+ Μέγεθος Γραμμάτων - ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL) 191/2010 ΜΠΡ ΑΘ ( 615601) (Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Διεθνής αεροπορική μεταφορά εμπορευμάτων. Στοιχεία δικογράφου αγωγής. Διεθνής Σύμβαση της Βαρσοβίας. Τροποποιήσεις με τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα της Χάγης και του Μόντρεαλ Νο 2 και Νο 4. Εφαρμοστέο δίκαιο των κρατών του σημείου αναχώρησης και προορισμού όταν δεν έχουν υπογραφεί και από τα δύο κράτη όλες οι τροποποιήσεις. Περιορισμός ευθύνης. Στην έννοια της μεταφοράς περιλαμβάνεται και η περίοδος φύλαξης υπό την ευθύνη του μεταφορέα. Κρίθηκε ότι ευθύνεται η μεταφορική εταιρία για τα εμπορεύματα που μεταφέρθηκαν από την Λαχώρη (Πακιστάν) προς την Αθήνα με ενδιάμεσο την Βηρυτό γιατί οι προστηθέντες της εταιρείας γνώριζαν ότι πρόκειται για δερμάτινα είδη σε χαρτοκιβώτια και δεν φρόντισαν να τοποθετηθούν σε στεγασμένο χώρο με αποτέλεσμα, το οποίο ήταν προβλέψιμο κατά τα διδάγματα της κοινής λογικής και πείρας, να βραχούν και να καταστραφούν αλλά και γιατί εκλάπησαν μερικά από αυτά καθ ομολογία της εναγομένης. Δεν εφαρμόζεται ο περιορισμός της ευθύνης της μεταφορικής εταιρείας σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ Νο 4 γιατί το Πακιστάν δεν το έχει υπογράψει. Δεκτή. ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΜΗΜΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟ Αριθμός απόφασης 191/2010 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Βενιζέλο - Ελευθέριο Τζιούβα, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Ηλέκτρα Καβρουλάκη. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Δεκεμβρίου 2009, για να δικάσει την υπόθεση: Της καλούσας - ενάγουσας:... κατοίκου Ηλιούπολης Αττικής (οδός...αριθμός..., η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο διά του πληρεξούσιου δικηγόρου της Γεωργίου Βαρίτη. Της καθ` ης η κλήση - εναγομένης: Της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «... S.A.» και με το διακριτικό τίτλο «Μ.Ε.Α.», που εδρεύει στο Λίβανο και διατηρεί γραφεία στην Αθήνα (οδός... αριθμός... και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ευστάθιο Λουκόπουλο. Η καλούσα - ενάγουσα, με την από 25.11.2008 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 215731/3169/2008 κλήση της επαναφέρει προς συζήτηση την από 27.2.2007 αγωγής της, που απευθύνεται στο Δικαστήριο αυτό και έχει κατατεθεί νόμιμα με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 50223/2352/2007 και ζητεί να γίνει δεκτή αυτή για άσους λάγαιις επικαλείται σ` αυτή. Κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από τη σειρά της στο πινάκιο και κατά τη συζήτηση της, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς 1 of 7 18/4/2017 2:27 μμ
2 of 7 18/4/2017 2:27 μμ τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις τους. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Με την από 25.11.2008 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 215731/3169/2008 κλήση της καλούσας - ενάγουσας επαναφέρεται νόμιμα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προς περαιτέρω συζήτηση η απο 27-2- 2007 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 50223/2352/2007 αγωγή της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ` αριθμ. 4477/2006 μη οριστική απόφαση, του Δικαστηρίου τούτου, που διέταξε την επανάληψη της συζήτησης της υπό κρίση αγωγής προκειμένου να προσκομισθεί από τον επιμελέστερο των διαδίκων βεβαίωση της Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών ή του Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, από την οποία να προκύπτει αν κατά το χρόνο διενέργειας της ένδικης μεταφοράς (31.10.2005 έως 7.11.2005) το Πακιστάν είχε κυρώσει την από 12 Οκτωβρίου 1929 Σύμβαση της Βαρσοβίας «περι ενοποιήσεως διατάξεων σχετικών προς τας διεθνείς αερομεταφοράς (Βαρσοβία 1929)», το από 28.9.1955 Πρωτόκολλο της Χάγης «περί τροποποιήσεως της υπογραφείσης εις Βαρσοβίαν την 12 Οκτωβρίου 1929 Συμβάσεως περί ενοποιήσεως κανόνων τινών σχετικών προς τη διεθνή δι` αέρος μεταφοράν», το Πρόσθετο Πρωτόκολλο Μόντρεαλ του 1975 No 2 «που τροποποιεί τη Σύμβαση για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων σχετικών με τις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, που υπογράφηκε στη Βαρσοβία στις 12 Οκτωβρίου 1929 και τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο, που έγινε στη Χάγη στις 28 Σεπτεμβρίου 1955» ή/και το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1975 No Α «που τροποποιεί τη Σύμβαση για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων σχετικών με τις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, που υπογράφηκε στη Βαρσοβία στις 12 Οκτωβρίου 1920 και τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο, που έγινε στη Χάγη στις 28 Σεπτεμβρίου 1955». Κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση της υπό κρίση αγωγής στη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, προσκομίσθηκε από την ενάγουσα στο Δικαστήριο η υπ` αριθμ. πρωτ. 0546/M.445/M.2240/M.3721/AΣ513/7.9.2009 βεβαίωση του Γραφείου Διεθνών Συμβάσεων της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με την οποία το Πακιστάν, κατά το χρονικό διάστημα της επίδικης μεταφοράς, είχε επικυρώσει τη Σύμβαση της Βαρσοβίας της 12.10.1929, καθώς και το Πρωτόκολλο της Χάγης της 28.9.1955, ενώ δεν έχει επικυρώσει τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4. Κατά το άρθρο 18 της από 12 Οκτωβρίου 1929 Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας «περί ενοποιήσεως διατάξεων σχετικών προς τις διεθνείς αερομεταφορές», n οποία υπεγράφη από την Ελλάδα την 29 Ιανουαρίου 1930 και κυρώθηκε διά του Α. Ν. 596/1937, όπως αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της διά του άρθρου XIII του Πρωτοκόλλου της Χάγης του 1955, το οποίο κυρώθηκε διά του Ν.Δ/τος 4395/1964, και όπως αυτή συμπληρώθηκε με την από 18.9.1961 σύμβαση της Γουαδαλαχάρας, που κυρώθηκε με το ΝΔ. 766/1971, ο μεταφορέας είναι υπεύθυνος για τη ζημία σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας η αβαρίας καταγεγραμμένων αποσκευών ή εμπορευμάτων κατά τη διάρκεια της εναέριας μεταφοράς, στην έννοια της οποίας περιλαμβάνεται και n περίοδος που οι αποσκευές και τα εμπορεύματα βρίσκονται στη φύλαξη του μεταφορέα. είτε στο αεροδρόμιο είτε σε αερόπλοιο ή σε οποιοδήποτε χώρο αν προσγειωθεί αυτό έξω από το αεροδρόμιο. Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι στοιχεία της κατά του μεταφορέα αγωγής περί αποζημιώσεως του ζημιωθέντος (παραλήπτη ή αποστολέως) από την καταστροφή ή απώλεια αεροπορικώς μεταφερομένων εμπορευμάτων είναι: α) η σύμβαση περί της αεροπορικής μεταφοράς, β) το είδος και η αξία των μεταφερομένων εμπορευμάτων και γ) η απώλεια ή καταστροφή αυτών εντός του χρόνου ευθύνης του μεταφορέα (πρβλ. ΕφΑθ 1129/2004 ΔΕΕ 2004.670). Επίσης, κατά το άρθρο 22 της Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως αυτή συμπληρώθηκε και αντικαταστάθηκε μεταγενέστερα, n ευθύνη προς αποζημίωση του διεθνούς αεροπορικού μεταφορέα είναι ποσοτικώς περιορισμένη, όμως, προβλέπονται και περιπτώσεις, όπου αυτή είναι απεριόριστη. Συγκεκριμένα, κατά την διάταξη του άρθρου 25 της από 12 Οκτωβρίου 1929 Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή της δια του άρθρου XIII του Πρωτοκόλλου της Χάγης του 1955, το οποίο κυρώθηκε διά του Ν.Δ/τος 4395/1964. «Τα εν άρθρω 22 καθοριζόμενα όρια ευθύνης δεν θα τύχωσιν εφαρμογής εφ` όσον αποδειχθή ότι η ζημία προήλθεν εκ πράξεως ή παραλείψεως του μεταφορέως ή των υπ` αυτού προστηθέντων, γενομένης μετά προθέσεως να προξενηθή ζημία ή εξ αδιαφορίας και μετά γνώσεως ότι ζημία πιθανώς θα επήρχετο, υπό την προυπόθεσιν ότι εν περιπτώσει τοιαύτης πράξεως η παραλείψεως προστηθέντος αποδεικνύεται επίσης ότι ο τελευταίος ενήργει εν τη εκτελέσει των καθηκόντων του» Περαιτέρω κατά την εν λόγω διάταξη του άρθρου 25 της άνω Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως αυτό τροποποιήθηκε διά του άρθρου XIII του Πρωτοκόλλου της Χάγης και αντικαταστάθηκε τελικώς υπό του άρθρου VIII του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ 1975 No 4, το οποίο κυρώθηκε με το Ν. 1778/1988, «Κατά τη μεταφορά επιβατών και αποσκευών, τα όρια ευθύνης που προβλέπονται στο άρθρο 22 δεν εφαρμόζονται αν έχει αποδειχθεί ότι η ζημία προκύπτει από μία πράξη ή μία παράλειψη του μεταφορέα η των υπαλλήλων και των πρακτόρων του που έγινε, είτε με την πρόθεση να προκληθεί ζημία είτε από απροσεξία και με επίγνωση ότι πιθανό από αυτή να προκύψει ζημία, με την προϋπόθεση ότι, στην περίπτωση μιας πράξης ή μιας παράλειψης των υπαλλήλων ή των πρακτόρων, υπάρχει απόδειξη ότι αυτοί ενήργησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Εξάλλου εκτός από την τροποποίησή της από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ 1975 No 4, η Σύμβαση της Βαρσοβίας τροποποιήθηκε και από Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ 1975 No 2, που κυρώθηκε επίσης με το Ν. 1778/1988, το οποίο όμως ουδόλως τροποποιεί το άρθρο 25 της εν λόγω Συμβάσεως και, συνεπώς στις περιπτώσεις εφαρμογής της Συμβάσεως, όπως αυτή τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, η διάταξη του άρθρου 25 της εν λόγω Συμβάσεως έχει περιεχόμενο και εφαρμόζεται όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο XIII του Πρωτοκόλλου της Χάγης του 1955. Κατόπιν τούτου, από τις ανωτέρω
3 of 7 18/4/2017 2:27 μμ διατάξεις προκύπτει ότι, επί διεθνούς εναέριας μεταφοράς εμπορευμάτων, αν μεν αυτή διέπεται από τη Διεθνή Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955 και το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ 1975 No 2, η ευθύνη του εναερίου μεταφορέως δύναται να είναι και απεριόριστη, υπό την έννοια ότι ο εναγόμενος μεταφορέας δεν δύναται να επικαλεσθεί τον προβλεπόμενο από το άρθρο 22 της Συμβάσεως ποσοτικό περιορισμό της αποζημιώσεως σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας ή φθοράς του εμπορεύματος, αν αποδειχθεί ότι η ζημία είναι αποτέλεσμα πράξεως ή παραλείψεως του μεταφορέα η των προστηθέντων του, η οποία έγινε: α) με πρόθεση να προκληθεί ζημία ή β) από απροσεξία και με επίγνωση ότι πιθανόν από αυτή να προκύψει ζημία, εφόσον στην περίπτωσης πρόκλησης ζημίας από τους προστηθέντες του μεταφορέα αποδειχθεί ότι αυτοί ενήργησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αντιθέτως, επί διεθνούς αεροπορικής μεταφοράς εμπορευμάτων, η οποία διέπεται από την Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε με τα Πρωτόκολλα της Χάγης 1955 και του Μόντρεαλ 1975 No 4, η ευθύνη του εναερίου μεταφορέιος είναι πάντοτε περιορισμένη. Αυτό προκύπτει από το ότι στη διάταξη του άρθρου 25 της Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο VIII του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ No 4, γίνεται λόγος για μη εφαρμογή των προβλεπομένων στο άρθρο 22 ορίων ευθύνης επί μεταφοράς μόνον επιβατών και αποσκευών, όχι δε και εμπορευμάτων. Περαιτέρω σύμφωνα με βασική αρχή του διεθνούς δικαίου αναφορικά με τη σύναψη και θέση σε ισχύ διεθνών συμβάσεων, στηριζόμενη στα άρθρα 30 παρ.4 περ. β και 40 παρ. 4 της Συνθήκης της Βιέννης του έτους 1969 περί του Δικαίου των Συνθηκών που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 402/1974, σε περίπτωση κατά την οποία, μετά την σύναψη και επικύρωση μίας πολυμερούς διεθνούς συμβάσεως, ακολουθήσουν τροποποιήσεις αυτής, από τις οποίες άλλες επικυρώθηκαν από όλα τα μέχρι την τροποποίηση κράτη - μέλη της πολυμερούς διεθνούς συμβάσεως και άλλες όχι, εφόσον η αρχική διεθνής σύμβαση και οι τροποποιήσεις αυτής αφορούν στο ίδιο αντικείμενο, δημιουργούνται περισσότερα του ενός νομικά καθεστώτα, υπό την έννοια, αφενός μεν ότι τα μη επικυρώσαντα τις τροποποιήσεις κράτη μέλη δεν δεσμεύονται από τις εν λόγω μεταρρυθμίσεις, αφετέρου δε ότι μεταξύ των μη επικυρωσάντων τις άνω μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα τροποποιήσεις και των επικυρωσάντων τις τροποποιήσεις κρατών - μελών της συμβάσεως, εξακολουθούν να υφίστανται οι προγενέστερες των μεταρρυθμίσεων δεσμεύσεις και επομένως να ισχύει το προϋφιστάμενο αυτών νομικό καθεστώς. Η εν λόγω αρχή ακολουθείται ρητώς και στο Πρόσθετο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4 του 1975, το οποίο κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν 1778/1988, στο άρθρο XIII του οποίου ορίζεται ότι η Σύμβαση της Βαρσοβίας, που τροποποιήθηκε στη Χάγη το 1955 και από το παρόν Πρωτόκολλο, εφαρμόζεται στις διεθνείς μεταφορές όπως ορίζονται στο άρθρο πρώτο της Σύμβασης, όταν τα σημεία αναχωρήσης και προορισμού βρίσκονται είτε στην επικράτεια δύο κρατών - μερών του παρόντος Πρωτοκόλλου, είτε στην επικράτεια ενός και μόνο κράτους - μέρους του παρόντος Πρωτοκόλλου, αν προβλέπεται ένας χώρος προσγείωσης στην επικράτεια ενός άλλου κράτους». Παρόμοια ρύθμιση προβλέπεται και στο άρθρο III των Προσθέτων Πρωτοκόλλων του Μόντρεαλ του 1975 No 1 και 2, τα οποία κυρώθηκαν επίσης με το Ν 1778/1988, καθώς επίσης και στο άρθρο XVIII του Πρωτοκόλλου της Χάγης του 1955, το οποίο κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4395/1964. Δηλαδή, στις ανωτέρω διατάξεις των Πρωτοκόλλων του Μόντρεαλ 1975 No 1 και 2 και Χάγης 1955 προβλέπεται ότι η Σύμβαση της Βαρσοβίας εφαρμόζεται, όπως τροποποιήθηκε από κάθε Πρωτόκολλο, στις διεθνείς μεταφορές όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο πρώτο της Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όταν τα σημεία αναχωρήσεως και προορισμού βρίσκονται στην επικράτεια κρατών - μερών του αντιστοίχου Πρωτοκόλλου. Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου πρώτου των Πρωτοκόλλων του Μόντρεαλ 1975 Nο 1, 2 και 4, συνάγεται ότι με το Πρωτόκολλο No 1 τροποποιείται η αρχική Σύμβαση της Βαρσοβίας του 1929, με το Πρωτόκολλο No 2 η Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο της Xάγης του 1955, και με το Πρωτόκολλο No 4 η Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε, επίσης με το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955. Από τις προαναφερθείσες διατάξεις συνάγεται ότι μια διεθνής αεροπορική μεταφορά διέπεται από την Σύμβαση της Βαρσοβίας του 1929, όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955 και το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, εάν τα σημεία αναχώρησης και προορισμού της βρίσκονται σε χώρες οι οποίες έχουν κυρώσει και τα τρία αυτά διεθνή νομοθετήματα η μόνο το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, κατ` εφαρμογή του άρθρου III αυτού. Αντιθέτως, μία διεθνής αεροπορική μεταφορά διέπεται, από τις διατάξεις της Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Χάγης και το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4, εάν τα σημεία αναχώρησης και προορισμού βρίσκονται σε κράτη, τα οποία έχουν κυρώσει και τα τρία αυτά διεθνή νομοθετήματα ή μόνον το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ 1975 No 4, κατ` εφαρμογήν του άρθρου XIII αυτού. Κατά συνέπεια, για την εφαρμογή σε μία διεθνή εναέρια μεταφορά, κατά περίπτωση, των Προσθέτων Πρωτοκόλλων του Μόντρεαλ 1975 No 2 ή No 4, με τα οποία τροποποιείται η Σύμβαση της Βαρσοβίας, μετά την τροποποίησή της από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955, κρίσιμο είναι ποιο από τα δύο Πρωτόκολλα έχουν κυρώσει και τα δύο κράτη, στα οποία βρίσκονται τα σημεία αναχώρησης και προορισμού. Αν και τα δύο κράτη, μεταξύ των οποίων εκτελείται η μεταφορά, έχουν κυρώσει το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, θα εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955 και το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, ενώ, αν αμφότερα έχουν κυρώσει το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4, θα εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955 και το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4. Κρίσιμη και μοναδική προϋπόθεση της εφαρμογής του εvός ή του άλλου Πρωτοκόλλου και των διατάξεων της Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας, μετά την
4 of 7 18/4/2017 2:27 μμ τροποποίησή της από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955, όπως οι διατάξεις αυτές τροποποιούνται από το ένα ή το άλλο Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, είναι ο τόπος όπου ευρίσκονται τα σημεία αναχώρησης και προορισμού, δηλαδή το εδαφικό στοιχείο, ανεξαρτήτους της εθνικότητος των συμβαλλομένων στην σύμβαση αεροπορικής μεταφοράς μερών. Η κατά τα ανωτέρω εφαρμογή σε μία διεθνή εναέρια μεταφορά εμπορευμάτων της Διεθνούς Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2 ή με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4 αντιστοίχως, έχει αποφασιστική σημασία, διότι, αν μεν εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 2, η ευθύνη του μεταφορέα δύναται να είναι και απεριόριστος, ενώ, αν εφαρμοσθεί η Σύμβαση, όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ No 4, η ευθύνη του μεταφορέα είναι πάντοτε περιορισμένη (βλ. ΑΠ 1780/2006 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 7780/2007 ΔΕΕ 2008.855). Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, εάν κάποιο από τα κράτη μεταξύ των οποίων εκτελείται η μεταφορά δεν έχει κυρώσει το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4, με το άρθρο 22 παρ. 2 της Συμβάσεως της Βαρσοβίας, όπως αυτή τροποποιήθηκε απο το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955. Θεσπίζεται περιορισμός, της ευθύνης του αερομεταφορέα νια τη ζημία σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας ή αβαρίας αποσκευών ή εμπορευμάτων, μέχρι του ποσού των 250 Φράγκων κατά χιλιόγραμμο. Ως φράγκο νοείται νομισματική μονάόα βάρους 65,5 χιλιοστογράμμων χρυσού, καθαρότητας 900 χιλιοστών, η οποία μετατρέπεται σε εθνικό νόμισμα, σύμφωνα με τη σε χρυσό αξία του νομίσματος τούτου κατά την ημέρα εκόόσεως της αποφάσεως βάσει της τρέχουσας αξίας του χρυσού στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ο περιορισμός όμως αυτός δεν ισχύει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 25 της ίδιας Συμβάσεως, όπως τούτο αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του πιο πάνω πρωτοκόλλου της Χάγης, εφόσον αποδειχθεί ότι η ζημία προήλθε από πράξη ή παράλειψη του αερομεταφορέα ή των προστηθέντων από αυτόν, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, που έγινε με πρόθεση να προξενηθεί η ζημία ή από αδιαφορία και με γνώση ότι η ζημία αυτή πιθανόν θα επέρχονταν. Ο περί ποσοτικού περιορισμού της ευθύνης του ισχυρισμός του εναγομένου συνιστά ένσταση (άρθρο 22 παρ. 2 της ως άνω Συμβάσεως), ενώ ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι η ζημία προήλθε από πράξη ή παράλειψη του αερομεταφορέα ή των προστηθέντων από αυτόν, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, συνιστά αντένσταση του άρθρου 25 της εν λόγω Συμβάσεως (βλ. ΑΠ 428/1999 ΕλλΔνη 1999.1562, ΕφΑθ 1129/2004 ΔΕΕ 2004.670). Τέλος, η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Σύμβαση της Βαρσοβίας του 1929, το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955 και τα Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4 (βλ. ΕφΑΘ 7780/2007 ΔΕΕ 2008.855), ενώ το Πακιστάν έχει κυρώσει τη Σύμβαση της Βαρσοβίας του 1929 και το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955, όχι όμως τα Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4 (βλ. την υπ` αριθμ. πρωτ. 0546/Μ.445/Μ.2240/Μ.3721/ΑΣ513/7.9.2009 βεβαίωση του Γραφείου Διεθνών Συμβάσεων της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών). Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι διατηρεί ατομική επιχείρηση εμπορίας δερμάτινων ειδών και ότι στο πλαίσιο της εμπορίας της αγόρασε τον Οκτώβριο του έτους 2005 από την εδρεύουσα στην πόλη SIALKOT του Πακιστάν εταιρία με την επωνυμία «...» 960 μπουφάν κατασκευασμένα από δέρμα προβάτου έναντι τιμήματος 48,70 ευρώ το καθένα. Οτι για τα πωληθέντα αυτά εμπορεύματα η πωλήτρια αλλοδαπή εταιρία εξέδωσε το υπ` αριθμ. RE/738-GR/31.10.2005 τιμολόγιο αξίας 46.752 ευρώ, το οποίο η ενάγουσα έχει εξοφλήσει. Οτι η πωλήτρια αλλοδαπή εταιρία συσκεύασε τα ανωτέρω πωληθέντα εμπορεύματα σε 80 χαρτοκιβώτια - δέματα, καθένα από τα οποία περιείχε δώδεκα (12) μπουφάν και τα παρέδωσε σε άριστη κατάσταση μαζί με την σχετική υπ` αριθμ. 076-33344905/31.10.2005 φορτωτική στην εναγόμενη αεροπορική εταιρία, η οποία ανέλαβε την αεροπορική μεταφορά τους από το αεροδρόμιο της πόλης LAHORE του Πακιστάν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας, από όπου θα τα παραλάμβανε η ενάγουσα. Οτι τα ως άνω εμπορεύματα αφίχθησαν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 7.11.2005 με την υπό στοιχεία ΜΕ 251 πτήση της εναγομένης, η οποία τα απόθεσε στον αποθηκευτικό χώρο της εταιρίας με την επωνυμία «... Α.Ε.». Οτι στις 8.11.2005 η ενάγουσα διαπίστωσε ότι το σύνολο των χαρτοκιβωτίων ήταν βρεγμένα και ότι το υπ` αριθμ. 46 χαρτοκιβώτιο είχε παραβιασθεί και κλεισθεί εκ νέου με κολλητικές ταινίες. αφού είχαν αφαιρεθεί από αυτό τέσσερα (4) μπουφάν. Οτι το νερό είχε εισχωρήσει στο εσωτερικό των χαρτοκιβωτίων και είχε προκαλέσει την καταστροφή του περιεχομένου 65 χαρτοκιβωτίων, ήτοι 780 δερμάτινων μπουφάν. Οτι η καταστροφή των ως άνω εμπορευμάτων έλαβε χώρα κατά τη μεταφορά τους και οφείλεται σε υπαιτιότητα της εvαγoμέvης και των προστηθέντων της, οι οποίοι ενώ γνώριζαν το ευπαθές των μεταφερομένων εμπορευμάτων, επέδειξαν αμέλεια κατά την εκτέλεση της μεταφοράς τους. Οτι ειδικότερα τα εμπορεύματα δεν έφθασαν στην Αθήνα με απευθείας πτήση, αλλά με ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο της Βηρυττού, όπου έγινε από τους προστηθέντες της εναγομένης εκφόρτωση, απόθεση και εκ νέου φόρτωση των μεταφερομένων εμπορευμάτων. Οτι η εναγομένη δια των προστηθέντων της δεν έλαβε κατά την εκφόρτωση και απόθεση των εμπορευμάτων στο αεροδρόμιο της Βηρυττού τα ενδεικνυόμενα μέτρα προφύλαξής τους και λόγω έντονης βροχόπτωσης, τα εμπορεύματα βράχηκαν και καταστράφηκαν. Οτι η ενάγουσα εξαιτίας της ως άνω συμπεριφοράς της εναγομένης ζημιώθηκε κατά την αξία των τεσσάρων (4) μπουφάν που απωλέσθηκαν, η οποία ανέρχεται στο ποσό των (4 τεμ. Χ 48,70 =) 194,80 ευρώ, καθώς και κατά την αξία των 780 μπουφάν που καταστράφηκαν, η οποία ανέρχεται στο ποσό των (780 τεμ. Χ 48,70 =) 37.986 ευρώ. Οτι η συνολική ζημία της ενάγουσας ανέρχεται στο ποσό των 38.180,80 ευρώ. Τέλος, η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι στις 17.11.2005 διαμαρτυρήθηκε εγγράφως στην εναγομένη για την απώλεια και καταστροφή των εμπορευμάτων της. Με βάση αυτά τα περιστατικά, η ενάγουσα ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το ποσό των 38.180,80 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την 17.11.2005, άλλως με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής. Επίσης, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί
5 of 7 18/4/2017 2:27 μμ η εναγομένη στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η υπό κρίση αγωγή εισάγεται αρμοδίως και παραδεκτώς στο Δικαστήριο αυτό (βλ άρθρα 14 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. και 28 παρ 1 της Σύμβασης της Βαρσοβίας), εκδικάζεται κατά την τακτική διαδικασία και είναι ορισμένη και νόμιμη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1,18 και 24 της Σύμβασης Βαρσοβίας. 334 και 346 του Α.Κ. και 176, 907 και 908 παρ. 1 περ. στ` του Κ.Πολ.Δ.. Σημειωτέον, δε, ότι στην επίδικη μεταφορά εφαρμόζεται η σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως ίσχυε πριν τροποποιηθεί με τα Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4, διότι τα Πρωτόκολλα αυτά δεν έχουν επικυρωθεί από το Πακιστάν και ως εκ τούτου, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας, στην επίδικη μεταφορά θα εφαρμοσθεί η σύμβαση της Βαρσοβίας, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Χάγης του 1955, ήτοι όπως ίσχυε πριν τροποποιηθεί από τα δύο ως άνω Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ. Αντίθετα, το παρεπόμενο αίτημα περί επιδίκασης τόκων από την 17.11.2005 είναι μη νόμιμο και ως εκ τούτου απορριπτέο, διότι η ενάγουσα δεν αναφέρει στην υπό κρίση αγωγή της ότι όχλησε κατά την ανωτέρω ημερομηνία την εναγομένη για την καταβολή του αιτούμενου με την υπό κρίση αγωγή ποσού. Ως εκ τούτου, και αληθή υποτιθέμενα όσα ισχυρίζεται η ενάγουσα στην υπό κρίση αγωγή της περί έγγραφης διαμαρτυρίας της στην εναγομένη κατά την ως άνω ημερομηνία, δεν είναι ικανά να στηρίξουν στο νόμο το παρεπόμενο αίτημα περί επιδίκασης τόκων από 17.11.2005, αφού δεν αναφέρεται στην υπό κρίση αγωγή όχληση της εναγομένης για καταβολή της αξίας των καταστραφέντων και απολεσθέντων εμπορευμάτων της ενάγουσας σε χρονικό σημείο προγενέστερο της επίδοση της υπό κρίση αγωγής, επομένως, αφού έχει καταβληθεί το απαιτούμενο δικαστικό ένσημο με τις ανάλογες προσαυξήσεις υπέρ τρίτων (βλ. τα υπ` αριθμ. 021977, 103760 και 154524 σειράς Α δικαστικά ένσημα με τα επικολλημένα στο δεύτερο και τρίτο από αυτά ένσημα του Ταμείου Νομικών και του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών), πρέπει η υπό κρίση αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί εάν είναι βάσιμη και κατ` ουσίαν. Η εναγομένη με τις προτάσεις της ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα είχε ασφαλίσει τα μεταφερόμενα εμπορεύματα της και ότι, εάν έχει αποζημιωθεί από την ασφαλιστική της εταιρία, δεν έχει έννομο συμφέρον να αξιώνει από αυτήν το επίδικο ποσό, λόγω της εκ του νόμου υποκατάστασης της ασφαλιστικής της εταιρίας στην επίδικη αξίωση. Ο ισχυρισμός αυτός της εναγομένης, με τον οποίο κατ` ορθή εκτίμηση του δικογράφου των προτάσεων της επιχειρεί να θεμελιώσει ένσταση ελλείψεως ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας, είναι αόριστος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Ειδικότερα, η εναγομένη δεν αναφέρει στις προτάσεις της με βεβαιότητα ότι η ενάγουσα έχει αποζημιωθεί απο κάποια ασφαλιστική εταιρία. Επίσης, δεν αναφέρει τα στοιχεία της ασφαλιστικής εταιρίας που αποζημίωσε την ενάγουσα και υποκαταστάθηκε εκ του νόμου στα δικαιωματά της εναντίον της εναγομένης, ούτε ποιό ποσό έλαβε η ενάγουσα ως αποζημίωση. Εξαιτίας, δε, των ως άνω ελλείψεων, δεν είναι εφικτό για το Δικαστήριο να κρίνει το βάσιμο του ισχυρισμού αυτού της εναγομένης, ούτε για την ενάγουσα να αμυνθεί σε αυτόν τον ισχυρισμό. Επικουρικώς, η εναγομένη ισχυρίζεται στις προτάσεις της ότι η καταστροφή των εμπορευμάτων δεν οφείλεται σε δόλια ενέργεια δική της ή των προστηθέντων υπαλλήλων της και προβάλει την ένσταση περιορισμού της ευθύνης της σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 2 της Σύμβασης της Βαρσοβίας. Η ένσταση αυτή είναι νόμιμη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί εάν είναι βάσιμη και κατ` ουσίαν. Η ενάγουσα, τόσο καθ` υποφορά στην υπό κρίση αγωγή της, όσο και με την προσθήκη - αντίκρουσή της στην αρχική συζήτηση της υποθέσεως, ισχυρίζεται ότι η ευθύνη της εναγομένης για την καταστροφή των επίδικων εμπορευμάτων είναι απεριόριστη. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι η ζημία της προήλθε από πράξεις και παραλείψεις της εναγομένης και των προστηθέντων υπαλλήλων της κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, οι οποίοι λόγω αμέλειας και ολιγωρίας δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης των μεταφερόμενων εμπορευμάτων και κατά την εκφόρτωση τους στο αεροδρόμιοτης Βυρηττού τα αποθέσαν σε μη στεγασμένο χώρο, παρότι είχαν γνώση του ευπαθούς των μεταφερόμενων εμπορευμάτων, με αποτέλεσμα αυτά, εξαιτίας βροχόπτωσης κατά το χρόνο παραμονής τους oro αεροδρόμιο της Βυρηττού, να βραχούν και να καταστραφούν. Ο ισχυρισμός αυτός της εναγομένης αποτελεί αντένσταση του άρθρου 25 της Σύμβασης της Βαρσοβίας, όπως αυτή ίσχυε πριν την τροποποίηση της από τα Πρωτόκολλα του Μόντρεαλ του 1975 No 2 και No 4. Η αντένσταση αυτή είναι νόμιμη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης. Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί εάν είναι βάσιμη και κατ` ουσίαν. Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της ενάγουσας που εξετάστηκε νόμιμα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση της υποθέσεως, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου τούτου και η οποία εκτιμάται ανάλογα με το λόγο της γνώσεως και το βαθμό της αξιοπιστίας του μάρτυρα, από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάστηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την αρχική συζήτηση της υποθέσεως, οι οποίες περιέχονται στα υπ` αριθμ. 4477/2008 πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου τούτου και οι οποίες εκτιμώνται ανάλογα με το λόγο της ννώσεως και το βαθμό της αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα, από την υπ` αριθμ. 145/14.2.2008 ένορκη βεβαίωση του... του... ενώπιον της Ειρηνοδίκη Κρωπίας, την οποία επικαλείται και προσκομίζει η εναγομένη και η οποία ελήφθη μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας (βλ. άρθρο 270 παρ. 2 εδ. γ` του Κ.Πολ.Δ. και την υπ` αριθμ. 11.578/7.2.2008 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιώς Γεωργίου Α. Παρασχάκη), από τις ομολογίες της εναγομένης (άρθρο 352 του Κ.Πολ.Δ.) και από τα έγγραφα που
6 of 7 18/4/2017 2:27 μμ επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι, απο τα οποία λαμβάνονται υπόψη συμπληρωματικά και τα μη πληρούντα τους όρους του νόμου (βλ. άρθρο 270 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα έχει ατομική επιχείρηση εμπορίας δερμάτινων ειδών. Στο πλαίσιο της εμπορίας της, η ενάγουσα αγόρασε τον Οκτώβριο του έτους 2005 από την εδρεύουσα στο Πακιστάν εταιρία με την επωνυμία «...» 960 μπουφάν τύπου «675» από δέρμα προβάτου. Το τίμημα για κάθε μπουφάν είχε συμφωνηθεί στο ποσό των 48,70 ευρώ. Για την ως άνω πώληση η πωλήτρια εταιρία εξέδωσε το υπ` αριθμ. RE/738 GR/31.10.2005 τιμολόγια συνολικού ποσού 960 τεμ Χ. 48,70 =) 46.752 ευρώ και συσκεύασε τα πωληθέντα εμπορεύματα σε 80 χαρτοκιβώτια, σε κάθε ένα από τα οποία τοποθέτησε 12 μπουφάν, προκειμένου να τα αποστείλει στην ενάγουσα αγοράστρια εταιρία. Η εναγόμενη αεροπορική εταιρία ανέλαβε τη μεταφορά των ως άνω εμπορευμάτων της ενάγουσας από το Πακιστάν στην Ελλάδα και για το σκοπό αυτό εκδόθηκε η υπ` αριθμ. 076-33344905/31.10.2005 φορτωτική αεροπορικής μεταφοράς. Τα εμπορεύματα έφτασαν με την υπο στοιχεία ΜΕ 251 πτήση της εναγομένης στο αεροδρόμιο Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 7.11.2005, ύστερα από μία ενδιάμεση στάση στο αεροδρόμιο της Βηρυττού, όπου υπάλληλοι της εναγομένης εκφόρτωσαν τα μεταφερόμενα εμπορεύματα της ενάγουσας από το αεροσκάφος, τα αποθέσαν στο αεροδρόμιο της Βηρυττού και στη συνέχεια τα φόρτωσαν εκ νέου στο αεροσκάφος, για να συνεχισθεί η μεταφορά τους προς την Αθήνα. Κατά την άφιξη των εμπορευμάτων της ενάγουσας στο αεροδρόμιο Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου αποθηκεύτηκαν στο χώρο φύλαξης της εταιρίας με την επωνυμία «...S.A.». διαπιστώθηκε ότι όλα τα χαρτοκιβώτια ήταν βρεγμένα, καθώς και ότι το χαρτοκιβώτιο υπ` αριθμ. 46 ήταν ανοικτό και περιείχε 8 μπουφάν αντί για 12, ήτοι έλειπαν από αυτό 8 μπουφάν (βλ. την από 7.11. 2005 Διατακτική προς το Τελωνείο του αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος» της εταιρίας με την επωνυμία «...». καθώς και το από 8.11.2005 πρωτόκολλο παραλαβής εμπορευμάτων της ίδιας ως άνω εταιρίας). Η ενάγουσα, όταν παρέλαβε και άνοιξε τα χαρτοκιβώτια με τα εμπορεύματα της, διαπίστωσε ότι όλα τα μπουφάν είχαν βραχεί και προσπάθησε να διασώσει όσα από αυτά μπορούσε. Πράγματι, η ενάγουσα κατόρθωσε να διασώσει το περιεχόμενο 15 χαρτοκιβωτίων. Το περιεχόμενο, όμως, των υπόλοιπων 65 χαρτοκιβωτίων, ήτοι (65 Χ 12 τεμ. =) 780 μπουφάν, είχε καταστραφεί ολοσχερώς και για το λόγο αυτό η ενάγουσα αναγκάστηκε να αγοράσει εκ νέου από την εδρεύουσα στο Πακιστάν εταιρία με την επωνυμία «...» 504 μπουφάν τύπου «675» από δέρμα προβάτου (βλ. το υπ` αριθμ. RE/744-GR/8.11.2005 τιμολόγιο της εταιρίας με την επωνυμία «...»), προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εμπορίας της και να καλύψει παραγγελίες πελατών της. Στη συνέχεια και συγκεκριμένα στις 17.11.2005, η ενάγουσα διαμαρτυρήθηκε εγγράφως προς την εναγομένη και δήλωσε ότι τη θεωρεί υπεύθυνη για την απώλεια των 4 μπουφάν και για την κατάσταση στην οποία παρέλαβε τα εμπορεύματά της, επιφυλασσόμενη για την προάσπιση των συμφερόντων της (βλ. την από 17.11.2005 διαμαρτυρία της ενάγουσας). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, εξαιτίας της απώλειας των 4 μπουφάν και της καταστροφής των 780 μπουφάν κατά τη μεταφορά τους από την εναγόμενη εταιρία, υπέστη ζημία συνολικού ποσού (784 τεμ. Χ 48.70 ευρώ =) 38.180.80 ευρώ. η οποία προήλθε από αδιαφορία των προστηθέντων υπαλλήλων της εναγομένης κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Ειδικότερα, οι υπάλληλοι της εναγομένης που ανέλαβαν την εκφόρτωση των εμπορευμάτων της ενάγουσας στο αεροδρόμιο της Βηρυττού γνώριζαν ότι πρόκειται για δερμάτινα είδη συσκευασμένα σε χαρτοκιβώτια. Επίσης, σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής και της κοινής πείρας μπορούσαν να προβλέψουν ως πιθανό ότι σε περίπτωση βροχόπτωσης τα χαρτοκιβώτια θα βραχούν και το νερό θα περάσει στο εσωτερικό τους και θα καταστρέψει τα δερμάτινα μπουφάν, προκαλώντας ζημία στην ενάγουσα. Εντούτοις, οι προστηθέντες της εναγομένης, ύστερα από την εκφόρτωση των ως άνω εμπορευμάτων, δεν φρόντισαν να τα αποθέσουν σε στεγασμένο χώρο για να τα προστατεύσουν από πιθανή βροχή. Αντίθετα, αποθέσαν τα εμπορεύματα της ενάγουσας σε μη στεγασμένο χώρο με αποτέλεσμα αυτά, εξαιτίας βροχόπτωσης κατά το χρόνο παραμονής τους στο αεροδρόμιο της Βυρηττού. να βραχούν και να καταστραφούν ολοσχερώς 780 μπουφάν. Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η ένσταση της εναγομένης για περιορισμό της ευθύνης της σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 2 της Σύμβασης της Βαρσοβίας να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ` ουσίαν η αντένσταση της ενάγουσας που στηρίζεται στο άρθρο 25 της Σύμβασης της Βαρσοβίας. Αναφορικά, δε, με τα 4 απολεσθέντα κατά τη μεταφορά μπουφάν, η εναγομένη με τις από 19.2.2008 προτάσεις της προσφέρεται να αποζημιώσει πλήρως την ενάγουσα, ομολογώντας με αυτόν τον τρόπο ότι ευθύνεται απεριορίστως για τη ζημία που προξενήθηκε στην ενάγουσα από την απώλεια τους. Επομένως, ενόψει όλων των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ` ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 38.180,80 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της υπό κρίση αγωγή και έως την εξόφληση. Επίσης, το Δικαστήριο κρίνει ότι η παρούσα απόφαση δεν πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, γιατί η καθυστέρηση στην εκτέλεση της δεν μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημία στην ενάγουσα και συνεπώς το σχετικό αγωγικό αίτημα πρέπει να απορριφθεί. Τέλος, η εναγομένη πρέπει να καταδικασθεί στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, διότι η υπό κρίση αγωγή απορρίφθηκε μόνο ως προς τα παρεπόμενα αιτήματα περί τοκογονίας από 17.11.2005 και περί κηρύξεως της παρούσας απόφασης προσωρινώς εκτελεστής, τα οποία (αιτήματα) δεν έδωσαν αφορμή για να αυξηθούν τα δικαστικά έξοδα (βλ. άρθρο 178 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), σύμφωνα με το διατακτικό. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
7 of 7 18/4/2017 2:27 μμ ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε ως απορριπτέο στο σκεπτικό. ΔΕΧΕΤΑΙ κατά ένα μέρος την αγωγή. ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το πόσο των τριάντα οκτώ χιλιάδων εκατόν ογδόντα ευρώ και ογδόντα λεπτών (38. 180,80 ευρώ), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη στη δικαστική δαπάνης της ενάγουσας, την οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων τετρακοσίων (1 400) ευρώ. Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 2010, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι ή οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Σ.