συνέντευξη Μιχάλης Χατζηγιάννης «Μου χεις τάξει μια εκδρομή» Ένα κρεβάτι που τυλίγεται σε φλόγες, σύννεφα καπνού, άλογα το γύρισμα του βιντεοκλίπ για το τραγούδι Μία από τα Ίδια, μόνο μία από τα ίδια δεν ήταν για το γκαράζ του πλοίου ΕΛΥΡΟΣ της ΑΝΕΚ LΙNES. «Το γύρισμα κράτησε από τις 6 το πρωί έως τις 8 το βράδυ» λέει ο Μιχάλης, καθώς θυμάται αυτή την ασυνήθιστη εμπειρία. «Το πλοίο είχε δρομολόγιο στις 9 το βράδυ, οπότε, καθώς γυρίζαμε τις τελευταίες σκηνές, τα αυτοκίνητα των επιβατών είχαν ήδη αρχίσει να μπαίνουν και έπρεπε να μετακινούμαστε για να μην ενοχλούμε ανεβαίνοντας πατώματα, αφού τα διαμερίσματα του γκαράζ γέμιζαν το ένα μετά το άλλο! Το όλο σκηνικό στα σωθικά του πλοίου ήταν πολύ παράξενο, Όταν ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κάνει περιοδεία στην Ελλάδα, επί έξι μήνες η ζωή του είναι ένα δρομολόγιο. Έτσι, το ταξίδι, και ιδιαίτερα το θαλάσσιο, γίνεται η ζωή και η μουσική του. ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ φωτογραφιεσ: Γιαννησ μπουρνιασ, (EFFEX+) αλλά και πολύ ενδιαφέρον. Νομίζω ότι φωτιά σε κρεβάτι μέσα σε πλοίο είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Πιστεύαμε, μάλιστα, ότι από στιγμή σε στιγμή το γύρισμα θα διακοπτόταν από τους ανθρώπους της πυρασφάλειας, τελικά όμως τίποτα τέτοιο δεν χρειάστηκε. Ως κάτι αλλόκοτο από το γύρισμα του κλιπ, θυμάμαι, επίσης, το πόσο δυσκολευόταν το άλογο να φρενάρει στο μεταλλικό πάτωμα του πλοίου. Οι συνοδοί είδαν κι έπαθαν να το σταματήσουν χωρίς να σπινάρει». 74 Anekorama
συνέντευξη Η σχέση του Μιχάλη Χατζηγιάννη με τα πλοία δεν είναι πάντα τόσο περίεργη παράδοξη μάλλον το αντίθετο ισχύει. «Την τελευταία δεκαετία θα πρέπει να έχω δώσει 500-600 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, κι αυτό σημαίνει ότι, όταν είμαι σε περιοδεία, από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο ταξιδεύω συνεχώς. Σε νησιά, σε άγονες γραμμές, σε προορισμούς μακρινούς από την Αθήνα, παντού. Πάντα, όμως, τα ταξίδια μού προκαλούν μια ιδιαίτερη συγκίνηση, έναν ενθουσιασμό, ένα δέος ίσως και μια αγάπη για τον τόπο. Γιατί μέσα από αυτά ανακάλυψα την Ελλάδα που δεν ήξερα και είχα την ευκαιρία να γευτώ την κρυμμένη γλύκα της» μας εκμυστηρεύεται. Για έναν άνθρωπο τόσο αφοσιωμένο στην τέχνη του, έναν καλλιτέχνη ταγμένο στη μουσική, το ταξίδι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι απλώς κάποιες ώρες που κατ ανάγκην ξοδεύονται στη μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο. Το Κύμα και η Φωτιά σού Μιλάνε λέει ο Μιχάλης και πίσω από αυτήν τη λυρική φράση κρύβεται μια ολόκληρη ιστορία έμπνευσης και δημιουργίας: «Έγραψα τη μουσική για ένα ολόκληρο άλμπουμ, το Κρυφό Φιλί, στη διάρκεια μιας περιοδείας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας περιλάμβανε ταξίδια στη θάλασσα. Το ομώνυμο τραγούδι γράφτηκε νύχτα σε ένα καράβι. Kατά τη διάρκεια του ταξιδιού, μέσα στην καμπίνα έχεις πολλές ώρες στη διάθεσή σου, αναπολείς, ονειροπολείς και συνήθως είσαι μόνος. Σε κάποιο από αυτά τα ταξίδια, λοιπόν, έγραψα το Κρυφό Φιλί, ένα νοσταλγικό τραγούδι με έντονα ταξιδιάρικη διάθεση. Συνήθως βγαίνω στο κατάστρωμα το βράδυ για να δω τ αστέρια και τα φώτα μακριά στη στεριά. Από τα άλλα πλοία που ταξιδεύουν γύρω γύρω, μου αρέσει το πώς χαιρετά το ένα το άλλο, κορνάροντας. Γενικά, όμως, επειδή λατρεύω τη θάλασσα, ο ήχος της το απόγευμα που ησυχάζει και ο παφλασμός των κυμάτων με εμπνέουν. Εάν, πάλι, μιλήσουμε για ένα χειμερινό, ορεινό σκηνικό, ο ήχος από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι με συνεπαίρνει. Αυτοί είναι, για μένα, οι δύο ωραιότεροι φυσικοί ήχοι». Μοιάζει με κινηματογραφικό κλισέ: ο καλλιτέχνης, η μοναξιά, η θάλασσα και η ονειροπόληση, ενώ το πλοίο ταξιδεύει κάτω από τη νυχτερινή ξαστεριά. Ωστόσο, για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη είναι ένας τρόπος, σχεδόν μια μέθοδος δουλειάς: «Σκέφτομαι μια μελωδία «Επειδή λατρεύω τη θάλασσα, ο ήχος της το απόγευμα που ησυχάζει και ο παφλασμός των κυμάτων με εμπνέουν. Αυτός ο ήχος της θάλασσας και τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι είναι για μένα οι δύο ωραιότεροι φυσικοί ήχοι». κι ένα θέμα, όπως, π.χ., Το Καλοκαίρι. Γράφω τη βασική μελωδία σε παρτιτούρα επιτόπου, οπουδήποτε βρίσκομαι, για να μην την ξεχάσω. Ταυτόχρονα, έχω στο μυαλό μου κάποιους υποτυπώδεις στίχους, σαν οδηγό, λόγια που πατάνε ακριβώς στη μελωδία και το ρυθμό. Κατόπιν συνεργάζομαι με το στιχουργό εν προκειμένω με τον Νίκο Γρίτση, που έγραψε τους στίχους στο συγκεκριμένο κομμάτι. Του λέω ότι φαντάζομαι ένα τραγούδι που να μιλά για έναν καλοκαιρινό, ανεκπλήρωτο έρωτα, που να αφήνει όμως και μια υπόνοια ότι μπορεί να υπάρξει επιστροφή μετά το χωρισμό. Κι έτσι γίνεται τραγούδι μια σκέψη και ένα συναίσθημα, μια νοσταλγία, μια προσδοκία. Γιατί νομίζω ότι κάθε καλοκαίρι που περνά μας κάνει να θυμόμαστε το προηγούμενο και πάντα νοσταλγούμε τα περασμένα καλοκαίρια». Σε ένα άλλο του τραγούδι, στο Μου χεις Τάξει μια Εκδρομή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλά για «μια εκδρομή που δεν έγινε ποτέ, ένα από εκείνα τα ταξίδια που δεν έγιναν ή δεν έγιναν με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Μπορεί όμως να γίνουν με κάποιο άλλο». Όσο για τα ταξίδια που δεν έχει κάνει ακόμη ο Μιχάλης, που έχει βρεθεί σε «κάθε σημείο του πλανήτη και όπου υπάρχουν Έλληνες», η Βραζιλία και η Κούβα είναι τα απωθημένα του, τα μέρη όπου αισθάνεται την ανάγκη να γνωρίσει. «Ιδανικά, ονειρεύομαι ότι είμαι ξαπλωμένος στην Κόπα Καμπάνα, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ακούω βραζιλιάνικη μουσική, βλέπω ζευγάρια να χορεύουν και πίνω καϊπιρίνια. Η μουσική μου είναι ήδη προσαρμοσμένη σε ένα μονοπάτι που έχει απήχηση στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά σαν ένα κρυφό απωθημένο, σαν μια ωραία ενδόμυχη σκέψη, έχω την περιπλάνηση στις μουσικές γειτονιές του κόσμου. Στο μυαλό μου έχω πάντα ένα πρότυπο σαν τον Πίτερ Γκάμπριελ ή τον Ντέιβιντ Μπερν, μουσικούς που έχουν ασχοληθεί πολύ με τη world music. Είναι λοιπόν μια κρυφή προοπτική, μια επιθυμία, κάποια στιγμή να μπορέσω να ενσωματώσω στοιχεία από όλο τον κόσμο στη δική μου μουσική, στην ελληνική μουσική, όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου». Θα έπρεπε να είχε κανείς αχαλίνωτη φαντασία ή μια καλή κρυστάλλινη σφαίρα, για να σκεφτεί ότι αυτός ο πιτσιρικάς που παρίστανε το βοηθό σερβιτόρου βοηθώντας τους θείους του στην Ελούντα της Κρήτης μια μέρα θα γινόταν ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. 76 Anekorama
συνέντευξη «Είναι αλήθεια ότι έχω έναν ιδιαίτερο δεσμό με την Κρήτη, γιατί εκεί πέρασα δέκα καλοκαίρια ως παιδί, στην Ελούντα. Η αδελφή της μητέρας μου, μετά την εισβολή στην Κύπρο, μετοίκησε εκεί κι έτσι την περίοδο 1986 με 1995 η μητέρα μου με έστελνε εκεί τα καλοκαίρια. Έχω αναμνήσεις από την Ελούντα και θα ήθελα να την επισκεφτώ ξανά, να ξαναβρώ ίσως τους φίλους μου, τα παιδιά με τα οποία κάναμε σκι και παίζαμε μπάλα όλο το καλοκαίρι». Εάν ισχύει ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, το ταλέντο είναι το VIP διαβατήριο, αυτό που απαλλάσσει τον κάτοχό του από ενοχλητικές διατυπώσεις, όπως το να βρει τον προορισμό του. «Επειδή επιθυμώ αυτό το ταξίδι στη μουσική να είναι μεγάλο και ατελείωτο, θέλω να πιστεύω ότι είμαι ακόμη στην αρχή, ότι έχω μπροστά μου άλλο τόσο και παραπάνω να διανύσω. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι καθ οδόν κουράζεσαι, σωματικά και ψυχικά, όμως πάντα υπάρχουν τρόποι να μηδενίσουμε το κοντέρ και να ξεκινήσουμε σαν να είμαστε πρωτάρηδες κι είναι ωραίο αυτό. Κάθε αρχή μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά είναι και πολύ ενδιαφέρουσα. Ξαφνικά είναι σαν να εμφανίζεται μια εντελώς καινούρια ήπειρος που περιμένει να την ανακαλύψεις». Αυτό το καλοκαίρι είναι βέβαιο πως ο Μιχάλης Χατζηγιάννης θα ταξιδέψει πολύ και θα εμπνευστεί ακόμα περισσότερο, αφού ετοιμάζεται για μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία! Stay tuned! Οι φωτογραφίες είναι σκηνές από τα γυρίσματα του βιντεοκλίπ Mία Από τα Ίδια στο πλοίο ΕΛΥΡΟΣ 78 Anekorama