Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 13 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ

13 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 13 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκ. 13:1 Και στάθηκα επάνω στην άµµο της θάλασσας και είδα ένα θηρίο να ανεβαίνει από τη θάλασσα, το οποίο είχε επτά κεφάλια, και δέκα κέρατα κι επάνω στα κέρατά του ήσαν δέκα διαδήµατα, κι επάνω στ κεφάλια του υπήρχαν ονόµατα βλασφηµίας. 2 Και το θηρίο που είδα, ήταν όµοιο µε πάρδαλη, και τα πόδια του σαν αρκούδα, και το στόµα του σαν στόµα λιονταριού και ο δράκοντας έδωσε σ αυτό τη δύναµη, και τον θρόνο του, και µεγάλη εξουσία. 3 Και είδα ένα από τα κεφάλια του σαν να ήταν πληγωµένο θανατηφόρα και η θανατηφόρα πληγή του θεραπεύτηκε και θαύµασε ολόκληρη η γη που ήταν πίσω από το θηρίο. 4 Και προσκύνησαν τον δράκοντα, που έδωσε εξουσία στο θηρίο, και προσκύνησαν το θηρίο, λέγοντας: Ποιος είναι όµοιος µε το θηρίο; Ποιος µπορεί να πολεµήσει µαζί του; 5 Και του δόθηκε στόµα που µιλούσε µεγάλα, και έλεγε λόγια βλασφηµίας, και του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεµο για 42 µήνες. 6 Και άνοιξε το στόµα του σε βλασφηµία ενάντια στον Θεό, να βλασφηµήσει το όνοµά Του, και τη σκηνή Του, κι αυτούς που κατοικούν µέσα στον ουρανό. 7 Και του δόθηκε να κάνει πόλεµο µε τους αγίους, και να τους νικήσιε και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος. 8 Και θα το προσκυνήσουν όλοι αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, των οποίων τα ονόµατα δεν γράφτηκαν στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου, που είναι σφαγµένο από τη δηµιουργία του κόσµου. 9 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει. 10 Όποιος φέρνει σε αιχµαλωσία, θα πάει σε αιχµαλωσία όποιος φονεύσει µε µάχαιρα, αυτός πρέπει να φονευθεί µε µάχαιρα. Εδώ είναι η υποµονή και η πίστη των αγίων. 11 Και είδα ένα άλλο θηρίο να ανεβαίνει από τη γη, και είχε δυο κέρατα, όµοια µε κέρατα αρνιού, και µιλούσε σαν δράκοντας. 12 Και ενεργούσε ολόκληρη την εξουσία του πρώτου θηρίου µπροστά του, και έκανε τη γη κι εκείνους που κατοικούν σ αυτή να προσκυνήσουν το πρώτο θηρίο, του οποίου η θανατηφόρα πληγή θεραπεύθηκε. 13 Και έκανε µεγάλα σηµεία, ώστε έκανε να κατεβαίνει και φωτιά από τον ουρανό στη γη µπροστά στους ανθρώπους. 14 Και πλανούσε αυτούς που κατοικούσαν επάνω στη γη, εξαιτίας των σηµείων που του δόθηκαν να κάνει µπροστά στο θηρίο, λέγοντας προς εκείνους που κατοικούσαν επάνω στη γη να κάνουν µια εικόνα στο θηρίο, που έχει την πληγή της µάχαιρας, και έξησε. 15 Και του δόθηκε η ικανότητα να δώσει πνεύµα στην εικόνα του θηρίου, ώστε η εικόνα του θηρίου να µιλήσουν την εικόνα του θηρίου να µιλήσει, και να κάνει, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου, να θανατωθούν. 16 Και έκανε όλους, τους µικρούς και τους µεγάλους, και τους πλουσίους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, να πάρουν χάραγµα επάνω στο δεξί τους χέρι ή επάνω στα µέτωπά τους

17 Και να µη µπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά µονάχα αυτός που έχει το χάραγµα ή το όνοµα του θηρίου ή τον αριθµό του ονόµατός του. 18 Εδώ είναι η σοφία όποιος έχει τον νου, ας λογαριάσει τον αριθµό του θηρίου επειδή, είναι αριθµός ανθρώπου, και ο αριθµός του είναι 666. ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΙΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 13:1 kai. evsta,qhn evpi. th.n a;mmon th/j qala,sshjå Kai. ei=don evk th/j qala,sshj qhri,on avnabai/non( e;con kefala.j e`pta, kai. ke,rata de,ka( kai. evpi. tw/n kera,twn auvtou/ de,ka diadh,mata( kai. evpi. ta.j kefala.j auvtou/ ovno,ma blasfhmi,ajå 2 kai. to. qhri,on o] ei=don h=n o[moion parda,lei( kai. oi` po,dej auvtou/ w`j a;rktou( kai. to. sto,ma auvtou/ w`j sto,ma le,ontoj\ Kai. e;dwken auvtw/ o` dra,kwn th.n du,namin auvtou/( kai. to.n qro,non auvtou/( kai. evxousi,an mega,lhnå 3 kai. ei=don mi,an tw/n kefalw/n auvtou/ w`j evsfagme,nhn eivj qa,naton\ kai. h` plhgh. tou/ qana,tou auvtou/ evqerapeu,qh\ kai. evqau,masen o[lh h` gh/ ovpi,sw tou/ qhri,ou\ 4 kai. proseku,nhsan to,n dra,konta o[j e;dwken evxousi,an tw/ qhri,w ( kai. proseku,nhsan to. qhri,on( le,gontej( ti,j o[moioj tw/ qhri,w È Ti,j du,natai polemh/sai metv auvtou/è 5 kai. evdo,qh auvtw/ sto,ma lalou/n mega,la kai. blasfhmi,aj\ kai. evdo,qh auvtw/ evxousi,a poih/sai mh/naj tessara,konta du,oå 6 kai. h;noixe to. sto,ma auvtou/ eivj blasfhmi,an pro.j to.n Qeo,n( blasfhmh/sai to. o;noma auvtou/( kai. th.n skhnh.n auvtou/( kai. tou.j evn tw/ ouvranw/ skhnou/ntajå 7 kai. evdo,qh auvtw/ po,lemon poih/sai meta. tw/n a`gi,wn( kai. nikh/sai auvtou,j\ kai. evdo,qh auvtw/ evxousi,a evpi. pa/san fulh.n kai. glw/ssan kai. e;qnojå 8 kai. proskunh,sousin auvtw/ pa,ntej oi` katoikou/ntej evpi. th/j gh/j( w-n ouv ge,graptai ta. o;nomata evn th/ bi,blw th/j zwh/j tou/ avrni,ou evsfagme,nou avpo. katabolh/j ko,smouå 9 ei; tij e;cei ou=j( avkousa,twå 10 ei; tij aivcmalwsi,an suna,gei( eivj aivcmalwsi,an u`pa,gei\ ei; tij evn macai,ra avpoktenei( dei/ auvton evn macai,ra avpoktanqh/naiå w-de, evstin h` u`pomonh. kai. h` pi,stij tw/n a`gi,wnå 11 Kai. ei=don a;llo qhri,on avnabai/non evk th/j gh/j( kai. ei=ce ke,rata du,o o[moia avrni,w ( kai. evla,lei w`j dra,kwnå 12 kai. th.n evxousi,an tou/ prw,tou qhri,ou pa/san poiei/ evnw,pion auvtou/å kai. poiei/ th.n gh/n kai. tou.j katoikou/ntaj evn auvth/ i[na proskunh,swsi to. qhri,on to. prw/ton( ouevqerapeu,qh h` plhgh. tou/ qana,tou auvtou/å 13 kai. poiei/ shmei/a mega,la( i[na kai. pu/r poih/ katabai,nein evk tou/ ouvranou/ eivj th.n ghnå evnw,pion tw/n avnqrw,pwnå 14 kai. plana/ tou.j katoikou/ntaj evpi. th/j gh/j dia. ta. shmei/a a] evdo,qh auvtw/ poih/sai evnw,pion tou/ qhri,ou( le,gwn toi/j katoikou/sin evpi. th/j gh/j( poih/sai eivko,na tw/ qhri,w o] e;cei th.n plhgh.n th/j macai,raj( kai. e;zhseå 15 kai. evdo,qh auvtw/ dou/nai pneu/ma th/ eivko,ni tou/ qhri,ou( i[na kai. lalh,sh h` eivkw.n tou/ qhri,ou( kai. poih,sh ( o[soi a'n mh. proskunh,swsi th.n eivko,na tou/ qhri,ou( i[na avpoktanqw/siå 16 kai. poiei/ pa,ntaj( tou.j mikrou.j kai. tou.j mega,louj( kai. tou.j plousi,ouj kai. tou.j ptwcou,j( kai. tou.j evleuqe,rouj kai. tou.j dou,louj( i[na dw,sh auvtoi/j ca,ragma evpi. th/j ceiro.j auvtw/n th/j dexia/j( h' evpi. tw/n me,twpwn auvtw/n( 17 kai. i[na mh, tij du,nhtai avgora,sai h' pwlh/sai( eiv mh. o` e;cwn to. ca,ragma( h; to. o;noma tou/ qhri,ou h' to.n avriqmo.n tou/ ovno,matoj auvtou/å

18 w-de h` sofi,a evsti,nå o` e;cwn to.n nou/n yhfisa,tw to.n avriqmo.n tou/ qhri,ou\ avriqmo.j ga.r avnqrw,pou evsti,( kai. o` avriqmo.j auvtou/ cxjå 13:1,2 ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ο Ιωάννης είδε ένα θηρίο µε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα να ανεβαίνει από την θάλασσα. Ήταν ένα πολυσύνθετο θηρίο, το οποίο αποτελείται από µια λεοπάρδαλη, µια αρκούδα, ένα λιοντάρι και δέκα κέρατα. Αυτά τα ζώα ταυτίζονταν µε τα ζώα που είδε ο ανιήλ στο όραµα του αν. 7, και εκείνο το όραµα µε τη σειρά του βασιζόταν στο όραµα του µεταλλικού αγάλµατος του αν. 2. Μια µελέτη αυτών των δυο οραµάτων θα βοηθήσει να ταυτίσουµε το πολύ σηµαντικό θηρίο από την θάλασσα. Και στάθηκα επάνω στην άµµο της θάλασσας και είδα ένα θηρίο να ανεβαίνει από τη θάλασσα, το οποίο είχε επτά κεφάλια, και δέκα κέρατα κι επάνω στα κέρατά του ήσαν δέκα διαδήµατα, κι επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν ονόµατα βλασφηµίας. Και το θηρίο που είδα, ήταν όµοιο µε πάρδαλη, και τα πόδια του σαν αρκούδα, και το στόµα του σαν στόµα λιονταριού και ο δράκοντας έδωσε σ αυτό τη δύναµή του, και τον θρόνο του, και µεγάλη εξουσία Αποκ. 13:1,2. Στο τέλος του κεφαλαίου 12 ο δράκοντας (ο Σατανάς) ήταν απογοητευµένος και θυµωµένος, που οι επιθέσεις κατά της γυναίκας ήταν αποτυχηµένες. Αυτός πήγε να κάνει πόλεµο µε τους υπόλοιπους από το σπέρµα της Αποκ. 12:17. Στην επόµενη σκηνή βλέπουµε τον Ιωάννη, ο οποίος στάθηκε επάνω στη άµµο της θάλασσας. Βλέπουµε επίσης ένα θηρίο να ανεβαίνει από την θάλασσα, που µοιάζει πολύ µε τον δράκοντα. Η άµµος της θάλασσας είναι ένα σύµβολο που χρησιµοποιείται συνέχεια για πλήθη ανθρώπων, είτε το πλήθος του Θεού ( Ο αριθµός των γιων Ισραήλ θα είναι σαν την άµµο της θάλασσας, που δεν µπορεί να µετρηθεί ούτε να απαριθµηθεί Ωσηέ 1:10) είτε το πλήθος των ασεβών ( Τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ... των οποίων ο αριθµός τους είναι σαν την άµµο της θάλασσας Αποκ. 20:8). Η θάλασσα η ίδια είναι σύµβολο του πλήθους (Αποκ. 17:15), και έτσι η έµφαση δίνεται σε πλήθη χωρών και εθνών από τα οποία ανεβαίνει το θηρίο. Το θηρίο µοιάζει πολύ µε τον δράκοντα του κεφ. 12, ο οποίος είχε επίσης επτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Η κύρια διαφορά είναι ότι ο δράκοντας είχε διαδήµατα, τα οποία είναι σύµβολα της εξουσίας, στα κεφάλια του, ενώ το θηρίο έχει διαδήµατα στα κέρατά του. Το κεφάλι συµβολίζει την κυριαρχία, τον σχεδιασµό και την αρχηγία, 1 που δείχνει ότι η εξουσία (τα διαδήµατα) του δράκοντα (του Σατανά) βασίζονται στα σχέδια και τις εντολές που δίνει στα εκτελεστικά όργανά του. Τα κέρατα συµβολίζουν τις εκτελεστικές ή στρατιωτικές δυνάµεις 2 ( βασιλιάδες στην προφητεία 3 ), οι οποίες διεξάγουν το θέληµα του κεφαλιού. Συνεπώς η δύναµη και η εξουσία του θηρίου από την θάλασσα, όπως απεικονίζεται από τα διαδήµατα στα κέρατά του, αποτελεί την πολιτική και στρατιωτική δύναµη, για να διεξάγει τα σχέδια του δράκοντα. Το θηρίο από τη θάλασσα είναι µια τροµερή σύνθεση τριών άγριων ζώων: µιας λεοπάρδαλης, µιας αρκούδας και ενός λιονταριού, και έχει επίσης δέκα κέρατα στα κεφάλια του. Αυτά είναι τα ίδια ζώα που ανέβηκαν από την θάλασσα στο όραµα του αν. 7. Ο ανιήλ είδε ένα λιοντάρι µε φτερούγες αετού, µια αρκούδα µε τρία πλευρά στο 1 Π. χ. αν. 2:38 2 Βλέπε Α Βασ. 22:11, Ζαχ. 1:18-21 3 αν. 7:24, 8:20,21.

στόµα της και µια λεοπάρδαλη µε τέσσερα κεφάλια. Τότε είδε ένα τροµερό και καταπληκτικό θηρίο µε σιδερένια δόντια και µε δέκα κέρατα. Αν αθροίσουµε όλα τα κεφάλια και τα κέρατα των ζώων που είδε ο ανιήλ, βλέπουµε πως συµπίπτουν µε τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα του θηρίου από τη θάλασσα. Αυτό υπονοεί ότι αυτό το θηρίο είναι µια σύνθεση των στοιχείων των ζώων και των αυτοκρατοριών που αυτά συµβολίζουν. Γι αυτό, για να καταλάβουµε το θηρίο από την θάλασσα, θα πρέπει να αναλύσουµε τα σύµβολα των ζώων του αν. 7. Ωστόσο το όραµα του αν. 7 έχει ως θεµέλιο το όραµα του αν. 2, στο οποίο ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, είδε ένα τεράστιο άγαλµα φτιαγµένο από τέσσερα µέταλλα. Για να καταλαβαίνουµε το θηρίο από τη θάλασσα, θα πρέπει να µελετήσουµε το άγαλµα του αν. 2, τη σχέση που έχει µε τα ζώα του αν. 7 και την εφαρµογή αυτών των τεσσάρων θηρίων στο σύνθετο θηρίο της Αποκ. 13. ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΝΙΗΛ Το άγαλµα που είδε ο Ναβουχοδονόσορ στο όραµα που περιγράφεται στο αν. 2 ήταν ένας τεράστιος άνθρωπος φτιαγµένος από διάφορα µέταλλα. Μια σύγκριση µε τα παράλληλα οράµατα στα κεφ. 7 και 8 δείχνει ότι τα µέταλλα συµβολίζουν τις µεγάλες αυτοκρατορίες που θα υποδουλώνουν το λαό του Θεού από την αρχαία Βαβυλώνα µέχρι το τέλος του κόσµου, όταν ο Θεός θα ιδρύσει την βασιλεία Του. Ο ανιήλ ήταν µέλος της βασιλικής οικογένειας του Ιούδα και αιχµαλωτίστηκε στη Βαβυλώνα, όπου τοποθετήθηκε σε µια σχολή, για να γίνει σύµβουλος του βασιλιά ( σοφοί, µάγοι και µάντεις αν. 2:27). Ένα βράδυ ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, είδα ένα τροµακτικό όνειρο, το οποίο δεν µπορούσε να θυµηθεί. Ο Θεός έδωσε στον ανιήλ την ικανότητα να δει και να ερευνήσει το όνειρο. Τότε είδε µια τεράστια εικόνα (=άγαλµα) ενός ανθρώπου φτιαγµένου από διαφορετικά µέταλλα το κεφάλι της... ήταν από χρυσάφι, το στήθος και οι βραχίονές της από ασήµι, η κοιλιά της και οι µηροί της από χαλκό, οι κνήµες της από σίδερο... τα πόδια του και τα δάχτυλα, ένα µέρος µεν από πηλό κεραµέα, και ένα µέρος από σίδερο αν. 2:32-33, 41. Ο ανιήλ εξήγησε ότι ο Ναβουχοδονόσορ, ως βασιλιάς της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, ήταν το χρυσό κεφάλι. Και ύστερα από σένα θα σηκωθεί µια άλλη βασιλεία κατώτερη από τη δική σου, και µια άλλη τρίτη βασιλεία από χαλκό, που θα κυριεύσει επάνω σε ολόκληρη γη. Και µια τέταρτη βασιλεία θα σταθεί ισχυρή όπως το σίδερο... καθώς το σίδερο που συντρίβει τα πάντα, έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει αν. 2:39,40. Η τέταρτη βασιλεία τελικά θα διαιρεθεί όπως τα δάχτυλα των ποδιών ήσαν ένα µέρος από σίδερο και ένα µέρος από πηλό, έτσι και η βασιλεία θα είναι κατά µέρος ισχυρή, και κατά µέρος εύθραυστη... θα ανακατευτούν µε σπέρµα ανθρώπων όµως, δεν θα είναι κολληµένοι ο ένας µαζί µε τον άλλον εδ. 42,43. Στο τέλος χωρίς χέρια αποκόπηκε µια πέτρα, και χτύπησε εκείνη την εικόνα επάνω στα πόδια της, που ήσαν από σίδερο και πηλό, και τα κατασύντριψε... ο Θεός του ουρανού θα σηκώσει µια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα... θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλες αυτές τις βασιλείες, ενώ αυτή θα διαµένει στους αιώνες εδ. 34, 44. Αυτό το όραµα παρουσιάζει την σκιαγράφηση της ιστορίας των αυτοκρατοριών, οι οποίες κυβέρνησαν τον λαό του Θεού από την εποχή του ανιήλ µέχρι το τέλος του κόσµου, όταν δηλ. ο Θεός θα εγκαταστήσει την αιώνια βασιλεία Του.

ΤΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΙΗΛ 7 Ο ανιήλ είδε στο όραµα τέσσερα ζώα που ανέβηκαν από τη θάλασσα, τα ίδια ζώα που αποτελούν το θηρίο της Αποκ. 13. Τα τέσσερα ζώα συµβολίζουν τις ίδιες αυτοκρατορίες που συµβολίστηκαν από τα τέσσερα µέταλλα της εικόνας του αν. 2: Η Βαβυλώνα, η Περσία, η Ελλάδα και η παγανιστική Ρώµη. Και το όραµα της µεταλλικής εικόνας και των τεσσάρων ζώων εστιάζουν στο διάδοχο της παγανιστική Ρώµη: τον παπισµό, ο οποίος ήταν µια ένωση της εκκλησίας και του κράτους. Η µεταλλική εικόνα µε τη διαδοχή των αυτοκρατοριών βρίσκεται σε παραλληλισµό µε τα θηρία του αν. 7. Μια απλή µελέτη της ιστορίας σε οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια αποκαλύπτει ότι η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία (το χρυσό κεφάλι του αν. 2 και το λιοντάρι του αν. 7) κυριάρχησε στη Μέση Ανατολή περίπου στο χρονικό διάστηµα 625-539 π. Χ., και ο πιο µεγάλος βασιλιάς της, ο Ναβουχοδονόσορ, κατέλαβε την Παλαιστίνη και κατέστρεψε τον Εβραϊκό ναό. Η Βαβυλώνα νικήθηκε από την Μηδο- Περσική Αυτοκρατορία (το ασηµένιο στήθος και η αρκούδα) υπό την εξουσία του Κύρου στα 539 π. Χ. Η ιστορία σχετικά µε τον τρόπο που η Περσία κυβερνούσε τους Εβραίους βρίσκεται στα βιβλία του ανιήλ, της Εσθήρ, του Νεεµία και του Έσδρα. Η Περσική Αυτοκρατορία νικήθηκε στη µάχη των Αρβύλων στα 331 π. Χ. από τους Έλληνες υπό την ηγεσία του Μεγάλου Αλέξανδρου. Μετά από το θάνατό του η Ελληνική Αυτοκρατορία (η χάλκινη κοιλιά και η λεοπάρδαλη) διαιρέθηκε ανάµεσα στους τέσσερις στρατηγούς (και έτσι η λεοπάρδαλη είχε τέσσερα κεφάλια), και τα τέσσερα τµήµατα µετασχηµατίστηκαν στα ανταγωνιστικά ελληνιστικά βασίλεια. Η κυριαρχία τους εκτείνεται στην περίοδο ανάµεσα στην Παλαιά και την Καινή ιαθήκη, και καταγράφεται στα βιβλία των Μακκαβαίων. Τα ελληνιστικά βασίλεια καταλήφθηκαν σταδιακά από τους Ρωµαίους (οι σιδερένιες κνήµες και το τέταρτο τροµερό ζώο) που κατέτρωγε, κατασύντριβε και καταπατούσε αν. 7:19. Η καταπιεστική Ρωµαϊκή κυριαρχία-imperium (συµπεριλαµβανοµένου του ρόλου της στη σταύρωση του Χριστού) περιγράφεται στην Καινή διαθήκη. Η Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία διαιρέθηκε σε δύο τµήµατα (και έτσι η εικόνα είχε δύο πόδια), την ανατολική (Βυζάντιο) και τη δυτική (Ρώµη). Στον πέµπτο και έκτο αιώνα η ύση κατακλύστηκε από βάρβαρες φυλές, από τις οποίες τελικά προέκυψαν µε την πάροδο του χρόνου οι χώρες της σύγχρονης Ευρώπης. Από µια πολιτική άποψη ήταν µια συνέχεια της Ρώµης, µολονότι αυτή είχε πλέον διαιρεθεί, και στην εικόνα αυτό συµβολίζεται από το σίδερο που συνεχίζει και στα πόδια µέχρι τα δέκα δάχτυλα. Ωστόσο καινούργια στοιχεία προτίθεται στην υπόθεση το σίδερο διατηρεί τη συνοχή του χάρη στον πηλό. Όλες οι άλλες αυτοκρατορίες συµβολίστηκαν µε αγνά µέταλλα, που σηµαίνει ότι εδώ το µίγµα του πηλού και του σίδερου συµβολίζει µια µεικτή, διαιρεµένη βασιλεία που διατηρεί τη συνοχή της από κάτι ασυνήθιστο. Σε µερικές περικοπές της Γραφής ο πηλός συµβολίζει το λαό του Θεού, 4 και στον Ιερ. 18:4-6 ο πηλός συµβολίζει το λαό του Θεού σε θρησκευτική αποστασία. Προφανώς τα πόδια και τα δάχτυλα της εικόνας συµβολίζουν τη συνέχεια της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά ως µίγµα της θρησκευτικής (πηλός) και της πολιτικής (σίδερο) εξουσίας. Τα πόδια και τα δάχτυλα της εικόνας (=αγάλµατος) συσχετίζονται µε τα δέκα κέρατα στο τροµερό τέταρτο θηρίο του αν. 7 Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλιάδες που θα σηκωθούν απ αυτή τη βασιλεία (δηλ. από τη Ρώµη) αν. 7:24. Πάλι 4 Ησα. 64:8,9, Ιερ. 18:4-6, Θρν. 4:2, Ρωµ. 9:21

υπάρχει κάτι ασυνήθιστο ανάµεσά στα κέρατα Και ύστερα απ αυτούς θα σηκωθεί ένα άλλο (κέρας) κι αυτός θα διαφέρει από τους πρώτους (ε. 25). Στο αν. 7 δινόταν περισσότερη προσοχή στα κέρατα σε σύγκριση µε όλα τα άλλα ζώα. Το εδάφιο 24 δείχνει ότι οι 10 βασιλείες δεν ήταν στην αρχή µέρος της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά ανέβηκαν µετά και έγιναν µέρος της. Αυτό συµφωνεί εντελώς µε την ιστορία της διάλυσης της δυτικής Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Το πρώτο στάδιο τελείωσε στα 476 µ. Χ. όταν ο Γερµανός φύλαρχος Οδόακρος έδιωξε τον Ρωµύλο Αυγουστύλο, τον τελευταίο Ρωµαίο αυτοκράτορα, από τον θρόνο. Ακολούθησε µια περίοδος χάους και αναρχίας, κατά την οποία βαρβαρικά φύλα από το βορρά (που συµβολίστηκαν µε τα δέκα κέρατα) πολέµησαν µεταξύ τους για την κυριαρχία του Ρωµαϊκού εδάφους. Το εδάφιο 24 συνεχίζει, δείχνοντας το τρίτο στάδιο: Και ύστερα απ αυτούς θα σηκωθεί ένας άλλος και αυτός θα διαφέρει από τους πρώτους. Παρατηρούσα τα κέρατα, και να, ένα άλλο µικρό κέρας ανέβηκε ανάµεσά τους, µπροστά στο οποίο τρία από τα πρώτα κέρατα ξεριζώθηκαν και να, σ αυτό το κέρας υπήρχαν µάτια ανθρώπου, και στόµα, που µιλούσε µεγάλα πράγµατα. Και θα µιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θα διανοηθεί να µεταβάλλει καιρούς και νόµους και θα δοθούν στο χέρι του µέχρι καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό αν. 7:8,24,25. Σαν τον πηλό στα πόδια της εικόνας του κεφ. 2, αυτό το µικρό κέρας θα διαφέρει από τους πρώτους. Η διαφορά είναι η εξής: αντί να έχει µόνο έναν πολιτικό σκοπό, το µικρό κέρας έχει και ένα θρησκευτικό σκοπό. Θα µιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο. Θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και πραγµατικά η ηγεµονία του θα διαρκέσει για καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό και θα προκαλέσει µεγάλη κρίση στην εκκλησία (βλέπε 12:12-14 Η Γυναίκα στην Έρηµο). Και το χειρότερο απ όλα είναι πως το µικρό κέρας καταπιαστεί και µε το νόµο του Θεού Θα διανοηθεί να µεταβάλλει καιρούς και νόµους. Η ιστορία αποκαλύπτει ότι ο παπισµός ήταν µια δύναµη διαφορετική από τις προηγούµενες δυνάµεις δεδοµένου ότι ήταν δήθεν µόνο θρησκευτική και όχι πολιτική. Ωστόσο, ο παπισµός τελικά πέτυχε να αποκτήσει πολιτική δύναµη διαµέσου µηχανορραφιών, στις οποίες συµπεριλαµβανόταν το διάταγµα του Ιουστινιανού στα 533 µ. Χ. που όρισε τον Πάπα ως αρχηγό των επισκόπων και αποτελεσµατικό διορθωτή των αιρετικών. Ο στρατός του Ιουστινιανού νίκησε τις αντίπαλες άριες φυλές (τα τρία κέρατα που ξεριζώθηκαν για να παραχωρήσουν τη θέση τους στο µικρό κέρας, αν. 7:8). Ο Πάπας συµµάχησε µε τους Φράγκους (µια άλλη φυλή από την οποία προέκυψε το γαλλικό έθνος) και τελικά υπέταξε σχεδόν όλη η Ευρώπη υπό την εξουσία του στα πλαίσια της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Όλα αυτά ήταν µια σταδιακή διαδικασία µε αρκετά προβλήµατα και αναποδιές για τον παπισµό, αλλά η χρονολογία 538 µ. Χ. είναι σηµαντική, γιατί είναι το έτος κατά το οποίο ο στρατός του Ιουστινιανού έδιωξε την τελευταία αρία φυλή από την πόλη της Ρώµης. Μπορούµε να χρησιµοποιούµε αυτή την χρονολογία ως σηµείο εκκίνησης για τον καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό της παπικής εξουσίας, όπως είδαµε στο τµήµα 12: 1260 Ηµέρες. Πρέπει να έχουµε υπόψη ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει µε πού µελανά χρώµατα τις δραστηριότητες του Μεσαιωνικού Παπισµού, αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι η Ρωµαϊκή Καθολική Εκκλησία ήταν χειρότερη από άλλες δυνάµεις εκείνης της εποχής. Ήταν µια στυγνή εποχή οι βασιλιάδες, οι αυτοκρατορίες και οι άλλες

θρησκείες διέπρατταν ωµότητες που ήταν καθ όλα αποτρόπαιες, όπως και αυτές του παπισµού. Αλλά η Αποκάλυψη δεν ασχολείται µε αυτές, επειδή δεν διαπράττονταν στο όνοµα του Ιησού Χριστού. Σε αρκετά εδάφια ο Κύριος λέει ότι δρα ένεκα του ονόµατός µου, για να µη βεβηλωθεί µπροστά στα έθνη (Ιεζ. 20:22), και γι αυτό ξεσκεπάζει την διαφθορά της Βαβυλώνας. Ο Ιησούς, περιγράφοντας την διαφθορά που θα µπει µέσα στην Εκκλησία, είπε: Ένας εχθρός το έκανε Μθ. 13:28. Ο εχθρός δεν είναι η Καθολική Εκκλησία, ούτε ο Πάπας ούτε οι ηγέτες της Εκκλησίας και σίγουρα δεν είναι τα µέλη της Καθολικής Εκκλησίας, τα οποία συχνά έχουν µια στενή σχέση µε τον Χριστό. Ο εχθρός είναι ο Σατανάς, και ο σκοπός του Θεού µε το να ξεσκεπάσει την κατάπτωση της Καθολικής Εκκλησίας τον Μεσαίωνα, είναι να µας προετοιµάσει για το µέλλον, όταν µια καινούργια Βαβυλώνα θα εµφανιστεί ως ο εχθρός του λαού του Θεού. Ο πίνακας και η εικόνα που παρουσιάζονται παρακάτω συνοψίζουν τα οράµατα των αν. 2 και 7. Πρέπει να έχεις υπόψη ότι το θηρίο από την θάλασσα της Αποκ. 13 αποτελεί ένα σύνθετο των θηρίων του αν. 7. Αυτό θα φανεί χρήσιµο αργότερα, όταν συγκρίνουµε τα χαρακτηριστικά του θηρίου του έσχατου καιρού µε τα χαρακτηριστικά των αρχαίων αυτοκρατοριών. Εικόνα του ανιήλ 2 Θηρία του ανιήλ 7 Αυτοκρατορία Κεφάλι του Χρυσαφιού Λιοντάρι Βαβυλωνιακή Στήθος του Ασηµιού Αρκούδα Περσική Κοιλιά του Χαλκού Λεοπάρδαλη Ελληνική Κνήµες του σίδερου Τροµερό Θηρίο Παγανιστική Ρωµαϊκή Πόδια του σίδερου, πηλού έκα Κέρατα, Μικρό Κέρας Παπική Ρωµαϊκή

ΑΝΙΗΛ 2 ΑΝΙΗΛ 7 ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΠΕΡΣΙΑ ΕΛΛΑ Α ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΡΩΜΗ ΠΑΠΙΚΗ ΡΩΜΗ ΚΡΙΣΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Μια σύγκριση των χαρακτηριστικών του µικρού κέρατος του αν. 7 µε αυτών του θηρίου από τη θάλασσα της Αποκ. 13 δείχνει ότι αυτά ταυτίζονται είναι και τα δυο ο παπισµός του Μεσαίωνα. Υπάρχουν µερικοί αξιοσηµείωτοι παραλληλισµοί µεταξύ του µικρού κέρατος (το οποίο αποτελεί το τελικό στάδιο της διαδοχής των θηρίων του αν. 7) και του θηρίου από τη θάλασσα της Αποκ. 13. Το µικρό κέρας είχε ένα στόµα, που µιλούσε µεγάλα πράγµατα... λόγια ενάντια στον Ύψιστο αν. 7:8,25. Παροµοίως, στο θηρίο από τη θάλασσα δόθηκε στόµα που µιλούσε µεγάλα, και έλεγε λόγια βλασφηµίας... ενάντια στον Θεό Αποκ. 13:6. Αυτές οι περιγραφές ταιριάζουν µε τον παπισµό του Μεσαίωνα, ο οποίος έχει να επιδείξει µια µεγάλη ιστορία βλάσφηµων αξιώσεων, όπως π. χ. αυτή του πάπα Λέοντα Η, ο οποίος στην ποιµαντορική επιστολή του µε τίτλο Η Επανένωση του Χριστιανισµού της 20 ης Ιουνίου 1884, ισχυρίστηκε πως: Εµείς (οι πάπες) κατέχουµε στη γη τη θέση του Θεού του Παντοδύναµος. 5 Το Μικρό Κέρας έκανε πόλεµο µε τους αγίους, και υπερίσχυε ενατίον τους... και κατέτρεχε τους αγίους του Υψίστου αν. 7:21,25. Παροµοίως, στο θηρίο από τη θάλασσα δόθηκε να κάνει πόλεµο µε τους αγίους, και να τους νικήσει και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος Αποκ. 13:7. Πάλι ο παπισµός του Μεσαίωνα ταιριάζει µε τους ορισµούς. ιεξήγαγε την Ιερά Εξέταση, τις Σταυροφορίες, τους διωγµούς και τις εκτελέσεις εναντίον των µεταρρυθµιστών και µια σειρά µοχθηρών πολέµων κατά των αιρετικών, όπως ήταν οι Βαλδένσιοι, οι Χιούγκενοτς και οι Μεταρρυθµιστές της Βόρειας Ευρώπης. Το Μικρό Κέρας θα ασκεί εξουσία µέχρι καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό αν. 7:25. Στο θηρίο από τη θάλασσα επίσης δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεµο για 42 µήνες Αποκ. 13:5. Στο κεφ. 12 είδαµε ότι οι 1260 ηµέρες ή αλλιώς καιρός και καιροί και µισός καιρός ή αλλιώς οι 42 µήνες αναφέρονταν στην ίδια περίοδο: στα 1260 χρόνια της παπικής κυριαρχίας. Η Αποκ. 13 θα προσθέσει µια λεπτοµέρεια που δεν βρίσκεται στον ανιήλ: Το θηρίο θα υποστεί µια θανατηφόρα πληγή, που µετά θα θεραπευτεί. Και είδα ένα από τα κεφάλια του σαν να ήταν πληγωµένο θανατηφόρα και η θανατηφόρα πληγή του θεραπεύτηκε και θαύµασε ολόκληρη η γη, που ήταν πίσω από το θηρίο Αποκ. 13:3. Θα εξετάσουµε τη θανατηφόρα πληγή παρακάτω, αλλά εν ολίγοις, µετά από την υπέρτατη εξουσία στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ο παπισµός δέχθηκε µια σειρά κτυπηµάτων, τα οποία έβλαψαν την ικανότητα του να ασκεί πλέον πολιτική κυριαρχία, και τελικά κατά τη διάρκεια της Γαλλικής και της Ιταλικής επανάστασης ο Πάπας συνελήφθηκε, και οι παπικές κτήσεις (περιοχές) στην Ιταλία και τη Γαλλία δηµεύθηκαν. Οι παραλληλισµοί µεταξύ του Μικρού Κέρατος του αν. 7 και του θηρίου από την θάλασσα τα ταυτίζουν ως πολιτικούς κλάδους του παπισµού. Μικρό Κέρας του ανιήλ 7 Στόµα που µιλούσε µεγάλα... λόγια Θηρίο από τη Θάλασσα της Αποκάλυψης 13 Στόµα που µιλούσε µεγάλα... λόγια 5 Τέτοιοι ισχυρισµοί επιβεβαιώνουν την ταυτότητα του παπισµού ως Ανθρώπου της Αµαρτίας της Β Θεσ. 2:3,4 που θα αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται Θεός ή σέβασµα, ώστε να καθίσει στον ναό του Θεού ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός.

ενάντια στον Ύψιστο αν. 7:8, 25 Έκανε πόλεµο µε τους αγίους, και υπερίσχυε εναντίον τους αν. 7:21, 25. Θα δοθούν στο χέρι του µέχρι καιρόν και καιρούς, και µισόν καιρό αν. 7:25 βλασφηµίας εναντία στον Θεό Αποκ. 13:5 όθηκε να κάνει πόλεµο µε τους αγίους, και να τους νικήσει Αποκ. 13:7 όθηκε εξουσία να κάνει πόλεµο για 42 µίνες Αποκ. 13:5 Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Αφού το θηρίο από τη θάλασσα ταυτίζεται µε το Μικρό Κέρας, µπορούµε να µάθουµε το στόχο του µελετώντας το αν. 7. Εκτός του να κατατρέχει τους αγίους, θα προσπάθησει να αλλάξει το νόµο του Θεού. Αφού το θηρίο από τη θάλασσα ταυτίζεται µε το Μικρό Κέρας, µπορούµε να µάθουµε το στόχο του θηρίου Θα διανοηθεί να µεταβάλλει καιρούς και νόµους αν. 7:25. Προφανώς δεν αναφέρεται στους ανθρώπινους ή πολιτικούς νόµους, επειδή όλα τα κράτη αλλάζουν τους νόµους τους συνέχεια. Αυτή η δύναµη προσπαθεί να αλλάξει το νόµο του Θεού, και ιδιαίτερα τις πρώτες τέσσερις εντολές που αφορούν στη σχέση του ανθρώπου µε τον Θεό. Η πρώτη εντολή Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από Μένα (Εξ. 20:3), απαγορεύει να λατρεύεται οτιδήποτε άλλο εκτός από τον αληθινό Θεό, ο οποίος δηµιούργησε τον ουρανό και τη γη, τη θάλασσα και όλα όσα βρίσκονται σ αυτά εδ. 11. Αλλά στην Αποκ. 13:3 διαβάζουµε ότι θαύµασε ολόκληρη η γη... και προσκύνησαν τον δράκοντα, που έδωσε εξουσία στο θηρίο, και προσκύνησαν το θηρίο Αποκ. 13:3,4. Αυτή η λατρεία δεν βασίζεται στην αγάπη προς τον Θεό, αλλά µάλλον βασίζεται στη δύναµη, στον φόβο και τις απειλές: Ποιος είναι όµοιος µε το θηρίο; Ποιος µπορεί να πολεµήσει µαζί του;... και έκανε τη γη κι εκείνους που κατοικούν σ αυτή να προσκυνήσουν το θηρίο Εδ. 4,12. Η δεύτερη εντολή λέει: Μην κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο µήτε οµοίωµα κάποιου Εξ. 20:4. Αλλά το θηρίο από τη γη που συµµαχεί µε το θηρίο από τη θάλασσα πλανούσε αυτούς που κατοικούσαν επάνω στη γη... να κάνουν µια εικόνα στο θηρίο (από τη θάλασσα)... και του δόθηκε η ικανότητα να δώσει πνεύµα στην εικόνα του θηρίου, ώστε η εικόνα του θηρίου να µιλήσει, και να κάνει, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου να θανατωθούν Αποκ. 13:14,15. Η τρίτη εντολή λέει: Μην πάρεις το όνοµα του Κυρίου του Θεού σου µάταια Εξ. 20:7. Το θηρίο από τη θάλασσα, περιφρονώντας τον νόµο, άνοιξε το στόµα του σε βλασφηµία ενάντια στον Θεό, να βλασφηµήσει το όνοµά του, και τη σκηνή του, κι αυτούς που κατοικούν µέσα στον ουρανό Αποκ. 13:6. Το θηρίο θα διανοηθεί να µεταβάλλει καιρούς και νόµους. Ο νόµος που σχετίζεται µε τον καιρό είναι η τέταρτη εντολή του Σαββάτου. Θα δούµε παρακάτω ότι η τέταρτη εντολή είναι ο συγκεκριµένος στόχος του θηρίου, επειδή αυτή ορίζει την ταυτότητα και την εξουσία του Θεού ως ηµιουργού. Αφού το θηρίο είναι εκτελεστικό όργανο του Σατανά, είναι πολύ φυσικό να επιτεθεί στο νόµο του Θεού. Ο νόµος ξεσκεπάζει και καταδικάζει τη φιλοδοξία του Σατανά να πάρει τη θέση του Θεού. Γι αυτό τον λόγο ο απόστολος Παύλος τον αποκαλεί άνοµο. Ο άνοµος θα αποκαλυφθεί, τον οποίο ο Κύριος θα τον απολέσει µε το πνεύµα του στόµατός του, και θα τον καταργήσει µε την επιφάνεια της παρουσίας του ο οποίος θα έρθει µε ενέργεια του σατανά µε κάθε δύναµη και σηµεία και τέρατα

ψεύδους Β Θεσ. 2:8,9. Ο απόστολος Ιωάννης επίσης ισχυρίζεται: Καθένας που πράττει την αµαρτία, πράττει και την ανοµία επειδή, η αµαρτία είναι η ανοµία... Αυτός που πράττει την αµαρτία είναι από τον διάβολο, επειδή ο διάβολος απαρχής αµαρτάνει Α Ιων. 3:4,8. ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΛΕΟΠΑΡ ΑΛΗ Το θηρίο από τη θάλασσα αποτελεί µια σύνθεση των τεσσάρων θηρίων του αν. 7. Σε αυτό το όραµα η λεοπάρδαλη είχε τέσσαρα κεφάλια, καθένα από τα άλλα θηρία είχε ένα κεφάλι και το τέταρτο θηρίο είχε δέκα κέρατα. Όλα µαζί αποτελούν τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα του θηρίου. Τα θηρία του ανιήλ συµβόλιζαν τις αυτοκρατορίες, που σηµαίνει ότι µπορούµε να προσδιορίσουµε τα χαρακτηριστικά του θηρίου µελετώντας τα χαρακτηριστικά των αυτοκρατοριών. Τα πρώτα τέσσερα κεφάλια είναι της λεοπάρδαλης, η οποία συµβόλιζε τα ελληνιστικά βασίλεια στο αν. 7. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν η πολυθεΐα, η Ελληνική φιλοσοφία, την πολιτισµική διείσδυση και την ένωση της θρησκείας και του κράτους. Αυτά συµπεριλαµβάνονται επίσης στα χαρακτηριστικά του παπισµού του Μεσαίωνα. Είναι αξιοσηµείωτο ότι το θηρίο από τη θάλασσα συνδυάζεται µε χαρακτηριστικά των θηρίων του αν. 7, για να διαµορφωθεί ένα σύνθετο θηρίο. Αυτό υπονοεί ότι ο παπισµός, που συµβολίζεται από το σύνθετο θηρίο, απαρτίζεται από χαρακτηριστικά των επτά κεφαλιών και των δέκα κεράτων. Αν και το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν ορίζει ειδικά τα χαρακτηριστικά που συµβολίζει το κάθε κεφάλι, µια µελέτη των αντίστοιχων αυτοκρατοριών αποκαλύπτει χαρακτηριστικά που ταιριάζουν πολύ καλά µε τα χαρακτηριστικά του παπισµού του Μεσαίωνα. Πρώτα, το θηρίο... ήταν όµοιο µε λεοπάρδαλη, δηλαδή γενικά έµοιαζε περισσότερο µε την αυτοκρατορία που συµβολίστηκε µε τη λεοπάρδαλη, δηλ. τα ελληνιστικά βασίλεια. εν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως το θηρίο από τη θάλασσα, το οποίο συµβολίζει την Ευρωπαϊκή Ρωµαϊκή Καθολική Αυτοκρατορία, θα µοιάζει περισσότερο µε τα ελληνιστικά βασίλεια, αφού ο Ελληνικός πολιτισµός, οι αξίες και η φιλοσοφία έθεσαν τα θεµέλια του Ευρωπαϊκού πολιτισµού. Το πρώτο και πιο προφανές χαρακτηριστικό της λεοπάρδαλης του αν. 7 είναι ότι είναι το µόνο θηρίο µε τέσσερα κεφάλια. Αυτό το χαρακτηριστικό τονίζεται επίσης και στα άλλα οράµατα του ανιήλ. Στο κεφ. 8 η Ελληνική Αυτοκρατορία συµβολίζεται από έναν τράγο µε ένα τεράστιο κέρας, που συµβολίζει τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Αλλά, όταν δυνάµωσε, συντρίφτηκε το µεγάλο του κέρας και αντ αυτού ανέβηκαν άλλα τέσσερα περίβλεπτα κέρατα προς τους τέσσερις ανέµους του ουρανού αν. 8:8. Αυτό συµβολίζει την διαίρεση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας στα αντιµαχόµενα βασίλεια µετά από το θάνατο του Αλέξανδρου. Παροµοίως, στο κεφ. 11 ένας δυνατός βασιλιάς... της Ελλάδας (ο Αλέξανδρος)... θα εξουσιάζει µε µεγάλη δύναµη αλλά η βασιλεία του θα συντριφτεί, και θα διαιρεθεί στους τέσσερις ανέµους του ουρανού αν. 11:2-4. Από αυτή την διαίρεση σηκώθηκε ο βασιλιάς του βορρά και ο βασιλιάς του νότου, τα εχθρικά βασίλεια στη Συρία και στην Αίγυπτο, τα οποία πολέµησαν µεταξύ τους για 200 χρόνια ( αν. 11:5-15).

Συνεπώς ένα κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής Αυτοκρατορίας (και των Ελλήνων γενικά από τα αρχαία χρόνια µέχρι σήµερα) 6 είναι η διαίρεση σε εχθρικά στρατόπεδα µέσα στα πλαίσια του κοινού πολιτισµού και της υποκείµενης ταυτότητας. Και πραγµατικά αυτό είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό του θηρίου από τη θάλασσα (της Καθολική Εκκλησία). Από τότε που κατέστη η επίσηµη θρησκεία της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, σηµειώθηκαν διαµάχες µεταξύ των πατριαρχείων, οι οποίες πολλές φορές οδήγησαν µέχρι και στον θάνατο. Η Εκκλησία τελικά χωρίστηκε στην Ανατολική Ορθόδοξη και τη Ρωµαϊκή Καθολική, µε πικρές κατηγορίες, έχθρες, ακόµα και στρατιωτικές επεµβάσεις, αλλά σε όλο αυτό το διάστηµα και οι δυο µεριές συνέχισαν να θεωρούν ότι αποτελούν αποξενωµένα µέλη του ίδιου σώµατος και πως έχουν σχεδόν τα ίδια δόγµατα και διδασκαλίες. Επιπλέον, η εικόνα του αν. 2 µε τα σιδερένια δάχτυλα κολληµένα µε πηλό απεικονίζουν πιστά την Ευρωπαϊκή Καθολική Αυτοκρατορία, της οποίας οι άνθρωποι σύµφωνα µε την προφητεία δεν θα είναι κολληµένοι ο ένας µαζί µε τον άλλον αν. 2:43. Τα αυτόνοµα ευρωπαϊκά κράτη πολεµάνε συνέχεια µεταξύ τους, αν και συνδέονται από την κοινή Καθολική πίστη. Καθένα από τα τέσσερα κεφάλια της λεοπάρδαλης απεικονίζει ένα χαρακτηριστικό των ελληνιστικών βασιλείων, το οποίο αποτελεί επίσης ένα χαρακτηριστικό της παπικής αυτοκρατορίας του Μεσαίωνα. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του ελληνισµού ήταν η πολυθεΐα. Όλοι οι παγανιστικοί πολιτισµοί είχαν πολλούς θεούς, αλλά οι Έλληνες είχαν το πιο ανεπτυγµένο σύστηµα παγανιστικής µυθολογίας οι δώδεκα θεούς και θέες του Ολύµπου µαζί µε τους µυριάδες δευτερεύοντες θεούς εµπλέκονταν σε όλα τα θέµατα της καθηµερινής ζωής των ανθρώπων. Η Ελληνική µυθολογία εξιστορούσε τις περίπλοκες λεπτοµέρειες των προελεύσεων και πράξεων τους, και τα ελληνικά έργα τέχνης (ιδιαίτερα η γλυπτική), επικεντρώνονταν στις απεικονίσεις αυτών των θεών. Παρόµοια, κατά τους πρώτους αιώνες η Ρωµαϊκή Εκκλησία ενστερνίστηκε τη λατρεία των αγίων. Προσευχές και λειτουργίες προσφέρθηκαν σε αυτούς, καθώς οι πιστοί επιζητούσαν την επέµβασή τους στα προβλήµατα και στις υποθέσεις τους. Όπως οι ελληνικοί θεοί, οι διάφοροι άγιοι είχαν τις ειδικότητες τους (π. χ. ο άγιος Χριστόφορος, ο προστάτης άγιος των ταξιδιωτών). Χιλιάδες βιβλία καταχώριζαν τα γεγονότα και τις πράξεις τους, θρύλοι αναπτύχθηκαν σχετικά µε τα θαύµατά τους και εκκλησίες στολίστηκαν αφειδώς µε έργα τέχνης και αγάλµατα που τους απεικόνιζαν. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό των ελληνιστικών βασιλείων ήταν η φιλοσοφία, από πνευµατώδεις φιλοσόφους, όπως ήταν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, η οποία έγινε το φιλοσοφικό θεµέλιο του δυτικού πολιτισµού. Μολονότι οι συγγραφείς της Καινής ιαθήκης χρησιµοποίησαν κάποια ελληνική φιλοσοφική ορολογία (π. χ. ο Λόγος στο Ιων. 1), η διαρχική ελληνική αντίληψη περί ενός φθαρτού σώµατος απέναντι σε ένα αγνό αθάνατο πνεύµα ερχόταν σε έντονη αντίθεση µε την Εβραϊκή αντίληψη περί Θεού (ο οποίος ένωσε ύλη και πνεύµα, για να δηµιουργήσει την ανθρώπινη ψυχή), και την 6 Κάποια παραδείγµατα της τάσης των Ελληνικών φατριών να πολεµούν η µια την άλλη συµπεριλαµβάνουν τον πελοποννησιακό πόλεµο µεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης, τους πολέµους µεταξύ των ελληνιστικών βασιλειών, την εξέγερση, η οποία έµεινε γνωστή ως Στάση του Νίκα στην Κωνσταντινούπολη στα 532 µ. Χ., την εικονοµαχία κατά τη διάρκεια του 8 ου και 9 ου αιώνα, τις φατρίες που µετά από την απελευθέρωση του 1821 πολέµησαν και τελικά δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, και τον ελληνικό εµφύλιο µετά από το δεύτερο παγκόσµιο πόλεµο.

αντίληψη περί της ανάστασης του σώµατος. Ωστόσο, ακόµα και πριν από τον Χριστό ο Φίλωνας από την Αλεξάνδρεια προσπάθησε διαµέσου της αλληγορικής µεθόδου να εναρµονίσει την Εβραϊκή (και µετέπειτα Χριστιανική) σκέψη µε την Ελληνική φιλοσοφία. Αυτή την προσπάθεια συνέχισαν µε το έργο τους πολλοί συγγραφείς, όπως ο Μάρτυρας Ιουστίνος, ο Κλήµεντας ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγένης και οι Πατέρες της Καππαδοκίας, 7 οι οποίοι κατάφεραν να συνδυάσουν τις Εβραϊκές/ πρωτο-χριστιανικές αντιλήψεις περί Θεού, Χριστού και ανθρώπου µε την Ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνα και των στωικών. Αυτή η σύνθεση έµελλε να θέσει τις θεολογικές βάσεις της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το πιο αξιοσηµείωτο αποτέλεσµα ήταν το δόγµα περί αθανασίας της ψυχής, η οποία γινόταν αντιληπτή ως το αγνό, άυλο µέρος του ανθρώπου και ξεχωριστή από το σώµα. Αλλά, αν ο άνθρωπος έχει µια αθάνατη ψυχή, απαιτείται να υπάρχει και ένας αιώνιος προορισµός µετά από το θάνατο του σώµατος, συµπεριλαµβανοµένων αυτών των ατόµων που έχουν απορρίψει τον Χριστό. Αυτό το δόγµα µε τη σειρά του οδήγησε στη θεωρία µιας κόλασης αιώνιων βασανιστηρίων. Το αποτέλεσµα δεν ήταν µόνο η διαστρέβλωση της εικόνας του Θεού, αλλά άνοιξε επίσης την πόρτα για τα βασανιστήρια και τις κακοποιήσεις του Μεσαίωνα. Αν ο Θεός βασανίζει τους αιρετικούς για µια αιωνιότητα χωρίς καµία πιθανότητα απόδρασης, δεν θα πρέπει και η Εκκλησία να ξεκινήσει το βασανιστήριο τώρα, που υπάρχει ακόµη πιθανότητα της µετάνοιας; Επιπλέον, η Ελληνική αντίληψη της αντιπαράθεσης της αγνής ψυχής ή πνεύµατος µε τον φθαρτό υλικό κόσµο οδήγησε στο σύστηµα του µοναχισµού χιλιάδες µοναχοί και µοναχές επιζητούσαν την αποµάκρυνση από τον κόσµο και την ένταξη στην αγνή και άγια ατµόσφαιρα του µοναστηριού. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ο µοναχισµός ήταν το κύριο εργαλείο του παπισµού, για να ασκεί έλεγχο πάνω στις µάζες. Ένα τρίτο χαρακτηριστικό της Ελληνικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Ελληνισµός και η πολιτισµική διείσδυσή του σε όλο το πλάτος της Μεσογείου µέχρι την Ινδία. Σε αντίθεση µε προηγούµενες αυτοκρατορίες, οι οποίες κατέλαβαν χώρες µε σκοπό να εκµεταλλευτούν τους κατακτηµένους, αλλά άφησαν τον τοπικό πολιτισµό άθικτο, η ελληνική γλώσσα, η αρχιτεκτονική, η φιλοσοφία και ο πολιτισµός εισέβαλαν και ενσωµατώθηκαν µε πολιτισµικά στοιχεία των κατακτηµένων χωρών και τελικά επικράτησαν. Ακόµα όταν τα διαιρεµένα ελληνιστικά βασίλεια κατακτήθηκαν από τους Ρωµαίους, ο προχωρηµένος πολιτισµός τους συνέχισε να επικρατεί, µορφώνοντας και µεταµορφώνοντας τον υποδεέστερο πολιτισµό των Ρωµαίων. Παροµοίως, η Ρωµαϊκή Καθολική Εκκλησία ανέπτυξε έναν καθολικό πολιτισµό που επικράτησε, όπου κυριάρχησε ο ρωµαιοκαθολικισµός. Οι καθολικές γιορτές όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και οι γιορτές των Αγίων αντικατέστησαν τις τοπικές γιορτές, και η Εκκλησία όρισε ακόµα το εβδοµαδιαίο πρόγραµµα της βρώσης, της νηστείας και της ανάπαυσης. Οι νόµοι της Εκκλησίας έγιναν νόµοι του κράτους. Η Εκκλησία και οι δραστηριότητες της ήταν στο κέντρο της κοινωνικής ζωής, ενώ οι ιερείς και οι µοναχοί εντάσσονταν στους πιο σηµαντικούς ανθρώπους µέσα στην κοινωνία. Σε αντίθεση µε τις προηγούµενες αυτοκρατορίες, όπως η Βαβυλωνιακή και η Περσική, η Ελληνική Αυτοκρατορία δεν εξαφανίστηκε, όταν νικήθηκε από τους Ρωµαίους. Μέσω του δεσπόζοντος και προχωρηµένου ελληνιστικού πολιτισµού η Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία επηρεάστηκε βαθιά από τους Έλληνες. Αυτό ίσχυσε ιδιαίτερα στην ανατολή µετά από την µετεγκατάσταση της πρωτεύουσας στην Κωνσταντινούπολη, 7 Βασίλειος Καισαρείας, Γρηγόριος Ναζιανζηνός και Γρηγόριος Νύσσης

και µε την πτώση της Ρώµης η Ελληνική Αυτοκρατορία ουσιαστικά αναστήθηκε και συνέχισε για άλλα 1000 χρόνια ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ένα τέταρτο χαρακτηριστικό του θηρίου ήταν το Ελληνικό/Βυζαντινό µοντέλο του Χριστιανισµού. Το Κύριο χαρακτηριστικό του βυζαντινού Χριστιανισµού ήταν η ένωση του κράτους και της Εκκλησίας. Αρχίζοντας µε τον Κωνσταντίνο στην αρχή του τέταρτου αιώνα ο αυτοκράτορας ενεπλάκη ενεργά στα θέµατα της Εκκλησίας. Συντάχθηκαν νόµοι, οι οποίοι χορηγούσαν ιδιαίτερα προνοµία στην επίσηµη Εκκλησία, ενώ οι υπέρµαχοι των αντίθετων απόψεων εκδιώκονταν ή θανατώνονταν. Ο Ιουστινιανός, περισσότερο από τους άλλους βυζαντινούς αυτοκράτορες, πέτυχε να καταστήσει τον εαυτό του ως αρχηγός της Εκκλησίας... η Εκκλησία έγινε σχεδόν ένα τµήµα του κράτος. 8 Ο παπισµός ακολούθησε την ίδια πολιτική στους αιώνες της κυριαρχίας του, και για ακόµη περισσότερο διάστηµα: αντί να αποτελεί η Εκκλησία ένα τµήµα του κράτους, το κράτος έγινε εκτελεστικό όργανο της Εκκλησίας. Για να συνοψίσουµε, το θηρίο που είδε (ο Ιωάννης) ήταν όµοιο µε λεοπάρδαλη, τη λεοπάρδαλη του αν. 7, µε τα τέσσερα κεφάλια, τα οποία συµβόλιζαν τα τέσσερα κύρια χαρακτηριστικά της Ελληνικής Αυτοκρατορίας: την ισχυρή επιρροή από την πολυθεία, το δογµατικό θεµέλιο από την Ελληνική φιλοσοφία, την πολιτισµική διείσδυση και την ένωση της Εκκλησίας και του κράτους. ΠΟ ΙΑ ΣΑΝ ΑΡΚΟΥ Α Το θηρίο από τη θάλασσα είχε πόδια σαν αρκούδα. Σε αν. 7 η αρκούδα συµβολίζει την Περσική Αυτοκρατορία. Το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η πολύ οργανωµένη διοίκηση και οι αναλλοίωτοι νόµοι της, χαρακτηριστικά επίσης της Ρωµαϊκής Εκκλησίας. Ένα άλλο εµφανές χαρακτηριστικό του Θηρίου από τη θάλασσα ήταν ότι τα πόδια του (ήταν) σαν αρκούδα. Τα πόδια της αρκούδας είναι τα µέσα µε τα οποία µετέρχεται τη µεγάλη δύναµή της, για να γραπώνει το θήραµα ή να κατασπαράσσει τον εχθρό. 9 Στην πολιτική τοµέα αυτό αντιστοιχεί στη διοικητική ή εκτελεστική δύναµή. Συνεπώς, η εκτελεστική δύναµη του θηρίου από τη θάλασσα είναι σαν αρκούδα, η οποία στο αν. 7 συµβολίζει την Περσική Αυτοκρατορία. Η δύναµη της Περσίας (όπως απεικονίζεται στο Βιβλίο της Εσθήρ, που µας παρέχει τις περισσότερες πληροφορίες σχετικά µε το περσικό σύστηµα διακυβέρνησης) εντοπίζεται στο υψηλό επίπεδο της διοικητικής της οργάνωσης 10 και στη µονιµότητα των νόµων της. 11 Η διοικητική δοµή της Ρωµαϊκής Καθολικής Εκκλησίας άρχισε να αναπτύσσεται κατά τον δεύτερο αιώνα. 12 Πριν από τότε, στην Εκκλησία των πρώτων αιώνων, κάθε 8 Walker, A History of the Christian Church σ. 154 9 Α Σαµ. 17:34-37. 10 Εσθ. 3:12-15, 8:9-14. 11 Εσθ. 1:13,15,19, 4:11,16, αν. 6:8,12,15. 12 Η Καθολική Εκκλησία ανέπτυξε τα διακριτικά χαρακτηριστικά της από τα 160 µέχρι τα 190 µ. Χ. Τα πρώην ανεξάρτητα εκκλησιάσµατα είχαν δεθεί σε µια αποτελεσµατική ένωση. Η δύναµη των επισκόπων είχε αυξηθεί πολύ, µια συλλογή Γραφών είχε αναγνωριστεί ως επίσηµος Κανόνας και ένα Πιστεύω είχε ήδη διατυπωθεί. Από σχετικά ανοργάνωτος ο Χριστιανισµός κατέστη σύντοµα ένα αυστηρό συλλογικό σώµα, µε επίσηµα αναγνωρισµένους ηγέτες, οι οποίοι µπορούσαν όχι µόνο να καθορίζουν την πίστη, αλλά και να αποκόπτουν από την κοινωνία όποιους δεν δέχονταν το Πιστεύω και τους ηγέτες. Στη δεκαετία του 50 µ. Χ. µέλος της Εκκλησίας ήταν εκείνος που βαπτιζόταν, πληρωνόταν µε το Άγιο Πνεύµα και

µέλος αναµενόταν να προσφέρει κάτι στην λατρεία της Εκκλησίας, και οι τοπικοί πρεσβύτεροι και διάκονοι που είχαν διοριστεί παρείχαν διοικητικές και διευθυντικές υπηρεσίες. 13 Ο Ιησούς ο ίδιος πρόσταξε να µην ασκηθεί δικτατορική εξουσία από τους ηγέτες της Εκκλησίας Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα κατακυριεύουν και οι µεγάλοι τα κατεξουσιάζουν όµως, δεν θα είναι έτσι ανάµεσά σας αλλά όποιος θέλει να γίνει µεγάλος ανάµεσά σας, ας είναι υπηρέτης σας Μθ. 20:25,26. Αλλά µέχρι τον δεύτερο αιώνα η τοπική αρχηγία είχε µετατραπεί σε ένα σύστηµα ιεραρχικής ηγεσίας µε έναν περιφερειακό επίσκοπο. Αυτό το σύστηµα εξελίχτηκε κατά τη διάρκεια των αιώνων σε ένα περίπλοκο σύστηµα κανονικού δικαίου µε τον Πάπα ως κεφαλή µιας πολύ οργανωµένης και αυστηρά ελεγχόµενης ιεραρχίας, η οποία µπορούσε µε αυτό τον τρόπο να ασκεί αποτελεσµατικά και θρησκευτική και πολιτική εξουσία σε όλο τον χριστιανικό κόσµο. Ένα από τα πιο αξιοσηµείωτα χαρακτηριστικά του Περσικού συστήµατος ήταν ότι οι νόµοι τους θεωρήθηκαν αλάθητοι και αµετάβλητοι, ιδιαίτερα όταν είχαν σφραγιστεί από τον βασιλιά. 14 Παροµοίως, η Καθολική Εκκλησία θεωρεί ότι οι αποφάσεις και οι κανόνες που διατυπώθηκαν στις Οικουµενικές Συνόδους είναι αλάθητες, και πραγµατικά, µια από τις κύριες διδασκαλίες είναι ότι η Εκκλησία, αφού είναι το σώµα του Χριστού, δεν µπορεί να σφάλλει. Επιπλέον, οι Ρωµαιο-Καθολικοί πιστεύουν ότι ο Πάπας είναι αλάθητος σε θέµατα της πίστης και ηθικής. Αυτό σηµαίνει ότι πιστεύουν πως ο Πάπας δεν µπορεί να διαπράττει σφάλµα, όταν µιλάει, λόγω του αξιώµατός του. 15 Για να συνοψίσουµε, το πέµπτο κεφάλι (χαρακτηριστικό) του θηρίου είναι η διοικητική δύναµη και οι αµετάβλητοι νόµοι, που συµβολίζονταν από τα πόδια σαν αρκούδα. ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ Το θηρίο από την θάλασσα είχε στόµα λιονταριού. Το λιοντάρι συµβόλιζε την Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, η οποία χαρακτηριζόταν από µαγικές λειτουργίες και αντικείµενα. Αυτό µοιάζει µε τα µυστήρια, τις λειτουργίες και τα θαυµατουργά λείψανα της Ρωµαϊκής Καθολικής θρησκείας. Το θηρίο είχε επίσης ένα στόµα σαν στόµα λιονταριού. Στο αν. 7 το λιοντάρι συµβολίζει τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Το στόµα είναι το όργανο του σώµατος που µιλάει, και σύµφωνα µε το αν. 2, εκείνοι που µιλούσαν στους Βαβυλώνιους σχετικά µε τα θρησκευτικά θέµατα, δηλ. το φερέφωνο της θρησκείας τους, ήταν οι µάγοι, οι επαοιδοί και οι µάντεις. 16 Ο Ηρόδοτος, ο ιστορικός και παγκόσµιος ταξιδιώτης είδε τη θρησκεία του µυστήριου και τις λειτουργίες της σε πολλές χώρες και αναφέρει πως η Βαβυλώνα ήταν η πρωτόγονη πηγή από την οποία ξεχύθηκε κάθε σύστηµα αποκαλούσε τον Ιησού Κύριο. Μέχρι τα 180 µ. Χ. µέλος ήταν εκείνος που αναγνώριζε το Πιστεύω, τα επίσηµα Ιερά Κείµενα και την εξουσία των επισκόπων Walker σ. 59,60. 13 Α Κορ. 14:26-33, Α Τιµ. 3:1-13, Τιτ. 1:5-9. 14 Εσθ. 1:19, αν. 6:8,12,15. 15 The World Book Encyclopedia, άρθρο Pope. 16 αν. 2:2,27, 4:7, 5:11.

ειδωλολατρίας. 17 Η θρησκεία της Βαβυλώνας χαρακτηριζόταν από την ανεπτυγµένη µαγεία. Είναι εκπληκτικό πως οι µαγικές τελετουργίες µοιάζουν µε τις λειτουργίες της Ρωµαϊκής Εκκλησίας. Για να εκτελέσει περισσότερη µαγεία, ο µάγος τραγουδάει ή µιλάει ιδιαίτερα λόγια σε µια ορισµένη σειρά. Αυτές οι µαγικές λέξεις ονοµάζονταν ξόρκια ή µαγικές επωδές. Κάποια ξόρκια αποτελούν προσευχές σε δαίµονες, σε πνεύµατα ή σε άλλες υπερφυσικές δυνάµεις. Μαγικές κινήσεις συνοδεύουν τα λόγια, όταν εκτελούν τέτοια µαγεία. Μαγικά αντικείµενα έχουν δήθεν υπερφυσική δύναµη. 18 Οι Καθολικές λειτουργίες χρησιµοποιούν τέτοια ιδιαίτερα, τελετουργικά λόγια για να δηµιουργηθεί η σάρκα και το αίµα του Χριστού. Αν και δεν υπάρχουν ανιχνεύσιµες αλλαγές στο ψωµί και στο κρασί, οι Καθολικοί θεολόγοι επιµένουν ότι κάθε Θεία Κοινωνία αποτελεί την ανανέωση της θυσίας του Χριστού, και ότι ο ολόκληρος Χριστός, σάρκα και αίµα, σώµα και ψυχή, είναι πραγµατικά παρών. 19 Θεωρείται ότι η βρώση και η πόση αυτών είναι πραγµατικά η µετάληψη της σωτηρίας. Αυτή η πράξη είναι το κεντρικό στοιχείο της Καθολικής θρησκείας. Επιπλέον, θαυµατουργικές δυνάµεις αποδίδονται στις εικόνες και στα λείψανα όπως π. χ. στα κόκαλα ή τα ρούχα των αγίων, στα κοµµάτια από τον Τίµιο Σταυρό κτλ., και στους άγιους τόπους, οι οποίους αποτελούν προορισµούς για τους προσκυνητές. Οι ιερείς, µοναχοί και µοναχές που ιερουργούν και διαχειρίζονται τα µυστήρια, έχουν ανάλογο ρόλο µε τους ιερείς των αρχαίων µυστηριακών θρησκειών. Το έκτο κεφάλι (χαρακτηριστικό) του θηρίου από την θάλασσα είναι η τελετουργική µαγεία, που συµβολίζεται από το στόµα λιονταριού. ΕΚΑ ΚΕΡΑΤΑ Τα δέκα κέρατα του θηρίου από την θάλασσα παραλληλίζονται µε τα δέκα κέρατα του τέταρτου θηρίου του αν. 7, το οποίο συµβολίζει την Ρώµη. Τα κέρατα συµβολίζουν τις στρατιωτικές δυνάµεις των Ευρωπαϊκών χώρων που επέβαλλαν το πρόγραµµα της Ρωµαϊκής Εκκλησίας. Το θηρίο από την θάλασσα είχε δέκα κέρατα. Στο αν. 7 ο προφήτης είδε ένα τέταρτο θηρίο, τροµερό και καταπληκτικό, και υπερβολικά ισχυρό και είχε µεγάλα σιδερένια δόντια κατέτρωγε και κατασύντριβε, και καταπατούσε το υπόλοιπο µε τα πόδια του... και είχε δέκα κέρατα αν. 7:7. Αυτό το θηρίο συµβολίζει τη Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία χαρακτηρίστηκε από την ισχυρή και σκληρόκαρδη στρατιωτική δύναµη. Οι πολύ οργανωµένες Ρωµαϊκές λεγεώνες, µε τα προχωρηµένα στρατηγικά σχέδια, οπλοστάσια και το ανεπτυγµένο σύστηµα δρόµων µπορούσαν να αντιδρούν γρήγορα, για να καταπνίξουν κάθε επανάσταση ή αντίσταση. Ο παπισµός ήταν ο διάδοχος της Ρωµαϊκής αυτοκρατορίας στη δυτική Ευρώπη. Μολονότι η Εκκλησία δεν είχε πάντα δικό της στρατό, άσκησε έλεγχο στους στρατούς των χώρων που ήταν υπό την κυριαρχία της. Έτσι οι Φράγκοι και µετά η Αγία Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία και η Ισπανία έγιναν τα όπλα της Εκκλησίας. Έτσι τα δέκα κέρατα είναι οι χώρες της Ευρώπης, οι οποίες έθεταν τους στρατούς τους στην υπηρεσία της παπικής εκκλησίας, για να τη διευκολύνουν στην άσκηση της πολιτικής της. 17 Woodrow, Babylon Mystery Religion Riverside, CA. Pg.4 18 World Book Encyclopedia, άρθρο Magic. 19 The Catholic Encyclopedia, άρθρο Theology.

Το έβδοµο κεφάλι του θηρίου από την θάλασσα είναι η στρατιωτική δύναµη του παπισµού, την οποία διαθέτει µέσω των χώρων της Ευρώπης που ήταν υπό την εξουσία της, και συµβολίζεται από τα δέκα κέρατα 13:3 Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΛΗΓΗ Η προφητεία δείχνει ότι το θηρίο από τη θάλασσα θα υποστεί µια θανατηφόρα πληγή. Η Ρωµαϊκή Εκκλησία µάζεψε Ευρωπαίους στρατιωτικούς συµµάχους από τον έκτο αιώνα και έφτασε στο απόγειο της δύναµής της στον Μεσαίωνα, αλλά µετά άρχισε να χάνει βαθµιαία την επιρροή, ιδιαίτερα από την Προτεσταντική Μεταρρύθµιση και εντεύθεν. Αυτό άνοιξε τον δρόµο για την θανατηφόρα πληγή που επήλθε στην Ρωµαϊκή Εκκλησία κατά την Γαλλική Επανάσταση. Το έβδοµο κεφάλι ήταν εκείνο που έπαθε τη θανατηφόρα πληγή. Και είδα ένα από τα κεφάλια του σαν να ήταν πληγωµένο θανατηφόρα και η θανατηφόρα πληγή του θεραπεύτηκε και θαύµασε ολόκληρη η γη, που ήταν πίσω από το θηρίο. Και προσκύνησαν τον δράκοντα, που έδωσε εξουσία στο θηρίο, και προσκύνησαν το θηρίο, λέγοντας: Ποιος είναι όµοιος µε το θηρίο; Ποιος µπορεί να πολεµήσει µαζί του; Αποκ. 13:3. Η εκκλησία άρχισε την πορεία της υφιστάµενη διωγµούς πρώτα από τον Νέρωνα στα 64 µ. Χ. και στη συνέχεια υπέφερε από τους γενικούς διωγµούς κατά των Ιουδαίων. Καθώς µε δυσκολία διακρίνονταν οι Χριστιανοί από τους Εβραίους, οι Χριστιανοί έγιναν το µαύρο πρόβατο για τις µάζες και υφίσταντο µε την πρώτη ευκαιρία διωγµούς για την αθεϊστική άρνησή τους να λατρεύουν τους Ρωµαϊκούς θεούς και την αναρχική άρνησή τους να θυσιάσουν προς τιµήν του αυτοκράτορα. Όταν ο Χριστιανισµός έγινε η επίσηµη Ρωµαϊκή θρησκεία κατά τον τέταρτο αιώνα, η Εκκλησία της Ρώµης απολάµβανε πλέον την κρατική προστασία. Ωστόσο, µέχρι τον πέµπτο αιώνα η δυτική αυτοκρατορία είχε διαλυθεί και η Κωνσταντινούπολη ήταν πολύ µακριά, για να παράσχει αποτελεσµατική προστασία από τα βαρβαρικά φύλα, τα οποία πρόσκεινταν στον Άρειο και τις θεωρίες του. 20 Στα 476 ο τελευταίος Ρωµαίος αυτοκράτορας καθαιρέθηκε και ο Οδόακρος, ένας αιρετικός, κυριάρχησε στην Ρώµη. Αυτό περιόρισε κατά πολύ την πολιτική επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας. Αλλά στα 496 ο Κλόβις, ο βασιλιάς των Φράγκων, προσηλυτίστηκε στην Ρωµαϊκή Καθολική θρησκεία και οι Φράγκοι έγιναν οι στρατιωτικοί προστάτες της εκκλησίας. Οι Αρειανές φυλές 21 εκδιώχθηκαν από την Ρώµη και τελικά είτε εξοντώθηκαν είτε αναγκάστηκαν να απορρίψουν τον αρειανισµό. Εν τω µεταξύ η ανατολική αυτοκρατορία, µετά από µια περίοδο παρακµής, ανέκτησε τις δυνάµεις της πάλι µε τη βασιλεία του λαµπρού αυτοκράτορα Ιουστινιανού και έσπευσε να συνδράµει την Ρωµαϊκή Εκκλησία, διώχνοντας τους Οστρογότθους από την Ρώµη στα 538 µ. Χ. Η Καθολική Εκκλησία τώρα ήταν ελεύθερη να επεκταθεί ταχύτατα, και µέχρι τον όγδοο αιώνα κυριάρχησε σχεδόν σ όλη την Ευρώπη. Στα 800 µ. Χ. ο Πάπας Λέων Γ έστεψε τον Καρλοµάγνο, βασιλιά των Φράγκων, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, καθιερώνοντας την αρχή ότι η Εκκλησία είχε εξουσία πάνω από το κράτος. Η Εκκλησία έφτασε στην ακµή της κυριαρχίας της στον 13 ο αιώνα, 20 Ο Άρειος (250-336 µ. Χ.) δίδασκε ότι ο Χριστός ήταν κατά κάποια έννοια δηµιούργηµα. 21 Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βάνδαλοι, Βουργουνδοί και Λοµβαρδοί.

και η ίδρυση της Ιεράς Εξέτασης στα 1231 µ. Χ. έδωσε τρόπο να εκριζωθούν όλοι οι θύλακες αντίστασης. Η θανατηφόρα πληγή δεν ήταν ένα συγκεκριµένο γεγονός, αλλά µάλλον µια σειρά δυσκολιών και ατυχών γεγονότων για τον παπισµό. Τα πιο µεγάλα κτυπήµατα έγιναν µε την Γαλλική Επανάσταση, όταν ο πρόµαχος της Καθολικής Εκκλησίας στράφηκε εναντίον της και έγινε ο χειρότερος εχθρός της. Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Η Γαλλία ήταν ένας βασικός υποστηρικτής του παπισµού, αλλά κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης ο λαός της Γαλλίας στράφηκε εναντίον της Εκκλησίας. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έστειλε τον Γαλλικό στρατό στην Ιταλία και συνέλαβε τον Πάπα στα 1798, ένα γεγονός που ήταν η επιτοµή της θανατηφόρας πληγής, την οποία υπέστη ο παπισµός κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης και στα χρόνια µετά. Η Γαλλία, µάλλον περισσότερο από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ενσάρκωνε την αρχή της ένωσης της Εκκλησίας και του Κράτους. Οι αρχές της Προτεσταντικής Μεταρρύθµισης στην Γερµανία παρουσιάστηκαν έντονα και στην Γαλλία από Μεταρρυθµιστές όπως ο Λαφεβέρ, Φάρελ, Μπερκουίν και ιδιαίτερα τον Ιωάννη Καλβίνο οι οπαδοί τους ονοµάστηκαν Χιούγενοτς. Οι Χιούγκενοτς υπέστησαν σκληρούς διωγµούς από µια σειρά βασιλιάδων, οι οποίοι υποκινήθηκαν από τον Κλήρο του Καθολικού κατεστηµένου. Το µακελειό της ηµέρας του Αγίου Βαρθολοµαίου ήταν µόνο µια από τις πολλές ωµότητες µε αποτέλεσµα τη φυγή εκατό χιλιάδων µεταρρυθµιστών από την Γαλλία. Ο λαός που παρέµενε πίσω υφίσταντο το µεγάλο βάρος του πολυτελούς τρόπου ζωής της Αριστοκρατίας και του Κλήρου, οι οποίοι απαλλάσσονταν από τη φορολογία. Μετά από αιώνες θυµού και απόγνωσης ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, όταν ο λαός στράφηκε εναντίον των καταπιεστών, σφάζοντας χιλιάδες αριστοκρατών και ιερέων. 22 Οι εκκλησίες βεβηλώθηκαν και η Θεά της Λογικής και της Ελευθερίας έγινε η θρησκεία της επανάστασης. 23 Εν τω µεταξύ η Γαλλία βρισκόταν σε πόλεµο µε τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, µε το στρατό να βρίσκεται υπό την ηγεσία των εξαίρετων στρατηγών του Ναπολέοντα. Η Ρωµαϊκή Εκκλησία, µε τις παπικές κτήσεις (περιοχές) της στην Ιταλία, ήταν ένας στόχος για κατάκτηση. Μέχρι το 1797 όλη η βόρεια Ιταλία, 22 Στα 1789 η Επαναστατική Επιτροπή ψήφισε ότι τα περιουσιακά στοιχεία των κλήρων θα ήταν στη διάθεση του λαού. Το επόµενο χρόνο όρισαν ότι οι όρκοι των κλήρων δεν αναγνωρίσθηκαν πια και τα θρησκευτικά τάγµατα θα κατασταλεί. Όλοι οι πολίτες, ακόµα και οι Προτεστάντες και οι Εβραίοι δόθηκαν το δικαίωµα να κατέχουν θρησκευτικές θέσεις. Η πρώτη ευθύνη των ιερών ήταν για να ορκίζονταν πίστη στο σύνταγµα, το οποίο αποστερούσε στο Πάπα εξουσία υπέρ την Εκκλησία. Αµοιβή προσφέρθηκε σε οποιοσδήποτε πολίτης που θα καταδώσει έναν ιερέας ότι δεν ορκίστηκε, και τέτοιες ιερείς απελάθηκαν στην Γουινέα, υτική Αφρική. Θέσπιζαν ένα επαναστατικό ηµερολόγιο µε 10 ηµέρες της εβδοµάδα, και κάθε δέκατη ηµέρα αντικατάστησε την ανάπαυση της Κυριακής. Τα σχολεία δόθηκαν µια λίστα των ηρώων της δηµοκρατίας για να πάρουν τη θέση των αγίων. Στα 1793 οι ιεραποστολικοί αντιπρόσωποι στάλθηκαν στα περιφέρεια για να κλείσουν εκκλησίες, να κυνηγούν ανθρώπους που τράφηκαν υποψία των θρησκευτικών δραστηριοτήτων, να αναγκάζουν τους ιερείς να παντρευτούν και να απειλούν µε απέλαση τους ιερείς που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν της θέσεις τους. Catholic Encyclopedia, άρθρο The French Revolution 23 Mervyn Maxwell, God Cares II Review and Herald.