Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ

Μελέτη 6: Για το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΕΔΑΦΙΟ ΜΝΗΜΗΣ: «Και έχθραν θέλω στήσει αναµέσον σου και της γυναικός, και αναµέσον του σπέρµατός σου και του σπέρµατος αυτής. Αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Γένεση 3/γ 15. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 3/γ 1-15, Ματθ. 4/δ 3-10, Κολ. 2/β 20-23, Ιωάν. 3/γ 17, Αποκ. 14/ιδ 6,7. Σε ένα κωμικό έργο, η γυναίκα ενός ιερέα επιστρέφει μία μέρα στο σπίτι με ένα ακριβό φόρεμα. Όταν την βλέπει ο σύζυγός της, θυμώνει. Μετά από έναν έντονο διάλογο, του λέει θυμωμένα, «Ο Διάβολος με έκανε να αγοράσω αυτό το φόρεμα! Δεν ήθελα να το αγοράσω, αλλά συνέχισε να με ενοχλεί.» Υποτίθεται ότι αυτή η σκηνή είναι κωμική. Στην πραγματικότητα όμως, ο Σατανάς και το έργο του δεν είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να αστειευτούμε. Για ορισμένους, ο Διάβολος δεν είναι τίποτε άλλα παρά μία αρχαία δεισιδαιμονία, την οποία δεν πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά. Η Αγία Γραφή όμως είναι κατηγορηματική: Αν και ο Σατανάς έχει ηττηθεί (Αποκ. 12/ιβ 12, Α Ιωάν. 3/γ 8), βρίσκεται εδώ στη γη, και είναι αποφασισμένος να προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χάος και καταστροφή στη δημιουργία του Θεού. Αυτήν την εβδομάδα θα εξετάσουμε την πρώτη επίθεση του Σατανά, και θα δούμε τι μπορούμε να διδαχθούμε απ αυτήν, ώστε στις επιθέσεις του να επικαλούμαστε τη νίκη μέσω του Χριστού. 41

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου ΤΟ ΦΙΔΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΠΟΝΗΡΟ Διαβάστε Γέν. 3/γ 1. Πώς περιγράφεται ο Σατανάς, με την μορφή ερπετού; Πόσο αληθινή είναι αυτή η περιγραφή; Η πονηριά του φαίνεται στον τρόπο που φέρνει τον πειρασμό. Δεν κάνει άμεση επίθεση, αλλά προσπαθεί να ανοίξει συζήτηση με την γυναίκα. Προσέξτε πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο προβληματικά σημεία στα λόγια του φιδιού. Αρχικά ρωτάει αν ο Θεός έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση. Συγχρόνως, με την ερώτησή του σπέρνει αμφιβολίες για την γενναιοδωρία του Θεού. Κατά συνέπεια, ρωτάει: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» Ο Διάβολος εσκεμμένα διαστρέβλωσε την εντολή του Θεού προκειμένου η γυναίκα να την διορθώσει και έτσι μ αυτόν τον τρόπο να ανοίξει συζήτηση μαζί της. Η στρατηγική του είναι σίγουρα «πονηρή». Φυσικά τίποτε από αυτά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο Ιησούς αποκάλεσε τον Διάβολο ψεύτη και πατέρα του ψεύδους (Ιωάν. 8/η 44). Στην Αποκ. 12/ιβ 9 ο Διάβολος πλανά τον κόσμο που σημαίνει ότι κανείς δεν είναι ασφαλής. Ο Σατανάς δεν έχει χάσει το ταλέντο του στην πονηριά και την κατεργαριά. Εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την στρατηγική που είχε τόσο μεγάλη επιτυχία στην Εύα. Θέτει ερωτήματα για τον Λόγο του Θεού και τις προθέσεις Του, για να σπείρει αμφιβολίες και να ανοίξει «συζήτηση». Για να αντισταθούμε στις επιθέσεις του, πρέπει να είμαστε άγρυπνοι (Α Πέτρ. 5/ε 8). ΣΚΕΨΗ: Συγκρίνετε Ματθ. 4/δ 3-10 µε Γέν. 3/γ 1. Τι οµοιότητες βρίσκουµε στη στρατηγική του Σατανά στον Ιησού, µε τη στρατηγική του στην Εύα; Γιατί απέτυχε µε τον Ιησύ; Τι µπορούµε να διδαχθούµε από τον τρόπο που ανταποκρίθηκε ο Ιησούς στις επιθέσεις του Σατανά στην έρηµο; Με ποιους τρόπους ο Σατανάς κάνει το ίδιο και σε µας σήµερα; 42

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ Διαβάστε Γέν. 3/γ 2,3. Πώς απάντησε η γυναίκα στο φίδι; Τι λάθη έκανε; Παρότι η Εύα ήξερε πολύ καλά την εντολή του Θεού, κάτι το οποίο δείχνει την ενοχή της, η απάντησή της πηγαίνει πιο πέρα από εκείνο που τους είχε πει ο Θεός, τουλάχιστον όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Ο Θεός είχε πει στον Αδάμ και στην Εύα να μη φάνε από το δέντρο, δεν τους είχε πει να μην το αγγίξουν. Επειδή δεν γνωρίζουμε τι ήταν εκείνο που την έκανε να το πει αυτό, καλό είναι να μην κάνουμε υποθέσεις. Αναμφίβολα, κάτι το οποίο δεν επιτρεπόταν να φάει, δεν θα μπορούσε και να το αγγίξει. Και σήμερα πολλές φορές αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα. Υπάρχουν διδασκαλίες σαν κι αυτή που στα περισσότερα σημεία, όχι σε όλα, έρχονται σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Αυτά όμως τα μικρά σημεία που δεν εναρμονίζονται, μπορούν να τα καταστρέψουν όλα. Το ψέμα που είναι αναμιγμένο με την αλήθεια, παραμένει ψέμα. Διαβάστε Ματθ. 15/ιε 7-9. Τι είπε ο Ιησούς στους Γραμματείς και Φαρισαίους για όποιον προσθέτει ανθρώπινες σκέψεις στο Λόγο του Θεού; Συγκρίνετε την περικοπή με Αποκ. 22/κβ 18 και Κολ. 2/β 20-23. Τι κίνδυνοι προκύπτουν όταν δημιουργούμε κανόνες που νομίζουμε ότι θα μας προστατέψουν από την αμαρτία; Εδ. 23. Το πρόβλημα με την αμαρτία δεν είναι η έλλειψη κανόνων, αλλά η διεφθαρμένη καρδιά. Ακόμη και στην κοινωνία γίνονται εκκλήσεις για περισσότερους νόμους κατά του εγκλήματος, παρότι βρίσκονται σε ισχύ ήδη αρκετοί νόμοι. Δεν χρειαζόμαστε επιπλέον νόμους, αλλά νέα καρδιά. ΣΚΕΨΗ: Με ποιον τρόπο κινδυνεύουµε όταν κάνουµε τα παραπάνω; Οι κανόνες που βασίζονται στις βιβλικές αρχές είναι σηµαντικοί. Πώς ξέρουµε ότι οι κανόνες και οι νόµοι δεν θα µας βγάλουν από τον σωστό δρόµο; 43

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου ΕΞΑΠΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ Διαβάστε Γέν. 3/γ 4-6. Τι οδήγησε στην πτώση του Αδάμ και της Εύας; Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία τους που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τους πειρασμούς μας;.. Ο Σατανάς κατάφερε με επιτυχία να ανοίξει συζήτηση με την Εύα και να σπείρει αμφιβολίες για το τι είπε ο Θεός. Έπειτα ισχυρίστηκε ότι ο Θεός είπε ψέματα, και εξήγησε στην Εύα τα κίνητρα πίσω από την απαγορευτική εντολή του Θεού για τον καρπό. Σύμφωνα με τον Σατανά, ο Θεός ήθελε να εμποδίσει τον Αδάμ και την Εύα να φτάσουν στο μέγιστο βαθμό των δυνατοτήτων τους. Έτσι, ο Σατανάς εδραιώνει την προηγούμενη ερώτησή του για το αν ο Θεός τούς απαγόρευσε να φάνε από τα δέντρα του Παραδείσου. Η Εύα χρησιμοποιεί τρία στοιχεία που θα την οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι η βρώση του καρπού θα την ωφελήσει. Πρώτον, είδε ότι ο καρπός που τους απαγορεύτηκε ήταν καλός για βρώση. Πιθανόν, να είδε το φίδι να τρώει τον καρπό. Μπορεί και να της είπε πόσο νόστιμος ήταν. Αυτό θα πει μάχη μεταξύ των αισθήσεων και του ξεκάθαρου, «Ούτω λέγει ο Κύριος!» Το δεύτερο στοιχείο που έπεισε την Εύα να φάει τον καρπό, ήταν ότι το φρούτο ήταν ελκυστικό. Αναμφίβολα, όλοι οι καρποί στον κήπο ήταν ελκυστικοί, αλλά για κάποιον λόγο, η Εύα ελκύστηκε ιδιαίτερα από τον καρπό που της πρόσφερε ο Σατανάς. Η υποτιθέμενη δύναμη που πρόσφερε ο καρπός, είναι ο τρίτος λόγος για τον οποίο η Εύα ήθελε να τον φάει. Το φίδι την διαβεβαίωσε πως τρώγοντάς τον, θα αυξανόταν σε γνώση και θα γινόταν όμοια με τον Θεό. Η ειρωνεία είναι ότι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ήταν ήδη όμοια με τον Θεό (Γέν. 1/α 27). Λέμε ότι η Εύα εξαπατήθηκε ενώ ο Αδάμ όχι (Α Τιμ. 2/β 14). Αν ο Αδάμ δεν εξαπατήθηκε, τότε γιατί έφαγε από τον καρπό; Ο Αδάμ συνειδητά παράκουσε τον Θεό και επέλεξε να ακολουθήσει την Εύα. Και σήμερα πολλές φορές δεν συναντάμε αυτήν τη συμπεριφορά; Πόσο εύκολα παρασυρόμαστε από τους άλλους, ανεξαρτήτως εάν τα λόγια και οι πράξεις τους έρχονται σε αντίθεση με τον Λόγο του Θεού! Ο Αδάμ άκουσε την Εύα και όχι τον Θεό, και ο εφιάλτης της ανθρώπινης ιστορίας ακολούθησε (δείτε Ρωμ. 5/ε 12-21). 44

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ: ΜΕΡΟΣ Α Στη Γέν. 3/γ, μετά την Πτώση, τα πρώτα λόγια του Θεού είναι ερωτήσεις: «Πού είσαι; Τις εφανέρωσεν εις σε ότι είσαι γυμνός; Μήπως έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε να μη φάγης; Τι είναι τούτο το οποίον έκαμες;» (Γέν. 3/γ 9,11,13). Τι είπε ο Θεός όταν μίλησε στο φίδι και τι σημαίνουν τα λόγια Του; Δείτε Γέν. 3/γ 14,15. Σκεφτείτε τις συνέπειες όλων όσων συνέβησαν. Η πρώτη δήλωση του Θεού είναι η καταδίκη του Σατανά, και όχι της ανθρωπότητας. Για την ακρίβεια, μέσα από την καταδίκη του Σατανά, ο Θεός δίνει στην ανθρωπότητα την ελπίδα και την υπόσχεση του ευαγγελίου (εδ. 15). Καθώς ανακοινώνει την καταδίκη του Σατανά, αναγγέλλει την ελπίδα της ανθρωπότητας. Παρά την αμαρτία τους, ο Κύριος δίνει αμέσως στον Αδάμ και στην Εύα την υπόσχεση της σωτηρίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά την υπόσχεση, μετά την ελπίδα της χάρης και της σωτηρίας στο εδ. 15 (που είναι γνωστή και ως «Η πρώτη Υπόσχεση του Ευαγγελίου»), ο Κύριος ανακοινώνει την κρίση Του στον Αδάμ και στην Εύα: «Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου, με λύπας θέλεις γεννά τέκνα Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου» (Γέν. 3/γ 16,17). Αξίζει να σημειώσουμε ότι η υπόσχεση προηγήθηκε της κρίσης. Χωρίς το ευαγγέλιο, η κρίση θα ήταν καταδίκη, αλλά η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι: «Δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, διά να κρίνη τον κόσμον, αλλ διά να σωθή ο κόσμος δι αυτού» (Ιωάν. 3/γ 17). ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι σηµαντικό να θυµόµαστε ότι ο Θεός θέλει να µας σώσει και όχι να µας καταδικάσει; Πώς η αµαρτία στη ζωή µας καταφέρνει να αµαυρώσει αυτήν τη σπουδαία αλήθεια και να µας αποµακρύνει από τον Θεό; 45

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ: ΜΕΡΟΣ Β Στη Γέν. 1/α και 2/β ο Θεός κάνει επιτακτικές δηλώσεις όπως: «Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος.» Όλες αυτές οι δηλώσεις που αφορούν την Δημιουργία και την εδραίωση της ανθρωπότητας σ αυτήν. Όπως είδαμε, η επόμενη επιτακτική δήλωση που αναφέρεται στην Αγία Γραφή, βρίσκεται στη Γέν. 3/γ 14,15 που ο Κύριος δίνει το ευαγγέλιο στην ανθρωπότητα. Στην Αγία Γραφή οι πρώτες δηλώσεις του Θεού έχουν να κάνουν με τη Δημιουργία και οι επόμενες με τη λύτρωση, η οποία εμφανίζεται στα πλαίσια της κρίσης. Άλλωστε ποιος ο λόγος του ευαγγελίου, των «καλών αγγελιών», εάν δεν υπήρχε κρίση καταδίκη από την οποία να χρειαζόμαστε απελευθέρωση; Η έννοια του «ευαγγελίου» έχει μέσα της την έννοια της καταδίκης μίας καταδίκης που δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε. Αυτή είναι «καλή αγγελία»! Αν και έχουμε παραβεί τον νόμο του Θεού, και θα κριθούμε γι αυτό μέσω του Ιησού Χριστό ελευθερωνόμαστε από την καταδίκη που αναπόφευκτα θα ερχόταν με την κρίση. Η Δημιουργία, το Ευαγγέλιο, και η Κρίση, δεν εμφανίζονται μαζί μόνο στις πρώτες σελίδες της Αγίας Γραφής, αλλά και στις τελευταίες. Διαβάστε Αποκ. 14/ιδ 6,7. Με ποιον τρόπο συνδέονται τα παραπάνω εδάφια με τα τρία πρώτα κεφάλαια της Γένεσης; Τι αντιστοιχίες βρίσκουμε;...... Στην Αποκ. 14/ιδ 6,7 βλέπουμε μία διακήρυξη στην οποία ο Θεός εμφανίζεται ως ο Δημιουργός, το βασικό θέμα των πρώτων σελίδων της Γένεσης. Στην Αποκ. 14/ιδ, το «αιώνιο ευαγγέλιο» προηγείται της κρίσης, όπως ακριβώς και στη Γένεση 3/γ. Η κρίση υπάρχει, αλλά όχι πριν το ευαγγέλιο. Επομένως, η βάση του μηνύματός μας πρέπει να είναι η χάρη, η καλή αγγελία ότι αν και αξίζουμε την καταδίκη μπορούμε να σταθούμε συγχωρεμένοι, καθαροί, και δικαιωμένοι μέσω του Ιησού. Χωρίς το ευαγγέλιο θα είχαμε την κατάληξη του φιδιού και του σπέρματός του. Και αυτό το σπουδαίο μήνυμα εμφανίζεται στην Εδέμ, στα πρώτα λόγια του Θεού προς την έκπτωτη ανθρωπότητα. 46

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου Δύση ηλίου:17:53 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «Ο Θεός παρείχε στους προπάτορές μας την τροφή που θα έπρεπε να τρώνε. Δεν ήταν στο σχέδιο Του να αφαιρεθεί η ζωή των δημιουργημάτων Του. Δεν ήταν στο σχέδιο να υπάρξει θάνατος στην Εδέμ» Ε. Χουάιτ, Counsels for the Church, σ.228. «Ο Σατανάς παρουσιάζει το θείο νόμο της αγάπης σαν νόμο εγωισμού. Ισχυρίζεται ότι είναι αδύνατο για μας τους ανθρώπους να υπακούσομε στα διατάγματά Του. Την πτώση των προγόνων μας, με όλες τις θλιβερές της συνέπειες, την επιρρίπτει στο Δημιουργό, κάνοντας τους ανθρώπους να βλέπουν το Θεό σαν πρόξενο της αμαρτίας, του πόνου και του θανάτου. Ο Ιησούς ήρθε να ξεσκεπάσει αυτήν την απάτη.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.24. «Στην καταδικαστική απόφαση που προφέρθηκε στο Σατανά, περιέχεται ένας υπαινιγμός για απολύτρωση Η καταδίκη αυτή που προφέρθηκε ε- νώ οι προπάτορές μας άκουγαν, ήταν γι αυτούς μια υπόσχεση. Πριν ακόμη ακούσουν για τα αγκάθια και τα τριβόλια, για το μόχθο και τη λύπη που θα γινόταν τώρα η μοίρα τους, ή για το χώμα στο οποίο θα επέστρεφαν, άκουσαν λόγια τα οποία ήταν αδύνατο να μη τους φέρουν ελπίδα. Ολα όσα είχαν χάσει ενδίδοντας στο Σατανά, θα μπορούσαν να επανακτηθούν μέσο του Χριστού.» Ε. Χουάιτ, Ε. σ.17. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: 1. Διαβάστε ξανά την ημέρα της Δευτέρας. Τι είδους κανόνες θέτουμε που μπορούν να μας μετατρέψουν στους ανθρώπους που ο Ιησούς καταδίκασε; Την ίδια στιγμή, πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε καλύτερα τις αληθινές αρχές που αποκαλύπτονται στην Αγία Γραφή; 2. Η Εύα εμπιστεύθηκε τις αισθήσεις της και όχι την ξεκάθαρη εντολή του Θεού. Γιατί είναι τόσο εύκολο να κάνουμε και εμείς το ίδιο; 3. Μείνετε στις εμφανείς αντιθέσεις μεταξύ της Δημιουργίας και της θεωρίας της εξέλιξης. Γιατί είναι αδύνατον αυτές οι αντικρουόμενες ιδέες να συμβαδίσουν χωρίς να καταστρέψουν το πραγματικό μήνυμα της Αγίας Γραφής; Γιατί η σωστή κατανόηση της Δημιουργίας είναι απαραίτητη για την σωστή κατανόηση της Πτώσης; 4. Σε ορισμένες κοινωνίες η ύπαρξη του Διαβόλου θεωρείται μία ανόητη ιδέα, ενώ σε άλλες υπάρχει εμμονή με την δύναμη του κακού και των πονηρών πνευμάτων. Πώς μπορούμε να βρούμε τη σωστή ισορροπία - ανεξάρτητα από την τάση που επικρατεί στην κοινωνία μας καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις υπερφυσικές μάχες που έχουμε να δώσουμε; 47