Το µέγα Μυστήριο της τρίτης Ρώµης....Υπάρχει;...Ποια είναι η τρίτη Ρώµη; Αυτή είναι ο απόλυτος εχθρός των Ελλήνων

Το µέγα Μυστήριο της τρίτης Ρώµης....Υπάρχει;...Ποια είναι η τρίτη Ρώµη; Αυτή είναι ο απόλυτος εχθρός των Ελλήνων Αυτή είναι η τελευταία "Βαβυλώνα" της σύγχρονης ιστορίας. Το 334 π.χ. έγινε κάτι πρωτοφανές και µοναδικό στην ιστορία του κόσµου. Κάποιο θεϊκό "χέρι" έτριψε το µυθικό "λυχνάρι" και το "τζίνι" απελευθερώθηκε στον κόσµο. Ο Αλέξανδρος πέρασε µε τον στρατό του στην Ασία. Το "λυχνάρι" του κόσµου ήταν η Ελλάδα και το "τζίνι" ήταν οι Έλληνες. Η πιο µορφωµένη κοινωνία που γνώρισε ποτέ η αρχαιότητα "σκορπίστηκε" στον τότε γνωστό κόσµο. Επί αιώνες συγκέντρωνε γνώση στη φτωχή ελληνική γη και µέσα σε λίγες στιγµές διασκορπίστηκε σε ολόκληρο τον κόσµο σαν δροσιστικό και ζωογόνο "νέφος" πάνω από τις κοινωνίες. Η πιο µορφωµένη κοινωνία που γνώρισε ο ποτέ κόσµος απέκτησε µε το ξίφος ένα δικαίωµα, το οποίο σπάνια µορφωµένοι κατακτούν µε αυτόν τον τρόπο. Μορφωµένοι µε ξίφη υπήρξαν µόνον οι Έλληνες. Εξίσου άξιοι χειριστές τόσο της γνώσης όσο και του ξίφους δεν υπήρξαν ποτέ όµοιοί τους...γνήσια "παιδιά" του πανέξυπνου αλλά και ρωµαλέου Οδυσσέα. Από τότε που "απλώθηκαν" στον κόσµο, ήταν αυτοί, οι οποίοι στην ουσία τον έλεγχαν απόλυτα. Υπό την ηγεσία του πιο χαρισµατικού άνδρα της αρχαιότητας κατέκτησαν τον απόλυτο στόχο για έναν λαό...ανέβηκαν στην κορυφή της αυτοκρατορίας ως σύνολο. Ο πρώιµος θάνατος του Αλέξανδρου τούς επέτρεψε να οργανωθούν συλλογικά, χωρίς να παρακαµφθούν από τα ιδιωτικά συµφέροντα των "γαλαζοαίµατων" και των λοιπών "εκλεκτών". Όλα ήταν πλέον εύκολα. Έχοντας γνώση, µπόρεσαν και ρύθµισαν τα πράγµατα µε τον τρόπο που τους βόλευε. Έχοντας µια παιδεία µοναδική και ένα "πακέτο" γνώσης ασυναγώνιστο, έγιναν η πρώτη εθνικού τύπου οµάδα, η οποία λειτουργούσε "πάνω" από όλες τις κοινωνίες, υποδυόµενη την κοινωνική τάξη. Έχοντας πλεονεκτήµατα, τα οποία εκείνη την εποχή ήταν κάτι παραπάνω από σπάνια, µπορούσαν να επιβιώσουν εύκολα σε όλες τις κοινωνίες. Η άνεσή τους στην επικοινωνία, η πολυγλωσσία τους, σε συνδυασµό µε το γεγονός ότι αυτά, τα οποία πρέσβευαν και αντιπροσώπευαν, γοήτευαν τους λαούς, τους διευκόλυνε στη διασπορά τους ανάµεσά τους. Μέσα σε λίγα χρόνια είχαν γίνει "αόρατοι" για τους λαούς. Στελέχωναν όλους τους µηχανισµούς εξουσίας και κανένας δεν αντιδρούσε στην παρουσία τους...έγιναν κάτι σαν "φυσικό φαινόµενο" για εκείνους τους χώρους...σαν να ήταν από πάντα στις "θέσεις" τους. 1

Έχοντας "εκπαιδευτεί" άριστα στα ελληνιστικά βασίλεια, είχαν αποκτήσει γνώσεις και εµπειρίες, οι οποίες τους έκαναν αναντικατάστατα "εργαλεία" για τον οποιοδήποτε φιλόδοξο εξουσιαστή αυτού του κόσµου. Είχαν βρει το "µυστικό" της "πλεύσης" και µπορούσαν να αντιµετωπίζουν όλες τις καταστάσεις και στην κυριολεξία να µην "βυθίζονται" σε καµία περίπτωση. Μιλάµε για τον απόλυτο σχεδιασµό. Πουθενά και κανένας δεν µπορούσε να τους αντισταθεί ή να τους "αποµονώσει", ώστε να τους καταδιώξει, µετατρέποντάς τους σε "θηράµατα". Είχαν επινοήσει και την πνευµατική "αναπαραγωγή" του "είδους" τους και είχαν καλύψει απόλυτα όλες τις αδυναµίες τους...πνευµατικά "αναπαράγονταν". Ο Αλέξανδρος έδωσε το "σύνθηµα" της ισότητας και της αξιοκρατίας µεταξύ των πάντων µέσα στην απέραντη αυτοκρατορία του και αυτό ήταν το όλο µυστικό. Η ισότητα συνέφερε τους Έλληνες. Στην πραγµατικότητα ο Αλέξανδρος για λόγους "ισότητας" προκάλεσε έναν αγώνα "δρόµου", γνωρίζοντας ότι οι Έλληνες ήταν οι ασυναγώνιστοι "δροµείς". Χωρίς να προσβληθεί ή να αδικηθεί κανένας από τους καταπιεσµένους λαούς της περιοχής, οι Έλληνες είχαν κατακτήσει τα ανώτερα "στρώµατα" όλων των κοινωνιών της Ανατολής....Η απόλυτη επινόηση...επινόηση, η οποία δεν ανατρεπόταν από κανέναν, γιατί τους συνέφερε όλους. Οι Έλληνες "νικούσαν", αλλά κανένας δεν αντιδρούσε, γιατί στην πραγµατικότητα όλοι µπορούσαν να γίνουν Έλληνες. Ακόµα κι αυτοί, οι οποίοι θα µπορούσαν να τους µισούν, έβρισκαν τις "πόρτες" ανοικτές, για να γίνουν όµοιοί τους. Αυτό, το οποίο περιέγραψε ο Ισοκράτης, δούλευε µε τον απόλυτο τρόπο..."το των Ελλήνων όνοµα πεποίηκε µηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και µάλλον Έλληνας καλείσθαι των της παιδεύσεως της ηµετέρας ή των της κοινής φύσεως µετέχοντας"...έλληνες ήταν οι µετέχοντες της κοινής παιδείας και γνώσης...ακόµα και για λόγους συµφέροντος. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνταν οι πάντες. Οι Έλληνες κάλυπταν τη φυσική αναπαραγωγή του αίµατος και δηµιουργούσαν συνθήκες ευνοϊκές µέσα στις ξένες κοινωνίες. Τα φυσικά παιδιά των Ελλήνων ήταν Έλληνες και όσοι µορφώνονταν µε τη βοήθεια των Ελλήνων γίνονταν επίσης Έλληνες. Το αποτέλεσµα ήταν τέλειο γι' αυτούς. ιαφύλασσαν τα δικά τους συµφέροντα και "αποψίλωναν" τις κοινωνίες από ό,τι θεωρητικά θα µπορούσε να τους απειλήσει. Πριν καν τους απειλήσει, το ευεργετούσαν οι ίδιοι και είχαν έναν ακόµα ευγνωµονούντα "Συνέλληνα" έτοιµο να υπερασπιστεί τα συµφέροντά τους. Τα Κολέγια και οι "υποτροφίες", που αιώνες µετά εφάρµοσαν οι υτικοί, για να "κατασκευάζουν" συµπαθούντες και χαφιέδες, ήταν αποµιµήσεις των αρχαίων ελληνικών πρακτικών. Τόσο πιστές αποµιµήσεις, που έφτασαν στο 2

σηµείο ακόµα και σήµερα να ονοµάζονται Greeks οι φοιτητές των αµερικανικών πανεπιστηµίων. Οι Έλληνες, έχοντας µέσα στους αιώνες κωδικοποιήσει τις συµπεριφορές τους, µπορούσαν να λειτουργούν ως ενιαίο σύνολο ακόµα κι αν βρισκόταν χιλιάδες χιλιόµετρα µακριά ο ένας από τον άλλον. Τον χώρο, όπου κινούνταν, µπορούσαν να τον οµογενοποιούν στο επίπεδο της διοίκησης. Σε εποχές που δεν υπήρχαν ΜΜΕ και ίντερνετ, αυτοί µπορούσαν να λειτουργούν συντονισµένα και µε απίστευτες ταχύτητες, χωρίς καν να επικοινωνούν. Μπορούσαν να κάνουν τον χώρο "µικρό" και ελέγξιµο για τις εξουσίες...τις εξουσίες όχι µόνον τις δικές τους, αλλά και αυτές κάποιων άλλων ισχυρών. Όταν ήταν ισχυροί οι ίδιοι, µπορούσαν να κυβερνάνε µε άνεση. Όταν ήταν αδύναµοι, βολεύονταν και µε την "εργολαβία". Βολεύονταν, εξυπηρετώντας εκείνους, οι οποίοι είχαν τη δύναµη να κατακτήσουν, αλλά αδυναµία να διοικήσουν. Την πολυτέλεια των έτοιµων στελεχών την απόλαυσε πρώτη η Ρώµη, γιατί, λόγω της κοινής θρησκείας µε τους Έλληνες, µπόρεσε και εξασφάλισε γρήγορα τη συνεργασία τους. Η στρατιωτική επιτυχία της Ρώµης ήταν θέµα χρόνου να γίνει δική τους επιτυχία. Αυτό δεν ήταν µυστικό...κάθε άλλο µάλιστα. Το γνώριζαν οι Ρωµαίοι και υπερηφανεύονταν για τη "συνεταιρική" τους σχέση µε τους Έλληνες...τους Έλληνες δάσκαλους, τους οποίους τους κουβαλούσαν µε τα καράβια στη Ρώµη, για να εξελληνίσουν τα παιδιά τους. "Η κατακτηµένη Ελλάδα κατέκτησε τον απολίτιστο νικητή", όπως είπε ο Λατίνος ποιητής Οράτιος και κανένας από τους νικητές δεν θίχθηκε. Γνωστά ήταν όλα αυτά. Οι Ρωµαίοι θεωρούσαν µάλιστα αυτήν τη συνεργασία και ως το "µυστικό" της επιτυχίας τους. Αυτοί θα έβαζαν τα ξίφη και οι Έλληνες το πνεύµα. Χωρίς τους Έλλήνες η Ρώµη δεν θα ήταν τίποτε περισσότερο από άλλες πόλεις, οι οποίες κατά καιρούς διακρίθηκαν και χάθηκαν σαν "φωτοβολίδες". Πού είναι οι Συρακούσες; Πού είναι η Καρχηδόνα;...Η Ρώµη ήταν αυτή που έγινε η "Αιώνια Πόλη", γιατί είχε αιώνιους συνεταίρους. Αυτοί οι "συνέταιροι" ανέβηκαν στο "άρµα" της Ρώµης και γρήγορα έγιναν το "πρόσωπο" τής Ρώµης για όλους τους υπόλοιπους λαούς...το µορφωµένο πρόσωπο της διοίκησής της. Η µακραίωνη παρουσία της Ρώµης στον χώρο επέβαλε και τους ίδιους σε ολόκληρο τον χώρο της Ανατολής. Ως διαχειριστές της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, έγιναν οι περίφηµοι Ρωµαίοι...Οι Ρωµιοί, όπως έγιναν αργότερα γνωστοί...η αστική τάξη της δωδεκαθεϊστικής Ρώµης. Όταν η θρησκεία των Ολυµπίων Θεών έδειχνε αδύνατο να επιβιώσει, την εγκατέλειψαν, όπως εγκαταλείπει κάποιος ένα "σκάφος", για να ανέβει σε ένα άλλο. Οι ίδιοι ήταν που έκαναν το "άλµα" στον χριστιανισµό της Νέας Ρώµης. Η Ρώµη επιβίωσε της θρησκείας της και συνέχισε την "πορεία" της ως Νέα Ρώµη ή Κωνσταντινούπολη. Οι Έλληνες, είτε ως Ρωµαίοι των "εθνικών" χρόνων είτε ως Ρωµιοί στα χριστιανικά χρόνια, γνώριζαν να διαφυλάττουν τα συµφέροντά τους, κρατώντας τα υπεράνω ακόµα και της ίδιας της θρησκείας...απλά πράγµατα...το άκαµπτο "σκυρόδεµα" των αυτοκρατοριών ήταν οι 3

αγράµµατες µάζες, οι οποίες λειτουργούσαν καθαρά µε θρησκευτικά κριτήρια και εµπλέκονταν στις µεταξύ τους συγκρούσεις...οι Ρωµιοί ήταν πάντα ο ελαστικός "οπλισµός", ο οποίος δεν παγιδευόταν από τις θρησκευτικές έριδες...τόσο "ελαστικός" όσο χρειαζόταν για να µην "σπάει" και τόσο "άκαµπτος" όσο χρειαζόταν για να "συνεργάζεται" µε το "σκυρόδεµα". Με εµπειρία αιώνων στη διοίκηση ήταν εύκολο να ελέγξουν τα πάντα. Ήταν εύκολο να "καπελώσουν" τον οποιονδήποτε θα επιχειρούσε να κυριαρχήσει στους χώρους όπου βρίσκονταν οι ίδιοι. Όποιος κι αν επιχειρούσε µε τη δύναµη να κατακτήσει τον κόσµο, θα έπρεπε να εξασφαλίσει τη δική τους εµπειρία, για να διατηρήσει την κατάκτησή του. Οι Αττίλες, οι Τζέγκις Χαν και οι Ταµερλάνοι χάνονταν ο ένας µετά τον άλλο σαν "πυροτεχνήµατα", γιατί απλούστατα δεν είχαν εξασφαλίσει για τις κατακτήσεις τους έναν αποτελεσµατικό αστικό κοινωνικό "ιστό", που να "δένει" τις κατακτηµένες κοινωνίες τους, όπως δένει ο ελαστικός σιδερένιος "οπλισµός" το άκαµπτο σκυρόδεµα. Το ίδιο έγινε και όταν εµφανίστηκαν οι Οθωµανοί στην περιοχή τους. Οι Οθωµανοί αντιλήφθηκαν την αδυναµία τους στη διαχείριση και γρήγορα συνεργάστηκαν µε τους Ρωµιούς. Η επιβίωσή τους αποδεικνύει τη συνεργασία τους µε αυτούς. Γι' αυτόν τον λόγο απέφυγαν τη "µοίρα" του Ταµερλάνου και άρα τον "θάνατο". Αντιλήφθηκαν την έλλειψη που είχαν και έφτιαξαν µια αυτοκρατορία, δανειζόµενοι την "τεχνογνωσία" των Ρωµιών της προκατόχου βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στην πραγµατικότητα οι Οθωµανοί "αντέγραψαν" τη Ρώµη. Έδωσαν "αντιπαροχές" στους Ρωµιούς και εξασφάλισαν την επιβίωσή τους...ήταν θέµα επιβίωσης γι' αυτούς. Ως λαός είχαν τις ικανότητες να πολεµάνε γενναία πάνω στα άλογά τους, αλλά δεν είχαν γνώσεις. Γνώσεις χρειάζεται η κατάκτηση, για να λειτουργήσει όπως συµφέρει τους κατακτητές. Γνώση, γιατί όπως η ιστορική εµπειρία αποδεικνύει πιο εύκολα κατακτάς έναν χώρο, παρά τον διατηρείς υπό την εξουσία σου. Για την κατάκτηση χρειάζονται λιγότερα προσόντα απ' ό,τι για τη διαχείριση. Με µερικά σπαθιά και ακόντια εύκολα "οπλίζεις" τους άνδρες σου, όταν είσαι κατακτητής. Με τι θα τους "οπλίσεις" όµως, όταν θέλεις να εξουσιάσεις επικράτειες, που δεν σου φτάνει ο χρόνος της ζωής σου να τις περιηγηθείς; Οι νοµάδες πολεµιστές στο θέµα της ειρηνικής γνώσης το µόνο που ήξεραν ήταν να βγάζουν βούτυρο από το γάλα και να φτιάχνουν τυριά...αυτό όµως δεν έφτανε. Πώς θα στήριζαν την αυτοκρατορία, την οποία απέκτησαν µε τα σπαθιά τους; Μια αυτοκρατορία για τη στοιχειώδη λειτουργία της απαιτεί µια απίστευτη γραφειοκρατία, που να συµπεριλαµβάνει µηχανισµούς ελέγχου όλων των λαών, που βρίσκονται εντός της επικράτειάς της...αιτήσεις για τις νέες στρατολογήσεις να εξετάζεις, έχεις ανάγκη από τεράστιο προσωπικό...καταγραφές για τους εισπραχθέντες φόρους να κάνεις, έχεις ανάγκη από εκπαιδευµένους υπαλλήλους...μόνο και µόνο για να παρακολουθεί η ηγεσία της τα παράπονα των κατακτηµένων, θέλει µια στρατιά από µεταφραστές όλων των γλωσσών. Η γραφειοκρατία της αυτοκρατορίας απαιτεί εκπαιδευµένο δυναµικό... υναµικό, το οποίο 4

απαιτεί µακρόχρονη εκπαίδευση... υναµικό, το οποίο "οπλίζεται" πολύ πιο δύσκολα και πολύ πιο αργά από τους πολεµιστές. Λογικό είναι αυτό το οποίο λέµε...πιο εύκολα κόβεις ένα κεφάλι, παρά το "γεµίζεις" µε γνώσεις. Κεφάλια, που να κόβουν άλλα κεφάλια, περίσσευαν στους Οθωµανούς. Τους έλλειπαν κεφάλια µε γνώσεις, για να εξουσιάζουν όσα κεφάλια δεν θα κόβονταν...κεφάλια, που να εκµεταλλευτούν τη λεία που έφεραν εκείνοι που τα έκοβαν. Τέτοιο δυναµικό δεν διέθεταν οι Οθωµανοί και ως εκ τούτου έπρεπε να το βρούνε έτοιµο. Έτοιµο δυναµικό σε εκείνη την περιοχή ήταν µόνον οι Έλληνες...Μια συµφωνία µε τους Ρωµιούς και είχαν εξασφαλίσει τη λύση όλων των προβληµάτων τους...μια συµφωνία µε τους Ρωµιούς και η αυτοκρατορία θα ξεκινούσε την επόµενη ηµέρα να λειτουργεί σαν να ήταν αυτοκρατορία αιώνων. Γι' αυτόν τον λόγο είπαµε πιο πάνω ότι η ίδια η επιβίωση της αυτοκρατορίας τους αποδεικνύει µε τον πιο απόλυτο τρόπο ότι διαπραγµατεύτηκαν και τελικά τα "βρήκαν" µε τους Ρωµιούς. Ήταν πολύ πολύτιµοι οι Ρωµιοί, για να τους σκοτώνουν µόνο και µόνο επειδή σε κάποια στιγµή µπορούσαν να το κάνουν. Ήταν πολύ χρήσιµοι, για να αφήσουν αδιάφορο έναν στρατηγό όπως ήταν ο Φατίχ. Η Οθωµανική Αυτοκρατορία στην πραγµατικότητα σε αυτούς στηρίχθηκε. Σε καµία περίπτωση δεν θα είχε µέλλον χωρίς αυτούς. Οι Τούρκοι, οι οποίοι κατέκλυσαν τη Μικρά Ασία, ήταν παντελώς άσχετοι µε τη διαχείριση. Κοινοί νοµάδες των ασιατικών στεπών ήταν, που εισέβαλαν στη Μικρά Ασία µε τη βία, όπως κάποιοι άλλοι όµοιοί τους εισέβαλαν κάπου αλλού και στη συνέχεια "χάθηκαν". Αυτοί δεν θα µπορούσαν να "χτίσουν" σύστηµα και µάλιστα αιχµής µε τις δικές τους γνώσεις. Έπρεπε να βρουν συνεργάτες...και τέτοιοι ήταν οι Ρωµιοί. Απλά, για λόγους προφανείς, έπρεπε οι διασωθέντες από τους "ηττηµένους" να κάνουν κι αυτοί τις παραχωρήσεις τους...παραχωρήσεις, οι οποίες προφανώς θα είχαν σχέση µε την αλλαγή του θρησκεύµατός τους, προκειµένου να µην "σκανδαλίζονται" οι ταπεινοί υπήκοοι και ευσεβείς µουσουλµάνοι. Οι "νεοφώτιστοι", άλλωστε, µε την προσωπική τους αξία θα αποδείκνυαν το µεγαλείο της νέας θρησκείας...θα έδειχναν στους πιστούς µε τον καλύτερο τρόπο και τον "θρίαµβο" της θρησκείας των ταπεινών. Για να µπορεί το Ισλάµ να αποσπά τέτοια εξέχοντα πρόσωπα από την παλιά θρησκεία τους, θα πρέπει, ως θρησκεία, να είναι "ανώτερη". Οι ευσεβείς και οι θρησκόληπτοι µουσουλµάνοι όχι µόνον δεν τους έβλεπαν σαν "εχθρούς", αλλά σαν ζωντανές αποδείξεις του "θριάµβου" της πίστης τους. Υπό αυτό το πρίσµα της µοιρασιάς και της συνεννόησης πρέπει να δούµε τον τρόπο µε τον οποίον στελεχώνονταν τα βασικά διαχειριστικά σώµατα της αυτοκρατορίας. Θα πρέπει να υπήρχε οργάνωση, ώστε να διατηρείται η "µοιρασιά" µεταξύ Τούρκων και Ρωµιών και να µην ανατρέπεται µέσα στον χρόνο, είτε υπέρ του ενός είτε υπέρ του άλλου...να µην ανατρέπεται κυρίως εις βάρος των Ρωµιών, εφόσον η θρησκεία των ισχυρών θα τους επέτρεπε να παίρνουν σταδιακά και τα πλεονεκτήµατα των "απέναντι". 5

Τα πράγµατα ήταν εξ αρχής µοιρασµένα. Οι Τούρκοι, ως κατακτητές, θα µονοπωλούσαν σχεδόν το κεφάλαιο και οι Ρωµιοί θα ήταν οι προνοµιούχοι της γνώσης...φεουδάρχες οι πρώτοι, Αξιωµατούχοι οι δεύτεροι. Από εκεί και πέρα τόσο οι µεν όσο και οι δε ήταν αποφασισµένοι να διατηρήσουν µέσα στον χρόνο τα ειδικά πλεονεκτήµατά τους. Οι Τούρκοι, για παράδειγµα, λάµβαναν τις αµοιβές των κατακτητών και συµµετείχαν στη διοίκηση, συνθέτοντας το σώµα των Σπαχήδων. Τι ήταν αυτοί;...η κυρίαρχη τάξη των Τούρκων κατακτητών...γαιοκτήµονες, πιστοί µουσουλµάνοι και ιππείς ως γνήσιοι Τούρκοι από τις στέπες της Ασίας...Τα πρωτοπαλίκαρα των Σουλτάνων...Οι έφιπποι "Ηρακλείς" της εξουσίας τους...αυτοί, οι οποίοι πάντα έπαιρναν ως ανταµοιβή κεφάλαιο. Φεουδάρχες ήταν οι περισσότεροι και υπεύθυνοι φέουδων οι υπόλοιποι. Αυτοί ήταν το ένα "µερίδιο" της συµφωνίας...το "µερίδιο" των Τούρκων. Στην αντίπερα όχθη υπήρχαν οι "γόνοι" των Ρωµιών...Το άλλο "µερίδιο". Οι αναγκαστικά εξισλαµισθέντες και προνοµιούχοι αστοί της αυτοκρατορίας...τα παιδιά των πρώτων και οικειοθελώς εξισλαµισθέντων Ρωµιών, αλλά και τα παιδιά εκείνα, τα οποία εξισλαµίζονταν δια της βίας...οι περίφηµοι Γενίτσαροι...Οι πιο µορφωµένοι µωαµεθανοί της αυτοκρατορίας µε γνήσια ρωµαίικη καταγωγή...οι πιο βίαιοι µωαµεθανοί της αυτοκρατορίας. Φυσιολογικό είναι αυτό. Αυτοί αισθάνονταν "ανασφάλεια" και έπρεπε κάθε φορά να αποδεικνύουν πως είναι "βασιλικότεροι του βασιλέως". Αυτοί έπρεπε διαρκώς να δείχνουν µε έργα την πίστη τους. Τα µεγαλύτερα εγκλήµατα εναντίον των χριστιανών της Αυτοκρατορίας τα έκαναν οι Γενίτσαροι...Ανηλεείς κι αδίστακτοι. Πριν πούµε οτιδήποτε άλλο, να υπενθυµίσουµε ή απλά να ενηµερώσουµε τον αναγνώστη, ο οποίος τυχόν δεν το γνωρίζει ότι η αρπαγή υγιών νέων από τις οικογένειες των Ρωµιών δεν ήταν οθωµανική "πατέντα". Το ίδιο έκανε και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία µε τον Αλέξιο τον Κοµνηνό. Γιατί το έκαναν αυτό στην Οθωµανική Αυτοκρατορία; Εν αντιθέσει µε αυτό το οποίο φαίνεται, αυτό γινόταν υπέρ των Ρωµιών και όχι εναντίον τους...επίτευγµα των Ρωµιών ήταν. Γιατί;...Για να διατηρείται η "ισορροπία" στην αρχική µοιρασιά...για να µην ανατρέπεται αυτή η ισορροπία µέσα στον χρόνο υπέρ των Τούρκων...Για να διατηρούν οι ασχέτως µε ποιον τρόπο εξισλαµισµένοι Ρωµιοί το ποσοστό τους στη στελέχωση των κρατικών θέσεων. Γι' αυτόν τον λόγο λέγονταν και Γενίτσαροι. Το Γενίτσαρος προέρχεται από το "γενίσερι", που σηµαίνει "Νέοι Στρατιώτες". Η ετοιµολογία της λέξης δεν προέρχεται από το 6

νεαρό της ηλικίας των στρατολογηµένων, όπως αφήνεται να εννοείται από αυτούς, οι οποίοι θέλουν να περιορίζουν την ανάλυσή τους στο "παιδοµάζωµα". Οι άλλοι τι στρατολογούσαν; Μεσήλικες; Ο όρος προέρχεται από το "νέος", ως συνεργάτες...το "νέος", το οποίο βρίσκεται σε "αντιδιαστολή" µε το "παλιός", που ήταν οι "δικοί" τους οι Τούρκοι. "Νέοι" ήταν οι Γενίτσαροι, οι οποίοι προέρχονταν από τους Ρωµιούς και "παλιοί" ήταν οι Σπαχήδες, οι οποίοι προέρχονταν από τους Τούρκους. Γι' αυτόν τον λόγο υπήρχαν και οι "συµβολισµοί", οι οποίοι διαχώριζαν τους "νέους" από τους "παλιούς". Οι "παλιοί" ως πρώτοι τη τάξη ήταν καβάλα στο "άλογο" και άρα ιππείς. Οι "νέοι" ως δεύτεροι ήταν σώµα πεζικού. Το ιππικό δηλαδή της αυτοκρατορίας το κράτησαν οι Τούρκοι ως Σπαχήδες. Το κράτησαν ως απόδειξη των πρωτείων τους. Οι Γενίτσαροι "ακολουθούσαν" πεζοί. Αυτό το σώµα δηµιουργήθηκε µε αυτά τα χαρακτηριστικά, για να διατηρούν οι χριστιανοί Ρωµιοί µόνιµη συγγένεια αίµατος µε τους αξιωµατούχους της Αυτοκρατορίας. Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε δεν άφηναν τους Γενίτσαρους να κάνουν οικογένειες. εν ήθελαν η "συνέχειά" τους να προστίθεται µονίµως στον ισλαµικό "λογαριασµό". εν ήθελαν τα παιδιά τους να "γέρνουν" τη ζυγαριά του µορφωµένου πληθυσµού της αυτοκρατορίας προς την πλευρά των µωαµεθανών. Κάθε νέα γενιά Γενιτσάρων θα ξεκινούσε τον "λογαριασµό" από την αρχή...λογαριασµό όµως όχι µόνον σε εισαγωγικά. Γιατί; Γιατί οι αδίστακτοι, οι σκληροί και οι υψηλόβαθµοι Γενίτσαροι κατάφερναν πάντα και γίνονταν πλούσιοι...πολύ πλούσιοι...πάρα πολύ πλούσιοι. Χωρίς φυσικούς απογόνους ποιοι θα τους κληρονοµούσαν; Τα αδέρφια τους ή τα ανίψια τους. Τι ήταν αυτοί; Χριστιανοί δεν ήταν;...ο Γενίτσαρος ήταν ο εξισλαµισµένος και όχι το σόι του. Άρα; Άρα ο τεράστιος πλούτος των Γενιτσάρων "ξαναγύριζε" στους Ρωµιούς...Στους χριστιανούς Ρωµιούς. Οι Γενίτσαροι, δηλαδή, µε τα "εγκλήµατά" τους έκαναν πλούσια τη ρωµαίικη κοινότητα...της πρόσθεταν πλούτο και δεν της αφαιρούσαν...της πρόσθεταν επιρροή και δεν της αφαιρούσαν. Αρκεί να ήταν κάποιος αδερφός ή ανιψιός Γενίτσαρου και είχε λυµένα τα µελλοντικά προβλήµατά του. Όσο ήταν ζωντανός ο Γενίτσαρος µπάρµπας, δεν τον πείραζε κανένας και όταν αυτός πέθαινε γινόταν πλούσιος κληρονόµος. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν συγκεκριµένος ο πληθυσµός των Γενιτσάρων και πάντα συγκρινόταν µε τον αντίστοιχο των Σπαχήδων. Η διαφορά των ισχυρών της αυτοκρατορίας στο θέµα της θρησκείας τούς έκανε να µετράνε τα πάντα στις µεταξύ τους "µοιρασιές". Ως εκ τούτου ο εξισλαµισµός του ρωµαίικου στοιχείου δεν µπορούσε να γίνεται µε τυχαίους όρους. Τα πλούτη αυτών των Ρωµιών δεν µπορούσαν να αφαιρούνται από τον χριστιανικό "λογαριασµό" και να προστίθενται στον µωαµεθανικό. Οι εξισλαµισθέντες και µορφωµένοι Ρωµιοί δεν µπορούσαν ως δύναµη να "αφαιρούνται" από τους Ρωµιούς και να "προστίθενται" µόνιµα στο τουρκικό στοιχείο. Σε µια τέτοια περίπτωση οι Ρωµιοί Οθωµανοί θα έπρεπε να ελπίζουν να διατηρήσουν τη δύναµη και την επιρροή τους µόνον χάρη στην οικειοθελή προσφορά για εξισλαµισµό των υπόλοιπων Ρωµιών...πράγµα αδύνατο. 7

Έπρεπε το ρωµαίικο στοιχείο να συνεισφέρει διαρκώς µέλη στην άρχουσα τάξη και αυτό δεν γινόταν µε διαφορετικό τρόπο. Μόνον µε τον βίαιο εξαναγκασµό ή το οικονοµικό δέλεαρ άλλαζε κάποιος θρήσκευµα. Επιπλέον, όλοι οι Ρωµιοί ανεξαρτήτως θρησκείας είχαν όφελος να προστατευτεί το κεφάλαιό τους και άρα η γνώση τους...να µην "φύγει" και πάει στους "απέναντι"...να µην τους την αρπάξουν οι Τούρκοι και µε το πέρασµα µερικών γενεών τους βγάλουν από το "παιχνίδι"...να µην προστίθεται στη γνώση των Τούρκων και στο τέλος αλλάξει δια παντώς η ισορροπία δυνάµεων. Φέουδα δεν έδιναν οι Τούρκοι σε "γκιαούρηδες" και άρα και οι Ρωµιοί δεν θα έδιναν σ' αυτούς από τα δικά τους πνευµατικά "φέουδα". Έπρεπε οι Τούρκοι να έχουν πάντα απέναντί τους έναν συλλογικό φορέα συµφερόντων, που, ναι µεν ήταν τυπικά µωαµεθανοί, αλλά, "υπογείως" τούς ένωνε η διαφορετική καταγωγή...η ρωµαίικη καταγωγή. Προφανώς, ιδέα των εξισλαµισθέντων Ρωµιών ήταν το "παιδοµάζωµα". Γιατί;...Για να επαναλαµβάνεται έστω και δια της βίας η δική τους επιλογή, ώστε να διατηρούν ακµαία τα πληθυσµιακά τους χαρακτηριστικά...για να έχουν παιδιά µε µητρική γλώσσα την ελληνική, ώστε, άσχετα µε τη θρησκεία τους, να εκπαιδεύονται εύκολα, χωρίς να "ανοίγουν" οι πόρτες της γνώσης σε αλλόφυλους...να µην "γεννιούνται" µέσα στον χρόνο Τούρκοι "δάσκαλοι"...να µην µεταφραστούν οι ελληνικές γνώσεις στην τουρκική γλώσσα και βγουν οι Ρωµιοί άπαξ από το παιχνίδι...για να είναι η κάθε νέα γενιά εξισλαµισθέντων Ρωµιών απόλυτα όµοιοι µε τους µέντορές τους και αριθµητικά να ρυθµίζονται µε σουλτανικές αποφάσεις ως "αντίβαρο" στους Σπαχήδες. Ρωµιοί εκπαίδευαν Ρωµιούς. Εξισλαµισθέντες Ρωµιοί εξισλάµιζαν Ρωµιούς. Πρώην χριστιανοί συνωµοτούσαν µε πρώην χριστιανούς υπέρ των κοινών τους συµφερόντων. "Νέοι" είχαν απέναντί τους ως ανταγωνιστές τους "παλιούς". Γι' αυτόν τον λόγο εξαίρεσαν από τον "φόρο" αίµατος την Κωνσταντινούπολη. Εκεί οι Ρωµιοί, είτε ως µωαµεθανοί είτε ως χριστιανοί, συνεννοούνταν µε άλλους όρους µεταξύ τους. Άλλωστε στην Κωνσταντινούπολη δεν παρίσταναν οι Γενίτσαροι τους πολύ "σκληρούς" απέναντι στους χριστιανούς. Προνόµιο λοιπόν των Ρωµιών ήταν ο γενιτσαρισµός και όχι τιµωρία τους. Για να καταλάβει κάποιος πόσο µεγάλο προνόµιο ήταν, αρκεί να σκεφτεί το ότι οι µωαµεθανοί σε κάποιες εποχές επιχειρούσαν ακόµα και να δωροδοκήσουν τους υπεύθυνους, για να µπορέσουν να βάλουν και τα δικά τους παιδιά ανάµεσα στους Γενίτσαρους. Σε κάποια στιγµή οι Γενίτσαροι έλεγχαν τα πάντα. Πολλές φορές αµφισβήτησαν ευθέως ακόµα και αυτήν την εξουσία τού Σουλτάνου. Μιλάµε για προνοµιούχο τάξη, η οποία δηµιουργούνταν εξ αρχής µε σκοπό να κυβερνήσει...σαν τα στρατιωτικού τύπου Κολέγια των εσώκλειστων, τα οποία υπάρχουν σήµερα στη ύση. Τις λίστες µε τα ονόµατα των 8

υποψηφίων τις συνέτασσαν οι τοπικές αρχές και πολλές φορές δωροδοκούνταν από τις οικογένειες, για να συµπεριλάβουν και τα δικά τους παιδιά. Από εκεί και πέρα οι συµπεριφορές των Γενίτσαρων ήταν λίγο-πολύ προβλέψιµες. Ως προνοµιούχοι σε φεουδαρχικό σύστηµα, φυσικό ήταν να βρίσκονται τις περισσότερες φορές "απέναντι" από την κοινωνία..."απέναντι" και σ' αυτούς που µέχρι κάποια στιγµή ήταν η οικογένειά τους, οι συγγενείς τους ή οι γείτονές τους. εν το έκαναν επειδή µε κάποιον µαγικό τρόπο τους "ξεχνούσαν"...συγκαταλέγονταν και οι ίδιοι στους κύριους και στους δυνάστες της κοινωνίας και έπρεπε να προστατεύουν τις θέσεις και τα προνόµιά τους...ειδικά αυτοί, εφόσον ως αστοί δεν διέθεταν κεφάλαιο και έπρεπε πάση θυσία να διατηρούν τα προνόµιά τους. Περισσότερο ταξικά ήταν τα κίνητρα της σκληρότητάς τους και όχι θρησκευτικά. Περισσότερο ταξική ήταν η "αµνησία" τους παρά οτιδήποτε άλλο. Ναι µεν έπρεπε να δείχνουν τακτικά και έµπρακτα στον Σουλτάνο την αφοσίωσή τους, αλλά το έκαναν µε µεγάλη διάθεση, γιατί έπρεπε να εξυπηρετούν και τα δικά τους συµφέροντα...συµφέροντα, τα οποία απειλούνταν από την αµφισβήτηση των φτωχών...καλοί οι φίλοι και οι συγγενείς, αλλά... Έχει δει κανείς σήµερα Έλληνα απόφοιτο του Χάρβαρντ ή του Γέιλ, που να µην συµφωνεί µε το Μνηµόνιο, το οποίο εξοντώνει την ελληνική κοινωνία; Έχει δει κανέναν από αυτούς, ο οποίος να µην φέρεται "βασιλικότερα" των "βασιλέων" του ΝΤ, επειδή έκοψαν τη σύνταξη του πατέρα του ή µείωσαν τον µισθό της αδερφής του; Ας πάει κάποιος στο Κολέγιο Αθηνών να δει τι σηµαίνει σύγχρονος Γενίτσαρος...Να δει σε τι ποσοστά οι φοιτητές του "συµφωνούν" απόλυτα µε τις πρακτικές των δανειστών...να δει σε τι ποσοστά οι φοιτητές του "συµφωνούν" µε τις απόψεις του Γιωργάκη περί Ελλήνων και διαφθοράς. Ας κάνει κάποιος µια "έρευνα" και να καταγράψει τις απόψεις τους για τον µέσο Έλληνα...Απόφοιτος του Κολεγίου δεν είναι ο συγγραφέας του βιβλίου: "η δυστυχία τού να είσαι Έλληνας;" Αυτά συνέβαιναν και αυτά συµβαίνουν πάντα µε τους ευνοηµένους της εξουσίας και τέτοιοι ήταν πάντα οι Γενίτσαροι, είτε γεννιούνταν στην παλιά Κωνσταντινούπολη είτε στη σηµερινή Βοστόνη. εν γινόταν τότε κάτι το παράξενο. Όµως, όλοι αυτοί έπαιρναν τα ρίσκα τους. Από εκεί και πέρα ήταν και θέµα τύχης το εάν θα ήσουν επωφεληµένος για πάντα...να µην έχεις την ατυχία να πέσεις σε αλλαγή των Τάξεων Πραγµάτων. Αυτή είναι η µοίρα των Γενίτσαρων...Τα απόλυτα πρότυπα όταν η Τάξη Πραγµάτων των προστατών τους πάει καλά...τα πρότυπα των πετυχηµένων µε τις "άκρες" στην εξουσία και τη σίγουρη "καριέρα"...πληρώνουν οι άνθρωποι, για να βάλουν τα παιδιά τους στα "κόλπα"...πληρώνουν µικρές περιουσίες, για να τα βάλουν στα Κολέγια, στις αδελφότητες ή στις Λέσχες της Νέας Τάξης. Όλα αυτά λειτουργούν τέλεια γι' αυτούς µέχρι να έρθει η "αποφράδα" ηµέρα, που θα καταρρεύσουν τα "αφεντικά". Μετά οι Γενίτσαροι γίνονται τα απόλυτα αντιπρότυπα. Μετά και οι "τυφλοί" θα τους "δείχνουν", οι "κουτσοί" θα τους "κλωτσάνε" και οι "µουγκοί" θα τους "βρίζουν". Σε µια τέτοια περίπτωση όλοι έχουν κάτι να θυµηθούν εναντίον τους. Όλοι 9

για κάτι έχουν να τους κατηγορήσουν. Ούτε ψύλλος στον κόρφο των Κολεγιόπαιδων της Αθήνας, αν καταρρεύσει η Αµερικανική Τάξη Πραγµάτων...Θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν...επί έναν αιώνα τρώνε και πίνουν εις βάρος των κορόιδων. Τα ίδια έπαθαν και οι Γενίτσαροι της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας όταν τέλειωσαν τα "ψωµιά" της. Όλοι είχαν κάτι να θυµηθούν εναντίον τους και εναντίον αυτών που τους δηµιουργούσαν. Όλες οι εθνικοθρησκευτικές "εκδοχές" τής ιστορίας είχαν να πουν κάτι εναντίον της οθωµανικής πρακτικής. Αυτές οι εκδοχές έχουν "δαιµονοποιήσει" το περίφηµο "παιδοµάζωµα". Ξέχασαν τα "λαδώµατα", που έκαναν κάποιοι, για να προτιµήσουν τα δικά τους παιδιά...μεγάλα παιδιά. εν τα έπαιρναν τα παιδιά -όπως εσφαλµένα νοµίζουν πολλοί από τις αγκαλιές των µανάδων τους, ώστε να "ξεχνάνε" οικογένειες ή πατρίδες. εν τα έπαιρναν από τα στήθη των µανάδων τους, ώστε να µην γνωρίζουν τη µητρική τους γλώσσα. Καταχρηστικώς ονοµαζόταν "παιδοµάζωµα". Το σύνηθες ήταν να τα παίρνουν στην εφηβική ηλικία...οθωµανικά έγγραφα, του 17ου αιώνα, συγκεκριµενοποιούν τα όρια µεταξύ 15-20 ετών...στην ηλικία που µπορούσαν να αυτοεξυπηρετηθούν και βέβαια να εκπαιδευτούν....μεγάλα παιδιά, αν σκεφτεί κάποιος ότι σε εκείνες τις εποχές κάποια άλλα παιδιά σε τέτοιες ηλικίες παντρεύονταν. Μιλάµε για εποχές, όπου το προσδόκιµο της ζωής ήταν πολύ χαµηλό. Μιλάµε για εποχές, που στα σαράντα χρόνια του ο άνθρωπος θεωρούνταν σχεδόν γέρος. Μόνον στη µεγάλη ανάγκη και στη λειψανδρία λόγω πολέµων έπαιρναν µικρότερα παιδιά. Το σύνηθες ήταν να τα παίρνουν στην ηλικία που σήµερα δίνονται υποτροφίες από Κολέγια. Ισχυρίζεται κανένας Έλληνας ότι οι Αµερικανοί µε υποτροφία πήραν το παιδί του στο Χάρβαρντ και το έκαναν "Γενίτσαρο" της Νέας Τάξης;..."Γενίτσαρο", που "ξέχασε" την οικογένειά του και την πατρίδα του; Αν αύριο µεθαύριο καταρρεύσει η Νέα Τάξη, δεν θα βρεθούν κάποιοι να το πουν;...σίγουρα θα το κάνουν, ειδικά όσοι θα θέλουν να ξανανεβούν σε κάποια νέα "βάρκα". Αυτοί οι ρωµαίικης καταγωγής Γενίτσαροι ήταν ανταγωνιστές και αντίπαλοι των Τούρκων Σπαχήδων...Εχθροί και φίλοι ταυτόχρονα. Εχθροί, όταν είχαν να µοιραστούν µεταξύ τους πολύτιµες λείες και φίλοι, όταν έπρεπε να αντιµετωπίσουν κοινούς εχθρούς...ντόπιους ή ξένους. Αυτοί οι Γενίτσαροι ήταν το σκληρό πρόσωπο της ρωµαίικης διοίκησης της αυτοκρατορίας...οι πιο µορφωµένοι, σκληροί και αδίστακτοι Οθωµανοί... ιασκορπισµένοι και πανίσχυροι σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της αυτοκρατορίας...από το Βελιγράδι µέχρι το Κάιρο...Από την Κέρκυρα µέχρι τη Βαγδάτη. Αυτούς όλους η "εθνική" Ελλάδα τους διέγραψε άπαξ από τον κορµό της...σαν να µην υπήρξαν ποτέ δικά της παιδιά. Τους άφησε "µετέωρους" πάνω σε πατρίδες, οι οποίες εκείνη τη στιγµή "χτίζονταν". Αυτοί οι εξισλαµισµένοι Ρωµιοί έγιναν "εθνικά" Τούρκοι, Λιβανέζοι, Σύριοι, Αιγύπτιοι, Ιρακινοί, Ιορδανοί κλπ.. Γιατί;...Γιατί δεν ταίριαζαν στο εθνικό "παραµύθι" της σύγχρονης Ελλάδας. 10

...Στο εθνικό "παραµύθι", το οποίο πλήρωσαν κάποιοι άλλοι επίσης ξένοι, δηµιουργώντας τους δικούς τους Γενίτσαρους...Τους Γενίτσαρους των Κολεγίων και των "ανήκοµεν εις την ύσην". εν χωρούσαν αυτοί οι εξισλαµισµένοι Ρωµιοί στην ιστορία της χριστιανικής Ελλάδας του Κολοκοτρώνη...Του Κολοκοτρώνη, ο οποίος ως εικόνα έµεινε στην ιστορία µας µε την περικεφαλαία τού ταγµατάρχη του βρετανικού στρατού...ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος υπήρξε ταγµατάρχης ενός στρατού, ο οποίος βρισκόταν σε πόλεµο µε τους στρατούς των Οθωµανών Γενιτσάρων...Ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος είπε το περίφηµο: "Εµείς θα αναστήσουµε µια πατρίδα, που κεφάλι θα έχει τον Χριστό και όχι ανθρώπους". Πώς µπορούσαν να "χωρέσουν" σε αυτήν την πατρίδα οι µωαµεθανοί Γενίτσαροι; Ενώ όµως δεν "χωρούσαν" ως ενήλικες, πανίσχυροι και µορφωµένοι, "χωρούσαν" ως παιδιά, που δήθεν τα άρπαζαν οι "άπιστοι" από το "βυζί" της µάνας τους. "Θήλαζαν" µέχρι τα δεκαπέντε τους και µετά, όπως ήταν "µισόχαζα" από το µητρικό το γάλα, "ξεχνούσαν" την καταγωγή τους. εν "χωρούσαν" να τους γνωρίσουµε ζωντανούς, αλλά "χωρούσαν" να τους "κλαίµε" σαν να ήταν πεθαµένοι. Ρωτάµε λοιπόν εµείς οι αφελείς:...οι χριστιανοί Ρωµιοί, είτε µε την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση είτε µε την ανταλλαγή των πληθυσµών έναν αιώνα µετά, βρίσκονται όλοι στην πατρίδα τους...οι συγγενείς τους µωαµεθανοί Γενίτσαροι, που ακόµα τους "κλαίµε" σαν αρπαχθέντα "βρέφη" Ρωµιών, πού πήγαν; Εκείνοι οι πανίσχυροι Ρωµιοί πού πήγαν, εφόσον η "µαµά" τους Ελλάδα δεν τους ήθελε;...εφόσον η σταυροφορούσα "µάνα" τους τούς "ξέχασε" νωρίτερα απ' ό,τι αυτοί; Όπως αντιλαµβανόµαστε, η µεγάλη ζηµιά για τους Ρωµιούς έγινε στον προηγούµενο αιώνα και όχι µε την Άλωση της Πόλης πριν από πεντακόσια χρόνια...το 1922 καταστράφηκε η ρωµιοσύνη της Ανατολής και όχι µε την Άλωση της Πόλης. Η εµφάνιση του Ισλάµ στους χώρους της Ανατολής ήταν κάτι το σηµαντικό για τους Ρωµιούς, αλλά όχι τραγικό. Το Ισλάµ φαινοµενικά τούς έκανε ζηµιά στην Ανατολή, ενώ πρακτικά αυτό δεν συνέβη στο βαθµό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται. εν τους κατέστρεψε, αλλά τους δίχασε για πρώτη φορά. Ήταν η πρώτη φορά που οι Ρωµιοί δεν ακολούθησαν όλοι µαζί µια νέα και για κοινή για όλους επιλογή. Τους δίχασε ως νέα επιλογή, γιατί δεν ήταν αποτέλεσµα δικής τους απόφασης, αλλά επιλογή ανάγκης. εν διάλεξαν δηλαδή οι Ρωµιοί µόνοι τους µια νέα θρησκεία, όπως συνέβη µε τον χριστιανισµό. Βρέθηκαν ξαφνικά υπό την απειλή νέων κυριάρχων µε διαφορετική θρησκεία και οι ίδιοι έπρεπε απλά να επιλέξουν τι θα έκαναν. Όπου υπάρχει δίληµµα και επιλογή, υπάρχει διχασµός. Τότε διχάστηκαν για πρώτη φορά οι Ρωµιοί. Κάποιοι εξισλαµίσθηκαν και χάθηκαν τα "ίχνη" τους πίσω από ονόµατα "νεοφώτιστων" µωαµεθανών. Κάποιοι άλλοι 11

συνέχισαν να είναι χριστιανοί Ρωµιοί, είτε εντός είτε εκτός της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας και κάποιοι άλλοι επέλεξαν να φύγουν προς τη ύση. Η αλλαγή θρησκείας, που σήµερα φαίνεται παράξενη και συνήθως δεν είναι προαπαιτούµενο για τίποτε κάποτε είχε διαφορετική σηµασία. Με µια αλλαγή θρησκείας µπορεί να έφευγες από τη σειρά που σε έστελναν στα σκλαβοπάζαρα και να πας κατ ευθείαν στα παλάτια. Όµως, δεν ήταν µόνον κάποιοι Ρωµιοί, που εξισλαµίσθηκαν. Ακόµα κι αυτοί, οι οποίοι τους εξισλάµισαν, αναγκάστηκαν σε κάποια στιγµή να αλλάξουν το δόγµα τους, παρασέρνοντας τους Ρωµιούς σε νέα αλλαγή. εν πρέπει να ξεχνάµε ότι οι Οθωµανοί ξεκίνησαν ως οπαδοί του δόγµατος του Μπεκτασισµού και για λόγους πολιτικής υιοθέτησαν τον Σουνιτισµό...Από "αιρετικοί" έγιναν "ορθόδοξοι" και άρα µαζί µε αυτούς "ορθόδοξοι" έγιναν και οι πολύτιµοι συνεργάτες τους. Ο Φατίχ στην πραγµατικότητα έγινε κατακτητής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τη στιγµή που εξασφάλισε τη βοήθεια των Ρωµιών...Εκείνων των Ρωµιών, οι οποίοι για νέα προνόµια και νέα αξιώµατα σε µια νέα αυτοκρατορία δέχονταν να "ξαναλλάξουν" τη θρησκεία τους...εκείνων, οι οποίοι από δωδεκαθεϊστές έγιναν χριστιανοί και στη συνέχεια µωαµεθανοί. Όπως αντιλαµβανόµαστε, η "άλωση" της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν αυτή, η οποία έδινε στον Φατίχ την ιδιότητα του Κατακτητή...Συµβολική πράξη ήταν. Η Κωνσταντινούπολη, όταν "έπεσε", ήταν µια πόλη µικρότερη των 60000 κατοίκων...μια πόλη αµετανόητων, απελπισµένων, τροµοκρατηµένων, θρησκόληπτων, αλλά και γενναίων µαχητών, η οποία όµως δεν έλεγχε τίποτε έξω από τα τείχη της...η αυτοκρατορία ήταν ήδη οθωµανική. Ακόµα κι αν δεν την κατακτούσε ο Πορθητής, η Πόλη θα "έπεφτε" µόνη της από την αδυναµία της να συντηρηθεί...η πραγµατική "άλωση" της Πόλης είχε γίνει πολλά χρόνια πριν...είχε γίνει, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να κλονίζει τη βεβαιότητα των Ρωµιών για την επιβίωσή της...είχε γίνει, όταν κάποιοι Ρωµιοί έψαχναν ήδη νέα αφεντικά να υπηρετήσουν. Όταν οι Οθωµανοί εξασφάλισαν τη λειτουργία της δικής τους αυτοκρατορίας και άρα όταν είχαν έρθει σε συµφωνία µε τους εξισλαµισθέντες Ρωµιούς, η Πόλη είχε "πέσει", χωρίς καν οι Τούρκοι να την πλησιάσουν. Η Κωνσταντινούπολη απλά µε την "πτώση" της θα άλλαζε και τυπικά τη "σελίδα" στην ιστορία της περιοχής. Γι' αυτούς, οι οποίοι γνωρίζουν πώς λειτουργούν τα σύµβολα και οι τίτλοι, απλά θα πούµε ότι ο ίδιος ο Μωάµεθ ο Πορθητής στη ύση "αυτοσυστηνόταν" ως "Καίσαρας των Ρωµαίων". Θεωρούσε τον εαυτό του διάδοχο των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Θεωρούσε τον εαυτό του τρίτο οικιστή της Κωνσταντινούπολης µετά τον Μέγα Κωνσταντίνο και τον Ιουστινιανό. εν άλλαξε καν το όνοµά της, όπως είχε κάθε δικαίωµα να κάνει. Όπως ο Κωνσταντίνος "εξαφάνισε" το Βυζάντιο, έτσι κι αυτός θα µπορούσε να "εξαφανίσει" την 12

Κωνσταντινούπολη. εν το έκανε όµως, σε εποχές που θα µπορούσε να το κάνει πολύ εύκολα και απολύτως επιτυχώς. εν το έκαναν ούτε οι διάδοχοί του, παρ' όλο που είχαν πέντε αιώνες καιρό να το κάνουν. Καθ όλη τη διάρκεια της ζωής τής Οθωµανικής Αυτοκρατορίας η πρωτεύουσά της ονοµαζόταν Κωνσταντινούπολη...Κωνσαντινίγιε......Konstantiniyye...Οι κεµαλιστές στις 28 Μαρτίου του 1930 την µετονόµασαν σε Ινσταµπούλ. εν αποτελεί επίσης έκπληξη, που ο ίδιος ο Πορθητής επέλεξε να φτιάξει το Φατίχ Τζαµί το οποίο στην πραγµατικότητα είναι το Μαυσωλείο του πάνω στον παλιό ναό των Αγίων Αποστόλων...Στο ναό όπου βρίσκονταν οι τάφοι των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Κάτι, το οποίο δεν το ξέρει ο πολύς ο κόσµος, είναι ότι το Φατίχ Τζαµί και ο Ναός των Αγίων Αποστόλων µοιράζονται το ίδιο "πάτωµα"...τα ίδια θεµέλια. Μόνον η ανωδοµή του Ναού των Αγίων Αποστόλων είχε γκρεµιστεί από τον Φατίχ και όχι η βάση του Ναού, η οποία φιλοξενούσε τους "προκατόχους" του. Ο Μωάµεθ, δηλαδή, είναι θαµµένος ακριβώς στον ίδιο χώρο µε τους "συναδέλφους" του...κάτω από τις ίδιες πέτρες και µέσα στο ίδιο χώµα. Αποτελεί ακόµα και σήµερα "ταµπού" για τους Τούρκους να ανοίξουν τον τάφο του. εν δίνουν άδεια σε κανέναν να τον πειράξει. Ούτε καν οι Κεµαλιστές, οι οποίοι παρίσταναν τους άθεους. Αδιανόητο και µόνον να σκεφτεί κάποιος µια τέτοια αντιεπιστηµονική συµπεριφορά για τον αιώνα της γνώσης. Υπάρχει διάσηµος αυτοκράτορας του µακρινού παρελθόντος θαµµένος σε έναν προστατευµένο και ασύλητο τάφο και δεν ενδιαφέρεται η επιστηµονική κοινότητα να τον µελετήσει; Υπάρχει ο πιο διάσηµος αυτοκράτορας και στην πραγµατικότητα ο ιδρυτής της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας σε γνωστό τάφο και κανένας δεν θέλησε να µελετήσει τα "εφόδια" που πήρε µαζί του στο µακρινό "ταξίδι" του;...να µελετήσει τα ρούχα που του φόρεσαν...να µελετήσει τα κτερίσµατα που του αφιέρωσαν...να µελετήσει τα σύµβολα εξουσίας που φέρει. Γιατί δεν το κάνουν;...γιατί φοβούνται...φοβούνται αυτό το οποίο θα δουν...φοβούνται ότι θα δουν πραγµατικά έναν "Καίσαρα των Ρωµαίων" θαµµένο ανάµεσα σε άλλους "Καίσαρες". Θα βρουν αυτό, το οποίο γνώριζαν πάντα οι Ρωµιοί...Αυτοί, οι οποίοι ήταν πάντα υπεράνω των θρησκευτικών αντιπαλοτήτων και των φανατισµών...υπεράνω των αντιπαλοτήτων και των µισών, που ταλαιπωρούσαν τους φτωχούς και τους αγράµµατους...αυτοί, τους οποίους η εξουσία "µάντρωνε" στις διάφορες θρησκευτικές "στάνες". Στην κορυφή της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας τα πράγµατα ήταν διαφορετικά...άλλη "γλώσσα" µιλούσαν µεταξύ τους οι άρχοντες. Η Νέα Ρώµη ή Κωνσταντινούπολη εξακολουθούσε να είναι η πρωτεύουσα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Απλά, εκείνη η αυτοκρατορία είχε δύο µεγάλες θρησκείες και όχι µία, όπως ίσχυε πριν την εµφάνιση των Οθωµανών. Η αυτοκρατορία ονοµαζόταν οθωµανική, γιατί αυτό αποφάσισαν από κοινού Κατακτητές και ιαχειριστές. Οι κατακτητές είχαν τους λόγους τους και οι διαχειριστές δεν είχαν λόγους να διαφωνήσουν...απλή µοιρασιά έγινε µεταξύ συνεταίρων. Ο Μωάµεθ έδωσε το όνοµά του στην αυτοκρατορία και οι Ρωµιοί κράτησαν το όνοµα της Πρωτεύουσας. Ο αρχηγός των 13

Τούρκων θα έδινε το όνοµά του στην αυτοκρατορία και ο αρχηγός των Ρωµιών θα διατηρούσε το όνοµα της πρωτεύουσάς της. Ο Μωάµεθ ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Οσµανλίδων ή Οθωµανών και η Πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας τους ήταν η Κωνσταντινούπολη ή Κωνσταντίγιε. Σήµερα ο φόβος στην Τουρκία είναι γενικός για τον τάφο του Πορθητή. Γιατί; Γιατί, αν ισχύουν αυτά, τα οποία ισχυριζόµαστε στο κείµενο αυτό, τότε όλα αυτά θα είναι "αποτυπωµένα" µέσα στον τάφο του Φατίχ. Αν ισχύουν όλα αυτά που λέµε, θα έχουν πρόβληµα όλοι τους. Οι κεµαλιστές θα έχουν πρόβληµα, γιατί θα αποδειχθούν οι απόλυτοι προδότες των Τούρκων...Οι προδότες, οι οποίοι διέλυσαν την Οθωµανική Αυτοκρατορία των Τούρκων και των Ρωµιών, συνεργαζόµενοι µε ξένες δυνάµεις...αυτοί, οι οποίοι ανέτρεψαν τους Τούρκους Σπαχήδες εξουσιαστές και "ξερίζωσαν" τους συνεργαζόµενους Ρωµιούς αστούς από τις προαιώνιες "εστίες" τους. Το ίδιο πρόβληµα µε το άνοιγµα του τάφου θα έχουν και οι ισλαµιστές τύπου Ερντογάν. Γιατί; Γιατί σε µια τέτοια περίπτωση θα καταρρεύσει το "παραµύθι", το οποίο πουλάνε σε αφελείς θρησκόληπτους...το "παραµύθι" να παρουσιάσουν την Οθωµανική Αυτοκρατορία σαν µια αυτοκρατορία του φανατικού Ισλάµ...πράγµα το οποίο δεν ισχύει. Οι σηµερινές σουνιτικές απόψεις των "φανατικών" Τούρκων ισλαµιστών δεν ίσχυαν στην Οθωµανική Αυτοκρατορία. Οι σηµερινές ανθελληνικές υστερίες των "φανατικών" δεν ίσχυαν στην Οθωµανική Αυτοκρατορία... ΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ...Τζάµπα οι αγράµµατοι ποδοσφαιριστές και οι νάνοι ονειρεύονται ανασύστασή της χωρίς τη διαχειριστική παρουσία των Ρωµιών. Γι' αυτόν τον λόγο αυτοί, οι οποίοι µισούνται σε όλα µεταξύ τους, συµφωνούν µόνον σε ένα πράγµα...να µην ανοιχθεί ποτέ ο Τάφος του Φατίχ...Του Φατίχ, του οποίου η ίδια του η ύπαρξη τον καθιστούσε µια "γέφυρα" µεταξύ Σπαχήδων και Γενιτσάρων...Σπαχής, λόγω του πατέρα του και Γενίτσαρος, λόγω της µάνας του. Το ελληνικό "µικροκλίµα". Από την εποχή του Αλεξάνδρου και των ελληνιστικών βασιλείων η παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή είχε την "προβολή" της και στην ευηµερία των λαών. Ανεξαρτήτως της ταυτότητας του εκάστοτε κυρίαρχου, οι λαοί της περιοχής απολάµβαναν κοινωνικές συνθήκες, που όµοιές τους δεν υπήρχαν πουθενά αλλού στον κόσµο. Η επιτυχία των 14

Ελλήνων γινόταν εύκολα και επιτυχία των λαών που τους φιλοξενούσαν. Η ύπαρξή τους στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου δηµιουργούσε ένα "µικροκλίµα" ελευθερίας...αναγκαστικά. Οι Έλληνες είχαν γνώση βασιλέων, αλλά ήταν πολλοί για να γίνουν βασιλείς. Ακόµα κι αν δεν διέθεταν κεφάλαιο, ως εξουσιαστής ήσουν υποχρεωµένος να τους σέβεσαι, γιατί, αν αντιδρούσαν, ήταν επικίνδυνοι....σε σκλαβοπάζαρο να τους έστελνες, δεν θα τους ξεφορτωνόσουν... εν θα "χάνονταν", εφόσον όλο και κάποιος πλούσιος θα ήθελε να αγοράσει σύµβουλο σε τιµή σκλάβου. Σύµβουλο µε γνώσεις, που ακόµα και σήµερα θα µπορούσαν να σταθούν σε οποιαδήποτε διοικητική θέση. Ας ψάξει να βρει κάποιος τι διδάσκονται σήµερα στο Χάρβαρντ ή το Γουέστ Πόιντ και θα καταλάβει για τι είδους γνώσεις µιλάµε και σε ποιους µπορεί να είναι χρήσιµες. Αυτό ήταν το όλο µυστικό τους. Είχαν αντιληφθεί τη δύναµη της γνώσης και την καλλιεργούσαν στο έπακρο. Γνώριζαν ότι στους ισχυρούς πάντα θα χρειάζονταν αυτού του είδους οι γνώσεις και αυτό θα τους έκανε πολύτιµους για τους πάντες. Ένα τέτοιο σύνολο όµως δεν µπορείς να το υποβιβάσεις στο επίπεδο των δούλων. Το αποτέλεσµα ήταν να δηµιουργούν οι Έλληνες κοινωνίες "χαλαρές", οι οποίες έδιναν "αναπνοές" ελευθερίας στους λαούς. ηµιουργούσαν ένα "κέλυφος", το οποίο προστάτευε τους λαούς. Επωφελούνταν οι πάντες εξαιτίας τους. Γι' αυτόν τον λόγο τούς παροµοιάσαµε µε "νέφος", το οποίο απλώθηκε στην Ανατολή...Ένα "νέφος", το οποίο "κάθισε" πάνω στις κοινωνίες της και τις προστάτευε...ένα "νέφος" υγρό και δροσερό, το οποίο έδινε ζωή ακόµα και στις έρηµους της περιοχής. Αυτά όλα δεν τα έκαναν επειδή ήταν "άγιοι" ή "ανώτεροι" από τους υπολοίπους, αλλά επειδή ακριβώς ήταν πολύ ισχυροί και τα συµφέροντά τους σε µεγάλο βαθµό ταυτίζονταν µε αυτά των λαών. Μπορεί οι ίδιοι να "βολεύονταν" από τις εξουσίες, αλλά ποτέ δεν τις άφηναν να ξεπερνάνε τα "όρια", τα οποία οι ίδιοι θεωρούσαν ασφαλή...τα "όρια" τα οποία δεν θα τους απειλούσαν, αν για τον οποιονδήποτε λόγο βρίσκονταν σε αυτόν τον κόσµο χωρίς κεφάλαιο και περιουσία. Αυτό ήταν ένα φαινόµενο, το οποίο διαιωνιζόταν µέσα στον χρόνο. Ο χώρος όπου βρίσκονταν οι Ρωµιοί ποτέ δεν έχανε κάποια από τα "ελάχιστά" του......το minimum της ελευθερίας...το minimum της ελευθερίας έκφρασης...το minimum της θρησκευτικής αυτοδιάθεσης κλπ.. Αυτό, σε συνδυασµό µε την πολυτιµότητά τους για τον κάθε νέο κατακτητή, σήµαινε συγκεκριµένα πράγµατα. Όσο κάφρος και να ήταν ένας νέος κατακτητής, οι Ρωµιοί συνεργάτες του θα φρόντιζαν να "φιλτράρουν" την "καφρίλα" του πριν αυτή "πέσει" πάνω στους ίδιους και άρα και στους υπόλοιπους. Όσο αιµοβόρος κι αν ήταν ο κάθε νέος εισβολέας της περιοχής, οι Ρωµιοί θα φρόντιζαν να "αµβλύνουν" την βαρβαρότητα των αποφάσεών του πολύ πριν αυτές φτάσουν στο σηµείο "εφαρµογής" και άρα στην κοινωνία....απλά πράγµατα. Όποιος κι αν ήταν ο κατακτητής της περιοχής, γνώριζε ότι µια τέτοια "εξελιγµένη" κοινωνία δεν µπορούσε να λειτουργήσει χωρίς σεβασµό των παραµέτρων της 15

και µια τέτοια παράµετρος ήταν και το ελληνικό στοιχείο... εν µπορούσε να λειτουργήσει και άρα να τον υπηρετήσει και τον ίδιο. Είναι σαν να µπαίνεις σε ένα αεροπλάνο, θέλοντας να ταξιδεύσεις γρήγορα και µε άνεση και ταυτόχρονα να µην σέβεσαι τους όρους λειτουργίας του. Ακόµα και ο πιο σκληρός δολοφόνος να είσαι, θα πρέπει να περιορίσεις τις "ορέξεις" σου µέσα στο αεροπλάνο...για το δικό σου συµφέρον. Όσο και να αντιπαθείς ή ακόµα και να µισείς τους πιλότους, αυτοί θα είναι οι τελευταίοι που θα σκοτώσεις. Είναι οι µόνοι που γνωρίζουν να πιλοτάρουν το σκάφος...και αυτό το γνωρίζουν. Γνωρίζεις κι εσύ πως, αν τους πειράξεις, όχι απλά δεν θα εξυπηρετηθείς, αλλά θα σκοτωθείς. Οι "πιλότοι" του συστήµατος της Ανατολής ήταν οι Ρωµιοί...και το γνώριζαν. Αυτό βέβαια εξυπηρετούσε και τους λαούς της περιοχής. Τους εξυπηρετούσε, γιατί εξαιτίας τους ποτέ και καµιά εξουσία δεν έφτανε στα άκρα. Οι Ρωµιοί λειτουργούσαν σαν ένα "αµορτισέρ", το οποίο προστάτευε τους λαούς από τις όποιες σκληρές εξουσίες µπορούσαν να προκύψουν µέσα στον χρόνο. Ενεργούσαν για τους εαυτούς τους, αλλά επωφελούνταν οι πάντες. Επί αιώνες εκείνοι οι χώροι ήταν "οάσεις" για την ανθρωπότητα. Ήταν οι "υπερχειλιστές" του πολιτισµικού "φορτίου" της ανθρωπότητας. Ποτέ και κανένας βάρβαρος δεν µπορούσε να "σβήσει" στην περιοχή τις προηγούµενες προσπάθειες. Κανένας δεν µπορούσε να αδειάσει τη "δεξαµενή" της και να την γυρίσει "πίσω" αιώνες. Τα πάντα είχαν "κλειδώσει" από την εµφάνιση των Ρωµιών και µετά. Ο κάθε νέος κατακτητής προσέφερε νέο "φορτίο" ακόµα και παρά τη θέλησή του. Οι Ρωµιοί φρόντιζαν να "φιλτράρουν" τα πάντα και να κρατούν µόνον τα θετικά. Στους αιώνες του σκότους το "νέφος" προστάτευε τις χώρες των Ρωµιών. Όταν στην Κίνα υπήρχε ο "Μεσαίωνας" των Χαν, στην Ινδία ο "Μεσαίωνας" των Μογγόλων και στη ύση ο Μεσαίωνας της Ιεράς Εξέτασης, η Ανατολή των Ρωµιών "ανέπνεε". Επί αιώνες ο χώρος της Ανατολικής Αυτοκρατορίας ήταν µε διαφορά ο πιο "πολιτισµένος" του κόσµου. Χάρη στους Έλληνες και στο ζωογόνο "νέφος" τους η βαρβαρότητα δεν µπορούσε να "πυρπολήσει" τη γη της. Η Ανατολική Αυτοκρατορία µε την πρωτεύουσά της Κωνσταντινούπολη ήταν επί αιώνες το πιο "δροσερό" µέρος σε έναν Πλανήτη, ο οποίος "φλεγόταν" από τα θρησκευτικά του πάθη και τις µισαλλοδοξίες...σε έναν Πλανήτη, ο οποίος δεν µπορούσε να καλύψει τις ανάγκες των πληθυσµών του και να αποφύγει τις καταστροφές των βαρβάρων. Γιατί όµως αναφερόµαστε σε όλα αυτά; Γιατί αυτήν τη στιγµή στους ιστορικούς χώρους της Μέσης Ανατολής οι κοινωνίες "φλέγονται". "Φλέγονται" από τα προβλήµατα, αλλά και τα πάθη τους. Μιλάµε για πραγµατικό Μεσαίωνα. Έχουν αδειάσει οι "δεξαµενές" της Μέσης Ανατολής. Έχουν γυρίσει στα χρόνια του Βαάλ και της Βαβυλώνας. Μιλάµε για 16

καινοφανείς όρους, όπως "Ισλαµοφασίστες"...Άνθρωποι αλαλάζουν "ο Αλλάχ είναι µεγάλος" και είναι έτοιµοι να σκοτώσουν όποιον "διαφορετικό" δουν µπροστά τους. Πρόσφατα έσφαξαν δύο κοριτσάκια σαν τα αρνιά, επειδή χόρευαν στην αυλή του σπιτιού τους. Απειλούν γυναίκες µε ακρωτηριασµούς, επειδή θέλησαν να οδηγήσουν αυτοκίνητα...βιάζουν, ακρωτηριάζουν, παραµορφώνουν όποια θεωρούν ότι "προκαλεί" την ηθική τους....όλα αυτά δεν είναι Ισλάµ...Ποτέ δεν ήταν Ισλάµ. Το Ισλάµ ήταν "γλυκό" και "όµορφο", όταν για όλους τους υπόλοιπους υτικούς βασίλευε ο Μεσαίωνας. Όταν οι Ευρωπαίοι ζούσαν υπό τον φόβο της "πυράς" των Ιερών Εξετάσεων, η ισλαµική Μέση Ανατολή ήταν όµορφη και "δροσερή". Λογικό είναι αυτό, εφόσον, ως "νεότερη" θρησκεία, έπρεπε να "πλειοδοτήσει" σε συνθήκες διαβίωσης των πιστών της, προκειµένου να επιβιώσει και να επεκταθεί. Σε εκείνους τους χρόνους ήταν µια πραγµατική "όαση" µέσα στην άπειρη βαρβαρότητα...προχωρηµένη όχι µόνον στον πολιτισµό, αλλά και στην τεχνολογία. Στις εποχές που οι υτικοί φορούσαν προβιές ή µάλλινες φλοκάτες στο "χρώµα" της βρόµας, οι Ανατολίτες φορούσαν υπέροχα µεταξένια και λινά υφάσµατα σε µια πανδαισία χρωµάτων. Στις εποχές που οι υτικοί πέθαιναν, χωρίς να έχουν γνωρίσει την επαφή µε το νερό, οι Ανατολίτες "µούλιαζαν" σε αρωµατικά έλαια...ο χώρος, όπου αιώνες πριν η Κλεοπάτρα έκανε το µπάνιο της µέσα στο γάλα, ευωδίαζε, όταν στη ύση έπρεπε να ψαχουλέψεις καλά µια γυναίκα, για να είσαι σίγουρος πως είναι τέτοια. Πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια, η αµασκός, η Βαγδάτη κλπ., "έλαµπαν" από τον πολιτισµό τους..."έλαµπαν" από τη βιοτεχνική παραγωγή τους..."έλαµπαν" από την ευγένειά τους...ζηλευτές σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσµο...εξωτικοί προορισµοί, που µάγευαν τους περιηγητές. Και όµως. Αυτές οι πόλεις σήµερα είναι βυθισµένες µέσα στη θρησκοληψία, την αµορφωσιά, τη µισαλλοδοξία και το "σκότος". εν παράγουν τίποτε και καταναλώνουν ό,τι σκουπίδι περισσεύει στη ύση. Ακόµα και την αισθητική τους έχασαν, βυθισµένες µέσα στην ασχήµια και την παραµόρφωση. Κάτι συνέβη στο Ισλάµ και "αρρώστησε" τόσο πολύ. Κάποιοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την κατάντια και αυτούς θα προσπαθήσουµε να αναζητήσουµε στο κείµενό µας. Αυτό, που πρώτο σκεφτόµαστε µε βάση τα όσα είπαµε πιο πάνω, έχει σχέση µε τους Ρωµιούς. Για να "αρρωστήσει" το Ισλάµ τόσο πολύ και να χάσει τη δύναµη αντίστασης, θα πρέπει να υπήρξε πρόβληµα µε τους Ρωµιούς. Οι Ρωµιοί για κάποιους λόγους, είτε ως χριστιανοί είτε ως εξισλαµισµένοι πρώην Γενίτσαροι, δεν µπόρεσαν να "ανασχέσουν" αυτήν την "οπισθοδρόµηση" προς ένα βαρβαρικό παρελθόν, το οποίο η περιοχή είχε να δει από την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας...Από την εποχή πριν της παρουσίας των Ρωµιών στην 17

περιοχή. Αιώνες ολόκληρους οι λαοί εκείνης της περιοχής είχαν "ξεπεράσει" τη βαρβαρότητα και σήµερα φαίνεται να έχουν βυθιστεί ξανά µέσα σε αυτήν. Εδώ τίθεται πλέον το κύριο ερώτηµα:...υπήρχαν οι Ρωµιοί, για να αντισταθούν; Η µεγάλη ήττα. Όταν µια κατάσταση αλλάζει τόσο δραµατικά, αυτό, το οποίο πάντα αναζητάµε, είναι τα αίτια. Αναζητάµε εκείνη την παράµετρο που "εξαλείφθηκε" και εξαιτίας της οποίας άλλαξε ολόκληρη η "χηµεία" της περιοχής. Αυτό, το οποίο όπως είδαµε µέχρι τώρα άλλαξε τον τελευταίο αιώνα στην περιοχή, ήταν η παρουσία των Ρωµιών. Οι Ρωµιοί, οι οποίοι είχαν παρουσία αιώνων στην περιοχή, "εξαλείφθηκαν". Ένας παράγοντας µε τροµερή συµµετοχή στη λειτουργία της περιοχής "ξηλώθηκε" µέσα σε ελάχιστο χρόνο. Από εκεί και πέρα φυσικό ήταν να υπάρξουν αλυσιδωτές αντιδράσεις και να φτάσουµε στο αποτέλεσµα το οποίο βλέπουµε σήµερα. Αυτό, το οποίο πρέπει να δούµε λοιπόν, είναι το πώς "ξηλώθηκαν" οι Ρωµιοί σε µια περιοχή όπου ήταν πανίσχυροι. Η µόνη ήττα, που γεύτηκαν οι Ρωµιοί στη µακραίωνη παρουσία τους στην περιοχή, ήταν στις αρχές του προηγούµενου αιώνα. Πραγµατικά πιάστηκαν στον "ύπνο", γιατί δεν κατάλαβαν ποιοι ήταν πραγµατικά οι εχθροί τους και ποιους έβλεπαν σαν εχθρούς. Λίγες ηµέρες πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή η Κωνσταντινούπολη στην κυριολεξία γιόρταζε. Τόσο οι χριστιανοί Ρωµιοί όσο και οι µουσουλµάνοι Οθωµανοί ήταν σίγουροι ότι µε τη συνεργασία τους θα διαιώνιζαν την κυριαρχία τους. Θεωρούσαν ότι τους είχαν όλους τού "χεριού" τους και δεν ανησυχούσαν για τίποτε...θα νοµιµοποιούσαν έναν ήδη ισχύοντα "συνεταιρισµό". Ακόµα κι αν εξαιτίας των εξελίξεων άλλαζαν "θέσεις", τίποτε άλλο δεν θα άλλαζε. Το επέτρεπε η εποχή και αυτοί "διάβαζαν" τις εποχές όπως κανένας άλλος. Η βιοµηχανική περίοδος υπόσχονταν τα πάντα και δεν υπήρχε λόγος να φοβούνται ανατροπές. Στην εποχή της βιοµηχανίας γνώριζαν πολύ καλά το βιοµηχανικό κεφάλαιο και ήταν βέβαιοι για την κυριαρχία τους. Ακόµα δηλαδή κι αν άλλαζε ριζικά το θρησκευτικό καθεστώς της καταρρέουσας αυτοκρατορίας, δεν θα είχαν πρόβληµα...οθωµανοί ήταν όλοι τους. Όπως οι Μωαµεθανοί Οθωµανοί συνεργάστηκαν µε τους Ρωµιούς Οθωµανούς και σεβάστηκαν τις περιουσίες τους, έτσι περίµεναν να τους φερθούν και οι Ρωµιοί στην ακραία εκείνη περίπτωση, που θα χρειαζόταν να αλλάξει εκ νέου "θρήσκευµα" η αυτοκρατορία. Στην πραγµατικότητα οι Οθωµανοί και οι Ρωµιοί ήταν σίγουροι ότι αυτοί µόνοι τους θα γύριζαν τη "σελίδα" της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρούσαν σίγουρο ότι θα γίνονταν βιοµήχανοι και θα διαιώνιζαν τη συνεργασία τους...οι βιοµηχανίες δεν είναι πεπερασµένα φέουδα, για να µαλώνουν µεταξύ τους...οι βιοµηχανίες στήνονται η µία δίπλα στην άλλη, καλύπτοντας τις άπειρες διαφορετικές ανάγκες των ανθρώπων. Αν ψάξει κάποιος να δει την ατµόσφαιρα, η οποία επικρατούσε στην Κωνσταντινούπολη την εποχή της "πτώσης" της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, θα διαπιστώσει ότι εκεί είχαν γιορτή. Η αυτοκρατορία κατέρρεε και οι ισχυρότεροι παράγοντές της ήταν ευτυχισµένοι...σαν να ήταν µεθυσµένοι. Οθωµανοί και Ρωµιοί γιόρταζαν µια νέα κατάσταση, την οποία 18

κανένας άλλος δεν "έβλεπε"...μια κατάσταση, την οποία ήταν βέβαιοι ότι θα την έλεγχαν απόλυτα. Ονειρεύονταν µια αυτοκρατορία χωρίς καν επίσηµη θρησκεία, όπως συνέβαινε µε την ανερχόµενη δύναµη του Πλανήτη, που ήταν οι ΗΠΑ. εν κατάλαβαν ότι καί οι δύο θα προδίδονταν από τους δικούς τους ανθρώπους...μωαµεθανοί και χριστιανοί θα τους πρόδιδαν αντίστοιχα...τούρκοι και Έλληνες θα τους πρόδιδαν...κεµαλιστές και βενιζελικοί ήταν συνεννοηµένοι και τους πρόλαβαν στην κυριολεξία πάνω στο "νήµα"...οι φτωχοαστοί της αυτοκρατορίας είχαν ξένες "πλάτες". Οι "πλάτες" ήταν αυτών, που ποτέ µέχρι τότε δεν χρησιµοποίησαν Ρωµιούς...Τους αντέγραψαν σε µεγάλο βαθµό, αλλά δεν τους χρησιµοποίησαν...αυτοί ήταν οι Προτεστάντες. Οι Ρωµιοί τις χώρες τους δεν τις γνώριζαν...ούτε καν ως εξορία δεν πήγαιναν σε εκείνες. Στις αρχές του προηγούµενου αιώνα αυτοί οι άγνωστοι στους Ρωµιούς Προτεστάντες επιχείρησαν για πρώτη φορά το δικό τους colpo grosso...οι σκληροί Προτεστάντες του Ευρωπαϊκού Βορά και όχι η ρωµαϊκής καταγωγής Βρετανία. Η Βρετανία µπορεί θεωρητικά να ανήκε στον προτεσταντικό κόσµο, αλλά στην πραγµατικότητα ποτέ δεν ξέφυγε από τη "σφαίρα" επιρροής της Ρώµης...Ήταν προτεσταντική για ένα "καπρίτσιο" ενός βασιλιά της και όχι εξαιτίας µιας προτεσταντικής κοσµοαντίληψης. Ο σκληρός πυρήνας του προτεσταντισµού βρισκόταν στη Γερµανία, στις Κάτω Χώρες, στην Σκανδιναβία και στις ΗΠΑ...Στις χώρες που για αιώνες σφάζονταν µε τους καθολικούς. Αυτοί οι Προτεστάντες παγίδευσαν και τελικά "ξήλωσαν" τον ελληνισµό από πατρίδες αιώνων...το σχέδιό τους ήταν εξαρχής "δολοφονικό"...το "ξήλωµα" των Ελλήνων, δηλαδή, δεν προέκυψε ως παρενέργεια άσχετων πολιτικών...εξ αρχής στόχος ήταν αυτό το "ξήλωµα". Όπως συνέβαινε πάντα, έτσι συνέβη και σε αυτήν την περίπτωση. Οι νέοι και φιλόδοξοι "κατακτητές" της περιοχής έπρεπε να συνεργαστούν µε Ρωµιούς και πάλι. Εφόσον αυτοί οι νέοι και φιλόδοξοι "κατακτητές" ήταν χριστιανοί, σε ποιους θα απευθύνονταν;...στους εξισλαµισµένους Γενίτσαρους;...Όχι βέβαια...θα απευθύνονταν στους χριστιανούς Ρωµιούς...Στους φτωχούς χριστιανούς συγκεκριµένα, εφόσον οι πλούσιοι Ρωµιοί ήταν βολεµένοι απόλυτα στην Οθωµανική Αυτοκρατορία. Αναζητούσαν φτωχούς χριστιανούς Ρωµιούς, για να δροµολογήσουν τα σχέδιά τους...φτωχοί Ρωµιοί, οι οποίοι βολεύονταν και µε λίγα χωραφάκια ή καµιά δηµόσια θέση σε ένα νέο κρατίδιο. Η µόνη ιδιοµορφία στην νέα κατάσταση ήταν ότι οι νέοι "κατακτητές" της αυτοκρατορίας ήταν κατακτητές από απόσταση. εν εισέβαλαν στην αυτοκρατορία, όπως έκαναν επί αιώνες άλλοι κατακτητές. εν ξεχώρισαν φανερά τους συνεργάτες τους, προκειµένου να τους ευνοήσουν...αυτοί ήταν κατακτητές από απόσταση...ήταν κατακτητές, που είχαν µυστικούς συνεργάτες...συνεργάτες, οι οποίοι εκτελούσαν τις εντολές τους, αλλά τις "απέδιδαν" σε θρησκείες, πατριωτισµούς, ελευθερίες κλπ.....όλα κρυφά και συνοµωτικά, εφόσον οι "κατακτητές" δεν είχαν σκοπό να εγκατασταθούν στους χώρους των κατακτήσεών τους. Μοναδικός τους στόχος ήταν να "εκκενωθεί" η περιοχή από παράγοντες, οι οποίοι θα µείωναν τη δική τους δυνατότητα ελέγχου...να "εκκενωθεί" η περιοχή, ώστε να ξαναµοιραστεί µε νέους όρους. 19

Αυτό ακριβώς ήταν το πρωτοφανές της υπόθεσης. Το πρωτοφανές, δηλαδή, δεν ήταν που οι Προτεστάντες βρήκαν Ρωµιούς συνεργάτες. Όλοι και πάντα έβρισκαν Ρωµιούς συνεργάτες...ό,τι κι αν έκαναν. Το πρωτοφανές ήταν που βρήκαν Ρωµιούς πρόθυµους να καταστρέψουν όλους τους υπόλοιπους Ρωµιούς. Από τη στιγµή που το κατάφεραν αυτό, ήταν εύκολη η δροµολόγηση των σχεδίων τους. Με ανθρώπους σαν τον Βενιζέλο γνώριζαν ότι µπορούσαν να προκαλέσουν τα ένστικτα επιβίωσης των λαών και να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ρωµιών...Όλων των Ρωµιών...σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της αυτοκρατορίας. Ο κίνδυνος, στον οποίο υπέβαλαν τη ρωµιοσύνη, ήταν τόσο µεγάλος, που διέλυσε ολόκληρος ο ρωµαίικος "µηχανισµός". Οι χριστιανοί Ρωµιοί αναγκάστηκαν να φύγουν από πατρίδες αιώνων και οι εξισλαµισµένοι πρώην Γενίτσαροι αναγκάστηκαν να αρνηθούν την καταγωγή τους, προκειµένου να παραµείνουν στις πατρίδες τους. Η ρωµιοσύνη είχε "νικηθεί" µε συνοπτικές διαδικασίες. Με όπλα, βιαιότητες και προβοκάτσιες δηµιούργησαν στους λαούς τις εντυπώσεις που ήθελαν. Οι ίδιοι λαοί, οι οποίοι λίγα χρόνια πριν έβλεπαν τους Έλληνες ως τους ζωογόνους παράγοντες της περιοχής τους, ξαφνικά, εξαιτίας των δολοφόνων, τους έβλεπαν σαν θανατηφόρους παράγοντες. Οι άλλοτε "δικοί" τους Ρωµιοί έγιναν "ξένοι"...και, εξαιτίας της Ελλάδας, "εισβολείς". Όλα αυτά γίνονταν µόνον µε προδοσία των Ρωµιών. Αυτό, γιατί η περίπτωση των Ελλήνων ήταν τόσο ιδιόµορφη, που κανένας όσο ισχυρός κι αν ήταν δεν µπορούσε να περάσει σε απευθείας γενοκτονία εις βάρος τους. εν µπορούσε, δηλαδή, να εκδηλώσει µια επιχείρηση εθνοκάθαρσης εναντίον τους. Ήταν ισχυροί και έπρεπε να τους χειριστούν µε τον κατάλληλο τρόπο. Ως κυνηγοί οι Προτεστάντες, γνώριζαν αυτό, το οποίο γνωρίζουν όλοι αυτοί που κυνηγάνε. Όταν ένα θηρίο, που δεν µπορείς να το σκοτώσεις, είσαι υποχρεωµένος να το πληγώσεις, πρέπει να το προσέχεις, γιατί είναι επικίνδυνο. Τα πληγωµένα θηρία είναι θανατηφόρα. Γι' αυτόν τον λόγο το "πληγωµένο" αυτό θηρίο έπρεπε να του δώσουν "διέξοδο" διαφυγής......να µην το αναγκάσουν, δηλαδή, να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα και προκύψει πρόβληµα, το οποίο θα υπήρχε πιθανότητα να ξεφύγει από τον έλεγχο και να γίνει επικίνδυνο..." ιέξοδος" διαφυγής για τους χριστιανούς Ρωµιούς ήταν το "ελληνικό κράτος"...το µισό κράτος ήδη πλήρες από Έλληνες και το άλλο µισό "εκκενωµένο" και έτοιµο να δεχθεί πρόσφυγες. Γι' αυτόν τον λόγο τότε σκέφτηκαν την πρωτόγνωρη και µοναδική στο είδος της ανταλλαγή πληθυσµών και κεφαλαίων. Σε µια εποχή που πραγµατικά γενοκτονούσαν όποιους τους ενοχλούσαν, είτε µιλάµε για Αρµένιους είτε µιλάµε για Ασσύριους κλπ., για τους χριστιανούς Ρωµιούς σκέφτηκαν την "ανταλλαγή". Γιατί;...Γιατί δεν έπρεπε να τους φέρουν σε αδιέξοδο, το οποίο δεν θα τους επέτρεπε να κάνουν οτιδήποτε άλλο πέρα από το να αγωνιστούν µέχρι θανάτου...μια "ανταλλαγή", η οποία εκτός όλων των άλλων αποδεικνύει µε τον πιο απόλυτο τρόπο ότι πράγµατι οι Ρωµιοί ήταν συνέταιροι των Τούρκων στην Οθωµανική Αυτοκρατορία. 20