. Όταν ο Αδάμ και η Εύα επαναστάτησαν εναντίον του Θεού, έπεσαν στην εξουσία του Σατανά (δείτε Εβρ. 2/β 14), γεγονός που οδήγησε όλο τον κόσμο κάτω από την εξουσία του εχθρού. Ο Ιησούς ήρθε για να καταστρέψει τα έργα του πονηρού (Α Ιωάν. 3/γ 8) και να μας ελευθερώσει από την εξουσία του, κάτι το οποίο και πέτυχε μέσα από τη σταυρική Του θυσία. Στο σταυρό, ο Ιησούς έγινε αμαρτία για μας (Β Κορ. 5/ε 21) και γι αυτό βίωσε τον αποχωρισμό από τον Πατέρα Του. Η ρήξη στη σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου που προκλήθηκε από την αμαρτία των πρωτοπλάστων, αποκαταστάθηκε με τον θάνατο του Ιησού. Όλα αυτά τα σημεία συνδέονται με την ιστορία της Δημιουργίας. Η Δημιουργία φαίνεται μέσα από τη δύναμη του Δημιουργού Θεού να μας δώσει νέα καρδιά (Β Κορ. 5/ε 17), να ανανεώσει την εικόνα Του μέσα μας και να αποκαταστήσει τη σχέση μας μαζί Του. 83

Κυριακή 17 Μαρτίου Η ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι πρώτοι άνθρωποι, «δημιουργημένοι κατ εικόνα Θεού», έπεσαν στην αμαρτία που έφερε τον θάνατο. Είχαν προειδοποιηθεί και είχαν κατανοήσει τον κίνδυνο που υπήρχε. Η Εύα μάλιστα επανέλαβε στο φίδι όλα όσα τους είχε πει ο Θεός. Παρόλα αυτά, αμάρτησαν. Ορισμένες φορές, και εμείς εξαπατούμαστε όπως η Εύα και οδηγούμαστε στην αμαρτία, ενώ άλλες, όπως ο Αδάμ, αμαρτάνουμε εσκεμμένα. Όπως και να χει, είμαστε αμαρτωλοί και παραβάτες του νόμου του Θεού. Διαβάστε Γέν. 3/γ 9-15. Πώς αντέδρασε ο Θεός στην αμαρτία του Αδάμ και της Εύας; Ο Θεός έκανε μία δίκη, μία «διερευνητική κρίση». Αυτή η κρίση δεν έγινε για να μάθει τα γεγονότα. Άλλωστε, ο Θεός γνωρίζει τα πάντα. Σκοπός της ήταν να δώσει στο ζευγάρι την ευκαιρία να δεχτούν την ευθύνη των πράξεών τους και να προχωρήσουν σε μετάνοια και αποκατάσταση. Ο Θεός τούς Παρότι ένοχοι, και παρότι η αμαρτία τους ήρθε με άμεσες συνέπειες, η πρώτη υπόσχεση του ευαγγελίου δόθηκε στην Εδέμ. Διαβάστε Γέν. 3/γ 21. Ποια πράξη χάρης αποκαλύπτεται; Ο θάνατος ήρθε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Στη θέση του Αδάμ και της Εύας θανατώθηκαν ένα ή περισσότερα ζώα. Φανταστείτε τα αισθήματα του Αδάμ καθώς θανατώθηκαν τα ζώα στη θέση του. Για πρώτη φορά ο Αδάμ αντίκρισε τον θάνατο, και θα πρέπει να του προκάλεσε μεγάλο ψυχικό πόνο. Στη συνέχεια, από το δέρμα των ζώων φτιάχτηκαν ρούχα. Το δέρμα τοποθετήθηκε στο σώμα του Αδάμ για να καλυφτεί η γύμνια του. Κάθε φορά που το κοίταζε ή το άγγιζε, θα θυμόταν τι είχε κάνει και τις συνέπειες της πράξης του. Το πιο σημαντικό όμως, ήταν ότι του θύμιζε την χάρη του Θεού. ΣΚΕΨΗ: Όλοι πρέπει να εκτιµήσουµε τη χάρη του Θεού σε µας. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να δείξουµε χάρη στους άλλους. Σε ποιον θα µπορούσατε να δείξετε χάρη, ακόµη κι αν δεν το αξίζει; 84

Δευτέρα 18 Μαρτίου ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ Στην Γέν. 3/γ 19, ο Αδάμ έμαθε πως όταν πεθάνει θα επιστρέψει στο χώμα από το οποίο δημιουργήθηκε. Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Προσέξτε ότι δεν γινόμαστε πίθηκοι, επειδή δεν προήρθαμε από τους πιθήκους. Δημιουργηθήκαμε από χώμα, και στο χώμα επιστρέφουμε. Διαβάστε Γέν. 2/β 7, Ψαλμ. 104/ρδ 29,30, Ιωάν. 1/α 4, Πράξ. 17/ιζ 24,25. Ποια είναι η σημασία αυτών των εδαφίων για μας; Πώς πρέπει αυτή η αλήθεια να επηρεάσει τη ζωή μας;.... Η ζωή είναι κάτι το απίστευτο. Όλοι γνωρίζουμε τι είναι η ζωή, ωστόσο την περιβάλλει ένα μυστήριο. Εάν αφαιρέσουμε τη ζωή από έναν ζωντανό οργανισμό, το μόνο που απομένει είναι άτομα και μόρια. Όσα πειράματα κι αν κάνουμε μ αυτά, δεν θα μπορέσουμε να τα επαναφέρουμε στη ζωή. Δεν υπάρχει κάποια οντότητα που να ονομάζεται «ζωή» μέσα έναν ζωντανό οργανισμό ή κύτταρο. Η ζωή είναι η ιδιότητα όλου του συστήματος, και όχι κάτι που μπορεί να διασπαστεί από τα κύτταρα. Από την άλλη, ξέρουμε πώς μπορούμε να προκαλέσουμε τον θάνατο. Έχουμε εφεύρει πολλούς τρόπους για να αφαιρέσουμε τη ζωή. Ορισμένοι απ αυτούς δείχνουν την βία και την σκληρότητα της αμαρτωλής καρδιάς μας. Μπορούμε να προκαλέσουμε τον θάνατο, ωστόσο η ζωή είναι κάτι πέρα των δυνατοτήτων μας. Μόνο ο Θεός έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ζωντανούς οργανισμούς. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να δημιουργήσουν ζωή, ελπίζοντας ότι μ αυτόν τον τρόπο θα έχουν τη δικαιολογία να μην πιστεύουν στον Θεό. Προς το παρόν, όλες οι προσπάθειές τους έχουν αποτύχει. Διαβάστε Ησ. 59/νθ 2. Πώς μπορεί η αμαρτία να επηρεάσει τη σχέση μας με τον Ζωοδότη; Εφόσον η ζωή προέρχεται μόνο από τον Θεό, τότε όταν φεύγουμε από τον Θεό φεύγουμε από την πηγή της ζωής. Αναπόφευκτη συνέπεια, είναι ο θάνατος. Ακόμη κι αν ζήσει κάποιος 969 χρόνια όπως ο Μαθουσάλας, κάποια στιγμή θα πεθάνει. Η αμαρτία, από τη φύση της, οδηγεί στον θάνατο. 85

Τρίτη 19 Μαρτίου ΟΣΟ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ Στην Αγία Γραφή βλέπουμε πως η ανταπόκριση του Θεού στην αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου είναι λυτρωτική, με κίνητρο ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη. Από την στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα έκαναν την επιλογή τους, το δίκαιο θα ήταν να τους αφήσει στην καταστρεπτική δύναμη του Σατανά. Ο Θεός όμως ήξερε πως ο Αδάμ και η Εύα δεν είχαν πλήρη κατανόηση του τι έπραξαν και έτσι θέλησε να τους δώσει την ευκαιρία να επιλέξουν ξανά, έχοντας πληρέστερη εικόνα. Διαβάστε Ρωμ. 5/ε 6-11. Πώς αυτά τα εδάφια μάς βοηθάνε να καταλάβουμε τι είναι η χάρη του Θεού; Όταν έχουμε αδικηθεί, θέλουμε την απολογία εκείνου που μας αδίκησε πριν τον δεχτούμε και αποκατασταθεί η σχέση μας. Για να επέλθει ολοκληρωτική αποκατάσταση μίας πληγωμένης σχέσης, είναι απαραίτητη η έκφραση λύπης και αποδοχής ευθύνης από εκείνον που αδίκησε. Ο Θεός όμως δεν περίμενε να του ζητήσουμε συγνώμη, πήρε Εκείνος την πρωτοβουλία. Ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, έδωσε τη ζωή Του και πέθανε στη θέση μας. Αυτό είναι μία απίστευτη εκδήλωση θεϊκής αγάπης. Πώς αντιπαραβάλλεται η συμπεριφορά μας με την συμπεριφορά του Θεού; Πόσο συχνά θυμώνουμε και επιδιώκουμε την εκδίκηση αντί της συμφιλίωσης; Θα πρέπει να είμαστε αιώνια ευγνώμονες που ο Θεός μάς συμπεριφέρθηκε κατ αυτόν τον τρόπο. Η συμπεριφορά του Θεού προς τους αμαρτωλούς δείχνει το πραγματικό νόημα της αγάπης. Δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μία συμπεριφορά που σε κάθε κίνησή της κρύβεται η προσπάθεια να γίνει αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ του αδικημένου και του φταίχτη. Η συμπεριφορά του Θεού προς τον Αδάμ και την Εύα δείχνει τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται με εμάς τους αμαρτωλούς. ΣΚΕΨΗ: «Η σκηνή του Γολγοθά προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήµατα. Εδώ µπορεί κανείς να εκφράσει τον ενθουσιασµό του. Το ότι ο τέλειος και αθώος Χριστός υπέφερε αυτόν τον µαρτυρικό θάνατο και επωµίστηκε το βάρος των αµαρτιών όλου του κόσµου, είναι κάτι που δεν µπορούµε να αντιληφθούµε. Δεν µπορούµε να φανταστούµε το βάθος, το ύψος, το µήκος, και το πλάτος αυτής της απέραντης αγάπης.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τοµ. 2, σ.213. Παρότι δεν µπορούµε να κατανοήσουµε πλήρως αυτήν την αγάπη, γιατί αξίζει να το προσπαθήσουµε; 86

Τετάρτη 20 Μαρτίου ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΩΜΙΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΑΣ «Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών, διότι είναι γεγραμμένον, "Επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου"» Γαλ. 3/γ 13. Δείτε προσεκτικά αυτό το εδάφιο έχοντας κατά νου τη θεϊκή φύση του Χριστού. Τι μας δείχνει αυτό για το τι είναι πρόθυμος να κάνει ο Θεός για να μας σώσει, και το πόσο τραγικό είναι να μη δεχτούμε το δώρο που μας προσφέρει ο Χριστός;...... Καθώς επωμίστηκε την ενοχή των δικών μας αμαρτιών και θανατώθηκε αποχωρισμένος από τον Θεό, ο Ιησούς ότι το Σπέρμα της γυναίκας θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού. Η θυσία Του έκανε δυνατή τη συμφιλίωση μεταξύ Θεού και ανθρώπων και θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξάλειψη του κακού από το σύμπαν (Εβρ. 2/β 14, Αποκ. 20/κ 14). Έχοντας κατά νου το Γαλ. 3/γ 13 διαβάστε Ματθ. 27/κζ 46. Τι μας δείχνουν τα λόγια του Ιησού για το τι πέρασε πάνω στο σταυρό; Στο σταυρό, ο Χριστός επωμίστηκε την κατάρα της αμαρτίας μας. Αυτό το γεγονός άλλαξε τη σχέση Του με τον Πατέρα. Ο εξιλαστήριος αμνός που οδηγούταν στο βωμό, θανατωνόταν στη θέση του αμαρτωλού. Παρομοίως, όταν ο Χριστός οδηγήθηκε στο Γολγοθά, η θέση Του ενώπιον του Πατέρα άλλαξε. Αποκομμένος από την παρουσία του Πατέρα, ένιωσε την κατάρα που έφερε η αμαρτία. Με άλλα λόγια, ο Ιησούς που από την αιωνιότητα ήταν Ένα με τον Πατέρα, βίωσε τον αποχωρισμό από Εκείνον, ή όπως η Ε. Χουάιτ το αποκαλεί, «τον αποχωρισμό των θεϊκών δυνάμεων.» Ε. Χουάιτ, Manuscript 93, 1899. Δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς συνέβη, μπορούμε ωστόσο να συνειδητοποιήσουμε το τίμημα που δόθηκε για τη λύτρωσή μας. 87

Πέμπτη 21 Μαρτίου «ΝΕΟΝ ΚΤΙΣΜΑ» Τα σπουδαία νέα του ευαγγελίου επικεντρώνονται στη θυσία του Ιησού. Επωμίστηκε τις αμαρτίες μας και δέχτηκε τη δική μας ποινή. Όπως είδαμε, το γεγονός ότι ο Χριστός θανατώθηκε στη θέση μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη Δημιουργία. Ο Χριστός ήρθε για να καταστρέψει τον θάνατο, που είναι ένας εισβολέας, ξένος στη δημιουργία του Θεού. Εάν η εξέλιξη ήταν ο τρόπος που χρησιμοποίησε ο Θεός για την δημιουργία του ανθρώπου, τότε ο θάνατος δεν θα ήταν εχθρός αλλά θα αποτελούσε μέρος του αρχικού σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα, έχοντας καίριο ρόλο στη δημιουργία. Γι αυτό οι Χριστιανοί πρέπει να αποβάλλουν αυτήν την θεϊστική εκδοχή της εξέλιξης ως τρόπο κατανόησης της δημιουργίας. Η αναφορά της Γένεσης για τη Δημιουργία, μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη θυσία του Χριστού και να δούμε μία άλλη πλευρά του σχεδίου της σωτηρίας, εκείνη που δημιουργεί ο Θεός μέσα μας καθώς γινόμαστε συμμέτοχοι της αγιοσύνης Του. Διαβάστε Ψαλμ. 51/να 10, Ιεζ. 36/λς 26,27, Κολ. 3/γ 10 και Β Κορ. 5/ε 17. Τι υποσχέσεις μας δίνονται που συνδέονται με το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας, όπως ακριβώς φαίνεται στη Γέν. 1/α και 2/β ; Η αναγεννημένη καρδιά είναι κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει, Εκείνος που δημιούργησε τον κόσμο και έπλασε τους πρωτοπλάστες. Ο Δαβίδ αναγνώρισε την ανάγκη του και ζήτησε από τον Θεό να δώσει λύση στο πρόβλημά του μέσα από μία δημιουργική πράξη. Πραγματικά, εκείνος που είναι «εν Χριστώ» είναι και «νέον κτίσμα». Ο παλιός τρόπος σκέψης πρέπει να εξαφανιστεί και να αντικατασταθεί από ένα νέο, αναγεννημένο νου. Αυτός ο νέος τρόπος σκέψης έχει δημιουργηθεί για καλά έργα και είναι συνυφασμένος με το θέλημα του Θεού. Αυτού του είδους η δημιουργία είναι μία υπερφυσική διαδικασία που επιτυγχάνεται μέσα από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Η δημιουργική δύναμη του Θεού, όπως τη βλέπουμε στην αρχική Δημιουργία, μας δίνει τη βεβαιότητα ότι μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας και να αποκαταστήσει τη σχέση μας μαζί Του. ΣΚΕΨΗ: Πώς είναι να είστε «νέον κτίσµα» εν Χριστώ; Τι σηµαίνει στην καθηµερινότητά σας σε πρακτικό επίπεδο; Τι αλλάζει στη ζωή εκείνου που έχει αυτήν την εµπειρία; 88

Παρασκευή 22 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:39 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «"Τα κρυπτά ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών, τα δε αποκεκαλυμμένα, εις ημάς και εις τα τέκνα ημών διαπαντός" (Δευτ. 29/κθ 29). Με ποιον ακριβώς τρόπο εκτέλεσε ο Θεός το έργο της δημιουργίας είναι κάτι που δεν αποκάλυψε στους ανθρώπους. Η ανθρώπινη επιστήμη δεν είναι ικανή να εξερευνήσει τα απόρρητα του Υψίστου. Η δημιουργική Του δύναμη είναι τόσο ακατανόητη όσο και η ύπαρξή Του.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ.25,26. «Εκείνο το πυκνό σκότος απέκρυψε την παρουσία του Θεού. "Έθεσε το σκότος απόκρυφον τόπον Αυτού" και απέκρυψε τη δόξα Του από τα μάτια των ανθρώπων. (βλέπε Ψαλμ. 18:11.) Ο Θεός και οι άγιοι άγγελοί Του βρίσκονταν πλάι στο σταυρό. Ο Πατέρας ήταν μαζί με τον Υιό Του. Αλλά η παρουσία δεν ήταν αποκαλυμμένη. Αν η δόξα Του είχε λάμψει μέσα από το σύννεφο, κάθε άνθρωπος που θα την αντίκριζε θα είχε καταστραφεί. Και σε μία τέτοια φρικτή στιγμή ο Χριστός δεν είχε ούτε αυτό το προνόμιο να ανακουφισθεί με την παρουσία του Πατέρα. Μόνος Του πάτησε το ληνό και κανείς από τους ανθρώπους δεν βρέθηκε μαζί Του.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.727. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: 1. Πώς σχετίζεται το ευαγγέλιο με την ιστορία της Δημιουργίας; Ποια σημεία στη Γέν. 1-3/α -γ είναι θεμελιώδη για το ευαγγέλιο; Πώς η ιστορία του Ιησού βασίζεται στην αυθεντικότητα της Γένεσις; Πώς θα λέγαμε την ιστορία του Ιησού εάν δεν υπήρχε ο Αδάμ και η Εύα; 2. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η Δημιουργία έγινε με υπερφυσική διαδικασία την οποία η επιστήμη δεν μπορεί να μελετήσει, και που μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο μέσα από ιδιαίτερη αποκάλυψη. Οι εντάσεις λοιπόν μεταξύ της Αγίας Γραφής και της επιστήμης δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν. Γιατί είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η επιστήμη μπορεί να μας εξηγήσει το δημιουργικό έργο του Θεού; 3. Σύμφωνα με την Αποκ. 14/ιδ 6,7, ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στο ευαγγέλιο, τη Δημιουργία, και την κρίση; 4. Οι επικριτές του Χριστιανισμού αναφέρουν συχνά πως δεν υπάρχει λόγος να μεγαλοποιείται τόσο η θυσία του Ιησού, εφόσον ήξερε ότι θα ανασταινόταν και ότι ο θάνατός Του ήταν κάτι το προσωρινό. Πώς το εδάφιο Ματθ. 27/κζ 4 μας βοηθάει να απαντήσουμε στο παραπάνω επιχείρημα; 89