Ο συνδυασμός της ΔΑΣ απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους της Αθήνας και σε όλους εσάς ανεξάρτητα με ποιο ψηφοδέλτιο εκλέχτηκε ο κάθε ένας και συμμετέχετε στο 29ο Συνέδριο του ΕΚΑ. Θέλουμε να σας καλέσουμε, να αναλογιστούμε όλοι μαζί και ο κάθε ένας προσωπικά τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στην εργατική τάξη της Αθήνας, απέναντι στους εργαζόμενους με όποια εργασιακή σχέση, όλων των κλάδων και ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα, τον οποίο κύρια καλύπτει το ΕΚΑ, αν και πολλοί εργαζόμενοι είναι εκτός συνδικάτων. Χρειάζεται να εκτιμήσουμε τη στάση του εργατικού κινήματος απέναντι στον Αρμαγεδδώνα των αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, που πήραν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και αφορούν όλες τις πτυχές της ζωής των εργαζομένων, του λαού. Να μιλήσουμε για την άσχημη κατάσταση του κινήματος και την ανάγκη ανασύνταξης, ώστε να ανταποκριθεί στο ρόλο του που είναι η συγκέντρωση δυνάμεων, η οργάνωση της πάλης, ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για την υπεράσπιση των κατακτήσεων, την κάλυψη των απωλειών, τη διεκδίκηση των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων, τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν στην επίτευξη του στόχου που είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τα γνωστά μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι προκάλεσαν μεγάλες, βαθιές και μόνιμες ανατροπές στις συνθήκες ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης, καθώς και μεγάλου τμήματος των αυτοαπασχολούμενων και μικροϊδιοκτητών. Η μαζική ανεργία, η γενικευμένη ανασφάλεια, το μεγάλωμα της απόλυτης και σχετικής φτώχειας είναι το αποτέλεσμα της όποιας διαχείρισης ακολουθήθηκε, για την έξοδο από την κρίση. Η οικονομική κρίση, η οποία βρίσκεται στον 7ο χρόνο, έδειξε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει τις κρίσεις, με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα από όλα μαζική ανεργία, εξαθλίωση σε όλο και πιο μαζική κλίμακα, μαζική φτώχεια, τη συνεχή υποβάθμιση των λαϊκών αναγκών, την ένταση της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας, οξύνει ακόμη παραπέρα την ανισόμετρη ανάπτυξη, φέρνει τον πόλεμο που για το κεφάλαιο είναι η επιβολή της πολιτικής τους με τα όπλα. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τον έλεγχο των πηγών πλούτου, των δρόμων του πετρελαίου, του φυσικού αερίου σκορπούν το θάνατο, την προσφυγιά, τη μετανάστευση. Οι εξελίξεις στην περιοχή δεν μπορούν να αφήνουν κανέναν αδιάφορο και ιδιαίτερα το ταξικό εργατικό κίνημα. Έχουμε ευθύνη να μην επιτρέψουμε να χυθεί αίμα για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Έχουμε ευθύνη να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις, τη στήριξη των προσφύγων και του δικαιώματος να πάνε στη χώρα προορισμού τους, τη συνέχιση της αλληλεγγύης. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Όλη αυτή την περίοδο ζήσαμε τη μεγάλη προσπάθεια του συστήματος να συσκοτίσει το χαρακτήρα και τις αιτίες της κρίσης. Ενιαία, παρά τις επιμέρους διαφορές, όλες οι δυνάμεις που υπερασπίζονται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, προσπαθούν να συγκαλύψουν ότι η κρίση είναι καπιταλιστική. 1
Μιλούσαν και μιλούν για καζινοκαπιταλισμό, για την ακραία νεοφιλελεύθερη αγορά και πολιτική, την κακή διαχείρηση, θεωρίες τις οποίες ακούσαμε στις συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως και στο ΕΚΑ. Σ αυτή τη γραμμή της συγκάλυψης προβάλλουν την άποψη ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και την ύφεση, ότι η κρίση προκλήθηκε από τη διαφθορά και τη διαπλοκή, ότι η Ελλάδα είναι αποικία και άλλες τέτοιες θεωρίες. Έτσι βόλευε ο ψεύτικος διαχωρισμός σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις. Με τις αντιμνημονιακές ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να υπογράφουν μνημόνιο χειρότερο από τα 2 προηγούμενα, να παίρνουν μέτρα που δεν μπόρεσαν να τα πάρουν οι άλλοι, να αποδεικνύονται οι αποτελεσματικότεροι διαχειριστές για το κεφάλαιο. Αποδείχτηκαν το καλύτερο «πλυντήριο» για τις πρώην μνημονιακές δυνάμεις το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ για τα μέτρα-φωτιά που πήραν ενάντια στους εργαζόμενους και στο λαό. Αναγάγουν αυτές οι δυνάμεις το ζήτημα της εξόδου από την κρίση ως εθνική υπόθεση που απαιτεί εθνική συνεννόηση, ομοψυχία, γιατί όλοι φταίμε λένε, και ο εργάτης που παράγει όλο τον πλούτο και στερείται τα πάντα και το παράσιτο που δεν δουλεύει, τον τσεπώνει και ζει στη χλιδή. ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ - ΛΕΒΕΝΤΗΣ με κάθε ευκαιρία ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση ευρύτερων δυνάμεων με τη συμμετοχή και της ΝΔ για να είναι πιο αποτελεσματικοί απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και τους αγώνες. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής είναι εγκληματίες γιατί είναι υμνητές του ΧΙΤΛΕΡ, των ΝΑΖΙ, υπερασπιστές της ΧΟΥΝΤΑΣ, είναι τα τσιράκια του κεφαλαίου, εχθροί των εργαζομένων και των αγώνων τους. Δεν πρέπει να επιτρέψει κανείς να σηκώσουν κεφάλι, δεν έχουν καμία δουλειά στα συνδικάτα και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η στρατηγική των κομμάτων του κεφαλαίου είναι ενιαία. Είναι η στήριξη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ καθώς και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Προβάλλουν ως μονόδρομο την υλοποίηση των μνημονίων που συμφωνούνται με την ΕΕ, το ΔΝΤ, τα οποία δεν θα σταματήσουν ποτέ γιατί υπηρετούν ανάγκες του κεφαλαίου, για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, να την οδηγήσουν στην ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ανάπτυξη, με εργαζόμενους χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με καθεστώς γαλέρας. Το παράδειγμα του Τουρισμού είναι χαρακτηριστικό για το ποια ανάπτυξη μιλάνε. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από το σύστημα, η απόφαση της αστικής τάξης να αξιοποιήσει τη δύναμη αυτή που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά και ήταν στην εφεδρεία, είχε ως στόχο να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων και του λαού, να θέσει περισσότερες δυνάμεις στην υπηρεσία της. Με τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε πλατιά στην εργατική και τη λαϊκή συνείδηση ότι η κρίση δεν είναι καπιταλιστική, αλλά συνέπεια κακής διαχείρισης από τους προηγούμενους, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τις τσόντες τους, ότι αυτοί ευθύνονται για την παρέκκλιση από ένα δήθεν υγιές καπιταλιστικό σύστημα και επομένως με ένα διαφορετικό και καλύτερο μείγμα πολιτικής μπορεί να διορθωθούν το σύστημα και η ΕΕ. Το σύστημα άθροισε δυνάμεις, ψήφισαν από κοινού το 3ο μνημόνιο, επιδεινώνοντας τη ζωή των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, ανατρέποντας εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, συνολικά τη θέση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών. 2
Έσπειραν την απογοήτευση στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στη θάλασσα ψεμάτων και αυταπατών που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ για σκίσιμο των μνημονίων, για επαναφορά του κατώτατου μισθού, της 13ης σύνταξης, των ΣΣΕ και άλλα, που όχι μόνο ξεχάστηκαν, αλλά τώρα λένε ότι αυτά ήταν δεσμεύσεις για την πρώτη φορά που ήρθαν στην κυβέρνηση, τη δεύτερη φορά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα άλλαξαν, μας ψήφισαν παρότι ήξεραν ότι θα πάρουμε μέτρα μείωσης των μισθών και των συντάξεων, μέτρα εναντίον τους. Έτσι αυτή την περίοδο πέρασαν μέτρα που δεν μπορούσαν να τα περάσουν οι προηγούμενοι. Αποδείχθηκαν πιο χρήσιμοι, γι αυτό στηρίζονται από τον ΣΕΒ, τον ΣΕΤΕ και τις άλλες οργανώσεις των εργοδοτών, παίρνουν τα εύσημα από την ΕΕ, το ΔΝΤ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, που προβάλλονται ως το γιατρικό για την ανάκαμψη, προχώρησαν με ταχύτητα και επιβλήθηκαν με «τη φωτιά και το σίδερο» στη διάρκεια της κρίσης. Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις, οι αναδιαρθρώσεις, όπως τις ονοματίζουν κάθε φορά, είχαν προσχεδιαστεί πολύ πριν από την κρίση από τα επιτελεία της ΕΕ. Αφορούν το σύνολο των χωρών της ΕΕ και προωθούνται ανεξάρτητα από τη φάση στον κύκλο της καπιταλιστικής αναπαραγωγής. Να θυμίσουμε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πιο ειδικά τη «Λευκή Βίβλο», από το 1993 ακόμη. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου. Στοχεύουν όχι μόνο την προστασία του μονοπωλιακού κεφαλαίου από την κρίση, με τη μεταφορά των συνεπειών στις πλάτες των εργαζομένων, αλλά και τη θωράκιση μακροπρόθεσμα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ενιαία στρατηγική που αντιμετωπίζει με ενιαία πολιτική τις ανάγκες του κεφαλαίου. Για δραστική μείωση των μισθών και μεροκάματων, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ορισμένου χρόνου, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, ατομικές συμβάσεις, μίνι τζομπς, συμβάσεις με την ώρα, συμβόλαια μηδενικού ωραρίου κ.ά. Κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, γενικευμένες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ενεργός κι ανενεργός χρόνος εργασίας, κατάργηση υπερωριών, απελευθέρωση των απολύσεων, απελευθέρωση των υπηρεσιών στην ενιαία αγορά με την Οδηγία Μπολκενστάιν, η οποία αναθεωρείται προς το χειρότερο, την «Πράσινη Βίβλο» για τον εκσυγχρονισμό του Εργατικού Δικαίου στον 21ο αιώνα κ.ά. Στο πλαίσιο αυτού του εκσυγχρονισμού είναι και το σχέδιο νόμου που ετοιμάζουν για τα Εργασιακά με γενικευμένη ευελφάλεια, ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο, ομαδικές απολύσεις και άλλα που απαιτούν οι μονοπωλιακοί και επιχειρηματικοί όμιλοι. Οι πολιτικές ενταγμένες στη στρατηγική της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, στην προσαρμογή των εργατικών μισθών και μεροκαμάτων στα πολύ χαμηλά επίπεδα που διαμορφώνονται στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, όπως για παράδειγμα στην Κίνα, στην Ινδία και αλλού. Προωθείται επίσης η ενιαία πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και, πριν από όλα, για τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης (συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια), επέκταση της ιδιωτικοποίησης, των επαγγελματικών ταμείων. Η κυβέρνηση σε αυτή την κατεύθυνση έφερε και ψήφισε το νόμο-λαιμητόμο για το Ασφάλιστικό, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε, ανατρέποντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, μειώνοντας σε όλους τις συντάξεις και τις παροχές, σε παλιούς και νέους, αποσυνδέοντας οριστικά τη σύνταξη από το κατώτατο ημερομίσθιο, 3
αυξάνοντας τα όρια ηλικίας στα 67, καταργώντας τη 15ετία για την κατώτατη σύνταξη, καρατομώντας τις αναπηρικές συντάξεις, τις συντάξεις χηρείας, μειώνοντας δραστικά τις επικουρικές, τα εφάπαξ. Μετατρέποντας την Ασφάλιση απο κοινωνική ευθύνη σε ατομική υπόθεση, ενισχύοντας την ιδιωτική ασφάλιση την οποία η ΕΕ θεωρεί μαζί με τα επαγγελματικά ταμεία, που λειτουργούν με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, ως πυλώνες της Ασφάλισης. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι η όποια ανάκαμψη, για την οποία σαρώνουν κάθε κατάκτηση του εργατικού λαϊκού κινήματος, δεν πρόκειται να απορροφήσει τη μεγάλη ανεργία, ούτε βέβαια θα υπάρξει επιστροφή στην προ κρίσης περίοδο σε ό,τι αφορά τις βασικές κατακτήσεις και δικαιώματα της εργατικής τάξης που αποσπάστηκαν στον 20ό αιώνα. Οι ανατροπές δεν είναι προσωρινές, είναι μόνιμες, δεν τελείωσαν ακόμη, θα συνεχίσουν και με άλλα μέτρα μέχρι να διασφαλίσουν το φιλικό περιβάλλον για τους επενδυτές που δεν είναι τίποτε άλλο από την πολύ φτηνή εργατική δύναμη, από νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές, εισφορο-απαλλαγές και ζεστό χρήμα από αυτό που θα μαζεύουν από τη ληστεία του λαού και από τις μεγάλες περικοπές από το μικρό ποσοστό υπεραξίας που έδιναν για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση. Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών σ αυτήν την περίοδο της κρίσης ήταν η γιγάντωση, η ισχυροποίηση των μονοπωλίων, η συγκεντροποίηση της παραγωγής. Ισχυροποίηση που θα οδηγήσει σε παραπέρα όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, στην όξυνση του συνόλου των κοινωνικών αντιθέσεων. 4 Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Η ζημιά που έχει γίνει είναι μακροχρόνια. Οι δυνάμεις που ηγούνται στις τράπεζες, στις μεταφορές, στην Ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στο εμπόριο είναι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποχώρησης, της εργατικής αριστοκρατίας, έχουν κυρίαρχη θέση. Διαμορφώνουν το συσχετισμό δύναμης, στηρίζουν το μονόδρομο της ΕΕ, τις αναδιαρθρώσεις και στο όνομα του ρεαλισμού και του εφικτού υπηρετούν πρωτίστως τις ανάγκες του κεφαλαίου. Καθοριστικά αρνητικά επέδρασε η παρέμβαση των ΠΑΣΚΕ ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού τη δεκαετία πριν από την κρίση, στον προσανατολισμό του οργανωμένου συνδικαλισμού, στον «κοινωνικό εταιρισμό», στον «κοινωνικό διάλογο». Η λογική του τέλους των κοινωνικών συγκρούσεων, η λογική της κοινωνικής συνεργασίας, προωθήθηκε με μπόλικο χρήμα, από ινστιτούτα, με τη δημιουργία Ακαδημίας στη ΓΣΕΕ, με «θεσμικά» όργανα διαβούλευσης μέσα στους μεγάλους χώρους δουλειάς. Στους εργασιακούς χώρους στρατηγικής σημασίας επικράτησε η λογική, που διδασκόταν στις Ακαδημίες του εργοπατερισμού, ότι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεν είναι αποτέλεσμα αγώνων, αλλά «γνώσης και ικανότητας διαπραγμάτευσης», ότι το κριτήριο είναι η ανταγωνιστικότητα, η κερδοφορία της «δικής μας επιχείρησης». Με αυτά τα κριτήρια διαμορφώνονταν οι διεκδικήσεις. Αυτό έκανε πολύ μεγάλη ζημιά στις εργατικές συνειδήσεις, ιδιαίτερα στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης. Η αντίληψη ότι μπορεί συνεχώς η εργατική τάξη να βελτιώνει τη θέση της και μάλιστα χωρίς συγκρούσεις, αλλά με αλλαγές στον κοινοβουλευτικό συσχετισμό, αποδείχθηκε πολύ ισχυρή.
5 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, Η πλειοψηφία του ΕΚΑ, που διαμορφώνεται όλα τα τελευταία χρόνια από την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, το ΜΕΤΑ, με όλες τις παραλλαγές τους, ήταν απούσα σε όλη την πορεία της καπιταλιστικής κρίσης και στους αγώνες που έδωσαν και δίνουν οι εργαζόμενοι της Αθήνας. Συνεπείς υποστηρικτές της ΓΣΕΕ, οι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ - ΜΕΤΑ στήριξαν τη στρατηγική του κεφαλαίου περί ανταγωνιστικότητας και καπιταλιστικής ανάπτυξης, τη λογική των θυσιών ώστε να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, δήθεν με «δίκαιο» τρόπο και μετά από «διάλογο» με τους εταίρους! Αυτή τη στρατηγική στηρίζει με όλες τις δυνάμεις η πλειοψηφία στο ΕΚΑ. Αυτή είναι η διαχρονική τους πορεία που έχει κάνει το ΕΚΑ έναν ακόμη μοχλό περάσματος της πολιτικής της εργοδοσίας και της ΕΕ μέσα στην εργατική τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλουν τους εργαζόμενους συνδικαλισμένους, οργανωμένους, ενημερωμένους, δραστήριους στην πάλη. Ιδιαίτερα η παράταξη του ΜΕΤΑ. Καλλιέργησαν συνειδητά ψεύτικες ελπίδες ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα ήταν μια φιλολαϊκή εξέλιξη, καλλιέργησαν αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις χωρίς ρήξη με την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Στις συνεδριάσεις, άσχετα αν τώρα κάποιοι αποστασιοποιούνται, επιδίωκαν το ΕΚΑ να στηρίξει τα σχέδια της κυβερνητικής εναλλαγής, καλούσαν τους εργαζόμενους να στηρίξουν τις δήθεν κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που υπέγραφε επέκταση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με ΕΕ και ΔΝΤ, που διατηρούσε όλους τους αντεργατικούς νόμους. Τώρα επιδιώκουν να παγιδέψουν εκ νέου τους εργαζόμενους με άσφαιρα πυρά που αθωώνουν την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, σπέρνοντας νέες συγχύσεις και αυταπάτες. Οι δυνάμεις της ΛΑΕ επίσης, που συστεγάζονται με τους συνδικαλιστές της κυβέρνησης στο ΜΕΤΑ, έχουν σημαντικές ευθύνες γιατί συνέβαλαν καθοριστικά στην εξαπάτηση των εργαζομένων. Είναι αφερέγγυοι, ακολουθούν τυχοδιωκτική πολιτική και στάση. Οι εργοδοτικές και κυβερνητικές δυνάμεις που δρουν στο ΕΚΑ, αλλά κυρίως οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ευθύνονται ιδιαίτερα τελευταία με τις αποφάσεις τους για την αποδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Με τις θεωρίες τους, τις απόψεις τους ενίσχυσαν την αδράνεια, τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, συνέβαλαν στον εγκλωβισμό των εργαζομένων στη λογική της καλύτερης διαχείρισης, του μικρότερου κακού, τελικά του συμβιβασμού με τον Αρμαγεδδώνα των μέτρων. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που παρουσιάζονται σαν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι, σε συνεργασία με αυτές τις δυνάμεις στήριξαν το δημοψήφισμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που οδήγησε στο 3ο σκληρότερο μνημόνιο, κάλεσαν σε αγανακτισμένες κινητοποιήσεις στηρίζοντας τις σκληρές διαπραγματεύσεις
της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπονομεύοντας τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Από το 2013, από το προηγούμενο συνέδριο δηλαδή, οι σκληρές μάχες δόθηκαν από το ταξικό κίνημα, από το ΠΑΜΕ με πλούσιες μορφές πάλης. Τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καθώς και οι συνδικαλιστές που συγκροτούμε το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ ακούραστα, αδιάκοπα, αταλάντευτα και αδιάλλακτα απέναντι στην εργοδοσία και την κυβέρνηση πρωτοστάτησαν σε αυτούς τους αγώνες. Ο τριήμερος απεργιακός αγώνας, στις 6, 7, 8 Μάη φανέρωσε σε κάθε εργαζόμενο ότι αν δεν υπήρχαν τα ταξικά συνδικάταν δεν θα είχαν οργανωθεί στοιχειωδώς εργατικές κινητοποιήσεις. Τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, που με τη σταθερή δράση τους μέσα στην εργατική τάξη και στους χώρους δουλειάς, τις θέσεις τους και την οργανωτική τους προετοιμασία δεν αιφνιδιάστηκαν. Έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις στην προετοιμασία και στη διεξαγωγή του απεργιακού αγώνα, ώστε χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι να διαδηλώνουν τρεις ημέρες στο Σύνταγμα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Καλούμε όλους εσάς και σήμερα να εξαντλήσετε κάθε δυνατότητα ώστε να δοθεί ηχηρή ταξική απάντηση στην κυβέρνηση, η οποία φέρνει ξανά Σαββατοκύριακο ουσιαστικά το 4ο μνημόνιο με φορολογικά μέτρα-φωτιά, με ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια, το υπερταμείο για τις ιδιωτικοποιήσεις και βέβαια τον «αυτόματο κόφτη» που κύρια αφορά κόψιμο στους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Η κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αλλάξει. Ο συσχετισμός πρέπει να ανατραπεί. Η ανασύνταξη έχει καθυστερήσει και όσο καθυστερεί, θα επιδεινώνονται οι όροι ζωής της εργατικής τάξης. Να κατανοείται και να συνειδητοποιείται ο ρόλος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, της πραγματικής εξουσίας. Ο αγώνας των συνδικάτων δεν μπορεί να μην έχει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, να μην αποκαλύπτει τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων και τις συνέπειες στη ζωή της εργατικής τάξης και του λαού. Δεν μπορεί να μην έχει γραμμή ρήξης και ανατροπής αυτού του δρόμου ανάπτυξης που θεό έχει το κέρδος και ευθύνεται για όλα τα προβλήματα δυστυχίας, ανεργίας, φτώχειας, εξαθλίωσης. Σ αυτή τη γραμμή ρήξης με τη βαρβαρότητα μπορεί να υπάρξουν κατακτήσεις. Αυτή η γραμμή μπορεί να ανοίξει το δρόμο για άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα έχει ως μοναδικό στόχο την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του λαού. Είναι προϋπόθεση η οργάνωση της εργατικής τάξης ώστε να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Καθοριστικός παράγοντας για την ανασύνταξη και το ανέβασμα της ετοιμότητας, για όξυνση της ταξικής πάλης είναι η ισχυροποίηση του ταξικού ρεύματος με μείωση των δυνάμεων του συμβιβασμού, της υποχώρησης, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος προϋποθέτει κάθε Σωματείο, Συνδικάτο, σε επίπεδο κλάδου ή επιχείρησης, να έχει το δικό του πρόγραμμα δράσης, το δικό του πλαίσιο διεκδικήσεων, να αναπτύσσει πρωτοβουλίες με στόχο την οργάνωση εργατικών μαζών. Να μη μένει τίποτε από αυτά που βασανίζουν την εργατική οικογένεια εκτός της δράσης. Θέτουμε ζήτημα κάλυψης των απωλειών που είχε η εργατική τάξη στην περίοδο της κρίσης. Διεκδικούμε ΣΣΕ με αυξήσεις, με σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με άδειες και επιδόματα, διεκδικούμε αιτήματα για τις εργαζόμενες και τους νέους. Αξιοποιούμε 6
όλες τις μορφές πάλης, αναπτύσσουμε πολιτιστικές δραστηριότητες, κάνουμε τα συνδικάτα αποκούμπι των εργαζομένων. Βασικό ζήτημα αποτελεί η επίμονη, συνεχής δουλειά για τη μαζικοποίηση των Συνδικάτων, κλαδικών και επιχειρησιακών και το ρίζωμά τους στους τόπους δουλειάς. Τα σωματεία να ασχοληθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ένταση για τα προβλήματα των παιδιών της εργατικής τάξης, δεδομένου ότι η αστική τάξη τα προετοιμάζει συστηματικά για φτηνό και υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Τα προβλήματα και οι ανάγκες τους να γίνουν κύριο θέμα της δράσης των Σωματείων, γιατί, εκτός των άλλων, μπορεί να γίνουν και κρίκος για τη μαζικοποίηση των Σωματείων. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η δουλειά με τη νεολαία αποτελεί το κυριότερο κριτήριο αποτελεσματικότητας για κάθε Συνδικάτο με ταξικό προσανατολισμό και μια από τις κυριότερες προϋποθέσεις για την επιτάχυνση της ανασύνταξης. Το ζήτημα της ανεργίας, η πάλη για την υπεράσπιση των ανέργων πρέπει να αποτελέσουν βασικό προσανατολισμό των Σωματείων, των κλαδικών Συνδικάτων. Να ανεβάσουμε το επίπεδο οργάνωσης, την κινητοποίηση, την αλληλεγγύη και το πλαίσιο διεκδικήσεων. Μειωμένες απαιτήσεις σημαίνει χαμηλή διάθεση διεκδίκησης και συμμετοχής στον αγώνα. Με το σύνθημα «Οργάνωση παντού» να ξεκινήσουμε σχεδιασμένη πλατιά δουλειά για την οργάνωση των ανέργων, των εργαζομένων. Ξεκινώντας από το χώρο δουλειάς, η οργάνωση να διευρύνεται στις γειτονιές, να αγκαλιάζει τους ανέργους, την μισοάνεργη νεολαία. Με Επιτροπές Ανέργων δίπλα σε όλες τις διοικήσεις των Συνδικάτων, με σταθερή δράση και κεντρικό συντονισμό, συνεχή καταγραφή, πρωτοβουλίες για όλα τα θέματα, με βάση τους στόχους πάλης όπως επιδότηση ανεργίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προστασία από πλειστηριασμούς, κατασχέσεις, διακοπές παροχής ηλεκτρικού, νερού, προστασία των παιδιών, σχολεία κ.ά. Είναι ώριμη ανάγκη να οργανωθεί συντονισμένα και καλά σχεδιασμένα πανελλαδικής μορφής πρωτοβουλία συσπείρωσης και κινητοποίησης ανέργων. Η αλληλεγγύη, παρά τα βήματα που έχουν γίνει από το ταξικό κίνημα, εξακολουθεί να είναι κάτω από τις ανάγκες, χρειάζεται να αποκτήσει σταθερότητα και οργανωμένο χαρακτήρα. Οργιάζει η δράση των ΜΚΟ, το σύστημα, η κυβέρνηση απλώνει πλατύ δίχτυ που λειτουργεί ως μοχλός εγκλωβισμού και ενσωμάτωσης φτωχών ανθρώπων και ανέργων στο όνομα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Χρειάζεται να αναπτυχθεί πλατύ κίνημα που θα απλώνεται στα Σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Χιλιάδες νέα παιδιά, με τη μορφή της μαθητείας, δουλεύουν σε πολύ άσχημες συνθήκες σε διάφορους κλάδους. Αυτή η κατάσταση χρόνο με το χρόνο διευρύνεται. Η ΕΕ, το κεφάλαιο με τις ενώσεις του και οι κυβερνήσεις τους την παρουσιάζουν ως «ενεργητική πολιτική απασχόλησης». Στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, οι μονοπωλιακοί όμιλοι εξασφαλίζουν τζάμπα εργατικό δυναμικό, με κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις χωρίς ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ανακυκλώνουν τους ανέργους, ενισχύουν την κινητικότητα των νέων από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα, την περιβόητη «ευελφάλεια». Το μέτωπο αυτό για να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, χρειάζεται να ανέβει στην προτεραιότητα των Σωματείων, να ανέβει η οργάνωση και η διεκδίκηση των νέων τόσο μέσα στη σχολή όσο και στους χώρους δουλειάς. Θέλει καλύτερο συντονισμό των κλαδικών Σωματείων με τις αντίστοιχες ειδικότητες στις σχολές, σε Τουρισμό - Επισιτισμό, Τηλεπικοινωνίες, Υγεία, Μέταλλο, Κατασκευές, Μεταφορές, Ενέργεια, με 7
επισκέψεις στις σχολές, εκδήλωση στα αντίστοιχα τμήματα - ειδικότητες, αιτήματα επεξεργασμένα για την πρακτική άσκηση και τη μαθητεία, υποδοχή των μαθητευόμενων στο χώρο δουλειάς από τα Σωματεία, ενημερώνοντας για τα δικαιώματά τους, για τη δράση του Σωματείου, με εγγραφές μελών. Οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε κλάδο χρειάζεται να οργανώσουν την πάλη ώστε να προσελκύουν στην οργανωμένη δράση τους εργαζόμενους που είναι ασυνδικάλιστοι, ανοργάνωτοι. Αυτό αποτελεί και βασική προϋπόθεση αλλαγής του συσχετισμού μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κάθε κλάδος να φτάσει στο σημείο να έχει τη δική του ικανή δύναμη κρούσης απέναντι στα μονοπώλια του κλάδου. Ξεχωριστή σημασία έχει η τήρηση και υπεράσπιση της συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας των Σωματείων, των ΔΣ, ώστε να παίρνονται αποφάσεις με συλλογικές διαδικασίες και να αποτρέπονται φαινόμενα εκφυλισμού και πλαδαρότητας. Σ αυτό το έδαφος ανθίζουν η θολούρα και ο τυχοδιωκτισμός. Να αντιμετωπίσουμε πιο οργανωμένα μια σειρά από προβλήματα οργάνωσης των εργαζομένων σε εργολάβους, με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Εμείς που απαρτίζουμε και στηρίζουμε τον συνδυασμό της ΔΑΣ, άσχετα αν συμφωνούμε σε όλα, έχουμε επιλέξει ως μοχλό συσπείρωσης και πάλης απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, να δρούμε μέσα από το ΠΑΜΕ. Η πρόοδος στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος συνδέεται άμεσα με τη μαζικοποίηση των πρωτοβάθμιων Σωματείων, τη συσπείρωση νέων δυνάμεων απ' όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ,. Η εργατική τάξη, ο λαός δεν έχει δοκιμάσει ακόμα τη δύναμή του, επομένως δεν πρέπει να υπάρχει απογοήτευση για την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Καλούμε τους αντιπροσώπους του ΕΚΑ να αξιολογήσουν την πείρα που έχουν συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρουμε ότι με αρκετούς δεν συμφωνούμε σε όλα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν επιφυλάξεις, παρατηρήσεις. Και εμείς δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Κανένας όμως δεν μπορεί να κατηγορήσει τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ότι δεν είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ότι δεν πρωτοστατούμε στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων χωρίς να λογαριάζουμε κόπους και θυσίες. Σας καλούμε να στηρίξετε την προσπάθεια για την ανατροπή της άσχημης κατάστασης στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Θα είναι ένα μεγάλο βήμα στην υπόθεση της αλλαγής της κατάστασης συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της πατρίδας μας. Η ΔΑΣ θα αξιοποιήσει κάθε παραπάνω δυνατότητα, κάθε έδρα στη διοίκηση του ΕΚΑ για να δυναμώσει η οργάνωση των εργατών στους χώρους δουλειάς, η συμμετοχή νεολαίας, γυναικών, μεταναστών. Για να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων μέσα από μαζικές διαδικασίες και γενικές συνελεύσεις, ώστε να φτάσει ακόμα πιο πλατιά η γραμμή της ανυπακοής στην κυβέρνηση και στη μεγαλοεργοδοσία. 8
Για να δυναμώσει η προσπάθεια για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων της Αθήνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και εργοδοσίας. Κόντρα στα νέα μέτρα που είναι στην ημερήσια διάταξη, για τις εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Για να αποτελέσει ουσιαστικό στήριγμα για κάθε σωματείο, κάθε εργάτη και εργαζόμενους οποιασδήποτε επιχείρησης που θα έρθουν αντιμέτωποι με την απόλυση, την απλήρωτη δουλειά, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς. Για να μην περάσει η προσπάθεια εργοδοσίας και κυβέρνησης να βάλει στο «γύψο» το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με το νέο νόμο που ετοιμάζει. Να μην καθιερώσει σωματεία-φαντάσματα που οι εργαζόμενοι θα ψηφίζουν μέσω internet και επιστολικών ψήφων, αλλά μπροστά στον εργοδότη θα είναι μόνοι. Για να διεκδικήσουμε όσα μας έχουν κλέψει, όσα μας έχουν στερήσει, για να διεκδικήσουμε την κάλυψη των απωλειών μας. Για να δυναμώσουμε την πάλη για όσα έχουμε ανάγκη εμείς και οι οικογένειές μας, την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. 9 ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΨΗΦΙΣΤΕ ΔΑΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ Να παλέψουμε για την ανασύνταξη του κινήματος.