Δελτίο Τύπου Με την αίτηση ακυρώσεως που καταθέσαμε σήμερα 11.8.2016 στο Συμβούλιο της Επικρατείας και υπογράφουμε συμβολικά εμείς οι εννέα σύλλογοι και οι 101 πολίτες της Χίου (σύνολο 110), προσβάλλουμε την ίδρυση και χωροθέτηση της υπ αριθ. 6634/1-147524/08.01.2016 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Οικονομικών «Σύσταση Κέντρου Πρώτης Υποδοχής και προσωρινών Δομών Φιλοξενίας αιτούντων άσυλο και ευάλωτων ομάδων πολιτών τρίτων χωρών στις νήσους Χίο και Σάμο» (ΦΕΚ Β 10/08.01.2016), κατά το μέρος, που αφορά στη σύσταση Κέντρου Πρώτης Υποδοχής και προσωρινών Δομών Φιλοξενίας στη νήσο Χίο. Κατ αρχάς, οφείλουμε να πούμε ότι οι κάτοικοι της Χίου ως τόπου πρώτης άφιξης και προσωρινής υποδοχής επέδειξαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν έμπρακτα και με τεράστιο κόστος την ανθρωπιστική τους αλληλεγγύη και την πλήρη συμπαράστασή τους προς όλους όσους από τους συνανθρώπους μας αποτελούν, πράγματι, τα αθώα θύματα ενός αιματηρού πολέμου και μίας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Δυστυχώς, τόσο η ελληνική πολιτεία όσο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί κρύφτηκαν υποκριτικά και δόλια πίσω από τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και μετέτρεψαν, με διάφορα προσχήματα, τη Χίο από τόπο προσωρινής άφιξης σε τόπο μόνιμης και μακροπρόθεσμης εγκατάστασης, όχι μόνον των πραγματικών προσφύγων, αλλά και όλων όσων εκμεταλλεύονται το καθεστώς και την ιδιότητα του πρόσφυγα, ενώ δεν έχουν στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση με αυτή. Παραμένουν, έτσι, σήμερα στο νησί μας, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, 3000 άτομα, μετανάστες και πρόσφυγες, με αποτέλεσμα, πέραν των άθλιων συνθηκών διαβίωσής τους που προσιδιάζουν περισσότερο σε στρατόπεδα κράτησης, να δημιουργούνται 1
τεράστια προβλήματα στην καθημερινότητα, την ασφάλεια, την υγεία και, γενικότερα, στη δυνατότητα, στοιχειώδους έστω, ομαλής οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξη του τόπου μας. Χαρακτηριστικότερο πρόβλημα, αλλά όχι και το μοναδικό, είναι το καίριο πλήγμα, που ελπίζουμε να μην είναι ανεπανόρθωτο, της τουριστικής εικόνας του νησιού μας που δυσφημίζεται καθημερινά από αρνητικά δημοσιεύματα του διεθνούς και εγχώριου τύπου Η ήσυχη καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας, έχει μετασχηματισθεί σε έναν καθημερινό αρνητικό απολογισμό έκνομων περιστατικών που προκαλούνται από τους μετανάστες-πρόσφυγες. (διαρρήξεις, κλοπές, διαπληκτισμοί,μαχαιρώματα κλπ). Η παγίωση των συνθηκών αυτών, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων, και δημιουργεί ένα περιβάλλον αποεπένδυσης σε όλο το κύκλο της οικονομίας του νησιού. Με την προσφυγή μας ζητάμε, επομένως, όχι μόνον να μην δημιουργηθεί καμία απολύτως άλλη, νέα υποδομή υποδοχής ή εγκατάστασης προσφύγων στο νησί μας, αλλά και να εξαιρεθεί οριστικά και αμετάκλητα η Χίος από τόπος υποδοχής ή εγκατάστασης προσφύγων, οικονομικών μεταναστών, αλλά και οποιωνδήποτε άλλων προσώπων εκμεταλλεύονται και χρησιμοποιούν καταχρηστικά τις ιδιότητες αυτές. Το νησί μας και οι κάτοικοί του έχουν ήδη εκπληρώσει πλήρως την ανθρωπιστική και νομική υποχρέωσή τους για την υποδοχή των ατόμων αυτών, καταβάλλοντας πολύ περισσότερο από το αναλογούν κόστος. Για τον λόγο αυτό,, αλλά και για την τήρηση της αναλογικότητας και την προστασία της νησιωτικότητας σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή, η περαιτέρω υποδοχή και η μονιμότερη εγκατάστασή τους θα πρέπει να γίνει άμεσα σε άλλα σημεία του εθνικού μας χώρου, με βάση σαφή, ειδικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα κριτήρια, τα οποία θα υποδειχθούν και θα επιλεγούν ως κατάλληλα, δυνάμει ενός νομικά δεσμευτικού Εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου χωροθέτησης των κατάλληλων 2
υποδομών για την υποδοχή και εγκατάσταση των μεταναστευτικών ροών εντός της επικράτειας. Υποστηρίζουμε, δηλαδή, με συγκεκριμένα και σαφέστατα νομικά επιχειρήματα, ότι το κρίσιμο και πανευρωπαϊκής εμβέλειας ζήτημα της υποδοχής και εγκατάστασης των μεταναστών σε Κέντρα Υποδοχής εντός του ευρύτερου εθνικού και περιφερειακού χώρου, θα έπρεπε να έχει ήδη αποτελέσει αντικείμενο Στρατηγικού Χωροταξικού Σχεδιασμού και, συγκεκριμένα, ενός εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου, σύμφωνα με τις ρητές προβλέψεις των άρθρων 24, 79 παρ. 8 και 106 παρ. 1 του Συντάγματος, αλλά και τις ρυθμίσεις του άρθρου 5 παρ. 1, εδ.δ του ν. 4269/2014. Μέχρι την εκπόνηση του πλαισίου αυτού, θα έπρεπε να έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί και σταθμισθεί όλα τα διαθέσιμα μέσα χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού της κάθε Περιφέρειας, ενώ θα έπρεπε να έχει ληφθεί ως κριτήριο για την προσωρινή χωροθέτηση των Κέντρων Υποδοχής εντός του εθνικού χώρου η «φέρουσα ικανότητα» της κάθε Περιφέρειας με βάση, μεταξύ άλλων, και πληθυσμιακά κριτήρια. Εάν είχε γίνει αυτό, θα είχε ήδη αποφευχθεί η υπέρμετρη και ανυπόφορη επιβάρυνση της Χίου, ενός νησιού με συνολικό πληθυσμό 50.000 ανθρώπων, με 2932 μετανάστες-πρόσφυγες, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας, με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, δεν φιλοξενούνται καν,και δεν έχει προβλεφθεί η χωροθέτηση κάποιου Κέντρου Υποδοχή στους. Αντίθετα με όλα τα προηγούμενα, η χωροθέτηση του προσβαλλόμενου ΚΕΠΥ στη ΒΙΑΛ έγινε εντελώς αυθαίρετα και χωρίς να λαμβάνεται στοιχειωδώς υπόψιν η «φέρουσα ικανότητα» της νήσου Χίου να δεχθεί και να φιλοξενήσει σε ανθρώπινες, υγιείς, αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες τους ανθρώπους αυτούς. Κατά συνέπεια, η μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων αυτών, έστω και αν αυτή βαφτίζεται υποκριτικά προσωρινή υποδοχή, στη Χίο, χωρίς προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό που θα όφειλε να έχει ως σκοπό τη δίκαιη και ορθολογική κατανομή τους σε όλη την επικράτεια, 3
επιβαρύνει άδικα, αυθαίρετα και εντελώς δυσανάλογα την περιοχή μας και τις περιουσίες και την ποιότητα της ζωής των κατοίκων πολιτών του νησιού μας, σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους έλληνες πολίτες. Παραβιάζεται, έτσι, τόσο η αρχή της αναλογικότητας όσο και η αρχή της ισότητα όλων των ελλήνων πολιτών έναντι των δημοσίων βαρών (25 παρ. 1 και 4 παρ. 1 και 5 παρ. 1 και 2 Συντάγματος) Περαιτέρω, υποστηρίζουμε ότι η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης του ακινήτου της ΒΙΑΛ που έγινε για να εγκατασταθεί το συγκεκριμένο ΚΕΥΠ, πραγματοποιήθηκε χωρίς καμία προηγούμενη έρευνα ή επιστημονική μελέτη, δεν αποτελεί προϊόν χωροταξικού σχεδιασμό, δεν λαμβάνει υπ όψιν τις ιδιαιτερότητες της ευαίσθητης και μεγάλης αγροτικής αξίας της περιοχής, χειροτερεύει υπέρμετρα και αδικαιολόγητα τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της περιοχής και όλου του νησιού, υποθηκεύει την ασφάλειά τους (υπάρχουν καθημερινά κρούσματα παραβατικότητας, εισβολές σε σπίτια, άγριες συμπλοκές με μια από αυτές να είναι θανατηφόρος), ενώ, ταυτόχρονα, εκμηδενίζει την αξία της περιουσίας τους. Εξάλλου, η κατασκευή ενός τέτοιου έργου χωρίς άδεια δόμησης και χωρίς κανένα από τα απαιτούμενα για άλλα έργα και δραστηριότητες πολεοδομικά έγγραφα και αδειοδοτήσεις, δεν διασφαλίζει τη νομιμότητα της όλης επιχείρησης, ενώ επιβαρύνει υπέρμετρα και καταστροφικά το περιβάλλον της περιοχής. Στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, οδηγεί και η υποκατάσταση της έγκρισης εργασιών μικρής κλίμακας με την προσβαλλόμενη ΚΥΑ, χωρίς να αναφέρονται όλα τα στοιχεία της, η οποία είναι, επίσης, προδήλως αντίθετη στις εγγυήσεις του ευρωπαϊκού και εθνικού δικαίου για την προστασία του περιβάλλοντος. Πουθενά, επίσης, στην προσβαλλόμενη απόφαση χωροθέτησης του ΚΕΥΠ δεν αναφέρεται ούτε καν συνάγεται, ότι πληρούνται, έστω υποτυπωδώς, οι προϋποθέσεις του Συντάγματος και του νόμου, ούτε προκύπτει ότι αξιολογήθηκε, έστω και παρεπιπτόντως, η υφιστάμενη και 4
η μελλοντική κατάσταση στο νησί σε επίπεδο τουριστικής ανάπτυξης, αγροτικής παραγωγής, προστασίας της νησιωτικότητας και προαγωγής της βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας των κατοίκων ολόκληρου του νησιού. Δεν ελήφθη, επίσης, καθόλου υπ όψιν ότι στο παλιό εργοστάσιο ΒΙΑΛ λειτουργούν υπηρεσίες ανακύκλωσης, ενώ δεν προκύπτει ότι η απόφαση χωροθέτησης του ΚΕΥΠ προσαρμόστηκε στα πραγματικά δεδομένα και τις επικρατούσες συνθήκες της περιοχής, καθώς και ότι ελήφθησαν υπ όψιν τα δεδομένα της κοινής πείρας σχετικά με τη δυνατότητα εγκατάστασης ενός κέντρου υποδοχής προσφύγων δίπλα σε εγκαταστάσεις ανακύκλωσης που λειτουργούν, δημιουργούν όχληση και έντονα προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας. Τέλος, ως πρόσθετους λόγους ακυρώσεως της προσβαλλόμενης χωροθέτησης του συγκεκριμένου ΚΕΥΠ, αναφέρουμε την έλλειψη νόμιμης, πλήρους, επαρκούς, σαφούς και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης ΚΥΑ και την παραβίαση του άρθρου 17 παρ. 1 και 2 Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, καθώς και την παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της καλής λειτουργίας της Διοίκησης με την έκδοση της προσβαλλόμενης ΚΥΑ. Την πιο πάνω αίτηση ακύρωσης υποστηρίζει εμπράκτως το μεγαλύτερο τμήμα της τοπικής κοινωνίας, με την συγκέντρωση έως τώρα περισσοτέρων των 3000 υπογραφών υποστήριξης από πολίτες της Χίου, καθώς και από εννέα επιστημονικούς και επαγγελματικούς Συλλόγους του νησιού μας. 5