(- Η ^ > 3 μ -m Αριθμός 252/2013 ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΞΑΝΟΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Ειρηνοδίκη που ορίσθηκε υπηρεσία με πράξη της Προέδρου Πρωτοδικών Ξάνθης,παρουσία και της Γ ραμματέως ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στην Ξάνθη την 21η Οκτωβρίου 2013, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ : ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΗΣ: κατοίκου η οποία στο δικαστήριο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αρναούτ Ορχάν. ΤΩΝ ΚΑΘ' ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1)Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία, που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα, που εκπροσωπήθηκε στο δικαστήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο της εταιρίας με την επωνυμία, 2) της ανώνυμης τραπεζικής, που εδρεύει στο και είναι εγκατεστημένη στην και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία στο δικαστήριο δεν εκπροσωπήθηκε από κανέναν, 3) της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία και το διακριτικό τίτλο, που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα και η οποία στο δικαστήριο εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, 4) της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία, που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα και η οποία στο δικαστήριο εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της,5) της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία, που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία στο δικαστήριο δεν εκπροσωπήθηκε από κανέναν, 6) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία 1
, που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα, που εκπροσωπήθηκε στο δικαστήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο της και 7) του που εδρεύει στην και εκπροσωπείται νόμιμα και το οποίο εκπροσωπήθηκε στο δικαστήριο δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΚΗΣ: Η από 3-9-2012 αίτηση δικαστικής ρύθμισης χρεών σύμφωνα με τον ν. 3869/2010, εκούσιας δικαιοδοσίας με αρ. κατ. Εκ 151/12 η οποία κατατέθηκε στο παρόν δικαστήριο,για την οποία ορίσθηκε η δικάσιμος αυτή που αναφέρεται στην αρχή. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΟΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Από τις εκθέσεις επιδόσεως υπ' αριθ. 1980Β728-9-2012 του δικαστικού επιμελητού στο Πρωτοδικείο και 7045Δ711-9- 2012 του δικαστικού επιμελητού του Πρωτοδικείου αντίστοιχα, που νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει η αιτούσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας επιδόθηκε νομότυπα κι εμπρόθεσμα στις δεύτερη και πέμπτη εξ αυτών αντιστοίχως. Οι τελευταίες όμως δεν παραστάθηκαν στη δικάσιμο αυτή κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του πινακίου και συνεπώς πρέπει να δικαστούν ερήμην. Το δικαστήριο ωστόσο πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σα να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι ( άρ. 754 παρ. 2 του ΚΠολΔ ), χωρίς οι πιστώτριες αυτές να θεωρούνται πως αντιπροσωπεύεται από τους λοιπούς παριστάμενους πιστωτές, παρά το γεγονός ότι στη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων ο δεσμός που συνδέει τους πιστωτές του αιτούντος -οφειλέτη, ενόψει του ότι η ισχύς της αποφάσεως που θα εκδοθεί εκτείνεται σε όλους τους «μετέχοντες στη δίκη» πιστωτές, είναι αυτός της αναγκαστικής παθητικής ομοδικίας ( άρ. 76 παρ. 1 περ. β~ του ΚΠολΔ ), καθόσον στην εκούσια δικαιοδοσία - κατά την ορθότερη γνώμη - δεν εφαρμόζεται - όπως στην αμφισβητούμενη - η διάταξη του άρθρου 76
παράγραφος 1 εδάφιο τελευταίο του ΚΠολΔ, κατά την οποία «οι ομόδικοι που μετέχουν νόμιμα στη δίκη ή έχουν προσεπικληθεί, αν δεν παραστούν, θεωρούνται ότι αντιπροσωπεύονται από εκείνους που παρίστανται». Και τούτο διότι ή έκταση του επηρεασμού στις έννομες σχέσεις του αιτούντος και των άλλων ενδιαφερομένων είναι διάφορη (βλ. ( βλ.οχ. Β. Βαθρακοκοίλης- «Ερμηνευτική - Νομολογιακή Ανάλυση του ΚΠολΔ», τ. Δ", έκδοση 1996, άρ. 754 αριθ. Ια'). Ειδικά, στο Ν. 3869/2010 - όπου συντρέχουν αντίθετα συμφέροντα των πιστωτών - δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής η ανωτέρω διάταξη (βλ. σχετ. Π. Αρβανιτάκης : «Η εκούσια δικαιοδοσία ως διαδικαστικό πλαίσιο του Ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων», περιθ. αριθ. 4.2, Γ. Ευστρατιάδης : «Ν. 3869/2010 ( Φ.Ε.Κ Α' 130/3-8 - 2010 ) : Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις», σελ. 6, εισήγηση σε σεμινάριο επιμορφώσεως Ειρηνοδικών στην Εθνική Σχολή δικαστικών Λειτουργών, κατά την 29" - 30η/9/2010. Πρβλ. και Α.Π. 98/2001, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Σύμφωνα με το άρθρο 236 του ΚΠολΔ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθ. 22 παρ.5 του Ν.3994/2011, «Ο δικαστής που διευθύνει τη συζήτηση πρέπει να φροντίζει... τα πρόσωπα που μετέχουν στη συζήτηση...να συμπληρώνουν τους ισχυρισμούς που υποβλήθηκαν ελλιπώς και αορίστως με προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά και γενικά να παρέχουν τις αναγκαίες διασαφήσεις για την εξακρίβωση της αλήθειας των προβαλλόμενων ισχυρισμών».το ως άνω άρθρο ισχύει και στην διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αφού προσαρμόζεται στη διαδικασία αυτή και δεν αντιτίθεται στις διατάξεις που την ρυθμίζουν ( άρθ.741 του του ΚΠολΔ ). Ειδικότερα κατά την διάταξη του άρθ.751 του ΚΠολΔ: Μεταβολή της αίτησης επιτρέπεται με άδεια του δικαστή, εφόσον κατά την κρίση του δεν βλάπτονται συμφέροντα εκείνων που μετέχουν στη δίκη ή τρίτων. Επομένως στην εκουσία δικαιοδοσία ο αϊτών δύναται ελεύθερα να συμπληρώνει και να διορθώνει τους ισχυρισμούς του με προφορική δήλωση κατά την συζήτηση και καταχώρησή της στα πρακτικά (άρθ.238 και 256 του ΚΠολΔ) αρκεί η διόρθωση να μην είναι τόσο εκτεταμένη ώστε να προκαλείται μεταβολή της αιτήσεως, οπότε στην περίπτωση αυτή, για να είναι επιτρεπτή η μεταβολή θα πρέπει να γίνεται με την άδεια του δικαστή κατά το μέτρο που η μεταβολή δεν βλάπτει συμφέροντα των συμμετεχόντων στη δίκη ή τρίτων. Αλλωστε στις
i δίκες της εκούσιας δικαιοδοσίας, όπου το αντικείμενο της υποθέσεως εξαντλείται στη λήψη του αιτούμενου ρυθμιστικού μέτρου, δίχως δεσμευτική διάγνωση κάποιας εριζόμενης έννομης σχέσης, είναι επιτρεπτή η προβολή και νέων πραγματικών ισχυρισμών ώσπου να καταστεί η υπόθεση ώριμη για την έκδοση οριστικής απόφασης (άρθ.745 του ΚΠολΔ). Επομένως στο πλαίσιο αυτό, ακόμη και η παράλειψη αναφοράς γεγονότων που συνιστούν τις προϋποθέσεις του ζητούμενου ρυθμιστικού μέτρου, δεν προκαλούν το α παράδεκτο της αιτήσεως. Στις υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας αφενός εφαρμόζεται το ανακριτικό σύστημα (άρθ.744 και 759 παρ. 3 του ΚΠολΔ) και αφετέρου δεν ισχύει το συγκεντρωτικό σύστημα (άρθ.745 και 765 του ΚΠολΔ),με αποτέλεσμα να μην υπάρχει περιθώριο ανάλογης εφαρμογής του άρθ. 224 του ΚΠολΔ. Τέλος κατά την διάταξη του άρθ. 8 παρ. 3 του Ν 3869/2010 ο αϊτών "Οφείλει επίσης να γνωστοποιεί μέσα σε ένα μήνα στη γραμματεία του δικαστηρίου κάθε μεταβολή κατοικίας ή εργασίας, αλλαγή εργοδότη, καθώς και κάθε αξιόλογη βελτίωση των εισοδημάτων του ή των περιουσιακών του στοιχείων, ώστε να ενημερώνεται ο φάκελος που τηρείται σύμφωνα με την παράγραφο 5 του άρθρου 4." Η θεσμοθετημένη αυτή υποχρέωση του αιτούντος ισχύει τόσο πριν όσο και μετά από την συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο και επομένως η διαδικασία του Ν.3869/10, είναι πρόδηλο ότι παρακολουθεί τις μεταβολές της ζώσας κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας του αιτούντος, η οποία ενδιαφέρει προκειμένου να ληφθεί υπόψη στην τελική διαμόρφωση της ρυθμίσεως και εκ του λόγου τούτου, όχι μόνο δεν εμποδίζονται δικονομικώς αλλά επιβάλλεται να αποτυπωθούν είτε με δήλωση εκτός είτε με δήλωση στο ακροατήριο έστω και εάν αυτό σημαίνει μεταβολή της ιστορικής βάσεως της αιτήσεως. Υπό το προαναφερθέν ρυθμιστικό περιβάλλον η μεταβολή (συμπλήρωση, διόρθωση ή και διαγραφή) των ισχυρισμών που περιλαμβάνονται στην αίτηση για τις οφειλές, τα περιουσιακά στοιχεία, την κοινωνική κατάσταση και τα εισοδήματα του οφειλέτη, όχι μόνον είναι επιτρεπτή, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις επιβάλλεται., Με την υπό κρίση αίτηση, όπως αυτή παραδεκτά διορθώθηκε και συμπληρώθηκε κατά τα αναφερθέντα στην μείζονα σκέψη, η αιτούσα ζητά με βάση τις διατάξεις του Ν.3869/2010 "Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις "να ρυθμισθούν οι οφειλές της προ
i τις αναφερόμενες πιστώτριες της σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που προτείνει, με την εξαίρεση της κύριας κατοικίας της, διότι στερείται πτωχευτικής ικανότητος και να απαλλαγεί από τις οφειλές της, ενώ στην αίτησή της αυτή περιλαμβάνει α) την κατάσταση της περιουσίας της και των κάθε φύσης εισοδημάτων της β) την κατάσταση των πιστωτών της και των απαιτήσεων τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και γ) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, εκθέτοντας ταυτόχρονα ότι κατά την άσκηση της κρινομένης ήταν στρατιωτικός με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού και μόλις τον Αύγουστο του 2013 κατοχύρωσε δικαίωμα σύνταξης. Η αίτηση με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα, αρμοδίως καθ'ύλην και κατά τόπο εισάγεται να δικασθεί από το Δικαστήριο τούτο, (περίοδος 1η, άρθ.3 του 3869/2010 ), κατά την εκουσία δικαιοδοσία (άρθ. 1 περ.β του ΚΠολΔ σε συνδ. με περίοδο 2η, άρθ. 3 του Ν.3869/2010 και αρθ. 739 επ. ΚΠολΔ ). Από το συνδυασμό των διατάξεων των αρθ. 1 και 4 παρ. 1 ν. 3869/10, σαφώς προκύπτει ότι για το ορισμένο της αίτησης αρκεί να αναφέρεται ότι ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο στερούμενο πτωχευτικής ικανότητας, ότι κατέβαλε προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού, ο οποίος απέτυχε, ότι βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του. Ακόμη στην αίτηση πρέπει να περιέχεται ακριβής περιγραφή της οικογενειακής κατάστασης (έγγαμος ή μη, προστατευόμενα μέλη), και περιουσιακής κατάστασης του οφειλέτη (το μέσο μηνιαίο εισόδημά του, τα πάσης φύσεως εισοδήματα του και τα περιουσιακά του στοιχεία), κατάσταση όλων των πιστωτών και των απαιτήσεών τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και σχέδιο διευθέτησης των οφειλών, στοιχεία τα οποία μπορούν να περιέχονται σε συννημένα στην αίτηση έγγραφα, οπότε συγκοινοποιούνται μ αυτή. Τέλος απαιτείται ορισμένο αίτημα, που είναι αυτό της ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη με σκοπό την απαλλαγή του, εφόσον δε επιθυμεί να εξαιρεθεί η κύρια κατοικία του πρέπει να υποβάλλεται και σχετικό αίτημα. Παραπέρα, σύμφωνα με τις διατάξεις των αρθ. 216 και 747 ΚΠολΔ δεν απαιτείται πανηγυρική διατύπωση, των παραπάνω στοιχείων και του αιτήματος της αίτησης, αλλά μπορούν να περιέχονται οπουδήποτε στο δικόγραφο, γιατί δεν καθορίζεται από το νόμο η παράθεσή του σε ορισμένη θέση ή σειρά, αρκεί μόνο να προκύπτουν με σαφήνεια (βλ. ΑΠ 173/81 Αρχ. Ν. 32-258 και 1293/93 Δνη 35-140, ΕφΑΘ 2212/83 Δνη 24-1417 και 11416/87 Δ. 19-332). Στην 5
προκειμένη περίπτωση η ένδικη αίτηση περιέχει όλα τα παραπάνω στοιχεία, από το όλο δε περιεχόμενο της προκύπτει με σαφήνεια και χωρίς καμία αμφιβολία το αίτημα για δικαστική ρύθμιση των χρεών της αιτούσης σύμφωνα με το σχέδιο που υποβάλει. Επίσης στην συγκοινοποιηθείσα με την αίτηση περιουσιακή κατάσταση της αιτούσης περιέχονται και τα λοιπά περιουσιακά της στοιχεία. Δεν απαιτείται δε για την πληρότητα της αίτησης η αναφορά της έλλειψης υπαιτιότητας στην πρόκληση της μόνιμης αδυναμίας εξόφλησης των χρεών, εφόσον δε αυτή οφείλεται σε δόλο του οφειλέτη, το γεγονός αυτό προβάλλεται από τους πιστωτές, που βαρύνονται με την απόδειξη. Επίσης δεν απαιτείται η λεπτομερής αναφορά των εξόδων διαβίωσης του οφειλέτη, αρκεί η αναφορά της οικογενειακής του κατάστασης και των υποχρεώσεών του που συνδέονται μ αυτήν, ώστε να μπορούν να εκτιμηθούν οι ανάγκες του, περιστατικά που περιέχονται στην ένδικη αίτηση. Ο δε τρόπος, με τον οποίο περιήλθε η αιτούσα σε μόνιμη αδυναμία,οι λόγοι που οδήγησαν την αιτούσα στην υπερχρέωση, ο χρόνος ανάληψης των δανειακών της υποχρεώσεων προς τις καθ'ων πιστώτριες τράπεζες, ώστε να διαγνωσθεί αν τούτη ήταν εν γνώσει της υπερχρέωσής της και της αρχικής ή επελθούσης αδυναμίας πληρωμών, στοιχεία που δεν αναφέρονται στην κρινομένη αίτηση κατά τα ισχυριζόμενα των παρισταμένων πιστωτριών και αποτελούν ελλείψεις του δικογράφου της αίτησης,τούτα θα αποτελέσουν θέματα της αποδεικτικής διαδικασίας (Κρητικός, ρύθμιση ν. 3869/2010 σελ.64 και Ε. Κιουπτσίδου Αρμεν./64-Ανάτυπο σελ. 1477, Ειρ. Πατρών 2/2012 Δημοσίευση Νόμος). Ενόψει των παραπάνω οι ισχυρισμοί των καθ ων πιστωτριών περί αοριστίας της αίτησης είναι απορριπτέοι, ως αβάσιμοι,αφού όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 744, 745, 751 Κ.Πολ.Δ. ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας της εκούσιας δικαιοδοσίας ως μέσο προστασίας κυρίως δημόσιας εμβέλειας συμφερόντων, ο οποίος επιβάλλει την ενεργό συμμετοχή του δικαστή στη συλλογή, διερεύνηση και αξιολόγηση του πραγματικού υλικού της δίκης επιτρέπει την δυνατότητα συμπλήρωσης με τις προτάσεις, στο δε Ειρηνοδικείο και προφορικά κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο εκείνων των στοιχείων της αίτησης που αναφέρονται στο άρθρο 747 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. (βλ. ΑΠ 1131/87 Νοβ 36. 1601 έως 1602 πλειοψηφία, Εφ.ΑΘ 2735/2000, 4462/0^, 2188/08 ΤΝΠ Νόμος, Ειρ. Πατρών 171/2013 δημοσίευση Νόμος)). Στην"'- προκείμενη περίπτωση όλες οι παραπάνω ελλείψεις συμπληρώθηκαν είτε με 6
δήλωση στο ακροατήριο είτε με τις έγγραφες κατατεθείσες προτάσεις της αιτούσας καθώς και από την ακροαματική διαδικασία με την εξέταση της μάρτυρος αποδείξεως. Πρέπει να σημειωθεί ότι η παράλειψη των ως άνω στοιχείων στην αίτηση σε καμία περίπτωση δεν συνιστά έλλειψη του καθήκοντος ειλικρινούς δήλωσης με την εύνοια των άρθρων 10 του ν. 3869/2010, απορριπτομένου και του σχετικού ισχυρισμού της 6ης εκ των πιστωτριών. Συνεπώς η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων δεν καθιστά απορριπτέα ως απαράδεκτη την κρινόμενη αίτηση λόγω αοριστίας, διότι σ' αυτή (αίτηση), πέραν των στοιχείων που αναφέρονται στη μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών από τον οφειλέτη- φυσικό πρόσωπο, η αίτηση πρέπει να περιέχει και: α) κατάσταση της περιουσίας της αιτούσης και των εισοδημάτων του συζύγου της,αν και εφόσον δεν είναι διαζευγμένοι, όπως εν προκειμένω, β) κατάσταση των πιστωτών της και των απαιτήσεών τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και γ) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, στοιχεία που περιέχονται σ' αυτή και ουδέν άλλο στοιχείο απαιτείται για την πληρότητα του ορισμένου της εν λόγω αίτησης. Κατά τα λοιπά η αίτηση είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθ. 1, 4,5,7 8, 9 και 11 του ν.3869/2010, πλην του αιτήματος να απαλλαγεί η αιτούσα από το υπόλοιπο των οφειλών της, διότι ασκείται πρόωρα και χωρίς να πληρούνται οι προς τούτο προϋποθέσεις και για τον λόγο αυτό θα πρέπει το εν λόγω αίτημα να απορριφθεί ως απαράδεκτο. Ειδικότερα κατά το άρθρο 11 παρ.1 του Ν 3869/2010, το αίτημα απαλλαγής από κάθε υπόλοιπο οφειλής αποτελεί αντικείμενο μεταγενέστερης αιτήσεως του οφειλέτη-αιτούντος, η οποία υποβάλλεται στο Δικαστήριο μετά την κανονική εκτέλεση από αυτόν όλων των υποχρεώσεων που επιβάλλονται με την απόφαση που εκδίδεται επί της αιτήσεως του αρθ.4 παρ. 1 του Ν.3869/2010. Η αίτηση για απαλλαγή από υπόλοιπα χρεών κοινοποιείται στους πιστωτές, (άρθ. 11 παρ. 1 του Ν.3869/2010) και επ αυτής το Δικαστήριο εκδίδει απόφαση, με την οποία πιστοποιεί την απαλλαγή του οφειλέτη από το υπόλοιπο των οφειλών. Άλλωστε εν προκειμένω δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθ. 69 του ΚΠολΔ ώστε να θεωρηθεί ότι η πρόωρη δικαστική προστασία ζητείται επιτρεπτώς. Περαιτέρω για το παραδεκτό της 7
αιτήσεως τηρήθηκε η επιβαλλόμενη προδικασία των αρθ. 2, 5 παρ.1 και 7 παρ.1 του Ν.3869/2010 όπως τούτα αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 11 παρ.2 του Νόμου 4161/2013 και προσκομίσθηκαν εμπρόθεσμα τα προβλεπόμενα έγγραφα, κατά τα οριζόμενα στην παρ.2, του άρθ. 4 του Ν. 3869/2010, εφόσον για τις εκκρεμούσες δίκες εφαρμόζεται η προδικασία που ίσχυε πριν την ισχύ του Νόμου 4161/14-6-2013 ( μεταβατική διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 του Νόμου 4161/2013), ειδικότερα :α) τηρήθηκε, με τη διαμεσολάβηση δικηγόρου, η προδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού, ο οποίος απέτυχε, όπως βεβαιώνεται από τον διαμεσολαβητή δικηγόρο Ξάνθης Ραμαδάν Νιζάμ, η οποία βεβαίωση κατατέθηκε εμπρόθεσμα (άρθ.4 παρ.2,περ.α του Ν. 3869/2010) στην γραμματεία του Δικαστηρίου στις 24-8-2012, β) κατατέθηκε εμπρόθεσμα (άρθ.4 παρ.2,περ. β του Ν.3869/2010) στις 12-10-2012 στην γραμματεία του Δικαστηρίου, η από 6-9-2012 υπεύθυνη δήλωση της αιτούσης, αφενός για την ορθότητα και πληρότητα των καταστάσεων της περιουσίας, των εισοδημάτων της, των πιστωτών και των απαιτήσεών τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και αφετέρου για το ότι η αιτούσα δεν έχει προβεί σε μεταβιβάσεις εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί ακινήτων της την τελευταία τριετία και γ) απέτυχε ο κατ άρθ.5 παρ.1 και 7 παρ.1 του Ν.3869/ 2010 δικαστικός συμβιβασμός, δοθέντος ότι δεν έχει γίνει δεκτό το σχέδιο διευθέτησης οφειλών από τις μετέχουσες στη δίκη πιστώτριες ανώνυμες τραπεζικές εταιρίες (βλ. τις παρατηρήσεις του άρθρου 5 του ν. 3869/2010 όλων των καθών πιστωτριών αντιστοίχως που κατατέθηκαν εμπροθέσμως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου ).Επίσης από την, κατ άρθ. 13 του Ν.3869/2010, αυτεπάγγελτη έρευνα του Δικαστηρίου, διαπιστώθηκε ότι για την αιτούσα δεν εκκρεμεί άλλη αίτηση ρύθμισης οφειλών της ούτε έχει εκδοθεί απόφαση για ρύθμιση με απαλλαγή από τις οφειλές της ( βλ. το υπ αριθμ. πρωτ. 775/18-10-2013 πιστοποιητικό της Γραμματέως του Ειρηνοδικείου Ξάνθης που πραγματοποίησε έρευνα και στα τηρούμενα βιβλία του τμήματος Εκούσιας Δικαιοδοσίας Αθηνών). Πρέπει επομένως, η υπό κρίση αίτηση να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ ουσίαν.
I Οι μετέχουσες τπστώτριες με δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων τους που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συζήτησης της δίκης και τις εμπρόθεσμα και νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις τους, εκτός των άλλων, (ένσταση αοριστίας, η οποία απορρίφθηκε όπως προαναφέρεται) προέβαλαν κατά ορθή εκτίμηση των προταθέντων,την ένσταση περί δόλιας περιέλευσης της αιτούσης σε αδυναμία, διότι η αδυναμία της να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της δεν έχει μονιμότητα, γενικότητα και διάρκεια, η οποία είναι αόριστη, διότι δεν νοείται δολιότητα του δανειολήπτη με μόνη την ανάληψη δανειακής υποχρέωσης, της οποίας η εξυπηρέτηση είναι επισφαλής, αλλά απαιτείται και να προκάλεσε ο δανειολήπτης την άγνοια της επισφάλειας στους πιστωτές, πλην στην εν λόγω ένσταση δεν εξειδικεύονται οι συγκεκριμένες ενέργειες, με τις οποίες ο αϊτών απέκρυψε από τους πιστωτές την οικονομική του κατάσταση και το σύνολο των δανειακών του υποχρεώσεων, προκειμένου να τύχει περαιτέρω δανεισμού, δεδομένου ότι η πιστώτρια τράπεζα είχε τη δυνατότητα να εξακριβώσει την οικονομική συμπεριφορά και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις των υποψηφίων πελατών της ( βλ. σχ.αθ. Κρητικός, ο.π, σελ 44, Ειρ. Αθ 15/2011, Ειρ. θεσ/νίκης 5074/2011, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Οι εκ των μετεχουσών στη δίκη πιστωτριών 1η, 3η και 4 προέβαλαν την ένσταση καταχρηστικής άσκησης του κρινόμενου δικαιώματος, διότι η αιτούσα είναι υπαίτια για την περιέλευση της σε αδυναμία πληρωμής των χρεών της και για την τωρινή περιουσιακή της κατάσταση. Η εν λόγω ένσταση είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, διότι τα παραπάνω επικαλούμενα πραγματικά περιστατικά και αληθή υποτιθέμενα δεν μπορούν να υπαχθούν στη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ και είναι επίσης μη νόμιμη, καθότι ο νομοθέτης με τη θέσπιση των διατάξεων του ν.3869/2010 παρείχε στον αιτούντα το δικαίωμα να αρνηθεί την αντιπρόταση των πιστωτριών (άρθρο 7 1 του εν λόγω νόμου) και να προβεί στη συνέχεια στην άσκηση της κρινόμενης αίτησης χωρίς η εν λόγω ενέργειά του να προσκρούσει στην καλή πίστη και στα συναλλακτικά ήθη, καθότι αυτή (ενέργειά του) πηγάζει από νόμιμο δικαίωμά του και τέλος η 6η καθ'ης προέβαλε τον ισχυρισμό της ανειλικρινούς δηλώσεως της αιτούσας, διότι δεν δικαιολογεί που δαπάνησε το ποσό των 180.000 ευρώ που έλαβε ως πιστώσεις εκτός βέβαια από τα στεγαστικά της δάνεια. Και ο ισχυρισμός αυτός της ενιστάμενης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος καθόσον από τα 9
έγγραφα που προσκομίσθηκαν από την αιτούσα στη Γραμματεία του Δικαστηρίου εντός της προθεσμίας του άρθρου 4 παρ.4 Ν. 3869/2010 ειδικά τα εκκαθαριστικά σημειώματά της των τελευταίων οικονομικών ετών 2010,2011 και 2012, προκύπτουν τα εισοδήματα της,τα οποία προφανώς περιήλθαν σε γνώση της εν λόγω πιστώτριας τράπεζας. Το 7 των καθ'ων νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία προέβαλε, με τις προτάσεις του, τον ισχυρισμό ότι οι διατάξεις του Ν. 3869/2010 δεν εφαρμόζονται επί των απαιτήσεών του καθώς για τους οφειλέτες του ισχύουν οι διατάξεις των νόμων 2214/1994 και 3867/2010.Επί του ανωτέρω ισχυρισμού η κρίση του Δικαστηρίου τούτου είναι η ακόλουθη : Κατά την διάταξη του άρθρ. 2 ΑΚ ο νόμος ορίζει για το μέλλον, δεν έχει αναδρομική δύναμη και διατηρεί την ισχύ του εφόσον άλλος κανόνας δικαίου δεν το καταργήσει ρητά ή σιωπηρά. Η ανωτέρω διάταξη εκφράζει τη γενικότερη αρχή του δικαίου περί μη αναδρομικότητας των νόμων, που αποβλέπει στην κατά το δυνατό βεβαιότητα των δικαιωμάτων ασφάλειας των συναλλαγών και σταθερότητας δικαίου, η οποία (αρχή) όμως δεν κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και έτσι η διάταξη αυτή δεν έχει αυξημένη τυπική ισχύ. Επομένως, ο νομοθέτης δεν εμποδίζεται, κατ αρχήν, να προσδώσει στο νόμο αναδρομική ισχύ, με μόνο περιορισμό τη μη προσβολή συνταγματικώς προστατευομένων δικαιωμάτων. Στο νόμο μπορεί να δοθεί αναδρομική δύναμη ρητώς ή σιωπηρώς (έμμεσα), όταν δηλαδή από την έννοια και το σκοπό του συνάγεται νομοθετική βούληση περί αναδρομικής ισχύος του, ώστε να ρυθμιστούν και περασμένα γεγονότα ή σχέσεις του παρελθόντος. Εξαιρέσεις από το επιτρεπτό της αναδρομικής ισχύος του νόμου προβλέπονται στο Σύνταγμα από τις διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 (επιβολή ποινών) και 78 παρ. 2 (επιβολή φόρου) του Συντάγματος. Από την απόλυτη απαγόρευση στο Σύνταγμα της αναδρομικότητας των νόμων που ορίζουν οι συνταγματικές διατάξεις, συνάγεται, ότι στις άλλες περιπτώσεις η αναδρομική ισχύς είναι μεν επιτρεπτή, δεν μπορεί όμως να υπερβεί τα όρια που θέτουν τα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος, καθώς και οι υπερνομοθετικής ισχύος (άρθρ. 28 παρ. 1 του Συντάγματος) διατάξεις των άρθρων 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ και 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου
I και των θεμελιωδών ελευθεριών, που κυρώθηκε (μαζί με τη Σύμβαση) με το ν.δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των κοινών νόμων "παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας του, ει μη δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους. Αι προαναφερόμεναι διατάξεις δεν θίγουν το δικαίωμα παντός κράτους, όπως θέση εν ισχύ νόμους, ους ήθελε κρίνη αναγκαίους προς ρύθμισιν της χρήσεως αγαθών, συμφώνως προς το δημόσιον συμφέρον ή προς εξασφάλισιν της καταβολής φόρων ή άλλων εισφορών ή προστίμων". Στην κατά τα ανωτέρω προστατευόμενη περιουσία περιλαμβάνονται όχι μόνο τα από το άρθρο 17 του Συντάγματος προστατευόμενα εμπράγματα δικαιώματα αλλά και όλα τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα και τα νομίμως κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άρα και τα περιουσιακά ενοχικά δικαιώματα και μάλιστα οι περιουσιακού χαρακτήρα απαιτήσεις, είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση, είτε απλώς γεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία με βάση το ισχύον πριν από την προσφυγή στο δικαστήριο νομοθετικό καθεστώς ότι μπορούν να ικανοποιηθούν δικαστικά (Ολ.ΑΠ 40/1998). Έτσι, σύμφωνα, με τη ρύθμιση της ως άνω διεθνούς συνθήκης, μέσω της αναδρομικής ισχύος νόμου είναι δυνατόν να επέρχεται απόσβεση ή κατάργηση δικαιωμάτων που έχουν απονεμηθεί με προγενέστερο νόμο, μόνον εφόσον, η κατάργηση ή απόσβεση επιβάλλεται για λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος ή ωφέλειας, η συνδρομή των οποίων υπόκειται στον έλεγχο των δικαστηρίων, αφού διαφορετικά η έναντι του κοινού νομοθέτη προστασία των περιουσιακών αυτών δικαιωμάτων θα έμενε χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα (Ολ ΑΠ 6/2007 ΕΕμπΔ 2007, 715). Σιωπηρή κατάργηση ενός νόμου από άλλον συντρέχει όταν από την έννοια του περιεχομένου του, προκύπτει κατά τρόπο σαφή ότι ο νεότερος νόμος αποσκοπεί στην κατάργηση του παλαιού γενικού ή ειδικού και μάλιστα με ρύθμιση του ίδιου θέματος κατά τρόπο αντίθετο και ασυμβίβαστο προς αυτή του παλαιού. Έτσι, η αρχή της καταργήσεως του προγενέστερου νόμου με νεότερο δεν εφαρμόζεται, όταν ο νεότερος νόμος είναι γενικός και ο παλαιός ειδικός, εκτός αν από την έννοια του περιεχομένου του νεότερου νόμου προκύπτει, ότι αυτός αποσκοπούσε στην κατάργηση του ειδικού νόμου 11
(ΟλΑΠ 319/1966, ΑΠ 263/1982 ΝοΒ 31, 197, ΑΠ 945/1973 ΝοΒ 22,495, ΕφΑΘ 7152/2006 Δνη 2007,536 ΕφΑΘ 13168/1988 Δνη 1990,826). Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 62 του Ν. 2214/1994 «Αντικειμενικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 75 Α'), για την εξυπηρέτηση και ασφάλιση των τοκοχρεωλυτικών δανείων, που χορηγούνται από το για την απόκτηση πρώτης κατοικίας από δημόσιους υπάλληλους, τους συνταξιούχους και τους λοιπούς δικαιουμένους, κατά την κείμενη νομοθεσία, κάθε δανειζόμενος υποχρεούται να εκχωρήσει υπέρ του δανειστή α) μέχρι τα 6/10 όλων γενικά των τακτικών μηνιαίων απολαβών τους (μισθός, επιδόματα, μηνιαία αναλογία δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, ΔΙΒΕΕΤ, κλπ), β) μέχρι τα 6/10 της κανονισθησόμενης κύριας και επικουρικής συντάξεως του και όλων γενικά των μερισμάτων και άλλων παροχών, που τακτικά λαμβάνουν από τα ασφαλιστικά τους Ταμεία, γ) τα 3/4 από το εφάπαξ βοήθημα που χορηγείται σε αυτόν από οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα ή από την οριζόμενη από την εργατική νομοθεσία αποζημίωση λόγω λύσεως της εργασιακής σχέσεως (παρ. 1). Οι πιο πάνω εκχωρήσεις είναι ισχυρές καταργούμενης κάθε αντιθέτου γενικής ή ειδικής διατάξεως (παρ. 2). Κατά την διάταξη, δε, του άρθρ. 19 Ν. 2322/1995 (ΦΕΚ Α' 143), οι ρυθμίσεις του άρθρου 62 του ν. 2214/1994, ισχύουν και στο. Τροποποιήσεις και συμπληρώσεις στο άρθρο 62 Ν. 2214/1994 επέφεραν οι νόμοι 3453/2006 (ΦΕΚ Α'74/7.4.2006) και 3867/2010 (ΦΕΚ Α Ί 28/3-8-2010). Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 6 του Ν. 3867/2010, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του μπορεί ύστερα από αίτηση του υπόχρεου μπορούν να καθορίζονται όροι εξυπηρέτησης, επί μέρους συμφωνίες των δανειακών συμβάσεων και η διευθέτηση των τόκων υπερημερίας των μη κανονικά εξυπηρετούμενων οποιουδήποτε είδους δανειακών συμβάσεων, που έχει χορηγήσει προς φυσικά πρόσωπα το Όπως γίνεται δεκτό από τις μέχρι τούδε δημοσιευθείσες αποφάσεις επί αιτήσεων του άρθρ. 4 παρ. 1 του Ν. 3869/2010, με τις παραπάνω ειδικές για το και ' διατάξεις ορίζεται εκ του νόμου εκχώρηση, κατά τα ποσοστά, που αναφέρονται, επί των αποδοχών του δανειολήπτη για την εξόφληση του δανείου και η διαδικασία ρυθμίσεως των μη κανονικά εξυπηρετούμενων 12
δανείων, που έχει χορηγήσει το Κατά τις εν λόγω αποφάσεις ο Ν. 3869/2010 ρυθμίζει γενικά τις οφειλές υπερχρεωμένων προσώπων χωρίς καμία αναφορά ή τροποποίηση των παραπάνω ειδικών ρυθμίσεων των μη εξυπηρετούμενων οφειλών προς το και συνεπώς για τις τελευταίες οφειλές εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 62 Ν. 2214/1994 και 25 παρ. 6 Ν. 3867/2010 (Ειρ Αθηνών 15/2011, Ειρ Αθηνών 48/2011, Ειρ Πατρών 4/2011 ΤΝΠΝομος). Κατά την άποψη, όμως, του Δικαστηρίου τούτου οι διατάξεις του Ν. 3869/2010, καίτοι είναι γενικότερες σε σχέση με αυτές του άρθρ. 62 Ν. 2214/1994 και του άρθρ. 25 Ν. 3867/2010, κατήργησαν σιωπηρά κάθε άλλη προηγούμενη διάταξη, που ρυθμίζει τον τρόπο αποπληρωμής των δανείων, τα οποία δεν εξυπηρετούνται κανονικά, καθόσον με τις διατάξεις του Ν. 3869/2010 σκοπείται η ελάφρυνση των δανειοληπτών από την υπερχρέωση μέσω της λήψης παντός είδους δανείων και η αποκατάσταση της παραγωγικής τους δυνατότητας, η οποία υποσκάπτεται από το βάρος των χρεών τους (ο απεγκλωβισμός των δανειοληπτών από την περιθωριοποίηση λόγω της υπερχρέωσης, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του Ν.3869/2010), έτσι ώστε η αποδυνάμωση των (ενοχικών) δικαιωμάτων του και και του (και όχι η κατάργησή τους καθόσον με τις ρυθμίσεις του Ν. 3869/2010 τα εν λόγω πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να ικανοποιηθούν συμμέτρως ή προνομιακώς στην περίπτωση, που έχουν εμπράγματη εξασφάλιση σε σχέση με τους υπόλοιπους πιστωτές του οφειλέτη) να επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος ενώ η προνομιακή μεταχείριση των ανωτέρω πιστωτικών ιδρυμάτων (από τα οποία, μάλιστα, το δεύτερο έχει τη νομική μορφή της ανώνυμης εταιρείας) έναντι των υπολοίπων πιστωτών (ανωνύμων τραπεζικών εταιρειών) με βάση τις προαναφερόμενες διατάξεις νόμου δεν είναι ανεκτή δικαιοπολιτικά διότι ο νομοθέτης με το νόμο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα θέλησε να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του οι χρηματικές οφειλές από,δάνεια προς όλους τους πιστωτές (ιδιώτες και μη), επιπρόσθετα δε, στην περίπτωση, που ήθελε να εξαιρέσει του νόμου αυτού τις οφειλές προς τα ανωτέρω δύο πιστωτικά ιδρύματα, το πρώτο από τα οποία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, θα το είχε πράξει ρητώς, όπως στην περίπτωση των οφειλών από τέλη προς ΝΠΔΔ (άρθρ. 1 παρ. 2 13
στοιχ. β), οι οποίες, όπως και οι λοιπές οφειλές της ίδιας ως άνω διάταξης (εξαιρούμενες της ρύθμισης χρεών και απαλλαγής), προέρχονται από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή από σχέσεις δημοσίου δικαίου, περιπτώσεις δηλαδή στις οποίες το φυσικό πρόσωπο έχει την ιδιότητα του διοικουμένου (οφειλές από φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους ΟΤΑ, διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, ασφαλιστικές εισφορές) και όχι του ιδιώτηαντισυμβαλλόμενου (πιστούχου) κατ άρθρ. 361 ΑΚ, ενώ η ίδια ως άνω διάταξη νόμου δεν διαλαμβάνει τίποτε για οφειλές από δάνεια, που χορήγησαν ν.π.δ.δ., όπως είναι εν προκειμένω το και Με βάση, λοιπόν, το ανωτέρω σκεπτικό, το Δικαστήριο τούτο αποφαίνεται ότι ο ισχυρισμός του περί εξαίρεσης των απαιτήσεών του έναντι της αιτούσης από την ρύθμιση του Ν. 3869/2010, είναι αβάσιμος και κατά συνέπεια τα ποσά, που καταβάλει μηνιαίως ο αϊτών τόσο προς το εν λόγω ν.π.δ.δ. όσο και προς το,πρέπει να συμπεριληφθούν στο διαθέσιμο εισόδημα της αιτούσης για την ικανοποίηση όλων των αναφερομένων στην αίτηση πιστωτών της με βάση τις σχετικές ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου. Κατά τα λοιπά οι ισχυρισμοί των καθ'ων η αίτηση πρέπει να ερευνηθούν για την ουσιαστική βασιμότητά τους. Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης ( οι καθ'ων η αίτηση δεν εξέτασαν μάρτυρα) που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά, τα έγγραφα που παραδεκτά και νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Η αιτούσα είναι 45 ετών, πρώην στρατιωτικός, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, ήδη συνταξιούχος από τον Αύγουστο του 2013, διαζευγμένη ήδη από το 2007 από τον πρώην σύζυγό της με τον οποίο έχει αποκτήσει έναν γιό τον >\ικίας σήμερα 20 ετών, του οποίου την επιμέλεια ασκούσε από μόνη της τόσα χρόνια, ενώ δεν λάμβανε διατροφή από τον πρώην σύζυγο για το τέκνο της αυτό, το οποίο συνεχίζει να διατρέφει ακόμα, διότι είναι σπουδαστής στα ΤΕΙ Πειραιά στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών ( βλ. σχετική βεβαίωση σπουδών) και συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή Μόνιμων Υπαξιωματικών Ναυτικού στο Σκαραμαγκά Αττικής ως έμμισθος με αποδοχές μηνιαίες το ποσό των 108 ευρώ ( βλ. από Απρίλιο 2013 απόδειξη αποδοχών
του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού). Η αιτούσα έχει υποχρέωση διατροφής του γιού της, ενόψει των αναγκών εκπαίδευσης του και αδυναμίας αυτοδιατροφής του με το εισόδημα που λαμβάνει (άρθρο 1485, 1486 ΑΚ). Διαμένει σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της που αγόρασε το 2003 με στεγαστικό δάνειο που έλαβε από το 7 των καθ'ων που βρίσκεται στον πρώτο όροφο Δ1 πάνω από το ισόγειο, πολυκατοικίας που έχει πρόσοψη επί της οδού στην πόλη της επιφανείας 66,94 τ.μ. Κατά τον χρόνο που άσκησε την κρινομένη, οι μηνιαίες αποδοχές της ανερχόταν στο ποσό των 1.451,29 ευρώ ( βλ. δήλωση φορολογίας εισοδήματος έτους 2012 ), από τον οποίο μισθό παρακρατούνταν το ποσό των 448,67 ευρώ από το 7 των καθ'ων για την κάλυψη δόσεων στεγαστικού δανείου (μέχρι το 2034), το ποσό των 283,62 ευρώ προς αποπληρωμή πρεοεγκεκριμένου δανείου από το 4 των καθ'ων και 20,54 ευρώ προς αποπληρωμή δανείου καταναλωτικής πίστης της 5ης των καθ'ων, απομένοντας εισπρακτέος μισθός το ποσό των 698,46 ευρώ. Όταν ανέλαβε τις δανειακές της υποχρεώσεις από το 2004 μέχρι το έτος 2009, το πληρωτέο καθαρό ποσό από τις παρακρατήσεις για την αποπληρωμή των ίδιων ως άνω δανείων ανερχόταν στο ποσό των 993 ευρώ ( βλ. μισθοδοσία 2009 και εκκαθαραστικό σημείωμα έτους 2010), ενώ το αντίστοιχο πληρωτέο ποσό ανερχόταν τον Σεπτέμβριο του 2012 κατά τον χρόνο κατάθεσης της αίτησης σε 698,46 ευρώ( βλ. μισθοδοσία Ιουλίου του 2012). Τον Αύγουστο του 2013 συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα λαμβάνοντας καθαρό πληρωτέο ποσό αυτό των 992,11 ευρώ (βλ. ενημερωτικό σημείωμα από 1-7-2013 έως 30-9-2013 της Γενικής Διεύθυνσης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους) λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει θυροειδισμού (πολυοζώδης βρογχοκήλη με προέχοντα θερμό όζο βλ. σχετική ιατρική γνωμάτευση ),για τα οποία πρέπει να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση. Η αιτούσα έλαβε από τον Ειδικό Λογαριασμό Αλληλοβοήθειας Στρατού ως προκαταβολή έναντι εφάπαξ ( ποσού 55.427,79 ευρώ) το ποσό των 25.000 ευρώ ( βλ., σχετική βεβαίωση), το οποίο το επέστρεψε σε γνωστούς και φίλους, οι οποίοι της δάνεισαν από τότε που περιέπεσε σε πλήρη αδυναμία πληρωμής των δανειακών της υποχρεώσεων το 2010, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις βιοτικές της ανάγκες και του προστατευόμενου μέλους της οικογένειά της,του γιού της, δηλαδή σήμερα 15
το μηναίο εισόδημά της ανέρχεται στο ποσό των 992 ευρώ. Η αιτούσα στερούμενη οποιουδήποτε άλλου εισοδήματος, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση των χρεών της, ήδη από το 2010 γι αυτό και έχει πάψει να καταβάλει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις της, οι δε βασικές οικογενειακές, βιοτικές ανάγκες της ανέρχονται σήμερα συντηρητικά στο ποσό των 772 (880-108 που αφορά τις αποδοχές του γιού της) ευρώ περίπου το μήνα και οι οποίες είναι πολύ πιθανόν να αυξηθούν λόγω της συνεχούς αύξησης του κόστους ζωής.έτσι λόγω της επελθούσης πλέον οικονομικής αδυναμίας της, από το έτος 2010, έπαυσε να πληρώνει τις οφειλές του προς τις καθ ων εκτός από τους πιστωτές που παρακρατούσαν από το μισθό της.. Αλλη πηγή εισοδήματος δεν διαθέτει η αιτούσα. Η οικονομική της αυτή κατάσταση είναι μόνιμη λόγω της κατάστασης της υγείας της και της ηλικίας της,που δεν της επιτρέπει μετά από εύλογη προσπάθεια, όπως εξάλλου επιβάλλεται σ αυτήν με τη διάταξη του αρθ. 8 παρ. 3 ν. 3869/10, να βρει πρόσθετη εργασία ανάλογη με στις ικανότητες της και οφείλεται συγχρόνως στη δυσχερή οικονομική κατάσταση της χώρας την τρέχουσα περίοδο. Σε χρόνο προγενέστερο του έτους από την κατάθεση της ένδικης αίτησης είχε αναλάβει τα παρακάτω χρέη, τα οποία τόσο αυτά προς τους ανέγγυους όσο και αυτά και προς τους ενέγγυους πιστωτές κατά πλάσμα του νόμου, θεωρούνται με την κοινοποίηση της αίτησης ληξιπρόθεσμα και υπολογίζονται με την τρέχουσα αξία τους κατά το χρόνο κοινοποίησης της αίτησης (βλ. σε Κρητικό «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» σελ. 98 επ.), με εξαίρεση τα εμπραγμάτως ασφαλισμένα στεγαστικά δάνεια, των οποίων ο εκτοκισμός συνεχίζεται με το επιτόκιο ενήμερης οφειλής μέχρι το χρόνο έκδοσης της παρούσας απόφασης (αρθ. 6 παρ. 3 ν. 3869/10). Ακόμη αποδείχθηκε ότι οι οφειλές της αιτούσης είναι οι εξής: 1α) Στην με την υπ αριθμ. 2708380 σύμβαση ρύθμισης δανείων, του οποίου την 27-5-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 25.660,83 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 1β) στην με την υπ αριθμ. 200209240064000 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 4-6-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 46,62 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 1γ) στην υε την υπ
αριθμ. 200808135235000 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 5-5- 2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 104,33 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα 2) στην με την υπ' αριθμ. 54647000002251208 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 14-6-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 28-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 2.899,87 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 3) στην με την υπ αριθμ. 36131007452452 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 23-4-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 28-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 11.806,98 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 4) στο > με την υπ αριθμ. 4900-2118-0 σύμβαση προεγκεκριμένου δανείου, του οποίου την 8-6-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 17535,15 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα:, 5α) Στην με την υπ αριθμ. 051-952249-000 σύμβαση καταναλωτικού δανείου, του οποίου την 6-6-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 162,51 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 5β) στην με την υπ αριθμ. 4999543015678000 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 13-5-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 4075,78 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα,5γ) στην με την υπ αριθμ. 5203040087943007 σύμβαση πιστωτικής κάρτας, της οποίας την 3-6-2012 υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι ( πριν την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στις 4384,01 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, ενώ συνολικά στην ως άνω Τράπεζα στις 25-9-2012 οπότε η πιστώτρια κατέθεσε τις παρατηρήσεις της και υπολογίσθηκαν για τελευταία φορά τα χρέη κατά κεφάλαιο, τόκους, έξοδα η οφειλέτρια όφειλε για τα τρία ως άνω ποοιόντα που έλαβε το ποσό των 8.232,65 ευρώ, 6α) στην με την υπ αριθμ. 4908450525039006 σύμβαση, πιστωτικής κάρτας, της 17
οποίας την 1η-11-2012 (ημερομηνία κατά την οποία υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι μετά την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στο ποσό των 14,56 ευρώ, κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα, 6β) με την υπ αριθμ. 10235200000012603 δανειακή σύμβαση καταναλωτικής πίστης,έλαβε δάνειο, του οποίου την 12η -10-2012 (ημερομηνία κατά την οποία υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι μετά την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012) το ανεξόφλητο υπόλοιπο ανερχόταν στο ποσό των 20.707,89 ευρώ, κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα για το οποίο έχει εγγράφει υπέρ αυτής προσημείωση υποθήκης σε βάρος του παρακάτω αναφερόμενου ακινήτου αποκλειστικής κυριότητας της αιτούσης κατά 100% που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία, 6γ) με το υπ αριθμ. 10235200002101006 δάνειο στεγαστικής πίστης, έλαβε δάνειο, το οποίο στις 12-10-2012 (ημερομηνία κατά την οποία υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι μετά την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012), ανερχόταν στο ποσό των 18.973,99 ευρώ, κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα για το οποίο έχει εγγράφει υπέρ αυτής προσημείωση υποθήκης σε βάρος του παρακάτω αναφερόμενου ακινήτου αποκλειστικής κυριότητας της αιτούσης κατά 100% που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία και 6δ). με το υπ αριθμ.00100000000185170, έλαβε δάνειο για αγορά αυτοκινήτου, το οποίο στις 12-10-2012 (ημερομηνία κατά την οποία υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι μετά την επίδοση της αίτησης στις 11-9-2012), ανερχόταν στο ποσό των 2.581,99 ευρώ κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα και 7) στο με την υπ αριθμ. 11/17205 και από 22-3-2004 σύμβαση στεγαστικού δανείου, το οποίο στις 5-6-2012 (ημερομηνία κατά την οποία υπολογίσθηκαν λογιστικά οι τελευταίοι τόκοι πριν την επίδοση της αίτησης στις 28-9-2012), ανερχόταν στο ποσό των 71.257,03 ευρώ, κατά κεφάλαιο+τόκους+έξοδα για το οποίο έχει εγγράφει υπέρ αυτού α προσημείωση υποθήκης σε βάρος του παρακάτω αναφερόμενου ακινήτου αποκλειστικής κυριότητας της αιτούσης κατά 100% που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία. Συνολικά οι απαιτήσεις των καθ'ων πιστωτριών από τις παραπάνω συμβάσεις ανέρχεται στο ποσό των 179557,92. Συνεπακόλουθα αποδείχθηκε ότι, η αιτούσα, λόγω της υπερχρέωσης της από τον μεγάλο αριθμό των δανείων που έχει λάβει, η εξυπηρέτηση των οποίων εξαντλεί το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων της, από το έτος 2010 έχει παύσει να
εξυπηρετεί τα δάνεια για τα οποία δεν γινόταν παρακράτηση μισθού, όπως προκύπτει από τις καταγγελίες των συμβάσεων, καθώς και το ύψος των τόκων με τους οποίους έχουν επιβαρυνθεί. Η αρνητική σχέση μεταξύ της ρευστότητας και των οφειλών της κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο δεν αναμένεται να βελτιωθεί τουλάχιστον, στο εγγύς μέλλον, λόγω των κοινών γνωστών συνεχών μειώσεων των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, στα πλαίσια της πολιτικής της μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων της χώρας και των συνεχώς αυξανόμενων δανειακών της υποχρεώσεων εξαιτίας της επιβάρυνσης των δανείων με τόκους υπερημερίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στην πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών της. Έτσι, συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση μόνιμη και διαρκής πραγματική αδυναμία της αιτούσας πληρωμής του κυρίου όγκου των ληξιπροθέσμων οφειλών της προς τους μετέχοντες πιστωτές της και η αδυναμία αυτή δεν οφείλεται σε δόλο. Από όσα εκτέθηκαν, εκτιμάται ότι συντρέχουν συμπλεκτικά οι θετικές και ελλείπουν οι αρνητικές προϋποθέσεις για την υπαγωγή της αιτούσας στη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ.2 του νόμου 3869/2010. Ειδικότερα, η διαρκής και μόνιμη αδυναμία της αιτούσας δεν αποδείχθηκε ότι οφείλεται σε δόλια συμπεριφορά της συνιστάμενη στην απόκρυψη από τους δανειστές της, της κακής οικονομικής κατάστασης που είχε περιέλθει και της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, εξακολουθώντας να κάνει χρήση ανακυκλούμενης πίστωσης για να εξασφαλίσει επίπεδο ζωής ανώτερο εκείνου που της επέτρεπαν τα εισοδήματά της. Το μόνο αξιόλογο περιουσιακό στοιχείο της αιτούσας προς ρευστοποίηση, το οποίο μπορεί να αποφέρει αξιόλογο τίμημα είναι η κυρία κατοικία, της οποίας την εξαίρεσή της από την ρευστοποίηση ζητά με την κρινομένη, ήτοι έχει στην πλήρη κυριότητα της και κατά ποσοστό 100% διαμέρισμα (κατοικία) που βρίσκεται στον πρώτο όροφο Δ1 πάνω από το ισόγειο, πολυκατοικίας που έχει πρόσοψη επί της οδού στην πόλη της επιφανείας καθαρής 66,94 τ.μ.,αναλογία στα κοινόχρηστα 18,76 τ.μ και αναλογία επί του οικοπέδου 24,88 τ.μ, αναλογία στα κοινόχρηστα 18,76 τ.μ και αναλογία επί του οικοπέδου 24,88 τ.μ ή 35,83τοις χιλίοις, στο δε ανωτέρω διαμέρισμα αντιστοιχεί μία αποθήκη, η οποία βρίσκεται στο οικόπεδο της οικοδομής φέρει αριθμό εσωτερικής αρίθμησης ΥΑΠ24, αποτελείται από έναν ενιαίο 19
χώρο, έχει καθαρή επιφάνεια 12,12 τ.μ. Η παραπάνω οικοδομή έχει ανεγερθεί σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται στην και μεταξύ των οδών και, εκτάσεως 694,42 τ.μ, όπως τούτα περιγράφονται στο υπ αριθμ. συμβολαιογράφου Ξάνθης μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλάκειο συμβόλαιο αγοράς της,το οποίο έχει νομίμως αντικειμενικής αξίας σήμερα 64.282,40 ευρώ (Βλ. έντυπο Ε1 φύλλο υπολογισμού αξίας ακινήτου). Η κατοικία αυτή αποτελεί την κύρια κατοικία της αιτούσης και του υιού της και η αξία της δεν υπερβαίνει το όριο του αφορολόγητου ποσού για διαζευγμένη φορολογούμενη με ένα παιδί όπως η αιτούσα, που ανέρχεται σε 225.000 ευρώ προσαυξημένο κατά 50%,ήτοι σε 337.000 ευρώ, όπως απαιτεί ο νόμος για την εξαίρεσή της από την εκποίηση, (άρθρο 1 του Ν.1078/1980, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 21 παρ.1 του Ν.3842/2010).. Στο δε με αριθμό κυκλοφορίας αυτοκίνητο, τύπου ΙΒΙΖΑ, εργοστασίου κατασκευής SEAT, με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 2008, κυβισμού 1.400 cc έχει δικαίωμα απλής κατοχής αφού η μεταβίβαση έγινε με παρακράτηση της κυριότητας προς αυτήν, ενώ η κυριότητα και νομή αυτού ανήκει σε τρίτο πρόσωπο. Επομένως δεν ανήκει στην περιουσία της, εφόσον το δικαίωμα προσδοκίας προς απόκτηση κυριότητας εξαρτάται από το μελλοντικό και αβέβαιο γεγονός της αποπληρωμής του τιμήματος (άρθρο 513 σε συνδ. με άρθρο 201ΑΚ) ενόψει δε της οικονομικής αδυναμίας της γενικώς. Τα ανωτέρω αποτελούν τα μοναδικά περιουσιακά της στοιχεία και δεν διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία. Από τα παραπάνω συνάγεται ότι συντρέχουν στο πρόσωπο της αιτούσης οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στη ρύθμιση του ν. 3869/2010 και ειδικότερα αυτή του άρθρου 8 παρ.2 και αυτή του άρθρου 9 παρ.2. Ετσι, η ρύθμιση των χρεών της αιτούσης θα γίνει κατά πρώτο λόγο με μηνιαίες καταβολές απευθείας στους πιο πάνω πιστωτές, από τα εισοδήματά της, για χρονικό διάστημα πέντε ετών ( άρθρο 16 παρ.2 του νόμου4161/2013), αρχής γενομένης από την πρώτη ημέρα του πρώτου μήνα μετά την κοινοποίηση προς τους πιστωτές της απόφασης, από τις οποίες καταβολές οι πιστωτές θα ικανοποιηθούν συμμέτρως (άρθρο 8 παρ.2 του ν.3869/2010). Το συνολικό προς διάθεση από την αιτούσα προς τους ~ j πιστωτές της ποσό, λαμβανομένων υπόψη των βασικών προσωπικών και
οικογενειακών της αναγκών, ανέρχεται στο ποσό των 220 ευρώ το μήνα ( 992-772= 220). Το καταβλητέο από την αιτούσα ποσό προς κάθε πιστωτή προκύπτει από το κλάσμα με αριθμητή το ποσό της συνολικής καταβλητέας μηνιαίας δόσης πολλαπλασιαζόμενο με το ύψος της απαίτησης κάθε πιστωτή και παρονομαστή το ποσό του συνόλου των απαιτήσεων. Έτσι η αιτούσα οφείλει :1) στην το ποσό των 25.547,8 (25.396,86+46,62+104,33) ευρώ, 2) στην το ποσό των 2.899,87 ευρώ, 3) στην το ποσό των 11.806,98, 4) στο το ποσό των 17.535,15, 5) στη το ποσό των 8.232,65 ευρώ, 6) στην το ποσό των 42.278 ευρώ ( 14,56+20.707,89+18.973,99+2581,99) και 7) στο το ποσό των 71.257,03 ευρώ. Έτσι σε κάθε έναν από τους ως άνω πιστωτές αναλογούν από το ποσό των 220 ευρώ: 1) το ποσό των 31,30 ευρώ(220: 179557,92 X 25547,8),2) στην ο» το ποσό των 3,6 ευρώ(220: 179557,92 X 2899,87),3) στην ' το ποσό των 14,47 ευρώ (220: 179557,92 X 11806,98), 4) στο το ποσό των 21,5 ευρώ (220: 179557,92 X 17535,15),5) στη το ποσό των 10,03 (220: 179557,92 X 8.232,65),6) στην το ποσό των 51,8(220: 179557,92 X 42.278) και 7) στο το ποσό των 87,3 ευρώ (220: 179557,92 X 71257,03). Στο τέλος της πενταετίας κάθε ένας από τους παραπάνω πιστωτές θα έχει λάβει τα εξής ποσά :. 1) Η. το ποσό των 1878 ευρώ( 31,30X60),2) η / το ποσό των 216 ευρώ(3,6χ60),3) η το ποσό των 868,2 ευρώ (14,47X60), 4) το το ποσό των 1290 ευρώ (21,5X60),5) η το ποσό των 601,8 (10,3X60),6) η το ποσό των 3.106 (51,8X60) και 7) το το ποσό των 5.238 ευρώ ( 87,3X60). Δηλαδή, η αιτούσα συνολικά θα έχει καταβάλει το ποσό των 13198 ευρώ από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί τυχόν καταβληθέν από την αιτούσα ποσό από την έκδοση προσωρινής διαταγής ήτοι από την 4η -9-2012 και θα 21
έχει μείνει υπόλοιπο 166359,92 (179557,92-13198) ευρώ σε όλους τους πιστωτές της, το οποίο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με την παρούσα ρύθμιση, γιατί δεν μπορεί εκ του νόμου να επιβληθεί άλλη υποχρέωση στην αιτούσα. Η παραπάνω ρύθμιση όπως προαναφέρθηκε θα συνδυασθεί με την διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 3869/20 εφόσον με τις καταβολές αυτές δεν επέρχεται πλήρης εξόφληση και υποβάλλοντας και αίτημα για την εξαίρεση της κύριας οικίας της από την εκποίηση, μετά την υποβολή του οποίου είναι υποχρεωτική η εξαίρεση για το δικαστήριο, (βλ. Κρητικός σελ. 148 αριθμ. 16). Έτσι μόνο με τη ρύθμιση που ακολουθεί επέρχεται ουσιαστική διάσωση της κατοικίας. Από τα ως άνω ποσά των 39681,86 (20707,89+18973,99) και των 71257,03 ευρώ, δηλαδή συνολικά από το ποσό των 110938,89 ευρώ, που αφορά τα δάνεια προς την και το, αντιστοίχως για τα οποία έχουν εγγράφει Α', Β και Γ προσημειώσεις υποθηκών, σε βάρος του παραπάνω αναφερόμενου ακινήτου κυριότητας της αιτούσης και χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία, αφαιρουμένου του ποσού των 8.154 (2916 +5238) ευρώ που με την παρούσα απόφαση έχει ρυθμισθεί να δώσει η αιτούσα στα δύο πιστωτικά ιδρύματα ως άνω που έχουν εμπράγματη ασφάλεια, απομένει υπόλοιπο 102.784.85 ευρώ. Για τη διάσωση της κατοικίας των αιτούντων θα έπρεπε να καταβληθεί από αυτήν το 80% της αντικειμενικής της αξίας ( άρθρο 17 παρ. 1 του νόμου 4161/2013), δηλαδή το ποσό των 51.425,92 ευρώ (64282,40 X 80%), όμως το υπόλοιπο από τα συνολικά χρέη της ανέρχεται στο ποσό των 102.784.85 ευρώ ήτοι μεγαλύτερου απ αυτό των 51.425,92 ευρώ, άρα για τη διάσωση της κυρίας κατοικίας της η αιτούσα θα καταβάλει μέχρι του μικρότερου ποσού των 51.425,92 ευρώ. Η αποπληρωμή του ποσού θα γίνει συμμέτρως στους δύο ενέγγυους πιστωτές εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου, με κυμαινόμενο επιτόκιο που θα ισχύει σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα, για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η καταβολή του ποσού των 51.425,92 ευρώ θα ξεκινήσει πέντε χρόνια μετά από τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης, ο δε χρόνος εξόφλησής του πρέπει να ορισθεί στα 20 χρόνια, με δεδομένο την σημερινή ηλικία της αιτούσης και τη χρονική διάρκεια των
δανειακών συμβάσεων. Η μηνιαία δόση θα ανέρχεται στο ποσό των 214,28 ευρώ (51.425,92 ευρώ : 240 μήνες). Από τις δόσεις αυτές θα ικανοποιηθούν προνομιακά και συμμέτρως οι ενέγγυοι πιστωτές η και το για τα εμπραγμάτως ασφαλισμένα χρέη τους. Έτσι προς διάσωση της κυρίας κατοικίας της η αιτούσα θα καταβάλει :1) Στην το ποσό των 76,65 ευρώ μηνιαίως (51.425,92:102784,85 Χ36.765,86=18394,90 :240) και 2) στο το ποσό των 137,63 ευρώ μηνιαίως (51.425,92:102784,85 Χ66019,03= 33031,02 :240). Συνεπώς, σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, η κρινόμενη αίτηση θα πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να ρυθμιστούν τα χρέη της αιτούσης με σκοπό τη μερική απαλλαγή της με την τήρηση των όρων της ρύθμισης για κάθε έναν από αυτούς, εξαιρουμένης της εκποίησης της κύριας κατοικίας της αιτούσης και με την επιφύλαξη της τυχόν τροποποίησης της παρούσας ρύθμισης, σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό της παρούσας. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται υπέρ της αιτούσης σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 παρ.6 του ν. 3869/2010. Τέλος παράβολο ερημοδικίας δεν ορίζεται επειδή η απόφαση αυτή δεν υπόκειται σε ανακοπή ερημοδικίας (άρθρο 4 ν. 3869/2010). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην δευτέρας και πέμπτης των καθ ων και αντιμωλία λοιπών διαδίκων. ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αίτηση. ΡΥΘΜΙΖΕΙ τα χρέη της αιτούσης, με τη μηνιαία καταβολή προς τους πιστωτές της επί μία πενταετία, αρχής γενομένης από την 1η ημέρα του επόμενου μήνα από την επίδοση της παρούσας απόφασης, ως εξής : 1) Στην το ποσό των 31,30 ευρώ,2) στην το ποσό των 3,6 ευρώ, 3) στην το ποσό των 14,47 ευρώ, 4) στο το ποσό των 21,5 ευρώ,5) στη το ποσό των 10,03,6) στην το ποσό των 51,8 και 7) στο ίο ποσό των 87,3 ευρώ, αφαιρουμένου τυχόν καταβληθέντος ποσού από την αιτούσα, από την έκδοση 23
προσωρινής διαταγής ήτοι από την 4η -9-2012,με την επιφύλαξη μεταβολής των οικογενειακών εισοδημάτων της αιτούσης. ΕΞΑΙΡΕΙ από την εκποίηση την κύρια κατοικία της αιτούσης, πλήρους" κυριότητας κατά 100 %, διαμέρισμα (κατοικία) που βρίσκεται στον πρώτο όροφο Δ1 πάνω από το ισόγειο, πολυκατοικίας που έχει πρόσοψη επί της οδού στην πόλη της, επιφανείας καθαρής 66,94 τ.μ.,αναλογία στα κοινόχρηστα 18,76 τ.μ και αναλογία επί του οικοπέδου 24,88 τ.μ, αναλογία στα κοινόχρηστα 18,76 τ.μ και αναλογία επί του οικοπέδου 24,88 τ.μ ή 35,83τοις χιλίοις, στο δε ανωτέρω διαμέρισμα αντιστοιχεί μία αποθήκη, η οποία βρίσκεται στο οικόπεδο της οικοδομής φέρει αριθμό εσωτερικής αρίθμησης ΥΑΠ24, αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, έχει καθαρή επιφάνεια 12,12 τ.μ. Η παραπάνω οικοδομή έχει ανεγερθεί σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται στην ' και μεταξύ των οδών cai εκτάσεως 694,42 τ.μ, όπως τούτα περιγράφονται στο υπ αριθμ. συμβόλαιο αγοράς της συμβολαιογράφου Ξάνθης,το οποίο έχει νομίμως μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλάκειο Ξάνθης. ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την αιτούσα να καταβάλει για τη διάσωση της ως άνω κατοικίας της, επί είκοσι (20) χρόνια, 1) στην έκτη μετέχουσα πιστώτρια, καταβολή μηνιαίως του ποσού των 76,65 ευρώ, 2) στον έβδομο μετέχοντα πιστωτή καταβολή μηνιαίως 137,63 ευρώ όσον αφορά τα δάνεια που έχουν εμπράγματη ασφάλεια στην παραπάνω κυρία κατοικία της αιτούσης.η καταβολή των δόσεων αυτών ορίζεται να ξεκινήσει την 1η ημέρα του πρώτου μήνα μετά από την πάροδο πέντε χρόνων από τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης και θα γίνει εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου, με κυμαινόμενο επιτόκιο που θα ισχύει σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα, για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Ξάνθη, στις 21-11-2013, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, χωρίς να είναι παρόντες οι