Μες το εβδομήντα τέσσερα, τζιαιρόν δευτερογιούνη 1, μιάλον 2 κακόν εγίνηκεν μέσα στην Κύπρον ούλλην 3. Διχόνοια, πραξικόπημα, εμφύλιες συγκρούσεις, τζι εδώκαν πκιον 4 την αφορμή να μπουν μέσα οι Τούρτζιοι. Εσκότωσαν, γερήμωσαν, αρπάξαν τη χαρά μας τίποτε εν εσεβάστηκαν, μνημεία τζιαι ιερά μας. Μισοί γινήκαν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο τζιαι κάμποσοι αγνοούμενοι πνιμένοι μες τον πόνο. Σαράντα χρόνια πέρασαν στους Τούρκους κατοχή τζι ακόμα καρτερούμεν ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Κανέναν εν εφύασιν 5, ούτε έναν στρατιώτη, οι Αττίλες μείνασιν τζαμέ 6, στην αδικία πρώτοι! Ούτε ένας δεν επέστρεψε απού 7 τους πρόσφυγές μας, τζιαι παν στον Πενταδάχτυλο σταυρώσαν τις ψυσιές μας. Τζιαι τζείνον το σχολείο μας στα σύρματα κλεισμένο, θωρώ 8 το τζιαι εν ημπορώ 9 πκιον να ένι σκλαβωμένο. Σαράντα χρόνια πέρασαν κάτω που τον Αττίλα τζιαι τώρα αναρωθκούμαστεν 10, αν έχουμε ελπίδα; 1 Ιούλιος μήνας 2 μεγάλο 3 έγινε 4 πια 5 δεν έφυγαν 6 εκεί 7 από 8 Το βλέπω 9 δεν μπορώ πια να είναι 10 αναρωτιόμαστε
Κράτα Κύπρος την ελπίδα, το κεφάλι σου ψηλά όσες μαχαιριές κι αν δώσουν πάντοτε να πολεμάς! Το χει γράψει η ιστορία αφέντες άλλαξες πολλούς, μα κατάφερες να διώξεις πάντα όλους τους εχθρούς. Κι αν χωρίσανε στα δύο το κορμί σου, την ψυχή, Κύπρος μας, να μη λυγίσεις, στάσου πάντα δυνατή! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η ελπίδα ζωντανή θα ξυπνήσει τα όνειρά μας και η Λευτεριά θα ρθει! Και στον κόσμο θα φωνάξω «Δεν ξεχνώ, διεκδικώ! Θέλω Ειρήνη, Δικαιοσύνη μες την Κύπρο μας να δω! Θέλω Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Δεν ξεχνώ, διεκδικώ! Και ελεύθεροι να μπούμε μες τον Αη Κασσιανό!»
Κύπρος 1974,στις 20 του Ιούλη, κακό μεγάλο έγινε μέσα στην Κύπρο ούλλη. Διχόνοια, πραξικόπημα, εμφύλιες συγκρούσεις και δώσαμε την αφορμή, να εισβάλουνε οι Τούρκοι. Τραυμάτισαν, λεηλάτησαν μνημεία και ιερά μας, τίποτα δε σεβάστηκαν, μας κλέψαν τη χαρά μας. 200.00 πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, 1619 αγνοούμενοι πνιγμένοι μες τον πόνο. Σαράντα χρόνια πέρασαν στους Τούρκους κατοχή Υπάρχει ακόμα ελπίδα για ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ; Κανένας τους δεν έφυγε, ούτε ένας στρατιώτης, οι Αττίλες έμειναν εκεί στην αδικία πρώτοι! Ούτε ένας δεν επέστρεψε από τους πρόσφυγές μας και πάν στον Πενταδάχτυλο καρφώσαν τις ψυχές μας! Και κείνο το σχολείο μας στα σύρματα κλεισμένο το βλέπω κι αγανακτώ, ως πότε σκλαβωμένο; Σαράντα χρόνια πέρασαν κάτω από τον Αττίλα Μπορούμε να ελπίζουμε για Λευτεριάς αχτίδα; Σαράντα χρόνια πέρασαν, υπάρχει ακόμα ελπίδα; Μπορούμε να ονειρευόμαστε μια λεύτερη πατρίδα; Κράτα Κύπρος την ελπίδα, το κεφάλι σου ψηλά όσες μαχαιριές κι αν δώσουν πάντοτε να πολεμάς!
Το χει γράψει η ιστορία αφέντες άλλαξες πολλούς, μα κατάφερες να διώξεις πάντα όλους τους εχθρούς. Κι αν χωρίσανε στα δύο το κορμί σου, την ψυχή, Κύπρος μας, να μη λυγίσεις, στάσου πάντα δυνατή! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η ελπίδα ζωντανή θα ξυπνήσει τα όνειρά μας και η Λευτεριά θα ρθει! Κι εγώ τώρα θα φωνάζω «Δεν ξεχνώ, διεκδικώ!» Θέλω Ειρήνη, Δικαιοσύνη μες την Κύπρο μας να δω! Κι εγώ τώρα θα φωνάζω Δεν ξεχνώ, διεκδικώ! μέχρι λεύτεροι να μπούμε μες τον Αη Κασσιανό!
ΣΤ ΤΑΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ Αναξαγόρου Δημήτρης Ανδρέου Βικτώρια Αργυρού Μάριος Αχιλλέως Σταύρος Γεωργίου Αναστασία Γεωργίου Άννα Ιωάννου Άντρια Ιωάννου Εμμανουέλλα Κονιζίδης Φρίξος Νταμοτσίδης Μάρκος Σεϊρανίδης Παύλος Σταφυλίδης Αλέξιος Σταφυλίδης Δαμιανός Τσιανάκκας Ηλίας 31 o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ Γκατάγκη Κατερίνα Θωμάη Κωνσταντίνος Καγκάρα Ελισάβετ Μακρίδης Κωνσταντίνος Μήτσιγκα Βέρα Παπαδούλη Εύα Παπακωνσταντίνου Μαρία Παύλου Κατερίνα Πώλη Ευγενία Φαφάνας Νίκος Φλέγκα Φαίη Χαλκιά Αναστασία Ψαρογιώργου Εύη Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί: Νίκη Παντελή Πεττεμερίδου, Δημοτικό Σχολείο Αγίου Κασσιανού Μαρία Παπαδημητρίου, 31 ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας