Στου καιρού τη ζυγαριά Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στο αυλάκι έπιασες καινούριο φίλο τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στα αυλάκι σ άλλον έδωσες φιλάκι Παίζει με τον ήλιο το νερό τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό παίξαμε κι εμείς με το όνειρο τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στο μύλο κι όλα γίνονται βαριά στου καιρού τη ζυγαριά nikos
ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΑΡΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Του Κίτσου η μάνα Μωρέ, του Κίτσου η μα-μωρέ η μάνα κάθονται στην άκρη στο ποτάμι με το ποτά-μωρέ ποτάμι μάλωνε. Με το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε. -Ποτάμι για λιγόστεψες,ποτάμι στρίψε πίσω για να περάσω αντίπερα, πέρα στα κλεφτοχωριά που 'χουν οι κλέφτες σύνταξη κι ουλ' οι καπεταναίοι. Δημητρα
Λάλον ύδωρ Πολλά μας βρήκαν και τα χειρότερα απ' τα μέσα τ' απόρθητα κάστρα μεγάλα ποτέ δεν πέφτουν απ' τα έξω το λάλον ύδωρ απερίσκεπτα αφήσαμε να χαθεί Νεγρεπόντης Θέλω η βρυσούλα η ρεματιά-παλιές γλυκές μου αγάπες να μου προσφέρουν γιατρικό τ' αθάνατα νερά τους Κρυστάλλης korina
η Γερακινα Κινησε η γερακινα για νερο για νερο κρυο να φερει Ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν. Τα βραχιόλια της βροντούν, ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ. Κι έπεσε μες το πηγάδι κι έβγαλε ωρε φωνή μεγάλη. Ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν. Τα βραχιόλια της βροντούν, ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ. Κι έτρεξε ο κόσμος όλος κι έτρεξα ωρε κι εγώ ο καημένος. Ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν. Τα βραχιόλια της βροντούν, ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ. Γερακίνα θα σε βγάλω και γυναίκα θα σε πάρω. Ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν. Τα βραχιόλια της βροντούν, ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρουγκ ντρουγκ.
Μια σημύδα Μια σημύδα σ ένα δάσος αγαπούσε τρυφερά, το μικρό το ποταμάκι που στα πόδια της κυλούσε. Αχ κρυστάλλινο νερό, φεύγεις πας με τον καιρό. Με το νου μου ταξιδεύω πάω σε χώρες μακρινές, θα θελα να ρθώ μαζί σου μα είναι οι ρίζες μου βαθιές ΕΝΑ ΝΕΡΟ ΚΥΡΑ ΒΑΓΓΕΛΙΩ Ενα νερό κυρά Βαγγελιώ ενά νερό κρυό νερό κι από πούθε κατεβαίνει Βαγγελιώ μου η παινεμένη Από γκρεμνό κυρά Βαγγελιώ από γκρεμνό γκρεμίζεται σε περιβολάκι μπαίνει Βαγγελιώ μου η παινεμένη Ποτίζει δε κυρά Βαγγελιώ ποτίζει δέντρα και κλαδιά λεμονιές και κυπαρίσια σαν τα όμορφα κορίτσια
Γεώργιος Δροσίνης Τρεχούμενο νερό Στου χωριού το μονοπάτι, κάθε αυγή, κάθε καιρό, σύντροφο έχω ένα διαβάτη: Πότε πάει όπου πηγαίνω με το βήμα μου το αργό, +πότε, σα μετανιωμένο, πάει αυτό κι έρχομαι εγώ. Μα κι αν έρχεται κι σα δυο σύντροφοι περπατούμε πλάι του μιλώ και μου αν πάει, καλοί, πλάι, μιλεί. Δροσερο το νερο τραγουδαει παντου τριγυρω αναμεσα στους κλονους της μηλιας κι απο τις φυλοσσιες
Θάλασσα κι αλμυρό νερό Θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου! Μην τους θαλασσοδέρνεις,θαλασσώνομαι για σένα ξημερώνομαι! Η κοπελιά είναι μικρή και δεν της παν τα μαύρα ωχ αμάν- αμάν, θαλασσάκι μου και φέρε το πουλάκι μου! Γρηγόρης
ΜΟΥΣΙΚΗ,ΣΤΙΧΟΙ:ΤΩΝΗΣ ΒΑΒΑΤΣΗΚΟΣ απ'το ποτάμι που τρέχει είναι μια πηγή απ'το γλυκό το φιλί μας είναι μια ζωή απ'τη γλυκιά προσευχή μας είναι η μοναξιά από το τάμα στον άγιο η παρηγοριά Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς Αν μπορείς την απάντηση δώσε πως βρέθηκες και που πας απ'τη σιωπή του πατέρα είναι η υπομονή απ'τη μεγάλη τη νίκη η επιμονή απ'το φιλί της μητέρας είναι η στοργή απ'την κρυφή μας ελπίδα Θεέ μου είσαι εσύ Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς Αν μπορείς την απάντηση δώσε πως βρέθηκες και που πας Ποιος να ξέρει πως έχει μοιράσει τις μέρες μας της χαράς Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς Αν μπορείς την απάντηση δώσε πως βρέθηκες και που πας Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος, τα δυο βουνά μαλώνουν, το ποιο να ρίξει την βροχή, το ποιο να ρίξει χιόνι. Ο Κίσσαβος ρίχνει βροχή κι ο Όλυμπος το χιόνι. Γυρίζει τότ' ο Όλυμπος και λέει του Κισσάβου. "Μη με μαλώνεις, Κίσαβε, βρε τουρκοπατημένε, που σε πατάει η Κονιαριά κι οι Λαρσινοί αγάδες. Εγώ είμ' ο γέρος Όλυμπος στον κόσμο ξακουσμένος, έχω σαράντα δυο κορφές κι εξήντα δυο βρυσούλες.
Στίχοι: Τατιάνα Ζωγράφου Μουσική: Τατιάνα Ζωγράφου Απ`τη θάλασσα στον ήλιο κι από εκεί στον ουρανό, σ`ένα σύννεφο βουλιάζει και κυλάει και κουρνιάζει, και το χώμα το μουλιάζει, και ποτίζει τον αγρό. Μήπως είναι το νερό; Υδρατμοί, σταγόνες στάλες, καταρράκτες και βροχές μοιάζουν με νερένιες λέξεις, με νερένιες συλλαβές. Λέξεις που μιλούν στα χείλη, συλλαβές με τονισμούς, λέξεις που με το άγγιγμά τους φτιάχνουνε χρωματισμούς Ίσως είναι το νερό. Στίχοι: Ζαχαρίας Παπαντωνίου Μουσική: Μαρίζα Κωχ Από που είσαι, ποταμάκι; Από `κείνο το βουνό. Πώς τον λέγαν τον παππού σου; Σύννεφο στον ουρανό. Ποια είναι η μάνα σου; Η μπόρα. Πώς κατέβηκες στη χώρα; Τα χωράφια να ποτίσω και τους μύλους να γυρίσω. Στάσου να σε ιδούμε λίγο, ποταμάκι μου καλό. Βιάζομαι πολύ να φύγω, ν ανταμώσω το γιαλό.
Σαν το νερό του ποταμού Παραδοσιακό Σαν το νερό του ποταμού περνά ο καιρός και φεύγει κι όμως η φλέγα τση ζωής ποτέ τση δεν στερνεύει Νερά καθάρια και γλυκά,νερά χαριτωμένα. Χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη και παίρνουνε το μόσχο της και αφήνουν τη δροσιά της Κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτη της πηγής τους τρέχουν εδώ,τρέχουν εκεί και κάνουν σαν αηδόνια εξ' αναβρύζει κι η ζωή σ' γη, σ' ουρανό και κύμα ΣΟΛΩΜΟΣ
Παιχνίδια του ουρανού και του νερού Όμορφη θε μου, που' ναι η πλάση μύρια ποτήρια του νερού φρεσκοπλυμένα, σκουπισμένα στο περιγιάλι αστράφτουνε. Απ' όλα πίνω το γαλάζιο κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω. Γ. Ρίτσος Μαρία Το αθάνατο νερό Να 'χα τ' αθάνατο νερό ψυχή καινούρια να 'χα να σου 'δινα να ξύπναγες για μια στιγμή μονάχα. Γ. Ρίτσος Βάσια Βροχή Βροχή που τα μικρά παιδιά κοιτάζουνε χαρούμενα μέσ'από κάμαρη ζεστή κι όσο πληθαίνει το νερό και πέφτει πιο μεγάλο. Χτυπούν τα χέρια και πηδούν. Βροχή που ακούν οι γέροι με σκυθρωπή υπομονή με βαρεμό και ανία γιατί εκείνοι από έστικτον δεν αγαπούν διόλου βρεμένο χώμα και σκιές. Κ. Καβάφης Γιώργος