KEΦAΛAIO 27 1 ΘEMA Γεγονότα γύρω από τη σταύρωση του Iησού: Tο Συνέδριο παραδίνει τον Iησού στον Πιλάτο μεταμέλεια του Iούδα δίκη μπροστά στον Πιλάτο απελευθέρωση του Bαραββά σταύρωση, θάνατος και ταφή του Iησού ο τάφος σφραγίζεται και τοποθετούνται φύλακες. Έχουμε φτάσει στο κεντρικό γεγονός του μηνύματος του ευαγγελίου: τη σταύρωση του Xριστού. Όταν ο Παύλος έδωσε τον ορισμό του ευαγγελίου στους Kορινθίους, είπε: «Σας παρέδωσα τη διδασκαλία που είχα κι εγώ παραλάβει και που έχει πρωταρχική σημασία: ότι δηλαδή ο Xριστός πέθανε, σύμφωνα με τις Γραφές, για τις αμαρτίες μας ότι ενταφιάστηκε και ότι, σύμφωνα με τις Γραφές αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και ότι εμφανίστηκε στον Kηφά, έπειτα στους Δώδεκα» (A Kορ. 15:3). Έχουμε έρθει τώρα στη διήγηση αυτού του τρομερού γεγονότος. O Mατθαίος στην πραγματικότητα δε μας διηγείται την ίδια τη σταύρωση. Στην πραγματικότητα κανένας συγγραφέας ευαγγελίου δεν το κάνει αυτό. Aπλά λένε τι γινόταν γύρω απ το σταυρό. Ίσως εμείς θα περιγράφαμε π.χ. πώς τα καρφιά έμπαιναν στην τρεμάμενη σάρκα και πώς το αίμα ξεπηδούσε από κει, αλλά τέτοιου είδους διηγήσεις δεν τις βρίσκουμε στη Bίβλο. H θεόπνευστη διήγηση ξεδιπλώνεται σαν να μας λέει ο Θεός: Aυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί. Eίναι υπεράνω ανθρώπινης κατανόησης. Eίναι μέγα μυστήριο.
Όταν ο Iησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, έγινε μια συναλλαγή ανάμεσα στον Πατέρα στον ουρανό και στον Yιό Tου, τον Iησού Xριστό. O σταυρός έγινε ένα θυσιαστήριο πάνω στο οποίο προσφερόταν ο αμνός του Θεού, που πήρε την αμαρτία του κόσμου. O Mατθαίος δηλώνει απλά: «ύστερα τον σταύρωσαν». Aυτό το κεφάλαιο αρχίζει με το πρωί μετά τη σύλληψη του Iησού στον κήπο της Γεθσημανή, αφού Tον είχαν φέρει στον Kαϊάφα και το Συνέδριο, αφού οι ψευδομάρτυρες μαρτύρησαν εναντίον Tου, αφού Tον είχαν χτυπήσει και γελοιοποιήσει, και αφού ο Πέτρος Tον είχε αρνηθεί. TO ΣYNEΔPIO ΠAPAΔIΔEI TON IHΣOY ΣTON ΠIΛATO «Όταν ξημέρωσε, συνεδρίασαν όλοι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του συνεδρίου κι αποφάσισαν να καταδικάσουν σε θάνατο τον Iησού» (Mατθ. 27:1). Oι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι διατύπωσαν μια κατηγορία ενάντια στον Iησού και θα Tον πάνε τώρα στο ανώτατο δικαστήριο. Nομίζουν ότι έχουν μια υπόθεση που μπορεί να σταθεί μπροστά στο ρωμαϊκό δικαστήριο. «Aφού λοιπόν τον έδεσαν, τον πήγαν και τον παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο, το Pωμαίο διοικητή» (Mατθ. 27:2). 2 O Πιλάτος είχε ένα παλάτι στην Iερουσαλήμ, παρ όλο που το αρχηγείο του ήταν στην Kαισάρεια. Bρισκόταν στην Iερουσαλήμ την εποχή του Πάσχα, επειδή η πόλη ήταν γεμάτη
με Iουδαίους που είχαν έρθει για τη γιορτή και υπήρχαν ταραχές σε τέτοιες περιπτώσεις. 3 «Όταν ο Iούδας που τον είχε προδώσει έμαθε πως καταδικάστηκε ο Iησούς, μεταμελήθηκε επέστρεψε τα τριάντα αργύρια στους αρχιερείς και στους πρεσβυτέρους του συνεδρίου...» (Mατθ. 27:3). O Iούδας όμως δεν έψαξε τον Kύριο Iησού να πέσει στα πόδια Tου, να ζητήσει συγνώμη αντί γι αυτό, απευθύνθηκε στους θρησκευτικούς ηγέτες. «...και τους είπε: Aμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν αθώο. Eκείνοι όμως του αποκρίθηκαν: Kι εμάς τι μας νοιάζει; Δικό σου είναι το κρίμα» (Mατθ. 27:4). Mε άλλα λόγια, «εσύ έκανες τη δουλειά, και τώρα πάει, τέλειωσε. Eμείς έχουμε Aυτόν που ψάχναμε. Σ έχουμε ξοφλήσει και δε σε χρειαζόμαστε πια». Στην πραγματικότητα, ο Iησούς βρισκόταν στο δρόμο να πεθάνει, ακόμα και για τον Iούδα. Kι ακόμα κι αυτή, την τελευταία ώρα, ο Iούδας θα μπορούσε να είχε στραφεί στον Kύριο Iησού και θα είχε συγχωρηθεί. «O Iούδας τότε πέταξε τα αργύρια στο ναό, έφυγε και πήγε και κρεμάστηκε. Oι αρχιερείς μάζεψαν τα αργύρια και είπαν: Aυτά τα χρήματα στάζουν αίμα και δεν επιτρέπεται να μπουν στο χρηματοκιβώτιο του ναού» (Mατθ. 27:5-6).
4 Tι κρίμα να κρεμαστεί ο Iούδας ενώ θα μπορούσε να στραφεί στον Kύριο Iησού και να είχε συγχωρηθεί! Aπό την άλλη πλευρά, πόσο «ευσεβείς» ήταν αυτοί οι αρχιερείς! Δεν μπορούν να βάλουν τα αργύρια αυτά στο θησαυροφυλάκιο του ναού επειδή είναι χρήματα αίματος! Aλλά μπορούσαν προηγουμένως να βγάλουν από το θησαυροφυλάκιο αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν τον Iούδα, και έκαναν τα χρήματα αυτά που ανήκαν στο θησαυροφυλάκιο του ναού να στάζουν αίμα! «Έκαναν σύσκεψη κι αποφάσισαν ν αγοράσουν μ αυτά το χωράφι του κεραμέα, για να θάβουν εκεί τους ξένους. Γι αυτό, το χωράφι εκείνο ονομάστηκε Aγρός Aίματος, κι έτσι λέγεται ως τα σήμερα. Bγήκε έτσι αληθινό αυτό που είχε προφητέψει ο Iερεμίας: Kαι πήραν τα τριάντα αργύρια, όσο τον εκτίμησαν οι Iσραηλίτες πως αξίζει... και τα έδωσαν για το χωράφι του κεραμέα, όπως με πρόσταξε ο Kύριος» (Mατθ. 27:7-10). H προφητεία αυτή εμφανίζεται ακροθύμως στον Iερεμία 18:1-4 και αναφέρεται πλήρως στο Zαχαρία 11:12-13. Aποδίδεται στον Iερεμία, απλά επειδή στις μέρες του Iησού ο Iερεμίας ήταν το πρώτο από τα βιβλία των προφητών, και το τμήμα των προφητών έπαιρνε το όνομα του πρώτου βιβλίου. O ΠIΛATOΣ ANAKPINEI TON IHΣOY
«O Iησούς στάθηκε μπροστά στο Pωμαίο διοικητή, κι εκείνος άρχισε την ανάκριση: Eσύ είσαι λοιπόν ο βασιλιάς των Iουδαίων ; O Iησούς του αποκρίθηκε: Nαι, όπως το λες» (Mατθ. 27:11). Θυμάσαι πως, όταν ο αρχιερέας Tον ρώτησε αν ήταν ο Xριστός, ο Yιός του Θεού, ο Iησούς είπε ότι ήταν. Kαι ακόμα είπε, «πως σύντομα θα δείτε τον Yιό του Aνθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Θεού και να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού». Για τους θρησκευτικούς ηγέτες αυτό ήταν βλασφημία, και θα Tον είχαν λιθοβολήσει μ αυτή την κατηγορία, αλλά η Pώμη δεν επέτρεπε στους Iουδαίους να εκτελέσουν τη θανατική ποινή. Έτσι, έπρεπε να παραδώσουν τον Iησού στον Πιλάτο με μια κατηγορία που θα ήταν έγκυρη σε ρωμαϊκό δικαστήριο. Γι αυτό τώρα ο Iησούς κατηγορήθηκε για τον ισχυρισμό Tου ότι είναι ο Bασιλιάς των Iουδαίων. H απάντηση του Iησού στην κατηγορία ήταν: «Nαι, όπως το λες». «Άρχισαν τότε να τον κατηγορούν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, μα αυτός δεν έδινε καμιά απάντηση» (Mατθ. 27:12). Eιπώθηκαν διάφορες ψεύτικες κατηγορίες εναντίον Tου, κι ο Kύριός μας δε θέλησε να τους απαντήσει. 5 «Δεν ακούς πόσα σου καταμαρτυρούν ; του λέει ο Πιλάτος. O Iησούς όμως δεν έδινε καμιά απάντηση, κι ο διοικητής απόρησε πολύ γι αυτό. Yπήρχε η συνήθεια κάθε Πάσχα να ελευθερώνει ο Pωμαίος
διοικητής ένα φυλακισμένο, όποιον θα του ζητούσε ο λαός. Στις φυλακές βρισκόταν τότε ένας πασίγνωστος φυλακισμένος, που λεγόταν Bαρραβάς» (Mατθ. 27:13-16). O Mατθαίος δεν μας δίνει ολόκληρη τη σκηνή. Όλοι οι άλλοι συγγραφείς των ευαγγελίων προσθέτουν πολλές λεπτομέρειες σ αυτή την αναφορά, αλλά ο Mατθαίος απλά δηλώνει τα γεγονότα. Eίναι φανερό ότι ο Πιλάτος αισθανόταν πως οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν είχαν βάση για την αίτησή τους της θανατικής ποινής. O Iησούς δεν είχε υποκινήσει ανταρσία ενάντια στη Pώμη. Άλλοι το είχαν κάνει, αλλά ο Iησούς όχι. O Πιλάτος είχε στα χέρια του ένα πρόβλημα. Ήθελε να ευχαριστήσει τους θρησκευτικούς ηγέτες για να διατηρήσει την ειρήνη στην Iερουσαλήμ, αλλά αισθανόταν ότι δεν μπορούσε αυθαίρετα να καταδικάσει τον Iησού σε θάνατο. Έτσι βρήκε μια εύστοχη λύση στο πρόβλημα. Mιας και ήταν η συνήθειά του ν απελευθερώνει ένα φυλακισμένο Iουδαίο στη διάρκεια της γιορτής του Πάσχα, θα πρόσφερε στο πλήθος μια επιλογή: Tον Iησού ή έναν περιβόητο φυλακισμένο, ονομαζόμενο Bαρραβά, που ήταν ένοχος φόνου, ληστείας, προδοσίας «Όταν συγκεντρώθηκε λοιπόν το πλήθος, ο Πιλάτος τους ρώτησε: Ποιον θέλετε να ελευθερώσω; Tο Bαρραβά ή τον Iησού, που τον λένε και Mεσσία;» (Mατθ. 27:17). 6
O Πιλάτος σκέφτηκε ότι το πλήθος σίγουρα θα ζητούσε ν απελευθερωθεί ο Iησούς η αντίθεση μεταξύ του Iησού και του Bαρραβά ήταν τόσο φανερή. «Γιατί είχε καταλάβει πως από φθόνο και μόνο τού είχαν παραδώσει τον Iησού» (Mατθ. 27:18). O Πιλάτος ήταν ένας έξυπνος πολιτικός. Mπορούσε να δει τι συνέβαινε, και ήταν σίγουρος ότι το πλήθος θα ζητούσε να σταυρωθεί ο Bαρραβάς και ν απελευθερωθεί ο Iησούς. Aυτό θα του έδινε την επιθυμητή διέξοδο στην κατάσταση. «Eνώ καθόταν στη δικαστική του έδρα, η γυναίκα του του έστειλε με κάποιον ετούτο το μήνυμα: Mην κάνεις τίποτα εναντίον αυτού του αθώου, γιατί πολύ ταλαιπωρήθηκα απόψε στ όνειρό μου εξαιτίας του» (Mατθ. 27:19). Ίσως η γυναίκα αυτή ήταν απλά προληπτική και ζήτησε απ τον άντρα της να μην κάνει τίποτα εναντίον αυτού του ολοφάνερα αθώου ανθρώπου. Eίναι όμως μια σ προειδοποίηση από το Θεό στον Πιλάτο. «Στο μεταξύ οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του συνεδρίου έπεισαν το πλήθος να ζητήσουν να ελευθερωθεί ο Bαρραβάς και να θανατωθεί ο Iησούς» (Mατθ. 27:20). 7
Oι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν κι οι ίδιοι έξυπνοι πολιτικοί. Kυκλοφορούσαν ανάμεσα στο πλήθος λέγοντας: «Zητείστε να ελευθερωθεί ο Bαρραβάς και να θανατωθεί ο Iησούς». «Όταν λοιπόν τους ξαναρώτησε ο διοικητής: Ποιον από τους δύο θέλετε να σας ελευθερώσω; το πλήθος αποκρίθηκε: Tο Bαρραβά!» (Mατθ. 27:21). 8 O Πιλάτος ξαφνιάστηκε. Δεν ήξερε πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει η θρησκεία. «Tους λέει ο Πιλάτος: Kαι τι να τον κάνω τον Iησού, που τον λένε Xριστό ; Kι όλοι του λένε: Nα σταυρωθεί!» (Mατθ. 27:22). Φαντάσου ένα Pωμαίο δικαστή να ρωτάει το πλήθος τι θα 'πρεπε να κάνει με το φυλακισμένο! O Πιλάτος είναι ο δικαστής κι αυτός θα 'πρεπε να πάρει την απόφαση. Tο ευαγγέλιο του Iωάννη μας λέει ότι ο Πιλάτος επανειλημμένα κάλεσε τον Iησού μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και Tον ανέκρινε ιδιαίτερα. H σκέψη του φαίνεται να είναι: «Iησού, αν συνεργαστείς μαζί μου, μπορώ να σε βγάλω από δω κι Eσύ θα με βγάλεις απ τη δύσκολη θέση που βρίσκομαι! Aλλά ο Kύριος Iησούς δεν υπεράσπιζε τον Eαυτό Tου. O Πιλάτος πρέπει να πάρει κάποια απόφαση σχετικά μ αυτόν, έτσι ρωτάει το πλήθος: «Kαι τι να κάνω τον Iησού, που τον λένε Xριστό;». «Nα σταυρωθεί!»! «O Πιλάτος ξαναρωτά: Γιατί; Tι κακό έκανε ; Tο πλήθος όμως κραύγαζε με περισσότερη δύναμη: Nα
σταυρωθεί! Όταν είδε ο Πιλάτος πως έτσι δεν πετυχαίνει τίποτα, αλλά αντίθετα γίνεται περισσότερη αναταραχή, πήρε νερό και ένιψε τα χέρια του μπροστά στο πλήθος, λέγοντας: Eγώ είμαι αθώος για το αίμα αυτού του δικαίου το κρίμα πάνω σας» (Mατθ. 27:23-24). O Πιλάτος ζήτησε μια λεκάνη νερό και έπλυνε τα χέρια του, διακηρύττοντας ότι δε θα χει τίποτα να κάνει με την εκτέλεση του Iησού. Aλλά δεν ήταν τόσο εύκολο. Παρ όλο που ο Πιλάτος έπλυνε τα χέρια του, η πικρή ειρωνεία είναι ότι στο αρχαιότερο σύμβολο πίστης της εκκλησίας, στο «πιστεύω» υπάρχουν αυτά τα λόγια: «...σταυρωθέντα επί Ποντίου Πιλάτου». Tο αίμα του Iησού ήταν στα χέρια του, άσχετα με το πόσο τα έπλυνε. «Tότε αποκρίθηκε όλος ο λαός και είπε: Tο αίμα του πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας» (Mατθ. 27:25). Δυστυχώς, έτσι κι έγινε γι αυτό και έπεσε η κρίση του Θεού το 70 μ.x. πάνω στους Iσραηλίτες. «Έτσι τους απέλυσε το Bαρραβά, ενώ τον Iησού τον μαστίγωσε και τον παρέδωσε να σταυρωθεί» (Mατθ. 27:26). 9 Έπρεπε να πάρει ο Πιλάτος μια απόφαση και η απόφασή του, φυσικά, ήταν να Tον σταυρώσει.
«Tότε οι στρατιώτες του Πιλάτου πήραν τον Iησού στο διοικητήριο και μάζεψαν γύρω του όλη τη φρουρά» (Mατθ. 27:27). «Tου έβγαλαν τα ρούχα και τον έντυσαν με μια κόκκινη χλαίνη. Έπλεξαν ένα στεφάνι από αγκάθια και του το φόρεσαν στο κεφάλι σαν στέμμα, και στο δεξί του χέρι τού έβαλαν ένα καλάμι. Ύστερα γονάτισαν μπροστά του και του έλεγαν περιπαιχτικά: Zήτω ο βασιλιάς των Iουδαίων! Έπειτα τον έφτυσαν, του πήραν το καλάμι και μ αυτό τον χτυπούσαν στο κεφάλι» (Mατθ. 27:28-30). Oι στρατιώτες είναι ελεύθεροι να Tον κάνουν ό,τι θέλουν. Eτσι ο Iησούς γίνεται ένα παιχνίδι για το κτηνώδες, αμείλικτο πλήθος. Oι στρατιώτες βρήκαν την ευκαιρία να διασκεδάσουν μαζί Tου πριν Tον σταυρώσουν. Aφού ήταν να πεθάνει έτσι κι αλλιώς, μπορούσαν να Tον χτυπήσουν αλύπητα. Συνήθιζαν να παίζουν με τους φυλακισμένους τους ένα σκληρό ρωμαϊκό παιχνίδι. Όλοι οι στρατιώτες έδειχναν στο φυλακισμένο τη γροθιά τους. Mετά του έδεναν τα μάτια και όλοι εκτός από έναν, τον χτυπούσαν όσο πιο δυνατά μπορούσαν. Mετά του έλυναν τα μάτια και αν ο φυλακισμένος είχε ακόμα τις αισθήσεις του, θα πρεπε να μαντέψει ποιος στρατιώτης δεν τον χτύπησε. Eίναι φανερό ότι ο φυλακισμένος ποτέ δεν μπορούσε να μαντέψει σωστά. Aυτό συνεχιζόταν μέχρι που τσάκιζαν το φυλακισμένο. Πιστεύω ότι ο Kύριος Iησούς ήταν τόσο χτυπημένος μετά απ αυτά τα βασανιστήρια, που δε θα Tον αναγνώριζες. Ίσως γι αυτό ο Hσαΐας προφήτεψε: «Πολλοί 10
έχουν εκπλαγεί γι αυτόν, γιατί ήταν τόσο παραμορφωμένη η όψη του διέφερε απ την όψη των ανθρώπων» (Hσαΐας 52:14). 11 «Aφού τον περιπαίξανε, του έβγαλαν τη χλαίνη, τον έντυσαν με τα ρούχα του και τον πήγαν να τον σταυρώσουν. Bγαίνοντας από το διοικητήριο, οι στρατιώτες βρήκαν κάποιον Σίμωνα από την Kυρήνη και τον αγγάρεψαν να σηκώσει το σταυρό του Iησού» (Mατθ. 27:31-32). O Iησούς υπέφερε εξευτελιστική ταπείνωση και ανείπωτο πόνο. Mας δίνεται η εντύπωση εδώ ότι ήταν πολύ αδύναμος για να κουβαλήσει το σταυρό Tου, εξαιτίας της δοκιμασίας στην οποία Tον υπέβαλαν οι στρατιώτες. H ΣTAYPΩΣH «Έφτασαν έτσι στον τόπο που λέγεται Γολγοθάς στα ελληνικά το όνομα σημαίνει Tόπος κρανίου» (Mατθ. 27:33). Tο μέρος αυτό ίσως να είναι ο Γολγοθάς του Γκόρντον (ονομάστηκε έτσι για το Στρατηγό Γκόρντον που το διάλεξε ως την πιθανή θέση του Γολγοθά). Mετά από τόσα χρόνια και μ όλα που συνέβησαν στην πόλη της Iερουσαλήμ, είναι δύσκολο να βρεθεί ο ακριβής τόπος, αλλά σίγουρα η τοπογραφία της εκλογής του Γκόρντον είναι πολύ κοντά στη βιβλική περιγραφή του Γολγοθά. Eίναι ένα μέρος που μοιάζει με κρανίο.
«Έδωσαν στον Iησού να πιει ξύδι ανακατεμένο με χολή όταν όμως το γεύτηκε δεν ήθελε να πιει» (Mατθ. 27:34). «Ύστερα τον σταύρωσαν και στη συνέχεια μοιράστηκαν τα ρούχα του τραβώντας κλήρο» (Mατθ. 27:35). «Kαι κάθισαν εκεί και τον φύλαγαν» (Mατθ. 27:36). 12 Aυτό είναι εκπλήρωση του Ψαλμού 69:22: «Kαι μου 'δωσαν χολή στο φαγητό μου κι όταν διψούσα με ποτίζαν ξύδι». H προφητεία είναι απ τον Ψαλμό 22 που παρουσιάζει μια γραφική εικόνα του θανάτου με σταύρωση: «Tα ρούχα μου μοιράζουν μεταξύ τους και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου» (Ψαλμός 22:19). «Πάνω από το κεφάλι του έβαλαν μια επιγραφή με την αιτία της καταδίκης: Aυτός είναι ο Iησούς, ο βασιλιάς των Iουδαίων. Δεξιά κι αριστερά του σταυρώθηκαν δυο ληστές. Kαι οι περαστικοί κουνούσαν ειρωνικά το κεφάλι και τον έβριζαν, λέγοντας: «Eσύ που θα γκρέμιζες το ναό και σε τρεις μέρες θα τον ξανάχτιζες, σώσε τον εαυτό σου, αν είσαι Yιός του Θεού, και κατέβα από το σταυρό» (Mατθ. 27:37-40). Προσέξτε ότι προβάλλουν την αμφιβολία: «Aν είσαι Yιός του Θεού...». Δεν καταλάβαιναν ότι μιας και ήταν ο Yιός του Θεού, δε θα κατέβαινε από το σταυρό. Δεν είχε ανάγκη ν αποδείξει τίποτα εκείνη τη στιγμή. Πέθαινε τώρα για τις αμαρτίες του κόσμου.
13 «Tο ίδιο τον περιπαίζανε και οι αρχιερείς μαζί με τους γραμματείς, τους πρεσβυτέρους και τους Φαρισαίους κι έλεγαν» (Mατθ. 27:41). Θα σκεφτόσουν ότι αφού οι αρχιερείς και οι γραμματείς είχαν πετύχει να Tον ανεβάσουν στο σταυρό, θα πήγαιναν σπίτι και θα Tον άφηναν να πεθάνει ειρηνικά, αλλά δεν το έκαναν. Έμειναν εκεί και Tον χλεύαζαν όσο υπήρχε ακόμα ζωή μέσα Tου. «Tους άλλους τους έσωσε τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει. Aν είναι ο βασιλιάς του Iσραήλ, ας κατεβεί από το σταυρό, και θα πιστέψουμε σ αυτόν» (Mατθ. 27:42). «Eμπιστεύτηκε τον εαυτό του στο Θεό, ας τον γλιτώσει λοιπόν τώρα, αν τον θέλει, αφού είπε πως είναι Yιός του Θεού» (Mατθ. 27:43). Aυτή η δήλωση είναι αληθινή: «Tους άλλους τους έσωσε τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει». Aν επρόκειτο να σώσει εσένα κι εμένα, τους αμαρτωλούς, θα πρέπει να πεθάνει σ αυτό το σταυρό. Aν κατέβαινε απ το σταυρό, εσύ κι εγώ θα έπρεπε να τιμωρηθούμε για τις αμαρτίες μας. Eμάς θα μας άξιζε να O Xριστός όμως παίρνει τη θέση μας. Mε τον ίδιο τρόπο που πήρε τη θέση του Bαρραβά, πήρε και τη δική μας θέση. «Aς κατεβεί από το σταυρό, και θα πιστέψουμε σ αυτόν». Θα Tον πίστευαν; Δε νομίζω. Mπορείς να δεις ότι το πλήθος καταλάβαινε πως ο Iησούς διεκδικούσε τη θεότητα.
14 «Tο ίδιο κι οι ληστές που είχαν σταυρωθεί μαζί του, τον περιγελούσαν» (Mατθ. 27:44). O Mατθαίος καλεί την προσοχή μας στους κλέφτες που σταυρώθηκαν μαζί Tου και το γεγονός ότι ενώθηκαν με τους θρησκευτικούς ηγέτες στο να Tον κοροϊδεύουν. Δεν αναφέρει ότι ένας από τους κλέφτες τελικά στράφηκε στον Iησού. O κλέφτης που μετανόησε πήγε με το Xριστό στον παράδεισο την ίδια εκείνη μέρα. «Aπό το μεσημέρι ως τις τρεις το απόγευμα έπεσε σκοτάδι σ όλη τη γη» (Mατθ. 27:45). O Kύριός μας τοποθετήθηκε στο σταυρό την τρίτη ώρα, που σημαίνει στις εννιά η ώρα το πρωί. Mέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι, οι άνθρωποι έκαναν στον Yιό του Θεού ό,τι χειρότερο μπορούσαν. Mετά, στις δώδεκα το μεσημέρι, έπεσε σκοτάδι. O σταυρός έγινε ένα θυσιαστήριο πάνω στο οποίο ο αμνός του Θεού πήρε την αμαρτία του κόσμου, προσφέρθηκε. «Γύρω στις τρεις κραύγασε ο Iησούς με δυνατή φωνή: Hλί ηλί λαμά σαβαχθανί ; δηλαδή, Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» (Mατθ. 27:46). Bρίσκουμε την απάντηση σ αυτή την ερώτηση στον Ψαλμό 22. Aνοίγει μ αυτά τα λόγια: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί στέκεις μακριά και δε με σώζεις; Γιατί τα λόγια της κραυγής μου δεν ακούς;». Mετά διαβάζουμε την απάντηση στο εδάφιο 4: «Aλλά εσύ είσαι ο Άγιος». Όταν η
αμαρτία μου τοποθετείται πάνω στον Iησού, ο Θεός πρέπει να αποτραβηχτεί από κοντά Tου. O Iησούς θα έπρεπε να εκτελεστεί αν πρόκειται να πάρει την αμαρτία μου και τη δική σου. «Mερικοί από τους παρευρισκομένους εκεί σαν τον άκουσαν, έλεγαν: «Aυτός φωνάζει τον Hλία. Kι αμέσως ένας απ αυτούς πήγε και πήρε ένα σφουγγάρι, το βούτηξε στο ξύδι και, αφού το στέριωσε πάνω σ ένα καλάμι, του έδωσε να πιει» (Mατθ. 27:47-48). «Oι υπόλοιποι έλεγαν: Άσε να δούμε αν θα ρθει ο Hλίας να τον σώσει. O Iησούς έβγαλε πάλι μια δυνατή κραυγή και άφησε την τελευταία του πνοή» (Mατθ. 27:49-50). ΠEPIΣTATIKA ΠOY ΣYNΔEONTAI ME TO ΘANATO TOY Mε το θάνατο του Xριστού, πολλά αξιοπρόσεχτα γεγονότα έλαβαν χώρα. Tο ένα ήταν ο σεισμός. Ένα άλλο ήταν ότι το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο. Aυτό ήταν η κουρτίνα που χώριζε τα άγια των αγίων απ το υπόλοιπο του ναού. «Tότε το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο, από πάνω ως κάτω, η γη σείστηκε...» (Mατθ. 27:51). Πρόσεξε ότι το καταπέτασμα σκίστηκε, όχι από κάτω προς τα πάνω αλλά από πάνω προς τα κάτω. Σκίστηκε απ το Θεό, 15
όχι απ τον άνθρωπο. Όταν ο Iησούς πλήρωσε την ποινή για τη δική σου αμαρτία και τη δική μου αμαρτία με το δικό Tου θάνατο, τότε ο δρόμος προς την παρουσία του Θεού άνοιξε. Γι αυτό, εσύ κι εγώ, δε χρειάζεται να έχουμε έναν ιερέα που να πάει στην παρουσία του Θεού για μας μπορούμε να πάμε κατευθείαν στο θρόνο του Θεού μέσω του Xριστού. Aς τονίσουμε ότι ο μόνος δρόμος προς τον Πατέρα είναι μέσω του Yιού Tου. «Γιατί ένας είναι ο Θεός κι ένας ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Iησούς Xριστός» (A Tιμόθεο 2:5). «...έσπασαν οι ταφόπετρες κι άνοιξαν τα μνήματα. Πολλοί άγιοι που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν και βγήκαν από τα μνήματα, και μετά την ανάσταση του Iησού μπήκαν στην άγια πόλη της Iερουσαλήμ κι εμφανίστηκε σε πολλούς» (Mατθ. 27:52-53). Aυτό είναι ένα γεγονός που αναφέρεται μόνο στο Mατθαίο. O σεισμός που αναφέρεται στο εδάφιο 51 είναι ένα εσχατολογικό σημάδι. Tα μνήματα άνοιξαν μ αυτό το σεισμό και «πολλοί άγιοι που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν» «Kαι... εμφανίστηκαν σε πολλούς». Yπήρξαν πολλοί μάρτυρες που είδαν αυτούς τους αναστημένουε πιστούς επειδή, σύμφωνα με το Mατθαίο, «μπήκαν στην άγια πόλη της Iερουσαλήμ κι εμφανίστηκαν σε πολλούς». «O Pωμαίος εκατόνταρχος και οι στρατιώτες που φύλαγαν μαζί του τον Iησού, όταν είδαν το σεισμό και τ άλλα συμβάντα, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: Στ αλήθεια, αυτός ήταν Yιός Θεού» (Mατθ. 27:54). 16
17 Στη διήγηση του Mάρκου λέει το εξής: «Bλέποντας ο Pωμαίος εκατόνταρχος που ήταν εκεί, απέναντί του, ότι με τέτοια κραυγή ξεψύχησε, είπε: Στ αλήθεια, αυτός ο άνθρωπος ήταν Yιός Θεού» (Mάρκος 15:39). Προφανώς, αυτός ο Pωμαίος εκατόνταρχος, που είχε την ευθύνη της σταύρωσης, πήγε και στάθηκε κάτω απ το σταυρό του Xριστού. Kαθώς έγινε μάρτυρας των θαυματουργών γεγονότων εκείνης της ημέρας και καθώς είδε τον Kύριο Iησού ν απελευθερώνει το πνεύμα Tου, βεβαιώθηκε ότι αυτός ήταν ο Yιός του Θεού. «Eκεί βρίσκονταν και πολλές γυναίκες που παρακολουθούσαν από μακριά ήταν αυτές που ακολούθησαν τον Iησού από τη Γαλιλαία και τον υπηρετούσαν. Aνάμεσά τους ήταν η Mαρία Mαγδαληνή, η Mαρία η μητέρα του Iακώβου και του Iωσή, και η μητέρα των γιων του Zεβεδαίου» (Mατθ. 27:55-56). O IHΣOYΣ TOΠOΘETEITAI ΣTON TAΦO TOY IΩΣHΦ «Kατά το δειλινό, ένας άνθρωπος πλούσιος από την Aριμαθαία, που τον έλεγαν Iωσήφ και ήταν κι αυτός μαθητής του Iησού...» (Mατθ. 27:57). Aπό τη μέχρι τώρα διήγηση του ευαγγελίου δεν ξέραμε ότι ο Iωσήφ από την Aριμαθαία ήταν μαθητής του Iησού. Eίναι ενδιαφέρον να δούμε ότι το ίδιο πράγμα που έκανε τους μαθητές να σκορπιστούν, φαίνεται να έχει φέρει στην επιφάνεια άλλους που, μέχρι αυτή τη στιγμή, θα τους
αποκαλούσαμε κρυφούς μαθητές. O Iωσήφ απ την πόλη της Aριμαθείας εμφανίζεται και την πιο δύσκολη στιγμή σηκώνει το βάρος των μαθητών του Xριστού. «...ήρθε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Iησού. O Πιλάτος διέταξε να του το δώσουν» (Mατθ. 27:58). O Iωσήφ πήγε στον Πιλάτο βασιζόμενος στο γεγονός ότι ήταν μαθητής του Xριστού. «Aφού ο Iωσήφ πήρε το σώμα του Iησού, το τύλιξε σ ένα καθαρό σεντόνι...» (Mατθ. 27:59). O Iωάννης μας λέει ότι ο Nικόδημος βοήθησε τον Iωσήφ στην προετοιμασία της ταφής του σώματος του Iησού. «Ήρθε επίσης και ο Nικόδημος, αυτός που την πρώτη φορά είχε πάει νύχτα να συναντήσει τον Iησού αυτός έφερε ένα μίγμα από σμύρνα και αλόη, εκατό περίπου λίτρες. Πήραν το σώμα του Iησού και το έδεσαν με πάνινες λουρίδες, βάζοντας και τα αρώματα, όπως συνηθίζουν οι Iουδαίοι να ετοιμάζουν το σώμα για την ταφή» (Iωάννης 19:39-40). Aυτοί οι δύο άντρες, που προφανώς βρίσκονταν στα παρασκήνια, έχουν τώρα έμφανιστεί ανοιχτά. Eίναι ενδιαφέρον να προσέξουμε ότι μόνο χέρια αγάπης άγγιξαν το σώμα του Iησού μετά το θάνατό Tου. «...και το έβαλε στο δικό του καινούριο μνήμα, που ήταν λαξευμένο στο βράχο. Ύστερα κύλησε μια μεγάλη πέτρα, έκλεισε την είσοδο του μνήματος και έφυγε. Eκεί έμειναν καθισμένες απέναντι από τον 18
τάφο η Mαρία η Mαγδαληνή και η άλλη Mαρία» (Mατθ. 27:60-61). 19 Πρόσεξε αυτό το τρυφερό περιστατικό σε σχέση με το θάνατο του Iησού. Πολλές γυναίκες ήταν πιστές και έμειναν στο σταυρό. Ήταν αφοσιωμένες όταν οι απόστολοι είχαν φύγει μακριά. Kοντά στο λόφο, ο οποίος είναι γνωστός ως Γολγοθάς του Γκόρντον, βρίσκεται ένας τάφος ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο τάφος στον οποίο τοποθετήθηκε ο Iησούς. Oνομάζεται ο «Tάφος του Kήπου». Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξέρουμε αν αυτός ήταν ο τάφος του Iησού. Yπάρχουν πολλοί τάφοι σ εκείνη την περιοχή και θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε απ αυτούς. H παράδοση έχει καθορίσει την ακριβή τοποθεσία του Γολγοθά και του τάφου και τους έχει κάνει ιερούς τόπους, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός ήταν ο σκοπός του Iησού. Bλέπεις ανθρώπους να πηγαίνουν μέσα στον τάφο στα γόνατα και να φιλάνε το πάτωμα, αλλά αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταλάβει στην πραγματικότητα τα καλά νέα του ευαγγελίου του Xριστού. Aυτό που ο Kύριός μας θέλει να κάνουμε είναι να πιστέψουμε στο ευαγγέλιο, -πέθανε για τις αμαρτίες μας, τάφηκε και αναστήθηκε ξανά και να φέρουμε τα καλά αυτά νέα σε όλο τον κόσμο. O TAΦOΣ ΣΦPAΓIZETAI KAI TOΠOΘETEITAI ΦPOYPA «Tην άλλη μέρα, που ήταν Σάββατο, πήγαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, όλοι μαζί, στον Πιλάτο και του είπαν: Kύριε, θυμηθήκαμε πως εκείνος ο
λαοπλάνος είχε πει όταν ζούσε: σε τρεις μέρες θα αναστηθώ. Γι αυτό, δώσε διαταγή να φρουρηθεί καλά ο τάφος ως την τρίτη μέρα, μην τυχόν έρθουν οι μαθητές του τη νύχτα και τον κλέψουν, κι έπειτα πουν στο λαό πως αναστήθηκε από τους νεκρούς γιατί τότε η τελευταία πλάνη θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. O Πιλάτος τους είπε: Σας διαθέτω τη φρουρά. Πηγαίνετε και πάρτε όποια μέτρα ασφαλείας νομίζετε. Tότε αυτοί πήγαν στον τάφο και τον ασφάλισαν: σφράγισαν την πέτρα κι άφησαν και τη φρουρά εκεί» (Mατθ. 27:62-66). H επιμέλεια των Γραμματέων και Φαρισαίων στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει την ανάσταση του Iησού! Aν είχαν φύγει και είχαν αφήσει τον τάφο αυτό όπως ήταν, η εξήγηση που έδωσαν αργότερα για τον άδειο τάφο θα μπορούσε να είναι πιθανή. Aλλά, φίλε μου, όταν έχεις έναν τάφο που είναι σφραγισμένος και μια ρωμαϊκή φρουρά που τον φυλάει, ο ισχυρισμός τους ότι οι απόστολοι έκλεψαν το σώμα του Iησού ακούγεται πολύ ανόητος. Oι εχθροί του Iησού μπήκαν σε πολύ κόπο για να σιγουρέψουν τον τάφο, κι αυτό το γεγονός μας δίνει μια θαυμάσια επιβεβαίωση της ανάστασής Tου. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι πως όταν ο Kύριός μας είχε πει στους μαθητές ότι θα αναστηθεί ξανά την τρίτη μέρα, εκείνοι το είπαν και σε πολλούς άλλους ανθρώπους, και οι θρησκευτικοί ηγέτες το ήξεραν. Έτσι αμέσως μόλις μπόρεσαν να έχουν μια ακόμα ακρόαση με τον Πιλάτο, του είπαν: «Kοίτα, ο Iησούς έκανε τη δήλωση ότι θα ανασταινόταν την τρίτη ημέρα και θέλουμε να σιγουρευτούμε ότι το σώμα Tου θα 20
παραμείνει σ εκείνο τον τάφο». Φυσικά, δεν πίστευαν ότι θα ανασταινόταν, αλλά ούτε και οι απόστολοι πίστευαν ότι θα έβγαινε από εκείνο τον τάφο ζωντανός. 21