ΕΚΘΕΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ. «Ρυθµίσεις Υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις»

Β ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΧΕΔΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΝΟΜΩΝ ΕΚΘΕΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ «Ρυθµίσεις Υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις» Ι. Γενικά Το φερόµενο προς συζήτηση και ψήφιση Νσχ, όπως διαµορφώθηκε από την αρµόδια Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, αποτελείται από 7 Κεφάλαια και 20 άρθρα. Στο Κεφάλαιο Α (άρθρα 1 έως 4) ρυθµίζονται επί µέρους ζητήµατα αρµοδιότητας του Υπουργείου Υγείας. Συγκεκριµένως, στο άρθρο 1 προβλέπεται η συστέγαση στον ίδιο χώρο ιατρείων ή οδοντιατρείων ή πολυιατρείου ή πολυοδοντιατρείου µε µονάδες αδυνατίσµατος και διαιτολογικές µονάδες και διαιτολογικά γραφεία, χωρίς εταιρική σχέση των δικαιούχων, υπό την προϋπόθεση της τήρησης των όρων, προϋποθέσεων και προδιαγραφών εγκατάστασης και λειτουργίας τους. Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι εφεξής δεν αναγνωρίζονται και δεν αποζηµιώνονται από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δαπάνες που υποβάλλονται σε αυτόν µετά την πάροδο 20 ηµερών από τη λήξη έκαστου ηµερολογιακού µήνα, καθορίζεται δε ως ηµεροµηνία υποβολής των δαπανών του µηνός Ιουλίου του 2013, καθώς και των έξι πρώτων µηνών του έτους 2013, η 20η Σεπτεµβρίου του 2013. Με το άρθρο 3 διευρύνεται το περιεχόµενο της εξουσιοδοτικής διάταξης του γ εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 29 του ν. 3918/2011, που αναφέρεται στον τρόπο λειτουργίας της υφιστάµενης στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Επιτροπής Διαπραγµάτευσης. Τέλος, στο άρθρο 4 ορίζεται, ι- δίως, ότι για την εξόφληση έναντι των φαρµακείων του συνόλου των υφιστάµενων, κατά τα έτη 2010, 2011 και 2012, οφειλών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και των κλάδων υγείας των φορέων κοινωνικής ασφάλισης που εντάχθηκαν στον Οργανισµό, αφενός δεν απαιτείται η προσκόµιση στον Οργανισµό από τα

2 φαρµακεία φορολογικής και ασφαλιστικής ενηµερότητας, εάν τελούν εν ι- σχύ οι ήδη προσκοµισθείσες από τα φαρµακεία για την εξόφληση τρεχουσών οφειλών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., αφετέρου τα φαρµακεία υποχρεούνται, εντός µηνός από την εξόφληση, να εκδίδουν και να προσκοµίζουν πιστωτικό τιµολόγιο προς τον Οργανισµό για το ποσό της έκπτωσης επί της συναλλακτικής αξίας. Η καταβολή γίνεται µε έκδοση χρηµατικού εντάλµατος µετά από πρόχειρο λογιστικό έλεγχο, ο οποίος διενεργείται από τις αρµόδιες υπηρεσίες του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. ή των φορέων των οποίων ο κλάδος υγείας µεταφέρθηκε σε αυτό, εάν δε µετά την καταβολή της προκαταβολής, κατά τον έλεγχο και την εκκαθάριση των παραστατικών, προκύψει οφειλόµενο ποσό µικρότερο του προκαταβληθέντος, η διαφορά παρακρατείται από τους επόµενους λογαριασµούς των φαρµακείων. Στο Κεφάλαιο Β (άρθρο 5) ρυθµίζονται θέµατα αρµοδιότητας του Υπουργείου Εσωτερικών και, συγκεκριµένως, παρατείνεται έως την 31.12.2013 η προθεσµία έκδοσης των κοινών υπουργικών αποφάσεων που προβλέπονται στον ν. 4018/2011. Στο Κεφάλαιο Γ (άρθρο 6), υπό τον τίτλο «Ρυθµίσεις Υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού», προβλέπεται ότι για την πραγµατοποίηση πολιτιστικών εκδηλώσεων και οµαδικών επισκέψεων, εκτός του καθορισµένου ωραρίου λειτουργίας τους, σε µουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και µνηµεία θα καταβάλλεται από τους ενδιαφερόµενους διοργανωτές στο Ταµείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, πέραν του οριζόµενου από το άρθρο 46 του ν. 3028/2002 τέλους, ανάλογο ποσό για την κάλυψη των έκτακτων λειτουργικών δαπανών και για την αποζηµίωση του απασχολούµενου προσωπικού. Στο Κεφάλαιο Δ ρυθµίζονται ζητήµατα αρµοδιότητας του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιµατικής Αλλαγής. Έτσι, παρατείνεται αναδροµικώς, από 25.8.1998 µέχρι 24.8.2021, η ισχύς της υπ αριθ. 41/3.3.1993 Π.Υ.Σ. (ΦΕΚ Α 30/1993), διά της οποίας είχε παραχωρηθεί, κατά κυριότητα και χωρίς αντάλλαγµα, στο Ίδρυµα Όρους Σινά (Ι.Ο.Σ.), δηµόσια δασική έ- κταση διακοσίων ενενήντα (290) στρεµµάτων στην περιοχή Τραγάνας Φθιώτιδας, για τη δηµιουργία Διεθνούς Συνεδριακού Κέντρου, παρέχεται δε η δυνατότητα περαιτέρω παράτασης της ως άνω Π.Υ.Σ. για µία επιπλέον πενταετία, εφόσον η καθυστέρηση πραγµατοποίησης του σκοπού αυτού οφείλεται σε υπαιτιότητα της διοίκησης. Επίσης, προστίθεται εδάφιο στην παράγραφο 2Β του άρθρου 13 του νόµου 1734/1987, µε το οποίο ορίζεται ότι το καθεστώς των παραχωρούµενων κατά κυριότητα ή κατά χρήση για ορισµένο

χρονικό διάστηµα δηµοσίων δασικών ή χορτολιβαδικών εκτάσεων στα οριζόµενα στον ως άνω νόµο θρησκευτικά καθιδρύµατα δεν θίγεται από τον µεταγενέστερο των παραχωρήσεων χαρακτηρισµό των εν λόγω εκτάσεων ως δάση, εφόσον έχουν πραγµατοποιηθεί επ αυτών ή βρίσκονται σε εξέλιξη έργα ανέγερσης κτιρίων και εργασίες υλοποίησης αυτών των έργων για την πραγµάτωση του σκοπού των εν λόγω νοµικών προσώπων. Διά του Κεφαλαίου Ε (Ρυθµίσεις Υπουργείου Δηµόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη) συνιστάται στην Τράπεζα της Ελλάδος ειδικός, εκτός τακτικού προϋπολογισµού, λογαριασµός για την ταµειακή διευκόλυνση της αποπληρωµής των µετακινήσεων του αστυνοµικού προσωπικού, στο πλαίσιο των επιλέξιµων από την Ε.Ε. µορφών δράσης για την αντιµετώπιση των µεταναστευτικών ροών (άρθρο 8), ορίζεται η Επιτελική Μονάδα του Υπουργείου Δηµόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, εξαιρετικώς, ως αρµόδια Αρχή Πιστοποίησης για την πιστοποίηση, τον καθορισµό των κατευθύνσεων και τον συντονισµό των Σωµάτων και Υπηρεσιών που υπάγονται σε αυτό (Υποκείµενες Αρχές) και εκδίδουν ψηφιακά πιστοποιητικά για την παροχή υ- πηρεσιών µέσω του δικτύου ΣΥΖΕΥΞΙΣ ή άλλων δηµόσιων δικτύων επικοινωνιών (άρθρο 9), και ορίζεται ότι το 60% του θετικού αποτελέσµατος έσοδα, µείον έξοδα της οικονοµικής διαχείρισης κάθε χρήσης του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας (ΚΕ.ΜΕ.Α.) αποδίδεται στον κρατικό προϋπολογισµό ως δηµόσιο έσοδο, το υπόλοιπο 40% παραµένει στο ΚΕ.ΜΕ.Α., µέρος δε αυτού του υπολοίπου µπορεί να διατίθεται µε απόφαση του Δ.Σ. του Κέντρου για την κάλυψη αναγκών της ελληνικής αστυνοµίας (άρθρο 10). Διά του Κεφαλαίου ΣΤ (άρθρο 11) επιλύονται ζητήµατα σχετικώς µε ειδικότητες των Ι.Ε.Κ. αρµοδιότητας του Υπουργείου Τουρισµού. Τέλος, στο Κεφάλαιο Ζ (άρθρα 12 έως και 20) ρυθµίζονται, κυρίως, θέµατα περιφερειακού τύπου (άρθρο 16), ζητήµατα της Γενικής Γραµµατείας Ε- νηµέρωσης και Επικοινωνίας, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρο 13), ορίζεται δε αφενός ότι παρατείνεται µέχρι την 31.12.2013, δηλαδή κατά ένα έτος, η προβλεπόµενη από τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 προθεσµία για την έκδοση προκήρυξης µε αντικείµενο την χορήγηση αδειών ραδιοφωνικών σταθµών (άρθρο 17) και αφετέρου ότι οι τηλεοπτικοί σταθµοί εθνικής εµβέλειας και οι τηλεοπτικοί περιφερειακοί σταθµοί για την ψηφιακή εκποµπή του προγράµµατός τους συνάπτουν σύµβαση µε νοµίµως αδειοδοτηθέντα πάροχο δικτύου (συµφώνως προς το άρθρο 23 του ν. 4070/2012) υπό τους προβλεπόµενους όρους και προϋποθέσεις (άρθρο 18). 3

4 ΙΙ. Παρατηρήσεις επί των επί µέρους άρθρων του Νσχ 1. Επί του άρθρου 1 Με την προτεινόµενη διάταξη παρέχεται η δυνατότητα συστέγασης στον ίδιο χώρο ενός ή περισσοτέρων ιατρείων ή οδοντιατρείων ή πολυιατρείου πολυοδοντιατρείου µε µονάδες αδυνατίσµατος και διαιτολογικές µονάδες ή διαιτολογικά γραφεία, χωρίς εταιρική σχέση των δικαιούχων, και προβλέπεται ότι «[σ]χετικά µε τις τεχνικές προδιαγραφές ορίζεται ρητά ότι θα υφίσταται κοινός χώρος αναµονής των ανωτέρω συστεγαζόµενων ιδιωτικών φορέων κατ εξαίρεση της κείµενης νοµοθεσίας. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι όροι και οι προϋποθέσεις εγκατάστασης και λειτουργίας των ως άνω ιδιωτικών φορέων (ιατρείων, µονάδων αδυνατίσµατος και διαιτολογικών µονάδων, διαιτολογικών γραφείων) που παρέχουν υπηρεσίες Πρωτοβάθµιας Φροντίδας Υγείας και τις κατά περίπτωση ισχύουσες πολεοδοµικές διατάξεις και τους συναφείς κτιριολογικούς κανονισµούς». Επισηµαίνεται, σχετικώς, ότι το θεσµικό πλαίσιο των υγειονοµικών υπηρεσιών του ιδιωτικού τοµέα (βλ., ενδεικτικώς, άρθρο 13 του ν. 2071/1992 και, το κατ εξουσιοδότηση αυτού π.δ. 84/2001, καθώς και το άρθρο 53 του ν. 1892/1990 και, το κατ εξουσιοδότηση αυτού π.δ. 517/1991) προσδιορίζει, κυρίως, ελάχιστες προδιαγραφές υλικοτεχνικών υποδοµών (χώρων και εξοπλισµού), ελάχιστες απαιτήσεις στελέχωσης, προϋποθέσεις επιστηµονικής και διοικητικής οργάνωσης και αναγκαίες ελεγκτικές διαδικασίες σε επίπεδο κεντρικής ή περιφερειακής διοίκησης προς τον σκοπό, µεταξύ άλλων, της τήρησης και της αρχής της ασφάλειας των υπηρεσιών υγείας Εδώ ανήκουν, λ.χ., οι όροι ποιοτικής λειτουργίας των ιδιωτικών ιατρείων και οδοντιατρείων, πολυιατρείων, εργαστηρίων φυσικής ιατρικής, και οι επιµέρους ρυθµίσεις για την ασφάλειά τους κ.λπ. (βλ. Κ. Κρεµαλή, Δίκαιο της Υγείας, 2011, σελ. 46 επ.). Έτσι, καλή λειτουργία των υπηρεσιών υγείας σηµαίνει ότι ο χρήστης λαµβάνει τις πλέον κατάλληλες φροντίδες κατά τους κανόνες της επιστήµης, τα δεδοµένα της κοινής πείρας και την αρχή της καλής πίστης, στο πλαίσιο δε αυτό δεν επιτρέπεται να τίθενται χρήστες σε δυσανάλογο κίνδυνο σε σχέση µε το επιδιωκόµενο όφελος (βλ., σχετικώς Π. Παπαρρηγοπούλου - Πεχλιβανίδη, Το δηµόσιο Δίκαιο της Υγείας, 2009, σελ. 242 επ.). Εξ άλλου, πρέπει να σηµειωθεί ότι, αυτονοήτως, θα διασφαλίζεται η ιδιωτικότητα των προσωπικών δεδοµένων των χρηστών των υπηρεσιών υγείας και, ιδίως, η τήρηση από τους επαγγελµατίες υγείας ασφαλούς ιατρικού αρχείου, στο οποίο δεν θα έχουν δικαίωµα πρόσβασης οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό των µονάδων αδυνατίσµατος και των διαιτολογικών µονάδων, συµφώνως προς το άρθρο 14 του ν. 3418/2005 «Κώδικας Ιατρικής Δεοντο-

λογίας» και τον ν. 2472/1997 (για τα αρχεία µε προσωπικά ιατρικά δεδοµένα, βλ, αναλυτικώς, Π. Παπαρρηγοπούλου - Πεχλιβανίδη, όπ. π., σελ. 278 επ.). 5 2. Επί του άρθρου 7 Με την παρ. 1 της προτεινόµενης ρύθµισης παρατείνεται, όπως ήδη αναφέρθηκε, αναδροµικώς, από 25.8.1998 µέχρι 24.8.2021, η ισχύς της υπ αριθ. 41/3.3.1993 Π.Υ.Σ. (ΦΕΚ Α 30/1993), διά της οποίας είχε παραχωρηθεί, κατά κυριότητα και χωρίς αντάλλαγµα, στο Ίδρυµα Όρους Σινά (Ι.Ο.Σ.), δηµόσια δασική έκταση διακοσίων ενενήντα (290) στρεµµάτων στην περιοχή Τραγάνας Φθιώτιδας, για τη δηµιουργία Διεθνούς Συνεδριακού Κέντρου, παρέχεται δε η δυνατότητα περαιτέρω παράτασης της εν λόγω Π.Υ.Σ. επί µία επιπλέον πενταετία, εφόσον η καθυστέρηση πραγµατοποίησης του σκοπού οφείλεται σε υπαιτιότητα της διοίκησης. Επισηµαίνεται, κατ αρχάς, ότι, κατά την παρ. 2Β του άρθρου 13 του ν. 1734/1987, µόνον εξαιρετικώς «και για εθνικούς λόγους επιτρέπεται να παραχωρούνται κατά κυριότητα ή κατά χρήση για ορισµένο χρόνο δηµόσιες δασικές εκτάσεις σε νοµικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, που χαρακτηρίζονται ως κοινωφελή ιδρύµατα κατά την έννοια του Αστικού Κώδικα, τα οποία υφίστανται ή συνιστώνται από τα πρεσβυγενή Ελληνορθόδοξα (Ελληνόφωνα ορθόδοξα) Πατριαρχεία της Ανατολής ή την αυτοδιοίκητη Ιερά Μονή και Αρχιεπισκοπή του Όρους Σινά». Έχει, µάλιστα, κριθεί ενόψει της συνταγµατικής προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων, ότι «οι ανωτέρω διατάξεις της δασικής εν γένει νοµοθεσίας είναι στενά ερµηνευτέες και επιτρέπουν την κατ εξαίρεση µεταβολή της µορφής των δηµοσίων δασικών εκτάσεων αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των απαριθµούµενων σε αυτές σκοπών, χωρίς να επιτρέπουν την επέκταση της εφαρµογής τους και για άλλους, έστω παρεµφερείς, σκοπούς», η ( ) παραχώρηση δε «δηµόσιας δασικής έκτασης προς επιδίωξη ενός καταρχήν επιτρεπτού κατά το Σύνταγµα και τον νόµο σκοπού, τελεί - ενόψει και των εκτεθέντων σε προηγούµενη σκέψη - υπό την προϋπόθεση ότι η Διοίκηση διαπίστωσε την έλλειψη κατάλληλων, µη δασικών εκτάσεων και την, ως εκ τούτου, αναγκαιότητα για την θεραπεία του σκοπού αυτού παραχωρήσεως εκτάσεως µε δασικό χαρακτήρα» (ΣτΕ 2694/2012). Πάντως, σηµειώνεται, εν προκειµένω, ότι ο νοµοθέτης δύναται να προσδώσει σε Π.Υ.Σ. αναδροµική ισχύ µε µόνο περιορισµό τη µη προσβολή συνταγµατικώς κατοχυρωµένων δικαιωµάτων, επισηµαίνεται, µάλιστα, σχετικώς, ότι η αναδροµικότητα επιβάλλεται όταν πρόκειται να ικανοποιηθούν α-

6 νάγκες που αφορούν είτε γενικότερο, δηµόσιο ή κοινωνικό, είτε υπέρτερο εθνικό συµφέρον (πρβλ. και Π. Παυλόπουλο, Συµβολή στη νοµική θεµελίωση των ορίων της αναδροµικής ισχύος του νόµου, ΤοΣ 1985, σελ. 297 επ.). Εν συνεχεία, µε την παρ. 2 της προτεινόµενης διάταξης προστίθεται εδάφιο στην παρ. 2Β του άρθρου 13 του ν. 1743/1987, κατά το οποίο, µεταξύ άλλων, το καθεστώς δηµόσιων δασικών ή χορτολιβαδικών εκτάσεων που έ- χουν παραχωρηθεί κατά κυριότητα ή κατά χρήση και για ορισµένο χρόνο στα ανωτέρω εκκλησιαστικά κοινωφελή ιδρύµατα, δεν θίγεται από τυχόν ε- πιγενόµενο χαρακτηρισµό των εν λόγω εκτάσεων ως δασών, «υπό την προϋπόθεση ότι έχουν υλοποιηθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη έργα ανέγερσης κτιρίων και εργασίες υλοποίησης των έργων αυτών, που κατατείνουν στην πραγµάτωση του σκοπού» των ως άνω νοµικών προσώπων. Κατά την Αιτιολογική Έκθεση επί του Νσχ «[π]ροβλέπεται έτσι για τις περιπτώσεις των παραχωρήσεων αυτών εφόσον έχουν υλοποιηθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη έργα ανέγερσης κτιρίων, κτισµάτων ή εγκαταστάσεων ή προπαρασκευαστικές εργασίες υλοποίησης των έργων αυτών, συνεπώς τα κοινωφελή αυτά ιδρύµατα έχουν υποβληθεί νοµίµως σε δαπάνες ανέγερσης των πάσης φύσεως ε- γκαταστάσεων που κατατείνουν στην πραγµάτωση του σκοπού τους, δεν θίγεται το καθεστώς των εκτάσεων αυτών. Με τον τρόπο αυτό αξιοποιούνται τα κεφάλαια που έχουν δαπανηθεί σε ανεγερθείσες ή και ανεγειρόµενες ε- γκαταστάσεις οι οποίες έχουν παραµείνει ηµιτελείς λόγω ελλείψεως πόρων µέχρι την αποπεράτωσή τους, ενώ παράλληλα εξυπηρετείται το δηµόσιο συµφέρον από την λειτουργία ιδρυµάτων τα οποία προσδίδουν διεθνές κύρος στη Χώρα και προάγουν την εθνική οικονοµία». Επισηµαίνεται, κατ αρχάς, ότι µε την συνταγµατική αναθεώρηση του 2001, η παρ. 1 του άρθρου 24 του Συντάγµατος αναδιατυπώθηκε ως εξής: «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωµα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά µέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόµος ορίζει τα σχετικά µε την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους..». Τέθηκε, εξ άλλου, υπό το εν λόγω άρθρο η εξής ερµηνευτική δήλωση: «Ως δάσος ή δασικό οικοσύστηµα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών µε ξυλώδη κορµό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, µαζί µε την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν µέσω της αµοιβαίας αλληλεξάρτησης βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η αγρία ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαµνώδης, είναι αραιά».

Περαιτέρω, συµφώνως προς την παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 998/1979 «περί προστασίας των δασών και των εν γένει δασικών εκτάσεων της Χώρας», οι χορτολιβαδικές εκτάσεις νοούνται ως δασικές, «εφόσον περικλείονται α- πό δάση ή δασικές εκτάσεις ( ), στις οποίες, πέραν επιτρεπτών επεµβάσεων που προβλέπονται από την παράγραφο 2 του ν. 1734/1987 και τα άρθρα 45 έως 61 του παρόντος νόµου, ουδεµία άλλη επέµβαση επιτρέπεται». Εξ άλλου, η εκ του άρθρου 24 του Συντάγµατος επιβαλλοµένη προστασία αφορά τα δάση ως δασικά οικοσυστήµατα, προκειµένου να διατηρηθεί η κατά τον προορισµό τους χρήση και να διαφυλαχθεί η οικολογική ισορροπία, ε- νόψει δε αυτής της προστασίας, «µόνον κατ εξαίρεση παρέχεται ευχέρεια στον κοινό νοµοθέτη να επιτρέπει επεµβάσεις που µεταβάλλουν ή αλλοιώνουν το δασικό χαρακτήρα αυτών, εφόσον συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι δη- µοσίου συµφέροντος, υπό τον όρο, πάντως, ότι η θυσία της δασικής βλαστήσεως αποτελεί το µόνο πρόσφορο µέσον για την ικανοποίηση αυτών των αναγκών και ότι οι επεµβάσεις περιορίζονται στο απολύτως αναγκαίο µέτρο, γίνονται δηλαδή µε την µικρότερη δυνατή απώλεια δασικού πλούτου» (βλ. ΣτΕ 1773/2011 7µ., 1153/2007, 286/2005 7µ., 2580-81/2004, ΠΕ 179/2007 πρβλ. ΣτΕ 4739/1995, 2829/1993). Για τον λόγο αυτό, η παραχώρηση δηµοσίων δασών για την εκπλήρωση σκοπών που περιγράφει η παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 1734/1987 γίνεται εξαιρετικώς, και αποκλειστικώς κατά τις διατάξεις του νόµου αυτού, τόσον ως προς τα αρµόδια όργανα που αποφασίζουν για την παραχώρηση όσο και ως προς την ακολουθούµενη διαδικασία. Αυτό δε, γιατί οι διατάξεις αυτές είναι ειδικές, στενά ερµηνευτέες, α- ποσκοπούν κυρίως στην προστασία των δασών και προβλέπουν δυνατότητα παραχώρησης αυτών για συγκεκριµένους σκοπούς και υπό τις ειδικώς καθοριζόµενες προϋποθέσεις στην παρ. 1 του άρθρου 13 του ως άνω νόµου (πρβλ. ΣτΕ 2694/2012). Υπό το φως των ανωτέρω, εφόσον η αρχική παραχώρηση σε θρησκευτικά καθιδρύµατα αφορούσε δηµόσιες δασικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις και ό- χι δηµόσια δάση, των οποίων η παραχώρηση επιτρέπεται µόνο στις εξαιρετικές περιπτώσεις της παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 1743/1987, δηµιουργείται προβληµατισµός ως προς το εάν η προτεινόµενη προσθήκη στην παρ. 2 του ως άνω άρθρου, µε επίκληση κυρίως της αξιοποίησης των κεφαλαίων και των όποιων δαπανών ανέγερσης εγκαταστάσεων, στις οποίες έχουν υποβληθεί τα κοινωφελή αυτά ιδρύµατα, συνάδει προς την εκ του άρθρου 24 του Συντάγµατος επιβαλλοµένη προστασία των δασών. 7

8 3. Επί του άρθρου 13 Δεδοµένου ότι µε το προς ψήφιση άρθρο προστίθεται άρθρο 6Α στον ν. 4118/2013, νοµοτεχνικώς αρτιότερο θα ήταν, στην παρ. 1 του άρθρου 6Α η φράση «κατά τα προβλεπόµενα στα άρθρα 1 και 2 του ν. 4148/2013 (Α 99)» να αντικατασταθεί από τη φράση «κατά τα προβλεπόµενα στα άρθρα 1 και 2 του παρόντος νόµου». 4. Επί του άρθρου 16 παρ. 1 Με την προτεινόµενη ρύθµιση αντικαθίσταται το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του ν. 3548/2007 (Α 68) και ορίζεται ότι εφεξής «σ[]τις διατάξεις του νόµου αυτού υπάγονται όλες οι δηµοσιεύσεις των φορέων του, κατά την παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982 (Α 65), Δηµοσίου και ευρύτερου δηµόσιου τοµέα, όπως εκάστοτε ισχύει, σε νοµαρχιακές και τοπικές εφηµερίδες, εφόσον αυτές προβλέπονται από τις οικείες διατάξεις ως υποχρεωτικές». Νοµοτεχνικώς συνεπής προς την ανωτέρω ρύθµιση θα ήταν να καταργηθεί και το δεύτερο εδάφιο της παρ. 3 του ως άνω νόµου, το οποίο ορίζει ότι, «Ειδικότερα, στις ανωτέρω δηµοσιεύσεις υπάγονται: α) οι διακηρύξεις δηµοπρασιών και προκηρύξεις διαγωνισµών των ως άνω φορέων, εξαιρουµένων των διαγωνισµών προσλήψεων προσωπικού, β) οι ισολογισµοί των Δηµοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισµών, που υπάγονται στις διατάξεις του ν. 3429/2005 (ΦΕΚ 314 Α), όπως ισχύει, καθώς και των Τραπεζών, στο µετοχικό κεφάλαιο των οποίων το Δηµόσιο συµµετέχει µε ποσοστό άνω του 50%, ή στις οποίες το Δηµόσιο διορίζει τα µέλη του διοικητικού συµβουλίου ή τον πρόεδρο του διοικητικού συµβουλίου ή τον διοικητή ή τον διευθύνοντα σύµβουλο, ύστερα από διατύπωση γνώµης της Βουλής, σύµφωνα µε το άρθρο 49Α του Κανονισµού της Βουλής». Επισηµαίνεται, εξ άλλου, ότι κατά την έννοια του ν. 3548/2007, οι προβλεπόµενες από διατάξεις άλλων νόµων, περαιτέρω ανά περίπτωση, δηµοσιεύσεις και διατυπώσεις δηµοσιότητας (όπως λ.χ. αναρτήσεις, αποστολή σε ε- πιµελητήρια και συνδέσµους, δηµοσιεύσεις σε ειδικά έντυπα κ.λπ.), που τίθενται από τις διατάξεις αυτές ως υποχρεωτικές, εξακολουθούν να ισχύουν και διενεργούνται επιπροσθέτως (βλ., ενδεικτικώς, ΕΣ Πράξη, Τµ. VII 30/2010, Γνµ ΝΣΚ 338/2008). 5. Επί των άρθρων 17 και 18 Συµφώνως προς την προτεινόµενη ρύθµιση του άρθρου 17 του παρόντος, «Η προβλεπόµενη από τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012

(Α 14) προθεσµία για την έκδοση προκήρυξης µε αντικείµενο τη χορήγηση αδειών ραδιοφωνικών σταθµών παρατείνεται από τη λήξη της µέχρι 31.12.2013». Επίσης, µε τις προτεινόµενες διατάξεις του άρθρου 18 του παρόντος ορίζεται ότι, «Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας χορήγησης δικαιωµάτων χρήσης ραδιοσυχνοτήτων επίγειας ψηφιακής ευρυεκποµπής, σύµφωνα µε το άρθρο 23 του ν. 4070/2012 (Α 82), οι τηλεοπτικοί σταθµοί που λειτουργούν νοµίµως σύµφωνα µε τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 (Α 14), εφόσον εξέπεµπαν τηλεοπτικό πρόγραµµα στις 31.8.2013, συµβάλλονται µε νοµίµως αδειοδοτηθέντα πάροχο δικτύου για την ψηφιακή εκποµπή του προγράµµατός τους. Η ψηφιακή εκποµπή του προγράµµατός τους υπόκειται στους όρους και στις προϋποθέσεις της παρ. 13 του άρθρου 6 του ν. 3592/2007». Α. Σχετικώς σηµειώνεται ότι συµφώνως προς το άρθρο 8 παρ. 1 και 2 του ν. 4038/2012 οι αναφερόµενοι στο άρθρο 5 παρ. 7α του ν. 3592/2007 «Συγκέντρωση και αδειοδότηση Επιχειρήσεων Μέσων Ενηµέρωσης και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α' 161) ως νοµίµως λειτουργούντες τηλεοπτικοί σταθµοί ε- θνικής εµβέλειας και περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθµοί, εξακολουθούν να λειτουργούν νοµίµως µέχρι την έκδοση της απόφασης για τη χορήγηση α- δειών παροχής περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής εκποµπής, κατά τα προβλεπόµενα στο άρθρο 13 του ν. 3592/2007, υπό τον όρο της συµµετοχής τους στην οικεία διαγωνιστική διαδικασία, η οποία θα διενεργηθεί κατά τις διατάξεις του ως άνω νόµου. Ειδικώς για τους περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθµούς, θεσπίσθηκε ε- πιπλέον, ως όρος για τη νόµιµη λειτουργία τους, η υποβολή αίτησης κατά τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του ν. 3592/2007 εντός αποκλειστικής προθεσµίας έξι (6) µηνών από την έναρξη ισχύος του ν. 4038/2012 και η έγκριση α- πό το Εθνικό Συµβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.) της ψηφιακής εκποµπής του αναλογικού τους προγράµµατος (παρ. 1 και 2 του ν. 4038/2012). Η εν λόγω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του ν. 3592/2007 αφορά στη δυνατότητα των νοµίµως λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθµών περιφερειακής (ή τοπικής) εµβέλειας και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες µπορούν να εκπέ- µπουν παραλλήλως το αναλογικό τους πρόγραµµα µε ψηφιακή τεχνολογία. Επίσης, σηµειώνεται ότι, µε την παρ. 4 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 είχε παραταθεί µέχρι την 31.12.2012 η προβλεπόµενη από τη διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 49 του ν. 3905/2010 προθεσµία για την έκδοση προκήρυξης µε αντικείµενο τη χορήγηση αδειών ραδιοφωνικών σταθµών. 9

10 Β. Σχετικώς µε το καθεστώς νόµιµης λειτουργίας των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθµών επισηµαίνεται ότι αυτό έχει παραταθεί επανειληµµένως, από το 1995 έως σήµερα, µε σειρά νοµοθετικών διατάξεων (βλ. άρθρο 49 παρ. 8 του ν. 3905/2010, άρθρο 29 παρ. 4 του ν. 3838/2010, άρθρο 38 του ν. 3775/2009, άρθρο 9 του ν. 3723/2008, άρθρο δεύτερο παρ. 1 του ν. 3640/2008, άρθρο 20 παρ. 5 του ν. 3592/2007, άρθρο 9 παρ. 2 του ν. 3548/2007, άρθρο 15 παρ. 7.β) του ν. 3444/2006, άρθρο 19 παρ. 2 και 3 του ν. 3051/2002, άρθρο 7 παρ. 2 του ν. 3021/2002, άρθρο 17 παρ. 1 και 3 του ν. 2644/1998, άρθρο 4 του ν. 2438/1996, άρθρο 5 παρ. 1 του ν. 2328/1995). Οι ως άνω παρατάσεις νόµιµης λειτουργίας των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθµών συνδέονταν µε τη χορήγηση αδειών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθµών αναλογικής εκποµπής και, συνεπώς, µε την προθεσµία έκδοσης της προκήρυξης για τη χορήγησή τους, η οποία έληξε την 31.12.2011 (άρθρο 49 παρ. 8 του ν. 3905/2010). Περαιτέρω, µε τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ. 1 και 2 του ν. 4038/2012 το καθεστώς νόµιµης λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθµών εθνικής εµβέλειας και των περιφερειακών τηλεοπτικών σταθµών συνδέθηκε µε την έκδοση της απόφασης για τη χορήγηση αδειών παροχής περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής εκποµπής, υπό τον όρο της συµµετοχής των ως άνω σταθµών στην οικεία διαγωνιστική διαδικασία υπό τις οριζόµενες προϋποθέσεις. Εξ άλλου, συµφώνως προς τη διάταξη της παρ. 4 του ν. 4038/2012, το καθεστώς νόµιµης λειτουργίας των ραδιοφωνικών σταθµών εξακολουθεί να συνδέεται µε τη χορήγηση αδειών ραδιοφωνικών σταθµών αναλογικής εκποµπής και, συνεπώς, προς την ηµεροµηνία έκδοσης της προκήρυξης για τη χορήγησή τους, η οποία παρατάθηκε έως την 31.12.2012 (παρ. 4 του ν. 4038/2012), και δια του παρόντος παρατείνεται εκ νέου έως την 31.12.2013. Γ. Όσον αφορά το καθεστώς νόµιµης λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθ- µών περιφερειακής και τοπικής εµβέλειας σηµειώνεται ότι µε την υπ αριθµ. 3578/2010 απόφαση της Ολοµέλειας του Συµβουλίου της Επικρατείας η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 του ν. 3051/2002 δυνάµει της οποίας παρατάθηκε το καθεστώς νόµιµης λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθµών περιφερειακής και τοπικής εµβέλειας, οι οποίοι εθωρούντο ως νοµίµως λειτουργούντες συµφώνως προς το άρθρο 17 παρ. 1 του ν. 2644/1998 (λόγω του ότι συµµετείχαν στις διαγωνιστικές διαδικασίες που είχαν προκηρυχθεί το 1998, οι ο- ποίες καταργήθηκαν µε την παρ. 2 του άρθρου 19 του ν. 3051/2002) µέχρι την έκδοση των σχετικών αδειών λειτουργίας τηλεοπτικών σταθµών για την αντίστοιχη γεωγραφική περιοχή, κρίθηκε αντισυνταγµατική ως αντιβαίνουσα στην αρχή του κράτους δικαίου και την αρχή της ισότητας.

Ειδικότερα, συµφώνως προς την σκέψη 6 της εν λόγω απόφασης, µε τις διατάξεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 19 του ν. 3051/2002 παρατάθηκε το καθεστώς λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθµών περιφερειακής και τοπικής εµβέλειας «( ) επ αόριστον, εφ όσον µε αυτές καταργήθηκαν οι αρξά- µενες διαγωνιστικές διαδικασίες χωρίς να έχουν προκηρυχθεί νέες και χωρίς να τάσσεται στην Διοίκηση εύλογη προθεσµία, µέσα στην οποία θα έ- πρεπε να έχει ολοκληρώσει την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθµών περιφερειακής και τοπικής εµβέλειας. Όµως, η υπό τις εκτεθείσες συνθήκες επ αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθµών, οι οποίοι ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόµως, αντίκειται προς το Σύνταγµα. Πρώτον µεν αντιβαίνει προς την θεµελιώδη συνταγµατική αρχή του Κράτους Δικαίου, από την οποία απορρέει η υποχρέωση του Κράτους να εγγυάται υπέρ των πολιτών την πιστή εφαρµογή του νόµου και να προασπίζει τα δηµόσια αγαθά. ( ) Δηµόσιο δε αγαθό αποτελούν οι αριθµητικά περιορισµένες ραδιοσυχνότητες για την πραγµατοποίηση τηλεοπτικών εκποµπών αναλογικού σήµατος το δηµόσιο αυτό αγαθό προσβάλλεται όταν η χρήση των ραδιοσυχνοτήτων γίνεται χωρίς την απαιτούµενη διοικητική άδεια, δηλαδή αυθαιρέτως και παρανόµως. Δεύτερον δε, η επίµαχη ρύθµιση αντιβαίνει προς την συνταγµατική αρχή της ισότητας. Διότι θέτει τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία, ενώ είχαν την πραγµατική δυνατότητα και την βούληση να ιδρύσουν τηλεοπτικό σταθµό, δεν το έπραξαν όµως αυθαιρέτως και δεν παρέβησαν τον νό- µο, σε εξόχως µειονεκτική µοίρα σε σχέση µε τα πρόσωπα, τα οποία, µε την αυθαίρετη κατάληψη ραδιοσυχνότητας, ίδρυσαν παρανόµως, χωρίς δηλαδή άδεια, τηλεοπτικό σταθµό. (...) Η ρύθµιση των επίµαχων διατάξεων θα ήταν, ενδεχοµένως, συνταγµατική εάν συνέτρεχαν εκ παραλλήλου και σωρευτικώς δύο προϋποθέσεις. Αφ ενός µεν εάν η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 του Ν. 3051/2002 δεν εξαρτούσε την εφαρµογή της κατά κύριο λόγο από το συµπτωµατικό γεγονός της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθµών σε δεδοµένο χρόνο, αλλά και από κριτήρια συναπτόµενα προς την ύπαρξη πραγµατικών καταστάσεων, οι οποίες, αν και δηµιουργήθηκαν αυτογνωµόνως, χρήζουν, κατά την κρίση του νοµοθέτη νοµικής προστασίας, ανεκτής πάντως από το Σύνταγµα. Αφ ετέρου δε εάν η διάταξη αυτή ήταν περιορισµένης χρονικής ισχύος, εάν προέβλεπε δηλαδή έναν οπωσδήποτε οριστό καταληκτικό χρόνο ανοχής της λειτουργίας των νοµιµοποιούµενων τηλεοπτικών σταθµών ο χρόνος δε αυτός θα έπρεπε να είναι εύλογος, ως απολύτως αναγκαίος, να αντιστοιχεί δηλαδή προς τον χρόνο, ο οποίος απαιτείται για την ολοκλήρωση µιας το ταχύτερον δυνατόν κινούµενης διαδικασίας αδειοδοτήσεως και, πάντως, να µη υπερβαίνει ένα όριο, πέραν του οποίου, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, η εξαίρεση, δηλαδή η προσωρινή ανοχή της λειτουργίας τηλε- 11

12 οπτικών σταθµών που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόµως µε την αυθαίρετη κατάληψη ραδιοσυχνότητας, καθίσταται πλέον κανόνας που παρα- µερίζει το πάγιο - και εναρµονιζόµενο προς το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγ- µατος - νοµοθετικό καθεστώς. Η υπέρβαση αυτού του ορίου δεν µπορεί σε καµµία περίπτωση να γίνει ανεκτή από την συνταγµατική τάξη ( )». [Βλ., σχετικώς, σχολιασµό της ως άνω απόφασης (ΣτΕ Ολ. 3578/2010) από Π. Μουζουράκη σε ΕφηµΔΔ 2011, σελ. 92-100 (ιδίως σελ. 97-99) και Κ. Στρατηλάτη, Κράτος Δικαίου και δικαιώµατα στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Σκέψεις και προτάσεις µε αφορµή την απόφαση ΣτΕ Ολ. 3578/2010, ΔίΜΕΕ 8/2007, σελ. 166-173. Βλ., επίσης, ΣτΕ 237/2012, 3253/2011, 560/2012, 996/2013, καθώς και την Έκθεση της Επιστηµονικής Υπηρεσίας της Βουλής επί του Νσχ «Επείγουσες ρυθµίσεις που αφορούν την εφαρµογή του µεσοπρόθεσµου πλαισίου δηµοσιονοµικής στρατηγικής 2012-2015 και άλλες διατάξεις» (ν. 4038/2012), παρατ. υπ αριθµ. 10 επί του άρθρου 8]. Δ. Όπως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, µε τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 ως όροι για τη νόµιµη λειτουργία των περιφερειακών σταθµών, εκτός της συµµετοχής τους στην οικεία διαγωνιστική διαδικασία, θεσπίσθηκαν η υποβολή αίτησης κατά τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του ν. 3592/2007 εντός αποκλειστικής προθεσµίας έξι (6) µηνών από την έ- ναρξη ισχύος του εν λόγω νόµου, και η έγκριση από το Εθνικό Συµβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.) της παράλληλης ψηφιακής εκποµπής του αναλογικού τους προγράµµατος κατά τη µεταβατική περίοδο του άρθρου 14 του ν. 3592/2007. Υπό το φως των ανωτέρω, ως νοµίµως λειτουργούντες περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθµοί για την εφαρµογή του προτεινόµενου άρθρου 18 του παρόντος θεωρούνται όσοι υπέβαλαν σχετική αίτηση εντός της ανωτέρω αποκλειστικής προθεσµίας και έλαβαν έγκριση από το Ε.Σ.Ρ. για την ψηφιακή εκποµπή του αναλογικού τους προγράµµατος. Επίσης, ως νοµίµως λειτουργούντες περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθµοί θεωρούνται, προφανώς, και ό- σοι είχαν λάβει την εν λόγω έγκριση από το Ε.Σ.Ρ. συµφώνως προς τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του ν. 3592/2007 πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4038/2012 [βλ., σχετικώς, την Αιτιολογική Έκθεση επί του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 και την Έκθεση της Επιστηµονικής Υπηρεσίας της Βουλής επί του Νσχ «Επείγουσες ρυθµίσεις που αφορούν την εφαρµογή του µεσοπρόθεσµου πλαισίου δηµοσιονοµικής στρατηγικής 2012-2015 και άλλες διατάξεις» (ν. 4038/2012), παρατ. υπ αριθµ. 10.δ και 10.ε επί του άρθρου 8]. Ε. Στο πρώτο εδάφιο του προτεινόµενου άρθρου 18 του παρόντος ορίζεται ότι «( ) οι τηλεοπτικοί σταθµοί που λειτουργούν νοµίµως σύµφωνα µε

τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 8 του ν. 4038/2012 (Α 14), εφόσον ε- ξέπεµπαν τηλεοπτικό πρόγραµµα στις 31.8.2013, συµβάλλονται µε νοµίµως αδειοδοτηθέντα πάροχο δικτύου για την ψηφιακή εκποµπή του προγράµµατός τους ( )». Σχετικώς, στην Αιτιολογική Έκθεση επί του άρθρου 18 του Νσχ αναφέρεται, µεταξύ άλλων, ότι «( )µε τις προτεινόµενες διατάξεις α- ποσαφηνίζεται το µεταβατικό καθεστώς ψηφιακής εκποµπής του προγράµ- µατος των νοµίµως λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθµών, που εξέπεµπαν τηλεοπτικό πρόγραµµα την 31.8.2013, µέχρι την αδειοδότησή τους ως παρόχων περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής ευρυεκποµπής σύµφωνα µε το ν. 3592/2007 (Α 161)». Δεδοµένου ότι θα διενεργηθεί διαγωνιστική διαδικασία για τη χορήγηση αδειών παροχής περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής εκποµπής (βλ. σχετικώς άρθρο 8 του ν. 4038/2012), οι ως άνω συµβάσεις των νοµίµως λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθµών µε νοµίµως αδειοδοτηθέντα πάροχο δικτύου για την ψηφιακή εκποµπή του προγράµµατός τους προφανώς θα ισχύουν µέχρι την έκδοση της απόφασης για τη χορήγηση αδειών παροχής περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής εκποµπής κατόπιν της ως άνω διαγωνιστικής διαδικασίας κατά τα προβλεπόµενα στο άρθρο 13 του ν. 3592/2007. Υπό το φως των ανωτέρω, για λόγους πληρότητας και σαφήνειας, θα ήταν σκόπιµο να προστεθεί στο τέλος του πρώτου εδαφίου του παρόντος η φράση «µέχρι την έκδοση της απόφασης για τη χορήγηση αδειών παροχής περιεχοµένου επίγειας ψηφιακής εκποµπής κατά τα προβλεπόµενα στο άρθρο 13 του ν. 3592/2007». Ακόµη, σηµειώνεται ότι δεν προκύπτει από την Αιτιολογική Έκθεση ο λόγος για τον οποίο παρέχεται η δυνατότητα στους νοµίµως λειτουργούντες τηλεοπτικούς σταθµούς να συµβληθούν µε πάροχο δικτύου υπό την προϋπόθεση ότι εξέπεµπαν τηλεοπτικό πρόγραµµα κατά την 31.08.2013, και όχι, επί παραδείγµατι, κατά την ηµεροµηνία έναρξης ισχύος του παρόντος. ΣΤ. Επίσης, όσον αφορά τους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθµούς, σηµειώνεται ότι εθεωρούντο ως νοµίµως λειτουργούντες βάσει των ως άνω, υπό την παρ. Β, αναφερόµενων αλλεπάλληλων παρατάσεων της νόµιµης λειτουργίας τους (άρθρο 49 παρ. 8 του ν. 3905/2010), καθώς και των άρθρων 14 παρ. 1, 2, 3, 4 και 20 παρ. 5 του ν. 3592/2007. Δεδοµένου, όµως, ότι, συµφώνως προς τις διατάξεις του ν. 4038/2012, δεν θα υπάρξει διαδικασία χορήγησης τηλεοπτικών αδειών αναλογικής εκποµπής, καθώς και ότι τόσο στις σχετικές διατάξεις του ν. 4038/2012 όσο και στις προτεινόµενες διατάξεις του παρόντος Νσχ δεν υφίσταται ρύθµιση 13

14 σχετική µε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθµούς, δηµιουργείται προβληµατισµός ως προς τη συνέχιση του καθεστώτος λειτουργίας τους. Αθήνα, 29.10.2013 Οι εισηγητές Δηµήτρης Βασιλείου Δηµήτρης Κανελλόπουλος Προϊστάµενος του Τµήµατος Διεθνών και Αµυντικών Μελετών Ειδικοί Επιστηµονικοί Συνεργάτες Ο Προϊστάµενος του Α Τµήµατος Νοµοτεχνικής Επεξεργασίας Ξενοφών Παπαρρηγόπουλος Αν. Καθηγητής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας Ο Προϊστάµενος της Β Διεύθυνσης Επιστηµονικών Μελετών Αστέρης Πλιάκος Καθηγητής του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών Ο Πρόεδρος του Επιστηµονικού Συµβουλίου Κώστας Μαυριάς Οµότιµος Καθηγητής της Νοµικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών