Μηνιαία Έκδοση Ι.Ν. Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος Μοναγρούλλι - Λεμεσός Έτος 8ο, Αρ. Τεύχος 4ο, Νοέμβριος 2014 http://o-tiron.blogspot.com 1

Μηνιαία Ἔκδοση Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος Ἔτος 8 ον - Τεῦχος 4 ο Νοέμβριος 2014 Ἰδιοκτήτης: Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος Μοναγρούλλι Λεμεσός Τήλ./Φάξ: 25632879. Ἐφημέριος: Πρωτοπρεσβ. Γεώργιος Κόρτας, Τήλ.: 97668822 Παρεκκλήσια: (ἅ) Ἁγίων Ἀναργύρων (β) Ἁγίας Παρασκευῆς Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες ἀνήκουν στό τυπογραφεῖο Χριστάκη Χαραλάμπους, τό ὁποῖο ἀνέλαβε τά ἔξοδα τοῦ μηνιαίου περιοδικοῦ Στα κείμενα διατηρείται η ορθογραφία των συγγραφέων. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Το σπουδαίο δεν είναι.» 3 Περί του μυστηρίου του γάμου 4 Ακοή χωρίς εφαρμογή 5 6 Ιησούς Χριστός,όλοι ξέρουμε αυτό το όνομα, όμως πόσοι Τον ξέρουμε; Θαύματα Παρουσίες Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως Ἡ εξομολόγηση καὶ ὁ Ἅγιος Γέροντας π.ἰάκωβος Τσαλίκης Χρειάζεται πνευματικός οδηγός στην πνευματική ζωή 8 9 10 Πανηγύρι Αγ. Αναργύρων 11 Ανακοινώσεις 12 2

Το σπουδαίο δεν είναι ν' ανοίξει κανένας τα φύλλα ενός βιβλίου για να συναντήσει λόγια και φράσεις λιγότερο ή περισσότερο κομψές. Είναι... να κυκλοφορήσει σαν αίμα μέσα στις φλέβες των συνανθρώπων του Αγαπητέ/ή αναγνώστη/ρια, Οδυσσέας Ελύτης Σε μια νοσταλγία ανθρωπιάς, οι κοινωνίες μας πασχίζουν να γαντζωθούν από την αφηρημένη έννοια της ελπίδας. Ελπίδα που να αξίζεις να την εμπιστευθείς, για να σου δώσει νόημα στη ζωή σου. Πολλές φορές διαβάζουμε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, ψάχνουμε μέσα στον ψηφιακό κόσμο, που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, για να βρούμε αυτή την ελπίδα. Όμως, όπως λέει και ο ποιητής, δεν είναι αρκετό να ανοίξουμε ένα βιβλίο και να διαβάσουμε ωραία λόγια και φράσεις, να συναντήσουμε ωραίες διδακτικές ιστοριούλες. Το σημαντικό είναι αυτά που διαβάζουμε να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε ως άνθρωποι και να καταλάβουμε αυτό που θέλει να μας πει ο συγγραφέας του βιβλίου ή ο συντάκτης του περιοδικού. Αυτό δεν αφορά μόνο το διάβασμα, αλλά γενικά ό,τι κάνουμε στη ζωή μας, γιατί καταντήσαμε να κάνουμε τα πάντα στη ζωή μας μηχανικά και αδιάφορα. Ακόμα και στην Εκκλησία, τις πλείστες φορές πάμε χωρίς να ξέρουμε το γιατί, πάμε γιατί απλά «πρέπει», γιατί έτσι μας είπαν. Ας αφήσουμε τα λόγια της Αγίας Γραφής, τους βίους των αγίων μας, τα μηνύματα των οσίων πατέρων της Εκκλησίας να κυκλοφορήσουν σαν αίμα μέσα στις φλέβες μας και τότε θα βρούμε την ελπίδα που μας δίνει ο Χριστός. Αυτή την ελπίδα που μας έδωσε με τη σταυρική Του θυσία και την τριήμερο ανάστασή Του. Πίσω από κάθε δυσκολία, πίσω από τον δικό σου σταυρό, να ξέρεις πως κρύβεται η ανάσταση και για σένα. Αρκεί μονάχα να έχεις τον Θεό μαζί σου και μέσα σου! π. Γεώργιος Κόρτας 3

Περί του μυστηρίου του γάμου Αρχιμανδρίτη Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι ότι προορίζεσαι για τον ουρανό, ότι μπήκες στο δρόμο πού πρέπει οπωσδήποτε να σε βγάλει εκεί. Η νύμφη και ο γαμπρός δίνουν τα χέρια τους, τους πιάνει ο ιερεύς και ακολουθούν γύρω από το τραπέζι χορεύοντας και ψάλλοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο γάμος είναι η πορεία, το ταξίδι πού θα καταλήξει στον ουρανό, στην αιωνιότητα. Στον γάμο φαίνονται ότι παντρεύονται δύο. Δεν είναι όμως δύο αλλά τρεις. Παντρεύεται ο άνδρας την γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα, αλλά και οι δύο μαζί υπανδρεύονται το Χριστό. Τρεις επομένως λαμβάνουν μέρος στο μυστήριο και τρεις πλέον παραμένουν στη ζωή τους. Όταν βλέπεις το γάμο σου, τον άνδρα σου, τη γυναίκα σου, όταν βλέπεις τις στεναχώριές σου, τα πάντα μέσα στο σπίτι σου, να ξέρεις ότι είναι σημάδια της παρουσίας του Χριστού. Είναι σαν να ακούς τα βήματά του, σαν να έρχεται, σαν να πρόκειται να ακούσης τώρα και τη φωνή του. Σκιές είναι όλα αυτά πού δείχνουν ότι μαζί μας είναι ο Χριστός. Είναι αλήθεια ότι εξ αιτίας των μεριμνών μας τον νοιώθομε ως απόντα. Τον βλέπομε όμως μέσα στις σκιές και είμαστε βέβαιοι ότι είναι μαζί μας.. Η ζωή μας είναι πλέον μαζί με το Χριστόν 4

Ακοή χωρίς εφαρμογή Από το Γεροντικό Πήγε κάποτε στον Αββά Φήλικα ένας αδελφός, έχοντας μαζί του και μερικούς κοσμικούς. Παρακάλεσε, λοιπόν, τον Αββά να τους πει ωφέλιμο λόγο. Ο γέροντας όμως σώπαινε. Ο αδελφός συνέχισε να τον παρακαλεί ώρα πολλή, οπότε εκείνος τους είπε: - Θέλετε ν ακούσετε ψυχωφελή λόγο; - Ναι, Αββά, αποκρίθηκαν. - Δεν υπάρχει πια λόγος, είπε ο γέροντας. Γιατί όταν οι αδελφοί ρωτούσαν τους γέροντες και έκαναν όσα εκείνοι τους συμβούλευαν, ο Θεός έδινε λόγο, για να ωφεληθούν εκείνοι που ρωτούσαν. Τώρα όμως, επειδή ρωτάνε αλλά δεν εφαρμόζουν όσα ακούνε, πήρε ο Θεός τη χάρη του λόγου από τους γέροντες. Δεν βρίσκουν πια τι να πουν, γιατί δεν υπάρχει εργάτης της αρετής. Όταν τον άκουσαν οι επισκέπτες, αναστέναξαν και είπαν: - Προσευχήσου για μας, Αββά. 5

Ιησούς Χριστός,όλοι ξέρουμε αυτό το όνομα, όμως πόσοι Τον ξέρουμε; Οι πιο πολλοί δεν Τον κατάλαβαν, δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν την ταπείνωσή Του, την ανεξικακία Του, αυτό που πρόσφερε σε όλους αδιακρίτως. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα Τον αμφισβητούν, Τον κατηγορούν, Τον βλασφημούν μη μπορώντας να εννοήσουν την μεγαλοσύνη Του. Οι περισσότεροι είμαστε χριστιανοί-θεατρίνοι, είμαστε «χριστιανοί των καλλιστείων». Μας νοιάζει το προφίλ μας, η εικόνα μας, το κύρος μας, η άποψη της ομήγυρης και όχι η σχέση μας με τον Χριστό, η σχέση μας με τους άλλους. Ο Χριστός κατάντησε παρείσακτος της ζωής μας, κατάντησε για άλλη μία φορά ο «βλάσφημος διδάσκαλος» που τόλμά να μιλά για κάτι πιο βαθύ από τα ατομικά μας «πνευματικά κατορθώματα». Μας μιλά για κοινωνία αγάπης, για συγχώρεση, για την απώλεια του «εγώ» μας. Ο Χριστός μας προτρέπει να κάνουμε «τούμπα» την ζωή μας. Να φέρουμε τα πάνω κάτω σε σχέση με αυτά που ο εκκοσμικευμένος μας χριστιανισμός μας καλεί να ζήσουμε. Κάποιοι ίσως είναι υποψιασμένοι ότι αυτό που ζουν μέσα στην Εκκλησία δεν είναι χριστιανικό, γιατί; Γιατί δεν έχουν χαρά, γιατί ενώ ζούνε μέσα στο Σώμα του Χριστού είναι σαν να ζούνε μέσα στο σώμα της μιζέριας, της σοβαροφάνειας, του καθωσπρεπισμού, της αλαζονείας, του εγωισμού. Εγκλωβισμένοι μέσα σε μικροπρέπειες, σε «όχι», σε «πρέπει», σε ηθικούς κανόνες τελειοποίησης της «έξωθεν καλής μαρτυρίας». Δεν είναι εύκολο να αποδεκτής ότι τόσα χρόνια, αν και ήσουν άνθρωπος της Εκκλησίας, ζούσες χωρίς Χριστό. Δεν είναι εύκολο να αποδεκτή κανείς ότι ο χριστιανισμός που βίωνε και ίσως ακόμα βιώνει είναι κάποιο κεκαλυμμένο ψυχολογικό τρικ για να μεταλλάσσει τις ενοχές του σε τιμωρία-λύτρωση, και τον Χριστό σε έναν υπέρτατο δικαστή της ζωής που μπορεί να εξαγοράσει κάνοντας «τα θελήματά» Του. 6

Μερικοί από εμάς Τον ψάχνουμε. Ψάχνουμε όχι κάποιο απομινάρει του Χριστού, αλλά Τον ίδιο. Ψάχνουμε για τον Χριστό των Πατέρων της Εκκλησίας και όχι τον Χριστό του ηθικισμού και της μιζέριας. Τον αναζητούμε όχι γιατί «πρέπει» να Τον βρούμε, αλλά γιατί θέλουμε Νιώθεις την ανάγκη να Τον βρεις. Να κοινωνήσεις μαζί Του, να γίνεις οίκος Του, και ο Οίκος του να γίνει Πατρίδα σου Μερικοί άλλοι Τον έχουνε βρει. Είναι λίγοι Ασήμαντοι για εμάς. Άνθρωποι που δεν τους «πιάνει το μάτι» σου. Ζουν σε σπηλιές, σε δρόμους, σε σπίτια, σε ερημιές, σε πόλεις. Ζουν παντού αλλά και πουθενά. Ζουν στον κόσμο, για τον κόσμο, έχοντας πεθάνει όμως για τον κόσμο Ιησούς Χριστός. Ποιος δεν ξέρει αυτό το όνομα; Όλος ο κόσμος! Ποιος όμως Τον ξέρει; αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος 7

Θαύματα Παρουσίες Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά. Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού. Κάποια στιγμή οι οικείοι της νεαρής, αποφάσισαν να στραφούν και στον Άγιο Νεκτάριο. Έτσι, μια μέρα, πήραν το κορίτσι και πήγαν να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου, στο μοναστήρι της Αίγινας. Μόλις πλησίασαν τον τάφο, το κακό πνεύμα άρχισε να φωνάζει μέσω του κοριτσιού «Ο Νυχάς, ο Νυχάς, αλίμονο μου». Την επομένη, στην λειτουργία, το κορίτσι έπεσε αναίσθητο. Όταν, δε, συνήλθε μετά από μερικά λεπτά, είχε απαλλαγεί από το κακό πνεύμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κάνει ακόμα ένα θαύμα. Όταν μετά από καιρό άνοιξαν τον τάφο του Αγίου (τον άνοιξαν αρκετές φορές μετά την κοίμηση του) διαπίστωσαν ότι τα νύχια του είχαν μεγαλώσει σαν να ήταν εν ζωή. Αυτόν τον «Νυχά» φοβόταν το κακό πνεύμα που είχε καταλάβει το σώμα της κοπέλας. Ἀπολυτίκιον Ἦχος α' Τῆς ἐρήμου πολίτης Σηλυβρίας τον γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα, ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ ἀναβλύζεις γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα. 8

Ἡ ἐξομολόγηση καὶ ὁ Ἅγιος Γέροντας π.ἰάκωβος Τσαλίκης Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἕνας ἅγιος Γέροντας ὁ μακαριστὸς π. ΙΑΚΩΒΟΣ Ἦταν λοιπὸν στὴν ἐξομολόγηση πολὺ ἐπιεικὴς χωρὶς ὅμως καὶ νὰ παραβαίνει τοὺς Κανόνες. Ἔλεγε: «Ἂν σὲ μία κοπέλα ποὺ ἔκανε, ἂς ποῦμε, ἔκτρωση καὶ μόλις ἐξομολογηθεῖ τὴν ἁμαρτία της ἐγὼ ὡς πνευματικὸς τῆς πῶ ὅτι εἶναι φόνισσα, ὅτι δολοφόνησε τὸ παιδί της καὶ ὅτι ἑφτὰ χρόνια δὲ θὰ κοινωνήσει καὶ κατόπιν τὴ βγάλω ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο, τί συνέπειες θὰ ἔχουν ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ψυχή της; Ἐνῶ ἂν τῆς μιλήσω μὲ ἀγάπη καὶ στοργή, λέγοντάς της «Παιδί μου, δὲν εἶναι σωστὸ αὐτὸ ποὺ ἔκανες, εἶναι ἁμαρτία» καὶ δὲν τῆς βάλω ἀμέσως κανόνα, ἀλλὰ τὴ συμβουλέψω καὶ τὴν ξαναδῶ σὲ δεκαπέντε ἡμέρες ἢ ἕνα μήνα σιγὰ σιγὰ θὰ τακτοποιηθεῖ ἡ ψυχή της. Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ φεύγει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία πληγωμένος ἀλλὰ θεραπευμένος. Ἐγώ, πάτερ μου, δὲ μισῶ τὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτία». Ἦταν ἐπιεικὴς στοὺς κανόνες ποὺ ἔβαζε. Τὸ πόσο συνέπασχε μὲ τοὺς ἐξομολογούμενους ἀδελφοὺς φαίνεται ἀπὸ τοὺς παρακάτω λόγους του. «Ἐγώ, πάτερ μου, συμπάσχω μὲ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἐξομολογεῖται. Πονάω μαζί του. Πονάω καὶ κλαίω γιὰ τὸν ἐξομολογούμενο. Παρακάλεσα τὸν Ἅγιο Δαβὶδ μετὰ τὴν ἐξομολόγηση νὰ ξεχνάω ὅσα δὲ χρειάζονται καὶ νὰ θυμᾶμαι αὐτὰ ποὺ πρέπει γιὰ νὰ προσεύχομαι. Γιατί κάνω προσευχὴ γιὰ τοὺς ἐξομολογούμενους. Καὶ ἀνησυχῶ καὶ τοὺς περιμένω νὰ ξανάρθουν». Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ὅταν ἐξομολογῶ, πάτερ μου, τοὺς Χριστιανοὺς καὶ δὲ βλέπω μετάνοια σὲ ὁρισμένους ἀπὸ αὐτοὺς δὲ διαβάζω συγχωρητικὴ εὐχὴ γιατί δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα ἐφ' ὅσον λείπει ἡ μετάνοια». 9

Χρειάζεται πνευματικός οδηγός στην πνευματική ζωή Σήμερα το πιο απαραίτητο είναι να βρουν οι άνθρωποι έναν πνευματικό, να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύονται. Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ αυτήν την ζωή. Η ψυχή πρέπει να παρακολουθείται από τον πνευματικό, για να μη λαθέψει τον δρόμο της. Μπορεί να βοηθάει στον αγώνα λ.χ. και η πνευματική μελέτη, αλλά, αν κανείς δεν έχει πνευματικό οδηγό, μπορεί να δίνη δικές του ερμηνείες σ αυτά που διαβάζει, και να πλανηθεί. Βλέπεις, και όταν κάποιος πάει κάπου με το αυτοκίνητό του και δεν γνωρίζει καλά τον δρόμο, μπορεί να συμβουλεύεται τον χάρτη, αλλά σταματάει κιόλας και ρωτάει, για να μην πάρει λάθος δρόμο. Ξεκινάει, ας υποθέσουμε, από την Αθήνα να πάει στην Φλώρινα. Έχει χάρτη και τον παρακολουθεί, αλλά ρωτάει και σε κανένα περίπτερο αν πηγαίνει καλά, αν ο δρόμος είναι καλός, γιατί σε καμιά διασταύρωση υπάρχει κίνδυνος να πάρει άλλο δρόμο και να βρεθεί στην Καβάλα ή σε κάποιον γκρεμό να κινδυνέψει να σκοτωθεί. Φυσικά, μπορεί κάποιος να ρωτήσει, αλλά να μην πάρει τον δρόμο που θα του πουν, και να βρεθεί τελικά αλλού, ή να μην προσέξει τα επικίνδυνα σημεία, και να πάθη κακό. Όποιος όμως του δείξει τον δρόμο και συγχρόνως του πη: «πρόσεξε, στο τάδε σημείο έχει μια στροφή επικίνδυνη, εκεί έχει έναν γκρεμό», εκείνος θα έχει το μισθό του. Το ίδιο, θέλω να πω, πρέπει να γίνεται και στην πνευματική ζωή. Είναι απαραίτητο ο πιστός να έχει πνευματικό που θα τον καθοδηγεί με τις συμβουλές του και θα τον βοηθάει δια του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Έτσι μόνον μπορεί να ζήση ορθόδοξη πνευματική ζωή και να είναι σίγουρος ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξει. Δεν θα εμπιστευτεί στον οποιονδήποτε την ψυχή του. Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρει καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξει να βρει κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνει σ αυτόν, τον γιατρό της ψυχής, τακτικά. 10

11

12