1. ΚΤΙΡΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

1. ΚΤΙΡΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ Πρόκειται για έρευνα για κτίρια υπό κατάρρευση, βομβαρδισμένα ή που κατεδαφίστηκαν. Ο σκοπός της έρευνας αυτής, είναι η κατανόηση της έννοιας της αποδόμησης και της βίαιης διάσπασης, έννοια απαραίτητη στο δεύτερο μέρος της εργασίας, που αφορά τη διάσπαση και αποδόμηση δύο διάσημων κτιρίων, στα φέροντα και μη φέροντα στοιχεία τους. Το βασικό κριτήριο επιλογής των υπό κατάρρευση κτιρίων ήταν η κατεδάφισή τους να έχει γίνει με βίαιο τρόπο, ως αποτέλεσμα ανθρώπινων ενεργειών. Έτσι επιλέχθηκαν δύο κατηγορίες: Κτίρια που υπέστησαν βομβαρδισμό. Κτίρια που κατεδαφιστήκαν εσκεμμένα. 1.1 Κτίρια που υπέστησαν βομβαρδισμό 1.1.1 Mile Long Barracks Νησί Corregidor των Φιλιππίνων Το Mile-Long Barracks βρίσκεται στο νησί Corregidor, στην είσοδο του κόλπου της Μανίλα και στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού Luzon των Φιλιππίνων και είναι τοποθετημένο κατά μήκος του άξονα Ανατολής Δύσης. Πρόκειται για ένα τριώροφο κτίριο κατασκευασμένο από σκυρόδεμα, που χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα Αμερικανών αξιωματικών κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Το συνολικό μήκος του κτιρίου είναι περίπου 463 μέτρα και έγινε ευρέως γνωστό ως ένας από τους μεγαλύτερους στρατώνες του κόσμου. Το όνομά του το πήρε λόγω του μήκους του. Έτσι, αν και το μήκος του είναι μόλις το ένα τρίτο του ενός μιλίου, αναφέρεται ως Mile-Long Barracks. Εικόνα 1.1.1.1: Mile Long Barracks, άποψη από νοτιοδυτικά. Μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και το βομβαρδισμό του νησιού, το κτίριο υπέστη μεγάλες καταστροφές. Πιο συγκεκριμένα έχει κατεδαφιστεί η οροφή, κάποιοι τοίχοι πλήρωσης και ορισμένα στοιχεία

του φέροντα οργανισμού. Παρατηρούμε πως η πλειονότητα των φερόντων στοιχείων, κατασκευασμένων από σκυρόδεμα, στέκουν ακόμη και σήμερα, καθώς το κτίριο, όπως προαναφέρθηκε, κατασκευάστηκε για στρατιωτικούς σκοπούς, με αυξημένες απαιτήσεις αντοχής. Εικόνα 1.1.1.2: Mile Long Barracks, άποψη από νοτιοανατολικά.

1.1.2 A Bomb Dome Χιροσίμα, Ιαπωνία Το κτίριο γνωστό ως A Bomb Dome ή ως Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Όπως προαναφέρθηκε, βρίσκεται στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας. Εντάχθηκε στη λίστα των Μ.Π.Π.Κ. το 1996 και αποτελεί μέρος του Πάρκου Ειρήνης της Χιροσίμα. Σχεδιάστηκε από τον Τσέχο αρχιτέκτονα Γιαν Λέτζτελ, ενώ η κατασκευή του ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1915 και ονομάστηκε "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα". Η πυρηνική έκρηξη της 6ης Αυγούστου το 1945, έγινε σχεδόν πάνω από το κτίριο (το επίκεντρο απείχε 150 μέτρα), ενώ είναι το μόνο που βρισκόταν τόσο κοντά και άντεξε στην έκρηξη. Καθώς η ατομική βόμβα εξερράγη από πάνω του, το κτίριο ήταν σε θέση να διατηρήσει το σχήμα του. Τα υποστυλώματα του κτιρίου άντεξαν στην κατακόρυφη δύναμη της έκρηξης και μέρη των εξωτερικών τοιχωμάτων από μπετόν και τούβλο παρέμειναν άθικτα. Παρόλα αυτά οι καταστροφές σε φέροντα οργανισμό και σε στοιχεία πλήρωσης είναι εμφανείς σε αρκετά σημεία του κτιρίου. Εικόνα 1.1.2.1: A Bomb Dome, λίγο μετά τον βομβαρδισμό.

Το κτίριο παραμένει στη κατάσταση που βρέθηκε αμέσως μετά την έκρηξη, προκειμένου να θυμίζει τις συνέπειες μιας πυρηνικής καταστροφής και να αποτελεί σύμβολο ελπίδας για την ειρήνη στον κόσμο και την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων. Εικόνα 1.1.2.2: A Bomb Dome, όπως είναι σήμερα.

1.2 Κτίρια που κατεδαφίστηκαν εσκεμμένα 1.2.1 Mathematics Tower Manchester, Αγγλία Επρόκειτο για ένα πανεπιστημιακό κτίριο όπου στεγαζόταν το Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Victoria του Manchester από το 1968 έως το 2004. Αποτελείτο από ένα τριώροφο βάθρο και έναν πύργο δεκαοκτώ ορόφων με ύψος 75 μέτρα. Σχεδιασμένο από τους γηγενείς αρχιτέκτονες Scherrer και Hicks, αποτελούσε μία ιδιόμορφη μείξη μπρουταλισμού και διεθνούς μοντερνισμού. Στο πλαίσιο της ανακαίνισης του κτιριακού δυναμικού της πανεπιστημιούπολης, το Maths Tower κρίθηκε ακατάλληλο για τις τρέχουσες ανάγκες και αποφασίστηκε η κατεδάφισή του, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά το 2005. Ο τρόπος με τον οποίο θα γινόταν η κατεδάφιση αποτελούσε ένα σημαντικό πρόβλημα λόγο της περιοχής στην οποία βρίσκεται. Ο θόρυβος, η σκόνη και οι κραδασμοί που θα προκαλούνταν θα έπρεπε να περιοριστούν στο ελάχιστο ώστε να μην επηρεαστεί η κυκλοφορία στην οδό Oxford που αποτελεί έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους στο κέντρο της πόλης. Παράλληλα, γύρω από το κτίριο υπήρχαν πολλές πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις που δε θα σταματούσαν τη λειτουργία τους. Έτσι επιλέχθηκε η σταδιακή κατεδάφιση του κτιρίου από πάνω προς τα κάτω. Εικόνα 1.2.1.1: Mathematics Tower, κατά την έναρξη των εργασιών κατεδάφισης. Η διαδικασία ήταν αρκετά περίπλοκη και χρονοβόρα γεγονός που έδινε στο κοινό τη δυνατότητα να βιώσει κάθε στάδιό της. Τοποθετήθηκαν τεράστια ικριώματα γύρω του και καλύφθηκε με ειδικά πανιά ώστε

να ελαχιστοποιηθεί η σκόνη. Ουσιαστικά υλοποιήθηκε η ακριβώς αντίθετη διαδικασία από αυτήν που είχε ακολουθηθεί για να κατασκευαστεί το κτίσμα. Αποδομήθηκε όροφο ανά όροφο, μέχρι που τελικά τίποτα δεν είχε απομείνει από αυτό. Εικόνα 1.2.1.2: Mathematics Tower, διάφορα στάδια των εργασιών κατεδάφισης.

1.2.2 Deutschlandhalle Το στάδιο κατασκευάστηκε με εντολή του Χίτλερ, μέσα σε εννέα μήνες, το 1935 στο Βερολίνο, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Είχε μήκος 117 μέτρα και υπέστη σοβαρές ζημιές από εναέριες επιθέσεις κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, ξαναχτίστηκε σχεδόν πλήρως το 1950 και μετατράπηκε σε πολυ-λειτουργική αρένα και αθλητικό κέντρο, φιλοξενώντας πολλούς αγώνες για πολλά χρόνια, αλλά παράλληλα και μουσικές συναυλίες καλλιτεχνών όπως οι Rolling Stones, ο Jimi Hendrix και οι Queen, καθώς και παραστάσεις τσίρκων. Εικόνα 1.2.2.1: Deutschlandhalle πρόσοψη. Παρόλα αυτά, παρουσίαζε δομικά προβλήματα που προβλημάτιζαν τους μηχανικούς, ενώ η ανακατασκευή του ήταν οικονομικά ασύμφορη. Είχε αναγνωριστεί επισήμως ως ιστορικό μνημείο το 1995, αλλά το 2010 διακόπηκε η λειτουργία του για λόγους ασφάλειας. Το κτίριο κατεδαφίστηκε την επόμενη χρονιά. Εικόνα 1.2.2.2: Deutschlandhalle, πριν την κατεδάφισή του. Το κτίριο επιλέχτηκε με το κριτήριο ότι αποτελεί παράδειγμα βίαιης αλλά παράλληλα προγραμματισμένης κατεδάφισης, η οποία ξεκίνησε από τη στέγη. Οι ειδικοί ανατίναξαν τα υποστηρικτικά δοκάρια και υποστυλώματά της, στη συνέχεια προχώρησαν στις πληρώσεις και τέλος στο σκελετό. Η ανατίναξη αυτής της τεράστιας στέγης που καλύπτει σχεδόν όλη την αρένα, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είναι εξαιρετικά απότομη και βάρβαρη εκδηλώνοντας μια σπουδή. Επιπλέον, ο τρόπος που επιτυγχάνεται η κατεδάφιση είναι εξίσου ενδιαφέρων. Μπορεί να θεωρηθεί ότι, κατεδαφίζοντας αρχικά τη στέγη και στη συνέχεια το υπόλοιπο σώμα του κτιρίου, υπονοείται μια τακτική κατεδάφισης σε κατακόρυφο

άξονα, ξεκινώντας από πάνω και καταλήγοντας στο έδαφος. Η αφαίρεση ξεκινάει από τη στέγη, προχωράει στους εξώστες, συνεχίζει με τα διαζώματα του πρώτου ορόφου και καταλήγει στο ισόγειο. Ένα δεύτερο σκεπτικό που προκύπτει από την παρατήρηση των φωτογραφιών της κατεδάφισης της Deutschlandhalle, είναι ότι η στέγη που κατεδαφίστηκε πρώτη από όλα, μοιάζει πιο ελαφριά από το υπόλοιπο κτίριο που βρίσκεται από κάτω της, είτε λόγω του υλικού της, είτε γιατί βρίσκεται πιο ψηλά από το υπόλοιπο κτίριο σαν αποσπασμένη από το σύνολο. Η τακτική εδώ είναι ακόμα πιο βάρβαρη καθώς ιεραρχεί τα τμήματα του κτιρίου σε δυνατά και αδύναμα, ελαφριά και βαριά και η κατεδάφιση τελικά ξεκινάει από τα αδύναμα προς στα πιο ισχυρά, που είναι ουσιαστικά αυτά που πατούν στη γη και έχουν βαρύ και σκληρό υλικό. Εικόνα 1.2.2.3: Deutschlandhalle, διάφορα στάδια κατεδάφισης της στέγης. Αυτό μπορεί να δώσει έμπνευση για εύρεση πολλών περισσότερων κριτηρίων για τακτικές αποδόμησης, όπως για παράδειγμα αυτό της κατηγοριοποίησης των στοιχείων με βάση τα υλικά, ή με βάση κάποια ιδιότητα ή κάποιο χαρακτηριστικό τους και επιπλέον η αποδόμηση με ιεράρχηση των φερόντων στοιχείων, των ανεξάρτητων και των εξαρτημένων στοιχείων και των επιχρισμάτων.

2. ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΤΙΡΙΑ Πρόκειται για έρευνα για σύγχρονα κτίρια, με δημοφιλή χαρακτήρα. Ο σκοπός της έρευνας αυτής, είναι η αναγνώριση των χαρακτηριστικών στοιχείων των κτιρίων, που καθιστούν τα κτίρια δημοφιλή, και στη συνέχεια η διάσπαση-μερική κατεδάφισή τους. Ο στόχος της διαδικασίας αυτής είναι η επιλογή στοιχείων των κτιρίων για επανάχρησή τους σε ένα νέο κτίριο, χωρίς όμως να δημιουργούνται αναφορές στο κτίριο από όπου προήλθαν. 2.1 Weber Pavilion Zurich (Centre of Le Corbusier)-Le Corbusier Εικόνα 2.1.1: Centre of Le Corbusier, νοτιοδυτική όψη. Αποτελεί το τελευταίο έργο του Le Corbusier, το οποίο ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό του και συνδύαζε πολλά και ποικίλα στοιχεία των ιδιοτήτων του όπως αυτά του αρχιτέκτονα, του μαθηματικού, του στατικού και του καλλιτέχνη. Το κτίριο βρίσκεται στην όχθη της λίμνης της Ζυρίχης στη συνοικία Seefeld. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν το συγκεκριμένο κτίριο δημοφιλές είναι η ποικιλία των υλικών που χρησιμοποιεί ο αρχιτέκτονας, πετυχαίνοντας τον κατάλληλο συνδυασμό μπετόν, πέτρας, χάλυβα και γυαλιού. Παράλληλα, εντυπωσιακή είναι η δομή του κτιρίου, η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη και αποτελείται από διάφορα γεωμετρικά σχήματα. Αφενός, υπάρχουν δύο μεγάλοι κύβοι, των οποίων οι πλευρές διαθέτουν μεταλλικά πάνελ και γυαλί. Αφετέρου, πάνω από τους κύβους υπάρχει μία τεράστια γκρι «ομπρέλα», κατασκευασμένη από χάλυβα, η οποία δίνει την αίσθηση της αιώρησης και φαίνεται να «προστατεύει» τους κύβους από κάτω της. Εντυπωσιακό στοιχείο του οικοδομήματος αποτελεί επίσης το ρυθμικό σύστημα τοποθέτησης των πάνελς, καθώς και τα χρώματά τους.

Εικόνα 2.1.2: Centre of Le Corbusier, νοτιοανατολική όψη. Όσον αφορά τους τρόπους αποδόμησης του συγκεκριμένου κτιρίου, ένα πιθανό σενάριο θα ήταν να έπεφτε το ένα από τα δύο στοιχεία της στέγης και να συμπαρασύρει στην πτώση της τους κύβους. Ένα από τα στοιχεία που θα διατηρούσαμε μετά τη διάσπαση του κτιρίου είναι τα μεταλλικά χρωματιστά πάνελς. Επιπλέον, θα διαλέγαμε ένα δομικό στοιχείο από μπετόν και πιθανόν τη μισή στέγη.

2.2 Nordic Pavilion Sverre Fehn Εικόνα 2.2.1: Nordic Pavilion, εσωτερική άποψη. Το σκανδιναβικό περίπτερο Nordic Pavilion του Sverre Fehn για τη Biennale της Βενετίας, (νικητήριο διαγωνισμού το 1958) άνοιξε επίσημα το 1962. Η οροφή αποτελείται από δοκούς, ύψους 1m και πάχους 6 cm, τοποθετημένες σε δύο κατευθύνσεις σχηματίζοντας έτσι ένα διάτρητο στέγαστρο ύψους δύο μέτρων. Τα κενά έχουν επικαλυφθεί με πλαστικό, χαρίζοντας το σκανδιναβικό άσκιο φως στον χώρο. Για να διατηρηθεί η ένταση του φωτός, ολόκληρο το κτίριο κατασκευάστηκε από χυτό μπετόν σε συνδυασμό με λευκή άμμο και θρυμματισμένο μάρμαρο. Στο εσωτερικό του κτιρίου βρίσκονται τρία πλατάνια, τα οποία αποτελούν σχεδόν τα μόνα κατακόρυφα στοιχεία. Τα δέντρα, όπως και τα μεγάλα γυάλινα τοιχώματα, δίνουν την εντύπωση ότι ο επισκέπτης βρίσκεται τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό χώρο του κτίσματος ταυτόχρονα. Στην αριστερή πλευρά της εισόδου, ο Fehn έχει κρατήσει το μεγάλο παλιό πλάτανο του οποίου ο κορμός διαγράφει μία πορεία σε σχήμα Y, δημιουργώντας μια ισχυρότατη χειρονομία. Τα δέντρα στο εσωτερικό τμήμα του κτιρίου, ορθώνονται από τη γη και εκτείνονται πάνω από την οροφή στον ουρανό. Ο επικρατέστερος τρόπος αποδόμησης του κτιρίου θα ήταν η απόσπαση-αποκόλληση όλων των στοιχείων που απαρτίζουν τη σύνθεση, γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα. Τα στοιχεία που αξίζει να διατηρηθούν και αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του κτιρίου είναι τα δοκάρια φύλλα μπετόν και η σχέση του κτίσματος με το φυσικό περιβάλλον, δηλαδή τα πλατάνια που αποτελούν ένα ισχυρό στοιχείο της σύνθεσης.

2.3 Barcelona Pavilion Mies Van der Rohe Εικόνα 2.3.1: Barcelona Pavilion, νοτιοανατολική άποψη. Το Γερμανικό περίπτερο Barcelona Pavilion σχεδιάστηκε από τον Ludwig Mies Van der Rohe για τη Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης το 1929, εκπροσωπώντας τη Νέα Γερμανία κατά την ανάκαμψή της μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Barcelona Pavilion είχε καθαρά ρόλο εκπροσώπησης, τελετουργικό και συμβολικό. Ηταν η έκφραση μιας ιδέας. Μέσω του Barcelona Pavilion και συνεπώς του Mies Van der Rohe η Γερμανία έκανε μια δήλωση για την τότε ανάκαμψή της όπου σύμφωνα με τα λεγόμενα του επιτρόπου Georg von Schnitzer το 1929: Το Barcelona Pavilion έδωσε φωνή στο πνεύμα της νέας εποχής. Η άποψη αυτή στηρίχθηκε στην υλοποίηση του ελεύθερου σχεδίου και της πλωτής αίθουσας, κυρίαρχα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού και της δομής του περιπτέρου. Το Barcelona Pavilion ενώ αποτελεί μια ασύμμετρη σύνθεση ορθογώνιων παραλληλογράμμων, εν τούτοις χαρακτηρίζεται από γεωμετρική καθαρότητα, από ξεκάθαρες, λιτές και αυστηρές γραμμές, συνεχείς χώρους και μεγάλα ανοίγματα. Οι πλάκες του δαπέδου και της οροφής στηρίζονται σε λεπτά υποστυλώματα (τοποθετημένα σε ένα σύστημα κανάβου) μεταξύ των οποίων βρίσκονται πέντε διαχωριστικοί τοίχοι. Στους δύο μη στεγασμένους χώρους παρατηρούμε την ύπαρξη δύο μικρών λιμνών, σε ορθογωνικό επίσης σχήμα.

Εικόνα 2.3.2: Barcelona Pavilion, υλικά κατακόρυφων στοιχείων. Ο Mies Van der Rohe επέλεξε με μεγάλη σχολαστικότητα τα υλικά της κατασκευής με στόχο να πετύχει την τελειότητα. Χρησιμοποίησε εντυπωσιακά και ακριβά υλικά όπως γυαλί, χάλυβα και τέσσερα διαφορετικά είδη μαρμάρου: ρωμαϊκή τραβερτίνη, πράσινο μάρμαρο των Άλπεων, πράσινο μάρμαρο από την Ελλάδα και χρυσό όνυχα από το βουνό Άτλας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεγάλες επιφάνειες νερού συμμετέχουν στη σύνθεση του έργου σε δύο σημεία του. Η χρήση των υλικών που επέλεξε ο Mies Van der Rohe βασίζεται τόσο στην καινοτομία όσο και στη νεωτερικότητα, που εκφράζονται μέσα από την αυστηρότητα της γεωμετρίας τους καθώς και από την ακρίβεια και την ξεκάθαρη συναρμολόγησή τους. Όσον αφορά τον τρόπο αποδόμησης του συγκεκριμένου κτιρίου επικεντρωθήκαμε στην απόσπασηαποκόλληση όλων των στοιχείων που απαρτίζουν τη σύνθεση γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα - μαγνήτη. Με αυτόν τον τρόπο τα βαρύτερα δομικά στοιχεία (π.χ. πλάκες μπετόν, τοίχοι από τραβερτίνη και όνυχα) έλκονται με μεγαλύτερη δύναμη από τον πυρήνα και συνεπώς βρίσκονται σε μικρότερη απόσταση από αυτόν. Αντίθετα, τα ελαφρύτερα στοιχεία (χαλύβδινος σκελετός, υαλοστάσια) έλκονται με μικρότερη δύναμη από τον πυρήνα και συνεπώς βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση από αυτόν. Τα στοιχεία που αξίζει να διατηρηθούν μετά τη διάσπαση του κτιρίου είναι τα χαλύβδινα υποστυλώματα σε σχήμα σταυρού καθώς και οι μαρμάρινοι τοίχοι διαφόρων τύπων.

2.4 Falling Water House - Frank Lloyd Wright Εικόνα 2.4.1: Falling Water House, νοτιοδυτική άποψη. Το Falling Water House αποτελεί ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα του 20 ου αιώνα, έργο που σχεδιάστηκε από έναν από τους κορυφαίους αρχιτέκτονες της εποχής, τον Frank Lloyd Wright. Ο σχεδιασμός του ξεκίνησε το 1936 στο Bear Run της Πενσυλβάνια και αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά παραδείγματα που ενσωματώνουν στη σύνθεσή τους το φυσικό στοιχείο. Η ιδέα της τοποθέτησης του κτιρίου ακριβώς πάνω στο ρεύμα του νερού και υπό μία έννοια κάνοντάς το μέρος του, αποτελεί ιδέα μοναδική στην οποία στηρίζεται ολόκληρη η σύνθεση. Τα κυρίαρχα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την κατασκευή είναι οι πέτρινες καπνοδόχοι που διακρίνονται σε κατακόρυφο επίπεδο, καθώς και οι πλάκες από μπετόν (σε οριζόντιο επίπεδο) με τη μορφή λευκών επιμηκών προβόλων. Η αδρή λιθοδομή των καπνοδόχων φαίνεται να συμπληρώνει φυσικά το βράχο, ενώ οι πλάκες απομακρύνονται αισθητά από τον πυρήνα της κατασκευής, δίνοντας την αίσθηση της ριψοκίνδυνης αιώρησης πάνω από το νερό. Ένα πιθανό σενάριο για την αποδόμηση-διάσπαση του κτιρίου αποτελεί η πτώση μετεωρίτη στη γη. Πιο συγκεκριμένα, ο μετεωρίτης έχει υποστεί αλλεπάλληλες διασπάσεις ώσπου να φτάσει στην ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα μικρότερα αλλά συμπαγή τμήματα μάζας να πέφτουν με δύναμη στην επιφάνεια της γης διαλύοντας στο πέρασμα τους κάθε στοιχείο χωρίς διακρίσεις. Το τελικό στάδιο της πτώσης τους ολοκληρώνεται στο ίδιο το σώμα της γης. Έτσι λοιπόν, όπως συμβαίνει και με το ανθρώπινο σώμα, η γη αντιδρά σε αυτό το ορμητικό και συνεχές «σφυροκόπημα» και αν και αποσοβεί το τελικό χτύπημα, ο σπασμός της μεταφράζεται σε σεισμικές δονήσεις που πλήττουν τις υλικές αλλά και φυσικές κατασκευές στην επιφάνειά της. Ένα ζωντανό σώμα που αισθάνεται, αμύνεται και εν μέρει αντιδρά με τον τρόπο του σε ό,τι το πληγώνει.

Εικόνα 2.4.2: Falling Water House, νοτιοανατολική άποψη. Όσον αφορά το μελετώμενο κτίριο, οι μεγαλύτερες καταστροφές παρατηρούνται στις πλάκες του οι οποίες και αναπτύσσονται κατά μήκος του οριζόντιου άξονα, οπότε και είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε μία επίθεση αυτού του είδους (πτώση στοιχείων μετεωρίτη). Σε αυτό το στάδιο καταστροφής θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως και οι κατακόρυφες πέτρινες καπνοδόχοι έχουν υποστεί φθορές (ή πιο έντονες μορφές αποδόμησης) αλλά κάτι τέτοιο δεν θα ήταν το ίδιο εύκολο να πραγματοποιηθεί σε ένα περιστατικό τυχαίας πτώσης στοιχείων μετεωρίτη, λόγω της καθ ύψος ανάπτυξής τους. Ωστόσο, κατά τη σεισμική δόνηση που ακολουθεί, οι πέτρινες καπνοδόχοι, οι επιμήκεις πλάκες καθώς και τα στοιχεία πλήρωσης (π.χ. υαλοστάσια, τοίχοι πλήρωσης) θα δέχονταν ολοκληρωτικό και τυφλό πλήγμα καθώς βρίσκονται στο στάδιο της «προσαρμογής» μετά το πρώτο χτύπημα και είναι ευάλωτα σε οποιαδήποτε επικείμενη μεταβολή της σύστασης τους. Ως συνέπεια του προαναφερθέντος φαινομένου, τόσο το μορφολογικό όσο και το στατικό αποτέλεσμά που παρατηρείται στο Falling Water House, έχει μεταβληθεί ριζικά, απόρροια μίας ισχυρής αποδομητικής αιτίας.

3. ΚΤΙΡΙΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ-ΔΙΑΣΠΑΣΗ Ύστερα από την έρευνα για τα σύγχρονα κτίρια που προηγήθηκε, καταλήξαμε σε δύο από αυτά, τα οποία αποδομήσαμε-διασπάσαμε σύμφωνα με το σενάριο που αντιστοιχεί στο καθένα. Πιο συγκεκριμένα, επιλέξαμε την κατοικία Falling Water House του Frank Lloyd Wright και το περίπτερο Barcelona Pavilion του Mies Van der Rohe. Τα κριτήρια με βάση τα οποία επιλέχθηκαν τα δύο αυτά κτίρια αφορούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους που προαναφέρθηκαν αλλά και τις μεταξύ τους διαφορές. Έτσι λοιπόν, ενώ το Falling Water House είναι μία κατοικία που σχετίζεται άμεσα με το φυσικό περιβάλλον και το ενσωματώνει στη σύνθεσή της, το Barcelona Pavilion αποτελεί ένα περίπτερο (μία σύνθεση ορθογώνιων παραλληλογράμμων), μέλος ενός γενικότερου αστικού περιβάλλοντος. 3.1 Falling Water House - Frank Lloyd Wright (σενάριο αποδόμησης: πτώση μετεωρίτη στη Γη) Σκίτσο 3.1.1: 1 ο στάδιο αποδόμησης, προσβολή των «αδύναμων» στοιχείων (προβόλων) της σύνθεσης.

Σκίτσο 3.1.2: 2 ο στάδιο αποδόμησης, εκτενέστερη αποδόμηση των προβόλων και ταυτόχρονο πλήγμα των ισχυρών (κατακόρυφων) δομικών στοιχείων της κατασκευής. Σκίτσο 3.1.3: 3 ο στάδιο αποδόμησης, συνολικό αποτέλεσμα αποδόμησης.

Σκίτσο 3.1.4: 4 ο στάδιο αποδόμησης, προβολή διασπασμένου κτιρίου από ψηλά.

3.2 Barcelona Pavilion Mies Van der Rohe (σενάριο αποδόμησης: απόσπαση-αποκόλληση όλων των στοιχείων που απαρτίζουν τη σύνθεση γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα - μαγνήτη) Φωτορεαλιστικό 3.2.1 Φωτορεαλιστικό 3.2.2

Φωτορεαλιστικό 3.2.3 Φωτορεαλιστικό 3.2.4