Κανὼν τοῦ Γερασίμου εἰδικὸς ἐπὶ ἐμπρησμοῖς δασῶν. βλ. Θεοτοκάριον Γερασίμου σελ.334 Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, ὁ Ἀναγνώστης τὸν Ψαλμὸν ρμβ (142) Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου Εἶτα Θεὸς Κύριος... Καὶ τὰ Τροπάρια Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς Δέσποινα, βοήθησον ἐφ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς, σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα. Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰ μὴ γὰρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Καὶ αὖθις τὸν Ν Ψαλμὸν Καὶ οὕτω ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς Σκέπη πιστῶν σὺ εἶ ὦ Παρθένε. Γερασίμου. ᾨδὴ α. Ἦχος πλ. δ. Ὑγρὰν διοδεύσας. Σκεπάζουσα ὤφθης περιφανῶς, Ἁγνὴ τὸν λαόν σου, ἐν τῷ οἴκῳ τῶν Βλαχερνῶν, οὕτω καὶ νῦν σκέπασον Παρθένε, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν ἄμαχον Σκέπην σου. Μαστίγων καὶ καυσώνων καὶ ἐμπρησμῶν, καὶ πάσης ἀνάγκης καὶ μανίας τῶν δυσμενῶν, ἀτρώτους διάσωζε Παρθένε, τοὺς τῇ ἁγίᾳ σου Σκέπῃ προστρέχοντας. Ἐφάπλωσον ἄνωθεν νοερῶς, ταύτης τῆς Πατρίδος, τὴν σὴν Σκέπην τὴν κραταιάν, καὶ σκέπε αὐτὴν ἐκ πάσης βλάβης, σεισμῶν καὶ ἐμπρησμῶν καὶ περιστάσεων. Πηγάζει ἡ Σκέπη σου ἡ σεπτή, χαράν, εὐφροσύνην, καὶ ὑγείαν καὶ φωτισμόν, Ἁγνὴ Θεοτόκε τῷ λαῷ σου, διὸ πρὸς ταύτην ἀεὶ καταφεύγομεν. ᾨδὴ γ. Οὐρανίας ἁψῖδος. Ἡ ἁγία σου Σκέπη, καὶ φωταυγὴς Ἄχραντε, οἷα φωτοφόρος νεφέλη καλύπτει πάντοτε, τοὺς σὲ δοξάζοντας, ὅθεν μὴ παύσῃ Παρθένε, ταύτην ἀναπτύσσουσα, ἐπὶ τοὺς δούλους σου.
Περιβόλαιον θεῖον καὶ ἀῤῥαγὲς στήριγμα, ἡ σωτηριώδης σου Σκέπη, Παρθένε γένοιτο, ταύτῃ τῇ ποίμνῃ σου, ἐν ἀσφαλείᾳ τηροῦσα, ταύτην καὶ σεμνότητι, ἠθῶν ἀσκήσεως. Ἰδοὺ πάντες Παρθένε, πίστει θερμῇ σπεύδομεν, οἷά περ νοσσία τῇ Σκέπῃ τῇ τῶν πτερύγων σου, σκέπε οὖν Ἄχραντε, ἐπιβουλῆς μανιώδους, τοῦ δολίου δράκοντος, πάντα τὰ τέκνα σου. Σκέπη πάμφωτε κόσμου, καὶ συμπαθὴς ἔφορος, σκέπε Θεοτόκε Παρθένε τῇ σῇ χρηστότητι, τοὺς ἀφορῶντας πιστῶς, πρὸς τὴν ἁγίαν σου Σκέπην, καὶ ζητοῦντας πάντοτε, ταύτης τὴν δύναμιν. Διάσωσον τῇ παναγίᾳ σου Σκέπη Θεογεννῆτορ, τοὺς ἐν πίστει ταύτῃ ἀεὶ καταφεύγοντας, ἀπὸ παντοίων κινδύνων καὶ νοσημάτων. Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἡμῶν χαλεπὴν τοῦ Ἔθνους τὴν κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς ἡμῶν τὸ ἄλγος. Εἶτα μνημονεύει ὁ ἱερεύς, τὰ ὀνόματα τῶν πιστῶν, ὑπὲρ ὧν ἡ Παράκλησις γίνεται. Μετὰ δὲ τὴν Ἐκφώνησιν, ψάλλομεν τὸ παρὸν Κάθισμα Κάθισμα Ἦχος β. Τὰ ἄνω ζητῶν. Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα. ᾨδὴ δ. Εἰσακήκοα Κύριε. Τῇ σῇ Σκέπῃ Πανάχραντε, πάσης ἐπηρείας ἀπολυτρούμεθα, διὰ τοῦτο μεγαλύνομεν, τὴν κηδεμονίαν ταύτης Πάναγνε. Ὡς τὴν πόλιν πρὶν ἔσκεπες, τὴν τοῦ Κωνσταντίνου, τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, οὕτω σκέπε ἡμᾶς Δέσποινα, τὸ μικρόν σου ποίμνιον, δεόμεθα. Νέμει χάριν καὶ ἴασιν, ψυχῶν καὶ σωμάτων ἡ θεία Σκέπη σου, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, διὰ τοῦτο ταύτῃ ἀεὶ σπεύδομεν. Σκεπασθήσομαι πτέρυξι, τῆς σῆς προστασίας ὁ καταφεύγων σοι, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, ἡ καταφυγὴ καὶ σωτηρία μου. ᾨδὴ ε. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὕπερθεν Ἁγνή, τῆς Μονῆς σου ταύτης ἅπλωσον, τὴν σὴν Σκέπην μυστικῶς τὴν φωταυγῆ, τῆς τῇ κλήσει καυχωμένης ταύτης Δέσποινα. Εἶδέ σε ποτέ, ὁ Ἀνδρέας ὁ πανόσιος, περισκέπουσαν λαὸν τὸν εὐσεβῆ, καὶ ἐξέστη Θεοτόκε, τῷ θεάματι. Ἴαμα Ἁγνή, ὥσπερ δρόσον ἀερμώνειον, ἀποστάζει ἡ σὴ Σκέπη ἡ σεπτή, καὶ σβεννύει τῶν παθῶν ἡμῶν τοὺς ἄνθρακας. Ὥσπερ συμπαθής, συμπαθῶς ταύτῃ τῇ Μάνδρᾳ σου, καυχωμένῃ τῇ σῇ Σκέπῃ τῇ λαμπρῇ, δίδου Κόρη οἰκτιρμῶν σου τὰ δωρήματα. ᾨδὴ Ϛ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ. Πλουσίῳ ἀστραπτομένην φωτί σε, ὁ μακάριος κατεῖδεν Ἀνδρέας, σκέπουσαν Κόρη τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας, ἀλλὰ καὶ νῦν τῆς σῆς Σκέπης τῇ χάριτι, περιλαβοῦ πάντας ἡμᾶς, ὡς ἄν πάσης ῥυσθῶμεν κακώσεως. Ἀστράπτει ἡ φωτοφόρος σου Σκέπη, τὰς πολλὰς εὐεργεσίας σου Κόρη, καὶ καταυγάζει ἡ μῶν τὰς καρδίας, τῇ φωταυγεῖ ἐνεργείᾳ τῆς χάριτος, καὶ διαλύει ὁλικῶς, τῶν παθῶν τὴν ζοφώδη ἐπήρειαν. Ῥυσθῆναι τῆς τοῦ ἐχθροῦ δυναστείας, καὶ βαδίζειν τὴν ὁδὸν τὴν εὐθεῖαν, τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀπροσκόπτως, ἵνα ζωῆς εἰς τὴν πόλιν εἰσέλθωμεν ἐνίσχυσον ἡμᾶς Ἁγνή, τοὺς προστρέχοντας πίστει τῇ Σκέπῃ σου. Θεῷ μὲν εὐαρεστεῖν εὐσχημόνως, τοῦ ἐχθροῦ δὲ τὰς παγίδας συντρίβειν ταύτην ἐνίσχυσον Κόρη τὴν ποίμνην, τὴν τιμωμένην τῇ κλήσει τῆς Σκέπης σου, καὶ ἀφορῶσαν ὁλικῶς, πρὸς τὴν ταύτης ἀήττητον δύναμιν. Διάσωσον τῇ παναγίᾳ σου Σκέπῃ Θεογεννῆτορ, τοὺς ἐν πίστει ταύτῃ ἀεὶ καταφεύγοντας, ἀπὸ παντοίων κινδύνων καὶ νοσημάτων. Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν. Εἶτα μνημονεύει καὶ πάλιν ὁ ἱερεύς, δι οὓς ἡ παράκλησις γίνεται. Μετὰ δὲ τὴν Ἐκφώνησιν, ἡμεῖς ψάλλομεν τὸ παρὸν Κοντάκιον Κοντάκιον. Ἦχος β.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε. Καὶ αὖθις τὸ Α Ἀντίφωνον τοῦ δ Ἤχου Ἐκ νεότητός μου... Μετὰ τοῦ Προκειίμένου Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. (ἐκ β ) Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου. Tοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ μνησθήσομαι. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα. Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ, καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ, καὶ εἶπεν Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ἰδοὺ γὰρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου, καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πvεῦύμα μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴv ταπείvωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νῦv μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γεvεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγάλεια ὁ δυvατός, καὶ ἅγιοv τὸ ὄvομα αὐτοῦ. Ἔ μεινε δὲ Μαριὰμ σὺv αὐτῇ ὡσεὶ μῆvας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκοv αὐτῆς. Ἦχος β. Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Εἶτα τὸ Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β. Ὅλην ἀποθέμενοι. Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Σκέπη πανυπέρτιμος, τῆς Παναγίας Παρθένου, πηγὴ πάσης χάριτος, κόσμου καταφύγιον καὶ διάσωσμα θησαυρὲ ἄϋλε, δωρεῶν ἀΰλων, σωστικῇ σου κραταιότητι, σκέπε καὶ φύλαττε, πάσης χαλεπῆς περιστάσεως, καὶ συνοχῆς καὶ θλίψεως, καὶ ἐκ τῶν σκανδάλων τοῦ ὄφεως, τοὺς πίστει τελείᾳ, προσφεύγοντας τῇ χάριτι τῇ σῇ, καὶ εὐλαβῶς μεγαλύνοντας, τὰ πολλά σου θαύματα. Ἕτερα Θεοτοκία Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως. Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Εἶτα, ἀποπληροῦμεν τὰς λοιπὰς ᾠδὰς τοῦ Κανόνος. ᾨδὴ ζ. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας. Ἐπιστᾶσα Παρθένε, νοητῶς τὸν λαόν σου πάλαι διέσκεπες, καὶ νῦν ἐπιφανεῖσα, σοῖς δούλοις ἀοράτως τῇ σῇ Σκέπῃ πυργήρωσον, τὴν εὐαγῆ σου Μονήν, ὡς βρύσις τοῦ ἐλέους. Νοσημάτων παντοίων, καὶ ὀλεθρίων ἡμᾶς ἀπάλλαξον, Παρθένε Θεοτόκε, τοὺς πίστει προσιόντας, τῆς σῆς Σκέπης τῇ χάριτι, καὶ ἀνυμνοῦντας αὐτῆς, τὰ μεγαλεῖα Κόρη. Ἐν Βλαχέρναις μὲν πάλαι, τὸ σεπτὸν μαφόριον Κόρη ἥπλωσας. Ἡμῖν δὲ τοῦτο Κόρη, ἅπλωσον ἀοράτως, ὡς νεφέλην πολύφωτον, καὶ ὄμβρισον δι αὐτοῦ, χαρὰν ἡμῖν τὴν θείαν. Γεωργεῖν ἡμῶν Κόρη, τὰς καρδίας νοήματα τὰ σωτήρια, καὶ βίον διανύειν, ἐνάρετον ἐν πᾶσι, καταξίωσον Ἄχραντε, ὡς ἂν τῆς ἄνω ζωῆς, τύχωμεν μετὰ τέλος. ᾨδὴ η. Τὸν Βασιλέα. Ἐν τῇ σῇ Σκέπῃ καταπατοῦμεν Παρθένε, ἅπαν σκάνδαλον ἐχθροῦ τοῦ βροτοκτόνου, καὶ τῆς σωτηρίας, καρπούμεθα τὴν χάριν. Ῥῶσιν παρέχει, ἡ παναγία σου Σκέπη, καὶ κραταίωσιν κατὰ παθῶν ποικίλων, ὅθεν γηθοσύνως, ὑμνοῦμέν σε Παρθένε. Ἁγνὴ Παρθένε, ἡ κραταιὰ κόσμου Σκέπη, φρούρει καὶ σῷζε πάσης βλάβης, τοὺς ὑπερυψοῦντας, τὴν σὴν μεγαλωσύνην. Σκέπασον Κόρη, ταύτην τὴν θείαν Μονήν σου, τὴν τιμῶσάν σου τὴν Σκέπην ἐξαιρέτως, καὶ στηριζομένην, ταύτης τῇ δυναστείᾳ. ᾨδὴ θ. Κυρίως Θεοτόκον. Ἰσχὺν ἀεὶ βραβεύει, ἡ σεπτή σου Σκέπη, τοῖς προσιοῦσι τῇ ταύτης χρηστότητι, καὶ μεγαλύνουσι Κόρη τὰ μεγαλεῖά σου. Μὴ παύσῃ προνοοῦσα, Κόρη καὶ φρουροῦσα, καὶ περισκέπουσα ταύτην τὴν ποίμνην σου, τὴν ἀνυμνοῦσαν ἀπαύστως τὴν θείαν Σκέπην σου.
Ὁλόφωτε καθέδρα, τοῦ Παμβασιλέως, εὐλογημένη Παρθένε Πανάμωμε, σκέπε καὶ σῷζε ἀπαύστως τοὺς σὲ δοξάζοντας. Ὑψόθεν μὴ ἐλλείπῃς, σκέπουσα Παρθένε, τῇ κραταιᾷ προστασίᾳ τῆς Σκέπης σου, τοὺς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σὲ μεγαλύνοντας. Καὶ εὐθὺς τό Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. Καὶ θυμιᾷ ὁ ἱερεὺς τὸ θυσιαστήριον καὶ τὸν ναόν, ὅπου ψάλλεται ἡ Παράκλησις, καὶ ψάλλομεν τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια. Σκέπη τῆς Παρθένου φωτολαμπής, πιστῶν σωτηρία καὶ ἀπίστων ἡ συντριβή, σκέπε πάσης βλάβης, ἡμᾶς τοὺς σὲ ὑμνοῦντας, καὶ ἀπεκδεχομένους τὴν σὴν βοήθειαν. Σκέπη Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὑπάρχεις Παρθένε, πάντας σκέπουσα τοὺς πιστούς διὸ τῇ σῇ Σκέπῃ, Ἑλλὰς πᾶσα προστρέχει, καὶ πίστει μεγαλύνει τὴν προστασίαν σου. Ὤφθης Θεοτόκε ὑπερφυῶς, ἐν τῷ Βυζαντίῳ περισκέπουσα τοὺς πιστούς, ἐν τῇ ἀναπτύξει, τοῦ θείου σου κρηδέμνου, διὸ τὴν πρὸς ἡμᾶς σου ὑμνοῦμεν πρόνοιαν. Χαίρων ἐθεάσατο μυστικῶς, ὁ ἐν ναῷ σου Κόρη τῷ ἁγίῳ τῶν Βλαχερνῶν ὁ σεπτὸς Ἀνδρέας, σὲ σκέπουσαν ἀΰλως, τοῖς παννυχίοις ὕμνοις σε μεγαλύνοντας. Ὥσπερ πάλαι ἥπλωσας νοερῶς, ἀχράντοις χερσί σου, σὸν μαφόριον τὸ σεπτόν, σκέπουσα τοὺς πάντας, οὕτως ἅπλωσον τοῦτο, καὶ σκέπε Θεοτόκε, ἡμᾶς δεόμεθα. Βρύει ἡ σὴ Σκέπη ἡ θαυμαστή, δρόσον εὐφροσύνης, καὶ παράκλησιν ἐν δεινοῖς, καὶ παθῶν σβεννύει, τὴν φλόγα Θεοτόκε, καὶ νέμει τοῖς αἰτοῦσι, χάριν καὶ ἔλεος. Σκέπε ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς, Σκέπη φωτοφόρε, τῆς Παρθένου τε καὶ Ἁγνῆς, ταύτην τὴν Μονήν σου, ἀεὶ στηριζομένην, τῇ χάριτι τῇ θείᾳ, τῆς προστασίας σου. Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς. Τρισάγιον, τὰ Ἀπολυτίκια τῆς ἡμέρας, Ἐκτενὴς ὑπὸ τοῦ Ἱερέως. Μετὰ δὲ τὴν Ἀπόλυσιν, ψάλλονται τὰ ἑπόμενα τροπάρια. Ἦχος πλ. β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. Σκέπε ἀπὸ πάσης προσβολῆς, τῇ σῇ κραταιᾷ Κόρη Σκέπῃ, τοὺς καταφεύγοντας, καθ ἑκάστην Δέσποινα τῇ ἀντιλήψει αὐτῆς, καὶ τὸ μέγα σου ὄνομα, καθ ὥραν φωνοῦσι, Δέσποινα βοήθησον, τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, πᾶσι τοῖς πικρῶς θλιβομένοις, πάντας συνοχῆς κατωδύνου, καὶ παντοίων πόνων ἀπαλλάττουσα.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως. Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν Σκέπην σου. Δι εὐχῶν.