ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΉ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΧΗΜΑΤΩΝ BLOCO 18-19/3/2017 ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΩ ΕΜΕΊΣ - ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ Βρισκόμαστε σε μία περίοδο τεκτονικών αλλαγών σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο, εν μέσω μίας αφενός πολιτικής και αφετέρου οικονομικής κρίσης. Πλέον είμαστε αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα της κρίσης των τελευταίων χρόνων τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε χαρακτηρίζεται από έντονη αβεβαιότητα: από την εκλογή του D.Trump στις ΗΠΑ μέχρι το Brexit στην Ευρώπη, από τις εκλογές σε πολύ σημαντικές ευρωπαϊκές δυνάμεις το επόμενο διάστημα, από τον πόλεμο στην Συρία και την συνέχιση των προσφυγικών ροών μέχρι τις ανακατατάξεις που προσπαθεί να προκαλέσει στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη η κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Η αριστερά στην Ευρώπη προσπαθεί να αντιταχθεί και να βγει μπροστά σε αυτό το ρευστό πλαίσιο, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να οικοδομήσει σε μεγάλο βαθμό ένα αντίπαλο δέος απέναντι στην στο κυρίαρχο οικοδόμημα του νεοφιλελευθερισμού. Στην Ελλάδα, ύστερα από δύο χρόνια κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν γίνει οι μεγάλες τομές που προσδοκούσε και προσδοκά ο ελληνικός λαός απέναντι στην πολιτική των μνημονίων, παρά τις σκληρές συγκρούσεις. Τα επιμέρους θετικά βήματα, σε μια σειρά από τομείς, μέσα στο πλαίσιο της σκληρής επιτροπείας του μνημονίου, αξιολογούνται θετικά και πρέπει να συνολικοποιηθούν (13 η σύνταξη ως βοήθημα από την υπεραπόδοση των εσόδων, ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία, αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, κατώτατη εθνική σύνταξη, προσπάθεια για ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων, καταπολέμηση της διαφθοράς σε τράπεζες, ΜΜΕ, νοσοκομεία κτλ). Βασικός μας στόχος ήταν και είναι η αποδέσμευση από την μνημονιακή πραγματικότητα και η παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας. Το Μνημόνιο δεν είναι το πρόγραμμα της Αριστεράς και δεν πρέπει να το υιοθετήσει ως τέτοιο. Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση συγκρούεται ξανά στο πεδίο της διαπραγμάτευσης για να μην περάσουν τα πιο σκοτεινά σχέδια των δανειστών, για την περαιτέρω υποβάθμιση της εργασίας και την εμπέδωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Την ίδια ώρα η κοινωνία βρίσκεται ακόμα μουδιασμένη. Ο περισσότερος κόσμος δεν βρίσκει πλέον νόημα στη συλλογική πάλη και ο ατομικός δρόμος γίνεται όλο και περισσότερο κυρίαρχος ως αντίληψη. Χρειαζόμαστε περισσότερο τώρα από ποτέ το θάρρος και το σχέδιο για να μιλήσουμε με την κοινωνία για τις προκλήσεις και τις συγκρούσεις και να εμπεδώσουμε στην συνολική συνείδηση, ότι η μάχη για την κοινωνία, την εργασία και την κοινωνική δικαιοσύνη είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί τώρα.
Η νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στο Πανεπιστήμιο Τις τελευταίες δεκαετίες η ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού έχει επιδράσει ραγδαία στη δομή και τη λειτουργία του σύγχρονου πανεπιστημίου καθώς και στην καθημερινή ζωή των φοιτητών, ειδικά μετά την συντονισμένη προσπάθεια εφαρμογής των κατευθύνσεων της Μπολόνια. Με μια σειρά αντιδραστικά νομοσχέδια οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να υπονομεύσουν το δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Σήμερα με την αλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας, αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική συγκυρία και δυναμικής διεκδίκησης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, καθώς διακρίνουμε πολλά περιθώρια διαβούλευσης και διαλόγου. Παρ όλα αυτά όμως, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις σχολές μας, σε μεγάλο βαθμό παραμένουν. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες βιώνουν στην καθημερινότητα τους τα αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων των τελευταίων χρόνων. Βασικό επιχείρημα των κυρίαρχων δυνάμεων ήταν ότι η υπέρβαση της κρίσης περνά μέσα από την συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και την περικοπή δημοσίων δαπανών. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση αποτέλεσε έναν από τους βασικούς στόχους της επίθεσης αυτής, και πολλά από τα κονδύλια που προορίζονταν για τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων είτε συρρικνώθηκαν δραματικά είτε διοχετεύτηκαν σε άλλες ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Οι φοιτητές αντιλαμβάνονται καθημερινά ότι οι φοιτητικές τους ανάγκες έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και τον πρώτο λόγο έχουν πλέον οι ανάγκες του κεφαλαίου, το οποίο στον καιρό της κρίσης χρησιμοποιεί το πανεπιστήμιο και τις λειτουργίες του, για να διευρύνει τα κέρδη του. Τα προγράμματα σπουδών, είναι βασισμένα στην εντατικοποίηση και την εξειδίκευση με αποτέλεσμα να αποφοιτούν υπάκουοι και πειθήνιοι μελλοντικοί επιστήμονες, χωρίς παραστάσεις από οργανωμένη συλλογική ζωή και πάλη, πάντα πρόθυμοι να υπηρετήσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου από οποιοδήποτε πόστο. Οι εργαζόμενοι φοιτητές αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στους εντατικοποιημένους ρυθμούς διδασκαλίας. Η πρακτική εξάσκηση είναι συνήθως απλήρωτη. Τα μεταπτυχιακά προγράμματα συνεχίζουν να έχουν πολύ υψηλά δίδακτρα, ενώ πολλά παραμένουν χωρίς σαφές γνωστικό αντικείμενο. Η έρευνα όπου υπάρχει, είτε βρίσκεται σε χρηματοδοτείται κυρίως από μερίδα του κεφαλαίου για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Οι εργολαβίες στη σίτιση και σε μια σειρά δομών των ΑΕΙ, συνεχίζουν να κερδίζουν υπέρογκα χρηματικά ποσά από τους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων, χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν άλλες ανάγκες των φοιτητών. Τα ήδη υπάρχοντα κτήρια που πληρούν τις προϋποθέσεις για να στεγάσουν μεγάλη μερίδα των φοιτητών παραμένουν ανεκμετάλλευτα, τη στιγμή που υπάρχει τεράστια ανάγκη για τη δημιουργία νέων εστιών. Τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας και αυταρχικών πρακτικών συνεχίζουν να αποτελούν κεφαλαιώδες ζήτημα. Αποτέλεσμα της κυρίαρχης αφήγησης επομένως είναι η σταθερή επικράτηση της λογικής της αποπολιτικοποίησης και της ατομικής ανέλιξης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να ανασχέσει την επίθεση αυτή σε κάποιο βαθμό, χωρίς ωστόσο να έχει προχωρήσει στις μεγάλες τομές και την συνολική μεταρρύθμιση πάνω σε ένα διαφορετικό σχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει ανάγκη. Οφείλουμε λοιπόν άμεσα να επεξεργαστούμε και εμείς οι ίδιοι ένα συνολικό σχέδιο εναλλακτικού προσανατολισμού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που πρέπει σήμερα ως ριζοσπαστική αριστερά στα πανεπιστήμια, να θέσουμε προς συζήτηση μέσα στα πανεπιστήμια. Για πρώτη φορά φέτος ο προϋπολογισμός για την παιδεία αυξήθηκε σε ένα μικρό ποσοστό, δόθηκαν δωρεάν συγγράμματα στους φοιτητές που κάνουν δεύτερο πτυχίο, ιδρύθηκε ο ενιαίος
φορέας για την έρευνα (ΕΛΙΔΕΚ) για την ενιαία και διαφανή διαχείριση των κονδυλίων για την έρευνα και συζητούνται λύσεις και εναλλακτικά σχέδια για την φοιτητική μέριμνα, την αξιοποίηση των υποδομών και τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Κρίσιμο είναι επίσης το ζήτημα της δημοκρατίας σε όλες τις δομές των πανεπιστημίων, καθώς καταργήθηκε κάθε θεσμός συναπόφασης από κοινού της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ιδρύθηκαν συμβούλια ιδρυμάτων με βασικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων, τα οποία αποτελούν αποκρυστάλλωση του νεοφιλελεύθερου σχεδίου για την διοίκηση των πανεπιστημίων, και δεν λογοδοτούσαν σε κανέναν για το πώς διαχειρίζονταν τους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων. Η σιωπή του νόμου όσον αφορά στο ενδεχόμενο της μη εκπροσώπησης των φοιτητών στα Συμβούλια Ιδρυμάτων «νομιμοποίησε» αυτόν τον αντιδημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων χωρίς τη συμμετοχή των άμεσα θιγόμενων. Κάθε πεδίο διαλόγου, δημοκρατικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης υποβαθμιζόταν σταδιακά, με κυρίαρχο επιχείρημα ότι η πολιτική δεν έχει θέση στις σχολές μας. Στην κατεύθυνση αυτή θεσπίστηκαν μέτρα εντατικοποίησης και διαγραφές φοιτητών, ώστε να καθίσταται σαφές στην φοιτητική κοινότητα ότι καθήκον της είναι η περάτωση των σπουδών σε συγκεκριμένο χρόνο και όχι η ενασχόληση με την πολιτική. Τα Συμβούλια Διοίκησης πλέον παραιτούνται το ένα μετά το άλλο, και η θητεία τους δεν ανανεώνεται, επομένως είμαστε μπροστά σε ένα διοικητικό «κενό», το οποίο αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τις μεγάλες νομοθετικές αλλαγές στο επίπεδο του μοντέλου της διοίκησης των πανεπιστημίων, που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη η πανεπιστημιακή κοινότητα. Όσον αφορά στις διαγραφές φοιτητών, αυτές έχουν βέβαια ανασταλεί με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, ωστόσο διεκδικούμε την συνολική απόρριψη των μέσων εντατικοποίησης και πειθάρχησης. Έλλειψη δημοκρατίας παρατηρείται επίσης και μέσα στις διαδικασίες των φοιτητικών μας συλλόγων καθώς οι στρεβλοί όροι με τους οποίους διεξάγονται οι Γενικές μας Συνελεύσεις συμβάλλουν στην περαιτέρω αποπολιτικοποίηση των φοιτητών. Από τη μια οι κύριοι εκφραστές του ατομικού δρόμου ΔΑΠ-ΠΑΣΠ συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις μόνο όταν έχουν εξασφαλίσει τους όρους τους, και λειτουργούν με εκλογικούς μηχανισμούς τους οποίους και αναπαράγουν κάθε χρόνο, κι από την άλλη οι δυνάμεις της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ χρησιμοποιούν πολλές φορές τις γενικές συνελεύσεις μόνο ως πεδίο αντιπαράθεσης, για να εκφράσουν απλά την πολιτική τους τοποθέτηση και να καταγγείλουν τις υπόλοιπες δυνάμεις αλλά και ο ένας τον άλλον. Συχνά κατευθύνουν σκοπίμως την κουβέντα προκειμένου να μονοπωλήσουν την συζήτηση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πλαίσιο στο οποίο δεν μπορεί εύκολα να συμμετέχει το σύνολο του φοιτητικού σώματος που βρίσκεται στο αμφιθέατρο. Δεν λείπουν και τα περιστατικά λεκτικών επιθέσεων που μόνο υποβαθμίζουν τις διαδικασίες μας και αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά πολιτικά επίδικα που έχουν άμεσες επιπτώσεις στη ζωή των φοιτητών. Το τελευταίο διάστημα δε, παρατηρούμε την σημαντική μείωση των αντανακλαστικών και των διεκδικήσεων μέσα στις σχολές μας, σαν να μην έχουμε τίποτα να διεκδικήσουμε και να συζητήσουμε για την καθημερινότητα της κοινωνίας και του πανεπιστημίου. Στην σημερινή συγκυρία το φοιτητικό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί προτάσσοντας την αναγκαιότητα εκδημοκρατισμού των δομών του πανεπιστημίου, ενίσχυσης των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητών και απεγκλωβισμού της εκπαίδευσης από τους νόμους της αγοράς. Προς αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να διεκδικήσουμε, ως δύναμη προάγουσα τη συλλογική δράση, την επαναφορά του φοιτητικού σώματος στην συλλογική σκέψη και δράση. Οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να λάβουν οι ίδιοι και οι ίδιες τος πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες για να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας μέσα στο πανεπιστήμιο. να
φέρουμε ξανά την πολιτική στο προσκήνιο λοιπόν. Να προτάξουμε τις ανάγκες μας και να μην φοβηθούμε να διεκδικήσουμε στο τώρα την υλοποίηση των αιτημάτων των φοιτητών. Τι διεκδικεί το BLOCO; 1. Διεκδικούμε αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση Άμεση λοιπόν και επιτακτική ανάγκη, προκειμένου να θεωρηθεί και αποτελεσματική οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης του τοπίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η αύξηση της κρατική χρηματοδότησης για την επαρκή στήριξη των πανεπιστημίων. Όσο περισσότερα χρήματα δίνει το κράτος και οι δημόσιοι φορείς για την εκπαίδευση και την έρευνα, τόσο λιγότερη είναι η εξάρτηση από ιδιωτικές πηγές χρησμοδότησης, με όλα τα προβλήματα και την αδιαφάνεια που αυτή συνεπάγεται. 2. Σχεδιάζουμε πάνω στις ανάγκες μας Το πανεπιστήμιο των αναγκών αποτελεί το σύνθημα το οποίο προσπαθεί να συμπυκνώσει το δικό μας όραμα για το πανεπιστήμιο. Η υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ αποτέλεσε τον κύριο μοχλό πίεσης ώστε τα ιδρύματα να στραφούν σε ιδιωτικούς πόρους με άμεσο αποτέλεσμα την κερδοφορία πάνω στις φοιτητικές ανάγκες καθώς και τον αποκλεισμό ενός πολύ μεγάλου αριθμού φοιτητών από τις δομές της φοιτητικής μέριμνας και από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του στη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση. ΣΙΤΙΣΗ: Πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος αποτελεί η δωρεάν και καθολική σίτιση των φοιτητών με την άμεση κατάργηση της κάρτας σίτισης και την απομάκρυνση των εργολαβιών (catering) από τις πανεπιστημιακές κοινότητες. Προτείνουμε τη δημιουργία λεσχών υπό τη διαχείριση των ιδρυμάτων, σε συνεργασία με συνεταιρισμούς, δομές αλληλεγγύης και κοινωνικά παντοπωλεία που θα αναλάβουν την πλήρη τροφοδοσία τους. Επιπλέον, οι φοιτητικές λέσχες πρέπει να είναι ανοιχτές προς τις κοινωνικές ανάγκες και προς όλες τις πληττόμενες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι άστεγοι, οι μετανάστες, οι άνεργοι κλπ. ΣΤΕΓΑΣΗ: Η στέγαση πρέπει να είναι επαρκής για τους φοιτητές και φοιτήτριες που το έχουν ανάγκη.σ αυτή την κατεύθυνση, απαραίτητη είναι η ανέγερση νέων εστιών καθώς και η αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων δημόσιων κτηρίων, κτηρίων που ανήκουν στην περιουσία των πανεπιστημίων ή κτηρίων που ανήκουν σε δήμους και περιφέρειες. Η συντήρηση των εστιών πρέπει να γίνεται με ευθύνη του πανεπιστημίου (θέρμανση, καθαρό πόσιμο νερό, καθαριότητα, υλικοτεχνικός εξοπλισμός), χωρίς να υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση προς τους φοιτητές. ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: Οι δωρεάν μεταφορές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των διεκδικήσεων του φοιτητικού κινήματος. Διεκδικούμε δωρεάν μετακίνηση όλων των φοιτητών στον τόπο σπουδών τους αλλά και από και προς τον τόπο καταγωγής τους. Η ασφαλής μετακίνηση των φοιτητών και φοιτητριών αποτελεί ευθύνη των ιδρυμάτων. Η συνεργασία των ιδρυμάτων με τους δήμους και τις περιφέρειες μπορεί να συνεισφέρει ώστε η αστική συγκοινωνία να ικανοποιεί τις ανάγκες των φοιτητών και να απομακρυνθούμε από κερδοσκοπικές λογικές εργολαβιών.
ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΑ: Κύρια θέση μας αποτελεί η παροχή δωρεάν συγγραμμάτων για την ολόπλευρη κάλυψη των αναγκών των μαθημάτων, όπως επίσης και ο εξοπλισμός των ιδρυμάτων με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Τα ιδρύματα οφείλουν να λειτουργούν πανεπιστημιακά τυπογραφεία ώστε οι φοιτητές να μην επιβαρύνονται με περαιτέρω έξοδα για το απαραίτητο υλικό. Παράλληλα, κάθε πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη πρέπει να αναβαθμιστεί, ώστε να αποτελεί ένα πλήρες εργαλείο στα χέρια των φοιτητών. Τέλος, στηρίζουμε την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων ηλεκτρονικών δικτύων ανταλλαγής σημειώσεων, στα οποία θα έχει δυνατότητα πρόσβασης ο κάθε φοιτητής/τρια. Επιπλέον: Ικανοποίηση των ιδιαίτερων αναγκών των εργαζομένων φοιτητών μέσω της δημοσίευσης στοιχείων των παραδόσεων που δεν δύνανται λόγω της εργασίας τους να παρακολουθήσουν στις ηλεκτρονικές πανεπιστημιακές πλατφόρμες. Ασφαλιστική κάλυψη όλων των φοιτητών μέσω φοιτητικού βιβλιαρίου υγείας ώστε να απολαμβάνουν δωρεάν πρόσβαση στις δομές υγείας. Δημιουργία δομών για τα ΑΜΕΑ που θα στοχεύουν στην αυτονόμηση τους και θα εξασφαλίζουν την ισότιμη συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πρόνοια για δωρεάν πρόσβαση σε πολιτιστικές δραστηριότητες που παράγονται από δημόσιους φορείς και μειωμένο εισιτήριο για τις ιδιωτικές παραγωγές. Δημιουργία Πανεπιστημιακών γυμναστηρίων, δικαίωμα δωρεάν χρήσης τους από τους φοιτητές και στελέχωσή τους με το αναγκαίο προσωπικό. 3. Υπερασπιζόμαστε το άσυλο Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύνδεση των εγχειρημάτων εντός του Πανεπιστημίου με την κοινωνία είναι η κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου, η συνολική κατάργηση του οποίου έχει δρομολογηθεί από το ν. Διαμαντοπούλου. Το ακαδημαϊκό άσυλο δεν περιορίζεται για εμάς σε ένα χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών αλλά γίνεται αντιληπτό ως εστία προάσπισης τόσο των φοιτητικών όσο και των ευρύτερα κοινωνικών αγώνων, και γι αυτό ακριβώς έχει αποτελέσει κατά καιρούς πεδίο διαμάχης τόσο στην δημόσια σφαίρα, όσο και μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων. Ο θεσμός του ασύλου έχει κακοποιηθεί στη διελκυστίνδα μεταξύ της ασυδοσίας (ως αποτέλεσμα του αναποτελεσματικού ελέγχου των πανεπιστημιακών χώρων από τους φορείς του) και της καταστολής (ως αποτέλεσμα του σκληρού κρατικού παρεμβατισμού). Ελεύθερο πανεπιστήμιο, πανεπιστήμιο ανοιχτό στις κοινωνικές ανάγκες δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό να περιβάλλεται από τον θεσμό του ασύλου. Το άσυλο δεν είναι άλλοθι της βίας και της ανομίας, όπως παρουσιάζουν τα κυρίαρχα media για την εξυπηρέτηση της καθεστωτικής προπαγάνδας. Το άσυλο είναι το στοιχείο εκείνο που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών (ακαδημαϊκών και πολιτικών κοινωνικών) μέσα στο Πανεπιστήμιο. Εάν το άσυλο σήμαινε απλά ασυλία, όχι μόνο δεν θα βοηθούσε στην ακώλυτη προαγωγή των ιδεών εντός των ιδρυμάτων, αλλά θα συνιστούσε και ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη των πανεπιστημίων. Ωστόσο, δεν εκλείπουν και περιπτώσεις κατάχρησης του ασύλου. Ομάδες ή ακόμη και μεμονωμένα άτομα έχουν εκμεταλλευτεί τον θεσμό αυτό, εκθέτουν ανεπανόρθωτα την
πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί πολιτικό άλλοθι για την κατάργηση της κατοχυρωμένης ελευθερίας του ασύλου. Η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν πρέπει να υποκύψει στη βία, και οφείλει να πρωτοστατήσει στην περιφρούρησή του, λαμβάνοντας υπόψιν και την σημασία του θεσμού για την ακαδημαϊκή και ερευνητική διαδικασία. Η ευθύνη τόσο των καθηγητών όσο και των σπουδαστών είναι μεγάλη, για την καλλιέργεια δημοκρατικών αξιών και κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς και για την λήψη πρωτοβουλιών που θα αναδεικνύουν τον καταλυτικό ρόλο του ασύλου. Διεκδικούμε λοιπόν την κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου, και την συνεργασία της πανεπιστημιακής κοινότητας για την προάσπισή του στα πλαίσια του αυτοδιοίκητου χαρακτήρα των ιδρυμάτων. Οι φοιτητές/τριες οφείλουν να απομονώσουν τα περιστατικά βίας, που μόνο βλάβη προξενούν στο δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. μοναδική λύση για την περιφρούρηση του πανεπιστημίου από τέτοια φαινόμενα είναι η επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου. Να κάνουμε όμορφα και ανοιχτά πράγματα μέσα στους χώρους των σχολών, ώστε να συγκροτήσουμε μια αφήγηση που θα ανάγει το πανεπιστήμιο σε συνέχεια της ζωής μας και όχι σαν ένα απλό εκπαιδευτικό κέντρο. Να χρησιμοποιήσουμε δηλαδή το άσυλο για να προάγουμε ιδέες και πρακτικές και να μην το θυμόμαστε μόνο όταν αυτό αμφισβητείται και βάλλεται από τον αντίπαλο. 4. Αντιφασισμός Η μάχη ενάντια στον φασισμό είναι διαρκής και πάντα αναγκαία. Το τελευταίο διάστημα με αφορμή κυρίως την ένταξη μικρών προσφυγόπουλων στα δημόσια σχολεία οι φασίστες έχουν αρχίσει να ξανασηκώνουν κεφάλι σε πολλά μέρη της χώρας. Να θυμηθούμε λοιπόν ξανά τον αντιφασιστικό μας λόγο και δράση, να οργανώσουμε αντιφασιστικές εκδηλώσεις μέσα στις σχολές, προβολές ταινιών, συλλογικούς περιπάτους σε τόπους μαρτυρίου αγωνιστών από τους φασίστες, να μαζέψουμε με συλλογικό τρόπο ό,τι χρειάζονται αυτή την στιγμή οι πρόσφυγες, να συμμετέχουμε ενεργά σε όλες τις μεγάλες και μικρές δράσεις που ζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες. 5. Ενιαίος Χώρος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Έρευνας Η προώθηση του ενιαίου και δημόσιου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας αποτελεί βασική μας θέση και διεκδίκηση. Τι σημαίνει στην πραγματικότητα όμως αυτή η ιδέα; Σημαίνει αρχικά την κατάργηση του διαχωρισμού ανάμεσα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. ειδικότερα σε τμήματα με συναφές γνωστικό αντικείμενο και πρόγραμμα σπουδών, θα πρέπει τα τμήματα των ΤΕΙ να ενσωματωθούν στα αντίστοιχα των ΑΕΙ και να αποτελέσουν μία ενότητα, τόσο όσον αφορά στο ακαδημαϊκού αντικειμένου όσο και στα επαγγελματικά δικαιώματα. Συνδέεται επίσης πολύ στενά με το σύστημα της ελεύθερης πρόσβασης χωρίς πανελλαδικές εξετάσεις που οφείλουμε να επεξεργαστούμε για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς θα πρέπει να συζητήσουμε ξανά για τα επιστημονικά αντικείμενα που πραγματεύονται αυτή την στιγμή τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς και για την αναδιαμόρφωσης του ακαδημαϊκού χάρτη. Για παράδειγμα τμήματα πληροφορικής ΤΕΙ θα πρέπει να αναβαθμιστούν και να ενσωματωθούν στα αντίστοιχα των ΑΕΙ, ενώ θα πρέπει σοβαρά να συζητήσουμε αν τα 13 τμήματα ΤΕΙ Διοίκησης Επιχειρήσεων, διάσπαρτα σε πολλά σημεία της χώρας, εξυπηρετούν πράγματι το δικό μας σχέδιο για την παραγωγική και
κοινωνική ανασυγκρότηση με το πανεπιστήμιο να παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία. 6. Προγράμματα Σπουδών- Έρευνα Μεταπτυχιακά Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα πανεπιστήμιο- σημείο αναφοράς, και σημαντικό πόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση, που θα αναλαμβάνει να εξοπλίσει με ανθρώπινο δυναμικό και καινοτόμες ιδέες την παραγωγή και την κοινωνία. Τα προγράμματα σπουδών σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι προσανατολισμένα στις κοινωνικές ανάγκες. Το ίδιο και η έρευνα. Το ερευνητικό προϊόν θα πρέπει να είναι προσβάσιμο όχι μόνο σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν και την οικονομική δυνατότητα να το στηρίξουν, αλλά και στους δημόσιους και κρατικούς φορείς που αναζητούν λύσεις και ιδέες σε μια σειρά από ζητήματα. Βασική μας θέση είναι ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να τροφοδοτεί την κοινωνία και η κοινωνία το πανεπιστήμιο. επιπλέον, με βάση το αρ. 16 του Συντάγματος, η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της πρέπει να παρέχεται δωρεάν και με την εποπτεία του κράτους σε όλους τους πολίτες. Η υποχρέωση αυτή του κράτους, σε συνδυασμό με την απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην χώρας μας κατά συνταγματική επιταγή, δημιουργεί την συνθήκη ώστε οι σπουδές στο δημόσιο πανεπιστήμιο να πρέπει να παρέχονται δωρεάν στους φοιτητές. Το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση περιλαμβάνει και τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, στα οποία πρέπει να καταργηθούν τα δίδακτρα (ειδικά εκεί που είναι πολύ υψηλά) και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα μπουν πλέον δίδακτρα από δω και πέρα εκεί που δεν υπήρχαν. 6. Εκδημοκρατισμός δομών πανεπιστημίων- οι φοιτητικοί σύλλογοι Διεκδικούμε ένα συνολικό πλαίσιο αλλαγής του τρόπου διοίκησης των πανεπιστημίων. Οι μικρές αλλαγές που έχουν γίνει ως τώρα, είναι σε θετική κατεύθυνση ωστόσο δεν συνιστούν στην πραγματικότητα συνολική μεταρρύθμιση, η οποία πρέπει να είναι και ο στόχος μας. Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι οι δομές εκπροσώπησης των φοιτητών/τριών στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και αποτελούν, την οργανωμένη συνδικαλιστική έκφρασή τους. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός αποτελεί για την αριστερά κεντρικό πολιτικό εργαλείο της κοινωνικής της παρέμβασης, καθώς στα πανεπιστήμια ζει και σπουδάζει το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας. Με όχημα τους φοιτητικούς συλλόγους, οι φοιτητές/τριες μπορούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους απέναντι στο κράτος, το Υπουργείο Παιδείας και στα όργανα εντός του πανεπιστημίου όπως π.χ. τη Γενική Συνέλευση τμήματος, τις κοσμητείες, τις συγκλήτους και τα πρυτανικά συμβούλια. Επιπλέον οι φοιτητικοί σύλλογοι οφείλουν να προάγουν την ελεύθερη έκφραση μέσα από δομές διαβούλευσης, καθώς και την δυνατότητα λήψης συλλογικών αποφάσεων. Όπως όμως υπάρχουν αντίρροπες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην κοινωνία ως στοιχείο της δημοκρατικής έκφρασης, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα πανεπιστήμια. Οι φοιτητές/τριες δεν αποτελούν μια ενιαία κοινωνική κατηγορία, αλλά έχουν πολιτικές και ταξικές διαφορές μεταξύ τους. Ως δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το BLOCO οφείλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των πιο φτωχών και αδύναμων ομάδων τόσο στην κοινωνία όσο και μεταξύ των φοιτητών. Η πολιτική μας παρέμβαση περιλαμβάνει αναμφίβολα τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων των συλλόγων, όργανα τα οποία θα πρέπει να είναι υπεύθυνα τόσο για την δομή
των προγραμμάτων σπουδών όσο και για τα καθημερινά ζητήματα ακαδημαϊκού και οργανωτικού χαρακτήρα που προκύπτουν. Οι Γ.Σ. αποτελούν ένα πεδίο έκφρασης αλλά ταυτόχρονα και σύγκρουσης διαφορετικών συμφερόντων των ανταγωνιστικών πολιτικών δυνάμεων, παρατάξεων και σχημάτων. Οι ΓΣ των συλλόγων, όσο προβληματικά και αν τείνουν να διεξάγονται, είναι το μοναδικό πεδίο που διαθέτουν πλέον οι φοιτητές/τριες για να συζητούν και να διαβουλεύονται, γι αυτό και πρέπει να τις διαφυλάξουμε και να τις υπερασπιστούμε. Επιστρέφουμε λοιπόν στις ΓΣ μας και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τις διαμορφώσουμε ξανά στα πλαίσια της δημοκρατικής συνύπαρξης και της ελεύθερης συνδικαλιστικής έκφρασης διαφορετικών απόψεων. Εκτός όμως από την ίδια την ουσία οφείλουμε να προτείνουμε και έναν διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής τους (συγκεκριμένος χρόνος τοποθετήσεων και ερωτήσεων, συγκρότηση προεδρείου από το σώμα, ανοιχτός κατάλογος ομιλητών με δυνατότητα σε όποιον/α θέλει να παρέμβει στην διαδικασία, εξουσιοδότηση των μελών το ΔΣ να παρουσιάζουν τις θέσεις και τις αποφάσεις του συλλόγου στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου κτλ). Βασική μας διεκδίκηση αποτελεί επομένως ένα νέο συνολικό πλαίσιο επαναπροσδιορισμού της λειτουργίας των οργάνων διοίκησης και της ανάγκης συμμετοχής των φοιτητών σε αυτά με δυνατότητα λόγου και ψήφου. Κάθε τέτοια συνολική προσπάθεια μεταρρύθμισης της διοίκησης των ιδρυμάτων, πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει και την συζήτηση για την επανίδρυση των οργάνων εκπροσώπησης των φοιτητών, ανά ίδρυμα, πόλη ή και πανελλαδικά. Θεωρούμε πως μία τέτοια συζήτηση, που θα δίνει και μια περαιτέρω προοπτική πιο συντονισμένης δράσης των ΦΣ και ουσιαστικότερης διεκδίκησης μπορεί να επαναφέρει το ενδιαφέρον στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να αποκτήσουν αυτές ένα πραγματικό διακύβευμα. Οι φοιτητικές εκλογές σήμερα έχουν καταλήξει μια απλή καταγραφή συσχετισμών μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που παρεμβαίνουν στους συλλόγους, πολλές φορές δε αφορμή για όξυνση αντιπαράθεσης με πολύ αρνητικούς όρους. Εμείς θεωρούμε πως οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να αποτελούν την κορυφαία πολιτική διαδικασία των συλλόγων μας, από τις οποίες προκύπτουν οι αντιπαραθέσεις, οι συγκρούσεις και τα πολιτικά επίδικα που αναδεικνύουν οι δυνάμεις. Από τα αποτελέσματά τους προκύπτουν και οι δυνάμεις που απαρτίζουν το ΔΣ του Συλλόγου. Πώς βλέπουμε να λειτουργούν όμως τα ΔΣ; Πρόκειται συνήθως για διαδικασίες που γίνονται σε χρόνο και χώρο άγνωστο στην πλειοψηφία των φοιτητών/τριών, συνήθως η θεματολογία της κάθε διαδικασίας δεν έχει ανακοινωθεί πουθενά νωρίτερα, και η συζήτηση που γίνεται εξαντλείται σε αντιπαραθέσεις που δεν αφορούν κανέναν πέρα από τους συνδικαλιστές των σχημάτων και των παρατάξεων. Εμείς δεν θεωρούμε προφανώς ότι δεν πρέπει να υπάρχουν αντιπαραθέσεις κεντρικοπολιτικού ή ιδεολογικού χαρακτήρα εντός των διαδικασιών μας, ωστόσο πολλές φορές καταλήγουμε να μην συζητάμε ζητήματα που αφορούν πράγματι τον εκάστοτε φοιτητικό σύλλογο αλλά μόνο αυτά που θεωρούν οι κυρίαρχες κάθε φορά παρατάξεις ότι πρέπει να τον αφορούν. Διεκδικούμε επομένως: Ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή του φοιτητικού σώματος στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου Δυνατότητα συναπόφασης και ουσιαστικής ανταλλαγής απόψεων σε αυτά, ώστε πράγματι οι φοιτητές να παίρνουν θέση για τα σημαντικά ζητήματα που τους αφορούν. Επανίδρυση των συλλογικών δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων θεσμικής
εκπροσώπησης των φοιτητών, ώστε να μπορούμε πράγματι να διεκδικούμε τα αιτήματά μας και σε θεσμικό επίπεδο. Πιο δημοκρατική και ανοιχτή διαδικασία διεξαγωγής Γενικών Συνελεύσεων και Διοικητικών Συμβουλίων. Κάθε φοιτητής/τρια να μπορεί να εκφραστεί και να προτείνει δράσεις. Κοινές δράσεις μπορούν να υιοθετούνται από τις πολιτικές δυνάμεις ακόμα και αν δεν υπάρχει ταύτιση στο πολιτικό τους πλαίσιο. Πώς λειτουργεί και παλεύει το BLOCO: Μέσα πάλης και συντονισμός των δράσεων Το βασικό ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι πως εμείς οι ίδιοι ως συλλογικότητα, μπορούμε να επηρεάσουμε τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της πολιτικής ταυτότητας του ΦΣ μας, και να πετύχουμε την αλλαγή της καθημερινής δράσης του, των ιεραρχήσεών του και του προσανατολισμού του; Ας ονομάσουμε σχηματικά αυτή την συνολική διαδικασίας ως επανίδρυση των συλλόγων μας στην κατεύθυνση της ουσιαστικής διεκδίκησης των αιτημάτων μας στο τώρα. Ας αναλογιστούμε τι είναι αυτό που απογοητεύει τους φοιτητές/τριες στην πολιτική πραγματικότητα του πανεπιστημίου και ας προσπαθήσουμε να το απαντήσουμε και να το αλλάξουμε με την ίδια μας την διαφοροποιημένη παρουσία. Αρχικά, είναι απαραίτητη η καθημερινή φυσική συνδικαλιστική παρουσία μας στις σχολές. H καθημερινή μας παρέμβαση αποτελεί μέρος ενός σχεδίου αφενός διεκδίκησης της πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας της συλλογικότητάς μας, μέσα στα πανεπιστήμια, και αφετέρου της μαζικοποίησης των σχημάτων μας. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η καθημερινή επαφή με τους φοιτητές τόσο μέσα στα αμφιθέατρα (επαφή με τους συμφοιτητές μας, παρουσία μας στα μαθήματα με παρεμβάσεις, μοιράσματα, ανακοινώσεις) όσο και έξω από αυτά (λέσχη, βιβλιοθήκες, θεατρικές-κινηματογραφικές ομάδες, ανοιχτά σχήματα και ομιλίες-εκδηλώσεις), έτσι ώστε να βρισκόμαστε σε συνεχή κίνηση και να έχουμε σταθερή πολιτική παρουσία. Χωρίς την παραπάνω καθημερινή μας παρουσία είναι πιο δύσκολο και να αποκτήσουμε στέρεες σχέσεις με τους συμφοιτητές μας, αλλά και να μεταλαμπαδεύσουμε το δικό μας πρότυπο πολιτικής παρέμβασης, κουλτούρας, ακόμα και διασκέδασης. Το τελικό αποτέλεσμα δίνεται από τις φοιτητικές εκλογές που όχι μόνο συνολικοποιεί τη δουλειά που κάναμε όλη τη χρονιά, αλλά, αποτυπώνει μία συγκεκριμένη πολιτική πραγματικότητα μέσα στις σχολές για τις κεντρικές κατευθύνσεις του συλλόγου. Για αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να καταλάβουμε πως η μάχη των φοιτητικών εκλογών καθορίζει το πως θα λειτουργεί ο Σύλλογος και το τι χαρακτήρα θα έχει το Διοικητικό Συμβούλιο της σχολής (δικαίωμα έδρας, συζήτηση, περιεχόμενο των αποφάσεων των συλλόγων, χαρακτήρας Δ.Σ και ΓΣ). Κύριος στόχος μας πρέπει να είναι η συνολική ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού () και η επαναλειτουργία όλων των οργάνων των φοιτητικών συλλόγων. Ο προσανατολισμός του φοιτητικού κινήματός σήμερα πρέπει κατά την γνώμη μας να ξεπεράσει τα αμυντικά αιτήματα του παρελθόντος και να βγει επιθετικά μπροστά διεκδικώντας όλα όσα στέρησαν από το πανεπιστήμιο οι μνημονιακές πολιτικές. Απέναντι στην παθητικότητα που εδώ και πολλά χρόνια καλλιέργησαν στο φοιτητικό σώμα οι συντηρητικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ), εμείς πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από την ουσιαστική και στοχευμένη διεκδίκηση τα αιτήματά μας είναι δυνατόν να τύχουν εκπλήρωσης. Στόχος είναι αφενός να καταστήσουμε τα αιτήματά μας γνωστά σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του φοιτητικού σώματος, αφ ετέρου
να συσπειρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους/ες φοιτητές/τριες γύρω από αυτά. Τα υλικά του BLOCO, τόσο αυτά που αποτυπώνουν την συνολική μας αφήγηση όσο και αυτά που προκύπτουν από τα σχήματα για ειδικότερα πολιτικά ζητήματα ή θέματα καθημερινότητας της σχολής, είναι το βασικό μας όπλο. Το άλλο μας όπλο είναι οι ιδέες μας και οι ανοιχτές συζητήσειςεκδηλώσεις- ημερίδες που θα ανοίγουν τις παραπάνω αιχμές μας. Επιπλέον πρέπει να αξιοποιούμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τις ηλεκτρονικές σελίδες των σχημάτων μας και το site του BLOCO, όπου πρέπει να ανεβάζουμε κάθε κείμενο και κάθε δράση μας, για την βελτίωση της επικοινωνιακής μας εικόνας. Επιπλέον θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε φόρμα αιτημάτων για κάθε τμήμα - σχολή η οποία θα είναι διαθέσιμη μέσω των επίσημων σελίδων στο Facebook. Το BLOCO αποτελεί δίκτυο αυτόνομων σχημάτων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε σχήμα, σε κάθε σχολή ή τμήμα αποφασίζει για τα ζητήματα που αφορούν τον κοινωνικό του χώρο, και παίρνει αυτόνομες αποφάσεις γι αυτά,. Οι πρωτοβουλίες που θα προκύψουν από την επιστροφή της συζήτησης στα σχήματα, αποτελεί το οξυγόνο που χρειάζεται η συλλογικότητά μας. Συμμετέχουμε στις ΓΣ των συλλόγων μας, και παλεύουμε να ακουστεί η θέση μας και οι προτάσεις μας. Πριν την συνέλευση κάθε σχήμα συζητά την θεματολογία της, αποφασίζει τι θα προτείνει και πως θα τοποθετηθεί και γράφει τις σκέψεις αυτές ως πλαίσιο αποφάσεις. Επιπλέον είναι χρήσιμο και αποτελεσματικό να κατεβάζουμε ψηφίσματα για τα σημαντικά ζητήματα της συγκυρίας, ώστε ο σύλλογος να προβληματιστεί και να πάρει συλλογικές αποφάσεις για τις δράσεις που κρίνει ότι απαιτούνται. Το επόμενο διάστημα δεν πρέπει να αφήνουμε συνδικαλιστική ευκαιρία για να σηκώσουμε ζητήματα που προκύπτουν να περνάει ανεκμετάλλευτη. Σε αυτή την διαδικασία θα χρειαστεί να συγκρουστούμε ενδεχομένως πολλές φορές με τις κυρίαρχες δυνάμεις των συλλόγων μας. Να έχουμε όμως ξεκάθαρο ότι ο προσανατολισμός της συλλογικότητάς μας είναι ένα πρότυπο πανεπιστημίου ανοιχτό στην κοινωνία και τις ανάγκες της, συνδεδεμένο με την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ελευθερία στην παραγωγή της γνώσης. Αντίπαλός μας λοιπόν με βάση αυτή την αφήγηση, είναι κυρίαρχα οι δυνάμεις της ΔΑΠ και οι συντηρητικές καθηγητικές ελίτ. Πρέπει να συγκροτήσουμε ένα συντονιστικό της δικτύωσης των σχημάτων μας, αποτελούμενο από σχήματα από διαφορετικά μέρη της χώρας, με μέριμνα για την συμπερίληψη σε αυτό σχημάτων ΤΕΙ, ώστε να συντονίζουμε πιο αποτελεσματικά και να οργανώνουμε καλύτερα την συνδικαλιστική μας παρέμβαση, και να παίρνουμε συλλογικά αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα που προκύπτουν σε σύντομο χρόνο, αλλά και για τα κεντρικά μας κείμενα, τις αφίσες μας, για ζητήματα γενικώς που αφορούν τα σχήματα πανελλαδικά. Επιπλέον έτσι θα αποκτήσουμε πραγματικά χαρακτηριστικά αυτόνομης δικτύωσης, καθώς θα λαμβάνουν τα ίδια τα σχήματα με μεταξύ τους διαβούλευση όλες τις παραπάνω αποφάσεις.