1 Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι νέοι και νέες Βρισκόμαστε σήμερα εδώ μέσα στο κατακαλόκαιρο γιατί εμείς είμαστε κίνημα παντός καιρού, γιατί το ταξικό κίνημα οργανώνει την πάλη της εργατικής τάξης χωρίς να υπολογίζει χρόνο καιρό και θυσίες. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα και προοπτική. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης για να κερδίζουν τα μονοπώλια δεν είναι μονόδρομος, ούτε μπορεί να αποτελεί το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας. Από αυτό το βήμα σήμερα καλούμε τους εργαζόμενους να οργανωθούν στα Συνδικάτα τους, να δυναμώσουν την πάλη τους, ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει. Μνημόνιο που συμφώνησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με την ΕΕ και το ΔΝΤ και έφερε άμεσα για ψήφιση στη βουλή, μαζί με μέτρα τέτοιας βαρβαρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει, κάτω από το φόβο της λαϊκής κατακραυγής. Αυτή είναι και η μεγάλη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, στη μεγαλοεργοδοσία Για την «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση και τα προεκλογικά φούμαρα περί αξιοπρέπειας είναι η υλοποίηση όσων επιθυμεί το κεφάλαιο και η ΕΕ εδώ και δεκαετίες, κατεδαφίζοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Γιατί δεσμεύτηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι με το νέο μνημόνιο θα συνεχίσουν το αντιλαϊκό έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, προσθέτοντας νέα επώδυνα μέτρα για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωσή μας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ ΠΑΣΟΚ θεωρούν μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, γι αυτό και καταλήγουν σε νέο αντιλαϊκό μνημόνιο, δεσμεύονται ανοιχτά μαζί με το ΠΟΤΑΜΙ ότι θα προχωρήσουν στην υλοποίηση όλων των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων. Αυτή τη στιγμή στην βουλή συζητείται και ψηφίζεται Η κατάργηση ουσιαστικά της κοινωνικής ασφάλισης και την μετατροπή της, αφού τα νέα μέτρα που ψηφίζονται σήμερα σε συνδυασμό με το νέο ασφαλιστικό τον Οκτώβρη, οδηγούν σε ένα ασφαλιστικό μοντέλο, για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του, με απόσυρση του κράτους. Ότι, δηλαδή, προβλέπεται στα ευρωενωσιακά ντοκουμέντα και στην «Πράσινη Βίβλο» για τις συντάξεις. Με μεθοδικότητα και σχέδιο, προετοιμάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα πού θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, ντόπιου και ευρωπαϊκού, με απαλλαγή της εργοδοσίας και τού κράτους της, πού θα έχει συντάξεις και παροχές υγείας, επιδόματα
ελεημοσύνης. Ένα κατώτατο επίπεδο σύνταξης και παροχών υγείας, σε πολύ μεγάλη ηλικία, πού θα εγγυάται το κράτος, και «παράδοση» στις ασφαλιστικές εταιρείες επαγγελματικά ταμεία, με μεγαλύτερη σύνδεση των εισφορών με τις παροχές, σύνδεση της κατώτατης σύνταξης με το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία του συνταξιούχου, την αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης πάνω από 4500 μέρες εργασίας με μείωση των συντελεστών και ποσοστού αναπλήρωσης. Έτσι στρώνεται το έδαφος για ένα Ασφαλιστικό, στο οποίο ο ασφαλισμένος θα παρακαλά να έχει δουλειά και μετά τα 67 χρόνια, προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια σύνταξη με την οποία θα μπορεί να συντηρείται! Η κατάργηση της πρόνοιας με περικοπές στο ύψος των 900εκ ευρώ σε παροχές η μετρητά, υπό την επίβλεψη μάλιστα της παγκόσμιας τράπεζας! Η πλήρης ισοπέδωση στα εργασιακά, καθώς η αναφορά στις «βέλτιστες πρακτικές σε επίπεδο ΕΕ», σημαίνει το βάθεμα των ελαστικών μορφών εργασίας, 4ωρα και συμβάσεις ορισμένου χρόνου που θα συνοδευτούν με περαιτέρω απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων, ώστε να χτυπηθεί πιο αποτελεσματικά το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά. Δείγμα από τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ, των κυβερνήσεων και της σημερινής, είναι τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο εργασίας. Το 84% των νέων προσλήψεων είναι με μερική απασχόληση, συμβάσεις δίμηνες, πεντάμηνες, προγράμματα voucher κλπ. και μόνο το 16% είναι προσλήψεις με πλήρη και σταθερή δουλειά. Η συγκυβέρνηση δεσμεύεται ξεκάθαρα ότι οι ΣΣΕ, όχι μόνο, δεν πρόκειται να επανέρθουν, αλλά ακόμα και η υπογραφή της ΕΓΣΕΕ που επισημοποίησε τα 586 και 511, δίνοντας 3 μήνες παραπάνω στην μετενέργεια τίθεται υπό αμφισβήτηση. Δεσμεύονται ότι από τον Οκτώβρη θα εξειδικεύσουν το μεγαλύτερο χτύπημα στις ΣΣΕ αλλάζοντας ταυτόχρονα και το νόμο για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες προκειμένου να φέρουν μεγαλύτερα εμπόδια στην δράση της εργατικής τάξης, στους χώρους δουλειάς. Νέες μειώσεις μισθών στο δημόσιο με την πλήρη επέκταση του ενιαίου μισθολογίου και την σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα Η φοροληστεία του λαού παραμένει και αυξάνεται καθώς ο ΕΝΦΙΑ που, όπου να ναι έφευγε, διατηρείται, «ζει και βασιλεύει» και θα αρπάζει 2,65 εκατ, ευρώ το χρόνο ακόμα και αν οι αντικειμενικές αξίες πέσουν. Αυξάνεται και μονιμοποιείται η «εισφορά αλληλεγγύης», μειώνεται το ακατάσχετο όριο μισθών και συντάξεων από τα 1500 στα 1000 ευρώ. Καταστρέφει όλους τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες με την σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από το 55% στο 100% για αυτοαπασχολούμενους, μικρές επιχειρήσεις, καθώς και για εργαζόμενους με μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών. Ταυτόχρονα καταργεί τις περιόδους εκπτώσεων και επιβάλει το άνοιγμα καταστημάτων λιανεμπορίου τις Κυριακές. Παραδίδουν στο μεγάλο κεφάλαιο «στους επενδυτές» που περιμένουμε σαν «τους βαρβάρους» Λιμάνια, σιδηρόδρομους, 2
υποδομές ενέργειας, ελεύθερους χώρους μέχρι και τον περίβολο της ακρόπολης είτε με το ΤΑΙΠΕΔ, είτε με το νέο ταμείο που θα φτιάξουν. Ο στόχος τους είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου, η συγκέντρωση του πλούτου σε ακόμη πιο λίγα χέρια μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας, το ταμείο στο οποίο θα παραχωρηθεί κρατική περιουσία ύψους 50 δις. Όλα αυτά τα παραπάνω μέτρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, η ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ το ΠΑΣΟΚ τα πλασάρουν από κοινού ως «εθνικό συμφέρον» ή «αναγκαστικό μονόδρομο για την σωτηρία της πατρίδας». Ο ΣΕΒ δηλώνει έτοιμος να στηρίξει την Εθνική προσπάθεια για να μείνει η χώρα στην ΕΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην ίδια γραμμή λέει ότι είναι πολύ σημαντικό να βρίσκονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί γιατί έτσι δυναμώνει η διαπραγμάτευση. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι για όλους αυτούς συμφέρον είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σωτηρία, η σωτηρία των κερδών τους. Επιδιώκουν την συναίνεση, τη συμφωνία των εργαζομένων των λαϊκών στρωμάτων, την στοίχιση της εργατικής τάξης στα συμφέροντα της αστικής τάξης, των μονοπωλιακών ομίλων. Μαζί με όλα τα παραπάνω, από το δημοψήφισμα και μετά ξαναζούμε το σίριαλ των διαττόντων αστέρων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ της λεγόμενης «Αριστερής Πλατφόρμας», που κάνουν πολύ θόρυβο «πέφτοντας από τα σύννεφα» με τις εξελίξεις και την υπογραφή του 3 ου μνημονίου. Τόνοι τα δάκρυα στα παράθυρα των ΜΜΕ, προκειμένου να ξεχαστούν οι αυταπάτες που έσπειραν μαζί με άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις για τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Όπως άλλωστε έκαναν διάφοροι δήθεν «αντιφρονούντες» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα προηγούμενα μνημόνια. Αφού στήριξαν όλα τα βήματα προς το νέο μνημόνιο προτείνουν την - εξίσου αδιέξοδη για το λαό - πολιτική της καπιταλιστικής Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, κρύβοντας ότι η έξοδος από το ευρώ και μόνο, χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, θα οδηγήσει το λαό στη χρεοκοπία και τα μονοπώλια για μια ακόμη φορά πολλαπλά ωφελημένα. Τους ξέρουν καλά οι εργαζόμενοι. Ήταν χρόνια ολόκληρα δεμένοι στο άρμα της ΕΕ από την εποχή της συνθήκης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, αλλά και συνδικαλιστικά που δεν έχασαν καμία ευκαιρία να βάλουν πλάτη μαζί με τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ στην εφαρμογή κάθε αντεργατικού μέτρου. Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι Σε κάθε στροφή της ιστορίας της καπιταλιστικής κρίσης, όπως και της ανάκαμψης επιβεβαιώνεται αυτό που το ταξικό κίνημα προβάλλει. Αν δεν σηκώσουμε ανάστημα, αν δεν πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, αξιοποιώντας τη δική μας δύναμη, θα μετράμε ήττες, βάσανα και αδιέξοδα. 3
4 Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού που εναπόθεσε τις ελπίδες του στη δήθεν «αριστερή κυβέρνηση» και ψήφισε όχι στο δημοψήφισμα στη λογική της ρήξης με αυτή την πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση. Η μετατροπή του σε ΝΑΙ και σε 3 ο μνημόνιο δεν πρέπει να φέρει απογοήτευση. Αν σήμερα κάνουμε πίσω, αν δεν αντισταθούμε, τότε τα χειρότερα είναι μπροστά μας, θα χάσουμε και άλλο πολύτιμο χρόνο. Το ΠΑΜΕ προειδοποίησε ότι μέσα στην ΕΕ σε αυτό το σύστημα που γεννά κρίσεις, φτώχεια, δυστυχία, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό. Δεν πρέπει λοιπόν να χαθεί στιγμή, να μη δώσουμε καμιά ανοχή, να μην περάσει κανένας εφησυχασμός, καμιά απογοήτευση. Στην επίθεση κυβέρνησης Ε.Ε. επιχειρηματικών ομίλων εμείς να απαντήσουμε με οργάνωση και αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, στις εργατογειτονιές. Να δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τις λαϊκές επιτροπές. Να αναπτύξουμε ισχυρούς ταξικούς αγώνες, μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία γιατί αυτή είναι η προοπτική που θα οδηγήσει στο να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε, έξω από τις λυκοσυμμαχίες το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. χωρίς τους καπιταλιστές που τον εκμεταλλεύονται. Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, στα νησιά του Αιγαίου την αγωνιώδη προσπάθεια χιλιάδων μεταναστών, ανθρώπων ξεριζωμένων από τον τόπο τους προκειμένου να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την φτώχεια που γέννησε η ίδια μήτρα που γεννά και τα δικά μας προβλήματα. Είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και κάθε λογής ιμπεριαλιστικός οργανισμός, που καθημερινά δημιουργούν και νέες εστίες πολέμου, προκαλώντας εκατομμύρια προσφύγων και δεν αντιμετωπίζονται από το σημερινό ευρωενωσιακό θεσμικό πλαίσιο στη χώρα μας, που έχει μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών. Η αναμονή για δήθεν «αλληλεγγύη από την ΕΕ» μαζί με τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται αυτές τις μέρες στα κανάλια αποτελούν πρόκληση, την ώρα που η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή. Απαιτούμε από την σημερινή μας συγκέντρωση να παρθούν τώρα μέτρα για τη δημιουργία αξιοπρεπών χώρων διαβίωσης των προσφύγων-μεταναστών και για τη στελέχωση των αρμοδίων υπηρεσιών, όπως επίσης να δοθούν σε όλους ταξιδιωτικά έγγραφα ώστε να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού τους. Τέλος Καλούμε τους εργαζόμενους να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη στους μετανάστες. Δεν θα κάνουμε πίσω από το διεθνιστικό μας καθήκον, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς που υποφέρουν, αλλά και να
συνεχίσουμε τον κοινό αγώνα απέναντι στον κοινό εχθρό: Το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία του. Να γιατί και σήμερα εδώ, στο σημερινό μας συλλαλητήριο, δεσμευόμαστε να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί την συγκυβέρνηση που είναι συνυπεύθυνη για το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει σε Έλληνες και μετανάστες. Στο μνημόνιο που φέρνει, στους εφαρμοστικούς νόμους που θα ψηφίσει μαζί με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, απέναντι θα είμαστε όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας να γίνετε υπόθεση όλο και περισσότερων με την οργάνωση μας σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε κλάδο. Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας σημαίνει ότι η απόλυση του διπλανού μου στην δουλειά είναι και δική μου υπόθεση. Ότι όλοι μαζί οι συνάδελφοι οργανωμένα παλεύουμε για την ανάκληση των απολύσεων, διεκδικούμε τα δεδουλευμένα μας κόντρα στην απληρωσιά, πάμε κόντρα στις μειώσεις παλεύοντας για την υπεράσπιση και την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων. Μαζικοποιώντας επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει ταυτόχρονα να παλέψουν για την αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα για την υπεράσπιση και την διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Μαζί με τους άνεργους παλεύουμε ταυτόχρονα για άμεσα μέτρα ανακούφισης, αλλά και για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά. Σε συντονισμό με τους μικρούς επαγγελματίες της πόλης και της υπαίθρου να οργανώσουμε την πάλη απέναντι στα μονοπώλια που μας εξαθλιώνουν. Με τους σπουδαστές και τους φοιτητές που ουσιαστικά και τους μετατρέπουν σε φθηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό. Με κάθε γυναίκα που βιώνει διπλά την εκμετάλλευση και τιμωρείτε για το αν και πότε θα γίνει μάνα. Εδώ βρίσκεται η ελπίδα. Κανένας εργάτης να μην λυγίσει στους ταξικούς αγώνες βρίσκεται η λύση. Να κάνουμε, ότι περνά από το χέρι μας για να μετατρέψουμε τον κάθε εργασιακό χώρο και την κάθε γειτονιά σε κάστρο αντίστασης. Να επιδιώξουμε να περιφρουρήσουμε την ταξική μας ενότητα, ανατρέποντας τους αρνητικούς συσχετισμούς όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος. Να συγκεντρώνουμε καθημερινά δυνάμεις νέες, για να μπαίνουν στη μάχη, να ωριμάζουν μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, να εμπνέουν και να εμπνέονται, να συγκρούονται στο όνομα των συμφερόντων της τάξης μας, μέχρι τον τελικό μας σκοπό. Γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη. 5