ασκάλες: Ριάνα Θεοδούλου Αγάθη Θεοδούλου
Με αφορµή το εκαπενθήµερο Οδικής Ασφάλειας που διοργανώθηκε στο σχολείο µας, τα παιδιά της Α 1 αποφάσισαν να γράψουν ένα δικό τους παραµύθι µε θέµα την Κυκλοφοριακή Αγωγή. Έβαλαν τη φαντασία τους να δουλέψει, εργάστηκαν µε κέφι και µε τη βοήθεια των δασκάλων τους τόσο στο µάθηµα των Ελληνικών όσο και στο µάθηµα της Αγωγής Ζωής, έφτιαξαν µια φανταστική ιστορία θέλοντας να δώσουν το µήνυµα σε όλους ότι πρέπει να τηρούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Αργότερα εικονογράφησαν οι ίδιοι το παραµύθι τους. Το αποτέλεσµα της προσπάθειάς τους βρίσκεται στις σελίδες που ακολουθούν. Ελπίζουµε να σας αρέσει και γιατί όχι;- να σας διδάξει και κάτι! Οι δασκάλες των παιδιών Ριάνα Θεοδούλου Αγάθη Θεοδούλου Μάρτιος 2012
Αγόρια Μιχαλάκης Κουµενίδης Κυριάκος Κωνσταντίνου Απόστολος Μαρκάτζιη Πέτρος Νικολάου Κωνσταντίνος Ολύµπιος Γιάννης Ορφανίδης Μάριος Παστίδης Κορίτσια Βασιλένα Γκέσεβα Αργυρώ Ματθαίου Αλεξάνδρα Μιλιτάρου Χαρά Μοδέστου Αθηνά Μούρου Έλενα Στυλιανίδη Ναταλία Τοµαζέφσκα Γιώργος Πετρίδης Σάββας Τσοποζίδης Εικονογράφηση εξωφύλλου: Μάριος Παστίδης Εικονογράφηση παραµυθιού: Τα παιδιά της Α 1
Μια φορά κι έναν καιρό, σε µια µακρινή χώρα, υπήρχε ένα φανταστικό δάσος. εν ήταν ένα συνηθισµένο δάσος, αλλά ένα δάσος ξεχωριστό. Είχε στενούς δρόµους µε φώτα τροχαίας, διαβάσεις πεζών (άλλες τύπου ζέβρα και άλλες τύπου πελεκάνου), πεζόδροµους και ποδηλατόδροµους. Κάθε ζώο είχε το δικό του αυτοκίνητο και ένας τροχονόµος, µια έξυπνη αλεπού, φρόντιζε ώστε όλοι να κυκλοφορούν µε ασφάλεια.
Στο φανταστικό µας δάσος ζούσαν ευτυχισµένα πολλά ζωάκια. Μερικά ήταν ο Λένος ο λαγός, ο Άρης το σκιουράκι, η Πίκο η χελώνα, ο Τέλης το ελαφάκι και ο Σάλι το σαλιγκάρι. Όλοι οδηγούσαν πάντα σωστά και άκουγαν τις οδηγίες της τροχονόµου, που ήταν η Αλίκη η αλεπού. Όλοι εκτός από έναν- το Λένο το λαγό. Ο Λένος έλεγε πάντα ότι ήταν το πιο γρήγορο ζώο και νόµιζε ότι ήταν ο καλύτερος οδηγός από όλους.
Ο Λένος όµως ήταν το πιο απρόσεκτο ζώο από όλα. Τα έκανε όλα ανάποδα. Περνούσε µε κόκκινο και σταµατούσε στο πράσινο, έτρεχε µε µεγάλη ταχύτητα, µιλούσε στο κινητό σαν οδηγούσε και δε φορούσε ποτέ ζώνη ασφαλείας. εν άφηνε τους πεζούς να περνούν από τις διαβάσεις πεζών, γιατί βιαζόταν να προχωρήσει µε το αυτοκίνητό του. Πάρκαρε πάνω στα πεζοδρόµια και µερικές φορές άλλαζε συνέχεια λωρίδες και µπέρδευε τους άλλους οδηγούς. Έβαζε µάλιστα τα δύο του παιδάκια, τη Λίλη και το Λέλλο στη µπροστινή θέση, χωρίς να χρησιµοποιεί το ειδικό κάθισµα.
Η γυναίκα του Λένου, η Λίνα η λαγουδίνα, του έλεγε συνέχεια να προσέχει και να µην τρέχει στο δρόµο. Τα ίδια του έλεγαν και οι φίλοι του, ο Άρης το σκιουράκι και ο Τέλης το ελαφάκι, αλλά αυτός δεν άκουγε κανένα. Μια µέρα που περνούσε από δίπλα του µε το αυτοκίνητό της η Πίκο η χελώνα µε τον Σάλι το σαλιγκάρι, του φώναξε: «Μην κάνεις τόσες τρέλες. Είδες εµένα που πηγαίνω σιγά;». Αυτός όµως τίποτα. Η Αλίκη η αλεπού του είχε βάλει πολλές φορές πρόστιµο, αλλά αυτός συνέχιζε.
Κάθε µέρα, τα δύο παιδάκια του Λένου, η Λίλη και ο Λέλλος τα λαγουδάκια, πήγαιναν στο σχολείο µε το σχολικό λεωφορείο. Μια µέρα, που ο Λένος ο λαγός βιαζόταν να πάει στη δουλειά του, πήρε το αυτοκίνητό του και όπως πάντα άρχισε να τρέχει στο δρόµο. Μιλούσε στο κινητό και δεν πρόσεξε ότι µπροστά του ήταν το σχολικό λεωφορείο. Έτσι, όταν το λεωφορείο σταµάτησε για να κατεβάσει τα παιδιά, δεν πρόλαβε να σταµατήσει και το τράκαρε! Ακούστηκε ένα δυνατό «Μπαµ!» και το λεωφορείο έπεσε σε ένα χαντάκι του δάσους.
Όταν ο Λένος κατάλαβε τι είχε κάνει, έτρεξε ανήσυχος και φοβισµένος προς το λεωφορείο. Πήγε να δει αν όλα τα παιδάκια ήταν καλά και τηλεφώνησε στην αστυνοµία. Ευτυχώς δεν είχε πάθει κανένα τους τίποτα. Όταν έφτασε εκεί η Αλίκη η αλεπού, η τροχονόµος, του είπε: «Είδες τι παραλίγο να πάθεις που δε µε άκουγες τόσο καιρό; Θα µπορούσε να γίνει µεγάλο κακό στα παιδιά. Για τιµωρία σου, θα πρέπει να πληρώσεις όλες τις ζηµιές που έπαθε το λεωφορείο. Σκέψου καλά τι έκανες!»
Ο Λένος κατάλαβε το λάθος του και ζήτησε συγγνώµη. Από τότε, έγινε το πιο προσεκτικό ζώο του δάσους. Έβαζε πάντα ζώνη ασφαλείας, δε µιλούσε στο κινητό όταν οδηγούσε, υπάκουε στα σήµατα τροχαίας και το κυριότερο, δεν έτρεχε στο δρόµο. Όταν έβλεπε ένα πεζό να διασταυρώνει από τη διάβαση πεζών, σταµατούσε αµέσως. Αγόρασε ειδικά ανυψωτικά καθίσµατα για τα παιδιά του και τα έβαζε να καθίσουν στο πίσω κάθισµα του αυτοκινήτου.
Οι φίλοι του λαγού και η γυναίκα του, η Λίνα η λαγουδίνα, ήταν πολύ περήφανοι γι αυτόν. Του έδωσαν µάλιστα και το βραβείο του καλύτερου οδηγού της χρονιάς σε ολόκληρο το δάσος. Ο Λένος ο λαγός δεν ήταν πια ο απρόσεκτος λαγός, αλλά ο προσεκτικός λαγός. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εµείς καλύτερα!